Λένιν - Στάλιν στις πρώτες θέσεις

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Admins]

Για αλλαγή του public name σας, επικοινωνήστε με έναν από τους Admins.

[thrilikos]

Καλά - καλά, ζήσε τώρα στον Καπιταλισμό σου και βγές αύριο να παίρνεις 600 ευρώ, με νοίκι και παιδία και μετά μίλησε μου για τον κομμουνισμό,

Και ποιος σου είπε εσένα ότι εγώ υπερασπίζομαι την τωρινή μορφή του καποταλισμού; Αλλά για πες μου πόσο αμοίβονταν οι άνθρωποι που εργάζονταν όλη μέρα στο σκληρό και αυταρχικό καθεστώς του κομμουνισμού που εφαρμόστηκε(και όχι τα όσα θεωρητικά γράφονται στα βιβλία);

[promitheas]

To βασικό πρόβλημα των Αντικομμουνιστών (για σένα), γνήσιων ιδεολόγων κομμουνιστών (για μένα) που δεν άντεξαν τον καθεστωτικό κομμουνισμό a.k.a. κρατικό καπιταλισμό ήταν αυτό ακριβώς. Ότι στους δύο δρόμους, δεν ήταν ο δεύτερος, κατέληξε να είναι ο πρώτος και μάλιστα σε χειρότερη μορφή.

Εσύ τώρα, σαν καλός κομμουνιστής, και με τις μνήμες από τα τραγικά λάθη που γίναν νωπές, οφείλεις, όχι να υπερασπίζεσαι, αλλά να κάνεις σοβαρή κριτική σε αυτή την τραγικά αποτυχημένη εφαρμογή του κομμουνισμού, ώστε κάποτε - χωρίς να είμαστε ανυπόμονοι - να εφαρμοστεί (γιατί όντως είναι καλύτερο) σωστά.

κριτική και μελέτη των λαθών, όχι ισοπέδωση και τελικά απαξίωση. Υπάρχει διαφορά..

[promitheas]

Καλά - καλά, ζήσε τώρα στον Καπιταλισμό σου και βγές αύριο να παίρνεις 600 ευρώ, με νοίκι και παιδία και μετά μίλησε μου για τον κομμουνισμό,

Και ποιος σου είπε εσένα ότι εγώ υπερασπίζομαι την τωρινή μορφή του καποταλισμού; Αλλά για πες μου πόσο αμοίβονταν οι άνθρωποι που εργάζονταν όλη μέρα στο σκληρό και αυταρχικό καθεστώς του κομμουνισμού που εφαρμόστηκε(και όχι τα όσα θεωρητικά γράφονται στα βιβλία);

σιγουρα καλύτερα απο το σήμερα του καπιταλισμού.
αλλα αν διανοηθείς ότι βασικά αγαθά προσφέρονταν δωρεάν στους πολίτες (κατοικία, ολες οι βαθμίδες της παιδείας, υγεία, ασφάλεια, ρευματα - νερά κτλ) τότε αν τα βάλεις κάτω
συνολικά ήταν + 2000 ευρώ σε ότι μισθό έπαιρναν (+2000 είναι όλα τα παραπάνω που χρειάζεται κανείς για να πληρώσει στο σήμερα το δάνειο του σπιτίου του, τα φροντιστήρια των παιδίων του, την υγεία του στις κλινικές και τα φάρμακα, την Δεη και το Νερό κτλ).

και κατάλαβε το καλά... το να βγώ σήμερα στην πλατεία και να φωνάξω γ@@ται ο Καραμαλής δεν είναι ούτε ελευθερία ούτε δημοκρατία.
αυταρχικό είναι το καθεστώς που δεν σου παρέχει ότι σου είναι δικαίωμα.

[thrilikos]

Αφού ήταν τόσο ανθρωπιστικό αυτό το σύστημα διακυβέρνησης και προσέφερε τόσα πολλά γιατί κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος; Γιατί παντού οι πρεσβευτές του είναι μειοψηφία ή ακόμα και ανύπαρκτοι; Γιατί γέμισε όλη η Ευρώπη με πόρνες από όλο το ανατολικό μπλοκ και κυρίως από τη Ρωσία;Ξέρεις μου θυμίζεις κάτι νοσταλγούς της χούντας που αν τους ρωτήσεις για τα βασανιστήρια της χούντας θα σου πουν ότι η "επανάσταση" έφτιαξε πολλά έργα,δρόμους,πέτυχε την ανόρθωση της οικονομίας και άλλες γελοιότητες...

[thrilikos]

«Ο ρεαλισμός που εννοώ μπορεί να εμφανιστεί ακόμα και σε πείσμα των ιδεών του συγγραφέα. Επιτρέψτε μου ένα παράδειγμα: Ο Μπαλζάκ που τον θεωρώ δάσκαλο του ρεαλισμού... απ' αυτόν πληροφορήθηκα πολύ περισσότερα απ' όσα θα μπορούσαν να μου πουν οι ιστορικοί, οι οικονομολόγοι και οι επαγγελματίες στατιστικοί της εποχής. Βέβαια ο Μπαλζάκ από πολιτική άποψη ήταν ένας νομιμόφρων.»

Fr. Engels

Δύο χρόνια μετά το «αποσταλινοποιητικό» 20ο Συνέδριο του ρωσικού Κομμουνιστικού Κόμματος, το οποίο εν μια νυκτί μεταμόρφωσε τους ανά τον κόσμο παλαιο-σταλινικούς σε νεο-σταλινικούς, με πρωτοβουλία του Νικήτα Χρουτσόφ δόθηκε στη δημοσιότητα ένα βιβλίο του Αλεξάντερ Σολτζενίτσιν, μαθηματικού, πρώην εφέδρου αξιωματικού του ρωσικού στρατού στη διάρκεια της δεύτερης παγκόσμιας ανθρωποσφαγής και κρατούμενου στα ρωσικά στρατόπεδα συγκέντρωσης στα μεταπολεμικά χρόνια.
Αλεξάντερ Σολτζενίτσιν, Μιά μέρα από τη ζωή του Ιβάν Ντενίσοβιτς. Μια από τις χιλιάδες μέρες των εκατομμυρίων Ιβάν-θυμάτων της πιο αδυσώπητης έκφρασης του σύγχρονου ολοκληρωτισμού και ταυτόχρονα ένα πολιτικό χαρτί στα χέρια του Νικήτα Χρουτσόφ και της ηγετικής γραφειοκρατικής ομάδας που ανέλαβε τη διαχείριση του μηχανισμού της εξουσίας μετά τον θάνατο του δεύτερου πρωθιερέα της Στάλιν (κατά κόσμον, Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς Τσουχατσβίλι), έμελλε να ξεφύγει από τον έλεγχό τους και να μεταβληθεί σε χιονοστιβάδα ικανή, σε μια προοπτική, να απειλήσει το μηχανισμό και τη λογική της εξουσίας.
Μέσα από τις σελίδες του Ιβάν Ντενίσοβιτς ανακάλυπταν τον εαυτό τους και την εποχή τους εκατομμύρια άνθρωποι που βίωσαν στο πετσί τους την τρομακτική και τρομοκρατική εμπειρία της σταθεροποίησης του μπολσεβικισμού η οποία, μέσα από μια γιγάντια επιχείρηση φενακισμού, προβλήθηκε σε όλο τον κόσμο ως «οικοδόμηση του σοσιαλισμού». Και γρήγορα ο Ιβάν Ντενίσοβιτς πήρε διαστάσεις παγκόσμιου συμβόλου προκαλώντας μια ρωγμή στο μπετόν του ψεύδους της εξουσίας.
Ακολούθησε μια συλλογή διηγημάτων, τα μυθιστορηματικά Πρώτος Κύκλος, Θάλαμος Καρκινοπαθών, Αύγουστος 1914, κι αμέσως μετά ένα βιβλίο-σοκ: το Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ.
Τα εκατομμύρια αντίτυπα που διατέθηκαν στις πρώτες βδομάδες της κυκλοφορίας του, το συνειδησιακό σοκ που προκάλεσε στην εν υπνώσει παγκόσμια αριστερά και οι ζυμώσεις που πυροδότησε σε διεθνή κλίμακα, ανάγκασαν τη ρωσική γραφειοκρατία να αντιδράσει με το γνωστό σπασμωδικό τρόπο της εξουσίας που νοιώθει πως απειλείται. Με απόφαση του Ανωτάτου «Σοβιέτ», ο Σολτζενίτσιν συλλαμβάνεται και εκδιώκεται βίαια από τη χώρα του, πράγμα που θα πυροδοτήσει σ' όλο τον κόσμο μια σωρεία αντιδράσεων ενεργητικής συμπαράστασης στον συγγραφέα απέναντι στις οποίες η μπολσεβίκικη εξουσία αντιδρά με το γνωστό, δοκιμασμένο και αποτελεσματικό τρόπο:
α) Στο εσωτερικό της Ρωσίας όπου ο Μηχανισμός της εξουσίας ασκεί απόλυτο έλεγχο, εξαπολύεται μια χωρίς αντίλογο λασπολογική εκστρατεία σύμφωνα με όλους τους κανόνες της τέχνης του «κυνηγιού των μαγισσών», ενώ
β) Στο εξωτερικό, μεθοδεύεται η «γνωστή» κινητοποίηση των «διανοουμένων» που ελέγχονται ή επηρεάζονται από τα κατά τόπους κομμουνιστικά κόμματα τα οποία λειτουργούν ως εργαλεία της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής.
Έτσι, παράλληλα με την εκστρατεία υπέρ του Σολτζενίτσιν, θα αναπτυχθεί και μια εκστρατεία κατά του συγγραφέα η οποία  αυτοεξαντλείται σε ύβρεις του γνωστού παλαιο- και νεο-σταλινικού τύπου (άπατρις, προδότης, πράκτορας, αντικομμουνιστής και οι λοιπές κοινότυπες παρεμφερείς αθλιότητες της κομμουνιστικής ξύλινης γλώσσας), οι οποίες αποτελούν τον πασίγνωστο πρόλογο του «σταύρωσον αυτόν» στο πλαίσιο ενός συστήματος που διακηρύσσει προπαγανδιστικά ότι «μέγιστο κεφάλαιό του αποτελεί ο άνθρωπος» (Στάλιν)[1] και ότι πραγματώνει τη ρήση του Ένγκελς διασφαλίζοντας τις συνθήκες εκείνες στις οποίες είναι δυνατή «η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας του καθενός σαν προϋπόθεση της ελεύθερης ανάπτυξης όλων».
1. Ο άνθρωπος και ο μηχανισμός
Ποιος είναι ο κοινωνικός ρόλος του συγγραφέα; Είναι ένα προωθημένο τμήμα της κριτικής συνείδησης; Η λειτουργία του συνίσταται σε μια χωρίς όρους κατάφαση στην εξουσία ή στην ασυμβίβαστη κριτική της; Υπάρχει και δρα ως ανιχνευτής στην υπηρεσία της κοινωνίας ή ως υπάλληλος (του κόμματος ή του κράτους) στην υπηρεσία της εξουσίας;
Ερωτήματα αυτού του είδους μπορεί να απασχολούν κάθε ανεξάρτητη σκέψη που διαμορφώνεται μέσα από μια διαδικασία ρήξης με το παρόν και τον οραματισμό ενός άλλου μέλλοντος. Αλλά δεν μπορούν όμως να απασχολούν κανένα «οργανικό διανοούμενο» (κατά τον Γκράμσι) ή κομισάριο-«διανοούμενο» που η υπαλληλική συνείδησή του διαμορφώνεται σύμφωνα με τα συμφέροντα και τις επιταγές του «μείζονος εργοδότη» του.
Οι Ρώσοι διαφωνούντες, αρνήθηκαν το αδιέξοδο ολοκληρωτικό παρόν της ρωσικής κοινωνίας που βίωναν και το δυσοίωνο μέλλον που αυτό εγκυμονούσε, διεκδίκησαν το δικαίωμά τους να θέτουν επί τάπητος αυτά τα προβλήματα και να απαντούν σ' αυτά μέσα από το έργο τους και την προσωπική τους στάση, καταβάλλοντας το υψηλό προσωπικό αντίτιμο που συνεπάγεται μια τέτοια διεκδίκηση στο πλαίσιο ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος.
Ανάμεσα σ' αυτούς και ο Σολτζενίτσιν, ο οποίος (συμφωνώντας με τους άλλους διαφωνούντες στην άρνηση του αδιέξοδου τρομοκρατικού παρόντος και διαφοροποιούμενος με πολλούς απ' αυτούς σε ό,τι αφορά τις επιλογές και τους οραματισμούς του μέλλοντος) πλήρωσε ακριβά την εμμονή του σε μια ηθική στάση που δεν του επέτρεπε να συμπαραταχθεί με τον δήμιο, αποδεικνύοντας έτσι ότι δεν έχει τίποτα το κοινό με τους ειδικούς του τίποτα «διανοούμενους» απολογητές της εξουσίας.
Στα χρόνια που ακολούθησαν το μπολσεβίκικο πραξικόπημα του Οκτωβρίου του 1917, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσίας επέβαλε την παρουσία του στη σκηνή της παγκόσμιας ιστορίας, συνθέτοντας το πανόραμα των «απελευθερωτικών κατακτήσεων» ενός καθεστώτος που έθεσε τη ρωσική κοινωνία σε μια κατάσταση διαρκούς τρομοκρατίας:
● Με τις αιματηρές «εποποιίες» της βίαιης καταστολής εκατοντάδων επαναστατικών κινημάτων του τύπου της Κροστάνδης τα οποία στόχευαν στην ανατροπή της μπολσεβίκικης μονοκομματικής δικτατορίας και την υπεράσπιση της εξουσίας των εργατικών συμβουλίων.
● Με την ατομική και μαζική Τρομοκρατία της περιόδου 1920-1940 που σφραγίστηκε από τις σκηνοθετημένες δίκες, τις εκκαθαρίσεις «λογαριασμών» στο εσωτερικό του κομμουνιστικού κόμματος.
● Με τις μαζικές εκκαθαρίσεις ολόκληρων κοινωνικών και πληθυσμιακών κατηγοριών και τα απειράριθμα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας και θανάτου,
● Με τις βίαιες στρατιωτικές εισβολές στις αποικιοκρατούμενες χώρες (Ουγγαρία 1956, Τσεχοσλοβακία 1968).
Στ' όνομα αυτών ακριβώς των αμετάκλητα και αναίτια χαμένων υπάρξεων που προσφέρθηκαν βορά στις τελετουργικές μαζικές ανθρωποθυσίες της γραφειοκρατικής εξουσίας, ο Σολτζενίτσιν έριξε το βάρος της προσωπικής του μαρτυρίας στη ζυγαριά της ιστορικής κρίσης για την εποχή του, συμπαρατασσόμενος με την ελαχιστότατη μειοψηφία των ελευθερόφρονων ανθρώπων που υπερασπίζονται τη ζωή ως ένα μοναδικό και ανεπανάληπτο φαινόμενο το οποίο, ως τέτοιο, συνιστά απαραβίαστο δικαίωμα που δεν μπορεί να εξαρτάται από όποιες εξουσιαστικές σκοπιμότητες.
2. Βίβλος καθολικής ενοχήςTo «Μιά μέρα από τη ζωή του Ιβάν Ντενίσοβιτς» αποτελεί μια χαμηλόφωνη συγκλονιστική προσωπική μαρτυρία και ταυτόχρονα μια καταγγελία των στρατοπέδων θανάτου, η οποία δεν περιορίζεται σε τόπο και χρόνο. Ενώ, το «Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ» αποτελεί την πρώτη υπεύθυνη εκ των έσω καταγραφή (που επιχειρήθηκε από τον εκτός της εξουσίας χώρο) της ανείπωτης ιστορικής διαδρομής που ακολούθησε η ανάπτυξη και η επιβολή της ολοκληρωτικής γραφειοκρατικής εξουσίας σε όλη την έκταση της Ρωσίας.
Μέσα από τις σελίδες του «Γκουλάγκ»,[2] όπως ετικετάρεται ο απέραντος και πολυεπίπεδος μηχανισμός συμμόρφωσης, καταναγκασμού και τιμωρίας, χιλιάδες αφανισμένες ζωές καταθέτουν ήρεμα και χαμηλόφωνα σα να προσεύχονται στο δικαστήριο της ιστορίας και της συνείδησής μας που βρίσκεται σχεδόν μόνιμα σε κατάσταση ιδεολογικής ύπνωσης.
Μια ατέλειωτη σειρά κονιορτοποιημένων οραμάτων που συνθέτουν την τραγική εικόνα της βίαιης διάψευσης των ελπίδων ενός λαού (και ολόκληρης της ανθρωπότητας) που με την Επανάστασή του Φεβρουαρίου του 1917 άνοιξε ένα παράθυρο στο μέλλον, για να διαπιστώσει με το πραξικόπημα του Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου ότι το έφραζε ο σκοτεινός και αμετακίνητος όγκος ενός ανελέητου γραφειοκρατικού μηχανισμού που είχε την ιστορικά πρωτόφαντη δυνατότητα να διαγράφει το παρελθόν, να συγκροτεί το παρόν και να εγκλωβίζει το μέλλον σύμφωνα με τα εκάστοτε συμφέροντά του.
Με σημείο εκκίνησης την περίοδο της βασιλείας των Λένιν και Τρότσκι, οι εκκαθαρίσεις ολόκληρων χωριών, οι μαζικές εκτελέσεις για «παραδειγματισμό», οι φρικαλέοι διαγωνισμοί για την επινόηση «καλύτερων μεθόδων» ανακάλυψης και εξόντωσης των διαφωνούντων, τα ανελέητα ανθρωποκυνηγητά, οι μαζικές συλλήψεις και εκτοπίσεις χωρίς την παραμικρή κατηγορία και η αναγωγή της αλληλοκατάδοσης σε κύριο μέσο της βιολογικής επιβίωσης, προδιέγραφαν τη μεταγενέστερη ναζιστική λαίλαπα και αντικαθιστούσαν την ελπιδοφόρα διάζευξη «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» με την ελπιδοκτόνα εξίσωση «μπολσεβικισμός ίσον βαρβαρότητα».
Το «Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ» είναι η βίβλος της καθολικής ενοχής της κοινωνίας απέναντι στην εξουσία.
▪ Είσαι ένοχος γιατί ρωτάς τι και πόσο πρέπει να παράγεις ή γιατί αποφεύγεις να το ρωτήσεις.
▪ Είσαι ένοχος γιατί ζητάς πιο ανθρώπινες συνθήκες ζωής ή πιο αξιοπρεπή μεταχείριση.
▪ Είσαι ένοχος όταν θέλεις να μάθεις γιατί σε συλλαμβάνουν, γιατί σε κατηγορούν, γιατί σ' εξορίζουν ή γιατί σε εκτελούν.
▪ Είσαι ένοχος γιατί δεν ξέρεις πού είναι ο ένοικος του διπλανού σου διαμερίσματος όταν έρχονται να τον συλλάβουν και γιατί ξέρεις πού είναι όταν τον έχουν συλλάβει, φυλακίσει, βασανίσει, εξορίσει ή δολοφονήσει.
▪ Είσαι ένοχος όταν λες ότι πεινάς (αντικαθεστωτική προπαγάνδα) και όταν δεν λες ότι πεινάς (κάτι ετοιμάζεις σιωπηλά).
▪ Είσαι ένοχος όταν ζητάς να πληροφορηθείς τα δικαιώματά σου, όπως καθορίζονται από την ισχύουσα νομοθεσία (κάτι έκανες ή κάτι πρόκειται να κάνεις).
▪ Είσαι ένοχος γιατί «είσαι» και γιατί «δεν είσαι». Γιατί «σκέφτεσαι» και γιατί «δεν σκέφτεσαι». Γιατί «κάνεις» και γιατί «δεν κάνεις». Γιατί «εκφράζεσαι» και γιατί «δεν εκφράζεσαι». Γιατί «θέλεις» και γιατί «δεν θέλεις». Και, τελικά, είσαι ένοχος γιατί ζεις.
▪ Όμως πάνω απ' όλα, είσαι ένοχος γιατί δεν κατάλαβες εγκαίρως ότι «κανένας δεν αρπάζει στα χέρια του την εξουσία για να την αφήσει μετά. Η εξουσία δεν είναι μέσο, είναι σκοπός. Δεν γίνεται μια δικτατορία για να διαφυλαχτεί μια επανάσταση, αλλά γίνεται μια επανάσταση για να δημιουργηθεί μια δικτατορία. Το αντικείμενο του διωγμού είναι ο διωγμός, το αντικείμενο των βασανιστηρίων είναι τα βασανιστήρια, το αντικείμενο της εξουσίας είναι η εξουσία».[3]
Η αδύναμη και γυμνή αλλά ευπρόσωπη και επώνυμη ατομική ύπαρξη (φορέας της εμπειρίας και των επιλογών της) αντιμέτωπη με τον παντοδύναμο και απρόσωπο καταπιεστικό μηχανισμό, αυτοδιορισμένο κάτοχο, μονοπωλητή και διαχειριστή κάποιων μεταφυσικών και απεριόριστα εύπλαστων «νόμων της ιστορίας» που δικαιώνουν τα εγκλήματά του. «Στον καιρό των ιδεολογιών πρέπει να ρυθμίσουμε τη δράση μας σύμφωνα με το έγκλημα... η ιδεολογία αρνιέται τους άλλους, οι άλλοι είναι μόνο υποκριτές. Και τότε σκοτώνουν. Κάθε αυγή χρυσοστολισμένοι δολοφόνοι γλιστράνε μέσα σ' ένα κελί. Το έγκλημα είναι το κύριο πρόβλημα». (Όργουελ)[4]
Η ατομική ύπαρξη και ο μηχανισμός. Η πιο αποφασιστική σύγκρουση της ιστορίας του είδους, από την οποία θα κριθεί το παν: Η εφιαλτική κοινωνία του Όργουελ από τη μια μεριά και το όραμα μιας αυτόνομης και διαρκώς αυτοπροσδιοριζόμενης κοινωνίας από την άλλη.
▪ Η πρώτη, στις γενικές της γραμμές, έχει ήδη οικοδομηθεί: «Αν θέλεις να έχεις μια εικόνα του μελλοντικού κόσμου, φαντάσου μια μπότα να πατάει ένα ανθρώπινο πρόσωπο, για πάντα».[5]
▪ Η δεύτερη αποτελεί ένα αχνοσχηματισμένο όνειρο και ταυτόχρονα ένα επιτακτικό πολιτικό καθήκον που η πραγμάτωσή του συνιστά θεμελιώδη προϋπόθεση της επιβίωσης του ανθρώπου και, ως τέτοιο, πρέπει να διεκδικηθεί ενάντια στα συμφέροντα της εξουσίας.
Στη σύγκρουση αυτή, ο Σολτζενίτσιν (ανεξάρτητα απ' το αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με τις πολιτικές του επιλογές, που άλλωστε αποτελούν αναφαίρετο δικαίωμά του) τοποθετήθηκε με το έργο του και με την προσωπική του στάση, στο πλευρό του ανθρώπου και εναντίον του μηχανισμού. Και πλήρωσε το βαρύ προσωπικό τίμημα που συνεπάγεται μια τέτοια τοποθέτηση, για ν' αποδειχθεί γι' άλλη μια φορά ότι ο ρεαλισμός «μπορεί να εμφανιστεί ακόμα και σε πείσμα των ιδεών του συγγραφέα». (Ένγκελς)[6]
Γιατί, σε πείσμα ίσως των πολιτικών ιδεών του Σολτζενίτσιν, το έργο του αποτελεί μια πολύτιμη συμβολή στην ενίσχυση του Μεγάλου Ίσως... «Ίσως να μπορεί ακόμη να αποφευχθεί η καταστροφή. Το Ίσως αυτό αποτελούν όλοι εκείνοι που αντιστέκονται στο Μηχανισμό. Δεν υπάρχει καμιά μοίρα. Υπάρχει μόνο δυνατότητα εκλογής : ή το ένα ή το άλλο. Το Μεγάλο Ίσως».[7]

[thrilikos]

3. Εναντίον του μηχανισμού
Οι πρώτες αντιδράσεις στην υπόθεση Σολτζενίτσιν (ή ορθότερα, στην υπόθεση «Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ») εκδηλώθηκαν από εκείνους που, λόγω των πολιτικών ή των πολιτιστικών τους δεσμεύσεων, δεν ήταν εύκολο να μη δημοσιοποιήσουν τις ανησυχίες τους.
Από την εποχή του «Ιβάν Ντενίσοβιτς» η Έλσα Τριολέ, ηγετικό στέλεχος του Κ.Κ. Γαλλίας και σύζυγος του γνωστού κομμουνιστή λογοτέχνη Λουί Αραγκόν, αποδύεται σε μια έντονη δραστηριότητα για την προβολή του έργου του Σολτζενίτσιν στο γαλλόφωνο κόσμο, συμμετέχοντας ενεργά σε όλες τις φάσεις της διαδικασίας για την έκδοση της γαλλικής μετάφρασης του «Ιβάν» (σύμφωνα με τη μαρτυρία του κομμουνιστή ηγέτη Πιέρ Ντε, μέλους του πολιτικού γραφείου του ΚΚΓ). Παρεμφερής είναι και η στάση του Λουί Αραγκόν. «Είναι μεγάλος συγγραφέας» αποφαίνονται κι οι δύο.
Ο Ερνστ Φίσερ διακηρύσσει ότι ο Σολτζενίτσιν αποτελεί διακεκριμένο στοιχείο «του μεγάλου Ίσως, του Ίσως της ελπίδας», ενώ ο Ροζέ Γκαροντί, τότε διαπιστευμένος «φιλόσοφος» του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, θα εξάρει το ταλέντο, το θάρρος και το ψυχικό σθένος του συγγραφέα του «Ιβάν» σε κάθε αναφορά του στο σταλινικό ολοκληρωτισμό στο χώρο της κουλτούρας.[8]
Το παράδειγμα των Τριολέ, Αραγκόν, Φίσερ και Γκαροντί θα ακολουθήσουν οι πιο γνωστοί κομμουνιστές διανοούμενοι του δυτικού κόσμου, με κορυφαίο ανάμεσά τους τον Γκεόργκ Λούκατς που θα χαρακτηρίσει τον Σολτζενίτσιν «απευθείας κληρονόμο της μεγάλης λογοτεχνίας του Τολστόι και του Ντοστογιέβσκι», ως συμπέρασμα μιας πολυσέλιδης ανάλυσης που αφιερώνει στο έργο του.[9]
Μετά απ' αυτά είναι μάλλον περιττή κάθε αναφορά στη γνωστή κινητοποίηση των μη-μαρξιστών διανοουμένων της δύσης (που έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στη σωτηρία του Σολτζενίτσιν) η οποία ήταν δεδομένη. Έχει όμως ιδιαίτερη σημασία η αναφορά στην αντίδραση των ανθρώπων που ζουν τη δική τους εσωτερική εξορία «εντός των τειχών» του Μηχανισμού και βρίσκονται στο απόλυτο έλεός του:
«Τοποθετούμαστε ολόπλευρα στο πλευρό του Σολτζενίτσιν και ζητάμε να σχηματισθεί Διεθνής Εξεταστική Επιτροπή για να διερευνηθούν τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν στη χώρα μας σε βάρος του λαού, απ' το 1917 μέχρι σήμερα», αναφέρεται σε δήλωση Ρώσων διανοουμένων που ανακοινώθηκε τηλεφωνικά από τον Αντρέι Ζαχάροφ σε δημοσιογράφους της σουηδικής τηλεόρασης, την επομένη της απέλασης του Σολτζενίτσιν από την πατρίδα του.
Κι όλα αυτά για ένα «μετριότατο τρίτης κατηγορίας συγγραφέα», όπως χαρακτηρίζεται ο Σολτζενίτσιν από την κουστωδία των ατάλαντων σταλινικών «διανοουμένων» που κατασκευάζονται σωρηδόν από τον κομματικό μηχανισμό, για να καλύψουν τις λειτουργικές του ανάγκες. Όμως ατυχώς για όλους αυτούς, έχει προηγηθεί κάποιος επίσης «μετριότατος τρίτης κατηγορίας» στοχαστής σαν τον Γκεόργκ Λούκατς που με την πολυσέλιδη μελέτη του για τον συγγραφέα του «Ιβάν» οδηγήθηκε στο (δύσκολα αντικρούσιμο) συμπέρασμα ότι «η κρίση των αντιπάλων του Σολτζενίτσιν έχει δυσφημιστικό χαρακτήρα».[10]
Ο χώρος των «αντίπαλων του Σολτζενίτσιν», όπου συνωστίζονται οι κάθε είδους απολογητές των «χρυσοστολισμένων δολοφόνων που γλιστράνε κάθε αυγή σ' ένα κελί»,[11] συγκροτείται από ένα ετερόκλιτο πλήθος «διανοουμένων» που είτε κατασκευάζονται και επιβάλλονται ως τέτοιοι από τον μηχανισμό της εξουσίας με τον οποίο συνδέονται με μια τυπικά υπαλληλική σχέση, είτε κινούνται με βάση τις συναισθηματικές εμπλοκές τους με τον μύθο των «τεσσάρων λέξεων που περιέχουν τέσσερα ψέματα : Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών».[12]
Δύο ευάριθμες κατηγορίες ανθρώπων που, συνασπισμένοι σε ένα θλιβερό σύνολο, αυτοκαταναλώνονται σε μια λασπολογία, γνωρίζοντας οι μεν και επιμένοντας να αγνοούν οι δε ότι κάθε τέτοια λασπολογική εκστρατεία εξαργυρώνεται στην πράξη με την ηθική σπίλωση, το διανοητικό θάνατο ή τη φυσική εξόντωση εκείνων στους οποίους αναφέρεται όντας ένοχοι γιατί επιμένουν να μην σκέφτονται σύμφωνα με τις επιταγές της εξουσίας.
Ποια θα’ ταν η θέση του Σολτζενίτσιν (και κάθε διαφωνούντος) αν δέχονταν να παίξει το ρόλο του «συγγραφέα»-κομματικού υπάλληλου που γράφει σύμφωνα με «το πνεύμα και τις αποφάσεις» του εκάστοτε κομματικού συνεδρίου; Σίγουρα θα ανακηρυσσόταν «μεγαλύτερος του Έρεμπουργκ και του Σολόχοφ και ισάξιος του Γκόργκι», όπως η ατέλειωτη σειρά των Οστρόφσκι, Φαντέγιεφ, Τριχόνοφ, Αξάεφ, Πολεβόι και των άλλων ασήμαντων εκφραστών του ζντανοφισμού στο χώρο της λογοτεχνίας.
Το έργο του Σολτζενίτσιν, επειδή ακριβώς είναι προϊόν μιας γνήσιας προσωπικής αγωνίας για την μοίρα της ανθρώπινης ύπαρξης εκτός και εναντίον των επιταγών της εξουσίας, πέρα από τη συμβολή του στη διερεύνηση της ιστορικής αλήθειας ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος, αποτελεί και μια ιδιαίτερα πολύτιμη συνεισφορά στον αγώνα όλων εκείνων που εξακολουθούν να προβάλλουν κάποια αντίσταση στη «Μεγάλη Νύχτα» της ολοκληρωτικής κυριαρχίας του Μηχανισμού και να πυροδοτούν το «μεγάλο Ίσως, το Ίσως της ελπίδας» ότι είναι πιθανόν στην κρίσιμη στιγμή «να προτιμήσουμε να ακούσουμε τη συμβουλή του διανοούμενου και όχι τη μπουρδολογία του δαιμονισμένου» της εξουσίας.[13]


--------------------------------------------------------------------------------

[1] Ι.Β. Στάλιν, Ζητήματα Λενινισμού (εκδ. Κεντρ. Επιτροπής του ΚΚΕ, 1950).
[2] GULAG: Αρχικά της «Κεντρικής Διεύθυνσης Στρατοπέδων» που έλεγχε το δίκτυο των στρατοπέδων καταναγκαστικής εργασίας και θανάτου σε όλη την έκταση της ΕΣΣΔ.
[3] Τζ. Οργουελ, 1984 (Διεθνή Βιβλία, Αθήνα,1970).
[4] Αλ. Καμύ, Ο Επαναστατημένος Άνθρωπος (Μπουκουμάνης, Αθήνα, 1971).
[5] Τζ. Όργουελ, ο.π.
[6] Φρ. Ενγκελς, «Γράμματα στη Μ. Χάρκνες», Απρίλιος 1888.
[7] Eρνστ Φίσερ, Τέχνη και Ανθρωπισμός (Ηριδανός, Αθήνα. χχ)
[8] (Γκ. Λούκατς, Σολτζενίτσιν, Χάινε, Πρωτοποριακοί (Διογένης, Αθήνα, 1971).
[9] Γκ. Λούκατς, Σολτζενίτσιν, Χάινε, Πρωτοποριακοί (Διογένης, Αθήνα, 1971).
[10] Γκ. Λούκατς, ο.π.
[11] Αλ. Καμύ, ο.π.
[12] Κ. Καστοριάδης
[13] Ε. Φίσερ, ο.π.


Κλεάνθης Γρίβας

http://www.zougla.gr/news.php?id=6063

[Bgenopoulos]

Ο Αλεξάντρ Σολζενίτσιν δεν ειναι αυτο ακριβως που λεει ο ριζο δλδ ο σημειοφορος του αντικομμουνισμου.Ηταν σαφως εναντιων του καθεστωτος,καθως εζησε την φρικη των γκουλακ,αλλα υπηρξε και πολεμιος του καπιταλισμου του Γέλτσιν και των ολιγαρχων που κυβερνουσαν την μετασοβιετικη Ρωσια.Νομίζω επισης οτι αρνήθηκε να παραλαβει βραβειο απο το Γέλτσιν.

To βασικό πρόβλημα των Αντικομμουνιστών (για σένα), γνήσιων ιδεολόγων κομμουνιστών (για μένα) που δεν άντεξαν τον καθεστωτικό κομμουνισμό a.k.a. κρατικό καπιταλισμό ήταν αυτό ακριβώς. Ότι στους δύο δρόμους, δεν ήταν ο δεύτερος, κατέληξε να είναι ο πρώτος και μάλιστα σε χειρότερη μορφή.

Εσύ τώρα, σαν καλός κομμουνιστής, και με τις μνήμες από τα τραγικά λάθη που γίναν νωπές, οφείλεις, όχι να υπερασπίζεσαι, αλλά να κάνεις σοβαρή κριτική σε αυτή την τραγικά αποτυχημένη εφαρμογή του κομμουνισμού, ώστε κάποτε - χωρίς να είμαστε ανυπόμονοι - να εφαρμοστεί (γιατί όντως είναι καλύτερο) σωστά.

κριτική και μελέτη των λαθών, όχι ισοπέδωση και τελικά απαξίωση. Υπάρχει διαφορά..

Παραεγιναν λαθη....και για αυτο τα αυτα τα κρατικα καθεστωτα καταρευσαν σαν χαρτινοι πυργοι.Και το πιο σημαντικο και ταυτοχρονα δυσαρεστο ειναι οτι παρα πολλοι οταν ακουνε την λεξη κομμουνισμος  ερχονται στο μυαλο τους εγκληματα,φυλακισεις,δικτατορες κτλπ.Φυσικα ο κοσμος δεν απολαμβανει την τωρινη κατασταση,τον ακραιο καπιταλισμο που ζουμε σημερα αλλα πρεπει να μας προβληματισει ολους μας τα χαμηλα ποσοστα των κομμουνιστικων κομματων και γενικα των αριστερων μη σοσιαλδημοκρατικων κομματων τοσο στη δυτικη οσο και στην ανατολικη ευρωπη.

[pandora]

To βασικό πρόβλημα των Αντικομμουνιστών (για σένα), γνήσιων ιδεολόγων κομμουνιστών (για μένα) που δεν άντεξαν τον καθεστωτικό κομμουνισμό a.k.a. κρατικό καπιταλισμό ήταν αυτό ακριβώς. Ότι στους δύο δρόμους, δεν ήταν ο δεύτερος, κατέληξε να είναι ο πρώτος και μάλιστα σε χειρότερη μορφή.

Εσύ τώρα, σαν καλός κομμουνιστής, και με τις μνήμες από τα τραγικά λάθη που γίναν νωπές, οφείλεις, όχι να υπερασπίζεσαι, αλλά να κάνεις σοβαρή κριτική σε αυτή την τραγικά αποτυχημένη εφαρμογή του κομμουνισμού, ώστε κάποτε - χωρίς να είμαστε ανυπόμονοι - να εφαρμοστεί (γιατί όντως είναι καλύτερο) σωστά.

κάτι μου θύμισες :


"Σκοτώστε τη μάνα σας όσο είναι ακόμα νέα", λέει ο σουρεαλιστής και κομμουνιστής Πωλ Ελυάρ, ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές του αιώνα που τελειώνει με το θάνατο της Σοβιετικής Ένωσης. Αιωνία της η μνήμη.
Ήταν μια καλή μητέρα για όλους εμάς τους κομμουνιστές του κόσμου όλου, που την αγαπήσαμε, άλλοι από κομματικό καθήκον, άλλοι από ηθική υποχρέωση και άλλοι από κεκτημένη ταχύτητα εξαιτίας της αγάπης μας για τον Μάρξ.
Έπρεπε να σκοτώσουμε τη μάνα μας όσο ήταν ακόμα νέα και αναμάρτητη. Είναι καλό να θυμόμαστε αναμάρτητους τους πεθαμένους. Δυστυχώς τη σκοτώσαμε όταν έγινε 74 ετών και είχε πολύ αμαρτήσει.
Η μητέρα μας γεννήθηκε με καισαρική τομή το 1917 στην Πετρούπολη, γνωστή περισσότερο σε μας; σαν Λένινγκραντ, και το 1991 παρέδωσε το πνεύμα στη Μόσχα - συγκεκριμένα, στους γκάνγκστερ της Μόσχας, που είχαν επικεφαλής τον Γιέλτσιν. Ο Λένιν, ο πατέρας της και παππούς μας, πέθανε πολύ νέος, μόλις 54 ετών, ίνα πληρωθεί το ρηθέν "οι καλοί πεθαίνουν νέοι".
Η μητέρα λυπήθηκε πολύ για το χαμό του πατέρα της. Και για να το δείχνει και να τη βλέπει ο κόσμος και να λέει "να η κόρη του Λένιν", από το 1924 που πέθανε ο πατέρας της πήγαινε κάθε μέρα στον τάφο του, στην Κόκκινη Πλατεία, για να δεί μια μούμια. Κάποιοι είχαν βαλσαμώσει την Επανάσταση.
Αφού όλα πεθαίνουν, πρέπει να πεθάνει και η φτώχεια που γεννάει επαναστάσειες - κομμουνιστικές και άλλες. Η φτώχεια βρωμάει και βαλσαμωμένη. Αυτό πίστευε ο Μάρξ, που δεν πίστευε στο Θεό, που είναι βάλσαμο για τους απελπισμένους.


ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΑΦΑΗΛΙΔΗΣ
"Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ"

[promitheas]

να ξεκολήσουν μερικοί... είστε και στα πανεπιστήμια...
Κομμουνισμός δεν υπήρξε ποτε.
Εφαρμογές Σοσιαλιστικής Οικονομίας έγιναν σε μια σειρά χώρες.

Και ένα δειγμα για την υπεροχή του Σοσιαλισμού στον τομέα της προόδου και της ανάπτυξης είναι αν δεί κανείς το εξής: πριν τον 1917 ο ρωσικός λαός ήταν τσακισμένος και εξαθλιωμένος - 85% αναλφάβητοι και το 40% λούμπεν και μέθυσοι - και μετα απο 20 χρόνια τσακίσανε τον Αξονα (20.000.000 νεκρούς - 2 Ελλαδες) και  καπάκι μετα απο 20 χρόνια πρώτοι στο Διάστημα.

Μηδέν ανεργία - Μηδέν ανέχεια


Τι να λέμε τώρα!!!!  Τι???

ΥΣ: Δεν έχω να σχολιάσω τίποτα για τον Κλεάνθη Γρίβα. Να πάει στην Ολλανδία, όπου τα χασίσια και τα ναρκωτικά πωλούνται στα περίπτερα, να νομίζει οτι νιώθει πιο "ελεύθερος".
      Ελεύθερα Ναρκωτικά = Βούτυρο στο ψωμί των Καπιταλιστών.

[(Stalin)^2]

ΥΣ: Δεν έχω να σχολιάσω τίποτα για τον Κλεάνθη Γρίβα. Να πάει στην Ολλανδία, όπου τα χασίσια και τα ναρκωτικά πωλούνται στα περίπτερα, να νομίζει οτι νιώθει πιο "ελεύθερος".
      Ελεύθερα Ναρκωτικά = Βούτυρο στο ψωμί των Καπιταλιστών.

Αν σου δώσω έναν σύντροφό σου που την πίναμε μαζί στο αντιρατσιστικό υπόσχεσαι ότι θα διαγραφεί;(σοβαρά τώρα)

[(Stalin)^2]

ΥΣ: Δεν έχω να σχολιάσω τίποτα για τον Κλεάνθη Γρίβα. Να πάει στην Ολλανδία, όπου τα χασίσια και τα ναρκωτικά πωλούνται στα περίπτερα, να νομίζει οτι νιώθει πιο "ελεύθερος".
      Ελεύθερα Ναρκωτικά = Βούτυρο στο ψωμί των Καπιταλιστών.

Αν σου δώσω έναν σύντροφό σου που την πίναμε μαζί στο αντιρατσιστικό υπόσχεσαι ότι θα διαγραφεί;(σοβαρά τώρα)

1ον Πρέπει να ντρέπεσαι που την "επινες". Δεν είναι μαγκία. Να γ@@ας  γκόμενες αν θέλεις να σε παραδέχομαι ώς μάγκα.
2ον 2φορές ντροπή στο παιδί που την "επινε" και αυτός μαζί σού, γιατι θέλει να λέγεται και σύντροφος. Οι σύντροφοι είναι ατσάλια στην ψυχή και δεν ψάχνουν "παρηγορίες" σε      ουσίες.
3ον Να 'σαι καλά για την ρουφιανιλίκικι σου πρόθεση. Δεν θα πάρουμε... Και δεν αποδεικνύεις τίποτα ετσι...
4ον Ούτε εγώ, αλλα και πολύ περισσότερο το ΚΚΕ, δεν είμαι μπάτσος για να μου "δώσεις" κάποιον..

XAXAXA!!! Είσαι τέλειος, respekkt!
1ον) ΟΚ θα ντρέπομαι. Τί να κάνω όμως άλλο, δεν μπορώ να γαμήσω...
2ον) Πιστεύω πως ντρέπεται κι αυτός... Ελπίζω αυτό να ήταν το πρώτο βήμα της απεξάρτησής του και της    
       θεραπίας του από τον καρκίνο που λέγεται χαφιεδοΚΚΕ.
3ον) Προφανώς, ΠΡΟΦΑΝΩΣ δεν έπαιζε να στον δώσω. Δε θα σου 'κλεβα ποτέ την - κατακτημένη με αίμα -
       θέση του ρουφιάνου.
4ον)Δεν είπα ότι είστε μπάτσοι, απλά το κατασταλτικό όργανο του κράτους στα πανεπιστήμια. Δεν θα αντιστρέψουμε
      τώρα τους όρους...  

[Verminoz]

ΥΣ: Δεν έχω να σχολιάσω τίποτα για τον Κλεάνθη Γρίβα. Να πάει στην Ολλανδία, όπου τα χασίσια και τα ναρκωτικά πωλούνται στα περίπτερα, να νομίζει οτι νιώθει πιο "ελεύθερος".
      Ελεύθερα Ναρκωτικά = Βούτυρο στο ψωμί των Καπιταλιστών.

Βέβαια, στην χώρα όπου τα χασίσια πωλούνται στα περίπτερα, οι άνθρωποι απολαμβάνουν μια πολύ καλύτερη ποιότητα ζωής, με πολύ οργανωμένο και λιγότερο διεφθαρμένο κρατικό μηχανισμό με οργανωμένες υπηρεσίες, με καλούς μισθούς, με καλές συγκοινωνίες, με σεβασμό προς το περιβάλλον και την αισθητική και ελευθερία σε όλους τους τομείς χωρίς τραμπούκικη κρατική καταστολή.
Όχι προφανώς και δεν είναι όλα τέλεια και ρόδινα, αλλά σίγουρα καλύτερα από οποιοδήποτε σοσιαλιστικό ή ακραία καπιταλιστικό σύστημα που έχει υπάρξει ως τώρα.

[thrilikos]

promithea πρόσεχε γιατί σε πήραν όλοι στο ψιλό...κατήγγειλε τους όλους στο όργανο του κόμματος με την κατηγορία των ακραίων αντικομμουνιστικών στοιχείων και ότι επιχειρούν αντικαθεστωτική προπαγάνδα....

[(Stalin)^2]

promithea πρόσεχε γιατί σε πήραν όλοι στο ψιλό...κατήγγειλε τους όλους στο όργανο του κόμματος με την κατηγορία των ακραίων αντικομμουνιστικών στοιχείων και ότι επιχειρούν αντικαθεστωτική προπαγάνδα....

Άσε ήσυχο το παιδί βρεε..(σαλονικιώτικο-ραπτοπουλαίικο)....Και μεις τί θα κάνουμε τις δύσκολες ώρες... Τα ΣΑΕ και το yPorn έχουν και τα όριά τους.
[Αυτό που τον συμβούλεψες να κάνει, είμαι σίγουρος, το 'χει κάνει ήδη...]

[promitheas]

ΥΣ: Δεν έχω να σχολιάσω τίποτα για τον Κλεάνθη Γρίβα. Να πάει στην Ολλανδία, όπου τα χασίσια και τα ναρκωτικά πωλούνται στα περίπτερα, να νομίζει οτι νιώθει πιο "ελεύθερος".
      Ελεύθερα Ναρκωτικά = Βούτυρο στο ψωμί των Καπιταλιστών.

Βέβαια, στην χώρα όπου τα χασίσια πωλούνται στα περίπτερα, οι άνθρωποι απολαμβάνουν μια πολύ καλύτερη ποιότητα ζωής, με πολύ οργανωμένο και λιγότερο διεφθαρμένο κρατικό μηχανισμό με οργανωμένες υπηρεσίες, με καλούς μισθούς, με καλές συγκοινωνίες, με σεβασμό προς το περιβάλλον και την αισθητική και ελευθερία σε όλους τους τομείς χωρίς τραμπούκικη κρατική καταστολή.
Όχι προφανώς και δεν είναι όλα τέλεια και ρόδινα, αλλά σίγουρα καλύτερα από οποιοδήποτε σοσιαλιστικό ή ακραία καπιταλιστικό σύστημα που έχει υπάρξει ως τώρα.

Α ναι? ειναι το πρότυπό σου?

παρέ λοιπόν:

1ον:

ΟΛΛΑΝΔΙΑ
«Δεν είμαστε σκουπίδια»

«Μη μας φέρεστε σα να είμαστε σκουπίδια», φώναξαν χτες πυροσβέστες, δημόσιοι υπάλληλοι, δημοτικοί υπάλληλοι και εργαζόμενοι σε υπηρεσίες πρώτων βοηθειών στην Ολλανδία. Χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι διαδήλωσαν στην πλατεία Μουσείου του Αμστερνταμ εναντίον των περικοπών του δικτύου «κοινωνικής πρόνοιας» και των απαράδεκτα χαμηλών μισθών


2ον

ΟΛΛΑΝΔΙΑ
Νέος νόμος για την παιδική πορνεία

ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ .-

Νέος νόμος συζητιέται στη Βουλή της Ολλανδίας αυτό το διάστημα σχετικά με την παιδική σεξουαλική χρησιμοποίηση και την παιδική πορνογραφία.

"Δε θεωρείται βιασμός η σεξουαλική επαφή με παιδιά από 12 έως 16 χρόνων αν το επιθυμούν αυτό τα παιδιά της ηλικίας αυτής. Βιασμός ή σεξουαλική χρησιμοποίηση παιδιών από 12 έως 16 χρόνων μπορεί να θεωρηθεί η πράξη, μόνον αν καταγγελθεί από το παιδί ότι δεν την επιθυμούσε και γίνει αναφορά στην Αστυνομία. Στην περίπτωση αυτή, αυτός που το έπραξε θα φυλακιστεί", δήλωσε σε συνέντευξη στην ολλανδική εφημερίδα "Ντερ Βόλκσκραντ", η υπουργός Δικαιοσύνης, κ. Σόρχντράχερ.

Η υπουργός, με επιστολή της στη Βουλή, προτείνει να προσεχτεί ιδιαίτερα το πρόβλημα της παιδικής σεξουαλικής χρησιμοποίησης και εμπορίας και πρόσθεσε πως θα "χρησιμοποιήσει την προεδρία της Ολλανδίας στην ΕΕ για τη λύση αυτού του προβλήματος".


3ον

ΟΛΛΑΝΔΙΑ
«Οχι» σε δημοψήφισμα για το Ευρωσύνταγμα από την κυβέρνηση

ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ.--

Η κυβέρνηση της Ολλανδίας αποφάσισε χτες να μη διεξαγάγει δημοψήφισμα για το νέο Ευρωσύνταγμα, φοβούμενη ότι ο λαός θα το καταψήφιζε, όπως έπραξε και πριν δύο χρόνια, όταν το 63% του λαού το καταψήφισε.

Το θέμα του δημοψηφίσματος θα τεθεί τώρα και στο κοινοβούλιο της χώρας, όπου αρκετοί βουλευτές - μεταξύ των οποίων και μεγάλο μέρος βουλευτών του Κόμματος Εργασίας που συμμετέχουν στον κυβερνητικό συνασπισμό - τάσσονται υπέρ της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος.

Ο Ολλανδός πρωθυπουργός, Γιαν Πέτερ Μπαλκενέντε, υποστήριξε ότι «δε φοβάμαι άλλο ένα "όχι"», αλλά ισχυρίστηκε ότι η απόφαση για το νέο Ευρωσύνταγμα θα πρέπει να χειριστεί μέσω συνήθων κοινοβουλευτικών διαδικασιών.


4ον

ΟΛΛΑΝΔΙΑ
Διωγμένοι από τον «παράδεισο του φιλελευθερισμού»

Πριν από λίγα χρόνια, ο Πιμ Φορτάιν και ο εκλογικός του συνασπισμός συντάραξαν την Ευρώπη με τον απροκάλυπτο αντι-μεταναστευτικό λόγο τους και την εκλογική επιτυχία που τον συνόδευσε. Το ολλανδικό πολιτικό κατεστημένο ωστόσο, μετά και τη δολοφονία του ξενόφοβου πολιτικού, επέλεξε τη συμμετοχή της «Λίστας Πιμ Φορτάιν» (LPF) στην κυβέρνηση και συνεπώς στην ουσιαστική αποδοχή του μηνύματός της. Λίγα χρόνια αργότερα, η Λίστα κατέρρευσε εκλογικά και πλέον δύσκολα θα απασχολήσει ξανά τη διεθνή κοινή γνώμη. Η εξέλιξη αυτή, όμως, δε σήμανε και το τέλος της αντι-μεταναστευτικής πολιτικής και ρητορείας στην Ολλανδία. Τα αστικά κόμματα αποδείχτηκαν τελικά πολύ καλοί «μαθητές» των «ακραίων» και πλέον το «όραμα» του Φορτάιν αποτελεί κομμάτι του πολιτικού συστήματος.

Το γεγονός αυτό αποδείχτηκε περίτρανα πριν από μόλις δύο βδομάδες, όταν η ολλανδική Βουλή ενέκρινε, με ψήφους 83 υπέρ και 57 κατά, την απέλαση περίπου 26.000 μεταναστών, των οποίων οι αιτήσεις για παραχώρηση πολιτικού ασύλου έχουν απορριφθεί. Η πρόταση αποτελούσε προεκλογική δέσμευση του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDA) και υπερψηφίστηκε από τους βουλευτές των κομμάτων του κεντροδεξιού κυβερνητικού συνασπισμού, δηλαδή από το «CDA», τους «δεξιούς» φιλελεύθερους του «VVD» και τους «αριστερούς» φιλελεύθερους του «D-66». Μάλιστα, η υπουργός για τη Μετανάστευση, Ρίτα Φερντόνγκ, είναι μέλος του «VVD», σημάδι του πόσο πραγματικά «φιλελεύθερο» είναι το πολιτικό σύστημα της Ολλανδίας (κοινωνία που αποτελεί «παράδειγμα» για πολλούς για τους ελευθεριάζοντες θεσμούς της).

Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, όσοι έφθασαν στην Ολλανδία πριν από τον Απρίλη του 2001 και οι αιτήσεις των οποίων για την παραχώρηση πολιτικού ασύλου απερρίφθησαν, θα απελαθούν εντός των επόμενων τριών χρόνων. Η κυβέρνηση θα τους «προσφέρει» αεροπορικά εισιτήρια και θα τους δώσει προθεσμία 8 βδομάδες, προκειμένου να εγκαταλείψουν τη χώρα. Σε περίπτωση που αρνηθούν να φύγουν, θα συλληφθούν από τη μεταναστευτική υπηρεσία (συνοδευόμενη από αστυνομικές δυνάμεις) και θα οδηγηθούν σε «μεταναστευτικά κέντρα» (στρατόπεδα συγκέντρωσης, με άλλα λόγια). Εκεί, για τις επόμενες 8 βδομάδες, θα υποβάλλονται σε πιέσεις από δικηγόρους και γραφειοκράτες, προκειμένου να φύγουν «εθελοντικά» - έτσι ώστε να διασφαλίζεται ένας τελευταίος μανδύας νομιμότητας για την κυβέρνηση. Αν και σ' αυτήν την περίπτωση αρνηθούν να «απελαθούν εθελοντικά», τότε αντιμετωπίζουν μέχρι και 6μηνη ποινή κάθειρξης και παράλληλη στέρηση του δικαιώματος στην εργασία, στη δημόσια υγεία και στη λήψη κρατικών επιδομάτων (προβλέπεται, δηλαδή, η εξόντωσή τους). Οπότε, στην ουσία, ο μόνος ανοιχτός δρόμος είναι η επιστροφή στις χώρες από τις οποίες προήλθαν, στις οποίες, φυσικά, η διαβίωση είναι, το λιγότερο, Γολγοθάς.

Στόχος (υποτίθεται) της κυβέρνησης είναι να επισπεύσει τη διαδικασία εξέτασης της παραχώρησης πολιτικού ασύλου, που μέχρι τώρα έπαιρνε αρκετά χρόνια (εξ ου και πάρα πολλοί από όσους θα απελαθούν βρίσκονται περισσότερα από 5 χρόνια στην Ολλανδία). Αυτό θα το επιτύχει, κατά πώς φαίνεται, με το να στείλει όλους αυτούς τους ανθρώπους στις χώρες τους... Συνολικά, μόνο 2.300 μετανάστες θα λάβουν πολιτικό άσυλο.

Η αντιπολίτευση καταψήφισε το νομοσχέδιο, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι η πολιτική που προτείνει (τουλάχιστον το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης, το Εργατικό «PvDA») είναι και πολύ διαφορετική. Χαρακτηριστικά, το Εργατικό Κόμμα επιθυμεί την παραχώρηση πολιτικού ασύλου σε 8.000 μετανάστες (αντί για τους 2.300), ενώ η μοναδική πρόταση της αντιπολίτευσης που τελικά ενσωματώθηκε στο νομοσχέδιο καλεί τις αρχές να μη χωρίζουν τις οικογένειες... Αλλωστε, προεκλογικά, ο αρχηγός του Εργατικού Κόμματος, Βούτερ Μπος, είχε ταχθεί υπέρ της περικοπής των επιδομάτων για όσους μετανάστες αποτύχουν σε εξέταση της ολλανδικής γλώσσας, ενώ και στη διάρκεια της κυβερνητικής τους θητείας (1998-2002) οι Εργατικοί είχαν πάρει σαφή μέτρα κατά της μετανάστευσης.

Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης του Γιαν Πέτερ Μπαλκενέντε καταδικάστηκε έντονα από οργανώσεις για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και από το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο της Ολλανδίας, ενώ κριτική άσκησε και η αρμόδια υπηρεσία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Παράλληλα, έχει ξεσηκώσει μεγάλη αντίδραση και μεταξύ των Ολλανδών, πολλοί από τους οποίους δηλώνουν αποφασισμένοι να υπερασπιστούν τους μετανάστες που κινδυνεύουν, ενώ ήδη έχουν γίνει κάποιες πρώτες διαδηλώσεις. Γεγονός, πάντως, είναι ότι η υποκριτική στάση των «φιλελεύθερων» αστικών κομμάτων και η υιοθέτηση ξενοφοβικών συνθημάτων και πρακτικών έχει απήχηση σε μερίδα του ολλανδικού πληθυσμού. Μετά από χρόνια περικοπών των «κοινωνικών δαπανών» και την παράλληλη εδραίωση όλων των μορφών ελαστικής και πρόσκαιρης εργασίας, πολλοί Ολλανδοί εργαζόμενοι νιώθουν εδώ και καιρό να απειλούνται από τους φτωχούς μετανάστες και είναι όλο και περισσότερο πρόθυμοι να βρουν «λύση» στην αποπομπή κάθε τι ξένου.

Το νομοσχέδιο, πάντως, της «φιλελεύθερης» ολλανδικής κυβέρνησης σχολιάστηκε εγκωμιαστικά από τον διαβόητο αρχηγό του γαλλικού Εθνικού Μετώπου, Ζαν Μαρί Λεπέν. «Η απόφαση της Ολλανδίας αποδεικνύει ότι η λογική έχει αρχίσει να επικρατεί μεταξύ των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων», είπε...

5ον

ΟΛΛΑΝΔΙΑ
Οι συνέπειες του Μάαστριχτ στη χώρα όπου υπογράφτηκε

"Σε περίπτωση που κάποτε γινόταν προσπάθεια να θυσιαστεί η εθνική κυριαρχία των λαών της Ευρώπης σ' έναν υπερκρατικό θεσμό, τότε αναπόφευκτοι θα είναι οι απελευθερωτικοί πόλεμοι...". Την πρόβλεψη αυτή είχε αποτολμήσει στη διάρκεια της δεκαετίας του '70 ο Πάουλ ντε Γκρόοτ, επίτιμος πρόεδρος των Ολλανδών κομμουνιστών. Τώρα, αν κάτι τέτοιο συμβεί μελλοντικά, αυτό θα το δείξει ο χρόνος... Στη σημερινή, όμως, Ολλανδία, στη χώρα εκείνη όπου το 1992 είχε υπογραφεί η Συνθήκη του Μάαστριχτ, αυτή τη στιγμή δεν μπορεί ακόμα να γίνει λόγος για ένα σημαντικό μαζικό κίνημα ενάντια στη ληστρική πολιτική που επιβάλλουν οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές χώρες της Ευρώπης με τη Συνθήκη αυτή. Ολα, όμως, δείχνουν ότι αυτό θα αναπτυχθεί, αφού ήδη η ανησυχία και η δυσαρέσκεια γίνονται όλο και εντονότερες στους Ολλανδούς εργαζόμενους. Σήμερα, οι αγρότες είναι εκείνοι, οι οποίοι προβάλλουν μια μαζική αντίσταση κατά της αγροτικής πολιτικής που εφαρμόζει η Ευρωπαϊκή Ενωση.

Ετσι, λοιπόν, ένθερμοι υποστηρικτές μιας ενωμένης Ευρώπης, αντιμετωπίζουν όλο και σοβαρότερα προβλήματα... Πάντως, σαν το πιο μικρό πρόβλημα πολιτικοί παρατηρητές θεωρούν "τη στιγμιαία αδιαφορία" του ολλανδικού πληθυσμού. Εδώ πρώτα και κύρια θα πρέπει να αναφέρει κανείς τα οικονομικά προγνωστικά, που ήδη δημιουργούν σοβαρές ανησυχίες: Επίσης, και στην Ολλανδία παρατηρείται μια υποχώρηση της οικονομικής ανόδου, η οποία στη διάρκεια του 1995 ήταν της τάξης του 2,4%, ενώ για το 1996 αναμένεται μια οικονομική ανάπτυξη μόνο κατά 2% Και η πτωτική αυτή τάση, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζουν οικονομικοί ειδικοί, θα συνεχιστεί... Η σημερινή κρατική χρέωση της Ολλανδίας ισοδυναμεί με το 70,5% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, ενώ εμφανή είναι τα σημάδια ανόδου των χρεών. Ταυτόχρονα, το κρατικό έλλειμμα θα μπορούσε να υπερβεί το όριο του 3%, που αποτελεί και το κριτήριο για την είσοδο στην Ευρωπαϊκή Νομισματική Ενωση.

Σχετικά, θα πρέπει ν' αναφερθεί το γεγονός ότι η υψηλή κρατική χρέωση και τα ελλείμματα αποτέλεσαν τα κύρια επιχειρήματα, με τα οποία η ολλανδική κυβέρνηση από το 1994 και μετά εφάρμοζε μια πολιτική μαζικών ιδιωτικοποιήσεων και δραστικών κοινωνικών περικοπών. Οι φορολογικές και άλλες οικονομικές διευκολύνσεις στόχο είχαν να ενθαρρύνουν τους επιχειρηματίες, προκειμένου να προσλάβουν περισσότερο προσωπικό στις φίρμες τους, ενώ ταυτόχρονα, οι πιο χαμηλές Συλλογικές Συμβάσεις μειώθηκαν ακόμα πιο πολύ. Παρ' όλα αυτά, όμως, η ανεργία, που σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία ανέρχεται στο 7% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, παραμένει ένα οξυνόμενο κοινωνικό πρόβλημα, αφού μάλιστα τα συνδικάτα με δικές τους μελέτες την ανεβάζουν σε μεγαλύτερα επίπεδα... Με πρωτοφανή ταχύτητα ιδιωτικοποιήθηκαν κρατικές επιχειρήσεις, καθώς και ο τομέας της υγειονομικής περίθαλψης.

Ο αριθμός των κατοικιών που νοικιάζονται παραδοσιακά ήταν πάρα πολύ μεγάλος και τα νοίκια στην προ Μάαστριχτ εποχή δεν ήταν και τόσο ακριβά. Τώρα, όμως, αυτά αρχίζουν και εκτινάσσονται στα ύψη. Το 1982 Ολλανδοί πολίτες με κατώτερους μισθούς διέθεταν το 15% του εισοδήματός τους για το νοίκι, ενώ σήμερα διαθέτουν ήδη το 25% και διαρκώς η κατάσταση χειροτερεύει. Ταυτόχρονα, όλο και δραματικότερες διαστάσεις προσλαμβάνει η "νέα φτώχεια". Και δεν είναι λίγοι εκείνοι στην Ολλανδία που σήμερα μιλούν για μια ωρολογιακή βόμβα, που από στιγμή σε στιγμή μπορεί να εκραγεί...

Κατά τα άλλα, ακόμα δεν έχει συγκεκριμένα αποφασιστεί ποιος αναμένεται

να είναι ο μελλοντικός διεθνής προσανατολισμός της Ολλανδίας. Πάντως, για πολλές δεκαετίες ο ηγετικός ρόλος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής ήταν κάτι το αυτονόητο για τους κυβερνώντες της χώρας. Οταν, όμως, πραγματοποιήθηκε η προσάρτηση της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας στην ΟΔΓ ήταν έκδηλη η ευφορία, που συνοδευόταν με διακηρύξεις ότι το μέλλον της Ολλανδίας είναι συνυφασμένο με τη σημερινή Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, η οποία είναι ο βασικός εμπορικός εταίρος της χώρας. Πάντως, από οικονομική άποψη, τα πράγματα δεν είναι ακόμα ξεκαθαρισμένα.

Από στρατιωτική, όμως, άποψη, η ολοκλήρωση έχει προχωρήσει πολύ μακριά. Εδώ και ένα χρόνο υπάρχει μια γερμανο-ολλανδική ταξιαρχία, γεγονός, που όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, αντικατοπτρίζει εντελώς ξεκάθαρα το νέο προσανατολισμό της ολλανδικής κυβέρνησης. Μάλιστα δε, οι πιο δραστήριοι υπέρμαχοι ενός κεντρικού ρόλου της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας προχωρούν τόσο μακριά, ώστε να τη χαρακτηρίζουν σαν "μικρή Ευρωπαϊκή Ενωση". Ταυτόχρονα, όμως υπάρχουν και άλλες στρατηγικές. Ετσι, λοιπόν, έχει ήδη αρχίσει ένας συγκεκριμένος προβληματισμός για μια στενότερη συνεργασία μεταξύ των χωρών της Μπενελούξ με στόχο να κρατηθεί η θέση που έχουν τα κράτη αυτά στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στο μεταξύ, ο Ολλανδός πρωθυπουργός, Κοκ, έχει αφήσει ήδη να εννοηθεί ότι ο ίδιος δεν υπολογίζει για το 1999 με μια Ευρωπαϊκή Οικονομική και Νομισματική Ενωση...


6ον

ΟΛΛΑΝΔΙΑ
Κρίσιμο το αυριανό δημοψήφισμα

Να μην επηρεαστούν από το γαλλικό δημοψήφισμα, έσπευσε να καλέσει τους πολίτες της χώρας του ο Ολλανδός πρωθυπουργός, Γιαν Πέτερ Μπαλκενέντε, μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων και την επικράτηση του ΟΧΙ στη Γαλλία με ποσοστό 55%. Το αυριανό δημοψήφισμα στην Ολλανδία, παρά το γεγονός ότι δεν έχει αποφασιστικό χαρακτήρα, δε θα είναι δυνατόν να παραβλεφτεί από την κυβέρνηση και τα κόμματα, αν φανεί αντάξιο σε συμμετοχή και ποσοστά με αυτό της Γαλλίας.

Σε δηλώσεις του, ο Γ. Π. Μπαλκενέντε, υποστήριξε: «Κάθε χώρα είναι υπεύθυνη για τον εαυτό της. Το χθεσινό αποτέλεσμα στη Γαλλία αποτελεί έναν επιπλέον λόγο να αποφασίσουμε ΝΑΙ, για την Τετάρτη», καλώντας τους Ολλανδούς σε θετική ψήφο, «για το καλό της Ευρώπης»...

Παρά τις προσπάθειες παραίνεσης ή εκφοβισμού, για το μέλλον της ΕΕ, οι δημοσκοπήσεις δίνουν, και στην Ολλανδία, προβάδισμα στο ΟΧΙ, με 54%, γεγονός που παγιώνει την πεποίθηση για ακόμα ένα χτύπημα στην «Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη»...

«Ωρα για σκέψη», χαρακτήρισε το χρόνο μετά το γαλλικό ΟΧΙ, ο Βρετανός πρωθυπουργός, Τόνι Μπλερ, υποστηρίζοντας ότι στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής, που θα έχει ολοκληρωθεί και το ολλανδικό δημοψήφισμα, θα πρέπει να λάβει χώρα συζήτηση σε επίπεδο αρχηγών - κρατών. Ο Τζακ Στρο υποστήριξε και αυτός με τη σειρά του ότι αν και οι Ολλανδοί πουν ΟΧΙ, τότε η ΕΕ θα πρέπει να λάβει το γεγονός πολύ σοβαρά υπόψη, καθώς η συνθήκη θα έχει απορριφθεί από τα δύο εκ των έξι ιδρυτικών της μελών.

Σημειώνουμε ότι η Βρετανία είναι από τις χώρες, που έχει προαναγγείλει δημοψήφισμα, για την επικύρωση της συνθήκης, του οποίου το αποτέλεσμα κανείς δεν μπορεί να προβλέψει.

Τέλος, ο Πορτογάλος υπουργός Εξωτερικών δήλωσε ότι η Πορτογαλία θα προχωρήσει στη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, ανεξάρτητα με το γαλλικό αποτέλεσμα.

Τα αποτελέσματα και του ολλανδικού δημοψηφίσματος, εάν αποδειχθούν αρνητικά, θα απασχολήσουν, σύμφωνα και με την εκπρόσωπο της Κομισιόν, τη Σύνοδο Κορυφής, στις 16 και 17 Ιούνη.

7ον

ΟΛΛΑΝΔΙΑ
Η ανθρώπινη διαστροφή σε όλη της την έκταση

ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ - ΒΟΝΝΗ.-

Εικόνα φρίκης ξετυλίγεται στα μάτια μίας έντρομης υφηλίου, με τις αποκαλύψεις για τις διαστάσεις που προσλαμβάνει η μάστιγα της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών και βρεφών, αλλά και η παράλληλη εξάπλωση της παιδικής πορνείας μέσω των πιο σύγχρονων εικονικών λεωφόρων του Ιντερνετ.

Η πρώτη είδηση που διέρρευσε προχτές στον Τύπο ήταν για την εξάρθρωση στην Ολλανδία ενός κυκλώματος που βίαζε και κακοποιούσε σεξουαλικά παιδιά, ακόμα και βρέφη μέχρι 12 μηνών. Η διαστροφή όμως δε σταματούσε μόνο εκεί. Το κύκλωμα αυτό απαθανάτιζε όλες αυτές τις σκηνές είτε σε φωτογραφίες είτε σε βίντεο και στη συνέχεια τις προωθούσε και τις πουλούσε μέσω του Ιντερνετ σε όλο τον πλανήτη. Στη συνέχεια της έρευνας οι αποκαλύψεις άρχισαν να παίρνουν μορφή χιονοστιβάδας με πολλούς που συμμετείχαν στο "σινάφι" και είχαν απλώσει τις δραστηριότητές τους σε πολλές χώρες της Ευρώπης, όπως εκτός από την Ολλανδία, το Βέλγιο, την Αυστρία, τη Γερμανία, την Ιταλία και την Πορτογαλία. Αυτές προς το παρόν στον κατάλογο, ενώ όσο η έρευνα θα συνεχίζεται, κανείς δεν ξέρει πόσες ακόμα θα προστεθούν.
Ο πρώτος κρίκος της αλυσίδας

Η ιστορία που πρωτοπροβλήθηκε από ολλανδικό κανάλι το βράδυ της Τετάρτης ανέφερε ότι, μετά από έφοδο, η αστυνομία σε ένα σπίτι, στην πόλη Ζάντβορτ,που ανήκε στον γερμανικής καταγωγής Γκέριτ Γιαν Ούλριχ ανακάλυψε χιλιάδες φωτογραφίες και κινηματογραφημένο υλικό από βιασμούς παιδιών. Στη συνέχεια η ολλανδική αστυνομία ανακοίνωσε ότι συνέλαβε δύο γυναίκες στην πόλη Χάαρλεμ,με την κατηγορία ότι κατέστρεψαν στοιχεία σχετικά με το κύκλωμα που κινηματογραφούσε και φωτογράφιζε βιασμούς μωρών και παιδιών, για να στείλει το υλικό στο Ιντερνετ. Ενώ από χτες 15 άνδρες της αστυνομίας ερευνούν την υπόθεση της σπείρας που διοχέτευε στο Ιντερνετ υλικό, αλλά και τους επισκέπτες των συγκεκριμένων ηλεκτρονικών σελίδων. Η αστυνομία έχει εξαπολύσει ανθρωποκυνηγητό για να ανακαλύψει και άλλους που ενέχονται στη σπείρα που αποκαλύφθηκε, καθώς στις φωτογραφίες που κατασχέθηκαν πολλά πρόσωπα είναι αναγνωρίσιμα, αλλά προς το παρόν αρνείται να αποκαλύψει τη λίστα των υπόπτων. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι αρχές είχαν καταγγελίες και στοιχεία για την υπόθεση ένα χρόνο πριν, αλλά η έρευνα ξεκίνησαν μόλις πριν ένα μήνα, μετά τη δολοφονία του Ούλριχ στην Ιταλία, πιθανά από συνεργάτες του, όπως αποκάλυψε χτες η ολλανδική εφημερίδα "Αλγκεμέεν Ντάγκμπλαντ".

Στις έρευνες έχουν εμπλακεί και οι γερμανικές αρχές, αφού υπάρχουν στοιχεία που καταμαρτυρούν τη δράση του κυκλώματος και στη Γερμανία. Η γερμανική αστυνομία ανακοίνωσε χτες ότι έχουν αρχίσει έρευνες στο Ιντερνετ και ότι θα θεωρούνται ύποπτοι ακόμη και όσοι επισκέπτονται τις σελίδες παιδικής πορνείας στο Δίκτυο. Στο μεταξύ η γερμανική εφημερίδα "Μπερλίνερ Μόργκενποστ", επικαλούμενη δήλωση εκπροσώπου της βελγικής οργάνωσης κατά της πορνογραφίας, "Μορκχόβεν", έγραψε χτες ότι κατά τις αστυνομικές έρευνες κατασχέθηκαν κατάλογοι, στους οποίους υπάρχουν "πολλές διευθύνσεις στο Βερολίνο". Εκπρόσωπος της οργάνωσης είπε επίσης ότι πρόκειται για περίπου 9.000 φωτογραφίες, στις οποίες μεταξύ άλλων είναι και ένας γνωστός Βέλγος παιδεραστής.
Ψυχολογικά ράκη

Το θέμα, όπως ήταν φυσικό, απασχόλησε και τους παιδοψυχολόγους και ειδικούς που εμφανίστηκαν στην ολλανδική τηλεόραση, που είναι οι κατ' αρχήν αρμόδιοι για την εξέταση των επιπτώσεων στα θύματα. Οι περισσότεροι εξ αυτών, που όπως τόνισαν έχουν εξετάσει και συναντήσει εκατοντάδες περιπτώσεις, δήλωσαν ότι οι "σκηνές είναι άκρως συγκλονιστικές και βίαιες". Ενώ ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Ουτρέχτης δρ. Βίλεμ Βούτερς δήλωσε ότι είναι οι φριχτότερες που έχει δει ποτέ στη ζωή του, ενώ εκφράστηκε κατηγορηματικά ότι τα παιδιά αυτά που υπέστησαν την κακοποίηση θα γίνουν σίγουρα "ψυχολογικά ράκη".

Με ανάλογο περιεχόμενο επιστημονική έρευνα έγινε όμως και στην Ιταλία. Η έρευνα, στοιχεία της οποίας ήρθαν στο φως της δημοσιότητας προχτές, αποκαλύπτει ότι τουλάχιστον το 2% των παιδιών είναι θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, ενώ ο "εχθρός" θα βρίσκεται μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, είτε θα είναι από τους γονείς είτε από το άμεσο οικογενειακό περιβάλλον. Σε αυτό το κλίμα κινήθηκε και η έρευνα του Ινστιτούτου Παιδικής Υγείας στο Λονδίνο. Σύμφωνα λοιπόν με αυτή, τα αγόρια που έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικώς, έχουν πολλές πιθανότητες να γίνουν παιδεραστές, κυρίως αν έχουν πέσει θύματα βίας μέσα στο σπίτι, ανακοίνωσαν Βρετανοί ερευνητές.


8ον

ΟΛΛΑΝΔΙΑ
Το «ολλανδικό θαύμα» αποκαλύπτεται

Παλαιότερη κινητοποίηση εργαζομένων στη «Philips» ενάντια στις απολύσεις

Associated Press
Εδώ και περίπου δύο δεκαετίες η ολλανδική οικονομία αποτελεί «παράδειγμα προς μίμηση» για τους θιασώτες του καπιταλισμού ανά την Ευρώπη. Το «Μοντέλο Πόλντερ», στη χώρα μας γνωστότερο ως το «ολλανδικό θαύμα», προτείνεται ως η καλύτερη λύση για τον «εκσυγχρονισμό» των οικονομιών και την επίτευξη ικανοποιητικών ρυθμών ανάπτυξης στις συνθήκες της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης. Το εν λόγω «μοντέλο» προέκυψε πριν από περίπου δύο δεκαετίες όταν τα μεγαλύτερα αστικά κόμματα (οι Χριστιανοδημοκράτες και το Εργατικό Κόμμα) σε συνεργασία με τις μεγάλες επιχειρήσεις και τα κορυφαία συνδικάτα αποφάσισαν να απελευθερώσουν την αγορά εργασίας και να μειώσουν σταδιακά τις λεγόμενες κοινωνικές παροχές προκειμένου να «ξεκολλήσουν» τη χώρα από τους χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης των αρχών της δεκαετίας του '80. Αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία ενός τεράστιου τομέα θέσεων εργασίας ημιαπασχόλησης (part-time) (σήμερα αυτές οι δουλιές, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία καταλαμβάνονται από γυναίκες, αποτελούν το 42% όλων των θέσεων εργασίας της χώρας) και η περικοπή πολλών εργατικών κατακτήσεων.

Σήμερα η παραγωγή στην Ολλανδία είναι ξανά σε άσχημη κατάσταση. Το ΑΕΠ για το δεύτερο τρίμηνο του 2003 μειώθηκε κατά 0,5%, ενώ σύμφωνα με τις προβλέψεις της Κεντρικής Τράπεζας το ΑΕΠ για ολόκληρο το 2003 αναμένεται να μειωθεί κατά 0,4% (πράγμα που έχει να συμβεί από το 1982 όταν και πρωτοεφαρμόστηκε το «Μοντέλο Πόλντερ»). Παράλληλα, η ανεργία βρίσκεται στα χειρότερα επίπεδα της τελευταίας εικοσαετίας (ανεπίσημα κοντά στο 11%, αφού η ύφεση σημαίνει χιλιάδες χαμένες part-time δουλιές) και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της κυβέρνησης τον επόμενο χρόνο περίπου 540.000 άτομα θα χάσουν τις δουλιές τους (σε σύνολο 7 εκατομμυρίων εργαζομένων)...

Η κεντροδεξιά κυβέρνηση συνεργασίας, των Χριστιανοδημοκρατών (CDA) με τους φιλελεύθερους του VVD και τους επίσης φιλελεύθερους του D66 (που προέκυψε το Μάη), αποφάσισε ότι ο μόνος τρόπος για να βγει η χώρα και από αυτή την κρίση είναι η επιβολή νέων «μεταρρυθμίσεων» υπέρ της ανταγωνιστικότητας, συνοδευόμενων από πρωτοφανείς περικοπές του κρατικού προϋπολογισμού.

Αναλυτικά η κυβέρνηση σκοπεύει να «εξοικονομήσει» περίπου 17 δισεκατομμύρια ευρώ μέχρι το 2007, ενώ μόνο μέσα στο 2004 θα περικοπούν περίπου 5,7 δισεκατομμύρια ευρώ. Τα μέτρα θα σημάνουν 12.000 απολύσεις στο δημόσιο τομέα και φυσικά πολύ λιγότερα χρήματα για τις «κοινωνικές επιδοτήσεις». Στα σχέδια της κυβέρνησης περιλαμβάνεται και η αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια από τα 65. Επιπλέον οι άνεργοι θα δικαιούνται να λαμβάνουν επίδομα για ενάμιση έως δύο χρόνια αντί για μέχρι 5 που ίσχυε. Ακόμη όλοι οι Ολλανδοί θα υποχρεούνται πλέον να πληρώνουν συμμετοχή περίπου 400 ευρώ για την ιατρική ασφάλιση πέρα από τις κρατήσεις που αφαιρούνται από τους μισθούς τους, ενώ το έλλειμμα ύψους 1,5 δισεκατομμυρίου ευρώ στο σύστημα ιατρικής κάλυψης μπορεί να οδηγήσει σε νέες περικοπές. Αντίθετα, η κυβέρνηση θα ξοδέψει 500 εκατομμύρια για εξοπλισμούς και για προσλήψεις αστυνομικών.

Οπως δήλωσε τον περασμένο Μάη ο χριστιανοδημοκράτης πρωθυπουργός, Γιάν Πέτερ Μπαλκενέντε, «όλοι θα πρέπει να υποφέρουν... ο καιρός των παροχών έχει τελειώσει». Μάλιστα, ο πρωθυπουργός είχε κάνει σαφές ότι αν δε σημειωνόταν ταχεία ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου θα έπρεπε να παρθούν και νέα «μέτρα», όπως, για παράδειγμα, αύξηση των φόρων στα ποτά και στα τσιγάρα αλλά ενδεχομένως και «πάγωμα» των μισθών ακόμα και χωρίς τη συγκατάθεση των εργατικών συνδικάτων.

Ωστόσο, η σύγκρουση με τους εκπροσώπους των εργατών δε χρειάστηκε. Πρόσφατα, στη διάρκεια των φετινών μισθολογικών διαπραγματεύσεων, τα δύο μεγαλύτερα συνδικάτα της χώρας, FNV (1,2 εκατομύρια μέλη) και CNV (περίπου 360.000 μέλη), συμφώνησαν να «παγώσουν» οι μισθοί για τα επόμενα δύο χρόνια! Το σχέδιο θα αποφέρει στην κυβέρνηση περίπου 800 εκατομμύρια ευρώ και σύμφωνα με τον Μπαλκενέντε «η συμφωνία είναι καλή για την οικονομία και τους εργαζόμενους. Θα έχει πολύ θετικό αντίκτυπο στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας... Η καλύτερη αύξηση είναι να βρει κάποιος δουλιά». Από την πλευρά τους τα συνδικάτα δικαιολόγησαν τη συμμετοχή τους υποστηρίζοντας ότι η οικονομική συγκυρία είναι εξαιρετικά δύσκολη και ότι με αυτό τον τρόπο κατάφεραν να υποβαθμίσουν χειρότερες πτυχές της συμφωνίας...

Είναι προφανές ότι η πραγματική μείωση του εισοδήματος των εργαζομένων τα επόμενα χρόνια, σε συνδυασμό με την αύξηση των τιμών βασικών προϊόντων που έφερε η εισαγωγή του ευρώ, την αύξηση της ανεργίας και τις άθλιες αμοιβές που προσφέρουν οι θέσεις ημιαπασχόλησης, θα προκαλέσουν πραγματικά τεράστια προβλήματα. Η απόφαση των συνδικάτων να απαντήσουν στην παρούσα οικονομική κρίση με νέες επιθέσεις ενάντια στα δικαιώματα των εργαζομένων (έπειτα από δύο δεκαετίες ανάλογων επιθέσεων) αποτελεί πραγματική πρόκληση που θα έχει σημαντικές επιπτώσεις. Αλλωστε, δεν πρέπει να λησμονεί κανείς την εκλογική έκρηξη της «Λίστας Πιμ Φόρτουιν» (LPF) (17% στις εκλογές του 2002) που ναι μεν ήταν και χαρακτηρίστηκε αντιμεταναστευτική αλλά κυριότερη αιχμή της ταυτότητάς της ήταν η λαϊκίστικη «αντίδραση ενάντια στο κατεστημένο», δηλαδή ενάντια στην κυβέρνηση, στις μεγάλες επιχειρήσεις αλλά και στα μεγάλα συνδικάτα. Η Λίστα μπορεί να υπέστη σημαντική ήττα στις τελευταίες εκλογές (μόλις 5,7% στις εκλογές του 2003) μετά τη συμμετοχή της στην κυβέρνηση, αλλά οι κοινωνικές συνθήκες που οδήγησαν στην άνοδό της σίγουρα δε χάθηκαν.

9ον

Κομμα παιδεραστων!

Ολλανδικό δικαστήριο έκρινε ότι δεν μπορεί να απαγορεύσει τη λειτουργία ενός κόμματος παιδεραστών, θεωρώντας ότι αυτό «έχει το δικαίωμα να υπάρχει όπως κάθε άλλο κόμμα». Το αίτημα απαγόρευσης υπεβλήθη από την ανθρωπιστική οργάνωση «Παρηγοριά», αλλά ο δικαστής απεφάνθη ότι ο νόμος δεν του δίνει αυτό το δικαίωμα. Το Κόμμα της Αδελφικής Αγάπης, Ελευθερίας και Διαφορετικότητας (PNVD) ιδρύθηκε το Μάιο και ζητεί να νομιμοποιηθεί η κατοχή υλικού παιδικής πορνογραφίας, να θεωρείται «συναινετικό» το σεξ με ανηλίκους από 12 ετών (σήμερα η νόμιμη ηλικία είναι τα 16 χρόνια) και να επιτρέπεται σε ανηλίκους από 16 ετών και άνω να συμμετέχουν σε πορνογραφικές ταινίες. Τάσσεται επίσης υπέρ της κτηνοβασίας, αλλά κατά της κακοποίησης των ζώων (γιατί υπάρχουν και ευαισθησίες!). Πρόσφατη δημοσκόπηση δείχνει ότι το 82% των Ολλανδών επιθυμούν κυβερνητική παρέμβαση για να απαγορευτεί η λειτουργία του.

Εδω θελω να τονισω οτι υπερ της ατομικης ελευθεριας ,σεβομαι τα πιστευω ολων και το δικαιωμα τους να τα υπερασπιζονται αλλα και να διακινουν τις σκεψεις και τα πιστευω τους με μοναδικη προυποθεση την μη παραβαση των νομων και κυριως οι πραξεις τους να μην βλαπτουν τους συνανθρωπους τους.

Δεν ανεχομαι ομως κανεις να ικανοποιει τις αρρωστημενες ορεξεις του πανω σε αθωα παιδικα κορμακια και τις ευαισθητες ψυχουλες τους!

Πρεπει ολοι να αντιδρασουμε απεναντι σε τετοια εκφυλιστικα φαινομενα γιατι το αυριο προβλεπεται δυσοιωνο.

Τα παιδια ολου του κοσμου εκπεμπουν SOS, βοηθηστε τα!

10ον

Νομιμοποίηση κόμματος παιδεραστών - Υπογράψτε τη διαμαρτυρία
Μετά την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, η οποία βασιζόμενη στην ελευθερία της έκφρασης, του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, δεν απαγόρευσε την ίδρυσή του, η Ολλανδική Κυβέρνηση αναγνώρισε και επίσημα το νεοϊδρυθέν Κόμμα των Παιδοφίλων (PNVD).

[/b]

Σε αυτή την περίπτωση η ελευθερία της έκφρασης λειτούργησε εναντίον των δικαιωμάτων των παιδιών.

Βασικοί στόχοι του κόμματος είναι:

    * Η νομιμοποίηση της σεξουαλικής επαφής μεταξύ ενηλίκων και ανηλίκων από 12 ετών
    * Η νομιμοποίηση της κατοχής παιδικού πορνογραφικού υλικού για προσωπική χρήση

Επίσης, κάθε νομοθεσία, που απαγορεύει την σεξουαλική επαφή μεταξύ ανθρώπων και ζώων, τους βρίσκει ρητά αντίθετους.

Κάθε συνειδητοποιημένος πολίτης στην Ευρώπη αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο οφείλει να αντιταχθεί στην νομιμοποίηση αυτού του πολιτικού κόμματος.

Η Φινλανδία, έχοντας την Προεδρία της Ε.Ε. πρόκειται να αιτηθεί την καταστολή της δράσης του Κόμματος των Παιδοφίλων στην Ολλανδία. Η αίτηση από την Πρωθυπουργό της Φινλανδίας κα. θα παραδοθεί στον Επίτροπο της Ε.Ε. κ. Franco Frattini, Αρμόδιο για Εσωτερικές Υποθέσεις, στο τέλος του τρέχοντος έτους.

Στα πλαίσια Άτυπης Συνάντησης μεταξύ των Υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών της Ε.Ε. η οποία πραγματοποιήθηκε 20-22 Σεπτεμβρίου στην πόλη Tampere, οι Φιλανδοί πολίτες παρέδωσαν τις πρώτες υπογραφές στην Υπουργό Δικαιοσύνης της χώρα τους.

Όσο περισσότεροι σε ολόκληρο τον κόσμο συνυπογράψουμε το αίτημα τόσο μεγαλύτερη θα είναι η ισχύς του!

Σας καλούμε όλους να συμμετέχετε στην παγκόσμια αυτή διαμαρτυρία

Επισκεφθείτε το site μας http://www.hamogelo.gr

συμπληρώστε το ονοματεπώνυμο & την ηλεκτρονική σας διεύθυνση

Όλα τα στοιχεία θα αποσταλούν από «Το Χαμόγελο του Παιδιού» στην αρμόδια Επιτροπή Συλλογής Υπογραφών (Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφθείτε το http://www.adressit.com/pedonkielto)

Πηγή: "Το Χαμόγελο του παιδιού"




και άλλα....

Τι έχεις να πεις για  το 9ο και το 10ο
επιμένεις τώρα για τον "ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ" Ολλανδία???