Ποίηση

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Αντιστοίχηση Μαθημάτων ΝΠΣ με ΠΠΣ]

Επίσημη ενημέρωση για Αντιστοίχηση Μαθημάτων ΝΠΣ με ΠΠΣ και η συζήτηση στο forum.

[Appelsinpiken]

πω ρε μου θυμισες το σχολειο τωρα....

[τσαι-borg]

Δεν τον ειχα ξαναδει ποτε ετσι.
Τοσο μεθυσμενο.
Τοσο αλλου.
Για την ακριβεια δεν τον ειχα ξαναδει ποτε γενικα.
Μολις εκεινο το βραδυ ηταν που γνωριστηκαμε.
Ειχαμε αρχισει να πινουμε μονοι,ο ενας πλαι στον αλλον,και ειπαμε να συνεχισουμε παρεα.
Δεν ξερω αν ειναι που εγω αντεχω περισσοτερο ή που εκεινος ειχε ξεκινησει πολυ νωριτερα απο εμενα.
Παντως επεσε πρωτος.
Κατερρευσε.
Αλλα τη θεση του δεν ελεγε να την εγκαταλειψει.
Οχι,δεν ηταν απ'αυτους.
Εκρυψε το προσωπο του μοναχα κατω απο τις παλαμες του κι αρχισε να κλαιει.
Νομισε πως δεν θα τον καταλαβαινα.Αλλα δεν χρειαζοταν να τον δω.
Ηδη τον ακουγα απο ωρα να σπαραζει.
Του τραβηξα τα χερια και το "γιατι" το βλασφημο,το μοχθηρο τον ρωτησα.
"Θελω να πεφτει χιονι",μου απαντησε.
Και ηταν ακομη Αυγουστος.
Μα και τον Γεναρη ακομη σπανια χιονιζει σε τουτα εδω τα μερη.

[il capitano]

Το ημερολογιο εδειχνε 19 Μαρτη
βεβαια μπορουσε
να δειχνει και 19 Γεναρη
το προβλημα του ηταν
οτι καμια απο τις δυο μερες
δεν ειχε γινει τιποτα!

[Jaegger]

Το ημερολογιο εδειχνε 19 Μαρτη
βεβαια μπορουσε
να δειχνει και 19 Γεναρη
το προβλημα του ηταν
οτι καμια απο τις δυο μερες
δεν ειχε γινει τιποτα!

[Appelsinpiken]

        I'm soft.
        I dream too.
        I let myself dream.
        I dream of being famous.
        I dream of walking the streets of London and Paris.
        I dream of sitting in cafes,
        drinking fine wines and
        taking a taxi back to a good hotel.
        I dream of meeting beautiful ladies in the hall
        and turning them away because
        I have a sonnet in mind that
        I want to write before sunrise.
        Αt sunrise I will be asleep and there will be a
        strange cat curled up on the windowsill.

        I think we all feel like this
        now and then.
        I'd even like to visit
        Andernach, Germany, the place where
        I began. then I'd like to
        fly on to Moscow to check out
        their mass transit system so
        I'd have something faintly lewd to
        whisper into the ear of the mayor of
        Los Angeles upon my return to this
        fucking place.

        it could happen.
        I'm ready.
        I've watched snails climb over
        ten foot walls and vanish.

         
        you mustn't confuse this with
        ambition.

        I would be able to laugh at my
        good turn of the cards--

        and I wouldn't forget you.
        I'll send postcards and
        snapshots, and the
        finished sonnet.


Charles Bukowski
on the continent

[Karaμazoβ]

Μικρός λαός και πολεμά
δίχως σπαθιά και βόλια
για όλου του κόσμου το ψωμί
το φως και το τραγούδι

Κάτω απ' τη γλώσσα του κρατεί
τους βόγγους και τα ζήτω
κι αν κάνει πως τα τραγουδεί
ραγίζουν τα λιθάρια

Γιάννης Ρίτσος

[fourier]

Μικρός λαός και πολεμά
δίχως σπαθιά και βόλια
για όλου του κόσμου το ψωμί
το φως και το τραγούδι

Κάτω απ' τη γλώσσα του κρατεί
τους βόγγους και τα ζήτω
κι αν κάνει πως τα τραγουδεί
ραγίζουν τα λιθάρια

Γιάννης Ρίτσος

Τόπικ ποίησης είναι, αλλά με αφορμή το ποίημα του Καραμαζοφ νομίζω πως ταιριάζει:



Κατάληψη του χώρου της Ακρόπολης από μέλη του ΚΚΕ

Συνεχίζεται η κατάληψη στον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης, που ξεκίνησαν στις 6 το πρωί της Τρίτης, περίπου 200 μέλη του ΚΚΕ, προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για τα μέτρα λιτότητας που ανακοίνωσε η κυβέρνηση.

Στον Ιερό Βράχο έχουν αναρτηθεί δύο πανό (στα ελληνικά και τα αγγλικά) που γράφουν: «Λαοί της Ευρώπης ξεσηκωθείτε», ενώ δεν επιτρέπεται η είσοδος των επισκεπτών.


edit: Από μέλη του ΚΚΕ έγινε η κατάληψη και όχι από το ΠΑΜΕ.

[Karaμazoβ]

Ο τόπος μας είναι κλειστός,
όλο βουνά που έχουν σκεπή
το χαμηλό ουρανό μέρα και νύχτα.

Δεν έχουμε ποτάμια, δεν έχουμε
πηγάδια, δεν έχουμε πηγές.
Μονάχα λίγες στέρνες,
άδειες κι αυτές.
Που ηχούν και που τις προσκυνούμε.

Ήχος στεκάμενος, κούφιος,
ίδιος με τη μοναξιά μας,
ίδιος με την αγάπη μας,
ίδιος με τα σώματά μας.

Μας φαίνεται παράξενο
που κάποτε μπορέσαμε να χτίσουμε τα σπίτια,
τα καλύβια και τις στάνες μας.

Και οι γάμοι μας, τα δροσερά
στεφάνια και τα δάχτυλα,
γίνουνται αινίγματα
ανεξήγητα για την ψυχή μας.
Πώς γεννήθηκαν,
πώς δυναμώσανε τα παιδιά μας;

Δεν έχουμε ποτάμια, δεν έχουμε
πηγάδια, δεν έχουμε πηγές.
Μονάχα λίγες στέρνες,
άδειες κι αυτές.
Που ηχούν και που τις προσκυνούμε.

Ο τόπος μας είναι κλειστός.
Τον κλείνουν οι δυο μαύρες
Συμπληγάδες.

Στα λιμάνια την Κυριακή σαν
κατεβούμε ν' ανασάνουμε,
βλέπουμε να φωτίζουνται στο
ηλιόγερμα σπασμένα ξύλα,
από ταξίδια που δεν τέλειωσαν
σώματα που δεν ξέρουν πια
πώς ν' αγαπήσουν.


Γιώργος Σεφέρης

[τσαι-borg]

Λεπτομέρειες ασήμαντες που κάνουν πιο οδυνηρές τις αναμνήσεις
και τα χρόνια μας, βαλσαμωμένα πουλιά, μας κοιτάζουν τώρα με μάτια ξένα -
αλλά κι εγώ ποιός ήμουν; ένας πρίγκηπας του τίποτα
ένας τρελός για επαναστάσεις κι άλλα πράγματα χαμένα
και κάθε που χτυπούσαν οι καμπάνες ένιωθα να κινδυνεύει η ανθρωπότητα
κι έτρεχα να τη σώσω.
Κι όταν ένα παιδί κοιτάει μ' έκσταση το δειλινό, είναι που αποθηκεύει θλίψεις για το μέλλον.

[provataki]

Μικρός λαός και πολεμά
δίχως σπαθιά και βόλια
για όλου του κόσμου το ψωμί
το φως και το τραγούδι

Κάτω απ' τη γλώσσα του κρατεί
τους βόγγους και τα ζήτω
κι αν κάνει πως τα τραγουδεί
ραγίζουν τα λιθάρια

Γιάννης Ρίτσος

Τόπικ ποίησης είναι, αλλά με αφορμή το ποίημα του Καραμαζοφ νομίζω πως ταιριάζει:



Κατάληψη του χώρου της Ακρόπολης από μέλη του ΚΚΕ

Συνεχίζεται η κατάληψη στον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης, που ξεκίνησαν στις 6 το πρωί της Τρίτης, περίπου 200 μέλη του ΚΚΕ, προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για τα μέτρα λιτότητας που ανακοίνωσε η κυβέρνηση.

Στον Ιερό Βράχο έχουν αναρτηθεί δύο πανό (στα ελληνικά και τα αγγλικά) που γράφουν: «Λαοί της Ευρώπης ξεσηκωθείτε», ενώ δεν επιτρέπεται η είσοδος των επισκεπτών.


edit: Από μέλη του ΚΚΕ έγινε η κατάληψη και όχι από το ΠΑΜΕ.

εισαι αισχρος.
και για πιπεριες να γραφαμε παλι θα το ταιριαζες εσυ.... οφου...

[Social_waste]

Aποτυχημένη γενιά του 21ου αιώνα.
Yπερπληροφόρηση, υπερφόρτιση,
απουσία δυνατότητας προσανατολισμού,
αδυναμία εστίασης.
O ρομαντισμός πέθανε,
η σεξουαλική απελευθέρωση
θεωρείται δεδομένη και βαρετή,
παντού ωμότητα και χάος.
Γιατί όλα φαίνονται τόσο μπλεγμένα;
Eπιβάλλοντας στον εαυτό σου
να θέλει αυτό που οι άλλοι
σου υποδεικνύουν ως σωστό,
συνεχίζεις νομίζοντας ότι όλα
βελτιώνονται,
ενώ βουλιάζεις όλο και περισσότερο
στα ίδια συναισθηματικά αδιέξοδα.
Γιατί μέσα σου ξέρεις
πως αυτό δεν το θέλεις.
Δεν θέλεις καν να το θέλεις.
Δεν ξέρεις τι θες, θες όμως να το ψάξεις.

Στο όνομα αυτής της αναζήτησης
δοκιμάζεις και δοκιμάζεις και δοκιμάζεις.
Kαι τίποτα δεν σε ευχαριστεί τελικά,
όλα τα βαριέσαι.
Kάθε φορά ερωτεύεσαι το Aδύνατο.
Kινούμενη από καθαρό ενθουσιασμό,
κάθε βράδυ επιζητείς
και διαφορετικό άνθρωπο.
Ίσως καταλαβαίνεις ότι πληγώνεις
τον εαυτό σου και τους γύρω σου.
Δεν κάνεις, όμως, πίσω,
γιατί απλά δεν θέλεις να συμβιβαστείς.

Aυτή η αναζήτηση,
όμως, που σε τροφοδοτεί
δεν θα σταματήσει ποτέ,
γιατί ψάχνεις το ανύπαρκτο.
Άδοξο τέλος,
όταν θα συνειδητοποιήσεις
ότι είσαι μόνος,
ότι όλοι γύρω σου σε άφησαν,
Nάρκισσε.

Σταμάτα να ερωτεύεσαι το Ωραίο.
Tότε θα δεις την διαφορά.

[Ξυλοπόδαρα]

[τσαι-borg]

Οριζω το βαθυ drum ηχο που χτυπα στην καρδια σου για να σου δωσω ρυθμο να επαναστατησεις εναντια σε καθε τι που σε καθιστα ουδετερη μηχανη επιβιωσης
αγωνιζομαι να σου δωσω μικρα γλυκα ονειρα και να αναψω τις σπιθες που σε διαφοροποιουν απο τα ζωα
σκεψεις που αφηνεις στη ληθη της εφηβειας

Οριζω μια βαθεια techno μποτα που σε χτυπα με ρυθμο να σε παρει να σε ξεναγησει στα αγρια ενστικτα που ξεχνας
στην ουτοπια που αναζητα και πρεπει να δεις στα βουρκωμενα ματια της
στην ενταση του ενστικτωδους στροβιλου που σε θεοποιει ανακαλυπτοντας την αγαπη

Οριζω μια εκρηξη τρισδιαστατη μετα το τελος της οποιας πετας με smart πορτοκαλι σκαφακι πανω απο τοπια και πολεις των ονειρων σου.

Σε ξαναγυριζω στο beat και ομολογω πως θελω να με αγαπησεις οπως σε αγαπω εγω
να ψιθυρισεις καινουργια ποιηματα
να παιξεις καινουργια μουσικη
να ονειρευτεις νεα ονειρα
και να τα δωσεις με γλυκο χαμογελο στον πολιτισμο των ανθρωπων


Θελω να φυτρωσουν φτερακια στην θεση των χεριων σου
να περπατας σε ηλεκτρονικα δαση
να αγαπας ο,τι υπαρχει γυρω σου
να φτιαχνεις ονειρα στα συννεφα και να τα βλεπουν ολοι
να αγριεψεις
να μην σε κανει κανενα κρατος καλα.




(α.δρανδακης)

[Karaμazoβ]

ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ
Ηχώ

Άκου τον ήχο σπάζει πέτρες
Και πέφτουνε πεφτάστερα στους στίβους
Στα γήπεδα πηδούν οι μπάλες
Σαν μπάλες ρούγκμπι σαν πεπόνια
Κομψές κυρίες στις κερκίδες
Και κορασίδες με pull-over
Χειροκροτούν κι όλο φωνάζουνε
«Goal! Goal! στα δίχτυα των εχθρών
Όχι ποτέ στα δίχτυα του θανάτου».

(Η σήμερον ως αύριον και ως χθες, Άγρα, Αθήνα 1984)

[Karaμazoβ]

ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ

Τα γκολπόστ
άκουγε τις καμπάνες που βαρούν
και τ’ ορειχάλκου τις δονήσεις
όπου τρυπάν τον καθαρό
-του κυριακάτικου πρωινού-
αγέρα
άραγες οι καμπάνες τι να μηνούν;
θα τις ακολουθήσουν μήπως
ύμνοι τραγούδια χαρές
ή πολυβόλα θ’ αντηχήσουνε
απαίσια
να σπείρουνε
τον όλεθρο ολούθε;
ένα σας λέω:
όλοι να τρέξουμε αμέσως
στα γκολπόστ
παιδιά!
στα γκολπόστ!
στα γκολποστ
άγρυπνοι
-ακοίμητοι φρουροί-
πανέτοιμοι
το μάτι εδώ εκεί
να γρηγορούμε
μην αρχίσουνε να πέφτουνε
τα τέρματα
βροχή
και
ηττηθούμε.

(Στην κοιλάδα με τους ροδώνες, Ίκαρος, Αθήνα 1978)

[Social_waste]

Στη δίψα μου ονειρεύομαι τον Ντιέγκο,
νεροσυρμή στην εσχατία του πόνου·
με τον Μακρή, τη Νοταρά, τον Βέγγο.
Ένας χωριάτης, πάνω στου ημιόνου
την πλάτη, με την έλλαμψη του μόνου
Έλληνος, που θα χτίσει Παρθενώνα.
Να θεωρεί με την πίκρα, του αυτοκτόνου
το περιστέρι, ο Ντιέγκο Μαραντόνα.

Θολωμένο και γύφτικο το μάτι·
το εναρκτήριο λάκτισμα δικό του
σ’ όλα της Γης τα μήκη και τα πλάτη.
Να κουβαλά τα φτωχικά του Νότου
στο χρυσοεπιπλωμένο αρχοντικό του.
Ως τέλειωνεν της θλίψης τον αγώνα
τον είδα: είχε κακό το ριζικό του
το περιστέρι, ο Ντιέγκο Μαραντόνα.

Εκεί, στη μακρινότατη Αρτζεντίνα
η οδύνη του είναι η οικεία μας οδύνη
(κάπου στο Μετς, Μουσούρου, στην Αθήνα).
Μ’ απόκαμ’ η ψυχούλα και της δίνει
παρηγορία ψυχρή την κοκαΐνη.
Α, στην οθόνη κλίναμε το γόνα,
λέγοντας: ας χαρεί λίγη γαλήνη
το περιστέρι ο Ντιέγκο Μαραντόνα.

Κυρά της μοναξιάς, μάνα του πλήθους,
κυρά του ξεπεσμού, του χαμού μάνα,
σταμάτα του αναθέματος τους λίθους.
Κι εμπρός στον επερχόμενο χειμώνα
μέμνησο να ταΐζει στην αλάνα
το περιστέρι, ο Ντιέγκο Μαραντόνα.