Πόσες φορές ξενύχτησες για να βγάλεις ένα μάθημα;
Πόσους καφέδες κατέβασες, πόσες σελίδες διάβασες, πόσες φορές απελπίστηκες μέχρι να μάθεις εκείνη τη θεωρία, να λύσεις εκείνη την άσκηση; Θυμάσαι όταν σε έκοψε με εκείνο το 4,9; Το σοκ, το πάγωμα. Έκλαψες. Σκέφτηκες να τα παρατήσεις.
Πήγες στην αίθουσα έτοιμος, με όρεξη. Θα σκίσεις! Και βλέπεις τα θέματα… ΤΙ ΣΚΕΦΤΗΚΕ; ΠΟΥ ΤΟ ΒΡΗΚΕ; ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΛΥΣΩ; Δεν βγαίνει, το παλεύεις δύο ώρες και στα τελευταία λεπτά ακούς τον καθηγητή να λέει:
"Βρήκαμε στο Β2 ότι σας δώσαμε λάθος προδιαγραφή. Δεν μπορούμε όμως να σας δώσουμε χρόνο γιατί στη δίπλα αίθουσα κάποιος το βρήκε. Αν είχατε διαβάσει, θα το βρίσκατε και εσείς."
Παρα τους κοπους σου δεν περασες, για λιγο Κι όμως, πιο κάτω στο βαθμολόγιο… κάποιος πήρε 10.
Όχι εκείνος που ξέρεις ότι αγωνίζεται κάθε μέρα. Κάποιος άγνωστος. Κάποιος… ανύπαρκτος. Που πρωτη φορα βλεπεις. δεν πέρασε ποτέ από αίθουσα ή εργαστήριο. Που η μόνη του επαφή με τη σχολή είναι το κυλικείο.
Θυμάσαι την πανδημία;
Το απόλυτο χάος. Κανόνες που κανείς δεν μπορούσε να επιβάλει. Υπηρεσίες με λεζάντες "Περνάμε μαθήματα για εσάς".
Άγνωστα πρόσωπα, απων στα μαθήματα, σε Zoom που ξαφνικά… με πτυχίο στα χέρια.
"ομαδικές συνεργασίες"... Πόσα κοινά Google Docs…
Κι εκείνο το βαθμολόγιο του
Δοκουζγιάννη; 328 ίδια γραπτά. Τέτοια τηλεπάθεια; Ή μήπως κάτι άλλο;
Ανοίξαμε. Επιστρέψαμε στη κανονικότητα ; Όχι.
Οι free riders της ζωης πήραν θάρρος. Είδαν ότι τους έπαιρνε και ακόμα τους παίρνει. Αίθουσες χωρίς επίβλεψη. Επιτηρητές-φαντάσματα. Μπαίνεις στην αίθουσα και βλέπεις κινητά κάτω από τα γραπτά. Chat σε real time. Messenger. Λύσιμο θεμάτων από LLMs (ChatGPT, DeepSeek). Σαν να είμαστε σε chat room, όχι σε εξέταση.
Όχι μόνο δε ντρέπονται. Κάνουν και επίδειξη. Κανείς δεν ελέγχει. Αντί να παραδίδονται κινητά και προσωπικά αντικείμενα, τα έχουν δίπλα τους.
Με τι ηθικό συνεχίζεις να γράφεις;
Πόσο να αντέξει ένας τίμιος;Τέσσερα άτομα είπαμε:
αρκετά. Δεν σπουδάζουμε πέντε χρόνια για να πάρουμε το ίδιο χαρτί με αυτούς που "έδωσαν" δεκα μαθήματα σε 2 ημερες με… remote υποστήριξη.
Εμείς αγαπάμε το δημόσιο πανεπιστήμιο. Δεν θα το αφήσουμε στα χέρια των τεμπέληδων και των καιροσκόπων.
Μαζέψαμε στοιχεία. Όχι για να "καρφώσουμε". Δεν θεωρουμε τη πραξη ρουφιανια. Αλλά για να αποδείξουμε πως υπάρχουν ακόμα φοιτητές που δεν ανέχονται αυτή τη σαπίλα.
Φωτογραφίες την ώρα της πράξης. Screenshots από άτομα που ενώ εξετάζονταν, έγραφαν και στο Messenger. Τα συγκεντρώσαμε και to Σάββατο 6 Ιουλ 2024 έγινε η πρώτη επικοινωνία με τον Πρόεδρο της σχολής, αξιότιμο κ. Ρέκανο, με CC προς κάθε καθηγητή. Συνοδευτικό αρχείο με φωτογραφίες και αναλυτική περιγραφή του τι συμβαίνει.
Σιγή ραδιοφώνου.Οι μέρες περνούσαν και η εξεταστική τελείωσε. Σε μια ύστατη προσπάθεια να λάβουμε απάντηση, πιέσαμε μέσω του τοπικού τύπου (RThess, Voria κ.ά.). Ούτε από τον κ. Πρόεδρο, ούτε από τον τύπο υπήρξε καμία αντίδραση, καμία ανταπόκριση.
Έπρεπε να γίνει. Ενημερώσαμε την Πρυτανεία.
Μόνο τότε αντέδρασε ο κ. Πρόεδρος: “Παρακαλώ καλέστε με στο νούμερο του γραφείου μου… για να συζητήσουμε το ζήτημα.” Φυσικά, δεν ήθελε paper trail. Εμείς όμως θέλαμε. Όπως έλεγαν και οι Ρωμαίοι, "scripta manent" (τα γραπτά μένουν).
Λίγο πριν την εξεταστική του Σεπτεμβρίου, ήρθε το περίφημο email… για την τουαλέτα. Λες και εκεί γινόταν η αντιγραφή. Οχι κατω απο τη μυτη της επιτήρησης. Ο κ. Καραγιαννίδης συμπλήρωσε: “Ντροπιάζετε το Τμήμα.” Μόνο αυτό; Καμία ουσιαστική δράση;
Δεν ζητάμε εκδίκηση. Ζητάμε:
- Aκύρωση της γραπτής εξεταστικής του Ιουνιου 2024 και λεπτομερή έλεγχο των γραπτών με χρήση εργαλείων τύπου Turnitin.
- Υποχρεωτική παράδοση κάθε προσωπικού αντικειμένου (πλην αυτών που απαιτούνται για την εξέταση).
- Ισχυρότερα μέτρα και ποινές κατά των αντιγραφέων.
Ζητάμε αξιοπρέπεια.
Αν συμφωνείς, μίλα. Αν έχεις δει, κατήγγειλε. Ή είμαστε με τους τίμιους, ή είμαστε τα παράσιτα.
Δεν μας αξίζει αυτός ο εξευτελισμός.
Η αριστεία δεν είναι ντροπή. Είναι απαίτηση.
Κι αν κάποιοι ενοχλούνται από την αξιοκρατία, ας αλλάξουν σχολή – ή ας διαβάσουν επιτέλους.
Το Πανεπιστήμιο ανήκει σε όσους το σέβονται και το τιμούν. Όχι σε όσους το εκμεταλλεύονται.
Φτάνουν πια οι τζαμπατζήδες και οι μπαχαλάκηδες που έχουν κάνει το πανεπιστήμιο κτήμα τους. Ήρθε η ώρα ο κόπος μας να αναγνωριστεί.
Καταρχήν να σου γράψω ότι σέβομαι όσους αγωνίζονται για αυτά που πιστεύουν. Διαφωνώ με πολλούς εδώ μεσα, που επικεντρώθηκαν στο ότι έγραψες πως είστε μόνο 4 άτομα. Και 4, και 2, και ένας μόνος του να είναι ακόμη, δεν είναι πρόβλημα όταν αγωνίζεται για αυτά που πιστεύει.
Αυτά που αιτείσαι είναι υπερβολικά, αυτήν είναι η άποψή μου. Κυρίως επειδή αιτείσαι ποινές αναδρομικές και οριζόντιες, οι οποίες αν ισχυαν, θα τιμωρούνταν και πολύ συνεπείς φοιτητές.
Η πραγματική πρόκληση όταν αγωνίζεσαι για κάτι στο οποίο πιστεύεις, είναι... να μην αρρωστήσεις. Πράγματι, αν κάθε λίγο κάνεις refresh στον υπολογιστή σου να δεις αν απάντησε ο Ρέκανος, ο Καραγιαννίδης, ο Δημουλιάς ή οποιοσδήποτε άλλος, αυτό μπορεί να σε εξαντλήσει ψυχικά. Να αφήσεις το διάβασμα και όλες τις άλλες υποχρεώσεις σου, και στο μυαλό σου να κάνει κατάληψη η σκέψη "μα γιατί, δεν ενδιαφέρεται κανείς, αφού έχω δίκιο..." με διάφορες παραλλαγές. Οπότε πρώτη μέριμνα είναι η αυτοπροστασία - κυρίως η ψυχολογική. Δεν κινδυνεύεις να σε δείρουν, κινδυνεύεις να σε αγνοήσουν.
Τα Πανεπιστήμια έχουν το αυτοδιοίκητο, λαμβάνουν χρηματοδότηση απο το κρατος η οποία περιλαμβάνει και τους μισθούς των καθηγητών και του προσωπικού, αλλά από εκεί και πέρα η Πολιτεία θεωρεί ότι πρέπει να λύνουν τα εσωτερικά τους προβλήματα μόνα τους. Η αντιγραφή σε ένα τμήμα του Πανεπιστημίου - αυτό είναι ουσιαστικά που "καταγγέλεις", είναι εσωτερικό πρόβλημα.
Ο πιο αρμόδιος για να υιοθετήσει κάτι από αυτά που προτείνεις είναι πράγματι ο Πρόεδρος του τμήματος. Αν δει κάτι θεμιτό και εφικτό, μπορεί να το περάσει ως πρόταση από το ΔΣ του τμήματος και να το κάνει κανονισμό. Οπότε πήγαινε συνάντησέ τον, εάν στο πρότεινε. Δε θα σε βλάψει. Ούτε "θα σε βάλει στο μάτι". Το πολύ πολύ να μην σου (σας) ικανοποιήσει τα αιτήματα.
Εάν πράγματι έχεις φωτογραφήσει συμφοιτητές σου την ώρα που αντιγράφουν και θέλεις να "διακινήσεις" αυτές τις φωτογραφίες (μάλλον το έχεις κάνει ήδη) κάλυψε τουλάχιστον με κάποιο φίλτρο τα πρόσωπα. Σκοπός σου, από όσο έχω καταλάβει, είναι να δείξεις ότι "πέφτει πολύ αντιγραφή". Όχι ότι "ο Δημήτρης, η Ελένη, ο Κώστας αντέγραφαν στο Πεδίο, τιμωρήστε τους". Οπότε το σκοπό σου τον εξυπηρετούν μια χαρά και οι φωτογραφίες με φίλτρο, που κρύβουν τα πρόσωπα.
Τα μέλη ΔΕΠ και οι εκπαιδευτικοί γενικώς πληρώνονται, μεταξύ των άλλων, για να αξιολογούν τους εκπαιδευόμενους. Κάποιοι το κάνουν εντελώς χάλια. Τόσο ο διδάσκοντας που "βάζει σε όλους 10" όσο και ο διδάσκοντας που πετσοκόβει όλο τον κόσμο είναι εξίσου αποτυχημένοι στο να αξιολογήσουν σωστά τους φοιτητές. Οπότε αν έπρεπε να χαρακτηρίσω κάποιον "παράσιτο" θα ήταν τον τραχανά (η την τραχανού) που αμοίβεται για να κάνει σωστή, δίκαιη, έντιμη αξιολόγηση, αλλά δεν το κάνει, και στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα δεν έχει και καμία επίπτωση από αυτή του την ανικανότητα. Αυτός που πληρώνεται με δημόσιο χρήμα για να κάνει μια δουλειά και δεν την κάνει είναι το παράσιτο, και πολύ λιγότερο ο φοιτητής που το εκμεταλλεύεται. Είναι οι ίδιοι διδάσκοντες που προσπαθούν με κάθε τρόπο και με επιχειρήματα στα όρια της γελοιότητας, να αποφύγουν τη δική τους αξιολόγηση, όταν αυτή προκύπτει.
Έθιξες ένα διαχρονικό θέμα, τους φοιτητές - φαντάσματα. Αυτούς που πηγαίνουν στο Πανεπιστήμιο όσο λιγότερο μπορούν... αν είναι δυνατόν μόνο τη μέρα των εξετάσεων. Στα μεταπτυχιακά, αλλά και στη μεγάλη πλειοψηφία των ξένων πανεπιστημίων υπάρχει αυτό που ονομάζεται διαμορφωτική αξιολόγηση. Σε αυτήν ο φοιτητής εξετάζεται με ποικίλους τρόπους μέσα στο εξάμηνο, εργασία ή πρόοδο, κάποια παρουσίαση σε κομμάτι του μαθήματος ενώπιον των συμφοιτητών του, διάσπαρτες υποχρεωτικές παρουσίες - έστω κυκλικά - και ο τελικός βαθμός είναι η συνιστώσα των παραπάνω και της τελικής εξέτασης. Σε αυτό το μοντέλο, τα θέματα στην τελική εξέταση δεν είναι "αγγούρια", και δεν χρειάζεται να είναι, αφού ο φοιτητής/σπουδαστής/μαθητής έχει περάσει στο ενδιάμεσο από διάφορα φίλτρα.
Σε αυτό το μοντέλο ο φοιτητής - φάντασμα έχει μεγάλο πρόβλημα και αναγκάζεται να αλλάξει. Στο μοντέλο της "τελικής αξιολόγησης", που είναι αυτό στο οποίο έχουμε μάθει να λειτουργούμε, ο φοιτητής - φάντασμα όχι μόνο επιβιώνει, αλλά μπορεί να γίνει ακόμη και πρότυπο. Οπότε να μία καλή πρόταση, αν αποφασίσετε να συναντηθείτε με τον κ. Ρέκανο :
- κύριε Ρέκανε, πώς μπορούμε, μέσα στο τμήμα μας, να εφαρμόσουμε περισσότερο τη διαμορφωτική αξιολόγηση και λιγότερο την τελική, που αδικεί τους φοιτητές οι οποίοι είναι ενεργοί στο Πανεπιστήμιο ;
Η παραπάνω πρόταση δείχνει άνθρωπο που ξέρει τί του γίνεται, ενώ παράλληλα δεν είναι εκδικητική - δεν κυνηγάει να "κόψει κεφάλια". Αντιθέτως κάποια από αυτά που προτείνεις στο κείμενό σου είναι ακραία, γραμμένα με πολύ θυμό, κάποια από αυτά αντιβαίνουν και τον Εσωτερικό Κανονισμό του ΑΠΘ.
Τελικά όλοι τη γουστάρουν τη διαμορφωτική αξιολόγηση, εκτός από τους εκπαιδευτικούς που δεν ψήνονται να διενεργήσουν καμία απολύτως αξιολόγηση, που κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να βρίσκονται στο σπίτι τους, όσο και επαρκείς αν είναι ακαδημαϊκά ή ως επιστήμονες.
Αυτά είχα να σου γράψω φίλε/φίλη μου, υπογραμμίζοντας ιδιαίτερα τη σημασία της ψυχολογικής αυτοπροστασίας. Είναι το πρώτο μέλημα όταν ασχολείσαι με κάτι χρονοβόρο ή πολύπλοκο, κάτι που δεν εξαρτάται από εσένα, όποιας φύσεως και αν είναι αυτό.
Links
Members
Total Members: 9971
Stats
Users Online
Author