Οδηγός του καλού Φασίστα για το Internet

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Αντιστοίχηση Μαθημάτων ΝΠΣ με ΠΠΣ]

Επίσημη ενημέρωση για Αντιστοίχηση Μαθημάτων ΝΠΣ με ΠΠΣ και η συζήτηση στο forum.

[xristoforos_]

Μια ελάχιστη συνεισφορά της Λαπούτας προς τους απανταχού υπερπατριώτες που κατακλύζουν το ελληνικό (και μη) διαδίκτυο. Το παρόν πόνημα θέλει να αποτελέσει οδηγό συμπεριφοράς του καλού φασίστα κι όχι πολιτικό και κοινωνικό δοκίμιο με δυσνόητους όρους. Τα δυσνόητα είναι για τους αμφιδέξιους διανοούμενους, ο καλός φασίστας χρησιμοποιεί όσο γίνεται πιο απλή ορολογία με “μικροαστική” εμβέλεια επειδή εκεί βρίσκεται το πεδίο δράσης του.


   1. Ο καλός φασίστας πρέπει να βρίσκει το κατάλληλο έδαφος αναλόγως των δυνατοτήτων του (στην προκειμένη περίπτωση, αναφερόμαστε στο διαδίκτυο) όπου με απλή καθημερινή γλώσσα κι όχι ακαδημαϊκή προσπαθεί να διασπείρει τις απόψεις του.

   2. Ο καλός φασίστας δεν πρέπει να φτιάχνει προσωπικές σελίδες, το χρέος του είναι να περιδιαβαίνει σε πλείστα blogs και forum για να προωθεί τον υπερπατριωτισμό.

   3. Οι φασιστικές ιστοσελίδες πρέπει να γίνονται μόνο από οργανώσεις για να δίνουν την ιδεολογική κατεύθυνση αλλά αυτές ποτέ μα ποτέ δεν πρέπει να στήνουν forum ή message box. Ακριβώς διότι το χρέος του καλού φασίστα είναι να διασπείρεται μαζί με τις ιδέες του κι όχι να μαζώχνεται σε μικρά απομονωμένα ιντερνετικά κοινόβια που άδικα περιμένουν πελάτες.

   4. Τα πρώτα και τα πιο εύκολα θύματα – προκειμένου για ερασιτέχνη φασίστα – να είναι ιστοσελίδες εσωτεριστικού, μεταφυσικού, αρχαιολατρικού περιεχομένου επειδή οι επισκέπτες αυτών των σελίδων είναι συνήθως μικροί σε ηλικία άρα και πιο ευεπηρέαστοι και χειραγωγήσιμοι.

   5. Να ξεκινάει πάντα με θέματα που του δίνει αφορμή η επικαιρότητα λχ  παρελάσεις και κρίση των Ιμίων,  γιατί μπορεί να αναπτυχθεί και να ελιχθεί σε εύκολη συνθηματολογία περί πατριωτισμού.

   6. Ακόμη κι αν συμφωνούν μαζί του, να αμφιβάλλει, να αμφιβάλλει και να αμφιβάλλει ξανά. Ο καλός φασίστας έχει τα καλύτερα αποτελέσματα όταν αμφισβητεί έντεχνα τον πατριωτισμό των συνομιλητών του, διότι πολλοί από αυτούς θα διαρρήξουν τα ιμάτια τους ό,τι είναι πιο πατριώτες από τον καλό φασίστα. Ο καλός φασίστας γίνεται εξαιρετικά αποτελεσματικός μόνο όταν καταφέρει να δημιουργεί ενοχές στους συνομιλητές του.

   7. Ο καλός φασίστας δεν πρέπει ποτέ να καταθέτει τα όπλα ακόμη κι όταν οι admins διαφόρων forum τον ανακαλούν στην τάξη (προσοχή: δεν τον αποπέμπουν!). Να υποκρίνεται χωρίς φανερό τρόπο το θύμα λογοκριτικής παρέμβασης και να μεμψιμοιρεί διακριτικά ό,τι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να ελέγχει τα πιστεύω του.

   8. Ο καλός φασίστας ποτέ δεν πρέπει να ονοματίζει δημόσια το προσωπείο του ως φασιστικό ακόμη κι όταν προδίδεται εν γνώσει του. Διότι, ένας φασίστας που ονομάζει τον εαυτό του φασίστα, θα χάσει την υπόληψή του ενώ όταν συμπεριφέρεται ως φασίστας χωρίς να αποκαλεί τον εαυτό του έτσι, θα μπορεί να αντιμάχεται με δημοκρατική ευφροσύνη τις κατηγορίες εναντίον του.

   9. Ο καλός φασίστας πρέπει με περίσσια επιμονή να είναι μονολιθικός στα λεγόμενά του και τη στάση του. Έτσι καταφέρνει σταδιακά να αποκαρδιώρνει και να αποθαρρύνει τους αντίθετους με αυτόν, κι έτσι οι αντίπαλοί του είτε αποσύρονται από τον διάλογο, είτε ρίχνουν πίσω τους μαύρη πέτρα στο χώρο που φιλοξενούσε άδοξα τις απόψεις τους.

  10. Η πιο μεγάλη νίκη ενός καλού φασίστα είναι να αποδυναμώνει έναν ιστοχώρο από τις αντίθετες απόψεις. Κι αυτός είναι ο βασικός στόχος του, όχι να πουλάει την ιδεολογία του διότι, ούτως ή άλλως, είναι δεδομένη, άμεσα αναγνωρίσιμη όσο και γνωστή.

  11. Ο καλός φασίστας δεν παίρνει εύκολα κι αποκλειστικά μόνο το δίκιο με το μέρος του όταν αναλύει σύμφωνα με την δική του οπτική ιστορικά γεγονότα και ζητήματα ηθικής (και εθνοπατριωτικής) τάξης. Πρέπει να δημιουργεί προσωπικές ανασφάλειες στον εχθρό και να επιδιώκει να μειώνει τις ανοχές και τις αντοχές του εχθρού σύμφωνα με την προσωπικότητα αυτού κι όχι με σύμφωνα τις γνώσεις του. Να επιδιώκει να κάνει τον αντίπαλό του να σκιαμαχεί και να μην επιτρέπει  να του εκμεταλλεύεται τις, ούτως ή άλλως, φανερές αδυναμίες του.

  12. Συνέπεια του προηγούμενου κανόνα, ο καλός φασίστας πάντα πρέπει να προπορεύεται ένα βήμα μπροστά! Να μην πέφτει ποτέ σε φαύλο κύκλο αντιπαραθέσεων από τους οποίους σχεδόν πάντα θα βγει χαμένος.

  13. Όταν ο καλός φασίστας ξεπεράσει το “εύκολο” επίπεδο των κανόνων 4 - 5, να επιρρίπτει ευθύνες ηθικής, κοινωνικής και πολιτικής τάξεως στους εβραίους, τους αλλοδαπούς και τους ομοφυλόφιλους, θέματα τα οποία και είναι εξαιρετικά εύκολα και βατά από την πλειοψηφία και δίνουν την ευχέρεια για ακόμη περισσότερη συνθηματολογία χωρίς κουραστικές αναλύσεις.

  14. Συνέπεια του προηγούμενου κανόνα, ο καλός φασίστας πρέπει να αποδεικνύει ότι κάθε ανάλυση είναι περιττή επειδή τα είπαν όλα οι Σπαρτιάτες (οι ποιοι;) μέχρι τον κο Νίλους των Πρωκτόκολλων της Σιών, δλδ τέλη του 19oυ αιώνα. Κάθε μετέπειτα ερμηνεία είναι πάντα, είτε “σιωνιστική” είτε “ανθελληνική” (”αντισπαρτιάτικη” θέλουν να πούνε αλλά τέλος πάντων…).

  15. Ο καλός φασίστας, για την καλύτερη δυνατή αποτελεσματικότητα, πρέπει να είναι άντρας διότι η προσωπικότητά του πρέπει να αναδίδει βαρβατίλα. Δεν υπάρχει στην ιστορία γυναίκα που να έσφαξε εκατομμύρια κοσμάκη… Και ψιτ, ο καλός φασίστας ποτέ δεν πρέπει να αναφέρεται σε γυναίκες για οποιονδήποτε λόγο, διότι στις καλές εποχές που ο φασίστας είχε το “πάνω” χέρι στην εξουσία… μπλα, μπλα, μπλα… (Τα είπαν ήδη κινηματογραφικά - για τους οφθαλμολαγνείς - ο Παζολίνι, ο Μπουνιουέλ και ο Τίντο Μπρας).

  16. Ο καλός φασίστας πρέπει να έχει τη λέξη Δημοκρατία ωσάν ευαγγέλιο και φραγγέλιο. Διότι πρέπει να επικαλείται συνεχώς το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση. Η Δημοκρατία για τον καλό φασίστα είναι το άλλοθι της ύπαρξής του και πρέπει να το σεβαστεί αυτό όσο ακόμη αυτή υπάρχει. Πόσο μάλλον το σέβεται αυτό και οκαλός φασίστας που το επίθετο της ιδιότητάς του είναι συνώνυμο με την υποκρισία.

ΥΓ. Νομίζετε ό,τι τελείωσα; Όχι, συνεχίζεται στο επόμενο post…

blog: http://teleologikos.wordpress.com/2005/11/28/iacauo-oio-eaeiy-oaossooa-aea-oi-eioaniao/

ixic_

[xristoforos_]

Οδηγός του καλού φασίστα για το Ιντερνετ - μέρος 2ο
 

Στο προηγούμενο σημείωμα αναφερθήκαμε στο φασίστα εκείνο που τα χαρακτηριστικά του είναι εθνικιστικά, τις ιδιότητες και τις τακτικές του. Στο παρόν θα ασχοληθούμε με μια άλλη κατηγορία φασιστών, πολυπληθέστερη, όπου ο καλός εθνικιστής αλιεύει με σχετική ευκολία καινούριους οπαδούς. Πρόκειται για τους φασίστες του καναπέ, όρο που προτιμώ περισσότερο από τον φασίστα μικροαστό για δύο λόγους. Πρώτον, με τη σημερινή κοινωνική και πολιτισμική πραγματικότητα ο μικροαστός έχει πάψει να κινείται από την ιδεολογία της επιβίωσης στην κόψη του φασισμού κι έχει ποικίλλες πολιτικές αποχρώσεις που όμως αποτελούν τις επιφάσεις του υφέρποντα φασισμού του, όπως πάνω από τα σύννεφα βλέπει κανείς πολλές κορφές αλλά από κάτω ανήκουν όλες στο ίδιο βουνό. Και δεύτερον, σήμερα ο φασισμός κινείται, εκφράζετα, ελίσσεται κι αναπτύσσεται με μεγαλύτερη ευκολία από τον καναπέ, μπροστά στην τηλεόραση. Και θα δούμε στη συνέχεια πως συνδέεται με το ίντερνετ.

1. Ο φασίστας του καναπέ έχει μια βασική ιδιότητα: δεν γνωρίζει ό,τι ο ίδιος είναι φασίστας παρʼ όλο που συμπεριφέρεται εκδήλως φασιστικά. Αν τον κατηγορήσουν ως φασίστα και το αρνηθεί μετά βδελυγμίας, θα έχει δίκιο. Διότι δεν αναγνωρίζει ταμπέλες στον εαυτό του, άσχετα αν χρησιμοποιεί ταμπέλες και για τους άλλους. (Βέβαια, αν τον αποκαλέσουν “φασίστα του καναπέος” θα κολακευτεί διότι θα εκλάβει τον χαρακτηρισμό ως επιβεβαίωση της ανδροπρέπειας του παρά ως καθαρευουσιάνικη υπερβολή)

2. Ο φασίστας του καναπέ δεν επιχειρηματολογεί ποτέ του. Είναι μονίμως γκρινιάρης, μουρτζούφλης, του φταίει η άτιμη κοινωνία, το κράτος, το ΠΑΣΟΚ και γενικά ακολουθεί πάντα το ανούσιο δόγμα “για όλα φταίνε οι άλλοι”.

3. Ο φασίστας του καναπέ δεν πρέπει να έχει να έχει ποτέ το ρόλο του ενεργού πολίτη. Εκτός από μία μόνο περίπτωση: όταν απεργεί, τότε νιώθει με αυταρέσκεια σαν τον Άρη Βελουχιώτη (σ.σ. λες κι αυτός έκανε αντίσταση καθιστός…).

4. Συνέπεια του προηγούμενου κανόνα, ο φασίστας του καναπέ περιμένει πάντα από τους άλλους (ποιους άραγε;) να του λύσουν τα προβλήματά του, άσχετα αν φταίει ή όχι ο ίδιος που τα δημιούργησε.

5. Η πρωτοβουλία, του είναι άγνωστη λέξη. Είναι εν δυνάμει (sic) παθητικός δέκτης ερεθισμάτων και θεαμάτων-ακροαμάτων και ως εκ τούτου καθοδηγεί τη σκέψη του (sic) και τις πράξεις του σύμφωνα με τις επιδιώξεις και τα αποτελέσματα αυτών που του τα υπαγορεύουν. Γι αυτό το λόγο είναι ο καλύτερος πελάτης του καλού φασίστα.

6. Ο φασίστας του καναπέ έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στα ΜΜΕ και δεν τα κρίνει ποτέ αφού δέχεται τις πληροφορίες χωρίς να τις φιλτράρει. Το πιο κραυγαλέο του χαρακτηριστικό: “Πω πω, είδες ο Μάκης χτες; Έσκισε”.

7. Ο φασίστας του καναπέ δεν έχει ανάγκη να αλλάξει ιδέες και πιστεύω που του παραχωρήθηκαν εξ απαλών ονύχων και εξ ονόματος του Πανάγαθου. Του αρκεί πως οι άλλοι που δεν πιστεύουν είναι κατώτεροί του.

8. Συνέπεια του προηγούμενου κανόνα, η ιδεολογία (sic) και η συμπεριφορά του φασίστα του καναπέ εκπορεύεται και φέρεται αποκλειστικά και μόνο από τις ταμπέλες που ο ίδιος αρνείται τη μονοσημαντότητά τους(Έτσι, π.χ. θέλει να είναι Χριστιανός Ορθόδοξος και να το γράφει στην ταυτότητά του χωρίς να έχει διαβάσει την Αγία Γραφή ή κομμουνιστής με κάρτα μέλους χωρίς να γνωρίζει τα κείμενα των Μαρξ - Ένγκελς).

9. Ο φασίστας του καναπέ μοιράζεται με τον καλό φασίστα τις ίδιες απέχθειες για τις “κατώτερες” κοινωνικές ομάδες ήτοι τους Εβραίους, τους ομοφυλόφιλους και τους αλλοδαπούς. Επειδή κατʼ αυτόν, μονίμως αυτοί φταίνε για το δικό του χάλι.

10. Όμως, ο καλός φασίστας του καναπέ είναι άσσος στο ίντερνετ όταν διαθέτει υπολογιστή, πολλές φορές αποτελεσματικότερος από τον καλό φασίστα ως καλό – άθελά του συνήθως – υποχείριο του. Στήνει ιστοσελίδες, συμμετέχει σε φόρουμ και ανοίγει blogs όπου κακομοιριάζει την ύπαρξή του. Έχει μεγαλύτερο πεδίο δράσης και πολλούς – πολλούς χρήστες που μοιράζονται τις ίδιες θέσεις με αυτόν, σάμπως όλοι να είναι μια μασιά από βέργες. (Η λέξη “φασισμός” προέρχεται από τους λίκτορες (= κλητήρες ενός άρχοντα της Ρώμης) οι οποίοι ως σύμβολο εξουσίας κρατούσαν βέργες από φτελιά δεμένες με κόκκινη ταινία μεταξύ τους για να επιδείξουν την περιώνυμη αρχή της “ισχύος εν τη ενώσει” και η οποία διασώζεται μέχρι σήμερα αποκλειστικά σε μιλιταριστικές αμερικάνικες ταινίες και ως moto σε κάποιο δικό μας στρατιωτικό σώμα, δεν θυμάμαι σε ποιο ακριβώς).

11. Ο φασίστας του καναπέ διατηρεί πάντοτε καταγγελτικό τόνο, πολλές φορές αιχμηρό χωρίς όμως να προσφέρει ποτέ του λύσεις.

12. Συνέπεια του προηγούμενου κανόνα, ο φασίστας του καναπέ έχει χρέος να αντιγράφει στη συμπεριφορά του τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλου και τον Αρίστο Γεωργιάδη. Η οποία συμπεριφορά, αποκλειστικά και μόνο, απαρτίζεται από την εκτόξευση λάσπης και οχετολογίας έναντι όλων όσων δεν μοιάζουν με αυτόν.

13. Συνέπεια πάλι του προηγούμενου κανόνα, ο φασίστας του καναπέ έχει κρυφό αξίωμα το “όμοιος ομοίω αεί πελάζει”. Του είναι εντελώς αδιανόητη κάθε ποικιλία στον κόσμο όπου ζει και τα θέλει όλα να αποτελούν και να λειτουργούν μόνο όσα πιστεύει ο ίδιος ό,τι πρέπει να είναι. Οποιαδήποτε παρρέκλιση από τους δικούς του κανόνες, είναι κατάπτυστη και άρα, αμαρτωλή, προδοτική και “ανθελληνική” κατά συγγενή τρόπο με τον καλό φασίστα.

14. Μην κοντραριστείτε ποτέ με έναν φασίστα του καναπέ. Ο καλός φασίστας έχει διαβάσει – επιφανειακά έστω – π.χ. αρκετή αρχαιοελληνική γραμματεία ή τον Αγών του Χίτλερ για να χρησιμοποιήσει αυτά που τον βολεύουν και να κονταροχτυπηθεί και με ίσους όρους με τους αντιπάλους του, όμως ο φασίστας του καναπέ δεν έχει ιδέα από τίποτα, του αρκεί μόνο το δικό του δίκαιο όπως το αντιλαμβάνεται ο ίδιος και δεν καταλαβαίνει ούτε ακόμη τον ίδιο το Χριστό φαντάρο. Είναι ένας αθεράπευτος εγωιστής!

15. Συνέπεια του προηγούμενου κανόνα, η δύναμη του φασίστα του καναπέ αποτελείται μόνο από τις αντιδράσεις εναντίον του κι όχι από την ανύπαρκτη ιδεολογία του. Το να πολεμάς έναν φασίστα του καναπέ με τεκμηριωμένες πηγές είναι σαν να κυνηγάς φαντάσματα.

16. Συνέπεια και πάλι του προηγούμενου κανόνα, η καλύτερη άμυνα ενάντια στο φασίστα του καναπέ είναι η πλήρης αδιαφορία και σιωπηλή απαξίωση γι αυτόν. Αλλά… ένα ζάπιγκ στο ίντερνετ και στην τηλεόραση (λέγε με AGB), άλλα δείχνει δυστυχώς… ότι ο φασίστας του καναπέ κατέληξε μια δυσάρεστη αναγκαιότητα που την υπαγορεύει η αδράνεια της πολιτικής ηθικής που κάπου λασκάρισε κι έχασε το δρόμο της εξαιτίας της μεταπολιτευτικής λογικής που έθεσε την προτεραιότητα του “ό,τι να ʽναι ας φάμε κι ας πιούμε, όσο προλάβουμε”.

Και μια σημαντική παρατήρηση: ο φασίστας του καναπέ, ευδοκιμεί ανάμεσα στους καλούς φασίστες. Διότι οι δεύτεροι αντλούν δύναμη από αυτούς παρʼ όλο που είναι εμφανές ό,τι τελικά τους απεχθάνονται. Η υποκρισία του καλού φασίστα είναι ό,τι αντλεί την ισχύ του από άτομα τα οποία και προδίδει στο τέλος προκειμένου να αναρριχηθεί. Όπου κι όπως πάντως θέλει να αναρριχηθεί αυτός.

Δεν τελειώσαμε ακόμη, έχουμε ένα ακόμη post να μιλήσουμε για την χειρότερη κατηγορία φασιστών. Πραγματικά, τους, με βδελυγμία, χειρότερους όλων. Αναμείνετε στην οθόνη.

[Turambar]

Ενδιαφέρον.

[aliakmwn]

ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΡΟΣ ΠΟΛΙΤΕΥΟΜΕΝΟΥΣ


Πώς θα γίνετε Χάιντερ της Ελλάδας


Με την περικοπή των κατά κεφαλήν προεκλογικών δαπανών οι υποψήφιοι αντιμετωπίζουν πρόβλημα επικοινωνίας με την εκλογική τους πελατεία. Η λύση βρίσκεται στην απομίμηση πετυχημένων μοντέλων του εξωτερικού. Για να βοηθήσουμε τους αναξιοπαθούντες ακροδεξιούς όλων των κομμάτων, παρουσιάζουμε σήμερα σε εύληπτα μαθήματα το "μοντέλο Χάιντερ".

Κακά τα ψέματα. Ακόμα κι εκείνοι (οι πολιτικοί ή δημοσιογράφοι) που έσπευσαν να κρούσουν τον κώδωνα του κινδύνου για το "φαινόμενο" Χάιντερ, δύσκολα έκρυψαν την έκπληξή τους (ή και το θαυμασμό και ίσως τη ζήλια τους) για το κατόρθωμα του Αυστριακού πολιτικού. Πώς διάβολο κατάφερε σε τόσο λίγα χρόνια να γοητεύσει με τόσο βάρβαρες ιδέες; Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας του;

Αποφασίσαμε να βοηθήσουμε τους δικούς μας πολιτικούς που θα ήθελαν να ακολουθήσουν τα χνάρια του αυστριακού συναδέλφου τους, ενόψει της εκλογικής αναμέτρησης του Απριλίου. Το μυστικό του Χάιντερ είναι ο λόγος του. Χάρη στον τρόπο που χειρίζεται τη γλώσσα και διατυπώνει τα πολιτικά του επιχειρήματα κατορθώνει να ξεπεράσει όλους τους φραγμούς της "περιθωριακής" ακροδεξιάς και να αναδειχθεί σε πρωταγωνιστή της πολιτικής σκηνής. Αρκούν, λοιπόν, τέσσερα μαθήματα και λίγη εξάσκηση για να φτάσετε στην επιτυχία.

Η πολιτική ως διασκέδαση

Μάθημα πρώτο: ο πολιτικός είναι σταρ ειδικού τύπου.

Είναι κοινός τόπος ότι η σύγχρονη πολιτική πρέπει να είναι και "διασκεδαστική", να μπορεί δηλαδή να εναλλάσσεται στην καθημερινότητα του κοινού με τα ριάλιτι σόου, τις αθλητικές εκπομπές, τις ιστορίες για σεξ, τα φρικτά εγκλήματα κλπ. Η τηλεόραση έχει κεντρικό ρόλο σ' αυτή την εξέλιξη της πολιτικής πράξης. Αλλά ο σύγχρονος πολιτικός δεν μπορεί να αρκεστεί στη μίμηση της συμπεριφοράς ενός οποιουδήποτε τηλεοπτικού αστέρα. Ο πολιτικός πρέπει ταυτόχρονα να προκαλεί μια αντιπαράθεση, δεν είναι δυνατόν να απευθύνεται εξίσου σε όλους, γιατί τότε μεταμορφώνεται σε "μη-πολιτικό". Όμως η αντιπαράθεση αυτή δεν μπορεί να γίνεται με πολιτικά επιχειρήματα, τα οποία δεν ταιριάζουν στην λογική της πολιτικής ως διασκέδασης.

Στην εγγενή αυτή αντίφαση της σύγχρονης πολιτικής ο Χάιντερ απαντά με δυο γλωσσικά τεχνάσματα, τους υπαινιγμούς και τις λεκτικές προσωπικές επιθέσεις.

Με τους υπαινιγμούς που αναφέρονται σε κοινές εμπειρίες του πολιτικού στρατοπέδου της μαχητικής δεξιάς, ο Χάιντερ πετυχαίνει να συσπειρώνει τους πιο ένθερμους οπαδούς του, θυμίζοντάς τους την παραδοσιακή τους συστράτευση. Με τον τρόπο αυτό αποφεύγει να πει ρητά κάτι που ενδεχομένως θα τον έφερνε σε δύσκολη θέση. Οι οπαδοί των άλλων πολιτικών στρατοπέδων συνήθως δεν κατανοούν καν αυτούς τους υπαινιγμούς.

Με τις προσωπικές λεκτικές επιθέσεις υποκαθίσταται η (απούσα) πολιτική πόλωση με μια προσωπική πόλωση. Οι ψηφοφόροι είναι υποχρεωμένοι να πάρουν θέση. Είναι υπέρ αυτού που εξαπολύει την επίθεση ή υπέρ εκείνου που τη δέχεται;

Οι λεκτικές προσωπικές επιθέσεις του Χάιντερ και η εκστόμιση βρισιών προκαλεί το ενδιαφέρον του κοινού. Από την άλλη μεριά, οι υπαινιγμοί του αποτελούν το αγαπημένο θέμα των δημοσιογράφων, εφόσον μπορεί καθένας να συμπληρώσει όπως θέλει τα δυσκόλως εννοούμενα. Με τη διπλή αυτή μέθοδο, στις δημόσιες αντιπαραθέσεις υπάρχει η τάση να μη διαφωνούν οι εκπρόσωποι των κομμάτων για πολιτικά ζητήματα, αλλά για μια «εικονική πολιτική πραγματικότητα».

Οσο πιο περίπλοκη, δύσκολη και αντιφατική είναι μια πολιτική κατάσταση, τόσο πιο εύκολο για τον κάθε Χάιντερ είναι να μεταθέσει το πρόβλημα και να εμφανιστεί ο ίδιος ως φορέας της «μεταπολιτικής». Ο χειρισμός αυτών των δύσκολων πολιτικών υποθέσεων προϋποθέτει συμβιβασμούς, υποχωρήσεις, ακόμα και πάλη συμφερόντων. Ο «μεταπολιτικός» κ. Χάιντερ μπορεί εύκολα να παρουσιάσει κάθε δύσκολο χειρισμό ως «διεφθαρμένο» και τελικά να αναγορεύσει τη «διαφθορά» σε πραγματικό πρόβλημα. Η εξαγγελία αυτή δεν συνδέεται με την υπόδειξη συγκεκριμένων σκανδάλων διαφθοράς.

Το "μεταπολιτικό" τέχνασμα λύνει λοιπόν το πρόβλημα της πολιτικής ως διασκέδασης και σόου:

- Εμφανίζει ως δυνατή μια πολύ απλή πολιτική, χωρίς βέβαια να απλοποιεί τις συνθήκες και τους συσχετισμούς.

- Αυτός που χρησιμοποιεί το τέχνασμα παύει να εμφανίζεται ως εκπρόσωπος κάποιου κόμματος. Αυτοπροσδιορίζεται ως υπεράνω κομμάτων.

- Παρουσιάζει ως γελοία τα (άλλα) κόμματα, κατηγορώντας τα ότι δεν είναι σε θέση να συλλάβουν τον πυρήνα του αποτυχημένου συστήματος.

Δεν είναι ανάγκη να διαθέτει κανείς γνώσεις πολιτικής θεωρίας για να καταλάβει ότι αυτό το τέχνασμα οδηγεί κατευθείαν στον λαϊκισμό και την ακροδεξιά. Ο λαϊκισμός προκύπτει από αυτή την έκδηλη καταφρόνηση της πολιτικής δραστηριότητας (των άλλων φυσικά) με το επιχείρημα ότι όλοι (οι άλλοι) είναι έτοιμοι να «συμβιβαστούν». Ο ακροδεξιός χαρακτήρας προκύπτει από την συνολική απόρριψη των πολιτικών κομμάτων και την προώθηση της ιδέας του «σωτήρα», δηλαδή του «φίρερ».

Οι γλωσσικές μορφές του "μεταπολιτικού" τεχνάσματος που χρησιμοποιεί ο Χάιντερ (και όχι μόνο) είναι κυρίως τρεις:

- Συνολική και ισοπεδωτική επίθεση εναντίον όλων των πολιτικών αντιπάλων.

- Καταλογισμός ταπεινών κινήτρων στους αντιπάλους και πλήρης αγνόηση της επιχειρηματολογίας τους.

- Προσπάθεια να μην αντιμετωπίζεται ο πολιτικός αντίπαλος ως δρων υποκείμενο, αλλά ως μαριονέτα του "συστήματος".

Οι λεκτικές επιθέσεις

Μάθημα δεύτερο: να βρίζετε με σύνθετες λέξεις.

Οι λεκτικές επιθέσεις του Χάιντερ μοιάζουν με την αγαπημένη φρασεολογία του Χίτλερ. Ακόμα και όταν δεν ταυτίζονται ως διατυπώσεις, παρουσιάζουν αξιοσημείωτη συντακτική ομοιότητα. Αυτό που τις χαρακτηρίζει είναι η "δημιουργικότητα" με την εφεύρεση καινούργιων σύνθετων επιθέτων. Για να είναι αποτελεσματική μια εξύβριση δεν πρέπει να διατυπώνεται με τη μορφή «ο Χ είναι ?.» Το γνωρίζει αυτό ο κ. Χάιντερ και δηλώνει: «Στην Αυστρία υπάρχει ένα αδίστακτο υπαλληλικό κράτος με συμπίλημα εξουσιών, με οικονομία κομματικών καταλόγων και με προνόμια.» (24.4.91) Είναι χαμένος όποιος απαντήσει σʼ αυτή τη φράση λέγοντας απλώς ότι «το κράτος δεν είναι υπαλληλικό». Μένουν αναπάντητες άλλες τρεις καταγγελίες. Αλλά και όποιος απαντήσει ότι «δεν είναι δυνατόν να παίρνουμε στα σοβαρά παρόμοιες γενικές επιθέσεις», κινδυνεύει να εμφανιστεί αλαζονικός και σίγουρα δεν πείθει.

Οι τυπικές βρισιές του Χάιντερ έχουν μια αξιοσημείωτη ποικιλία έμπνευσης. Προέρχονται από διάφορες θεματικές περιοχές:

- Τα ζώα και τη σχέση ανθρώπων και ζώων: «ένα κουνέλι που τρέμει από φόβο μπροστά στην οχιά των συνδικάτων», «ο υπουργός έγινε άγριο θηρίο».

- Τα σωματικά χαρακτηριστικά: «κομψευόμενος», «δεν του κάνουν τα παντελόνια», «απολειφάδι», «εξάμβλωμα».

- Βρόμικες καταστάσεις ή συμπεριφορές: «σκουπίζουν τα πόδια τους στη μνήμη των πεσόντων», «το κατακάθι των ανθρώπων», «κατουράει στο πόδι του».

- Τη σαπίλα: «το σαθρό εξουσιαστικό οικοδόμημα των παλιών κομμάτων», «η σάπια κάστα των πολιτικών».

- Τις κοινωνικά αξιοκαταφρόνητες ιδιότητες: «ξεσκονόπανα», «χάος», «αδίστακτοι», «λωποδύτες».

- Τις πολιτικά αξιοκατάκριτες ιδιότητες: «μανδαρίνοι», «μονάρχης», «ακροβάτης», «φασίστας».

- Την εγκληματικότητα: «δολοφόνοι», «βιασμός», «ληστρικός συρφετός», «βανδαλισμός».

-Τις αναφορές στο ναζιστικό παρελθόν: «παλιά κόμματα», «τελική λύση του αγροτικού ζητήματος».

Η τακτική αυτή συμπληρώνεται με καλαμπούρια, τα οποία έχουν συχνά αφορμή το όνομα του πολιτικού αντιπάλου. Τον παλιό γενικό γραμματέα του SPO που ονομαζόταν Κέλερ, ο Χάιντερ συνήθιζε να τον αποκαλεί Killer.

Το παιχνίδι των υπαινιγμών

Μάθημα τρίτο: ν
α μιλάτε με διφορούμενα και υπαινιγμούς.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα για τον τρόπο που χρησιμοποιεί ο Χάιντερ τους υπαινιγμούς είναι η αναφορά του σε μια εκδήλωση του γερμανικού κόμματος CSU στο Μόναχο: «Η Πολωνία πήγαινε καλά μόνο όταν στάλθηκαν εκεί γερμανοί αγρότες κατά την ανατολική αποίκιση». (2.5.91). Οι ακροατές χειροκρότησαν θερμά και ο Χάιντερ πήρε θάρρος να συνεχίσει: «Τι σόι χώρα είναι αυτή όπου εκλέχθηκε ένας πρόεδρος που η φυσιογνωμία του γίνεται όλο και πλατύτερη αντί να ασχολείται με τα καθήκοντά του;".

Η πρώτη πρόταση έχει σαφή σοβινιστικό χαρακτήρα, και μάλιστα ο Χάιντερ εμφανίζεται εδώ ως μέλος του γερμανικού έθνους. Υποδηλώνεται ότι μόνο με την επίδραση ενός ξένου έθνους θα μπορούσαν τα πράγματα να βελτιωθούν στην Πολωνία. Όσο για τη δεύτερη πρόταση, εδώ μιλάει μεν για "χώρα", υπονοεί όμως "λαό". Πρόκειται πάλι για ένα σαφή σοβινιστικό χαρακτηρισμό, εφόσον αποδίδεται συλλήβδην στο πολωνικό έθνος.

Αν εξετάσουμε πιο προσεκτικά τις διατυπώσεις, διαπιστώνουμε ότι ο Χάιντερ με τον όρο "ανατολική αποίκιση" παίζει ένα διφορούμενο παιχνίδι. Αναφέρεται στην κατοχή του πολωνικού εδάφους κατά τον 19ο αιώνα από την Αυστρία, την Πρωσία και τη Ρωσία, αλλά ταυτόχρονα κλείνει το μάτι στους υποψιασμένους: αυτό που γνωρίζουν όλοι είναι ότι το 1939 η ναζιστική Γερμανία κατέλαβε την Πολωνία και ότι ακόμα και σήμερα περιλαμβάνει στο έδαφός της ένα μέρος της γειτονικής χώρας. Ο στόχος της "ανατολικής αποίκισης" ήταν ένα από τα κύρια σημεία του ναζιστικού προγράμματος και περιλάμβανε την Πολωνία και τη Σοβιετική Ένωση. Η αναφορά σε "γερμανούς αγρότες" προδίδει ότι στο μυαλό του ο ομιλητής είχε μόνο τη ναζιστική περίοδο.

Η δεύτερη φράση μοιάζει κάπως ακατανόητη. Τι σχέση έχει το "πλάτος της φυσιογνωμίας" με την πολιτική ικανότητα; Εδώ ο Χάιντερ σπάει ακόμα ένα "ταμπού" και αναφέρεται σε σωματικά χαρακτηριστικά ενός πολιτικού (και μάλιστα αρχηγού άλλου κράτους). Ομως δεν λέει απλά ότι "είναι χοντρός". Διαλέγει να μιλήσει για χαρακτηριστικά της "φυσιογνωμίας" του, παραπέμποντας ευθέως στη ρατσιστική συλλογιστική της ναζιστικής περιόδου, όπου τα εξωτερικά χαρακτηριστικά των "υποδεέστερων φυλών" θεωρούνταν σημάδι πνευματικής υστέρησης και αδυναμίας.

Με τον τρόπο αυτό ο Χάιντερ υποδηλώνει στους μυημένους ακροατές του ότι συμμερίζεται τον σύγχρονο ρατσιστικό και επεκτατικό πολιτικό λόγο της γερμανικής ακροδεξιάς εναντίον της Πολωνίας, χωρίς ωστόσο να πει λέξη συγκεκριμένη για το σήμερα.

Η αυτοδιάψευση χωρίς διάψευση

Μάθημα τέταρτο: μπορείτε να διαψεύδετε χωρίς κανένα πρόβλημα τις δικές σας δηλώσεις, επιμένοντας ωστόσο στις απόψεις σας!

Η πιο γνωστή διατύπωση του Χάιντερ είναι η αναφορά στην "επιτυχημένη πολιτική απασχόλησης" που εφαρμόστηκε επί Τρίτου Ράιχ. Πρόκειται για απόσπασμα ομιλίας του Χάιντερ στην τοπική βουλή της Καρινθίας, σε απάντησή του προς τον εκπρόσωπο των Σοσιαλδημοκρατών: "Αυτά δεν θα συνέβαιναν στο Τρίτο Ράιχ, διότι στο Τρίτο Ράιχ υπήρχε νοικοκυρεμένη πολιτική απασχόλησης, πράγμα που δεν είναι σε θέση να καταφέρει η κυβέρνησή σας στη Βιέννη." (13.6.91) Με τα λόγια αυτά ο Χάιντερ έθιγε το μεγάλο ταμπού της αυστριακή πολιτικής ζωής, εμφανιζόταν δηλαδή ως υποστηρικτής (έστω και μιας πτυχής) του ναζιστικού καθεστώτος. Ακολούθησε πανδαιμόνιο στη βουλή, και ξαναπαίρνοντας το λόγο ο Χάιντερ τα πήρε όλα με ευκολία πίσω: «Είναι σαφές ότι δεν εννοούσα σε καμία περίπτωση ότι η πολιτική απασχόλησης του Τρίτου Ράιχ πρέπει να αξιολογηθεί ως θετική σε σύγκριση με την αυστριακή πολιτική απασχόλησης». Σε λίγη ώρα δεν δίστασε να ζητήσει και συγγνώμη: «Αν αυτό θα σας καθησυχάσει, τότε παίρνω πίσω τη δήλωσή μου, εκφράζοντας τη λύπη μου.»

Με την ίδια ευκολία, όμως, ο Χάιντερ διαψεύδει τη διάψευσή του και επανέρχεται στις προκλητικές θέσεις του. Τον βοηθούν οι πολιτικοί του αντίπαλοι και οι δημοσιογράφοι που τον ξαναρωτούν για το ζήτημα την επομένη. Το γεγονός ότι τον ξαναρωτούν σημαίνει ότι δεν πιστεύουν την ειλικρίνεια της συγγνώμης του. Αλλά τότε γιατί τον ξαναρωτούν; Για ποιο λόγο θα ήταν πιο αξιόπιστη η δεύτερη διάψευση; Η απαίτηση για μια νέα δήλωση-διάψευση στοχεύει στον εξευτελισμό του ερωτώμενου. Ταυτόχρονα, όμως, του δίνει τη δυνατότητα να πάρει πίσω τη διάψευση και να επανέλθει -με πιο ήπια διατύπωση- στην αρχική του θέση.

Την επομένη, σε συνέντευξη στο κρατικό ραδιόφωνο, ο Χάιντερ επανέρχεται δριμύτερος: «Αυτό που είπα ήταν μια διαπίστωση του γεγονότος ότι το Τρίτο Ράιχ δημιούργησε μεγάλο αριθμό θέσεων εργασίας μέσω μιας εντατικής πολιτικής απασχόλησης και έτσι εξάλειψε την ανεργία.» Ο δημοσιογράφος μένει έκπληκτος: «Για μια ακόμα φορά σας ρωτώ, πιστεύετε ότι η πολιτική απασχόλησης του Τρίτου Ράιχ ήταν καλή ή όχι;» Ο Χάιντερ συνεχίζει: «Εγώ δεν την έκρινα, απλώς είπα ότι δημιουργήθηκαν σε ελάχιστο χρόνο πολυάριθμες θέσεις εργασίας. Αυτό είναι μια ιστορική πραγματικότητα.» Απαντώντας στον απορημένο δημοσιογράφο που ρωτάει αν τελικά υπήρξε «γλωσσική παραδρομή» ή όχι, ο αυστριακός πολιτικός παραμένει αινιγματικός: «Έκανα μια διευκρίνιση για όσους με παρανόησαν. Όσοι άκουσαν την αρχική μου δήλωση προσεκτικά δεν θα είχαν ανάγκη αυτή τη διευκρίνιση.»

(by aliakmwn: Σας θυμιζει κατι προσφατο???)

Ο Χάιντερ παίζει αριστοτεχνικά αυτό το παιχνίδι αλήθειας και ψεύδους. Στηρίζεται σε διφορούμενες διατυπώσεις και είναι έτοιμος να ακροβατεί, όταν αναφέρεται στο ιστορικό παρελθόν του εθνικοσοσιαλισμού. Μ' αυτό τον τρόπο στρέφει κατά των αντιπάλων του το πολιτικό αυτό ταμπού, χωρίς να προδίδει τα πιστεύω των σκληροπυρηνικών του οπαδών.

Τα ειδοποιά χαρακτηριστικά της πολιτικής του Χάιντερ δεν μας είναι ξένα. Τα συναντούμε αρκετά συχνά σε ομιλίες και συνθήματα ορισμένων εγχώριων πολιτικών. Λυπούμαστε αν στο μοντέλο αυτό αναγνωρίσουν τον εαυτό τους και κάποιοι έλληνες πολιτικοί που δεν αυτοπροσδιορίζονται στην ακροδεξιά. Να μας συμπαθούν, αλλά δεν είναι δικό μας το λάθος.

Ένα στεφάνι με αγκάθια

Οι υπαινιγμοί του Χάιντερ είναι συνήθως κρυμμένοι και απευθύνονται σε ένα μυημένο κοινό. Είναι πολύ χαρακτηριστικό το απόσπασμα που ακολουθεί από μια ομιλία του, το Νοέμβριο του 1986, κατά τη διάρκεια κατάθεσης στεφάνων στους πεσόντες των παγκοσμίων πολέμων:

«Αυτή τη στιγμή και σʼ αυτό τον τόπο στρέφεται η σκέψη μας στους άνδρες που έδωσαν τη ζωή τους κατά τον Πρώτο και τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο για να εξασφαλίσουν το μέλλον της πατρίδας τους. Αλλά και στα αναρίθμητα θύματα του άμαχου πληθυσμού ? γυναίκες και παιδιά- που βρέθηκαν εκτεθειμένα και απροστάτευτα στο έλεος των βομβαρδισμών. Το γεγονός ότι έγινε δυνατή η ανοικοδόμηση της πατρίδας μας από τα ερείπια του πολέμου το οφείλουμε επίσης σʼ αυτή τη γενιά -μια γενιά, η οποία αντιμετώπισε συνεχείς διαβολές. Το στράτευμα υφίσταται το διασυρμό και το στιγματισμό από ορισμένους κύκλους. Κάποιοι κύριοι γυρίζουν την πλάτη στις εκδηλώσεις τιμής για τους πεσόντες και τους βετεράνους του πολέμου, αλλά τις ψήφους αυτής της ομάδας τις επιζητούν. Είναι ντροπή να βλέπουμε αυτούς τους ανθρώπους που τα έχουν δώσει όλα -δηλαδή ακόμα και τη ζωή τους- να δέχονται λάσπη από κοπανατζήδες και πολιτικούς καιροσκόπους. Πρέπει να δοθεί τέρμα σʼ όλα αυτά. Δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο πρέπει να θεωρούμε εγκληματίες τους πατεράδες και τους παππούδες μας, κάτι που διαλαλούν τόσο πολλοί πολιτικοί. Υποστηρίζω αυτή τη γενιά, τόσο τους πεσόντες όσο και τους επιζήσαντες.»

Η προσεκτική ανάγνωση αυτού του αποσπάσματος έχει πολλά να μας μάθει για τον τρόπο που χειρίζεται το λόγο ο Χάιντερ. Το κείμενο δεν περιέχει τα τυπικά χαρακτηριστικά του ακροδεξιού λόγου. Ούτε ριζοσπαστικός λαϊκισμός ανιχνεύεται, ούτε προβάλλεται κάποιος «φίρερ»-σωτήρας, ούτε εκπέμπεται μίσος για κάποια φυλετική ή μειονοτική ομάδα. Όμως το συμπέρασμα του ακροατή είναι δεδομένο. Θυμίζουμε ότι εκείνη την περίοδο ήταν στην Αυστρία επίκαιρη η αντιπαράθεση για το ναζιστικό παρελθόν του υποψήφιου προέδρου Κουρτ Βαλντχάιμ. Η αναφορά στη γενιά του πολέμου παρέπεμπε κατευθείαν στην πολιτική αυτή διαμάχη.

Η διατύπωση «
της πατρίδας τους» στην πρώτη φράση έντεχνα υποβάλλει στους ακροατές ότι πρόκειται για κάτι άλλο από την Αυστρία. Υπονοείται σαφώς η «μεγάλη Γερμανία», χωρίς όμως να λέγεται. Περιορίζοντας στα θύματα των βομβαρδισμών τους μόνους αμάχους που αξίζει να τιμηθούν, εξαφανίζει διά μαγείας το Ολοκαύτωμα και όλους τους άλλους αθώους νεκρούς του ναζισμού.

Κατά παράβαση του πρωτοκόλλου που θέλει σε τέτοιες περιπτώσεις οι ομιλίες να μην εμπλέκονται στις διακομματικές αντιθέσεις, ο Χάιντερ χρησιμοποιεί το βήμα αυτό για να κατακεραυνώσει συλλήβδην τους αντιπάλους του. Χρησιμοποιεί τέσσερις διαφορετικές εκφράσεις για να τους χαρακτηρίσει με υποτιμητικό τρόπο. Το στερεότυπο των «ορισμένων κύκλων» αφήνει και κάποια αιχμή απειλής. Υποδηλώνεται ότι έχουν εντοπιστεί οι φορείς αυτών των «αντιστρατιωτικών» απόψεων και επικρέμαται η τιμωρία τους.

Η γερμανική λέξη που χρησιμοποιεί για το «στράτευμα» του επιτρέπει να μη διαχωρίζει τον τακτικό στρατό -τη Βέρμαχτ- από τα ειδικά ναζιστικά σώματα. Όσο για την αναφορά στις «ψήφους αυτής της ομάδας» που τις «επιζητούν» οι «καιροσκόποι», και εδώ ο Χάιντερ αναφέρεται σε συγκεκριμένο ιστορικό προηγούμενο: ενώ το 1945 οι Αυστριακοί που είχαν προσχωρήσει στο ναζιστικό κόμμα υπέστησαν κάποιες ποινικές και διοικητικές διώξεις, λίγα χρόνια αργότερα, στις εκλογές του 1949 τα δυο μεγάλα κόμματα (το SPO και το OVP) συναγωνίζονταν ποιο θα κερδίσει πρώτο την εύνοιά τους.

Ένας αξιοσέβαστος δημοκράτης

Δεν θα ήταν δυνατόν να φτάσει εκεί που έφτασε ο Χάιντερ αν δεν είχε την ανέλπιστη βοήθεια των ΜΜΕ αλλά και των πολιτικών εκπροσώπων των δημοκρατικών κομμάτων. Στο γνωστό ερώτημα "πώς αντιμετωπίζει η δημοκρατία τους εχθρούς της", και στο δίλημμα αν πρέπει να τους παρέχει δημόσιο βήμα για την φαιά προπαγάνδα τους, τα αυστριακά μέσα και τα τρία δημοκρατικά κόμματα (SPO, OVP, Πράσινοι) στέκουν αμήχανα. Χαρακτηριστική είναι η εκπομπή που έγινε στην κρατική τηλεόραση τον Φεβρουάριο του 1993, μετά την αποτυχημένη προσπάθεια του Χάιντερ να συγκεντρώσει έναν ικανό αριθμό υπογραφών για να επιβάλει την πολιτική εναντίον των μεταναστών. Συμμετείχε ο ίδιος ο Χάιντερ και οι εκπρόσωποι του SPO, του OVP και των Πράσινων.

Εκείνο που κάνει εντύπωση στην επιχειρηματολογία των τριών κομμάτων είναι ότι:

- Οι τρεις πολιτικοί αποφεύγουν να τοποθετηθούν στους ισχυρισμούς του Χάιντερ περί "παρεμπόδισης" πολιτών κατά τη διεξαγωγή του "δημοψηφίσματος".

- Και οι τρεις δεν μιλούν για τον Χάιντερ, αλλά "με" τον Χάιντερ, του απευθύνονται δηλαδή άμεσα.

Ο Μάιρ του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPO) επικαλείται τη δημοκρατική συνείδηση του Χάιντερ, προϋποθέτει, δηλαδή την ύπαρξη τέτοιας συνείδησης. Θα μπορούσε, π.χ., να πει ότι "ο κ. Χάιντερ κατηγορεί τους Αυστριακούς ότι ασκούν το δημοκρατικό τους δικαίωμα να κατακρίνουν δημόσια την πολιτική του. Με τέτοιους ανθρώπους δεν είναι δυνατόν να γίνει διάλογος.". Αντιθέτως, ο κ. Μάιρ λέει "για το Θεό, δεν μπορείτε να το προσάπτετε αυτό σε κανέναν." Εκείνη τη στιγμή η κάμερα δείχνει τον Χάιντερ να γνέφει καταφατικά. Στη συνέχεια της παρέμβασής του, ο εκπρόσωπος του SPO παραδέχεται ότι υπάρχουν άλυτα προβλήματα στην πολιτική απέναντι στους μετανάστες.

Ο Νάισερ του Λαϊκού Κόμματος (OVP) αναζητεί τις αιτίες της αποτυχίας του Χάιντερ στο πολιτικό του ύφος. Ο ίδιος διευκρινίζει ότι πολλές από τις θέσεις του Χάιντερ για τη μετανάστευση τις συμμερίζεται μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων και του κάνει υποδείξεις για το πώς πρέπει να φέρεται για να κερδίσει ευρύτερη υποστήριξη. Αντί, δηλαδή, να πει ο κ. Νάισερ ότι "η μέθοδος που χρησιμοποιεί ο Χάιντερ να επιτίθεται σε όλους και σε όλα, άνοιξε τα μάτια των ψηφοφόρων", εμφανίζεται "εποικοδομητικός": "Δεν αντελήφθην τις τελευταίες βδομάδες το πολιτικό σας στιλ και τις επιθέσεις εναντίον κάθε τι σημαντικού γι' αυτή την κοινωνία. Αυτό είναι, πιστεύω, που φόβισε τους πολίτες και εδώ έγκειται, κατά τη γνώμη μου, ένα μέρος της αποτυχίας σας."

Ακόμα πιο απρόσμενη είναι η στάση του εκπροσώπου των Πράσινων. Θα περίμενε κανείς να πει ότι "το δημοψήφισμα είχε τόσο μικρή απήχηση επειδή η πλειοψηφία των Αυστριακών αποκρούει τη ρατσιστική αντιμετώπιση των μεταναστών." Όμως τα λόγια του κ. Πιλτς είναι πολύ συγκρατημένα: "Μου κάνει εντύπωση, κ. Χάιντερ, το γεγονός ότι εμφανίζεστε πληγωμένος και υποστηρίζετε ότι όλοι έφταιξαν εκτός από σας τον ίδιο. Πρέπει μια φορά να το πείτε καθαρά: έχασα, και αυτή είναι η βαρύτερη πολιτική ήττα των Ελευθεροφρόνων, εδώ και έξι χρόνια. Θα 'πρεπε λοιπόν να σκεφθείτε μαζί μας για ποιο λόγο χάσατε."

Το γενικό συμπέρασμα των τηλεθεατών ήταν ότι οι τρεις "νικητές" αντιμετώπιζαν τον Χάιντερ ως τον άσωτο υιό που πρέπει να του δοθεί η ευκαιρία να επιστρέψει στην οικογένεια. Ήταν επόμενο να αδράξει αυτή την ευκαιρία ο Χάιντερ για να στρέψει τη συζήτηση σε γενική πολιτική επιχειρηματολογία. Στο τέλος του "στρογγυλού τραπεζιού" κατάφερε μάλιστα να επιβάλει την άποψη ότι τελικά το δημοψήφισμα είχε επιτυχία "εφόσον έδωσε την ευκαιρία να γίνουν παρόμοιες συζητήσεις για την πολιτική απέναντι στους μετανάστες".

Προφανώς το κοινό αυτής της συζήτησης δεν διέκρινε πουθενά ότι οι απόψεις του Χάιντερ θεωρούνται από τα άλλα κόμματα "ακροδεξιές" και "επικίνδυνες" για τη δημοκρατία.

ΣΤΟ ΟΡΙΟ

Ο ΧΑΙΝΤΕΡ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΛΟΓΙΑ

(Όλα τα αποσπάσματα περιέχονται σε επίσημες ανακοινώσεις του γραφείου Τύπου του FPO)

- «Για μένα αξίζει περισσότερο να σφίξω το χέρι ενός ευπρεπούς αγρότη, παρά του ομοσπονδιακού καγκελάριου, ο οποίος δεν έχει θέση στην κρύα του καρδιά για τις ανάγκες των αγροτών.» (21.10.86)

- «Θα αγωνιστούμε για την αποξήρανση του βάλτου των προνομίων.» (29.10.86)

- «Είμαι εδώ και πολύ καιρό μέλος συνδικάτων, αλλά ποτέ δεν με κάλεσαν σε τοπικές συνελεύσεις ούτε μου δόθηκε η ευκαιρία να εκλέξω τους εκπροσώπους. Όλα γίνονται όπως στο Ανατολικό Στρατόπεδο.» (15.12.86)

- «Το θλιβερό είναι ότι εκατομμύρια ψηφοφόροι προδίδονται από τα παλιά κόμματα.» (23.12.86)

- «Η ανήθικη συκοφάντηση προσώπων και ολόκληρων (πολιτικών) ομάδων είναι γνωστή από την εποχή των Γιακωβίνων.» (11.1.87)

- «Η πολιτική της νέας κυβέρνησης συνεργασίας των σοσιαλιστών κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους.» (17.1.87)

- «Τα μεγάλα κόμματα προδίδουν τα δικά τους αιτήματα. Τα παλιά κόμματα δεν γνωρίζουν τι σκέφτονται οι πολίτες.» (29.1.87)

- «Τα πρωτόγονα συνθήματα της διαδήλωσης των Σλοβένων αποδεικνύουν για μια ακόμα φορά ότι οι εκπρόσωποι της μειονότητας στην Καρινθία δεν ενδιαφέρονται για εποικοδομητικές συνομιλίες.» (2.2.87)

- «Η προνομιακή θέση των μεταναστών οδηγεί σε αύξηση της ανεργίας και γιʼ αυτό πρέπει να εξαλειφθεί.» (8.2.87)

- «Οι Πράσινοι δεν είναι παρά καμουφλαρισμένοι αναρχοκομμουνιστές. Μοιάζουν με το καρπούζι που έξω είναι πράσινο και μέσα κόκκινο.» (27.2.87)

- «Η αντίδραση των παλιών κομμάτων στις προτάσεις του FPO μοιάζουν με μανιασμένες άναρθρες κραυγές.» (6.4.87)

- «Η συμμαχία του SPO με το OVP είναι μια κουτσή πάπια.» (6.4.87)

- «Είναι αδιανόητο το γεγονός ότι η αυστριακή κυβέρνηση ακολουθεί μια διπλωματία υποκλίσεων προς τις ΗΠΑ, παρά τη σκανδαλώδη συμπεριφορά των Αμερικάνων». (16.5.87)

- «Οι ΗΠΑ δεν θα ησυχάσουν αν δεν γκρεμίσουν ακόμα και το τελευταίο μνημείο των πεσόντων του πολέμου.» (12.6.87)

- «Η λύση βρίσκεται σε μια πραγματική ιδιωτικοποίηση, η οποία θα περιλάβει και τις κρατικές τράπεζες. Η σημερινή αποκρατικοποίηση δεν είναι παρά μια παραπειστική μανούβρα.» (16.7.87)

- «Η αυστριακή Ένωση Αγροτών δεν είναι ένωση αγροτών αλλά ένωση κλεφτών.» (9.8.87)

- «Το Λαϊκό Κόμμα είναι η σκωληκοειδής απόφυση της κυβέρνησης: είναι μονίμως σε ερεθισμό και δεν χρησιμεύει σε τίποτα.» (24.8.87)

- «Η κυβέρνηση είναι ένα κοτέτσι όπου όλοι κακαρίζουν και κανείς δεν κάνει αυγά.» (17.9.87)

- «Απαιτούμε από τον καγκε
λάριο να δείχνει αποφασιστικότητα και να μη μοιάζει έτοιμος να πέσει νοκ άουτ με κάθε πρόβλημα.» (21.4.88)

- «Όταν λέει κανείς τέτοια πράματα του βάζουν τη σφραγίδα του φασίστα. Ε, τότε υπάρχουν πολλοί φασίστες στην Αυστρία.» (27.6.88)

- «Τα κυβερνητικά κόμματα είναι φουσκωμένοι, ντοπαρισμένοι σχηματισμοί από την υποστήριξη των ΜΜΕ και της κρατικής τηλεόρασης.» (3.10.88)

- «Αν το ψέμα είχε πράγματι κοντά ποδάρια, τότε οι υπάλληλοι της Ενωσης Αγροτών θα ήταν νάνοι.» (3.10.88)

- «Πότε θα καταργηθεί και σε μας το 'ανατολικό μπλοκʼ με τη διαφθορά, τη σπατάλη, τους εξαναγκασμούς, τα μονοπώλια και τα προνόμια;» (14.1.90)

- «Έχουμε 300 στρατηγούς. Αυτοί οι χρυσοί φασιανοί είναι η παρακμή του ομοσπονδιακού στρατού και η κατάργηση της εθνικής άμυνας.» (14.1.90)

- «Η κυβέρνηση οσιαλδημοκρατικού-λαϊκού κόμματος από δειλία και αναποφασιστικότητα μας κατάντησε περίγελο διεθνώς.» (14.1.92)

- «Έξω οι παλιάνθρωποι (σ.σ. η κυβέρνηση) που διοικούν τόσο άσκημα τη χώρα στην πλάτη του φορολογούμενου πολίτη.» (3.10.93)

- «Η μετανάστευση σήμερα είναι ένα μικρό κύμα. Σε λίγο θα ακολουθήσει πραγματική θύελλα.» (28.10.93)

- «Το κόμμα μας είναι σαν ένας μικρός Δανιήλ στο λάκκο των μαύρο-κόκκινων λεόντων.» (28.10.93)

- «Δεν θα μας σταματήσουν οι ερυθροί λογοκριτές στην κρατική τηλεόραση.» (16.2.94)

- «Η πολιτική δεν πρέπει να γίνεται για τους τεμπελχανάδες, τους κοπρίτες, τα κοινωνικά παράσιτα, αλλά για τους ανθρώπους που προσπαθούν.» (18.2.94)

- «Τις κόκκινες (SPO) και τις μαύρες (OVP) ψείρες πρέπει να τις καταπολεμάμε με υδροκυάνιο.» (25.4.94)



ΔΙΑΒΑΣΤΕ

Gudmund Tributsch "Schlagwort Haider" (Falter Verlag, Wien 1994). Εκτενέστατο ανθολόγιο περικοπών από δηλώσεις και ομιλίες του Χάιντερ, με τη μορφή πολιτικού λεξικού. Περιλαμβάνονται περισσότερα από 1000 αποσπάσματα και συνοδεύονται από αναλυτική καταγραφή των λέξεων-κλειδιά που χρησιμοποιεί ο Αυστριακός ακροδεξιός πολιτικός. Την επιλογή και την κατάταξη των αποσπασμάτων επιμελήθηκε ο Γκούντμουντ Τρίμπουτς, ο οποίος διευθύνει τα κοινοβουλευτικά αρχεία του δεξιού Λαϊκού Κόμματος. Ο τόμος συμπληρώνεται με μια μελέτη του Γερμανού γλωσσολόγου Φραντς Γιάνουσεκ, στην οποία αναλύεται ο τρόπος που χειρίζεται τη γλώσσα ο Χάιντερ και η μέθοδος που έχει επιλέξει για τη συγκρότηση μιας "μεταμοντέρνας" ακροδεξιάς ρητορείας. Η ανάλυση δίνει απαντήσεις και στην απορία που γεννά η διαπίστωση ότι τα λόγια του Χάιντερ έχουν σημαντική απήχηση.

Franz Januschek "Rechtspopulismus und NS-Anspielungen am Beispiel des osterreichischen Politikers Jorg Haider" (Duisburger Institut fur Sprach- und Sozialforschung, 1990). Γλωσσολογική ανάλυση του ακροδεξιού λαϊκισμού και των υπαινιγμών για το ναζιστικό παρελθόν που διατυπώνει ο Χάιντερ. Ερμηνεία της σύγχρονης μορφής ακροδεξιάς επιχειρηματολογίας που εφαρμόζει. Εντοπίζονται οι λόγοι που είναι εκ των προτέρων καταδικασμένη κάθε προσπάθεια να πολεμηθεί ο Χάιντερ με τη δαιμονοποίησή του και με στερεότυπα όπως "ο εγγονός του Χίτλερ" κ.α. Ανάλυση του ρόλου των υπαινιγμών στον πολιτικό λόγο.

Ulrich Schmitz "Postmoderne Concierge: Die Tagesschau. Wortwelt und Weltbild des Fernsehnachrichten" (Opladen, 1994) Ανάλυση των βραδινών τηλεοπτικών δελτίων. Ο "μεταμοντέρνος" πολιτικός λόγος που επιβάλλεται από τη μετατροπή της πολιτκής σε σόου.

by aliakmwn: Το "Mein Kampf" του Αδολφου Χιτλερ. Ισως πρεπει να καταχωρηθει στα "κλασσικα", μια και οι καθε λογης νεοφασιστες το φτυνουν, αλλα η τακτικη τους ειναι πιστη αντιγραφη των περιγραφομενων...


ΔΕΙΤΕ

Ο δικτάτορας (The Great Dictator) του Τσάρλι Τσάπλιν (1940). Η πασίγνωστη καρικατούρα του Χίτλερ λειτουργεί ακόμα ως πρότυπο κάθε μεγαλομανούς πολιτικού. Ορισμένοι υπαινιγμοί του Χάιντερ παραπέμπουν στη "χρυσή" εκείνη εποχή του πανγερμανισμού.

Evita, Αλαν Πάρκερ (1996). Κινηματογραφική, εκσυγχρονισμένη, μεταφορά του γνωστού θεατρικού μιούζικαλ των Αντριου Λόιντ Βέμπερ και Τιμ Ράις. Αφελής εξιστόρηση της ανόδου μιας χωριατοπούλας που έγινε σταρ στην πρωτεύουσα και μετά πρώτη κυρία δίπλα στον ιδιότυπο δημαγωγό Χουάν Περόν.


http://www.iospress.gr/ios2000/ios20000319a.htm

[Vulcan]

Ο τρόπος που λειτουργεί όλος αυτός ο νεοφασιστικός συρφετός είναι ο ίδιος είτε πρόκειται για το διαδίκτυο, είτε πρόκειται για την τηλεόραση και τα ΜΜΕ.
Είναι χαρακτηριστική η τελευταία διαμάχη ανάμεσα στον ΙΟ της Ελευθεροτυπίας και τον μικρό Μουσολίνι του ΛΑΟΣ που πουλάει βιβλία στα κανάλια, με αφορμή το νέο 'πόνημα' του πατριάρχη τους Πλεύρη.
Ο Ιός καταγγέλλει τον Γεωργιάδη ότι ασκεί ναζιστική-αντισημιτική προπαγάνδα διαφημίζοντας την αηδία του Πλεύρη.
http://www.iospress.gr/mikro2006/mikro20060715.htm
Ο Μουσολίνης απαντά με ... εξώδικο, ενώ είναι εκπρόσωπος τύπου του κόμματος του Καρατζαφέρη.
http://www.iospress.gr/letters/letter20060805.htm
Μέχρι εδώ θα μπορούσε να μην έχει και ενδιαφέρον το πράγμα. Το ενδιαφέρον είναι το πώς αναφέρεται ο Γεωργιάδης στο βιβλίο του Πλεύρη στις εκπομπές του και το πόσο γελοία προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στο 'είμαι φασίστας' και στο 'φοβάμαι μη φάω καμιά καμπάνα για φασιστική προπαγάνδα'.
Παραθέτω τα αποσπάσματα των εκπομπών του, διαβάστε τα, είναι ιδιαίτερα  διδακτικά και θυμίζουν τον τρόπο που λειτουργούν και μερικοί φίλοι μας εδώ μέσα.
http://www.iospress.gr/extra/extra_20060801.htm

Με την ευκαιρία ξανεπιστρέφω σε ερώτημα που έθεσα λίγες μέρες πριν
http://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=6234.msg91450#msg91450
"Περιτριγυρίζουμε κάθε φορά γύρω από τις απόψεις ανθρώπων που είναι γνωστοί, η Θεσσαλονίκη είναι το κέντρο τους.
http://en.wikipedia.org/wiki/Vasilis_Christidis#National_Orthodox
Πόσο, ας πούμε, είναι σοβαρός κίνδυνος για ... την Δημοκρατία;
Ή, πόσο θα έπρεπε ή επιστήμη -δεν εννοώ μόνο η ψυχιατρική- να ασχοληθεί με τις απόψεις τους.
Ομολογώ ότι εμένα προσωπικά, η διάδοσή τους και η απήχηση που βρίσκουν σε νέους ανθρώπους, ακόμη και επιστήμονες, με ανησυχεί."




_________________________________________________ ________________________


Ο Αδωνις Γεωργιάδης και το βιβλίο του Πλεύρη

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ

Αποσπάσματα από την εκπομπή τηλεοπτικών πωλήσεων βιβλίων "Ελλήνων Εγερσις" που μεταδίδεται καθημερινά (Δευτέρα-Παρασκευή) στις 15:00 από τον τηλεοπτικό σταθμό "Τηλεάστυ", ιδιοκτησίας Γιώργου Καρατζαφέρη. Την εκπομπή παρουσιάζουν ο Λεωνίδας Γεωργιάδης (εκδότης των ομώνυμων εκδόσεων) και ο αδελφός του Αδωνις Γεωργιάδης, εκπρόσωπος τύπου του κόμματος ΛΑΟΣ και υποψήφιος νομάρχης Αθηνών στις εκλογές του Οκτωβρίου 2006. Αναφέρονται στην προβολή του φιλοναζιστικού νέου βιβλίου του Κώστα Πλεύρη (βλ. "Το κρυφτούλι του κ. Καρατζαφέρη", Ελευθεροτυπία, 15/7/06)


Εκπομπή 26/5/2006

[Παρουσιάζεται το βιβλίο του Κωνσταντίνου Πλεύρη "Οι Εβραίοι", χωρίς να φαίνεται το εξώφυλλο].
Αδωνις Γεωργιάδης: Δεν θέλω να φανεί ούτε ο τίτλος. Μιλάμε για ένα βιβλίο μεγάλου σχήματος 1397 σελίδες. Κακώς ανέφερα και τον τίτλο την πρώτη μέρα. Δεν έπρεπε ούτε τον τίτλο να αναφέρω. Γιατί όπως ξέρω και όπως σας εξήγησα διαπραγματεύεται ένα θέμα που καίει. Ένα θέμα το οποίο είναι δύσκολο, ένα θέμα το οποίο καλό είναι να μην το προβάλλουμε τηλεοπτικώς διότι με την προβολή του μπορούμε να θέσουμε σε κίνδυνο πολλές προσπάθειες που κάνουμε, δεχόμενοι λάσπη και συκοφαντία από ανθρώπους που δεν χάνουν ευκαιρία να εκδίδουν πιστοποιητικά ψευτοπροοδευτισμού, από ανθρώπους οι οποίοι μαγνητοφωνούν μία προς μία τις εκπομπές, τους τις δίνει μάλλον η ΚΥΠ, διότι αλλιώς δεν εξηγείται. Υπάρχει μια στήλη στην Ελευθεροτυπία, η οποία σου βγάζει τι είπες το 1997, λέει "απομαγνητοφωνημένη συνέντευξη στο Τηλεάστυ, 2 Ιουνίου 1997". Και λες πού τη βρήκε, εγώ δεν την έχω. Προφανώς την έχει η Ασφάλεια. Από εκεί την παίρνουν, για να μη νομίζουν ότι τρώμε κουτόχορτο.
Για να προστατέψουμε την προσπάθειά μας λοιπόν δεν θα δείξουμε αυτό το βιβλίο. Πρώτη φορά, σε όλη μου τη σταδιοδρομία, που έχω ένα βιβλίο που θεωρώ σημαντικό, τονίζοντας ότι δεν μπορώ να σας πω ότι συμφωνώ με όλα όσα γράφει, ένα βιβλίο, όμως, το οποίο επειδή αγγίζει ένα δύσκολο θέμα, και παρουσιάζει προκλητικά στοιχεία, επέλεξα να σας μεταφέρω μόνο την είδηση. Οσοι λοιπόν επιθυμείτε να αγοράσετε το βιβλίο του κ. Κωνσταντίνου Πλεύρη πάνω σ' ένα θέμα το οποίο εκείνος το γνωρίζει πάρα πολύ καλά, και νομίζω ότι οι απόψεις του είναι λίγο ως πολύ γνωστές, αλλά εδώ στοιχειοθετούνται από σειρά ντοκουμέντων, φωτογραφιών, αποφάσεων, κλπ, δεν έχετε παρά να τηλεφωνήσετε και να εγγραφείτε εις τον κατάλογον της προτεραιτότητος, για να αρχίσετε να παραλαμβανετε τα βιβλία αυτά από Δευτέρα. Λέω στον κατάλογο της προτεραιότητος, γιατί τα πρώτα αντίτυπα που πήραμε τα κρατήσαμε όλα για τα βιβλιοπωλεία και για τις εκθέσεις βιβλίου, υπενθυμίζοντας ότι αύριο, ημέρα Σάββατο, μετά τις 8 το βράδυ, θα βρίσκομαι και εγώ ως οικοδεσπότης στο περίπτερο των εκδόσεων Γεωργιάδη στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, θα βρίσκεται και ο συγγραφεύς, ο κ. Πλεύρης, με το νέο του βιβλίο και τα άλλα του βιβλία από τις εκδόσεις Ηλεκτρον. [...]
Σε κάθε περίπτωση, όσοι τηλεφωνήσετε τώρα, να ξέρετε ότι αυτό το βιβλίο το οποίο κωλύομαι και δεν μπορώ να δείξω έχει 60 ευρώ, αποτελείται από 1400 σελίδες, έχει περισσότερες από 1000 φωτογραφίες, είτε ντοκουμέντα, είτε έγγραφα, είτε οτιδήποτε άλλο, διαπραγματεύεται ένα θέμα δύσκολο, ένα θέμα το οποίο εγώ δυστυχώς δεν μπορώ να το προβάλω. Για ποιο λόγο; Διότι εγώ δεν μπορώ να εξασφαλίσω και την άλλη άποψη. Και επειδή δημοσιογραφικά και δεοντολογικά, όταν αγγίζεις ένα θέμα τόσο δύσκολο και δεν μπορείς να έχεις και την άλλη άποψη, αυτό δεν είναι σωστό, διότι αντιλαμβάνεσαι ότι θέλεις να προκαταβάλεις [sic] τους τηλεθεατές προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, δεν θέλω να το κάνω εγώ, ειδικά αυτό το συγκεκριμένο θέμα. Το αφήνω στην κρίση σας. Οσοι επιθυμείτε μπορείτε τηλεφωνώντας στο ------ να μάθετε περισσότερα γι' αυτό το βιβλίο και μπορείτε φυσικά να το παραγγείλετε. Είτε για να το παραλάβετε σπίτι σας, είτε σε ένα από τα βιβλιοπωλεία μας.
[Στο τέλος της ίδιας εκπομπής ξαναπαρουσιάζεται το βιβλίο]
Αδωνις Γεωργιάδης: : Εχουμε και το βιβλίο μυστήριο. Δεν σας το δείχνω εγώ. Απλά, αν θέλετε ρωτήστε τι θέμα είναι και θα δείτε αν σας ενδιαφέρει ή όχι. Για να μη φανώ εγώ προκλητικός.

Εκπομπή 29/5/2006

[Στην αρχή παρουσιάζεται άλλο πρόσφατο βιβλίο του Πλεύρη "Ελληνική Δημιουργία Υπεροχής και Γραικύλοι". Στο τέλος παρουσιάζεται το βιβλίο "Οι Εβραίοι", χωρίς να φανεί το εξώφυλλο]
Αδωνις Γεωργιάδης: : Πριν κλείσω με το βιβλίο του κ. Πλεύρη, αυτό το περίφημο βιβλίο [...] Και φυσικά το περίφημο αυτό βιβλίο, το οποίο δεν μπορώ να σας το δείξω, για ευνόητους λόγους. Είναι ένα βιβλίο βόμβα, είναι βιβλίο που προκαλεί. Αν μπορούσαμε να κάνουμε διάλογο θα το δείχναμε. Δεν μπορούμε, δεν το δείχνουμε. Οποιος θέλει, μπορεί να μάθει περί τίνος πρόκειται, τηλεφωνεί. Οποιος τελικώς το πάρει, τον ενημερώνω ότι στη σελίδα ---- θα τον περιμένει μια μεγάλη έκπληξη. 1400 σελίδες το βιβλίο, 60 ευρώ το κόστος του. Στο τηλ. ----- να το αγοράσετε.


Εκπομπή 30/5/2006

Αδωνις Γεωργιάδης: : 1400 σελίδες είναι το βιβλίο του κ. Πλεύρη.
Λεωνίδας Γεωργιάδης: Αδωνι, να σε ρωτήσω κάτι; Με παίρνουν πολλοί τηλέφωνο και μου λένε, γιατί δεν το δείχνετε;
Αδωνις Γεωργιάδης: Να πω ότι το βιβλίο αυτό θα το βρείτε στο τηλ. ------ Εχει 60 ευρώ, αποτελείται από 1400 σελίδες. Χτες αποκάλυψα ότι στη σελ. --- έχει μια συγκλονιστική αποκάλυψη, η οποία, όταν την πρωτοδιάβασα, πραγματικά ομολογώ ότι δεν το πίστευα, και αν δεν ήταν τόσο καλά στοιχειοθετημένη σε καμία περίπτωση δεν θα τη δεχόμουνα, όπως επίσης αύριο θα σας πω και άλλη μια σελίδα να κοιτάξετε, εσείς που έχετε αγοράσει το βιβλίο.
Λεωνίδας Γεωργιάδης: Εμένα μ' έχουν πάρει πάρα πολλοί τηλέφωνο και μ' έχουν ρωτήσει το εξής: γιατί δεν δείχνετε το βιβλίο; Εχετε δείξει τόσα και τόσα. Γιατί αυτό το β
ιβλίο το συγκεκριμένο δεν το δείχνετε; Δεν είναι και τόσο πια...
Αδωνις Γεωργιάδης: Πρώτα πρώτα Λεωνίδα να ξέρουν οι φίλοι τηλεθεατές ότι εγώ δεν φοβάμαι να δείχνω πράγματα και έχω συγκρουστεί και με ανθρώπους που θεωρητικά άλλοι δεν τολμούν να συγκρούονται. Να το ξέρεις αυτό.
Λεωνίδας Γεωργιάδης: Σωστό.
Αδωνις Γεωργιάδης: Στο συγκεκριμένο βιβλίο όμως υπάρχουν δύο μεγάλα προβλήματα. Το πρώτο πρόβλημα και επειδή αγγίζει ένα θέμα πάρα πολύ λεπτό, για το οποίο μπορεί να κατηγορηθούμε για ρατσισμό, για οτιδήποτε άλλο, δεν μπορώ να το δείξω και να θέσω όλο το κανάλι και την προσπάθειά μας στον κίνδυνο της προβολής ενός θέματος το οποίο για να παρουσιαστεί σωστά θα πρέπει να υπάρχει και η άλλη άποψη.
Λεωνίδας Γεωργιάδης: Σωστά.
Αδωνις Γεωργιάδης: Διότι εγώ δεν μπορώ να δεχτώ ότι όσα λέει ο κ. Κωνσταντίνος Πλεύρης είναι έτσι και δεν δέχονται κανέναν αντίλογο, ούτε συμφωνώ με όλα όσα γράφει μέσα το βιβλίο. Τα λέω ξεκάθαρα αυτό. Όταν, λοιπόν, υπάρχει ένα βιβλίο, το οποίο είναι τόσο πολύ προκλητικό, ωραία στοιχειοθετημένο, με αποφάσεις, με πράματα-θάματα, τρομερό. Αλλά που από την άλλη έχει πάρει και ιδεολογική χροιά σε θέματα, σε ιδεολογίες τις οποίες εγώ αποστρέφομαι και απεχθάνομαι, τότε στην περίπτωση αυτή δεν μπορώ να το προβάλω, διότι - να το προβάλω πότε; Χωρίς να έχω την άλλη άποψη, επαναλαμβάνω. Εάν μπορούσα να κάνω μια συζήτηση στρογγυλής τραπέζης, να είναι από τη μία ο συγγραφεύς ο κ. Πλεύρης, να είναι από την άλλη η αντίθετη πλευρά και εγώ να είμαι στη μέση και να λέω εσύ γράφεις στην τάδε σελίδα του βιβλίου σου αυτά, αυτό το χαρτί, παρουσιάζεις αυτή την απογραφή του πληθυσμού, παρουσιάζεις αυτές τις διαταγές, τι έχει να απαντήσει η άλλη πλευρά; Ναι, θα τόκανα. Αφ' ης στιγμής, όμως, δεν μπορεί να γίνει αυτό, γιατί καλώς ή κακώς η άλλη πλευρά δεν θα μπορούσε ποτέ να το κάνει, να καθίσει δηλαδή με τον κ. Πλεύρη και να συζητήσει γι' αυτό το θέμα, τότε εγώ δεν μπορώ να το δείξω, δεν γίνεται. Διότι θα είναι σα να εγκρίνω όλα όσα γράφει, πράγμα το οποίο δεν είναι αληθές. Εγώ πιο πολύ το βλέπω αυτό το βιβλίο σαν ένα κείμενο, το οποίο παρουσιάζει κάποια στοιχεία, μέσα από ένα πολύ πλούσιο αρχείο ενός ανθρώπου, ο οποίος στο συγκεκριμένο θέμα έχει μια εξειδίκευση, αναμφίβολα, και σου δίνει και την οπτική γωνία της άλλης πλευράς. Το αν αυτά που γράφει δικαιώνουν τις απόψεις του συγγραφέως ή όχι, αυτό το αφήνουμε στην κρίση του αναγνώστη. Εγώ, όμως, ξαναλέω ότι το συγκεκριμένο βιβλίο, των 1400 σελίδων.
1400 σελίδες έχει το βιβλίο, κάνει 60 ευρώ. Δεν έχει παραπονεθεί κανείς απ' αυτούς που το έχουν πάρει ότι είναι ακριβό. Ισα-ίσα, όποιος το δει από κοντά, θα δει ότι τα 60 ευρώ είναι η φυσιολογική τιμή αυτού του βιβλίου. Μιλάμε για ένα βιβλίο γεμάτο φωτογραφίες, κείμενα, αρχεία, φοβερό. Θέλω να ξέρετε ότι πρόκειται να αγοράσετε ένα προκλητικό βιβλίο. Ένα τόσο προκλητικό βιβλίο που εγώ δεν τολμώ να το δείξω. Όχι μόνο να το δείξω. Δεν τολμώ να πω το θέμα. Δεν τολμώ να παρουσιάσω και σημεία τα οποία είναι αναμφίβολα, όπως εκείνο το οποίο βλέπεις και τραβάς τα μαλλιά σου. Λες τι λέει εδώ; Πού βρέθηκε αυτό το πράγμα; Λέμε με χαρτιά και με έγραφα, έτσι; Λοιπόν δεν το κάνω, διότι -επαναλαμβάνω- δεν μπορώ να αφήσω κάποιον να πει, άρα δέχεσαι αυτά που γράφει το βιβλίο. Όχι δεν τα δέχομαι. Το ξεκαθαρίζω. Αλλά δεν δέχομαι και να ποινικοποιείται η άλλη άποψις στο συγκεκριμένο θέμα. Όπως επίσης θέλω να πω - το είπα από την πρώτη στιγμή- εγώ στον κ. Πλεύρη έχω μια προσωπική υποχρέωσι. Ο κ. Κωνσταντίνος Πλεύρης, την εποχή του Telecity, εδώ με την εκπομπή του "Ιστορικές Μνήμες", ήταν ο πρώτος που με παρουσίασε στην ελληνική τηλεόραση, βοήθησε πάρα πολύ τας εκδόσεις Γεωργιάδη στα πρώτα τους βήματα μετά τον θάνατο των γονέων μας, κι αν θέλετε του χρωστάω -ποιο πράγμα;- να μεταφέρω σε σας την είδηση ότι οι εκδόσεις Ηλεκτρον εξέδωσαν αυτό το βιβλίο. Από κει και πέρα είναι στη δική σας καθαρά κρίση να αποφασίσετε αν θα το αγοράσετε ή όχι. Αυτό που μου κάνει τρομερή εντύπωση είναι ότι αν και δεν έχουμε δείξει το βιβλίο, γίνεται θύελλα, γίνεται θύελλα, γίνεται πραγματικά ο κακός χαμός μ' αυτό το βιβλίο. Το θεωρώ φυσιολογικό, υπό την έννοια ότι τόσα χρόνια ακούγαμε τη μία πλευρά. Πολύ σπανίως ή ποτέ μας έχει δοθεί η ευκαιρία να ακούσουμε και την άλλη πλευρά. Καλή-κακή, σωστή-λάθος. Αρα λοιπόν όσοι επιθυμείτε να πάρετε αυτό το βιβλίο των 1400 σελίδων που διαπραγματεύεται αυτό το δύσκολο θέμα, μ' έναν προκλητικό -θα πω- τρόπο. Το ξεκαθαρίζω. Για να δεις Λεωνίδα ότι εγώ δεν παρασύρω τους τηλεθεατές, ούτε λέω τα πράγματα μισά. Είναι ο τρόπος συγγραφής προκλητικός.
Ισως με μια έννοια θα το λέγαμε στην κομμουνιστική γλώσσα "προβοκατόρικος". Αλλά από την άλλη, θέτει κάποια σημαντικά στοιχεία στη δημοσιότητα, τα οποία δεν μπορεί να αγνοηθούν. Εγώ, δηλαδή, αν ήμουν η άλλη πλευρά, και εφόσον η άλλη πλευρά θεωρεί ότι έχει δίκιο θα απαντούσα στο βιβλίο αυτό. Θα απαντούσα με στοιχεία.
Λεωνίδας Γεωργιάδης: Θα ήταν ωραίο.
Αδωνις Γεωργιάδης: Σίγουρα θα ήταν ωραίο, αλλά δεν πρόκειται να γίνει, διότι και παγκοσμίως, όχι μόνο στην Ελλάδα, η άλλη πλευρά έχει αποφασίσει να μην επιτρέψει καμιά συζήτηση γι' αυτό το θέμα. Εμένα το να μην υπάρχει συζήτηση για ένα θέμα με ενοχλεί. Δεν μ' αρέσει.
Λεωνίδας Γεωργιάδης: Μα κερδίζουν πολλά λεφτά απ' αυτό. Είναι επιχείρηση.
Αδωνις Γεωργιάδης: Λεωνίδα, να μην μπλέξουμε. Γιατί αν μπλέξουμε, θα είναι σα να παίρνουμε θέση. Κι εγώ δεν παίρνω θέση αν αυτά που γράφει το βιβλίο είναι σωστά ή όχι. Ξεκαθαρίζω ότι έχω τρομακτικές ιδεολογικές διαφωνίες. Τρομακτικές. Υπάρχουν σημεία που εγώ ο ίδιος που αγαπώ τον κ. Κώστα του είπα "Εδώ δεν θα το γράψετε έτσι. Εγώ διαφωνώ." Αλλά από την άλλη πλευρά δεν μπορώ να σας αποκρύψω την είδηση ότι αυτό το πράγμα κυκλοφόρησε. Και από κεί και πέρα ο καθένας θα ψάξει να το βρει.
[Αργότερα, στην ίδια εκπομπή:]
Λεωνίδας Γεωργιάδης: Το βιβλίο βόμβα.
Αδωνις Γεωργιάδης: Κοίταξε. Το ότι είναι βόμβα. Χτες το πήρε ένας φίλος μου, πολύ δεινός ιστορικός και μου λέει: "τι βιβλίο είναι αυτό;" Του λέω "πώς σου φαίνεται;" Μου λέει "Ρε φοβάμαι να το έχω πάνω στο γραφείο, θα το βάλω κάτω μην εκραγεί".
Λεωνίδας Γεωργιάδης: Χα χα χα.
Αδωνις Γεωργιάδης: Πραγματικά, δεν είναι υπερβολή. Ομολογώ ότι στο βιβλίο αυτό ο Κωνσταντίνος Πλεύρης ξεπέρασε τον εαυτό του. Ο κ. Πλεύρης γενικά είναι άνθρωπος που δεν μασάει τα λόγια του. Είναι κι αυτός προβοκάτωρ. Θυμάμαι κάτι εκπομπές με τον Πάγκαλο. Ξέρεις τι έγινε με τον Πάγκαλο;
Λεωνίδας Γεωργιάδης: Ναι, πώς.
Αδωνις Γεωργιάδης: Στον Αντέννα. Εχει κάνει ο Πλεύρης δύο εκπομπές που είναι οι εκπομπές όλων των εποχών. Η μία με τον θανόντα Βασίλη Ραφαηλίδη. Ηταν στο Mega, όπου στο κλείσιμο της εκπομπής ο Ραφαηλίδης λέει προς τον Πλεύρη: "Εχω να συστήσω στον κ. Πλεύρη ένα βιβλίο, Οι συνέπειες του φασισμού στη μεταπολεμική Ελλάδα". Και λέει ο Πλεύρης: "Και εγώ έχω να συστήσω στον κ. Ραφαηλίδη ένα βιβλίο, Αι συνέπειαι του αυνανισμού εις προκεχωρημένην ηλικίαν". Και έγινε ο χαμός. Αφού κουνήθηκε η κάμερα από τα γέλια.
Το δε δεύτερο, μιλάει με τον Πάγκαλο. Ολη τη βδομάδα ο Αντέννα διαφημίζει ότι θαχουμε Πάγκαλο-Πλεύρη και δεν τόξερε ο Πάγκαλος! Πρετεντέρης ο παρουσιαστής. Και λέει ο Πάγκαλος: "Εγώ δεν δέχομαι να μιλήσω με τον κ. Πλεύρη". "Γιατί δεν δέχεσαι;" λέει ο κ. Πρετεντέρης. "Γιατί αν έπαιρνε ποτέ την εξουσία, ανθρώπους σαν εμένα θα μας έκανε σαπούνι". Εντωμεταξύ ο κ. Πάγκαλος είναι -ξέρετε- λίγο ευμεγέθης. Υπήρχαν οι προβολείς. Είχε ιδρώσει ο άνθρωπος. Και λέει ο Πλεύρης με την ειρωνεία του: "Εδώ που τα λέμε, θα κάνατε καλό σαπούνι". Και έγινε ο χαμός. Δεν έπρεπε να το πεί, κακώς το είπε. Εγώ του είπα, κακώς το είπατε. Την άλλη μέρα, γράφει η Ελευθεροτυπία: ο γνωστός τηλε-ναζί φασίστας Κώστας Πλεύρης, απείλησε τον Θόδωρο πάγκαλο ότι θα τον κάνει σαπούνι. Δεν είπε αυτό. Πρόκειται περί χιούμορ.
Λεωνίδας Γεωργιάδης: Εχει αυτή την ειρωνεία.
Αδωνις Γεωργιάδης: Θέλω να πω ότι αυτό το βιβλίο ξεπερνάει σε προκλητικότητα κι αυτά.
Λεωνίδας
 Γεωργιάδης: Εγώ δεν συμφωνώ.
Αδωνις Γεωργιάδης: Όταν τον είδα, του είπα "κ. Πλεύρη σας αγαπώ σας εκτιμώ, αλλά δεν μπορώ να το δείξω αυτό το βιβλίο. Ξεπεράσατε κάθε όριο".
Λεωνίδας Γεωργιάδης: Μερικά πράγματα είναι πολύ σοβαρά για να κάνεις χιούμορ.
Αδωνις Γεωργιάδης: Ξεπέρασε κάθε όριο. Το βέβαιο είναι ότι όποιος ενδιαφέρεται να δει αυτό το -επαναλαμβάνω- προκλητικό βιβλίο, το οποίο εμείς ενσυνειδήτως επιλέξαμε να μην το δείξουμε, και εις το οποίο ξεκαθαρίζουμε προς κάθε κακοήθη ότι δεν συμφωνούμε ιδεολογικά σ' αυτό το βιβλίο, το ξεκαθαρίζω προς πάσα κατεύθυνση, άρα όσοι το αγοράσετε θα ξέρετε ότι δεν είναι ένα βιβλίο με το οποίο εγώ συμφωνώ, ιδεολογικά τουλάχιστον, όχι επί των στοιχείων που έχει. Από κει και πέρα ο καθένας μόνος του να αποφασίσει αν θα το αγοράσει.
[Αργότερα, στην ίδια εκπομπή:]
Αδωνις Γεωργιάδης: Και φυσικά το βιβλίο που έχει κάνει τόση αίσθηση. Μου έχει έρθει τώρα ένα μήνυμα ότι γίνεται "χαμός" για το βιβλίο του κ. Πλεύρη. Κι άλλο ένα μήνυμα: "πανικός". Αρα δεν μπορεί να μας πει τι ακριβώς γίνεται.
Ένα περίεργο πράγμα. Λέω "διαφωνούμε με το βιβλίο" και όλος ο κόσμος πάει και το αγοράζει. Δεν είναι περίεργο αυτό; Δεν μπορεί να πει κανείς ότι το συστήνω "να πάρτε το γιατί αυτό λέει όλη την αλήθεια".
Λεωνίδας Γεωργιάδης: Να πούμε την αλήθεια. Ολη αυτή η ιστορία με τις υποκλοπές απέδειξε ένα πολύ σημαντικό πράγμα. Ότι υπάρχει ΄να διεθνές συνωμοτικό σχέδιο. Διότι ποιος έχει τα κότσια να παρακολουθεί ολόκληρο πρωθυπουργό, ολόκληρο αρχηγό της ΕΥΠ.
Αδωνις Γεωργιάδης: Καλά τώρα! Δεν παρακολουθεί κανέναν σοβαρό πρωθυπουργό... Ενας σοβαρός πρωθυπουργός θα τους είχε πάρει τα κεφάλια.
[...]
Το συγκεκριμένο βιβλίο από τις εκδόσεις Ηλεκτρον (δεν είναι δική μας έκδοσις) είναι στην οδό Ιπποκράτους 85 για όσους θέλουν να πάνε από κοντά και να μιλήσουν ενδεχομένως με τον συγγραφέα. Οσοι επιθυμούν να το αγοράσουν θέλω να ξέρουν τα εξής. Πρώτον. Δεν προτίθεμαι να το δείξω. Δεν προτίθεμαι να αποκαλύψω περισσότερα, παρά το γεγονός ότι μέσα έχει διάφορα στοιχεία, τα οποία είναι συγκλονιστικά. Στη σελίδα --- υπάρχει ένα κείμενο, το οποίο, όταν το πρωτοδιάβαζα, έτριβα τα μάτια μου. Ελεγα "μα είναι δυνατόν; Μα αυτός; Που έχει πει αυτά; Ηταν έτσι;" Δηλαδή, εκεί πράγματι λες αν είναι δυνατόν. Μιλάμε για ένα πρόσωπο πολύ προβεβλημένο, το οποίο έχει παρουσιάσει τα μαρτύριά του από την κρίσιμη εκείνη εποχή, για να αποδειχτεί ότι ήταν φύλακας σε στρατόπεδο. Φοβερά πράγματα. Με χαρτιά και στοιχεία. Δεν επιδέχονται καμιάς αμφισβήτησης.
Εχει πέραν των στοιχείων και μια προκλητική ιδεολογική χροιά, με την οποία δεν μπορώ να συμφωνήσω. Εάν δεν την είχε, πιθανόν να το έδειχνα.
[Και στο τελευταίο μέρος της ίδιας εκπομπής:]
Αδωνις Γεωργιάδης: Και τέλος, το περίφημο αυτό βιβλίο-μυστήριο. Με πήρε ένας φίλος μου, ο Χρήστος τηλέφωνο να μου θυμίσει αυτή τη φοβερή ατάκα του Πλεύρη. Είναι με κάποιον πολιτικό -δεν θα πω το όνομα- και του λέει είσθε γραικύλος κύριε. Ηταν στο Alter, στον Παυλόπουλο. Γίνανε έξαλλοι. Και λέει ο Παυλόπουλος -σωστά ο άνθρωπος- να το πάρετε πίσω. Εντάξει λέει ο Πλεύρης, το παίρνω πίσω, δεν είσθε γραικύλος, είσθε πολύ γραικύλος.
Λοιπόν ένα βιβλίο, το οποίο ομολογώ ότι ακόμα κι εμένα που είμαι εθισμένος στη λεπτή αυτή ειρωνεία του συγκεκριμένου ανθρώπου, μ' έχει αφήσει άναυδο. Δεν το παρουσιάζουμε, αλλά στο τηλ. ------- μπορείτε να πληροφορηθείτε για ποιο θέμα πρόκειται. Θα σας πουν τον τίτλο του, και μετά θα αποφασίσετε εσείς μόνοι σας αν υα το αγοράσετε ή όχι, λέγοντας για πολλοστή φορά ότι δεν συμφωνώ ιδεολογικά μ' αυτό το βιβλίο.
Λεωνίδας Γεωργιάδης: Παρόλο που ο συγγραφέας έχει δεσμευτεί ότι θα αποζημιώσει όποιον αποδείξει ότι λέει κάτι παραποιημένο.
Αδωνις Γεωργιάδης: Δεν υπάρχει περίπτωση, γιατί δεν τα βάζουν μαζί του σ' αυτό το θέμα. Αν υπάρχει κάποιος, εγώ δέχομαι να οργανώσω συζήτηση και αύριο κιόλας. Αλλά να υπάρχει αντίλογος.


Εκπομπή 4/7/2006

Λεωνίδας Γεωργιάδης: Υπάρχει ένα κεφάλαιο στο βιβλίο του Κωνσταντίνου Πλεύρη που διαφοροποιεί τον Εβραϊσμό από τον Σιωνισμό.
Αδωνις Γεωργιάδης: Και έτσι είναι. Αλλά εγώ λέω, όση ώρα εμείς εδώ δεν παίρνουμε χαμπάρι, βομβαρδίζονται άμαχοι πολίτες. Ασχέτως ποιοι είναι, Τούρκοι να ήταν, τα ίδια θα λέγαμε. Είναι απαράδεκτο. Πρέπει να καταλάβουν ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να φέρεται σαν ζώο.
Λεωνίδας Γεωργιάδης: Σαν ζώο πραγματικά.
Αδωνις Γεωργιάδης: Δεν γίνεται αυτό το πράγμα. Και κανείς δεν δίνει το δικαίωμα σε κανέναν.
Λεωνίδας Γεωργιάδης: Τη στιγμή που παίρνεις και αποζημίωση γιατί κάποτε σε πονέσαν στο παρελθόν.
Αδωνις Γεωργιάδης: Καλά, άσε. Μην ανοίγεις αυτό το κεφάλαιο, είναι μεγάλο. Στο βιβλίο του Πλεύρη αυτό το κεφάλαιο αναλύεται εκατό τοις εκατό.
Λεωνίδας Γεωργιάδης: Εχει απόλυτη σχέση.
Αδωνις Γεωργιάδης: Στο τηλ. --------- θα βρείτε και αυτά τα βιβλία και του Ροζέ Γκαροντί και του Κώστα Πλεύρη.


Εκπομπή 18/7/2006

Αδωνις Γεωργιάδης: Πριν από οτιδήποτε άλλο, ξεκινάω από το αγαπημένο μου βιβλίο. Ιδού. Πρέπει να σου πω ότι το βιβλίο αυτό το πήρα μαζί ου για να το διαβάσω καθοδόν στην πτήση προς την Αυστραλία. Η Αυστραλία είναι -πρέπει να ξέρεις- μια μέρα ταξίδι. Μιλάμε για το καινούριο βιβλίο του κ. Κωνσταντίνου Πλεύρη από τις εκδόσεις Ηλεκτρον. Μιλάω γι' αυτό το βιβλίο, το οποίο από την πρώτη μέρα που το δείξαμε έχει κάνει θραύση και ομολογώ -αν και είναι ένα ιδιαίτερα προκλητικό βιβλίο- από την άλλη πλευρά, διαβάζοντάς το, σελίδα σελίδα στο αεροπλάνο δεν μπορώ παρά να πω ότι ο άνθρωπος αυτός, ο γνωστός ιστορικός κ. Κωνσταντίνος Πλεύρης, έχει κάνει πραγματικά συστηματική εργασία. Κι έχει κάνει πραγματικά συστηματική εργασία, διότι οτιδήποτε γράφει μέσα, μα η παραμικρή παράγραφος, έχει ην αναφορά της σε κάποια συγκεκριμένη πηγή. Και ξέρετε ότι αυτό δημιουργεί μία εντύπωση για τον συγγραφέα και το βιβλίο που δύσκολα αντιμετωπίζεται.
Εγώ περίμενα Λεωνίδα ότι μετά από την κυκλοφορία αυτού του βιβλίου ότι θα έχουμε δεχθεί κι εμείς επιθέσεις που τολμήσαμε και το δείξαμε έστω και έτσι στην τηλεόραση, αλλά και ο ίδιος ο συγγραφέας πολύ περισσότερο. Αυτό δεν έχει συμβεί έως σήμερα. Ξέρεις ποιος είναι ο πραγματικός λόγος; Διότι πράγματι αυτά που γράφει μέσα, ασχέτως εάν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί με την ιδεολογική του οπτική -εγώ διαφωνώ με την ιδεολογική του οπτική, το ξεκαθαρίζω- απλά μέσα υπάρχουν στοιχεία συγκλονιστικά.
Όταν προσγειώθηκα στη Μελβούρνη έλεγα Θεέ μου μη με πιάσουν στο αεροδρόμιο και με συλλάβουν μ' αυτό το βιβλίο. Για τέτοιο βιβλίο μιλάμε τώρα.
Ερχομαι και ξαναλέω ότι στο τηλ. ------.
Η πρώτη έκδοση του βιβλίου ήδη εξαντλείται. Είναι φοβερό το πόσο πολύ κυκλοφορεί το βιβλίο αυτό και στα βιβλιοπωλεία και με πόση ζέση οι βιβλιοπώλες το κυκλοφορούν στην Ελλάδα πλέον. Αρχίζει να διαδίδεται από στόμα σε στόμα και από χέρι σε χέρι. Αυτό μου έχει κάνει τρομακτική εντύπωση. Προχτές ήμουν στην έκθεση βιβλίου της Θεσσαλονίκης και ήταν ένας δύο αναγνώστες μας, οι οποίοι μου είπαν σχεδόν συνωμοτικά "κ. Γεωργιάδη δεν είναι δυνατόν αυτές οι σελίδες που λέτε στην τηλεόραση και τρελαίνεσαι". Στο --- έχει την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου μίας πόλεως που δεν αναφέρω το όνομά της. Θα πω τι λέει αυτή η απόφαση και θα καταλάβετε. Που λέει, εν έτει 1948 ότι χτίζουμε καμινάδες και φούρνους για τουριστικούς λόγους.
Το καταλαβαίνετε τι σας λέω τώρα; Μιλάμε για ένα βιβλίο το οποίο όποιος δεν το έχει αγοράσει ακόμη δεν έχει καταλάβει για τι πράγμα μιλάμε. Στο τηλ.--------. Και επαναλαμβάνω, αν και η οπτική γωνία του συγγραφέως με βρίσκει διαφωνούντα, αν και θεωρώ πως πραγματικά θα μπορούσαν να λείπουν πολλά πράγματα από μέσα και αυτό το λέω με αγάπη προς τον κ. Πλεύρη, διότι το βιβλίο τον αδικεί λόγω της ιδεολογικής του γραμμής. Αν και είναι ένα προκλητικό βιβλίο που πρέπει να διαβαστεί με πολύ μεγάλη προσοχή και προς το οποίο σε καμία περίπτωση δεν υιοθετώ όλα όσα γράφει, αλλά απ' την άλλη πλευρά, υπάρχουν ορισμένα στοιχεία, τα οποία εάν δεν τα έχετε υπόψη σας, πραγματικά ζε
ίτε στο σκοτάδι.
Στο τηλ.-----.
Αυτό το βιβλίο, το οποίο το δείχνουμε εδώ και πολλές ημέρες θα το βρείτε με ένα απλό τηλεφώνημα στο ------- και θα έρθει στην οικία σας εντός ολίγων ημερών και αφού έρθει εις την οικίαν σας και αρχίζετε να το διαβάζετε μετά θα δείτε εάν καλώς ή κακώς το πήρατε. Αλλά εγά σας λέω το εξής. Ότι μέσα υπάρχουν πράγματα τα οποία σε κάνουν να τρελαίνεσαι.
Ηρθε προχτές Λεωνίδα στην έκθεση ένας άλλος κύριος, ο οποίος μου λέει για να δω κ. Γεωργιάδη αυτό το βιβλίο που δείχνετε τι πράγμα είναι τελικώς. Του δείχνω λοιπόν. Μου λέει εγώ δεν θέλω να το πάρω, διαφωνώ με τον κ. Πλεύρη, έχω τελείως διαφορετικές πολιτικές απόψεις, έχω πάρει μερικά βιβλία του, διότι ομολογώ ότι είναι ένας ιστορικός, ο οποίος έχει γράψει σπουδαία βιβλία, αλλά φοβάμαι ότι το συγκεκριμένο βιβλίο θα είναι πολύ προκλητικό. Του λέω, είναι προκλητικό. Αλλά, μου λέει, θέλω να δω τη σελίδα αυτή που λέτε. Του ανοίγω τη σελίδα αυτή, το διαβάζει...
Λεωνίδας Γεωργιάδης: Φαντάσου τι έπαθε ο άνθρωπος.
Αδωνις Γεωργιάδης: Και πήρε δύο αντίτυπα. Μου είπε ότι πήρε και ένα για ένα φίλο του. Του λέω, μα εσείς λέγατε ότι δεν θα το πάρετε. Μου λέει, μα δε γίνεται. Και μόνο μ' αυτό γι' αυτή τη σελίδα πρέπει να το έχω. Κι είναι άλλες 1400 σελίδες.
Ξέρεις σε πόσους το έχω δείξει; Μου λένε, τι λέει σ' αυτή τη σελίδα; Μόλις το δείχνεις σε κάποιον τρελαίνεται. Λέει, αμάν, είναι δυνατόν; Τηλ. -----, με 60 ευρώ το βιβλίο από τις εκδόσεις Ηλεκτρον στη διάθεσή σας.


Εκπομπή 19/7/2006

Αδωνις Γεωργιάδης: Στο τηλ. ----- όσοι παρακολουθείτε τις εξελίξεις από τα μέσα ενημέρωσης για ορισμένα πράγματα στο τηλ. ----- και σήμερα προσφέρουμε δύο ειδών βιβλία. Το ένα είναι το πακέτο με τα βιβλία του Ροζέ Γκαροντί από τις εκδόσεις Νέα Θέσις που από 55 ευρώ θα βρείτε με 40 ευρώ. Είναι αυτά τα τρία βιβλία. Και το δεύτερο είναι αυτό το περίφημο βιβλίο του Κώστα Πλεύρη από τις εκδόσεις Ηλεκτρον των 1400 σελίδων, μέσα εις το οποίον πάρα πολλά τέτοια θέματα τίθενται και ξεκαθαρίζονται.
Επαναλαμβάνω ότι το συγκεκριμένο βιβλίο δεν το έχω δείξει ποτέ. Ο λόγος που δεν το δείχνω, το έχω ξεκαθαρίσει, είναι γιατί δεν προτείνω αυτό το βιβλίο, διότι ίσως ο συγγραφέας το έχει παρακάνει σε ορισμένα σημεία, από την άλλη πλευρά όμως, δεν σου κρύβω Λεωνίδα ότι όταν οδηγούσα προχτές το αυτοκίνητό μου και άκουγα στο ραδιόφωνό μου τον εκπρόσωπο των Παλαιστινίων να λέει για το πόσα παιδιά πέθαναν το Σαββατοκύριακο στη λωρίδα της Γάζας... [...]
Λοιπόν, στο τηλ. ------ εάν δεν έχετε πάρει ακόμα αυτά τα βιβλία σήμερα είναι μια ευκαιρία, διότι πρέπει με κάποιο τρόπο να δείξουμε την αντίδρασή μας σ' αυτό το οποίο γίνεται. Τηλέφωνο -----, είτε τα 3 βιβλία του Ροζέ Γκαροντί, είτε το βιβλίο από τις εκδόσεις Ηλεκτρον του Κώστα Πλεύρη.

[JAE]

Πόσο, ας πούμε, είναι σοβαρός κίνδυνος για ... την Δημοκρατία;
Ή, πόσο θα έπρεπε ή επιστήμη -δεν εννοώ μόνο η ψυχιατρική- να ασχοληθεί με τις απόψεις τους.
Ομολογώ ότι εμένα προσωπικά, η διάδοσή τους και η απήχηση που βρίσκουν σε νέους ανθρώπους, ακόμη και επιστήμονες, με ανησυχεί."

Ισως θα πρεπει να μην ασχοληθουμε μονο με το ενα ακρο αλλα και με τα δυο.
Και αυτο διοτι μεσα στο πανεπιστημιο ειναι πιο εντονη η παρουσια ακροαριστερων παρα ακροδεξιων.
Κανενα απο τα δυο ακρα δεν θα πρεπει να θεωρειται λιγοτερο επικινδυνο απο το αλλο για την δημοκρατια.

Οσον αφορα την επιστημη της ψυχιατρικής με ποιους θα πρεπει να ασχοληθει, υπαρχει μια επιστολή στο διαδικτυο ενος εθνικόφρωνα ...
http://athens.indymedia.org/local/webcast/uploads/__________________________________________________.pdf

[abbis]

Κανενα απο τα δυο ακρα δεν θα πρεπει να θεωρειται λιγοτερο επικινδυνο απο το αλλο για την δημοκρατια.

Το κέντρο; Το κέντρο που το βάζεις; Αυτό κι αν είναι επικίνδυνο για τη δημοκρατία και τη δημόσια υγεία...
Σε όλες τις συνταγματικές κρίσεις του προηγούμενου αιώνα έπαιξε τον πιο πρόστυχο ρόλο..

[jimi]

Κανενα απο τα δυο ακρα δεν θα πρεπει να θεωρειται λιγοτερο επικινδυνο απο το αλλο για την δημοκρατια.

Το κέντρο; Το κέντρο που το βάζεις; Αυτό κι αν είναι επικίνδυνο για τη δημοκρατία και τη δημόσια υγεία...
Σε όλες τις συνταγματικές κρίσεις του προηγούμενου αιώνα έπαιξε τον πιο πρόστυχο ρόλο..

Και το ΚΚΕ έχει παίξει πολύ πρόστυχο ρόλο στην Ελλάδα...Καλά για την ΕΡΕ δεν το συζητάω...Μπορείτε να μην είστε τόσο κολλημένοι???Όλοι έκαναν λάθοι (μερικοί βέβαια ήταν οι ίδιοι λάθοι)....

Και αυτο διοτι μεσα στο πανεπιστημιο ειναι πιο εντονη η παρουσια ακροαριστερων παρα ακροδεξιων.

Ποιους ακροαριστερούς ονομάζεις επικίνδυνους για τη δημοκρατία???Την ΑΚ???

[JAE]

Και αυτο διοτι μεσα στο πανεπιστημιο ειναι πιο εντονη η παρουσια ακροαριστερων παρα ακροδεξιων.

Ποιους ακροαριστερούς ονομάζεις επικίνδυνους για τη δημοκρατία???Την ΑΚ???

Εγω απο την Καρατζόβα ειμαι μην με ζαλίζετε με παραταξεις.
Ουτε που ξερω τι ειναι το ΑΚ ουτε τι εκπροσωπεί η καθε μια.

Μιλαω για τα αναρχικά στοιχεία (αυτα δεν ειναι τα ακροαριστερά;) που σουλατσαρουν στον χώρο του πανεπιστημιου.

[Nessa]

Η ΑΚ (Αντιεξουσιαστική Κίνηση) είναι αναρχική οργάνωση. Μάλλον θα πρέπει να ξεκαθαρίσεις τι εννοείς με τον όρο "αναρχικά στοιχεία".

[chabos4]

JAE  +12

Όσο είναι εχθρός της Δημοκρατίας ο Πλεύρης άλλο τόσο είναι η Παπαρήγα.

[Turambar]

Όσο είναι εχθρός της Δημοκρατίας ο Πλεύρης άλλο τόσο είναι η Παπαρήγα.

Παπαρήγα rulez re!!!

[poly1]

Όσο είναι εχθρός της Δημοκρατίας ο Πλεύρης άλλο τόσο είναι η Παπαρήγα.

Παπαρήγα rulez re!!!

συμφωνω

[chabos4]

πλακα με κανεις

[Turambar]

Όχι δεν κάνω πλάκα. Αν θες το συζητάμε αλλού, γιατί βγαίνουμε οφφ τόπικ.

Δεν την ψηφίζω για συγκεκριμένους λόγους, αλλά είναι η πιο αξιόλογη πολιτική αρχηγός που έχει αυτή η χώρα!