Στίχοι τραγουδιών

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

Για ανανέωση (ή προσθήκη νέου) avatar, πρέπει η μεγαλύτερη διάσταση της εικόνας να είναι 110 pixels.

[λήθη]

Να μ' αγαπας

Παύλος Σιδηρόπουλος

Σου γράφω πάλι από ανάγκη
η ώρα πέντε το πρωί
το μόνο πράγμα που 'χει μείνει
όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ

Τι να τις κάνω τις τιμές τους
τα λόγια τα θεατρικά
μες στην οθόνη του μυαλού μου
χάρτινα είδωλα νεκρά

Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς

Κοιτάζοντας μες στον καθρέφτη
βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό
κι ίσως η ασχήμια του να φύγει
μόλις πλυθώ και ξυριστώ

Βρωμάει η ανάσα απ' τα τσιγάρα
βαραίνει ο νους μου απ' τα πολλά
στον τοίχο κάποια Μόνα Λίζα
σε φέρνει ακόμα πιο κοντά

Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς

Αν και τελειώνει αυτό το γράμμα
η ανάγκη μου δε σταματά
σαν το πουλί πάνω στο σύρμα
σαν τον αλήτη που γυρνά

Θέλω να 'ρθείς και να μ' ανάψεις
το παραμύθι να μου πεις
σαν μάνα γη να μ' αγκαλιάσεις
σαν άσπρο φως να ξαναρθείς.

 

[Jalk]

Νίκος:
Κι αν είναι ο ουρανός , ένας άγνωστος φίλος ,
αν είναι η καρδιά ασταμάτητος μύλος που γυρνά και γυρνά,
σου βαστά τη ζωντάνια, θαρραλέο βλέμμα που κοιτά μπροστά,
κι είναι χάρισμα απ’ το Θεό,
τα αστέρια που σου κρατάν’ συντροφιά, ευχαριστώ..
αυτή η φεγγαρόλουστη νύφη που σε κοιτά
σαν οπτασία φαντάζει, σου μιλά
είπε πως θα μείνει παντοτινά να σου λέει παραμύθια και να σε φιλά γλυκά,
μου δίνεις ανάσες στην ερημία,
μη φεύγεις μείνε κοντά,
τα όνειρα είναι ανώνυμα στο χέρι σου που χαράχτηκε η ζωή,
πάρε απλά το φως αγκαλιά και φύγε μακρυά.....

Αντρέας – Οδυσσέας :
Τα πιο όμορφα όνειρα είναι ανώνυμα,
στην καρδιά και στον νου μάθανε να χορεύουν ανώδυνα,
πολλές φορές αποβάλλονται επώδυνα,
και τι δεν θα ’δινα...
να μπορούσα να διώξω το γκρίζο που κρύβει τα αστέρια,
απ’ τη στεριά το άπειρο με ελκύει αφάνταστα,
τα χέρια σηκώνω ψηλά,
ποιός είναι στα αλήθεια ο παράδεισος που αξίζει πραγματικά;
μήπως είναι η ζωή που γλυστρά;
μικρά καθημερινά θαύματα που περνάνε απ’ τα μάτια μπροστα
μα δεν γυρνάει το βλέμμα,
η στροφή του αιώνα θέλω να πιστεύω δεν είναι το τέρμα,
ίσως είναι ακόμα ένα ψέμα,
βάζω στοίχημα με μένα,
ποιός θα στρίψει το κέρμα......
................................................. ...............
ΡΕΦΡΕΝ

Τα πιο όμορφα όνειρα είναι ανώνυμα (x 2)
στον ουρανό γυρνάνε μόνιμα
στον ουρανό γυρνάνε μόνιμα, παράνομα και νόμιμα
Τα πιο όμορφα όνειρα είναι ανώνυμα (x 2)
μην τα φοβάσαι είναι ανώδυνα (x 2)
................................................. ...............
Αντρέας – Οδυσσέας :
Η ζωή κυλάει...
είναι στιγμές που η μελωδία σου χαμογελάει,
στην καρδιά σου πάνω ακουμπάει,
τίποτα απο ’σένα δεν ζητάει,
όπου φυσάει ο αέρας πετάει
αν την νοιώθεις μόνο σε ρωτάει
μακάρι να ’ξερα  γιατί η ομορφιά στον κόσμο απαρατήρητη περνάει,
χάνουμε τις στιγμές που τα όνειρα μας συναντάει,
εκεί ψηλά στον ουρανό ταξιδεύει και πάει......

Νίκος :
Σκόρπιες σκέψεις,
γυρνάω, γυρνάω, γυρνάω, γερνάω, ρωτάω, χαλάω, που πάω,
αγαπάω, πετάω, τα σπάω,
στον βούρκο μου μέσα χωμένος κολλάω,
κυλάω, μα αρκεί να τολμάς,
υπάρχουνε δρόμοι πολλοί για να πας,
κάποιος σοφός μπεκρής είπε είναι καλό να τραγουδάς,
ή θα σε πούνε τρελλό ή θα τους δώσεις μια στιγμή καλής καρδιάς,
συγκίνησης, χαράς,
κι όταν δοθείς αντάλλαγμα μη ζητάς,
αφού το κάνεις αξίζει απλά να τ’ αγαπάς,
κάθε κόκκος άμμου ένας πλανήτης μες το σύμπαν,
ανήκεις στη γη που πατάς,
γεννιέσαι, ζεις, πεθαίνεις, πετάς ......
...........................................
ΡΕΦΡΕΝ
...................................
Στίχοι, ερμηνεία:  Νίκος Καρίμαλης, Αντρέας–Οδυσσέας Τσιαμπόκαλος

[λήθη]

Future Proof

Massive Attack

3D :

Borderline kids
Reinforced glass
Earn some friends
Passport photos and a life so bad
Empty pocket
They think it is all...
They think it’s all...
It’s all ripped up on a smaller list??
You choose to woke up

Chemical
Chemical’s itching

[vag]

ο νικολακης σκοτωσε τη δασκαλα

το πλοκαμι του καρχαρια


ο νικολακης σκοτωσε τη δασκαλα.

[λήθη]

καντο λιγο καλυτερο ρε

[meltemi]

καα-λη-μέ-ραα κυρίιιιααααααα...............

[λήθη]

δεν εννοουσα αυτο,

να κανει μεγαλυτερα τα γραμματα κλπ..

[vag]

μια χαρα το κανα
γιατι αφηνετε εξτρα δουλεια για τη διαχειριση τωρα? 

[λήθη]

σιγα τον πολυελεο 

[λήθη]

Οι σοβαροι κλοουν   
 
Παύλος Σιδηρόπουλος

Τους είδα στα υπόγεια καταφύγια
κείνες τις νύχτες του Μαγιού
με βλέμμα καρφωμένο προς την πόρτα
ανήσυχο από το φόβο του διωγμού.

Τους είδα βιαστικούς μέσα στη νύχτα
σ' ένα παράνομο κρυφτό
δραπέτες των λεωφόρων
σκορπώντας στους πολίτες πανικό.

Τους είδα σε διαδήλωση
να φεύγουν με τη γεύση του μισού
το πλήθος ξέρναε την αγρύπνια τους
και τους σημάδευε το μάτι ενός φακού.

Στα σκοτεινά δωμάτια
με συζητήσεις που δεν τέλειωσαν ποτέ
στις μυστικές βιβλιοθήκες και στα πάρκα
με Πόε, με Ντε Σαντ και Μαρκ Τουέν
και με μια άγνωστη αρρώστια στη σάρκα.

Γυμνοί από αγάπη κι από μίσος
διωγμένοι σαν εξτρεμιστές
γνωρίσαν τον Χριστό μέσα απ' την πείνα τους
ή μες στις φυλακές πεθαίνοντας στον τρόμο ότι πεθαίνουν
στην αγωνία της επόμενης στιγμής.

Τους είδα περαστικούς από τις αίθουσες των Πανεπιστημίων
και των δημόσιων σκοτεινών ψυχιατρείων
να συλλαβίζουνε την αλφαβήτα της κραυγής.

 

[anonymous-root]

Δόμνα Κουντούρη - Δε θα 'μαι εδώ


Από μένα λες πως ζεις, με αναπνέεις και μπορείς
να νικήσεις τη βροχή, να κινήσεις τη γη
Λες πως είμαι η ζωή, το κεράκι στη γιορτή
είμαι ήλιος να κοιτάς, και φεγγάρι να πας
Τι ωραία να το λες, τι ωραία να το θες
τι ωραία όλα αυτά μα, τι κάνεις μετά
Τι ωραία να το λες, τι ωραία να το θες
είναι τα λόγια σου ουρανός, μα η καρδιά σου είναι γκρεμός

Δε θα΄μαι εδώ, μέσα μου να ζεις
δε θα΄μαι εδω, από τα μάτια μου να δεις
δε θα΄μαι εδώ, τον κόσμο μου να σπάς
αν έτσι αγαπάς δε θέλω να ΄μαι πια εδώ


Δεν αρκεί να μ΄αγαπάς, να το μιλάς να το ρωτάς
αν δεν νιώθω στο κορμί, των χειλιών σου τη γραμμή
από μένα λες πως ζεις, πως στα χέρια μου ηρεμείς
μεσ΄τα δυο μου μάτια λες ταξιδεύουν οι εποχές
Τι ωραία να το λες, τι ωραία να το θες
τι ωραία όλα αυτά, μα τι κάνεις μετά
Τι ωραία να το λες, τι ωραία να το θες
είναι τα λόγια σου ουρανός μα η καρδιά σου είναι γκρεμός

Δε θα΄μαι εδώ, μέσα μου να ζεις
δε θα΄μαι εδω, από τα μάτια μου να δεις
δε θα΄μαι εδώ, τον κόσμο μου να σπάς
αν έτσι αγαπάς δε θέλω να ΄μαι πια εδώ

Δε θα΄μαι εδώ, μέσα μου να ζεις
δε θα΄μαι εδω, από τα μάτια μου να δεις
δε θα΄μαι εδώ, τον κόσμο μου να σπάς
αν έτσι αγαπάς δε θέλω να ΄μαι πια εδώ...



Από τα λίγα καλά των reality (βλ. fame story).

Εύγε!
 

[Christina8]

Μ' αρέσει να μη λέω πολλά

Υπόγεια ρεύματα



Μ' αρέσει να μη λέω πολλά
μη λέω πολλά
μ' αρέσει να κοιτάω ψηλά
κοιτάω ψηλά στ' ατέλειωτα τραγούδια
με τη σκιά μου να πετώ, να πετώ
να πιάνω αστέρια στο βυθό
στο βυθό, βυθό της μουσικής σου

Κι όταν θα πέφτει η παγωνιά, η παγωνιά
να κάνω κύκλους σαν ολό, ολόγιομο
φεγγάρι στη σκηνή σου

Να 'ταν τα φώτα τα θαμπά, τα θαμπά
να 'ταν αστέρια φωτεινά, φωτεινά
στα χέρια να στ' αφήσω

Μάτια μου ψάξε να με βρεις, να με βρεις
ψάξε στους δρόμους της σιωπής
μοναχός θα σβήνω τη μορφή μου

[xenia]

Επέτειος Χωρισμού
Μακρόπουλος Νίκος


Έφυγες γράφοντας δυο λέξεις
που ‘χουν ξεθωριάσει απ’ τον χρόνο
Μ’ έσπασες εσύ για να αντέξεις
και σαν σήμερα μ’ άφησες μόνο
 
Επέτειο χωρισμού εγώ γιορτάζω
τη ζωή μου τώρα αλλάζω
μ’ ένα γράμμα που άφησες εδώ
Επέτειο χωρισμού εγώ γιορτάζω
με δυο φίλους κουβεντιάζω
πόσο θέλω να σε ξαναδώ
 
Επέτειο χωρισμού εγώ γιορτάζω
τη ζωή μου τώρα αλλάζω
μ’ ένα γράμμα που άφησες εδώ
Επέτειο χωρισμού εγώ γιορτάζω
με δυο φίλους κουβεντιάζω
πόσο θέλω να σε ξαναδώ
πόσο θέλω να σε ξαναδώ
 
Έφυγες χωρίς να συζητήσεις
και για τον τρόπο σου λυπάμαι
Έκαψα φιλιά και αναμνήσεις
μα πάλι απόψε σε θυμάμαι
 
Επέτειο χωρισμού εγώ γιορτάζω
τη ζωή μου τώρα αλλάζω
μ’ ένα γράμμα που άφησες εδώ
Επέτειο χωρισμού εγώ γιορτάζω
με δυο φίλους κουβεντιάζω
πόσο θέλω να σε ξαναδώ
 
Επέτειο χωρισμού εγώ γιορτάζω
τη ζωή μου τώρα αλλάζω
μ’ ένα γράμμα που άφησες εδώ
Επέτειο χωρισμού εγώ γιορτάζω
με δυο φίλους κουβεντιάζω
πόσο θέλω να σε ξαναδώ
πόσο θέλω να σε ξαναδώ

 

[akis]

Διάφανος   
    
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας

Στου δειλινού την άκρη αποκοιμήθηκα
σαν ξένος, σαν ξενάκι, σαν πάντα ξένος
κι ήρθε και κατακάθησε πάνω μου σα σεντόνι
όλη της γης η σκόνη,
όλη της γης η σκόνη...
Ωωωω...

Ήρθε με τη σειρά της κι η μαύρη θάλασσα
έφερε ένα καράβι ακυβέρνητο
ανέβηκα σαν άνεμος, ανέβηκα σαν κλέφτης
το ψέμα δεν το βλέπεις,
το ψέμα δεν το βλέπεις...
Ωωωω...

Στην πλώρη ακουμπισμένος, ένας διάφανος
τα κόκκαλα μετράει, μένει άφωνος
τρώει την πέτρα σαν ψωμί, ο Καίσαρας Βαλιέχο
άλλο αδερφό δεν έχω,
άλλο αδερφό δεν έχω...
Ωωωω...

Σπυθίζει το τσιγάρο σε κάθε ρουφηξιά
η Ισπανία γέρνει, κι η μόνη που νικά
η ηδονή που μας γεννά, που παίζει το χαρτί μας,
χωρίς τη θέλησή μας,
χωρίς τη θέλησή μας...
Ωωωω....

Στου δειλινού την άκρη, δε βλέπεις όνειρα
αυτά που γίναν βλέπεις και τα επόμενα
βλέπεις τον άνθρωπο μικρό, που τον πατάν στ'αλήθεια
τα πόδια του τα ίδια,
τα πόδια του τα ίδια...
Ωωωω...

[meltemi]