Όχι δεν είναι αυτός. Ο Α2 προκύπτει μετά από μετασχηματισμό με τον πίνακα Τ ο οποίος βέβαια στο συγκεκριμένο θέμα δεν μπορεί να υλοποιηθεί επειδή έχουμε Β=0. Γι'αυτό το λόγο νομίζω καταφεύγουμε στο να αναζητήσουμε την ευστάθεια του ίδιου του Α η οποία αποδεικνύεται οτι δεν υπάρχει τελικά και άρα είναι μη σταθεροποιήσιμο.

Γενικά μπορείς, αλλά ο ωμικός Κ/τ έχει ως μειονέκτημα οτι τον βλέπουν οι πυκνωτές ως αντίσταση ουράς και εκφορτίζονται και μέσω αυτού.

Αν έχει λύσει κάποιος αναλυτικά το σύστημα στην άσκηση 2.2 θα μπορούσε να μας πει πως το έκανε? ή μια φώτο?
Ευχαριστώ 

+1 !!! 

Ευχαριστώ, μόλις το βρήκα κι εγώ!! Για να προλάβω όσους μπερδεύτηκαν όπως εγώ, παιδιά είναι ΜΙΚΡΟσκόπιο και όχι τηλεσκόπιο 

Υπάρχει κάπου η εκφώνηση για το ηλεκτρονικό τηλεσκόπιο? 

πρόσεχε λίγο τις μονάδες και το σύνολο της σχέσης: Η βασική σκέψη είναι οτι πολλαπλασιάζει αριθμητή και παρονομαστή με c^2. Όταν έχεις το h*c το αντικαθιστά με 1240 eV * nm. Επίσης όταν έχουμε τη μάζα με την ταχύτητα του φωτός αντικαθιστά ως εξής: m = 0.5 MeV/c^2  αυτό λοιπόν στον παρονομαστή απλοποιείται με το c^2 που έβαλες εσύ.

Είναι εντελώς κυκλωματικό. Σκέψου το σε μορφή "πτώση τάσης σε αντίσταση", δηλ i = (e-u)/z. Με άλλα λόγια το u και το z είναι αλληλένδετα. Αν βάλεις όπου u του απείρου ζυγού θα βάλεις στο z αυτά που είναι ανάμεσα σε αυτόν και την ΗΕΔ σου (το πιο σύνηθες). Αν πχ στο z βάλεις και το φορτίο σου μπορείς να έχεις τη σχέση e=i*z, με την προϋπόθεση φυσικά οτι διαρρέονται από το ίδιο ρεύμα και δεν έχεις πάνω από έναν κλάδο.

Εγώ προσωπικά θα έπαιρνα και πάλι τα ζυγά αλλά είναι εντελώς διαισθητικό..

Σύμφωνα με παρόμοια άσκηση που έλυσε αυτός: Έδινε 9 τέτοια σωμάτια με σπίν 1/2 (τιμές +- 1/2) και ζητούσε την ελάχιστη ολική ενέργεια με Ε1 = 1eV.
Λόγω του τύπου: En = h^2*n^2/(8mL^2) , ισχύει Ε2=4Ε1, Ε3=9Ε1 κοκ. Άρα σύμφωνα με την αρχή του Pauli (n, s):, έχουμε:
   (1, +-1/2): 1 * 2
   (2, +-1/2): 4 * 2
   (3, +-1/2): 9 * 2                                               Άρα η ενέργεια δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερη από 85 eV.
   (4, +-1/2): 16 * 2
+ (5, +-1/2): 25 * 1 
-------------------------------
                   85eV (για 9 σωμάτια)    Φαντάζομαι για τα 10 θα έχεις ένα παραπάνω 25άρι και θα βγαίνει 110 eV το τελικό

ευχαριστώ 

Στο pdf με τις Λυμένες Ασκήσεις (2015) στη 2η άσκηση, γιατί παίρνει μόνο τα ζυγά για τη μέση τιμή. Και μετά από κάτω όταν πάει να αντικαταστήσει το n γιατί βάζει n=1 στο Ε2 και 2 στο Ε3??

Με το ανω όριο της ζώνης σθένους εννοεί το Ev, όπως και το κάτω όριο της ζώνης αγωγιμότητας εννοεί το Ec. Τώρα: σε ένα από τα διαγράμματα που έχει στις σημειώσεις του και τα 2 βρίσκονται στο 0 (σε διαφορετικές αφετηρίες).

Εγώ έχω να ρωτήσω το εξής: Γιατί ενώ στο τυπολόγιο έχει: Ei = (Ec+Ev)/2 , στις λυμένες παίρνουμε: Ei = Eg/2 ?? Είναι το ίδιο? Γιατί αν είναι θα εξηγούσε πολλά πράγματα που ζητάει χωρίς δεδομένα. Θα μπορούσε να είναι το ίδιο άμα ξεκινάνε και τα 2 από το 0?

Λοιπόν, λίγο που το γκούγκλαρα η αποδοτικότητα κάθε υλικού (τύπου φωτοβολταϊκού) έχει να κάνει με το πόσο αντιστοιχεί το ενεργειακό χάσμα τους στο ηλιακό φάσμα και άρα πόσο κοντά θα βγει το μήκος κύματος που θα εκπέμψουν σε αυτό του φάσματος. Άρα αυτά που βγαίνουν πιο κοντά στο ύψος του μεγίστου της καμπύλης είναι πιο αποδοτικά, ή έτσι το καταλαβαίνω τουλάχιστον. Οπότε εγώ στο θέμα του Ιουνίου 15 θα έγραφα ότι το 1.5eV του CdTe αντιστοιχεί άμεσα στο ηλιακό φάσμα (το γράφει και στην καμπύλη) προσφέροντας μεγάλη αποδοτικότητα στην απορρόφηση ηλιακής ενέργειας και μετατροπή της σε ηλεκτρική, και τον Ιούνιο του 16, επειδή το μήκος κύματος του CIGS βγαίνει μικρότερο, και άρα πιο κοντά στο μέγιστο της καμπύλης θα ελεγα αυτό ως πιο αποδοτικό...

Αυτά γενικά συμφωνούν με μελέτες σχετικά με το τι είναι πιο αποδοτικό αλλά δεν τα έλεγε πουθενά έτσι ακριβώς. Οπότε τα δέχεστε με δική σας ευθύνη 

Εγώ θα απαντούσα αυτό: Οι συμμετρικές συνιστώσες είναι μια μέθοδος που ανακαλύφτηκε από τον Fotrescue το 1918 σύμφωνα με την οποία κάθε ασύμμετρο σύστημα ν φάσεων αναλύεται σε ομάδες συμμετρικών ν-φασικών συστημάτων για τις οποίες ισχύει η αρχή της υπέρθεσης. Ουσιαστικά πρόκειται για γραμμικό μετασχηματισμό που  βρίσκει εφαρμογή στα ασύμμετρα τριφασικά συστήματα διευκολύνοντας τη μελέτη τους. Αποτελεί δημοφιλέστατο εργαλείο για την ανάλυση πολυφασικών ασύμμετρων συστημάτων και σφαλμάτων στο δίκτυο. Οι ευθεία και η αντίστροφη συνιστώσα δεν έχουν φυσική υπόσταση. Η ομοπολική όμως σε ανάλυση των ρευμάτων δίνει το 1/3 του ρεύματος του ουδετέρου σε σύνδεση σε αστέρα.

Βέβαια εγώ γράφω πολλά  κρατάς ό,τι θέλεις