Κατάληψη και ΜΜΕ

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Πληροφορίες Καθηγητών]

Πληροφορίες Καθηγητών

[emmanuel]

ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ

Οι νίκες των φοιτητών

Το τρις... εξαμαρτείν ουκ υπουργείου σοφού. Καθώς η Μαριέττα Γιαννάκου βαδίζει στα χνάρια των Βαρβιτσιώτη και Κοντογιαννόπου-λου, αξίζει να θυμηθούμε την τύχη που το φοιτητικό κίνημα επιφύλαξε στις προηγούμενες απόπειρες να επιβληθεί μια αυταρχική τάξη πραγμάτων στα ελληνικά ΑΕΙ.

 


Η πρώτη απόκρουση αυταρχικής νομοθετικής παρέμβασης στον χώρο των ΑΕΙ σημειώθηκε το καλοκαίρι του 1975: Στις 17 Ιουλίου το ΥΠΕΠΘ κατέθεσε αιφνιδιαστικά στο θερινό τμήμα της Βουλής νομοσχέδιο με το οποίο οι φοιτητικοί σύλλογοι μετατρέπονταν σε νομικά πρόσωπα δημόσιου δικαίου, ιδιότητα που θα επέτρεπε δικαστικές επεμβάσεις στην εσωτερική τους λειτουργία.

Η ΕΦΕΕ αντέδρασε και, παρά το κατακαλόκαιρο, 30.000 νέοι κατέκλυσαν το κέντρο της Αθήνας, διαδηλώνοντας κατά του «κρατικού συνδικαλισμού». Το νομοσχέδιο αποσύρθηκε.

Ο νόμος 815

Τρία χρόνια αργότερα η κυβέρνηση επανήλθε, σε μια φάση που το φοιτητικό κίνημα της μεταπολίτευσης είχε αρχίσει να παρουσιάζει τα πρώτα σημάδια κάμψης. Η κυριαρχία, βέβαια, των παρατάξεων της αριστεράς στο εσωτερικό του εξακολουθούσε να παραμένει αδιαμφισβήτητη: στις εκλογές του 1977 η ΠΣΚ (ΚΚΕ) είχε πάρει 27% των ψήφων, η ΠΑΣΠ (ΠΑΣΟΚ) 21,4%, ο Δ.Α. (ΚΚΕ εσ.) 20,9%, η ΠΠΣΠ (ΚΚΕ μ-λ) 4,9% και η ΑΑΣΠΕ (ΕΚΚΕ) 4%, ενώ η φιλοκυβερνητική ΔΑΠ-ΝΔΦΚ μόλις 13,2%.

Η κόπωση, όμως, από την υπερπολιτικοποίηση των πρώτων χρόνων δημοκρατίας ήταν πια εμφανής, όπως και η γραφειοκρατικοποίηση των επίσημων οργάνων του κινήματος (με τη σταδιακή υποκατάσταση των γενικών συνελεύσεων από τα δ.σ. των συλλόγων). Η συγκυρία θεωρήθηκε κατάλληλη για το δυναμικό ξεκαθάρισμα του πανεπιστημιακού τοπίου.

**Για να περιορίσει τις αντιδράσεις, η κυβέρνηση της Ν.Δ. επέλεξε ξανά το τμήμα διακοπών της Βουλής: το νομοσχέδιο κατατέθηκε από τον τότε υπουργό Παιδείας Ιωάννη Βαρβιτσιώτη στις 22 Αυγούστου 1978 και ψηφίστηκε (ως νόμος 815) μέσα στις επόμενες μέρες, παρ' όλο που αυτή η πρακτική καταγγέλθηκε ως αντισυνταγματική.

* Στόχος του Ν. 815 ήταν πάνω απ' όλα να «βάλει τάξη» στα ΑΕΙ.

«Η κυβέρνηση», εξήγησε λίγο αργότερα στο συνέδριο της Ν.Δ. ο Βαρβιτσιώτης, «δεν ήταν δυνατόν να μείνει αδιάφορη στην πράγματι απαράδεκτη κατάσταση η οποία είχε δημιουργηθεί με τις δήθεν διευκολύνσεις που είχαν παραχωρηθεί κατά καιρούς στους φοιτητάς. Αποτελούσε καθήκον και υποχρέωση της κυβερνήσεως να λάβει τα αναγκαία μέτρα ώστε το γενικό κλίμα χαλαρώσεως της φοιτητικής προσπαθείας, το οποίο υπάρχει δυστυχώς σε σημαντική μερίδα του φοιτητικού κόσμου, να μειωθεί. Και αυτό ακριβώς επιδιώκεται με ρυθμίσεις τις οποίες προβλέπει ο νόμος 815».

* Βασικές ρυθμίσεις του νόμου, σύμφωνα με τον δημιουργό του, ήταν η σκλήρυνση των εξεταστικών ρυθμίσεων (περιορισμός των εξεταστικών περιόδων από 3 σε 2, κατάργηση της δυνατότητας μεταφοράς μαθημάτων) και κυρίως η επιβολή ανώτατου χρονικού ορίου σπουδών (το περίφημο «ν + ν/2»), με το κλασικό επιχείρημα ότι έτσι «τίθεται τέρμα στην αδιανόητη κατάσταση των αιώνιων ή των κατ' επάγγελμα φοιτητών» («Αρχείο Καραμανλή», τ. 11ος, σ. 360).

Ως δικαιολογητική βάση, τότε όπως και σήμερα, επιστρατεύθηκε ο αναγκαίος «εξευρωπαϊσμός» και «εκσυγχρονισμός» της ανώτατης παιδείας. Ωστόσο, ακόμη και η κυβερνητική ΔΑΠ αισθάνθηκε υποχρεωμένη να διαφοροποιηθεί απ' αυτά τα μέτρα.

* Εξίσου αυταρχικές ήταν οι διατάξεις του Ν. 815 που αφορούσαν το «επικουρικό» διδακτικό προσωπικό των ΑΕΙ, οι επιστημονικές δραστηριότητες του οποίου επιτρέπονταν μονάχα «εφόσον τούτο δεν παραβλάπτει» τα «υποβοηθητικά» τους καθήκοντα προς τους κατόχους των καθηγητικών εδρών. Αλλά κι αυτοί οι τελευταίοι έπρεπε στο εξής να ζητάνε την έγκριση του υπουργείου για οποιαδήποτε αλλαγή στο πρόγραμμα σπουδών, για την πρόσληψη βοηθών, ακόμη και τη χορήγηση διδακτορικών!

* Αλλα κρίσιμα ζητήματα, όπως η «οριοθέτηση» του πανεπιστημιακού ασύλου και η «ρύθμιση» του φοιτητικού συνδικαλισμού παραπέμπονταν σε μελλοντικά νομοθετήματα, μετά το αναμενόμενο ξεδόντιασμα του ισχυρού φοιτητικού κινήματος.

**Αιφνιδιασμένα από την καλοκαιρινή επίθεση της κυβέρνησης, τα επίσημα όργανα του τελευταίου δεν μπόρεσαν ν' αντιδράσουν αποτελεσματικά.

Για την ακρίβεια, ούτε καν το επιχείρησαν: χαρακτηριστική η άρνηση της πλειοψηφίας στο Κ.Σ. της ΕΦΕΕ (ΚΚΕ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ εσ.) να μετατρέψει σε πορεία τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας της 29/8/78, ενώ ο νόμος ψηφιζόταν. Ωσπου ήρθε η εξεταστική του Ιουνίου κι έγινε αντιληπτή σε όλες της τις διαστάσεις η έκταση της επερχόμενης εκκαθάρισης των ΑΕΙ από τα κατάλοιπα της μεταπολίτευσης.

* Η συνειδητοποίηση των πρακτικών συνεπειών του Ν. 815 θα τροφοδοτήσει έτσι το «μπλοκ των καταλήψεων», που συγκροτείται από την αριστερή «μειοψηφία της ΕΦΕΕ» (Β' Πανελλαδική, ΠΠΣΠ, ΑΑΣΠΕ) και αυτόνομους φοιτητές, σε αντιπαράθεση με τη μετριοπάθεια του επίσημου οργάνου του φοιτητικού κινήματος.

Με σύνθημα «τέρμα πια στις εκτονώσεις, εμπρός για καταλήψεις και διαδηλώσεις», αυτές οι δυνάμεις επιχειρούν στις 12 Οκτωβρίου να μετατρέψουν τη «συνήθη» συγκέντρωση στα Προπύλαια σε πορεία προς τη Βουλή. Τα ΜΑΤ επιτίθενται, καταδιώκουν τους διαδηλωτές μέχρι τη Νομική και το βράδι εισβάλλουν, παραβιάζοντας το άσυλο και ξυλοκοπώντας όποιον βρίσκουν μπροστά τους. Το έναυσμα για την τελική μάχη ενάντια στο Ν. 815 έχει πια δοθεί.

* Στις 3 Δεκεμβρίου καταλαμβάνεται το Χημείο κι ακολουθούν η Πολυτεχνική Ξάνθης (4/12), το Γεωλογικό (7/12), το Φυσικό (10/12) και η Νομική της Αθήνας (11/12). Στους Πολιτικούς Μηχανικούς του ΕΜΠ, πάλι, οι φοιτητές αποφασίζουν «διαρκή παραμονή» στη σχολή τους (10/12).

Ολες αυτές οι αποφάσεις παίρνονται με πρόταση της «μειοψηφίας», ενώ η συμμαχία ΚΚΕ-ΠΑΣΟΚ, που ελέγχει την ΕΦΕΕ, επιχειρεί να στρέψει το κίνημα σε μετριοπαθέστερες πρακτικές (μονοήμερες ή τριήμερες αποχές, «εκστρατεία ενημέρωσης».

«Οι κομμουνιστές φοιτητές, μαζί με την πλειοψηφία του δημοκρατικού φ.κ.», διαβάζουμε σε πρωτοσέλιδο άρθρο του «Ριζοσπάστη» με τίτλο «Οι "καταλήψεις"» (8/12/79), «είναι κατηγορηματικά αντίθετοι με τη χρησιμοποίηση, στις σημερινές συνθήκες, τέτοιων μορφών πάλης. Λένε ΟΧΙ στις καταλήψεις, γιατί δεν βοηθούν σήμερα τους αγώνες ενάντια στον αντιδραστικό ν. 815. Η χρησιμοποίηση τέτοιων μορφών πάλης απομονώνει κι αποσυνδέει το φ.κ. από τους φυσικούς συμμάχους του. Δημιουργεί προσχήματα για να συκοφαντηθεί στην κοινή γνώμη το φοιτητικό κίνημα. Εξυπηρετεί αντικειμενικά, έστω και αν δεν το κατανοούν μερικοί φοιτητές που παρασύρονται, την κυβερνητική πολιτική».

* Η κυβέρνηση, απ' την πλευρά της, θα επιχειρήσει να στριμώξει ΕΦΕΕ κι αντιπολίτευση επισείοντας το φάσμα της «αναρχίας» και της υπονόμευσης του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Οταν π.χ. ο Ανδρέας Παπανδρέου ζητάει την απόσυρση του Ν. 815 και «προειδοποιεί» πως το ΠΑΣΟΚ «δεν θα ανεχθεί καταστρατήγηση του πανεπιστημιακού ασύλου, με επέμβαση της αστυνομίας ή εξωπανεπιστημιακών παραγόντων» (7/12), ο κυβερνητικός εκπρόσωπος τον κατηγορεί ότι «ενθαρρύνει την αναρχία και κλονίζει τα θεμέλια της δημοκρατίας. Εάν επικρατήσουν οι απόψεις του, θα μπορούσε η Ελλάς να δοκιμάσει τα δεινά που συνταράσσουν σήμερα γειτονικές χώρες» («Πρωινή» 9/12/79).

* Πιο οξυδερκείς παρατηρητές θα καταδικάσουν, αντίθετα, την κυβερνητική αδιαλλαξία ως βασικό τροφοδότη της εξέγερσης: «Δεν μπορώ», γράφει χαρακτηριστικά ο καθηγητής Κώστας Μπέης, «να ξεχάσω τη λιτή όσο και απεγνωσμένη έκκληση που απηύθυνε, πριν από λίγες μέρες, ο εκπρόσωπος των φοιτητών στη Νομική Σχολή Αθηνών: "Βοηθήστε μας, γιατί έχουμε αρχίσει να μην μπορούμε να ελέγξουμε την κατάσταση". [...] Η κυβερνητική πολιτική στην παιδεία έχει τραυματίσει τόσο βαθιά τη φοιτητική ευαισθησία, ώστε ο φοιτητικός κόσμος, αργά αλλά σταθερά, αποκόπτεται όχι απλώς από το κυβερνητικό κόμμα, αλλά από όλες τις νομιμόφρονες πολιτικές παρατάξεις. Κάποτε
έπρεπε να αντιληφθούν οι πολιτικοί υπεύθυνοι ότι, από ορισμένο σημείο και πέρα, οι πολιτικοί τους αντίπαλοι, όπως οι αριστεροί φοιτητικοί σύλλογοι, δεν είναι παρά ο κυματοθραύστης απέναντι σε δυνάμεις που απειλούν όλους από κοινού. Και είναι υπαρκτές αυτές οι απειλητικές δυνάμεις, που συνεχώς κατακτούν έδαφος, εξαιτίας των αδέξιων ή κοντόφθαλμων χειρισμών των υπευθύνων» («Πρωινή» 28/11/1979).

* Στις 10 Δεκεμβρίου, ο εισαγγελέας ασκεί δίωξη «κατά παντός υπευθύνου» για τις καταλήψεις Χημικού και Γεωλογικού. Αντιμέτωπη με ένα κίνημα που τη θέτει στο περιθώριο και ταυτόχρονα με την «απροσχημάτιστη ποινικοποίηση της πανεπιστημιακής ζωής» απ' τις αρχές, η ΕΦΕΕ αποφασίζει την επομένη (με εισήγηση της ΠΑΣΠ) τριήμερη κατάληψη όλων των σχολών την ερχόμενη εβδομάδα.

* Η κυβέρνηση απαντά με «λοκ άουτ», διατάσσοντας το κλείσιμο των ΑΕΙ ώς τις 8 Ιανουαρίου και σπρώχνοντας την ΕΦΕΕ να ανταπαντήσει με άμεση κατάληψη όλων των σχολών. Την ίδια μέρα, η σύγκλητος του πανεπιστημίου «αποδοκιμάζει» μεν ρητά τις καταλήψεις, σαν «πράξεις βίας ανάρμοστες με το ακαδημαϊκό και δημοκρατικό πνεύμα», υπενθυμίζει όμως ότι από τις 6/12/79 έχει στείλει στο ΥΠΕΠΘ τις δικές της προτάσεις ως «βάση για διάλογο προς εξεύρεση λύσεως».

* Παρά τις έντονες εσωτερικές αντιθέσεις του κινήματος (στρατιωτικοποιημένες ομάδες της ΚΝΕ επιχειρούν στις 16/12/79 να αποσπάσουν το Χημείο από τις Συντονιστικές Επιτροπές, με αποτέλεσμα τουλάχιστον 15 τραυματίες), αυτό έχει μπει στον δρόμο της νίκης: Στις 3 Ιανουαρίου 1980, ο πρωθυπουργός Κων/νος Καραμανλής εξαγγέλλει την αναστολή των εξεταστικών διατάξεων του Ν. 815 και τη σύσταση επιτροπών που θα επεξεργαστούν έναν νέο νόμο πλαίσιο για τα ΑΕΙ.

Οι διαβουλεύσεις αυτές δεν θα έχουν αποτέλεσμα, καθώς η χώρα εισέρχεται σε παρατεταμένη εκλογική περίοδο, με κατάληξη την πολιτική αλλαγή του 1981. Ο νέος «νόμος πλαίσιο» θα καταρτιστεί από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (Ν. 1268/82) σε σαφώς διαφορετική κατεύθυνση.

Το πολυνομοσχέδιο

**Η τρίτη μεγάλη νίκη του φοιτητικού κινήματος ενάντια στις προσπάθειες αυταρχικής μεταρρύθμισης της ανώτατης παιδείας σημειώθηκε το 1990-91, επί κυβέρνησης Μητσοτάκη. Προεκλογικές εξαγγελίες της τελευταίας αποτελούσαν τόσο η δημιουργία ιδιωτικών ΑΕΙ όσο και η επιβολή της «πειθαρχίας» στα ήδη υφιστάμενα δημόσια.

*Από το βιβλίο τού τότε ΥΠΕΠΘ, Βασίλη Κοντογιαννόπουλου, πληροφορούμαστε ότι το σχετικό πρόγραμμα αλλαγών είχε καταρτιστεί ήδη από το καλοκαίρι του 1990 και υποβλήθηκε στον πρωθυπουργό στις 5 Νοεμβρίου.

Αν και ο πρώην υπουργός είναι λιγόλογος όσον αφορά το περιεχόμενό του, από τα εκπαιδευτικά ρεπορτάζ των ημερών γνωρίζουμε πως το επικείμενο «πολυνομοσχέδιο» προέβλεπε κατάργηση της δωρεάν παροχής συγγραμμάτων και περικοπές στις υπόλοιπες παροχές προς τους φοιτητές (σίτιση-στέγαση), περιορισμό της φοιτητικής συμμετοχής στην ανάδειξη των πανεπιστημιακών οργάνων, λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ με περίεργες «ερμηνείες» του άρθρου 16 του συντάγματος, κατάργηση της επετηρίδας διορισμού των εκπαιδευτικών, επιβολή χρονικού ορίου στις σπουδές και πιθανότατα περιστολή του πανεπιστημιακού ασύλου («Ε» 29/10 & 6/11/90).

* Η «προληπτική» εξέγερση των φοιτητών δεν θα επιτρέψει την υλοποίηση αλλά ούτε και την πλήρη θεσμική αποκρυστάλλωση αυτών των σχεδίων.

Στο βιβλίο που εξέδωσε μετά την ανατροπή του, ο Κοντογιαννόπουλος εκτιμά -με στρατιωτικούς όρους- ότι η μάχη χάθηκε για τη Ν.Δ. κυρίως λόγω κακού τάιμινγκ: «Η αναμέτρηση με τις δυνάμεις του λαϊκισμού θα γινόταν στον χώρο της Παιδείας. Επρεπε, συνεπώς, η κυβέρνηση να επιλέξει τον χρόνο και να μην επιτρέψει να πάρουν οι αντίπαλοί της την πρωτοβουλία. Το μεγάλο πρόβλημα της Παιδείας έπρεπε να είχε αντιμετωπισθεί πριν εκπνεύσει το πρώτο εξάμηνο της κυβερνητικής τετραετίας. Σημειώθηκε έτσι σοβαρό λάθος. Οι δυνάμεις που καιροφυλακτούσαν δεν άφησαν την ευκαιρία ανεκμετάλλευτη» («Παιδεία. Εκσυγχρονισμός υπό αναστολή», σ. 149). Παραδέχεται, ωστόσο, ότι βασικός λόγος για την καθυστέρηση της κατάθεσης του «πολυνομοσχεδίου» ήταν η πρόθεση του ίδιου και του Μητσοτάκη να αποφύγουν φοιτητικές κινητοποιήσεις τις μέρες του «Πολυτεχνείου» (όπ.π., σ. 154).

**Οι συσχετισμοί στο εσωτερικό του φοιτητικού κινήματος έδειχναν, άλλωστε, να ευνοούν τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς:

Αδιαμφισβήτητη πρώτη δύναμη στις φοιτητικές εκλογές από το 1987, η ΔΑΠ είχε αποσπάσει την άνοιξη του 1990 το 45,7% των ψήφων, ελέγχοντας πλήρως πολλά δ.σ. συλλόγων. Η ΕΦΕΕ ήταν ουσιαστικά ανενεργός, οι δε υπόλοιπες δυνάμεις διχασμένες μεταξύ «συναινετικών» οπαδών της επίσημης αντιπολίτευσης (ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ-ΕΑΡ) και «αντισυναινετικών» δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς (ΚΝΕ-ΝΑΡ, ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος, συσπειρώσεις).

* Είναι αυτοί οι τελευταίοι που θα πάρουν την πρωτοβουλία για τις πρώτες κινητοποιήσεις ενάντια στο επερχόμενο «πολυνομοσχέδιο», αξιοποιώντας την ανησυχία των φοιτητών από τις «διαρροές» του υπουργείου. Καθώς η ΔΑΠ προσπαθεί να εμποδίσει με κάθε τρόπο την πραγματοποίηση συνελεύσεων, για τη σύγκλησή τους θα χρειαστεί συχνά η συγκέντρωση υπογραφών από τους φοιτητές.

* Με έναυσμα τοπικά προβλήματα, οι πρώτες καταλήψεις ξεκινούν στα τέλη Οκτωβρίου. Την αρχή κάνουν οι φοιτητές του Παιδαγωγικού, που στις 29/10/90 καταλαμβάνουν το Χημείο για να κάνουν εκεί... μάθημα, αφού ώς τότε ήταν υποχρεωμένοι να τρέχουν από το ένα πανεπιστημιακό κτίριο στο άλλο. Η πρώτη διαδήλωση θα γίνει στις 15 Νοεμβρίου, με πρωτοβουλία 8 κατειλημμένων σχολών της Αθήνας. Η αξιόλογη -για τα έως τότε δεδομένα- επιτυχία της (5.000 άτομα) αποτελεί ενθάρρυνση για συνέχιση.

Τις επόμενες μέρες το κίνημα θα γενικευθεί, περνώντας από τα ΑΕΙ στα ΤΕΙ (οι σπουδαστές των οποίων κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς εργασιακά δικαιώματα λόγω της άρνησης του ΥΠΕΠΘ να τα δηλώσει στην ΕΟΚ ως τριτοβάθμια ιδρύματα) και κυρίως στα λύκεια, οι μαθητές των οποίων ξεσηκώνονται μαζικά ενάντια στα προεδρικά διατάγματα με τα οποία ο Κοντογιαννόπουλος είχε επιχειρήσει να «πειθαρχήσει» τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση (κατάργηση αδικαιολόγητων απουσιών, επιβολή «ομοιόμορφης» ενδυμασίας και «πειθαρχικού ελέγχου» της εξωσχολικής ζωής, επανακαθιέρωση προσευχής, έπαρσης της σημαίας και εκκλησιασμού).

* Στα μέσα Δεκεμβρίου το 70% των σχολείων της χώρας τελεί υπό κατάληψη, οι διαδηλώσεις κυμαίνονται μεταξύ 10.000 (6/12) και 30.000 (18/12), ενώ σημειώνονται οι πρώτες μαζικές συγκρούσεις: στις 14/12/90 φοιτητές αναμετριούνται με τα ΜΑΤ στο κέντρο της πρωτεύουσας, μετά την απόκρουση απόπειρας 1.000 σπουδαστών να εισβάλουν στο ΥΠΕΠΘ.

* Την ίδια περίοδο εκδηλώνονται οι πρώτοι κυβερνητικοί ελιγμοί «για την υπερφαλάγγιση των καταλήψεων», ώστε να δοθεί στους μαθητές «η ευκαιρία μιας "ηρωικής" επιστροφής» (Κοντογιαννόπουλος, όπ.π., σ. 179-80).

Στις 12/12/90 ο υπουργός Παιδείας «διευκρινίζει» ότι τα επίμαχα διατάγματα δεν θα εφαρμοστούν για ένα τρίμηνο, ώσπου το περιεχόμενό τους να γίνει πλήρως «κατανοητό».

Στις 17 Δεκεμβρίου επανέρχεται, αναβάλλοντας για έναν χρόνο την εφαρμογή των διαταγμάτων και δίνοντας στη δημοσιότητα μια κουτσουρεμένη εκδοχή του «πολυνομοσχεδίου» για τα ΑΕΙ: μέτρα άμεσης και έμμεσης ιδιωτικοποίησης, ενίσχυση των τακτικών καθηγητών απέναντι στην υπόλοιπη «πανεπιστημιακή κοινότητα» και κατάργηση της επετηρίδας, χωρίς την παραμικρή αναφορά στις προαναγγελθείσες «πειθαρχικές» διατάξεις (άσυλο, χρονικό όριο σπουδών) και περικοπές (συγγράμματα κ.λπ.).

* Από τους καταληψίες αυτή η «αυτοσυγκράτηση» εκλαμβάνεται ως μια πρώτη νίκη και οι κινητοποιήσεις συνεχίζονται, με αίτημα την απόσυρση του «πολυνομοσχεδίου» και την κατάργηση των προεδρικών διαταγμάτων. Οι διακοπές των Χριστουγέννων θα βρουν κατειλημμένες κάμποσες σχολές κι ακόμη περισσότερα σχολεία.

* Τη «λύση» θα προσφέρει η προσπάθεια του δυναμικού πυρήνα της Ν.Δ. να σπάσει τις καταλήψεις μετά τις γιορτές, καταφεύγοντας σε μια επίδειξη πρωτοφανούς παρακρατικής βίας συντονισμένης από τις κατά τόπους νομαρχίες: Τη νύχτα της 8-9 Ιανουαρίου 1991, ο καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας δολοφονείται σε σχολικό συγκρότημα της Πάτρας από ομάδα τραμπούκων της ΟΝΝΕΔ, με επικεφαλής τον τοπικό πρόεδρο της οργάνωσης, Γι
άννη Καλαμπόκα, που είχαν σπεύσει να «ανακαταλάβουν» το κτίριο πετώντας έξω τους μαθητές.

Το επόμενο τετραήμερο η νεανική εξέγερση κλιμακώνεται, με δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές να συγκρούονται με τα ΜΑΤ στην Πάτρα (9/1) την Αθήνα (10-11.1) και, σε μικρότερο βαθμό, τη Θεσ/νίκη, και τέσσερις ακόμη νεκρούς, όταν βομβίδες δακρυγόνων των ΜΑΤ προκαλούν πυρκαγιά στο κατάστημα του «Κάππα Μαρούση» στα Χαυτεία (10/1/91).

* Κάτω από το βάρος των εξελίξεων ο Β. Κοντογιαννόπουλος παραιτείται και ο διάδοχός του, Γιώργος Σουφλιάς, ανακοινώνει την απόσυρση όλων των επίμαχων νομοθετημάτων και την έναρξη διαλόγου για την παιδεία «από μηδενική βάση».

**Αυτά όσον αφορά την ιστορία. Ας ελπίσουμε ότι η Μαριέττα Γιαννάκου δεν θα περιμένει τους πρώτους νεκρούς για να ακολουθήσει τον δρόμο των προκατόχων της...



Διαχρονικά στερεότυπα

Λες και είναι χθες... Διαβάζοντας την οργισμένη αρθρογραφία των φιλοκυβερνητικών (αλλά και κάποιων αντιπολιτευόμενων) εφημερίδων για την πανεπιστημιακή εξέγερση των ημερών μας, μένουμε με την αίσθηση ότι αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί. Οποτε οι φοιτητές εκδήλωσαν έμπρακτα την αντίθεσή τους σε κάποια αυταρχικά μέτρα της κυβέρνησης, μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ έσπευδε να τους συκοφαντήσει σαν αντικοινωνικά στοιχεία, αργόσχολους κι αδιάφορους για τις σπουδές τους. Με τα ίδια πάνω κάτω «επιχειρήματα» κάθε φορά, προσαρμοσμένα απλώς στο κλίμα της εποχής.

Το 1979, εποχή που η μεταπολιτευτική δημοκρατία δεν είχε καλά καλά εδραιωθεί, η κατάληψη θεωρούνταν «ακραία» μορφή αγώνα και οι διαδηλώσεις επιτρέπονταν μονάχα με γραπτή άδεια της αστυνομίας, ήταν η «Βραδυνή» του Τζώρτζη Αθανασιάδη που ανέλαβε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Για το μαζικό μαχητικό φύλλο τής τότε δεξιάς, οι καταληψίες φοιτητές δεν ήταν παρά «εισβολείς» (5.12) και «τεντιμπόιδες» (8.12) που ασκούσαν «απαράδεκτη τρομοκρατία» (6.12) στους πανεπιστημιακούς χώρους, ενώ δεν έλειπαν και οι σπόντες για «ηθική αποχαλίνωσή» τους.

«Με νυκτερινές... "πολιτιστικές εκδηλώσεις" -τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται- συνεχίστηκε για δεύτερη ημέρα η κατάληψη του Χημείου, που πραγματοποίησαν χθες οι αναρχικοί "φοιτηταί" που ανήκουν στις ομάδες "ΠΠΣΠ", "ΑΑΣΠΕ", "Ανεξάρτητοι" αλλά και μέρος του "Δημοκρατικού Αγώνα"», διαβάζουμε π.χ. στη στήλη «Σπουδαστικά» της 5.12.79, που επιμελείτο ο Αλέκος Μάλης.

«Οι υπότροποι αυτοί του νόμου 4.000 θρασύτατα και αναιδέστατα, επειδή θέλουν να τεμπελιάσουν, υποχρεώνουν τους κανονικούς φοιτητάς να χάνουν τα μαθήματά τους. Και έχουν ύστερα, με αναίδεια χιλίων πιθήκων, το θράσος να μιλάνε για "κατοχύρωσι πανεπιστημιακού ασύλου". Οι ιερόσυλοι!».

Αποκαλυπτική η οργή του ίδιου δημοσιεύματος για την «αδράνεια» των αρχών: «Με το θέμα της καταλήψεως του Χημείου δεν ασχολήθηκε η Σύγκλητος γιατί "δεν είχε επίσημη πληροφορία"!! Εν τούτοις λίγα μέτρα πιο μακριά από το κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου, το Χημείο είχε μεταβληθή σε καλύβα του Καραγκιόζη, με τεράστια κόκκινα πανώ που έγραφαν "Κατάληψη Χημείου" και από ένα πλήθος κολλημένα κουρελόχαρτα στις πόρτες και τους τοίχους που ανέφεραν την κατάληψη και διάφορα άλλα αίσχη!!

Η άθλια αυτή εμφάνιση που δεν συναντά κανείς σε καμιά χώρα της Δύσεως ή της Ανατολής, ούτε ακόμη στους κάφρους, είναι χαρακτηριστική της νοοτροπίας όχι μόνο των Συγκλητικών "που δεν είχαν καμιά επίσημη πληροφορία!" αλλά και όλων των άλλων αρμοδίων αρχών που δεν τολμούν να εφαρμόσουν το νόμο και την τάξη, για να μην θίξουν τους τεντυμπόυδες και χαρακτηρισθούν ότι δεν είναι "προοδευτικοί". Αίσχος...». «Κινδυνεύει από αναρχικούς η περιουσία του Πανεπιστημίου», προειδοποιεί η ίδια στήλη στις 8.12.79, πριν καρφώσει τις «ευθυνόφοβες» πανεπιστημιακές αρχές και τον τότε πρόεδρο της ΕΦΕΕ: «Τα "Σπουδαστικά" είναι σε θέση να γνωρίζουν ότι ετέθη θέμα επεμβάσεως του Εισαγγελέως, προκειμένου να διαφυλαχθή η περιουσία του Πανεπιστημίου που κινδυνεύει από τους αναρχικούς και να επιβληθή ο νόμος και η τάξις, αλλά ο πρύτανης κ. Φώτης ή Φώτιος Μήτσης ήθελε να γίνει αυτεπάγγελτα η επέμβαση αυτή, για να μην κατηγορηθεί από τους αναρχικούς!

Ετσι ο κ. Πρύτανης ανέχθηκε και το κόκκινο "πανώ" που έχουν αναρτήσει στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών με την επιγραφή "Κατάληψη Χημείου. Να καταργηθή ο Ν. 815", με το οποίο διαφημίζεται η κατάληψη δημοσίου κτιρίου, δηλαδή διαφημίζεται ποινικό αδίκημα, ενώ ταυτόχρονα εξευτελίζεται κάθε έννοια εννόμου τάξεως.

Είναι, όμως, απαράδεκτο να αφήνονται οι αναρχικοί ασύδοτοι να δημιουργούν αυτή την κατάσταση ενώ η αντιπολίτευση χωρίς συναίσθηση ευθύνης, υποδαυλίζει και υποθάλπει την αναρχία, νομίζοντας αφελώς ότι θα προσπορίσει πολιτικά οφέλη. Οι χιλιάδες των πραγματικών φοιτητών δεν χρωστάνε τίποτα να ταλαιπωρούνται, να χάνουν τα μαθήματά τους, να υφίστανται άγρια τρομοκρατία γιατί κάποιος συνταξιούχος φοιτητής που ονομάζεται Χρ. Παπουτσής θέλει να αποκτήσει τίτλους για να θέσει υποψηφιότητα "βουλευτή Επικρατείας" του ΠΑΣΟΚ, και κάποιοι άλλοι εμφανίζονται ως "φοιτηταί" για να υποσκάψουν τα θεμέλια του δημοκρατικού μας καθεστώτος χωρίς κανείς αρμόδιος να συγκινείται και να ενδιαφέρεται πραγματικά».



ΔΙΑΒΑΣΤΕ

Κων/νος Σβολόπουλος (επιμ.)
«Κωνσταντίνος Καραμανλής. Αρχείο. Γεγονότα και κείμενα» (Αθήνα 1997, εκδ. Ιδρυμα Κ. Καραμανλής - Εκδοτική Αθηνών).
Ο 11ος τόμος περιλαμβάνει την εισήγηση του Καραμανλή για την αναστολή του Ν. 815, καθώς και κείμενα άλλων κυβερνητικών στελεχών της εποχής για το ζήτημα.

Βασίλης Κοντογιαννό-πουλος
«Παιδεία. Εκσυγχρονισμός υπό αναστολή» (Αθήνα 1991, εκδ. Gutenberg). Η εκδοχή του τότε υπουργού της Ν.Δ. για το «πολυνομοσχέδιο» και το κίνημα του 1990-91.

Για τα κινήματα των καταλήψεων του 1979 και του 1990-91, αλλά και για το φοιτητικό κίνημα εν γένει από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει κάποια ολοκληρωμένη εξιστόρηση. Μοναδική πηγή αποτελούν ο τύπος της εποχής και τα έντυπα των φοιτητικών παρατάξεων κι οργανώσεων που διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο στα γεγονότα.
Για τις καταλήψεις του 1979, ιδιαίτερα χρήσιμα είναι τα αφιερώματα των περιοδικών «Αγώνας για την κομμουνιστική ανανέωση» (έκδοση της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος Β' Πανελλαδική, τχ.9, 2.1980), «Ρήξη» (τχ.3, 2.1980) και «Αντί» (τχ.143, 18.1.1980).
Η εκδοχή τού τότε ΚΚΕ αποτυπώνεται στο βιβλίο του Σπύρου Χαλβατζή, «Η πορεία της νεολαίας» (Αθήνα 1986, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», σ. 189-97) και στα άρθρα των Παναγιώτη Λαφαζάνη («Για τις "αναρχοαυτόνομες" και περιθωριακές ομάδες») και Παύλου Τσίμα - Σ. Χατζηδάκη («Η νεολαία και η αλλαγή») στην «Κομμουνιστική Επιθεώρηση» (2.1980, σ. 69-83 και 5.1980, σ. 13-25, αντίστοιχα).
Για το κίνημα του 1990-91 συμβουλευθήκαμε τα φοιτητικά περιοδικά «Απόπειρα» και «Versus» (Νομικό Αθήνας), «Homo Politicus» (Πολιτικό Αθήνας), «Κραχ» (Οικονομικό Αθήνας), «Αεικίνητο» (ΕΜΠ) και «Προβοκάτσια... με αφορμή» (ΑΣΟΕΕ).

Ελευθεροτυπία, 2/7/2006

www.iospress.gr                                                                                   
 

Από τις διαδηλώσεις που οδήγησαν στην κατάργηση του Ν. 815 (1979).

Η ανάμνηση του νικηφόρου κινήματος του 1979 αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το -επίσης νικηφόρο- φοιτητικό κίνημα του 1990-91.






Εκατό χιλιάδες φοιτητές, μαθητές και δημοκρατικοί πολίτες διαδηλώνουν
στην Αθήνα μετά τη δολοφονία του καθηγητή Τεμπονέρα και τη σφαγή στο «Κάπα Μαρούση» (11.1.91).

[apostolos1986]

Το επόμενο βήμα της κ. Γιαννάκου

Μέτρον κάθε πολιτικού είναι η αποτελεσματικότητα. Εκλέγονται για να είναι ωφέλιμοι για τον τόπο και τους πολίτες και παραμένουν στα αξιώματα που ο ελληνικός λαός τους τοποθετεί, εφόσον μπορούν να προωθήσουν την εντολή που τους έδωσε.

Η εντολή του ελληνικού λαού προς την κυβέρνηση είναι εξ ορισμού ταυτόσημη με την υπόσχεση της Νέας Δημοκρατίας: βαθιές μεταρρυθμίσεις παντού και ειδικά στο χώρο της Παιδείας. Αυτός ο στόχος, δυστυχώς, δεν μοιάζει να υλοποιείται εξαιτίας άστοχων χειρισμών όσων έχουν την εντολή του πρωθυπουργού να προωθήσουν την μεταρρυθμιστική του ατζέντα.

Η πρώτη μάχη για τις εντελώς αυτονόητες αλλαγές στον τομέα της Παιδείας χάθηκε. Το πρόβλημα θα γίνει εκρηκτικό αν ο τόπος χάσει το στοίχημα των μεταρρυθμίσεων στα ΑΕΙ, αν οι προηγούμενες αλαζονικές συμπεριφορές συντηρήσουν μέτωπα τα οποία δεν έπρεπε καν να δημιουργηθούν.

Η έως τώρα θητεία της κ. Μαριέττας Γιαννάκου εξασφαλίζει ότι τον Σεπτέμβριο η αντιπαράθεση με πανεπιστημιακούς και φοιτητές θα συνεχιστεί. Oχι για λόγους ουσίας, αλλά εξαιτίας του τρόπου που πολιτεύθηκε η υπουργός.

Θα είναι κρίμα, λοιπόν, να παραμείνει στο τέλμα η Ανωτάτη Εκπαίδευση, θα χάσει πολλά ο τόπος αν δεν προχωρήσουν έστω αυτές οι στοιχειώδεις αλλαγές, επειδή είναι φορτισμένο το κλίμα μεταξύ υπουργού και φορέων της Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης. Κι αυτό πρέπει πρώτα να το σκεφθεί η ίδια η κ. Γιαννάκου.

Η παραμονή της στην ηγεσία του υπουργείου δεν είναι πλέον για το καλό της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, την οποία τόσο ανάγκη έχει ο τόπος...

ΠΗΓΗ:ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

[emmanuel]

Ποιοί είναι οι σημερινοί φοιτητές; Παιδιά που τα βλέπεις στα τηλεοπτικά παράθυρα με συγκροτημένο λόγο, με άποψη, ανησυχίες και αγωνίες. Μαχητικά και οργισμένα. Δικαίως. Ας σκεφτούμε μόνο πόσα χρόνια στα θρανία, πόσες ώρες στα φροντιστήρια, πόσος κόπος και χρήματα από τις οικογένειες τους, πόση προσπάθεια για να πάρουν ένα πτυχίο που τους οδηγεί στην ανεργία. Αυτοί είναι οι σημερινοί φοιτητές. Και επειδή είναι έτσι δεν μπορούν να αποτελούν πειραματόζωα στις πλάτες της κάθε κυρίας Γιαννάκου και σάκους εκτόνωσης των πραιτόρων του κ.Πολύδωρα. Πολύ δεν πάει;

(από τη στήλη "ΤV-πρόσωπο" του περιοδικού tv-έθνος.κι όμως ναι,τα πράγματα είναι τόσο απλά.δεν θα μπορύύσαν να περιγραφούν πιο καλά από κάποιον εξωτερικό παράγοντα που απλά "βλέπει" τηλεόραση,αλλά και σκέφτεται...)

[apostolos1986]

Μετεξεταστέα για Σεπτέμβριο η Γιαννάκου

Της ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΚΟΡΑΗ

Πιέσεις ασκούνται στην υπουργό Παιδείας Μαριέττα Γιαννάκου προκειμένου να προχωρήσει τις αλλαγές στα ΑΕΙ -έστω και ψαλιδισμένες- το φθινόπωρο. Υπουργοί και στελέχη της Ν.Δ.:

1. Συνεχίζουν να της ασκούν κριτική για τους χειρισμούς της, αν και σε πιο χαμηλούς τόνους. «Δεν έπρεπε να καθυστερήσει τόσο να δώσει στη δημοσιότητα το προσχέδιο και να πάρει διαστάσεις η φοιτητική εξέγερση» λένε.

2. Αν και αναγνωρίζουν ότι η μεταρρύθμιση στην Παιδεία συγκεντρώνει αρκετές θετικές γνώμες, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, αγωνιούν για τον Σεπτέμβριο, πώς θα χειριστεί τα θέματα της Παιδείας παραμονές των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών. «Τότε θα δώσει τις πιο σκληρές εξετάσεις της» είπε στην «Ε» υπουργός. «Θα επιδείξει τα σωστά αντανακλαστικά ή θα ανάψει φωτιές που θα πληρώσει η κυβέρνηση και το κόμμα στην κάλπη;» αναρωτήθηκε.

Ο Κώστας Καραμανλής, πάντως, συνεχίζει να στηρίζει την υπουργό του. Εκτιμά ότι έχει κάνει έργο και πέρασε αλλαγές-τομές (αξιολόγηση κ.λπ.) και θα προχωρήσει και τώρα.

Παρά τις γκρίνιες που υπάρχουν, έκπληξη προκάλεσε στο «γαλάζιο» στρατόπεδο το άρθρο της φιλοκυβερνητικής εφημερίδας «Καθημερινή», το οποίο ζητά την παραίτηση της υπουργού. «Γιατί τώρα που έχουν ηρεμήσει αρκετά τα πράγματα και όχι πριν από ένα-δύο μήνες που υπήρχαν πολλές ενστάσεις και υπήρχε ένα κλίμα έντονης κριτικής σε βάρος της κ. Γιαννάκου;» αναρωτήθηκε υπουργός με τον οποίο μίλησε η «Ε».

«Το επόμενο βήμα»

Το κύριο άρθρο της «Κ» με τίτλο «το επόμενο βήμα της κ. Γιαννάκου» μεταξύ άλλων έγραφε: «Μέτρον κάθε πολιτικού είναι η αποτελεσματικότητα. Εκλέγονται για να είναι ωφέλιμοι για τον τόπο και τους πολίτες και παραμένουν στα αξιώματα που ο ελληνικός λαός τους τοποθετεί, εφόσον μπορούν να προωθήσουν την εντολή που τους έδωσε. Η πρώτη μάχη για τις εντελώς αυτονόητες αλλαγές στον τομέα της Παιδείας χάθηκε. Η έως τώρα θητεία της κ. Μαριέττας Γιαννάκου εξασφαλίζει ότι τον Σεπτέμβριο η αντιπαράθεση με πανεπιστημιακούς και φοιτητές θα συνεχιστεί. Οχι για λόγους ουσίας, αλλά εξαιτίας του τρόπου που πολιτεύθηκε η υπουργός. Η παραμονή της στην ηγεσία του υπουργείου δεν είναι πλέον για το καλό της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, την οποία τόσο ανάγκη έχει ο τόπος...».

«Τα μέτρα αυτά τα οποία προτείνουμε και βάλαμε στο διάλογο είναι μέτρα, τα οποία υπάρχουν στο πρόγραμμα της Ν.Δ., αποτελούν δεσμεύσεις μας, οι οποίες έγιναν αποδεκτές από τον ελληνικό λαό τόσο σε σχέση με την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστήμιων και τη Συνταγματική Αναθεώρηση όσο και σε σχέση με το θέμα της αξιολόγησης» απάντησε ο γραμματέας της ΚΕ της ΝΔ Λ. Ζαγορίτης. «Δεν είναι θέματα προσωπικά κανενός υπουργού. Αφορούν την κυβέρνηση και η κυβέρνηση είναι εκείνη η οποία κάνει το διάλογο».

ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

[apostolos1986]

Έκτακτη σύνοδος πρυτάνεων για το προσχέδιο του υπουργείου

EKTAKTH ΣΥΝΟΔΟ οργανώνουν την ερχόμενη Πέμπτη οι πρυτάνεις των ελληνικών πανεπιστημίων, προκειμένου να κρίνουν το προσχέδιο του νόμου-πλαισίου για τις αλλαγές στα AEI που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα το υπουργείο Παιδείας.

Στη σύνοδο αναμένεται να ακουστούν αρκετές φωνές εναντίον του προσχεδίου, καθώς ορισμένα AEI όπως το Πολυτεχνείο της Αθήνας και το Πάντειο έχουν ήδη τοποθετηθεί αρνητικά ενώ πρυτάνεις άλλων πανεπιστημίων, όπως ο πρύτανης του Πανεπιστημίου της Αθήνας κ. Γ. Μπαμπινιώτης, έχουν χαρακτηρίσει άτολμες τις αλλαγές που προτείνονται και ζητούν έναν νόμο-πλαίσιο γενικών αρχών, που να επιτρέπει στα ιδρύματα να λύσουν μόνα τους, όπως το καθένα επιθυμεί, ζητήματα όπως οι αιώνιοι φοιτητές, οι μεταφορές μαθημάτων κ.ά.

Εξάλλου αγώνα για να συμπληρωθούν τα μαθήματα που χάθηκαν από τις καταλήψεις και να διεξαχθεί η εξεταστική περίοδος τον Ιούλιο τουλάχιστον για τους επί πτυχίω φοιτητές κάνουν τώρα τα περισσότερα ιδρύματα μετά την αναστολή απεργιών και καταλήψεων. Στα περισσότερα πανεπιστήμια θα γίνουν αναπληρώσεις μαθημάτων μέχρι τις 21 Ιουλίου και η εξεταστική περίοδος για τους περισσότερους φοιτητές θα μεταφερθεί τον Σεπτέμβριο, υπάρχουν όμως και κάποια όπως το Πάντειο όπου κατόπιν συμφωνίας καθηγητών και φοιτητών αποφασίστηκε η εξεταστική να μη μεταφερθεί, αλλά να διεξαχθεί τον Ιούλιο για όλους.

Σημειώνεται ότι οι φοιτητές και οι πανεπιστημιακοί που αντιδρούν στο νέο νόμο-πλαίσιο έδωσαν ραντεβού για έναρξη νέων κινητοποιήσεων τον Σεπτέμβριο στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και αρνούνται να κάνουν διάλογο με το υπουργείο για το συγκεκριμένο προσχέδιο απορρίπτοντάς το στο σύνολό του και ζητώντας διάλογο από μηδενική βάση.


ΤΑ ΝΕΑ

[emmanuel]

γενικά η γιαννάκου έχει πέσει τελευταια...χαρακτηριστικά τα κείμενα απο "Τα νεα " σήμερα:


«Για όλα φταίει η Mαριέττα»

Tα γαλάζια στελέχη τής χρεώνουν λάθος χειρισμούς στην Παιδεία

ΓΙΑΝΝΗΣ Λ. ΠΟΛΙΤΗΣ


Πυρ κατά βούληση εξαπολύουν κατά της Μαριέττας Γιαννάκου βουλευτές και κομματικά στελέχη σ' όλη τη χώρα, στελέχη της ΔΑΠ αλλά και καθηγητές προσκείμενοι στον χώρο της N.Δ.

  
Το βράδυ του Σαββάτου υπουργοί και στελέχη της N.Δ. μιλούσαν για ενδεχόμενη παραίτηση της κ. Γιαννάκου τα προσεχή 24ωρα. Οι συνεργάτες του κ. Καραμανλή πάντως διευκρίνιζαν προς κάθε κατεύθυνση ότι σε καμία περίπτωση ο Πρωθυπουργός δεν προτίθεται να απομακρύνει την υπουργό Παιδείας  

Οι επιθέσεις που δέχεται δεν έχουν κατ' ανάγκη τον ίδιο στόχο καθώς για άλλα πράγματα την κατηγορούν οι καθηγητές, για άλλα οι φοιτητές και για άλλα οι βουλευτές και τα κομματικά στελέχη. Μόνο σ' ένα πράγμα συμφωνούν όλες οι πλευρές: ότι η υπουργός χειρίστηκε λανθασμένα από την πρώτη στιγμή τη λεγόμενη μεταρρύθμιση στην Παιδεία με αποτέλεσμα να χάσει τις εντυπώσεις αλλά και την ουσία ακόμη και στα θέματα όπου είχε δίκιο.

Το βαρύ κλίμα μάλιστα που έχει δημιουργηθεί από τις συνεχείς επιθέσεις, τα σχόλια και τις επικρίσεις εντός και εκτός κυβέρνησης που δέχεται η υπουργός έχουν τροφοδοτήσει εδώ και μέρες σενάρια απομάκρυνσης της κ. Γιαννάκου από την κυβέρνηση προκειμένου να τοποθετηθεί σ' αυτή τη θέση ένα άλλο στέλεχος που θα αρχίσει - όπως υποστήριζαν στελέχη της N.Δ. - μέσα σε κλίμα εμπιστοσύνης διάλογο με όλους τους φορείς της εκπαίδευσης.

Επικρίσεις

Τα σενάρια αυτά εντάθηκαν το Σαββατοκύριακο από το κεντρικό άρθρο της κυριακάτικης «Καθημερινής» με το οποίο ουσιαστικά η συμπολιτευόμενη εφημερίδα καλούσε την υπουργό να παραιτηθεί προκειμένου να διευκολύνει τις μεταρρυθμίσεις. «Θα είναι κρίμα να παραμείνει στο τέλμα η ανώτατη εκπαίδευση. Θα χάσει πολλά ο τόπος αν δεν προχωρήσουν έστω και αυτές οι στοιχειώδεις αλλαγές, επειδή είναι φορτισμένο το κλίμα μεταξύ υπουργού και φορέων της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Και αυτό πρώτα πρέπει να το σκεφθεί η κ. Γιαννάκου» επισημαίνει η εφημερίδα και καταλήγει: «H παραμονή της στην ηγεσία του υπουργείου δεν είναι πλέον για το καλό της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης την οποία τόσο έχει ανάγκη ο τόπος».

Από το βράδυ του Σαββάτου που κυκλοφόρησαν οι κυριακάτικες εφημερίδες πήραν φωτιά τα τηλέφωνα κορυφαίων υπουργών και βουλευτών και καθηγητών προσκείμενων στη N.Δ. οι οποίοι προσπαθούσαν να πληροφορηθούν εάν το άρθρο αυτό ανταποκρίνεται στο κλίμα του Πρωθυπουργού. Επί ώρες μάλιστα κάποιοι μιλούσαν για ενδεχόμενη παραίτηση της κ. Γιαννάκου τα προσεχή 24ωρα. Οι συνεργάτες του κ. Καραμανλή πάντως διευκρίνιζαν προς κάθε κατεύθυνση ότι και ίδιοι αιφνιδιάστηκαν και σε καμία περίπτωση ο Πρωθυπουργός δεν προτίθεται να απομακρύνει την υπουργό Παιδείας.

Στήριξη του Πρωθυπουργού

Ταυτόχρονα κορυφαίοι υπουργοί τόνιζαν με έμφαση ότι όλες οι πρωτοβουλίες που πήρε η υπουργός Παιδείας έγιναν με τη σύμφωνη γνώμη του Πρωθυπουργού, ο οποίος θεωρεί τις μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία βασικό άξονα της πολιτικής του.

«Οι αλλαγές στην Παιδεία δεν είναι προσωπικά θέματα κανενός υπουργού, είναι θέμα της κυβέρνησης και αυτή κάνει τον διάλογο», δήλωσε ο γραμματέας του κόμματος Λευτέρης Ζαγορίτης σε δηλώσεις του στην Κεντρική Επιτροπή της ΟΝΝΕΔ στηρίζοντας την υπουργό Παιδείας. Τα στελέχη της ΔΑΠ ωστόσο, παρότι επισήμως δηλώνουν ότι συμφωνούν με τον νόμο-πλαίσιο, σε κατ' ιδίαν συζητήσεις τους και κυρίως όταν μιλούν με συναδέλφους τους φοιτητές άλλων παρατάξεων επικρίνουν την υπουργό και δεν κρύβουν την αγωνία τους για ζημιά που θα υποστεί η φοιτητική παράταξη της N.Δ. αν συνεχιστεί αυτό κλίμα. Ένα από τα βασικά θέματα που θέτουν είναι η αύξηση του ορίου σπουδών, το οποίο ζητούν να είναι μεγαλύτερο από εκείνο που προτείνει η υπουργός.

Γκρίνια βουλευτών

Παράλληλα η γκρίνια των βουλευτών ωστόσο συνεχίζεται. Αρκετοί, παρότι συμφωνούν με τις αλλαγές που προτείνει η κ. Γιαννάκου, την κατηγορούν ότι δεν προσπάθησε να δημιουργήσει συμμαχίες με καθηγητές και φοιτητές ώστε να έχει σήμερα συνομιλητές που να δημιουργούν θετικό κλίμα για την κυβέρνηση και τις μεταρρυθμίσεις στα πανεπιστήμια και στην κοινωνία.

Σε κάθε περίπτωση αυτή την ώρα ο Πρωθυπουργός στηρίζει πλήρως την υπουργό Παιδείας, με την οποία άλλωστε - όπως επισημαίνει σε κάθε ευκαιρία - έχει φιλική σχέση από την περίοδο της θητείας τους στην ΟΝΝΕΔ. Όπως όμως λέει με νόημα κορυφαίος υπουργός, κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει τι θα γίνει τον Σεπτέμβριο εάν τα πανεπιστήμια συνεχίσουν να βρίσκονται σε διάλυση και η κυβέρνηση αδυνατεί να περάσει τις μεταρρυθμίσεις που θέλει.



ΤΑ ΝΕΑ , 03/07/2006

-----------------------------------------------

AIXMEΣ
Aνανδρία


Είναι απολύτως κατανοητή η προσπάθεια του Μεγάρου Μαξίμου να μας πείσει ότι τα όσα συμβαίνουν στο χώρο της παιδείας, εδώ και μερικούς μήνες, έχουν ονοματεπώνυμο: Μαριέττα Γιαννάκου. Δεν συμβαίνει πρώτη φορά με αυτή την κυβέρνηση, και προφανώς η κ. Γιαννάκου δεν θα είναι η τελευταία περίπτωση. Είναι μια στρατηγική τους που την ακολουθούν πιστά στα περίπου δυόμισι χρόνια που βρίσκονται στην εξουσία: για όλα φταίνε οι υπουργοί, οι υφυπουργοί, οι γενικοί γραμματείς, οι διοικητές οργανισμών. Όχι εκείνος που τους επέλεξε. Όχι εκείνος που εγκρίνει τις πολιτικές και διατάζει την εφαρμογή τους. H αλήθεια είναι ότι τα έχουν καταφέρει μια χαρά. Στο απυρόβλητο ο K. Καραμανλής, στην πυρά ο υπουργός - εν προκειμένω η υπουργός Μαριέττα Γιαννάκου. Όχι πως δεν έχει κι εκείνη ευθύνες γι' αυτό το απερίγραπτο «μπάχαλο». Αλλά είναι μάλλον ανανδρία να της το χρεώνουν αποκλειστικά, και ουσιαστικά να μεθοδεύουν την εκπαραθύρωσή της ως υπεύθυνης για μια πολιτική που είναι συνολικά κυβερνητική και δεν έχει προσωπικό χαρακτήρα. H ευθύνη είναι συλλογική και όποιος δεν το βλέπει είναι γιατί χώνει σαν τη στρουθοκάμηλο το κεφάλι του στην άμμο...


ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ
ΤΑ ΝΕΑ , 03/07/2006 ,

---------------------------------------

PIΠEΣ
Προχειρότης

....

ΑΝΑΛΟΓΗ προχειρότητα έχει δυστυχώς επιδείξει η κ. Γιαννάκου και στο ζήτημα της μεταρρύθμισης του Πανεπιστημίου ανοίγοντας ζητήματα χωρίς επαρκή προετοιμασία, χωρίς να έχει εξασφαλίσει ευρύτερη υποστήριξη και συχνά χωρίς να είναι σαφές τι ακριβώς επιδιώκει και πώς συνδέονται οι αλλαγές που προωθεί με το ζήτημα της βελτίωσης του επιπέδου σπουδών.

ΤΟ αποτέλεσμα είναι να δέχεται σήμερα επιθέσεις από παντού, όχι μόνο από την αντιπολίτευση αλλά και μέσα από τη Νέα Δημοκρατία, από τους καθηγητές, τους βουλευτές, τοπικά στελέχη και φυσικά την ΟΝΝΕΔ.

KAI η τύχη μεν της υπουργού είναι ασφαλώς δευτερεύον ζήτημα. Με τις φωτιές όμως που έχει ανάψει παντού, είναι βέβαιο ότι δεν υπηρετείται ο σκοπός της παιδείας που προϋποθέτει συναίνεση και ηρεμία. Δεν υπηρετείται όμως ούτε και η υπόθεση της μεταρρύθμισης που οδεύει για τις ελληνικές καλένδες.

MIA ακόμα ευκαιρία για τις τομές που έχει ανάγκη η Ανώτατη Παιδεία φαίνεται να πηγαίνει χαμένη.

ΤΑ ΝΕΑ , 03/07/2006

[electroSOK]

Πραγματικά είναι εκπληκτικό το πόσες ομοιότητες υπάρχουν ανάμεσα στο τότε και στο σήμερα. Ομοιότητες και σε ό,τι αφορά τη στάση παρατάξεων και σε ό,τι αφορά τα συνθήματα και πολλά άλλα.

Πραγματικά αξίζει κανείς να διαβάσει το παρακάτω ιστορικό αφιέρωμα του ΙΟΥ που βρίσκεται στην Ελευθεροτυπία της Κυριακής που μας πέρασε.

ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ

Οι νίκες των φοιτητών

Το τρις... εξαμαρτείν ουκ υπουργείου σοφού. Καθώς η Μαριέττα Γιαννάκου βαδίζει στα χνάρια των Βαρβιτσιώτη και Κοντογιαννόπου-λου, αξίζει να θυμηθούμε την τύχη που το φοιτητικό κίνημα επιφύλαξε στις προηγούμενες απόπειρες να επιβληθεί μια αυταρχική τάξη πραγμάτων στα ελληνικά ΑΕΙ.

 


Η πρώτη απόκρουση αυταρχικής νομοθετικής παρέμβασης στον χώρο των ΑΕΙ σημειώθηκε το καλοκαίρι του 1975: Στις 17 Ιουλίου το ΥΠΕΠΘ κατέθεσε αιφνιδιαστικά στο θερινό τμήμα της Βουλής νομοσχέδιο με το οποίο οι φοιτητικοί σύλλογοι μετατρέπονταν σε νομικά πρόσωπα δημόσιου δικαίου, ιδιότητα που θα επέτρεπε δικαστικές επεμβάσεις στην εσωτερική τους λειτουργία.

Η ΕΦΕΕ αντέδρασε και, παρά το κατακαλόκαιρο, 30.000 νέοι κατέκλυσαν το κέντρο της Αθήνας, διαδηλώνοντας κατά του «κρατικού συνδικαλισμού». Το νομοσχέδιο αποσύρθηκε.

Ο νόμος 815

Τρία χρόνια αργότερα η κυβέρνηση επανήλθε, σε μια φάση που το φοιτητικό κίνημα της μεταπολίτευσης είχε αρχίσει να παρουσιάζει τα πρώτα σημάδια κάμψης. Η κυριαρχία, βέβαια, των παρατάξεων της αριστεράς στο εσωτερικό του εξακολουθούσε να παραμένει αδιαμφισβήτητη: στις εκλογές του 1977 η ΠΣΚ (ΚΚΕ) είχε πάρει 27% των ψήφων, η ΠΑΣΠ (ΠΑΣΟΚ) 21,4%, ο Δ.Α. (ΚΚΕ εσ.) 20,9%, η ΠΠΣΠ (ΚΚΕ μ-λ) 4,9% και η ΑΑΣΠΕ (ΕΚΚΕ) 4%, ενώ η φιλοκυβερνητική ΔΑΠ-ΝΔΦΚ μόλις 13,2%.

Η κόπωση, όμως, από την υπερπολιτικοποίηση των πρώτων χρόνων δημοκρατίας ήταν πια εμφανής, όπως και η γραφειοκρατικοποίηση των επίσημων οργάνων του κινήματος (με τη σταδιακή υποκατάσταση των γενικών συνελεύσεων από τα δ.σ. των συλλόγων). Η συγκυρία θεωρήθηκε κατάλληλη για το δυναμικό ξεκαθάρισμα του πανεπιστημιακού τοπίου.

**Για να περιορίσει τις αντιδράσεις, η κυβέρνηση της Ν.Δ. επέλεξε ξανά το τμήμα διακοπών της Βουλής: το νομοσχέδιο κατατέθηκε από τον τότε υπουργό Παιδείας Ιωάννη Βαρβιτσιώτη στις 22 Αυγούστου 1978 και ψηφίστηκε (ως νόμος 815) μέσα στις επόμενες μέρες, παρ' όλο που αυτή η πρακτική καταγγέλθηκε ως αντισυνταγματική.

* Στόχος του Ν. 815 ήταν πάνω απ' όλα να «βάλει τάξη» στα ΑΕΙ.

«Η κυβέρνηση», εξήγησε λίγο αργότερα στο συνέδριο της Ν.Δ. ο Βαρβιτσιώτης, «δεν ήταν δυνατόν να μείνει αδιάφορη στην πράγματι απαράδεκτη κατάσταση η οποία είχε δημιουργηθεί με τις δήθεν διευκολύνσεις που είχαν παραχωρηθεί κατά καιρούς στους φοιτητάς. Αποτελούσε καθήκον και υποχρέωση της κυβερνήσεως να λάβει τα αναγκαία μέτρα ώστε το γενικό κλίμα χαλαρώσεως της φοιτητικής προσπαθείας, το οποίο υπάρχει δυστυχώς σε σημαντική μερίδα του φοιτητικού κόσμου, να μειωθεί. Και αυτό ακριβώς επιδιώκεται με ρυθμίσεις τις οποίες προβλέπει ο νόμος 815».

* Βασικές ρυθμίσεις του νόμου, σύμφωνα με τον δημιουργό του, ήταν η σκλήρυνση των εξεταστικών ρυθμίσεων (περιορισμός των εξεταστικών περιόδων από 3 σε 2, κατάργηση της δυνατότητας μεταφοράς μαθημάτων) και κυρίως η επιβολή ανώτατου χρονικού ορίου σπουδών (το περίφημο «ν + ν/2»), με το κλασικό επιχείρημα ότι έτσι «τίθεται τέρμα στην αδιανόητη κατάσταση των αιώνιων ή των κατ' επάγγελμα φοιτητών» («Αρχείο Καραμανλή», τ. 11ος, σ. 360).

Ως δικαιολογητική βάση, τότε όπως και σήμερα, επιστρατεύθηκε ο αναγκαίος «εξευρωπαϊσμός» και «εκσυγχρονισμός» της ανώτατης παιδείας. Ωστόσο, ακόμη και η κυβερνητική ΔΑΠ αισθάνθηκε υποχρεωμένη να διαφοροποιηθεί απ' αυτά τα μέτρα.

* Εξίσου αυταρχικές ήταν οι διατάξεις του Ν. 815 που αφορούσαν το «επικουρικό» διδακτικό προσωπικό των ΑΕΙ, οι επιστημονικές δραστηριότητες του οποίου επιτρέπονταν μονάχα «εφόσον τούτο δεν παραβλάπτει» τα «υποβοηθητικά» τους καθήκοντα προς τους κατόχους των καθηγητικών εδρών. Αλλά κι αυτοί οι τελευταίοι έπρεπε στο εξής να ζητάνε την έγκριση του υπουργείου για οποιαδήποτε αλλαγή στο πρόγραμμα σπουδών, για την πρόσληψη βοηθών, ακόμη και τη χορήγηση διδακτορικών!

* Αλλα κρίσιμα ζητήματα, όπως η «οριοθέτηση» του πανεπιστημιακού ασύλου και η «ρύθμιση» του φοιτητικού συνδικαλισμού παραπέμπονταν σε μελλοντικά νομοθετήματα, μετά το αναμενόμενο ξεδόντιασμα του ισχυρού φοιτητικού κινήματος.

**Αιφνιδιασμένα από την καλοκαιρινή επίθεση της κυβέρνησης, τα επίσημα όργανα του τελευταίου δεν μπόρεσαν ν' αντιδράσουν αποτελεσματικά.

Για την ακρίβεια, ούτε καν το επιχείρησαν: χαρακτηριστική η άρνηση της πλειοψηφίας στο Κ.Σ. της ΕΦΕΕ (ΚΚΕ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ εσ.) να μετατρέψει σε πορεία τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας της 29/8/78, ενώ ο νόμος ψηφιζόταν. Ωσπου ήρθε η εξεταστική του Ιουνίου κι έγινε αντιληπτή σε όλες της τις διαστάσεις η έκταση της επερχόμενης εκκαθάρισης των ΑΕΙ από τα κατάλοιπα της μεταπολίτευσης.

* Η συνειδητοποίηση των πρακτικών συνεπειών του Ν. 815 θα τροφοδοτήσει έτσι το «μπλοκ των καταλήψεων», που συγκροτείται από την αριστερή «μειοψηφία της ΕΦΕΕ» (Β' Πανελλαδική, ΠΠΣΠ, ΑΑΣΠΕ) και αυτόνομους φοιτητές, σε αντιπαράθεση με τη μετριοπάθεια του επίσημου οργάνου του φοιτητικού κινήματος.

Με σύνθημα «τέρμα πια στις εκτονώσεις, εμπρός για καταλήψεις και διαδηλώσεις», αυτές οι δυνάμεις επιχειρούν στις 12 Οκτωβρίου να μετατρέψουν τη «συνήθη» συγκέντρωση στα Προπύλαια σε πορεία προς τη Βουλή. Τα ΜΑΤ επιτίθενται, καταδιώκουν τους διαδηλωτές μέχρι τη Νομική και το βράδι εισβάλλουν, παραβιάζοντας το άσυλο και ξυλοκοπώντας όποιον βρίσκουν μπροστά τους. Το έναυσμα για την τελική μάχη ενάντια στο Ν. 815 έχει πια δοθεί.

* Στις 3 Δεκεμβρίου καταλαμβάνεται το Χημείο κι ακολουθούν η Πολυτεχνική Ξάνθης (4/12), το Γεωλογικό (7/12), το Φυσικό (10/12) και η Νομική της Αθήνας (11/12). Στους Πολιτικούς Μηχανικούς του ΕΜΠ, πάλι, οι φοιτητές αποφασίζουν «διαρκή παραμονή» στη σχολή τους (10/12).

Ολες αυτές οι αποφάσεις παίρνονται με πρόταση της «μειοψηφίας», ενώ η συμμαχία ΚΚΕ-ΠΑΣΟΚ, που ελέγχει την ΕΦΕΕ, επιχειρεί να στρέψει το κίνημα σε μετριοπαθέστερες πρακτικές (μονοήμερες ή τριήμερες αποχές, «εκστρατεία ενημέρωσης».

«Οι κομμουνιστές φοιτητές, μαζί με την πλειοψηφία του δημοκρατικού φ.κ.», διαβάζουμε σε πρωτοσέλιδο άρθρο του «Ριζοσπάστη» με τίτλο «Οι "καταλήψεις"» (8/12/79), «είναι κατηγορηματικά αντίθετοι με τη χρησιμοποίηση, στις σημερινές συνθήκες, τέτοιων μορφών πάλης. Λένε ΟΧΙ στις καταλήψεις, γιατί δεν βοηθούν σήμερα τους αγώνες ενάντια στον αντιδραστικό ν. 815. Η χρησιμοποίηση τέτοιων μορφών πάλης απομονώνει κι αποσυνδέει το φ.κ. από τους φυσικούς συμμάχους του. Δημιουργεί προσχήματα για να συκοφαντηθεί στην κοινή γνώμη το φοιτητικό κίνημα. Εξυπηρετεί αντικειμενικά, έστω και αν δεν το κατανοούν μερικοί φοιτητές που παρασύρονται, την κυβερνητική πολιτική».

* Η κυβέρνηση, απ' την πλευρά της, θα επιχειρήσει να στριμώξει ΕΦΕΕ κι αντιπολίτευση επισείοντας το φάσμα της «αναρχίας» και της υπονόμευσης του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Οταν π.χ. ο Ανδρέας Παπανδρέου ζητάει την απόσυρση του Ν. 815 και «προειδοποιεί» πως το ΠΑΣΟΚ «δεν θα ανεχθεί καταστρατήγηση του πανεπιστημιακού ασύλου, με επέμβαση της αστυνομίας ή εξωπανεπιστημιακών παραγόντων» (7/12), ο κυβερνητικός εκπρόσωπος τον κατηγορεί ότι «ενθαρρύνει την αναρχία και κλονίζει τα θεμέλια της δημοκρατίας. Εάν επικρατήσουν οι απόψεις του, θα μπορούσε η Ελλάς να δοκιμάσει τα δεινά που συνταράσσουν σήμερα γειτονικές χώρες» («Πρωινή» 9/12/79).

* Πιο οξυδερκείς παρατηρητές θα καταδικάσουν, αντίθετα, την κυβερνητική αδιαλλαξία ως βασικό τροφοδότη της εξέγερσης: «Δεν μπορώ», γράφει χαρακτηριστικά ο καθηγητής Κώστας Μπέης, «να ξεχάσω τη λιτή όσο και απεγνωσμένη έκκληση που απηύθυ
νε, πριν από λίγες μέρες, ο εκπρόσωπος των φοιτητών στη Νομική Σχολή Αθηνών: "Βοηθήστε μας, γιατί έχουμε αρχίσει να μην μπορούμε να ελέγξουμε την κατάσταση". [...] Η κυβερνητική πολιτική στην παιδεία έχει τραυματίσει τόσο βαθιά τη φοιτητική ευαισθησία, ώστε ο φοιτητικός κόσμος, αργά αλλά σταθερά, αποκόπτεται όχι απλώς από το κυβερνητικό κόμμα, αλλά από όλες τις νομιμόφρονες πολιτικές παρατάξεις. Κάποτε έπρεπε να αντιληφθούν οι πολιτικοί υπεύθυνοι ότι, από ορισμένο σημείο και πέρα, οι πολιτικοί τους αντίπαλοι, όπως οι αριστεροί φοιτητικοί σύλλογοι, δεν είναι παρά ο κυματοθραύστης απέναντι σε δυνάμεις που απειλούν όλους από κοινού. Και είναι υπαρκτές αυτές οι απειλητικές δυνάμεις, που συνεχώς κατακτούν έδαφος, εξαιτίας των αδέξιων ή κοντόφθαλμων χειρισμών των υπευθύνων» («Πρωινή» 28/11/1979).

* Στις 10 Δεκεμβρίου, ο εισαγγελέας ασκεί δίωξη «κατά παντός υπευθύνου» για τις καταλήψεις Χημικού και Γεωλογικού. Αντιμέτωπη με ένα κίνημα που τη θέτει στο περιθώριο και ταυτόχρονα με την «απροσχημάτιστη ποινικοποίηση της πανεπιστημιακής ζωής» απ' τις αρχές, η ΕΦΕΕ αποφασίζει την επομένη (με εισήγηση της ΠΑΣΠ) τριήμερη κατάληψη όλων των σχολών την ερχόμενη εβδομάδα.

* Η κυβέρνηση απαντά με «λοκ άουτ», διατάσσοντας το κλείσιμο των ΑΕΙ ώς τις 8 Ιανουαρίου και σπρώχνοντας την ΕΦΕΕ να ανταπαντήσει με άμεση κατάληψη όλων των σχολών. Την ίδια μέρα, η σύγκλητος του πανεπιστημίου «αποδοκιμάζει» μεν ρητά τις καταλήψεις, σαν «πράξεις βίας ανάρμοστες με το ακαδημαϊκό και δημοκρατικό πνεύμα», υπενθυμίζει όμως ότι από τις 6/12/79 έχει στείλει στο ΥΠΕΠΘ τις δικές της προτάσεις ως «βάση για διάλογο προς εξεύρεση λύσεως».

* Παρά τις έντονες εσωτερικές αντιθέσεις του κινήματος (στρατιωτικοποιημένες ομάδες της ΚΝΕ επιχειρούν στις 16/12/79 να αποσπάσουν το Χημείο από τις Συντονιστικές Επιτροπές, με αποτέλεσμα τουλάχιστον 15 τραυματίες), αυτό έχει μπει στον δρόμο της νίκης: Στις 3 Ιανουαρίου 1980, ο πρωθυπουργός Κων/νος Καραμανλής εξαγγέλλει την αναστολή των εξεταστικών διατάξεων του Ν. 815 και τη σύσταση επιτροπών που θα επεξεργαστούν έναν νέο νόμο πλαίσιο για τα ΑΕΙ.

Οι διαβουλεύσεις αυτές δεν θα έχουν αποτέλεσμα, καθώς η χώρα εισέρχεται σε παρατεταμένη εκλογική περίοδο, με κατάληξη την πολιτική αλλαγή του 1981. Ο νέος «νόμος πλαίσιο» θα καταρτιστεί από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (Ν. 1268/82) σε σαφώς διαφορετική κατεύθυνση.

Το πολυνομοσχέδιο

**Η τρίτη μεγάλη νίκη του φοιτητικού κινήματος ενάντια στις προσπάθειες αυταρχικής μεταρρύθμισης της ανώτατης παιδείας σημειώθηκε το 1990-91, επί κυβέρνησης Μητσοτάκη. Προεκλογικές εξαγγελίες της τελευταίας αποτελούσαν τόσο η δημιουργία ιδιωτικών ΑΕΙ όσο και η επιβολή της «πειθαρχίας» στα ήδη υφιστάμενα δημόσια.

*Από το βιβλίο τού τότε ΥΠΕΠΘ, Βασίλη Κοντογιαννόπουλου, πληροφορούμαστε ότι το σχετικό πρόγραμμα αλλαγών είχε καταρτιστεί ήδη από το καλοκαίρι του 1990 και υποβλήθηκε στον πρωθυπουργό στις 5 Νοεμβρίου.

Αν και ο πρώην υπουργός είναι λιγόλογος όσον αφορά το περιεχόμενό του, από τα εκπαιδευτικά ρεπορτάζ των ημερών γνωρίζουμε πως το επικείμενο «πολυνομοσχέδιο» προέβλεπε κατάργηση της δωρεάν παροχής συγγραμμάτων και περικοπές στις υπόλοιπες παροχές προς τους φοιτητές (σίτιση-στέγαση), περιορισμό της φοιτητικής συμμετοχής στην ανάδειξη των πανεπιστημιακών οργάνων, λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ με περίεργες «ερμηνείες» του άρθρου 16 του συντάγματος, κατάργηση της επετηρίδας διορισμού των εκπαιδευτικών, επιβολή χρονικού ορίου στις σπουδές και πιθανότατα περιστολή του πανεπιστημιακού ασύλου («Ε» 29/10 & 6/11/90).

* Η «προληπτική» εξέγερση των φοιτητών δεν θα επιτρέψει την υλοποίηση αλλά ούτε και την πλήρη θεσμική αποκρυστάλλωση αυτών των σχεδίων.

Στο βιβλίο που εξέδωσε μετά την ανατροπή του, ο Κοντογιαννόπουλος εκτιμά -με στρατιωτικούς όρους- ότι η μάχη χάθηκε για τη Ν.Δ. κυρίως λόγω κακού τάιμινγκ: «Η αναμέτρηση με τις δυνάμεις του λαϊκισμού θα γινόταν στον χώρο της Παιδείας. Επρεπε, συνεπώς, η κυβέρνηση να επιλέξει τον χρόνο και να μην επιτρέψει να πάρουν οι αντίπαλοί της την πρωτοβουλία. Το μεγάλο πρόβλημα της Παιδείας έπρεπε να είχε αντιμετωπισθεί πριν εκπνεύσει το πρώτο εξάμηνο της κυβερνητικής τετραετίας. Σημειώθηκε έτσι σοβαρό λάθος. Οι δυνάμεις που καιροφυλακτούσαν δεν άφησαν την ευκαιρία ανεκμετάλλευτη» («Παιδεία. Εκσυγχρονισμός υπό αναστολή», σ. 149). Παραδέχεται, ωστόσο, ότι βασικός λόγος για την καθυστέρηση της κατάθεσης του «πολυνομοσχεδίου» ήταν η πρόθεση του ίδιου και του Μητσοτάκη να αποφύγουν φοιτητικές κινητοποιήσεις τις μέρες του «Πολυτεχνείου» (όπ.π., σ. 154).

**Οι συσχετισμοί στο εσωτερικό του φοιτητικού κινήματος έδειχναν, άλλωστε, να ευνοούν τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς:

Αδιαμφισβήτητη πρώτη δύναμη στις φοιτητικές εκλογές από το 1987, η ΔΑΠ είχε αποσπάσει την άνοιξη του 1990 το 45,7% των ψήφων, ελέγχοντας πλήρως πολλά δ.σ. συλλόγων. Η ΕΦΕΕ ήταν ουσιαστικά ανενεργός, οι δε υπόλοιπες δυνάμεις διχασμένες μεταξύ «συναινετικών» οπαδών της επίσημης αντιπολίτευσης (ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ-ΕΑΡ) και «αντισυναινετικών» δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς (ΚΝΕ-ΝΑΡ, ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος, συσπειρώσεις).

* Είναι αυτοί οι τελευταίοι που θα πάρουν την πρωτοβουλία για τις πρώτες κινητοποιήσεις ενάντια στο επερχόμενο «πολυνομοσχέδιο», αξιοποιώντας την ανησυχία των φοιτητών από τις «διαρροές» του υπουργείου. Καθώς η ΔΑΠ προσπαθεί να εμποδίσει με κάθε τρόπο την πραγματοποίηση συνελεύσεων, για τη σύγκλησή τους θα χρειαστεί συχνά η συγκέντρωση υπογραφών από τους φοιτητές.

* Με έναυσμα τοπικά προβλήματα, οι πρώτες καταλήψεις ξεκινούν στα τέλη Οκτωβρίου. Την αρχή κάνουν οι φοιτητές του Παιδαγωγικού, που στις 29/10/90 καταλαμβάνουν το Χημείο για να κάνουν εκεί... μάθημα, αφού ώς τότε ήταν υποχρεωμένοι να τρέχουν από το ένα πανεπιστημιακό κτίριο στο άλλο. Η πρώτη διαδήλωση θα γίνει στις 15 Νοεμβρίου, με πρωτοβουλία 8 κατειλημμένων σχολών της Αθήνας. Η αξιόλογη -για τα έως τότε δεδομένα- επιτυχία της (5.000 άτομα) αποτελεί ενθάρρυνση για συνέχιση.

Τις επόμενες μέρες το κίνημα θα γενικευθεί, περνώντας από τα ΑΕΙ στα ΤΕΙ (οι σπουδαστές των οποίων κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς εργασιακά δικαιώματα λόγω της άρνησης του ΥΠΕΠΘ να τα δηλώσει στην ΕΟΚ ως τριτοβάθμια ιδρύματα) και κυρίως στα λύκεια, οι μαθητές των οποίων ξεσηκώνονται μαζικά ενάντια στα προεδρικά διατάγματα με τα οποία ο Κοντογιαννόπουλος είχε επιχειρήσει να «πειθαρχήσει» τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση (κατάργηση αδικαιολόγητων απουσιών, επιβολή «ομοιόμορφης» ενδυμασίας και «πειθαρχικού ελέγχου» της εξωσχολικής ζωής, επανακαθιέρωση προσευχής, έπαρσης της σημαίας και εκκλησιασμού).

* Στα μέσα Δεκεμβρίου το 70% των σχολείων της χώρας τελεί υπό κατάληψη, οι διαδηλώσεις κυμαίνονται μεταξύ 10.000 (6/12) και 30.000 (18/12), ενώ σημειώνονται οι πρώτες μαζικές συγκρούσεις: στις 14/12/90 φοιτητές αναμετριούνται με τα ΜΑΤ στο κέντρο της πρωτεύουσας, μετά την απόκρουση απόπειρας 1.000 σπουδαστών να εισβάλουν στο ΥΠΕΠΘ.

* Την ίδια περίοδο εκδηλώνονται οι πρώτοι κυβερνητικοί ελιγμοί «για την υπερφαλάγγιση των καταλήψεων», ώστε να δοθεί στους μαθητές «η ευκαιρία μιας "ηρωικής" επιστροφής» (Κοντογιαννόπουλος, όπ.π., σ. 179-80).

Στις 12/12/90 ο υπουργός Παιδείας «διευκρινίζει» ότι τα επίμαχα διατάγματα δεν θα εφαρμοστούν για ένα τρίμηνο, ώσπου το περιεχόμενό τους να γίνει πλήρως «κατανοητό».

Στις 17 Δεκεμβρίου επανέρχεται, αναβάλλοντας για έναν χρόνο την εφαρμογή των διαταγμάτων και δίνοντας στη δημοσιότητα μια κουτσουρεμένη εκδοχή του «πολυνομοσχεδίου» για τα ΑΕΙ: μέτρα άμεσης και έμμεσης ιδιωτικοποίησης, ενίσχυση των τακτικών καθηγητών απέναντι στην υπόλοιπη «πανεπιστημιακή κοινότητα» και κατάργηση της επετηρίδας, χωρίς την παραμικρή αναφορά στις προαναγγελθείσες «πειθαρχικές» διατάξεις (άσυλο, χρονικό όριο σπουδών) και περικοπές (συγγράμματα κ.λπ.).

* Από τους καταληψίες αυτή η «αυτοσυγκράτηση» εκλαμβάνεται ως μια πρώτη νίκη και οι κινητοποιήσεις συνεχίζονται, με αίτημα την απόσυρση του «πολυνομοσχεδίου» και την κατάργηση των προεδρικών διαταγμάτων. Οι διακοπές των Χριστουγέννων θα βρουν κατειλημμένες κάμποσες σχολές κι ακόμη περισσότερα σχολεία. />
* Τη «λύση» θα προσφέρει η προσπάθεια του δυναμικού πυρήνα της Ν.Δ. να σπάσει τις καταλήψεις μετά τις γιορτές, καταφεύγοντας σε μια επίδειξη πρωτοφανούς παρακρατικής βίας συντονισμένης από τις κατά τόπους νομαρχίες: Τη νύχτα της 8-9 Ιανουαρίου 1991, ο καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας δολοφονείται σε σχολικό συγκρότημα της Πάτρας από ομάδα τραμπούκων της ΟΝΝΕΔ, με επικεφαλής τον τοπικό πρόεδρο της οργάνωσης, Γιάννη Καλαμπόκα, που είχαν σπεύσει να «ανακαταλάβουν» το κτίριο πετώντας έξω τους μαθητές.

Το επόμενο τετραήμερο η νεανική εξέγερση κλιμακώνεται, με δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές να συγκρούονται με τα ΜΑΤ στην Πάτρα (9/1) την Αθήνα (10-11.1) και, σε μικρότερο βαθμό, τη Θεσ/νίκη, και τέσσερις ακόμη νεκρούς, όταν βομβίδες δακρυγόνων των ΜΑΤ προκαλούν πυρκαγιά στο κατάστημα του «Κάππα Μαρούση» στα Χαυτεία (10/1/91).

* Κάτω από το βάρος των εξελίξεων ο Β. Κοντογιαννόπουλος παραιτείται και ο διάδοχός του, Γιώργος Σουφλιάς, ανακοινώνει την απόσυρση όλων των επίμαχων νομοθετημάτων και την έναρξη διαλόγου για την παιδεία «από μηδενική βάση».

**Αυτά όσον αφορά την ιστορία. Ας ελπίσουμε ότι η Μαριέττα Γιαννάκου δεν θα περιμένει τους πρώτους νεκρούς για να ακολουθήσει τον δρόμο των προκατόχων της...



Διαχρονικά στερεότυπα

Λες και είναι χθες... Διαβάζοντας την οργισμένη αρθρογραφία των φιλοκυβερνητικών (αλλά και κάποιων αντιπολιτευόμενων) εφημερίδων για την πανεπιστημιακή εξέγερση των ημερών μας, μένουμε με την αίσθηση ότι αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί. Οποτε οι φοιτητές εκδήλωσαν έμπρακτα την αντίθεσή τους σε κάποια αυταρχικά μέτρα της κυβέρνησης, μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ έσπευδε να τους συκοφαντήσει σαν αντικοινωνικά στοιχεία, αργόσχολους κι αδιάφορους για τις σπουδές τους. Με τα ίδια πάνω κάτω «επιχειρήματα» κάθε φορά, προσαρμοσμένα απλώς στο κλίμα της εποχής.

Το 1979, εποχή που η μεταπολιτευτική δημοκρατία δεν είχε καλά καλά εδραιωθεί, η κατάληψη θεωρούνταν «ακραία» μορφή αγώνα και οι διαδηλώσεις επιτρέπονταν μονάχα με γραπτή άδεια της αστυνομίας, ήταν η «Βραδυνή» του Τζώρτζη Αθανασιάδη που ανέλαβε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Για το μαζικό μαχητικό φύλλο τής τότε δεξιάς, οι καταληψίες φοιτητές δεν ήταν παρά «εισβολείς» (5.12) και «τεντιμπόιδες» (8.12) που ασκούσαν «απαράδεκτη τρομοκρατία» (6.12) στους πανεπιστημιακούς χώρους, ενώ δεν έλειπαν και οι σπόντες για «ηθική αποχαλίνωσή» τους.

«Με νυκτερινές... "πολιτιστικές εκδηλώσεις" -τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται- συνεχίστηκε για δεύτερη ημέρα η κατάληψη του Χημείου, που πραγματοποίησαν χθες οι αναρχικοί "φοιτηταί" που ανήκουν στις ομάδες "ΠΠΣΠ", "ΑΑΣΠΕ", "Ανεξάρτητοι" αλλά και μέρος του "Δημοκρατικού Αγώνα"», διαβάζουμε π.χ. στη στήλη «Σπουδαστικά» της 5.12.79, που επιμελείτο ο Αλέκος Μάλης.

«Οι υπότροποι αυτοί του νόμου 4.000 θρασύτατα και αναιδέστατα, επειδή θέλουν να τεμπελιάσουν, υποχρεώνουν τους κανονικούς φοιτητάς να χάνουν τα μαθήματά τους. Και έχουν ύστερα, με αναίδεια χιλίων πιθήκων, το θράσος να μιλάνε για "κατοχύρωσι πανεπιστημιακού ασύλου". Οι ιερόσυλοι!».

Αποκαλυπτική η οργή του ίδιου δημοσιεύματος για την «αδράνεια» των αρχών: «Με το θέμα της καταλήψεως του Χημείου δεν ασχολήθηκε η Σύγκλητος γιατί "δεν είχε επίσημη πληροφορία"!! Εν τούτοις λίγα μέτρα πιο μακριά από το κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου, το Χημείο είχε μεταβληθή σε καλύβα του Καραγκιόζη, με τεράστια κόκκινα πανώ που έγραφαν "Κατάληψη Χημείου" και από ένα πλήθος κολλημένα κουρελόχαρτα στις πόρτες και τους τοίχους που ανέφεραν την κατάληψη και διάφορα άλλα αίσχη!!

Η άθλια αυτή εμφάνιση που δεν συναντά κανείς σε καμιά χώρα της Δύσεως ή της Ανατολής, ούτε ακόμη στους κάφρους, είναι χαρακτηριστική της νοοτροπίας όχι μόνο των Συγκλητικών "που δεν είχαν καμιά επίσημη πληροφορία!" αλλά και όλων των άλλων αρμοδίων αρχών που δεν τολμούν να εφαρμόσουν το νόμο και την τάξη, για να μην θίξουν τους τεντυμπόυδες και χαρακτηρισθούν ότι δεν είναι "προοδευτικοί". Αίσχος...». «Κινδυνεύει από αναρχικούς η περιουσία του Πανεπιστημίου», προειδοποιεί η ίδια στήλη στις 8.12.79, πριν καρφώσει τις «ευθυνόφοβες» πανεπιστημιακές αρχές και τον τότε πρόεδρο της ΕΦΕΕ: «Τα "Σπουδαστικά" είναι σε θέση να γνωρίζουν ότι ετέθη θέμα επεμβάσεως του Εισαγγελέως, προκειμένου να διαφυλαχθή η περιουσία του Πανεπιστημίου που κινδυνεύει από τους αναρχικούς και να επιβληθή ο νόμος και η τάξις, αλλά ο πρύτανης κ. Φώτης ή Φώτιος Μήτσης ήθελε να γίνει αυτεπάγγελτα η επέμβαση αυτή, για να μην κατηγορηθεί από τους αναρχικούς!

Ετσι ο κ. Πρύτανης ανέχθηκε και το κόκκινο "πανώ" που έχουν αναρτήσει στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών με την επιγραφή "Κατάληψη Χημείου. Να καταργηθή ο Ν. 815", με το οποίο διαφημίζεται η κατάληψη δημοσίου κτιρίου, δηλαδή διαφημίζεται ποινικό αδίκημα, ενώ ταυτόχρονα εξευτελίζεται κάθε έννοια εννόμου τάξεως.

Είναι, όμως, απαράδεκτο να αφήνονται οι αναρχικοί ασύδοτοι να δημιουργούν αυτή την κατάσταση ενώ η αντιπολίτευση χωρίς συναίσθηση ευθύνης, υποδαυλίζει και υποθάλπει την αναρχία, νομίζοντας αφελώς ότι θα προσπορίσει πολιτικά οφέλη. Οι χιλιάδες των πραγματικών φοιτητών δεν χρωστάνε τίποτα να ταλαιπωρούνται, να χάνουν τα μαθήματά τους, να υφίστανται άγρια τρομοκρατία γιατί κάποιος συνταξιούχος φοιτητής που ονομάζεται Χρ. Παπουτσής θέλει να αποκτήσει τίτλους για να θέσει υποψηφιότητα "βουλευτή Επικρατείας" του ΠΑΣΟΚ, και κάποιοι άλλοι εμφανίζονται ως "φοιτηταί" για να υποσκάψουν τα θεμέλια του δημοκρατικού μας καθεστώτος χωρίς κανείς αρμόδιος να συγκινείται και να ενδιαφέρεται πραγματικά».



ΔΙΑΒΑΣΤΕ

Κων/νος Σβολόπουλος (επιμ.)
«Κωνσταντίνος Καραμανλής. Αρχείο. Γεγονότα και κείμενα» (Αθήνα 1997, εκδ. Ιδρυμα Κ. Καραμανλής - Εκδοτική Αθηνών).
Ο 11ος τόμος περιλαμβάνει την εισήγηση του Καραμανλή για την αναστολή του Ν. 815, καθώς και κείμενα άλλων κυβερνητικών στελεχών της εποχής για το ζήτημα.

Βασίλης Κοντογιαννό-πουλος
«Παιδεία. Εκσυγχρονισμός υπό αναστολή» (Αθήνα 1991, εκδ. Gutenberg). Η εκδοχή του τότε υπουργού της Ν.Δ. για το «πολυνομοσχέδιο» και το κίνημα του 1990-91.

Για τα κινήματα των καταλήψεων του 1979 και του 1990-91, αλλά και για το φοιτητικό κίνημα εν γένει από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει κάποια ολοκληρωμένη εξιστόρηση. Μοναδική πηγή αποτελούν ο τύπος της εποχής και τα έντυπα των φοιτητικών παρατάξεων κι οργανώσεων που διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο στα γεγονότα.
Για τις καταλήψεις του 1979, ιδιαίτερα χρήσιμα είναι τα αφιερώματα των περιοδικών «Αγώνας για την κομμουνιστική ανανέωση» (έκδοση της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος Β' Πανελλαδική, τχ.9, 2.1980), «Ρήξη» (τχ.3, 2.1980) και «Αντί» (τχ.143, 18.1.1980).
Η εκδοχή τού τότε ΚΚΕ αποτυπώνεται στο βιβλίο του Σπύρου Χαλβατζή, «Η πορεία της νεολαίας» (Αθήνα 1986, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», σ. 189-97) και στα άρθρα των Παναγιώτη Λαφαζάνη («Για τις "αναρχοαυτόνομες" και περιθωριακές ομάδες») και Παύλου Τσίμα - Σ. Χατζηδάκη («Η νεολαία και η αλλαγή») στην «Κομμουνιστική Επιθεώρηση» (2.1980, σ. 69-83 και 5.1980, σ. 13-25, αντίστοιχα).
Για το κίνημα του 1990-91 συμβουλευθήκαμε τα φοιτητικά περιοδικά «Απόπειρα» και «Versus» (Νομικό Αθήνας), «Homo Politicus» (Πολιτικό Αθήνας), «Κραχ» (Οικονομικό Αθήνας), «Αεικίνητο» (ΕΜΠ) και «Προβοκάτσια... με αφορμή» (ΑΣΟΕΕ).

Ελευθεροτυπία, 2/7/2006

www.iospress.gr                                                                                   
 

Από τις διαδηλώσεις που οδήγησαν στην κατάργηση του Ν. 815 (1979).

Η ανάμνηση του νικηφόρου κινήματος του 1979 αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το -επίσης νικηφόρο- φοιτητικό κίνημα του 1990-91.






Εκατό χιλιάδες φοιτητές, μαθητές και δημοκρατικοί πολίτες διαδηλώνουν στην Αθήνα μετά τη δολοφονία του καθηγητή Τεμπονέρα και τη σφαγή στο «Κάπα Μαρούση» (11.1.91).

[emmanuel]

σήμερα το "εψιλον της ελευθεροτυπίας" είχε συνεντευξη του βερεμη.(δυστυχώς το περιοδικό δεν υπάρχει σε ηλεκτρονική μορφή και δεν πιστευω αξιζει τον κοπο να το αποδελτιωσω)

η ουσία των όσων είπε:
το ατομο για αυτα πυο πιστευει και στον κοσμο πυο βρίσκεται είναι πολύ λογικό....

πιστεύει ότι τα πάντα μέσα στις σχολές καθορίζονται από τα κόμματα:γύρω απο αυτά κινεούνται όλες οι προτάσεις του:πιστευει οτι οι αντιδρασεις ξεκινησαν λογω της προτασεις για την αναδειξη πρυτανη(!!!!!!!)και κυριως απο τη δαπ που ελεγχει μεγαλο αριθμο φοιτητων,πιστευει οτι δεν πρεπει να υπαρχουν αιωνιοι φοιτητες "γιατι οταν εχουν απειρο χρονο για να τελειωσουν μια σχολη απομακρυνονται απ οτα μαθηματα και αρχιζουν να ασχολουνται με κομματα(!!!!) και κανα-δυο αλλα κουφα που ομως δεν εχουν σχεση με την ουσια των κινητοποιησεων κα ιγενικα το ατομο φαινεται δε συνειδητοποιει τι εγινε και γιατι εγινε..
παντως εχει δικιο στο οτι εγινε αποδιπομπαιος τραγος(ενταξει ειπαμε ειναι βλακας,αλλα δεν φταιει για ολα)καθως αυτος ουτε για ιδιωτικα μιλησε,ουτε ειπε σωνει κα ικαλα να υλοποιηθουν οι προτασεις του-η κυβερνηση οπως λεει χαρακτηριστικα ακολουθησε την τακτικη του αλεξικεραυνου,αφησε να κυκλοφορησουν φημες,και μετα που ειδε τις αντιδρασεις τον άφησε ακάλυπτο αποποιωντας καθε ευθυνη απο πανω της.


ΥΓ δεν ειμαι 100% σίγουρος,αλλά πιστευω ότι οι φωτογραφίες απο τα ματ που δημοσιευει σημερα το περιοδικο και ειναι απ οτην τελευταια πορεια στάλθηκαν απο κάποιον από μας!!(damien,τασο?)το περιοδικο δημοσιευει αυτουσιες και τις λεζάντες που του σταλθηκαν!!!

[emmanuel]

Στην κυβέρνηση φοβούνται τον Σεπτέμβριο των καταλήψεων

Aμηχανία από τα αδιέξοδα που έχουν δημιουργηθεί στην Παιδεία

ΠΑΝΑΓΗΣ ΓΑΛΙΑΤΣΑΤΟΣ

Αγωνία και αναταράξεις προκαλεί στην κυβέρνηση το αδιέξοδο με τη μεταρρύθμιση στην Παιδεία, όπως έδειξαν οι δηλώσεις του Κώστα Καραμανλή και της Μαριέττας Γιαννάκου στο συνέδριο της ΟΝΝΕΔ στη Λευκάδα.


Από τη Λευκάδα, η κ. Γιαννάκου έκανε έκκληση στους φοιτητές να προχωρήσουν στη σύγκληση πανσπουδαστικού συνεδρίου, ώστε να αποκτήσουν αξιόπιστη εκπροσώπηση και να συμμετάσχουν στον διάλογο

Τόσο ο Πρωθυπουργός όσο και η υπουργός Παιδείας επέλεξαν τη φυγή προς τα εμπρός και προσπάθησαν να πείσουν με τις δηλώσεις τους ότι θα προχωρήσουν στις αλλαγές στα Πανεπιστήμια. Ωστόσο, ο φόβος νέων αντιδράσεων τον Σεπτέμβριο - εν μέσω δημοτικών εκλογών - κυριαρχεί στο κυβερνητικό επιτελείο και γι' αυτό κορυφαίοι υπουργοί θέλουν να ελπίζουν ότι με το πρόσχημα του διαλόγου η κατάθεση του νομοσχεδίου θα αναβληθεί επ' αόριστον.

Όπως επισημαίνουν πάντως κυβερνητικές πηγές, η σιωπηρή παραίτηση από τη μεταρρύθμιση θα σημαίνει όχι μόνον μια βαριά πολιτική ήττα για την κυβέρνηση, αλλά θα φέρει σε πολύ δύσκολη θέση την υπουργό Παιδείας. Στελέχη που βρέθηκαν το Σαββατοκύριακο στη Λευκάδα μάλιστα λένε ότι η υπουργός φαινόταν πολύ πιεσμένη και έδειχνε την απογοήτευση που της έχουν προκαλέσει οι αντιδράσεις.

Στη Λευκάδα, η κ. Γιαννάκου έκανε λόγο για επιτακτική ανάγκη αλλαγών στα ελληνικά Πανεπιστήμια, για τα οποία δήλωσε ότι βρίσκονται σε οριακή κατάσταση και μάλιστα χαρακτήρισε ορατό το ενδεχόμενο να μη συμπεριλαμβάνονται στην ευρωπαϊκή λίστα αξιολόγησης, όπως το Πανεπιστήμιο Τιράνων. Στο ίδιο μήκος κύματος δύο ημέρες νωρίτερα ο Πρωθυπουργός είχε χαρακτηρίσει την αναβάθμιση των δημοσίων Πανεπιστημίων βασική προτεραιότητα της κυβέρνησης και δήλωσε με κατηγορηματικό τρόπο ότι οι αλλαγές είναι απαραίτητες.

Οι δηλώσεις αυτές δεν σημαίνουν πάντως ότι η κυβέρνηση δεν θα προσπαθήσει να αποφύγει τη σύγκρουση με φοιτητές και κυρίως με τους πανεπιστημιακούς. Μάλιστα, στο υπουργείο Παιδείας θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν τη νεκρή από αντιδράσεις καλοκαιρινή περίοδο και να δρομολογήσουν μια εκστρατεία ενημέρωσης της κοινής γνώμης για τις αλλαγές τις οποίες προτείνει η κυβέρνηση. Ο στόχος είναι να επιτευχθεί η ευρύτερη δυνατή συναίνεση για τις αλλαγές τις οποίες, όπως λένε κυβερνητικά στελέχη, πολλοί δεν γνωρίζουν. Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι για να κατευνάσει τις αντιδράσεις, η κ. Γιαννάκου επιχείρησε χθες να αποσυνδέσει τη μεταρρύθμιση στην Παιδεία από τη συνταγματική μεταρρύθμιση που προωθεί η κυβέρνηση για την άρση της απαγόρευσης ίδρυσης των ιδιωτικών Πανεπιστημίων. «Είμαι αρμόδια για το δημόσιο Πανεπιστήμιο και η προτεραιότητά μου είναι η αναβάθμισή του», είπε η υπουργός Παιδείας.

Διάλογο με φοιτητές

Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, το ζητούμενο είναι να διευρυνθεί ο διάλογος και να οργανωθεί πιο αποτελεσματικά ώστε το υπουργείο Παιδείας να πείσει ότι θέλει συναίνεση και απομόνωση εκείνων που αντιδρούν. Στον διάλογο η κυβέρνηση θέλει να εντάξει και τους φοιτητές και γι' αυτό την Πέμπτη έχουν κληθεί να εκθέσουν τις απόψεις τους οι εκπρόσωποι των πολιτικών Νεολαιών στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής. Κυβερνητικά στελέχη πάντως αναγνωρίζουν ότι ανάμεσα σε όσους έκαναν καταλήψεις υπήρχαν πολλοί ανένταχτοι που δεν εκφράζονται από τις κομματικές Νεολαίες και δηλώνουν ότι τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα επειδή δεν υπάρχει κεντρική εκπροσώπηση των φοιτητών. Μάλιστα από τη Λευκάδα, η κ. Γιαννάκου έκανε έκκληση στους φοιτητές να προχωρήσουν στη σύγκληση πανσπουδαστικού συνεδρίου, ώστε να αποκτήσουν αξιόπιστη εκπροσώπηση και να συμμετάσχουν στον διάλογο.

Στις ελληνικές καλένδες

Κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης πάντως διαφωνούν με τη στάση που υιοθετεί η κυβέρνηση, λέγοντας ότι κινδυνεύει να βρεθεί αντιμέτωπη με ένα κύμα αντιδράσεων τον Σεπτέμβριο στο οποίο δεν θα μπορεί παρά να κάνει πίσω. Αυτά τα στελέχη μάλιστα λένε ότι η κ. Γιαννάκου έχει χάσει την εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης ότι μπορεί να κάνει διάλογο και ότι στη νέα διαμάχη για το νομοσχέδιο η κυβέρνηση θα χάσει τις εντυπώσεις. Κορυφαίος υπουργός μάλιστα, ο οποίος είχε εισηγηθεί στον Πρωθυπουργό να σαλαμοποιηθεί το νομοσχέδιο και να αντιμετωπιστούν ένα ένα τα θέματα (άσυλο, αξιολόγηση, αιώνιοι φοιτητές) είναι κατηγορηματικός. «Οι αντιδράσεις θα μας υποχρεώσουν να μην καταθέσουμε το νομοσχέδιο», λέει και προσθέτει: «αυτή η μεταρρύθμιση θα πάει στις ελληνικές καλένδες».


ΤΑ ΝΕΑ , 17/07/2006

[electroSOK]

ΥΓ δεν ειμαι 100% σίγουρος,αλλά πιστευω ότι οι φωτογραφίες απο τα ματ που δημοσιευει σημερα το περιοδικο και ειναι απ οτην τελευταια πορεια στάλθηκαν απο κάποιον από μας!!(damien,τασο?)το περιοδικο δημοσιευει αυτουσιες και τις λεζάντες που του σταλθηκαν!!!

Emmanuel τις φωτο δεν τις στείλαμε ούτε εγώ ούτε ο damien. Υπάρχουν στο indymedia και λογικά κάποιος τις πήρε από κει και τις έστειλε. Και καλά έκανε, γιατί είναι αποκαλυπτικές...

[abbis]

Και αφού δήλωσε ότι η Μαριέττα Γιαννάκου είναι συνεργάτης του εδώ και 32 (!) χρόνια και ότι τη στηρίζει απεριόριστα, ο Κ. Καραμανλής πρόσθεσε κατά την ομιλία του στο φεστιβάλ της ΟΝΝΕΔ στη Λευκάδα:

«Το αύριο της Ελλάδας στα νιάτα βρίσκεται. Εσείς ορίζετε το μέλλον που διεκδικούμε: Οι μαθητές, οι σπουδαστές, οι φοιτητές, οι εργαζόμενες νέες, οι εργαζόμενοι νέοι μας».

Νεαρέ της φωτογραφίας, συνεννοηθήκαμε;...

[apostolos1986]

Eπιμένει στις αλλαγές

Aντιδράσεις προκάλεσε στη Bουλή ο πρόεδρος του Συμβουλίου Παιδείας

Αμετακίνητος στις θέσεις του εμφανίσθηκε χθες στη Βουλή, ο πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας (ΕΣΥΠ) κ. Αθ. Βερέμης. Και χρησιμοποιώντας πολύ σκληρές εκφράσεις για τις φοιτητικές καταλήψεις και διαδηλώσεις, απέδωσε «τα αίτια του κακού» στα κόμματα, στις φοιτητικές παρατάξεις, στους «συνδικαλιστές» και τους «ισόβιους φοιτητές».

«Με προσβάλλουν οι βλακείες που ακούω στις καταλήψεις», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Βερέμης κατά τη διάρκεια της σχετικής συζήτησης στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή. Κι όταν του επισημάνθηκε από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Μιλένα Αποστολάκη, B. Παπαχρήστο, Χρύσα Μανωλιά και Σούλα Μερεντίτη ότι «περιγράφει μια εικόνα πολύ ζοφερή για τα AEI», ο πρόεδρος του ΕΣΥΠ ανέβασε ακόμη περισσότερο τους τόνους, λέγοντας: «Το πανεπιστήμιο δεν είναι δημοκρατικός οργανισμός. Χρειάζεται ποιότητα υπηρεσιών και όχι τον κομματικό ινστρούχτορα. Τρέμουν οι πρυτάνεις στον κάθε άσχετο που τους κουνάει το χέρι...».

Οι απόψεις, όμως, του κ. Αθ. Βερέμη ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων από τους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης. H τομεάρχης σε θέματα Παιδείας Μιλένα Αποστολάκη αντέκρουσε τα επιχειρήματα του προέδρου του ΕΣΥΠ, σημειώνοντας ότι δεν πετυχαίνει η αυτονομία του πανεπιστημίου από την κατάργηση των παρατάξεων και την καθολική ψηφοφορία των φοιτητών για την εκλογή πρυτάνεων.

Σε ανάλογους επικριτικούς τόνους, ο κ. B. Παπαχρήστος χαρακτήρισε την τοποθέτηση του κ. Βερέμη «ομιλία με εμμονές και καθ' όλα πολιτική», η κ. Χρύσα Μανωλιά έκανε λόγο για «αφ' υψηλού ειρωνεία του καθηγητή, με πινελιές χιούμορ και ισοπεδωτική διάθεση» και η κ. Σούλα Μερεντίτη τον επέκρινε ότι «απαξιώνει τα ελληνικά πανεπιστήμια».

Τον χειροκρότησαν

Αντίθετα, στο πλευρό του κ. Βερέμη στάθηκαν οι βουλευτές τής N.Δ., οι οποίοι μάλιστα τον χειροκρότησαν, όταν ο ίδιος κατηγόρησε τις φοιτητικές οργανώσεις ότι «φταίνε για την κακή κατάσταση στα πανεπιστήμια». Ακόμη εξήγησε, με διάθεση χιούμορ, ότι η σύζυγός του τον οδήγησε να αντιληφθεί την πραγματικότητα στα AEI και χώρισε τους φοιτητές στους εν ενεργεία, που φοιτούν το πολύ έξι χρόνια και στους «συνδικαλιστές και στους ισόβιους, που ευθύνονται για τις καταλήψεις». Επιπλέον ο πρόεδρος του ΕΣΥΠ κατηγόρησε τον Συνασπισμό, υποστηρίζοντας ότι υποκινεί τις φοιτητικές διαδηλώσεις και τόνισε ότι το άσυλο δεν ισχύει για τους καθηγητές.

ΠΗΓΗ:TA NEA

[emmanuel]

απ οτην ίδια εφημερίδα,σχόλιο απο τον μικροπολιτικό:

«E, όχι και όλοι...»

Ο ΜΙΚΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΣ

ΠΡΕΣΑΡΙΣΜΕΝΟΣ εμφανίστηκε ο Θάνος Βερέμης στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής. Τούτο φάνηκε σε φραστικές ανταλλαγές τόσο με τη συμπολίτευση όσο και με την αντιπολίτευση.

ΣΕ μια αποστροφή του λόγου του, ο πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας είπε κάτι σε στυλ: «όπως όλοι μας, υπήρξα κι εγώ αριστερός στα νιάτα μου...». Οπότε πετάχτηκαν εν χορδαίς και οργάνοις Ζέττα Μακρή και Μιχάλης Παπαδόπουλος της N.Δ., λέγοντας: «E, όχι και όλοι μας!».

ΜΠΕΡΔΕΜΑ έγινε και με τη Μιλένα Αποστολάκη που έχει αναλάβει τα εκπαιδευτικά από πλευράς ΠΑΣΟΚ. Ο Βερέμης παρουσίασε το ελληνικό Πανεπιστήμιο με χρώματα - περίπου - Ουγκάντας. Τον ρώτησε λοιπόν η Αποστολάκη: «Πώς υπηρετείτε το Πανεπιστήμιο είκοσι εννέα χρόνια, αφού είναι τόσο ζοφερά τα πράγματα;», υπαινισσόμενη την ακαδημαϊκή του ιδιότητα. Θέλοντας προφανώς να ξεφύγει, ο Βερέμης είπε ότι είχε την τύχη να υπηρετεί σε ένα Τμήμα που ήταν υπόδειγμα...

[Aurelius]

Καλα να ρωτησω κατι; Οι παραταξεις που κυριαρχουν σε αποκλειστικο επιπεδο της ταξης του 90%, τουλαχιστον απο πλευρας ψηφων, ειναι ΔΑΠ, ΠΑΣΠ. Οι οποιες καθοδηγουνται εν ολιγοις, και αν οχι καθοδηγουνται παιρνουν κατευθυντηριες γραμμες απο τα αντιστοιχα κομματα. Αρα ενα κομμα κατηγορει το εαυτο του για διιαφθορα και προσπαθει να αυτοεξυγιανθει μεσω ενος νομου; Αν τα προβληματα ηταν οι παραταξεις αυτες και η διαφθορα τους, αυτο δεν θα πρεπε να αναγκασει τα αντισοιχα κομματα να τα εξυγιανουν. Εκτος αν τα αριστερα κομματα ειανι τοσο πανισχυρα και οριζουν την παιδεια και δεν το εχουμε καταλαβει ακομα.

Εξυγιανση συμφωνα με ΝΔ: διωχνουμε ολους τους αρχιδαπιτες και βαζουμε τους αρχιΟΝΝΕΔιτες. Πιασ` τον εναν, βαρα τον αλλο.

[electroSOK]

Ο ανθρωπος αυτός  (Θ. Βερέμης) πραματικά δεν έχει καταλάβει ούτε το 1% από το χαρακτήρα των πρόσφατων κινητοποιήσεων..Στον υπνο του ακόμα κόμματα βλέπει....Ας τον ενημερώσει κάποιος επιτέλους ότι η πλειοψηφία των φοιτητών που συμμετείχε στις καταλήψεις και μάλιστα έδιναν και τον παλμό ήταν φοιτητές που δεν ανήκουν σε κάποια παράταξη. Ο άνθρωπος είναι τόσο στον κόσμο του που σε συνέντευξη του στο Έψιλον πριν μια βδομάδα υπαινίχτηκε ότι τις κινητοποιήσεις τις στήριξε  ΔΑΠ γιατι είναι αντίθετη στην πρόταση του ΕΣΥΠ για καθολική συμμετοχή των φοιτητων στις πρυτανικες εκλογες...Ας τον ενημερωσει παλι καποιος οτι η ΔΑΠ προσπαθουσε με νυχια και με δοντια να φτιαξει μπλοκ αντικαταληψης..
 
Τελος, μενω στην παρακατω φραση του (που υπάρχει στο in.gr) και η οποία με τρομαζει πολυ, παρα πολυ:
 
"Η κοινωνία πρέπει να έχει κόμματα συνδικαλισμό και δημοκρατία. Το Πανεπιστήμιο, ποιότητα υπηρεσιών."
 
Δηλ. η ακαδημαική κοινοτητα πρεπει να ειναι απολιτικ, να μην έχει συνδικαλισμό? Οι φοιτητες να ασχολουνται μονο με τα μαθηματα τους και καθολου με τα κοινα? Ας τον ενημερωσει καποιος οτι μια φοιτητική κοινότητα απολιτικ που δεν ασχολειται με τα κοινά ειναι ακριβώς ο,τι ονειρευεται ένας οποιοσδήποτε φασίστας για να επιβαλει το καθεστώς του. Ναι λοιπον, ο Βερεμης περισσοτερο για φασιστας μου μοιαζει παρα για ακαδημαικος δασκαλος.