Φιλοσοφικά Κείμενα

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Πληροφορίες Καθηγητών]

Πληροφορίες Καθηγητών

[Zarathoustra]

Σύμφωνα με το ευρετήριο ο Hugo Gering(1847-1925) είναι "Γερμανός λόγιος και ιστορικός,μεσαιωνοδίφης,μεταφραστής στα γερμανικά πολλών σκαδιναβικών σάγκα".

Το γεγονός ότι το όνομα παραπέμπει στον Hermann Göring είναι μια ενδιαφέρουσα σύμπτωση(ή μήπως όχι??).

Πάντως γενικά το κείμενο είναι εξολοκλήρου του μπόρχες.Το παραπλανητικό σχόλιο στο τέλος είναι και αυτό μέρος της ιστορίας.

[Karaμazoβ]

Σύμφωνα με το ευρετήριο ο Hugo Gering(1847-1925) είναι "Γερμανός λόγιος και ιστορικός,μεσαιωνοδίφης,μεταφραστής στα γερμανικά πολλών σκαδιναβικών σάγκα".

Το γεγονός ότι το όνομα παραπέμπει στον Hermann Göring είναι μια ενδιαφέρουσα σύμπτωση(ή μήπως όχι??).

Εντυπωσιακή συμπτωση! Απο δώ και μπρος γράφε και το μικρό όνομα...

Πάντως γενικά το κείμενο είναι εξολοκλήρου του μπόρχες.Το παραπλανητικό σχόλιο στο τέλος είναι και αυτό μέρος της ιστορίας.

Ενδιαφέρουσα τεχνική, αλλα εχω υπόψιν μου ελαχιστους που την κανουν... Δίνει μια αίσθηση οτι το κείμενο ειναι όντως πραγματικό...

[sminias_hlektromhxanikos]

Δεν αντέχω να περάσει μέρα και να μην γίνω λίγο...προβοκάτορας. Να η σημερινή μου "προβοκάτσια":

Ωραία όλα τα κείμενα που αναρτώνται εδώ. Λογοτεχνικά, κοινωνιολογικά, θεολογικά και άλλα. Αλλά, αν εξαιρέσουμε τον Νίτσε, την Φιλοσοφία που την είδατε? Γιατί πολλά απο όσα γράφονται εδώ, κατά την αυστηρή Φιλοσοφία, είναι απλά α-νόητα. Στερούνται δηλαδή νοήματος, όπως θα έλεγε ο θείος Frege και θα συγκατένευε και ο φίλος μας ο Wittgenstein.

Πολύ βιασμένη έννοια αυτή η ρημάδα η Φιλοσοφία...

[Wanderer]

Ο καθένας αντιλαλβάνεται την έννοια της φιλοσοφίας διαφορετικά. Γιατί, τα κείμενα του Πάουλο Κοέλο έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα αυτά του Νίτσε; Ή το "Εγχειρίδιο του Πολεμιστή του Φωτός" θεωρείς πως δεν είναι φιλοσοφικό κείμενο;

[sminias_hlektromhxanikos]

Ο καθένας αντιλαλβάνεται την έννοια της φιλοσοφίας διαφορετικά.

Ε, αν είναι έτσι, τότε η Φιλοσοφία δεν είναι Επιστήμη, αφου μια επιστήμη έχει σαφή όρια, κανόνες, μεθοδολογίες κλπ. Δεν αποκλείεται η ύπαρξη "σχολών" στους κόλπους μιας επιστήμης, οι οποίες ακολουθούν διαφορετικές μεθόδους, αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι το ίδιο.

Γιατί, τα κείμενα του Πάουλο Κοέλο έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα αυτά του Νίτσε; Ή το "Εγχειρίδιο του Πολεμιστή του Φωτός" θεωρείς πως δεν είναι φιλοσοφικό κείμενο;

Το να μιλάω αλληγορικά, να "περνάω" υψηλά νοήματα και να χρησιμοποιώ ωραίες λέξεις ή φράσεις, δεν με κάνει Φιλόσοφο, ούτε αυτά που γράφω τα κάνει Φιλοσοφικά κείμενα. Με κάνει λογοτέχνη, συγγραφέα, ποιητή,  αλλά πάντως όχι Φιλόσοφο.
Ο Νίτσε έχει γράψει και καλύτερα κείμενα απο αυτά που παρατίθενται. Αυτά που έχετε εδώ, είναι ίσως τα πιο γνωστά, αλλά ίσως όχι τα πιο Φιλοσοφικά.

Προτείνω σαν εισαγωγή για όποιον θέλει να μελετήσει Φιλοσοφία, το "Principles of Human Knowledge" του George Berkeley, τον "Θεαίτητο ή περί επιστήμης" του Πλάτωνα, τα "Ηθικά Νικομάχεια" του Αριστοτέλη, το "Η δομή των Επιστημονικών Επαναστάσεων" του Thomas Kuhn, τον "Tractatus" του Ludwig Wittgenstein, το "Criticism and Growth of Knowledge"  του Imre Lakatos.

Αξιοσημείωτα είναι και τα κείμενα του Frege, ο οποίος θέτει τα θεμέλια της αριθμητικής, ορίζοντας το μηδέν, το ένα και μετά τους υπόλοιπους αριθμούς. Εκεί βλέπει κανείς και ένα λαμπρό παράδειγμα α-νοησίας, αφού ενώ όλοι χρησιμοποιούσαν αριθμούς, κανείς δεν τους είχε θεμελιώσει λογικά, και η Αριθμητική οριζόταν περίπου ώς "αυτό που κάνουν οι μαθηματικοί".

Κλείνω εδώ, και παραθέτω ένα απο τα πολλά κείμενα που κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο του Imre Lakatos, Φινλανδού Φιλοσόφου, ο οποίος εισήγαγε την έννοια του επιστημονικού προγράμματος, πότε είναι προοδευτικό, πότε εκφυλισμένο και πότε παύει να υπάρχει:
http://www.stephenjaygould.org/ctrl/lakatos_prediction.html

[Wanderer]

το τελικό αποτέλεσμα είναι το ίδιο.

τώρα σοβαρά μιλάς; Ειδικά στη Φιλοσοφία το αποτέλεσμα δεν είναι καθόλου το ίδιο.

[sminias_hlektromhxanikos]

το τελικό αποτέλεσμα είναι το ίδιο.

τώρα σοβαρά μιλάς; Ειδικά στη Φιλοσοφία το αποτέλεσμα δεν είναι καθόλου το ίδιο.

Βέβαια, αφού η Φιλοσοφία σε πολύ λίγα έχει καταλήξει σε κάποιο τελικό αποτέλεσμα...!

Αν μιλούσα Λακασιανά, θα έλεγα πως είναι ένα Πρόγραμμα εν εξελίξει, και αυτοδικαίως προοδευτικό, αφού ενώ μεταβάλλεται το πλέγμα των ιδεών, ο πυρήνας του παραμένει ο ίδιος.

[Zarathoustra]

Να και το απόλυτο link φιλοσοφίας(πραγματικής):

http://plato.stanford.edu
Blow your mind...

(Σμηνία μου άνοιξες τα μάτια με την αναφορά σου στον Frege!!)

[Wanderer]

το τελικό αποτέλεσμα είναι το ίδιο.

τώρα σοβαρά μιλάς; Ειδικά στη Φιλοσοφία το αποτέλεσμα δεν είναι καθόλου το ίδιο.

Βέβαια, αφού η Φιλοσοφία σε πολύ λίγα έχει καταλήξει σε κάποιο τελικό αποτέλεσμα...!

Αν μιλούσα Λακασιανά, θα έλεγα πως είναι ένα Πρόγραμμα εν εξελίξει, και αυτοδικαίως προοδευτικό, αφού ενώ μεταβάλλεται το πλέγμα των ιδεών, ο πυρήνας του παραμένει ο ίδιος.

οκ, μάλλον το παρερμήνευσα, αν και θα έπρεπε τότε να πεις: ο πυρήνας παραμένει ο ίδιος και όχι πως το τελικό αποτέλεσμα είναι το ίδιο.

[sminias_hlektromhxanikos]

(Σμηνία μου άνοιξες τα μάτια με την αναφορά σου στον Frege!!)

Σε ποιό επίπεδο? Είχες διαβάσει και δεν το πολυκατάλαβες? Αναρωτιώσουν πως θεμελιώνεται λογικά η αριθμητική?

Κρίμα που δεν είστε Αθήνα. Κάθε Παρασκευή 3-6 έχουμε διάλεξη στο Ε.Μ.Π. στην πατησίων για αυτά τα θέματα απο τον κ. Μπαλτά, ο οποίος θεωρείται κορυφαίος του είδους...

το τελικό αποτέλεσμα είναι το ίδιο.

τώρα σοβαρά μιλάς; Ειδικά στη Φιλοσοφία το αποτέλεσμα δεν είναι καθόλου το ίδιο.

Βέβαια, αφού η Φιλοσοφία σε πολύ λίγα έχει καταλήξει σε κάποιο τελικό αποτέλεσμα...!

Αν μιλούσα Λακασιανά, θα έλεγα πως είναι ένα Πρόγραμμα εν εξελίξει, και αυτοδικαίως προοδευτικό, αφού ενώ μεταβάλλεται το πλέγμα των ιδεών, ο πυρήνας του παραμένει ο ίδιος.

οκ, μάλλον το παρερμήνευσα, αν και θα έπρεπε τότε να πεις: ο πυρήνας παραμένει ο ίδιος και όχι πως το τελικό αποτέλεσμα είναι το ίδιο.

Εντάξει, μην κλάψεις κι όλας...έτσι είναι η Φιλοσοφία...άπιαστη!!! 8)

[Wanderer]

Εντάξει, μην κλάψεις κι όλας...έτσι είναι η Φιλοσοφία...άπιαστη!!! 8)

Είναι μια σκέψη ταξιδιάρα και πλανεύτρα μελωδία...(αυτή η φράση είναι copyright ενός φίλου που είχα γνωρίσει κάποτε)

[apostolos1986]

Δρόμοι

ΡΟΥΣΣΟΣ ΒΡΑΝΑΣ

Το χάσμα...

... που χωρίζει τη γερμανική πολιτική από τον γερμανικό λαό ποτέ δεν ήταν μεγαλύτερο στη μεταπολεμική ιστορία της χώρας. Σύμφωνα με δημοσκόπηση του ινστιτούτου Forsa για λογαριασμό του περιοδικού «Στερν», 82% των Γερμανών νιώθουν απογοητευμένοι από την πολιτική. Και ολοένα και περισσότεροι αμφιβάλλουν ότι αυτό θα μπορούσε να αλλάξει με εκλογές.

Τα γερμανικά...

... κόμματα χάνουν συνεχώς μέλη. Το 2006, την τελευταία φορά που μετρήθηκαν τα μέλη της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης, βρέθηκε πως ήταν 561.070. Δηλαδή κατά ένα τρίτο λιγότερα από όσα το 1991, λίγο μετά τη γερμανική ενοποίηση, όταν είχαν φτάσει τα 750.000. Ακόμη πιο εντυπωσιακές είναι οι απώλειες του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος. Το 1998, όταν το κόμμα συγκυβερνούσε με τους Πράσινους υπό την ηγεσία του Γκέρχαρντ Σρέντερ, είχε 755.000 μέλη. Στα τέλη της χρονιάς που έφυγε, δεν είχαν απομείνει παραπάνω από 561.000. Και στα δύο μεγάλα γερμανικά κόμματα τα περισσότερα μέλη είναι άνθρωποι που έχουν ξεπεράσει την ηλικία των 60 ετών.

Γνωστή...

... τηλεοπτική εκπομπή στη Γερμανία με πολιτική θεματολογία ασχολήθηκε με αυτό το ζήτημα την περασμένη εβδομάδα. Η παρουσιάστρια Σαμπίνε Κρίστιανσεν έθεσε το θέμα: «ʼραγε η πολιτική παίρνει τους πολίτες στα σοβαρά;». Όπως είπαν οι καλεσμένοι της, υπάρχει κάτι που έμεινε απαράλλαχτο και στους δύο συνασπισμούς που τα τελευταία χρόνια κυβέρνησαν τη χώρα: η αδιαφορία για τα κοινωνικά ζητήματα. Από το 1998 μέχρι το 2005, μια πρωτοφανής αναδιανομή του πλούτου σάρωσε τη χώρα. Στους εργοδότες παραχωρήθηκαν φοροαπαλλαγές δισεκατομμυρίων, ενώ στους εργαζομένους και ιδιαίτερα στους ανέργους έγιναν «γενναίες» περικοπές στα κοινωνικά επιδόματα. Όταν εκδηλώθηκαν ισχυρές λαϊκές αντιδράσεις γι' αυτά τα μέτρα, ο Σρέντερ διέλυσε τη Βουλή και ανέλαβαν οι Χριστιανοδημοκράτες. Έκτοτε, οι προεκλογικές υποσχέσεις του 2005 έχουν μπει στο ράφι και νέα μέτρα απογοητεύουν καθημερινά τον λαό: 3% αύξηση του φόρου προστιθέμενης αξίας, αύξηση κατά δύο χρόνια του ορίου ηλικίας για συνταξιοδότηση, περικοπές των επιδομάτων ανεργίας, φοροαπαλλαγές των βιομηχάνων. Δεν είναι να απορεί κανείς που η γερμανική βιομηχανία ξανάγινε την περασμένη χρονιά η «ατμομηχανή» της Ευρώπης. Με τόσο περιορισμό του κόστους της εργασίας, έχει τεράστια περιθώρια για κέρδη. Πόσα όμως από αυτά τα κέρδη θα αποδοθούν σε εκείνους που υποβάλλονται στις θυσίες;

Στην εκπομπή...

... της Σαμπίνε ο Γκρεγκόρ Γκίζι, αρχηγός του νεοσύστατου Αριστερού Κόμματος, έκανε την παρατήρηση ότι αυξάνεται η λαϊκή δυσαρέσκεια για το πολιτικό σύστημα. Ο Γκίζι είπε στους συναδέλφους του Χριστιανοδημοκράτες και Σοσιαλδημοκράτες ότι είναι δική τους ευθύνη «να ξανακάνουν τη δημοκρατία γοητευτική». «Στην Ελβετία», είπε, «ισχύει μια παμπάλαια αρχή: οι εκατομμυριούχοι δεν χρειάζονται τη σύνταξη, αλλά το σύστημα των συντάξεων χρειάζεται τους εκατομμυριούχους». Το κακό είναι πως, όταν τους χρειάζεται κανείς, είναι δύσκολο να τους βρει.


ΤΑ ΝΕΑ

[Turambar]

Το μοντέλο καταρρέει.

Τα διπολικά αντιπροσωπευτικά (ολιγαρχία της εικόνας) καθεστώτα θα αντικατασταθούν από λαϊκιστικές κυριαρχίες (δικτατορία της εικόνας) τύπου μπερλουσκόνι.


Τα μπερλουσκονοειδή δεν έχουν δείξει ακόμα τα δόντια τους. Ευτυχώς τουλάχιστον στην Ιταλία παρά ήταν ο τύπος βλάκας.


Για να δούμε όμως.
Η συνέχεια επί της κεφάλας μας.

[Karaμazoβ]

[...]

Είδε κάποιον που ξαπόσταινε δίπλα στο μονοπάτι που διάβαινε - ήταν ένας ψηλός, μαυροφορεμένος άνδρας με ξερακιανό κάτωχρο πρόσωπο - η εικόνα του τού ήταν αποκρουστική. Στράφηκε προς την καρδιά του και της είπε: "Αλίμονο,εδω μπροστά μου στέκεται μεταμφιεσμένη η ίδια η θλίψη, που μου δίνει την εντύπωση πως μοιάζει με παπά. Τι να θέλει στο βασίλειο μου;..."

"Όποιος κι αν είσαι οδοιπόρε" είπε,"βοήθησε έναν άνδρα που έχασε το δρόμο του, ένα αναζητητή, ένα γέρο άνδρα που εύκολα θα μπορούσε να πάθει κάποιο κακό εδώ.
Για μένα τούτος ο κόσμος είναι παράξενος και μακρινός.ʼκουσα τα ουρλιαχτα των άγριων ζώων κι αυτός που θα μπορούσε να με προστατέψει δεν υπάρχει πια.
Γύρευα τον τελευταίο ευσεβή άνδρα, έναν άγιο ερημιτη που ζώντας 'απομωνομένος μες το δάσος του' δεν έχει ακούσει τίποτα απο αυτό που γνωρίζει πια ολάκερος ο κόσμος".

"Και τι είναι αυτό που ξέρει όλος ο κόσμος;" ρώτησε ο Ζαρατούστρα. "Μη θες να πείς πως ο παλιός Θεός που σε αυτόν πιστευε ο κόσμος όλος, δεν υπάρχει πιά;"

"Το είπες και μόνος σου οδοιπόρε", αποκρίθηκε ο γέρος άνδρας με βαριά καρδιά."Και να ξέρεις οτι εγω υπηρέτησα αυτόν τον παλιό Θεο μέχρι την τελευταία του στιγμή.
Τωρα πια δεν έχω εργασία, δεν έχω αφέντη, αλλα δεν είμαι ελεύθερος και μήτε στάλα ευτυχισμένος παρα μόνο όταν βυθίζομαι στις αναμνήσεις μου.
Γι'αυτό σκαρφάλωσα σε τούτα τα βουνα, μήπως μπορέσω να κάμω μια γιορτή  και να προσφέρω στον εαυτό μουαυτό που αρμόζει στο παλιό Πάπα και πατέρα της εκκλησίας - έχε στο νου οτι ειμαι ο τελευταίος Πάπας- επιθυμώ μια γιορτή ευλαβικών αναμνήσεων και θείας λειτουργίας"...

"Τον υπηρέτησες ως το τέλος;" ρώτησε ο Ζαρατούστρα σκεπτικός, μετά απο μια μακρόπνοη σιωπή."Γνωρίζεις πώς πέθανε; Είναι αλήθεια όσα λένε οτι τον έπνιξε ο οίκτος- ότι είδε πώς παραδόθηκε ο άνθρωπος στο σταυρό και δεν μπόρεσε να το αντέξει, οτι η αγάπη του για την ανθρωπότητα ήταν η κόλαση που έγινε στο τέλος ο θάνατός του;"

Αντί όμως να απαντήσει με λόγια ο παλιος Πάπας άφησε το βλέμμα του να απλωθεί στον ορίζοντα καθώς το πρόσωπο του σκοτείνιασε απο θλίψη.

"Ασ΄τον να φύγει", είπε ο Ζαρατούστρα αφού συλλογίστηκε για ώρα κοιτώντας επίμονα τα μάτια του γέρου άνδρα.
"ʼφησε τον, έτσι κι αλλιώς έχει πεθάνει.Και παρόλο που σε τιμά να τον επαινείς αυτόν  τον πεθαμένο, ξέρεις καλά, όπως κι εγώ το ξέρω, ποιό ήταν το ποιόν του και τι παράξενους δρόμους ακολούθησε".

"Μόνο τρία μάτια πρέπει να μείνουν μάρτυρες αυτού που θα πώ", αποκρίθηκε ο γέρος Πάπας με ευδιάθετο τόνο(γιατί ήταν τυφλός απο το ένα μάτι), " αλλά γνωρίζω πολύ καλύτερα κι από τον ίδιο το Ζαρατούστρα το ποιόν του Θεού, και με το δίκιο μου.
Η αγάπη μου ηταν στην διάθεσή του για αμέτρητα χρόνια, η θέλησ'η του ήταν θέλησή μου. Ένας καλός υπηρέτης όμως ξέρει τα πάντα και πολλά περισσότερα ακομα που ο κύριος του τα κρύβει κι απο τον ίδιο του τον εαυτό.
Ήταν ένας μυστικός Θεός και μυστήριο καλυπτε όλη του την ύπαρξη. Αληθινά, ακόμα και ο τρόπος που απέκτησε το γιό του ήταν δόλιος. Στην πύλη της θρησκείας του στέκεται η μοιχεία.
Οσοι τον λατρεύουν ως Θεό της αγάπης υπονομεύουν την αξία της αγάπης. Μην δεν ήθελε ο Θεός αυτός να είναι και κριτής; Οταν αγαπά ομως κανείς, δεν λογαριάζει ανταμοιβή και τιμωρία.
Ως νέος αυτός ο Θεός απο την Ανατολή ήταν σκληρός και εκδικητικός.και έχτισε μια κόλαση για να διασκεδάζουν οι ευνοούμενοί του.
Με τα χρόνια όμως γέρασε, έγινε μαλακός, συγκαταβατικός και ευσπλαχνικός, και θύμιζε περισσότερο παππού παρά πατέρα, και πιότερο ακόμα μια ανήμπορη γριά γιαγιά που δεν μπορεί να σύρει τα πόδια της.
Μαζεύτηκε έτσι ανίσχυρος και κακομοίρης στη γωνιά του τζακιού του, παραδομένος στη δυσφορία που του προκαλούσε η αδυναμία των ποδιών του, χωρίς σταγόνα πλεον ενδιαφέροντος και υπομονής για τον κόσμο, αποκαμωμένος χωρίς ίχνος θέλησης για δράση, μέχρι που τον έπνιξε ασφυκτικά η υπέρμετρη ψυχοπόνια του".

[...]

Τάδε Έφη Ζαρατούστρα, Μέρος Τέταρτο "Εκτός Υπηρεσίας"

 

[Karaμazoβ]

Για τον Νιτσε,τελικά, ισχύει η παροιμία "Παπά παιδί, διαόλου εγγόνι" ...