Ομοιοπαθητική. Μύθος ή πραγματικότητα;

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[ονόματα των αρχείων]

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads

με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[aliakmwn]

ΝΙΚΟΣ ΤΣΑΜΗΣ

Αξιοποίηση της συλλογικής εμπειρίας


Οραματίζεται τα επόμενα χρόνια να δει ανάμεσα στους θεραπευτές της ομοιοπαθητικής και «συναδέλφους της συμβατικής ιατρικής, προκειμένου να αναζητήσουμε όλοι μια σύνθεση στη θεραπευτική», όπως υποστηρίζει. Ο λόγος για τον Νίκο Τσάμη, ο οποίος αναδείχθηκε πρόεδρος του 14ου Πανελλήνιου Συνεδρίου Ομοιοπαθητικής Ιατρικής, που διοργάνωσε η Ελληνική Εταιρεία Ομοιοπαθητικής Ιατρικής υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου Αιγαίου στις αρχές Δεκεμβρίου.

Αποφάσισε να ασχοληθεί με την ομοιοπαθητική εδώ και αρκετά χρόνια. Αυτό που τον παρότρυνε να μάθει περισσότερα είναι το γεγονός ότι έβλεπε σε γνωστούς του ανθρώπους με χρόνια προβλήματα τα θεραπευτικά της αποτελέσματα, που τα χαρακτήριζαν η διάρκεια και η έλλειψη ανεπιθύμητων παρενεργειών.

Από τότε μέχρι σήμερα, όχι μόνο ασχολήθηκε πρακτικά με την ομοιοπαθητική, αλλά πέτυχε να διατελέσει και πρόεδρος στο φετινό συνέδριο της ομοιοπαθητικής θεραπευτικής. «Η σημασία του 14ου Πανελλήνιου Συνεδρίου Ομοιοπαθητικής Ιατρικής βρίσκεται στο ότι ανέδειξε την επιστημονική μέθοδο ως οδηγό για τις απαντήσεις στα επιστημονικά ερωτήματα που αναδεικνύει η ομοιοπαθητική θεραπευτική», αναφέρει ο κ. Τσάμης.

Το γεγονός ότι η ομοιοπαθητική, παρά το γεγονός ότι υφίσταται στην Ελλάδα εδώ και πολλές δεκαετίες, βρίσκεται ακόμα σε πρώιμο στάδιο, ώθησε τον Νίκο Τσάμη να μιλήσει, κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου, για μία βάση δεδομένων, όπου θα καταχωρίζονται όλες οι περιπτώσεις. Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτή η αξιοποίηση της συλλογικής εμπειρίας μπορεί να υπάρξει όταν μια επιστημονική κοινότητα ωριμάζει ως προς τον τρόπο που θέτει και επιλύει τα προβλήματα, με αποτέλεσμα να ωφελούνται οι πάσχοντες.

Οπως είχε αναφέρει και στην εισήγησή του, «μέχρι σήμερα η ομοιοπαθητική γνώση μεταδιδόταν μέσω των δασκάλων. Υπήρχαν, λοιπόν, κάποιοι χαρισματικοί δάσκαλοι οι οποίοι συσσώρευαν τη γνώση τους με τα χρόνια και τη μετέδιδαν στους νεότερους θεραπευτές ή γιατρούς. Θεωρώ ότι πρέπει να φύγουμε πια από αυτό το στάδιο, και γιατί αρχίζουν και σπανίζουν οι δάσκαλοι σιγά σιγά και γιατί πρέπει να ανεβούμε σε ένα άλλο επίπεδο, αυτό της αξιοποίησης της συλλογικής εμπειρίας. Μια μέθοδος είναι ένας ηλεκτρονικός ιατρικός φάκελος, μία βάση δεδομένων, στην οποία να περνάμε τις θεραπευμένες περιπτώσεις».

Εκτός όμως από τη συγκέντρωση όλων των ομοιοπαθητικών περιπτώσεων, ένα μεγάλο κομμάτι του Συνεδρίου απασχόλησαν οι σύγχρονες προκλήσεις της Δημόσιας Υγείας και η θέση της ομοιοπαθητικής. «Οι σύγχρονες προκλήσεις της Δημόσιας Υγείας αφορούν την αντιμετώπιση των επιδημιών του διαβήτη - καρδιαγγειακών νοσημάτων, των νεοπλασματικών νόσων, των ψυχικών νόσων που κυρίως οφείλονται στον τρόπο ζωής και στο σύστημα αξιών των κοινωνιών μας», σημειώνει ο Νίκος Τσάμης και υπογραμμίζει: «Ετσι λοιπόν, αφού προηγουμένως υιοθετήσουμε ως κοινωνίες μια άλλη κλίμακα αξιών και τρόπο ζωής, η ομοιοπαθητική μπορεί να βοηθήσει στην αποκατάσταση ενός ικανοποιητικού επιπέδου υγείας σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο με τρόπο ήπιο, φθηνό και μόνιμο»


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 04/01/2008
http://www.enet.gr/online/online_hprint?q=%EF%EC%EF%E9%EF%F0%E1%E8%E7%F4%E9%EA%DE&a=&id=9444544

[aliakmwn]

ελεύθερο βήμα

«Μην πυροβολείτε την ομοιοπαθητική»


Αντιδράσεις από την πλευρά της ομοιοπαθητικής ιατρικής προκάλεσε το κείμενο 62 καθηγητών πανεπιστημίου και ερευνητών που δημοσίευσε η «Κ.Ε.» (25 Νοεμβρ. 2007, σελ. 52) υπό τον τίτλο «Μάστερ ομοιοπαθητικής από... μηχανικούς».

Η παιδίατρος Μαρία Αρβανίτη και ο ψυχίατρος Βαγγέλης Ζαφειρίου, εκπρόσωπος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών στον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο, μας έστειλαν την παρακάτω επιστολή για λογαριασμό της Εθνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής (ΕΕΟΙΣ):

«Την κριτική των 62 πανεπιστημιακών που με αφορμή συγκεκριμένο μεταπτυχιακό εμφανίζονται επικριτικοί στην ομοιοπαθητική συνολικά, την θεωρούμε εύλογη και εν πολλοίς καλοπροαίρετη. Γιατί η ομοιοπαθητική είναι σύνθετη όσο όλες οι επιστήμες και μόνο τμήματα ή αποκομμένες πληροφορίες της μπορεί ένας μη ειδικός να γνωρίσει, και αυτό ακόμα, μόνο θεωρητικά και χωρίς συνάφεια με την πρακτική της εφαρμογή.

Εχοντας υπόψη μόνο επιμέρους στοιχεία δικαιούνται οι επιστήμονες την κριτική, την άρνηση ή και την απόδοση των αποτελεσμάτων της ομοιοπαθητικής στο φαινόμενο της υποβολής (placebo). Το φαινόμενο όμως αυτό ισχύει εξίσου σε όλες τις θεραπευτικές μεθόδους, και αφορά κάποιο ποσοστό και σε κάποια όρια.

Οι 62 επιστήμονες που υπογράφουν την επιστολή δικαιούνται επιστημονικής κριτικής σε αγγλικά πανεπιστήμια. Προσθέτουμε στην πληροφόρησή τους ότι στην Αγγλία πλέον των πανεπιστημίων λειτουργούν και πέντε (5) ομοιοπαθητικά νοσοκομεία στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Είναι δύσκολο να αποδεχθεί κανείς ότι τα νοσοκομεία αυτά στηρίζονται σε μια ψεύτικη θεραπευτική μέθοδο.

Εχουμε στη διάθεση των γιατρών που βρίσκονται μεταξύ των 62 επιστημόνων, πλήθος τεκμηρίων για τα αποτελέσματα της ομοιοπαθητικής σε ασθενείς με παθήσεις που δεν είναι γνωστό να εμφανίζουν αυτόματες ιάσεις ή ιάσεις με υποβολή. Τα περιστατικά αυτά είναι εντυπωσιακά και πλήρως τεκμηριωμένα.

Θεωρούμε εύλογη την κριτική και βάσιμη τη θεώρηση πως μια ιατρική που ασκείται από ένα μικρό αριθμό γιατρών και δεν έχει τον ευρύ πανεπιστημιακό μανδύα επιστημονικότητας στη χώρα μας, είναι αβάσιμη και αναποτελεσματική. Ομως, όσοι προσέγγισαν την ομοιοπαθητική περισσότερο και την εξερεύνησαν συστηματικά, πείστηκαν για την αλήθεια της και τις συχνά εντυπωσιακές δυνατότητες της προσφοράς της στον άνθρωπο. Οι δυνατότητες αυτές είναι διαθέσιμες και στους επιστήμονες που διατύπωσαν τις παραπάνω ενστάσεις και ιδιαίτερα στους γιατρούς που είναι και φύσει οι πλέον ενδιαφερόμενοι.

Οσοι επιλέξαν να ασκήσουν την ομοιοπαθητική το κάναν με αγάπη για την επιστήμη αυτή, παρά τις αντιξοότητες και την έλλειψη πόρων».

Ο ομοιοπαθητικός γιατρός Νίκος Μαράκης που ζει και εργάζεται στο Ηράκλειο Κρήτης, γράφει απευθυνόμενος προς τους «62»:

«Κύριοι επιστήμονες,

Διάβασα προσεκτικά τα ονόματά σας και το αντικείμενο της δουλειάς σας. Στενοχωρήθηκα όταν είδα ότι είστε μακριά από την καθημερινή πάλη με τα άμεσα προβλήματα του αρρώστου.

Μιλάτε και κινείστε εκ του ασφαλούς, διότι αυτός που κρίνει τον θεραπευτή γιατρό είναι ο ασθενής. Και εσάς δεν σας βλέπει για να σας κρίνει.

Εγώ, κύριοι επιστήμονες, έχω κλινική ειδικότητα στην ομοιοπαθητική γιατί την πήρα στη Γερμανία. Στην Ελλάδα (που είσαι ό,τι δηλώνεις) πολλοί συνάδελφοί μου γιατροί θέλουν να πάρουν μια τέτοια κατεύθυνση, ομοιοπαθητικής και το δομημένο κράτος τους το αρνείται. Ερώτηση: Η πολιτεία έχει το δημοκρατικό δικαίωμα να τους το αρνείται; Απάντηση: όχι. Εχει το δικαίωμα σαν δομημένο κράτος να απαγορεύσει την άσκηση ομοιοπαθητικής στην Ελλάδα. Να το κάνει! Αυτό θα σημαίνει ότι επιτέλους έχει άποψη. Αλλά δεν το κάνει! Αφήνει τον καθένα, ημιμαθή ή αμαθή, ομοιοπαθητικής θεραπευτή γιατρό, να εκμεταλλεύεται τον πόνο και την αγωνία (συχνά θανάτου) του ασθενή εις βάρος της υγείας του, για να γεμίσει τις τσέπες του.

Φρικτό! Δηλαδή, το δομημένο κράτος δεν κάνει, αυτό που έχει υποχρέωση να κάνει να προσταεύει τους πολίτες του.

Η ιατρική Κοινότητα αρνείται να εκχωρήσει κκομμάτι από την πίτα. Τη θέλει όλη για πάρτη της! Αρνείται να αντιληφθεί ότι αυτό το κομμάτι δεν της ανήκει! Και τι καταφέρνει; Να έχει χάσει τα όριά της, να ασχολείται με τα πάντα, με όλα τα προβλήματα του αρρώστου, είτε μπορεί να βοηθήσει είτε όχι! Και κάνει λάθη! Και τα λάθη τα πληρώνει ο ασθενής με την υγεία του.

Το ιατρογενές σύνδρομο (η αρρώστια που προκαλείται από τους γιατρούς και τα φάρμακά τους) είναι τρίτη αιτία θανάτου (λένε οι ίδιοι)!

Με πρώτη αιτία θανάτου τις καρδιοπάθειες, δεύτερη αιτία θανάτου τους καρκίνους και τρίτη αιτία θανάτου το ιατρογενές σύνδρομο!

Αυτό, με το αποδεδειγμένο γεγονός ότι το θεραπευτικό σύστημα δυτικού τύπου (η ιατρική μας δηλαδή), είναι ό,τι καλύτερο έχει επιτύχει ο άνθρωπος μέχρι σήμερα, συνηγορούν υπέρ της άποψης ότι το θεραπευτικό μας σύστημα είναι τέλειο, αλλά οι θεραπευτές μας πάσχουν.

Υπεροψία, εγωισμός, ακαμψία (ανικανότητα αναπροσαρμογής και επανεκτίμησης), είναι οι αρρώστιες τους.

Η ομοιοπαθητική στην Ελλάδα, με πολύ σημαντικούς θεραπευτές, αγωνίζεται να κρατήσει υψηλό το επίπεδό της. Δίνει μάχες, κατά των καιροσκόπων και των κερδοσκόπων. Κρούει τον κώδωνα του κινδύνου κακοεκπαίδευσης, στο κράτος, ζητεί να την βοηθήσει στο έργο της, αλλά το κράτος είναι απόν!

Περιθωριοποιεί τους μη γιατρούς και του ενός Σαββατοκύριακου ειδικευμένους στην ομοιοπαθητική γιατρούς. Τους αναφέρει στο δομημένο κράτος και αυτό απαντά: δεν υπάρχει λίγο ή πολλή παρανομία! Είστε όλοι παράνομοι!

Το 1995 η Ε.Ε. εξέδωσε μια οδηγία με την εντολή τα κράτη-μέλη να ελέγξουν τις εναλλακτικές θεραπείες και ή να τις εντάξουν στο θεραπευτικό τους σύστημα ή να τις απαγορεύσουν. Μέχρι σήμερα η Ελληνική Ιατρική Κοινότητα δεν έχει κάνει τίποτα από τα δύο. Σε σύντομο χρονικό διάστημα θα αναγκαστεί από την Ε.Ε. να αναγνωρίσει, αδιάβαστη ό,τι βρίσκει εμπρός της, χωρίς να έχει ή να μπορεί να ελέγξει την ποιότητά τους. Πάλι δουλειές του ποδαριού!

Μην κόπτεσθε, λοιπόν, κύριοι πανεπιστημιακοί, για την ομοιοπαθητική! Κοιτάξτε τα του οίκου σας και αφήστε τους ομοιοπαθητικούς να κάνουν τη δουλειά τους, την κάνουν πολύ καλύτερα απ' ό,τι νομίζετε!»


ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 16/12/2007
http://www.enet.gr/online/online_hprint?q=%EF%EC%EF%E9%EF%F0%E1%E8%E7%F4%E9%EA%DE&a=&id=16437264

[aliakmwn]

ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Τρεις στους 10 ψάχνουν για θεραπεία στην ομοιοπαθητική

Στην ομοιοπαθητική αναζητεί θεραπεία το 30% των Ευρωπαίων πολιτών, ενώ σήμερα στην Ευρωπαϊκή Ενωση περίπου 40.000 γιατροί έχουν παρακολουθήσει κάποιο πρόγραμμα εκπαίδευσης στην ομοιοπαθητική.

Ομοιοπαθητικά φάρμακα συνταγογραφούν πολύ περισσότεροι (το 40% των Γάλλων και το 75% των Γερμανών γενικών γιατρών), σύμφωνα με στοιχεία που προκύπτουν από αναφορά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Τα στοιχεία παρουσίασαν χθες, μεταξύ άλλων, σε συνέντευξη Τύπου εν όψει του 14ο Πανελλήνιου Συνεδρίου Ομοιοπαθητικής Ιατρικής, ο διδάκτωρ Κοινωνικής Ιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών Νικόλαος Τσάμης, γενικός γιατρός και πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής του Συνεδρίου, και ο ακτινολόγος Κωνσταντίνος Τσιτινίδης, πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής (ΕΕΟΙ). Στην Ελλάδα, επίσημος φορέας εκπαίδευσης στην ομοιοπαθητική είναι η ΕΕΟΙ, ενώ πρόσφατα θεσπίστηκε μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών, με αντικείμενο την ομοιοπαθητική, από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου.

Οι ομιλητές τόνισαν πως η ομοιοπαθητική πρέπει να ασκείται από πτυχιούχους της Ιατρικής, ενώ υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου προβλήματα υγείας δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με ομοιοπαθητική.

Ανέφεραν ακόμη πως σημαντικός αριθμός Εθνικών Ιατρικών Συλλόγων έχουν αναγνωρίσει την ομοιοπαθητική ως έγκυρο θεραπευτικό σύστημα. Στην Αυστρία και τη Γερμανία, έπειτα από εξετάσεις, οι γιατροί μπορούν να αποκτήσουν πιστοποίηση που αναγνωρίζεται από τον Ιατρικό Σύλλογο. Στη Λιθουανία υπάρχει το επίσημο status κλινικής εξειδίκευσης από το 1995. Στην Ελβετία έχει θεσπιστεί υποειδικότητα με τον όρο «πιστοποιητικό ικανότητας στην ομοιοπαθητική» από το 1998, σε συνεργασία με τον Ελβετικό Ιατρικό Σύλλογο FMH.

Σε χώρες όπως η Αυστρία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία, η Ισπανία, η Ελβετία και το Ηνωμένο Βασίλειο, κάποια νοσοκομεία παρέχουν ομοιοπαθητική θεραπεία στα εξωτερικά ιατρεία τους.

Ρύθμιση φαρμάκου

Ολα τα κράτη-μέλη οφείλουν να ρυθμίζουν το καθεστώς του ομοιοπαθητικού φαρμάκου σύμφωνα με τις οδηγίες 2001/82/EC (κτηνιατρική χρήση) και 2001/83/EC (ανθρώπινη χρήση), των οποίων οι προβλέψεις έχουν ενσωματωθεί στη φαρμακευτική νομοθεσία. Επίσης τα ομοιοπαθητικά φάρμακα περιλαμβάνονται στην ευρωπαϊκή φαρμακοποιία. Στην Ελλάδα, το ομοιοπαθητικό φάρμακο αναγνωρίζεται από τον ΕΟΦ ως φαρμακοτεχνικό σκεύασμα. Στην ιστοσελίδα της εταιρείας www.homeopathy.gr παρέχονται πληροφορίες για την ομοιοπαθητική.

Το Συνέδριο αρχίζει σήμερα τις εργασίες του στο Ιδρυμα Ευγενίδου - Πλανητάριο υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου Αιγαίου.


ΣΟΦΙΑ ΝΕΤΑ


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 30/11/2007
http://www.enet.gr/online/online_hprint?q=%EF%EC%EF%E9%EF%F0%E1%E8%E7%F4%E9%EA%DE&a=&id=48809960

[aliakmwn]

ελεύθερο βήμα

Μάστερ Ομοιοπαθητικής από... μηχανικούς

Με αφορμή την ίδρυση μεταπτυχιακού προγράμματος ομοιοπαθητικής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, εξήντα δύο καθηγητές πανεπιστημίου και ερευνητές υπέγραψαν και έστειλαν στην «Κ.Ε.» το παρακάτω κείμενο:

«Με έκπληξη πληροφορηθήκαμε από τον ημερήσιο τύπο ότι στο Τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων του Πανεπιστημίου Αιγαίου θα λειτουργήσει το τρέχον ακαδημαϊκό έτος μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών (Μάστερ), με τίτλο "Ολιστικά Εναλλακτικά Θεραπευτικά Σχήματα - Κλασική Ομοιοπαθητική" (βλέπε www.syros.aegean.gr/homeopathy/el/index_el.htm). Φοιτητές του θα είναι "πτυχιούχοι των ιατρικών και των οδοντιατρικών σχολών του πανεπιστημιακού τομέα της ημεδαπής ή τμημάτων αναγνωρισμένων ομοταγών ιδρυμάτων της αλλοδαπής, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2083/1992".

* Θεωρούμε ότι αποτελεί ντροπή για το Πανεπιστήμιο Αιγαίου και γενικά για την ανώτατη εκπαίδευση της χώρας μας η εισαγωγή ενός αντιεπιστημονικού αντικειμένου σε προγράμματα σπουδών των ΑΕΙ μας, καθώς και σοβαρότατο παράπτωμα του υπουργείου Παιδείας που ενέκρινε το συγκεκριμένο πρόγραμμα. Τα πανεπιστήμια είναι ταγμένα να προάγουν και να διδάσκουν αξιόπιστες γνώσεις, γνώσεις δηλαδή που προκύπτουν μετά από επιστημονική έρευνα, ακολουθώντας την επιστημονική μέθοδο. Χαρακτηριστικό της αξιόπιστης γνώσης είναι ότι μπορεί να αποδειχθεί λανθασμένη με βάση την επιστημονική μέθοδο. Η ομοιοπαθητική έχει αποδειχθεί ότι είναι λανθασμένη ως στηριζόμενη σε αντιεπιστημονικές υποθέσεις που διατυπώθηκαν πριν από δυο αιώνες. Ως εκ τούτου, μελέτη της δεν έχει καμιά θέση στο πανεπιστήμιο. Επιπροσθέτως, η παντελής έλλειψη σχέσεως με το γνωστικό αντικείμενο του Τμήματος που προωθεί το πρόγραμμα αυτό είναι χαρακτηριστική της αναξιοπιστίας του όλου εγχειρήματος, και μόνο εξω-επιστημονικές σκοπιμότητες μπορεί να υπηρετεί.

* Φαίνεται πως ισχυρά οικονομικά συμφέροντα προωθούν την ομοιοπαθητική και τα "φάρμακά" της σε βάρος αδαών, αφελών, αλλά και ταλαιπωρημένων από αρρώστιες συνανθρώπων μας, δυστυχώς, με τη βοήθεια του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων και μιας μικρής μερίδας γιατρών (λόγω επιστημονικής άγνοιας ή/και επαγγελματικών αδιεξόδων τους). Πιθανόν να ακουστεί ως αντίλογος ότι και σε ορισμένα πανεπιστήμια του εξωτερικού λειτουργούν αντίστοιχα προγράμματα.

* Οντως αυτό ισχύει σε ορισμένα περιθωριακά, κυρίως βρετανικά πανεπιστήμια, τα οποία έχουν υποστεί έντονη κριτική από τους πλέον έγκυρους επιστημονικούς οργανισμούς (βλ. σχετικές δημοσιεύσεις 1, 2 στο έγκριτο περιοδικό "Nature"). Κανένα από τα πλέον έγκριτα πανεπιστήμια του εξωτερικού (Oxford, Cambridge, Harvard, Yale, ΜΙΤ, Princeton, Columbia κ.ά.) δεν παρέχει διπλώματα στην ομοιοπαθητική.

* Θέλουμε να τονίσουμε ότι η διαμαρτυρία μας αυτή δεν στρέφεται εναντίον ορισμένων μορφών εναλλακτικής θεραπείας, που έχουν ενσωματωθεί στην κλασική ιατρική ως υποστηρικτικές αγωγές καθιερωμένων ιατρικών θεραπειών (π.χ. φυσικοθεραπεία), αλλά εναντίον της ομοιοπαθητικής και του φαρμακευτικού σκέλους της ως στερούμενων στοιχειώδους επιστημονικής τεκμηρίωσης. Οποιο τυχόν θετικό αποτέλεσμα έχει παρατηρηθεί, έχει επιβεβαιωθεί ότι οφείλεται στο πασίγνωστο placebo effect, δηλαδή την ευεργετική επίδραση που προκύπτει από τις προσδοκίες ενός ασθενή σχετικά με μια θεραπεία, παρά από την ίδια τη θεραπεία (3).

* Εν καταλήξει, καλούμε το υπουργείο και όλους τους εμπλεκόμενους φορείς να αναθεωρήσουν άμεσα αυτή την εσφαλμένη απόφασή τους, η οποία θέλουμε να πιστεύουμε ότι βασίζεται μόνο σε επιστημονική πλάνη».

1. Colquhoun D. Science degrees without the science. Nature. 2007 Mar 22-446 (7134): 373-4.

2. Giles J. Degrees in homeopathy slated as unscientific. Nature. 2007 Mar 22-446 (7134): 352-3.

3. Shang Α, Huwiler-Muntener Κ, Nartey L, Juni Ρ, Dorig S, Sterne JA, Pewsner D, Egger Μ. Are the clinical effects of homoeopathy placebo effects? Comparative study of placebo-controlled trials of homoeopathy and allopathy. Lancet, 2005 Aug 27-Sep 2:366 (9487): 726-32.


ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 25/11/2007
http://www.enet.gr/online/online_hprint?q=%EF%EC%EF%E9%EF%F0%E1%E8%E7%F4%E9%EA%DE&a=&id=23507032

[aliakmwn]

Ομοιοπαθητική, επιστήμη ή μύθος

Παρουσιάζουν ο ΝΙΚΟΣ ΝΤΟΚΑΣ και ο ΒΑΣΙΛΗΣ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ

BILL GRAY

«Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον αναγνώστη ομοιοπαθητικό ή προβληματιζόμενο γιατρό, φαρμακοποιό ή θεραπευόμενο, καθότι σ' αυτό επιχειρείται η εξήγηση της δράσης των σκευασμάτων μέσω της Κβαντικής Ηλεκτροδυναμικής», παρατηρεί η Ελένη Σκαλτσά, αναπληρώτρια καθηγήτρια της Φαρμακευτικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο δόκτωρ Μπιλ Γκρέι -έχει ιατρείο, ζει στη Σαρατόγκα της Καλιφόρνιας και είναι λέκτορας και συνιδρυτής ομοιοπαθητικού κολεγίου- εξετάζει την Ομοιοπαθητική υπό το πρίσμα της Κβαντομηχανικής. Στο παρελθόν η Ομοιοπαθητική αντιμετωπίστηκε από τον ιατρικό κλάδο ως κομπογιαννίτικη ενασχόληση. Αλλά τώρα πια δύσκολα συναντάς επιστήμονα που να την απορρίπτει ασυζητητί. Αλλωστε οι ανακαλύψεις σχετικά με τις κβαντικές ηλεκτροδυναμικές ιδιότητες του νερού εξηγούν τόσο τα υπερμοριακά αποτελέσματα της δυναμοποίησης των ομοιοπαθητικών φαρμάκων όσο και την έννοια του συντονισμού τους.

Μτφρ.: Πένυ Φυλακτάκη, Επιμέλ.: Πέτρος Κράχτης, «University Studio Press», σελ. 236, ευρώ 17


ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 13/07/2007
http://www.enet.gr/online/online_hprint?q=%EF%EC%EF%E9%EF%F0%E1%E8%E7%F4%E9%EA%DE&a=&id=93733732

[aliakmwn]

Πλανήτης ΓΗ

Στο στόχαστρο η εναλλακτική ιατρική

Επιμέλεια: Θ. Γ. ΚΑΝΕΛΛΟΣ thokanel@enet.gr

Ο «Economist» παρουσιάζει «Το μέλλον της παγκοσμιοποίησης». Ενα ναυαγισμένο καράβι, αφού απέτυχαν οι συνομιλίες για το παγκόσμιο εμπόριο. Το «Time» «Στα βήματα του Μάρκο Πόλο» εξηγεί «πώς η Ανατολή συναντά σήμερα τη Δύση». Ανάλυση στη δυναμική των σχέσεων των δύο πολιτισμών. Το «Newsweek» με τη λέξη «Blowback» στον τίτλο εξηγεί ότι ο πόλεμος λειτουργεί ως μπούμερανγκ. «Ο πόλεμος αυτός είναι σαφές ότι ζορίζει παλιές συμμαχίες και ενώνει παλιούς εχθρούς». Το «Point» περιγράφει «Το νέο τζετ σετ». Πρόσωπα, κώδικες, γιορτές.


Ολο και περισσότεροι Ευρωπαίοι στρέφονται προς τις εναλλακτικές θεραπευτικές μεθόδους, όπως ο βελονισμός, η ομοιοπαθητική, η οστεοπαθητική ή η χειροπρακτική, γράφει το «Τάιμ». Κάποιες απ' αυτές, όπως ο βελονισμός, έχουν αναπτυχθεί πριν από χιλιάδες χρόνια στην Κίνα. Αλλες, όπως η ομοιοπαθητική (μικρές δόσεις φυτικών ουσιών που προκαλούν συμπτώματα, χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία των συμπτωμάτων), η χειροπρακτική και η οστεοπαθητική (θεραπεία που βασίζεται στη μετακίνηση οστών ή της σπονδυλικής στήλης με τα χέρια) προέρχονται από τη Δύση.

Το 75% των Γάλλων καταφεύγει σε τέτοιες μεθόδους, σε κάποια στιγμή της ζωής του, σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (ΠΟΥ). Οι Γερμανοί έχουν βαθιά παράδοση. Εκαναν θερμά ιαματικά λουτρά από την εποχή των Ρωμαίων. Σήμερα τρεις στους τέσσερις έχουν δοκιμάσει εναλλακτικές θεραπείες, ενώ το 1970 το ποσοστό ήταν 52%. Η Βρετανία μπαίνει στο χορό τελευταία. Μόνο το 10% των Βρετανών που ρωτήθηκαν το 2001 έκαναν κάποια τέτοια θεραπεία. Από τότε όσοι ασκούν τις τεχνικές αναφέρουν ότι η ζήτηση έχει διπλασιαστεί ή τριπλασιαστεί.

Στο χορό των υπέρμαχων έχει μπει ο πρίγκιπας Κάρολος, που δήλωσε στην ΠΟΥ ότι οι κυβερνήσεις πρέπει να υποστηρίζουν μια «ολοκληρωμένη ιατρική φροντίδα» που θα συνδυάζει συμβατικές και εναλλακτικές θεραπείες. Φυσικά, βρήκε ισχυρό αντίλογο. Τρεις στις 10 ιατρικές αρχές της Βρετανίας προσφέρουν εναλλακτικές θεραπείες στους ασθενείς. Το ΕΣΥ χρηματοδοτεί και λειτουργεί μία κλινική και πέντε νοσοκομεία που προσφέρουν ομοιοπαθητικές θεραπείες. Μεταξύ τους είναι και το Βασιλικό Ομοιοπαθητικό Νοσοκομείο του Λονδίνου. Οι γιατροί έχουν εκπαιδευτεί στη συμβατική ιατρική και στη συμπληρωματική θεραπεία. Ο διευθυντής της κλινικής βελονισμού δηλώνει ότι τα 6,2 εκατομμύρια δολάρια που δίνει κάθε χρόνο του κράτος, ξοδεύονται με καλό τρόπο. Περισσότερο από το 60% των 30.000 ασθενών που νοσηλεύονται κάθε χρόνο βελτιώνονται.

Πολλοί γιατροί όμως θεωρούν ότι οι ασθενείς απλώς πετούν χρήματα, δικά τους ή κρατικά. Το γνωστό ιατρικό περιοδικό «Λάνσετ» έγραψε πέρυσι ότι η ομοιοπαθητική «δεν είναι παρά placebo». Και στη Γαλλία, η εκπρόσωπος της Γαλλικής Ακαδημίας Ιατρικής δήλωσε ότι «για μας είναι σαφές ότι η ομοιοπαθητική δεν έχει θεραπευτικά αποτελέσματα». Η Γαλλική Ενωση Ομοιοπαθητικών Γιατρών απάντησε ότι η θέση αυτή βασίζεται σε προκαταλήψεις και ότι στη Γαλλία, όπως και σε όλη την Ευρώπη, ο διάλογος για την ομοιοπαθητική είναι συναισθηματικά φορτισμένος. Στη Γερμανία είναι πιο ανοιχτά τα πνεύματα. Χρησιμοποιούνται ακόμα και οι βεντούζες, ενώ ασφαλιστικός φορέας έχει κερδίσει δίκη για κάλυψη μουσικοθεραπείας και θεραπείας με ζωγραφική.

Στην Ευρώπη, πολλές κυβερνήσεις (Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία) ξοδεύουν μεγάλα ποσά χρηματοδοτώντας θεραπείες για την αποτελεσματικότητα των οποίων δεν υπάρχουν ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία, όπως τα θερμά λουτρά, που θεωρείται ότι μπορεί να ανακουφίζουν καταστάσεις, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα. Στην Ευρώπη οι θερμοθεραπείες έχουν βαθιά παράδοση. Πάντως, όσοι ασκούν εναλλακτικές θεραπείες παραδέχονται ότι στον κλάδο υπάρχουν και ανεύθυνοι. Και ζητούν να υπάρξουν κανονισμοί για το πώς και ποιος θα ασκεί την κάθε θεραπεία. Το αμερικανικό περιοδικό σημειώνει ότι οι νομικές ρυθμίσεις είναι πολύ διαφορετικές σε κάθε χώρα. Το μεγαλύτερο χάος υπάρχει στη Γαλλία. Κατά το «Τάιμ», αν εξομαλυνθεί το νομικό πλαίσιο και ρυθμιστεί το νομικό καθεστώς των εναλλακτικών θεραπειών, θα αποκατασταθεί και η εμπιστοσύνη του κόσμου. Τονίζει δε το περιοδικό ότι οι ασθενείς καταφεύγουν στις εναλλακτικές θεραπείες ως ύστατη λύση, ύστερα από συμβατικές θεραπείες ή όταν υποφέρουν από χρόνιες παθήσεις.


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 03/08/2006
http://www.enet.gr/online/online_hprint?q=%EF%EC%EF%E9%EF%F0%E1%E8%E7%F4%E9%EA%DE&a=&id=73284460

[aliakmwn]

Συνέδριο ομοιοπαθητικής

«Το δίλημμα "κλασική ή ομοιοπαθητική ιατρική" είναι τεχνητό και δεν υφίσταται, αφού και οι δύο έχουν πατέρα τον Ιπποκράτη», τόνισε ο πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής του συνεδρίου, Λάζαρος Δανιηλίδης, χειρουργός, διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που δόθηκε εν όψει του 13ου Πανελλήνιου Συνεδρίου Ομοιοπαθητικής Ιατρικής, που αρχίζει σήμερα τις εργασίες του στο Πολεμικό Μουσείο. «Δεν υπάρχουν ασθένειες αλλά ασθενείς», σημείωσε η Αικατερίνη Κεδηκγιάννη, ιατρός, αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ακαδημίας Κλασικής Ομοιοπαθητικής, και συνέχισε λέγοντας ότι «το φάρμακο που ενδείκνυται, πρέπει να ταιριάζει όχι μόνο με τη συμπτωματολογία της νόσου, αλλά και με τα γενικά συμπτώματα του ασθενούς, συμπεριλαμβανομένων των ψυχικών και νοητικών».


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 18/11/2005
http://www.enet.gr/online/online_hprint?q=%EF%EC%EF%E9%EF%F0%E1%E8%E7%F4%E9%EA%DE&a=&id=83261248

[aliakmwn]

Κερδίζει η ομοιοπαθητική

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Ολο και περισσότερο έδαφος στις προτιμήσεις των Ελλήνων κερδίζει η ομοιοπαθητική. Παρ' όλα αυτά, δεν διδάσκεται στα ελληνικά πανεπιστήμια, πέραν ενός μαθήματος στη Φαρμακευτική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αποτέλεσμα είναι πολλοί μη γιατροί να δηλώνουν ομοιοπαθητικοί και να παραπλανούν τον κόσμο. Τα παραπάνω επισήμαναν χθες ο πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής Κώστας Τσιτινίδης, ο αντιπρόεδρός της Λάζαρος Δανιηλίδης και το μέλος της Δημήτρης Πλατανίτης. Οπως είπαν, στην Ελλάδα οι γιατροί που θέλουν να ασχοληθούν με την ομοιοπαθητική παρακολουθούν μαθήματα δύο χρόνων στη σχολή που έχει ιδρύσει η Ελληνική Εταιρεία Ομοιοπαθητικής.

Στην Ελλάδα υπάρχουν 350 ειδικευμένοι ομοιοπαθητικοί γιατροί. Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με τους τρεις γιατρούς, το κενό που υπάρχει στα ελληνικά πανεπιστήμια εκμεταλλεύονται περίπου 60 άτομα, που εμφανίζονται ως ομοιοπαθητικοί, χωρίς να είναι καν γιατροί. Για το λόγο αυτό, η Ελληνική Εταιρεία Ομοιοπαθητικής καταβάλλει προσπάθειες για να ενταχθεί στα πανεπιστήμια η ομοιοπαθητική ως υποειδικότητα. Σε κάθε περίπτωση, επισημαίνουν οι εκπρόσωποι της Εταιρείας, ο κόσμος πρέπει να γνωρίζει ότι ομοιοπαθητική μπορούν να ασκούν μόνο γιατροί.


Σ.Α.


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 13/05/2004
http://www.enet.gr/online/online_hprint?q=%EF%EC%EF%E9%EF%F0%E1%E8%E7%F4%E9%EA%DE&a=&id=13087084

[aliakmwn]

«Διάλογος με καθαρά επιστημονικά κριτήρια»

Του ΣΩΤΗΡΗ ΜΠΟΤΗ*

Συνυπογράφουμε τις απόψεις κάθε ατόμου ή φορέα που αιτείται παρέμβαση της πολιτείας για την καθιέρωση ολοκληρωμένου θεσμικού πλαισίου άσκησης των εναλλακτικών θεραπευτικών μεθόδων.


Η Ελληνική Εταιρεία Ομοιοπαθητικής Ιατρικής (ΕΕΟΙ), φορέας των κλασικών ιατρών που χρησιμοποιούν την ομοιοπαθητική θεραπεία, καταβάλλει αγόγγυστα προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση.

Σχετικά με τις απόψεις που εκφράσθηκαν σε προηγούμενο δημοσίευμα, έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:

* Θα πρέπει να γίνει σαφής διαχωρισμός της ομοιοπαθητικής ως θεραπείας που, λόγω των ισχυρών θεραπευτικών αποτελεσμάτων της, πρέπει να ασκείται αποκλειστικά από ιατρούς, όπως το υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας αλλά και οι επιτροπές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ορίζουν.

* Οι απόψεις του κυρίου Αβραμίδη χαρακτηρίζονται από πλήρη άγνοια της δράσης και των αποτελεσμάτων της ομοιοπαθητικής και τον εκθέτουν ανεπανόρθωτα. Επικαλείται βιβλία του περασμένου αιώνα, όταν τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία από πλευράς φυσικής ήταν άγνωστα και η αναφορά σε αυτά είχε ασαφώς προσεγγιστεί με παράγωγα της λέξης «ενέργεια». Οι αναφορές του για «επίκληση μυστηριακών ή αποκρυφιστικών ενεργειακών δυνάμεων» αποτελεί υπέρτατη προσπάθεια συκοφαντικής δυσφήμισης συναδέλφων ιατρών, που επισύρει την προσφυγή στον Ιατρικό Σύλλογο αλλά και στη Δικαιοσύνη, θέματα με τα οποία θα ασχοληθεί το Διοικητικό Συμβούλιο της Εταιρείας προσεχώς. Αναρωτιέται κανείς αν θα μπορούσε να πει κάτι παρόμοιο στη Μεγάλη Βρετανία, όπου η ομοιοπαθητική ασκείται στο πλαίσιο του ΕΣΥ σε νοσοκομεία, ή στη Γερμανία, στην οποία την άδεια άσκησης ομοιοπαθητικής ιατρικής τη δίνει ο Γερμανικός Ιατρικός Σύλλογος. Εφεξής δεν συνιστούμε αλλά απαιτούμε από τον κύριο Αβραμίδη να διαβάσει σοβαρά συγγράμματα, καθώς και το «British Homoeopathic Journal», στο οποίο δημοσιεύονται όλες οι μελέτες βασικής και κλινικής έρευνας, και να οδηγήσει τη σκέψη του στον μοναδικό τρόπο τεκμηρίωσης του θεραπευτικού αποτελέσματος, που είναι η κλινική διπλή τυφλή μελέτη (clinical double blind trial).

Η ΕΕΟΙ είναι έτοιμη να συνεργαστεί για την επιστημονική τεκμηρίωση των αποτελεσμάτων της, όπως οι κανόνες της Ιατρικής το ορίζουν, με διπλές τυφλές μελέτες. Οιοσδήποτε επιστήμων θέλει να εκφέρει άποψη περί της δράσης της ομοιοπαθητικής θα πρέπει να είναι καλά καταρτισμένος για να μην εκτίθεται στο ιατρικό σώμα και στους ασθενείς.

Προτείνουμε να ληφθούν τα εξής μέτρα:

1. Να θεσμοθετηθεί η άσκηση της ομοιοπαθητικής ιατρικής μόνο από ιατρούς, ανεξαρτήτως ειδικότητας.

2. Να δημιουργηθεί μητρώο ομοιοπαθητικών ιατρών, ώστε να διαφυλαχθεί η ποιότητα και η αξιοπιστία της ομοιοπαθητικής ιατρικής πράξης. Προς αυτή την κατεύθυνση θα μπορούσε σε αρχικό επίπεδο να χρησιμεύσει ως βάση ο κατάλογος των τακτικών μελών της ΕΕΟΙ.

3. Να θεσμοθετηθεί η εκπαίδευση στην ομοιοπαθητική ιατρική, ώστε να εξασφαλισθεί η κατάρτιση αξιόπιστων ομοιοπαθητικών ιατρών. Προς αυτή την κατεύθυνση θεωρούμε ότι θα μπορούσε αρχικά να τεθεί υπό την αιγίδα του υπουργείου Υγείας το εκπαιδευτικό πρόγραμμα της ΕΕΟΙ, το οποίο ακολουθεί πλήρως τις κατευθυντήριες οδηγίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

4. Να ενισχυθεί υλικοτεχνικά η έρευνα (βασική, κλινική, κοινωνικο-οικονομική) στην ομοιοπαθητική, κατά το πνεύμα του ψηφίσματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την ομοιοπαθητική, ώστε να εξαχθούν ασφαλή και αξιόπιστα συμπεράσματα για την αποτελεσματικότητα και χρησιμότητά της.

5. Να εισαχθεί το ομοιοπαθητικό φάρμακο στη λίστα συνταγογραφούμενων φαρμάκων.

6. Να δημιουργηθούν ομοιοπαθητικά ιατρεία στο πλαίσιο του ΕΣΥ.

* Ο ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΗΣ είναι ιατρός, πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής.

* Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους όσοι με επιστολές-παρεμβάσεις τους θέλησαν να συνεισφέρουν στην έρευνά μας.

Ο περιορισμένος χώρος που διαθέτουμε δεν επέτρεψε τη δημοσίευσή τους. Ομως παραθέσαμε όλες τις απόψεις εκπροσώπων θεσμικών φορέων και ενώσεων απ' όλο το φάσμα.


ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 08/06/2003
http://www.enet.gr/online/online_hprint?q=%EF%EC%EF%E9%EF%F0%E1%E8%E7%F4%E9%EA%DE&a=&id=93709320

[aliakmwn]

Τα αίτια της θεραπευτικής αναρχίας

Της ΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΠΑ-ΣΟΥΛΟΥΝΙΑ

«Επιφανειακή, ατελή και με προφανή άγνοια του προβλήματος» χαρακτηρίζει την αντιμετώπιση εκ μέρους της πολιτείας των λεγόμενων «εναλλακτικών θεραπειών» έρευνα τριών κορυφαίων πανεπιστημιακών γιατρών, που εκπονήθηκε κατ' εντολήν του ΙΣΑ.




Οι τρεις επιστήμονες είχαν επισημάνει από καιρό προς το υπουργείο Υγείας ότι αυτές οι θεραπείες «εξελίσσονται σε μείζον κοινωνικό πρόβλημα ιατρικής φύσεως με σαφείς ηθικές και θρησκευτικές προεκτάσεις».

Οι επισημάνσεις τους, αποτέλεσμα ενδελεχούς έρευνας (5.000 σελίδων) στους τομείς που οι ίδιοι χαρακτηρίζουν «ανορθόδοξες θεραπευτικές μεθόδους» (ΑΝΘΕΜ), παραμένουν ανεκμετάλλευτες επί χρόνια στα συρτάρια του ΙΣΑ και του υπουργείου Υγείας.

Ο καθηγητής πνευμονολογίας Παναγιώτης Μπεχράκης, ο καθηγητής παθολογίας Αθανάσιος Αβραμίδης και ο διδάκτωρ ιατρικής Γιώργος Ιεραπετράκης, που εκπόνησαν την έρευνα, ακόμη και σήμερα διερωτώνται για την απάθεια που επέδειξαν οι επίσημες αρχές στο μείζον αυτό πρόβλημα, ενώ αφήνουν αιχμές και κατά της τότε διοίκησης του ΙΣΑ, που δεν την αξιοποίησε ως όφειλε, φοβούμενη πιθανές επιπτώσεις στις συνδικαλιστικές αρχαιρεσίες.

Στα συμπεράσματα της έρευνάς τους οι τρεις επιστήμονες επισημαίνουν:

*Σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο όλες οι ΑΝΘΕΜ τείνουν στην επαναφορά θεραπευτικών μεθόδων προ-επιστημονικής ιατρικής, με κύριο χαρακτηριστικό την επίκληση μυστηριακών ή αποκρυφιστικών ενεργειακών δυνάμεων.

*Ο θεραπευτής στις διάφορες ΑΝΘΕΜ δεν έχει ρόλο ιατρού, με την επιστημονική έννοια του όρου, αλλά λειτουργεί ως ενδιάμεσος μεταξύ κάποιας ενεργειακής δύναμης και του αρρώστου.

Φαινόμενο placebo

*Η επαγγελματική εκμετάλλευση του φαινομένου placebo από τις ΑΝΘΕΜ προσλαμβάνει διαστάσεις ευρείας κοινωνικής εξαπάτησης.

Οπως μας δήλωσε ο Γ. Ιεραπετράκης: Η δύναμη της πίστης, που στην ιατρική εκφράζεται ως δράση πλασέμπο (placebo) εφαρμόζεται απόλυτα σε όλες τις ανορθόδοξες θεραπευτικές μεθόδους -και κυρίως στην ομοιοπαθητική και τον βελονισμό. Πάσχεις από ψυχοσωματικά ενοχλήματα και πιστεύεις ότι μια οποιαδήποτε ενέργεια -«θεραπεία»- θα σε κάνει καλά; Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα (30%-50%) εφαρμόζοντάς την πράγματι να σου περάσουν τα συμπτώματα. Ο εγκέφαλός μας κινητοποιεί ορισμένα αμυντικά συστήματά του διά μέσου του αισθήματος της πίστης, για μια φευγαλέα και προσωρινή ανακούφιση.

Ο Brody, ένας αξιόλογος ερευνητής του φαινομένου πλασέμπο αναφέρει ότι αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από ένα «ψέμα που θεραπεύει».

Αναλύοντας τους λόγους που οι ασθενείς καταφεύγουν σ' αυτές τις θεραπείες, στην έρευνα δεν λείπει μια διάθεση αυτοκριτικής στην άσκηση της παραδοσιακής ιατρικής.

Χαρακτηριστικά μεταξύ άλλων αναφέρονται:

-Η απογοήτευση και η καταπόνηση πολλών αρρώστων που πάσχουν από δυσίατα, ανίατα ή κακοήθη νοσήματα, οι οποίοι δεν ικανοποιούνται από την προσφορά της ορθόδοξης ιατρικής.

-Ο έντονα τεχνολογικός και ψυχρός χαρακτήρας της κλασικής ιατρικής, η οποία χρησιμοποιεί δυσάρεστες και επώδυνες διαγνωστικές και θεραπευτικές τεχνικές.

-Η υποβολή και η ψυχολογική προσέλκυση του αρρώστου με μέσα και μεθόδους μυστικισμού, που δημιουργούν ιδιαίτερη προσωπική σχέση ψυχολογικής εξάρτησης του αρρώστου από τον θεραπευτή.

-Ο υπερκορεσμός του ιατρικού επαγγέλματος, ο οποίος ωθεί νέους ιδίως ιατρούς στην αναζήτηση εύκολων τρόπων επαγγελματισμού, χωρίς μακροχρόνιες ειδικές σπουδές.

Οικονομικά συμφέροντα

-Μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που εξυπηρετούνται από τη διακίνηση παρασκευασμάτων και συσκευών, με ταυτόχρονη οικονομική αποσυμφόρηση δαπανών από ιδιωτικούς και δημόσιους ασφαλιστικούς φορείς.

Στα μέτρα που προτείνονται από τους ερευνητές για την αντιμετώπιση του φαινομένου περιλαμβάνονται και τα ακόλουθα:

1. Να γίνει δραστική παρέμβαση του ΙΣΑ προς την πολιτεία για ριζική και συνολική αντιμετώπιση του προβλήματος όλων των μη συμβατικών και ανορθόδοξων θεραπευτικών μεθόδων.

2. Να ελεγχθεί και να διακοπεί η οποιαδήποτε αντιποίηση του ιατρικού επαγγέλματος από αυτοαποκαλούμενους «θεραπευτές» κάθε είδους ΑΝΘΕΜ.

3. Να ερευνηθεί νομικώς εάν δικαιούνται μέλη του ΙΣΑ: α) να ασκούν τις ΑΝΘΕΜ παράλληλα ή εναλλακτικά με την κλασική ιατρική, β) να χρησιμοποιούν στην άσκηση των ΑΝΘΕΜ πανεπιστημιακούς ή τίτλους ειδικότητας που απέκτησαν σπουδάζοντας κλασική ιατρική, γ) να ασκούν τις ΑΝΘΕΜ σε κρατικά νοσοκομεία όπου έχουν προσληφθεί με άλλη ιδιότητα και για άλλο σκοπό.

4. Ο ΙΣΑ, σε συνεργασία με τα υπουργεία Υγείας και Εμπορίου και με τον ΕΟΦ, να προβεί σε ρυθμίσεις, ώστε:

α) να μην εγκρίνονται από τα ασφαλιστικά ταμεία δαπάνες για θεραπείες ΑΝΘΕΜ,

β) να μην αποκαλούνται «φάρμακα» τα ομοιοπαθητικά παρασκευάσματα,

γ) σε κάθε περίπτωση χορήγησης ή πώλησης παρασκευασμάτων ΑΝΘΕΜ από φαρμακοποιό, ιατρό και οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο ή φορέα, να αναγράφεται υποχρεωτικά και με ευανάγνωστα κεφαλαία γράμματα στη συσκευασία η ένδειξη «Προσοχή: Παρασκεύασμα χωρίς θεραπευτικές ενδείξεις - εκτός ελέγχου ΕΟΦ».



ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 25/05/2003
http://www.enet.gr/online/online_hprint?q=%EF%EC%EF%E9%EF%F0%E1%E8%E7%F4%E9%EA%DE&a=&id=31122944

[aliakmwn]

«Η πολιτεία οφείλει να παρέμβει»

Το θέμα που άνοιξε η «Κ.Ε.» με τα ρεπορτάζ της για τις εναλλακτικές θεραπείες έχει ήδη προκαλέσει έντονο διάλογο, την ανακοίνωση μέτρων εκ μέρους του υπουργείου Υγείας με τη συγκρότηση μιας επιστημονικής επιτροπής, ενώ σε πολλές τηλεοπτικές εκπομπές έχει μεταφερθεί η αντιπαράθεση.

Τι μέλλει γενέσθαι; Οι τρεις επιστήμονες που εκπόνησαν την έρευνα έχουν τις απαντήσεις:

***Ο καθηγητής πνευμονολογίας Π. Μπεχράκης είναι κατηγορηματικός: «Καθίσταται αναγκαία η συγκρότηση μιας αυτοδύναμης επιστημονικής επιτροπής, που θα μελετήσει το περιεχόμενο όλων των ανορθόδοξων μεθόδων: κατά πόσον αυτές οι μέθοδοι συνιστούν αποδεκτές μορφές θεραπευτικής αγωγής, μπορούν να ασκούνται -και μέσα σε ποιο θεσμικό πλαίσιο.

Η θεσμοθετημένη αναρχία με τη χρήση των αποκαλούμενων φαρμάκων, χωρίς καμία προηγούμενη έγκριση από τον ΕΟΦ, πρέπει να σταματήσει.

Δεν είναι δυνατόν σκευάσματα να θεωρούνται αδρανή όσον αφορά την επικινδυνότητά τους και αποτελεσματικά όσον αφορά τις ευεργετικές επιδράσεις τους».

***Ο Αθ. Αβραμίδης, καθηγητής καρδιολογίας-παθολογίας, μας αποσαφηνίζει: «Η επιστημονική ιατρική είναι μία, ενιαία και συνεχώς εξελισσόμενη. Χαρακτηρίζεται δε από αδογμάτιστη ανάπτυξη της επιστημονικής σκέψης και της μεθοδολογίας ερεύνης.

Οι όροι «εναλλακτική», «αναπληρωματική», «παραδοσιακή» ή «συμπληρωματική» ιατρική, που χρησιμοποιούν η ομοιοπαθητική, ο βελονισμός, η ρεφλεξολογία ή άλλες, μεταξύ χίλιων τέτοιων, είναι επινοήσεις με στόχο την απόκτηση «επιστημονικοφάνειας» και αναγνωρίσεως.

Κατά την τελική επ' αυτών απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης, για να γίνουν αποδεκτές:

«Πρέπει να αποδειχθεί προηγουμένως η αποτελεσματικότητά τους με σοβαρή επιστημονική έρευνα, με ενδελεχή δε μελέτη ο αβλαβής χαρακτήρας τους».

***Ο Γ. Ιεροπετριτάκης, διδάκτωρ στην Ιατρική Σχολή Αθηνών, μιλάει για «συλλογική ευθύνη των φορέων» για την αντιμετώπιση των εναλλακτικών θεραπειών:

«Η ανάγκη ύπαρξης ενός φορέα που να αντιμετωπίσει όλες τις θεραπείες που στερούνται επιστημονικής βάσης είναι προφανής. Ιατρικοί σύλλογοι, ιατρικές εταιρείες, παν/κές σχολές πρέπει επιτέλους να ασχοληθούν σοβαρά με το φαινόμενο του κομπογιανιτισμού και των εκμεταλλευτών του τομέα της υγείας.

Η πολιτεία οφείλει να συνδράμει και να εποπτεύει σε κάθε προσπάθεια ενημέρωσης των πολιτών».


ΡΟΥΛΑ ΠΑΠΠΑ-ΣΟΥΛΟΥΝΙΑ


ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 25/05/2003
http://www.enet.gr/online/online_hprint?q=%EF%EC%EF%E9%EF%F0%E1%E8%E7%F4%E9%EA%DE&a=&id=45961088

[aliakmwn]

«Να σταματήσει το αλαλούμ!»

Της ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΠΑΠΑΖΩΗ*

Θεωρώ κατ' αρχήν θετικό ότι η έγκριτη εφημερίδα σας ασχολήθηκε με ένα ζήτημα που αφορά την υγεία μεγάλου τμήματος του ελληνικού λαού που χρησιμοποιεί εναλλακτικές θεραπείες.


Οφείλω όμως να παρατηρήσω ότι παρά την αντικειμενικότητα με την οποία χειρίζεται τέτοια θέματα η "Κ.Ε", αυτή τη φορά με εξέπληξε η προβολή από μέρους σας δηλώσεων επωνύμων που με ελαφρότητα "ξορκίζουν το κακό" με απλουστευτικούς χαρακτηρισμούς (π.χ. ματζουνοθεραπείες!!!). Θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα τομέα που γνωρίζω καλά, την ομοιοπαθητική.

Ανήκω και εγώ σε αυτή την κατηγορία των πολλών πλέον Ελλήνων, που, εμπιστεύονται την ομοιοπαθητική ιατρική και τους πολλούς αξιόπιστους ομοιοπαθητικούς γιατρούς που διαθέτει η Ελλάδα. Για να είμαι ακριβής, συμβουλεύομαι συχνά εξαίρετους γιατρούς της κλασικής ιατρικής, εμπιστεύομαι τις εξετάσεις τους και τη διάγνωσή τους, αγοράζω καμιά φορά και τα φάρμακα που μου προτείνουν, διαβάζω τις αντενδείξεις και τα αφήνω στα κουτιά τους. Καταλήγω στα "ματζούνια", όπως αποκαλούνται τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα από τον καθηγητή Βιοχημείας Χρ. Γεωργίου, με τα οποία όμως αντιμετώπισα αποτελεσματικά, γρήγορα και εξαιρετικά φθηνά, κάθε είδους πρόβλημα υγείας που μου παρουσιάστηκε τα τελευταία δέκα χρόνια. Είναι αλήθεια ότι μέχρι στιγμής δεν χρειάστηκε να αντιμετωπίσω ακραία ζητήματα υγείας και βεβαίως δεν ισχυρίζομαι ότι η ομοιοπαθητική κάνει για τα πάντα. Διαπιστώνω ότι πολλοί συμπολίτες μας, μέσα από αντίστοιχες εμπειρίες και όχι γιατί έλκονται από τον "τσαρλατανισμό", απευθύνονται πλέον στην ομοιοπαθητική.

Αυτό που δεν κατανοώ είναι γιατί η Ελλάδα πρέπει για μια ακόμη φορά να υστερεί θεσμικά σε σχέση με τις άλλες κοινοτικές χώρες. Για παράδειγμα η Αγγλία έχει αναγνωρίσει με νόμο από το 1960 την άσκηση της ομοιοπαθητικής, η Γερμανία δίνει την άδεια ασκήσεως στους ομοιοπαθητικούς γιατρούς μετά από εξετάσεις σε αναγνωρισμένες από τον Εθνικό Ιατρικό Σύλλογο ιδιωτικές σχολές, στην Γαλλία η ομοιοπαθητική διδάσκεται σε διάφορες φαρμακευτικές σχολές και σχεδόν όλα τα φαρμακεία έχουν ομοιοπαθητικά φάρμακα. Από το 1997 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζήτησε από τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης την προώθηση της ομοιοπαθητικής. Δεν κατανοώ γιατί δεν μπορούμε να δράσουμε μόνοι μας, αλλά περιμένουμε το άλλοθι της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το οποίο μπορεί και να αργήσει, αφού η υγεία δεν περιλαμβάνεται στις κοινοτικές πολιτικές.

Μιλώντας γενικότερα, γνωρίζουμε όλοι ότι το θέμα των εναλλακτικών θεραπειών βρίσκεται σε φάση μετεξέλιξης σε ολόκληρο το δυτικό κόσμο και είναι φυσικό να υπάρχουν δημόσιες αντιπαραθέσεις ανάμεσα στους γιατρούς της κλασικής ιατρικής και τους "εναλλακτικούς". Εδώ όμως αυτός ο διάλογος δεν έχει ξεκινήσει καν, ρίχνονται αραιά και που στρακαστρούκες, που σίγουρα δεν βοηθούν τους πολίτες-ασθενείς αλλά ούτε και την πολιτεία.

Χρειαζόμαστε επειγόντως να αρχίσει ένας επιστημονικός δημόσιος διάλογος. Φοβάμαι όμως ότι το υπουργείο Υγείας δεν θα τον προκαλέσει. Εχω κατά καιρούς απευθυνθεί σε αρκετούς υπουργούς Υγείας, όχι στον τελευταίο είναι αλήθεια. Οι μεν υπουργοί-γιατροί έχουν ισχυρές απόψεις για την ομοιοπαθητική, οι μη γιατροί-υπουργοί θεωρούν ότι στα προβλήματά τους με τον ιατρικό κλάδο δεν χωράει ακόμη ένας λόγος αντιπαράθεσης. Ολοι όμως γνωρίζουμε ότι ένας σεβαστός αριθμός Ελλήνων καταφεύγει πλέον στις εναλλακτικές θεραπείες, και όπως σωστά επισημαίνετε στο άρθρο σας, το θεσμικό "αλαλούμ" πρέπει για την προστασία τους να σταματήσει.»

*Η ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΠΑΠΑΖΩΗ είναι βουλευτής Κυκλάδων του ΠΑΣΟΚ.



ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 11/05/2003
http://www.enet.gr/online/online_hprint?q=%EF%EC%EF%E9%EF%F0%E1%E8%E7%F4%E9%EA%DE&a=&id=23172336

[aliakmwn]

«Μόνο μία ιατρική ξέρω»

Της ΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΠΑ-ΣΟΥΛΟΥΝΙΑ

Η έρευνα της «Κ.Ε.» για τις «εναλλακτικές θεραπείες» (4.5.2002) είχε άμεσο αντίκτυπο στους εμπλεκόμενους φορείς (άσκησης και εποπτείας) αυτών των θεραπειών.


Εμείς αποφύγαμε να πάρουμε τη θέση της μίας ή της άλλης πλευράς στη διαμάχη που υπάρχει. Παραθέσαμε τις αντικρουόμενες επιστημονικές απόψεις και επισημάναμε τους κινδύνους που υπάρχουν από την παντελή απουσία ενός κανονιστικού πλαισίου εντός του οποίου ασκούνται αυτές οι θεραπείες.

Το υπουργείο αποφάσισε, τελικώς, να συγκροτήσει μια επιστημονική επιτροπή με αυξημένες αρμοδιότητες ελέγχου, και για το θέμα μάς μιλάει ο υφυπουργός κ. Ε. Νασιώκας.

Μεταξύ των ομοιοπαθητικών άνοιξε μια συζήτηση κατά πόσο μόνο γιατροί ή και άλλοι μπορούν να κάνουν ομοιοπαθητική.

Η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Ελ. Παπαζώη αναφέρει το προσωπικό της βίωμα από την ομοιοπαθητική και αναπτύσσει τις απόψεις της.

Αντιρρήσεις διατυπώνονται και για την άποψη του καθηγητή Βιοχημείας Χρ. Γεωργίου: η έγκριση από τον ΕΟΦ ομοιοπαθητικών φαρμάκων συνιστά «θεσμοθέτηση του τσαρλατανισμού».

Επειτα από δεκαετίες θεσμικού χάους και μπροστά στα διογκωμένα προβλήματα που έχει δημιουργήσει η άσκηση πάσης φύσεως «εναλλακτικών θεραπειών» χωρίς σαφές νομικό πλαίσιο, το υπουργείο Υγείας, με αφορμή τη σχετική έρευνα της «Κ.Ε.», αποφάσισε να συγκροτήσει ειδική επιτροπή με αυξημένες αρμοδιότητες που θα ελέγχει αν οι ιατρικές υπηρεσίες παρέχονται κατά νόμιμο και ασφαλή τρόπο.

Η συγκρότηση της επιτροπής φαίνεται πως κρίθηκε αναγκαία και μένει να διαπιστωθεί ότι δεν πρόκειται για άλλη μια απόπειρα παραπομπής του θέματος στις ελληνικές καλένδες διαμέσου...

Κι όλα αυτά όταν από την έρευνα της «Κ.Ε.» προέκυψε ότι δύο εκατομμύρια ασθενείς έχουν «περάσει» από εναλλακτικές θεραπείες.

* Οι αποφάσεις της επιτροπής, στην οποία θα μετέχουν εκπρόσωποι ιατρών, φαρμακοποιών και επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων, θα εκτελούνται άμεσα από τους ιατρικούς συλλόγους και τα περιφερειακά όργανα αυτοδιοίκησης.

* Το αντικείμενο της επιτροπής θα είναι ευρύτερο αφού θα καλείται να αντιμετωπίσει και περιπτώσεις «κομπογιαννιτισμού» που δεν σχετίζονται ευθέως με ορισμένες τουλάχιστον «εναλλακτικές θεραπείες», η άσκηση των οποίων συνιστά άλλης ποιότητας πρόβλημα.

Ο υφυπουργός Υγείας Εκτορας Νασιώκας προβληματισμένος, αλλά συγχρόνως κατηγορηματικός, μας είπε:

«Το υπουργείο μέχρι τώρα έχει αρνητική άποψη για όλη αυτή τη νεωτεριστική προσέγγιση της ιατρικής. Δεν γνωρίζω τι θα κάνει αύριο, εκείνο όμως που γνωρίζω καλά είναι ότι δεν αναγνωρίζει τίποτε άλλο εκτός από την κλασική ιατρική και αυτή την άποψη την έχει επειδή είναι η άποψη των επιστημονικών οργάνων»

Προσθέτει όμως ότι: «Η ανάπτυξη των εναλλακτικών θεραπειών έχει πιέσει τις επιστημονικές κοινότητες και εμάς να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε. Η γνώμη μου είναι ότι σύντομα θα προχωρήσουμε εν μέρει σε μια αποδοχή των εναλλακτικών θεραπειών όπως π.χ. ο βελονισμός που συμπληρώνει την κλασική ιατρική, αλλά αυτό θα γίνει μόνο όταν τα επιστημονικά συμβούλια θα ολοκληρώσουν τις έρευνές τους».

Οσον αφορά την ομοιοπαθητική, έχει να παρατηρήσει: «Παρ' ότι εφαρμόζεται εδώ και διακόσια χρόνια σε όλο τον κόσμο, η παγκόσμια κοινότητα δεν την έχει αναγνωρίσει ακόμα. Το ότι εφαρμόζεται σε νοσοκομεία της Αγγλίας ή στη Γερμανία είναι σεβαστό, αλλά όχι αρκετό για να λάβουμε αποφάσεις».

Σε ερώτησή μας εάν είναι ασφαλές η ομοιοπαθητική να ασκείται από μη γιατρούς, όπως επίσης πώς γίνεται να διδάσκεται ως μάθημα στη φαρμακευτική σχολή της χώρας και τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα να πωλούνται από τα φαρμακεία ενώ δεν αναγράφεται στη συσκευασία το περιεχόμενό τους, μας απαντά:

«Την ομοιοπαθητική τη σέβομαι γιατί έχει χιλιάδες οπαδούς. Δεν τη γνωρίζω όμως. Κανόνες δεν μπορούμε να βάζουμε σε ό,τι δεν έχουμε αποφασίσει, αφού θα σήμαινε αυτόματη αναγνώριση. Το ότι διδάσκεται στη φαρμακευτική σχολή, θεωρώ ότι είναι χρήσιμο για να γνωρίζουν τη δομή της οι αυριανοί φαρμακοποιοί.

Οχι στο εμπόριο του πόνου

»Σε συνεργασία, όμως, με τον ΕΟΦ πρέπει σοβαρά να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα. Τυπικά τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα είναι ακίνδυνα, αλλά αναγνωρίζω ότι οι ασθενείς πρέπει να γνωρίζουν τι αγοράζουν. Ολοι οφείλουμε να σεβαστούμε τις επιστημονικές αποφάσεις για να προστατέψουμε την υγεία μας. Το υπουργείο είναι υποχρεωμένο να κινητοποιηθεί γρήγορα για να αποφασίσει το μέλλον των εναλλακτικών θεραπειών».

Καταλήγοντας, ο υφυπουργός Υγείας παρατηρεί ότι «η υπόθεση της υγείας είναι ένα σοβαρό θέμα και οι πολίτες πρέπει να μην είναι επιπόλαιοι όταν αποφασίζουν σε ποιον θα την εμπιστευθούν». Προσθέτει ότι «παρ' ότι οι άνθρωποι είχαν πάντα την τάση να καταφεύγουν σε πρακτικές μεθόδους ίασης, η ανασφάλειά τους δεν πρέπει να γίνεται εμπόριο».

Δεν πρόκειται μόνο για εμπόριο, θα παρατηρούσαμε εμείς. Αλλά για μια τεράστια μπίζνα. Ανεξέλεγκτη και πολύ πολύ προσοδοφόρα!


ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 11/05/2003
http://www.enet.gr/online/online_hprint?q=%EF%EC%EF%E9%EF%F0%E1%E8%E7%F4%E9%EA%DE&a=&id=30997104

[aliakmwn]

Τα «πάθη» των ομοιοπαθητικών

Τι είναι τελικά η ομοιοπαθητική, ιατρική ή θεραπευτική τέχνη; Διαφορετικές απόψεις διατυπώνουν οι πρόεδροι των δύο φορέων:


Ο Σύλλογος Ομοιοπαθητικών Ελλάδος υποστηρίζει ότι πρόκειται για αυτόνομη θεραπευτική μέθοδο, ενώ αντίθετα η Ελληνική Εταιρεία Ομοιοπαθητικής Ιατρικής θεωρεί αδιανόητο να αναλαμβάνουν τη θεραπεία ασθενών άνθρωποι που δεν έχουν την ιδιότητα του γιατρού.

Η «Κ.Ε.» δημοσιεύει παρακάτω τις απόψεις και τα επιχειρήματα των δύο πλευρών.

Ο κ. Γεράσιμος Στουραΐτης, πρόεδρος του Συλλόγου Ομοιοπαθητικών, υποστηρίζει:

1. Η ομοιοπαθητική θεραπευτική τέχνη σε όλα σχεδόν τα κράτη του κόσμου θεωρείται αυτόνομη θεραπευτική μέθοδος και ασκείται επίσημα από μη γιατρούς.

2. Η πιο πάνω θέση υποστηρίζεται και από τον Ιατρικό Σύλλογο Αγγλίας, ο οποίος τονίζει ότι η ομοιοπαθητική είναι μέθοδος αυτοτελής, έχει δικές της βάσεις και κριτήρια εκπαίδευσης, όπως επίσης δικά της κριτήρια ικανοτήτων και επαγγελματισμού.

3. Σε πολλά κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης οι μη γιατροί ομοιοπαιθητικοί είναι ενταγμένοι στο εθνικό σύστημα υγείας (π.χ. Γερμανία, Αγγλία κ.λπ.).

4. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με το υπ' αριθμ. Α4-0075/97 ψήφισμά του σχετικά με το καθεστώς της μη συμβατικής ιατρικής προτρέπει τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών που ακόμα δεν έχουν αναγνωρίσει την ομοιοπαθητική να προβούν σε σύσταση επιτροπών αφ' ενός για την ισοτιμία των πρακτικών γιατρών (όπως είναι το ισχύον σύστημα στην Γερμανία), αφ' ετέρου για την αναγνώριση της ομοιοπαθητικής ως θεραπευτικής μεθόδου ανεξάρτητης της συμβατικής ιατρικής.

Ηδη στην Ιταλία ψηφίσθηκε πριν από λίγους μήνες νόμος, με τον οποίο η ομοιοπαθητική θεωρείται θεραπευτική τέχνη ανεξάρτητη της ιατρικής και ασκείται από μη γιατρούς.

5. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Κλασικής Ομοιοπαθητικής (ECCH), στην προσπάθειά του για ενιαία πανευρωπαϊκή εκπαίδευση στην ομοιοπαθητική, έχει συντάξει συγκεκριμένο πρόγραμμα σπουδών στην ομοιοπαθητική, το οποίο στην Ελλάδα ακολουθείται από το 1994 μόνον από το Ιπποκράτειο Κέντρο Κλασικής Ομοιοπαθητικής, παρέχοντας διεθνή υψηλά επίπεδα σπουδών. Οι απόφοιτοι του Ιπποκρατείου Κέντρου, με την σκληρή και πραγματική εκπαίδευσή τους στη θεραπευτική τέχνη της ομοιοπαθητικής, είναι το σώμα των επίσημων ομοιοπαθητικών στη χώρα μας και εκπροσωπείται επίσημα από τον Σύλλογο Ομοιοπαθητικών Ελλάδος. Ολα τα άλλα είναι εκ του πονηρού και προφάσεις για συγκάλυψη πλημμελούς εκπαίδευσης που αποτελεί όνειδος για την ομοιοπαθητική στη χώρα μας.

Απέναντι σ' αυτήν την καλά και διεθνώς οργανωμένη εκπαιδευτική προσπάθεια, η ελληνική πραγματικότητα με τους γιατρούς (ευτυχώς όχι όλους) που θέλουν να ασκούν την ομοιοπαθητική, αντί της ιατρικής που σπούδασαν, είναι αρκετά θολή. Συγκεκριμένα:

α. Αν και για να προασπίσουν προφανώς τα οικονομικά τους συμφέροντα διατείνονται ότι μόνον γιατροί πρέπει να ασκούν την ομοιοπαθητική, ακολουθούν και αποδέχονται για δάσκαλό τους έναν μη γιατρό, ο οποίος στο εξωτερικό και όταν απευθύνεται σε μη γιατρούς που πληρώνουν για να παρακολουθήσουν τα σεμινάριά του διατείνεται ότι η ομοιοπαθητική μπορεί να ασκείται από μη γιατρούς, ενώ στην Ελλάδα, μάλλον επειδή τα συμφέροντά του το επιτάσσουν, λέει το αντίθετο.

β. Ο ίδιος ο δάσκαλός τους διατείνεται ότι η ιατρική διάγνωση δεν έχει σχέση με την ομοιοπαθητική θεραπεία και ότι τα χημικά φάρμακα δεν πρέπει να χορηγούνται παράλληλα με τα ομοιοπαθητικά.

γ. Διαφημίζουν την εκπαίδευσή τους στην ομοιοπαθητική που, όπως λένε οι ίδιοι, αποτελείται από 400 ώρες εκπαίδευσης, δηλαδή, αν δεχθούμε το 8ωρο ως βάση εργασίας, η εκπαίδευσή τους εξαντλείται σε περίπου 2½ μήνες! Τότε γιατί ζητούν για μια θεωρητική ειδικότητά τους πενταετή εκπαίδευση; Αυτό σημαίνει πως αποδέχονται ότι η τωρινή εκπαίδευσή τους είναι ελλιπής; Και ποιος μπορεί να τους εμπιστευθεί αφού οι ίδιοι παραδέχονται αυτήν την ελλιπέστατη εκπαίδευσή τους;

«Μέρος της ιατρικής»

Οι κ. Σ. Μποτής, Γρ. Μαρίνης και Αρ. Βαλαμόντε, μέλη της διοίκησης της Ελληνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής, γράφουν:

«Είναι αδιανόητο, να αναλαμβάνει ένας μη γιατρός την θεραπεία ασθενών. Ασκηση ομοιοπαθητικής ιατρικής σημαίνει ότι ο γιατρός λαμβάνει ιστορικό, εξετάζει κλινικά, παραγγέλνει και εν συνεχεία χρησιμοποιεί παρακλινικές εξετάσεις, καταλήγει σε διάγνωση και συνταγογράφει χημικά ή ομοιοπαθητικά φάρμακα όπου ενδείκνυνται, υπέρ του ασθενούς.

Είναι δυνατόν αυτή η διαδικασία να διενεργείται από μη γιατρούς; Η ομοιοπαθητική είναι ιατρική μέθοδος, για το λόγο αυτό διδάσκεται σε ιατρικές σχολές και εφαρμόζεται σε νοσοκομεία. Οποιος υποστηρίζει ότι δεν είναι μέρος της ιατρικής, τουλάχιστον την υποβιβάζει.

Σε ό,τι αφορά τον κ. Γ. Βυθούλκα, ας σημειωθεί ότι είναι επισκέπτης καθηγητής της ομοιοπαθητικής στην Ιατρική Σχολή του Μπιλμπάο της Ισπανίας και της Ιατρικής Σχολής του Κιέβου, δεν αναλαμβάνει την παρακολούθηση ασθενών, διδάσκει ιατρούς, όπως άλλωστε σε όλες τις ιατρικές σχολές διδάσκουν καθηγητές που δεν έχουν την ιατρική ιδιότητα.

Είναι φανερό το πόσο εύκολα προκαλείται σύγχυση ειδικά σε μια εποχή που η πληροφορία παρέχεται με ευχέρια, ενώ οι οποιεσδήποτε διευκρινίσεις για την κατανόησή της συχνά απουσιάζουν. Δύσκολο είναι να αξιοποιήσει την πληροφορία κανείς, όταν δεν γνωρίζει το αντικείμενο το οποίο επιχειρεί να πραγματευτεί - η απάντηση που μπορεί ευγενικά να δοθεί στον επιστολογράφο ο οποίος κάνει ασκήσεις ύφους και δοκιμές φιλολογικής ενασχόλησης με θέμα που πιστοποιημένα δεν γνωρίζει».


ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 11/05/2003
http://www.enet.gr/online/online_hprint?q=%EF%EC%EF%E9%EF%F0%E1%E8%E7%F4%E9%EA%DE&a=&id=45302768

[aliakmwn]

«Ε, όχι και ζάχαρη...»

Οι Σ. Μποτής, Γρ. Μαρίνης και Αρ. Βαλαμόντε, μέλη του δ.σ. της Ελληνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής, απαντούν σήμερα στις απόψεις που εξέφρασε ο Χρ. Γεωργίου, καθηγητής Βιοχημείας στο Πανεπιστήμιο Πατρών, στο προηγούμενο φύλλο της «Κ.Ε.»


**Η αναγνώριση και θεσμοθέτηση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων από το υπουργείο Υγείας -σε συνεργασία με τον ΕΟΦ- έγινε κατόπιν οδηγίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση, στις περισσότερες χώρες όπου η ομοιοπαθητική ιατρική είναι αναγνωρισμένη υποειδικότητα της γενικής ιατρικής, εφαρμόζεται σε νοσοκομεία ενταγμένα στα ΕΣΥ των χωρών αυτών και διδάσκεται σε ιατρικές σχολές.

* Σε πολλά έγκυρα ιατρικά περιοδικά (Lancet, New England Journal of Medicine, Paediatrics κ.λπ.), υπάρχουν δημοσιευμένες εργασίες που καταδεικνύουν την αποτελεσματικότητα των ομοιοπαθητικών φαρμάκων.

**Είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς ότι τα τόσα εκατομμύρια ασθενών επί δύο αιώνες θεραπεύονται με ζάχαρη, μεταξύ των οποίων και τα παιδιά τους; Είναι άραγε αυθυποβολή η αποτελεσματικότητα της ομοιοπαθητικής κτηνιατρικής; Είναι δυνατόν να επενδύονται μεγάλα κεφάλαια από τις ομοιοπαθητικές φαρμακοβιομηχανίες για να παραχθεί απλώς ζάχαρη;

**Μήπως η δυσφορία ορισμένων απολογητών του κατεστημένου εξηγείται από τη μεγάλη εξάπλωση της ομοιοπαθητικής, μεταξύ ασθενών, γιατρών και φαρμακοποιών;

Τελικά ποιος είναι περισσότερο αρμόδιος να κρίνει την αποτελεσματικότητα μιας ιατρικής μεθόδου, καθηγητές φαρμακευτικής και παθολόγοι του ΕΣΥ που συμμετέχουν στην επιτροπή του ΕΟΦ ή ένας βιοχημικός;
http://www.enet.gr/online/online_hprint?q=%EF%EC%EF%E9%EF%F0%E1%E8%E7%F4%E9%EA%DE&a=&id=53193072