Περί ΑΠΟΧΗΣ

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Πληροφορίες Καθηγητών]

Πληροφορίες Καθηγητών

[Rebel]

αναδημοσίευση από το φόρουμ του περιοδικού ΡΕΣΑΛΤΟ
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3432

Περί ΑΠΟΧΗΣ:
Η Πολιτική δεν είναι λογιστική

Ο καιροσκοπισμός και οι ποικίλες, όχι μόνο κομματικές, αλλά και «προσωπικές» εξαρτήσεις και επιλογές αποτελούν τα χαρακτηριστικά μιας πολιτικής σκέψης αλλοτριωμένης και θανάσιμα εξοντωμένης.
Αυτά τα συμπτώματα της ρημαγμένης πολιτικής συνείδησης και σκέψης είναι ακόμα κυρίαρχα και μέσα και σε κείνους τους κύκλους που διακατέχονται από αυθεντικές και αγωνιστικές διαθέσεις εναντίον του ολοκληρωτισμού της Νέας Τάξης και διακρίνουν σε μεγάλο βαθμό τα εφιαλτικά επακόλουθα αυτού του ολοκληρωτισμού.

Είναι τέτοια η απελπισία αυτών των αγνών ανθρώπων που τους οδηγεί στο να αναζητούν εναγωνίως μια χαραμάδα ελπίδας και διεξόδου. Μόνο που αυτή η απελπισμένη αγωνία τους οδηγεί να μην βλέπουν το δάσος, αλλά το φύλο: δηλαδή να «γραπώνονται» δραματικά, σαν τον πνιγμένο, από πρόσωπα ή από κάποιες φράσεις και δημαγωγικά κλισέ των πολιτικών απατεώνων και των ποικίλων καιροσκόπων-αριβιστών.

Έτσι όχι μόνο δεν θέλουν να συνειδητοποιήσουν τι σημαίνουν οι ευρωεκλογές, αλλά και δικαιολογούν την εκλογική τους συμμετοχή σε αυτό το έμμεσο δημοψήφισμα υπέρ της Ε.Ε. (κεντρική «αντί-εθνικιστική» δομή της Νέας Τάξης), με «επιχειρήματα» τετριμμένα και του πολιτικού συρμού ή με ποικίλα τεχνάσματα και αλχημείες.
Δεν διακρίνουν ούτε την αντίφαση των λόγων και των πράξεών τους. Στα λόγια καταγγέλλουν την Ε.Ε., καταγγέλλουν τη φίμωση του ελληνικού λαού στο να αποφανθεί (με δημοψήφισμα, πάνω στα ευρωπαϊκά πεπραγμένα), αλλά συμμετέχουν στην αποδοχή όλων αυτών (αυτό είναι οι ευρωεκλογές). Νομιμοποιούν δηλαδή στην πράξη αυτό που καταγγέλλουν, αντί να μετατρέψουν τις ευρωεκλογές σε δημοψήφισμα κατά της Ευρώπης των υπερεθνικών και των οργάνων εξουσίας τους: κατασκευάσματα ΕΝΤΕΛΩΣ αυθαίρετα και πραξικοπηματικά, χωρίς καμία λαϊκή επικύρωση ( δεν ερωτήθηκαν ΠΟΤΕ οι λαοί της Ευρώπης).

Η αποχή εδώ αποχτάει το χαρακτήρα του δημοψηφίσματος εναντίον αυτού του καθεστώτος της Ε.Ε., συνακόλουθα εναρμονίζει τα λόγια μας με την εκλογική πράξη.
Και αυτή η πράξη της αποχής είναι μια πράξη (ενστικτώδης ή συνειδητή, παθητική ή ενεργητική) «εθνικής αντίστασης». Ακριβώς γιατί οι ευρωεκλογές, τα ευρωσυντάγματα, τα ευρωκοινοβούλια κ.λπ αποτελούν την υποκατάσταση και την κατάργηση των εθνικών θεσμών και λειτουργιών, του εθνικού κοινοβουλίου και του ελληνικού Συντάγματος.
Ευρωκοινοβούλιο και εθνικό κοινοβούλιο είναι δύο πράγματα ασυμβίβαστα όπως το νερό με τη φωτιά.

Αυτό το ΟΥΣΙΩΔΕΣ και το ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ μιας πολιτικής στάσης παρακάμπτεται εντελώς και «διαλύεται» μέσα στην μικροπολιτική και στα τεχνάσματα των κλόουν του κομματικού καιροσκοπισμού…

Ας δούμε, όμως κάποια από τα «επιχειρήματα» των εχθρών της αποχής. Να τονίσουμε εδώ παρεκβατικά ότι ΟΛΑ τα κόμματα τρέμουν την αποχή και ιδιαίτερα οι «αριστερές» νεοταξικές τους αιχμές.

Η λογιστική του μπακάλη

Κάποιοι προσπαθούν με λογιστικά, αλγεβρικά σχήματα να μας αποδείξουν ότι η συμμετοχή κτυπάει το δικομματισμό. Μια ανοησία καραμπινάτη και μια απάτη που μόνο κομματικοί «εγκάθετοι» μπορούν να ξεστομίσουν.
α). Τα μεγαλύτερα ποσοστά αποχής προέρχονται από τα δύο μεγάλα κόμματα, καθώς και από τα «αριστερά» νεοταξικά δεκανίκια τους.

β). Το «επιχείρημα» του δικομματισμού (όπως έχουμε αναλύσει διεξοδικά είναι μια μυθική (αριστερής προέλευσης) κατασκευή για να εξαπατά τους αφελείς. Δηλαδή πώς κτυπιέται ο «δικομματισμός» με την ενίσχυση π.χ. του ΛΑ.Ο.Σ ή του ΣΥΡΙΖΑ ή των «Οικολόγων» κ.λπ;
Με την ενίσχυση των «δορυφόρων» του «δικομματισμού» ΟΧΙ μόνο δεν κτυπιέται ο «δικομματισμός», αλλά ΕΝΙΣΧΥΕΤΑΙ, με την αναπαλαίωσή του σε νέα δικομματικά σχήματα. Αυτά που εκκολάπτονται από τους «νταβάδες» είναι η «κεντροδεξιά» και η «κεντροαριστερά».

Αυτές οι λογιστικές του μπακάλη εξαπατούν βάναυσα και συνειδητά τον ελληνικό λαό. Μονοκομματισμός ιδεών και αντιλήψεων υπάρχει και οργανωτικές «κεφαλές» διαφορετικές, καθώς και «κεφαλάκια» που θέλουν να ενισχυθούν για να διαπραγματευτούν, με καλύτερους εκλογικούς συσχετισμούς, την ένταξή τους στα νέα δικομματικά σχήματα απάτης.

Αυτό δηλώνεται ΑΝΟΙΚΤΑ πλέον και από τον ΛΑ.Ο.Σ και από τον ΣΥΡΙΖΑ και από αυτό το τηλεοπτικό κατασκεύασμα των «νταβάδων» που ακούει στο όνομα «Οικολόγοι Πράσινοι».

Όσοι, συνεπώς, ζητούν την ενίσχυση των ιπποκόμων των «νταβάδων» και των δορυφόρων του «δικομματισμού» είναι «εγκάθετοι» και προβοκάτορες κομμάτων. Γι’ αυτό αποφεύγουν, οι περισσότεροι, να διατυπώσουν καθαρή εκλογική προτίμηση. Μιλάνε γενικά και αλγεβρικά. Τα πράγματα, όμως είναι πολύ συγκεκριμένα. Υπάρχουν τα εξής κόμματα και αποκόμματα: ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑ.Ο.Σ., «Οικολόγοι», «Παπαθεμελής», «Μάνος» και ΣΙΑ. Γιατί δεν ξεκαθαρίζουν συγκεκριμένα την προτίμησή τους και δεν την τεκμηριώνουν;

Αν αποδεχτούμε τη ΛΟΓΙΚΗ της συμμετοχής στο έμμεσο αυτό δημοψήφισμα υπέρ της Ε.Ε. (τονίζουμε αυτό είναι η απάτη των ευρω-εκλογών) τότε η ψήφος στο ΚΚΕ είναι μονόδρομος, ακριβώς γιατί είναι το μόνο κόμμα που τουλάχιστον στα λόγια και με ψηφίσματα έχει ταχθεί εναντίον των μηχανισμών της Ε.Ε.
Εμείς, εδώ βλέπουμε άκρατο καιροσκοπισμό και μια αντίφαση λόγων και πράξεων. Αν αποδεχτείς, ωστόσο τη νεοταξική στρατηγική των ευροεκλογών και στα λόγια καταγγέλλεις αυτή την Ε.Ε., συνεπέστερο είναι να ψηφίσεις αυτούς που σκέφτονται με τη δική σου λογική: Των λεκτικών καταγγελιών και των επί μέρους στάσεων εναντίων της Ε.Ε. των μονοπωλίων, δηλαδή το ΚΚΕ…

Το «επιχείρημα» της μοιρολατρίας και της παθητικότητας.

Το «κλασσικό» επιχείρημα εναντίον της αποχής είναι ότι αυτή η πράξη εκφράζει μοιρολατρία και παθητικότητα.
Καταρχάς, αυτό είναι μια απλουστευτική παραποίηση. Η Αποχή είναι πολιτική θέση, ανεξαρτήτως των συναισθηματικών κινήτρων, της οργής και της απογοήτευσης που οδηγούν πολλούς στο να μην ψηφίζουν.

Και στο κάτω-κάτω από πού ως πού είναι ενεργητική και όχι συναισθηματική και μοιρολατρική στάση η ψήφος διαμαρτυρίας, κατευθυνόμενη πάγια και σταθερά από τα ΜΜΕ, σε ένα κόμμα ή απόκομμα του κατεστημένου; Μοιρολατρική αποδοχή του κατεστημένου είναι μια τέτοια ψήφος «διαμαρτυρίας» που κατά κανόνα, σήμερα, κινείται χωρίς πολιτικές πεποιθήσεις. Ας είμαστε έντιμοι στις αναλύσεις μας και να μην επιχειρούμε να δικαιολογούμε την πολιτική μας στάση και τις «κομματικές», μικροκομματικές επιθυμίας κάνοντας το μαύρο άσπρο.

Η αποχή είναι άρνηση και απόρριψη, όχι των κομμάτων, αλλά του ΣΥΝΟΛΟΥ μιας εκλογικής διαδικασίας.
Σαν πολιτική θέση είναι καταδικαστέα σε επίπεδο «εθνικών εκλογών», πλην μιας περίπτωσης μόνο: Όταν τα λαϊκά κινήματα έχουν κορυφωθεί (το αναλύουμε σε άλλο κείμενό μας).
Σαν κοινωνική ροπή αποτυπώνει την ενστικτώδη ή μισό-συνειδητή απόρριψη των εκλογικών λειτουργιών. Τέτοιες ροπές των κοινωνικών διεργασιών δεν καταδικάζονται ούτε αφορίζονται. Αποκαλύπτουν πολλά: τους πρωτογενείς και υποκειμενικούς παράγοντες αυτής της «ροπής», καθώς και τον βαθμό εκφυλισμού του κοινωνικού, πολιτικού και «αριστερού» κατεστημένου.

Όταν υπάρχει ένας πολιτικός φορέας που λειτουργεί βάσει των συμφερόντων της κοινωνίας και αγωνίζεται πάνω στα πραγματικά προβλήματα η αποχή συρρικνώνεται στα κατώτατα επίπεδα.

Η δυναμική της αποχής ή το αντίθετό της, η μοιρολατρική ύπνωση, καθορίζονται ΠΑΝΤΑ από τους στρατηγικούς πολιτικούς στόχους που εξυπηρετεί.

Διαφορετικό ζήτημα είναι αν η αποχή αρνείται το εθνικό κοινοβούλιο, έστω και αυτές τις υποβαθμισμένες εθνικές εκλογικές λειτουργίες που αποτελούν ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ των εθνικών, αστικών Επαναστάσεων και ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικό ζήτημα είναι αν αποτελούν ΑΡΝΗΣΗ αυτών των εκλογικών διαδικασιών που έχουν επιβληθεί πραξικοπηματικά από τους «νταβάδες» της Ευρώπης, διαδικασίες που δεν αποτελούν το προϊόν καμιάς Επανάστασης, καμιάς λαϊκής κινητοποίησης και ΚΑΜΙΑΣ λαϊκής επικύρωσης και νομιμότητας.

Ας μη μπερδεύουμε, λοιπόν, σκόπιμα δύο διαφορετικά πολιτικά ζητήματα.

Η Αποχή στο θέατρο των ευρωεκλογών αποτελεί «εθνικό δημοψήφισμα» εναντίον της ευρω-δικτατορίας. Αποτελεί έναν πολιτικό συντελεστή «εθνικής αντίστασης», έστω και παθητικό συντελεστή αντίστασης - προϊόν απελπισίας και αηδίας. Είναι χίλιες φορές προτιμότερη η «παθητική αντίσταση» σε ένα κακό, από τη συμμετοχή και αποδοχή αυτού του κακού.

Και τι είδος «ενεργητική συμμετοχή» του «πολίτη» είναι η συμμετοχή στις νόθες εκλογικές διαδικασίες που επικυρώνουν και αποδέχονται τη δικτατορία της Ε.Ε. και των ανεξέλεγκτων οργάνων της, δικτατορία που καταλύει τα εθνικά κράτη και τα υπολείμματα των εθνικών κοινοβουλίων;
Η «ενεργητική συμμετοχή» εδώ είναι ενεργητική συμμετοχή στην νομιμοποίηση και εδραίωση της Ε.Ε.!!! Καμία πάλη δεν μπορεί να δοθεί μέσα από μηχανισμούς ΕΝΤΕΛΩΣ ανεξέλεγκτους οι οποίοι αποτελούν τα αυθαίρετα όργανα των υπερεθνικών.

ΟΣΟΙ προτείνουν συμμετοχή στις ευρωεκλογές, ανεξάρτητα από τις «καλές προθέσεις» κάποιων (γιατί τα κόμματα, ΟΛΑ, εξαπατούν) καλλιεργούν την Ελπίδα, ότι μέσα σε αυτό το δικτατορικό πλαίσιο μπορεί κάτι «καλό» να βγει με το να στείλουμε κάποιους πολιτικούς κλόουν να σιτίζονται από τον κορβανά της Ε.Ε.

ΚΑΜΙΑ ελπίδα δεν υπάρχει εδώ.

Η ΑΠΟΧΗ αποτυπώνει ακριβώς αυτό: Καμία ελπίδα δεν υπάρχει μέσα από αυτές τις διαδικασίες. Αποτυπώνει δηλαδή μια κραυγή απελπισίας για έναν ΑΛΛΟ ΔΡΟΜΟ ΕΛΠΙΔΑΣ. Το δρόμο της λαϊκής κινητοποίησης και οργάνωσης (πρώτα στον εθνικό σου χώρο) το δρόμο του ΑΓΩΝΑ εναντίον της Νεοταξικής Ε.Ε που οδηγεί τα έθνη και τα «εθνικά» τους κοινοβούλια στην αποδόμηση και αφανισμό.

Η Αποχή, συνεπώς, παθητική ή ενεργητική, είναι επαναστατική θέση, μια θέση που αρνείται τον εθνικό μας αφανισμό, εξευτελίζει τους «Ευρωπαϊκούς θεσμούς» και ανοίγει ένα παράθυρο ελπίδας για ενεργητικό, λαϊκό αγώνα…

[SolidSNK]

Συμφωνώ, γι αυτό και απέχω από οποιουδήποτε είδους εκλογές στο πλαίσιο του πολιτεύματος μας...

[fourier]

Την καλυτερη απαντηση στις μαλακιες περι αποχης δινει η ιδια η πραγματικοτητα: Το αποτελεσμα των ευρωεκλογων στην Ολλανδια (εγιναν σε προηγουμενη μερα) με αποχη της ταξης του 60%, ηταν το εκει ακροδεξιο κομμα να βγει δευτερο και με μικρη διαφορα απο το πρωτο κομμα.
Πληροφοριες εδω: http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1020981&lngDtrID=245

Ειναι πολυ απλα τα πραγματα. Αν δεν παμε να ψηφισουμε εμεις, το αποτελεσμα θα το καθορισουν αυτοι (εικονες απ το google):


(http://thessaloniki.indymedia.org/local/webcast/uploads/metafiles/fatses_1.jpg)


(http://xryshaygh.files.wordpress.com/2009/03/ita111.jpg)

[Nessa NetMonster]

Κάποιοι προσπαθούν με λογιστικά, αλγεβρικά σχήματα να μας αποδείξουν ότι η συμμετοχή κτυπάει το δικομματισμό. Μια ανοησία καραμπινάτη και μια απάτη που μόνο κομματικοί «εγκάθετοι» μπορούν να ξεστομίσουν.
α). Τα μεγαλύτερα ποσοστά αποχής προέρχονται από τα δύο μεγάλα κόμματα, καθώς και από τα «αριστερά» νεοταξικά δεκανίκια τους.

Όταν κάποιος σου λέει να μην απέχεις, δε σου λέει γενικά να πας να ψηφίσεις, αλλά να ψηφίσεις το κόμμα του. Αν πχ μιλάς με κάποιον που είναι ΚΚΕ, και του πεις ότι είσαι αριστερός αλλά σκέφτεσαι να μην πας να ψηφίσεις, αυτός θα σε παροτρύνει να το ρίξεις στο ΚΚΕ - αν όμως του πεις "κανονικά θα ψήφιζα ΝΔ, αλλά αύριο λέω να πάω για μπάνια", είναι 100% σίγουρο ότι θα σου πει "ναι μωρέ, μαλακία είναι οι ευρωεκλογές έτσι κι αλλιώς, πήγαινε καλύτερα για μπάνια"

Ελπίζω τώρα να καταλαβαίνεις γιατί το επιχείρημά σου δεν ευσταθεί: διότι, καλώς ή κακώς, κανένας δεν είναι κατά της αποχής γενικώς, αλλά κατά της αποχής που ζημιώνει την πλευρά του.

β). Το «επιχείρημα» του δικομματισμού (όπως έχουμε αναλύσει διεξοδικά είναι μια μυθική (αριστερής προέλευσης) κατασκευή για να εξαπατά τους αφελείς. Δηλαδή πώς κτυπιέται ο «δικομματισμός» με την ενίσχυση π.χ. του ΛΑ.Ο.Σ ή του ΣΥΡΙΖΑ ή των «Οικολόγων» κ.λπ;
Με την ενίσχυση των «δορυφόρων» του «δικομματισμού» ΟΧΙ μόνο δεν κτυπιέται ο «δικομματισμός», αλλά ΕΝΙΣΧΥΕΤΑΙ, με την αναπαλαίωσή του σε νέα δικομματικά σχήματα. Αυτά που εκκολάπτονται από τους «νταβάδες» είναι η «κεντροδεξιά» και η «κεντροαριστερά».

Ψηφίζοντας μικρά κόμματα ενισχύεται ο δικομματισμός; Από πότε;

Το παραπάνω quote είναι ίσως η πιο ακραία έκφραση της νοοτροπίας "όλοι ίδιοι είναι". Είναι ένας αριστερίστικος, απλοϊκός τρόπος σκέψης που λέει ότι όποιος είναι κατά τους συστήματος δε μπορεί με κανέναν τρόπο να συμμετέχει σε κάποια διαδικασία του συστήματος, άσχετα ποια είναι αυτή και με ποιους όρους παίρνει μέρος. Αυτό όχι μόνο δεν είναι σωστό αλλά μάλιστα κατά τραγικό τρόπο έχει οδηγήσει πολλούς αγνούς αγωνιστές σε αδιέξοδο.



Το υπόλοιπο του κειμένου προσπαθεί να μας πείσει ότι η συμμετοχή στις ευρωεκλογές νομιμοποιεί την ΕΕ (και ότι γι'αυτό δεν πρέπει να ψηφίσουμε) ΑΛΛΑ η συμμετοχή στις βουλευτικές εκλογές είναι διαφορετική γιατί το κοινοβούλιο "είναι λαϊκό κεκτημένο". Κι όμως, το κοινοβούλιο είναι ιστορικά ξεπερασμένο ("κοινωνικό κεκτημένο" θεωρείται σε σχέση με μια χειρότερη κατάσταση - φοβόμαστε άραγε μην επιστρέψει η χούντα αν η αποχή είναι μεγάλη;) και θα έπρεπε να αντικατασταθεί με μια πιο δημοκρατική δομή (μιλώ για το σοσιαλιστικό όραμα εδώ). Άρα, όσο δε θέλουμε το ευρωκοινοβούλιο, άλλο τόσο δε θέλουμε και το δικό μας κοινοβούλιο. Η "νομιμοποίηση" έχει μάλιστα πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα για την τοπική κυβέρνηση παρά για την ΕΕ, και αυτό φαίνεται από τις επιλογές που αναγκάζεται να κάνει.

Επίσης με λυπεί ότι το ζήτημα τίθεται και πατριωτικά στο άρθρο, λες και το πρόβλημά μας είναι η εθνική ανεξαρτησία (θα ήταν, αν ήμασταν κάποια φτωχή εξαρτημένη χώρα και όχι η τοπική ιμπεριαλιστική δύναμη στα βαλκάνια).

[Rebel]

Συμφωνώ, γι αυτό και απέχω από οποιουδήποτε είδους εκλογές στο πλαίσιο του πολιτεύματος μας...

Αρα διαφωνείς. Αφού:

Διαφορετικό ζήτημα είναι αν η αποχή αρνείται το εθνικό κοινοβούλιο, έστω και αυτές τις υποβαθμισμένες εθνικές εκλογικές λειτουργίες που αποτελούν ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ των εθνικών, αστικών Επαναστάσεων και ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικό ζήτημα είναι αν αποτελούν ΑΡΝΗΣΗ αυτών των εκλογικών διαδικασιών που έχουν επιβληθεί πραξικοπηματικά από τους «νταβάδες» της Ευρώπης, διαδικασίες που δεν αποτελούν το προϊόν καμιάς Επανάστασης, καμιάς λαϊκής κινητοποίησης και ΚΑΜΙΑΣ λαϊκής επικύρωσης και νομιμότητας.

Ας μη μπερδεύουμε, λοιπόν, σκόπιμα δύο διαφορετικά πολιτικά ζητήματα.

Οι αποφάσεις λαμβάνονται στα διευθυντήρια των Βρυξελών, στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τα κέντρα των πολυεθνικών της Ευρώπης. Το "ευρωκοινοβούλιο" αποτελεί διακοσμητικό στοιχείο κ ουσιαστικά στοιχείο απάτης.

Η αποχή εδώ αποσκοπεί στην άρνηση της νομιμοποίησης της Νέας Τάξης πραγμάτων, είναι ένα ΟΧΙ στην υποταγή μας στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ένα ΟΧΙ στην εθνική μας υποδούλωση και στην άλωση των ιστορικών και συνεκτικών ιστών της κοινωνίας μας.

[Nessa NetMonster]

Η αποχή εδώ αποσκοπεί στην άρνηση της νομιμοποίησης της Νέας Τάξης πραγμάτων, είναι ένα ΟΧΙ στην υποταγή μας στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ένα ΟΧΙ στην εθνική μας υποδούλωση και στην άλωση των ιστορικών και συνεκτικών ιστών της κοινωνίας μας.

Πρόσεχε, αυτά τα λόγια ακούγονται ακροδεξιά.

[Turambar]

Και ποια θα ήταν η θέση του παραπάνω για τις εθνικές εκλογές?
Η μανία και η αγάπη με την οποία αναφέρει την λέξη έθνος, δείχνει μια κλειστοφοβική πεποίθηση ότι το να κλειστούμε μέσα μας είναι η μόνη λύση.

Όσο για το δημοψήφισμα μέσω της εποχής, μου φαίνεται ότι απλώς προσπαθεί να οικειοποιηθεί την αδιαφορία και την πολιτική ατονία του μεγαλύτερου κομμάτι του πλυθησμού που επιλέγει να μη ψηφίσει.
Ο κόσμος δεν ψηφίζει κυρίως γιατί βαριέται, γιατί θεωρεί ότι έχει καλύτερα πράγματα να κάνει? Πώς αυτό στοιχειοθετεί πολιτική διεργασία?


Οι ευροεκλογές βέβαια είναι παντελώς ανούσιες. Δίνει στο ελάχιστο δυνατότητα επιλογής στον ψηφοφορο, ενώ και το ίδιο το ευρωκοινοβούλιο είναι ένα αποτυχημένο όργανο που θα ήθελε (?) να βάλει τον λόγο του πολίτη στις αποφάσεις. Κάτι που φυσικά δεν κάνει.



Προσωπικά αντιμετωπίζω τις ευροεκλογές για αυτό που είναι. Ένα ακριβό exit poll για τις εθνικές εκλογές. Και φαίρομαι ανάλογα.

Όσο για την αντικαθεστωτικού τύπου αποχή, να πω πώς το να το αγνοείς, δεν βοηθάει στο να μην υπάρχει. Όσο για τη νομιμοποίηση των εκλογών, το τι κάνει ο ένας και ο άλλος λίγο μετράει. Το να μείνει κάποιος καθαρός από διαδικασίες στις οποίες διαφωνεί, δεν έχει να κάνει με τίποτα παρά με την προσωπική του συνείδηση.

[SolidSNK]

Wow wow διάβασα καλύτερα το άθρο και όντως είναι γάμησε τα εθνικιστικό.

Lemme retype "συμφωνώ με την αποχή , αλλά αυτό το άρθρο είναι μια μαλακία και μισή". Η οπτική του δε με αγγίζει...

[Rebel]

προς Nessa NetMonster:

Καταρχάς απαντάς στο δεύτερο ενικό πρόσωπο, ενώ αναδημοσιεύω ένα άρθρο. Μάλλον δικαίως όμως, καθώς δεν διατύπωσα ενδεχόμενες ενστάσεις ή διαφωνίες, αλλά προτίμησα να γίνει διάλογος επί του πρωτότυπου κειμένου. Γενικά όμως συμφωνώ στα περισσότερα.

κανένας δεν είναι κατά της αποχής γενικώς, αλλά κατά της αποχής που ζημιώνει την πλευρά του

Ναι συναντάται και αυτή η περίπτωση, αλλά συνήθως τα επιχειρήματα για να σε πείσει εστιάζονται στο γενικό φαινόμενο της αποχής και στη συνέχεια και στο γιατί πρέπει να ψηφίσεις το κόμμα του...

β). Το «επιχείρημα» του δικομματισμού (όπως έχουμε αναλύσει διεξοδικά είναι μια μυθική (αριστερής προέλευσης) κατασκευή για να εξαπατά τους αφελείς. Δηλαδή πώς κτυπιέται ο «δικομματισμός» με την ενίσχυση π.χ. του ΛΑ.Ο.Σ ή του ΣΥΡΙΖΑ ή των «Οικολόγων» κ.λπ;
Με την ενίσχυση των «δορυφόρων» του «δικομματισμού» ΟΧΙ μόνο δεν κτυπιέται ο «δικομματισμός», αλλά ΕΝΙΣΧΥΕΤΑΙ, με την αναπαλαίωσή του σε νέα δικομματικά σχήματα. Αυτά που εκκολάπτονται από τους «νταβάδες» είναι η «κεντροδεξιά» και η «κεντροαριστερά».

Ψηφίζοντας μικρά κόμματα ενισχύεται ο δικομματισμός; Από πότε;

Το παραπάνω quote είναι ίσως η πιο ακραία έκφραση της νοοτροπίας "όλοι ίδιοι είναι". Είναι ένας αριστερίστικος, απλοϊκός τρόπος σκέψης που λέει ότι όποιος είναι κατά τους συστήματος δε μπορεί με κανέναν τρόπο να συμμετέχει σε κάποια διαδικασία του συστήματος, άσχετα ποια είναι αυτή και με ποιους όρους παίρνει μέρος. Αυτό όχι μόνο δεν είναι σωστό αλλά μάλιστα κατά τραγικό τρόπο έχει οδηγήσει πολλούς αγνούς αγωνιστές σε αδιέξοδο.

Μα, νομίζω ότι αναφέρεται στους «δορυφόρους» του «δικομματισμού», και στο σενάριο αναπαλαίωσής του με την μετατροπή του από «δικομματικό» σε «διπολικό»(«κεντροδεξιά»-«κεντροαριστερά»). Μάλλον για αυτό διαχωρίζει το ΚΚΕ, και καλά κάνει.
Με τον «διπολισμό» θα ενισχυθεί το πολιτικό καθεστώς, καθώς οι μεν θα ψηφίζουν «κεντοαριστερά»,για να μη βγούν στην κυβέρνηση οι ακροδεξιοί του Καρατζαφέρη και οι δε «κεντροδεξιά»,για να μη βγουν οι... ακροαριστεροί, αναρχικοι, μειοδότες,κλπ του ΣΥΡΙΖΑ(ή Οικολόγων Πράσινων ή ό,τι άλλο βρεθεί).

Το «όλοι ίδιοι είναι» βεβαίως δεν ευσταθεί, αν και τα δύο μεγαλύτερα κόμματα το προσεγγίζουν.

Ως προς τον «αριστερίστικο, απλοϊκό τρόπο σκέψης(sic)» που καταλογίζεις στον συντάκτη του άρθρου, γι'αυτό και διακρίνει την διαδικασία των «ευρωεκλογών», εξετάζοντας ακριβώς ποια είναι η διαδικασία του συστήματος και με ποιους όρους παίρνει μέρος.

Το υπόλοιπο του κειμένου προσπαθεί να μας πείσει ότι η συμμετοχή στις ευρωεκλογές νομιμοποιεί την ΕΕ (και ότι γι'αυτό δεν πρέπει να ψηφίσουμε) ΑΛΛΑ η συμμετοχή στις βουλευτικές εκλογές είναι διαφορετική γιατί το κοινοβούλιο "είναι λαϊκό κεκτημένο". Κι όμως, το κοινοβούλιο είναι ιστορικά ξεπερασμένο ("κοινωνικό κεκτημένο" θεωρείται σε σχέση με μια χειρότερη κατάσταση - φοβόμαστε άραγε μην επιστρέψει η χούντα αν η αποχή είναι μεγάλη;) και θα έπρεπε να αντικατασταθεί με μια πιο δημοκρατική δομή (μιλώ για το σοσιαλιστικό όραμα εδώ). Άρα, όσο δε θέλουμε το ευρωκοινοβούλιο, άλλο τόσο δε θέλουμε και το δικό μας κοινοβούλιο. Η "νομιμοποίηση" έχει μάλιστα πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα για την τοπική κυβέρνηση παρά για την ΕΕ, και αυτό φαίνεται από τις επιλογές που αναγκάζεται να κάνει.

Συνεπώς προτείνεις αποχή και στις «εθνικές εκλογές». Χωρίς μάλιστα να εξετάζεις ποια είναι η διαδικασία του συστήματος και με ποιους όρους παίρνεις μέρος(δικά σου λόγια). Διακρίνω μια αντίφαση ή κάτι δεν κατάλαβα καλά; 

Σωστά, «κοινωνικό κεκτημένο» θεωρείται σε σχέση με μια χειρότερη κατάσταση, δηλαδή την κατάργηση των «εθνικών κοινοβουλίων» και την αντικατάστασή τους από υπερεθνικές (ή και μεταεθνικές) δομές εξουσίας. Εξάλλου, εξηγείται και στο άρθρο ότι τα εθνικά κοινοβούλια είναι κατάκτηση των εθνικών αστικών επαναστάσεων. Ενώ τα «ευρωκοινοβούλια» δεν είναι ούτε αυτό...

Επίσης με λυπεί ότι το ζήτημα τίθεται και πατριωτικά στο άρθρο, λες και το πρόβλημά μας είναι η εθνική ανεξαρτησία (θα ήταν, αν ήμασταν κάποια φτωχή εξαρτημένη χώρα και όχι η τοπική ιμπεριαλιστική δύναμη στα βαλκάνια).

Και εμένα με λυπεί που το αντιμετωπίζεις έτσι...
Επί της ενστάσεώς σου, δηλαδή πιστεύεις ότι δεν είμαστε μια φτωχή εξαρτημένη χώρα; Και αν όχι φτωχή, ούτε καν εξαρτημένη;

Πρόσεχε, αυτά τα λόγια ακούγονται ακροδεξιά.

Να υποθέσω ότι θεωρείς και τον Θύμιο Παπανικολάου ακροδεξιό;

[Nessa NetMonster]

Μα, νομίζω ότι αναφέρεται στους «δορυφόρους» του «δικομματισμού», και στο σενάριο αναπαλαίωσής του με την μετατροπή του από «δικομματικό» σε «διπολικό»(«κεντροδεξιά»-«κεντροαριστερά»). Μάλλον για αυτό διαχωρίζει το ΚΚΕ, και καλά κάνει.
Με τον «διπολισμό» θα ενισχυθεί το πολιτικό καθεστώς, καθώς οι μεν θα ψηφίζουν «κεντοαριστερά»,για να μη βγούν στην κυβέρνηση οι ακροδεξιοί του Καρατζαφέρη και οι δε «κεντροδεξιά»,για να μη βγουν οι... ακροαριστεροί, αναρχικοι, μειοδότες,κλπ του ΣΥΡΙΖΑ(ή Οικολόγων Πράσινων ή ό,τι άλλο βρεθεί).

Μα κανείς δεν πιστεύει ότι θα βγει πρώτο κόμμα το ΛΑΟΣ ή ο ΣυΡιζΑ. Απέχουμε πολύ από την κατάσταση που περιγράφεις, να ψηφίζει ο κόσμος ΠΑΣΟΚ για να μη βγει το ΛΑΟΣ.

Ως προς τον «αριστερίστικο, απλοϊκό τρόπο σκέψης(sic)» που καταλογίζεις στον συντάκτη του άρθρου, γι'αυτό και διακρίνει την διαδικασία των «ευρωεκλογών», εξετάζοντας ακριβώς ποια είναι η διαδικασία του συστήματος και με ποιους όρους παίρνει μέρος.

Το ποια είναι η διαδικασία το αναλύει επαρκώς, αλλά με ποιους όρους παίρνει μέρος ο καθένας ούτε που το σκέφτηκε ο αρθρογράφος. Ένα κόμμα που είναι κυρίως κινηματικό χρησιμοποιεί τις εκλογές χωρίς αυταπάτες περί μεταρρύθμισης των αστικών θεσμών, για λόγους όπως καταγραφή, προπαγάνδα κλπ.

Συνεπώς προτείνεις αποχή και στις «εθνικές εκλογές».

Όχι, απλά λέω ότι αν δεχτούμε ότι πρέπει να απέχουμε στις ευρωεκλογές τότε θα πρέπει να απέχουμε και στις εθνικές. Αλλά εγώ δεν θεωρώ ότι πρέπει να απέχουμε σε καμία από τις δύο περιπτώσεις, με τα σημερινά δεδομένα - επειδή ακριβώς δεν υπάρχει ακόμα κάτι ικανό να ανατρέψει ή/και να αντικαταστήσει τους αστικούς θεσμούς.

Σωστά, «κοινωνικό κεκτημένο» θεωρείται σε σχέση με μια χειρότερη κατάσταση, δηλαδή την κατάργηση των «εθνικών κοινοβουλίων» και την αντικατάστασή τους από υπερεθνικές (ή και μεταεθνικές) δομές εξουσίας.

Μα το ευρωκοινοβούλιο δεν αντικαθιστά τα εθνικά κοινοβούλια!

Επί της ενστάσεώς σου, δηλαδή πιστεύεις ότι δεν είμαστε μια φτωχή εξαρτημένη χώρα; Και αν όχι φτωχή, ούτε καν εξαρτημένη;

Ούτε φτωχή, ούτε εξαρτημένη. Από τη στιγμή που οι ελληνικές επιχειρήσεις έχουν διεισδύσει σε άλλες χώρες, βρισκόμαστε ουσιαστικά σε ιμπεριαλιστικό στάδιο.

Να υποθέσω ότι θεωρείς και τον Θύμιο Παπανικολάου ακροδεξιό;

Αυτός το είπε; Σίγουρα έχει έντονη εθνικιστική χροιά η ρήση του. Ξεκομμένη από μόνη της, θα μπορούσε να την έχει πει και ακροδεξιός. Δεν τον θεωρώ ακροδεξιό, αλλά αυτό που παρέθεσες (ξαναλέω, ξεκομμένο) τέτοια εντύπωση δίνει. Είναι κρίμα που τέτοιες πατριωτικές ιδέες (με την έννοια της συνεκτικότητας του εθνικού κράτους, όχι το "αγαπάω την πατρίδα μου") έχουν υιοθετηθεί από μεγάλο τμήμα της Αριστεράς.

[Rebel]

Και ποια θα ήταν η θέση του παραπάνω για τις εθνικές εκλογές?

Στις εκλογές του 2007 οι πολιτικές τους αναλύσεις(αναφέρομαι στην σταθερή συντακτική ομάδα του περιοδικού) κατέληγαν σε στήριξη του ΚΚΕ.

Η μανία και η αγάπη με την οποία αναφέρει την λέξη έθνος, δείχνει μια κλειστοφοβική πεποίθηση ότι το να κλειστούμε μέσα μας είναι η μόνη λύση.

Όπως αναφέρεται ΚΑΙ στο συγκεκριμένο άρθρο, λύση είναι "ο δρόμος της λαϊκής κινητοποίησης και οργάνωσης (πρώτα στον εθνικό σου χώρο)".
Δηλαδή, η έξοδος από την "Ευρωπαϊκή Ένωση" δείχνει κλειστοφοβία; Συμφωνείς με την "Ευρωπαϊκή Ένωση" και τις πολιτικές που μέσω αυτής επιβάλλονται;




Ως προς την προσπάθεια "να οικειοποιηθεί την αδιαφορία και την πολιτική ατονία του μεγαλύτερου κομμάτι του πλυθησμού που επιλέγει να μη ψηφίσει", δεν καταλαβαίνω τι εννοείς. Δεν πρόκειται για πολιτικό κόμμα, αλλά για ένα περιοδικό πολιτικού διαλόγου.

Συμφωνώ ότι στην πλειοψηφία πρόκειται για αποχή απολιτική ή απογοήτευσης από το πολιτικό σκηνικό. Αλλά αυτό τι σχέση έχει με μια πολιτική ανάλυση που καταδεικνύει ως πράξη αντίστασης, ως απόρριψη και καταγγελία της Ευρωπαϊκής Ένωσης την επιλογή της αποχής;

Ως προς τα περι "exit poll", τα περισσότερα πολιτικά κόμματα είναι αυτά που αντιμετωπίζουν τις "ευρωεκλογές" ως exit poll (ή μάλλο σκέτο poll), έτσι για να μετρήσουν τις δυνάμεις τους και για να τους αλλάξουν σε κάποιο βαθμό τους εκλογικούς συσχετισμούς. Και αυτό αποτελεί επιπρόσθετο επιχείρημα περί του ανούσιου των εκλογών αυτών.

Επίσης, συμφωνώ ότι τι να αγνοείς, δεν βοηθάει στο να μην υπάρχει. Αλλά μήπως είναι έστω ένα βήμα άρνησης; Τι προτείνεις;

[Rebel]

προς Nessa:

Ναι, η φράση είναι του Θύμιου(νομίζω ακριβώς έτσι).

Για τον διπολισμό που ανέφερα, εννοούσα τα σχήματα συγκυβέρνησης(π.χ.ΝΔ-ΛΑΟΣ ή ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ), όπως συμβαίνει σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη. Είναι ένα πιθανό σενάριο σωτηρίας του καταρρέοντος δικομματισμού.

Διαφωνώ, όχι το διακοσμητικό "ευρωκοινοβούλιο", αλλά οι δομές και τα όργανα της ευρωπαϊκής ένωσης(δηλαδή το υπερεθνικό κεφάλαιο που τα ελέγχει) ουσιαστικά υποκαθιστούν τα εθνικά κοινοβούλια(ή τουλάχιστον γίνεται αυτή η προσπάθεια, συνεχώς εντεινόμενη μάλιστα), εφόσον οι ασκούμενες σε εθνικό επίπεδο πολιτικές απορρέουν ή επιβάλλονται από τα κέντρα αποφάσεων της Ευρώπης.
Και η ηθική νομιμοποίηση στα μάτια των "πολιτών" της Ευρώπης είναι το ευρωκοινοβούλιο και οι ευρωεκλογές.

[Godhatesusall]

Η αποχή από μόνη της σαν πράξη,δεν μου λέει και τίποτα.Είναι οι όροι της αποχής που διαχωρίζουν τις λογικές.Δεν είναι το ίδιο δηλαδή να πεις "απέχω από τις ευρωεκλογές για να πάω για μπάνιο" με το να πεις "απέχω γιατί θεωρώ το ευροκοινοβούλιο ένα δυσκίνητο γραφειοκρατικό όργανο χωρίς ουσιαστικές εξουσίες,που το μόνο που κάνει είναι να δίνει μια ψευδεπίγραφη νομιμοποίηση από τους λαούς της ευρώπης στις αντιδραστικές αποφάσεις των ανώτατων οργάνων της ΕΕ"

Κάθε εκλογική αναμέτρηση είναι διαφορετική,και έτσι πρέπει να κρίνεται.Αλλιώς κρίνουμε τις εθνικές εκλογές,αλλιώς τις συνδικαλιστικές εκλογές και αλλιώς τις ευροεκλογές.Όπως είναι (πιστεύω) τρομερό λάθος να είσαι ιδεολογικά υπέρ των εκλογών έτσι είναι και τρομερό λάθος να είσαι γενικά και αόριστα κατά των εκλογών και να υπερασπίζεσαι το λευκό/άκυρο παντού και πάντα.Έτσι,πρέπει να δούμε μερικά χαρακτηριστικά των ευροεκλογών πριν πάρουμε την απόφαση για το αν θα ψηφίσουμε ή όχι.

Καταρχάς, δεν πιστεύω στον σοσιαλδημοκρατικό μύθο ότι η ΕΕ μπορεί να γίνει ευρώπη των λαών,γιατί έχει ως βάση τα ιδεολογήματα της ελεύθερης αγοράς,ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων κτλ τα οποία οδηγούν σε ενίσχυση των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού,και όχι σε μια ευρώπη των λαών.Άρα η παρέμβαση μου πρέπει να κινείται στην κατεύθυνση κατάργησης της ΕΕ

Επίσης,πιστεύω ότι η τοποθέτηση διάφορων αριστερών κομμάτων ότι αν αλλάξουν οι συσχετισμοί στο ευρωκοινοβούλιο,θα μπορέσουμε να αντιπαλέψουμε τον νέο εργασιακό-πολιτικό μεσαίωνα είναι τουλάχιστον αποπροσανατολιστική.Για να εξηγηθώ,αν η ευρύτερη αριστερά πάρει καμιά 30% + τότε ναι,κάτι θα μπορέσει να γίνει,αλλά αν κάποτε η αριστερά φτάσει τέτοιο νούμερο θα μιλάμε για προεπαναστατική περίοδο και θα κάνουμε πολιτική ανάλυση με άλλους όρους.Αν η αριστερά από το 3 με 4% πάει στο πχ 8%,αυτό δεν μου λέει κάτι γιατί πάλι η κομισιόν με την συμφωνία εργατικών+χριστιανοδημοκρατών θα ακολουθεί τις ίδες πολιτικές και πάει λέγοντας

Άρα έχουμε πολύ λίγα πράματα να κερδίσουμε από ένα "αριστερότερο" κοινοβούλιο.Αλλά όμως συνάμα έχουμε και πολλά να χάσουμε,γιατί αν σκυλιάζουμε(όπως κάνει κυρίως το ΚΚΕ) μια φορά σε κάθε εκλογική αναμέτρηση τότε ενισχύουμε(άθελα μας) την απαράδεκτη άποψη που έχουν πολλοί συμπολίτες μας "μια στα 4 χρόνια πολίτης".Πιστεύω ότι η κοινωνία αυτή την στιγμή δεν χρειάζεται ενίσχυση 1% της αριστεράς στο (εύρω)κοινοβούλιο αλλά χρειάζεται να πειστεί να αρχίσει να μιλάει με πολιτικούς όρους όσο περισσότερο μπορεί.Σίγουρα τα ΜΜΕ δεν θα βοηθήσουν σε αυτό,γιατί παίζουν εδώ και πολλά χρόνια αποπροσανατολιστικό χρόνο.Το ζήτημα είναι(έστω και με τακτικισμούς)  να μπορέσουμε να "κλέψουμε" της παράσταση και να βάλουμε μια μερίδα του κόσμου να σκεφτεί τι ρόλο παίζει η ΕΕ και τα κόμματα που την υπηρετούν.

Τέλος,με βάση τα παραπάνω,δεν βλέπω τις ευρωεκλογές σαν ένα μεγάλο πολιτικό γεγονός.Για να είμαι ειλικρινής θα προτιμούσα 1000 φορές να κάνω παρέμβαση σε μια ΓΣ παρά να πάω να ψηφίσω την "συνεπή" αριστερά.Και τελειώνουμε με λίγο Λένιν πάνω στο θέμα των (εθνικών) εκλογών.


Η μπολσεβίκικη αποχή από το “κοινοβούλιο” το 1905 πλούτισε το επαναστατικό προλεταριάτο με εξαιρετικά πολύτιμη πολιτική πείρα, δείχνοντας ότι στο συνδυασμό των νόμιμων και των παράνομων, των κοινοβουλευτικών και των εξωκοινοβουλευτικών μορφών πάλης είναι κάποτε ωφέλιμο ακόμη και επιβεβλημένο να ξέρεις να παραιτείσαι από τις κοινοβουλευτικές μορφές

[Johnny English]

Σε τέτοια άρθρα.. αρκούν μερικές λέξεις για να αντιστρέψουν εντελώς την πόλωση..

Ίδια ανάλυση για τα προβλήματα της Ευρώπης καταλήγει είτε στην.. "εθνική καθαρότητα και πλήρη ανεξαρτησία" είτε στη δημιουργία μιας ένωσης των λαών πατώντας σε άλλη βάση..

Άλλο κοινοβούλιο του ελληνικού κράτους (ελληνικό κοινοβούλιο για συντομία).. κι άλλο εθνικό κοινοβούλιο (κοινοβούλιο του ελληνικού έθνους)..

[Johnny English]

Και για να πω και το άχτι μου αν και άσχετο.. από τη στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση θέλει να επιτρέψει να ψηφίζουν στις βουλευτικές, ανθρώπους που απλώς έχουν ελληνικές ρίζες αλλά ζουν κι εργάζονται εδώ και 30 χρόνια έξω.. και εδώ απλώς έχουν 2 τρίτα ξαδέρφια και 3 φίλους....

...χωρίς πλέον να χρειάζεται ΚΑΝ να έρθουν τουλάχιστον εδώ.. προφανώς αντιλαμβάνεται το κοινοβούλιο ως εθνικό. Κάτι που λογικά (ούτε καν ιδεολογικά) να το σκεφτείς.. είναι παράλογο.