|
Title: Blogαρω Post by: λήθη on September 20, 2007, 05:40:04 am Εχω βρει ορισμενα ωραια λογια, που προκαλουν διαφορες εικονες στο μυαλο, σε διαφορα blog..
και θα ηθελα να μοιραστω μερικα.. ελπιζω κι εσεις.. Title: Blogαρω Post by: λήθη on September 20, 2007, 05:40:14 am Ανοησίες
Φίλος δεν είναι εκείνος που κάνει την καθημερινότητά σου πιο ευχάριστη, πιο διασκεδαστική ή πιο εύκολη. Φίλος είναι εκείνος που πασχίζει να σου δείξει όλα όσα με κόπο γνώρισε ώστε εσύ να κάνεις ένα βήμα πιο πέρα από εκείνον. Φίλος δεν είναι εκείνος που θα σε παρηγορήσει και θα σε καλοπιάσει στα δύσκολα (κοινώς "όταν έρθει εκείνη η ώρα θα με θυμηθείς!" και άλλα τέτοια κουνώντας το δάχτυλο). Φίλος είναι εκείνος που εύχεται και ελπίζει να μην έρθει ποτέ "αυτή η ώρα" που θα τον...θυμηθείς (κοινώς ότι είχε δίκιο κι εσύ τώρα που πληγώθηκες πρέπει να του ζητήσεις και συγγνώμη πχ...). Ο Φίλος δεν λέει "θα σε βοηθήσω εγώ". Ο φίλος απλά σε συντρέχει στον ενεστώτα. Σού μιλάει μόνο στα ίσια, κοιτάζοντας στα μάτια σου και δεν αμφισβητεί την ευτυχία σου αλλά την ενισχύει. Χαίρεται και πανηγυρίζει όταν εσύ ζεις και κάνεις όσα εκείνος δεν μπορεί ή δεν έτυχε να καταφέρει. Κι όταν σε δει να ξεπερνάς τον εαυτό σου, συνειδητοποιεί πόσο λίγο σε ήξερε και σε θαυμάζει. Δεν σου στήνει οδοφράγματα να σε καθυστερήσει και δεν αποσπά την προσοχή σου από την πορεία σου. Αλλά φίλος είναι κι εκείνος που δεν επιτρέπει σε κανέναν να σου βάλει τρικλοποδιές, να στήσει φράγματα, να σε καθυστερήσει μπας και σε προλάβει στη στροφή και τερματίσει πρώτος -γιατί δε γίνεται να το κάνεις καλύτερα από εκείνον...- αλλα και να σου μαυρίσει μιαν ώρα από τη ζωή σου. Φίλος είναι εκείνο το "κακό σκυλί" που περιφρουρεί τον χώρο σου όταν εσύ κοιμάσαι και δεν επιτρέπει στον λύκο να στην πέσει. http://vivamadness.blogspot.com/ Title: Blogαρω Post by: vasso on September 20, 2007, 12:03:34 pm γαμάτο..
Title: Blogαρω Post by: λήθη on September 21, 2007, 02:13:30 am the WINTER OF YOUR YEARS[για την αΜΑΛΙΑ]
εχω σκεφτει αμετρητες φορες να αυτοκτονησω λογω του πονου εχω περασει αμετρητες ωρες στο κρεβατι ουρλιαζοντας απο το πονο εχω χρειαστει για μεγαλα διαστηματα τη βοηθεια των αλλων εχω καταστραφει οικονομικα, εχω καταστρεψει οικονομικα την οικογενεια μου εχω υπαρξει βαρος για την οικογενεια μου εχω υπαρξει βαρος για τους φιλους μου εχω υποστει το οποιο ρισκο δεκαδων χειρουργικων επεμβασεων εχω κανει τραυματα κατακλισεως εχω χασει απολαυσεις αμετρητες εχω χασει απολαυσεις αμετρητες εχω. χασει εχω στερηθει διασκεδασεις εχω χασει εκδρομες εχω στερηθει ταξιδια εχω στερηθει τη ξενοιασια εχω στερηθει τη ξενοιασια εχω στερηθει.τη ξενοιασια λογω του πονου ή του φοβου ή του φοβου του πονου ή του φοβου του πονου ή του φοβου. του πονου εχω νιωσει ντροπη για την εικονα του σωματος μου εχω αντιμετωπισει παραλογη γραφειοκρατια εχω υπαρξει θυμα εχω υπαρξει θυμα, εχω υπαρξει. θυμα εχω υπαρξει θυμα οικονομικης εκμεταλλευσης απο γιατρους εχω υπαρξει υποψηφιο θυμα σεξουαλικης εκμεταλλευσης απο γιατρο εχω νοσηλευθει σε βρωμικα νοσοκομεια με αδιαφορους γιατρους και νοσοκομες εχω νοσηλευθει σε καθαρα νοσοκομεια οπου το βλεμμα ηταν στη τσεπη και οχι στο ποδι που πονουσε εχω δει τη τυχη της υγειας μου να εξαρταται εχω δει τη τυχη της υγειας μου να εξαρταται εχω δει τη τυχη της υγειας μου να εξαρταται απο αδιαφορα προσωπα και αμορφωτους επιστημονες εχω υπαρξει αθυρμα του καθε αμορφωτου δημοσιουπαλληλισκου τις ωρες του πονου εχω νιωσει τους γιατρους οχι διπλα μου αλλα απεναντι μου εχω καλλιεργησει ηδη απο τη παιδικη μου ηλικια κυνισμο και ελλειψη εμπιστοσυνης στο κρατος και τον καθε αρμοδιο εχω ζητησει βοηθεια απο ανθρωπους που ουτε θα καταδεχομουν να κοιταξω επειδη με λυγισε ο πονος,με λυγισε ο πονος. ο πονος εχω κανει απειρα ξενυχτια λογου του πονου. εχω αντιμετωπισει σηψαιμια εχω δει κι αλλες φορες το θανατο διπλα μου εχω δει τον πονο των αγαπημενων μου οταν με βλεπουν να λιωνω,να λιωνω. λιωνω εχω χασει τη πληρη αυτονομια μου εχω προσπαθησει πολυ σκληρα για να δεχτω τη νεα εικονα του σωματος μου και η πιο απλη μου κινηση απαιτει μεγαλη προσπαθεια ενιοτε και ανοχη πονου εχω περασει εφιαλτικες ωρες,εχω περασει εφιαλτικες ωρες.εχω περασει εχω παραλυσει πληρως λογω του πονου καποιες φορες καποιες αλλες φορες εχω χασει εντελως τη φωνη μου λογω των ογκων νιωθοντας το βασανο και τη στερηση της επικοινωνιας τις περισσοτερες φορες δε μπορω να γελασω,δε μπορω να γελασω. δε μπορω εχουν κορεστει οι αισθησεις μου απο τις συνεχεις επισκεψεις στα νοσοκομεια απο τις ατελειωτες εξετασεις απο τα αμετρητα φαρμακα κι εχω αρχισει πλεον να εχω ψυχοσωματικα συμπτωματα αποφευγω τη συναναστροφη με τα λατρεμενα μου ανηψια ωστε να μη τους λειψω πολυ αν πεθανω συντομα,αν πεθανω συντομα. αν πεθανω αδιαφορω για τους πονους και την ταλαιπωρια των αλλων επειδη εχω κουραστει τοσο που μολις και μετα βιας αντεχω τις δικες μου παραταω τα φλερτ μου στη μεση επειδη δε μπορω να υποσχεθω τιποτα δε μπορω να παρω αγκαλια ενα μωρο,αγκαλια ενα μωρο. αγκαλια εχω ακουσει το εφιαλτικο κρακ που κανει ενα οστο οταν σπαει αναγκαζομαι συχνα να παρηγορω τους γυρω μου καθε που παιρνω στα χερια μου μια βιοψια ή κακα αποτελεσματα εχω δει αμετρητες απολαυσεις να με προσπερνουν δε μπορω να ουρλιαξω,δε μπορω να ουρλιαξω. δε μπορω εξαιτιας σου. [ γιατρε μου ] η ανθρωπινη φωνη της Αμαλιας. γλιστρησε. σαν κυμα. πανεμορφο. κι επειτα θαλασσα,θαλασσα,θαλασσα... http://greek-lolita.blogspot.com/2007/06/winter-of-your-years.html http://www.radioblogclub.com/open/106423/love_will_tear_us_apart/Susanna%20and%20the%20Magical%20Orchestra%20-%20Love%20Will%20Tear%20Us%20Apart Title: Blogαρω Post by: iouaki on September 21, 2007, 02:16:33 am :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
Title: Blogαρω Post by: vag on September 21, 2007, 02:37:01 am ^notworthy^ για το τοπικ
Τρίτη, Σεπτέμβριος 11, 2007 Ο γλάρος Πες μου κάτι, κι αλήθεια να `ναι... Θα σου πω ό,τι θες, αλλά την αλήθεια δυστυχώς δεν θα την βρεις εδώ. Και που θα την βρω, γλάρε; Ευτυχώς πουθενά. Πουθενά; Και γιατί ευτυχώς; Νεαρέ μου...πόσο μεγάλωσες τελικά...Πριν δέκα χρόνια που βρεθήκαμε ξανά σε τούτο τον χώρο οι έγνοιες σου ήταν άλλες. Ουσιαστικές. Πολύτιμες. Πες μου γλάρε. Γιατί ευτυχώς; Μα δεν καταλαβαίνεις λοιπόν ότι δεν υπάρχει; Αλλά ακόμα κι αν υπήρχε είμαι σίγουρος ότι δεν θα ήθελε να το ήξερε κανείς. Μονάχη θα κάθονταν και θα κοίταζε. Γιατί αν εμφανιζόταν τότε όλα ανούσια θα ήταν. Και πως θα ζήσεις, νεαρέ μου, χωρίς ουσία; Να γιατί... Ίσως την μάθω όταν πεθάνω τότε... Για κοίτα με λοιπόν, νεαρέ μου φιλόσοφε. Κοίτα έναν νεκρό. Κοίταξέ με. Και πίστεψέ με. Δεν γνωρίζω τίποτα απολύτως. Δεν υπάρχω καν. Μια ουτοπία του μυαλού σου είμαι. Φοβάμαι γλάρε. Και τι θα ήσουν χωρίς φόβους; Πεινάω. Και πως θα γευόσουν χωρίς πείνα; Διψάω... ...και η δίψα πόθος και πάθος!!! Κι αν όλα είναι μια αυταπάτη; Αχ μικρέ μου νεαρέ. Δεν το κατάλαβες λοιπόν; Μα φυσικά και είναι. Μα δεν θα το μάθεις ποτέ. Να ξέρεις μόνο ότι λέω πάντα την αλήθεια. Κι αυτό που λέω είναι ένα μεγάλο ψέμα!!! απο το μπλογκ του ξάδερφου dkanou.blogspot.com απαραίτητες γνώσεις: Jonathan Livingston seagull a story by richard bach (παρεπιπτόντως απίστευτο βιβλίο..) Title: Blogαρω Post by: λήθη on September 23, 2007, 02:35:23 am Φαντασία
Ποιός είπε ότι λείπει η φαντασία απο τη ζωή μας; Ποιός είναι ο αφελής που ακόμη το υποστηρίζει; Με λίγα λόγια και χωρίς πολλά πολλά η φαντασία περισσεύει στην ζωή μας. Όλοι εμείς που γράφουμε έστω και το παραμικρό στα blog μας χρησιμοποιούμε φαντασία, άλλοι λίγο άλλοι πολύ. Άσχετα με το τι είναι αυτό που γράφουμε. Όλοι όσοι βλέπουν ταινίες, φαντάζονται τον εαυτό τους σε πρώτους, δεύτερους, τρίτους ρόλους. Βλέπουμε τον δολοφόνο μέσα απο τα μάτια μας, το ζευγάρι που φιλιέται, τον ήρωα που δέρνει τους πάντες και καταστρέφει τα πάντα. Θέλουμε να πάρουμε τη θέση τους, να ζήσουμε και εμείς ότι ζούνε αυτοί. Όσοι ακούνε μουσική φαντάζονται τον εαυτό τους να παίζουν δίπλα στο είδωλο τους, να είναι πρώτη σειρά στην συναυλία τους, να έχουν backstage pass και να πίνουν σαμπάνια με τον καλλιτέχνη. Και αν δεν έχει τόσο μουσικές ανησυχίες, η μουσική απλά τον ταξιδεύει. Κλείνει τα μάτια και βρίσκεται όπου γουστάρει με όποιον θέλει. Όποιος διαβάζει, ένα βιβλίο, ένα περιοδικό ή μία εφημερίδα. Συνεχώς βάζει την φαντασία του για να μπει μέσα στις σελίδες του βιβλίου, στο φόρεμα της διαφήμισης, στο γήπεδο την ώρα του θριάμβου. Όταν ερωτεύεσαι, όταν χωρίζεις, όταν γεννιέσαι, όταν πεθαίνεις βάζεις πρώτα την φαντασία. Μετά έρχεται η λογική. Το πρώτο φιλί, η επόμενη κίνηση, το μέλλον, το παρελθόν, τα λάθη, οι επιτυχίες, οι αποτυχίες. Όλα αλλάζουν μέσα στο μυαλό μας. Πόσες φορές η μνήμη μας άλλαξε το παρελθόν έτσι ώστε να συμβαδίζει με την φαντασία μας; Είναι πολύ σκληρή η πραγματικότητα και δεν αντέχεται ώρες ώρες... Φαντασία και πάλι φαντασία, αλλιώς δεν την παλεύουμε! http://fukuru.blogspot.com/ Title: Blogαρω Post by: λήθη on September 24, 2007, 04:01:38 am Αλάνθαστος.
Έχω κάνει λάθη. Λάθη ηλίθια, λάθη καθοριστικά. Λάθη ανεπανόρθωτα. Έχω κάνει λάθη πάνω σε λάθη. Έχω πονέσει βαθιά για λάθη. Έχω λυγίσει από λάθη. Έχω κουβαλήσει λάθη στην καρδιά μου για χρόνια. Για πάντα. Από σήμερα γίνομαι αλάνθαστος. Παύω να πιστεύω στα λάθη. Δεν υπάρχουν. Είναι μια λάθος λέξη. Μια άχρηστη έννοια που το μόνο που κάνει είναι να προσθέτει ενοχή στην δυσκολία. Τα λάθη δεν ανήκουν πλέον στο εσωτερικό σύστημα αξιών μου. Οι αποτυχίες μου είναι απλώς δυσάρεστα γεγονότα. Δεν τις εξηγώ με λάθη. Δεν πιστεύω σε μια γραμμική εξέλιξη των πραγμάτων («αυτό συνεπάγεται αυτό κι αυτό οδηγεί σε αυτό»). Τα πράγματά είναι πολύ πιο περίπλοκα. Αντιμετώπισέ τα αντί να τα εξηγείς. Μόλις εξαφανιστούν τα λάθη, οι δυσκολίες αποχαρακτηρίζονται. Δεν είναι πια συνέπειες λαθών. Είναι απλά προκλήσεις που μπορείς να αγαπήσεις. Μια ζωή χωρίς λάθη είναι μια σωστή ζωή. http://paraxenos.blogspot.com/2006/12/blog-post.html Title: Blogαρω Post by: λήθη on September 24, 2007, 04:04:03 am Οι τρεις δρόμοι.
Ένα πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί με τρεις τρόπους. 1) Να το ξεχάσεις. Να "ξεχαστείς" με φαγητό, ποτό, τσιγάρο. Με παιχνίδι, με ψώνια, με φίλους, με σεξ, με μια ταινία. 2) Να το μικρύνεις. Να σκεφτείς τι προβλήματα ΔΕΝ έχεις, να σκεφτείς το χειρότερο σενάριο. Ακόμα και να προκαλέσεις ένα άλλο «πρόβλημα» που θα επισκιάσει το προηγούμενο. 3) Να τo εκτονώσεις. Να βγάλεις πόνο. Να τιμωρήσεις τον εαυτό σου. Να γυρίσεις σε τραυματικές αναμνήσεις. Να μιλήσεις σε κάποιον. Να κλάψεις. Να απελπιστείς. http://paraxenos.blogspot.com/ Title: Blogαρω Post by: Grecs on September 24, 2007, 04:15:47 am Να το λυσεις δε προβλεπεται?
666ο ποστ Fuck yeah Title: Blogαρω Post by: λήθη on September 24, 2007, 04:18:58 am Να το λυσεις δε προβλεπεται? Μαλλον αναφερεται σε κατι που δεν εχει λυση.. Title: Blogαρω Post by: Grecs on September 24, 2007, 04:20:56 am Τα προβληματα παντα εχουν λυση ειτε δυσκολη ειτε ευκολη
Title: Re: Blogαρω Post by: akis on September 27, 2007, 21:37:44 pm V for Venizelos
Οι εθνικές εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου ήταν οι πιο αδιάφορες και βαρετές που έχουν διεξαχθεί ποτέ στη χώρα μας, αφού η προεκλογική περίοδος ήταν πολύ σύντομη και χωρίς εντάσεις. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο όχλος να μείνει ανικανοποίητος και παραπονεμένος. Τα ευαίσθητα στελέχη του ΠΑΣΟΚ αντελήφθησαν αμέσως τη λαϊκή δυσφορία και βάλθηκαν να αποζημιώσουν τα πλήθη με μια προεκλογική περίοδο-υπερπαραγωγή, που θα κορυφωθεί στις 11 Νοεμβρίου, όταν τα μέλη και οι φίλοι του Κινήματος θα εκλέξουν νέο πρόεδρο. Η έξυπνη κίνηση του ΠΑΣΟΚ έριξε τους προβολείς της δημοσιότητας στη Χαριλάου Τρικούπη, με συνέπεια οι υπουργοί που απαρτίζουν τη νέα κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να έχουν πέσει σε κατάθλιψη επειδή κανείς δεν τους δίνει σημασία. Την πρόθεσή τους να είναι υποψήφιοι για την προεδρία του κόμματος έχουν ανακοινώσει μέχρι στιγμής ο νυν πρόεδρος Γιώργος Μ. Παπανδρέου και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ενώ ανοιχτή είναι η υποψηφιότητα της κυρίας Άννας Διαμαντοπούλου-Ρουαγιάλ. Με τον Γιώργο Μ. Παπανδρέου για τριάμισι χρόνια στην ηγεσία του, το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να πείσει τους Έλληνες πως ο Κώστας Καραμανλής είναι ευφυής. Τώρα, τα μέλη και οι φίλοι του Κινήματος ετοιμάζονται να εκλέξουν νέο πρόεδρο τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο, σε μια προσπάθεια να πείσουν το πανελλήνιο πως ο κ. Καραμανλής είναι και αδύνατος. Στην περίπτωση που εκλεγεί πρόεδρος η κυρία Διαμαντοπούλου-Ρουαγιάλ, τα μέλη του ΠΑΣΟΚ θα έχουν πετύχει το ακατόρθωτο: να κάνουν τον κ. Καραμανλή να μοιάζει χαριτωμένος και ερωτεύσιμος. Με δεδομένο πως όλα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ είναι ικανά και διαθέτουν ηγετικές ικανότητες, δεν θα πρέπει να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο στις εκλογές της 11ης Νοεμβρίου να είναι υποψήφιες και άλλες επιφανείς προσωπικότητες -για παράδειγμα, η κυρία Μαρία Γκερέκου-Δαμανάκη και η κυρία Δήμητρα Λιάνη-Βενιζέλου. Αυτήν τη στιγμή οι πόλοι στο ΠΑΣΟΚ είναι τρεις, αλλά αύριο μπορεί να γίνουν χίλιοι δεκατρείς, οπότε να περνάτε από τη Χαριλάου Τρικούπη με παλτό για να μην πουντιάσετε. Σύμφωνα με δημοσκόπηση της εταιρείας PLO που διεξήχθη στα γραφεία του ΔΟΛ για λογαριασμό του Γιάννη Πρετεντέρη, το 99% των ερωτηθέντων εκτιμά πως το ΠΑΣΟΚ με αρχηγό τον Ευάγγελο Βενιζέλο θα είχε κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο της Γερμανίας, ενώ στην ερώτηση «ποιος είναι καταλληλότερος για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ μεταξύ του άβουλου και χαμένου σε τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις Γιώργου Μ. Παπανδρέου και του εκπληκτικού ηγέτη Ευάγγελου Βενιζέλου;» προηγείται με 95% ο Ευάγγελος Βενιζέλος και ακολουθεί με 2,5% η Εύα Καϊλή. Τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ έχουν μαζευτεί στη Χαριλάου Τρικούπη και συνεδριάζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ. Γυρνάνε τσαντισμένοι από γραφείο σε γραφείο, βροντάνε τις πόρτες και βλαστημάνε την ώρα και τη στιγμή που ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε τη φαεινή ιδέα να φτιάξει τα γραφεία του κόμματος στη Χαριλάου Τρικούπη και όχι στο Κεφαλάρι ή στην Εκάλη - με το δίκιο τους οι άνθρωποι, αφού τους έχουν φάει οι δρόμοι με τα πηγαινέλα από τα βόρεια προάστια. Το καλό είναι πως έχουν αδυνατίσει επειδή ανεβοκατεβαίνουν με τις σκάλες - όταν είναι ο Βενιζέλος ή ο Πάγκαλος στο κτίριο κολλάνε τα ασανσέρ και δεν μπορεί να μετακινηθεί άνθρωπος. Η πρώτη κίνηση του νέου προέδρου θα πρέπει να είναι η μεταφορά των γραφείων του κόμματος στο Ψυχικό. Είναι που είναι δυο μέτρα το πεζοδρόμιο της Χαριλάου Τρικούπη, μαζεύονται απ' έξω όλοι οι βλαμμένοι οπαδοί και τα τηλεοπτικά συνεργεία, και γίνεται της κακομοίρας. Τις προάλλες έφυγε ένας καφές από έναν ζαβό πάνω στο κοστούμι του κ. Βενιζέλου και αυτός αντέδρασε λες και επρόκειτο για απόπειρα δολοφονίας. Αν μέσα στο μπούγιο και στο στριμωξίδι φύγει καμιά τυρόπιτα από κάναν κάμεραμαν και πέσει πάνω στην μπάκα του κ. Βενιζέλου, αυτός θα σωριαστεί στο πεζοδρόμιο και θα ζητάει ασθενοφόρο - με γερανό θα τον πάρουν από τη Χαριλάου Τρικούπη. Κάθε φορά που κλείνεται στο ασανσέρ, δεν του περνάει από το μυαλό πως είναι τέσσερα άτομα σε συσκευασία ενός και κλατάρει ο ανελκυστήρας, παρά πιστεύει πως είναι σατανικό σχέδιο του Παπανδρέου για να του κόψει το δρόμο προς τη δόξα. Είναι ίδιον όσων κάνουν ίντριγκες να πιστεύουν πως όλοι συνωμοτούν εναντίον τους. Ο κ. Βενιζέλος έχει εξαγριωθεί και με όλους αυτούς που αναπαράγουν τη φήμη πως το πραγματικό του επώνυμο ήταν Τούρκογλου, θέλοντας να τορπιλίσουν την υποψηφιότητά του. Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να καταργηθούν τα ιστορικά επώνυμα στη χώρα μας - με το που πεθαίνει ένας πετυχημένος πρωθυπουργός να αλλάζουν επίθετα όσοι έχουν το ίδιο με αυτόν. Γεννιέται ο άλλος με το επώνυμο «Βενιζέλος» και νομίζει πως έχει μια αποστολή να εκπληρώσει, να σώσει το έθνος, να ξαναδημιουργήσει την Ελλάδα των δυο ηπείρων και των πέντε θαλασσών. Ενώ, αν τον έλεγαν Μπαρμπούτσογλου, θα συμβιβαζόταν και με σουβλατζίδικο. Πάρτε για παράδειγμα τον Γιώργο Μ. Παπανδρέου: ο άνθρωπος ήθελε να γίνει οδοκαθαριστής, αλλά τον έπεισαν οι άλλοι πως είναι γεννημένος πρωθυπουργός. Αν δεν ήταν γιος του Ανδρέα Παπανδρέου, θα του περνούσε ποτέ από το μυαλό κάτι τέτοιο; Τον κατέστρεψαν τον άνθρωπο. Καλά, δεν το συζητάω, όσους γίνονται πρωθυπουργοί θα πρέπει να τους στειρώνουμε αμέσως για να μην αναπαράγονται. Ακόμα καλύτερα θα ήταν να ψηφίζουμε για πρωθυπουργούς ευνούχους - μόνο έτσι θα γλιτώσουμε από τα παιδιά τους. Ο κ. Γιώργος Μ. Παπανδρέου κρατάει τη διαθήκη του πατέρα του στο χέρι και σε περίπτωση που δεν εκλεγεί πρόεδρος απειλεί να πάρει το κόμμα και να φύγει. Όπως λέει στα άλλα παιδιά ο πιτσιρικάς που έχει δική του μπάλα: «Αν δεν με βάλετε αρχηγό, θα πάρω την μπάλα μου και θα φύγω»! Από την άλλη, ο κ. Βενιζέλος θα ήθελε να κατέβει στις εθνικές εκλογές εντελώς μόνος του, γιατί αφενός πιστεύει πως είναι διάνοια και αφετέρου θεωρεί το ΠΑΣΟΚ τρομερή μπασκλασαρία - του χρειάζεται όμως κι ένα ρημαδοκόμμα γιατί απαγορεύεται από το νόμο να κατέβει μόνος του. Μέσα στην τούρλα του Σαββάτου, ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ θέλει το κόμμα να μετακινηθεί προς τα αριστερά. Περίεργοι άνθρωποι κι αυτοί -δυο αριστερά κόμματα υπάρχουν στη Βουλή κι άλλα τριακόσια απέξω, δεν τους φτάνουν; Αν θέλουν Αριστερά, ας ψηφίσουν αυτά. Τώρα πάρ' το αριστερά, τώρα πάρ' το δεξιά, τον τρελάνανε τον οδηγό! Πώς του ζητάς του d.j. να βάλει ελληνικά ενώ το club παίζει μόνο hip hop; Έτσι χάλασαν όλα τα καλά μαγαζιά - από τις παράλογες απαιτήσεις των πελατών. Τελικά, το σατανικό σχέδιο του Συνασπισμού να στέλνει επί σειρά ετών τα στελέχη του να προσχωρούν στο ΠΑΣΟΚ, ώστε να του προκαλέσουν δολιοφθορές και να το οδηγήσουν στη διάλυση, αποδίδει καρπούς. Το ΠΑΣΟΚ περνάει δύσκολες ώρες. Η Παναγιά η Σοσιαλίστρια να βάλει το χέρι της. LiFO - 27/09/07 Title: Re: Blogαρω Post by: Finrond on September 27, 2007, 21:49:56 pm Ύπνος.
Σήμερα κοιμόμουν όλη μέρα. Τώρα δεν ξέρω τι μέρα είναι. Φτάρνισμα. Σήμερα το πρωί φταρνίστηκα. Ίσως και τρεις φορές. Νοιώθω εξαντλημένος. Δεν θα δουλέψω άλλο. Αέρια. Έχω αέρια. Αέρια. Μόλις έκλασα. Αφού ανασήκωσα ελαφρά το δεξί μου πόδι από το κάθισμα. Δίψα. Την παρακάλεσα να μου φέρει ένα ποτήρι νερό. Βαριέται, είπε. Τώρα καθόμαστε και διψάμε μαζι. varetos.blogspot.com θεικο. δειτε το. Title: Re: Blogαρω Post by: λήθη on September 29, 2007, 06:36:43 am (http://bp0.blogger.com/_WQedVd9lIeQ/Ru-R23p8d2I/AAAAAAAAAFY/3FXEk4LoZCQ/s320/mist.JPG)
...κάπου εκεί, χωρίς πυξίδα... http://nextplease.blogspot.com/ Title: Re: Blogαρω Post by: iouaki on September 29, 2007, 11:11:59 am gay einai?
Title: Re: Blogαρω Post by: Netgull on October 15, 2007, 22:35:17 pm [...]
"There's no sensation to compare with this Suspended animation, a state of bliss Can't keep my mind from the circling skies Tongue-tied and twisted just an earthbound misfit, I..." Εκλιπαρούσε για βοήθεια, να μάθει να ανοίγει τα φτερά του πιο καλά ακόμα, έψαχνε μέντορα και οδηγό εκπαιδευτή, μα όλα τριγύρω ήταν ψυχρά, ξύλινες φωνές με καυτή ανάσα. Πίσω από κουρτίνες έψαχνε, κάτω από ματοτσίνορα σφαλισμένα, εκπαιδευτές κρυμμένους σε μπουντρούμια κλειδαμπαρωμένα. "Μάθε μόνος σου" ακουγόταν ο ψίθυρος του βοριά. Δεν ήθελε να είναι το "καλό παιδί", δεν σκέφτηκε ούτε λεπτό μια άχρηστη υστεροφημία που θα στοίχειωνε το πτώμα του. Άνοιγε τα φτερά του, γκρεμιζόταν στη γη, σηκωνόταν, ξαναπροσπαθούσε. Σμίλευε αυτό που ονόμαζαν "χαρακτήρα", γέμιζε το σεντούκι του "εμπειρίες", προσπαθούσε αδιάλειπτα. Δεμένος με κερμάτινες αλυσίδες, πόσο μακριά να πάει, πόσο ψηλά να ανέβει, συλλογίσου! Ένα πρωινό ξύπνησε ιδρωμένος, ανάσκελα στο στρώμα του, με χέρια-φτερά απλωμένα. Και άκουσε τη μοίρα. Και γέλασε. Και για πρώτη φορά ένιωσε άνθρωπος, αληθινός άνθρωπος. Κατάλαβε ότι δεν είχε ποτέ φτερά, ούτε θα αποκτούσε. Σε μια εκπαίδευση για πτήση θα ήταν μόνιμα, που άλλοι αποκαλούν "ταξίδι". Κοιτάζει τα πουλιά, τον κοιτούν κι αυτά, κλέβει ο ένας τον άλλον. Μαθαίνει συνέχεια πως να "πετάει" στη ζωή, μα πάντα τα πόδια του στη γη πατούν. Ίσως να το σκάει μαζί τους, όταν δεν κοιτά κανείς. Το απολαμβάνει. http://aggelosspyrou.blogspot.com/ Title: Re: Blogαρω Post by: Nessa NetMonster on October 15, 2007, 22:41:19 pm ^notworthy^ για το τοπικ Εγώ γιατί το θυμόμουνα καλύτερο αυτό το βιβλίο;Τρίτη, Σεπτέμβριος 11, 2007 Ο γλάρος Πες μου κάτι, κι αλήθεια να `ναι... Θα σου πω ό,τι θες, αλλά την αλήθεια δυστυχώς δεν θα την βρεις εδώ. Και που θα την βρω, γλάρε; Ευτυχώς πουθενά. Πουθενά; Και γιατί ευτυχώς; Νεαρέ μου...πόσο μεγάλωσες τελικά...Πριν δέκα χρόνια που βρεθήκαμε ξανά σε τούτο τον χώρο οι έγνοιες σου ήταν άλλες. Ουσιαστικές. Πολύτιμες. Πες μου γλάρε. Γιατί ευτυχώς; Μα δεν καταλαβαίνεις λοιπόν ότι δεν υπάρχει; Αλλά ακόμα κι αν υπήρχε είμαι σίγουρος ότι δεν θα ήθελε να το ήξερε κανείς. Μονάχη θα κάθονταν και θα κοίταζε. Γιατί αν εμφανιζόταν τότε όλα ανούσια θα ήταν. Και πως θα ζήσεις, νεαρέ μου, χωρίς ουσία; Να γιατί... Ίσως την μάθω όταν πεθάνω τότε... Για κοίτα με λοιπόν, νεαρέ μου φιλόσοφε. Κοίτα έναν νεκρό. Κοίταξέ με. Και πίστεψέ με. Δεν γνωρίζω τίποτα απολύτως. Δεν υπάρχω καν. Μια ουτοπία του μυαλού σου είμαι. Φοβάμαι γλάρε. Και τι θα ήσουν χωρίς φόβους; Πεινάω. Και πως θα γευόσουν χωρίς πείνα; Διψάω... ...και η δίψα πόθος και πάθος!!! Κι αν όλα είναι μια αυταπάτη; Αχ μικρέ μου νεαρέ. Δεν το κατάλαβες λοιπόν; Μα φυσικά και είναι. Μα δεν θα το μάθεις ποτέ. Να ξέρεις μόνο ότι λέω πάντα την αλήθεια. Κι αυτό που λέω είναι ένα μεγάλο ψέμα!!! απο το μπλογκ του ξάδερφου dkanou.blogspot.com απαραίτητες γνώσεις: Jonathan Livingston seagull a story by richard bach (παρεπιπτόντως απίστευτο βιβλίο..) Title: Re: Blogαρω Post by: pitsa on October 15, 2007, 22:55:29 pm You’re killing me again..Am I still in your head? σ’αφήνω..αγκάλιασέ μέ..κράτα με..σ’αγαπώ..όχι..όχι..σε μισώ..σε μισώ.. μην φεύγεις,σε παρακαλώ..μα τι κάνεις διάολε..σου είπα να φύγεις..δε θέλω να σε βλέπω.. σε αγαπώ..τι;ναι,κι εσύ μ’αγαπάς..όμως σ’αγαπώ πιο πολύ..τόσο πολύ που σε μισώ.. δε μπορώ να σε μισώ άλλο πια..κουράστηκα..ναι,το ξέρω..κι εσύ είσαι κουρασμένος..νομίζεις δεν το καταλαβαίνω; ναι,έτσι νομίζεις..εγώ όμως είμαι πιο κουρασμένη..τόσο πολύ που δεν θα μαζέψω τα κομμάτια μου ξανά.. ναι,κάνε με κομμάτια τώρα ηλίθιε..σ’άρεσε ε..χαμογελάς..σε μισώ μην χαμογελάς.. μη μου φωνάζεις..θα το πω στον μπαμπ..όχι δεν μπορώ να το πω στον μπαμπά πια.. είπε ότι είμαι μεγάλο κορίτσι..σε μισώ μπαμπά..γιατί με άφησες να μεγαλώσω; καλός είσαι και συ..με άφησες μόνη μου..μη χαμογελάς μαμά..και σένα σε μισώ.. σε μισώ που βλέπεις τα λάθη σου να επαναλαμβάνονται..σε μισώ που βλέπεις τα μάτια σου, τα χείλη σου σε μένα..δεν είμαστε ίδιες μαμά..θα στο αποδείξω..γιατί γελάς;είναι αστείο όλο αυτό; δεν καταλαβαίνω..μη γελάτε διάολε..όταν μεγαλώσω θα σας δείξω..τι;είμαι ήδη μεγάλη;ποιος το αποφασίζει αυτό; βλακείες..είμαι ακόμα τεσσάρων..φοράω το πράσινο μαγιό με τα μωβ φιογκάκια..και χαμογελάω στο φακό.. ναι,χαμογελάω..με τη σιγουριά του τετράχρονου που θα μεγαλώσει και θα κατακτήσει τον κόσμο.. πόσο καιρό θέλει κι αυτός για να κατακτηθεί..κουράστηκα..και σένα κόσμε σε μισώ..μη ξεχνιόμαστε.. αλλά όταν σε κατακτήσω θα σου δείξω εγώ..μη νομίζεις ότι θα μου ξεφύγεις..μ’ακούς; θυμάσαι το σχέδιο δράσης μου στο δημοτικό;θα σε έδενα με τεράστια σκοινιά γύρω γύρω για να κρατηθείς ενωμένος.. αλλά δεν έπιασε..γέλασε η δασκάλα..σε μισώ και σένα αγαπημένη..μου υποσχέθηκες ότι θα γίνω μεγάλη και τρανή.. ξέχασες να μου πεις τον τρόπο όμως..κουράστηκα να τον ψάχνω..τι είπες;τι εννοείς δεν έψαξα καν; και τόσα χρόνια τι κάνω;μα τώ Θεώ..τι;και συ δεν πιστεύεις Θεέ;..ίσα που γνωριζόμαστε..αλλά και σένα σε μισώ.. σε μισώ για τότε..τότε που είχα κάνει μυστική συμφωνία με την ελιά σου στην αυλή μας..και καθόμουν στην κούνια και έλεγα ότι αν φτάσω στο ψηλότερο κλαδί της θα γιάνει η θεία..και το έφτασα..αλλά εσύ την άφησες να πεθάνει..με τη φτηνή δικαιολογία ότι τα αγγελάκια στον ουρανό ήθελαν δασκάλα..οι μεγάλοι το έχαψαν..εγώ όμως δεν ήμουν χαζή..ήξερα ότι ήσουν απλά άδικος.. nikh ναι,δεν είσαι άδικος..απλά “έτσι έπρεπε να γίνει″..τι απαίσια δικαιολογία..μέχρι κ εγώ βρίσκω καλύτερες..αλλά δεν είμαι θεός κανενός.. αυτό ήθελα..να είμαι ο θεός του..η θεά του..δύσκολο πράγμα η θεϊκότητα..αλλά νομίζεις ότι θα τα καταφέρεις.. σε απογοήτευσα Νικούλα;Μη φοβάσαι μικρή μου..έχουμε χρόνο..σε αγκαλιάζω σφιχτά τώρα δε σ’αφήνω..κρατήσου σε παρακαλώ.. μη με ξαναφήσεις μόνη με όλους αυτούς που μισώ.φοβάμαι.. Σε αγαπώ, ο άλλος σου εαυτός. http://blog.steelfm.gr/?p=47 Title: Re: Blogαρω Post by: corina on October 15, 2007, 23:07:11 pm Alejandro τέλειο τόπικ...
Title: Re: Blogαρω Post by: vasso on October 16, 2007, 00:50:25 am τρελό παραλήρημα η Νίκη.. Κάτι καλό πίνει.. Μ' άρεσε.
Title: Re: Blogαρω Post by: iouaki on October 16, 2007, 13:45:29 pm http://postsecret.blogspot.com/ (http://postsecret.blogspot.com/)
Title: Re: Blogαρω Post by: vag on October 19, 2007, 23:05:43 pm LP
Στα μαθήματα επιλογής συνήθως το πρώτο μάθημα είναι μάθημα κατατοπισμού και δελεασμού. Δηλαδή σου δείχνουν περί τίνος πρόκειται και τους λόγους που υπάρχουν για να επιλέξεις το μάθημα. Χθες λοιπόν πήγα σ` ένα μάθημα, το οποίο άρχισε με τον πλέον πρωτότυπο τρόπο. Κι ενώ είμαστε τμήμα Πληροφορικής στο Πολυτεχνείο, η πρώτη διαφάνεια δεν ήταν κάτι το ψηφιακό. Ήταν ένα γράμμα γραμμένο στο χέρι. Έτος 1967. Προς Μαργαρίτα. Αποστολέας: Ανδρέας Παπανδρέου Ενώ ο Ανδρέας ήταν στην φυλακή επί χούντας, ζητούσε στο γράμμα κάποια ρούχα, τσιγάρα κτλ και ένα βιβλίο Γραμμικού Προγραμματισμού (Linear Programming). Φυσικά το μάθημα το επέλεξα. LP και τα μυαλά στα κάγκελα!!! και πάλι το μπλογκ του ξάδερφου. http://dkanou.blogspot.com/ ;D ;D ;D προγραμματισμός λεμεεεεε. Title: Re: Blogαρω Post by: weliker on October 19, 2007, 23:08:21 pm http://postsecret.blogspot.com/ (http://postsecret.blogspot.com/) ρε ιου σκετη καταθλιψη ειναι αυτο Title: Re: Blogαρω Post by: iouaki on October 19, 2007, 23:32:33 pm http://postsecret.blogspot.com/ (http://postsecret.blogspot.com/) ρε ιου σκετη καταθλιψη ειναι αυτο καλυτερα να ειναι σκετη ομως...χαχαχαχλολ.. Title: Re: Blogαρω Post by: pitsa on November 18, 2007, 02:59:12 am Όταν τα συναισθήματα παίζουν κρυφτό… Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου. Η Τρέλα αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανία της πρότεινε να παίξουν κρυφτό. Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε: ‘Τι είναι το κρυφτό; Ο ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία και η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα, να παίξουν κι αυτοί. Αλλά υπήρχαν πολύ που δεν ήθελαν να παίξουν: Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν, η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και η Δειλία δεν ήθελε να ρισκάρει. ‘Ένα, δύο, τρία, άρχισε να μετράει η Τρέλα. Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά. Μιας και βαριόταν κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε. Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλια κρύφτηκε στην σκιά του Θριάμβου ο oποίος με την δύναμη του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο. Η Γενναιοδωρία δεν μπορούσε να κρυφτεί γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο μέρος για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της οπότε την άφηνε ελεύθερη. Και έτσι η Γενναιοδωρία κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα. Ο Εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο για αυτόν. Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού. Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο. Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί. Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί…..1000, μέτρησε η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει. Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά. Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με τον Θεό για θεολογία. Ένιωσε τον ρυθμό του Πόθου και του Πάθους στο βάθος ηφαιστείου και αφού βρήκε την Ζήλια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει και τον Θρίαμβο. Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε ακόμη αποφασίσει που να κρυφτεί. Σιγά-σιγά τους βρήκε όλους εκτός από τον Έρωτα. Η Τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δένδρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα. Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει νευρικά ώσπου άκουσε ένα βογκητό πόνου. Ήταν ο Έρωτας που τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα του είχαν πληγώσει τα μάτια. Η Τρέλα δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγνώμη και στο τέλος υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός του Έρωτα. Κι έτσι από τότε ο Έρωτας είναι πάντα τυφλός και η Τρέλα πάντα τον συνοδεύει… http://blog.steelfm.gr/?p=96 Title: Re: Blogαρω Post by: iouaki on November 18, 2007, 03:01:33 am αψογο...
Title: Re: Blogαρω Post by: λήθη on November 18, 2007, 20:28:38 pm το βάζο του γλυκού …
… Ο καθηγητής στάθηκε μπροστά στους φοιτητές της τάξης του, της φιλοσοφικής σχολής, έχοντας μπροστά του κάποια αντικείμενα. Όταν η τάξη ησύχασε, χωρίς να πει τίποτα, πήρε ένα μεγάλο βάζο του γλυκού και άρχισε να το γεμίζει με μπαλάκια του τένις. Όταν πλέον δεν χωρούσε άλλο, κοίταξε τους μαθητές του και τους ρώτησε αν το βάζο γέμισε και εκείνοι συμφώνησαν. Τότε ο καθηγητής πήρε χαλίκια και άρχισε να τα ρίχνει στο βάζο κουνώντας το και αυτά πήγαν στα κενά ανάμεσα στις μπάλες του τένις. Όταν πια δεν χωρούσαν άλλα χαλίκια ρώτησε τους μαθητές αν το βάζο ήταν γεμάτο και αυτοί κάπως σαστισμένοι είπαν πως είναι. Ο καθηγητής στη συνέχεια πήρε άμμο και αφού την έριξε στο βάζο, γέμισε όλα τα κενά ανάμεσα στα χαλίκια και αφού ρώτησε τους μαθητές πάλι αν το βάζο ήταν γεμάτο αυτοί ανταπάντησαν με ένα ομόφωνο ΝΑΙ. Τότε ο καθηγητής έσκυψε και πήρε κάτω από το γραφείο δυο κούπες καφέ και τις έριξε στο βάζο ενώ οι μαθητές πλέον γελούσαν απορημένοι. «Τώρα», λέει ο καθηγητής, «Θέλω να θεωρήσετε ότι το βάζο αντιπροσωπεύει τη ζωή σας. Οι μπάλες του τένις είναι τα πλέον ιερά και μεγάλα πράγματα στη ζωή σας όπως η πατρίδα, η οικογένεια, τα παιδιά σας, οι φίλοι σας και οι αγαπημένες σας ασχολίες, πράγματα που ακόμα και όλα τα άλλα να χαθούν, αυτά είναι ικανά να γεμίσουν την ζωή σας. Τα χαλίκια αντιπροσωπεύουν πράγματα σημαντικά όπως τη δουλειά σας, το αυτοκίνητό σας, ένα σπίτι. Η άμμος είναι άλλα μικρότερα πράγματα. Αν γεμίσετε το βάζο πρώτα με άμμο, δεν θα υπάρχει χώρος για να βάλετε τα χαλίκια και τις μπάλες του τένις. Το ίδιο ισχύει και για τη ζωή σας. Αν ξοδέψετε την ώρα σας και την ενέργειά σας για μικρά πράγματα δεν θα έχετε χρόνο και δύναμη για μεγαλύτερα και σημαντικότερα για σας πράγματα .. Φροντίστε τα μπαλάκια του τένις πρώτα και μετά τα χαλίκια. Τα υπόλοιπα είναι άμμος» Ένας μαθητής σήκωσε το χέρι και ρώτησε, τι αντιπροσώπευε ο καφές. Ο καθηγητής χαμογέλασε και είπε «Ο καφές είναι για να σας δείξει πως όσο γεμάτη και να είναι η ζωή σας, πάντα θα υπάρχει χώρος για ένα καφέ με κάποιο φίλο» … ήταν ένα γερό χαστούκι από την φίλη μου την Μ. … ήρθε με email κι ήθελα να αναρτηθεί … (είναι να μην το πάρω απόφαση να γίνω μελό) … όσο κι αν με τα μπαλάκια τα χαλίκια και την άμμο “ταράχτηκα” λίγο … http://striftaris.com/14/page/2/ Title: Re: Blogαρω Post by: Ex_Mechanus on November 18, 2007, 20:50:59 pm Uuh yeh
(κάτι μ' έπιασε με τον Willis σήμερα) Title: Re: Blogαρω Post by: ioja on November 18, 2007, 22:27:52 pm οι αγκαλιες είναι υγεία :) Το σημερινό μήνυμα είναι αφιερωμένο σε όλους τους αμήχανους ανθρώπους. Αμήχανε άνθρωπε, κάπου εδώ λες:"Κάτω τα ξερά σου, δεν είναι στο χαραχτήρα μου οι αγκαλιές". Σύμφωνοι, αλλά ο χαρακτήρας σου μπορεί να πάθει μικρές μετατροπές, χωρίς να σταματήσει να δουλεύει η καρδιά σου σωστά; Οκ, δεν λέω να βγεις έξω και να τους αγκαλιά-ζεις όλους, αλλά από κάπου πρέπει και εσύ να παίρνεις την απαραίτητη δόση σου από αγκαλιές. Προσωπικά, δεν γνώρισα κανέναν ακόμα που να λέει : "Αγκάλιαζα πολλά παλιά, αλλά τις σιχάθηκα τις αγκαλιές και τις έκοψα. Νεκατσιώ. Χαίρομαι που κανείς δεν με αγκαλιάζει πια". Για κάποιο λόγο, όσο μεγαλώνουμε, φαίνεται ότι αγκαλιάζουμε περισσότερο. Τεκμήριο Α : η Θεία σου. Δεν έχεις τουλάχιστον μια θεία που σε αρπάζει και σε πλακώνει στις αγκαλιές όποτε σε βλέπει; Μια αγκαλιά την ημέρα την αμηχανία κάνει πέρα ;) Title: Re: Blogαρω Post by: pitsa on November 19, 2007, 15:09:17 pm το βάζο του γλυκού … To έχω σε άρθρο από περιοδικό λίγο διαφορετικό......(δηλ. διαφορετικά αντικείμενα στο βάζο) καταπληκτικό-φανταστικό-υπέροχο-μοναδικό!!!Μ'αρέσει πάρα πολύ! :) Title: Re: Blogαρω Post by: λήθη on November 20, 2007, 05:00:51 am Η τέχνη του κουράγιου
Υπάρχει ένα ολοένα αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων που κάνει σιωπηλά, κάτι πολύ ενδιαφέρον και συναρπαστικό, προσπαθώντας να δώσει κουράγιο ο ένας στον άλλο. […]Τίποτα δεν είναι πιο δύσκολο από το να αποκτήσει κανείς αυτοπεποίθηση χωρίς να γίνει αλαζόνας. Αυτή είναι η βάση όλων των αξιόλογων κατορθωμάτων. Χρειαζόμαστε την τέχνη για να δείξουμε πως καλλιεργείται το κουράγιο. Και αν οι διάσημοι καλλιτέχνες είναι υπερβολικά βασανισμένοι για να το γνωρίζουν, τότε θα πρέπει να το κάνουμε χωρίς αυτούς, να συνειδητοποιήσουμε ότι κι εμείς οι ίδιοι είμαστε καλλιτέχνες , οσοδήποτε ταπεινοί, κι ότι το να κάνουμε διάλογο στην εποχή μας είναι η ύψιστη τέχνη. http://www.reconstruction.gr/actions_dtls.php/47 Title: Re: Blogαρω Post by: 4Dcube on November 20, 2007, 05:04:28 am Η τέχνη του κουράγιου Αυτός που το έγραψε αυτό έχει μεγάλο ψώνιο. Στις αρλούμπες. :PΥπάρχει ένα ολοένα αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων που κάνει σιωπηλά, κάτι πολύ ενδιαφέρον και συναρπαστικό, προσπαθώντας να δώσει κουράγιο ο ένας στον άλλο. […]Τίποτα δεν είναι πιο δύσκολο από το να αποκτήσει κανείς αυτοπεποίθηση χωρίς να γίνει αλαζόνας. Αυτή είναι η βάση όλων των αξιόλογων κατορθωμάτων. Χρειαζόμαστε την τέχνη για να δείξουμε πως καλλιεργείται το κουράγιο. Και αν οι διάσημοι καλλιτέχνες είναι υπερβολικά βασανισμένοι για να το γνωρίζουν, τότε θα πρέπει να το κάνουμε χωρίς αυτούς, να συνειδητοποιήσουμε ότι κι εμείς οι ίδιοι είμαστε καλλιτέχνες , οσοδήποτε ταπεινοί, κι ότι το να κάνουμε διάλογο στην εποχή μας είναι η ύψιστη τέχνη. http://www.reconstruction.gr/actions_dtls.php/47 Title: Re: Blogαρω Post by: vasso on November 24, 2007, 19:43:39 pm από άλλο τόπικ.. ταίριαζε πιο πολύ εδώ:
Κατι ψιλοασχετο που πιθανοτατα γνωριζετε και με εχει βοηθησει πολλες φορες σε αρκετες φασεις της ζωης μου και ηθελα να το ποσταρω εδω. ΥΓ αν αρχισετε διαβαστε το ολο. "Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα! Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ' αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους... Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα. Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα. Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω. Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σου 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη. Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μάς δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα 'θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω. Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσέ με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα." Title: http://provatos.blogspot.com/ Post by: λήθη on December 01, 2007, 04:36:43 am όσο πιο κοντά φτάνω στην επιφάνεια, τόσο πιο δύσκολος μου φαίνεται ο αγωνάς να φτάσω στην επιφάνεια.
(http://bp1.blogger.com/_HaoM9FkWHaw/R0wg0VMOJ8I/AAAAAAAAB6A/381BUPrMvvk/s400/help_me.jpg) ...όμως, θα τα καταφέρω. αν όχι για κανέναν άλλο λόγο, επειδή δεν έχω άλλη επιλογή. θα τα καταφέρω - δεν είναι από σιγουριά που το λέω. Από απελπισία είναι Title: Re: Blogαρω Post by: Ex_Mechanus on December 03, 2007, 13:28:05 pm Αισιόδοξος πνίγηκε σε μισογεμάτη μπανιέρα.
Title: Re: Blogαρω Post by: pitsa on December 11, 2007, 16:58:19 pm Τι είναι αγάπη?
> Ρεββέκα, 8 ετών \'Όταν κάποιος σε αγαπά, ο τρόπος που προφέρει το όνομά σου είναι διαφορετικός. Ξέρεις ότι το όνομά σου είναι ασφαλές στο στόμα του. > Βασίλης, 4 ετών \'Αγάπη είναι όταν ένα κορίτσι βάζει άρωμα κι ένα αγόρι «αφτερ-σέιβ» και μετά βγαίνουν έξω μαζί και μυρίζουν ο ένας τον άλλον. > Χριστίνα, 6 ετών \'Αγάπη είναι αυτό που σε κάνει να χαμογελάς όταν είσαι κουρασμένη. > Λευτέρης, 4 ετών \'Αγάπη είναι όταν η μαμά φτιάχνει καφέ για τον μπαμπά και πίνει πρώτα μια γουλιά εκείνη για να δει αν τον πέτυχε. > Αιμιλία, 8 ετών \'Η αγάπη είναι όταν είσαι στο δωμάτιό σου τα Χριστούγεννα κι ανοίγεις τα δώρα. Αν σταματήσεις το άνοιγμα ... θ ακούσεις την αγάπη. > Πάνος, 7 ετών \'Αν θέλεις να μάθεις να αγαπάς καλύτερα πρέπει να ξεκινήσεις από έναν ... φίλο που δεν χωνεύεις. > Κλαίρη, 6 ετών \'Η αγάπη είναι όταν η μαμά δίνει στον μπαμπά το καλύτερο κομμάτι από το φαγητό. http://www.paspar2.gr/articles/misc/misc_18.html Title: Re: Blogαρω Post by: λήθη on January 31, 2008, 05:03:56 am (http://aycu30.webshots.com/image/41549/2000402358786556182_fs.jpg)
Title: Re: Blogαρω Post by: DoomGuard on February 01, 2008, 00:26:57 am Τι είναι αγάπη? Πολυ ωραιο> Ρεββέκα, 8 ετών \'Όταν κάποιος σε αγαπά, ο τρόπος που προφέρει το όνομά σου είναι διαφορετικός. Ξέρεις ότι το όνομά σου είναι ασφαλές στο στόμα του. > Βασίλης, 4 ετών \'Αγάπη είναι όταν ένα κορίτσι βάζει άρωμα κι ένα αγόρι «αφτερ-σέιβ» και μετά βγαίνουν έξω μαζί και μυρίζουν ο ένας τον άλλον. > Χριστίνα, 6 ετών \'Αγάπη είναι αυτό που σε κάνει να χαμογελάς όταν είσαι κουρασμένη. > Λευτέρης, 4 ετών \'Αγάπη είναι όταν η μαμά φτιάχνει καφέ για τον μπαμπά και πίνει πρώτα μια γουλιά εκείνη για να δει αν τον πέτυχε. > Αιμιλία, 8 ετών \'Η αγάπη είναι όταν είσαι στο δωμάτιό σου τα Χριστούγεννα κι ανοίγεις τα δώρα. Αν σταματήσεις το άνοιγμα ... θ ακούσεις την αγάπη. > Πάνος, 7 ετών \'Αν θέλεις να μάθεις να αγαπάς καλύτερα πρέπει να ξεκινήσεις από έναν ... φίλο που δεν χωνεύεις. > Κλαίρη, 6 ετών \'Η αγάπη είναι όταν η μαμά δίνει στον μπαμπά το καλύτερο κομμάτι από το φαγητό. http://www.paspar2.gr/articles/misc/misc_18.html Title: Re: Blogαρω Post by: ioja on February 08, 2008, 00:15:47 am La vita e bella...
Η ζωή είναι ένα δώρο, ο θάνατος ίσως να είναι η επιβεβαίωση αυτής της άποψης. Γιατί τον φοβόμαστε, γιατί τον παλεύουμε, γιατί η λογοτεχνία και η τηλεόραση των ντύνουν με μαύρα χρώματα και ρούχα?άρα λοιπόν ο φόβος του θανάτου είναι η επιβραύεση της ζωής, φοβόμαστε μη χάσουμε κάτι υπέροχο, πολύτιμο, μοναδικό, έτσι είναι η ζωή..Μακάριοι όσοι απλά τον ακούνε και δεν τον έχουν δει πουθενά. Όσοι πάλι τον συνάντησαν σε ύποπτες νύχτες μεθυσμένες από κοκαΐνη, ηρωίνη και τα συναφή, όσοι τα ήπιανε μαζί του σε υπόγεια σκοτεινά μπαρ και γεμίσανε δηλητήριο τις φλέβες τους ενώ αυτός κερνούσε κι άλλα, όσοι συγκρουστήκανε μαζί του σε μοιραία μετωπική στις εθνικές οδούς με αμάξια ανυπάκουα στα φρένα, όσοι κλάψανε και σπαράξανε στο ονομά του, όσοι τον γνώρισαν ξέρουν να σας πουν.Και αν δεν είναι εδώ οι ίδιοι για να μιλήσουν, ας προσπαθήσουμε εμείς να καταλάβουμε , να ?ακούσουμε? τα όσα ίσως και να είπαν αλλά εμείς δεν Που πας ρε καθίκι θάνατε και παίζεις με τις ζωές μας; Διαλέγεις με κριτήρια ή είσαι και συ ένας ακόμη τρελός στην πόλη των τρελών; Δε σε ξέρω και ούτε θέλω να σε γνωρίσω. Δεν γράφω παραμύθια, ξέρω πως θα έρθεις μόνος σου, ακάλεστος και ανεπιθύμητος επισκέπτης, μα πριν γίνει αυτό, εγώ πρέπει να ζήσω, πρέπει να ζήσετεΜην λυγίζετε στα εύκολα, μην κάνετε τα απλά πολύπλοκα, άλλα είναι τα σημαντικά. Ναι θα συμφωνήσω, η ζωή είναι ωραία.Αλλά είστε υπεύθυνοι για την ποιοτητά της, εσείς είστε τα πρόβατα, εσείς και οι βοσκοί, ή θα ακολουθήσετε ή θα ηγηθείτε, προτιμήστε το δεύτερο. Πως τολμάτε και αφήνεστε απροστάτευτοι σε όλα τα παιδιά και παρακόρες του θανάτου; Δεν ξέρετε τι να αποφύγετε, δεν ξέρετε πώς να αντλείτε πραγματική χαρά από την καθημερινότητά σας; Τι στο καλό θαρρείτε πως το ποτό και το ναρκωτικό θα εξανεμίσει το πρόβλημα σας; Όταν θα περάσει η ζάλη το πρόβλημα θα είναι ακόμη εκεί παρέα με κάνα δυο άλλα λόγω καταχρήσεων και στιγμών αδυναμίας. Και ποιος είπε πως η αδυναμία δεν γιατρεύεται; Δικό σας και το φάρμακο, δική σας και η διέξοδος από τις κακουχίες. Πότε επιτέλους θα πάψουμε να θρηνούμε για παλικάρια που σβήνουν δίχως να έχουν καλά καλά καταλάβει πως θα έπρεπε να είναι η ζωή; Όσο για τα τροχαία τι να πω?.μακάρι να γινόντουσαν οι δρόμοι λιβάδια, τρέξε όσο θες φίλε μου και αν ντελαπάρεις στα λουλούδια θα πέσεις και αν χάσεις τον έλεγχο μη φοβάσαι, το λιβάδι είναι πελώριο, δεν κινδυνεύεις.Θα μάζευα τα δάκρυα των μανάδων που αναγκάστηκαν να αποχαιρετήσουν πρώτες τα παιδιά τους, και θα τα έκανα φυλαχτά, ένα για τον καθένα, μην τρέχεις, γύρνα νωρίς στο σπίτι,μην πίνεις άλλο - σε παρακαλώΓια να μου λες πόσο καλός ήταν, δεν μπορώ από το να σκεφτώ πως ο Θεός είχε μοναξιές, ίσως την παρέα του να ήθελε?έχεις δίκιο που στεναχωριέσαι με όλα αυτά, έχεις δίκιο που τσατίζεσαι με τα νιάτα που δεν εκμεταλλεύονται σωστάέχεις δίκιο που τιμάς την ζωή σου, μήπως κουβαλάς και εσύ το φυλαχτό; Title: Re: Blogαρω Post by: λήθη on February 21, 2008, 04:52:21 am (http://aycu29.webshots.com/image/41668/2002012392225447004_rs.jpg)
Title: Re: Blogαρω Post by: Turambar on April 22, 2008, 14:16:27 pm Ξεκίνησα το πρώτο μου blog...
Ουσιαστικά αφορά την εμπειρία μου στον στρατό :) :) :) Η πρώτη ανάρτηση: http://ostratosmoy.blogspot.com/2008/04/blog-post.html Και η γενική διεύθυνση: http://ostratosmoy.blogspot.com :) Title: Re: Blogαρω Post by: Nessa NetMonster on April 22, 2008, 14:35:42 pm Ξέρεις τι θα πω, υπόθεσε ότι το είπα :(
Title: Re: Blogαρω Post by: Turambar on April 22, 2008, 14:41:20 pm σε 2-3 αναρτήσεις θα αναφερθώ σε αυτό που θέλεις να πεις...
γράψε εκεί ότι θέλεις :) Title: Re: Blogαρω Post by: Turambar on April 22, 2008, 15:04:31 pm α γαμής
Title: Re: Blogαρω Post by: 4Dcube on April 22, 2008, 15:23:32 pm Πρόσεξε μόνο μην σε χαρακτηρίσουν μπλόγκερ! Μπρρρρρρρρ...!
:P Title: Re: Blogαρω Post by: λήθη on April 23, 2008, 20:15:52 pm Ξεκίνησα το πρώτο μου blog... Ουσιαστικά αφορά την εμπειρία μου στον στρατό :) :) :) Η πρώτη ανάρτηση: http://ostratosmoy.blogspot.com/2008/04/blog-post.html Και η γενική διεύθυνση: http://ostratosmoy.blogspot.com :) (http://www.b-eye-network.com/blogs/mcknight/archives/noone.jpg) Title: Re: Blogαρω Post by: Turambar on April 24, 2008, 02:27:21 am ^wav^
Title: Re: Blogαρω Post by: valerios on April 29, 2008, 14:42:02 pm Από πέρσυ το καλοκαίρι είχα ξεκινήσει μία προσπάθεια, με σκοπό να ''ενημερώνω'' με μία διαφορετική οπτική τους φίλους του μπάσκετ.
Το αρχικό μου blog ήταν: www.basketofatsa.blogspot.com Πλέον, έχω ''μεταφερθεί'' εδώ --> http://blogs.newhellas.gr/?cat=10 Οσοι πιστοί και πιστές είστε λάτρεις του μπάσκετ, προσέλθετε.. :) Title: Re: Blogαρω Post by: Ex_Mechanus on June 06, 2008, 01:14:41 am Δοντ βοτηερ.
http://diatheseis.blogspot.com/2005/12/sphinx-without-secrets.html Title: Re: Blogαρω Post by: Netgull on June 29, 2008, 16:44:08 pm Έλα να κάνουμε μια όμορφη συζήτηση από αυτές που νόημα δεν βγάζεις. Να σου δείξω την αλήθεια μου, να μου μάθεις τα ψέματα άλλων. Να μου μιλήσεις με τα όμορφα ξύλινα λόγια που τόσα χρόνια σου πήρε να αποστηθίσεις και να ακούσεις τις παράλογες κουβέντες μου. Δείξε μου την λογική του κόσμου που σου έμαθαν να φοράς να σου δείξω την τρέλα του κόσμου που με νου και ψυχή προστατεύω μην τον μολύνουν τα χάρτινα όνειρα σας. Έλα να κάνουμε έναν όμορφο διάλογο, να είσαι η λογική να είμαι η τρέλα, να είσαι το σύστημα να είμαι η ανατροπή του. Να σου μιλήσω με λόγια αυθεντικά δικά μου, να μου απαντήσεις με αναμασημένα αξιώματα. Μίλα μου για όσα σου έμαθαν να λες και άκου όσα σκέφτομαι. Πες μου ότι διάβασες να σου εκθέσω τα αποκυήματα της δικής μου φαντασίας. Δείξε μου τον κόσμο μας να σου δείξω τον ιδεατό που έχω στο μυαλό μου. Έλα να κάνουμε μία συζήτηση να προσπαθείς να με πείσεις και να μην τα καταφέρνεις, να μην θέλω να σε πείσω μα να φοβάσαι μην πειστείς. Τραγούδα για τα πρέπει σου, να σου ζωγραφίσω τα θέλω σου που τόσο τα φοβάσαι. Πες μου για το θάρρος σου να σου ξεράσω τους φόβους σου που θαρρείς τους έχεις κρύψει. Ξεφώνησε τα λάθη μου να φτιάξω κάστρα με τις ενοχές σου. Έλα να σου δείξω το χορό της φαντασίας, της αλήθειας μήπως ξεφύγεις κάποτε από τον κόσμο που σου μάθανε να προσκυνάς. Παρουσίασε μου την αποστειρωμένη πραγματικότητα σου, να σου την καταρρίψω. Μίλα μου για αντικειμενικότητα και άκου πως τέτοια δεν υπάρχει. Μίλησε μου για διαχωρισμούς φυσιολογικού μη φυσιολογικού για να γελάσω και να σου πω πως τέτοιες διακρίσεις δεν υπάρχουν. Ζήσε στον κόσμο μου για μία και μόνο ώρα μα μην με καλέσεις ποτέ στον δικό σου. Γιατί είναι φτιαγμένος από χαρτί, δορυφορικές κεραίες και τηλεφωνικά καλώδια. Είναι βουτηγμένος στην υποκρισία και σε αυτήν σε έμαθαν να κολυμπάς. Άσε με να πετάω στα σύννεφα του αόρατου μη φυσιολογικού δικού μου κόσμου. Γιατί εδώ φίλε είναι πιο ωραία. Και θέλει ψυχή για να αντέξεις.
http://joinmetodream.blogspot.com/ Title: Re: Blogαρω Post by: corina on June 29, 2008, 17:01:46 pm ^notworthy^
Title: Re: Blogαρω Post by: smo on June 29, 2008, 18:53:37 pm ^notworthy^ Title: Re: Blogαρω Post by: vasso on August 25, 2008, 23:53:12 pm Είχα έναν φίλο
Φύλακας - τερματοφύλακας - αστυφύλακας Είχα έναν φίλο, και λέω είχα, γιατί πια δεν έχω. Όχι, δεν πέθανε, αλλά δεν είναι πλέον ο ίδιος. Πάνο τον έλεγαν, στην παρέα τον λέγαμε «τέρας», γιατί ήταν μεγαλόσωμος. Εκείνοι οι πελώριοι τύποι με την αθώα καρδιά; Ε, ένας απ' αυτούς ήταν ο Πάνος. Ήταν ο πρώτος μου φίλος και πάντα με προστάτευε, δεν έχω παράπονο. Εγώ βλέπεις ήμουν μικροκαμωμένος και τον είχα φύλακα. Είχε πολύ πλάκα ο Πάνος. Θυμάμαι όταν πηγαίναμε νηπιαγωγείο, έβλεπε συχνά μια τηλεοπτική σειρά, τους «Απαράδεκτους», όπου ο Σπύρος Παπαδόπουλος έλεγε συνέχεια την ατάκα «Εγώ είμαι στο Πολυτεχνείο». Σε μια γιορτή του νηπιαγωγείου (ο Πάνος ήταν στα μεγάλα νήπια εγώ στα μικρά), μας ρώτησαν αν ήξερε κάποιο παιδάκι, ποιος ήταν στο Πολυτεχνείο. Ο Πάνος σήκωσε το χεράκι του, που τότε μου φαινόταν χερούκλα και είπε δυνατά «Ο Παπαδόπουλος κυρία». Γονείς και δασκάλα απόρησαν με τις τρομερές ιστορικές γνώσεις αυτού του παιδιού. Εγώ απορούσα με την απορία των μεγάλων. Ήταν πολύ απλό. Αυτοί δεν έβλεπαν τηλεόραση; Μεγαλώναμε μαζί με τον Πάνο. Πάντα ήμασταν ζευγάρι στα παιχνίδια. Ακόμη και 'κείνη τη φορά που μαλώσαμε, είπαμε «Θα παίζω μαζί σου, αλλά δεν θα είμαστε φίλοι». Με έλεγε παππού το τέρας, καθώς στην τετάρτη δημοτικού είχα ήδη σχέση με την ωραιότερη κοπέλα του σχολείου, ή μήπως μόνο εγώ το έβλεπα έτσι? Το λοιπόν κάθε φορά, και ήταν πολλές αυτές, που ερωτευόταν, με ρωτούσε πώς να το χειριστεί. Πάντα έκανε του κεφαλιού του και ποτέ δεν κέρδιζε τις γυναίκες, όχι πως αν με άκουγε θα γινόταν κάτι διαφορετικό. Αλλά ξέρεις, με έναν μαγικό τρόπο δικαιωνόμουν σαν παππούς και οι ευθύνες τις αποτυχίας έπεφταν στην μη εκτέλεση των συμβουλών μου. Παρήγορη σκέψη και γι' αυτόν και για μένα. Κάπως έτσι μεγαλώσαμε μέσα από παιχνίδια και ρόλους. Τον προπονούσα για να παίζει τερματοφύλακας στην αλάνα. Υπήρξε περιζήτητος σε κάθε ομάδα της γειτονιάς. Ήταν το μόνο παιδί που ευχαριστιόταν την θέση του τερματοφύλακα. Του άρεσε ν' αποκρούει αντίς να σουτάρει. Στο Γυμνάσιο, φτιάξαμε ένα καινούργιο παιχνίδι. Θα ακολουθούσαμε μια κυρία με καλοσχηματισμένα οπίσθια, ώσπου να βρούμε κάποια ωραιότερα από τα προηγούμενα και αυτό συνεχιζόταν για ώρες. Δυστυχώς τότε ήμασταν εγκλωβισμένοι στα όρια της Άνω Τούμπας, αν και γνωρίζαμε πως θα καταλήγαμε αν μπορούσαμε στην Βραζιλία ή στο Πουέρτο Ρίκο. Δεν πειράζει, τα ονειρευόμασταν κάνοντας κούνια. Εκεί τον ρωτούσα πώς αποφασίζουν τα αστέρια να πέσουν, αν αυτοκτονούνε, αν πάνε στον παράδεισο ή την κόλαση των αστεριών και κείνος μου έλεγε ότι αυτά τα ξέρουν μόνον οι γυναίκες να τ' απαντήσουν, οι γυναίκες αστέρια. Το τέρας έχασε πολλά από τα κιλά του. Για να κερδίσει μια γυναίκα είπαν πολλοί. Εγώ τον ήξερα καλύτερα, το έκανε για να μοιάζει περισσότερο στον αγαπημένο του ηθοποιό. Είχε γίνει ο Ρόκυ. Πέρασε σχολή αστυφυλάκων. Τότε ήταν που τα ξεσκισμένα και λασπωμένα γάντια του τερματοφύλακα, έδιναν τη θέση τους στα γυαλιστερά γάντια του μποξ. Τα γάντια των αποκρούσεων, στα γάντια των συγκρούσεων. Τον πήγανε στην Αθήνα. Όποτε ερχόταν στην Τούμπα, κάναμε το ίδιο έθιμο. Ο Πάνος επέμενε πως πρέπει να παραμείνουμε ρομαντικοί. Παίζαμε για λίγη ώρα το παιχνίδι μας, συζητούσαμε για τις γυναίκες στις κούνιες, κατεβαίναμε στην παραλία και βλέπαμε το άγαλμα του Μέγα Αλέκου με τον Βουκεφάλα του. Πάντα χαζεύαμε τον όγκο των καρυδιών του Βουκεφάλα και βγάζαμε από μια φωτογραφία. Θα πρέπει να ήταν καρπερός ο Βούκι λέγαμε. Βγάζαμε μια φωτογραφία τα καρύδια και μια τις μούρες μας. Τον ένα χρόνο μας έβγαλε μια Κινέζα, τον επόμενο κάτι σκείτερς, ένας Πακιστανός που έπαιζε μαντολίνο πρόπερσι, ένας Νιγηριανός που πουλούσε cd πέρσι. Τότε μου πέταξε για πλάκα «Αν σε πετύχω σε πορεία, δε θα σε λυπηθώ» «Τι είναι αυτά που λες ρε τέρας; Εξάλλου ξέρεις πως δεν κατεβαίνω σε πορείες πια, αλλά και να κατέβω δεν θα κάνω τίποτα. Με ξέρεις, έτσι δεν είναι τέρας; Πάντως, αν πας να με πιάσεις, θα σου δείξω μια φωτογραφία της Βάσως. Την θυμάσαι την Βάσω έτσι; Μόνο σε μένα έχεις πει για τον πρώτο σου έρωτα. Από τον παππού δεν έπαιρνες συμβουλές;» Γελάσαμε για ώρα. Ναι, το ξέραμε πως θα λυγίζαμε κι οι δυο. Τώρα ο Πάνος έγινε Παναγιώτης. Η Βάσω δεν έχει σημασία, του τα έμαθε αυτά λέει ο ανώτερός του, μεγάλος σε εμπειρία, πιο παππούς απ' τον παππού. Όλες οι γυναίκες είναι... ξέρεις τώρα. Έτσι λέει ο νέος παππούς. Έγινε μπάτσος πια. Άκουσες τι είπα; Πια. Ο Παναγιώτης κουράζεται πολύ από τις υπηρεσίες. Δεν έχει κουράγιο για να μιλάμε. Πηγαίνει και τα πίνει μετά από κάθε βραδινή βάρδια. Βγαίνει από το μαγαζί και φοβερίζει μιαν άλλη Κινέζα και της ζητάει σεξ, όχι ρομαντικό πλέον. Βρίζει κάποιους άλλους σκείτερς, χτυπάει έναν άλλο Πακιστανό και παίρνει τα cd κάποιων άλλων Νιγηριανών. Χρειάζεται να ξεθυμάνει. Να ξεθυμάνει από τι; Αυτός δεν είχε μέσα του θυμό. Κάποιος άλλος του τον φύτεψε για να ξεθυμαίνει μ' αυτόν τον τρόπο. Και μου το έλεγε «Κωλοαθήνα αδερφέ, κωλοαθήνα». Τώρα πια κατεβαίνω μόνος και βλέπω τα καρύδια του Βουκεφάλα, ο Παναγιώτης δεν έχει βλέμμα για κάτι τέτοια, δεν βλέπει ούτε καν τη φάτσα του στον καθρέφτη. Μένω λοιπόν μόνος με τον Βουκεφάλα, την Κινέζα, τους σκείτερς, τον Πακιστανό και τον Νιγηριανό. Πρόσφατα μαζεύτηκαν και κάτι ενοχλητικοί τύποι που δηλώνουν πως ο Αλέκος είναι δικός τους. Δεν με νοιάζει, εγώ κρατάω τα καρύδια του Βουκεφάλα. Αυτοί ήταν από πριν εκεί λέει σε παρέες και μάλωναν μεταξύ τους ποιος θα πάρει την περιοχή. Απ' τη μια, η παρέα του Άνθιμου (Πατέρας), του Πανάγου της καρδιάς μου (Ζορό), του Σπύρου (Άδωνης) (πως παίρνει την απόφαση ένας άνθρωπος κι αλλάζει τ' όνομά του;), του Δημοσθένης (ο Λ). Απ' την άλλη, η παρέα της περιοχής της Βαρδαρίας (σύλλογος Μακεδόνες). Προσπαθούν να κερδίσουν την περιοχή χαράσσοντας το ψευδώνυμό τους σε διάφορα μέτωπα. Βρε ας πάνε να την πούνε όπως θέλουνε. Το Άνω Μακεδονία δεν με πειράζει. Άνω Τούμπα μην την πούνε γιατί αυτήν νιώθω πατρίδα μου. Εγώ και άλλοι 100.000 Παοκτζήδες θα τα κάνουμε γυαλιά καρφιά. Και τον Αλέκο ας τον πάρουν, χάρισμα τους. Αλήθεια όμως, το τέρας ποιος μπορεί να μου το φέρει πίσω? Θα κρατάω το βλέμμα στα καρύδια του Βουκεφάλα μου και θα περιμένω. από μια επαφή μου στο facebook... Title: Re: Blogαρω Post by: pitsa on December 12, 2008, 16:44:14 pm Τα όνειρα του Einstein Πολλοί είναι πεπεισμένοι ότι δεν υπάρχει μηχανικός χρονος.[..] Φορούν ρολόγια στα χέρια τους, όμως μόνο ως διακοσμητικά ή από ευγένεια προς όσους επιμένουν να κάνουν τέτοια δώρα. Στο σπίτι τους δεν έχουν εκκρεμή, ούτε άλλου είδους ρολόγια. Προτιμούν να ακούνε τους χτύπους της καρδιάς τους. Βιώνουν του ρυθμούς των διαθέσεων και των πόθων τους. Τρώνε όποτε πεινάσουν, πηγαίνουν στη δουλειά τους [..] όποτε ξυπνήσουν, κάνουν έρωτα όλες τις ώρες της ημέρας. Και βέβαια γελούν στη σκέψη του μηχανικού χρόνου, Ξέρουν ότι ο χρόνος κυλά μια έτσι και μια αλλιώς, Ξέρουν ότι ο χρόνος αγωνίζεται να προχωρήσει φορτωμένος με ένα βαρίδι δύο τόνων όταν τρέχουν στο νοσοκομε Title: Re: Blogαρω Post by: Netgull on December 12, 2008, 21:49:00 pm Πιτσιρίκος για τα πρόσφατα γεγονότα (από τις λίγες φορές που μ' αρέσει πραγματικά ποστ του):
Αλλάζουν οι καιροί Κάποτε οι άνθρωποι σκέφτονταν πως "αυτό θα μπορούσε να είναι το δικό μου παιδί". (http://4.bp.blogspot.com/_RMOkjBY32x4/STvkz5JPRDI/AAAAAAAADo0/SsTUuHwzVzM/s320/girl.jpg) Σήμερα οι άνθρωποι σκέφτονται πως "αυτό θα μπορούσε να είναι το δικό μου μαγαζί". (http://4.bp.blogspot.com/_RMOkjBY32x4/STvkqhf0XqI/AAAAAAAADos/Nyv2wN9Jc9Y/s320/fire1.jpg) Ελλάς Ελλήνων Καταστηματαρχών. Εκτός από τα καταστήματά σας και τα αυτοκίνητά σας, φροντίστε να ασφαλίσετε και τα παιδιά σας. Πού ξέρετε; Μπορεί να γίνετε πλούσιοι μια μέρα. http://pitsirikos.blogspot.com/2008/12/blog-post_6782.html Title: Re: Blogαρω Post by: Aurelius on December 12, 2008, 22:10:51 pm Πιτσιρίκος για τα πρόσφατα γεγονότα (από τις λίγες φορές που μ' αρέσει πραγματικά ποστ του): Αλλάζουν οι καιροί Κάποτε οι άνθρωποι σκέφτονταν πως "αυτό θα μπορούσε να είναι το δικό μου παιδί". (http://4.bp.blogspot.com/_RMOkjBY32x4/STvkz5JPRDI/AAAAAAAADo0/SsTUuHwzVzM/s320/girl.jpg) Σήμερα οι άνθρωποι σκέφτονται πως "αυτό θα μπορούσε να είναι το δικό μου μαγαζί". (http://4.bp.blogspot.com/_RMOkjBY32x4/STvkqhf0XqI/AAAAAAAADos/Nyv2wN9Jc9Y/s320/fire1.jpg) Ελλάς Ελλήνων Καταστηματαρχών. Εκτός από τα καταστήματά σας και τα αυτοκίνητά σας, φροντίστε να ασφαλίσετε και τα παιδιά σας. Πού ξέρετε; Μπορεί να γίνετε πλούσιοι μια μέρα. http://pitsirikos.blogspot.com/2008/12/blog-post_6782.html Παρα πολυ ευστοχο . Title: Re: Blogαρω Post by: λήθη on June 16, 2009, 03:01:43 am http://parapolitiki.blogspot.com/
Title: Re: Blogαρω Post by: Ex_Mechanus on September 02, 2009, 03:21:49 am http://francoistremblay.wordpress.com/2009/06/11/projection-as-a-universal-phenomenon/
http://francoistremblay.wordpress.com/2009/08/27/the-problem-with-linear-thinking/ Title: Re: Blogαρω Post by: Ex_Mechanus on October 17, 2009, 22:35:25 pm http://mkat21.tumblr.com/
Title: Re: Blogαρω Post by: galletti on October 17, 2009, 22:48:23 pm http://imperor7.wordpress.com/
δικο μου ;) Title: Re: Blogαρω Post by: El Niño on October 17, 2009, 22:50:10 pm εκανες μπλογκ εσυ?
Title: Re: Blogαρω Post by: galletti on October 17, 2009, 22:52:23 pm δε στο ειχα πει στο μσν ρε παπαρδε?
Title: Re: Blogαρω Post by: Nessa NetMonster on October 18, 2009, 01:16:18 am http://rednet-thess.blogspot.com/
Title: Re: Blogαρω Post by: El Niño on October 18, 2009, 15:51:49 pm δε στο ειχα πει στο μσν ρε παπαρδε? δικο σου η γραφεις απλα?Title: Re: Blogαρω Post by: jason_ on October 18, 2009, 21:53:41 pm http://rednet-thess.blogspot.com/ Πριν κλικάρω πιστέψα ότι ήταν μπλογκ του γαύρου ;DTitle: Re: Blogαρω Post by: λήθη on October 23, 2009, 20:16:20 pm http://xkcd.com/
Title: Re: Blogαρω Post by: λήθη on January 09, 2010, 02:47:29 am http://realisticalmysticalvoice.blogspot.com/
Title: Re: Blogαρω Post by: Ex_Mechanus on September 12, 2010, 21:25:38 pm http://youarenotsosmart.com/
Title: Re: Blogαρω Post by: Netgull on February 13, 2011, 15:44:32 pm http://davidpj.wordpress.com/
Blog ενός καλού φίλου σχετικά με την επιστήμη, την επικοινωνία της, και τη φωτογραφία. Πρόσφατα προτάθηκε για βραβείο (Bloggie) καλύτερου science blog. Ανάμεσα στους ανταγωνιστές του είναι το WUWT, βασικό εργαλείο προπαγάνδας αρνητών της κλιματικής αλλαγής, και ως εκ τούτου φαβορί για το βραβείο. Η ψηφοφορία είναι ακόμα ανοιχτή, εάν σας αρέσει στηρίξτε τον! Title: Re: Blogαρω Post by: Ex_Mechanus on September 21, 2012, 17:54:20 pm http://tovytio.wordpress.com/2012/09/13/now_i_am/
|