Ποίηση

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[12:00-13:30]

Η γραμματεία είναι ανοιχτή καθημερινά 12:00-13:30

[Appelsinpiken]

Sit for a while, why rush? 
The beauty is all around. 
The red sky of the morning, 
the different colours of the landscape, 
the freshness of the breeze. 
So sit for a while and rest 
with the spirit of the land. 

John Renshaw

[Appelsinpiken]

In fire
του D.Gildenlow

’In fire, we can see our past and our coming. For, as with us and our time, these flames are solely born through the complete and utterly consumption of its surroundings. By which, the fire itself is also condemned to be destroyed. 
Demanding, beautiful and very lethal, it lives itself to death…’

[Appelsinpiken]

The excerpt is  from Lorraine Rekman’s speech held at the World Uranium Hearing:

’I dread the day my children will ask me why. I dread the day when I will have to explain to them that people thought it was acceptable to destroy the environment so that we could have jobs. I dread the day I will have to explain to my bright-eyed Joshua, who talks to dogs and listens to the grass screaming, that we were all to busy driving fast cars, rushing our children off to day-care, and finding seniors’ homes to our grandparents and listening to the ringing of cash registers.   
   
We were all too busy to hear the grass screaming.’

[pandora]

Χριστινάκι  δές  κι  αυτό, αν  και  φαντάζομαι  θα το  ξέρεις...

ΑΝΟΙΞΗ

Άνοιξη! Ο  ήλιος  χρυσαφιού  πλημμύρα. Μάγια; μύρα
παντού, και  σ'αγαπώ, σε καρτερώ.
Βραδύνεις κι υποψιάζομαι, ζηλεύω, δε σου πήρα
όλης σου της  ψυχής  το  θησαυρό.

Τα  λόγια  σου! Ω, τα  λόγια  σου  μια  υπόσχεση  που  καίει
μια  υπόσχεση  που  αργεί  πολύ  να  ρθεί.
Τ'ακούω  παντού, δεν  παύουνε, μέσα  τους  κάτι  κλαίει,
μέσα  τους  τρέμει  η  αγάπη  σου, προτού  μοιραία  χαθεί.

Τα  λόγια  σου  με  μέθυσαν  τη  μέθη  του  θανάτου
κι  ακόμα  δεν  εσίγασαν. Μιλούν
και με  τρελαίνουν, με  μεθούν, με  φέρνουν  πιό  σιμά  του,
ενώ  πιό  ακαταμάχητα  στη  ύπαρξη  καλούν.

Αγαπημένε, αν  τη  ζωή  τη  δώσω  πίσω  πέ  μου,
τί  θα  ωφελήσει, αφού  δεν  θα  σε βρώ;
Δε  λογαριάζω  τη  ζωή  μα  πώς  μπορεί, καλέ  μου
Να  σβήσει  πιά  η  αγάπη  μου;  και  να  μην  σ'αγαπώ

Ενώ  θα  ναι  άνοιξη  παντού  που  ακούστηκε  η  φωνή  μας
να  επικαλείται  τον  αιώνιον  έρωτα, κι  εμείς
στεφάνι  να  του  πλέκουμε  με  μόνο  το  φιλί  μας,
μέσα  στο  γιορτασμό  λατρείας  θερμής;

Μαρία  Πολυδούρη

[pandora]

ΑΠΟ  ΤΗ  "ΣΟΝΑΤΑ ΤΟΥ  ΣΕΛΗΝΟΦΩΤΟΣ"  του  Γιάννη  Ριτσου

Άφησέ με  να 'ρθω  μαζί  σου. Τί  φεγγάρι  απόψε!
Είναι  καλό  το  φεγγάρι - δεν  θα  φαίνεται
που  ασπρίσαν  τα  μαλλιά  μου. Το  φεγγάρι
θα  κάνει  πάλι  χρυσά  τα  μαλλιά  μου. Δεν θα  καταλάβεις.
Άφησέ  με  να  ρθω  μαζί  σου.

Όταν  έχει  φεγγάρι  μεγαλώνουν  οι  σκιές  μές  στο  σπίτι,
αόρατα  χέρια  τραβούν  τις  κουρτίνες,
ένα  δάχτυλο  αχνό  γράφει  στη  σκόνη  του  πιάνου
λησμονημένα  λόγια - δεν  θέλω  να  τ΄ακούσω. Σώπα.

Άφησέ με  να  ρθω  μαζί  σου
λίγο  πιό  κάτω - ως  τη  μάντρα  του  τουβλάδικου,
ως  εκεί  που  στρίβει  ο  δρόμος  και  φαίνεται
η  πολιτεία  τσιμεντένια  κι  αέρινη, ασβεστωμένη
με  φεγγαρόφωτο, τόσο  αδιάφορη  και  άυλη,
τόσο  θετική - σαν  μεταφυσική,
που  μπορείς  επιτέλους  να  πιστέψεις  πώς
υπάρχεις και  δεν  υπάρχεις,
πώς  ποτέ  δεν  υπήρξες, δεν  υπήρξε  ο  χρόνος  κι  η  φθορά  του.
Άφησέ με  να ρθω  μαζί  σου!!.....

[mendelita]

IF.....

IF you can keep your head when all about you
Are losing theirs and blaming it on you,
If you can trust yourself when all men doubt you,
But make allowance for their doubting too;
If you can wait and not be tired by waiting,
Or being lied about, don't deal in lies,
Or being hated, don't give way to hating,
And yet don't look too good, nor talk too wise:

If you can dream - and not make dreams your master;
If you can think - and not make thoughts your aim;
If you can meet with Triumph and Disaster
And treat those two impostors just the same;
If you can bear to hear the truth you've spoken
Twisted by knaves to make a trap for fools,
Or watch the things you gave your life to, broken,
And stoop and build 'em up with worn-out tools:

If you can make one heap of all your winnings
And risk it on one turn of pitch-and-toss,
And lose, and start again at your beginnings
And never breathe a word about your loss;
If you can force your heart and nerve and sinew
To serve your turn long after they are gone,
And so hold on when there is nothing in you
Except the Will which says to them: 'Hold on!'

If you can talk with crowds and keep your virtue,
' Or walk with Kings - nor lose the common touch,
if neither foes nor loving friends can hurt you,
If all men count with you, but none too much;
If you can fill the unforgiving minute
With sixty seconds' worth of distance run,
Yours is the Earth and everything that's in it,
And - which is more - you'll be a Man, my son!

by Rudyard Kipling

[Appelsinpiken]

Παλιότερα είχα ποστάρει τους στίχους της μελοποίησης.

Αλλά το αυθεντικό ποίημα ειναι αυτο:

Σ' έχω δε σ' έχω
της Λείας Χατζοπούλου-Καραβία

Σ' έχω δε σ' έχω σε κρατώ δε σε κρατώ
Ελπίζω δεν ελπίζω
Σε ονειρεύομαι
Σε πρύμνες καραβιών που μόλις ξεμακραίνουν
Να μου απλώνεις τα χέρια
Είσαι δεν είσαι αυτός που με καλεί
Σε περιμένω δε σε περιμένω πάντα φτάνεις απροσδόκητος
Με οδηγείς σε κάμαρα ολοσκότεινη
Και κει με μια σειρά μεταμορφώσεων
Γίνεσαι ύδωρ πυρ αήρ δράκος και περιστέρι
Με τη φωνή μου λες ποιήματα
Που θα μπορούσα ή θα θελα ή θα πρεπε να γράψω
Κι ύστερα αποκοιμιέσαι μες τα μπράτσα μου
Και μένω δε μένω μοναχή μου

[pandora]

ΦΑΝΤΑΣΙΑ    Γιάννης  Σκαρίμπας

Μα ναι  σαν  να  μας  σπρώχνει  ένας  αέρας  μαζί
πρός  ένα  δρόμο  φιδωτό  που  σβεί  στα  χάη
και  σένα  του  καπέλου  σου  βαμένη  φανταιζί
κάποια  κορδέλα  του, τρελά  να  χαιρετάει.

Και  ναν  σαν κάτι  να  μου  λές, κάτι ωραίο  κοντά
γι'άστρα  τη  ζώνη  που  πηδάν  των  νύχτιων  φόντων,
κι  αυτός  ο  άνεμος  τρελά, - τρελά  να  μας  σκουντά
ολο  πρός  τη  γραμμή  των  οριζόντων.

Κι  όλο  να  λές, να  λές, στα  θάμβη  της  νυκτός
για  ένα - με  γυάλινα  πανιά - πλοίο  που  πάει
ολο  βαθιά, όλο  βαθιά, οσο  που  πεφτει  εκτός
οξ'απ' τον  κύκλο  των  νερών - στα  χάη.

Κι  όλο  να  πνέει, να  μας  ωθεί  αυτός  ο  αέρας  μαζί
περ' από  τόπους  και  καιρούς  έως ότου - φώς  μου -
-  καθώς  τρελά  θα  χαιρετάει  κειν'η  κορδέλα  η  φανταιζί-
να  βγούμε  απ΄την  τρικυμία  αυτού  του  κόσμου.

[xristoforos_]

Ωραία ποιηματάκια, που σου μαθαίνουν όμορφα άγνωστα παιδάκια...

Enivrez-Vous

Il faut être toujours ivre.
Tout est là:
c'est l'unique question.
Pour ne pas sentir
l'horrible fardeau du Temps
qui brise vos épaules
et vous penche vers la terre,
il faut vous enivrer sans trêve.
Mais de quoi?
De vin, de poésie, ou de vertu, à votre guise.
Mais enivrez-vous.
Et si quelquefois,
sur les marches d'un palais,
sur l'herbe verte d'un fossé,
dans la solitude morne de votre chambre,
vous vous réveillez,
l'ivresse déjà diminuée ou disparue,
demandez au vent,
à la vague,
à l'étoile,
à l'oiseau,
à l'horloge,
à tout ce qui fuit,
à tout ce qui gémit,
à tout ce qui roule,
à tout ce qui chante,
à tout ce qui parle,
demandez quelle heure il est;
et le vent,
la vague,
l'étoile,
l'oiseau,
l'horloge,
vous répondront:
"Il est l'heure de s'enivrer!
Pour n'être pas les esclaves martyrisés du Temps,
enivrez-vous;
enivrez-vous sans cesse!
De vin, de poésie ou de vertu, à votre guise

(ψιλοελεύθερη προσωπική μετάφραση)

Μεθύστε

Πρέπει πάντα να είστε μεθυσμένοι.
Αυτό είναι το πάν:
το μόνο που χρειάζεται.
Για να μην αισθάνεσθε
το φρικτό βάρος του χρόνου
που μελανιάζει του ώμους σας
και σας ρίχνει στη γη,
πρέπει να μεθάτε χωρίς μέτρο.
Αλλά με τι;
Με κρασί, ποίηση ή αρετή, είναι επιλογή σας.
Αλλά μεθύστε.
Κι αν κάποια φορά,
στην αυλή ενός παλατιού,
στη χλόη ενός ρέματος,
στη θρηνιτική μοναξιά του δωματίου σας,
ξυπνήσετε,
κι η μέθη έχει ξεθυμάνει, έχει εξαφανιστεί,
ρωτήστε τον αέρα,
ρωτήστε το κύμα,
ένα αστέρι,
ένα πουλί,
ένα ρολόι,
κάθε τι που φευγαλέα χάνεται,
κάθε τι που βοά,
κυλά,
τραγουδά,
μιλά,
ρωτήστε τι ώρα είναι,
κι ο άνεμος,
το κύμα,
το αστέρι,
το πουλί,
το ρολόι,
θα σας απαντήσουν:

"Είναι ώρα να μεθύσετε,
μη γίνεστε του χρόνου μαρτυρικοί σκλάβοι,
μεθύστε,
μεθύστε χωρίς σταματημό!
Με κρασί, ποίηση ή αρετή, δική σας η επιλογή!"

ixic_

[Appelsinpiken]

Charles Baudelaire

τα μυαλά μου πονάνε...

[Verminoz]

Πολύ ωραίο!

Λέω να ακολουθήσω την συμβουλή του

[Appelsinpiken]

Ανανέωση
του Δημήτρη Ραβάνη-Ρεντή

Εκεί που μοίραζαν τα χρόνια
για τον καθένα
πήγα κι εγώ.

"Εσείς", μου λένε, "τι τα θέλετε, και πόσα?"
"Είκοσι", λέω, "είκοσι, ν' αλλάξω τον κόσμο!"

Ταξόδεψα και πήγα ξανά:
"Δόστε μου άλλα είκοσι, ν' αλλάξω τον κόσμο!"

Πάνε και τούτα.

Σαν ξαναπήγα με διώξαν:
"Να μας στείλετε", μου είπανε, "το γιο σας..."

[λήθη]

Πριν απ τη σιωπή

Τιτος Πατρικιος

Αυτός ο πάγος που αποδέχτηκα
όλο κι απλώνει
μέσα κι έξω.
Απ' το γυμνό βουνό μου
πάνω από συνωστισμούς σωμάτων κι αισθημάτων
κερδίζοντας τα σύνολα που θέλησα
βλέποντας μόνο δάση
πάλι πεθαίνω για ένα δέντρο.
'Ενα δέντρο... ένα πρόσωπο...
Και πια δεν ξέρω
αν διάλεξα τη μοναξιά
ή αν μου την επιβάλατε.
Καθώς απλώνει ο πάγος
δεν καταδέχομαι
να ζητήσω τη βοήθειά σας

[Appelsinpiken]

Τέλος
της Matilda K.K.P.

Αρχίζω να αποβάλλω τις έμμονες σκέψεις μου.
Δεν ωφελούν πια.
Τίποτα δεν έχει σημασία.
Είσαι αόριστα μακριά και δεν αντέχω να βρίσκομαι άλλο με την πλάτη στον τοίχο.
Δεν ξέρω πόσο θα μου πάρει για να το ξεχάσω-τα ανεκπλήρωτα ξεπερνιούνται δύσκολα-αλλά θα χω κάνει προσπάθεια.
Όλα θα είναι ουρανός και θα γλιτώσω πια απ'τις γραφές στον αέρα.
Με κουράζουν, ξέρεις.
Σα να εξατμίζομαι ή να λιώνω.
Ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας ο σκληρός.*
Είπες άραγε καμιά αλήθεια?
Απ' αυτές που κανείς δεν κρύβει?
Στο πέλαγος της μοναξιάς μου δεν είσαι νησί.
Ήσουν κάποτε
Μετά έγινες στενή λωρίδα γης
Έπειτα σκόπελος
Ύστερα ύφαλος
Τώρα?
Ούτε και γω ξέρω πια...

*παρμένο από το ποίημα Έρημη Χώρα του Τ.Σ.Έλιοτ(μτφ. Γ.Σεφέρη)

[meltemi]

Τέλος
της Matilda K.K.P.

Αρχίζω να αποβάλλω τις έμμονες σκέψεις μου.
Δεν ωφελούν πια.
Τίποτα δεν έχει σημασία.
Είσαι αόριστα μακριά και δεν αντέχω να βρίσκομαι άλλο με την πλάτη στον τοίχο.
Δεν ξέρω πόσο θα μου πάρει για να το ξεχάσω-τα ανεκπλήρωτα ξεπερνιούνται δύσκολα-αλλά θα χω κάνει προσπάθεια.
Όλα θα είναι ουρανός και θα γλιτώσω πια απ'τις γραφές στον αέρα.
Με κουράζουν, ξέρεις.
Σα να εξατμίζομαι ή να λιώνω.
Ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας ο σκληρός.
Είπες άραγε καμιά αλήθεια?
Απ' αυτές που κανείς δεν κρύβει?
Στο πέλαγος της μοναξιάς μου δεν είσαι νησί.
Ήσουν κάποτε
Μετά έγινες στενή λωρίδα γης
Έπειτα σκόπελος
Ύστερα ύφαλος
Τώρα?
Ούτε και γω ξέρω πια...

 :'( :'(  αχ ρε Χριστινουλι
ειναι τελειο (δε μου θυμιζει τιποτα, δεν το ηξερα ) και με εκφραζει πολυ αυτη τη στιγμη