Ποίηση

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Admins]

Για αλλαγή του public name σας, επικοινωνήστε με έναν από τους Admins.

[pandora]

Αν θέλεις ν’ ανοίξουνε, ν’ ανοίξουν της καρδούλας μου οι πόρτες,
βγάλε όλα τα ρούχα σου εκτός, εκτός από τις μπότες.

Πέπη Τσεσμελή ρε φίλε ?  χαχαχα

[john_pos]

ΣΟΥΠΕΡΜΑΝ

Ο Σούπερμαν, σε μια μικρή ξαφνική διάλειψη ανασφά-
λειας που τον επισκέφτηκε εν ώρα πτήσης, γκρεμοτσακί-
στηκε πάνω στην ταράτσα του Ινστιτούτου Υπαρξιστικών
Ερευνών.

ΜΙΑ ΕΥΧΗ

-Κάνε μια ευχή με μια λέξη
                       -Όχι πόνος
-Μα αυτές είναι δύο
                -Στ' αρχίδια μου



και τα δυο ποιήματα είναι από την ποιητική συλλογή
"Πως τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε;"  του
Γιάννη Αγγελάκα

[pandora]

ΘΑ ΦΥΓΩ ΜΙΑ ΜΕΡΑ

Θα φύγω μια μέρα
σαν όλες τις άλλες
θυμήσου
εσύ θα νομίζεις
ό,τι έχω πάει απλά για τσιγάρα
γιατί δεν νιώθεις
το φθισικό ρολόι
που με τρώει νύχτες χιλιάδες
γιατί δεν ένιωσες ποτέ
την ξεφτίλα των παιχνιδιών
την πληγωμένη επιστροφή των σκυλιών
που μ' αρρώσταινε τόσο
θα φύγω μια μέρα
πιο πλούσιος, πιο πονεμένος, πιο γυμνός
ανήμπορος να ξημερώνομαι
διψασμένος πάνω στα χείλη σου
γιατί δεν νιώθεις
το φθισικό ρολόι
που με τρώει νύχτες χιλιάδες

                        Γ. Οικονομέας

[Social_waste]

http://www.youtube.com/watch?v=AtYXQ4A1_nA

[Karaμazoβ]

είπε τις, Ηράκλειτε, τεόν μόρον, ες δε με δάκρυ
ήγαγεν, εμνήσθην δ' οσσάκις αμφότεροι
ηέλιον κατεδύσαμεν, αλλά συ μεν που,
ξείν' Αλικαρνησεύ, τετράπαλαι σποδιή΄
αι δε τεαί ζώουσιν αηδόνες, ήσιν ο πάντων
αρπακτής Αΐδης ουκ επί χείρα βαλεί.

Παλατινή Ανθολογία VII, 80.


*
Κάποιος μου ανέφερε , Ηράκλειτε, το θάνατό σου
και με πήραν τα δάκρυα. Θυμήθηκα πόσες φορές οι δυό μας
βραδιάσαμε συζητώντας. Εσύ βέβαια,
φίλε από την Αλικαρνασό, προ πολλού έχεις γίνει στάχτη,
αλλά τα αηδόνια σου είναι ζωντανά΄αυτά
ο άρπαγας Άδης δεν μπορεί να τα βάλει στο χέρι.




Σημείωση: Ο Καλλίμαχος αναφέρεται στον ποιητή
Ηράκλειτο από την Αλικαρνασσό, στον οποίο
αποδίδεται ένα πολύ καλό επίγραμμα
της Παλατινής Ανθολογίας.
Τα "αηδόνια" του Ηρακλειτου αντιπροσωπεύουν
μεταφορικά τα καλά ποιήματα που έχει γράψει.

[pandora]

Εἰκόνα

Πῶς δοκιμάζουν τὰ ὄργανα οἱ μουσικοὶ πρὶν ἀπὸ ἔναρξη συναυλίας
ἔτσι κι ἐγὼ τώρα χειριζόμενος λέξεις

εὐαισθητισμὸς εὐαισθησία αἰσθητισμὸς
εὐαισθησία καὶ αἰσθητῆς τὸ εὐαίσθητον
εὐαισθησιακὸς εὐαισθησιάζομαι εὐαισθησιασμὸς
εὖ καὶ αἰσθητικὸς καὶ αἰσθησιακὸς
αἰσθαντικὸς ἴσως
αἰσθ-ἴσως αἰσθαν-ἴσως
αἰσθ-ἀδελφέ μου καὶ Ἐσθὴρ ἀπ᾿ τὴ Βίβλο

ἀρχίζει μὲ χειροκροτήματα τὸ ποίημα.

Νίκος Καρούζος

[pandora]

Ῥομαντικὸς ἐπίλογος

Μὴ μὲ διαβάζετε ὅταν δὲν ἔχετε
παρακολουθήσει κηδεῖες ἀγνώστων
ἢ ἔστω μνημόσυνα.
Ὅταν δὲν ἔχετε
μαντέψει τὴ δύναμη
ποὺ κάνει τὴν ἀγάπη
ἐφάμιλλη τοῦ θανάτου.
Ὅταν δὲν ἀμολήσατε ἀϊτὸ τὴν Καθαρὴ Δευτέρα
χωρὶς νὰ τὸν βασανίζετε
τραβώντας ὁλοένα τὸ σπάγγο.
Ὅταν δὲν ξέρετε πότε μύριζε τὰ λουλούδια
ὁ Νοστράδαμος.
Ὅταν δὲν πήγατε τουλάχιστο μιὰ φορὰ
στὴν Ἀποκαθήλωση.
Ὅταν δὲν ξέρετε κανέναν ὑπερσυντέλικο.
Ἂν δὲν ἀγαπᾶτε τὰ ζῶα
καὶ μάλιστα τὶς νυφίτσες.
Ἂν δὲν ἀκοῦτε τοὺς κεραυνοὺς εὐχάριστα
ὁπουδήποτε.
Ὅταν δὲν ξέρετε πῶς ὁ ὡραῖος Modigliani
τρεῖς ἡ ὥρα τὴ νύχτα μεθυσμένος
χτυποῦσε βίαια τὴν πόρτα ἑνὸς φίλου του
γυρεύοντας τὰ ποιήματα τοῦ Βιγιὸν
κι ἄρχισε νὰ διαβάζει ὦρες δυνατὰ
ἐνοχλώντας τὸ σύμπαν.
Ὅταν λέτε τὴ φύση μητέρα μας καὶ ὄχι θεία μας
Ὅταν δὲν πίνετε χαρούμενα τὸ ἀθῶο νεράκι.
Ἂν δὲν καταλάβατε πῶς ἡ Ἀνθοῦσα
εἶναι μᾶλλον ἡ ἐποχή μας.
ΠΡΟΣΟΧΗ
ΧΡΩΜΑΤΑ
Μὴ μὲ διαβάζετε
ὅταν
ἔχετε
δίκιο.
Μὴ μὲ διαβάζετε ὅταν
δὲν ἤρθατε σὲ ρήξη μὲ τὸ σῶμα...
Ὥρα νὰ πηγαίνω
δὲν ἔχω ἄλλο στῆθος.

Νίκος Καρούζος

[christineL]

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

Καβαφης

[provataki]

Ὁ Οὐρανός- M. Αναγνωστάκης

Πρῶτα νὰ πιάσω τὰ χέρια σου
Νὰ ψηλαφίσω τὸ σφυγμό σου
Ὕστερα νὰ πᾶμε μαζὶ στὸ δάσος
Ν᾿ ἀγκαλιάσουμε τὰ μεγάλα δέντρα
Ποὺ στὸν κάθε κορμὸ ἔχουμε χαράξει
Ἐδῶ καὶ χρόνια τὰ ἱερὰ ὀνόματα
Νὰ τὰ συλλαβίσουμε μαζὶ
Νὰ τὰ μετρήσουμε ἕνα-ἕνα
Μὲ τὰ μάτια ψηλὰ στὸν οὐρανὸ σὰν προσευχή.

Τὸ δικό μας τὸ δάσος δὲν τὸ κρύβει ὁ οὐρανός.

Δὲν περνοῦν ἀπὸ δῶ ξυλοκόποι.



 

[provataki]

Πρέπει ν’αχω φύγει. Νιώθω τη σιωπή
που επακολουθεί,
νοιώθω τ’αδειο που επακολουθεί
όταν ήταν κάποιος στο δωμάτιο και βγήκε

Kώστας Μόντης

[provataki]

ΠΟΙΗΜΑ
ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΟ ΑΣΠΡΟ ΑΔΙΑΒΡΟΧΟ
(1942)

Θα΄ πρεπε να΄ ναι επίτηδες βαλμένο
ένα τυχαίο μα και όμορφο γεγονός
ένα λευκό αιθέριο γεγονός που στάθηκε για μια στιγμή
μέσα σε μιαν αυλή οφθαλμιατρείου,
αχ! μέρα βροχερή, γεμάτη φοιτητές και άσχημα χάχανα,
ενώ δίπλα διέκρινε κανείς τους ασθενείς
με μικρά άρρωστα μάτια γεμάτα κακία
κακία και συμφορά στο τμήμα απόρων
αίθουσα αναμονής
και πάνω στον βαμμένο τοίχο οι εταζέρες
με τα εργαλεία των γιατρών,
το μάθημα ανατομίας του γιατρού Τούλπ
σε μια μικρή λιθογραφία μ΄ άσπρο φόντο.
Και να την, να την σαν επίτηδες
τυχαία και όμορφα βαλμένο γεγονός
άγνωστη μ΄ άσπρο αδιάβροχο, σκληρά χαρακτηριστικά
μελαχρινά λόγο σκληρά χαρακτηριστικά
ντυμένη σε περήφανο αλαζονικό εμβατήριο
θυμίζοντας οδυνηρά συμβάντα παλαιότερα.
Κι αρκούσε αυτό για τη δημιουργία
κάποιας μικρής όσο κι ασήμαντης νότας
όπως αρκεί μια πεθαμένη φύση
με κάκτο και μπουκάλα για να καταλάβουμε
όπως αρκεί ένα μικρό χεράκι παίζοντας
μ΄ ένα μικρό αντικείμενο ασυνεσθήτως.
Αχ! μέρα βροχερή γεμάτη απ΄ το κορίτσι με το άσπρο αδιάβροχο.

Γιώργος Μακρής

[insanegr]

BE MY VALENTINE(ΙΙ) -  ΑΙΜΌΦΙΛΟΣ Τ. ΙΝΦΛΟΥΈΝΤΖΑΣ



προστάτη τους και φύλακα
έχουν το Βαλεντίνο

αυτοί που τους μιλάς κι απόκριση δεν παίρνεις
κι ούτε μπορείς να καταλάβεις αν σ' ακούνε
έτσι που καμουφλάρουν με χαμόγελο το πρόσωπο

αυτοί που μέσα στο ίδιο πιάτο γευματίζουν
και καταφέρνουν πάντοτε στο ίδιο μακαρόνι να τελειώνουν

που με ηφαίστεια τις συναντήσεις τους φωτίζουν
κι όλες τις φράσεις τους τις κλείνουν με θαυμαστικά

κι ακόμα αυτοί που μόνοι τους χτυπιούνται και ουρλιάζουν
που δεν ξεπέρασαν ποτέ εκείνη την απώλεια

προστάτη τους και φύλακα
έχουν το Βαλεντίνο

...

κι εμείς
που συμπαθιόμαστε τόσο πολιτισμένα
και εκτιμούμε ιδαίτερα αμφοτέρους

εμείς
που τόσο ευχάριστες είναι οι συνευρέσεις μας
και πάνω απ'όλα διασφαλίζουν τον προσωπικό μας χώρο

εμείς
που η ιστορία μας ποτέ δεν θα παιχτεί στο σινεμά
και ευτυχώς γιατί θα φεύγαν όλοι πριν το διάλειμμα


ας βολευτούμε με καμιά Αγια-Βαρβάρα

[istar]

Νικόλας Άσιμος - Δεν παν να μας χτυπάν…

Δεν πα να μας χτυπάν με όλμους και κανόνια
Δεν πα να μας χαλάν τα πιο όμορφά μας χρόνια
Κι αυτοί που μας μιλούν πως θέλουν το καλό μας
Ποτέ τους δεν ακούν το δίκιο το δικό μας.

Δεν είναι
αυτή ζωή κι από τ’ αφεντικά μας
Δεν είναι ανθρώπινα τα μεροκάματά μας
Αυτοί καλοπερνούν και ‘μεις αγωνιάμε
Αν θάχουμε δουλειά για νάχουμε να φάμε.

Το δίκιο
μας εμπρός να βγάλουμε στους δρόμους
Μπουρλότο και φωτιά σε κράτος κι αστυνόμους
Τον ξέρουμε καλά της γης μας τον αφέντη
Μας έμαθε πολλά το αίμα του Νοέμβρη.

Δε πα να μας χτυπάν
με όλμους και κανόνια
Δεν πα να μας χαλάν τα πιο όμορφά μας χρόνια
Θα βάλουμε μπροστά τη μαύρη και την κόκκινη σημαία
Για μας, για μια ζωή πιο λεύτερη πιο νέα.

Oι στίχοι αυτοί δεν είναι του άσιμου αλλά του Λειβαδίτη [ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ] {Στίχοι γραμμένοι σε πακέτα από τσιγάρα} (Σημαίες).

“Πάνω στα ματωμένα πουκάμισα των σκοτωμένων
Εμείς καθόμασταν τα βράδια
Και ζωγραφίζαμε σκηνές απ’ την αυριανή ευτυχία του κόσμου.
Έτσι γεννήθηκαν οι σημαίες μας.”

Θα βάλουμε
μπροστά τη μαύρη και την κόκκινη σημαία
Μ’ αγώνα η λευτεριά μας είναι αναγκαία.

[provataki]

6.
 
Το νιαούρισμα της γάτας κουρδίζει το πιάνο του Chopin
Οταν σταματάει οι νότες δεν είναι πια ασφαλής
 
Και έτσι βγαίνω στον κήπο
Να κλειδώσω τα αγκάθια της τσουκνίδας, να ρίξω πλήκτρα στη λίμνη
Η μουσική ρεμβάζει από ευχές
 
Πόσο καιρό έψαχνα αυτή τη λέξη
Μα τελικά είναι ανιαρή, κοινότυπη
Ας τη θάψω λοιπόν, ποιος θα με δει;
 
Τα τρελοκομεία εξάλλου πάντα κήπους υπηρετούσαν

Ηλίας Σεφερλής

[vasso]

Die Papier-Tragödie 

Es war ein Mädchen aus Papier
ganz weiß & zum verlieben
Es hatte keiner noch auf ihr
das kleinste Wort geschrieben.

Das gibt es, glaubt es mir.
Sie war nur aus Papier.
Das gibt es, glaubt es mir.

Da kam ein Junge aus Papier
ein brauner, weit gereister
Ganz voll Adresen dort und hier
gestempelt und voll Kleister.

Verzeih ihm das Geschmier
er war aus Packpapier
verzeih ihm das Geschmier.

Auch Liebespaare aus Papier
die können wahrhaft lieben.
Sie hat auf ihm er hat auf ihr
mit eigner Hand geschrieben:

"Mein Herz gehört nur dir.
Bin ich auch aus Papier,
mein Herz gehört nur dir."

Doch eines Tages das Unheil naht
sie litten unaussprechlich.
Ihn rief ein ferner Adressat
und auf ihm stands: zerbrechlich.

"Ich kehr zurück zu dir
mein Mädchen aus Papier
ich kehr zurück zu dir."

Nun wartet sie jahrelang
und wurde langsam gelber.
Und war ihr einmal gar zu bang
dann las sie auf sich selber:

"Mein Herz gehört nur dir.
Bin ich auch aus Papier,
mein Herz gehört nur dir."

Ein Greiß aus einem Zeitungsblatt
zerknittert und voll Lügen.
Der schrecklich viel Papiergeld hat
der wollt sie zum Vergnügen.

Sie widerstand der Gier.
Sie war nur aus Papier.
Sie widerstand der Gier.

Das nahm der alte ihr sehr krumm
und voller böser Tücke
mit einer Scher´ bracht er sie um
und schnitt sie in 2 Stücke.

Worüber lächelt ihr ?
Ihr seid nicht aus Papier.
Worüber lächelt ihr ?

Und als der Liebste aus Papier
zurück kahm wie versprochen,
da fand er sie und stand vor ihr
und hat kein Wort gesprochen,

Er weinte keine Träne ihr.
Er war nur aus Papier.
Er weinte keine Träne ihr.

So stand er bis es dunkel war
sein Herz fing an zu brennen.
Und er verbrannte ganz und gar
und war nicht mehr zu kennen.

Dies schwarze Flöckchen hier
war Liebe und Papier.
Dies schwarze Flöckchen hier!