Ρατσιστικη δολοφονια στη Βεροια

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[ονόματα των αρχείων]

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads

με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[TT_PTOLEMAIDA]

Και αυτό που διαπίστωσα είναι ότι η κοινωνία μας δεν αποτελείται από ανθρώπους σαν εμάς του ΤΗΜΜΥ

Ευτυχως!!!

ΛΟΛ!!!
  Αυτό τώρα είναι μπηχτή σε κάποιους, αλλά δεν ξέρω σε ποιούς!!!!! 

Tελικά αποφάσισε, στην Ελλάδα δεν κάνουμε ανακύκλωση επειδή δεν μας περισσεύει φράγκο,
ή περισσότερο επειδή είμαστε ένα έθνος υποβαθμισμένων ανθρώπων, σαν κι αυτούς που συνάντησες στο στρατό??

Είμαστε ένα έθνος υποβαθμισμένων ανθρώπων και αν και θέλουμε να γίνουμε πολιτισμένοι, η ακρίβεια που μας μαστίζει δεν μας αφήνει, αφού δεν μας περισσεύει φράγκο.....

Η ανακύκλωση είναι κάτι που το κράτος κι ο κάθε ένας προσωπικά, πρέπει να φροντίσουμε να περάσει στη ΜΕΣΗ ελληνική οικογένεια.

Εδώ τόσες μέρες συζητάνε στα κανάλια πως πρέπει να περάσει στα σχολεία καλύτερη παιδεία και όλοι λένε μόνο λόγια και προτείνουν λύσεις και αμφιβάλλω αν κάτι από όλα αυτά γίνει. ΜΗΝ ΟΝΕΙΡΟΒΑΤΟΥΜΕ!!!

Είναι φανερό πως κοριτσάκια σαυτήν την τρυφερή ηλικία των 19-23 χρόνων έχετε μια όμορφη και ελπιδοφόρα άποψη για τον κόσμο και το πόσοσ εύκολα αυτός μπορεί να αλλάξει, αλλά που θα πάει...η Γη γυρίζει και για σας και θα περάσουν τα χρονάκια....

ΡΕ ΣΥ miss elec , ΕΔΩ Ο ΑΛΛΟΣ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ -ΚΑΘΩΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ- ΚΑΙ ΠΕΤΑΕΙ ΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΤΟ Η΄ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ!!!!! ΠΩΣ ΘΑ ΤΟΝ ΠΕΙΣΕΙΣ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΝΑ ΠΕΤΑΕΙ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΔΟ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ΚΑΔΟΥΣ??? ΗΜΑΡΤΟΝ!

Τέσπα, το θέμα λήγει εδώ όπως πολύ σωστά διαπίστωσε η nad...

[gepeltek]

Ας μην βιαστούμε να τον θάψουμε κιόλας ρε παιδιά τον μικρό. Να σας θυμίσω την συγκλονιστική κραυγή της μάνας του. Τι ζήτησε; Το αυτονόητο.
      << Μην λέτε ότι το παιδί μου έιναι νεκρό. Δώστε του έστω μία πιθανότητα να ζήσει>>
Ας αφήσουμε τις αναλύσεις, τις εικασίες και τις γνωματεύσεις για μία άλλη ώρα...

ΥΓ:

Οι ίδιοι που στιγμάτισαν τα σπασμένα ελληνικά της Καρά Χασάν οδήγησαν τους μικρούς μαθητές να κοροϊδεύουν τα ελληνικά του Αλεξ.

Δεν νομίζω πάντως ότι μεταξύ αυτών των δύο γεγονότων υπάρχει κάποια ιδιαίτερη σχέση...

[miss_elec]

Aμάν με τα οφ-τόπικ. Όταν μια κουβέντα προκύπτει από την φυσιολογική ροή των ποστ δεν είναι αυτή εκτός θέματος, αλλά μάλλον κάτι πόστ που έχουν ταμπελάκια αποκλειστικά και μόνο :Ρ

Κι επί του θέματος, συμφωνώ ότι είναι άθλιο που κάτι ρεπόρτερ της συμφοράς χρησιμοποιούν φράσεις οπως 'συνεχίζονται οι εκσκαφές για την ανευρευση του πτώματος' κλπ.

[Zorbas-E-]

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=125&postdays=0&postorder=asc&start=0&sid=c0ae34fd2ce53a45c15a286be5da1827

[abbis]

Του Ελισαίου ΒΑΓΕΝΑ*
*Ο Ελισαίος Βαγενάς είναι διδάκτορας Παιδαγωγικής και Εξελικτικής Ψυχολογίας και μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

«Σκίζονται» για να σώσουν το σύστημα!
Με αφορμή τα γεγονότα γύρω από την εξαφάνιση του Αλεξ

 
Ακόμη δεν ξέρουμε την αλήθεια! Δεν ξέρουμε σημαντικές πτυχές των γεγονότων, αλλά την ίδια ώρα, χάρη στην «ηχώ» του συστήματος, στα ηλεκτρονικά και έντυπα ΜΜΕ, ακούσαμε και διαβάσαμε δεκάδες απόψεις από «ειδικούς» και λιγότερο «ειδικούς», σχετικά με τα αίτια της επιθετικότητας, της παιδικής επιθετικότητας και εγκληματικότητας, με αφορμή την εξαφάνιση του μικρού Αλεξ. Το επικίνδυνο είναι ότι μέσα από τη σύγχυση, που προκαλεί ο φαινομενικός «πλουραλισμός» των απόψεων, προωθούνται νέες αντιδραστικές απόψεις και πρακτικές, ειδικά στην Παιδεία και την κοινωνία ή γίνεται προσπάθεια να συσκοτίσουν άλλες βασικές πλευρές της κοινωνίας μας, άμεσα συνδεδεμένες με τη ζωή όλων μας.

Σίγουρα, σε ένα άρθρο δεν μπορούμε να ασχοληθούμε με όλες αυτές τις απόψεις και το τι κρύβεται από πίσω τους. Αξίζει, όμως, να ξεχωρίσουμε και να θίξουμε δύο - τρία πολύ σοβαρά ζητήματα.

Τα γονίδια βγήκαν «παγανιά»

Τα γονίδια, η μοιραία «κληρονομικότητα», η «έμφυτη βία», τα «ζωώδη ένστικτα» βγήκαν και πάλι «παγανιά». Οπως τότε, το 1999, που, μεταξύ των άλλων, «επιτάχθηκαν» για να ερμηνεύσουν τους «βαθύτερους» λόγους των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία! Και λίγα χρόνια αργότερα, όταν οι ΗΠΑ εισέβαλαν στο Ιράκ, πάλι μας έλεγαν πως είναι «άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου» (του Μπους δηλαδή), που, τελικά, τα έκανε «γης Μαδιάμ» στο Ιράκ, μάλλον γιατί αυτός ο Σαντάμ είχε στο παρελθόν στενοχωρήσει τον μπαμπά του (τον πρεσβύτερο Μπους), κι όχι γιατί έτσι επέβαλε η ιμπεριαλιστική ανάγκη για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών.

Οταν τους ακούς, καταλήγεις πως και σήμερα είναι ιδιαίτερα επίκαιρη η επισήμανση των Κ. Μαρξ και Φρ. Ενγκελς, στο θεμελιακό έργο τους «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος», στο σημείο που ασκούν σκληρή κριτική στην ιδεαλιστική, εξωπραγματική αντίληψη περί «ανθρώπινης φύσης», έξω από το κοινωνικό σύστημα, έξω από την ιστορία, έξω από τη δραστηριότητα, χαρακτηρίζοντας σωστά τέτοιες απόψεις ως «ομιχλώδη ουρανό της φιλοσοφικής φαντασίας» 1.

Ολοι αυτοί που και τούτες τις μέρες, χρησιμοποιώντας την τραγική περίπτωση ενός μικρού παιδιού, προσπαθούν να μας πείσουν πως για να βρούμε την αλήθεια θα πρέπει να διεισδύσουμε στα «έγκατα» της ανθρώπινης φύσης, παρακάμπτοντας το κοινωνικό «είναι», δεν κάνουν τίποτα άλλο, από το να υποστηρίζουν, συνειδητά ή ασυνείδητα, πως είναι αναπόφευκτη η κοινωνική αδικία, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, η ύπαρξη του εγκλήματος, του ατομικισμού, του «βολέματος», αυτών, δηλαδή, των απόψεων και καταστάσεων που «δικαιώνονται» από την αντίληψη ότι ο «άνθρωπος για τον άλλο άνθρωπο είναι λύκος». Μ' άλλα λόγια, «δουλεύουν» για να μας πείσουν για το αναπόφευκτο της διατήρησης και ενίσχυσης του καπιταλιστικού συστήματος!

Ο μεγάλος Σοβιετικός ψυχολόγος Λεβ Βιγκότσκι έγραφε σχετικά: «Το μπέρδεμα και η μη διάκριση του φυσικού από το πολιτιστικό, του φυσικού από το ιστορικό, του βιολογικού από το κοινωνικό στην ψυχολογική ανάπτυξη του παιδιού οδηγεί αναπόφευκτα στη θεμελιακά λαθεμένη κατανόηση και ερμηνεία των δεδομένων» 2.

Τα άτομα γεννιούνται, ενώ οι προσωπικότητες διαμορφώνονται, έγραφε ένας άλλος Σοβιετικός ψυχολόγος, ο Αλεξέι Λεόντιεφ, αποκλείοντας μ' αυτόν τον τρόπο τη δυνατότητα ύπαρξης μιας έμφυτης επιθετικότητας του ανθρώπου, όπως και, από την άλλη, μιας έμφυτης «καλοσύνης». Τα οποιαδήποτε χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, όπως είναι και η επιθετικότητα, δεν μπορούν να εξεταστούν, όπως τονίζει, έξω από την ανάλυση της κοινωνικο-ιστορικής μορφής της ζωής της συγκεκριμένης κοινωνίας.

Αντιδραστικές προτάσεις

Την ίδια ώρα, η κοινωνική συνείδηση από μόνη της δεν αποτελεί δύναμη ικανή που μπορεί να προκαλέσει κάποιες άμεσες ενέργειες των ανθρώπων, μεταξύ των άλλων και επιθετικών. Για να γίνει κάτι τέτοιο, απαιτείται να έχει εσωτερικοποιηθεί το σύστημα των κοινωνικών σχέσεων και να έχει μετατραπεί σε εσωτερικούς ρυθμιστές της συμπεριφοράς της προσωπικότητας, σε ατομικές ηθικές ανάγκες, συμφέροντα, ιδανικά, πεποιθήσεις, μοτίβα. Κατά τη διαδικασία ανάπτυξης της προσωπικότητας, μέσω της δραστηριότητας και μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία, διαμορφώνονται τόσο οι ανάγκες, όσο και τα κίνητρα και οι στόχοι της προσωπικότητας, που κινητοποιούν τον άνθρωπο προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση και δημιουργούν τον «προσανατολισμό της προσωπικότητας». Κι εδώ ιδιαίτερο ρόλο έχει η «θέση» που καταλαμβάνει η επιθετική συμπεριφορά στη δομή της δραστηριότητας. Πρόκειται για μιαν υπερβολική αμυντική αντίδραση, για αποτέλεσμα μιας έντονης συναισθηματικής φόρτισης, ή αποτελεί έναν αυτοτελή σκοπό κι αποκτά ένα αυτοτελές νόημα για την προσωπικότητα; Τι μπορεί να ισχύει, όμως, από τα παραπάνω στην προκειμένη περίπτωση, και μάλιστα όταν μιλάμε για παιδιά 10 έως 13 χρόνων; Χωρίς, λοιπόν, τη συγκεκριμένη εξέταση, τη γνωριμία με την κάθε ξεχωριστή περίπτωση, μόνον εικασίες μπορούν να γίνουν! Ή, μήπως, μπορεί κάποιος στα σοβαρά να ισχυριστεί ότι σαν παιδί δεν τσακώθηκε, δε χτύπησε και δεν έφαγε ξύλο;

Ανοίγοντας εδώ μια παρένθεση, είναι να αναρωτιέται κανείς για όλους αυτούς που από τα τηλεοπτικά παράθυρα κάνουν συζητήσεις περί «παιδικής παραβατικότητας» (μιας έννοιας «λάστιχο»). Αλήθεια, αυτοί όταν ήταν παιδιά δεν είχαν σπάσει ούτε ένα τζάμι, ούτε μια λάμπα; Μα, πού μεγάλωσαν, μέσα σε γυάλες; Μήπως, στην πραγματικότητα, αυτό που προωθούν με τέτοιες «αναλύσεις» δεν είναι κάτι άλλο από την ακόμη μεγαλύτερη αστυνομοκρατία των παιδιών, στα πλαίσια της προσπάθειας να ενισχύσουν την καταστολή και να δημιουργήσουν μια πολύ πιο πειθήνια νέα γενιά;

Αλλο τόσο ύπουλα πράττουν όσοι γενικεύουν και προσεγγίζουν επιδερμικά τις κοινωνικές συνθήκες, για να τις ερμηνεύσουν όπως βολεύει το σύστημα: Φταίει ότι ήταν «παιδιά χωρισμένων γονιών», ότι «τα παιδιά τα άφηναν οι γονείς τους μόνα τους», ότι «η μάνα δούλευε», ή «η ελλιπής αστυνομική επιτήρηση νέων παιδιών που εκδηλώνουν ζωηρές ή βίαιες συμπεριφορές» κλπ. Είναι μεγάλη υποκρισία ως μέτρο καταπολέμησης της παιδικής επιθετικότητας και της αντικοινωνικής συμπεριφοράς των παιδιών να προτείνονται οι λεγόμενες «Ζώνες Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας», δηλαδή η πολυδιάσπαση του δημόσιου σχολείου κι η δημιουργία, σε τελική φάση, σχολείων «μορφωτικών γκέτο» για τις λαϊκές συνοικίες, για τα παιδιά της εργατικής τάξης.

Δε θέλουν να θίξουν τα θεμέλια του συστήματος

Εκείνες οι προσεγγίσεις που αναφέρονται σε κοινωνικά αίτια της επιθετικότητας, δείχνοντας αποκομμένα τη μια ή άλλη πλευρά (π.χ. επιθετικά παιχνίδια και ανάλογες ταινίες, χωρισμένοι γονείς, οικονομική ανέχεια), προσπαθούν στη συνέχεια να διατυπώσουν λύσεις «γιατροσόφια», λύσεις «ασπιρίνες», χωρίς να θίξουν την ουσία, τα θεμέλια του καπιταλιστικού συστήματος. Πρόκειται για «λύσεις» διαχείρισης του προβλήματος, άμβλυνσης των πιο ακραίων μορφών εκδήλωσής του, κι όχι, βέβαια, επίλυσής του.

Ετσι, π.χ., η παρακολούθηση των παιδιών από ψυχολόγους, η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, ή η επιβολή φραγμών στην προβολή ταινιών και κινουμένων σχεδίων με επιθετικά πρότυπα, είναι αναμφισβήτητα προοδευτικά μέτρα, αλλά δεν μπορούν να έχουν ουσιαστικά αποτελέσματα, αν υπάρχει όλη η υπόλοιπη βαρβαρότητα και σαπίλα, που χαρακτηρίζει την καπιταλιστική κοινωνία. Είναι μέτρα που μπορούν και θα εφαρμοστούν με αποτελεσματικότητα σε μιαν άλλη, ανθρώπινη κοινωνία, στο σοσιαλισμό. Στην κοινωνία που θα είναι δομημένη σε άλλες οικονομικές και πολιτικές βάσεις από τη σημερινή κι η οποία αποτελεί τη μοναδική διέξοδο από τα αδιέξοδα του ιμπεριαλισμού.

Ο Βιγκότσκι γράφει: «Η λογική της ανάπτυξης του χαρακτήρα είναι η ίδια, όπως και η λογική οποιασδήποτε ανάπτυξης. Ο,τι αναπτύσσεται, αναπτύσσεται από
αναγκαιότητα... Σε ποια, όμως, αναγκαιότητα - συνεχίζει - είναι τοποθετημένες οι κινητήριες δυνάμεις της ανάπτυξης του χαρακτήρα; Σ' αυτήν την ερώτηση, μπορεί να υπάρξει μόνο μια απάντηση: Σ' εκείνη που είναι βασική και καθοριστική αναγκαιότητα για όλη την ανθρώπινη ζωή, στην αναγκαιότητα να ζει στο ιστορικό, κοινωνικό περιβάλλον και να αναπροσαρμόζει όλες τις οργανικές λειτουργίες, με βάση τις απαιτήσεις που του αξιώνει αυτό το περιβάλλον».

Εδώ στη Γη, λοιπόν, θα πρέπει να ψάξουμε! Στην κοινωνία, μέσα στην οποία μεγαλώνουν τα παιδιά, στις σχέσεις που διαμορφώνουν μ' αυτήν την κοινωνία. Μια κοινωνία που όλο και περισσότερο στηρίζεται στο «ο θάνατός σου είναι η ζωή μου!», στο «διαίρει και βασίλευε», στο ρατσισμό και την ξενοφοβία, μια κοινωνία ανταγωνισμού και κυνηγητού του κέρδους, πέρα από κάθε υλικό ή ηθικό εμπόδιο. Μια κοινωνία, όπου κυριαρχεί η επιθετικότητα, όχι απλώς η «εικονική» της τηλεόρασης, αλλά η πραγματική: Του ιμπεριαλισμού (με τους πολέμους) και των μονοπωλίων, μέσα από τη συρρίκνωση των εργατικών κατακτήσεων, την ανεργία, τη φτώχεια, τη βία της εργοδοσίας και του αστικού κράτους κ.ά. Σ' αυτήν την κοινωνία καλούνται να μεγαλώσουν τα παιδιά οι εργαζόμενοι γονείς και οι εκπαιδευτικοί. Σήμερα, όλο και συχνότερα, καλούμαστε να συνειδητοποιήσουμε ότι η καπιταλιστική κοινωνία γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη για τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους. Από παντού προβάλλει η αναγκαιότητα ανατροπής της!

Το παράδειγμα της Ρωσίας

Στα πολλά και περισπούδαστα που ακούσαμε και διαβάσαμε, κανείς δεν πρόσεξε τα στοιχεία που παρέθεσε, σε πρόσφατη ομιλία του στην Κρατική Δούμα, ο Ρασίντ Νουργκαλίεφ, υπουργός Εσωτερικών της Ρωσίας, σχετικά με την παιδική εγκληματικότητα. Μόνο το 2005 στη Ρωσία ανήλικα παιδιά διέπραξαν 1.200 φόνους, 3.200 επιθέσεις με στόχο να ληστέψουν, καθώς και 18.000 κλοπές. Οπως σημείωσε, όλο και συχνότερα, παιδιά συμμετέχουν στα εγκλήματα των ενηλίκων. Σε κάθε 11ο έγκλημα στη χώρα συμμετείχαν και ανήλικα παιδιά. Οι πράξεις τους ξεχωρίζουν για τη σκληρότητά τους! Κάθε χρόνο ασκείται ποινική δίωξη σε βάρος πάνω από 150 χιλιάδων παιδιών.

Κι αυτά σε μια χώρα, όπου, πριν από 15 χρόνια, η εγκληματικότητα, όχι μόνο των ανηλίκων, αλλά ακόμη και των ενηλίκων ήταν από τις χαμηλότερες στον κόσμο. Οι υπερασπιστές, βέβαια, του καπιταλιστικού συστήματος προσπαθούν στα σοβαρά να μας πείσουν πως αυτό συμβαίνει γιατί οι Ρώσοι ήταν ασυνήθιστοι στη ...«δημοκρατία» και τον «πλουραλισμό» και τους ήρθε κάπως βαριά η ...«ελευθερία». Κάθε όμως λογικός άνθρωπος καταλαβαίνει ότι οι αιτίες είναι άλλες κι έχουν να κάνουν με τα τεράστια οικονομικά, κοινωνικά, ηθικά και άλλα προβλήματα που φορτώθηκαν στις πλάτες των εργαζόμενων μαζών και στα παιδιά, αμέσως μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού και την επιστροφή της Ρωσίας στις «ράγες» του καπιταλισμού.

Το «σταυροκόπημα» μπροστά στη βία

Τέλος, ένας ακόμη ενδόμυχος πόθος αυτών που «κινούν τα νήματα», σ' αυτά που βλέπουμε και διαβάζουμε το τελευταίο διάστημα, είναι το τσουβάλιασμα κάθε είδους βίας στο ίδιο σακί. Αυτό το ...«σταυροκόπημα» ορισμένων κι ο εξορκισμός κάθε είδους βίας, με αφορμή το χαμό ενός μικρού παιδιού, δεν είναι ούτε τυχαίος, ούτε αυθόρμητος! Πριν από μερικούς μήνες, με την προσπάθεια ψήφισης του αντικομμουνιστικού μνημονίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης, ήμασταν μάρτυρες μιας ολομέτωπης επίθεσης κατά της επαναστατικής βίας, όχι μόνον από τους απροκάλυπτους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά ακόμη κι από διάφορους «λάιτ αριστερούς». Τώρα, αυτή η προσπάθεια επανέρχεται ακόμη πιο έντεχνα και ραφιναρισμένα! Μέσω των ψυχολόγων και των άλλων στρογγυλοκαθισμένων «ειδικών» επί κάθε ζητήματος στα τηλεοπτικά παράθυρα, που δεν μπαίνουν στον κόπο να εξηγήσουν πως υπάρχει βία και βία. Η προσπάθεια αυτή έχει στόχο και πάλι την «πρόληψη» για τη σωτηρία του συστήματος.

Κι όμως, οι εργαζόμενοι πρέπει να γνωρίζουν πως καμία εκμεταλλεύτρια τάξη δεν έφυγε από το προσκήνιο της Ιστορίας, χωρίς να ασκήσει τη βία της, αλλά και καμιά ανερχόμενη δεν το απέφυγε. Η βία είναι η «μαμή» κάθε «παλιάς» κοινωνίας, όταν αυτή εγκυμονεί το «καινούριο» και μόνο με την επικράτηση της κομμουνιστικής κοινωνίας, εκεί όταν, δηλαδή, οι τάξεις θα χωνευτούν και τα μέσα παραγωγής θα κοινωνικοποιηθούν απόλυτα και οριστικά: Εκεί και τότε θα εξαλειφθεί και το φαινόμενο της βίας.

Σήμερα κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αφορίζει γενικά τη βία. Γιατί όταν έχει κατανοηθεί και γίνει αποδεκτή από την ανθρώπινη συνείδηση η ανάγκη για κοινωνική δικαιοσύνη, αυτή, κάτω από ορισμένες συνθήκες, μπορεί να εκδηλωθεί και ως έντονη διαμαρτυρία, που μπορεί να πάρει και βίαιη μορφή, ως απάντηση στη βία που ασκεί η αστική τάξη. Μια τέτοια συμπεριφορά, όταν δεν αντιστρατεύεται, αλλά συνδυάζεται και εντάσσεται μέσα στα πλαίσια της επαναστατικής δράσης των λαϊκών μαζών για την ανατροπή της κοινωνικής αδικίας, όχι μόνο δεν είναι προβληματική, αλλά αποβαίνει σωτήρια και δημιουργική τόσο για τη μεμονωμένη προσωπικότητα, όσο και για την κοινωνία.

Ο σκλάβος, ο οποίος συνειδητοποιεί τη σκλαβιά του και σιωπηλά μαραζώνει, έγραφε ο Βλαντιμίρ Λένιν, είναι απλώς σκλάβος. Ο σκλάβος που εθελούσια περιγράφει τις ομορφιές της σκλαβιάς κι είναι ενθουσιασμένος από τον καλό κύριό του είναι ραγιάς. Αντίθετα, ο σκλάβος που συνειδητοποιεί τη θέση της σκλαβιάς του κι αγωνίζεται ενάντιά της είναι επαναστάτης3. Κι, οπωσδήποτε, ένας τέτοιος αγώνας, μια τέτοια επιθετικότητα, μια τέτοια βία δεν μπορεί παρά να είναι αναγκαία!

1. Κ. Μαρξ, Φρ. Ενγκελς. Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος, ΣΕ, Αθήνα 1986, σελ. 55.
2. Λ. Βιγκότσκι, ΑΠΑΝΤΑ, τόμος 5, σελ. 156, 1983.
3. Β. Ι. Λένιν. ΑΠΑΝΤΑ, τ. 16, σ. 40.

http://www.rizospastis.gr/page.do?id=6723&publDate=11%2F6%2F2006&direction=&pageNo=10

[Nessa (ναι ναι η γνωστή!)]

Τα γονίδια της επιθετικότητας υπάρχουν και έχουν βρεθεί. Για να εκδηλώσει ένα αγόρι βίαιη συμπεριφορά απαιτείται συνδυασμός γενετικής προδιάθεσης και ερεθισμάτων από το περιβάλλον (κακοποίηση, παραμέληση, έκθεση σε επιθετική συμπεριφορά κλπ). Αλλά προφανώς επειδή για τα γονίδια δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα, προσπαθούμε να κάνουμε το περιβάλλον των παιδιών όσο μπορούμε καλύτερο.

Και βέβαια στη συγκεκριμένη περίπτωση (που φαίνεται να είναι ο κανόνας μάλλον παρά η εξαίρεση) η κοινωνική θέση των παιδιών έπαιξε καταλυτικό ρόλο. Ο καπιταλισμός σαν σύστημα δημιουργεί και πολλαπλασιάζει τέτοια φαινόμενα, χωρίς βέβαια να είναι και η μοναδική αιτία (δεν έχουν προβλήματα ούτε είναι δυστυχισμένα *όλα* τα παιδιά που ασκούν βία, ειδικά όταν μιλάμε για ψυχολογική βία... γι'αυτό πιστεύω ότι σε έναν ελάχιστο έστω, υποτυπώδη βαθμό, κάποια φαινόμενα bullying θα συνεχίσουν να υπάρχουν σε οποιαδήποτε κοινωνία... )

[4Dcube]

Παιδιά, μην καίγεστε από τώρα να αποφασίσετε για το αν ήταν ρατσιστικό ή όχι ή αν πρέπει να αρχίσουμε να κοροϊδεύουμε τους αντιρατσιστές...
Πραγματικά, η υπόθεση δεν έληξε.
Εξάλλου, "όποιος κοροδεύει τον άλλο, κοροδεύει τον άλλο"...

[Verminoz]

Τα γονίδια του ρατσισμού έχουν βρεθεί ή τα ψάχνουν ακόμα? 

ΕΛΕΟΣ!!! 

[Nessa (ναι ναι η γνωστή!)]

Δε λέω και τίποτα το τρομερό Verminoz... είναι προφανές ότι δεν αντιδράμε όλοι το ίδιο σε ένα καταπιεστικό περιβάλλον. Το πώς θα βγάλει το πρόβλημά του προς τα έξω ο καθένας είναι μεταξύ άλλων και θέμα γονιδίων.

[Turambar]

Δε λέω και τίποτα το τρομερό Verminoz... είναι προφανές ότι δεν αντιδράμε όλοι το ίδιο σε ένα καταπιεστικό περιβάλλον. Το πώς θα βγάλει το πρόβλημά του προς τα έξω ο καθένας είναι μεταξύ άλλων και θέμα γονιδίων.

μεταξύ άλλων

[Nessa (ναι ναι η γνωστή!)]

Ε ναι κι εγώ τι είπα; Πρέπει να είναι συνδυασμός γενετικής προδιάθεσης και συγκεκριμένου περιβάλλοντος.