Blogαρω

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[height=400]

  Όταν ανεβάζουμε φωτογραφίες στις Ανακοινώσεις και Έκτακτα νέα, βάζουμε τη μεγαλύτερη πλευρά 400 (width=400 ή height=400 ). π.χ. [img height=400 (κλείνει η αγκύλη) 

[iouaki]

gay einai?

[Netgull]

[...]
"There's no sensation to compare with this
Suspended animation, a state of bliss

Can't keep my mind from the circling skies
Tongue-tied and twisted just an earthbound misfit, I..."

Εκλιπαρούσε για βοήθεια, να μάθει να ανοίγει τα φτερά του πιο καλά ακόμα, έψαχνε μέντορα και οδηγό εκπαιδευτή, μα όλα τριγύρω ήταν ψυχρά, ξύλινες φωνές με καυτή ανάσα. Πίσω από κουρτίνες έψαχνε, κάτω από ματοτσίνορα σφαλισμένα, εκπαιδευτές κρυμμένους σε μπουντρούμια κλειδαμπαρωμένα. "Μάθε μόνος σου" ακουγόταν ο ψίθυρος του βοριά. Δεν ήθελε να είναι το "καλό παιδί", δεν σκέφτηκε ούτε λεπτό μια άχρηστη υστεροφημία που θα στοίχειωνε το πτώμα του. Άνοιγε τα φτερά του, γκρεμιζόταν στη γη, σηκωνόταν, ξαναπροσπαθούσε. Σμίλευε αυτό που ονόμαζαν "χαρακτήρα", γέμιζε το σεντούκι του "εμπειρίες", προσπαθούσε αδιάλειπτα. Δεμένος με κερμάτινες αλυσίδες, πόσο μακριά να πάει, πόσο ψηλά να ανέβει, συλλογίσου! Ένα πρωινό ξύπνησε ιδρωμένος, ανάσκελα στο στρώμα του, με χέρια-φτερά απλωμένα. Και άκουσε τη μοίρα. Και γέλασε. Και για πρώτη φορά ένιωσε άνθρωπος, αληθινός άνθρωπος. Κατάλαβε ότι δεν είχε ποτέ φτερά, ούτε θα αποκτούσε. Σε μια εκπαίδευση για πτήση θα ήταν μόνιμα, που άλλοι αποκαλούν "ταξίδι".


Κοιτάζει τα πουλιά, τον κοιτούν κι αυτά, κλέβει ο ένας τον άλλον. Μαθαίνει συνέχεια πως να "πετάει" στη ζωή, μα πάντα τα πόδια του στη γη πατούν. Ίσως να το σκάει μαζί τους, όταν δεν κοιτά κανείς.

Το απολαμβάνει.

http://aggelosspyrou.blogspot.com/

[Nessa NetMonster]

για το τοπικ


Τρίτη, Σεπτέμβριος 11, 2007

Ο γλάρος

Πες μου κάτι, κι αλήθεια να `ναι...
Θα σου πω ό,τι θες, αλλά την αλήθεια δυστυχώς δεν θα την βρεις εδώ.
Και που θα την βρω, γλάρε;
Ευτυχώς πουθενά.
Πουθενά; Και γιατί ευτυχώς;
Νεαρέ μου...πόσο μεγάλωσες τελικά...Πριν δέκα χρόνια που βρεθήκαμε ξανά σε τούτο τον χώρο οι έγνοιες σου ήταν άλλες. Ουσιαστικές. Πολύτιμες.
Πες μου γλάρε. Γιατί ευτυχώς;
Μα δεν καταλαβαίνεις λοιπόν ότι δεν υπάρχει; Αλλά ακόμα κι αν υπήρχε είμαι σίγουρος ότι δεν θα ήθελε να το ήξερε κανείς. Μονάχη θα κάθονταν και θα κοίταζε. Γιατί αν εμφανιζόταν τότε όλα ανούσια θα ήταν. Και πως θα ζήσεις, νεαρέ μου, χωρίς ουσία; Να γιατί...
Ίσως την μάθω όταν πεθάνω τότε...
Για κοίτα με λοιπόν, νεαρέ μου φιλόσοφε. Κοίτα έναν νεκρό. Κοίταξέ με. Και πίστεψέ με. Δεν γνωρίζω τίποτα απολύτως. Δεν υπάρχω καν. Μια ουτοπία του μυαλού σου είμαι.
Φοβάμαι γλάρε.
Και τι θα ήσουν χωρίς φόβους;
Πεινάω.
Και πως θα γευόσουν χωρίς πείνα;
Διψάω...
...και η δίψα πόθος και πάθος!!!
Κι αν όλα είναι μια αυταπάτη;
Αχ μικρέ μου νεαρέ. Δεν το κατάλαβες λοιπόν; Μα φυσικά και είναι. Μα δεν θα το μάθεις ποτέ. Να ξέρεις μόνο ότι λέω πάντα την αλήθεια. Κι αυτό που λέω είναι ένα μεγάλο ψέμα!!!

απο το μπλογκ του ξάδερφου dkanou.blogspot.com
απαραίτητες γνώσεις: Jonathan Livingston seagull a story by richard bach (παρεπιπτόντως απίστευτο βιβλίο..)

Εγώ γιατί το θυμόμουνα καλύτερο αυτό το βιβλίο;

[pitsa]

You’re killing me again..Am I still in your head?


σ’αφήνω..αγκάλιασέ μέ..κράτα με..σ’αγαπώ..όχι..όχι..σε μισώ..σε μισώ..
μην φεύγεις,σε παρακαλώ..μα τι κάνεις διάολε..σου είπα να φύγεις..δε θέλω να σε βλέπω..
σε αγαπώ..τι;ναι,κι εσύ μ’αγαπάς..όμως σ’αγαπώ πιο πολύ..τόσο πολύ που σε μισώ..
δε μπορώ να σε μισώ άλλο πια..κουράστηκα..ναι,το ξέρω..κι εσύ είσαι κουρασμένος..νομίζεις δεν το καταλαβαίνω;
ναι,έτσι νομίζεις..εγώ όμως είμαι πιο κουρασμένη..τόσο πολύ που δεν θα μαζέψω τα κομμάτια μου ξανά..
ναι,κάνε με κομμάτια τώρα ηλίθιε..σ’άρεσε ε..χαμογελάς..σε μισώ μην χαμογελάς..
μη μου φωνάζεις..θα το πω στον μπαμπ..όχι δεν μπορώ να το πω στον μπαμπά πια..
είπε ότι είμαι μεγάλο κορίτσι..σε μισώ μπαμπά..γιατί με άφησες να μεγαλώσω;
καλός είσαι και συ..με άφησες μόνη μου..μη χαμογελάς μαμά..και σένα σε μισώ..
σε μισώ που βλέπεις τα λάθη σου να επαναλαμβάνονται..σε μισώ που βλέπεις τα μάτια σου,
τα χείλη σου σε μένα..δεν είμαστε ίδιες μαμά..θα στο αποδείξω..γιατί γελάς;είναι αστείο όλο αυτό;
δεν καταλαβαίνω..μη γελάτε διάολε..όταν μεγαλώσω θα σας δείξω..τι;είμαι ήδη μεγάλη;ποιος το αποφασίζει αυτό;
βλακείες..είμαι ακόμα τεσσάρων..φοράω το πράσινο μαγιό με τα μωβ φιογκάκια..και χαμογελάω στο φακό..
ναι,χαμογελάω..με τη σιγουριά του τετράχρονου που θα μεγαλώσει και θα κατακτήσει τον κόσμο..
πόσο καιρό θέλει κι αυτός για να κατακτηθεί..κουράστηκα..και σένα κόσμε σε μισώ..μη ξεχνιόμαστε..
αλλά όταν σε κατακτήσω θα σου δείξω εγώ..μη νομίζεις ότι θα μου ξεφύγεις..μ’ακούς;
θυμάσαι το σχέδιο δράσης μου στο δημοτικό;θα σε έδενα με τεράστια σκοινιά γύρω γύρω για να κρατηθείς ενωμένος..
αλλά δεν έπιασε..γέλασε η δασκάλα..σε μισώ και σένα αγαπημένη..μου υποσχέθηκες ότι θα γίνω μεγάλη και τρανή..
ξέχασες να μου πεις τον τρόπο όμως..κουράστηκα να τον ψάχνω..τι είπες;τι εννοείς δεν έψαξα καν;
και τόσα χρόνια τι κάνω;μα τώ Θεώ..τι;και συ δεν πιστεύεις Θεέ;..ίσα που γνωριζόμαστε..αλλά και σένα σε μισώ..
σε μισώ για τότε..τότε που είχα κάνει μυστική συμφωνία με την ελιά σου στην αυλή μας..και καθόμουν στην κούνια και έλεγα
ότι αν φτάσω στο ψηλότερο κλαδί της θα γιάνει η θεία..και το έφτασα..αλλά εσύ την άφησες να πεθάνει..με τη φτηνή δικαιολογία
ότι τα αγγελάκια στον ουρανό ήθελαν δασκάλα..οι μεγάλοι το έχαψαν..εγώ όμως δεν ήμουν χαζή..ήξερα ότι ήσουν απλά άδικος..
nikh ναι,δεν είσαι άδικος..απλά “έτσι έπρεπε να γίνει″..τι απαίσια δικαιολογία..μέχρι κ εγώ βρίσκω καλύτερες..αλλά δεν είμαι θεός κανενός..
αυτό ήθελα..να είμαι ο θεός του..η θεά του..δύσκολο πράγμα η θεϊκότητα..αλλά νομίζεις ότι θα τα καταφέρεις..
σε απογοήτευσα Νικούλα;Μη φοβάσαι μικρή μου..έχουμε χρόνο..σε αγκαλιάζω σφιχτά τώρα δε σ’αφήνω..κρατήσου σε παρακαλώ..
μη με ξαναφήσεις μόνη με όλους αυτούς που μισώ.φοβάμαι..
Σε αγαπώ,
ο άλλος σου εαυτός.

http://blog.steelfm.gr/?p=47

[corina]

Alejandro τέλειο τόπικ...

[vasso]

τρελό παραλήρημα η Νίκη.. Κάτι καλό πίνει.. Μ' άρεσε.

[iouaki]

http://postsecret.blogspot.com/

[vag]

LP
Στα μαθήματα επιλογής συνήθως το πρώτο μάθημα είναι μάθημα κατατοπισμού και δελεασμού. Δηλαδή σου δείχνουν περί τίνος πρόκειται και τους λόγους που υπάρχουν για να επιλέξεις το μάθημα.
Χθες λοιπόν πήγα σ` ένα μάθημα, το οποίο άρχισε με τον πλέον πρωτότυπο τρόπο. Κι ενώ είμαστε τμήμα Πληροφορικής στο Πολυτεχνείο, η πρώτη διαφάνεια δεν ήταν κάτι το ψηφιακό. Ήταν ένα γράμμα γραμμένο στο χέρι.
Έτος 1967.
Προς Μαργαρίτα.
Αποστολέας: Ανδρέας Παπανδρέου
Ενώ ο Ανδρέας ήταν στην φυλακή επί χούντας, ζητούσε στο γράμμα κάποια ρούχα, τσιγάρα κτλ και ένα βιβλίο Γραμμικού Προγραμματισμού (Linear Programming).

Φυσικά το μάθημα το επέλεξα.
LP και τα μυαλά στα κάγκελα!!!

και πάλι το μπλογκ του ξάδερφου.
http://dkanou.blogspot.com/


προγραμματισμός λεμεεεεε.

[weliker]

http://postsecret.blogspot.com/

ρε ιου σκετη καταθλιψη ειναι αυτο

[iouaki]

http://postsecret.blogspot.com/

ρε ιου σκετη καταθλιψη ειναι αυτο

καλυτερα να ειναι σκετη ομως...χαχαχαχλολ..

[pitsa]

Όταν τα συναισθήματα παίζουν κρυφτό…

Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου. Η Τρέλα αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανία της πρότεινε να παίξουν κρυφτό. Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε: ‘Τι είναι το κρυφτό; Ο ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία και η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα, να παίξουν κι αυτοί. Αλλά υπήρχαν πολύ που δεν ήθελαν να παίξουν: Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν, η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και η Δειλία δεν ήθελε να ρισκάρει. ‘Ένα, δύο, τρία, άρχισε να μετράει η Τρέλα. Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά. Μιας και βαριόταν κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε. Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλια κρύφτηκε στην σκιά του Θριάμβου ο oποίος με την δύναμη του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο. Η Γενναιοδωρία δεν μπορούσε να κρυφτεί γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο μέρος για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της οπότε την άφηνε ελεύθερη. Και έτσι η Γενναιοδωρία κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα. Ο Εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο για αυτόν. Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού. Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο. Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί. Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί…..1000, μέτρησε η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει. Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά. Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με τον Θεό για θεολογία. Ένιωσε τον ρυθμό του Πόθου και του Πάθους στο βάθος ηφαιστείου και αφού βρήκε την Ζήλια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει και τον Θρίαμβο. Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε ακόμη αποφασίσει που να κρυφτεί. Σιγά-σιγά τους βρήκε όλους εκτός από τον Έρωτα. Η Τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δένδρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα. Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει νευρικά ώσπου άκουσε ένα βογκητό πόνου. Ήταν ο Έρωτας που τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα του είχαν πληγώσει τα μάτια. Η Τρέλα δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγνώμη και στο τέλος υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός του Έρωτα. Κι έτσι από τότε ο Έρωτας είναι πάντα τυφλός και η Τρέλα πάντα τον συνοδεύει…

http://blog.steelfm.gr/?p=96

[iouaki]

αψογο...

[λήθη]

το βάζο του γλυκού …
   


… Ο καθηγητής στάθηκε μπροστά στους φοιτητές της τάξης του, της φιλοσοφικής σχολής, έχοντας μπροστά του κάποια αντικείμενα. Όταν η τάξη ησύχασε, χωρίς να πει τίποτα, πήρε ένα μεγάλο βάζο του γλυκού και άρχισε να το γεμίζει με μπαλάκια του τένις. Όταν πλέον δεν χωρούσε άλλο, κοίταξε τους μαθητές του και τους ρώτησε αν το βάζο γέμισε και εκείνοι συμφώνησαν. Τότε ο καθηγητής πήρε χαλίκια και άρχισε να τα ρίχνει στο βάζο κουνώντας το και αυτά πήγαν στα κενά ανάμεσα στις μπάλες του τένις. Όταν πια δεν χωρούσαν άλλα χαλίκια ρώτησε τους μαθητές αν το βάζο ήταν γεμάτο και αυτοί κάπως σαστισμένοι είπαν πως είναι. Ο καθηγητής στη συνέχεια πήρε άμμο και αφού την έριξε στο βάζο, γέμισε όλα τα κενά ανάμεσα στα χαλίκια και αφού ρώτησε τους μαθητές πάλι αν το βάζο ήταν γεμάτο αυτοί ανταπάντησαν με ένα ομόφωνο ΝΑΙ. Τότε ο καθηγητής έσκυψε και πήρε κάτω από το γραφείο δυο κούπες καφέ και τις έριξε στο βάζο ενώ οι μαθητές πλέον γελούσαν απορημένοι. «Τώρα», λέει ο καθηγητής, «Θέλω να θεωρήσετε ότι το βάζο αντιπροσωπεύει τη ζωή σας. Οι μπάλες του τένις είναι τα πλέον ιερά και μεγάλα πράγματα στη ζωή σας όπως η πατρίδα, η οικογένεια, τα παιδιά σας, οι φίλοι σας και οι αγαπημένες σας ασχολίες, πράγματα που ακόμα και όλα τα άλλα να χαθούν, αυτά είναι ικανά να γεμίσουν την ζωή σας. Τα χαλίκια αντιπροσωπεύουν πράγματα σημαντικά όπως τη δουλειά σας, το αυτοκίνητό σας, ένα σπίτι. Η άμμος είναι άλλα μικρότερα πράγματα. Αν γεμίσετε το βάζο πρώτα με άμμο, δεν θα υπάρχει χώρος για να βάλετε τα χαλίκια και τις μπάλες του τένις. Το ίδιο ισχύει και για τη ζωή σας. Αν ξοδέψετε την ώρα σας και την ενέργειά σας για μικρά πράγματα δεν θα έχετε χρόνο και δύναμη για μεγαλύτερα και σημαντικότερα για σας πράγματα .. Φροντίστε τα μπαλάκια του τένις πρώτα και μετά τα χαλίκια. Τα υπόλοιπα είναι άμμος» Ένας μαθητής σήκωσε το χέρι και ρώτησε, τι αντιπροσώπευε ο καφές. Ο καθηγητής χαμογέλασε και είπε «Ο καφές είναι για να σας δείξει πως όσο γεμάτη και να είναι η ζωή σας, πάντα θα υπάρχει χώρος για ένα καφέ με κάποιο φίλο»

… ήταν ένα γερό χαστούκι από την φίλη μου την Μ. … ήρθε με email κι ήθελα να αναρτηθεί … (είναι να μην το πάρω απόφαση να γίνω μελό) … όσο κι αν με τα μπαλάκια τα χαλίκια και την άμμο “ταράχτηκα” λίγο …

http://striftaris.com/14/page/2/

[Ex_Mechanus]

Uuh yeh

(κάτι μ' έπιασε με τον Willis σήμερα)

[ioja]

οι αγκαλιες


είναι υγεία Το σημερινό μήνυμα είναι αφιερωμένο σε όλους τους αμήχανους ανθρώπους.


 Αμήχανε άνθρωπε, κάπου εδώ λες:"Κάτω τα ξερά σου, δεν είναι στο χαραχτήρα μου οι αγκαλιές". Σύμφωνοι, αλλά ο χαρακτήρας σου μπορεί να πάθει μικρές μετατροπές, χωρίς να σταματήσει να δουλεύει η καρδιά σου σωστά; Οκ, δεν λέω να βγεις έξω και να τους αγκαλιά-ζεις όλους, αλλά από κάπου πρέπει και εσύ να παίρνεις την απαραίτητη δόση σου από αγκαλιές.

Προσωπικά, δεν γνώρισα κανέναν ακόμα που να λέει : "Αγκάλιαζα πολλά παλιά, αλλά τις σιχάθηκα τις αγκαλιές και τις έκοψα. Νεκατσιώ. Χαίρομαι που κανείς δεν με αγκαλιάζει πια". Για κάποιο λόγο, όσο μεγαλώνουμε, φαίνεται ότι αγκαλιάζουμε περισσότερο. Τεκμήριο Α : η Θεία σου. Δεν έχεις τουλάχιστον μια θεία που σε αρπάζει και σε πλακώνει στις αγκαλιές όποτε σε βλέπει;

Μια αγκαλιά την ημέρα την αμηχανία κάνει πέρα