ΡΕΝΕ ΝΤΕΚΑΡΤ (ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ) - Σημαντικό επιστημονικό έργο

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Admins]

Για αλλαγή του public name σας, επικοινωνήστε με έναν από τους Admins.

[aliakmwn]

ΡΕΝΕ ΝΤΕΚΑΡΤ (ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ)
Σημαντικό επιστημονικό έργο
Εζησε στα χρόνια 1596-1650

Ο Ρ. Ντεκάρτ - γνωστός και ως Καρτέσιος - κατέχει σημαντικ  θέση στην ιστορία της επιστήμης και της φιλοσοφίας. Τον αποκάλεσαν ως «η πιο  ωραία και καθαρή έκφραση της ιδιοφυίας της γαλλικής φυλής», «προάγγελο του  διαφωτισμού», «αυθεντικό φιλόσοφο της ελευθερίας», «πατέρα και ιδρυτή τη  νεότερης φιλοσοφίας». Αυτές οι εκτιμήσεις εμπεριέχουν κάποια δόση υπερβολής.  Οσον αφορά στη νεότερη επιστήμη και φιλοσοφί  πρέπει να έχουμε υπόψη, π.χ., το  έργο και την προσφορά του Φρ. Μπέικον (1561-1627). Αυτός εγκαινίασε τη νέα  εποχή, απομακρύνθηκε εντελώς από το σχολαστικισμό, θεμελίωσε τη μεθοδική  ταξινόμηση των φυσικών επιστημών, επισήμανε τη σημασία του επιστημονικού  πειραματισμού, του εμπειρισμού, της επαγωγικής μεθόδου, κ.ά. Ο Ντεκάρτ ξεκίνησε  από άλλες αφετηρίες, πρόσθεσε νέα, σημαντικά στοιχεία. Τον κύριο ρόλο για τη  γνώση της αλήθειας τον απέδιδε στο λογικό, στη νόηση και όχι στην εμπειρία. Ο  Μπέικον ήταν εμπειριστής, ο Ντεκάρτ ορθολογιστής

Το επιστημονικό έργο του Ντεκάρτ είναι σημαντικό. Ασχολήθηκ  με τη μηχανική, τη φυσική, την ανατομία, την ψυχολογία και κυρίως με τα  μαθηματικά και τη φιλοσοφία. Ο Μπέικον γενίκευσε τα επιτεύγματα της φυσικής, ο  Ντεκάρτ των μαθηματικών, που τα θεωρούσε ως την τελειότερη επιστήμη. Ο Ντεκάρτ  ανέπτυξε τη μέθοδο των ευθύγραμμων συντεταγμένων, καθόρισε τον αλγεβρικό  «καρτεσιανό» κανόνα για τις μεταβολές του προσήμου μιας αλγεβρικής εξίσωσης με  έναν άγνωστο, έβαλε τις βάσεις και έγινε ο ιδρυτής της αναλυτικής γεωμετρίας  διατύπωσε το νόμο της διάθλασης του φωτός, κ.ά. Υπογράμμισε τη  ανάγκη της  γνώσης της φύσης διότι χωρίς αυτή ο άνθρωπος δεν μπορεί να κατακτήσει τη φύση,  να γίνει κυρίαρχος και αφέντης της  να μπορέσει να εφαρμόσει τα επιτεύγματα της  επιστήμης στην παραγωγή των υλικών αγαθών, να καλυτερέψει  ζωή των  ανθρώπων.

Ο Ντεκάρτ θεωρούσε πως για να αναμορφωθεί η φιλοσοφία, να αποκτήσει επιστημονική βάση και να φτάσει στην αλήθεια, χρειάζεται να χρησιμοποιήσει μαθηματικές-λογικές μεθόδους έρευνας και γνώσης. Στη φιλοσοφική του αντίληψη ο Ντεκάρτ είναι δυιστής, εκφράζει μια διάσταση ανάμεσα στη «φυσική» και τη «μεταφυσική». Στη διδασκαλία του για τη φύση ήταν «υλιστής» ενώ σ' αυτή για τις ουσίες ήταν «δυιστής». Παραδεχόταν πως υπάρχουν δυο αυτοτελείς ουσίες, η υλική και η πνευματική. Γενικό του χαρακτηριστικό είναι ότι θεωρεί ως πρωταρχικό στοιχείο το πνεύμα, την ιδέα, τη συνείδηση και όχι την ύλη. Το πνεύμα, ο νους είναι άυλη ουσία, δεν ορίζεται μέσα στο χώρο, ενώ η ύλη έχει ως ουσιαστικές, αναπόσπαστες ιδιότητες την ένταση και την κίνηση. Η ύλη αποτελείται από σωματίδια που γεμίζουν το χώρο. Δεν υπάρχει έκταση χωρίς σωματίδια στο χώρο. Η κίνηση της ύλης, η οποία υπακούει στους νόμους της μηχανικής, σημαίνει μετατόπιση των σωματιδίων στο χώρο.

Σχετικά, ο Μαρξ έλεγε: «Στη φυσική του ο Ντεκάρτ απέδωσε στην  ύλη μια αυτοτελή δημιουργική δύναμη και θεωρούσε τη μηχανική κίνηση εκδήλωση της  ζωής της ύλης. Χώρισε τελείως τη φυσική του από τη μεταφυσική του. Στα πλαίσια  της φυσικής του η ύλη είναι η μοναδική ουσία, η μοναδική βάση της ύπαρξης και  της γνώσης». Συνεπώς ο Ντεκάρτ δεν αρνείται την ύπαρξη της ύλης, του εξωτερικού  κόσμου. Για να αποδείξει όμως αυτό καταφεύγει στην άυλη ουσία, στο Θεό.

Κατά τον Ντεκάρτ στον ανθρώπινο νου υπάρχουν «έμφυτες ιδέες (ideae inatae)», ανεξάρτητες από τον εξωτερικό μας κόσμο, τις οποίες τις κουβαλάμε στο νου από τη γέννησή μας. Οι έμφυτες ιδέες αποτελούν τις θεμελιακές αρχές, τις πρώτες έννοιες. Εργο της φιλοσοφίας είναι να αναζητήσει και να ξεκαθαρίσει αυτές τις αρχές.

Μια από τις έμφυτες ιδέες είναι η έννοια του «τέλειου» (της τελειότητας) και αυτή την ιδιότητα την έχει η «έννοια του Θεού», ένα ον όχι μόνο τέλειον αλλά και αιώνιον, άπειρον, παντοδύναμον, ένα ον που είναι δημιουργός των πάντων. Ο τέλειος κόσμος δημιουργήθηκε από τον Θεό, το τέλειο ον, και όχι από τον ατελή άνθρωπο. Η έννοια του Θεού ως τέλειου όντος προϋποθέτει και την ύπαρξή του. Εάν δεν υπήρχε ο Θεός ως τέλειος, ο νους μας δε θα σχημάτιζε, κατ' ανάγκη, την έννοια του Θεού. Ετσι ο Ντεκάρτ καταλήγει στη λεγόμενη «οντολογική» απόδειξη της ύπαρξης του Θεού. Αυτή η «απόδειξη» δεν ευσταθεί. Στο νου μας γεννιούνται πολλές ιδέες (και φαντασιώσεις) χωρίς αυτό να σημαίνει πως αυτές έχουν και πραγματικό, υπαρκτό αντικείμενο.

Ολη αυτή η φιλοσοφική αντίληψη είναι μηχανιστική και ιδεαλιστική. Ο ιδεαλισμός της θεωρίας των έμφυτων ιδεών είναι σαφής και αποτελεί ένα από τα βασικά αρνητικά στοιχεία της καρτεσιανής φιλοσοφίας.

Μια από τις σημαντικότερες και γνωστότερες απόψεις του  Ντεκάρτ είναι η θεωρία του για τη «μεθοδική αμφιβολία». Ο Ντεκάρτ αναζήτησε την  «αληθινή μέθοδο» για να φτάσει σε όλα εκείνα που «ο νους μας είναι ικανός να  γνωρίσει», να φτάσει στη σωστή διάφανη και ωφέλιμη αλήθεια, μια μέθοδο η οποία  θ' αντικαταστήσει το σύστημα της παραδοσιακής λογικής, θα συνενώσει τα θετικά  στοιχεία της τυπικής λογικής με τα μαθηματικά και ταυτόχρονα θα αποφύγει τα  ελαττώματά τους.

Ο Ντεκάρτ δεν αρνήθηκε τη σημασία της εμπειρίας στη διαδικασία της γνώσης, απλώς δεν τη θεωρούσε ως μοναδική πηγή και ως μοναδικό κριτήριο της αλήθειας. Ο Ντεκάρτ είναι οπαδός και υποστηρικτής του ορθολογισμού στη νεότερη φιλοσοφία, που θεωρεί το λόγο ως κύρια πηγή και κριτήριο της γνώσης. Η ίδια η πραγματικότητα έχει ορθολογική δομή και γι' αυτό το λόγο υπάρχουν αλήθειες τις οποίες ο νους μπορεί να τις συλλάβει άμεσα. Για τον Ντεκάρτ είναι βασική αρχή πως η γνώση πρέπει να 'ναι σαφής και άμεση. Για να φτάσουμε σε τέτοιου είδους γνώση πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τη «μεθοδική αμφιβολία». Να αμφιβάλλουμε για όλα όσα μέχρι τώρα πιστεύαμε ότι αποτελούν αλήθεια, να αμφιβάλλουμε ακόμη και για την ύπαρξη του ίδιου του κόσμου.

Η καρτεσιανή αμφιβολία, συνεπώς, είναι γενική, είναι εχθρός του σκεπτικισμού, αντιτίθεται στη σκεπτική αμφιβολία που καταλήγει στην άρνηση της δυνατότητας της γνώσης. Ο Ντεκάρτ θέτει την αμφιβολία στην υπηρεσία της νέας επιστημονικής μεθοδολογίας. Η αμφιβολία του δεν είναι αυτοσκοπός, είναι καθήκον για να εξασφαλιστεί η στέρεη βάση για τη διαδικασία της γνώσης, είναι αφετηρία, προκαταρκτικός όρος της γνώσης και όχι κατάληξή της.

Κατά τον Ντεκάρτ μπορώ να αμφιβάλλω για όλα με εξαίρεση το  γεγονός ότι αμφιβάλλω. Και αφού αμφιβάλλω σημαίνει ότι σκέφτομαι, κι αφού  σκέφτομαι σημαίνει ότι υπάρχω. Ετσι το «σκέφτομαι άρα υπάρχω» (cogito ergo sum)  αποτελεί την αμετάβλητη αρχή που δεν επιδέχεται κανενός είδους αμφιβολίας. Είναι  μια αρχή, αφετηρία της καρτεσιανής φιλοσοφίας, με βαθύ ιδεαλιστικό χαρακτήρα,  διότι το αξίωμα της θεωρίας της γνώσης βρίσκεται στην υποκειμενική συνείδηση,  στη βεβαιότητα της σκέψης κι όχι στην αντικειμενική πραγματικότητα. Το  «σκέφτομαι άρα υπάρχω» είναι μια ιδεαλιστική παραχώρηση και σημαίνει πως η  σκέψη, η ιδέα είναι το πρωτεύον έναντι της ύλης. Ετσι ο Ντεκάρτ λύνει  ιδεαλιστικά το βασικό πρόβλημα της φιλοσοφίας.

Η καρτεσιανή φιλοσοφία και μεθοδολογία στο σύνολό της, παρ' όλες τις σοβαρές ιδεαλιστικές της πτυχές, είναι σημαντική για την εποχή της, για τον ορθολογισμό της, την καταδίκη της σχολαστικής, για την ιδέα της επιστημονικής θεμελίωσης της φιλοσοφίας, κλπ. Γι' αυτά ο καρτεσιανισμός καταπολεμήθηκε από τους σχολαστικούς αριστοτελικούς και τους θεολόγους.

Κώστας ΚΑΤΣΙΑΜΑΝΗΣ

http://www.rizospastis.gr/page.do?id=8452&publDate=28%2F1%2F2007&direction=&pageNo=14

[Cartago]

Ολη αυτή η φιλοσοφική αντίληψη είναι μηχανιστική και ιδεαλιστική. Ο ιδεαλισμός της θεωρίας των έμφυτων ιδεών είναι σαφής και αποτελεί ένα από τα βασικά αρνητικά στοιχεία της καρτεσιανής φιλοσοφίας.

 ...Ήταν ανάγκη να πάρει θέση ο συγγραφέας με τέτοιο τρόπο?
    Καθοδήγηση κάνει? 

[apostolos1986]

μαλλόν είναι θέμα συνήθειας...στο ρίζο γράφει...

[aliakmwn]

Ολη αυτή η φιλοσοφική αντίληψη είναι μηχανιστική και ιδεαλιστική. Ο ιδεαλισμός της θεωρίας των έμφυτων ιδεών είναι σαφής και αποτελεί ένα από τα βασικά αρνητικά στοιχεία της καρτεσιανής φιλοσοφίας.

...Ήταν ανάγκη να πάρει θέση ο συγγραφέας με τέτοιο τρόπο?
    Καθοδήγηση κάνει? 

Εσυ δηλαδη δεν εχεις δικες σου αποψεις, δεν παιρνεις θεση για πραγματα που βλεπεις και ακους? Καθεσαι απλα παθητικος αποδεκτης και καταναλωνεις ο,τι σου σερβιρουν, χωρις να κρινεις?
Τοσο πολυ φοβασαι να πεις τη γνωμη σου?

Και τελος, εσυ γιατι προσπαθεις να μας καθοδηγησεις προς το σχετικισμο, προς το δογμα "η αληθεια ειναι καπου στη μεση"?

[Cartago]

Εσυ δηλαδη δεν εχεις δικες σου αποψεις, δεν παιρνεις θεση για πραγματα που βλεπεις και ακους? Καθεσαι απλα παθητικος αποδεκτης και καταναλωνεις ο,τι σου σερβιρουν, χωρις να κρινεις?

   Bασικά ...Ναι 
 και είναι η πιο τζαμάτη φιλοσοφική στάση έβερ!!



   Υγ. Αν προσέξεις την ερώτηση μου, αναφέρω τη φράση κλειδί "με αυτό το τρόπο".
 
         Υγ2. Γιατί όχι Σχετικισμός? Είμαστε τόσο σίγουροι ότι υπάρχει Αλήθεια εξαρχής?

[aliakmwn]

Υγ. Αν προσέξεις την ερώτηση μου, αναφέρω τη φράση κλειδί "με αυτό το τρόπο".

Γιατι ο καθενας εκφραζεται με οποιον τροπο γουσταρει. Στο χερι σου ειναι να αφησεις στην ακρη το υφος και να κρατησεις το περιεχομενο, την ουσια, δηλαδη τη θεση την οποια διατυπωνει σχετικα με τις καντιανες θεωριες.
Ομοιως στο χερι σου ειναι να αξιολογησεις γιατι επιλεγει (στο βαθμο που το κανει) τον τροπο αυτον να εκφραστει, οπως αξιολογω κι εγω τον τροπο που επελεξες εσυ να στηλιτευσεις το υφος του.

Υγ2. Γιατί όχι Σχετικισμός? Είμαστε τόσο σίγουροι ότι υπάρχει Αλήθεια εξαρχής?

Δεν μιλησε κανεις για "Αληθεια".
Αυτο για το οποιο ειμαστε σιγουροι ειναι οτι υπαρχει κατι εξω απο τη συνειδηση μας, το οποιο λεγεται "πραγματικοτητα", και η οποια υφισταται ανεξαρτητα απο το αν και με ποιον τροπο την αντιλαμβανομαστε.

[Cartago]

Στο χερι σου ειναι να αφησεις στην ακρη το υφος και να κρατησεις το περιεχομενο, την ουσια, δηλαδη τη θεση την οποια διατυπωνει σχετικα με τις καντιανες θεωριες.

 Mα δεν μπορώ βρε μάτια μου, ο πατερναλισμός του με κάνει ν' ανατριχιάζω  Και τη μεγαλύτερη αλήθεια στον κόσμο να μου παρουσιάσει, αν είναι να το κάνει εξ άμβωνος προτιμώ να πάω για βρούβες  8)

       Αυτο για το οποιο ειμαστε σιγουροι ειναι οτι υπαρχει κατι εξω απο τη συνειδηση μας, το οποιο λεγεται "πραγματικοτητα", και η οποια υφισταται ανεξαρτητα απο το αν και με ποιον τροπο την αντιλαμβανομαστε.

             Μα αν δεν μπορούμε να την αντιληφθούμε, τι διαφορά έχει από το να μην υπάρχει καθόλου?
                 Πως το λέει ο Πυθαγόρας: "Όλα είναι ένα ψέμμα, μια ανάσα, μια πνοή..." 

[Nessa NetMonster]

Μα αν δεν μπορούμε να την αντιληφθούμε, τι διαφορά έχει από το να μην υπάρχει καθόλου?

Μπορώ να σκεφτώ αρκετές

[Aurelius]

       Αυτο για το οποιο ειμαστε σιγουροι ειναι οτι υπαρχει κατι εξω απο τη συνειδηση μας, το οποιο λεγεται "πραγματικοτητα", και η οποια υφισταται ανεξαρτητα απο το αν και με ποιον τροπο την αντιλαμβανομαστε.

             Μα αν δεν μπορούμε να την αντιληφθούμε, τι διαφορά έχει από το να μην υπάρχει καθόλου?
                 Πως το λέει ο Πυθαγόρας: "Όλα είναι ένα ψέμμα, μια ανάσα, μια πνοή..." 

Αυτο δεν νομιζω οτι στεκει. Το οτι δεν το αντιλαμβανεσαι εσυ δεν σημαινει οτι δεν υπαρχει καποιος αλλος να το αντιλαμβανεται.

Π.χ. Εστω οτι υπηρχε 4η διασταση. Μιας και ολοι(φανταζομαι) καταλαβαινουμε 3 διαστασεις, η πραγματικοτητα ειναι 3 διαστασεις. Αυτο, διοτι δεν υπαρχει καποιος που να μπορει να αποδειξει οτι αντιλαμβανεται 4 διασταση. Τωρα αν καποιος μπορεσει και το αποδειξει, αλλαζει η πραγματικοτητα, ασχετα με το αν εμεις μπορουμε να το αντιληφθουμε ή οχι.

[aliakmwn]

Στο χερι σου ειναι να αφησεις στην ακρη το υφος και να κρατησεις το περιεχομενο, την ουσια, δηλαδη τη θεση την οποια διατυπωνει σχετικα με τις καντιανες θεωριες.

 Mα δεν μπορώ βρε μάτια μου, ο πατερναλισμός του με κάνει ν' ανατριχιάζω  Και τη μεγαλύτερη αλήθεια στον κόσμο να μου παρουσιάσει, αν είναι να το κάνει εξ άμβωνος προτιμώ να πάω για βρούβες  8)

Οπως ακριβως σου ειπα, ειναι στο χερι σου να αξιολογησεις και το υφος του. Σε καθε περιπτωση, κρινεις τι μετραει πιο πολυ και αντιδρας αναλογως.
Η ουσια των οσων λεει δεν επηρεαζεται απο το υφος του. Αυτο που επηρεαζεται απο το υφος του ειναι η δικη σου, υποκειμενικη τοποθετηση εναντι αυτου.

Καλα κανεις και εχεις κριτικη σταση προς το υφος του εφοσον σε ενοχλει, αρκει αυτο (η κριτικη σου σταση) να μη σε αποπροσανατολιζει.

Αυτο για το οποιο ειμαστε σιγουροι ειναι οτι υπαρχει κατι εξω απο τη συνειδηση μας, το οποιο λεγεται "πραγματικοτητα", και η οποια υφισταται ανεξαρτητα απο το αν και με ποιον τροπο την αντιλαμβανομαστε.

             Μα αν δεν μπορούμε να την αντιληφθούμε, τι διαφορά έχει από το να μην υπάρχει καθόλου?
                 Πως το λέει ο Πυθαγόρας: "Όλα είναι ένα ψέμμα, μια ανάσα, μια πνοή..." 

Εαν δεν μπορουμε να το αντιληφθουμε, τοτε δεν εχουμε ουτε τη δυνατοτητα να μιλαμε γι' αυτο, και να το εμπλεκουμε στην προσπαθεια μας να βελτιωσουμε τη ζωη μας βρισκοντας ενα μπουσουλα για τη "φυση των πραγματων"

Παρεμπιπτοντως, το νοημα των στιχων του Πυθαγορα στο συγκεκριμενο τραγουδι νομιζω πως ειναι τελειως διαφορετικο:

Το τελευταίο βράδυ μου
απόψε το περνάω
κι όσοι με πίκραναν πολύ
τώρα που φεύγω απ’ τη ζωή
όλους τους συγχωρνάω
 
Όλα είναι ένα ψέμα
μια ανάσα μια πνοή
σα λουλούδι κάποιο χέρι
θα μάς κόψει μιαν αυγή
 
Εκεί που πάω δεν περνά
το δάκρυ και ο πόνος
τα βάσανα και οι καημοί
εδώ θα μείνουν στη ζωή
κι εγώ θα φύγω μόνος

[smo]

Αρχικα οτι αντιλαμβανομαστε πλεον κομματι μονο του κοσμου στον οποιο ζουμε εξαιτιας της αδυναμιας των αισθησεων μας ειναι πλεον αποδεκτο απο ολη την επιστημονικη κοινοτητα.
Οποτε δεν εχει νοημα να μιλαμε για αληθεια σε σχεση με τις αισθησεις μας καθως αυτη υφισταται μονο εξαιτιας της αδυναμιας αντιληψης της πραγματικοτητας. Αντιθετα διαθετουμε εργαλεια μελετης της πραγματικοτητας που δεν αντιλαμβανομαστε και ποιο ισχυρο ειναι τα μαθηματικα.

  Εαν δεν μπορουμε να το αντιληφθουμε, τοτε δεν εχουμε ουτε τη δυνατοτητα να μιλαμε γι' αυτο, και να το εμπλεκουμε στην προσπαθεια μας να βελτιωσουμε τη ζωη μας βρισκοντας ενα μπουσουλα για τη "φυση των πραγματων"       

δεν νομιζω οτι απο ενα επιπεδο και μετα η αντιληψη ειναι αυτη στην οποια πρεπει να βασιζομαστε για την αναζητηση της αληθειας

[aliakmwn]

Αρχικα οτι αντιλαμβανομαστε πλεον κομματι μονο του κοσμου στον οποιο ζουμε εξαιτιας της αδυναμιας των αισθησεων μας ειναι πλεον αποδεκτο απο ολη την επιστημονικη κοινοτητα.

Δεκτο, χρειαζονται ομως μερικες επισημανσεις:

Η αντιληψη δεν αφορα μονο στην υλη με την καθημερινη εννοια (ξυλο, αερας, νερο κλπ) αλλα στην υλη ως φιλοσοφικη κατηγορια. Ο επιστημονικος φιλοσοφικος ορισμος της υλης ειναι: «Η ύλη είναι φιλοσοφική κατηγορία που χρησιμεύει για να υποδηλώνει την αντικειμενική πραγματικότητα που έχει δοθεί στον άνθρωπο από τα αισθήματα του και που αντιγράφεται, φωτογραφίζεται, απεικονίζεται από τα αισθήματα μας, ενώ υπάρχει ανεξάρτητα από αυτά» (Λενιν, "Υλισμος και Εμπειριοκριτικισμος")

Ως εκ τουτου, υλη ειναι π.χ. ενα σωμα που κινειται, αλλα υλη αποτελει και το ιδιο το φαινομενο (διαδικασια) της κινησης του σωματος.

Η αντιληψη δεν ειναι κατι στατικο αλλα μεταβαλλεται με την προοδο της επιστημης. Νομιζω πως αυτο δεν χρειαζεται σχολια, αλλα αν χρειαστει θα επανελθω.
Με βαση αυτο λοιπον, το οτι σημερα γνωριζουμε μια Χ ποσοτητα και μια Α ποιοτητα της πραγματικοτητας, δεν σημαινει οτι στο μελλον δεν θα γνωρισουμε μια Χ+dΧ ποσοτητα και μια Β ποιοτητα...
(Παραδειγματα:
Περι ποσοτητας: Τα στοιχεια του περιοδικου πινακα δεν ανακαλυφθηκαν μονομιας, στην αρχη υπηρχαν κενες θεσεις, που με τον καιρο συμπληρωθηκαν. Αντιστοιχα τα μαγνητικα και ηλεκτρικα φαινομενα ηταν γνωστα απο αιωνες, αλλα η συνδεση τους ανακαλυφθηκε απο τον Maxwell και τον Hertz με την διατυπωση και πειραματικη επαληθευση των γνωστων νομων.
Περι αλματων ποιοτητας: Μοντελο Bohr -> μοντελο επιτρεπομενων τροχιων
ή αλλο παραδειγμα: Η γνωση για τον ηλεκτρισμο και το μαγνητισμο ξεχωριστα -> Η γνωση για τον ηλεκτρομαγνητισμο)

Σημειωτεον δε, οτι ο παραπανω ορισμος δεν αποκλειει τη χρηση μηχανικων μεσων, για μετασχηματισμο φαινομενων σε πεδιο τετοιο που να γινεται αντιληπτο απο τον ανθρωπο απο τις αισθησεις του. Παραδειγμα η μη ορατη ΗΜ ακτινοβολια, που ομως μπορει να καταστει αντιληπτη με βαση τις επιδρασεις της στην πραγματικοτητα.

Οποτε δεν εχει νοημα να μιλαμε για αληθεια σε σχεση με τις αισθησεις μας καθως αυτη υφισταται μονο εξαιτιας της αδυναμιας αντιληψης της πραγματικοτητας. Αντιθετα διαθετουμε εργαλεια μελετης της πραγματικοτητας που δεν αντιλαμβανομαστε και ποιο ισχυρο ειναι τα μαθηματικα.

Η πραγματικοτητα ειναι εκει που ειναι (δηλαδη εξω απο τη συνειδηση μας, εξω απο εμας), μας επηρεαζει και την επηρεαζουμε.
Οι διαφορες θεωριες αποτελουν τροπους να ερμηνευτει η πραγματικοτητα, και η αληθεια τους κρινεται απο το ποσο πιστα την προσεγγιζουν. Η αληθειας μιας θεωριας κρινεται παντα στην πραξη.

edit: Και ενα τεστακι
50 χρονια μετα τη ριψη των ατομικων βομβων στην Ιαπωνια, ακομα εχουμε τερατογενεσεις.
Θεωρια Α: Ο θεος τιμωρησε τους ανθρωπους που εκμεταλλευτηκαν την πυρηνικη φυσικη για να προκαλεσουν κακο.
Θεωρια Β: Υπαρχει ακομα ραδιενεργεια διαχυτη σε πολλες περιοχες, επισης οι μεταλλαξεις που εγιναν στο DNA των ανθρωπων της εποχης εκεινης υπαρχουν ακομα.

Ποια θεωρια ειναι αληθινη, και πώς θα το κρινεις?

δεν νομιζω οτι απο ενα επιπεδο και μετα η αντιληψη ειναι αυτη στην οποια πρεπει να βασιζομαστε για την αναζητηση της αληθειας

Αν οχι η αντιληψη, τοτε τι? Η "αποκαλυψις του Αγιου Πνευματος"?? Μα ακομα κι αυτο εμπεριεχει την αντιληψη, πώς "αποκαλυπτεται" το "Αγιον Πνευμα" εαν δεν ερεθισει τις αισθησεις μας?

[smo]

Aρχικα σε καποια σημεια στο κειμενο συγχεεται η εννοια της υλης με την εννοια της μαζας οι οποιες ειναι προφανως πολυ διαφορετικες.

Η υλη προς το παρων (διοτι δεν γνωριζουμε ακριβως περι τεινος προκειται) ειναι απλα ενα χαος ενεργειας με διαφορετικη πυκνοτητα ανα περιοχες.

Τωρα υπαρχει μαλλον και μια συγχιση περι αντιληψης διοτι εγω (κατα πασα πιθανοτητα εσφαλμενα) αναφερομουν στην αντιληψη των αισθησεων μας (οραση, ακοη, αφη κλπ) ενω υπαρχει και η αντιληψη του κοσμου μεσα απο τα μαθηματικα πχ η οποια δεν εχει να κανει με τις αισθησεις μας

Συμφωνουμε εκει που λες για τις θεωριες και για το που κρινονται.

Αστοχο ομως το τεστακι καθως αναφερεται στην φυσικη και στη μεταφυσικη προσεγγιση του θεματος δηλαδη μπορει να συμβαινουν και τα δυο χωρις κανενα προβλημα(Ειναι οπως οταν πετυχαινει μια εγχειρηση ο γιατρος σε εσωσε η θεος )

Οσο για το τελευταιο κοματι σου απαντησα οτι ναι η αντιληψη αλλα οχι η αντιληψη των αισθησεων μας και τη διαφορα αυτων των δυο την ειπα παραπανω στο ποστ

[aliakmwn]

Aρχικα σε καποια σημεια στο κειμενο συγχεεται η εννοια της υλης με την εννοια της μαζας οι οποιες ειναι προφανως πολυ διαφορετικες.

Η υλη προς το παρων (διοτι δεν γνωριζουμε ακριβως περι τεινος προκειται) ειναι απλα ενα χαος ενεργειας με διαφορετικη πυκνοτητα ανα περιοχες.

Εγω την ενεργεια δεν την ξεχωριζω απο τη φιλοσοφικη κατηγορια "υλη". Ειναι κατι που υπαρχει οντως, εξω απο τη συνειδηση μας, και που υπακουει σε νομοτελειες.

Επιπλεον, το ξυλινο τραπεζι θα συνεχισει να ειναι ενα ξυλινο τραπεζι, που φτιαχτηκε απο την επεξεργασια ενος δεντρου, ειτε ειναι συνολο μοριων, ειτε υπερσυγκεντρωμενη ενεργεια.

Τωρα υπαρχει μαλλον και μια συγχιση περι αντιληψης διοτι εγω (κατα πασα πιθανοτητα εσφαλμενα) αναφερομουν στην αντιληψη των αισθησεων μας (οραση, ακοη, αφη κλπ) ενω υπαρχει και η αντιληψη του κοσμου μεσα απο τα μαθηματικα πχ η οποια δεν εχει να κανει με τις αισθησεις μας

Δυσκολευομαι να κατανοησω τι ακριβως σημαινει "αντιληψη του κοσμου μεσα απο τα μαθηματικα", και τι το διαφορετικο εχει αυτη η αντιληψη απο την "κλασσικη" αντιληψη μεσω των αισθησεων... Κανενα αμεσο παραδειγμα?

Τα μαθηματικα ειναι μια γλωσσα με την οποια ο ανθρωπος περιγραφει την πραγματικοτητα, ενα ανθρωπινο κατασκευασμα. Δεν ειναι κατι ξεκομμενο απο την πραγματικοτητα.

Αστοχο ομως το τεστακι καθως αναφερεται στην φυσικη και στη μεταφυσικη προσεγγιση του θεματος δηλαδη μπορει να συμβαινουν και τα δυο χωρις κανενα προβλημα(Ειναι οπως οταν πετυχαινει μια εγχειρηση ο γιατρος σε εσωσε η θεος )

Καθολου αστοχο, καθως η καθε θεωρια υποδεικνυει και μια λυση, μεσω της καταδειξης της αιτιας.
Εαν ως αιτια καθοριζεται η βουληση ενος "ανωτερου οντος", πανω απο την ανθρωπινη πραξη, τοτε αυτοματα το πεδιο δρασης μετατοπιζεται στην προσπαθεια εξευμενισμου αυτου του οντος.
Εαν ως αιτια καθοριζεται η ιδια η δραση του ανθρωπου, τοτε το πεδιο δρασης στρεφεται στην ιδια τη δραση, στα αιτια που τον οδηγησαν εκει, και στην προσπαθεια εξευρεσης λυσης για την αντιμετωπιση των αιτιων.

[smo]

Ζητησες ενα παραδειγμα και σου παραθετω ενα μεσω πειραματων και μαθηματικων σχεσεων γνωριζουμε οτι στον πραγματικο τετραδιαστατο κοσμο μπορουμε να υπερβουμε την ταχυτητα του φωτος και υπαρχουν αρκετα παραδειγματα (συσχτισμενα φωτονια πχ)

Κατι πιο απλο αν βασιστουμε απλα και μονο στις αισθησεις οι εννοιες μαζας και υλης ταυτιζονται καθως για τις αισθησεις μας δεν εχουν καμμια διαφορα η πραγματικοτητα ομως ειναι διαφορετικη

Τελος στην ουσια αναφερεσε στη εξαγωγη συμπερασματων απο ενα ζητημα μεσω της θρησκειας και μεσω της επιστημης. Το χω ξανααναφερει δεν υπαρχει καμμια συσχετιση αυτων των δυο ειναι σαν να λεμε οτι ενα ποτηρι ειναι χρησιμο γιατι πεινεις νερο μαυτο και ειναι επισης πολυ ωραιο επειδη ειναι απο γυαλι και οι αντανακλασεις του φωτος σε προκαλουν να το ζωγραφισεις. Ειναι δυο πραγματα ανεξαρτητα που μπορουν καλιστα να συνυπαρχουν δεν ανερει το ενα το αλλο.

Επισης ειναι σαν να λεμε οτι βρεχει επειδη το θελει ο θεος ενα καθαρα φυσικο φαινομενο το ερμηνευουμε με βαση τη θρησκεια λαθος. Η θρησκεια εχει μεταφυσικες και μονο ανυσηχιες και τις εχει αυτες μεχρι η επιστημη να βρει νομους για να τις περιγραψει(οπως ειπες κι εσυ σε προηγουμενο ποστ η επιστημη εξελισεται) αν λοιπον ποτε η επιστημη καταφερει να εξηγησει καθε τι το μεταφυσικο που εχει υποψιν μια κοινωνια δεν θα ειναι απαραιτητη η υπαρξη του θεου μεχρι τοτε ομως μας οδηγει σε σφαλματα η συσχετιση επιστημης και θρησκειας ας καταλαβουμε οτι προκειται για διαφορετικα πραγματα.

υγ μπορει να διακρινεται μια αντιφαση αναμεσα στην τελευταια και την προτελευταια παραγραφος αλλα αν καποιος εχει τη διαθεση να το σκεφτει και οχι απλα να το στιγματισει και να αποριψει ολο το ποστ εξαιτιας αυτης της αντιφασης θα καταλαβει οτι στη μια παραγραφο διαχωριζω την επιστημη και την θρησκεια ενω στην αλλη τονιζω το σφαλμα που κανουμε οταν μελεταμε το ιδιο φαινομενο απο δυο διαφορετικες σκοπιες. Οι δυο παραγραφοι δεν αλληλοανερουνται