Στην επόμενη ΓΣ 06/09/11 θα κατέβει παλι ανεξάρτητο πλαίσιο

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Αντιστοίχηση Μαθημάτων ΝΠΣ με ΠΠΣ]

Επίσημη ενημέρωση για Αντιστοίχηση Μαθημάτων ΝΠΣ με ΠΠΣ και η συζήτηση στο forum.

[Eragon]

1.Αν όντως διαβάζουν τι πρόβλημα έχουν με το ν+2?

Ο περιορισμός του Ν+οτιδήποτε σημαίνει εντατικοποίηση, καθώς και αποτροπή από ενασχόληση με άλλες, εκτός σπουδών, δραστηριότητες. Στόχος δεν είναι τόσο να διαγράψει τους νυν "αιώνιους", αλλά να τρομοκρατήσει τους εν δυνάμει: Μην ασχολείστε με οτιδήποτε άλλο εκτός από τις σπουδές σας, γιατί αν γίνει η στραβή θα διαγραφείτε, θα καταστραφούν τα πάντα όλα κλπ κλπ.
Και προφανώς ο στόχος τους είναι η πολιτική δραστηριοποίηση της νεολαίας, που επίσης προφανώς ευνοείται στα χρόνια των σπουδών, λόγω αυτής της ελευθερίας.
Έχουμε χιλιοαναλύσει ότι ο αιώνιος φοιτητής δεν κοστίζει στο κράτος απολύτως τίποτα. Εφόσον τα βρίσκει με την οικογένειά του, τι τη νοιάζει την υπουργό?
Δε σημαίνει εντατικοποίηση...σημαίνει όριο!Αν θέλει κάποιος να συμμετέχει στα κοινά είναι δικαίωμά του και προφανώς ακόμη κι αν δεν κοστίζει τίποτα ο αιώνιος φοιτητής δεν είναι λογική να βολοδέρνει στο πανεπιστήμιο "σαν την άδικη κατάρα".Θα ήθελες στη δουλεια σου έναν εργαζόμενο που μπλεκεται στα ποδια σου κι ας μην τον πληρωνεις?Θα το άντεχες για 1 μηνα,1 χρόνο,για πόσο?Για πάντα?Πιο συγκεκριμένα,2 χρόνια σημαίνει 6 παραπάνω εξεταστικές περίοδοι...3 μαθηματα(να περνάς και τίποτα)*6=18 δλδ περίπου το 1/3 της σχολής.Δεν είναι λίγο...Δεν είναι κακό να συνδικαλίζεται καποιος στο πανεπιστημιο-το αντιθετο μάλιστα-αλλα ειναι κακο να κάνει μόνο αυτό.Μη νομίζεις ότι πολλοι γονεις καταλαβαίνουν τι γινεται...π.χ.Φίλη της αδελφής μου με πατέρα,μάνα ανέργους και αδελφό ημιαπασχολούμενο τα πίνει στον τόπο σπουδών της και δεν περνάει κανένα μάθημα και οι γονείς πληρώνουν σα μαλάκες γτ νομίζουν ότι σπουδάζει δν ξέρω κι εγώ τι.Ένας ρόλος του ν+2 είναι και η "προστασία" του γονιού...

2.Δεν είπα ότι υπάρχει κάτι που δεν αλλάζει ποτέ...Είπα ότι υπάρχουν πράγματα που αλλάζουν αλλά υπάρχει περιορισμός στο προς τα που αλλάζουν...

Όχι, δεν υπάρχει. Αλλάζουν προς τα εκεί που θέλει ή δεν θέλει ο λαός
Όταν ο λαός θελήσει να αλλάξουν τα πράγματα προς το συμφέρον του, έχει καλώς.
Όταν ο λαός αδιαφορήσει, τότε θα αλλάξουν προς το χειρότερο.
Τα πάντα είναι ζήτημα συσχετισμών δύναμης και επιπέδου συνείδησης.
Δεν πρότεινα αδιαφορία,πρότεινα αλλαγή μέσα από την κατάρτισή σου ως εργαζόμενου,τις πνευματικές σου δυνάμεις,τη συνέπεια σου...Δες τον ταξιτζή...Δεν έκανε καλά τη δουλεια του και όταν απήργησε πέσαν να τον φάνε.Αν είσαι ηλεκτρολογος και βοηθας στο βαθμο που μπορεις και δεν κλεβεις τον πελάτη και δουλεύεις σωστά,θα σε υπερασπιστούν οι συνανθρωποι σου στον αγώνα.Ως φοιτητές αντιδρούμε πάλι μεμονωμενα και όλοι είναι εναντιον μας.Γιατί ακόμη κι αυτοί που τωρα κατηγορουν τους αντικαταληψιες ως παρτακηδες δεν βοηθησαν τις άλλες κοιν. ομάδες όταν επρεπε

3.Η πλειονότητα των αλλαγών που έγιναν στον 20ο αιώνα είναι αποτέλεσμα του καπιταλιστικού και ακρως οικονομικοκεντρικου συστήματος που οικτίρουμε σήμερα...Αν το ότι οι γονείς μας(οι δικοί μου τουλάχιστον) γεννήθηκαν σε καλύβα και τώρα μένουν σε δυόροφο(απ'όσο ξέρω χωρίς να παρανομήσουν) δεν είναι αποτέλεσμα αυτού του συστήματος,τότε τι είναι?

Για την ακρίβεια: Είναι αποτέλεσμα των συλλογικών λαϊκών αγώνων, που ανάγκασαν τους καπιταλιστές να κάνουν κάποιες παραχωρήσεις.
Παραχωρήσεις που σήμερα παίρνουν πίσω.

Πάντως, για να το δούμε πιο αφαιρετικά, δεν διαφωνεί κανένας μαζί σου: Ναι ο καπιταλισμός είναι που έδωσε τις δυνατότητες. Μόνο που πλέον έχει φτάσει στα ιστορικά του όρια, γι' αυτό και αρχίσει να τα παίρνει πίσω ένα προς ένα. Και γι' αυτό πρέπει να ανατραπεί το συντομότερο δυνατόν, και τη θέση του να πάρει το επόμενο σύστημα (κομμουνισμός) που θα δώσει νέες δυνατότητες (για να έρθει και η δική του σειρά να φτάσει στα ιστορικά του όρια και να ανατραπεί από κάτι καινούργιο)
Ο κομμουνισμος δοκιμαστηκε και απετυχε παταγωδως...Και στο εξωτερικο στο παρελθον...Και τώρα..Πώς να εμπιστευτώ την Παπαρήγα να μου φτιάξει το εκπαιδευτικό σύστημα όταν πάει το παιδί της σε ιδιωτικό?Πώς να εμπιστευτώ τον δημοτικό σύμβουλο της περιοχής μου,όταν οι άλλοι καθηγητές δουλεύουν κι ο ιδιος τα ξυνει κάνοντας σεπ?

4.Ο ρεαλισμός ΕΙΝΑΙ ο ίδιος ένα standpoint...Πρόσπαθεις(δε λέω ότι ξέρεις) να δεις τι μπορεί να αλλάξει γύρω σου και πράττεις ανάλογα.Κι αυτό δεν αναφέρεται στο νέο νόμο...Ο νόμος φυσικά και είναι από τα πράγματα που μπορούν να αλλάξουν...αλλά όχι με την κατάληψη...(ρώτα με πώς αν θες)

Θα απαντήσω με τσιτάτο:
Υπάρχει ο ρεαλισμός της υποταγής, και ο ρεαλισμός των αναγκών μας.

Κι ένα παράδειγμα που θα σου αρέσει: Πόσο ρεαλιστικό ήταν ένα τσούρμο αντάρτες να στραφούν εναντίον της πανίσχυρης και πάνοπλης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και να επιδιώξουν, ακούς εκεί!, ανεξάρτητο ελληνικό κράτος?!?
Ακούς εκεί, οι δούλοι να θελήσουν να γίνουν ελεύθεροι πολίτες? Μα.. αφού είναι δούλοι! Ας ζητήσουν κάτι πιο ρεαλιστικό, όπως π.χ. ενα κομμάτι ψωμί παραπάνω!

Οι προυποθέσεις για την επιτυχία της επαναστασης υπήρχαν κι ας μην το ηξεραν όλοι οι υπόδουλοι.Ο Υψηλάντης,ο Καποδίστριας το γνώριζαν.Η Οθωμανική αυτοκρατορία δυαλυοταν.Μη γελιέστε...Δεν είστε το Πολυτεχνείο...Δεν είστε οι ελεύθεροι πολιορκημένοι...Και δεν είστε όχι επειδή δε μπορείτε...αλλά επειδή δε χρειάζεται..ακόμη...
Ευχαριστώ που απότην απάντηση σου εξέλειπαν οι ύβρεις.. :)ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΣΚΑΤΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΘΕΣΕΙΣ.ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΠΛΕ

[Karaμazoβ]

το Ελληνικο κρατος ηταν το 1ο εθνικό κρατος μετα τη Γαλλικη Επανασταση στην Ευρώπη. Δεν ηταν και τόσο εύκολο, πιο πολυ με ονειρο ακουγόταν τότε.

[provataki]

3.Η πλειονότητα των αλλαγών που έγιναν στον 20ο αιώνα είναι αποτέλεσμα του καπιταλιστικού και ακρως οικονομικοκεντρικου συστήματος που οικτίρουμε σήμερα...Αν το ότι οι γονείς μας(οι δικοί μου τουλάχιστον) γεννήθηκαν σε καλύβα και τώρα μένουν σε δυόροφο(απ'όσο ξέρω χωρίς να παρανομήσουν) δεν είναι αποτέλεσμα αυτού του συστήματος,τότε τι είναι?

Για την ακρίβεια: Είναι αποτέλεσμα των συλλογικών λαϊκών αγώνων, που ανάγκασαν τους καπιταλιστές να κάνουν κάποιες παραχωρήσεις.
Παραχωρήσεις που σήμερα παίρνουν πίσω.

Πάντως, για να το δούμε πιο αφαιρετικά, δεν διαφωνεί κανένας μαζί σου: Ναι ο καπιταλισμός είναι που έδωσε τις δυνατότητες. Μόνο που πλέον έχει φτάσει στα ιστορικά του όρια, γι' αυτό και αρχίσει να τα παίρνει πίσω ένα προς ένα. Και γι' αυτό πρέπει να ανατραπεί το συντομότερο δυνατόν, και τη θέση του να πάρει το επόμενο σύστημα (κομμουνισμός) που θα δώσει νέες δυνατότητες (για να έρθει και η δική του σειρά να φτάσει στα ιστορικά του όρια και να ανατραπεί από κάτι καινούργιο)

σόρρυ αλλά αυτό για τα ιστορικά όρια πως το ξέρουμε Fourier;
Γιατί ένα πάρε δώσε δικαιωμάτων κτλ έχω την εντύπωση ότι υπήρχε ανέκαθεν.

κατα τ'αλλα συμφωνώ μαζί σου αλλά πονάει το αυτί μου(εντελώς κυριολεκτικά)

[fourier]

Επειδή στην ουσία βάζετε το ίδιο ζήτημα, θα σας απαντήσω μαζί:

Οι προυποθέσεις για την επιτυχία της επαναστασης υπήρχαν κι ας μην το ηξεραν όλοι οι υπόδουλοι.Ο Υψηλάντης,ο Καποδίστριας το γνώριζαν.Η Οθωμανική αυτοκρατορία δυαλυοταν.Μη γελιέστε...Δεν είστε το Πολυτεχνείο...Δεν είστε οι ελεύθεροι πολιορκημένοι...Και δεν είστε όχι επειδή δε μπορείτε...αλλά επειδή δε χρειάζεται..ακόμη...
Ευχαριστώ που απότην απάντηση σου εξέλειπαν οι ύβρεις.. :)ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΣΚΑΤΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΘΕΣΕΙΣ.ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΠΛΕ

σόρρυ αλλά αυτό για τα ιστορικά όρια πως το ξέρουμε Fourier;
Γιατί ένα πάρε δώσε δικαιωμάτων κτλ έχω την εντύπωση ότι υπήρχε ανέκαθεν.

κατα τ'αλλα συμφωνώ μαζί σου αλλά πονάει το αυτί μου(εντελώς κυριολεκτικά)

Υπάρχουν 2 παράγοντες που καθορίζουν την έκβαση της επαναστατικής διαδικασίας: Ο αντικειμενικός και ο υποκειμενικός.
Πρόχειρα και σύντομα, για να μην κουράσω: ο αντικειμενικός παράγοντας αναφέρεται στο επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, ενώ ο υποκειμενικός στις συνειδήσεις των μαζών.
Ο καπιταλισμός έχει περάσει για τα καλά στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο, το οποίο με απλά λόγια σημαίνει κυριαρχία των μονοπωλίων. Σε όλους τους τομείς της παραγωγής την απόλυτη ρύθμιση την έχουν τα μονοπώλια. Δεν υπάρχει χώρος για "νέα ξεκινήματα" γιατί οι πολυεθνικές είναι πανίσχυρες. Ακόμα και σε τεχνολογίες σχετικά καινούργιες (π.χ. υπολογιστές, διαδίκτυο) η υπερσυγκέντρωση των κεφαλαίων προχώρησε με τρομακτικά ταχείς ρυθμούς. (Μέσα σε 20 μόλις χρόνια στους υπολογιστές κυριάρχησαν ήδη μόλις μια δεκάρα εταιρίες, και κάθε μέρα διαβάζουμε για νέες εξαγορές, διαδικασίες που σε άλλους τομείς είδαμε να παίρνουν 2 ή και 3 αιώνες)

Το καπιταλιστικό σύστημα έχει φτάσει σε ένα σημείο που η βασική του αντίθεση οξύνεται όλο και περισσότερο.
Βασική αντίθεση: Κοινωνικοποίηση της παραγωγής, ατομική ιδιοποίηση της υπεραξίας.
Σε απλά ελληνικά: ενώ όλο και περισσότερο η παραγωγή κατανέμεται σε εργαζόμενους (το χιλιοφορεμένο παράδειγμα του αυτοκινήτου: σκεφτείτε πόσοι συμμετέχουν στην παραγωγή του, από τους σχεδιαστές, τους μηχανικούς ασφαλείας, τους μηχανικούς αεροδυναμικής, και φτάνοντας μέχρι τους χειριστές των μηχανημάτων συναρμολόγησης) τα κέρδη καταλήγουν στις τσέπες όλο και λιγότερων (κάθε τόσο αυτοκινητοβιομηχανίες φαλιρίζουν και τις εξαγοράζουν άλλες: το κεφάλαιο συγκεντρώνεται).
Όλο και περισσότεροι παράγουν, όλο και λιγότεροι εισπράττουν τα κέρδη.

Σε κάθε επανάληψη της κρίσης του καπιταλισμού, η υπερσυγκέντρωση του κεφαλαίου προχωράει όλο και περισσότερο, έτσι που σαν θετική ανάδραση βάζει τις βάσεις για την επόμενη κρίση κλπ. Το πρόβλημα είναι ότι κρίση σημαίνει καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, που συνεπάγεται ανεργία και εξαθλίωση των εργαζομένων μαζών.

Αυτά γενικά - μην περιμένετε να σας ξαναγράψω με δικά μου λόγια το Μανιφέστο, αν σας ενδιαφέρει διαβάστε το

Τώρα στα επιμέρους,
παύλε, αυτό που λες ότι ο Υψηλάντης και ο Καποδίστριας γνώριζαν δεν είναι λάθος. Το ζήτημα είναι, τι είναι αυτό που γνώριζαν.
Την εποχή εκείνη η αστική τάξη ήταν προοδευτική, ριζοσπαστική, επαναστατική δύναμη, που οργάνωσε της εθνικές-αστικές επαναστάσεις και ανέτρεψε το προηγούμενο σύστημα, το φεουδαρχικό. Ακριβώς γιατί ο αντικειμενικός παράγοντας ήταν ώριμος (πλέον η φεουδαρχία είχε φάει τα ψωμιά της, και οι παραγωγικές δυνάμεις που θα βασίζονταν στο ελεύθερο εμπόριο δεν μπορούσαν να αναπτυχθούν) και κάποια στιγμή ωρίμασε ο υποκειμενικός (οι διάφορες εθνικές αστικές τάξεις ξεσηκώθηκαν, γέννησαν πολιτικά τους ηγέτες και τους αρχηγούς τους -αυτοί που αναφέρεις είναι παραδείγματα- κατασκεύασαν την ιδεολογία τους) και έγιναν οι αστικές επαναστάσεις.

Ο καπιταλισμός ήταν, προφανώς, πρωτοπόρο, επαναστατικό σύστημα, που απελευθέρωσε τις παραγωγικές δυνάμεις της ανθρωπότητας από την σαπισμένη φεουδαρχία. Έφτασε όμως στα όριά του.
Και η φεουδαρχία το ίδιο, ως προοδευτικό σύστημα που διαδέχθηκε το δουλοκτητικό.

Αυτό που λέμε, τα όρια του καπιταλισμού, δες το σχηματικά ως εξής:
Ερώτηση: Έχει σήμερα η ανθρωπότητα τη δυνατότητα να ξεπεράσει όλα τα βασικά προβλήματα επιβίωσής της, για κάθε γωνιά του πλανήτη? Δηλαδή, υπάρχει η δυνατότητα να λυθεί το πρόβλημα της πείνας, του καθαρού πόσιμου νερού, της στέγης, της παιδείας, της υγείας?
Απάντηση: Αντικειμενικά ναι. Ωστόσο δεν συμβαίνει.
Γιατί όμως δεν συμβαίνει?
Διότι ο τρόπος που είναι οργανωμένες οι κοινωνίες κινείται σε άλλη κατεύθυνση. Τα μονοπώλια που ρυθμίζουν την παραγωγή αποφασίζουν πού θα επενδύσουν τα συσσωρευμένα κεφάλαιά τους με μοναδικό κριτήριο τη μεγιστοποίηση του κέρδους τους.
Είναι σίγουρα πιο επικερδές να επενδύσει η Motorola στο δίκτυο 5G απ' ότι να εμβολιάσει μαζικά πληθυσμούς της Αφρικής, ή αντίστοιχα να χρησιμοποιήσει καλλιέργειες για βιοκαύσιμα αντί για να τραφεί ο πληθυσμός που ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας.

Για να λυθεί το πρόβλημα χρειάζεται αλλαγή στην ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής: Τα κεφάλαια να μην ανήκουν σε ιδιώτες αλλά σε κοινότητες (αρχικά με τη μορφή της κρατικοποίησης, και στο μέλλον ανάλογα με τις συνθήκες που θα διαμορφωθούν θα μετασχηματιστούν κατάλληλα) και η παραγωγή να σχεδιάζεται κεντρικά, με άξονα όχι το κέρδος αλλά την κάλυψη των αναγκών.

Σταματάω εδώ γιατί ήδη έγραψα πολλά. Αν θέλετε το συνεχίζουμε.

[Social_waste]

Ο Υψηλάντης,ο Καποδίστριας το γνώριζαν.

Προσπάθησε τέλος να συγκρατήσει τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, λέγοντάς του την γνώμη του για τους Εταιριστές : «ωθούν την Ελλάδα προς τον όλεθρον… ελεεινοί…αφαιρούντες νυν το χρήμα των αφελών ψυχών …προφυλαχθήτε από τοιούτους άνδρας».

[DotA_ftw]

Ο Υψηλάντης,ο Καποδίστριας το γνώριζαν.

Προσπάθησε τέλος να συγκρατήσει τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, λέγοντάς του την γνώμη του για τους Εταιριστές : «ωθούν την Ελλάδα προς τον όλεθρον… ελεεινοί…αφαιρούντες νυν το χρήμα των αφελών ψυχών …προφυλαχθήτε από τοιούτους άνδρας».

stallowned 

[provataki]

Υπάρχουν 2 παράγοντες που καθορίζουν την έκβαση της επαναστατικής διαδικασίας: Ο αντικειμενικός και ο υποκειμενικός.
Πρόχειρα και σύντομα, για να μην κουράσω: ο αντικειμενικός παράγοντας αναφέρεται στο επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, ενώ ο υποκειμενικός στις συνειδήσεις των μαζών.
Ο καπιταλισμός έχει περάσει για τα καλά στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο, το οποίο με απλά λόγια σημαίνει κυριαρχία των μονοπωλίων. Σε όλους τους τομείς της παραγωγής την απόλυτη ρύθμιση την έχουν τα μονοπώλια. Δεν υπάρχει χώρος για "νέα ξεκινήματα" γιατί οι πολυεθνικές είναι πανίσχυρες. Ακόμα και σε τεχνολογίες σχετικά καινούργιες (π.χ. υπολογιστές, διαδίκτυο) η υπερσυγκέντρωση των κεφαλαίων προχώρησε με τρομακτικά ταχείς ρυθμούς. (Μέσα σε 20 μόλις χρόνια στους υπολογιστές κυριάρχησαν ήδη μόλις μια δεκάρα εταιρίες, και κάθε μέρα διαβάζουμε για νέες εξαγορές, διαδικασίες που σε άλλους τομείς είδαμε να παίρνουν 2 ή και 3 αιώνες)

Το καπιταλιστικό σύστημα έχει φτάσει σε ένα σημείο που η βασική του αντίθεση οξύνεται όλο και περισσότερο.
Βασική αντίθεση: Κοινωνικοποίηση της παραγωγής, ατομική ιδιοποίηση της υπεραξίας.
Σε απλά ελληνικά: ενώ όλο και περισσότερο η παραγωγή κατανέμεται σε εργαζόμενους (το χιλιοφορεμένο παράδειγμα του αυτοκινήτου: σκεφτείτε πόσοι συμμετέχουν στην παραγωγή του, από τους σχεδιαστές, τους μηχανικούς ασφαλείας, τους μηχανικούς αεροδυναμικής, και φτάνοντας μέχρι τους χειριστές των μηχανημάτων συναρμολόγησης) τα κέρδη καταλήγουν στις τσέπες όλο και λιγότερων (κάθε τόσο αυτοκινητοβιομηχανίες φαλιρίζουν και τις εξαγοράζουν άλλες: το κεφάλαιο συγκεντρώνεται).
Όλο και περισσότεροι παράγουν, όλο και λιγότεροι εισπράττουν τα κέρδη.

Σε κάθε επανάληψη της κρίσης του καπιταλισμού, η υπερσυγκέντρωση του κεφαλαίου προχωράει όλο και περισσότερο, έτσι που σαν θετική ανάδραση βάζει τις βάσεις για την επόμενη κρίση κλπ. Το πρόβλημα είναι ότι κρίση σημαίνει καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, που συνεπάγεται ανεργία και εξαθλίωση των εργαζομένων μαζών.

Αυτά γενικά - μην περιμένετε να σας ξαναγράψω με δικά μου λόγια το Μανιφέστο, αν σας ενδιαφέρει διαβάστε το

Δε θεωρώ οτι έχουμε ενσταση με τον pavlos100 στο ίδιο ζήτημα. Εγώ δέχομαι απόλυτα ας πούμε οτι η ιστορία(και γενικά) του 20ου αιώνα(πχ οι κατακτήσεις των εργαζομένων) είναι προιον της ταξικής πάλης.  Και δε διαφωνώ με τη θεωρία της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων κτλ ως αιτία κρίσεων. Με πολλές μεγάλες κρίσεις του καπιταλισμού, σίγουρα μπορείς να βρεις πολλά αρθρα και μπροσούρες (νεο/μετά/μετα-μετα) μαρξιστων που επαναλαμβάνουν οτι η κριση είναι στα θεμέλια του καπιταλισμού κτλ και οτι αυτή(η όποια) κρίση είναι η τελευταία, αλλά κάθε φορά η καπιταλιστική ύπαρξη πέρνει παράταση. Άσχετως λοιπού περιεχομένου, είναι απόδειξη ότι αυτή η κουβέντα έχει ξαναγίνει πολλές φορές. Αυτό που θέλω να πω, είναι πως μπορείς να ξέρεις ότι η σημερινή κρίση είναι αυτή που τον βγάζει απο το ιστορικό του όριο και που αναπόφευκτα σε ένα κοντινό αύριο θα τον αντικαταστήσει το επόμενο σύστημα; Σίγουρα κάποια στιγμή θα γίνει αυτό, αλλά γιατί σήμερα; Γιατί να μην κάνει ακόμα μια, έστω μια τελευταία, επιστροφή υπό το βάρος της πίεσης απο την εργατική τάξη σε υποχωρήσεις και παραχωρήσεις, κάτι που ενδεχομένως να του δώσει ακόμα μια, έστω μια τελευταία, παράταση; Το φάντασμα του κομμουνισμού πλανιέται ήδη δύο αιώνες πάνω απο την Ευρώπη.

Δύο μεγάλες επαναστάσεις του προηγούμενου αιώνα που καταφέρνουν να πάρουν θέση προσωρινα, η Ρωσική και η Κινεζική, γίνονται σε χώρες όπου αντί για συνείδηση υπάρχει το ισοδύναμο της απόλυτης εξαθλίωσης και όχι στην αντίστοιχα αναπτυγμένη Ευρώπη ή την Αμερική της εποχής που στα συνδικάτα τους και στα ΚΚ έχουν γραμμένα εκατομμύρια μέλη και μάλιστα σε συνθήκες (ημι)παρανομίας που κατα κάποιο τρόπο εξασφαλίζει και ένα κάποιο επίπεδο συνείδησης.

[Lampros]

<a href="https://www.youtube.com/watch?v=cxJfVWqK-qg" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=cxJfVWqK-qg</a>

[Eragon]

fourier:απάντησες μόνο στο τελευταίο κομματι του ποστ μου.με ενδιαφερει η γνωμη σου και για το υπολοιπο(που δυστυχως κρυβεται μεσα στα quotes...

[Eragon]

3.Η πλειονότητα των αλλαγών που έγιναν στον 20ο αιώνα είναι αποτέλεσμα του καπιταλιστικού και ακρως οικονομικοκεντρικου συστήματος που οικτίρουμε σήμερα...Αν το ότι οι γονείς μας(οι δικοί μου τουλάχιστον) γεννήθηκαν σε καλύβα και τώρα μένουν σε δυόροφο(απ'όσο ξέρω χωρίς να παρανομήσουν) δεν είναι αποτέλεσμα αυτού του συστήματος,τότε τι είναι?

Και έτσι ξεκινάει η αέναη συζήτηση ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ - ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ

Καταρχήν, εκτός θέματος. Και στην παρούσα συζήτηση αλλά και στην συζήτηση που είχες social_waste.

Αν εννοείς ότι ο υπαρκτός (?) σοσιαλισμός δεν έπαιξε ρόλο στις εξελίξεις του 20ου αιώνα, κάνεις λάθος. Και φαίνεται πολύ περισσότερο σήμερα η απουσία ενός σοσιαλιστικού αντιλογου.
Θεωρώ ότι δεν το εννοείς και καλύτερα να το αφήσουμε εκεί το συγκεκριμένο θέμα.

Αυτό που ονομάζεις ρεαλισμό εμένα μου φαίνεται κομφορμισμός.

Θα ήθελα να σε ρωτάω πως θα αλλάξει ο νόμος.

Προτάσεις για αλλαγη του νομου:
1.Προσφυγη στη δικαιοσυνη(ως συλλογος να συγκεντρωσουμε ενα ποσο και να στραφουμε νομικα εναντιον  του νομου)
2.Συναντηση με την υπουργο(αυτο μαλλον ως σχολη ή ΑΠΘ) για διευκρινιση των σκοτεινων σημειων του νομου(π.χ.θα πληρωνουμε για μεταπτυχιακα?θα διαγραφεσαι αν κοπεις 3 φορες σε μαθημα?)
3.Εκτύπωση φυλλαδιων και διανομη τους στην πόλη(προσοχη το φυλλαδιο δε θα είναι συντροφοι παλαιστες σας καλουμε στην αρενα της ζωης)ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ για τα αιτηματα μας για να εχουμε τη στηριξη της κοινωνιας
4.Πρόσβαση σε ΜΜΕ(δε θα αρνηθει η οποιαδηποτε εφημεριδα να δημοσιευσει τα αιτηματα μας) οχι στο ριζοσπαστη και στο indy.Αυτοι και μαλακιες να κανουμε ειναι μαζι μας.
5.Συνεννοηση με τους καθηγητες για κοινη δραση(στο πλαισιο της διαφορας ηλικιας)
6.Διαδήλωση στη ΔΕΘ
Γενικά...ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΧΑΡΑΚΩΣΗ,ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ,ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΗΔΕΝΙΣΜΟ

[AgentCain]

+1

[fourier]

Παύλε έχεις δίκιο, δεν τα είχα δει. Όντως πρέπει να δουλέψεις λίγο το quoting

Δε σημαίνει εντατικοποίηση...σημαίνει όριο!Αν θέλει κάποιος να συμμετέχει στα κοινά είναι δικαίωμά του και προφανώς ακόμη κι αν δεν κοστίζει τίποτα ο αιώνιος φοιτητής δεν είναι λογική να βολοδέρνει στο πανεπιστήμιο "σαν την άδικη κατάρα".Θα ήθελες στη δουλεια σου έναν εργαζόμενο που μπλεκεται στα ποδια σου κι ας μην τον πληρωνεις?Θα το άντεχες για 1 μηνα,1 χρόνο,για πόσο?Για πάντα?Πιο συγκεκριμένα,2 χρόνια σημαίνει 6 παραπάνω εξεταστικές περίοδοι...3 μαθηματα(να περνάς και τίποτα)*6=18 δλδ περίπου το 1/3 της σχολής.Δεν είναι λίγο...Δεν είναι κακό να συνδικαλίζεται καποιος στο πανεπιστημιο-το αντιθετο μάλιστα-αλλα ειναι κακο να κάνει μόνο αυτό.Μη νομίζεις ότι πολλοι γονεις καταλαβαίνουν τι γινεται...π.χ.Φίλη της αδελφής μου με πατέρα,μάνα ανέργους και αδελφό ημιαπασχολούμενο τα πίνει στον τόπο σπουδών της και δεν περνάει κανένα μάθημα και οι γονείς πληρώνουν σα μαλάκες γτ νομίζουν ότι σπουδάζει δν ξέρω κι εγώ τι.Ένας ρόλος του ν+2 είναι και η "προστασία" του γονιού...

Σου εξήγησα πώς εννοώ την εντατικοποίηση, στη βάση της απειλής: Μην ξεφύγεις γιατί υπάρχει ο κίνδυνος της διαγραφής. Και δεν έχει να κάνει μόνο με συμμετοχή στα κοινά, αν και αυτό είναι το επιθυμητό, υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να διαχειριστεί κάποιος το χρόνο του που ίσως τον πάνε πίσω στις σπουδές, π.χ. να το ρίξει 2 χρόνια στα ταξίδια, να ασχοληθεί με μουσική/κινηματογράφο, να κυνηγάει γκόμενους/ες, ή απλά να κοιτάζει το ταβάνι.
Το ερώτημα είναι: Γιατί αυτό θεωρείται πρόβλημα? Ποιον ενοχλεί?
Το τι συμβαίνει μέσα στην οικογένεια δεν είναι ζήτημα του κράτους - σιγά μην βάλουμε και τους μπάτσους να τον συλλάβουν επειδή είπε ψεματα στον πατέρα του ότι πέρασε όλα τα μαθήματα ενώ δεν πέρασε κανένα!

Διαβάζεις τι γράφεις? Να προστατέψει.. ο νόμος τους γονείς από τα παιδιά τους?
(Κάτι μου λέει πως η επόμενη απάντησή μου προς εσένα δεν θα είναι το ίδιο ευγενική. Ελπίζω απλά να σου ξέφυγε...)

Ο παραλληλισμός με τη δουλειά είναι εντελώς ατυχής.
Η διαδικασία της μάθησης δεν είναι "δουλειά". Πολλές φορές χρειάζεται και νεκρό χρόνο, διαλείμματα για να ωριμάσει η γνώση, να κατασταλάξει.

Δεν πρότεινα αδιαφορία,πρότεινα αλλαγή μέσα από την κατάρτισή σου ως εργαζόμενου,τις πνευματικές σου δυνάμεις,τη συνέπεια σου...Δες τον ταξιτζή...Δεν έκανε καλά τη δουλεια του και όταν απήργησε πέσαν να τον φάνε.Αν είσαι ηλεκτρολογος και βοηθας στο βαθμο που μπορεις και δεν κλεβεις τον πελάτη και δουλεύεις σωστά,θα σε υπερασπιστούν οι συνανθρωποι σου στον αγώνα.Ως φοιτητές αντιδρούμε πάλι μεμονωμενα και όλοι είναι εναντιον μας.Γιατί ακόμη κι αυτοί που τωρα κατηγορουν τους αντικαταληψιες ως παρτακηδες δεν βοηθησαν τις άλλες κοιν. ομάδες όταν επρεπε

So, πτυχιούχος φυσικός, με μεταπτυχιακό, ξένες γλώσσες και διδακτορικό, θέλει να δουλέψει ως καθηγητής φυσικής, δίνει ΑΣΕΠ, είναι επιτυχών, αλλά του υπουργείο αποφασίζει να μην διορίσει κανέναν ενώ τα κενά είναι εκατοντάδες.

Ο κομμουνισμος δοκιμαστηκε και απετυχε παταγωδως...Και στο εξωτερικο στο παρελθον...Και τώρα..Πώς να εμπιστευτώ την Παπαρήγα να μου φτιάξει το εκπαιδευτικό σύστημα όταν πάει το παιδί της σε ιδιωτικό?Πώς να εμπιστευτώ τον δημοτικό σύμβουλο της περιοχής μου,όταν οι άλλοι καθηγητές δουλεύουν κι ο ιδιος τα ξυνει κάνοντας σεπ?

Ο κομμουνισμός ούτε δοκιμάστηκε ούτε απέτυχε.
Δοκιμάστηκε ο σοσιαλισμος (το πρώτο στάδιο, αυτό του ανώριμου κομμουνισμού, που ακόμα βρίσκεται στην οικοδόμηση και η κοινωνία είναι υπό μετασχηματισμό) και η πορεία οικοδόμησης ανατράπηκε πριν ολοκληρωθεί.
Δεν σου ζητάει κανείς να εμπιστευτείς την Παπαρήγα, ούτε καν η ίδια δεν σου το ζητάει. Τον εαυτό σου σού ζητάει να εμπιστευτείς, τον εργαζόμενο λαό στον οποίο ανήκεις.
Ήταν μια πρώτη απόπειρα, ένας πρώτος γύρος επαναστάσεων που ανακόπηκε, στο μέλλον θα υπάρξουν κι άλλοι.
Ο καπιταλισμός από τα 1400 προσπαθούσε να επικρατήσει, τότε έγιναν οι πρώτες τοπικές αστικές μικρο-επαναστάσεις, χρειάστηκαν 400 χρόνια για να γίνει παγκόσμιο καθεστώς χωρίς επιστροφή.
Δεν μπορείς να μιλήσεις για αποτυχία του σοσιαλισμού επειδή ανακόπηκε η πρώτη απόπειρα.

Όσο για το άλλο που είπες, αυτά που είχε ως στόχο μια χαρά τα πέτυχε, με τα προβλήματα και τις ελλείψεις ως άγουρη προσπάθεια που ήταν. Εξάλειψε την πείνα, όλοι είχαν στέγη, τροφή, δωρεάν παιδεία και υγεία, ελεύθερο χρόνο, δεν υπήρχαν άνεργοι, δεν υπήρχε ανασφάλεια.

[vagus]

3.Η πλειονότητα των αλλαγών που έγιναν στον 20ο αιώνα είναι αποτέλεσμα του καπιταλιστικού και ακρως οικονομικοκεντρικου συστήματος που οικτίρουμε σήμερα...Αν το ότι οι γονείς μας(οι δικοί μου τουλάχιστον) γεννήθηκαν σε καλύβα και τώρα μένουν σε δυόροφο(απ'όσο ξέρω χωρίς να παρανομήσουν) δεν είναι αποτέλεσμα αυτού του συστήματος,τότε τι είναι?

Και έτσι ξεκινάει η αέναη συζήτηση ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ - ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ

Καταρχήν, εκτός θέματος. Και στην παρούσα συζήτηση αλλά και στην συζήτηση που είχες social_waste.

Αν εννοείς ότι ο υπαρκτός (?) σοσιαλισμός δεν έπαιξε ρόλο στις εξελίξεις του 20ου αιώνα, κάνεις λάθος. Και φαίνεται πολύ περισσότερο σήμερα η απουσία ενός σοσιαλιστικού αντιλογου.
Θεωρώ ότι δεν το εννοείς και καλύτερα να το αφήσουμε εκεί το συγκεκριμένο θέμα.

Αυτό που ονομάζεις ρεαλισμό εμένα μου φαίνεται κομφορμισμός.

Θα ήθελα να σε ρωτάω πως θα αλλάξει ο νόμος.

Προτάσεις για αλλαγη του νομου:
1.Προσφυγη στη δικαιοσυνη(ως συλλογος να συγκεντρωσουμε ενα ποσο και να στραφουμε νομικα εναντιον  του νομου)
2.Συναντηση με την υπουργο(αυτο μαλλον ως σχολη ή ΑΠΘ) για διευκρινιση των σκοτεινων σημειων του νομου(π.χ.θα πληρωνουμε για μεταπτυχιακα?θα διαγραφεσαι αν κοπεις 3 φορες σε μαθημα?)
3.Εκτύπωση φυλλαδιων και διανομη τους στην πόλη(προσοχη το φυλλαδιο δε θα είναι συντροφοι παλαιστες σας καλουμε στην αρενα της ζωης)ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ για τα αιτηματα μας για να εχουμε τη στηριξη της κοινωνιας
4.Πρόσβαση σε ΜΜΕ(δε θα αρνηθει η οποιαδηποτε εφημεριδα να δημοσιευσει τα αιτηματα μας) οχι στο ριζοσπαστη και στο indy.Αυτοι και μαλακιες να κανουμε ειναι μαζι μας.
5.Συνεννοηση με τους καθηγητες για κοινη δραση(στο πλαισιο της διαφορας ηλικιας)
6.Διαδήλωση στη ΔΕΘ
Γενικά...ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΧΑΡΑΚΩΣΗ,ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ,ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΗΔΕΝΙΣΜΟ

Που ζεις ; Στη Σουηδια ; Πρεπει να κανουμε inception για να τα δουμε αυτα. Οπως και να χει,ειναι εξαιρετικες προτασεις.

Προσωπικη μου συσταση για αυριο. Στο πλαισιο για ανοιχτη σχολη,περα απο την απαιτηση να μη γινει καταληψη να γινεται σαφης αναφορα για ελευθερη και αυτοβουλη επιλογη του καθενος,σε οποια παραταξη κι αν ανηκει/τασσεται να επιλεξει τη μορφη του αγωνα που επιθυμει. Το πολυ επικινδυνο και "σκοτεινο" κλεισιμο της σχολης δεν πρεπει να εχει καμια σχεση με την αναγκη για αντιδραση και δραση συμφωνα με τα πιστευω του καθενος απο εμας,και περα απο τα επαναλαμβανομενα και αμφισβητουμενα κομματοσυνδικαλιστικα που συμβαινουν στις σχολες μας. Και τελος,την ανακοινωση να την κανει καποιο παιδι με δυνατη φωνη,η κοπελα την περασμενη βδομαδα ακουγοταν μονο...στον ευατο της,με το συμπαθειο.

[Social_waste]

παντως η ιδεα οτι η ολες οι εφημεριδες θα αρχισουν να
δημοσιευουν αιτηματα των φοιτητων ειναι κομματακι ανεδαφικη.
μαζι με τα φαρμακεια ισως αμα δεν κλεισει η ελευθεροτυπια.

[fourier]

Δε θεωρώ οτι έχουμε ενσταση με τον pavlos100 στο ίδιο ζήτημα. Εγώ δέχομαι απόλυτα ας πούμε οτι η ιστορία(και γενικά) του 20ου αιώνα(πχ οι κατακτήσεις των εργαζομένων) είναι προιον της ταξικής πάλης.   Και δε διαφωνώ με τη θεωρία της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων κτλ ως αιτία κρίσεων. Με πολλές μεγάλες κρίσεις του καπιταλισμού, σίγουρα μπορείς να βρεις πολλά αρθρα και μπροσούρες (νεο/μετά/μετα-μετα) μαρξιστων που επαναλαμβάνουν οτι η κριση είναι στα θεμέλια του καπιταλισμού κτλ και οτι αυτή(η όποια) κρίση είναι η τελευταία, αλλά κάθε φορά η καπιταλιστική ύπαρξη πέρνει παράταση. Άσχετως λοιπού περιεχομένου, είναι απόδειξη ότι αυτή η κουβέντα έχει ξαναγίνει πολλές φορές. Αυτό που θέλω να πω, είναι πως μπορείς να ξέρεις ότι η σημερινή κρίση είναι αυτή που τον βγάζει απο το ιστορικό του όριο και που αναπόφευκτα σε ένα κοντινό αύριο θα τον αντικαταστήσει το επόμενο σύστημα; Σίγουρα κάποια στιγμή θα γίνει αυτό, αλλά γιατί σήμερα; Γιατί να μην κάνει ακόμα μια, έστω μια τελευταία, επιστροφή υπό το βάρος της πίεσης απο την εργατική τάξη σε υποχωρήσεις και παραχωρήσεις, κάτι που ενδεχομένως να του δώσει ακόμα μια, έστω μια τελευταία, παράταση; Το φάντασμα του κομμουνισμού πλανιέται ήδη δύο αιώνες πάνω απο την Ευρώπη.

Δύο μεγάλες επαναστάσεις του προηγούμενου αιώνα που καταφέρνουν να πάρουν θέση προσωρινα, η Ρωσική και η Κινεζική, γίνονται σε χώρες όπου αντί για συνείδηση υπάρχει το ισοδύναμο της απόλυτης εξαθλίωσης και όχι στην αντίστοιχα αναπτυγμένη Ευρώπη ή την Αμερική της εποχής που στα συνδικάτα τους και στα ΚΚ έχουν γραμμένα εκατομμύρια μέλη και μάλιστα σε συνθήκες (ημι)παρανομίας που κατα κάποιο τρόπο εξασφαλίζει και ένα κάποιο επίπεδο συνείδησης.

Το παρακάτω είναι προσωπική εκτίμηση, βασίζεται σε πρόχειρες σκέψεις, με μεγάλη πιθανότητα αναθεώρησης όταν προχωρήσω πιο πέρα στη μελέτη:

Νομίζω πως η αναφορά σε "τελευταία κρίση" έχει περισσότερο προπαγανδιστικό χαρακτήρα παρά περιγραφικό. Τελευταία κρίση του καπιταλισμού, εαν αυτός δεν ανατραπεί μέχρι τότε, θα είναι και η κρίση που θα αφανίσει την ανθρωπότητα.

Πάντως δε συμφωνώ με την ένσταση. Νομίζω πως ειδικά από το '70 και μετά ο καπιταλισμός βρίσκεται σε μια διαρκή κρίση, που όμως με τους κατάλληλους χειρισμούς καταφέρνουν να πετύχουν μια "ανισοκατανομή", κερδίζοντας πίστωση χρόνου: Το '70 χτύπησε ως "πετρελαϊκή κρίση", το '80 έγιναν σποραδικές ένοπλες συγκρούσεις, από το '90 ξεκινά η νεοφιλελεύθερη διαχείριση και το ξεπούλημα βασικών, θεμελιωδών παραγωγικών τομέων (πχ ενέργεια, νερό), στα τέλη του 2000 βαράει τα στεγαστικά δάνεια, και σήμερα γενικεύεται σε χρηματοπιστωτική.

Η σύγκριση με τον προπολεμικό (ΒΠΠ) καπιταλισμό δείχνει μια ποιοτική διαφορά στις κρίσεις: Πριν τον πόλεμο πράγματι ανάμεσα στις κρίσεις παρεμβάλλονταν περίοδοι ανάκαμψης, και μπορούσες να διακρίνεις τους "κύκλους" (πιο σωστά: σπείρες).
Πλέον η κρίση είναι διαρκής και χωρίς ανάκαμψη.
Δηλαδή εκεί που ο καπιταλισμός είχε μια δυναμική με την οποία κατάφερνε να παραμερίσει για λίγο τη νομοτελειακή του κρίση και να φέρει κάποια προσωρινή ανακούφιση, πλέον δεν μπορεί να το κάνει. Η κρίση είναι διαρκής και με την ελάχιστη δυναμική που του έμεινε απλώς καταφέρνει διαχειριστικά να τη σπρώχνει από τομέα σε τομέα. Η ιμπεριαλιστική ολοκλήρωση έχει βαθύνει σε βαθμό που να μην μπορεί να προχωρήσει. Ποιοι τομείς έμειναν άλλωστε? Πλέον βαθαίνει την υπερσυσσώρευση και σε άλλους τομείς που πριν αναγκάστηκε λόγω εργατικού κινήματος να αφήσει: Παιδεία, υγεία - τα τελευταία "οχυρά".
Όταν ξεψυχήσει και αυτή η δυναμική του, ίσως να μην καταφέρει να το κάνει ούτε αυτό, και να ξεσπάσει παγκόσμιο κραχ με πολεμικές συγκρούσεις εκτεταμένες.

Το παραπάνω δεν ξέρω σε τι βαθμό είναι ακριβές, όπως σου είπα είναι προσωπικές εκτιμήσεις που πιθανόν να αναθεωρηθούν. Εάν είναι σωστές, δείχνουν μια πορεία με συγκεκριμένη κατάληξη.

Σε κάθε περίπτωση όμως, το ότι στα ενδιάμεσα των κρίσεων έβρισκε μια κάποια ανακούφιση δεν λέει κάτι. Ανακούφιση για μια μερίδα πληθυσμού, ενώ άλλες μερίδες εξαθλιώνονταν και σπρώχνονταν σε παραγκουπόλεις.

Όσο για το τελευταίο, well ήταν και μια σφοδρή ιδεολογική διαμάχη στο κομμουνιστικό κίνημα.
Πρώτος ο Λένιν μίλησε για το σπάσιμο του ενδιάμεσου κρίκου της αλυσίδας.
Και μετά από αυτόν, ο μεν Τρότσκυ περίμενε την επανάσταση στην ώριμη καπιταλιστική δύση, ο δε Στάλιν μίλησε ακόμα και για τον αδύναμο κρίκο.
Η ιστορία είδαμε ποιον δικαίωσε  
Είναι μια μεγάλη αντίφαση, δεν παίρνω το θάρρος να τη χαρακτηρίσω θεμελιώδη αντίφαση της σοσιαλιστικής επανάστασης, αλλά είανι υπαρκτή και παίζει ρόλο:
Όσο πιο καθυστερημένος είναι ο καπιταλισμός σε μια χώρα, τόσο πιο εύκολα ξεσπάει η επανάσταση, αλλά και τόσο πιο δύσκολα προχωράει η οικοδόμηση. Και αντίθετα, όσο πιο ώριμος είναι ο καπιταλισμός, τόσο πιο δύσκολα ξεσπάει η επανάσταση, αλλά τόσο πιο εύκολα θα προχωρήσει η οικοδόμηση. (Διαλεκτική αντίθεση αντικειμενικού και υποκειμενικού παράγοντα που λέγαμε παραπάνω )

Κατά βάση απλώς περιμένουμε να ξανασπάσει η αλυσίδα, κι ας σπάσει σ' όποια μεριά θέλει!!