ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΛΕΥΚΟ ΠΥΡΓΟ

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[height=400]

  Όταν ανεβάζουμε φωτογραφίες στις Ανακοινώσεις και Έκτακτα νέα, βάζουμε τη μεγαλύτερη πλευρά 400 (width=400 ή height=400 ). π.χ. [img height=400 (κλείνει η αγκύλη) 

[pandora]

οσο για το ευτυχως να σου θυμισω (αν ησουν τοτε στη σχολη) το συντονιστικο γ. συνελευσεων και καταληψεων το 2006 (ή το 2007?) το οποιο κρατησε 17 ωρες. δε λεω οτι κακως εγινε με αμεσοδημοκρατικο τροπο το συγκεκριμενο, αλλα αν λειτουργουσε ετσι η συνελευση του συλλογου θα υπηρχε χοντρο προβλημα.

ήμουν... και είχα παρακολουθήσει κάτι αντίστοιχο τότε (το "γενικό" συντονιστικό όλων των σχολών του ΑΠΘ)
μου άρεσε περισσότερο από τις σημερινές συνελεύσεις ....

και όπως είπε και χαριτωμένα ο Ζακ Στεφάνου στο facebook ... "Η συνέλευση στο σύνταγμα συνεχίζεται για 6η μέρα....Θέλει αρετή και τόλμη η δημοκρατία  "

[Social_waste]

βέβαια το ΚΚΕ είναι κόμμα που έχει έδρες στο κοινοβούλιο.... και ήταν και σε πολλές εξεταστικές επιτροπές οι οποίες υποτίθεται θα "ξεσκέπαζαν" σκάνδαλα... απέχοντας από αυτές και ταυτόχρονα μη βγάζοντας τίποτα στη φόρα για συγκεκριμένα σκάνδαλα που δεν μπορει να μην ήξερε ότι συμβαίνουν είναι συνένοχο (κάτι τέτοιο λέει ο Κύβος υποθέτω)

ε ναι ρε αλλα αυτο ειναι παλι το ιδιο:
αυτοι που επελεγα εγω μεχρι τωρα ειναι απατεωνες
αρα και αυτοι που επελεγαν ολοι οι ολοι ειναι απαταιωνες
και μαλιστα εξισου. εκτος και αν εχεις συγκεκριμενα περιστατικα
και υποθεσεις στο μυαλο σου. αλλα η αισθηση μου ειναι οτι οι πιο
πολλοι δεν εχουν.

(την 'απεναντι μπαντα'???)

[pandora]

βέβαια το ΚΚΕ είναι κόμμα που έχει έδρες στο κοινοβούλιο.... και ήταν και σε πολλές εξεταστικές επιτροπές οι οποίες υποτίθεται θα "ξεσκέπαζαν" σκάνδαλα... απέχοντας από αυτές και ταυτόχρονα μη βγάζοντας τίποτα στη φόρα για συγκεκριμένα σκάνδαλα που δεν μπορει να μην ήξερε ότι συμβαίνουν είναι συνένοχο (κάτι τέτοιο λέει ο Κύβος υποθέτω)

ε ναι ρε αλλα αυτο ειναι παλι το ιδιο:
αυτοι που επελεγα εγω μεχρι τωρα ειναι απατεωνες
αρα και αυτοι που επελεγαν ολοι οι ολοι ειναι απαταιωνες
και μαλιστα εξισου. εκτος και αν εχεις συγκεκριμενα περιστατικα
και υποθεσεις στο μυαλο σου. αλλα η αισθηση μου ειναι οτι οι πιο
πολλοι δεν εχουν.

εξίσου δεν είναι όλοι απατεώνες... αυτό όμως που ήθελα να πώ, είναι ότι αν με έβαζαν - εμένα πχ ως εκπρόσωπο κόμματος (λέμε τώρα  ) - σε μια εξεταστική επιτροπή, σίγουρα θα καθόμουν να βγάλω τα δικά μου συμπεράσματα και να μαζέψω ό,τι στοιχεία μπορέσω και δε θα έφευγα σαν Πόντιος Πιλάτος. Κι αυτό είναι ένα μόνο από τα πολλά παραδείγματα που υπάρχουν. Παρόλα αυτά δεν ασπάζομαι την άποψη ότι στο ΚΚΕ είναι απατεώνες, αλλά ότι όπως είπε ο Κύβος βλέπουν πράγματα εφόσον είναι μέσα στο κοινοβούλιο αλλά δε μιλούν, ίσως για δικούς τους κομματικούς λόγους. Και όλο αυτό το παράδειγμα για το ΚΚ ξεκίνησε από την αναφορά σου στον καπνιά... και πώς ήταν εντάξει απέναντι στον πασόκο... μην τα παραλέμε κιόλας... ο κάθε πολιτικός χώρος έχει σημεία που μπορείς να του κάνεις κριτική...

(την 'απεναντι μπαντα'???)

αυτούς που κρίνουν αυστηρά την κίνηση αυτή, γενικώς (είτε είναι αναρχικοί και το βρίσκουν απολιτίκ η φλωριά, είτε είναι αριστεροί, είτε είναι ο υπεύθυνος επικοινωνίας του mega, είτε είναι ο συντάκτης του lifo και πάει λέγοντας... άλλωστε είναι μύθος ότι μόνο η αριστερά τους κριτικάρει).

[png]

διαχωρίστηκαν κάποιες απαντήσεις, νέο θέμα: Αποκλείει το ΚΚΕ έξοδο από το ευρώ

[Paf1984]

Προοίμιο ελληνικού «Αργεντινάσο»

Οι συνεχιζόμενες καταλήψεις κεντρικών πλατειών και οι καθημερινές διαδηλώσεις, υπό την επίδραση του ισπανικού κινήματος των «Αγανακτισμένων», έφεραν μια ανοιξιάτικη αύρα στο μουντό σκηνικό της κοινωνικής κατατονίας. Η ανατροπή είναι ακόμη μακριά, αλλά η ρωγμή άνοιξε, το παραπέτασμα της απελπισίας σχίστηκε και μπορούμε να δούμε απέναντι έναν ορίζοντα ελπίδας.

Στο χρόνο που μεσολάβησε από την κήρυξη της Ελλάδας σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης γνωρίσαμε και άλλες κινηματικές εξάρσεις. Δύο είναι τα στοιχεία που κάνουν τη διαφορά: Πρώτον, η διάρκεια και αποφασιστικότητα του πλήθους, που αυτή τη φορά δεν κατέβηκε σε μια εικοσιτετράωρη απεργία ή μια πορεία χωρίς συνέχεια, αλλά ήρθε, όπως μπορούμε να προσδοκούμε, για να μείνει. Και δεύτερον, ότι αυτή τη φορά δεν πρόκειται τόσο για όλες τις φυλές των «συνήθων υπόπτων», όσο για τη μέχρι πρότινος σιωπηρή πλειοψηφία, για τους κοψοχέρηδες και των δύο μεγάλων κομμάτων. Στο συνδυασμό τους, τα δύο αυτά στοιχεία δημιουργούν την απόσταση ανάμεσα στα μεμονωμένα γεγονότα αντίστασης και στη γενική κρίση, έστω και εμβρυακού, ακόμη, χαρακτήρα.

Αυτή η καινούργια ποιοτικά κατάσταση είναι φυσικό να προκαλεί μια ορισμένη αμηχανία σε όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς. Αμηχανία όχι λόγω γραφειοκρατικής επιφύλαξης απέναντι σε οποιαδήποτε αυθόρμητη, πρωτόλεια, αντιφατική μορφή διαμαρτυρίας, αλλά λόγω της συναίσθησης του μεγέθους των προκλήσεων, λόγω της σοβαρότητας με την οποία κάθε αξιόμαχο πολιτικό ρεύμα οφείλει να προσεγγίζει το κοινωνικά καινούργιο. Με διάθεση να ακούσει προτού σκεφτεί, να σκεφτεί προτού μιλήσει, να αφομοιώσει κριτικά ό,τι καινούργιο δημιουργεί το πραγματικό κίνημα προτού επιχειρήσει να το επηρεάσει όπως ασφαλώς οφείλει, αν παίρνει σοβαρά τον εαυτό του και τους στόχους του.

Η πρόκληση ενός νέου ηγεμονικού μπλοκ

Κατά γενική εκτίμηση, την εμπροσθοφυλακή αυτού του νέου ρεύματος διαμαρτυρίας αποτελεί η μορφωμένη νεολαία επισφαλούς εργασίας (αυτό που οι θεωρητικοί του «πλήθους» αποκαλούν πρεκαριάτο- κογκνιταριάτο) 20- 35 ετών. Πρόκειται για μάζες ανθρώπων που είναι δύσκολο να ενοποιηθούν με τους παραδοσιακούς τρόπους. Οι άνεργοι, οι μερικά απασχολούμενοι, οι συμβασιούχοι, οι κούριερ και οι ντελιβεράδες δεν είναι εύκολο να συσπειρωθούν στα συνδικάτα, ακόμη κι αν αυτά δεν χαρακτηρίζονται από τα ακραία φαινόμενα γραφειοκρατικού εκφυλισμού που σημαδεύουν τις περισσότερες μεγάλες ομοσπονδίες. Όπως δεν είναι εύκολο να συγκινηθούν από τα κόμματα της Αριστεράς, τα οποία δεν έχουν βρει προγραμματικές απαντήσεις στα οξύτατα προβλήματα της νεολαίας της εργασιακής περιπλάνησης και της πνιγηρής (για παιδιά και γονείς) καθήλωσης στην οικογενειακή εστία (π.χ. ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα από την Πολιτεία) και τα οποία καταφέρνουν να ενωθούν για τον Κοσκωτά και τους δικαστικούς κώδικες, αλλά όχι για την επιβίωση της λαϊκής οικογένειας.

Παρόλη τη ρευστή του ταυτότητα, ίσως και εξαιτίας της, αυτός ο νεανικός πληθυσμός λειτουργεί ως το «κενό σημαίνον», ο αρχικός πυρήνας συμπύκνωσης της γενικευμένης κοινωνικής οργής, η οποία τροφοδοτείται από δύο βασικά ρεύματα: Τη μισθωτή εργασία και τα μεσαία στρώματα, τους “νοικοκυραίους” (για την ώρα, κυρίως των πόλεων και πολύ λιγότερο της υπαίθρου) τα οποία τους τελευταίους μήνες συνθλίβονται με επιταχυνόμενους ρυθμούς από το πάγωμα της αγοράς. Η συνάντηση των δύο ρευμάτων δίνει στην κοινωνική διαμαρτυρία την ορμή πραγματικού χείμαρρου, όπως έγινε στην Αργεντινή όταν οι καταλήψεις των εργοστασίων συναντήθηκαν με τους αγανακτισμένους καταθέτες των τραπεζών που έβλεπαν τις αποταμιεύσεις τους να εξανεμίζονται από το corralito.

Ασφαλώς, η διαπάλη για την ηγεμονία, έστω και όταν γίνεται στοιχειακά, αδιαμεσολάβητα από τα κόμματα, είναι αισθητή και δεν έχει ακόμη κριθεί- στο Σύνταγμα, εκφράστηκε, ιδίως τις πρώτες μέρες, με τη διάκριση μεταξύ της «πάνω πλατείας», με τις μούτζες και τους Ελληναράδες και της «κάτω πλατείας» της κατασκήνωσης και των λαϊκών συνελεύσεων. Σε κάθε περίπτωση, είναι η ασταθής ενότητα και διαπάλη αυτών των κοινωνικών ρευμάτων που διαμορφώνει εμβρυακές προϋποθέσεις «εθνικής κρίσης», απονομιμοποίησης κα ανατροπής όχι μόνο της κυβέρνησης, αλλά και ολόκληρου του πολιτικού συστήματος, διαμόρφωσης ενός νέου ηγεμονικού μπλοκ, που θα μπορέσει να σηκώσει στους ώμους του την ιστορική πρόκληση μιας ριζικής, κοινωνικής αναδιοργάνωσης.

Το επερχόμενο πολιτικό κραχ

Γιατί όμως τώρα; Ασφαλώς όχι επειδή προϋπήρξε η πλατεία Ταχρίρ στην Αίγυπτο (τα μεγάλης κλίμακας κοινωνικά κινήματα δεν διαδίδονται σαν ενδυματολογικές μόδες). Η ριζοσπαστικοποίηση του κοινωνικού περιβάλλοντος αποτελεί συνισταμένη διαφορετικών παραγόντων, τρεις από τους οποίους φαίνεται να είναι οι κυριότεροι.

Πρώτον, η «μετατροπή της ποσότητας σε ποιότητα» αναφορικά με τη συσσώρευση κοινωνικής δυσφορίας, απόγνωσης και οργής. Δεύτερον, η σταδιακή ωρίμανση των μαζών μέσα από τις ίδιες τις εξάρσεις και τις αποτυχίες του μαζικού κινήματος, η συνειδητοποίηση ότι απέναντι σε μια κατάσταση πραγματικά εκτάκτου ανάγκης, τα συνήθη μέσα του συνδικαλιστικού, διεκδικητικού αγώνα (επαναλαβανόμενες, σποραδικές απεργίες και πορείες) είναι ατελέσφορα και ότι μόνη ελπίδα βρίσκεται στον πανκοινωνικό, πολιτικό αγώνα με αποφασιστικότητα και δυναμισμό. Παρά τον ειρηνικό της χαρακτήρα και τις ενίοτε καρναβαλικές μορφές της (ο όρος δεν έχει τίποτα το υποτιμητικό, το αντίθετο), η κατάληψη της κεντρικής πλατείας της Αθήνας, απέναντι από τη Βουλή ενέχει σπερματικά στοιχεία αμφισβήτησης της κεντρικής εξουσίας, μετατροπής της πολιτικής διαμαρτυρίας σε καθεστωτική ρήξη.

Ο τρίτος και πιθανόν ο κυριότερος καταλύτης της κοινωνικής ανάφλεξης είναι η ταχύτατη απονομιμοποίηση του συμπλέγματος εξουσίας (πολιτικού συστήματος, μέσων ενημέρωσης και οικονομικής ολιγαρχίας) ενόψει της βέβαιης πλέον, ελεγχόμενης ή ανεξέλεγκης, χρεοκοπίας στην οποία οδηγείται η χώρα. Τώρα πια ουδείς έχει την αυταπάτη ότι μπορεί και να πρόκειται για ένα προσωρινό τούνελ από το οποίο κάποια στιγμή, σε ένα ή δύο χρόνια, θα βγούμε και αργά ή γρήγορα θα ανακτήσουμε το χαμένο έδαφος. Τώρα όλοι συνειδητοποιούν ότι έχουμε μπροστά μας ένα, δύο, τρία, πολλά Μνημόνια χωρίς ελπίδα ανάκαμψης κι ότι η «ισχυρή Ελλάδα» του ευρώ γίνεται το Μεξικό της Γερμανίας στη Μεσόγειο, με μια κυβέρνηση τόσο ασπόνδυλη και τόσο δουλική, που να γίνεται περίγελως των ισχυρών, σε σημείο που οι Financial Times να γράφουν, στο κύριο άρθρο τους, ότι «η Ελλάδα βγαίνει στο σφυρί».

Ο καχύποπτος παρατηρητής θα μπορούσε να θέσει το ερώτημα: Κι αν η πίεση των Ευρωπαίων είναι τόσο ασφυκτική που ακόμη κι αυτή η παραπαίουσα ολιγαρχία, ακόμη κι αυτή η ασπόνδυλη κυβέρνηση αισθάνεται υποχρεωμένη κάπου να σταθεί, κουτσά- στραβά στα πόδια της, κάτι να μηχανευτεί, κάτι τι να ψελίσει, λιγουλάκι να διαπραγματευθεί; Κι αν αυτά τα δημοσιεύματα του Spiegel, κι αυτές οι δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων περί πιθανής εξόδου από το ευρώ δεν είναι μόνο μέσα ψυχολογικού εκβιασμού προς τα μέσα, αλλά και διαπραγμάτευσης προς τα έξω (κατά το «μην πλησιάζετε άλλο, γιατί έχω λούσει με βενζίνη τα ρούχα μου και κρατάω αναπτήρα»); Μήπως κάτι τέτοιο πληροφορήθηκε ή οσμίσθηκε η Αλέκα Παπαρήγα, εξ ου και το αστροπελέκι της συνέντευξής της στον Παπαδάκη του ΑΝΤ1, όπου είπε ξαφνικά ότι η έξοδος από το ευρώ και η επιστροφή στη δραχμή υπό τις παρούσες συνθήκες θα είναι καταστροφή για τη χώρα; (Μια δήλωση η οποία, ακόμη κι αν είναι έτσι τα πράγματα, δεν παύει να αποτελεί ολίσθημα για τη γ.γ. του ΚΚΕ). Μήπως, τέλος, είναι γι αυτό που μέσα ενημέρωσης τα οποία έδρασαν ως κατ’εξοχήν πολιορκητικοί κριοί του Μνημονίου εμφανίζονται να «αγκαλιάζουν» τώρα το κίνημα των «Αγανακτισμένων»;

Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε εντελώς αυτό το ενδεχόμενο. Ωστόσο, το να περιμένει κανείς από αυτή την άθλια κυβέρνηση να αποκτήσει ξαφνικά τσαγανό και να ορθώσει έστω και υποτυπώδη αντίσταση στους πιστωτές της μοιάζει σαν να περιμένει τον Άγιο Βασίλη. Στην «καλύτερη» των περιπτώσεων ο ΓΑΠ θα «αντισταθεί» στη Μέρκελ όπως ο Γούντι Άλεν στον δεσμοφύλακά του, στο «Ζητείται εγκέφαλος για ληστεία», όπου τον απειλεί με ένα πιστόλι από σαπούνι, που διαλύεται κάτω από την καταρρακτώδη βροχή. Το πιθανότερο είναι ότι οι κυρίαρχοι κύκλοι θα ήθελαν να δουν τους «Αγανακτισμένους» να εξελίσσονται σε βαλβίδα ελεγχόμενης, ανώδυνης εκτόνωσης της συσσωρευόμενης κοινωνικής πίεσης. Κολακεύοντας το νέο και αδιαμόρφωτο κίνημα, είναι σαν να καίνε οι ίδιοι μια λωρίδα δάσους για να δημιουργήσουν αντιπυρική ζώνη γύρω τους και να αποφύγουν τα χειρότερα. Αλλά εδώ το λιοπύρι είναι αφόρητο, η ξερή γη προσκαλεί την πυρκαγιά και οι άνεμοι λυσσομανάνε, έτσι που παρόμοια παιχνίδια με τη φωτιά είναι πιθανό να φέρουν μια ώρα αρχίτερα αυτό ακριβώς που προσπαθούν να αποτρέψουν.

Ορίζοντες και εμπόδια

Σε μια τόσο ρευστή κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα, οι προβλέψεις για την εξέλιξη αυτού του κινήματος είναι παρακινδυνευμένες. Θα μπορούσε να κουραστεί και να εκτονωθεί σύντομα, αφήνοντας πίσω του απογοητεύσεις εξίσου μεγάλες με τις προσδοκίες που γέννησε; Δεν αποκλείεται, αλλά το ενδεχόμενο αυτό μας φαίνεται περισσότερο πιθανό για την Ισπανία παρά για την Ελλάδα, όπου η εκρηκτική κρίση χρέους και το δεύτερο Μνημόνιο συναυλίζουν διαρκώς την κοινωνική ανάφλεξη. Θα μπορέσουν οι κυρίαρχοι κύκλοι να κρατήσουν σε απόσταση τον «αγνό κόσμο της πλατείας» από τις «συντεχνίες» των συνδικαλισμένων εργατών και υπαλλήλων; Ούτε αυτό φαίνεται πιθανό- αντίθετα, οι δύο αυτοί κόσμοι οδηγούνται σε μια εκρηκτική συνάντηση από την ίδια τη διαδικασία των σκανδαλωδών ιδιωτικοποιήσεων που προωθούν κυβέρνηση και τρόικα. Η βαθμιαία όσμωση συνδικάτων (ιδιαίτερα του συντονισμού πρωτοβάθμιων σωματείων) και “Αγανακτισμένων”, η απελευθέρωση δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ χάρη στο ρήγμα της ΠΑΣΚΕ που βαθαίνει και η σταδιακή πολιτικοποίηση- ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών συνελεύσεων αποτελούν τα πρώτα δείγματα.

Για όλους αυτούς τους λόγους εκτιμάμε ότι πολύ γρήγορα θα τελειώσει η παρά φύσιν αγαπησιάρικη σχέση των κυρίαρχων ΜΜΕ με τους «Αγανακτισμένους»- ένας υποκριτικός έρωτας χωρίς ανταπόκριση, όπως δείχνουν τα βιτριολικά συνθήματα, τα συμβολικά λέιζερ και τα επιθετικότατα μηνύματα των διαδηλωτών εναντίον των μεγάλων συγκροτημάτων του Τύπου και κυρίως των ιδιωτικών καναλιών. Αύριο- μεθαύριο θα αρχίσουμε να ακούμε και να διαβάζουμε για «κομματικές παρεμβάσεις» που μολύνουν με πολιτικά μικρόβια το αγνό και αμόλυντο πλήθος, ενστάσεις για «αντιδημοκρατικές διαδικασίες» αναφορικά με τα ψηφίσματα και τις πρωτοβουλίες της «κάτω πλατείας» και πάει λέγοντας.

Αν παρόλα αυτά δεν ανακοπεί η δυναμική του κινήματος, η παράταση των καταλήψεων των δημοσίων χώρων, με αυξανόμενους πληθυσμούς διαδηλωτών και αρχετυπικές μορφές άμεσης δημοκρατίας (οι Γάλλοι διαδηλωτές, απέναντι από τη Βαστίλη, έθεσαν μάλιστα ζήτημα νέας Συντακτικής Συνέλευσης) θα θέσει εκ των πραγμάτων ζήτημα διακυβέρνησης, το οποίο το συντεταγμένο κράτος δεν θα ανεχτεί για πολύ. Βέβαια, είναι αδύνατο να εισβάλουν ξαφνικά, χωρίς κανένα πρόσχημα τα ΜΑΤ, ενώ μια δεύτερη «Μαρφίν» υπό τις σημερινές συνθήκες θα μυρίζει τόσο έντονα προβοκάτσια που μπορεί να καταλήξει στα εντελώς αντίθετα αποτελέσματα. Το πιθανότερο είναι να επιδιωχθεί, από τους ειδικευμένους μηχανισμούς του συστήματος, να προκληθούν επεισόδια «μεταξύ διαδηλωτών», με αιχμή τους ακραίους, εθνικιστικούς κύκλους και τις παρακρατικές παραφυάδες τους- μια τακτική που θα διευκολυνθεί αν οι μέχρι στιγμής αμέτοχοι κύκλοι του πιο θερμόαιμου και πολιτικά μυωπικού αναρχισμού μπουν στο παιχνίδι.

Σε κάθε περίπτωση, το σύστημα δεν μπορεί, τη στιγμή που αντιμετωπίζει τόσο σφοδρή κρίση και τόσο πιεστικά διλήμματα, να αφήσει να κακοφορμίζει για μεγάλο διάστημα μια ανοιχτή πληγή τέτοιων διαστάσεων. Η επιβολή των ακραίων μέτρων που έχει δεσμευθεί η κυβέρνηση ότι θα υλοποιήσει έναντι των πιστωτών της δεν είναι δυνατή χωρίς κάποιου είδους απολυταρχική εκτροπή. Ήδη το «δημοκρατικό» ΒΗΜΑ θέτει το ερώτημα, σε δημοσκόπησή του, κατά πόσο οι πολίτες είναι έτοιμοι να δεχθούν μια ισχυρή προσωπικότητα με έκτακτες εξουσίες, υπεράνω κομμάτων και Βουλής- αυτό που στα καφενεία ακούγεται πιο απλά, κατά το «ένας Παπαδόπουλος μας χρειάζεται» (απάντησε θετικά το 22%).

Σύστημα εκτός ισορροπίας

Εν ολίγοις, βαδίζουμε προς ένα «σημείο διακλάδωσης», κατά το πρότυπο της θεωρίας του χάους για συστήματα μακριά από την ισορροπία: Το σύστημα δεν μπορεί να συνεχίσει να αναπαράγεται όπως πριν και οδηγούμαστε σε μία καμπή, από την οποία μπορεί να προκύψουν δύο ή περισσότερα πολύ διαφορετικά σενάρια εξέλιξης. Σε τέτοιες συνθήκες, η δράση των πολιτικών υποκειμένων μπορεί να αποβεί αποφασιστική.

Ο κλασικός ορισμός της επαναστατικής κατάστασης απαιτεί οι πάνω να μην μπορούν να κυβερνήσουν όπως πριν, οι κάτω να μην το θέλουν, οι όροι ζωής της εργαζόμενης πλειονότητας να έχουν υποστεί απότομη επιδείνωση (προϋποθέσεις που ήδη εκπληρώνονται στην Ελλάδα), αλλά και να εμφανίζεται απότομη είσοδος στον πολιτικό αγώνα μεγάλων, μέχρι χθες αδρανών λαϊκών μαζών. Ο τελευταίος, αποφασιστικός όρος απέχει ακόμη πάρα πολύ από το να έχει εκπληρωθεί, αντίθετα μόλις βλέπουμε τα πρώτα, ασθενή σημάδια μιας τέτοιας εξέλιξης.

Και πάλι, όμως, η ύπαρξη επαναστατικής κατάστασης καθόλου δεν σημαίνει ότι θα εκδηλωθεί όντως επανάσταση- και πολύ περισσότερο δεν μας λέει τι χαρακτήρα θα έχει και με τι αποτέλεσμα θα στεφθεί. Εδώ τίθεται, με πιεστικούς πλέον όρους, το πρόβλημα του πολιτικού μετώπου (πολιτικό πρόγραμμα+ κρίσιμη μάζα κομμάτων, οργανώσεων και αγωνιστών + «οδικός χάρτης» προς την υλοποίηση των κρίσιμων στόχων) που θα μπορέσει να δώσει νικηφόρα προοπτική στην επερχόμενη σύγκρουση. Η κρισιμότητα των περιστάσεων είναι τέτοια που καθιστά την προσωπική γνώμη κάθε μεμονωμένου δημοσιογράφου και σχολιαστή εντελώς δευτερεύουσα, αν όχι και περιττή. Εκείνο που μετράει είναι η γνώμη και η δράση των υπαρκτών πολιτικών συλλογικοτήτων.

http://www.aristerovima.gr/blog.php?id=2371

[Paf1984]

Κριτική στο ΚΚΕ για ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΠΛΑΤΕΙΩΝ

Διαβάζοντας σε ανακοίνωση  ΠΑΜΕ σχετικά με το κίνημα των αγανακτισμένων μου γεννήθηκαν κάποιες σκέψεις τις οποίες θα ήθελα να καταγράψω εδώ.  Παραθέτω 2 τμήματα του κειμένου και ορισμένα σχόλια.

 (1)

«…ημέρες το εξής φαινομενικά οξύμωρο και αντιφατικό. Παρακολουθούμε τις προσπάθειες όλων αυτών που απειλουν και απολύουν τον εργάτη μόλις θελήσει να οργανωθεί.

Που τον απειλούν και τον απολύουν όταν αρνείται να υπογράψει ατομική σύμβαση με μείωση μισθού. Που απαιτούν οι νέοι να αμείβονται με 30% κατω από στις συλλογικές συμβάσεις. Που κατηγορούν όποιον απεργεί και διαδηλώνει στους δρόμους και δένει καράβια ως μια βίαιη ανεύθυνη μειοψηφία. Που αποσιωπούν τους αγώνες και τους χαρακτηρίζουν αντικοινωνικές εκδηλώσεις που πρέπει να αντιμετωπίζονται με τον νόμο και τον αστυνόμο, να προσπαθούν να γεμίσουν τις πλατείες και τους δρόμους με διαδηλωτές .

Τους βλέπουμε να αφιερώνουν σελίδες επί σελίδων στην προετοιμασία και την προβολή αυτών των εκδηλώσεων .Παρακολουθούμε ακόμα και διευθυντικά στελέχη επιχειρήσεων να διευκολύνον με άδειες και άλλες μορφές την συμμετοχή.  Ταυτόχρονα όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης των χορτασμένων να λένε με μια φωνή ότι το δυσάρεστο και το καταστροφικό θα ήταν τα μέτρα να μην παρθούν.

Θέλει το συγκρότημα Αλαφούζου που είναι στην πρωτοπορία της κατασυκοφάντησης των αγώνων, θέλει το συγκρότημα του Μπόμπολα του Λαμπράκη του Τεγόπουλου  και όλων των άλλων μεγαλοεργολάβων της ενημέρωσης να γεμίζουν οι πλατείες με διαδηλωτές;»

Αυτό είναι πάνω κάτω το κεντρικό επιχείρημα του ΚΚΕ ενάντια στο κίνημα των «αγανακτισμένων». Μια εύκολη απάντηση θα μπορούσε να είναι τα συγχαρητήρια που δέχεται το ΚΚΕ από διάφορους παράγοντες του συστήματος για την «υπεύθυνη στάση» που κρατάει στις διαδηλώσεις, με αποκορύφωμα το Δεκέμβρη του 08. Πως δηλαδή συμβαίνει αυτό εφόσον το ΚΚΕ είναι ο μόνος κίνδυνος για το σύστημα σήμερα..κτλ κτλ.

Αλλά η ουσία είναι αλλού. Πράγματι η στάση των ΜΜΕ είναι σε μεγάλο βαθμό «φιλική» προς τον κόσμο στις πλατείες. Κατ’ εμέ λόγω του ότι αυτός ο κόσμος έχει διάφορες απόψεις και είναι αρκετά ετερόκλητος να ΜΜΕ προσπαθούν να τον στρέψουν σε ανώδυνα κανάλια.

Αν κανείς όμως κοιτάξει τα επίσημα κείμενα που εκφράζουν και την σκέψη του περισσότερου κόσμου στις πλατείες μόνο αδιέξοδα και «λίγα»  δεν είναι τα όσα λέγονται .Αν φυσικά παλευτούν με την  αποφασιστικότητα των πρώτων ημερών θα υπάρξουν πολύ σοβαρές εξελίξεις.

Δηλαδή, πάνω κάτω μπαίνουν τα εξής:

Αγώνας οργανωμένος από τα κάτω.

Μη αναγνώριση του χρέους από τον λαό.

Κάτω τα μέτρα του μνημονίου.

Κάτω η κυβέρνηση και η πολιτική της.

Σίγουρα δεν υπάρχει ολοκληρωμένο σκεπτικό, και στρατηγική για την πάλη  των αιτημάτων, όπως και η οργάνωση ανά μαζικό χώρο (σχολείο, χώρο δουλειάς, γειτονιά κτλ) που είναι απαραίτητη. Ταυτόχρονα υπάρχει και η απαξίωση κάθε κόμματος-οργάνωσης αλλά και του συνδικαλισμού.Αυτά είνια όμως ζητήματα που μπορούν να απαντηθούν, που είδη αρχίζει να συγκεντρώνεται υλικό για να απαντηθούν και αυτή η διαδικασία θα διαρκέσει αρκετό χρόνο ακόμα. Οσο χρόνο δηλαδή χρειάζεται για να ξαναλειτουργήσουν οι λαικές δομές και να ανσυγκροτηθεί η εργατική τάξη της χώρας μας.

Όσο αφορά το επίπεδο συγκρότησης κατακτιέται μέσα από την πάλη όπου τα πράγματα ξεκαθαρίζονται και φαίνεται ποιος είναι μαζί σου και ποιος χώρια, ποιος θέλει να καπελώσει και ποιος όχι, ποιος ο ρόλος του κράτους, η ανάγκη για συνδικαλισμό από τα κάτω κτλ. Φυσικά σε αυτή την διαδικασία πρωτοπόρο οφείλει να παίξει ο κόσμος του κινήματος για να πάει μπροστά το πράγμα.

Πρέπει ακόμα να θυμόμαστε ότι λαός γνώρισε τα  αστικά κόμματα, την επίσημη αριστερά που τον πρόδωσε ξανά και ξανά και τον ξεπουλημένο συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ ΑΔΕΔΥ είναι λοιπόν λογικό να έχει και τέτοια αντανακλαστικά. Όσο αφορά το εξωκοινοβούλιο και την αναρχία στάθηκε κατώτερο των περιστάσεων και καλλιέργησε αυταπάτες σε πολλές περιπτώσεις.

Αυτός είναι ο κόσμος και αυτό το επίπεδο συγκρότησης του. Στόχος κάθε προοδευτικού ανθρώπου, αριστερού, αναρχικού ή ότι άλλο θα πρέπει να είναι να παρέμβει και να βοηθήσει το εγχείρημα. Χωρίς να κρύβει ποιος είναι αλλά σεβόμενος και το τι θέλει ο κόσμος την κάθε στιγμή.

(2)

Ναι φίλες και φίλοι θέλουν .

Αρκεί οι χιλιάδες νέοι που γεμίζουν τις πλατείες να συμβιβάζονται στα πανεπιστήμια με τους διαλυμένους φοιτητικούς συλλόγους και να απέχουν από την οικοδόμηση ενός μαχητικού αγωνιστικού φοιτητικού κινήματος στο πλάι του εργατικού κινήματος που παλεύει το μέτωπο αγώνα σπουδαστών.

Αρκεί οι χιλιάδες που θα γεμίζουν τις πλατείες να είναι μακρια από τα συνδικάτα και εχθρικοί προς αυτά .Να είναι ανοργάνωτοι στους τόπους δουλειάς απέναντι στους καπιταλιστές και τα αστικό κράτος. Να είναι μονάδες ξεκομμένες εκεί που κρίνεται τι μισθός θα δίνεται, πόσες και ποιες ώρες θα δουλεύει και αν θα δουλεύει κάποιος και σε ποιες συνθήκες θα δουλεύει.

Αρκεί αυτοί που διαδηλώνουν την μια μέρα στην πλατεία την άλλη ημέρα να αδιαφορούν για την απεργία που γίνεται στον κλάδο τους η σε κάποιους κλάδους για να υπογράφει ΣΣΕ και να δοθούν αυξήσεις, ενάντια στις απολύσεις, στην εργοδοτική τρομοκρατία.

Αρκεί να γυρίζουν την πλάτη στο συλλαλητήριο που γίνεται για να μην ιδιωτικοποιηθεί το νερό για να μην ανήκουν οι δρόμοι και οι παραλίες στους μεγαλοεργολάβους.

Αρκεί αυτοί που διαδηλώνουν στους δρόμους να μην έχουν πρόταση προοπτικής και εξουσίας αλλά να είναι απλά ένα κίνημα έκφρασης της δυσαρέσκειας και διαμαρτυρίας

Κατανοούμε την πλειοψηφία (και λέμε την πλειοψηφία γιατί δεν ήταν όλοι αυθόρμητοι και ακαθοδήγητοι) όσων διαδήλωσαν τις προηγούμενες ημέρες και θα διαδηλώσουν και τις επόμενες σε διάφορες πόλεις της χώρας και ιδιαίτερα τους νέους και τις νέες

Καλούμε όλους αυτούς που θέλουν  να καταγγείλουν και να καταδικάσουν την αντιλαϊκή πολιτική –που θέλουν να εκφράσουν και να εκδηλώσουν τον θυμό και την αγανάχτηση τους να το κάνουν έξω και πέρα από τα καλούπια της δήθεν ακομμάτιστης και ακηδεμόνευτης διαδήλωσης.

Έξω από τα καλούπια της ανώδυνης και αδιέξοδης εκτόνωσης που έχει την στήριξη και την προβολή των βαρόνων των μέσων μαζικής αποχαύνωσης και ποδηγέτησης. Η πείρα και του ελληνικού και του διεθνούς κινήματος λέει ότι η αστική τάξη χειροκροτά και στηρίζει κάθε λαϊκή διαδήλωση που κρατά ξένη από την δική της σημαία.

Είναι θετικό το ότι βγαίνουν στους δρόμους ,(πολλοί από αυτούς για πρώτη  φορά). Τους καλούμε να κάνουν ακόμα ποίο αποφασιστικό  ποιο μεγάλο και ουσιαστικό το βήμα τους.

Τους απλώνουμε το χέρι και τους καλούμε να δώσουν μαζί με το μέτωπο αγώνα σπουδαστών τον αγώνα για ζωντανούς αγωνιστικούς φοιτητικούς συλλόγους στο πλευρό του εργατικού κινήματος.

Τους καλούμε μαζί με το ΠΑΜΕ να δυναμώσουν τα συνδικάτα να τα κάνουν κάστρα αντίστασης σε κάθε τόπο δουλειάς απέναντι στους εργοδότες .

Να αλλάξουν μαζί με το ΠΑΜΕ τους συσχετισμούς σε βάρος της εργατικής αριστοκρατίας και των συμβιβασμένων στα συνδικάτα .

Μαζί με την ΠΑΣΕΒΕ και την ΠΑΣΥ να αλλάξουν τους συσχετισμούς στα κινήματα των ΕΒΕ και των αγροτών.

Τότε θα διαπιστώσουν ότι και ποιο πολλοί να είναι στους δρόμους το Αλαφουζέικο και τα άλλα κέντρα προπαγάνδας του συστήματος θα τους αγνοούν  θα τους συκοφαντούν .

Το ΚΚΕ δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να ευλογεί τα γένια του. Επί της ουσίας λέει : «Mόνο με την οργάνωση και το πρόγραμμα του ΚΚΕ γίνεται νικηφόρο κίνημα».

Επειδή όμως ο λαός το ξέρει, ξέρει ότι όποτε βγαίνει στο δρόμο του γυρνάει την πλάτη ακριβώς γιατί δεν είναι ΚΚΕ, το απορρίπτει και ο ίδιος. Επίτηδες κρατάει απόσταση από κάθε μαζικό κίνημα χρησιμοποιώντας την δικαιολογία ότι τα αιτήματα είναι ρηχά και λίγα. Με αυτόν τον τρόπο κρατιέται στα ορια της αστικής νομιμότητας, αποφεύγει την σύγκρουση, και συντηρεί δυνάμεις. Όχι για πολύ ακόμη. Κανένα αριστερό κόμμα δεν μπορεί να μην παίρνει θέση πάνω στα ζητήματα ύπαρξης και συγκρότησης μαζικού κινήματος και να την γλιτώνει μέσα σε αυτήν την κατάσταση που βιώνουμε.

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1298172

[arashi]

ειναι ελαφρως ασχετο με το τοπικ αλλα επειδη ο παφ κλεινει στο κειμενο που ποσταρε με

τη σκεψη, τι ειδους επανασταση και πως, μπορει και μην αργουνε οι εκλογες,

ακριβως για να μην προλαβει να γινει επανασταση

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_01/06/2011_393076

[Paf1984]

Ο κοσμος δεν ξεχνα οτι ο φυρερ ψηφισε το μνημονιο και γι αυτο και το λαος πεφτει δημοσκοπικα τωρα που σφιγγουν τα πραγματα. Ως γνωστος κωλοτουμπας εριξε αλλο ενα πυροτεχνημα για να παρει δημοσιοτητα (που του τη δινουν απλοχερα) μπας και παρει τα πανω του και να αποπροσανατολησει κιολας.

Επειδη ετσι μου φανηκε απο το παραπανω ποστ, το κειμενο απο το ιντυ δεν ειναι δικο μου. Ειναι ενος αλλου μαρξιστη.

[arashi]

Ο κοσμος δεν ξεχνα οτι ο φυρερ ψηφισε το μνημονιο και γι αυτο και το λαος πεφτει δημοσκοπικα τωρα που σφιγγουν τα πραγματα. Ως γνωστος κωλοτουμπας εριξε αλλο ενα πυροτεχνημα για να παρει δημοσιοτητα (που του τη δινουν απλοχερα) μπας και παρει τα πανω του και να αποπροσανατολησει κιολας.

Επειδη ετσι μου φανηκε απο το παραπανω ποστ, το κειμενο απο το ιντυ δεν ειναι δικο μου. Ειναι ενος αλλου μαρξιστη.

Το καταλαβα οτι δεν ειναι δικο σου ναι.

Ο φυρερ δεν ξερω που αποσκοπει και τι αρχιδια εχει να πραξει ( καλο, καλο, αντε και κανενα με τον τοτο θα μου πεις)
αλλα και ως πιθανοτητα θα επρεπε να εξεταστει

Ειναι εμφανεις οτι οι τριγμοι των αγανακτισμενων σε πασοκ-νδ-λαος-κκε 

edit: επισης ο κοσμος δεν ξεχνα οτι ο φυρερ ειπε στο πασοκ δωσε κανα υπουργειο και ειμαι κουλ

[Turambar]

Το αηδιαστικό στην υπόθεση δεν είναι το ότι κατέβηκαν για πρώτη φορά άνθρωποι, αλλά το ό,τι εθελοτυφλούν(αν όχι κατά πλειοψηφία, τότε κατά το «επίσημο» τυπικό) σε έτοιμες αναλύσεις σχετικά με την κρίση(που μπορεί να είναι σωστές ή λάθος- αλλά αυτό είναι υλικό προς κρίση) γιατί… τις έκαναν κόμματα…

Καλώς ή κακώς, μια συνεπέστερη συμμετοχή στους αγώνες(και μέσω των κομμάτων) σε εφοδιάζει με εργαλεία ικανά να αντιπαραθέσουν την πολιτική σκέψη με την πρακτική(λέμε τώρα, ιδανικά). Δε σου κάνει απαραίτητα επιμήκυνση (επαναστατικού) πέους, αλλά το ότι εσύ που συμμετείχες και χτες έχεις μια –πάνω κάτω- πολιτική ανάλυση για το πώς φτάσαμε εδώ, που δεν αναλώνεται στο «τα φαγαν τα λαμόγια», είναι μια αλήθεια. Είναι εμπειρία σωρευμένη σε άτομα που πρέπει να αξιοποιηθεί για να μην χρειαστεί να ανακαλύψουμε τον τροχό σε μια τέτοια ώρα που θα πρέπει να έχουμε ανακαλύψει το μπαρούτι…  Επίσης, το στατίβ των «αγανακτισμένων» με το «σκατά στα κόμματα» ξεκόβει ιστορικά από όλες τις κοινωνικές κατακτήσεις και αυτό το αγνοεί επιδεκτικά...

Αλλά ακόμα και αν δεχτούμε το «σκατά στα κόμματα», εγώ θα έρθω να συμφωνήσω απόλυτα με το Solid, χωρίς κάπως πιο μαζεμένη ιδεολογία αυτό το πράγμα-οτι και να θελει να πετύχει*- θα καταρρεύσει σύντομα…


*σε γενικές γραμμές μπορώ να πω πως δεν καταλαβαίνω τι θέλει να πετύχει αυτό το «κίνημα», αν και είμαι πάνω κάτω το ίδιο "αγανακτισμένος"...

Συμφωνώ απόλυτα!
Όσο περισσότεροι ανακαλύπτουν βέβαια τον τροχό, τόσο καλύτερα.
Το θέμα είναι να βρεθούμε όλοι μαζί την ίδια στιγμή, με το μπαρούτι στο χέρι.

Μια συνελευση ειναι αμεσοδημοκρατικη οταν πρεπει να συμφωνησουν ολοι σε μια θεση για να γινει μερος της αποφασης της συνελευσης. Η συνελευση των αγανακτισμενων δεν ξερω πως λειτουργει ακριβως, ομως η συνελευση του συλλογου δεν ειναι αμεσοδημοκρατικη (ευτυχως). Στο τελος παντα η αποφαση της ειναι το πλαισιο που πηρε την πλειοψηφια, και μαλιστα οχι την απολυτη αλλα τη σχετικη.

Η ΓΣ έχει αποφασίσει το πώς θα παίρνει την απόφαση της.
Με άλλα λόγια, αν μια συνέλευση αποφασίσει ομόφωνα, ότι με κάποια πλειοψηφία, παίρνει απόφαση, αυτό είναι απόφαση, και η απόφαση της πλειοψηφίας οφείλει να γίνει αποδεκτή.

[corina]

Η αμεσοδημοκρατία είναι η δυνατότητα των μελών να λάβουν όλοι μέρος σε μία απόφαση, και όχι δια αντιπροσώπων.

Η ομοφωνία είναι η προϋπόθεση να συμφωνήσουν όλοι για να παρθεί μία απόφαση.

άρα αμεσοδημοκρατία!=ομοφωνία

Κοινώς, το πρώτο αφορά τη συμμετοχή, το δεύτερο, ας πούμε, την καταμέτρηση.

[Junior]

Οι σημερινές ειδήσεις του Mega:
http://www.megatv.com/megagegonota/default.asp?catid=17525

Πρετεντέρης, Καψής και Τρέμη κάνουν φοβερή προπαγάνδα κατά της αποδοκιμασίας των πολιτικών. Η Τρέμη φαίνεται τρομερά αγχωμένη. Ο Οικονομέας έχει τελείως διαφορετική άποψη (ομολογώ ότι με εξέπληξε που προβάλλουν τέτοια θέση στο κεντρικό του Mega). Το σημείο όπου η Τρέμη βάζει στη συζήτηση τον Οικονομέα (16') είναι απολαυστικό!

[Karaμazoβ]

Οι σημερινές ειδήσεις του Mega:
http://www.megatv.com/megagegonota/default.asp?catid=17525

Πρετεντέρης, Καψής και Τρέμη κάνουν φοβερή προπαγάνδα κατά της αποδοκιμασίας των πολιτικών. Η Τρέμη φαίνεται τρομερά αγχωμένη. Ο Οικονομέας έχει τελείως διαφορετική άποψη (ομολογώ ότι με εξέπληξε που προβάλλουν τέτοια θέση στο κεντρικό του Mega). Το σημείο όπου η Τρέμη βάζει στη συζήτηση τον Οικονομέα (16') είναι απολαυστικό!

απολαυστικό! δειτε το όλοι  

"η δημοκρατία στηρίζεται στην πολιτικη και στο κοινοβούλιο"

[gate4]

απολαυστικό! δειτε το όλοι 

"η δημοκρατία στηρίζεται στην πολιτικη και στο κοινοβούλιο"

Ο λαος ειχε την ευκαιρια στις τοπικες εκλογες επισης να ακυρωσει το μνημονιο γιατι ο πρωθυπουργος το ειπε ξεκαθαρα, αν χασω παμε σε εκλογες και ο λαος τον ψηφισε αρα συναινεσε.Αυτη ειναι η δημοκρατια οσο και να μην σου αρεσει

[inco]

ε κάποιο αγανακτισμένοι που βγήκαν στην tv κάτι είπαν ότι μαζεύουν υπογραφές για να φτιάξουν κόμμα..
Δεν ξέρω πως και τι, δεν το έχω ψάξει.