Με λες ή μου λες; Ιδού η απορία

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Δείτε περισσότερα εδώ...]

Συμβουλές καλής χρήσης του φόρουμ: Youtube embed code and links, Shoutbox, Notify, ...

Δείτε περισσότερα εδώ...

[Johnny English]

Το παράδειγμα με τον καφέ είναι καλό:

Να σου κάνω καφέ: Να κάνω σε εσένα καφέ.
Να σε κάνω καφέ: Να κάνω εσένα καφέ. (make up κι ετσι)

[Abstract]

εμένα προσωπικά πάντα το β με ρωτάνε.... 

[Nessa NetMonster]

Το παράδειγμα με τον καφέ είναι καλό:

Να σου κάνω καφέ: Να κάνω σε εσένα καφέ.
Να σε κάνω καφέ: Να κάνω εσένα καφέ. (make up κι ετσι)

Στη δεύτερη περίπτωση νομίζω ότι το "καφέ" θεωρείται κατηγορούμενο στο αντικείμενο... τουλάχιστον λογικά έτσι μου πάει, δεν ξέρω αν είναι βλακεία αυτό που είπα, πάντως αντικείμενο μια φορά δε μπορεί να είναι (άμεσο ή έμμεσο).

[Junior]

Το να μη λέμε "κάνω εσένα καφέ", αλλά να λέμε "σε κάνω καφέ" είναι ασυνεπές. Από την άλλη όμως είναι επίσης ασυνεπές να λέμε στον ενικό "του κάνω καφέ", αλλά στον πληθυντικό "τους κάνω καφέ" αντί "των κάνω καφέ"! (όπως λέει και ο Μπαμπινιώτης)

Τελικά μάλλον δεν μπορεί να υπάρξει γενικός κανόνας...

[Nessa NetMonster]

Αυτό συμβαίνει επειδή όταν χρησιμοποιούμε τον τύπο "εσένα" βάζουμε και την πρόθεση "σε" μπροστά.

[4Dcube]

Το παράδειγμα με τον καφέ είναι καλό:

Να σου κάνω καφέ: Να κάνω σε εσένα καφέ.
Να σε κάνω καφέ: Να κάνω εσένα καφέ. (make up κι ετσι)

γιάννη, πάλι αυτό που λες είναι σύμβαση. Αντί για δοτική επιλέγεις την εμπρόθετη αιτιατική

α και το καφέ της δεύτερης πρότασης είναι κατ. προσδιορισμός στο "σε" , όχι λειτουργικό μέρος της πρότασης με την έννοια του make up. Βέβαια στη σαλονίκη έχει την ίδια έννοια με την πρώτη πρόταση οπότε θα ήταν αντικείμενο

[Sartre]

δευτερο πτυχιο κανεις ρε συ κυβε;;;

[fourier]

Το παράδειγμα με τον καφέ είναι καλό:

Να σου κάνω καφέ: Να κάνω σε εσένα καφέ.
Να σε κάνω καφέ: Να κάνω εσένα καφέ. (make up κι ετσι)

γιάννη, πάλι αυτό που λες είναι σύμβαση. Αντί για δοτική επιλέγεις την εμπρόθετη αιτιατική

α και το καφέ της δεύτερης πρότασης είναι κατ. προσδιορισμός στο "σε" , όχι λειτουργικό μέρος της πρότασης με την έννοια του make up. Βέβαια στη σαλονίκη έχει την ίδια έννοια με την πρώτη πρόταση οπότε θα ήταν αντικείμενο

Δεν συμφωνω με την αναφορα σε συμβαση. Λεγοντας συμβαση εννοουμε κατι που απλα το δεχομαστε, χωρις να εχει καποιο ποιοτικο αποτελεσμα η αποδοχη/απορριψη του. Π.χ. παιρνοντας ως συμβατικη φορα του ρευματος προς ή αντιθετα με την κατευθυνση των ηλεκτρονιων δεν αλλαζει κατι, μονο τα προσημα. Οι γραμματικοι και συντακτικοι κανονες ομως ειναι κατι συνθετοτερο απο συμβασεις.

Ο γενικος κανονας για την καταργηση της δοτικης ειναι η αντικατασταση της πρωτα με ΕΜΠΡΟΘΕΤΗ αιτιατικη, και υστερα με γενικη. Επισης, απο κουβεντα με τη φιλολογο μου στο γυμνασιο, η ΑΠΡΟΘΕΤΗ αιτιατικη δε συνανταται. Σημασιολογικα η εμπροθετη αιτιατικη περιγραφει τη δοτικη καλυτερα απ' οτι η γενικη, ενω η αιτιατικη ειναι εντελως αλλου. Δεν ειναι θεμα επιλογης λοιπον, ειναι θεμα εννοιολογικης συναφειας. Γι' αυτο λενε οτι η γλωσσα ειναι "ζωντανος οργανισμος"

Το "σε λεω" γινεται αποδεκτο μονο ως ιδιωματισμος.

[Abstract]

μα αν βρούμε το σωστό υπάρχει περίπτωση όχι όλοι οι άλλοι τουλάχιστον εμείς να το εφαρμόσουμε?
καμια!!!!
άρα????

[palai]

Ρε καρντασια οτι και να με λλετε...
Σαλλονικα ρεεε

[4Dcube]

Το παράδειγμα με τον καφέ είναι καλό:

Να σου κάνω καφέ: Να κάνω σε εσένα καφέ.
Να σε κάνω καφέ: Να κάνω εσένα καφέ. (make up κι ετσι)

γιάννη, πάλι αυτό που λες είναι σύμβαση. Αντί για δοτική επιλέγεις την εμπρόθετη αιτιατική

α και το καφέ της δεύτερης πρότασης είναι κατ. προσδιορισμός στο "σε" , όχι λειτουργικό μέρος της πρότασης με την έννοια του make up. Βέβαια στη σαλονίκη έχει την ίδια έννοια με την πρώτη πρόταση οπότε θα ήταν αντικείμενο

Δεν συμφωνω με την αναφορα σε συμβαση. Λεγοντας συμβαση εννοουμε κατι που απλα το δεχομαστε, χωρις να εχει καποιο ποιοτικο αποτελεσμα η αποδοχη/απορριψη του. Π.χ. παιρνοντας ως συμβατικη φορα του ρευματος προς ή αντιθετα με την κατευθυνση των ηλεκτρονιων δεν αλλαζει κατι, μονο τα προσημα. Οι γραμματικοι και συντακτικοι κανονες ομως ειναι κατι συνθετοτερο απο συμβασεις.

Ο γενικος κανονας για την καταργηση της δοτικης ειναι η αντικατασταση της πρωτα με ΕΜΠΡΟΘΕΤΗ αιτιατικη, και υστερα με γενικη. Επισης, απο κουβεντα με τη φιλολογο μου στο γυμνασιο, η ΑΠΡΟΘΕΤΗ αιτιατικη δε συνανταται. Σημασιολογικα η εμπροθετη αιτιατικη περιγραφει τη δοτικη καλυτερα απ' οτι η γενικη, ενω η αιτιατικη ειναι εντελως αλλου. Δεν ειναι θεμα επιλογης λοιπον, ειναι θεμα εννοιολογικης συναφειας. Γι' αυτο λενε οτι η γλωσσα ειναι "ζωντανος οργανισμος"

Το "σε λεω" γινεται αποδεκτο μονο ως ιδιωματισμος.

Έπρεπε να ρωτήσεις την φιλόλογό σου σε ποια γραμματική ανήκει αυτό για να υποστηρίξεις την αυθεντία...

"θα πάω τα παιδιά σχολείο"
εδώ έχουμε άμεσο και έμμεσο αντικείμενο και καμιά πρόθεση. Εννοείται ίσως η πρόθεση, αλλά ανασκαλεύεται το ερώτημα:
Τελικά μόνο η πρόθεση μετράει;


Πάντως, έχω σίγουρα δει στη νεοελληνική γραμματεία άμεσο και έμμεσο αντικείμενο με απρόθετες αιτιατικές μόνο.
Θα πείτε... είναι τρελοί αυτοί οι ποιητές! Όντως, στην ποίηση κάνεις ό τι μπορείς για να βγει μια ομορφιά. Αλλά τα γραπτά μένουν και στους αιώνες που θα ακολουθήσουν θα μελετήσουν τους αριθμούς των τύπων και θα βγάλουν συμπεράσματα.

εντιτ: ξέχασα ένα "απρόθετες"

[fourier]

Έπρεπε να ρωτήσεις την φιλόλογό σου σε ποια γραμματική ανήκει αυτό για να υποστηρίξεις την αυθεντία...

"θα πάω τα παιδιά σχολείο"
εδώ έχουμε άμεσο και έμμεσο αντικείμενο και καμιά πρόθεση. Εννοείται ίσως η πρόθεση, αλλά ανασκαλεύεται το ερώτημα:
Τελικά μόνο η πρόθεση μετράει;

Αυθεντια? Ποια αυθεντια? Για καθηγητρια φιλολογιας μιλησα.

Τα περι εμμεσου και αμεσου αντικειμενου δεν τα κατεχω - συγκεκριμενα τα πρωτοειδα στο παρον τοπικ.

"Θα παω τα παιδια σχολειο" ειναι συντομη εκφραση για το ορθο "Θα παω τα παιδια στο σχολειο". Η προθεση υπαρχει αλλα κοβεται στο λογο.
Το "στο σχολειο" δεν ειναι καποιου ειδους αντικειμενο (αμεσο/εμμεσο) αλλα επιρρηματικος προσδιορισμος του χωρου.

Με το θεμα της συζητησης τι σχεση εχει?
Νομιζω πως και να μην ειχε καταργηθει η δοτικη, και παλι στη θεση του "στο σχολειο" δεν θα εμπαινε "τω σχολειω".

Στα γερμανικα θυμαμαι που λεγαμε οτι η δοτικη μπαινει οταν αναφερομαστε σε σταση, και η αιτιατικη σε κινηση. Δεν βρηκα καποιον αντιστοιχο κανονα στα αρχαια, αλλα το παρατηρουσα συχνα να εφαρμοζεται στα κειμενα που καναμε στο γυμνασιο.

[4Dcube]

έχεις δίκιο, γκάφα με
χαζό παράδειγμα

[4Dcube]

Σκεφτόμουν αυτό:

Πάντως, έχω σίγουρα δει στη νεοελληνική γραμματεία άμεσο και έμμεσο αντικείμενο με απρόθετες αιτιατικές μόνο.

Με προβληματίζει το εξής. Σε κάποιες προτάσεις όπου λείπει η μια πρόθεση δεν είναι πολύ σαφές αν η δεύτερη απρόθετη αιτιατική είναι προσδιορισμός ή αντικείμενο. Αν δεν υπάρχει η πρόθεση γιατί ντε και καλά να εννοείται; Τότε γιατί δεν την βάζουμε;

Δεν μπορώ να φέρω ικανοποιητικό παράδειγμα αυτή τη στιγμή, όταν συναντήσω κάποιο θα ενημερώσω το τόπικ.

[fourier]

Εξηγεις λιγο τι ειναι "εμμεσο" και τι "αμεσο" αντικειμενο? Με ορισμο και παραδειγμα αν γινεται...
Δεν εχω ξανασυναντησει αυτον τον ορο - εκτος αν το διεγραψα τοσο απ' τη μνημη μου!