[C++] Άσκηση E - 2014/2015 - Προθεσμία 30/11/2014

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[ονόματα των αρχείων]

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads

με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[vasilis94]

Άσκηση Ε

         Σε ένα χυτήριο υπάρχει μια σειρά από παραγγελίες που πρέπει να εκτελεστούν. Η παραγγελίες εκτελούνται σύμφωνα με μια σειρά προτεραιότητας που έχει καθοριστεί από πριν. Τα τεμάχια των παραγγελιών διαφέρουν ως προς το σχήμα ή και τις διαστάσεις τους ενώ δεν ενδιαφέρει είδος του μετάλλου που θα χρησιμοποιηθεί. Στο χυτήριο υπάρχουν διάφορες ποσότητες μετάλλων που χρησιμοποιούνται για την χύτευση των τεμαχίων. Η σειρά με την οποία χρησιμοποιείται το κάθε μέταλλο είναι και αυτή προκαθορισμένη. Η διαδικασία που ακολουθείται για την εκτέλεση των παραγγελιών απαιτεί να κατασκευαστούν πρώτα όλα τα τεμάχια της παραγγελιάς που έχει προτεραιότητα χρησιμοποιώντας, με τη σειρά που έχει προκαθοριστεί, τα  αποθέματα των μετάλλων που υπάρχουν στο χυτήριο. Η διαδικασία συνεχίζεται με την επόμενη παραγγελία μέχρι να εκτελεστούν όλες οι παραγγελίες ή να τελειώσουν τα αποθέματα μετάλλων που υπάρχουν στο χυτήριο.
         Να γραφεί το λογισμικό στο οποίο να ορίζεται η κλάση material τα αντικείμενα τις οποίας να υλοποιούν τα διαφορετικά μέταλλα πού υπάρχουν στο χυτήριο. Με τη δημιουργία αντικειμένων στον τύπο της κλάσης να διαβάζεται η ποσότητα του αντίστοιχου μετάλλου καθώς και το ειδικό του βάρος.
         Στο λογισμικό να ορίζεται ακόμη η συνάρτηση production(…) η οποία να εκτυπώνει τη διαδικασία με την οποία θα εκτελεστούν οι παραγγελίες. Η συνάρτηση να υπολογίζει και να εκτυπώνει τον αριθμό και τον τύπο των τεμαχίων που θα κατασκευαστούν από το κάθε μέταλλο μέχρι να τελειώσουν όλες οι παραγγελίες ή να εξαντληθούν τα αποθέματα μετάλλων που διαθέτει το χυτήριο. Η συνάρτηση να είναι ανεξάρτητη από τον αριθμό και τον τύπο των τεμαχίων που πρόκειται να κατασκευαστούν.
         Ως εφαρμογή να οριστούν οι κλάσεις product1 και product2 που να υλοποιούν δύο διαφορετικού σχήματος τεμάχια που πρέπει να κατασκευάσει το χυτήριο. Τα αντικείμενα της κλάσης product1 είναι κύλινδροι για κάθε έναν από τους οποίους είναι γνωστή η ακτίνα της βάσης και το ύψος, καθώς και ο αριθμός των τεμαχίων που πρέπει να κατασκευαστούν. Τα αντικείμενα της κλάσης product2 είναι κύβοι για κάθε έναν από τους οποίους είναι γνωστή η πλευρά καθώς και ο αριθμός των τεμαχίων που πρέπει να κατασκευαστούν. Κατά την δημιουργία των αντικειμένων στους τύπους των πιο πάνω κλάσεων να διαβάζεται ο αριθμός των τεμαχίων και όλα τα απαραίτητα στοιχεία για τον υπολογισμό του όγκου του τεμαχίου που υλοποιεί το αντικείμενο. Οι κλάσεις να διαθέτουν τις κατάλληλες συναρτήσεις για τον υπολογισμό του όγκού του μετάλλου που θα απαιτηθεί για την κατασκευή του κάθε τεμαχίου.
        Η συνάρτηση main του προγράμματος να ορίζει έναν πίνακα από 5 αντικείμενα τύπου material τα οποία να υλοποιούν τα μέταλλα που διαθέτει το χυτήριο. Στη συνέχεια, αφού οριστούν, ένας πίνακας με 5 αντικείμενα τύπου product1 και ένας πίνακας με 4 αντικείμενα τύπου product2, να καλείται η συνάρτηση production(), για τα 9 αυτά αντικείμενα, για να εκτυπώσει τη διαδικασία με την οποία θα εκτελεστούν οι παραγγελίες.

Βοηθητικές παρατηρήσεις:

Η συνάρτηση production() να καλείται μια μόνο φορά.
Για την κατασκευή των τεμαχίων δεν επιτρέπεται η ανάμιξη των μετάλλων.

[K]

πως δύναται να υπάρξει δυναμική συνάρτηση χωρίς κληρονομικότητα?

[ablaoublas]

'Αλλος ένας γρίφος για εκφώνηση
Ποια θα είναι η βασική κλάση και τι θα περιέχει ;

[Kthulu]

Έχει κανεις ιδεα για το πως θ υλοποιηθει η συναρτηση και πως στο καλο θα μαθουμε ποια ειναι η προτεραιοτητα;

[mrboombastic]

Τα τεμάχια κάθε παραγγελίας θα είναι φτιαγμένα απ΄το ίδιο υλικό;

[airguitar]

η κλαση material θα εχει 5 κλασεις παραγωμενες απο αυτη οπου καθε μια απο τις 5 ειναι ενα διαφορετικο μεταλο ?

[Kthulu]

η κλαση material θα εχει 5 κλασεις παραγωμενες απο αυτη οπου καθε μια απο τις 5 ειναι ενα διαφορετικο μεταλο ?

Όχι φυσικά. Μια κλάση θα ειναι και θα οριζεις 5 αντικειμενα αυτης της κλασης,τα οποια θα ειναι τα διαφορετικα μεταλλα

[Kthulu]

Η προτεραιότητα κατασκευής είναι η ίδια με την σειρα που δηλωνονται τα αντικειμενα με πρωτο τα product1 και μετα το product2 ; Για τα μεταλλα επισης; Ή η προτεραιότητα δηλώνεται κάπως αλλιώς μέσα στο πρόγραμμα;;

[airguitar]

πως θα υπολογιζει η συναρτηση τον αριθμό και τον τύπο των τεμαχίων που θα κατασκευαστούν από το κάθε μέταλλο ??

[K]

Τελικά μεχρί πόσες εργασίες μπορείς να μην παραδώσεις ηλεκτρονικά στον Κορτέση χωρίς να κοπείς ;
Η εργασία Ε είναι απάλευτηηηηηη 

2

για την Ε δες τις αντίστοιχες από προηγούμενα έτη

Μπορείς να εξηγήσεις γιατί στη λύση του κάνει τη δέσμευση μνήμης με αυτόν τον τρόπο:
product **P;
int Np=0;
product::product()
{
if(Np==0){
P=(product **)malloc(sizeof(product *));
if(P==NULL){
cout<<"Δεν υπάρχει αρκετή διαθέσιμη μνήμη (θέση 1)\n";
exit(1);
}
P[0]=this;
Np++;
}
else{
Np++;
P=(product **)realloc(P,Np*sizeof(product *));
if(P==NULL){
cout<<"Δεν υπάρχει αρκετή διαθέσιμη μνήμη (θέση 2)\n";
exit(1);
}
P[Np-1]=this;
}
}

[Vlassis]

πως δύναται να υπάρξει δυναμική συνάρτηση χωρίς κληρονομικότητα?

Χρειαζεται τελικα virtual ή οχι??
Το οτι σχεδον κανεις δεν απανταει στις ερωτησεις απολυτα λογικο με τετοια εκφωνηση 

[BabisI]

πως δύναται να υπάρξει δυναμική συνάρτηση χωρίς κληρονομικότητα?

Χρειαζεται τελικα virtual ή οχι??
Το οτι σχεδον κανεις δεν απανταει στις ερωτησεις απολυτα λογικο με τετοια εκφωνηση 

Ναι χρειάζεται,επειδή θέλει ανεξαρτησία της συνάρτησης από τον τύπο/είδος της παραγγελίας.Για να υπολογίζεις τον κάθε όγκο,να εμφανίζεις τι είναι το είδος κλπ θα πρέπει να καλούνται virtual αντίστοιχες συναρτήσεις.Εδώ φυσικά ξέρουμε εκ των προτέρων ότι τα 5 πρώτα είναι κύλινδροι  και τα υπόλοιπα 4 κύβοι,αλλά γενικά δεν ξέρεις τι παίρνεις από τη main,αν πχ ο πίνακας είχε 3 κυλίνδρους,5 κύβους,9 κυλίνδρους κλπ για 100 αντικείμενα,θα έπρεπε κάθε φορά να ξέρεις τι διαχειρίζεσαι.

[c0ndemn3d]

Τελικά μεχρί πόσες εργασίες μπορείς να μην παραδώσεις ηλεκτρονικά στον Κορτέση χωρίς να κοπείς ;
Η εργασία Ε είναι απάλευτηηηηηη 

2

για την Ε δες τις αντίστοιχες από προηγούμενα έτη

Μπορείς να εξηγήσεις γιατί στη λύση του κάνει τη δέσμευση μνήμης με αυτόν τον τρόπο:
product **P;
int Np=0;
product::product()
{
if(Np==0){
P=(product **)malloc(sizeof(product *));
if(P==NULL){
cout<<"Δεν υπάρχει αρκετή διαθέσιμη μνήμη (θέση 1)\n";
exit(1);
}
P[0]=this;
Np++;
}
else{
Np++;
P=(product **)realloc(P,Np*sizeof(product *));
if(P==NULL){
cout<<"Δεν υπάρχει αρκετή διαθέσιμη μνήμη (θέση 2)\n";
exit(1);
}
P[Np-1]=this;
}
}

Καταρχάς έχει ορίσει ένα αντικείμενο τύπου product**. Όπως βλέπεις, χρησιμοποιείται για να κρατήσει pointers σε αντικείμενα τύπου product. Σκέψου:

• Δεν γνωρίζουμε πόσα αντικείμενα τέτοια έχουμε (από εκτέλεση σε εκτέλεση διαφέρει).
• Ο constructor καλείται πολλές φορές.

Καλώ πρώτη φορά τον constructor, άρα ο πίνακας δεν έχει αντικείμενα. Ωραία, σου λέει. Θα δεσμεύσω χώρο για ένα αντικείμενο και θα βάλω το οριζόμενο αντικείμενο εκεί. Αυξάνω τη μεταβλητή Np για να δείξω ότι ορίστηκε ακόμα ένα αντικείμενο.

Μετά καλώ δεύτερη ή ν-οστή φορά. Αυτή τη φορά κάνουμε realloc γιατί έχουμε ήδη δεσμευμένο χώρο και αντικείμενα που δεν πρέπει να χάσουμε!

Τώρα θα πεις <<μάγκα μου, το κατάλαβα, αλλά γιατί έτσι;>>.

1) Έχουμε έναν γενικό πίνακα για να αποθηκεύουμε τα αντικείμενα γιατί δεν ξέρουμε πόσα θα είναι.
2) Ακόμη δεν ξέρουμε τι τύπου θα είναι. Αυτό είναι που λέμε ανεξαρτησία προγράμματος, με την έννοια ότι εγώ θα πάρω τον κώδικα, θα βάλω άλλη μια κλάση (κληρονομημένη προφανώς από την αρχική μας) και το πρόγραμα θα δουλεύει μια χαρά. Για αυτό αποθηκεύω τους pointers! Άμα δεις τη θεωρία αυτό επιτρέπεται (δηλαδή να είναι διαφορετική κλάση), εφόσον οι κλάσεις κληρονομούνται από την ίδια!

[K]

Τελικά μεχρί πόσες εργασίες μπορείς να μην παραδώσεις ηλεκτρονικά στον Κορτέση χωρίς να κοπείς ;
Η εργασία Ε είναι απάλευτηηηηηη 

2

για την Ε δες τις αντίστοιχες από προηγούμενα έτη

Μπορείς να εξηγήσεις γιατί στη λύση του κάνει τη δέσμευση μνήμης με αυτόν τον τρόπο:
product **P;
int Np=0;
product::product()
{
if(Np==0){
P=(product **)malloc(sizeof(product *));
if(P==NULL){
cout<<"Δεν υπάρχει αρκετή διαθέσιμη μνήμη (θέση 1)\n";
exit(1);
}
P[0]=this;
Np++;
}
else{
Np++;
P=(product **)realloc(P,Np*sizeof(product *));
if(P==NULL){
cout<<"Δεν υπάρχει αρκετή διαθέσιμη μνήμη (θέση 2)\n";
exit(1);
}
P[Np-1]=this;
}
}

Καταρχάς έχει ορίσει ένα αντικείμενο τύπου product**. Όπως βλέπεις, χρησιμοποιείται για να κρατήσει pointers σε αντικείμενα τύπου product. Σκέψου:

• Δεν γνωρίζουμε πόσα αντικείμενα τέτοια έχουμε (από εκτέλεση σε εκτέλεση διαφέρει).
• Ο constructor καλείται πολλές φορές.

Καλώ πρώτη φορά τον constructor, άρα ο πίνακας δεν έχει αντικείμενα. Ωραία, σου λέει. Θα δεσμεύσω χώρο για ένα αντικείμενο και θα βάλω το οριζόμενο αντικείμενο εκεί. Αυξάνω τη μεταβλητή Np για να δείξω ότι ορίστηκε ακόμα ένα αντικείμενο.

Μετά καλώ δεύτερη ή ν-οστή φορά. Αυτή τη φορά κάνουμε realloc γιατί έχουμε ήδη δεσμευμένο χώρο και αντικείμενα που δεν πρέπει να χάσουμε!

Τώρα θα πεις <<μάγκα μου, το κατάλαβα, αλλά γιατί έτσι;>>.

1) Έχουμε έναν γενικό πίνακα για να αποθηκεύουμε τα αντικείμενα γιατί δεν ξέρουμε πόσα θα είναι.
2) Ακόμη δεν ξέρουμε τι τύπου θα είναι. Αυτό είναι που λέμε ανεξαρτησία προγράμματος, με την έννοια ότι εγώ θα πάρω τον κώδικα, θα βάλω άλλη μια κλάση (κληρονομημένη προφανώς από την αρχική μας) και το πρόγραμα θα δουλεύει μια χαρά. Για αυτό αποθηκεύω τους pointers! Άμα δεις τη θεωρία αυτό επιτρέπεται (δηλαδή να είναι διαφορετική κλάση), εφόσον οι κλάσεις κληρονομούνται από την ίδια!

Καταρχήν σε ευχαριστώ ειλικρινά φίλε που μπήκες στον κόπο να γράψεις ένα τόσο μεγάλο κείμενο για να μου απαντήσεις στην απορία. Το εκτιμώ ιδιαίτερα διότι το φόρουμ σιγά σιγά καταντάει νεκρό και η βοήθεια αν και αναγκαία είναι πλέον δυσεύρετη.
Μια μικρή διευκρίνιση μόνο πάνω σ' αυτό,ο pointer this  που δίνεται την δεύτερη φορά (διότι εν προκειμένω έχουμε 2 αντικείμενα) διαφέρει από αυτόν που δίνεται την πρώτη και κρατιέται ώστε μετά να γίνει το realloc?
Ρωτάω γιατί έχω δοκιμάσει να δεσμεύσω κατευθείαν 2 θέσεις στον **P εφόσον εδώ ξέρουμε το μέγεθος και να δώσω κατευθείαν και στις 2 τον this.Παρολ' αυτά το πρόγραμμα τρέχει λανθασμένα έτσι.

[c0ndemn3d]

Προφανώς! Γιατί το this αναφέρεται στο αντικείμενο το οποίο ορίζεται εκείνη τη στιγμή! Άρα αυτό που κάνεις είναι να βάλεις το ίδιο αντικείμενο 2 φορές σε 2 διαφορετικές θέσεις μνήμης. Η συνάρτηση αυτή εκτελείται μια φορά ανά αντικείμενο και το this προφανώς κάθε φορά κρατάει εκείνο το αντικείμενο.


Γενικά, εντάξει φαίνεται δύσκολο, αλλά εφόσον έχεις αρκετές απορίες, φρόντισε πρώτα να τελειώσεις την εργασία με τυφλοσούρτη και μετά να δεις τι κάνεις το κάθε κομμάτι της εργασίας (βάζει cout παντού για να δεις τι εκτελείται κάθε φορά).