Οι συνέπειες των μεταρρυθμίσεων στη μέση εκπαίδευση

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Αντιστοίχηση Μαθημάτων ΝΠΣ με ΠΠΣ]

Επίσημη ενημέρωση για Αντιστοίχηση Μαθημάτων ΝΠΣ με ΠΠΣ και η συζήτηση στο forum.

[Nessa NetMonster]

Pandora άλλο γνωρίζω ένα μάθημα και άλλο το έχω περάσει. Άμα πχ δε μπορείς να περάσεις Λογισμό 2 επειδή δεν προλαβαίνεις να λύσεις 11 θέματα σε 2 ώρες δε σημαίνει απαραίτητα ότι δεν έχεις την υποδομή να καταλάβεις τα Πεδία.

[pandora]

Pandora άλλο γνωρίζω ένα μάθημα και άλλο το έχω περάσει. Άμα πχ δε μπορείς να περάσεις Λογισμό 2 επειδή δεν προλαβαίνεις να λύσεις 11 θέματα σε 2 ώρες δε σημαίνει απαραίτητα ότι δεν έχεις την υποδομή να καταλάβεις τα Πεδία.

Σύμφωνοι. Αλλά προαπαιτήσεις στην ουσία υπάρχουν. Και επιμένω σ'αυτό μέχρι δευτέρας παρουσίας.

[corina]

Καλά ρε παιδιά, το ίδιο λέτε βασικά.

Εγώ συμφωνώ ότι δεν είναι και η σουπερ ουαου λύση να βάλεις πλαφόν στη μέση της φοίτησης το bachelor. Δε βρίσκω το νόημα. Αλλά αυτό δε σημαίενι ότι κάποια μαθήματα δεν έχουν προαπαιτήσεις.

Κ. Δημάκη, γιατί λέτε ότι η εφαρμογή του μέτρου αυτού θα βοηθούσε σε αυτά που προτείνατε?

[thanasiskehagias]

Δεν μπόρεσα να αντισταθώ:

Πώς είναι δυνατό να διδαχτείς διαφορικό και στη συνέχεια ολοκληρωτικό λογισμό, πώς δηλ. να κάνεις ανάλυση αν δεν εμβαθύνεις στο θεμέλειό τους που είναι το όριο.
Στην ουσία κόβουνε την επιστήμη από τον ομφάλιο λώρο που την συνδέει με τον Νεύτωνα.
Αν το θεμέλειό της το αντιλαμβάνεσαι διαισθητικά και μόνον, τότε τι θα γίνει παρακάτω;

Ο ορισμός του ορίου με τα δ και ε είναι του Cauchy και του Weierstrass, δηλ. 1830-1880. Ο Νεύτωνας έζησε το 1750 +/-, θεμελίωσε τον λογισμό και δούλεψε με την διασθητική έννοια ορίου, παραγώγου και ολοκληρώματος.

Δεν είναι λοιπόν εκεί το πρόβλημα...

Μετά δεν μπορούσα πια να αντισταθώ.  Οπότε να σας πω κι εγώ μερικά  πράγματα που βλέπω ως προβληματικά. Πριν αρχίσω, μια διευκρίνιση: όταν αναφέρομαι σε "φοιτητές", "καθηγητές", "όλους εμάς" προφανώς μιλάω γενικά -- το γνωρίζω ότι υπάρχουν πάντα φωτεινές εξαιρέσεις.

Φοιτητές

1. Ελλιπές background. Πράγματι η ύλη που διδάσκεται/εξετάζεται στο Λύκειο είναι κατά πολύ λιγότερη και απλοϊκότερη από αυτή προ 20 ή 30 ετών. Οι φοιτητές του 2008 έχουν μικρότερη μαθηματική ωριμότητα από αυτούς του 1978. Φυσικά σε αυτό η ευθύνη βαρύνει κυρίως αυτούς που καταρτίζουν τα εκπαιδευτικά προγράμματα της Μέσης εξπαίδευσης, αλλά και τους πολιτικούς που κάνουν ότι χρειάζεται για να μπορούν όλοι οι νέοι να γίνουν "επιστήμονες" (και φυσικά τελικά η ευθύνη είναι δικιά μας, αφού ψηφίζουμε τέτοιους πολιτικούς).

2. Ελλιπής εργασιακή ηθική. Κατά τη γνώμη μου ένας συνεπής φοιτητής προετοιμάζεται κάθε (εργάσιμη και όχι μόνο) μέρα της εβδομάδας για τα μαθήματα και, γενικότερα, ασχολείται με το αντικείμενο του (στην προκειμένη περίπτωση την ηλεκτρολογία) το οποίο γουστάρει. Ένας συνεπής φοιτητής περιορίζει τις εξόδους του κατά την διάρκεια του ακαδημαϊκού έτους. Προσεγγίσεις του στυλ "διαβάζω 3 (ή 7 ή n) μέρες στην εξεταστική και περνάω το μάθημα" δεν προωθούν την κατάκτηση του μαθήματος, ούτε της επιστήμης όύτε της γνώσης.

ΔΕΠ (δηλ. καθηγητές, λέκτορες κτλ.)

1. Ελλιπής ενασχόληση με το διδακτικό έργο, το οποίο από πολλούς θεωρείται ως πάρεργο. Αυτό οφείλεται και στα κριτήρια εξέλιξης των ΔΕΠ, τα οποία πριμοδοτούν την έρευνα και τα διοικητικά εις βάρος της διδασκαλίας. Επίσης οφείλεται και στο ότι (περιέργως?) κάποιοι διδάσκοντες δεν αγαπούν την διδασκαλία.

2. Κακά προγράμματα σπουδών (τα οποία καταρτίζουμε εμείς τα ΔΕΠ). Εδώ συμφωνώ με τον Δημάκη. Κάθε εξάμηνο θα πρέπει να έχει 4 άντε 5 (το πολύ) μαθήματα και η απαίτηση για παρουσία των φοιτητών στην αίθουσα να είναι γύρω στις 15 ώρες εβδομαδιαία. Αυτό για να έχουν οι φοιτητές χρόνο να διαβάζουν περισσότερο. (Παρατήρηση: μην νομίζετε ότι απλά παρακολουθώντας μαθήματα θα μάθετε και πολλά, Η γνώση δεν μεταδίδεται με διαπίδυση στο στυλ κάθομαι στην αίθουσα,κάπου στο βάθος ένας παραδίδει και ο ακαδημαϊκός λόγος του διαπερνάει το κρανίο μου και απορροφάται από τον εγκέφαλο μου. Αναγκαία συνθήκη για απόκτηση επιστημονικής γνώσης είναι η σκληρή δουλειά -- εξαιρούνται οι μεγαλοφυίες.)

Υποδομές

Το μάθημα που φαντάζομαι εγώ γίνεται σε μικρές αίθουσες, με ταξεις των 20-30 ατόμων. Οι φοιτητές γουστάρουν το αντικείμενο, έρχονται προετοιμασμένοι και συμμετέχουν ενεργά στο μάθημα. Για να γίνει κάτι τέτοιο απαιτούνται περισσότερες αίθουσες, περισσότεροι διδάσκοντες και, ναι λυπάμαι, λιγότεροι φοιτητές (δυστυχώς δεν είναι όλοι κατάλληλοι για να γίνουν ηλεκτρολόγοι, ή μαθηματικόί ή φιλόλογοι). Και φυσικά περισσότερα λεφτά -- γι' αυτό πιστεύω ότι το πρόβλημα με τον νέο Νόμο-Πλαίσιο δεν είναι σε αυτά που λέει (τα οποία κατά την γνώμη μου είναι γενικά  εύλογα, αλλά σε αυτά που δεν λέει, δηλ. το που θα βρεθούν τα λεφτά.

Εν κατακλείδι
Ο παραπάνω κατάλογος σαφώς και δεν είναι εξαντλητικός, υπάροχυν και άλλα πρβλήματα. Πριν τελειώσω ήθελα να πω ότι αν και τα Ελληνικά Παν/μια βασανίζονται από πολλά προβλήματα, δεν είναι τόσο χάλια όσο θα ήθελαν να μας κάνουν να πιστέψουμε οι μεταρρυθμιστές του 2006. Μιλώντας χοντρικά (χωρίς στατιστικές και τεκμηρίωση, αλλά βασισμένος στην προσωπική εμπειρία) θα έλεγα ότι το καλύτερο 10% των Ελλήνων φοιτητών (ή Ηλ/γων?) είναι πολύ καλό σε σχέση με τα διεθνή δεδομένα και μάλιστα έχουν ένα προσόν που δεν έχουν, ας πούμε, οι Αμερικάνοι φοιτητές: ότι έμαθαν όχι με την βοήθεια του συστήματος αλλά πολεμώντας εναντίον του. Και αυτό το 10% πιστεύω ότι θα μάθαινε όπου και αν το έβαζες. Το πρόβλημα είναι με το υπόλοιπο 90%.

Αυτά και καλημέρα σας.

Θανάσης

[corina]

Σωστός ο δάσκαλος...

Συμφωνώ...και προβληματίζομαι περισσότερο

[corina]

Αλήθεια, για να μείνουν 5 μαθήαμτα ανά εξάμηνο, ποια πιστεύετε ότι θα έπρεπε να συμπτυχθούν?

[Villeneuve]

Πάντως δεν είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο με ένα σχετικά χαλαρό λύκειο, τα ίδια ισχύουν και στη γειτονική Ιταλία. Ενδεχομένως και το πρόγραμμα σπουδών να είναι απαιτητικό σε τέτοιο βαθμό, όπου πολλοί να είναι απροετοίμαστοι όταν ξεκινάνε οι σπουδές τους.

Ίσως να φταίει η νοοτροπία, όπου πετυχημένος να θεωρείται αυτός που πέτυχε σε ΑΕΙ και όχι ΤΕΙ, ίσως να φταίει ότι ακολουθούμε την μόδα, αν πχ ανοίξει εργοστάσιο κατασκευής αεροσκαφών ή 10 μεταλλεία στην Ελλάδα ξαφνικά οι βάσεις εισαγωγής στους αεροναυπηγούς ή μηχανικούς μεταλλείων να εκτιναχθούν στα ύψη. Ένα θέμα δηλαδή είναι πόσοι σπουδάζουν σε σχολές που πραγματικά τους αρέσουν, όπου και θα απέδιδαν καλύτερα.

Υπάρχει επίσης η νοοτροπία των νέων φοιτητών πως τώρα πέρασα σε σχολή και αράζω και έλα μωρέ έχω χρόνο μπροστά μου και ξαφνικά χρωστάνε όλα τα μαθήματα των τριών πρώτων ετών και στο πάνω άγχος επιστρατεύονται Πλάτωνες που και αυτό κακό είναι.

Ίσως ξέφυγα από το θέμα κάποιες σκέψεις έκανα... σίγουρα χρειάζεται ένα πιο δημιουργικό λύκειο όπου το παν δεν θα είναι μόνο η παπαγαλία και το φροντιστήριο, κοινώς να μάθουμε να σκεφτόμαστε, και να μην σηκώνουμε τα χέρια ψηλά στα δύσκολα ουτως ώστε να είναι το πανεπιστήμιο μια φυσική συνέχεια του λυκείου.

Στο πανεπιστήμιο ενδεχομένως να ηταν καλό ένα προπαρασκευαστικό έτος αλλά σίγουρα με αμφιθέατρα  300 ατομών και μικρές αίθουσες χάνουν και οι φοιτητές και οι καθηγητές. Καλοί οι νόμοι και οι προφήτες αλλά το κράτος πρέπει να βάλει και το χέρι στην τσέπη κάποια στιγμή.   

[mademlis]

Τώρα είδα το σχετικό post και δεν ξέρω που να πρωτοσχολιάσω:
(Τα σχετικά quotes είναι λίγο δύσκολο για να τα βρω και να τα προσθέσω.)

Τα προβλήματα είνια πολλά και σημαντικά. Αλλά οι περισσότεροι τα αντιμετωπίζουμε εντελώς επιφανειακά. Για πολλά χρόνια προσπαθούν να αντιμετωπιστούν με λανθασμένη προσέγγιση ή/και νοοτροπία.

Ας εξειδικεύσουμε λίγο:
Παρατηρώ μια γενικευμένη αντίδραση απο πολλούς στην αντιμετώπιση κάποιων μαθημάτων στο λύκειο. Προσωπικά πιστεύω ότι εδώ είναι το μεγαλύτερο λάθος: Όταν μιλάμε για μια διαδικασία, όπως η εκπαιδευτική, πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη όλα τα επιμέρους βήματα, όχι μόνο αυτό που βγάζει το τελικό αποτέλεσμα. Το εκπαιδευτικό σύστημα, επι πολλά χρόνια, αντιμετωπίζει τις εκπαιδευτικές βαθμίδες σχεδόν ανεξάρτητα και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε. Μιλάμε για μια λανθασμένη προσέγγιση. Για να αποδώσει το λύκειο αυτά που θέλουμε, πρέπει να έχει γίνει σωστή δουλειά στο γυμνάσιο, και, προφανώς, για να γίνει σωστή δουλειά στο γυμνάσιο, απαιτείται σωστή δουλειά στο δημοτικό. Επικεντρώνουμε τα πράγματα στις αλλαγές του Λυκείου, αγνοώντας τις αλλαγές στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο.

Επιτρέψτε μου να κάνω λοιπόν κι εγώ το σφάλμα, να δώ, μονο το λύκειο (μόνο για λίγο). Το σημαντικότερο σφάλμα που βλέπω στο σημερινό Λύκειο, είναι ο διαχωρισμός των κατευθύνσεων. Χρειάζεται πιο έξυπνος διαχωρισμός, διότι παρατηρείτε έντονα το φαινόμενο του συνωστισμού στην ίδια κατεύθυνση, εντελώς ανόμοιων σχολών ( π.χ.Ιατρικής + ΣΘΕ  + Πολυτεχνείο). Άλλη διάσταση θα δώσει στο μάθημα της βιολογίας ο επίδοξος γιατρός, άλλη ο επίδοξος μηχανικός. Το ίδιο και στα μαθηματικά και στη φυσική.

Επειδή όμως, οι δυνατότητες επιρροής στο τμήμα αυτό είναι μάλλον ανύπαρκτες (τουλάχιστον μέχρι τις επόμενες εκλογές) ας επιστρέψουμε στο εσωτερικό του πανεπιστημίου.

Δεν μπορώ παρα να συμφωνήσω σχεδόν απόλυτα με τον κύριο Κεχαγιά, για το θέμα των ΔΕΠ.
Όσον αφορά το πρόγραμμα σπουδών, επιτρέψτε μου να τονίσω ότι αν δεν αλλάξει η εξεταστική νοοτροπία, δεν πρόκειται να πετύχουμε τίποτε. Θεωρώ ότι όλα τα μαθήματα πρέπει να συνοδεύονται από καποιου είδους εργασία. Και μάλιστα, σε κάποια μαθήματα, ίσως θα ήταν απαραίτητο, η εργασία να ήταν σε εβδομαδιαία ή 15ήμερη βάση. Και μην ακούω στόμφες του στυλ 7 εργασίες τη βδομάδα δεν βγαίνουν. Αν θέλεις, βγαίνουν και παραβγαίνουν. Λίγη προσοχή στο μάθημα, λίγο διάβασμα και λίγο ψάξιμο στο Internet μαζί με κουβεντούλα με τουυς συμφοιτητές, δίνουν λύσεις. Και σε τελική ανάλυση, δεν είναι ανάγκη να είσαι κάθε μέρα επι 4ωρου για καφέ. Αφιέρωσε τις 2 ώρες για μια εργασία. Ειλικρινά, τα περισσότερα πράγματα που θυμάμαι απο την φοιτητική πορεία, αφορούν εργασιες. (αν θέλετε, μπορώ να σας πώ αρκετά παραδείγματα)
Αυτό όμως, απαιτεί μικρότερα ακροατήρια, όχι ακροατήρια των 170-300 ατόμων. Έχω την αίσθηση ότι οι περισσότεροι διδάσκοντες, θα έβαζαν πολύ ευκολότερα εργασίες, αν είχαν 50-100 άτομα λιγότερα.
Γνωρίζω ότι σε αυτό δυστυχώς οι προτάσεις του πανεπιστημίου δεν εισακούγονται (θυμάμαι χαρακτηριστικό σχόλιο του τότε προέδρου, "Ζητήσαμε λιγότερους απο 100 φοιτητές, και μας στείλαν 200"), αλλά και πάλι, στο χέρι της διοίκησης είναι να βρεί τις κατάλληλες λύσεις, με σωστές αποφάσεις. Διάβαζα τις προάλλες, κάποια απο τα Excel του κυρίου μάργαρη σχετικά με τη χρηματοδότηση απο τις κατανομές του ΤΣΜΕΔΕ και του τακτικού προϋπολογισμού. Εκει μέσα υπάρχουν και κάποια άλλα πράγματα που καλό είναι να τα προσέξουμε:
Αν υπολογίσουμε τον λόγο  (Αριθμός φοιτητών) / (ΕΔΤΠ+ΔΕΠ+ΕΠΙΣΤ.ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ) εύκολα διαπιστώνουμε ότι στο ΤΗΜΜΥ, έχουμε 1 άτομο ανά 31-32 φοιτητές ενώ στα άλλα τμήματα της σχολής, το νούμερο παίζει από 13 έως 23
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι το έργο που αναλογεί σε κάθε διδάσκοντα ηλεκτρολόγο είναι έως και 3πλασιο από αυτό που αναλογεί στους συναδέλφους του σε αλλα τμήματα της σχολής. Μήπως ήρθε η ώρα να αυξήσουμε το δυναμικό της σχολής; Και μάλιστα, με φρέσκο αίμα, που έχει όρεξη για δουλειά;

[ΟΚ είναι λίγο μπακάλικο αυτό που έκανα, διότι το βάρος ίσως δεν είναι ισοκατανεμημένο, αλλά και πάλι, αντικατοπτρίζει ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος]


ΥΓ
1.Κάποιος παραπάνω παρομοίασε το πανεπιστήμιο με μεγάλο πλοίο. Για το ΑΠΘ, θα προτιμούσα την παρομοίωση με δεινόσαυρο (γιατί ίσως είναι πιο ογκωδης και δυσκίνητος απο ένα πλοίο,και είναι αρχαίος, εμμένοντας σε τέτοιες νοοτροπίες).
2. Επίσης, πολλά αναφέρθηκαν για τις Δέσμες. Μπορεί στερεομετρία να μη μάθαμε (εκτός ύλης στην Β' Λυκείου), ο ορισμός του ορίου να ήταν εντός ύλης (αυτός με τα "εψιλοντικα", που έλεγε χαρακτηριστικα ο ...,ποιος ήταν; ), να μην ξέρω πως λειτουργούν τα μιτοχόνδρια και άλλες βιολογικές έννοιες, ούτε έμαθα προγραμματιστικές αρχές στο Λύκειο. Η μεγαλύτερη διαφορά δεν είναι η ύλη. Το πλεονέκτημα τότε ήταν πως στοχεύαμε σε 3 μαθήματα, συναφή με το στόχο μας. Αν δεν πετυχαίναμε στη σχολή που θέλαμε, θα πηγαίναμε σε κάποια άλλη, που είχε παρόμοια μαθήματα. Δεν υπήρχε περίπτωση να δεις στη σχολή "αποτυχημένο γιατρο". ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δεν θέλω να την πώ άχημα σε κάποιον που ενώ στόχευε στην ιατρική τελικά πέρασε ηλεκτρολόγος γιατί δεν έπιασε τη βάση (αν και θα έπρεπε, εξαιτίας των επιλογών του). Τη λέω κυρίως στο σύστημα που επιτρέπει κάτι τέτοιο. Ο κάθε ένας, ανάλογα με τους στόχους του, βλέπει διαφορετικά το κάθε μάθημα

[aliakmwn]

Πώς είναι δυνατό να διδαχτείς διαφορικό και στη συνέχεια ολοκληρωτικό λογισμό, πώς δηλ. να κάνεις ανάλυση αν δεν εμβαθύνεις στο θεμέλειό τους που είναι το όριο.
Στην ουσία κόβουνε την επιστήμη από τον ομφάλιο λώρο που την συνδέει με τον Νεύτωνα.
Αν το θεμέλειό της το αντιλαμβάνεσαι διαισθητικά και μόνον, τότε τι θα γίνει παρακάτω;

Ο ορισμός του ορίου με τα δ και ε είναι του Cauchy και του Weierstrass, δηλ. 1830-1880. Ο Νεύτωνας έζησε το 1750 +/-, θεμελίωσε τον λογισμό και δούλεψε με την διασθητική έννοια ορίου, παραγώγου και ολοκληρώματος.

Δεν είναι λοιπόν εκεί το πρόβλημα...

Νομιζω πως διαφερει λιγο η μια κατασταση απο την αλλη. Η "γνωση" ειναι κατι το σαφες και αντικειμενικο, αλλα καποιος που διδασκεται γνωση που ηδη υπαρχει κατα κανονα ακολουθει διαφορετικη προσεγγιση απο αυτον που ανακαλυπτει παραγει (ελεος, τι λεξη πηγα και χρησιμοποιησα!!!) καινουργια. (Διδασκαλια vs ερευνα)

Σκοπος του εκπαιδευτικου συστηματος δεν ειναι να κλωνοποιησει Newton(s), ή ατομα που θα (ξανα)ανακαλυψουν τον τροχο, αλλα να δομησει εναν τροπο σκεψης που θα βασιζεται στην ιδια την πραγματικοτητα, οπως αυτη εχει εξερευνηθει/περιγραφει μεχρι τωρα, για οσους θα προχωρησουν πιο περα, ή εστω απλα θα ζησουν με βαση αυτη.

Ενας παραλληλισμος που νομιζω οτι στεκει: Η γλωσσα (δομημενη*) προϋπηρχε της γραφης κατα πολυ. Ωστοσο η δομημενη γλωσσα σημερα διδασκεται μαζι με το γραπτο λογο, ο οποιος θεωρειται αναποσπαστο κομματι της. Δεν περιμενουμε απο τα παιδια ουτε να (ξανα)ανακαλυψουν τη δομημενη γλωσσα, ουτε να επινοησουν εκ νεου τη γραφη.

Και τα Μαθηματικα ειναι μια γλωσσα με την οποια περιγραφουμε τη φυση (επικοινωνουμε μαζι της).

*Δεν ξερω αν ο ορος ειναι σωστος, αλλα αναφερομαι στη γλωσσα που δεν ειναι απλως κραυγες - ηχοι ζωωδεις.

[gpap]

Ο ευτελισμός του Λυκείου δεν έχει να κάνει μόνο με τη διδακτέα ύλη, ίσως ο καλύτερος χαρακτηρισμός θα ήταν ότι δεν έχει καμμιά σχέση με την ύλη. Εχει να κάνει με την νοοτροπία που αναπτύσσει στα παιδιά. Και η νοοτροπία αυτή συνοψίζεται στην άκριτη αποστήθιση αποσπασματικών γνώσεων με αποκλειστικό στόχο τις εισητήριες εξετάσεις των ΑΕΙ.

Εάν άλλαζε αυτό σαν εκπαιδευτικός στόχος και επαναπροσανατολίζονταν πχ στο να δώσει τη δυνατότητα στα παιδιά να αυτενεργήσουν, να κάνουν εργασίες, θέματα σε μια σειρά από γνωστικά αντικείμενα, να παρουσιάσουν εργασίες, να αντιμετωπίσουν έναν κριτικό διάλογο, τότε να είστε σίγουροι ότι θα είχαμε ένα πολύ καλύτερο 'ύλικό' στα χέρια μας, ανεξάρτητα εάν γνώριζαν την έννοια του ορίου με την εισαγωγή τους ή θα έπρεπε να τη μάθουν μέσα στο πανεπιστήμιο. Τουλάχιστον αυτοί θα ήξεραν τον τρόπο.

Δεν νομίζω ότι μπορώ να προτείνω λύσεις. Ιδέες υπάρχουν πάρα πολλές, εξάλλου αυτές όπως ανέφερε και ο φίλος Στάθης είναι σαν ..... και ο καθένας έχει από μια (μερικοί έχουν και δεύτερη ..παρά φύσιν). Τις προτάσεις του Χρήστου Δημάκη τις κουβεντιάζουμε διάφοροι σε διάφορες χρονικές συγκυρίες. Όσο για το σχήμα 2 Θ + 2Α θεωρώ ότι έχει ...ξοφλήσει προ πολλού.

Τι να προτείνει όμως κανείς όταν παίρνει μια κατάσταση και βλέπει ότι το μάθημά του το δήλωσαν 650 φοιτητές? Τι εργασίες, τι θέματα, τι απορίες να συζητήσει, τι παρουσίαση να κάνει σε μια αίθουσα που δεν μπορεί να κατεβάσει τα στόρια γιατί τα περβάζια είναι γεμάτα από φοιτητές. Τι εργαστήρια να κάνει όταν 'στριμώχνει' 5 φοιτητές σε μια ομάδα για να χρειαστεί μόνο 200 εργαστηριακά δίωρα και όχι 400 στο εξάμηνο. Και ας αφήσουμε κατά μέρους τις ..λαμπρές υπουργικές εμπνεύσεις περί 80 ατόμων και σπασίματος ακροατηρίων, διότι εκείνα που σπάνε είναι συνήθως τα νεύρα όταν προσπαθώ να αντιληφθώ εάν οι ...φωστήρες που σχεδιαζουν εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις έχουν πατήσει το πόδι τους σε αίθουσα διδασκαλίας (ίσως στην ..έδρα Καραμανλή στο Taffts ή πως αλλιώς το λένε για τον αγαπητό μας κ. Βερεμή).

Και σίγουρα συμφωνώ ότι το μεγαλύτερο λάθος που έγινε το 1981-1982 που καθιερώθηκαν τα εξάμηνα, ήταν το 'λογιστικό' σπάσιμο κάθε ετήσιου μαθήματος σε 2 εξαμηνιαία. Αυτό φόρτωσε τα εξάμηνα με 7-8 μαθήματα, πολυδιασπά την προσοχή των φοιτητών και τους κάνει να τρέχουν και να μη φτάνουν. 3 ή 4 το πολύ μαθήματα, λιγότερες ώρες στην αίθουσα, περισσότερη δουλειά στη βιβλιοθήκη, στο σπίτι, αλλού.

Αν όμως δεν φτάσουμε σε ένα επίπεδο αριθμού φοιτητών που να διασφαλίζεται μια διαπροσωπική σχέση ανάμεσα στο διδάσκοντα και στο διδασκόμενο, όλα τα άλλα είναι φιλολογία. Ας είχαμε τα ακροατήρια των 10-15 φοιτητών που υπάρχουν στα MSc των αμερικάνικων πανεπιστημίων άντε και των 40-50 φοιτητών των κανονικών τμημάτων και τότε θα μπορούμε να συζητάμε για ποιότητα δουλειάς, για αξιολόγηση κάθε είδους και για πολλά άλλα.

Γρηγόρης Παπαγιάννης

   

[pandora]

Εάν άλλαζε αυτό σαν εκπαιδευτικός στόχος και επαναπροσανατολίζονταν πχ στο να δώσει τη δυνατότητα στα παιδιά να αυτενεργήσουν, να κάνουν εργασίες, θέματα σε μια σειρά από γνωστικά αντικείμενα, να παρουσιάσουν εργασίες, να αντιμετωπίσουν έναν κριτικό διάλογο, τότε να είστε σίγουροι ότι θα είχαμε ένα πολύ καλύτερο 'ύλικό' στα χέρια μας

Πάντως από τη δική μου εμπειρία μπορώ να επιβεβαιώσω την απόλυτη αλήθεια αυτού που λέτε, αφού τα μόνα πράγματα που έμειναν - μέχρι σήμερα - στη μνήμη μου από το σχολείο, είναι 3 εργασίες που είχα κάνει. Μία για τη δημοτική ποίηση, μία για τα μεταλλαγμένα προϊόντα στην βιολογία και μία για τον... Μοντιλιάνι 


Τα υπόλοιπα φαίνεται πώς ήταν όντως λίγο - πολύ .... διαδικασίες. Προσωρινές.

Ιδέες υπάρχουν πάρα πολλές, εξάλλου αυτές όπως ανέφερε και ο φίλος Στάθης είναι σαν ..... και ο καθένας έχει από μια (μερικοί έχουν και δεύτερη ..παρά φύσιν).

Όντως, τα δύσκολα είναι στην πράξη και στην υλοποίηση κ έρχονται μετα τις ιδέες. Αν κ υποστηρίζω μέχρι τέλους το δικαίωμα του καθενός στην... άποψη  (σε αντίθεση με το φίλο Στάθη  - οκ Στάθη πλάκα κάνω), από μεριάς μου νιώθω ότι ο ρόλος μου εδώ μέσα είναι τόσο "λειψός", είμαι τόσο ανεπαρκής ακόμη και για τις "διευκολύνσεις" που υπάρχουν ήδη σε εξετάσεις και μαθήματα, όπως τονίσατε στο προηγούμενο μήνυμά σας. Με άλλα λόγια, ντρέπομαι αρκετά ώστε να ζητήσω διευκολύνσεις, ύλη συγκεκριμένη, εύκολες ασκήσεις με λύση αποστήθισης κτλ. (και στο βάθος δεν το θέλω κιόλας... αλλά κι αυτά που θέλουμε... τα φοβόμαστε σαν φοιτητές...)

[Turambar]

Αν όμως δεν φτάσουμε σε ένα επίπεδο αριθμού φοιτητών που να διασφαλίζεται μια διαπροσωπική σχέση ανάμεσα στο διδάσκοντα και στο διδασκόμενο, όλα τα άλλα είναι φιλολογία. Ας είχαμε τα ακροατήρια των 10-15 φοιτητών που υπάρχουν στα MSc των αμερικάνικων πανεπιστημίων άντε και των 40-50 φοιτητών των κανονικών τμημάτων και τότε θα μπορούμε να συζητάμε για ποιότητα δουλειάς, για αξιολόγηση κάθε είδους και για πολλά άλλα.

Νομίζω αυτό μπορεί να ονομαστεί διδακτική διαδικασία.

Αυτό που συμβαίνει σε πολλά μαθήματα στη σχολή, αγγίζει τα όρια πολιτικής συγκέντρωσης της δεκατίας του 80 και πίσω...

[Nessa NetMonster]

1. Ελλιπές background. Πράγματι η ύλη που διδάσκεται/εξετάζεται στο Λύκειο είναι κατά πολύ λιγότερη και απλοϊκότερη από αυτή προ 20 ή 30 ετών. Οι φοιτητές του 2008 έχουν μικρότερη μαθηματική ωριμότητα από αυτούς του 1978.

Βάζω το χέρι μου στη φωτιά και το καίω ότι δεν είναι έτσι. Πριν από 20 ή 30 χρόνια δε διδάσκονταν διαφορικό και ολοκληρωτικό λογισμό στο Λύκειο, ούτε όρια, ούτε διανύσματα... Από όσο ξέρω οι απόφοιτοι Λυκείου εκείνης της εποχής έμπαιναν στο Πολυτεχνείο χωρίς να ξέρουν καν τι είναι συνάρτηση!

Βέβαια ίσως εκείνη την εποχή η διδασκαλία να ήταν τέτοια που να προωθούσε τη μαθηματική σκέψη σε βάρος της αποστήθισης, αυτό όμως δεν είναι θέμα ύλης.

@mademlis: Δεν πολυϊσχύει αυτό περί "αποτυχημένων γιατρών", αφού αυτοί πάνε συνήθως φαρμακευτική. Εξάλλου η κατεύθυνση της Ιατρικής είναι η θετική ενώ η κατεύθυνση του Πολυτεχνείου είναι η τεχνολογική.


Αυτό που δε θα κουραστώ να επαναλαμβάνω είναι ότι δεν έχουμε φυσική σκέψη. Γι'αυτό κάποιοι από εμάς παίρνουν 9 στο Λογισμό 2 και μετά πάνε να τον εφαρμόσουν στα Πεδία 1 και 2 και... χάνονται. Γιατί ξαφνικά εκείνα τα γραμματάκια αποκτούν φυσική έννοια, κι εμείς μπορούμε να τα χειριστούμε μόνο "τυφλά", "μηχανικά". Παλιά έκαναν υπερδιπλάσια Φυσική στο σχολείο, έρχονταν σε επαφή με διάφορα φυσικά μεγέθη και τα κατανοούσαν χωρίς να κολλάνε στα μαθηματικά. Έτσι μάθαιναν να λύνουν φυσικά προβλήματα, κάτι που εμείς ποτέ δε διδαχτήκαμε ουσιαστικά.

[pmousoul]

Το θέμα παραμένει εκκρεμές. Και τώρα? Τί κάνουμε?

Αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών:

α) Εισαγωγή προπαρασκευαστικού-προαιρετικού κύκλου μαθημάτων για όσους διαθέτουν αυτογνωσία και όσους εκ των υστέρων διαπιστώνουν ότι δεν τα ... καταφέρνουν.

β) Επανακαθορισμός της ύλης των μαθημάτων που διδάσκονται από το Γενικό Τμήμα με ποινή απαγχονισμού για όσους δεν συμμορφώνονται

γ) Κατάργηση των επικαλύψεων με ποινή ισοβίων για όσους δεν συμμορφώνονται.

δ) Αλλαγή του τρόπου διδασκαλίας-εξέτασης στους κύκλους σπουδών (εργαστήριο-πρότζεκτ-παρουσιάσεις).

ε) Ενοποίηση των μαθημάτων - ατελείωτων αλυσίδων σε μαθήματα ιδιαίτερης βαρύτητας δυο το πολύ εξαμήνων.

στ) Μείωση του αριθμού των μαθημάτων σε λιγότερα από 40. Μέγιστος αριθμός μαθημάτων ανά εξάμηνο 4.

Καμία έκπτωση στη βαθμολογία, καμία διευκόλυνση στην τεχνητή ‘αύξηση’ των βαθμών.

Η εφαρμογή των πιστωτικών μονάδων και του διαχωρισμού μπάτσελορ-μάστερ θα βοηθούσε τα μέγιστα στις αλλαγές αυτές.

Τα δυο τελευταία παραπάνω δεν σημαίνουν άκριτη αποδοχή της Μπολόνια, αλλά ξεπέρασμα της λογικής της με το μόνο μέσο που διαθέτουμε, το πρόγραμμα σπουδών.

Επειδή όμως είναι πολύ … δύσκολο να με καταλάβετε, τώρα πάω να κοιμηθώ και αύριο το πρωί περάστε να με εκτελέσετε.

Χρήστος Ε. Δημάκης

Είναι ωραίες οι προτάσεις δάσκαλε, αλλά γιατί τις ακούμε εδώ και όχι στην πρόσφατη αναμόρφωση του προγράμματος σπουδών;

Αυτό είναι ευθύνη των της αρμόδιας επιτροπής.

Και όσο για την συνδιοίκηση του πανεπιστημίου και την ευθύνη των φοιτητών... ακόμα και εάν γεράσεις (πολύ περισσότερο  ) δεν πρόκειται να δεις απόφαση του συλλόγου φοιτητών προσανατολισμένη προς τις προτάσεις αυτές, όχι γιατί η πλειοψηφία δεν συμφωνεί, αλλά γιατί ο συνδικαλισμός με την παρούσα μορφή του θα τις απορρίψει πολύ εύκολα...

Και για τους τύπους... Μουσουλιώτης Παναγιώτης

[dimakis]

Είναι ωραίες οι προτάσεις δάσκαλε, αλλά γιατί τις ακούμε εδώ και όχι στην πρόσφατη αναμόρφωση του προγράμματος σπουδών;

Οι προτάσεις υπήρχαν και στην πρόσφατη αναμόρφωση, εκτός της πρώτης που χρειάστηκε χρόνος για να ωριμάσει.
Υπήρχαν κι άλλες. Διάφορες και ωραίες.
Αλλά όπως είναι φανερό από το ... νεογέννητο, μάλλον οι αντοχές του Τμήματος -διδασκόντων τε και διδασκομένων- μέχρις εκεί φτάνουν.