Ελληνική Ροκ σκηνή

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[ονόματα των αρχείων]

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads

με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[meltemi]

Κι όσο καλό κι αν σου φαίνεται πως είναι,
τόσο εύκολα μπορεί να σκοτώσει.
Αυτό το κάτι, άλλοι το λένε ομορφιά
κι άλλοι το λένε θάνατο.

[adaman]

 Γυμνά καλώδια - Θέλω

Θέλω έναν ήχο πάνω απ' την ψυχή μου
θέλω έναν ήχο να ζεσταίνει το κορμί μου
θέλω έναν ήχο μια σπάνια μελωδία
να προκαλεί χαρά και όχι αηδία.
Θέλω έναν ήχο να αγγίξει την μορφή σου
να σου θυμίσει την πιο ακριβή γιορτή σου
να σου μαγέψει τα μάτια σου τα πλάνα
μην μου χτυπάτε την πουτάνα την καμπάνα.
Θέλω οι φίλοι μου να κλαίνε απ' την χαρά τους
που δεν τους πήρα τα πολύτιμα όνειρά τους
ας είναι όλοι την τελευταία γιορτή μου
μα όχι αυτή που έχει γεννήσει το κορμί μου.
Θέλω να ακούγεται από παντού κιθάρα
και τα ντραμς να προκαλούν αντάρα
και να ρίχνουν χώμα στο κορμί μου
με γάντια ολόλευκα φωνάζοντας "τιμή μου"
Από ψηλά είσαι όμορφη, όμορφη όσο ποτέ
γύρνα με πάλι κοντά της, γύρνα με πάλι Θεέ
γύρνα με πάλι σ' εκείνη, γύρνα με πάλι κοντά
έφυγα μα δεν πρόλαβα, μια τελευταία αγκαλιά.
Θέλω η νύχτα να λέει το όνομά μου
να είναι πιο μαύρη από την άψυχη καρδιά μου
θέλω οι δείκτες ποτέ να μην γυρνάνε
ότι κι αν έφυγε ποτέ ξανά δεν θα ΄ναι
Θέλω ότι έλεγα ποτέ σας να μην πείτε
κατάρες και ευχές στην μνήμη μου να πιείτε
θέλω να κλείσετε την πλάκα μου στον τάφο
με μάτια ορθάνοιχτα που εγώ ποτέ δεν θα 'χω.
Από ψηλά είσαι όμορφη, όμορφη όσο ποτέ
γύρνα με πάλι κοντά της, γύρνα με πάλι Θεέ
γύρνα με πάλι σ' εκείνη, γύρνα με πάλι κοντά
έφυγα μα δεν πρόλαβα, μια τελευταία αγκαλιά

[trapped]

Τετραγωνισμένα φύλλα - Γιώργος Τσίγκος

Τετραγωνισμένα φύλλα
φύλλα πουλημένης έκφρασης
φιγουράρουν αποβλακωτικά
πίσω από πάγκους
με χυμένα σκουπίδια
Έγινε το rock στίβες αποτσίγαρων
από πελάτες pub
που τραβολογιούνται
από τα ίδια και τα ίδια
από χιλιοτυπωμένες φάτσες
λόγια και παραγγελιές
για κανάλια φυγής
Ταβέρνα , καφετέρια , pub,
στρατόπεδο , σπίτι
Κόλλησαν όλα στο μυαλό μου
σαν χυμένοι καφέδες
ξεραμένοι στα ίδια και τα ίδια
λουστραρισμένα τραπεζάκια
Έμποροι μεταπουλούν
την ευχαρίστηση
με δόσεις άφιλτρων χειμάρων κοροϊδίας
σ' αντάλλαγμα χρυσάφι
και πιοτό για παραλλαγή
Ο χοντρός με την κοιλιά
με λιγουρεύεται
ασθμαίνοντας μια ανάγκη μου
κολλημένο κατοσταρικο
στη γυαλιστερή καράφλα του.
Ένα τσιγαράκι ρε φίλε.
Ένα τσιγαράκι ακόμη.
Να το κόψω.
Να κόψω τον πονοκέφαλο
που τσεκουρώνει ύπουλα
το κανάλι των σπερμάτων.
Φαντάρια με μπλουζάκια
παρελθοντολογικών νοήσεων
μηρυκάζουν χαμένες ανάσες
μέσα σε στενά μπλού-τζιν
που ξεβάφουν
αίμα και θειάφι.

Ξεράσματα ποτάσας
ζητούν κατοικία
ζάχαρες λύτρωσης
μιλώντας για κόσμους
γαλήνιους , μπατσοφορεμένους
με περιπολικά
σε περιπολίες στα στέκια
που αλήτες αλλάζουν
την πορεία στο αίμα τους.

Να θυμηθείς ρε να παραβγούμε
στο τρέξιμο
σε μια έρημη αμμουδιά
να μην μας βλέπει κανένας
με πεθαμένα κοχύλια,
να ξεφυσίσουμε
νικοτίνη και σιχαμάρα
στα σπλάχνα τους
να ουρλιάξουμε
ματώνοντας το λαιμό μας
για όλα τα χαμένα βράδια μας

Νεκροκεφαλές σε μηχανάκια
ψάχνουν σάρκα
απ` τη σάρκα μας.
Ξεράθηκαν τα χείλη μας
μιλώντας για τα ίδια
και τα ίδια
και σύ κοριτσάκι
να μην έχεις καταλάβει τίποτα
τίποτα να μην έχεις καταλάβει
παρά να φεύγεις μακριά
ξεπουλώντας , αυνανίζοντας
όλα τα βράδια που σου χάρισα
με το κορμί μου , με τα χέιλη μου
σ` όλες τις κοινωνικές,μασημένες σεμνότητες
των ιριδικών καταπιέσεων.
Να σε σεριανίσω σ`όλους τους τάφους
που λυτρώθηκαν
φτωχοί αυτόχειρες
στρατιώτες εικοσάχρονοι
με μελανιασμένες κατανοήσεις

[Nick_nAME]

Παύλος Παυλίδης
"Θεριστές"

Μπήκε ένας ήλιος μες στο σπίτι και με ξύπνησε
μετά με οδήγησε σε κάτι έρημες ακτές,
έκαψε όλα μου τα ρούχα και με τύφλώσε,
άπλωσε γύρω μου κάτι παράξενες σκιές.

Μετά μου κόλλησε στα μάτια τηλεσκόπια
και είδα ηλιοτρόπια σε κάμπους μακρινούς
να στρέφονται στο φως σαν περισκόπια
για αυτούς που θάφτηκαν από ασήκωτους καιρούς.

Για όλους αυτούς που ονειρεύτηκαν να ζήσουν
ένα ταξίδι μακρινό μα δεν προλάβανε αυτούς,
αυτούς που δεν προλάβαν να γυρίσουν
απ'το ταξίδι που οι άλλοι ονειρεύτηκαν απλώς...

Ήρθε ένας άνεμος το απόγευμα και φύσηξε,
κάπου μακριά μουγκρίζαν κάτι μηχανές
κι όπως κυλούσε το τραγούδι τους με κοίμιζε,
κάτι μου θύμιζε,κάτι εικόνες απ'το χτες.

Κάτι ανθρώπους που με κρύψαν όταν έβρεχε,
αίμα και δάκρυα πάνω στις σκεπές,
κάτι κορίτσια που με κύλισαν στα σύννεφα
όταν πατάγανε στη Γη με τα δρεπάνια οι θεριστές.

Όσοι κρυφτήκαν στα τριαντάφυλλα γλιτώσαν,
άλλοι πληρώσαν για κάθε αύριο με ένα χτες
μα οι θεριστές ποτέ κανένα δεν προδώσαν,
ξηλώσαν τα αγκάθια απ'όλες τις καρδιές...

Ήρθε ένα σύννεφο το βράδυ και με τύλιξε,
πριν να προλάβω να σκεφτώ γέμισε η νύχτα αστραπές
κι ώσπου να βρω κάτι να πω η νύχτα μίλησε,
η νύχτα είπε πως απόψε είναι νύχτα για ευχές...

Τα πλάσματα τριγύρω ησυχάσαν,
μόνο το δέντρο της σιωπής,το δέντρο της σιωπής
άπλωσε λίγο τα κλαδιά του και με φτάσαν,
είχαν τα λόγια που θα πω μέσα στα φύλλα του φολιές:

Θέλω έναν ήλιο το πρωί πάνω απ'τη θάλασσα,
έναν άνεμο το απόγευμα να διώχνει τις σκιές,
ένα σύννεφο το βράδυ,ένα σύννεφο
που οι κεραυνοί του να φωτίζουνε στα βράχια τις μορφές
όλων αυτών που ονειρεύτηκαν να ζήσουν
ένα ταξίδι μακρινό μα δεν προλάβανε αυτούς,
αυτούς που δεν προλάβαν να γυρίσουν
απ'το ταξίδι που οι άλλοι ονειρεύτηκαν απλώς...

Αυτά είχα να τους πω όμως δε μίλησα,
μ'άρεσε όπως την κοιτάζανε οι λύκοι από μακριά,
αγκάλιασα τη νύχτα και τη φίλησα,
ήτανε ωραία τα φιλιά...
ήτανε ωραία τα φιλιά...
ήτανε...

[MARIOS]

Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Εγώ είμ' εγώ



Δεν είμαι ο τύπος ο γνωστός
επιφανής και κοσμικός
ούτε σε κόμμα αρχηγός
να βγαίνω στις ειδήσεις.

Δεν είμαι ο τύπος ο γνωστός
ούτε της δόξας κυνηγός
σε σήριαλ ηθοποιός
να με χειροκροτήσεις.

Εγώ ειμ' εδώ και τα 'χω βρει
με τη δική μου φάτσα
κι' ας είμαι αδέσποτο σκυλί
και μπερδεμένη ράτσα.

Κράτα εσύ το όνομα
κρατάω εγώ τη χάρη
κράτα εσύ όλη τη γη
κρατάω το φεγγάρι.

Δεν είμαι μόδα εποχής
με ένδυμα περιωπής
για δυο φεγγάρια εραστής
να με ακολουθήσεις.

Δεν είμαι ο τύπος ο σωστός
ο έρωτας σου ο χθεσινός
και ευεργέτης εθνικός
άγαλμα να μου στήσεις.

Αυτό το τραγούδι μου αρέσει πάρα πολύ!!!!

[MARIOS]

Βασίλης Παπακωνσταντίνου -Χρειάζομαι Αγάπη


Σου απλώνω το χέρι, το δικό σου δεν δίνεις.
Σου απλώνω χαμόγελα, μισά μου τ' αφήνεις.
Όλα φταίνε για σένα για το μαύρο σου χάλι
μα το χάλι το δικό μου δεν το παίρνεις χαμπάρι.

Θλιβερές συγκινήσεις συναντάω στο πηγάδι
που βουτάω συνέχεια και ένα χέρι με βγάζει.
Με ανόητες σκέψεις που με κάνουν χαμίνι
να καώ δίχως άλλο στης ζωής το καμίνι.

Μα χρειάζομαι αγάπη, χρειάζομαι εσένα
δε σε βρίσκω ακόμα γιατί δε βρίσκω εμένα.

Σε στρατόπεδα "ελεύθερα" στην ουρά περιμένω,
ν' αποκτήσω συνήθειες που καθόλου δεν θέλω.
Μα τις παίρνω ευχαρίστως αφού φοβάμαι να χάσω
κι έτσι ανήκω σ' αυτούς που την καλή θα την πιάσουν.

Μια Πόρσε γυρίζει το κορμί μου με χίλια
κι ένα σπίτι χλιδάτο μου ζεσταίνει τα χείλια.
Μηχανάκια μικρά σταματούν τα γιατί μου,
αγοράζω τα πάντα για να αλλάξει η ζωή μου.

Μα χρειάζομαι αγάπη, χρειάζομαι εσένα
δε σε βρίσκω ακόμα γιατί δε βρίσκω εμένα.

[trapped]

Αερικό -Παύλος Παυλίδης

Σβήνω απ'την άμμο όλα τα χνάρια
απόψε που σε κυνηγάνε,
ξέρεις δε φταίνε τα λιοντάρια,
αν μείνουν νηστικά πεινάνε...
Υποταγμένα σε κριτές,
υποκριτές και τους μοιραίους
κήρυκες που από ουρανούς
κι από άμβωνες ωραίους...
λένε πως σ'έφερε ως εδώ
μαύρο καράβι,μέγα πάθος
όμως το ξέρουν κατά βάθος...

Αερικό είσαι,αερικό...
Αερικό είσαι,αερικό...

Όσοι δε θέλουν να θυμούνται
πότε και που αντισταθήκαν,
ποια τείχη γκρέμισες και βγήκαν,
ποιες φυλακές να μη φοβούνται...
τώρα σε θέλουνε σκυφτό,
τώρα σε θέλουν νικημένο,
ανήμπορο κι υποταγμένο
για να ξεχνάνε αυτό που ήταν...
Θα 'ρθει μια μέρα ένα παιδί,
τη μέρα που θα επιστρέψεις,
θα 'ρθει αυτό,μην το γυρέψεις
και θα σου πει...

Αερικό είσαι,αερικό...
Αερικό είσαι,αερικό...

[Turambar]

[Nick_nAME]

   Παύλος Παυλίδης - Στο βράχο


Στέκομαι στην άκρη του γκρεμού
και κοιτάω όλους αυτούς που τους έσπρωξε ένα χέρι
κι αναγκάστηκαν να βγάλουνε φτερά
τώρα τους φωτίζει αυτό το υπέροχο αστέρι
τους κοιτάω να πλανιούνται μακρυά
πέρα από τα πέρατα πέρα από τα πέρα μέρη
κάποιος πλησιάζει σα να θέλει να μου πει
κάποιος απ'αυτούς θα ξέρει
κάποιος πλησιάζει σα να θέλει να μου πει


άσε τη ζωή να λιώνει μέσα στα χέρια της σαν χιόνι

Στέκομαι στην πόρτα σου μπροστά
και διαβάζω ένα μήνυμα γραμμένο με μαχαίρι
ότι έπρεπε να φύγουνε ξανά
ότι τώρα διασχίζουν το μεγάλο μεσημέρι
και την πιο παραμυθένια αμμουδιά
πέρα από τα πέρατα πέρα από τα πέρα μέρη
κάποιος πλησιάζει σα να θέλει να μου πει
κάποιος απ'αυτούς θα ξέρει
κάποιος πλησιάζει σα να θέλει να μου πει

Μη με ρωτάς αν η αγάπη ανασταίνει
μου είπε κάποιος κάποτε το είδε να συμβαίνει
θυμήσου, τότε που σ'άφησαν μονάχο
τον σκορπιό που βρήκες όταν σήκωσες το βράχο
το βράχο, που επάνω του το κάστρο φτάνει στους ουρανούς
για ναύτες σαν κι αυτούς λιμάνι
κάνει να ακούγεται κι αυτό το βράδυ
ο ήχος απ'τα κέρματα που ρίχνει στο πηγάδι,η μόίρα
θυμάμαι τ'αρωμά της
τους σκύλους που ησυχάζανε κάτω απ'τα βλέματά της
πήγαινε δε θα το μετανιώσεις
πες της πως ήρθες εσύ και θα το νιώσεις
θα νιώσεις στο πλάι σου την πνοή της
μια νύχτα με πανσέληνο στο ιπτάμενο χαλί της

[Nick_nAME]

Ντίνος Σαδίκης - Δεν ήταν απαισιόδοξο τραγουδάκι

Δεν ήταν απαισιόδοξο τραγουδάκι
ίσως να σου το'χω πει
κι άλλη μια φορά
μ'άμα με πρόσεχες
κι εσύ λιγάκι
ίσως θα σου το ψιθύριζα
πιο μπροστά.

Δεν ήταν απαισιόδοξο τραγουδάκι
στα λερωμένα σεντόνια
η μπουκάλα κι εσύ
κι αν νιώθω τώρα
κουρντιστό παιχνιδάκι
να μην ξεχνάς τα παζάρια
που'χουν προηγηθεί.

Δεν ήταν απαισιόδοξο τραγουδάκι
νυχτερινή καντάδα
σ΄'εναν με περίσσια ζωή
στα μάτια σου λοιπόν αυτά
μικρό γυφτάκι
είδα ότι ήμουν μια μεγάλη
συνεχής αναβολή.

Δεν ήταν απαισιόδοξο τραγουδάκι
το πώς κατάντησε
τώρα ούτε είχα φανταστεί
τάχα να είναι η δικιά μου ανάγκη
ζαλάδα πρόστυχη
να τρέχω μέσα στη βροχή.

Μ'ένα χορό που δεν αντέχεις
να με βλέπεις φεύγω
σ΄'ενα σταθμό που χρόνια
τη ζωή μου περιμένω...

[trapped]

   Παύλος Παυλίδης - Στο βράχο


Στέκομαι στην άκρη του γκρεμού
και κοιτάω όλους αυτούς που τους έσπρωξε ένα χέρι
κι αναγκάστηκαν να βγάλουνε φτερά
τώρα τους φωτίζει αυτό το υπέροχο αστέρι
τους κοιτάω να πλανιούνται μακρυά
πέρα από τα πέρατα πέρα από τα πέρα μέρη
κάποιος πλησιάζει σα να θέλει να μου πει
κάποιος απ'αυτούς θα ξέρει
κάποιος πλησιάζει σα να θέλει να μου πει


άσε τη ζωή να λιώνει μέσα στα χέρια της σαν χιόνι

Στέκομαι στην πόρτα σου μπροστά
και διαβάζω ένα μήνυμα γραμμένο με μαχαίρι
ότι έπρεπε να φύγουνε ξανά
ότι τώρα διασχίζουν το μεγάλο μεσημέρι
και την πιο παραμυθένια αμμουδιά
πέρα από τα πέρατα πέρα από τα πέρα μέρη
κάποιος πλησιάζει σα να θέλει να μου πει
κάποιος απ'αυτούς θα ξέρει
κάποιος πλησιάζει σα να θέλει να μου πει

Μη με ρωτάς αν η αγάπη ανασταίνει
μου είπε κάποιος κάποτε το είδε να συμβαίνει
θυμήσου, τότε που σ'άφησαν μονάχο
τον σκορπιό που βρήκες όταν σήκωσες το βράχο
το βράχο, που επάνω του το κάστρο φτάνει στους ουρανούς
για ναύτες σαν κι αυτούς λιμάνι
κάνει να ακούγεται κι αυτό το βράδυ
ο ήχος απ'τα κέρματα που ρίχνει στο πηγάδι,η μόίρα
θυμάμαι τ'αρωμά της
τους σκύλους που ησυχάζανε κάτω απ'τα βλέματά της
πήγαινε δε θα το μετανιώσεις
πες της πως ήρθες εσύ και θα το νιώσεις
θα νιώσεις στο πλάι σου την πνοή της
μια νύχτα με πανσέληνο στο ιπτάμενο χαλί της

Ντίνος Σαδίκης - Δεν ήταν απαισιόδοξο τραγουδάκι

Δεν ήταν απαισιόδοξο τραγουδάκι
ίσως να σου το'χω πει
κι άλλη μια φορά
μ'άμα με πρόσεχες
κι εσύ λιγάκι
ίσως θα σου το ψιθύριζα
πιο μπροστά.

Δεν ήταν απαισιόδοξο τραγουδάκι
στα λερωμένα σεντόνια
η μπουκάλα κι εσύ
κι αν νιώθω τώρα
κουρντιστό παιχνιδάκι
να μην ξεχνάς τα παζάρια
που'χουν προηγηθεί.

Δεν ήταν απαισιόδοξο τραγουδάκι
νυχτερινή καντάδα
σ΄'εναν με περίσσια ζωή
στα μάτια σου λοιπόν αυτά
μικρό γυφτάκι
είδα ότι ήμουν μια μεγάλη
συνεχής αναβολή.

Δεν ήταν απαισιόδοξο τραγουδάκι
το πώς κατάντησε
τώρα ούτε είχα φανταστεί
τάχα να είναι η δικιά μου ανάγκη
ζαλάδα πρόστυχη
να τρέχω μέσα στη βροχή.

Μ'ένα χορό που δεν αντέχεις
να με βλέπεις φεύγω
σ΄'ενα σταθμό που χρόνια
τη ζωή μου περιμένω...

    

[trapped]

Νάυλον ντέφια ψόφια κέφια- Σπυριδούλα


Τετρακόσιες δραχμές ζητάς
Να μου παίξεις παλιά τραγουδάκια
Μου θρονιάστηκες σαν κερατάς
Σε αρτίστικα μπαρ στα Κολωνάκια

Μελέτησες τον μπαγλαμά
φοράς και γιλεκάκι
Και σταυροπόδι στάζεις τις πενιές
Προπάντων η παράδοση
στραβά το καβουράκι
Και μόρτικα τη βγαίνεις στις μικρές τις μάγκισσες

Σε μεθάει το παράπονο
Και με πρήζεις με νάιλον ντέφια
Με σκεπάζεις με σάβανο
Και τη νύχτα μου σπας
με ψόφια κέφια

Αγόρασες και τον λουλά
απ' το Μοναστηράκι
Ο Μάρκος θα σου τράβαγε τ' αυτί
Και τώρα που μας έγινες
μοντέρνο κουτσαβάκι
Δε ρίχνεις και σε μας τη συνταγή τη πονηρή

Κάποιο βράδυ μες στη σχολή
Είπες είμαι γιάνκης ατζέντης
Τα 'κανες κάτω απ' τη προτομή
Και ακόμα περνιέσαι λεβέντης

 

[trapped]

Ένα ταξίδι -Στρογγυλό Κίτρινο

Όταν βλέπω τις πληγές μου
μπροστά στο ηλιοβασίλεμα να πέφτουν
γέρνω σε σένα που 'σαι πλάι μου και σε ρωτώ

Εμείς οι δύο θα παρθούμε μαζί
για τις τροχιές των πόθων

Πάμε για ένα άγνωστο ταξίδι
θαυμάστε ταξιδιώτες χωρίς θέσεις

Δεν θα τελειώσει ποτέ αυτό το άγνωστο ταξίδι
και οι αλήθειες που κρύβονται δειλές
θα τις ξεδιπλώνουμε μονάχοι

Γύρω μας τώρα όλα φαίνονται σαν ξένα
κι αυτή η πόλη μας στριμώχνει από παντού

σαν να μας καταπιεί
σαν να μας φτύσει

Πάμε για ένα άγνωστο ταξίδι
θαυμάστε ταξιδιώτες χωρίς θέσεις

Δεν θα τελειώσει ποτέ αυτό το άγνωστο ταξίδι
και οι αλήθειες που κρύβονται δειλές
θα τις ξεδιπλώνουμε μονάχοι

[trapped]

Βάλτε να πιούμε- Διάφανα Κρίνα

Τα όνειρα που βυζάξαμε με της καρδιάς μας το αίμα
Πεταξαν και χαθήκανε μες της ζωής το ρέμα
Μα τάχα εμείς παντοτινά τ' άφταστα θα ζητούμε;

Βάλτε να πιούμε

Τα περασμένα σβήσανε, το τώρα δε θα μείνει
Τροφή των χοίρων έγιναν και οι πιο λευκοί μας κρίνοι
Μα τάχα πρέπει τους νεκρούς αιώνια να θρηνούμε;

Βάλτε να πιούμε

Αδέλφια κάτω η βάρκα μας στο μόλο μας προσμένει
Ελάτε οι ταξιδιάρηδες να πιούμε συναγμένοι
Στο περιγιάλι το φαιδρό ας γλεντοτραγουδούμε

Βάλτε να πιούμε

Τάχατε κι όποιος δε μεθά κι όποιος δεν τραγουδήσει
κι όποιος στ' αγκάθια περπατά μια μέρα δεν θ' αφήσει
τ' αγαπημένο μας νησί που έτσι γερά πατούμε

Βάλτε να πιούμε

Πες μας που πάει ο άνθρωπος τον κόσμο σαν αφήνει
πες μας που πάει ο άνεμος, που πάει η φωτιά σαν σβήνει
σκιές ονείρων είμαστε, σύννεφα που περνούμε

Βάλτε να πιούμε

Στο ξέχειλο ποτήρι μας είναι όλα εκεί γραμμένα
Καπνοί 'ναι τα μελλούμενα κι αφρός τα περασμένα
καπνός κι αφρός το γέλιο μας κι εμείς που τραγουδούμε

Βάλτε να πιούμε

ʼκουσε δε βιαζόμαστε να φύγουμε βαρκαρη
μα σαν είναι ώρα γνέψε μας, δε σου ζητούμε χάρη
μα όσο να φύγεις πρόσμενε κι αν θέλεις σε κερνούμε

Βάλτε να πιούμε
 

[trapped]

Το πιο μεγάλο ψέμα-Τσακνής Διονύσης
   

 
Τα ψέματα που είπα στη ζωή μου
ζητήσαν ένα βράδυ ανακωχή
Καθίσανε απέναντι να βρουν εδώ μαζί μου
το πιο μεγάλο ψέμα που 'χω πει
 
Τους φόβους μου τους ξόρκιζα στα φώτα
τους έκρυβα στου κόσμου τη βουή
Ήθελαν να 'μαι μόνος μου, να φεύγω σαν και πρώτα
ένα αθώο ψέμα, είναι αυτό το ψέμα που 'χω πει
 
Τα λάθη μου τα δίκαζα τις νύχτες
φυλάκιζα τα λόγια στη σιωπή
Σ' εμάς της είπα κάποτε ταιριάζουν μόνο οι αλήθειες
το πιο μεγάλο ψέμα, είναι αυτό το ψέμα που 'χω πει
 
Αγάπες εμπιστεύτηκα στο χρόνο
και φίλους που τους άδειασε η ζωή
Τα όνειρα δεν χάνονται, λίγο αλλάζουν μόνο
είναι και αυτό το ψέμα ένα μεγάλο ψέμα που 'χω πει
 
Τα λάθη μου...