Δημόσιος, Δωρεάν και Ακαδημαϊκός χαρακτήρας της Παιδείας

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[ονόματα των αρχείων]

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads

με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[abbis]

ΑΝΩΤΑΤΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

«Δημόσια» και «κρατικά», για συμφέροντα ιδιωτικά!

Ο πραγματικός στόχος της αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος

Α΄ Μέρος
Τους τελευταίους 8-9 μήνες η ανώτατη εκπαίδευση δέχεται ένα ανελέητο σφυροκόπημα από νόμους, νομοθετικές ρυθμίσεις, προτάσεις νομοθετημάτων, πορίσματα επιτροπών και άλλα μέτρα, με κορύφωση τη συζήτηση για την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος. Μια συζήτηση ιδιαίτερα σημαντική, καθώς αποκαλύπτει ότι όλα τα μέτρα που προηγήθηκαν (νόμοι για αξιολόγηση, διά βίου μάθηση, ΔΟΑΤΑΠ κ.ά.) και θα προηγηθούν της αναθεώρησης (υπό διαμόρφωση νόμος - πλαίσιο) αποτελούν γενική προετοιμασία για την πλήρη ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης. Ιδιωτικοποίηση που θα ολοκληρωθεί αφού αρθεί το τελευταίο εμπόδιο, το άρθρο 16 του Συντάγματος και απειλεί να συμπαρασύρει στο πέρασμά της το σύνολο του εκπαιδευτικού οικοδομήματος.

Ωστόσο, ο κεντρικός αυτός στόχος της αναδιάρθρωσης της ανώτατης εκπαίδευσης σκόπιμα απουσιάζει από τις τοποθετήσεις των υποστηρικτών της αναθεώρησης του άρθρου 16, ακόμη και από εκείνες των επικριτών της. Συνειδητά και περίτεχνα επιδιώκεται να αποτυπωθεί στη συνείδηση της κοινής γνώμης πως η διαμάχη αφορά αποκλειστικά την ύπαρξη ή μη ιδιωτικών πανεπιστημίων και πιο συγκεκριμένα ότι η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ θέλουν να επιτρέψουν την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, ενώ κάποιοι «οπισθοδρομικοί» ή «ιδιοτελείς» την εμποδίζουν. Τα «επιχειρήματα» των διαφημιστών της αναθεώρησης του άρθρου 16 μπορεί να φαίνονται αστεία και αφελή σε όσους έχουν μια κάποια σχέση με την ανώτατη εκπαίδευση, όμως εκείνοι που τα επεξεργάστηκαν καθόλου αφελείς δεν είναι. Ξέρουν πολύ καλά να εκμεταλλεύονται τις ανάγκες και το κοινό αίσθημα, που τα τελευταία χρόνια έχει συστηματικά διαστραφεί, ώστε να αντιλαμβάνεται σαν θετικό κάθε τι ιδιωτικό και εισαγόμενο και σαν αρνητικό κάθε τι δημόσιο και εγχώριο.


Δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό στην παράλληλη λειτουργία δημόσιων και ιδιωτικών, ισχυρίζονται με υποκριτική φυσικότητα οι πολιτικοί και πνευματικοί μας ταγοί. Το αντίθετο μάλιστα. Κάποια παιδιά που δε θα εισαχθούν στα κρατικά πανεπιστήμια, αντί να ξενιτευτούν και να χρυσοπληρώσουν τις σπουδές τους σε μια χώρα του εξωτερικού, θα σπουδάζουν στη χώρα μας. Παράλληλα, τα δημόσια πανεπιστήμια θα γίνουν πολύ καλύτερα, γιατί για τα προβλήματά τους φταίει ο «μονοπωλιακός» χαρακτήρας τους, ενώ με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων θα δημιουργηθεί ανταγωνισμός που θα υποχρεώσει σε βελτίωση τα δημόσια πανεπιστήμια.

Παρ' όλα αυτά όσο και αν ψάξει κανείς στις χώρες της ΕΕ, όπου δεν υπάρχουν συνταγματικά κωλύματα για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, δε θα βρει ούτε ένα παράδειγμα που να επιβεβαιώνει αυτό τον ισχυρισμό. Ούτε ένα από τα διάσημα πανεπιστήμια των ΗΠΑ δεν ίδρυσε παράρτημα σε ευρωπαϊκό έδαφος, όπως υπόσχεται ο πρωθυπουργός, πράγμα αναμενόμενο, αφού αυτού του είδους οι μπίζνες είναι για «ψιλικατζήδες», όπως τα διάφορα τριτοκλασάτα κολέγια, στο κλαμπ των οποίων εισήλθε πρόσφατα και το Αριστοτέλειο, ανοίγοντας παρτίδες με κάποιο Φίλιπ Κόλετζ της Κύπρου. Κανείς και σε καμία χώρα της ΕΕ δεν ισχυρίζεται ότι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι καλύτερα από τα δημόσια, εκτός από τον πρόεδρο της «επιτροπής σοφών», καθηγητή κ. Βερέμη, που λέει ότι τα τούρκικα ιδιωτικά των οικογενειών Κοτς και Σαμπάντζ είναι υψηλότατου επιπέδου, αφήνοντας να εννοηθεί ότι αν δε βιαστούμε να φτιάξουμε δικά μας θα έρθουν οι Τούρκοι να καταλάβουν το χαμένο μας έδαφος. Αντίθετα, σε πρόσφατη διημερίδα του Ευρωπαϊκού Κέντρου Δημοσίου Δικαίου, ο εκπρόσωπος της Ιταλίας ανέφερε ότι στη χώρα του στην αρχή ιδρύθηκαν πολλά ιδιωτικά «πανεπιστήμια», που στη συνέχεια έκλεισαν, γιατί δεν μπορούσαν να συναγωνιστούν τα δημόσια, ενώ ο εκπρόσωπος της Σουηδίας δήλωσε ότι στη χώρα του δεν υπάρχει κανένα ιδιωτικό, αφού δεν έχει τίποτα να προσφέρει. Εξάλλου δε χρειάζεται και μεγάλη σοφία για να καταλάβει κανείς ότι κανένας ιδιώτης ή σύμπραξη ιδιωτών δεν έχει συμφέρον να διαθέσει τα υπέρογκα ποσά που χρειάζονται για την ίδρυση ενός ιδρύματος που θα επιδίδεται πραγματικά στην επιστήμη και όχι στην αγοραπωλησία πτυχίων.


Οσο όμως είναι αλήθεια ότι κανένα ιδιωτικό «πανεπιστήμιο», είτε είναι του Δήμου Αμαρουσίου, είτε της ΓΣΕΕ, είτε κάποιων μεγαλοσχολαρχών ή μεγαλοεπιχειρηματιών της υγείας, των εκδόσεων κλπ., δεν μπορεί να σταθεί επάξια δίπλα στα δημόσια, άλλο τόσο είναι ψέμα πως τα δημόσια πανεπιστήμια δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα από την άρση του άρθρου 16. Γιατί η κατάργηση του άρθρου 16 έχει σαν κεντρική επιδίωξη την ιδιωτικοοικονομική λειτουργία των δημόσιων πανεπιστημίων και όχι την ίδρυση ιδιωτικών. Το πιθανότερο είναι ότι τα τελευταία, αφού παίξουν προσωρινά το ρόλο τους για την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων, θα χάσουν την αρχική τους αίγλη και πολλά θα κλείσουν, όπως συνέβη στην Ιταλία. Η στόχευση στα δημόσια πανεπιστήμια διαφαίνεται στις τοποθετήσεις τόσο της υπουργού Παιδείας όσο και του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Με μεγαλύτερη όμως σαφήνεια διατυπώνεται από τον καθηγητή στο ιδιωτικό ινστιτούτο ALBA Χ. Τσούκα, ο οποίος σε σχετικό άρθρο του ξεκαθαρίζει πως «οι πολιτικοί που νομίζουν ότι τα μη κρατικά πανεπιστήμια θα γίνουν η ραχοκοκαλιά της ανώτατης εκπαίδευσης πλανώνται. Ωστόσο τα μη κρατικά θα δημιουργήσουν συνθήκες ανταγωνισμού». Με άλλα λόγια, η ίδρυση ή η αναγνώριση των ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι αναγκαία όχι για να μη διαφεύγει συνάλλαγμα, για να έρθουν καλά πανεπιστήμια στη χώρα και άλλα παραμύθια, αλλά γιατί η ύπαρξη των ιδιωτικών θα δημιουργήσει συνθήκες αγοράς. Θα λειτουργήσει δηλαδή σαν άλλοθι για την επιβολή ενιαίου νομοθετικού πλαισίου έτσι ώστε δημόσια και ιδιωτικά να λειτουργήσουν με τους ίδιους όρους και κανόνες, όλα σαν ιδιωτικά!
Στο πλαίσιο αυτό, το δημόσιο πανεπιστήμιο θα εξακολουθεί να ελέγχεται και μάλιστα ασφυχτικότερα από το κράτος, μέσα από τους δρακόντειους μηχανισμούς αξιολόγησης και τα τετραετή συμβόλαια με το ΥΠΕΠΘ, αλλά ταυτόχρονα θα λειτουργεί ανταγωνιστικά και σε μεγάλο βαθμό αυτοσυντηρούμενο σύμφωνα με τους κανόνες της καπιταλιστικής αγοράς. Συμπύκνωση αυτής της κατεύθυνσης αποτελεί και ο πρόσφατος νεολογισμός πανεπιστήμιο - «κοινωνική επιχείρηση». Πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί δηλαδή σαν επιχείρηση, αλλά σε όφελος τάχα όλης της κοινωνίας, της οποίας όμως το συμφέρον στη γλώσσα της εξουσίας ταυτίζεται με το συμφέρον του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Διαβάζοντας λοιπόν όπου κοινωνία, μονοπωλιακό κεφάλαιο, εύκολα μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η άρχουσα τάξη ενδιαφέρεται κύρια για την ιδιωτικοποίηση του δημόσιου πανεπιστημίου για τους παρακάτω λόγους:

Το πανεπιστήμιο αποτελεί βασικό ιδεολογικό μηχανισμό του κράτους, εργάζεται δηλαδή για το συλλογικό και γενικό πολιτικό - ιδεολογικό - οικονομικό συμφέρον της τάξης των κεφαλαιοκρατών, αποστολή που δεν μπορεί να εκπληρώσει και να διασφαλίσει το «πανεπιστήμιο» - επιχείρηση των μεμονωμένων κεφαλαιοκρατών, καθώς δεν μπορεί να επιτύχει την απαιτούμενη συγκέντρωση πληροφοριών, γνώσης και επιστημονικού δυναμικού.
Ταυτόχρονα, μέσα από την ιδιωτικοποίηση του δημόσιου πανεπιστημίου, την οργανική δηλαδή σύνδεση των πανεπιστημίων με την καπιταλιστική αγορά και τα άμεσα συμφέροντα των ιδιωτών επιχειρηματιών, επιτυγχάνεται η ιδιωτικοποίηση των εσόδων και η κοινωνικοποίηση των εξόδων. Οι καπιταλιστές οικειοποιούνται πιο άμεσα και αποδοτικά τα αποτελέσματα της εκπαιδευτικής και ερευνητικής εργασίας των πανεπιστημίων, ενώ το κόστος για τις υποδομές και τους μισθούς του επιστημονικού προσωπικού βαραίνει όλη την κοινωνία. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα αναφέρεται σε πρόσφατο δημοσίευμα του περιοδικού «Scientific American», σύμφωνα με το οποίο η Αμερικανική Υπηρεσία Αμυντικών Ερευνητικών Προγραμμάτων εδώ και 20 χρόνια χρηματοδοτεί, χωρίς αποτέλεσμα, διάφορα ιδιωτικά ερευνητικά κέντρα για την κατασκευή αυτόνομων, μη επανδρωμένων οχημάτων για πολεμικούς σκοπούς. Πρόσφατα -και λόγω των α
υξημένων απωλειών ανθρώπινου δυναμικού στο Ιράκ - αποφάσισε να απευθυνθεί στα Πανεπιστήμια. Τα τελευταία χωρίς καμιά ηθική αναστολή - δεδομένου πως αν δεν επιδιώξουν οποιαδήποτε χρηματοδότηση τίθεται θέμα επιβίωσής τους - επιστράτευσαν όλη την εφευρετικότητα καθηγητών και φοιτητών και, με ιδιαίτερα χαμηλότερες οικονομικές απαιτήσεις, έδωσαν ποικίλες επιτυχείς λύσεις για την κατασκευή οχημάτων - ρομπότ με πολύ καλύτερες μάλιστα επιδόσεις ταχύτητας από αυτές των προδιαγραφών του διαγωνισμού.
Βεβαίως, η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων πανεπιστημίων έχει ήδη προχωρήσει σε μεγάλο βαθμό στη χώρα μας και αποτελεί κοινή πεποίθηση πως εδώ και κάμποσα χρόνια τα δημόσια πανεπιστήμια μπαλώνουν τις τρύπες της μίζερης κρατικής χρηματοδότησης αναπτύσσοντας επιχειρηματικές δραστηριότητες κάθε είδους, με ιδιαίτερη προτίμηση στη βιομηχανία των κατά παραγγελία «ερευνών» και μελετών. Παρ' όλα αυτά βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή ενός δράματος, που τη συνέχειά του μπορούμε να τη μαντέψουμε, αφού το ίδιο έργο παίζεται εδώ και χρόνια στις μεγάλες σκηνές του ιμπεριαλιστικού κόσμου, προπαντός στις ΗΠΑ και πιο πρόσφατα στη Μ. Βρετανία και άλλες χώρες της ΕΕ.

Το Β΄ Μέρος θα δημοσιευτεί την επόμενη Κυριακή

Της
Ελένης ΜΗΛΙΑΡΟΝΙΚΟΛΑΚΗ*
* Η Ελένη Μηλιαρονικολάκη είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνη του Τμήματος Παιδείας της ΚΕ του Κόμματος

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=12/3/2006&id=6383&pageNo=13&direction=-1

[abbis]

ΑΝΩΤΑΤΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Επιστήμη για την ευημερία της κοινωνίας
Ο πραγματικός στόχος της αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος

 
Σήμερα δημοσιεύουμε το Β` μέρος του άρθρου. Το Α` μέρος δημοσιεύτηκε την περασμένη Κυριακή, 12/3/2006.

Μιλώντας για την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, χρειάζεται να σταθούμε στις επιπτώσεις που θα έχει. Συνοπτικά, μπορούμε με ασφάλεια να προβλέψουμε ότι αν δεν πάρουμε άμεσα μέτρα θα συμβούν τα παρακάτω:

Η κρατική χρηματοδότηση θα μειωθεί για τα περισσότερα ιδρύματα. Οι ισχνές κρατικές δαπάνες, στο όνομα του υγιούς ανταγωνισμού, θα διαμοιράζονται σε δημόσια και ιδιωτικά ιδρύματα, με το σύστημα των κουπονιών, των υποτροφιών (το οποίο ήδη προτάθηκε από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ), ή όποιο άλλο θα σκεφτούν. Στη διημερίδα του Ευρωπαϊκού Κέντρου Δημοσίου Δικαίου, οι Βέλγοι νομικοί υπογράμμισαν ότι κανείς δε θα μπορέσει να αρνηθεί την κρατική χρηματοδότηση σε ένα πιστοποιημένο από το κράτος ιδιωτικό ίδρυμα.

Ταυτόχρονα βέβαια, τα πανεπιστήμια δε θα συμμετέχουν ισότιμα στην κρατική χρηματοδότηση. Η μερίδα του λέοντος θα κατευθύνεται στα ισχυρότερα ιδρύματα, για να ανταποκριθούν με καλύτερους όρους στο διεθνή ανταγωνιστικό στίβο, όπως ρητά προβλέπουν οι ευρωενωσιακές κατευθύνσεις και ειδικά η πρόσφατη ανακοίνωση της Κομισιόν για την «κινητοποίηση του πνευματικού δυναμικού της Ευρώπης». Η γραμμή αυτή αποτελεί την καλύτερη απόδειξη του φαρισαϊσμού όλων εκείνων που ισχυρίζονται ότι μέσα από τον ανταγωνισμό θα βελτιωθεί η ποιότητα όλων των πανεπιστημίων. Το αντίθετο ακριβώς θα συμβεί. Τα ισχυρά πανεπιστήμια θα γίνουν ακόμη ισχυρότερα, αποσπώντας πόρους, μυαλά και φήμη από τα πιο αδύναμα. Αυτός, άλλωστε, είναι ο σιδερένιος νόμος κάθε ανταγωνισμού και όποιος προπαγανδίζει ότι τα πανεπιστήμιά μας μέσα σ' αυτές τις συνθήκες θα πλησιάσουν το Χάρβαρντ, το ΜΙΤ ή την Οξφόρδη υποκρίνεται συνειδητά.
 
Τα δίδακτρα θα γενικευτούν σε όλη την κλίμακα των σπουδών και δε θα είναι καθόλου συμβολικά, αλλά θα κλιμακώνονται ανάλογα με το γόητρο κάθε ιδρύματος. Ετσι κι αλλιώς, μόνον οι προπτυχιακές σπουδές έχουν γλιτώσει προς το παρόν από την εισβολή των διδάκτρων στα μεταπτυχιακά, στα Ινστιτούτα Διά Βίου Κατάρτισης, στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, στο Διεθνές Πανεπιστήμιο κλπ., ενώ βρισκόμαστε σε απόσταση αναπνοής από την κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, στο όνομα της ...ανάπτυξης της κριτικής σκέψης. Ο κ. Βερέμης άρχισε, μάλιστα, ήδη να δηλητηριάζει την κοινή γνώμη με τις πιο αντιδραστικές ιδέες που κυκλοφορούν στις ΗΠΑ, διακηρύσσοντας πως δεν είναι σωστό να πληρώνουν όλοι για την ανώτατη εκπαίδευση, γιατί η πλειοψηφία των φορολογουμένων δεν έχει παιδιά στα πανεπιστήμια! Σε κάποιες πολιτείες των ΗΠΑ, αναπτύσσεται κίνημα πολιτών που δεν έχουν παιδιά σε σχολική ηλικία για να τους μειωθεί η φορολογία κατά το ποσοστό που κατευθύνεται στην εκπαίδευση. Είναι φανερό ότι αν δε φροντίσουμε για να δημιουργηθούν κοινωνικά αντισώματα, οι απόψεις αυτές θα διαδοθούν και στη χώρα μας.

Προς πρωτοφανή υποβάθμιση των σπουδών

Το επίπεδο των σπουδών θα γνωρίσει πρωτοφανή υποβάθμιση, καθώς όλη η λειτουργία των ιδρυμάτων κάτω και από την πίεση των μάνατζερ, που προβλέπεται να αναλάβουν τη διαχείριση των πανεπιστημίων, θα ακολουθεί την αρχή της ελαχιστοποίησης του κόστους και της μεγιστοποίησης του κέρδους. Πίσω από μια βιτρίνα πολυτελών οδηγών σπουδών και φανταχτερών «ειδικοτήτων του μέλλοντος», θα κρύβεται η γύμνια των πιο φθηνών και τυποποιημένων μορφών διδασκαλίας και του εκμηδενισμού κάθε έννοιας κριτικής αφομοίωσης της επιστήμης. Από κοντά μια βιομηχανία πιστοποιημένων ιδιωτικών εταιριών - πανεπιστημίων θα αναλαμβάνει υπεργολαβικά να παραδίνει εύκολα, φτηνά και ταχύρυθμα ενότητες του προγράμματος σπουδών και να συμπληρώνει με πιστωτικές μονάδες το δελτάριο των περιπλανώμενων φοιτητών, ενώ οι μονοπωλιακοί εκδοτικοί οίκοι και άλλοι ιδιώτες επιχειρηματίες θα συναγωνίζονται με πλουμιστά διδακτικά πακέτα και CD-Rom ποιος θα πρωτοκαταλάβει την κενή θέση του εκλιπόντος «ενός και μοναδικού συγγράμματος».

Το σύστημα πρόσβασης θα αλλάξει προς το χειρότερο, γιατί κριτήριο κατανομής των φοιτητών στα διάφορα τμήματα δε θα γίνει η κλίση και το ταλέντο καθενός, όπως κάποιοι πανεπιστημιακοί θέλουν να ελπίζουν, αλλά, ακόμη πιο πιστά από σήμερα, το πορτοφόλι.

Τα εργασιακά δικαιώματα και οι μισθοί των πτυχιούχων θα συρρικνωθούν στο κατώτερο δυνατό επίπεδο, αφού η αγορά εργασίας θα κατακλύζεται από τα πληθωριστικά πτυχία των αποφοίτων των κάθε λογής κόλετζ και γιουνιβέρσιτι. Αντίστοιχα, θα επιδεινωθούν οι εργασιακές σχέσεις και του διδακτικού προσωπικού, με γενίκευση του θεσμού των υποαμειβόμενων συμβασιούχων και εξάρτηση της παραμονής και εξέλιξής του από τα κέρδη που θα προσπορίζεται το πανεπιστήμιο με την εργασία του. Φανταστείτε, όμως, ένα πανεπιστήμιο, όπου όλη η ευφυία, η διορατικότητα και η δημιουργικότητα του επιστημονικού δυναμικού θα αναλώνεται όχι στην επιστήμη, αλλά στο κυνήγι του χρήματος: Στη διερεύνηση πρωτότυπων επιχειρηματικών ιδεών, στην προβολή και διαφήμιση των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων του ιδρύματος, στην προσέλκυση πελατών - επιχειρήσεων και φοιτητών.

Η τραγικότερη συνέπεια αυτής της πολιτικής όμως δεν αφορά μόνο τους διδάσκοντες, τους φοιτητές και τη λαϊκή οικογένεια, αλλά συνολικά το λαό, καθώς μέσα από αυτήν η επιστημονική εξέλιξη παρεμποδίζεται και ο κοινωνικός ρόλος της επιστήμης αναιρείται ολοσχερώς.

Υποβάθμιση της ίδιας της ανάπτυξης της επιστήμης

Οι υπερασπιστές της ιδιωτικοοικονομικής λειτουργίας των πανεπιστημίων υποστηρίζουν ότι η στενή σύνδεση των πανεπιστημίων με τις επιχειρήσεις θα επιταχύνει τις ερευνητικές τους προσπάθειες και θα επιτρέψει την άμεση εμπορική εκμετάλλευση των επιστημονικών ανακαλύψεων προς όφελος όλης της κοινωνίας, που έτσι θα γίνεται πιο γρήγορα κοινωνός των τεχνολογικών επιτευγμάτων.

Αλλη, όμως, είναι η πραγματικότητα στις χώρες που πρωτοπορούν στην επιχειρηματική μετεξέλιξη των πανεπιστημίων. Οι επιστήμονες, που μέχρι πρότινος συναγωνίζονταν να δημοσιεύσουν τα αποτελέσματα της εργασίας τους, σήμερα αρκούνται σε κοινότοπα και σύντομα άρθρα, απόδειξη μιας τυπικής παραγωγικότητας, ενώ - με υπόδειξη του πανεπιστημίου - φροντίζουν να κατοχυρώνουν με πατέντες το σημαντικότερο μέρος της εργασίας τους για να εξασφαλίσουν πόρους για το πανεπιστήμιο και τους ίδιους ατομικά. Μπορούμε να διανοηθούμε πού θα βρισκόταν σήμερα η επιστήμη, αν η κάθε ερευνητική ομάδα έπρεπε να καταβάλλει πνευματικά δικαιώματα στους απογόνους του Πλανκ, του Μπορ, του Σράιντιγκερ, του Αϊνστάιν;

Παράλληλα, μια σειρά επιστημονικοί τομείς, σχετικοί κυρίως με τις θεμελιώδεις επιστήμες, όπως Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία κλπ., επειδή δεν οδηγούν σε άμεσες εφαρμογές και δεν μπορούν να αποτελέσουν πεδίο επιχειρηματικού ενδιαφέροντος, περιθωριοποιούνται, παραχωρώντας τη θέση τους στις αγοραίες ειδικότητες του μάρκετινγκ, του μάνατζμεντ, των δημοσίων σχέσεων κλπ. Ο υποσκελισμός της βασικής έρευνας σε όφελος της εφαρμοσμένης άρχισε ήδη να αποτελεί σοβαρό πρόβλημα για τον αναπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο. Ετσι, στην ΕΕ επιχειρείται τελευταία, μέσα από τους δείκτες ποιότητας του εκπαιδευτικού συστήματος, να δοθεί ώθηση στις θετικές επιστήμες. Την ίδια στιγμή, οι ΗΠΑ, προκειμένου να αναπτύξουν το ενδιαφέρον της αμερικανικής νεολαίας στις απαξιωμένες από την αγορά θετικές επιστήμες, συγκέντρωσαν στο Χόλιγουντ επιφανείς επιστήμονες με σκοπό να συμβάλουν στη δημιουργία κινηματογραφικών σεναρίων που θα καλλιεργούν θετικά πρότυπα και στάσεις απέναντι σε αυτές.

Στα παραπάνω χρειάζεται να προστεθεί και να υπογραμμιστεί αυτό που ακόμη και ο τελευταίος μεταπτυχιακός φοιτητής γνωρίζει: ότι η ερευνητική εργασία που γίνεται κατά παρ
αγγελία δεν μπορεί να είναι αξιόπιστη, είτε γιατί τα αποτελέσματά της είναι προκαθορισμένα από το χρηματοδότη, είτε, στην καλύτερη περίπτωση, γιατί άγραφος νόμος του εμπορικού πανεπιστημίου είναι ότι δεν μπορεί να δαγκώσει το χέρι που το ταΐζει. Στην πορεία, όταν με ειδικά κίνητρα και φοροαπαλλαγές η ιδιωτική επένδυση στα πανεπιστήμια θα αυξηθεί, είναι φανερό ότι η διασύνδεση και διαπλοκή του πανεπιστημίου και πανεπιστημιακών με τις επιχειρήσεις θα εντείνει στο έπακρο τα περίφημα σκάνδαλα, από τα οποία η κυβέρνηση παριστάνει πως έρχεται να εξυγιάνει τα πανεπιστήμια.

Κάτω από αυτό το πρίσμα της επιχειρηματικής λειτουργίας των ιδρυμάτων, πρέπει να δούμε και τις προτάσεις για περιορισμό του ασύλου και της φοιτητικής συμμετοχής στα όργανα διοίκησης. Σ' ένα πανεπιστήμιο που θέλει να στηριχτεί στους επιχειρηματίες - χορηγούς, δεν έχουν καμία θέση άσυλα, ακαδημαϊκές ελευθερίες, διακίνηση ιδεών, φοιτητικές κινητοποιήσεις και άλλα «αναχρονιστικά κατάλοιπα».

Κόντρα στην εμπορευματοποίηση

Πριν φτάσουμε να δούμε τα πανεπιστήμιά μας, πολλά από τα οποία αποτελούν σύμβολα αντίστασης του λαού μας απέναντι σε κάθε ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, να βεβηλώνονται από τους λογότυπους της «Βόνταφον», της «Πάναφον», της 3Μ και τα έδρανά τους να στολίζονται με ταμπελίτσες χορηγών και ευεργετών, όπως γίνεται στις ΗΠΑ, πρέπει να πάρουμε μέτρα. Πρώτα απ' όλα, χρειάζεται να διακηρυχτούν και να εξηγηθούν ευρύτερα στο λαό - και σε αυτό πέφτει ιδιαίτερο βάρος στους ώμους των προοδευτικών πανεπιστημιακών - κάποιες βασικές αλήθειες, που στις μέρες μας αποκρύπτονται, κατασυκοφαντούνται και διαστρέφονται:

Η επιστήμη έχει κοινωνική αποστολή να ελαφρύνει τη ζωή του ανθρώπου από το μόχθο και την άγνοια, να εξασφαλίσει την ευημερία του συνόλου της κοινωνίας και όχι μιας μόνο τάξης. Ενα ίδρυμα, που συνειδητά μεροληπτεί υπέρ των συμφερόντων μιας μικρής κοινωνικής μερίδας δεν μπορεί να καλλιεργήσει και να αναπτύξει την επιστήμη, γιατί αντιστρατεύεται την ίδια την ουσία της, που είναι η αιώνια και μεγαλειώδης προσπάθεια του ανθρώπου να κατακτήσει την αλήθεια.
Για να μπορέσουν τα πανεπιστήμια να υπηρετήσουν την αποστολή τους, πρέπει να κατακτήσουν στο σύνολό τους το υψηλότερο δυνατό επιστημονικό επίπεδο. Δεν έχουν κανένα λόγο να ανταγωνίζονται και να αλληλοϋπονομεύονται. Αντίθετα, έχουν κάθε λόγο να συνεργάζονται, συνενώνοντας όλες τις διαθέσιμες επιστημονικές δυνάμεις στον αγώνα για την απελευθέρωση του ανθρώπου από φυσικούς και κοινωνικούς καταναγκασμούς.
Η επιστήμη σαν προϊόν της εργασίας χιλιάδων επιστημόνων και στοχαστών μέσα στους αιώνες είναι κοινωνικό δημιούργημα και επομένως αποτελεί κοινωνική ιδιοκτησία. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να οικειοποιείται για ατομικό του όφελος τα αποτελέσματά της.
Η επιστήμη και η εκπαίδευση δεν μπορεί να μετατρέπεται σε εμπόρευμα, σε ληξιπρόθεσμες χρηστικές δεξιότητες ανάλογα με τις ευκαιριακές ανάγκες της αγοράς, γιατί επιστήμη είναι η προσπάθεια του ανθρώπου να κατακτήσει τα πιο ανθεκτικά στο χρόνο στοιχεία της φυσικής και κοινωνικής πραγματικότητας, τους εσωτερικούς νόμους και αρχές που την κυβερνούν.
Στο κάτω κάτω, είναι πραγματικά ντροπή που στον 21ο αιώνα - και παρά τις μεγαλοστομίες περί κοινωνίας της γνώσης, διά βίου μάθησης και πολλαπλών ευκαιριών για όλους - επιστρέφουμε σε καταστάσεις του 19ου, όπου η Παιδεία ήταν προνόμιο μόνον όσων μπορούσαν να την αγοράσουν.

Εκπαίδευση αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν και ενιαία

Για όλους αυτούς τους λόγους, η εκπαίδευση, ξεκινώντας από την ανώτατη, δεν μπορεί παρά να είναι αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν και ενιαία στο σκοπό και το επίπεδό της.

Η θέση αυτή, σε κάποιους ακούγεται ήδη ουτοπική και αν αφήσουμε κι άλλο χρόνο να κυλήσει θα ακούγεται ακόμη περισσότερο. Οχι γιατί είναι ανεδαφική και μη πραγματοποιήσιμη, αλλά γιατί η έννοια του δημόσιου και κοινωνικού πανεπιστημίου δε χωράει στο κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο του ιμπεριαλιστικού καπιταλιστικού σταδίου. Το ΚΚΕ δεν έχει αυταπάτες. Δε θα υποσχεθεί ότι αρκεί να επαναληφθούν οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις της δεκαετίας του '80 για το νόμο 815, για να ακυρωθούν τα μέτρα διά παντός. Στο θέμα της ανώτατης εκπαίδευσης και του άρθρου 16, δε συγκρούονται διαφορετικές προτάσεις για τη διαχείριση του συστήματος, αλλά δύο αντίπαλες στρατηγικές: Από τη μια πλευρά, η διεθνής πολιτική κατεύθυνση του κεφαλαίου για πανεπιστήμια και επιστήμη στην υπηρεσία μιας ακόμη στυγνότερης εκμετάλλευσης του λαού και, από την άλλη, το συμφέρον της εργατικής τάξης και του λαού για επιστήμη και πανεπιστήμια στην υπηρεσία της καθολικής κοινωνικής ευημερίας. Αν θέλουμε το μεγαλύτερο δυνατό όφελος από τον αγώνα υπεράσπισης της δημόσιας εκπαίδευσης, πρέπει από την αρχή του να τον συνδέσουμε με τον αγώνα για ταυτόχρονες αλλαγές στο κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, με τον αγώνα για μια άλλη εξουσία. Αν το διδακτικό προσωπικό, οι φοιτητές και προπαντός η εργατική τάξη και ο λαός κατανοήσουν βαθύτερα το χαρακτήρα της ΕΕ μέσα και από το θέμα αυτό, αν μεγαλώσει η κρίσιμη μάζα των ανθρώπων που θα απεγκλωβιστούν από την κυρίαρχη πολιτική, με όποιο χρώμα και αν εμφανίζεται και τις απόψεις του «τίποτα δε γίνεται», τότε θα μπορούμε πιο αισιόδοξα να βλέπουμε το μέλλον για το πανεπιστήμιο και την κοινωνία.

Το άρθρο είναι προδημοσίευση από το περιοδικό «Θέματα Παιδείας», τεύχος 23 - 24, που θα κυκλοφορήσει από αύριο, 20 Μάρτη.

Της
Ελένης ΜΗΛΙΑΡΟΝΙΚΟΛΑΚΗ*
* Η Ελένη Μηλιαρονικολάκη είναι μέλος της ΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος Παιδείας της ΚΕ του ΚΚΕ

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=19/3/2006&id=6385&pageNo=12&direction=1

[Zarathoustra]

Διαφωνώ κάθετα με την "γραμμή" του ριζοσπάστη.Σκοταδιστικές ξεπερασμένες αντιλήψεις όπως οι παραπάνω είναι η βασική αιτία για την κατάντια των Ελληνικών Πανεπιστημίων.

Ευτυχώς τα δύο μεγάλα κόμματα συμφωνούν σε αυτό το θέμα,οπότε η κατάσταση φαίνεται να αλλάζει(επιτέλους!).

[abbis]

Εκπαίδευση αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν και ενιαία

Για όλους αυτούς τους λόγους, η εκπαίδευση, ξεκινώντας από την ανώτατη, δεν μπορεί παρά να είναι αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν και ενιαία στο σκοπό και το επίπεδό της.

Η θέση αυτή, σε κάποιους ακούγεται ήδη ουτοπική και αν αφήσουμε κι άλλο χρόνο να κυλήσει θα ακούγεται ακόμη περισσότερο. Οχι γιατί είναι ανεδαφική και μη πραγματοποιήσιμη, αλλά γιατί η έννοια του δημόσιου και κοινωνικού πανεπιστημίου δε χωράει στο κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο του ιμπεριαλιστικού καπιταλιστικού σταδίου. Το ΚΚΕ δεν έχει αυταπάτες. Δε θα υποσχεθεί ότι αρκεί να επαναληφθούν οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις της δεκαετίας του '80 για το νόμο 815, για να ακυρωθούν τα μέτρα διά παντός. Στο θέμα της ανώτατης εκπαίδευσης και του άρθρου 16, δε συγκρούονται διαφορετικές προτάσεις για τη διαχείριση του συστήματος, αλλά δύο αντίπαλες στρατηγικές: Από τη μια πλευρά, η διεθνής πολιτική κατεύθυνση του κεφαλαίου για πανεπιστήμια και επιστήμη στην υπηρεσία μιας ακόμη στυγνότερης εκμετάλλευσης του λαού και, από την άλλη, το συμφέρον της εργατικής τάξης και του λαού για επιστήμη και πανεπιστήμια στην υπηρεσία της καθολικής κοινωνικής ευημερίας. Αν θέλουμε το μεγαλύτερο δυνατό όφελος από τον αγώνα υπεράσπισης της δημόσιας εκπαίδευσης, πρέπει από την αρχή του να τον συνδέσουμε με τον αγώνα για ταυτόχρονες αλλαγές στο κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, με τον αγώνα για μια άλλη εξουσία. Αν το διδακτικό προσωπικό, οι φοιτητές και προπαντός η εργατική τάξη και ο λαός κατανοήσουν βαθύτερα το χαρακτήρα της ΕΕ μέσα και από το θέμα αυτό, αν μεγαλώσει η κρίσιμη μάζα των ανθρώπων που θα απεγκλωβιστούν από την κυρίαρχη πολιτική, με όποιο χρώμα και αν εμφανίζεται και τις απόψεις του «τίποτα δε γίνεται», τότε θα μπορούμε πιο αισιόδοξα να βλέπουμε το μέλλον για το πανεπιστήμιο και την κοινωνία.

[abbis]

ΦΟΙΤΗΤΕΣ - ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ

Με αποφασιστικότητα για τις 31 Μάρτη

Με γενικές συνελεύσεις και πολύμορφες αγωνιστικές πρωτοβουλίες ετοιμάζουν συλλαλητήρια σε κάθε πόλη όπου υπάρχει πανεπιστήμιο ή ΤΕΙ
 
   
Την Παρασκευή 31 Μάρτη είναι το επόμενο αγωνιστικό ραντεβού του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος απέναντι στις σαρωτικές αλλαγές που προωθούνται στην ανώτατη εκ! παίδευση. Είναι η επόμενη ημερομηνία - σταθμός για το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα, που οδεύει προς τις φοιτητικές εκλογές της 5ης Απρίλη, σταθμός για τη συνέχεια και την κλιμάκωση του αγώνα που απαιτείται, προκειμένου να μπουν φραγμοί στη λαίλαπα που φέρνει η κυβερνητική πολιτική, με την πλήρη στήριξη του ΠΑΣΟΚ, στην ανώτατη εκπαίδευση.
Τα Πανελλαδικά Συντονιστικά Πανεπιστημίων και ΤΕΙ καλούν στα συλλαλητήρια στις 31 Μάρτη, επισημαίνοντας ότι δε φτάνει ένα απλό «όχι» στα μέτρα της κυβέρνησης: «Σήμερα το φοιτητικό κίνημα χρειάζεται να διεκδικεί πραγματικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία, Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση. Δεν υπερασπιζόμαστε το σημερινό πανεπιστήμιο, παλεύουμε γι' αυτό που σήμερα έχει ανάγκη η νεολαία και ο ελληνικός λαός! Αποκτάει λοιπόν μεγάλη σημασία για τη δύναμη και την αποτελεσματικότητα του αγώνα μας η πλατιά υιοθέτηση του διεκδικητικού Πλαισίου του Συντονιστικού αλλά και η μαζική δράση, η κοινή πάλη με το ταξικό εργατικό κίνημα, το! ΠΑΜΕ, που το πλαίσιό του βάζει τις δωρεάν σπουδές, τη δουλιά με δικαιώματα»!
Ετσι από την ερχόμενη βδομάδα, οι φοιτητές κι οι σπουδαστές μπαίνουν σε νέο γύρο γενικών συνελεύσεων στις σχολές τους, παίρνουν πολύμορφες αγωνιστικές πρωτοβουλίες, προτάσσουν τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους, δίνουν συνέχεια στον αγώνα τους με τους εργαζόμενους και όλο το λαό. Βροντοφωνάζουν: «ΟΧΙ» στην αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, «ΟΧΙ» στην κατάργηση της Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας.
Στην κινητοποίηση καλούν μέχρι στιγμής 30 Φοιτητικοί Σύλλογοι, 8 Σπουδαστικοί Σύλλογοι, 67 Επιτροπές Αγώνα σε πανεπιστήμια και 26 σε ΤΕΙ σε όλη τη χώρα, που συσπειρώνονται στο αγωνιστικό πλαίσιο των Πανελλαδικών Συντονιστικών.
Συγκεκριμένα, οι φοιτητικοί σύλλογοι: Γεωπονικού Πανεπιστημίου, Φιλοσοφικής Σχολής, Φυσικού, Σχολής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών (ΣΕΜΦΕ), Τμήματος Εκπαίδευσης Αγωγής Προσχολικής Ηλικίας (ΤΕΑΠΗ), Πανεπιστημί! ου Πειραιά, Παντείου, Βιολογικού, Τμήματος Επιστημών Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (ΤΕΦΑΑ), Φαρμακευτικού, Γεωλογικού, Επικοινωνίας και ΜΜΕ από την Αθήνα, Φυσικού, Ψυχολογίας και Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Θεσσαλονίκης, Επιστήμης Τεχνών και Χημικού Ιωαννίνων, Μεταφραστικού Κέρκυρας, Ιατρικής Λάρισας, Φυτικής Παραγωγής Βόλου, Φαρμακευτικού, Βιολογικού, Μαθηματικού, Παιδαγωγικού και Πολιτικών Μηχανικών Πάτρας, Ιστορικού Καλαμάτας, Μαθηματικού Σάμου, Πληροφορικής Σάμου και Μηχανικών Οργάνωσης Διοίκησης Ναυπηγών Χίου, καθώς και ο Σύλλογος Εστιών Πάτρας.
Επίσης, καλούν οι σπουδαστικοί σύλλογοι: Σχολής Τεχνολογικών Εφαρμογών (ΣΤΕΦ) Πειραιά, Σχολής Διοίκησης Επιχειρήσεων (ΣΔΟ) Πειραιά, Σχολής Γραφικών Τεχνών και Καλλιτεχνικών Σπουδών Αθήνας, ΣΤΕΦ Δράμας, Σχολής Τεχνολογίας Γεωπονίας (ΣΤΕΓ) Καρδίτσας, ΣΤΕΦ Λάρισας, ΣΤΕΓ Καλαμάτας και ο Σύλλογος του ΤΕΙ Χανίων.

Το διεκδικητικό πλαίσιο

 
Φοιτητές και σπουδαστές κινητοποιούνται για:
Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση  
Ολη η απαραίτητη για το αντικείμενο των σπουδών γνώση μέσα στο πτυχίο.
Ενιαία λαϊκή Παιδεία, 12χρονο σχολείο για βασική εκπαίδευση και δημόσιες δωρεάν επαγγελματικές σχολές μετά από αυτό.
Μεταπτυχιακές σπουδές που θα οδηγούν σε διδακτορικό. Οχι σε κύκλους σπουδών.
Οικονομική και επιστημονική στήριξη των εκπαιδευτικών! Αύξηση προσωπικού, αποδοχών και συντάξεων, ώστε να είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.
Δημόσια και δωρεάν για όλους
Αύξηση των δαπανών για την Παιδεία στο 15% του προϋπολογισμού.
Ανάπτυξη όλων των απαραίτητων υποδομών, έτσι ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες των φοιτητών.
Κατάργηση των διδάκτρων στα μεταπτυχιακά.
Ερευνα κρατικά χρηματοδοτούμε! νη προς όφελος των κοινωνικών αναγκών και όχι των μονοπωλίων.
Ενταξη στον κρατικό προϋπολογισμό των χρημάτων από τα κοινοτικά κονδύλια.
Δωρεάν συγγράμματα.
Δωρεάν σίτιση.
Δωρεάν μεταφορά στις συγκοινωνίες.
Κατάργηση των διδάκτρων για τους αλλοδαπούς.
Δωρεάν δωμάτια για όσους φοιτητές σπουδάζουν μακριά από το σπίτι τους και η οικογένειά τους έχει εισόδημα κάτω από 35.000 ευρώ. Ανέγερση νέων εστιών με χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Δουλιά με δικαιώματα
Το πτυχίο να αποτελεί τη μόνη απόδειξη ότι ο κάτοχός του έχει επαγγελματική ικανότητα στο επιστημονικό αντικείμενο. Αμεση πρόσληψη των αποφοίτων με βάση τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες. Συνεχής επιμόρφωση δημόσια και δωρεάν υπό την ευθύνη των πανεπιστημίων.
7ωρο, 5ήμερο, 35ωρο. Μισθοί που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες. Κατάργηση των αντεργατικών νόμων ΠΑΣΟΚ -ΝΔ. Κατάργηση των ελαστικών σχέσεων και μορφών απασχόλησης.
ΟΧΙ στις αντεργατικές ρυθμίσεις (ανασφάλιστη εργασία, ελεύθερες απολύσεις) για τους νέους εργαζόμενους στο όνομα της καταπολέμησης της ανεργίας και της ανταγωνιστικότητας!
Μέτρα στήριξης για τους άνεργους πτυχιούχους.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=24/3/2006&id=6417&pageNo=3&direction=1

[abbis]

ΦΟΙΤΗΤΕΣ - ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ

Κλίμα μαζικής συμμετοχής στις αυριανές κινητοποιήσεις
Στις 12.30 το μεσημέρι το αγωνιστικό ραντεβού της Αθήνας
Στις 12 το μεσημέρι στην πλατεία Χημείου στη Θεσσαλονίκη

Το σύνθημα που έριξαν τα Πανελλαδικά Συντονιστικά φοιτητών και σπουδαστών για μαζική κάθοδο και συμμετοχή στις αυριανές κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα βρήκε μαζική ανταπόκριση σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ, με αποτέλεσμα 53 σύλλογοι φοιτητών και 14 σύλλογοι σπουδαστών να δίνουν αύριο αγωνιστικό ραντεβού σε πάνω από 25 πόλεις, για να βροντοφωνάξουν: ΟΧΙ στην κατάργηση του άρθρου 16. ΟΧΙ στο νέο νόμο - πλαίσιο!

Από το σύνολο των συλλόγων, οι 33 φοιτητικοί σύλλογοι και οι 9 σπουδαστικοί δεν αντιδρούν απλώς στην επιχείρηση ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης και υποβάθμισης των σπουδών, αλλά υιοθετούν πλήρως το διεκδικητικό πλαίσιο των Συντονιστικών για ιδρύματα και σπουδές που θα υπηρετούν τις σύγχρονες ανάγκες του λαού και της νεολαίας, για Ενιαία Δημόσια και Δωρεάν Ανώτατη Εκπαίδευση. Παράλληλα, δεκάδες συνελεύσεις τμημάτων, ετών, εξαμήνων πήραν απόφαση για συμμετοχή στις κινητοποιήσεις, με μαζικότατη, μάλιστα, συμμετοχή φοιτητών και σπουδαστών. Οι συνελεύσεις συνεχίζονται και σήμερα και το κλίμα στις σχολές δείχνει ότι οι αποφάσεις για αγωνιστικές κινητοποιήσεις θα πολλαπλασιαστούν.

Το αγωνιστικό ραντεβού στην Αθήνα είναι στις 12.30 το μεσημέρι στα Προπύλαια και στη Θεσσαλονίκη στις 12 το μεσημέρι στην πλατεία Χημείου.

Κινητοποιήσεις ακόμα αναμένεται να γίνουν σε: Κομοτηνή, Καβάλα, Σέρρες, Φλώρινα, Κοζάνη, Καστοριά, Γιάννενα, Κέρκυρα, Αρτα, Λάρισα, Βόλο, Καρδίτσα, Χαλκίδα, Λαμία, Πάτρα, Καλαμάτα, Χανιά, Ρέθυμνο, Ηράκλειο, Μυτιλήνη και Σάμο.

Προκρίνοντας την ανάγκη υπεράσπισης του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, δάσκαλοι και καθηγητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης θα συμμετάσχουν επίσης στις κινητοποιήσεις. Σχετική απόφαση πήραν η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ που κήρυξαν ταυτόχρονα δίωρη στάση εργασίας για τα σχολεία του λεκανοπεδίου Αττικής. Παρά την πρόταση της «Δημοκρατικής Πανεπιστημονικής Κίνησης» πανεπιστημιακών, πάντως, η ομοσπονδία των πανεπιστημιακών (ΠΟΣΔΕΠ) δεν έχει λάβει ακόμα ανάλογη απόφαση και έχει ορίσει συνεδρίαση για ...το απόγευμα της Παρασκευής.

[abbis]

Πραγματοποιήθηκαν με επιτυχία στην Αθήνα το διήμερο 8-9/4/2006 οι εργασίες της Συνάντησης Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων από την Ευρώπη, στην οποία συζητήθηκαν οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στα εκπαιδευτικά συστήματα.

Οι συμμετέχοντες μετέφεραν πλούσια εμπειρία από τις χώρες τους, για την επιβολή των αλλαγών που γίνονται με βάση τα συμφέροντα του κεφαλαίου και τα επιχειρήματα με τα οποία η άρχουσα τάξη τις επιβάλλει, τις συνέπειες για τους λαούς και τη νεολαία, τις αντιδράσεις που υπάρχουν.

Ιδιαίτερη σημασία είχε ότι η συζήτηση δεν έμεινε στην περιγραφή της δομής των εκπαιδευτικών συστημάτων και τις αλλαγές που επέρχονται σ' αυτό το επίπεδο, αλλά εμβάθυνε στο περιεχόμενο της εκπαίδευσης, όπου εμφανίζονται όλο και συχνότερα, όλο και περισσότερα αντιδιαλεκτικά, αντιεπιστημονικά, αντικομμουνιστικά στοιχεία.

Είναι η πρώτη φορά, που Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα από τις χώρες της Ευρώπης, εντός και εκτός της Ευρωπαϊκής Ενωσης, συζήτησαν συλλογικά τις αντιδραστικές αλλαγές που συντελούνται στο χώρο της Παιδείας, στο φόντο της στρατηγικής της Λισαβόνας και των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.

Η Συνάντηση κατέληξε σε κοινή ανακοίνωση, στην οποία περιλαμβάνεται και πρόγραμμα δράσης για τα ζητήματα της εκπαίδευσης και την οποία δημοσιεύουμε σήμερα.

Συνεχίζεται...

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=16/4/2006&id=6603&pageNo=3&direction=-1

[abbis]

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

Η γνώση είναι δύναμη

 
Την Κυριακή 9 Απρίλη 2006 ολοκληρώθηκαν με επιτυχία οι εργασίες της διήμερης πανευρωπαϊκής Συνάντησης που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, με θέμα: «Η στρατηγική της Λισαβόνας και οι αναδιαρθρώσεις στα εκπαιδευτικά συστήματα. Μέτωπα πάλης και η απάντηση του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος».

Οι συμμετέχοντες εκπρόσωποι 18 κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων κρίνουν τη Συνάντηση ως ιδιαίτερα επίκαιρη και θετική, με σημαντική συμβολή στις κοινές πρωτοβουλίες των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων, που καθορίστηκαν στη Συνάντηση της Αθήνας το Νοέμβρη του 2005.

Χαιρέτισαν και εξέφρασαν την αμέριστη αλληλεγγύη τους στο μαζικό, μαχητικό αγώνα της νεολαίας και των εργαζομένων της Γαλλίας, για την άμεση απόσυρση του απαράδεκτου νόμου για το «Συμβόλαιο πρώτης απασχόλησης», που αποσκοπεί στην άμεση υλοποίηση της αντιδραστικής «Στρατηγικής της Λισαβόνας». Οι μετέχοντες θεωρούν καθήκον την παραπέρα ανάπτυξη του διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης και την ανάγκη να εκφραστεί πιο συντονισμένα και αποφασιστικά στους πολυάριθμους αγώνες αντίστασης στο χώρο της Παιδείας, που αναπτύσσονται το τελευταίο διάστημα σ' όλη την Ευρώπη.

Από τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στη διάρκεια της Συνάντησης, έγινε φανερό ότι στο χώρο της εκπαίδευσης εκδηλώνεται, τα τελευταία χρόνια, μια γενικευμένη σαρωτική επίθεση, εντός και εκτός της ΕΕ, για την αντιδραστική μεταρρύθμισή της. Η επίθεση αυτή, τονίστηκε από τους μετέχοντες, είναι αποτέλεσμα της διεθνούς απαίτησης του κεφαλαίου για προσαρμογή της εκπαίδευσης και του ανθρώπινου δυναμικού στις σκληρότερα εκμεταλλευτικές «νέες» εργασιακές σχέσεις και συνθήκες ζωής, για ενίσχυση της χειραγώγησης και ασφυκτικότερο έλεγχο της συνείδησης της νέας γενιάς.
 
Αρκετοί μετέχοντες τόνισαν, στα πλαίσια αυτά, τις ολέθριες συνέπειες για την ανώτατη εκπαίδευση των ρυθμίσεων της Μπολόνια.

Ιδιαίτερα μετά τη Συνδιάσκεψη Κορυφής στη Λισαβόνα, όπως και στα πλαίσια των ρυθμίσεων GATTS, η πορεία προσαρμογής της εκπαίδευσης στους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς επιταχύνεται, επειδή αυτό επιβάλλει η προσπάθεια εξόδου από την κρίση και η αναζήτηση νέων τομέων δράσης και κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου όπως και η όξυνση του ανταγωνισμού των τριών ιμπεριαλιστικών πόλων (ΕΕ, ΗΠΑ, Ιαπωνία).

Γι' αυτό, άλλωστε, οι εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις, παρά τις διαφορές στους ρυθμούς και τις μεθόδους προώθησής τους στην κάθε χώρα, έχουν κοινά και ενιαία χαρακτηριστικά, που είναι τα παρακάτω:

1. Η διεύρυνση της ιδιωτικοποίησης, με τη μείωση των κρατικών δαπανών για την εκπαίδευση και τη μεταφορά του κόστους εκπαίδευσης απευθείας στους εκπαιδευόμενους και τις οικογένειές τους, καθώς και τη διείσδυση των ιδιωτών επιχειρηματιών σε θεμελιώδεις λειτουργίες της εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων, ξεκινώντας από την ανώτατη. Η ιδιωτικοποίηση αυτή επιβάλλει τη λειτουργία των δημόσιων εκπαιδευτικών μονάδων με ανταγωνιστικά, ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και την αναζήτηση τρόπων αυτοχρηματοδότησης, μέσα από την κερδοσκοπική εισβολή των επιχειρηματιών - «χρηματοδοτών».

2. Η ενίσχυση των επιλεκτικών μηχανισμών και των ταξικών φραγμών, με σκοπό την κοινωνική επιλογή της ελίτ και την εξώθηση των πολλών στην πρόχειρη και ληξιπρόθεσμη κατάρτιση αντί για τη συστηματική εκπαίδευση, με το διαχωρισμό και την ταξινόμηση μαθητών και σπουδαστών σε ταξικά διαφοροποιημένους τύπους, κατηγορίες και μορφές εκπαίδευσης -κατάρτισης.

3. Η συρρίκνωση της γενικής παιδείας και η κατάφωρη εμπορευματοποίηση και υποβάθμιση της γνώσης, μέσα από την υποκατάσταση της μαζικής εκπαίδευσης με ατομικές μορφές «διά βίου μάθησης», χρησιμοθηρικές δεξιότητες και «αγωγές» υποταγής για τη διά βίου περιπλάνηση μεταξύ κατάρτισης και ανεργίας.

4. Οι διακρίσεις σε βάρος των μεταναστών, οι τάσεις εθνικισμού και σοβινισμού, κατασυκοφάντησης λαών και πολιτισμών με την παράλληλη καλλιέργεια του «ευρωεθνικισμού» και της έχθρας προς τους άλλους λαούς και την εργατική τάξη.

5. Η ολοσχερής κατάργηση της κοινωνικής αποστολής της επιστήμης μέσα από τον ασφυκτικό έλεγχο του προσανατολισμού, των κατευθύνσεων ακόμη και των αποτελεσμάτων της από τα μονοπώλια και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (ΝΑΤΟ, ΕΕ), που παρεμβαίνουν απροκάλυπτα και καθορίζουν το επιστημονικό έργο των πανεπιστημίων και των ερευνητικών ιδρυμάτων.

6. Τα συστηματικά μέτρα σκοταδισμού, αντιδιαλεκτικής θεώρησης της κοινωνικής εξέλιξης, διαστρέβλωσης και συκοφάντησης των εθνικοαπελευθερωτικών, κοινωνικών, αντιφασιστικών και ταξικών αγώνων, όπως και οι προσπάθειες για την ποινικοποίηση κάθε αντίστασης και της προοδευτικής και κομμουνιστικής ιδεολογίας.


Διαπιστώθηκε ότι οι βαριές συνέπειες των εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων για την εργατική τάξη και το λαό καταρρίπτουν το μύθο της αστικής πολιτικής ότι πρόκειται για προσπάθεια ποιοτικής ανανέωσης και συγχρονισμού της εκπαίδευσης με την επιστημονική, τεχνολογική και παραγωγική εξέλιξη.

Στο πλαίσιο αυτό, υπογραμμίστηκε ότι η σύγχρονη απάντηση του εργατικού κινήματος πρέπει να είναι η ποσοτική και ποιοτική διεύρυνση της βασικής -γενικής μόρφωσης όλων των νέων ανθρώπων σαν ελάχιστη προϋπόθεση για οποιαδήποτε επιλογή ζωής και για την αναβάθμιση της επαγγελματικής ή της επιστημονικής μόρφωσης που θα ακολουθήσει.

Αυτή η απάντηση είναι σήμερα και αναγκαία αλλά και απόλυτα εφικτή [δυνατή] όπως επιτάσσουν οι ανάγκες, η τεράστια συγκέντρωση του πλούτου και οι επιστημονικές εξελίξεις.

Παράλληλα, οι αντιπρόσωποι καταδίκασαν τον βαθιά υποκριτικό ισχυρισμό των κυβερνήσεων και της ΕΕ ότι οι αναδιαρθρώσεις αποσκοπούν στην καταπολέμηση της ανεργίας, υπογραμμίζοντας πως δεν ευθύνεται η εκπαίδευση για την ανεργία, αλλά ο κεφαλαιοκρατικός τρόπος παραγωγής, που προϋποθέτει τη μόνιμη εφεδρεία των ανέργων για να συμπιέσει στο κατώτατο δυνατό όριο τις απαιτήσεις των εργαζομένων και να εντείνει την εκμετάλλευσή τους.


Οι μετέχοντες εκτίμησαν ότι οι αντιστάσεις και οι αγώνες θα ενταθούν. Οτι μπροστά στην ενιαία στρατηγική των αντιδραστικών δυνάμεων είναι άμεση η ανάγκη έντασης των κοινών επεξεργασιών και της ανταλλαγής εμπειριών για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, η ενίσχυση των δεσμών με τη νεολαία και τους φορείς των εκπαιδευτικών και των γονέων, πρακτικά μέτρα αλληλεγγύης με τους αγώνες.

Με βάση τα παραπάνω, οι μετέχοντες θα εντείνουν το συντονισμό και τις προσπάθειές τους σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο παλεύοντας για:

Ενιαία Λαϊκή Παιδεία μέσα από δωρεάν και δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα, με αύξηση των δημόσιων δαπανών, σε αντίθεση με την ιδιωτικοποιημένη και ταξικά διαφοροποιημένη εκπαίδευση που διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες στη μόρφωση και μάλιστα από τις μικρότερες ηλικίες.
Επιστημονική έρευνα στην υπηρεσία των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και όχι των μονοπωλίων, για να μπορέσει η επιστήμη από εργαλείο άντλησης υπερκερδών και υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων να μετατραπεί σε μέσον για την απαλλαγή του ανθρώπου από τις υλικές στερήσεις και τα πνευματικά δεσμά.
Συντονισμό του κινήματος της Παιδείας με το γενικότερο εργατικό - λαϊκό κίνημα σε έναν κοινό αγώνα κατά των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στην Παιδεία, στην εργασία και την κοινωνική ζωή, ενάντια στα μονοπώλια και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, που επιβάλλουν αυτή τη βαθιά ταξική πολιτική. Εναν αγώνα που θα πρέπει να έχει σαν στόχο, μαζί με την αναγκαία ανασυγκρότηση της Παιδείας σε προοδευτική κατεύθυνση, την αναδιοργάνωση όλης της κοινωνίας.
Η πράξη έχει αποδείξει ότι όσο μέτρο της προόδου εξακολουθεί να είναι το κέρδος, ούτε η Παιδεία, ούτε η επιστήμη, ούτε ο άνθρωπος μπορούν να μπουν πάνω απ' αυτό. Αλλωστε, το πρόβλημα της Παιδείας έχει τη ρίζα του στο
κοινωνικό πρόβλημα και είναι ένα από τα κατ' εξοχήν θέματα μέσα από τα οποία αναδείχνεται η αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού.

Σημαντική συμβολή στην προώθηση των στόχων αυτών θα μπορούσαν να έχουν μέτρα όπως:

Συστηματική αλληλοενημέρωση για τις τρέχουσες εξελίξεις, επεξεργασία κοινών συμπερασμάτων και δράσεων ενάντια στα μέτρα που προωθούνται από την ΕΕ και άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
Προβολή και διάδοση των βασικών επεξεργασιών των κομμάτων και προοδευτικών μαρξιστών διανοουμένων από το χώρο της εκπαίδευσης. Δημιουργία ενός εξειδικευμένου διαδικτυακού τόπου και αξιοποίηση και άλλων πρόσφορων ευκαιριών.
Κοινές, πανευρωπαϊκού χαρακτήρα πρωτοβουλίες είτε σε επίπεδο κομμάτων, είτε κινημάτων με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς το Σεπτέμβρη και στο τέλος του 2006 όπως και με άλλες ευκαιρίες.
Ενημέρωση και συντονισμό δράσης, ώστε να εκφράζεται πιο άμεσα η αλληλεγγύη των κομμάτων και των κινημάτων στους αγώνες.
Προώθηση κοινής δράσης στα κινήματα με παράλληλη ένταση του ιδεολογικού μετώπου πάλης, παίρνοντας υπόψη ότι η Παιδεία αποτελεί σημαντικό όργανο ιδεολογικής κυριαρχίας.
Επεξεργασία από κοινού μιας έκκλησης προς την προοδευτική διανόηση, τους εκπαιδευτικούς και τα κινήματα να αντισταθούν στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις και να μην υποκύψουν στην προσπάθεια που καταβάλλεται να μετατραπούν σε εργαλεία και φορείς των νέων αντιδραστικών μέτρων.


Αθήνα 14/4/2006

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=16/4/2006&id=6603&pageNo=3&direction=-1

[abbis]

ΕΡΕΥΝΑ φοιτητών στην Κρήτη για κόστος και σπουδές

Ενα πτυχίο... ίσον κανένα

ΧΑΝΙΑ
Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ

Ακριβή είναι η φοιτητική ζωή. Το ετήσιο μέσο κόστος για ένα φοιτητή σε μια επαρχιακή πόλη, π.χ. τα Χανιά, ανέρχεται στο ποσόν των 7.644 ευρώ.

Παράλληλα, οι φοιτητές ανησυχούν για το επαγγελματικό τους μέλλον, έχουν άγχος για την αυριανή επαγγελματική αποκατάσταση μα και βεβαιότητα ότι το πτυχίο που θα αποκτήσουν δεν επαρκεί για να βρουν εργασία. Επιπλέον, εκφράζουν έντονο προβληματισμό για τις συνεχείς εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις.

Τα παραπάνω συμπεράσματα προέκυψαν από την ενδιαφέρουσα έρευνα την οποία διεξήγαγε ο Σύλλογος Φοιτητών του Τμήματος Ηλεκτρονικών Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών (ΗΜΜΥ) του Πολυτεχνείου Κρήτης. Την έρευνα τη πραγματοποίησαν οι παρακάτω φοιτητές για λογαριασμό του Συλλόγου Φοιτητών του Τμήματος Ηλεκτρονικών Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών (ΗΜΜΥ) του Πολυτεχνείου Κρήτης: Αντώνης Σγούρος και Γ. Λογιωτατίδη, φοιτητές του Τμήματος ΗΜΜΥ, και Νικ. Γιαννιός, φοιτητής του Τμήματος Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης.

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε με τη μορφή ερωτηματολογίου που περιλάμβανε 4 θεματικές ενότητες: Κόστος ζωής στο Πολυτεχνείο Κρήτης.
Κόστος εισαγωγής στο Πολυτεχνείο Κρήτης (εξωσχολική βοήθεια). Παρούσα φοιτητική κατάσταση. Εκπαιδευτική διαδικασία - εργασιακή αποκατάσταση.

Συμπληρώθηκαν συνολικά 170 ερωτηματολόγια που μοιράστηκαν πριν από τη συνέλευση του συλλόγου.

Τα αποτελέσματα της έρευνας είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα, ενώ επιβεβαιώνουν σε μεγάλο βαθμό τις διαπιστώσεις και τα τεκμήρια που παρουσιάζονται στις γενικές συνελεύσεις των φοιτητών.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας:

Μέσο ετήσιο κόστος ανά φοιτητή = 7.644,6 ευρώ . Με αυτό τον υπολογισμό και χωρίς να λαμβάνει υπόψη του κανείς τις μεταβολές του πληθωρισμού και άλλων οικονομικών μεγεθών, ένας φοιτητής καλείται να δαπανήσει: Κόστος 5 ετών = 38.223 ευρώ .

Ο μέσος όρος αποφοίτησης από το Τμήμα ΗΜΜΥ όμως δεν είναι 5 χρόνια. Οπότε αν υπολογίσει κανείς ότι ο μέσος όρος είναι περίπου 6,5 χρόνια, τότε το πραγματικό κόστος διαμορφώνεται στα:

Μέσο κόστος απόκτησης πτυχίου (6,5 χρόνια) = 49.689,9 ευρώ ή 16.931.833,43 δραχμές. Το δε κόστος εισαγωγής υπολογίζεται σε 7.714 ευρώ .

Σχετικά με το φόρτο εργασίας, ποσοστό άνω του 84% θεωρεί ότι είναι μεγάλος, ενώ 28,6% εξ αυτών, τον θεωρεί υπερβολικό. Επίσης το 67% απαντά ότι έχει ελεύθερο χρόνο, αλλά σε επόμενη ερώτηση με πιο ποιοτικό προσανατολισμό για δραστηριότητες εκτός Πολυτεχνείου, το 69% θεωρεί ότι ο ελεύθερος χρόνος είναι λίγος ή όχι όσος θα ήθελε.

Το 32% των φοιτητών θεωρεί ότι οι γνώσεις που αποκομίζει δεν ανταποκρίνονται λίγο ή καθόλου στο φόρτο εργασίας, ενώ το ποσοστό αγγίζει το 79% για όλους όσοι θεωρούν από μέτρια έως και χειρότερη την κατάσταση.

Στο κομμάτι της εργασιακής αποκατάστασης η αγωνία αποτυπώνεται ξεκάθαρα πλέον στην ερώτηση αν αρκεί το πτυχίο, όπου το 81% των φοιτητών απαντά αρνητικά. Ιδιαίτερα εντυπωσιακή είναι και η απάντηση στην πιθανότητα του μεταπτυχιακού, όπου το 89% των φοιτητών απαντά ότι θα έκανε.

Στο λόγο που θα έκανε κανείς μεταπτυχιακό, κυριαρχεί η απάντηση της εργασιακής ανασφάλειας με ποσοστό 58%.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 17/04/2006

http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=80650892

[abbis]

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ
Αγώνες ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης
Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΚΣ της Οργάνωσης σχετικά με το πόρισμα που δημοσιεύτηκε για το νέο νόμο - πλαίσιο για την ανώτατη εκπαίδευση

«Το πόρισμα του ΕΣΥΠ έχει στόχο να προωθήσει την ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης, να θεσμοθετήσει την ιδιωτικοοικονομική, επιχειρηματική λειτουργία των ΑΕΙ - ΤΕΙ. Με τις προτάσεις που δόθηκαν στη δημοσιότητα επιδιώκουν να προσαρμόσουν τα ΑΕΙ - ΤΕΙ στις απαιτήσεις του κεφαλαίου για πιο ασφυκτικό έλεγχο και παρέμβαση στη λειτουργία των ιδρυμάτων, στην επιστημονική γνώση που διδάσκεται, για αυριανούς αποφοίτους μισομορφωμένους, ευέλικτους, χωρίς δικαιώματα, για ακόμη μεγαλύτερη κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων. Αυτή είναι η πολιτική της ΝΔ, με την οποία συνηγορεί το ΠΑΣΟΚ και γι' αυτό έχουν θέσει την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος και καταργούν τη δημόσια δωρεάν Παιδεία. Αυτή είναι η πολιτική της ΕΕ με τη στρατηγική της Λισαβόνας και τη Συνθήκη της Μπολόνια για την ανώτατη εκπαίδευση.

Σε αυτό συνηγορούν τα μέτρα και οι στόχοι που προτείνει η πανεπιστημιακή επιτροπή του ΕΣΥΠ:

Με την "αυτοδιοίκηση των πανεπιστημίων" και την εισαγωγή μάνατζερ επιδιώκεται η λειτουργία των ιδρυμάτων με κριτήριο τον ανταγωνισμό και το κέρδος, όπως ακριβώς συμβαίνει με τις επιχειρήσεις.
Περιορίζεται το άσυλο, το οποίο διασφαλίζει την ελεύθερη πολιτική και συνδικαλιστική δράση μέσα στους χώρους των ιδρυμάτων, γιατί δεν μπορούν να ανεχθούν τη δράση φοιτητών, καθηγητών, όλου του λαού ενάντια στην πολιτική της ιδιωτικοποίησης της Παιδείας και υποβάθμισης της επιστημονικής γνώσης.
Με την κατάργηση της δωρεάν παροχής συγγραμμάτων.
Με την κατάργηση της δωρεάν φοιτητικής μέριμνας και τις προτάσεις για φοιτητικά δάνεια και ανταποδοτικές υποτροφίες.
Με τη θεσμοθέτηση διδάκτρων σε όλα τα προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών.
Με την αποπομπή των φοιτητών που καθυστερούν τις σπουδές, η πλειονότητα των οποίων δυσκολεύεται να ανταποκριθεί στο κόστος της "δωρεάν" Παιδείας και αναγκάζεται να δουλεύει σε καθεστώς μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας».
«Το ΚΣ της ΚΝΕ - καταλήγει η ανακοίνωση - καλεί τους φοιτητές και σπουδαστές να οργανώσουν μαζικούς αγώνες μαζί με τους εργαζόμενους γονείς τους, με το εργατικό κίνημα και όλο το λαό ενάντια στα μέτρα και το νόμο - πλαίσιο που ιδιωτικοποιούν την ανώτατη εκπαίδευση και την παραδίδουν βορά στους επιχειρηματίες και τους βιομηχάνους. Να διεκδικήσουν δημόσια δωρεάν Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση, που ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες για επιστημονική μόρφωση και για ανάπτυξη της επιστήμης προς όφελος των λαϊκών και κοινωνικών αναγκών και όχι για τα συμφέροντα του κεφαλαίου».

http://www.rizospastis.gr/page.do?id=6631&publDate=19%2F4%2F2006&direction=&pageNo=3

[abbis]

«Δωρεάν παιδεία» με 500 ευρώ το μήνα

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΝΑΝΟΥΡΗ
 
Δεκάδες χιλιάδες μαθητές ρίχνονται σε λίγες μέρες στη μάχη των πανελληνίων εξετάσεων, διεκδικώντας μια θέση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Μαθητές που... εφορμούν από δημόσια λύκεια και ΤΕΕ και που στοχεύουν σε πανεπιστημιακά ιδρύματα -εξίσου δημόσια.

Ομως, με τις δυσλειτουργίες του εκπαιδευτικού συστήματος στη χώρα μας, η δημόσια δωρεάν παιδεία συνιστά έναν αυταπόδεικτο ευφημισμό.

Είναι τοις πάσι γνωστό ότι η πορεία προς το πτυχίο επιβαρύνει τις οικογένειες των φοιτητών με ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσόν. Για όσους, μάλιστα, σπουδάζουν μακριά από τον τόπο διαμονής τους, το σχετικό κονδύλι αυξάνεται κατά πολύ.

Στο Πολυτεχνείο Κρήτης οι φοιτητές του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών (ΗΜΜΥ) με τη συνδρομή του καθηγητή τους Δ. Πατέλη επεχείρησαν να προσδιορίσουν το συγκεκριμένο ποσόν, ερευνώντας τις δαπάνες από την περίοδο της προετοιμασίας για τις πανελλήνιες έως τη στιγμή της ορκωμοσίας των πτυχιούχων.

Τα έξοδα για την εισαγωγή

Σύμφωνα με την έρευνα, το 91% των παιδιών φοίτησε σε δημόσιο σχολείο και μόλις το 9% σε ιδιωτικό.

*Εξωσχολική βοήθεια είχε το συντριπτικό ποσοστό του 98%. Απ' αυτούς μόλις το 5% παρακολούθησε μαθήματα ενισχυτικής διδασκαλίας μέσα στη σχολική μονάδα. Οι υπόλοιποι κατέφυγαν στο δέλεαρ της παραπαιδείας.

Το 43% των υποψηφίων γράφτηκε σε κάποιο φροντιστήριο, το 24% έκανε μόνον κατ' οίκον ιδιαίτερα μαθήματα, ενώ το 28% βοηθήθηκε και από το φροντιστήριο και από ιδιαίτερα.

Για το 44,1% των παιδιών, το μηνιαίο κόστος αυτής της επίπονης διαδικασίας ξεπέρασε τα 500 ευρώ, για το 10,5% κυμάνθηκε μεταξύ 400 και 500 ευρώ, για το 15,5% από 300 έως 400 ευρώ και για το 20,5% το κόστος ανήλθε σε 200 έως 300 ευρώ.

*Με βάση τους παραπάνω αριθμούς εξάγεται ότι το μέσο μηνιαίο κόστος εξωσχολικής βοήθειας για κάθε υποψήφιο ανέρχεται στα 385,7 ευρώ.

«Υπολογίζοντας ότι η προετοιμασία για τις πανελλήνιες διαρκεί συνήθως 20 μήνες και χωρίς να λάβουμε υπόψη τις μεταβολές του πληθωρισμού και άλλων οικονομικών μεγεθών, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το μέσο κόστος για να εισαχθεί κάποιος στα ΑΕΙ την πρώτη φορά που δίνει, φτάνει τις 7.714 ευρώ», συνοψίζει ο Αντώνης Σγούρος που συμμετείχε στην ομάδα.

*Θεωρώντας ότι το ετήσιο οικογενειακό εισόδημα ενός μέσου νοικοκυριού στην Ελλάδα δεν ξεπερνά τις 14.000 ευρώ, καταλαβαίνει κανείς ότι η δαπάνη για τα φροντιστήρια των οικογενειών με παιδιά που δίνουν πανελλήνιες είναι δυσβάστακτη. Η εικόνα αυτή αποτυπώνεται θαυμάσια στη λαϊκή συνείδηση, που θέλει τις σπουδές των παιδιών ως μια απ' τις πλέον επίμοχθες δοκιμασίες των οικογενειών, μαζί με το χτίσιμο σπιτιού και το γάμο.

Δυσβάσταχτα ενοίκια

*Τα βάσανα για την οικογένεια, όμως, δεν σταματούν μόλις το παιδί μπαίνει στα ΑΕΙ, εν προκειμένω στο Πολυτεχνείο Κρήτης. Μάλλον ακριβώς τότε αρχίζουν. Κι αυτό γιατί οι φοιτητικές εστίες αποτελούν είδος εν ανεπαρκεία. Στα Χανιά, πόλη που αναφέρεται η έρευνα, μόλις το 9% των φοιτητών στεγάζεται στην εστία. Το υπόλοιπο 91% αναζητά σπίτι προς ενοικίαση. Συνήθως οι σπουδαστές καταφεύγουν σε μικρά διαμερίσματα κοντά στο κτίριο της σχολής τους, που επειδή δεν προσφέρονται σε αφθονία διαμορφώνουν υψηλότατες τιμές.

*Το 56% των φοιτητών στα Χανιά βολεύεται με τη φθηνότερη λύση, πληρώνοντας ενοίκιο 200 έως 300 ευρώ το μήνα σε παλιές «γκαρσονιέρες» ή συγκατοικώντας κατά ομάδες σε μεγαλύτερα διαμερίσματα. Το 30% πληρώνει νοίκι από 300 έως 350 ευρώ το μήνα, το 12% από 350 μέχρι 400 ευρώ και μόλις το 2% από 400 ευρώ και άνω. Απ' όλους αυτούς μόνο το 13% έχει το προνόμιο της επιδότησης ενοικίου. Οι οικογένειες των υπολοίπων επιβαρύνονται με όλο το ποσόν. Δικαίωμα δωρεάν σίτισης έχει μόνο το 38% των φοιτητών και φοιτητριών.

«Το μέσο μηνιαίο κόστος ζωής ανά φοιτητή ανέρχεται στα 706,36 ευρώ. Πολλαπλασιάζοντάς το επί 10, όσους μήνες δηλ. διαμένει κάθε φοιτητής στον τόπο σπουδών, φτάνουμε στις 7.063,6 ευρώ», διαπιστώνει ο Α. Σγούρος. «Προσθέτοντας τα 581 ευρώ για το ενοίκιο των 2 μηνών που πληρώνεται κανονικά παρότι απουσιάζουν οι ένοικοι, το μέσο ετήσιο κόστος διαβίωσης ανέρχεται στα 7.644,6 ευρώ».

*Η σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης είναι πενταετούς διάρκειας, ο μέσος χρόνος απόκτησης του πτυχίου όμως φτάνει τα 6,5 έτη και άρα το σύνολο των σπουδών επιβαρύνει την οικογένεια με 49.689,9 ευρώ.

Εάν προσθέσουμε και το κόστος της προετοιμασίας, τότε το μαγικό χαρτί που λέγεται πτυχίο κοστίζει 57.403,9 ευρώ, περίπου 20 εκατομμύρια «παλιές δραχμούλες», δηλαδή.

*Η έρευνα μπορεί να αφορά τα Χανιά, αποτυπώνει όμως ανάγλυφα το κόστος σπουδών και διαβίωσης των φοιτητών που σπουδάζουν μακριά απ' τα σπίτια τους σε όλες τις φοιτητουπόλεις της χώρας. Πραγματοποιήθηκε από φοιτητές του τμήματος ΗΜΜΥ σε δείγμα 170 ατόμων με μεγάλη διασπορά όσον αφορά τα έτη σπουδών και τα πολιτικά, οικονομικά και άλλα χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την αξιοπιστία των αποτελεσμάτων και εκτός από τη δαπάνη εισαγωγής και αποφοίτησης των σπουδαστών εστίασε στις συνθήκες και την επαγγελματική αποκατάσταση.

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 30/04/2006

http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=41653004

[abbis]

Ταξικοί φραγμοί και ακριβή Παιδεία

Ολο και μικρότερο είναι το ποσοστό του φτωχού πληθυσμού της χώρας που καταφέρνει να φτάσει στις ψηλότερες εκπαιδευτικές βαθμίδες, με αποκορύφωμα την ανώτατη εκπαίδευση, το ποσοστό του φτωχού πληθυσμού που αποφοιτά μόλις που φτάνει το 4%. Αυτό εντοπίζει ακόμα και το ΙΣΤΑΜΕ σε πρόσφατη έρευνά του για την οικονομική διάσταση της Παιδείας στην Ελλάδα (χωρίς βέβαια να εντοπίζει τις αιτίες των ταξικών φραγμών και της έντασής τους).

Στη μελέτη του ΙΣΤΑΜΕ επισημαίνεται ότι την τελευταία 20ετία τα ελληνικά νοικοκυριά έχουν διπλασιάσει κατά μέσο όρο το ποσοστό του εισοδήματος που διαθέτουν για την εκπαίδευση και υπολογίζεται ότι μια οικογένεια με ετήσιο εισόδημα 60.000 ευρώ και με δύο παιδιά στη δευτεροβάθμια ή τριτοβάθμια εκπαίδευση ξοδεύει τουλάχιστον το 20% του εισοδήματός της για την εκπαίδευση, δηλαδή δαπανά σε μηνιαία βάση 1.000 ευρώ.

Σημειώνεται επίσης ότι η δαπάνη ανά μαθητή - φοιτητή παραμένει στα χαμηλότερα επίπεδα των χωρών του ΟΟΣΑ, με 4.136 δολάρια έναντι 7.343 δολαρίων, που ήταν ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ το 2002.

Το ΙΣΤΑΜΕ, βέβαια, δεν ξεχνάει να σημειώσει και τη μείωση των επιχορηγήσεων προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση στο διάστημα 2004-2006 στο σύνολο των νομών, για να προβάλλει την απαίτηση της πολιτικής ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για ολοένα και μεγαλύτερη μεταβίβαση αρμοδιοτήτων προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση, δηλαδή στις πλάτες των εργαζομένων.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=20/5/2006&id=6678&pageNo=15&direction=1

[abbis]

ΚΑΘΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ με 2 παιδιά δαπανά τουλάχιστον το 20% του εισοδήματός της για εκπαίδευση, δείχνει μελέτη του ΙΣΤΑΜΕ

Πανάκριβη η «δωρεάν» παιδεία

Της ΕΛΕΝΑΣ ΒΑΡΙΝΟΥ

Παρά το συνταγματικά κατοχυρωμένο «δημόσιο αγαθό» της παιδείας, η ελληνική οικογένεια εξακολουθεί να πληρώνει ακριβά τον «δωρεάν» χαρακτήρα της, για τη διασφάλιση του οποίου κόπτεται η πολιτεία, φιλοδοξώντας εσαεί να αυξήσει -σε μεγαλύτερο ποσοστό επί του ΑΕΠ- τις σχετικές δαπάνες.


Οπως καταδεικνύουν και οι τελευταίες έρευνες που αναλύουν τα αντίστοιχα οικονομικά μεγέθη, το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων του ελληνικού νοικοκυριού δαπανάται στον τομέα της εκπαίδευσης.

Από τη μελέτη του ΙΣΤΑΜΕ για τα οικονομικά της παιδείας (ολοκληρώθηκε στα μέσα του τρέχοντος μηνός) προκύπτει ότι:

- Μια οικογένεια με ετήσιο εισόδημα 60.000 ευρώ και με δύο παιδιά στη δευτεροβάθμια ή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ξοδεύει τουλάχιστον το 20% του εισοδήματός της για εκπαίδευση, δηλαδή δαπανά σε μηνιαία βάση 1.000 ευρώ για εκπαίδευση.

- Κάθε ελληνικό νοικοκυριό κατά μέσο όρο σε μηνιαία βάση δαπάνησε το 2004 51,34 ευρώ έναντι 38,68 που δαπάνησε το 1998. (Στα συγκεκριμένα στοιχεία δεν περιλαμβάνονται οι δαπάνες για ιδιαίτερα μαθήματα, αφού αυτές δεν μπορούν να καταγραφούν.)

- Κατά την τελευταία εικοσαετία τα ελληνικά νοικοκυριά έχουν διπλασσιάσει κατά μέσο όρο το ποσοστό του εισοδήματος που κατευθύνουν στην εκπαίδευση. Οι μελετητές παρατηρούν την τάση των οικογενειών να δαπανούν ολοένα και μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματός τους για την εκπαίδευση.

Καθώς η συγκεκριμένη έρευνα προέρχεται από τη μελέτη των ειδικών επιστημόνων του ΙΣΤΑΜΕ σε ευρύ φάσμα της εκπαίδευσης, από το ολοκληρωμένο οικονομικό περίγραμμα που προκύπτει, συνάγονται τα εξής συμπεράσματα:

* ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΑ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ: Μόνον το 20,6% του φτωχού πληθυσμού έχει απολυτήριο λυκείου, ενώ στο σύνολο του πληθυσμού το ποσοστό αυτό ανεβαίνει στο 28,6%. Η διαφορά αυτή αναλογικά μεγαλώνει προχωρώντας στη βαθμίδα της Ανώτατης Εκπαίδευσης, απ' όπου αποφοιτά το 15,3% του συνολικού πληθυσμού, έναντι μόνον 4% του φτωχού.

* ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ ΑΝΑ ΜΑΘΗΤΗ- ΦΟΙΤΗΤΗ: Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ για το 2002, η σχετική δαπάνη στην Ελλάδα έφθασε τα 4.136, αισθητά χαμηλότερη από τον μέσο όρο των χωρών μελών του ΟΟΣΑ που ήταν 7.343$.

* ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΔΑΠΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: Η Ελλάδα αφιερώνει στην εκπαίδευση σημαντικά μικρότερο ποσοστό από χώρες όπως η Πορτογαλία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Αυστρία και η Ολλανδία

Το χαμηλό επίπεδο δημόσιων δαπανών για εκπαίδευση στην Ελλάδα οφείλεται εν μέρει στην ανελαστικότητα συγκεκριμένων κατηγοριών δημόσιων δαπανών όπως είναι οι δαπάνες για την άμυνα και τη δημόσια ασφάλεια.

* ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΑΠΑΝΕΣ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: Αυτές κατευθύνονται στις εκπαιδευτικές υπηρεσίες όπως είναι η διδασκαλία και τα συγγράμματα. Οι δαπάνες για έρευνα και ανάπτυξη συγκριτικά ατροφούν καθώς τόσο ο δημόσιος τομέας μέσω της κρατικής χρηματοδότησης όσο και ο ιδιωτικός τομέας δεν υποστηρίζουν την έρευνα και την ανάπτυξη. Τα αντίστοιχα στοιχεία που αφορούν το 2002 δείχνουν ότι η Ελλάδα δαπάνησε το 0,09% του ΑΕΠ σε έρευνα και ανάπτυξη στην Ανώτατη Εκπαίδευση και κατατάσσεται προτελευταία σε σύνολο 20 χωρών.

* ΓΙΑ ΤΙΑ ΔΑΠΑΝΕΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: Από την επεξεργασία των μελετητών του ΙΣΤΑΜΕ των στοιχείων του προϋπολογισμού για την τρέχουσα χρονιά, αποδεικνύεται ότι: Το κύριο μέρος των δαπανών για πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση (91,2%) αποδίδεται στις αμοιβές των εκπαιδευτικών και των διοικητικών υπαλλήλων.

Η Ελλάδα δαπάνησε κατά το 2002 για κάθε μαθητή πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης 3.803$ τη στιγμή που ο μέσος όρος των υπόλοιπων χωρών είναι 5.313$. Αντίστοιχα, για κάθε μαθητή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης η Ελλάδα δαπάνησε την ίδια χρονιά 4.058$ τη στιγμή που ο μέσος όρος των υπόλοιπων χωρών είναι 7.002$.

* ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΠΛΟΒΑΡΔΙΑ: Παρά τη βελτίωση της εικόνας σε ό,τι αφορά την αναλογία μαθητών - σχολείων και μαθητών - εκπαιδευτικών, ένα ποσοστό της τάξεως του 6,5% του συνόλου των σχολικών μονάδων εξακολουθεί να λειτουργεί σε διπλοβάρδια.

* ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΛΟΓΙΑ ΜΑΘΗΤΩΝ -ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ: Σύμφωνα τα στοιχεία της Eurostat, στην Ελλάδα το 1998 αντιστοιχούσαν 13 μαθητές ανά εκπαιδευτικό. Εως το 2003 η αναλογία αυτή βελτιώνεται αισθητά και σε κάθε εκπαιδευτικό αντιστοιχούν 10 μαθητές. Αντίστοιχα η σύγκριση με τις υπόλοιπες χώρς της Ε.Ε. δείχνει ότι για το 2003 η Ελλάδα βρίσκεται μεταξύ των κρατών - μελών με την καλύτερη αναλογία μαθητών ανά εκπαιδευτικό.

Σημειώνεται, τέλος, ότι ενώ ο αριθμός των εκπαιδευτικών έχει αυξηθεί σημαντικά την περίοδο 1990 - 2002 (από τους 103.729 που ήταν το ' 90 έφθασε τους 128.129 το 2002), είναι εξαιρετικά περιορισμένος ο αριθμός εκείνων που διαθέτουν μεταπτυχιακή επιμόρφωση. Αναφέρεται μάλιστα ότι οι εκπαιδευτικοί με αυξημένα προσόντα απασχολούνται, κατά κύριο λόγο, σε αστικές και αναβαθμισμένες περιοχές.


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 29/05/2006

http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=83013396

[abbis]

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Στη λαιμητόμο των «ευαγών ιδρυμάτων» των επιχειρηματιών

Ολα τα «σφυριά» του κεφαλαίου φαίνεται να συντονίζονται αυτή την περίοδο στην προσπάθεια προώθησης των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση. Δεν είναι μόνο η κυβέρνηση της ΝΔ που νομοθετεί και το ΠΑΣΟΚ που της προσφέρει την πλήρη συναίνεσή του, δεν είναι μόνο η ΕΕ που πιέζει και ελέγχει την πορεία προσαρμογής των εκπαιδευτικών συστημάτων στις ανάγκες του κεφαλαίου, είναι και οι ίδιες οι επιχειρήσεις που αναλαμβάνουν δράση και παρεμβαίνουν άμεσα στο «τι» και το «πώς» διδάσκεται σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης.

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλος, δήλωσε πρόσφατα ότι «έχει έρθει η ώρα για την ιδιωτική πρωτοβουλία να αναλάβει συλλογικές πρωτοβουλίες πνοής σε όλα τα επίπεδα, με γνώμονα την ανταγωνιστική ανασυγκρότηση της οικονομίας» και ότι «ο πιο σημαντικός συντελεστής παραγωγής υπεραξίας» είναι «η γνώση σε συνδυασμό με την ευελιξία και τη συνεχή κατάρτιση». Σε απλά ελληνικά, το κεφάλαιο απαιτεί ένα σύστημα εκπαίδευσης που θα διευκολύνει και θα αυξάνει την ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων, ώστε να μεγαλώνει ακόμα περισσότερο τα κέρδη του και να διαιωνίζει την κυριαρχία του. Αν και ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν έχουν καμιά αντίρρηση για αυτό το μοντέλο - εξάλλου το προωθούν σταθερά - οι επιχειρήσεις φαίνεται ότι βιάζονται και απαιτούν πιο άμεση προώθηση των αναδιαρθρώσεων για πιο γρήγορα αποτελέσματα. Εχουν διαγνώσει εξάλλου ότι υπάρχει μια σημαντική μερίδα του κόσμου που μαθαίνει σιγά σιγά να διαβάζει αυτούς τους στόχους του κεφαλαίου, κάτω από τις θετικά φορτισμένες έννοιες όπως «αναβάθμιση», «ποιότητα», «εκσυγχρονισμός», «ευελιξία - αποκέντρωση» που χρησιμοποιούν οι εκπρόσωποί του. Και όσο αποκαλύπτονται οι πραγματικοί στόχοι τους, τόσο φουντώνουν οι αντιδράσεις του λαού και της νεολαίας. Γι' αυτό και ο πρόεδρος του ΣΕΒ θλίβεται που το πολιτικό σύστημα και η κοινωνία αντιμετωπίζουν «με έκδηλη απροθυμία» την απαιτούμενη γι' αυτόν εκπαιδευτική «όχι απλώς αναβάθμιση, αλλά επανάσταση»!

Ο ΣΕΒ υπαγορεύει, τα Ιδρύματα αναλαμβάνουν δράση

Η βιασύνη, λοιπόν, του κεφαλαίου ωθεί τις επιχειρήσεις να αναλάβουν συντονισμένη δράση στα θέματα της εκπαίδευσης, να συμβάλουν αποφασιστικά στις αναδιαρθρώσεις, να φτιάξουν ταχύτερα το σύστημα που θέλουν για να έχουν άμεσα στη διάθεσή τους τους αποφοίτους - εργάτες που χρειάζονται, κομμένους και ραμμένους στα μέτρα και τις απαιτήσεις του κεφαλαίου. Σ' αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η «πρωτοβουλία» του Ιδρύματος Λαμπράκη, μαζί με άλλα εφτά... «ευαγή ιδρύματα» να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν «εκπαιδευτικά προϊόντα» για μαθητές, εκπαιδευτικούς και υποψηφίους για την Ανώτατη Εκπαίδευση. Πίσω από αυτά τα ιδρύματα (Λαμπράκη, Εθνικής Τράπεζας, Μποδοσάκη, Νιάρχου, Ωνάση, Κωστόπουλου, Λεβέντη, Ευγενίδου) κρύβονται μια σειρά επιχειρηματικοί κολοσσοί.

Αρκεί να σημειώσουμε ότι το Ιδρυμα Σ. Νιάρχου, με το θάνατο του γνωστού εφοπλιστή, κληρονόμησε το 20% των μετοχών της εταιρίας που αποτελούσε τη «ναυαρχίδα» των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων του ομίλου του. Το Ιδρυμα Ωνάση, αντίστοιχα, κληρονόμησε και διαχειρίζεται μέχρι σήμερα κατά το ήμισυ την περιουσία του Αριστοτέλη Ωνάση (όπου όταν μιλάμε για περιουσία δεν εννοούμε «λίρες σε σεντούκι», αλλά μεγάλες επιχειρήσεις σε διάφορους τομείς). Το Ιδρυμα Κωστόπουλου ιδρύθηκε για να γιορταστούν τα 100 χρόνια της Τράπεζας Πίστεως, βλέπε σήμερα «Αλφα Μπανκ». Το Ιδρυμα Μποδοσάκη ξεκαθαρίζει αυτοπαρουσιαζόμενο στην ιστοσελίδα του ότι «αποτελεί το αποκορύφωμα της λαμπρής σταδιοδρομίας του δημιουργού του και είναι φορέας των αξιών που πιστά υπηρέτησε ο ίδιος»... Αναζητώντας αυτές τις «αξίες» μπορεί να σκοντάψει κάποιος πάνω στο αίμα των εργατών που χύθηκε στα εργοστάσιά του ή, πιο παλιά, στις «αξίες» που του επέτρεπαν να πουλάει όπλα και στους Τούρκους και στους Ελληνες πριν τη Μικρασιατική καταστροφή ή, αργότερα, στον Ισπανικό Εμφύλιο να προμηθεύει με όπλα και το Δημοκρατικό Στρατό της Ισπανίας και τον Χίτλερ!

Εκπαιδευτικά «προϊόντα»...

Αυτοί, λοιπόν, ουσιαστικά αναλαμβάνουν να κάμψουν την «απροθυμία» της κοινωνίας για τις αναδιαρθρώσεις, φτιάχνοντας εκπαιδευτικά «πακέτα» ελκυστικά και κατευθύνοντας τους εκπαιδευόμενους σε εκείνες τις δεξιότητες και τις καταρτίσεις που υπαγορεύουν οι πρόσκαιρες ανάγκες τους.

Οπως αναφέρει η ανακοίνωση των ιδρυμάτων - που την προηγούμενη Κυριακή δημοσιεύτηκε ως πληρωμένη καταχώριση στον Τύπο - το μορφωτικό σκέλος της πρωτοβουλίας «περιέχει δράσεις και εκπαιδευτικά "προϊόντα" που θα απευθύνονται κυρίως στους μαθητές και στους εκπαιδευτικούς». Τα «προϊόντα» αυτά θα είναι, όπως μας πληροφορούν παρακάτω, «εισαγωγικά μαθήματα» σε αντικείμενα όπως «ευρωπαϊκός πολιτισμός», «κοινωνικές» και «οικονομικές εξελίξεις», καθώς και «ρηξικέλευθα εκπαιδευτικά παιχνίδια στο Διαδίκτυο» ή και δράσεις που θα συνδέονται με μουσεία, βιβλιοθήκες κλπ.

Είναι φανερή δηλαδή η προσπάθεια να «πάρουν πάνω τους» την απευθείας διδασκαλία μέσω προγραμμάτων. Θέλουν να διαπαιδαγωγούν τους μαθητές, με εκλαϊκευμένο τρόπο, στην «ευρωπαϊκή ιδέα», την «ανταγωνιστικότητα», την «επιχειρηματικότητα» και σε άλλες κάλπικες αξίες του κεφαλαίου. Παράλληλα με τα παιχνίδια και οι δράσεις σε μουσεία και βιβλιοθήκες επιδιώκουν να κάνουν αυτή τη διδασκαλία πιο εύπεπτη και ελκυστική, για να «πιάνει τόπο» και να αφομοιώνεται καλύτερα από τις νεανικές συνειδήσεις. Γιατί ένας από τους λόγους που το σημερινό σχολείο μετά τις αναδιαρθρώσεις δε λειτουργεί τόσο αποτελεσματικά όσο θα ήθελε το κεφάλαιο και δεν πείθει μαζικά με τα κηρύγματα υποταγής, αλλά αντίθετα πυροδοτεί τα τελευταία χρόνια αγανάκτηση και μαθητικές κινητοποιήσεις, είναι και το ότι είναι άνευρο, «ανάλατο» και απωθητικό.

Σχεδιασμός με βάση τις ανάγκες του κεφαλαίου

Πέρα από το «μορφωτικό» σκέλος της πρωτοβουλίας των ιδρυμάτων, υπάρχει και το «αναπτυξιακό», δηλαδή ο σχεδιασμός της εκπαίδευσης με βάση τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Οπως αναφέρουν, ο «αναπτυξιακός» άξονας: «Περιλαμβάνει την κατά τακτά χρονικά διαστήματα μελέτη της απασχόλησης αποφοίτων ΑΕΙ και ΤΕΙ καθώς και της αγοράς εργασίας σε συνεργασία με το Ιδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ). Το έργο αυτό προϋποθέτει τη συλλογή, κωδικοποίηση και κατάλληλα επεξεργασμένη πληροφόρηση σχετικά με τους θεσμούς και τους μηχανισμούς της οικονομίας, αλλά και τις απαιτούμενες γνώσεις και δεξιότητες που συνδέονται με γενικές επαγγελματικές κατευθύνσεις και επί μέρους επαγγέλματα». Το «αναπτυξιακό σκέλος» συμπληρώνεται με τη διάθεση πληροφοριών για σπουδές στα ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης μέσω διαδικτυακού κόμβου όπου θα περιλαμβάνονται αναλυτικοί οδηγοί σπουδών και περιγράμματα επαγγελματικών κατευθύνσεων.

Δηλαδή, θα μελετούν το πόσο προσαρμοσμένοι είναι οι απόφοιτοι των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ στο μοντέλο του εργαζόμενου που επιθυμεί το κεφάλαιο και, φυσικά, θα υποδεικνύουν κατά καιρούς τις αναπροσαρμογές που θα κρίνουν αναγκαίες. Παράλληλα, θα παραγγέλνουν αποφοίτους στις ειδικότητες που θέλουν και θα προσανατολίζουν - μέσω των οδηγών σπουδών - τους υποψήφιους για την Ανώτατη Εκπαίδευση στις κατευθύνσεις που θέλει το κεφάλαιο. Τι σημαίνει όμως αυτό; Για τους φοιτητές σημαίνει ευέλικτες σπουδές και εφήμερες γνώσεις για την αναπαραγωγή του απασχολήσιμου και πιο άγρια εκμεταλλεύσιμου δυναμικού. Για το λαό σημαίνει ότι οι δικές του ανάγκες, οι ανάγκες της κοινωνίας δε θα μετρούν. Για παράδειγμα, ακόμα κι αν υπάρχει έλλειψη γιατρών ή νοσηλευτών στα νοσοκομεία, δε θα κατευθύνονται οι υποψήφιοι σ' αυτές τις σχολές αν δεν ανοίξουν νέες επιχειρηματικές δυνατότητες για το κεφάλαιο στον τομέα της υγείας. Αντίστοιχα, μπορεί η Ελλάδα να είναι μια σεισμογενής χώρα και μόνο από αυτό κατ' αρχήν να προκύπτει η ανάγκη για
ικανό αριθμό μηχανικών, αλλά να μην κατευθύνονται οι υποψήφιοι στα πολυτεχνεία γιατί π.χ. οι μεγαλοκατασκευαστικές εταιρίες δε βλέπουν άμεσα ή μεσοπρόθεσμα «μεγάλα έργα»...

Εταιρικό... ξέπλυμα

Η πρωτοβουλία των οκτώ ιδρυμάτων για την παιδεία έχει ακόμα ένα στοιχείο άξιο σχολιασμού. Κινείται στο πλαίσιο της λεγόμενης «εταιρικής κοινωνικής ευθύνης». Είναι το ιδεολόγημα που λέει ότι οι επιχειρήσεις είναι που οδηγούν στην ανάπτυξη της κοινωνίας και γι' αυτό θα πρέπει δήθεν να εμφανίζουν και «κοινωνικό» πρόσωπο, θα πρέπει να αναλάβουν να «αναπτύξουν» και κοινωνικούς τομείς με βάση τις αξίες και τα συμφέροντά τους. Ετσι, καλλιεργούν την αυταπάτη ότι το κεφάλαιο μπορεί να έχει κοινωνικό πρόσωπο, ότι μπορεί να βάλει τον άνθρωπο πάνω από τα κέρδη (θυμίζει κάτι αυτό)... Ταυτόχρονα, μέσω των δραστηριοτήτων «κοινωνικής ευθύνης» εξασφαλίζουν τη διαφήμισή τους, το ξέπλυμα του ονόματός τους και της βρώμας των εγκλημάτων που τους βαραίνουν.


Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=4/6/2006&id=6721&pageNo=11&direction=1

[abbis]

ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΕΛΛΑΔΑΣ
Και επιχειρηματίες στη διοίκησή του!

 
Δύο επιχειρηματίες περιλαμβάνει η Διοικούσα Επιτροπή του Διεθνούς Πανεπιστημίου Ελλάδας (ΔΙΠΑΕ), τη σύνθεση της οποίας ανακοίνωσε χτες το υπουργείο Παιδείας, σε μία απροσχημάτιστη εφαρμογή του μοντέλου ανώτατου ιδρύματος σε στενή σύνδεση με την «αγορά».

Η συμμετοχή του Ν. Μπακατσέλου, αναπληρωτή διευθύνοντος συμβούλου της «Εκδοτικής Β. Ελλάδας» (της οποίας πρόεδρος είναι ο Χρ. Λαμπράκης), και του Ιω. Στασινόπουλου της πολυεθνικής «Βιοχάλκο» και μέλους του Γενικού Συμβουλίου του ΣΕΒ, στη διοίκηση του πανεπιστημίου, συνάδει άλλωστε με τη συνολική εικόνα ενός ιδρύματος που από την ίδρυσή του λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, χρηματοδοτείται από ιδιωτικούς πόρους, χορηγίες και επενδύσεις. Αυτό το μοντέλο είναι «μπούσουλας» και για τα υπόλοιπα «δημόσια» ιδρύματα. Είναι δε τουλάχιστον πρόκληση το ότι αυτή η εξέλιξη προκύπτει σε μια περίοδο που πανεπιστήμια και ΤΕΙ «έχουν πάρει φωτιά» από τις κινητοποιήσεις φοιτητών, σπουδαστών, εργαζομένων ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και στην επιχειρηματική λειτουργία των ΑΕΙ.

Εξάλλου, η κυβέρνηση ιδρύοντας το ΔΙΠΑΕ είχε διακηρυγμένο στόχο την προσέλκυση φοιτητών (βλέπε πελατών), από ξένες χώρες, με δίδακτρα, αλλά και την υποστήριξη της λεγόμενης οικονομικής διείσδυσης στα Βαλκάνια, γι' αυτό άλλωστε επιλέχτηκε και η έδρα του να βρίσκεται στη Β. Ελλάδα.

Ο ορισμός από την υπουργό Παιδείας και επιχειρηματιών στη Διοικούσα Επιτροπή του ιδρύματος αποτελεί πλευρά της πολύμορφης παρέμβασης της «αγοράς» στην εκπαίδευση και ειδικότερα στην ανώτατη. Με στόχο να καθορίζει πιο άμεσα πια τον προσανατολισμό της προς την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου και την παραγωγή αποφοίτων - εργατών κομμένων και ραμμένων στα μέτρα του. Ερχεται επίσης σε μία στιγμή που στα σκαριά βρίσκεται ο νέος νόμος-πλαίσιο, ο οποίος προωθεί την ιδιωτικοποίηση, τη λειτουργία των πανεπιστημίων ως επιχειρήσεων, με μάνατζερ, τον έλεγχο του περιεχομένου των σπουδών από την αγορά και τις επιχειρήσεις, τη γενίκευση των διδάκτρων στα μεταπτυχιακά, κ.ά.

Υπενθυμίζεται ότι το Διεθνές Πανεπιστήμιο ιδρύθηκε με νόμο που ψηφίστηκε πέρσι τον Αύγουστο ενώ η διαδικασία δημιουργίας του με ανάλογο χαρακτήρα είχε ξεκινήσει από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Η υπουργική απόφαση για τον ορισμό της Διοικούσας Επιτροπής του Διεθνούς Πανεπιστημίου έχει ήδη υπογραφεί από την υπουργό Παιδείας και έχει σταλεί για δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης. Εκτός από τους δύο επιχειρηματίες, τα μέλη της Διοικούσας Επιτροπής είναι: Πρόεδρος ο Κωνσταντίνος Γραμμένος (Καθηγητής City University of London), αντιπρόεδρος ο Χριστόφορος Κουτίτας (Καθηγητής ΑΠΘ) και μέλη οι Στέλλα Δρούγου (καθηγήτρια ΑΠΘ), Αθανάσιος Καΐσης (καθηγητής ΑΠΘ), Μάριος Λεβή (Καθηγητής City University of London), Στέλιος Μαλικούρτης (πρέσβης ε.τ.) και Πέτρος Μαραγκός (καθηγητής ΕΜΠ).

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=6/6/2006&id=6689&pageNo=7&direction=1