Ρεμπέτικο

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

Για οποιοδήποτε πρόβλημα με register/login, στείλτε email στο contact@thmmy.gr.

[CyberCaesar]

Πέντε Έλληνες στον Άδη
   
Στίχοι: Γιάννης Παπαϊωάννου
Μουσική: Γιάννης Παπαϊωάννου
Πρώτη εκτέλεση: Οδυσσέας Μοσχονάς, Σαμιώτης
Άλλες ερμηνείες: Δημήτρης Τσαουσάκης || Ελένη Βιτάλη

Πέντε Έλληνες στον ʼδη
ανταμώσαν ένα βράδυ
Και το γλέντι αρχινάνε
κι όλα γύρω τους τα σπάνε

Με μπουζούκια, μπαγλαμάδες
τρέλαναν τους σατανάδες
Κι από κέφι ζαλισμένοι
χόρευαν οι κολασμένοι

Στο ρωμαίικο τραγούδι
κάηκε το πελεκούδι
Κι όλοι φώναζαν αράδα
να μας ζήσει η Ελλάδα

[CyberCaesar]

Εγώ θέλω πριγκηπέσα         
 
Γιοβαν Τσαους

Στην Ελλάδα δεν μπορώ
μια γυναίκα για να βρω
εχει όμορφες πολλές
μα είναι μάνα μου είναι φτωχές

Εγώ θέλω πριγκηπέσα
από το Μαρόκο μέσα
να 'χει λύρα με ουρά
μιά γυναίκα μια φορά

Πέρσι πέρασε από δω
κι έψαχνε να βρει γαμπρό
χωρίς να το ξέρω εγώ
μάνα μου να σε χαρώ

Μ΄είδε κάτω στον Περαία
στου Τσελέπη με παρέα
και από τότε μ'αγαπά
και μου στέλνει και λεφτά

Θα με κάνει βασιλιά
πέρα εκεί στην αραπιά
κι όλα της θα τα 'χω εγώ
μάνα μου να σε χαρώ

Δεκαοχτώ βαγόνια λύρες
κοκαίνες και νταμίρες
κάθε είδους αργιλέ
με διαμάντι όλο ντουμπλέ

Θα μου πάρει μπαγλαμά
φίλντισι και μάλαμα
κι ότι άλλο θέλω εγώ
μάνα μου να σε χαρώ

Πεντακόσοι δερβισάδες
θα μας φτιάχνουν τους λουλάδες
να φουμάρουμε γλυκά
στον χρυσό μας τον οντά

[Christina8]

Εγώ θέλω πριγκηπέσα         
 
Γιοβαν Τσαους

Στην Ελλάδα δεν μπορώ
μια γυναίκα για να βρω
εχει όμορφες πολλές
μα είναι μάνα μου είναι φτωχές

Εγώ θέλω πριγκηπέσα
από το Μαρόκο μέσα
να 'χει λύρα με ουρά
μιά γυναίκα μια φορά

Πέρσι πέρασε από δω
κι έψαχνε να βρει γαμπρό
χωρίς να το ξέρω εγώ
μάνα μου να σε χαρώ

Μ΄είδε κάτω στον Περαία
στου Τσελέπη με παρέα
και από τότε μ'αγαπά
και μου στέλνει και λεφτά

Θα με κάνει βασιλιά
πέρα εκεί στην αραπιά
κι όλα της θα τα 'χω εγώ
μάνα μου να σε χαρώ

Δεκαοχτώ βαγόνια λύρες
κοκαίνες και νταμίρες
κάθε είδους αργιλέ
με διαμάντι όλο ντουμπλέ

Θα μου πάρει μπαγλαμά
φίλντισι και μάλαμα
κι ότι άλλο θέλω εγώ
μάνα μου να σε χαρώ

Πεντακόσοι δερβισάδες
θα μας φτιάχνουν τους λουλάδες
να φουμάρουμε γλυκά
στον χρυσό μας τον οντά

πολλα θελει 

[CyberCaesar]

αυτα ειναι τα σωστα προτυπα για νυφες...

[Christina8]

Το βαπόρι απ' την Περσία               
 
Στίχοι: Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος
Μουσική: Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος

Το βαπόρι απ' την Περσία
πιάστηκε στην Κορινθία
Τόννοι έντεκα γεμάτο
με χασίσι μυρωδάτο

Τώρα κλαίν' όλα τ' αλάνια
που θα μείνουνε χαρμάνια

Βρε κουρνάζε μου τελώνη
τη ζημιά ποιός τη πληρώνει
Και σ' αυτή την ιστορία
μπήκαν τα λιμεναρχεία

Τώρα κλαίν' όλα τ' αλάνια
που θα μείνουνε χαρμάνια

Ήταν προμελετημένοι
καρφωτοί και λαδωμένοι
Δυο μεμέτια, τα καημένα,
μεσ' στο κόλπο ήταν μπλεγμένα

Τώρα κλαίν' όλα τ' αλάνια
που θα μείνουνε χαρμάνια

 

[Christina8]

Το πιτσιρικάκι           
 
Στίχοι: Αργύρης Νικολέσκο
Μουσική: Γιώργος Ροβερτάκης
Πρώτη εκτέλεση: Πρόδρομος Τσαουσάκης

Ένα πιτσιρίκι είναι ξαπλωμένο
μες στα χορταράκια παραπονεμένο.
Θέλει να φουμάρει ένα τσιγαράκι,
μα δεν έχει φράγκο, είναι μπατιράκι.

Του 'ρθε μια ιδέα, κάπου να τη στήσει
όποιος κι αν περάσει τσιγάρο να ζητήσει.
Μα κακή του τύχη λίγο παραπάνω
στη γωνιά τον δρόμου τρακάρει πολιτσμάνο.

Κάνει το κορόιδο, ζούλα τον κοιτάει
και με κόλπο έξυπνο τόνε χαιρετάει.
Δίχως να τα χάσει το πιτσιρικάκι,
απ' τον πολιτσμάνο ζητάει τσιγαράκι

 
http://www.youtube.com/watch?v=nDVKBadAm8k

[thematrix]

Το μαύρο το μπεγλέρι-->Σπ.Ζαγοραίος

Πέντ-έξι μαχαλόμαγκες
μου στήσανε καρτέρι
να πάρουν απ'τα χέρια μου
το μαύρο μου μπεγλέρι.

Όμως πέσανε σε μπλόφα
το μπεγλέρι μου δεν το 'χα.

Γεμάτα με στριμώξανε
τα ζόρικα τ' αλάνια
να πάρουν το μπεγλέρι μου
που ήτανε χαρμάνια

Όμως πέσανε σε μπλόφα
το μπεγλέρι μου δεν το 'χα.

Καλά που την ανθίστηκα
τη μόρτικια τη φτιάξη
και το μπεγλέρι στο τσαρδί
το είχα μπουζουριάσει.

Κι' έτσι επέσανε στη μπλόφα
το μπεγλέρι μου δεν το 'χα.

http://www.youtube.com/watch?v=9lYJEvD5y_M&feature=related

[thematrix]

Έ ντε λα μαγκέ ντε Βοτανίκ--Σπ.Ζαγοραίος

Στίχοι: Σπύρος Ζαγοραίος
Μουσική: Σπύρος Ζαγοραίος
Πρώτη εκτέλεση: Σπύρος Ζαγοραίος

Έ ντε λα μαγκέν ντε Βοτανίκ,
άλα πι και φικέ ξηγιέτ'
α λε λεπτίκ.

Στα ντε μπουζουκέν
ντε καμπαρέ,
άλα ντε δικό μας ο καρέν.

Άντε λα φουμέντο
και μαστουριόρε
με τε γκομενέτε ο τεκέ
και η Αγγέλω πατημέντο,
φλόκο ντ' αργιλέ.

Έστε μάγκας, έστε μπελαλίκ,
λα ντε Βοτανικό ο πιό νταήκ
κι έντρεμεν
ντρε κάργα ντε μαγκέ
γιατί φτιαξάρε
στο μινούτο ντε δουλειέν.

Άντε λα φουμέντο
και μαστουριόρε
με τε γκομενέτε ο ντεκέ
και η Αγγέλω πατημέντο,
φλόκο ντ' αργιλέ. (δις)

http://www.youtube.com/watch?v=Q-tGK_D6Gp0&feature=related

[Verminoz]

Έ ντε λα μαγκέ ντε Βοτανίκ--Σπ.Ζαγοραίος

Αυτό το τραγούδι το μισώ. Είναι ο βιασμός του "Βοτανικού", μιας από της πιο γνωστές μελωδίες του ρεμπέτικου. Εδώ που τα λέμε ο συγκεκριμένος τύπος μόνο χαρτοπετσέτες και σκυλολόγια έχει προσφέρει!

Απαντώ με το αυθεντικό

Ο μάγκας του βοτανικού
Μουσική/Στίχοι: Σπύρος Περιστέρης
Ερμηνεία: Κασιμάτης Ζαχαρίας

Ένας μάγκας στο Βοτανικό
Πι και φι ξηγιέται στο λεπτό
Στα παιχνίδια και στα καμπαρέ
Και στου Περδικάκη τον τεκέ
 
Τη φουμάρει, μαστουριάζει
Με τη γκόμενά του στον τεκέ
Κι η Αγγέλω του πατά
Φωτιές στον αργιλέ
 
Είναι μάγκας είναι μερακλής
Στο Βοτανικό είν’ ο πιο νταής
Τον ετρέμουν όλες οι μαγκιές
Μα δεν του καίγεται καρφί που λες
 
Τη φουμάρει, μαστουριάζει
Και μπαφιάζει πάντα βερεσέ
Γιατί πήρε σύνταξη
από το Μεντρεσέ

[ASDF_]

Tainiara!!!!!

[CyberCaesar]

Τον Περικλή χτυπήσανε     

Στίχοι: Γιάννης Κυριαζής, Καμπούρης
Μουσική: Γιάννης Κυριαζής, Καμπούρης
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κυριαζής, Καμπούρης


Εχτές αργά την Κυριακή
χτυπήσανε τον Περικλή,
τον Περικλή χτυπήσανε
στου Μάνθου την ταβέρνα.

Οι φίλοι σαν το μάθανε
με μαύρο δάκρυ κλάψανε,
με μαύρο δάκρυ κλάψανε
για τέτοιο παλικάρι.

Τον Περικλή χτυπήσανε
και τα βουνά ραγίσανε,
σκοτείνιασε ο ουρανός
και μαύρισε η πλάση.

[CyberCaesar]

Είμαστε φίλοι     

Στίχοι: Χαράλαμπος Βασιλειάδης, Τσάντας
Μουσική: Γιάννης Παπαϊωάννου, Ψηλός, Πατσάς

Κάθισε βλάμη για να τα πιούμε
απόψε θέλω αχ να ξηγηθούμε.
είμαστε φίλοι και δεν αξίζει,
μία γυναίκα να μας χωρίζει.

Παιδιά στην πιάτσα είχαμε σμίξει
βαθιά φιλία είχαμε δείξει.
μπήκε στη μέση να μας πληγώσει,
να μας γελάσει να μας προδώσει.

Ήτανε σφάλμα χωρίς αιτία,
να διαλύσει τόση φιλία.
είμαστε φίλοι και δεν αξίζει,
μία γυναίκα να μας χωρίζει.

[CyberCaesar]

Τα μάνταλα ( Ξυπνώ και βλέπω σίδερα )     

Στίχοι: Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος
Μουσική: Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος

Ξυπνώ και βλέπω σίδερα
στη γη στερεωμένα
και μ' αλυσίδες σταυρωτές
τα χέρια μου δεμένα

Πέσαν τα μάνταλα βαριά
και σκοτεινιάσαν τα κελιά

Με δέσαν χειροπόδαρα
σαν τον εγκληματία
στην καταδίκη μου αυτή
γυναίκα ειναι αιτία

Πέσαν τα μάνταλα βαριά
και σκοτεινιάσαν τα κελιά

Βροντούν οι αλυσίδες μου
ξυπνώ αλαφιασμένος
και μόλις πιάσω σίδερα
χτυπιέμαι απελπισμένος

Βροντούνε βέργες και κλειδιά
και σκοτεινιάζουν τα κελιά

[CyberCaesar]

Ζεϊμπέκικο : Ο Μοναχικός Θρήνος

Το ζεϊμπέκικο είναι σαν το «Πάτερ Ημών». Τα είπες όλα με τη μία.

Το ζεϊμπέκικο δεν είναι γυναικείος χορός. Το ζεϊμπέκικο είναι ανδρικός χορός και μάλιστα θρακιώτικος!

Απαγορεύεται αυστηρώς σε γυναίκα να εκδηλώσει καημούς ενώπιον τρίτων• είναι προσβολή γι' αυτόν που τη συνοδεύει. Αν δεν είναι σε θέση να ανακουφίσει τον πόνο της, αυτό τον μειώνει ως άντρα και δεν μπορεί να το δεχτεί...
Το ζεϊμπέκικο δύσκολα χορεύεται. Δεν έχει βήματα είναι ιερατικός χορός με εσωτερική ένταση και νόημα που ο χορευτής οφείλει να το γνωρίζει και να το σέβεται.

Είναι η σωματική έκφραση της ήττας. Η απελπισία της ζωής. Το ανεκπλήρωτο όνειρο. Είναι το «δεν τα βγάζω πέρα». Το κακό που βλέπεις να έρχεται. Το παράπονο των ψυχών που δεν προσαρμόστηκαν στην τάξη των άλλων.

Το ζεϊμπέκικο δεν χορεύεται ποτέ στην ψύχρα ει μη μόνον ως κούφια επίδειξη. Ο χορευτής πρέπει πρώτα «να γίνει», να φτιάξει κεφάλι με ποτά και όργανα, για να ανέβουν στην επιφάνεια αυτά που τον τρώνε.

Η περιγραφή της προετοιμασίας είναι σαφής:

Παίξε, Χρήστο, το μπουζούκι, ρίξε μια γλυκιά πενιά, σαν γεμίσω το κεφάλι, γύρνα το στη ζεϊμπεκιά. (Τσέτσης)

Ο αληθινός άντρας δεν ντρέπεται να φανερώσει τον πόνο ή την αδυναμία του• αγνοεί τις κοινωνικές συμβάσεις και τον ρηχό καθωσπρεπισμό. Συμπάσχει με τον στίχο ο οποίος εκφράζει σε κάποιον βαθμό την προσωπική του περίπτωση, γι' αυτό επιλέγει το τραγούδι που θα χορέψει και αυτοσχεδιάζει σε πολύ μικρό χώρο ταπεινά και με αξιοπρέπεια. Δεν σαλτάρει ασύστολα δεξιά κι αριστερά• βρίσκεται σε κατάνυξη. Η πιο κατάλληλη στιγμή για να φέρει μια μαύρη βόλτα είναι η στιγμή της μουσικής γέφυρας, εκεί που και ο τραγουδιστής ανασαίνει.

Ο σωστός χορεύει άπαξ• δεν μονοπωλεί την πίστα. Το ζεϊμπέκικο είναι σαν το «Πάτερ Ημών». Τα είπες όλα με τη μία.

Τα μεγάλα ζεϊμπέκικα είναι βαριά, θανατερά:
Ίσως αύριο χτυπήσει πικραμένα του θανάτου η καμπάνα και για μένα. (Τσιτσάνης)

Τι πάθος ατελείωτο που είναι το δικό μου, όλοι να θέλουν τη ζωή κι εγώ το θάνατό μου. (Βαμβακάρης)

Το ζεϊμπέκικο δεν σε κάνει μάγκα*• πρέπει να είσαι για να το χορέψεις. Οι τσιχλίμαγκες με το τζελ που πατάνε ομαδικά σταφύλια στην πίστα εκφράζουν ακριβώς το χάος που διευθετεί η εσωτερική αυστηρότητα και το μέτρο του ζεϊμπέκικου.

Το ζεϊμπέκικο δεν χορεύεται σε οικογενειακές εξόδους ή γιορτές στο σπίτι• απάδει προς το πνεύμα. Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν κουτσούβελα που κυκλοφορούν τριγύρω παντελώς αναίσθητα. Είναι χορός μοναχικός.

Όταν το μνήμα χάσκει στα πόδια σου, ο τόπος δεν σηκώνει άλλον. Είναι προσβολή να ενοχλήσει μια ξένη κι απρόσκλητη παρουσία. Γι' αυτό κάποιοι ανίδεοι αριστεροί διανοούμενοι ερμήνευσαν την επιβεβλημένη ερημία του χορού με τα δικά τους φοβικά σύνδρομα• αποκάλεσαν το ζεϊμπέκικο «εξουσιαστικό χορό», που περιέχει, δήθεν, μια «αόρατη απειλή». Είδαν, φαίνεται, κάποιον σκυλόμαγκα να χορεύει και τρόμαξαν. Όμως, και έναν κυριούλη αν ενοχλήσεις στο βαλσάκι του, κι αυτός θα αντιδράσει.

Το ζεϊμπέκικο δεν είναι γυναικείος χορός.
Απαγορεύεται αυστηρώς σε γυναίκα να εκδηλώσει καημούς ενώπιον τρίτων• είναι προσβολή γι' αυτόν που τη συνοδεύει. Αν δεν είναι σε θέση να ανακουφίσει τον πόνο της, αυτό τον μειώνει ως άντρα και δεν μπορεί να το δεχτεί.
Και στο μάτι δεν κολλάει.
Μια γυναίκα δεν είναι μάγκας• είναι θηλυκό ή τίποτα. Κι ένας άντρας, πρώτα αρσενικό και μετά όλα τ' άλλα. Αυτό είναι το αρχέτυπο. Κι αν το εποικοδόμημα γέρνει καμιά φορά χαρωπά, η βάση μένει ακλόνητη. Εξαιρούνται οι γυναίκες μεγάλης ηλικίας που μπορεί να έχουν προσωπικά βάσανα: χηρεία ή πένθος για παιδιά.

(Κι όμως είδα σπουδαίο ζεϊμπέκικο από δύο γυναίκες• τη Λιλή Ζωγράφου, που αυτοσχεδίαζε έχοντας αγκαλιάσει τον εαυτό της από τους ώμους με τα χέρια χιαστί σαν αρχαία τραγωδός• και μια νεαρή πουτάνα σε ένα καταγώγιο των Τρικάλων, πιο αυτεξούσια απ' όλους τους αρσενικούς εκεί μέσα.) Η μεγάλη ταραχή είναι οι χωρικοί. Σε πλατείες χωριών, με την ευκαιρία του τοπικού πανηγυριού ή άλλης γιορτής, κάτι καραμπουζουκλήδες ετεροδημότες χορεύουνε ζεϊμπέκικο στο χώμα• προφανώς για να δείξουνε στους συγχωριανούς τους πόσο μάγκες γίνανε στην πόλη. Οι άνθρωποι της υπαίθρου δεν έχουν μπει στο νόημα κι ούτε μπορούν να εννοήσουν. Τα δικά τους ζόρια είναι κυκλικά• έρχονται, περνάνε και ξαναέρχονται σαν τις εποχές του χρόνου. Δεν είναι όλη η ζωή ρημάδι. Γι' αυτό χορεύουν εξώστρεφα, κάνουν φούρλες, σηκώνουν το γόνατο ή όλο το πόδι, κοιτάνε τους γύρω αν τους προσέχουν, χαμογελάνε χορεύοντας. Μιλάνε με τον Θεό των βροχών και του ήλιου, όχι τον σκοτεινό Θεό του χαμόσπιτου και των καταγωγίων.

Δεν γίνεται καν λόγος για το τσίρκο που χορεύει επιδεικτικά, σηκώνει τραπέζια με τα δόντια και ισορροπεί ποτήρια στο κεφάλι του. Ή τη φρικώδη καρικατούρα ζεϊμπέκικου που παρουσιάζουν οι χορευτές στις παλιές ελληνικές ταινίες και προσφάτως στα τηλεοπτικά σόου.

Το ζεϊμπέκικο είναι κλειστός χορός, με οδύνη και εσωτερικότητα. Δεν απευθύνεται στους άλλους. Ο χορευτής δεν επικοινωνεί με το περιβάλλον. Περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του, τον οποίο τοποθετεί στο κέντρο του κόσμου. Για πάρτη του καίγεται, για πάρτη του πονάει και δεν επιζητεί οίκτο από τους γύρω. Τα ψαλίδια, τα τινάγματα, οι ισορροπίες στο ένα πόδι είναι για τα πανηγύρια. Το πολύ να χτυπήσει το δάπεδο με το χέρι «ν' ανοίξει η γη να μπει».

Και, όσο χορεύει, τόσο μαυρίζει.

Πότε μ' ανοιχτά τα μπράτσα μεταρσιώνεται σε αϊτό που επιπίπτει κατά παντός υπεύθυνου για τα πάθη του και πότε σκύβει τσακισμένος σε ικεσία προς τη μοίρα και το θείο.

Τα παλαμάκια που χτυπάνε οι φίλοι ή οι γκόμενες καλύτερα να λείπουν. Ο πόνος του άλλου δεν αποθεώνεται. Το πιο σωστό είναι να περιμένουν τον χορευτή να τελειώσει και να τον κεράσουν. Να πιούνε στην υγειά του• δηλαδή να του γιάνει ο καημός που τον έκανε να χορέψει. Ειπώθηκε πως το ζεϊμπέκικο σβήνει.

Ο αρχαϊκός χορός της Θράκης που τον μετέφεραν οι ζεϊμπέκηδες στη Μικρά Ασία και τον επανέφεραν στην Ελλάδα οι πρόσφυγες του 1922 έχει ολοκληρώσει τον ιστορικό του κύκλο• δεν έχει θέση σε μια νέα κοινωνία με άλλα αιτήματα και άλλες προτεραιότητες.
Μπορεί και να γίνει έτσι.

Αν χαθούν η αδικία, ο έρωτας και ο πόνος• αν βρεθεί ένας άλλος τρόπος που οι άντρες θα μπορούν να εκφράζουν τα αισθήματά τους με τόση ομορφιά και ευγένεια, μπορεί να χαθεί και το ζεϊμπέκικο. Όμως βλέπεις μερικές φορές κάτι παλικάρια να γεμίζουν την πίστα με ήθος και λεβεντιά που σε κάνουν να ελπίζεις όχι απλώς για τον συγκεκριμένο χορό, αλλά για τον κόσμο ολόκληρο.

* Ο μάγκας είναι άντρας σεμνός, καλοντυμένος και μοναχικός. Δεν είναι επιδεικτικό κουτσαβάκι και αλανιάρης. Όπως αναφέρεται και στο Μείζον Ελληνικό Λεξικό, «μάγκας: έξυπνος και με συμπεριφορά που ταιριάζει σε άντρα».



Πηγή: το άρθρο είναι του Διονύση Χαριτοπουλου
από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ , 14-09-2002

[pandora]

Έλα πάρε με

Όταν πέφτει το βραδάκι
Θε να πάω στον ταρσανά
Τρία ρούπια φουστανάκι
δυο ματάκια γαλανά
κι όλα γύρω σκοτεινά
 
Έλα πάρε με, πάρε με
Έλα πάρε με
Έλα πάρε με, πάρε με
 
Το κορμάκι μου θα τρέμει
σαν πουλάκι στο χιονιά
Και οι τέσσερις ανέμοι
θα προσέχουν στη γωνιά
μην ξυπνήσει η γειτονιά
 
Έλα πάρε με...
 
Αχ, βρε κάφτη, βρε τσαχπίνη
δε στο κρύβω, θα στο πω
Η λαχτάρα σου με πίνει
για τα σένα θα κοπώ
Μάθε με να σ' αγαπώ
 
Έλα πάρε με...