THMMY.gr

Δραστικές αλλαγές απαιτούνται στο εκπαιδευτικό σύστημα, λέει η Alpha Bank

Στην ανάγκη δραστικών αλλαγών στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας προκειμένου να γίνει πιο ανταγωνιστικό αναφέρεται το τελευταίο οικονομικό δελτίο της Alpha Bank, παρουσιάζοντας σχετική μελέτη.

Στη μελέτη επισημαίνεται ότι η δωρεάν παιδεία μπορεί να αποτελεί κεντρική επιλογή της κυβέρνησης μιας χώρας, αυτό, όμως, δεν μπορεί να σημαίνει την άκρατη και άκριτη προστασία των εγχώριων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και των στελεχών τους από οποιασδήποτε μορφής ανταγωνισμό ή αξιολόγηση και την απουσία αυτονομίας τους.

Επίσης, δεν μπορεί να σημαίνει αδυναμία επιλογής του επιθυμητού γνωστικού αντικειμένου για μεγάλο μερίδιο χρηστών ή του τόπου φοίτησης, ενώ απαραίτητες είναι περισσότερες υποτροφίες και χρηματοδότηση για μεταπτυχιακές σπουδές.

Στη μελέτη αναφέρεται ότι οι χρήστες του συστήματος θα πρέπει να είναι ελεύθεροι να επιλέξουν το πανεπιστήμιο στο οποίο επιθυμούν να σπουδάσουν και την επιστήμη που τους ενδιαφέρει, χωρίς να είναι υποχρεωμένοι να καταφεύγουν σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. Θα αναλαμβάνουν ένα σημαντικό μέρος του κόστους των υπηρεσιών που τους προσφέρονται και της επιλογής που κάνουν, ενώ το κράτος μέσω επιχορηγήσεων και χρηματοδοτικών διευκολύνσεων θα τους προσφέρει ουσιαστική βοήθεια στην επιδίωξή τους για μόρφωση.

Με την κρατική επιχορήγηση και τυχόν χρηματοδοτικές διευκολύνσεις ο κάθε φοιτητής εξασφαλίζει τη δυνατότητα πληρωμής των διδάκτρων και της αξίας των συγγραμμάτων που απαιτούνται, καθώς και τα βασικά έξοδα διαβίωσής τοΟι εκπαιδευτικοί οργανισμοί από την πλευρά τους θα είναι ελεύθεροι να προσδιορίσουν το εκπαιδευτικό έργο που θα προσφέρουν (προγράμματα σπουδών), τον αριθμό και τις κατηγορίες των σπουδαστών που θα δεχθούν σε κάθε περίοδο, τους γενικότερους κανόνες λειτουργίας τους, τους τρόπους πρόσθετης χρηματοδότησής τους, τις συνεργασίες που επιθυμούν να έχουν με άλλους εκπαιδευτικούς οργανισμούς (εγχώριους και ξένους), τα ερευνητικά προγράμματα που θα αναπτύξουν κ.ά.

Χρηματοδοτούνται με δίδακτρα και άμεσες κρατικές επιχορηγήσεις και ανταγωνίζονται στην προσέλκυση σπουδαστών και εκπαιδευτικού-ερευνητικού έργου με αντίστοιχους εκπαιδευτικούς οργανισμούς που λειτουργούν στην ελληνική επικράτεια. Η κατάργηση των εμποδίων για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και η προσέλκυση ξένων πανεπιστημίων θα πρέπει να αποτελούν πολιτικές υψηλής προτεραιότητας για τη χώρΗ κρατική επιχορήγηση θα αποτελεί τον κινητήριο μοχλό για την ανάπτυξη των εγχώριων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων τα οποία θα πρέπει να αναπτύξουν τη δική τους δυναμική, να προσδιορίσουν το εύρος και τα είδη των εκπαιδευτικών υπηρεσιών που θα προσφέρουν, τις κατηγορίες και την ποιότητα των μελών του διδακτικού προσωπικού, τον τρόπο κάλυψης του κόστους αυτών των υπηρεσιών (στο βαθμό που δεν θα καλύπτεται από την κρατική επιχορήγηση) και τους διαζευκτικούς τρόπους χρηματοδότησής τους για την πραγματοποίηση των επενδυτικών τους πρωτοβουλιών σε τομείς προσφοράς εκπαιδευτικού έργου.

Στα ανωτέρω πλαίσια, η αξιολόγηση των πανεπιστημίων και των τεχνολογικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και των σχολείων όλων των κατηγοριών, καθώς και των εκπαιδευτικών λειτουργών, θα είναι ουσιαστική και θα πραγματοποιείται ενδογενώς από το εκπαιδευτικό σύστημα, καταλήγει η μελέτη.


news.in.gr, με πληροφορίες από ΑΠΕ


http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=673871&lngDtrID=251

Ανοίγει μεγάλη κουβέντα αυτή η μελέτη. Όλοι σε αυτήν την χώρα μιλάμε για τα προβλήματα της Παιδείας και πώς αυτά θα επιλυθούν και όλοι νομίζουμε πώς τα πράγματα είναι απλά και τόσο καιρό δε λύνονται επειδή απλά οι κυβερνήσεις δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους.
Το βασικό πρόβλημα για μένα είναι η (νεο)ελληνική νοοτροπία στην εκπαίδευση. Δεν θα μπω τώρα σε περαιτέρω αναλύσεις, αλλά ο τρόπος σκέψης μας είναι ώρες-ώρες τέτοιος που οποιοδήποτε εκπαιδευτικό σύστημα θα αποτύγχανε παταγωδώς. Ενδεικτικά να αναφέρω το γαλλικό σύστημα που εμμέσως επικαλείται η μελέτη παραπάνω, ότι όλοι δηλαδή πρέπει να μπορούν να διαλέξουν αυτό που θέλουν να σπουδάσουν, κοινώς καταργούμε τις εισαγωγικές εξετάσεις. Τι θα γινόταν εδώ? Εκτός του ότι θα είχαμε 10.000 να θέλουν να γίνουν γιατροί, άλλοι τόσοι δικηγόροι κτλ., όταν θα ερχόταν η στιγμή να φύγουν όσοι δεν ανταπεξήλθαν στις απαιτήσεις θα αρχίσουν τα γνωστά λαδώματα, αγοράζω μαθήματα κτλ.

Για τη συνταγματική αναθεώρηση
Μη κερδοσκοπικά και υπό την εποπτεία του κράτους τα ιδιωτικά ΑΕΙ, λέει ο υπ.Εσωτερικών
 
 
Διευκρινίσεις για τις προτάσεις της κυβέρνησης σχετικά με την αναθεώρηση του Συντάγματος έδωσε ο υπουργός Εσωτερικών Πρ.Παυλόπουλος. Ειδικότερα για τα ιδιωτικά, μη κρατικά, πανεπιστήμια τόνισε ότι θα είναι μη κερδοσκοπικά και θα τελούν υπό την εποπτεία του κράτους.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο ραδιοφωνικό σταθμό ΣΚΑΙ, ο υπουργός Εσωτερικών επανέλαβε ότι η κυβέρνηση δεν προτίθεται να θέσει θέμα για τις σχέσεις Κράτους - Εκκλησίας και για την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας και των αρμοδιοτήτων του, στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής διαδικασίας, κατά την οποία θα διαμορφωθεί η συνολική πρόταση για την αναθεώρηση του Συντάγματος.

Για τη δυνατότητα ίδρυσης ιδιωτικών, μη κρατικών, ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ο κ. Παυλόπουλος τόνισε ότι αυτά τα ιδρύματα δεν θα έχουν κερδοσκοπικό χαρακτήρα και θα τελούν υπό την εποπτεία του κράτους.

«Θα μπορούν, παραδείγματος χάριν, να είναι παραρτήματα είτε άλλων πανεπιστημίων του εξωτερικού, τα οποία επίσης έχουν μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα, είτε μπορεί να πρόκειται για ιδρύματα που ιδρύονται το πρώτον στην Ελλάδα και τα οποία, το τονίζω, δεν θα έχουν κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Επιπλέον, αυτά θα τελούν, όπως και τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, τα λοιπά, δηλαδή, εκπαιδευτικά ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης υπό την εποπτεία του κράτους. Και θα ορίζεται με νομοθετική ρύθμιση και ο τρόπος εισαγωγής των φοιτητών και, βεβαίως, ο τρόπος με τον οποίο θα εκλέγονται οι καθηγητές» διευκρίνισε.

Όσον αφορά στο θέμα του παράνομου πολιτικού χρήματος, ο υπουργός Εσωτερικών επισήμανε: «Η ρύθμιση θα αφορά τρία, κατά βάση, πράγματα», χωρίς ωστόσο να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες, και πρόσθεσε ότι «είναι θέμα διαλόγου και συλλογικής προσπάθειας».

«Ένα είναι βέβαιο: ότι χρειάζεται να μπουν ασφαλιστικές δικλείδες και σε ό,τι αφορά την χρηματοδότηση των κομμάτων από ιδιώτες, και σε ό,τι αφορά τις προεκλογικές δαπάνες των υποψήφιων Βουλευτών, και σε ό,τι αφορά αυτό καθεαυτό το 'πόθεν έσχες'. Αυτό είναι το τρίπτυχο το οποίο αφορά το πολιτικό χρήμα. Και είναι μια άλλη καινοτομία την οποία θέλουμε να εισαγάγουμε στο πλαίσιο της αναθεώρησης αυτής» παρατήρησε.

Επίσης, για το θέμα του «βασικού μετόχου», ο κ. Παυλόπουλος δεν θέλησε να εκφράσει τις απόψεις του πριν ολοκληρωθεί ο διάλογος εντός της ΝΔ, ενώ υπενθύμισε ότι η σχετική διάταξη, το άρθρο 14 παράγραφος 9, διαμορφώθηκε στο πλαίσιο της προηγούμενης αναθεώρησης και ψηφίστηκε από το μεγαλύτερο τμήμα της Βουλής. Κατηγόρησε, δε, το ΠΑΣΟΚ ότι ψήφισε αυτή τη διάταξη και από την άλλη την εγκατέλειψε.


news.in.gr, με πληροφορίες από ΑΠΕ
 
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=675904&lngDtrID=244

Ορισμένες επισημάνσεις με αφορμή σχετική παρέμβαση της τράπεζας «Alpha Bank»

Δεν πρόλαβε η «επιτροπή σοφών», που διόρισε το υπουργείο Παιδείας, να βγάλει το πόρισμά της για τις νέες ανατροπές -"μεταρρυθμίσεις" τις ονομάζουν - στην ανώτατη εκπαίδευση και το νέο νόμο πλαίσιο, και έσπευσαν οι «κοινωνικοί εταίροι» να ενισχύσουν την επιχειρηματολογία για το επιχειρούμενο σάρωμα της ανώτατης εκπαίδευσης. Ανάμεσά τους και η «ALPHA BANK», η οποία στο τελευταίο Οικονομικό Δελτίο της, επικροτεί τόσο τις κατευθύνσεις της κυβέρνησης όσο και τις πρώτες σκέψεις της «επιτροπής σοφών».

Η χρονική συγκυρία που επιλέγει ο τραπεζικός κολοσσός να πάρει θέση δεν είναι τυχαία. Ηδη, η κυβέρνηση έχει κάνει σαφή την πρόθεσή της, μέχρι το τέλος του ακαδημαϊκού έτους να έχει περάσει μια σειρά ανατροπές, κύρια μέσα από το νέο νόμο - πλαίσιο που θα σαρώσει τη λειτουργία των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και η «επιτροπή σοφών» έχει βγάλει τις πρώτες κατευθύνσεις. Αρωγός στην όλη υπόθεση το ΠΑΣΟΚ που έχει - προεκλογικά ακόμα - δώσει την έγκρισή του για τη νομιμοποίηση της λειτουργίας των λεγόμενων «μη κρατικών» πανεπιστημίων. Ηδη, πρώτο προβαλλόμενο θέμα με όρους εξασφαλισμένης δικομματικής συναίνεσης στη συζητούμενη αναθεώρηση του Συντάγματος είναι αυτό της αλλαγής του άρθρου 16 του Συντάγματος, ώστε να επιτραπεί η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων.

Η τράπεζα παρουσιάζει στοιχεία για το επίπεδο των δαπανών για την εκπαίδευση, τις επιδόσεις μαθητών σε εξετάσεις μαθηματικών, του επιπέδου των αποφοίτων ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, συγκρίνοντας τα ελληνικά στοιχεία με τα αντίστοιχα άλλων χωρών της ΕΕ, της ζώνης του ευρώ και του ΟΑΣΑ. Ισχυρίζεται ότι για τις χαμηλές δαπάνες για την Παιδεία φταίει το γεγονός ότι αποκλειστικός χρηματοδότης της ανώτατης εκπαίδευσης είναι το κράτος και κατά συνέπεια προβάλλει ως δυνατότητα αύξησης της δαπάνης για την Παιδεία τη συμμετοχή και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στην ...«επένδυση»! Τονίζει ότι πρέπει η ανώτατη εκπαίδευση στην Ελλάδα - για να «αναβαθμιστεί» - να ακολουθήσει την παγκόσμια τάση, δηλαδή, την τάση «για διεθνοποίηση της εκπαίδευσης, για αποκέντρωση, για κατάργηση του προστατευτισμού των εγχώριων (κρατικών) εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και για άνοιγμα της εκπαίδευσης στην παγκόσμια αγορά και για ελεύθερη διακίνηση των γνώσεων και των ιδεών σε παγκόσμιο επίπεδο».

Μιλώντας για «διεθνοποίηση», στρέφονται αφενός στη διαπλοκή επιχειρήσεων, στη συγκεντροποίηση κεφαλαίων απο διαφορετικές χώρες, ή και στην εξαγωγή κεφαλαίων ή στην είσοδό τους στην Ελαδα, που απαιτεί ανάλογο εργατικό αλλά και στελεχικό δυναμικό. Και αφετέρου στην προσέλκυση κεφαλαίων με τη μορφή διδάκτρων από αλλοδαπούς φοιτητές και την ανεμπόδιστη λειτουργία ξένων ιδιωτικών ιδρυμάτων στην εκπαίδευση κι όλα αυτά ενταγμένα στο πλαίσιο της «ελεύθερης διακίνησης εργατικού δυναμικού» (σ.σ. μία από τις τέσσερις ελευθερίες που προβλέπει η Συνθήκη του Μάαστριχτ).

Επί της ουσίας, αξιώνουν να ενταχτούν ολοκληρωτικά τα εκπαιδευτικά ιδρύματα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, να είναι «φυτώρια» εκείνης της έρευνας, εκείνου του δυναμικού, εκείνης της γνώσης, που αντιστοιχεί στις επιδιώξεις του ιμπεριαλισμού.

«Πακέτο» προβάλλουν και την «αποκέντρωση», την απόλυτη περιχαράκωση των σπουδών στο πλαίσιο που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Με το κάθε ίδρυμα να παίρνει τη θέση του στο σχεδιασμό του κεφαλαίου για ανάπτυξη δράσης σε περιφερειακό επίπεδο, και με βάση αυτή του τη θέση να καθορίζει το περιεχόμενο σπουδών, το επίπεδο της παρεχόμενης γνώσης, το ύψος των διδάκτρων, τις σχολές, την ίδια την αποστολή του.Για παράδειγμα εκπαιδευτικό ίδρυμα στη Θεσσααλία με περιεχόμενο σπουδών προσαρμοσμένο στην οικονομία της περιοχής.

Οσο για την περιβόητη «κατάργηση του προστατευτισμού», ενίοτε λεγόμενη και «ανεξάρτητη» λειτουργία των ιδρυμάτων, δεν είναι παρά μια ακόμα περιγραφή της ιδιωτικοποίησης. Αλλωστε είναι ξεκάθαρο το συμπέρασμα της τράπεζας, ότι θα πρέπει να αναλαμβάνουν οι φοιτητές «μέρος του κόστους των υπηρεσιών (!) που τους προσφέρονται», με το ρόλο του κράτους να περιορίζεται στην καταβολή «διευκολύνσεων και επιχορηγήσεων». Είναι περισσότερο από προφανές ότι μια τέτοια εξέλιξη έρχεται σε κάθετη αντίθεση με τα συμφέροντα του λαού και της νεολαίας, που θα νιώσουν στην άδεια τους τσέπη ότι «κατάργηση προστατευτισμού» θα πει απόλυτη κατάργηση της όποιας δημόσιας και δωρεάν Παιδείας έχει απομείνει.

Απ' όποια πλευρά και αν το κοιτάξει κανείς, κανένα επιμέρους μερεμέτι δεν αναιρεί ότι στο ανταγωνιστικό περιβάλλον που ευαγγελίζονται, η τιμή των διδάκτρων θα αναπτύσσεται παράλληλα με το επίπεδο σπουδών - και την προοπτική ανάλογης επαγγελματικής αποκατάστασης - στη βάση του δόγματος «ό,τι πληρώσεις παίρνεις».

Και επειδή το κεφάλαιο χρειάζεται μεν τα κατάλληλα στελέχη για να διαχειριστούν την ανάπτυξή του, αλλά χρειάζεται και εργάτες με εκείνες τις δεξιότητες ώστε να ανταποκρίνονται στο επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, δηλαδή στην ικανότητα της χρήσης των εξελισσόμενων μηχανών, της τεχνολογίας θα υπάρχει και η μεγάλη μάζα με τα δεύτερης κατηγορίας σχολές, που θα παρέχουν γνώσεις κομμένες και ραμμένες στα «προσόντα» των θέσεων εργασίας που... αναλογούν στα παιδιά των κατώτερων λαϊκών στρωμάτων.

Η απόλυτη μετατροπή της ανώτατης εκπαίδευσης σε εμπόρευμα, όσο και αν δε χρησιμοποιείται ως όρος, είναι εμφανής σε πολλά σημεία του σχετικού Οικονομικού Δελτίου: «Υπηρεσίες που παρέχονται» είναι η εκπαιδευτική διαδικασία, «χρήστες» είναι οι φοιτητές, «στελέχη» είναι οι καθηγητές - και οι μάνατζερ βέβαια που θα βρουν τη θέση τους στα «ανταγωνιστικά» ιδρύματα.

Συνεχίζεται...

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=3196935&publDate=15/1/2006

..Συνέχεια...


Η επιχειρηματολογία του κεφαλαίου, όπως και της κυβέρνησης σε μεγάλο βαθμό, ακολουθεί την ήδη δοκιμασμένη επιχειρηματολογία σε άλλους δημόσιους τομείς που έχουν υποστεί το σάρωμα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Λέει ότι με βάση στοιχεία ερευνών «στην ουσία δε μας λείπουν τόσο τα εξειδικευμένα στελέχη, όσο η κατάλληλη νοοτροπία και το πλαίσιο που θα κάνει τα άτομα παραγωγικά μέσα σε ένα αξιοκρατικό περιβάλλον». Η νοοτροπία - μας λένε - λείπει, και είναι γεγονός ότι «στο μυαλό είναι ο στόχος», στη διαμόρφωση εκείνης της συνείδησης που δε θα διακρίνει πέρα από το μονόδρομο του καπιταλισμού, θα υποτάσσεται και θα ακολουθεί πιστά τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου, θεωρώντας οτι για να έχει καλύτερη ζωή πρέπει να δουλεύει για την ανάπτυξη των επιχειρήσεων. Εχοντας δε διαμορφώσει στην κοινωνία την άποψη ότι εκείνο που φταίει και οι δημόσιες υπηρεσίες δε λειτουργούν καλά, είναι η μονιμότητα των υπαλλήλων και τα ρουσφέτια, η επανάληψη του επιχειρήματος για την ανώτατη εκπαίδευση έρχεται να πατήσει σε διαμορφωμένο έδαφος. Αλλο ένα δείγμα ότι οι όποιες αλλαγές στην εκπαίδευση συνοδεύουν και εξυπηρετούν τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις.

Δεν προκαλεί έκπληξη η ταύτιση των προτάσεων της τράπεζας με την ατζέντα που έχει καθορίσει το υπουργείο και τους βασικούς άξονες των προτάσεων της «επιτροπής σοφών». Εκείνο που αμφισβητείται, από όλες τις παραπάνω πλευρές, είναι η δημόσια και δωρεάν Παιδεία, το επίπεδο των προγραμμάτων σπουδών, το δικαίωμα στη μόρφωση και φυσικά το δικαίωμα στη δουλιά με δικαιώματΟι ίδιες οι εξελίξεις επιβάλλουν το λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα να ορθώσουν ρωμαλέο ανάστημα υπεράσπισης των δικαιωμάτων τους, να αντισταθούν στην απόπειρα κατάργησης του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, να βάλουν τρικλοποδιά στα σχέδια του κεφαλαίου και των πολιτικών εκφραστών του. Να διεκδικήσουν εκείνη την ανώτατη εκπαίδευση που χωρίς ταξικούς περιορισμούς, θα παρέχει υψηλού επιπέδου επιστημονική μόρφωση, με μόνη προϋπόθεση να τεθεί ο πλούτος της γνώσης στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών.


Ελένη ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=3196935&publDate=15/1/2006

Μοχλός για την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων ιδρυμάτων
 
Η ομοθυμία με την οποία η κυβέρνηση της ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δηλώνουν σε όλους τους τόνους ότι συμφωνούν σε ένα τουλάχιστον σημείο ως προς την αναθεώρηση του Συντάγματος, κι αυτό αφορά στο άρθρο 16 του παρόντος Συντάγματος, σηματοδοτεί - εκτός των άλλων - και μία κατάσταση συναγερμού για τις λαϊκές δυνάμεις. Η αναθεώρηση προς ακόμα πιο αντιδραστική κατεύθυνση του αστικού Συντάγματος, ώστε αυτό να υπηρετεί καλύτερα τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, γίνεται φανερό ότι θα επιχειρηθεί να γίνει και με όρους οδοστρωτήρα ως προς βασικές κατακτήσεις του λαϊκού κινήματος, μία εκ των οποίων είναι το δημόσιο πανεπιστήμιο, όπως αυτό κατοχυρώνεται και μέσα από το άρθρο 16 του παρόντος Συντάγματος.

Η όλη εξέλιξη δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Είναι πρόσφατες οι αποκαλύψεις του «Ρ» για την εισβολή μεγάλων πολυεθνικών εταιριών στα πανεπιστήμια, όπου παραγγέλνουν έρευνες, είναι γνωστό ότι τα μισά μεταπτυχιακά προγράμματα και το «Ανοιχτό Πανεπιστήμιο» έχουν ήδη δίδακτρα, και μάλιστα πολύ υψηλά. Ενα στοιχείο της σύγχρονης πραγματικότητας πανεπιστημίων και ΤΕΙ είναι η πλήρης παράδοση υπηρεσιών, όπως η καθαριότητα και τα κυλικεία, σε ιδιώτες, ενώ ήδη σε κάποιες περιπτώσεις ετοιμάζονται να παραδοθούν στο ιδιωτικό κεφάλαιο για κερδοσκοπία συνολικά η σίτιση και η στέγαση των φοιτητών.

Δηλαδή, ο δρόμος για τη σταδιακή ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων έχει ήδη ανοίξει. Σ' αυτή την κατεύθυνση, όμως, γίνεται φανερό πως ακόμα και παραδοχές που σε μια ιστορική περίοδο όπου το καπιταλιστικό σύστημα χρειαζόταν την ανάληψη από το κράτος της εκπαίδευσης, και στην τρίτη βαθμίδα, γιατί το ίδιο δεν μπορούσε να αναλάβει αυτό τον τομέα (δυσκόλευε την κερδοφορία του), και αυτό κατοχυρωνόταν συνταγματικά, όπως, π.χ., στην Ελλάδα στο άρθρο 16 του Συντάγματος, το οποίο ορίζει ότι η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, σήμερα αλλάζουν. Είναι απαίτηση του κεφαλαίου η ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων. Και το εν λόγω άρθρο του Συντάγματος αποτελεί, έστω και τυπικά, τροχοπέδη για τα σχέδια της κυβέρνησης της ΝΔ αλλά και του ΠΑΣΟΚ, που σε συγχορδία δηλώνουν ότι θα προωθήσουν την πλήρη ιδιωτικοοικονομική λειτουργία των πανεπιστημίων.

Η συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος συνοδεύεται από τοποθετήσεις του πρωθυπουργού, του προέδρου του ΠΑΣΟΚ και πολλών στελεχών των δύο κομμάτων περί ανάγκης αναθεώρησης του άρθρου 16 και δυνατότητας ίδρυσης «μη κρατικών πανεπιστημίων». Αυτές οι εξαγγελίες και οι δημόσιες τοποθετήσεις οδήγησαν αυτόματα σε μια συζήτηση για το αν θα πρέπει να υπάρχουν ή όχι ιδιωτικά πανεπιστήμια. Ομως, ο ισχυρότερος λόγος για τον οποίο ΠΑΣΟΚ και ΝΔ υποστηρίζουν την αναθεώρηση δεν είναι για να ανοίξουν άλλη μια αγορά κερδοσκοπίας για το κεφάλαιο, αλλά για να εντείνουν την πορεία ιδιωτικοποίησης των δημόσιων πανεπιστημίων που - όπως προαναφέραμε - ήδη έχει ξεκινήσει.

Στη δίνη του ανταγωνισμού
Με έναν τρόπο, το παραδέχονται και οι ίδιοι ότι αυτός είναι ο στόχος τους. Οταν φέρνουν σαν επιχείρημα για την αναθεώρηση του άρθρου 16 ότι δήθεν η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων θα ευνοήσει τον ανταγωνισμό και κατ' επέκταση θα βελτιώσει την ποιότητα των δημόσιων πανεπιστημίων, αυτό εννοούν. Ο ανταγωνισμός για να προσελκύουν τα ιδρύματα φοιτητές - πελάτες, για να προσελκύουν ερευνητικά προγράμματα και χρηματοδότες, θα οδηγήσει τα δημόσια πανεπιστήμια να λειτουργήσουν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Ακόμα χειρότερα, θα νομιμοποιηθεί εύκολα στη συνείδηση του κόσμου η διάβρωση και η αλλαγή του χαρακτήρα των δημόσιων πανεπιστημίων. Για παράδειγμα, όταν δίπλα στα δημόσια υπάρχουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια με υψηλά δίδακτρα, θα ακουστεί λογικό, π.χ., το ...παράπονο κάποιου δημόσιου πανεπιστημίου που θα λέει ότι για να μπορέσει να είναι «ανταγωνιστικό» πρέπει να επιβάλει και το ίδιο δίδακτρα, όπως ...το διπλανό μαγαζί. Αντίστοιχα, μπορεί να πει και για τα συγγράμματα να μη διανέμονται δωρεάν, για να αποφευχθεί το κόστος, να λειτουργεί με ίδιους όρους και να έχει ...τα φόντα το δημόσιο πανεπιστήμιο να ανταγωνιστεί τη διπλανή του ιδιωτική επιχείρηση.

Παραπέρα, οι αλλαγές αυτές, τα νέα ήθη της «ελεύθερης αγοράς» θα συμπαρασύρουν και τα ίδια τα προγράμματα σπουδών των δημόσιων πανεπιστημίων, τη διαδικασία της διδασκαλίας και της έρευνας. Σπουδές ταχύρυθμες, φθηνές και τυποποιημένες, σπουδές - φασόν, κάτω από φανταχτερούς τίτλους, που σημασία πια δε θα έχει το περιεχόμενό τους αλλά ο τρόπος που θα διαφημίζονται και θα πλασάρονται: Αυτό θα φέρουν μαζί τους τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.

Συνεχίζεται...

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=3218507&publDate=29/1/2006

συνέχεια...

Και, φυσικά, από αυτή τη χιονοστιβάδα δε θα μπορέσουν να βγουν αλώβητα τα δικαιώματα φοιτητών κι εργαζομένων στην ανώτατη εκπαίδευση. Ηδη η Μ. Δαμανάκη, παρουσιάζοντας την πρόταση του ΠΑΣΟΚ για τα πανεπιστήμια, είπε για το διοικητικό προσωπικό ότι χρειάζεται «άμεση μετάβαση από το ασαφές καθεστώς του δημοσίου υπαλλήλου στο καθεστώς του υπαλλήλου του πανεπιστημίου», πράγμα που σημαίνει άνοιγμα του δρόμου για λειτουργία των πανεπιστημίων ως καπιταλιστικών επιχειρήσεων.

Εφόσον καταργηθεί το άρθρο 16 και δοθεί η δυνατότητα ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων, αυτόματα θα καταργηθούν και οι όποιοι περιορισμοί - ή τα όποια προσχήματα - για την απευθείας χρηματοδότηση λειτουργιών των δημόσιων πανεπιστημίων από ιδιώτες. Οπως χαρακτηριστικά είπε πρόσφατα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπανδρέου, «είναι κοινωνική ευθύνη του ιδιωτικού κεφαλαίου να επενδύσει στην παιδεία», και σ' αυτή την ...ευθύνη «δεν έχουν ανταποκριθεί οι Ελληνες επιχειρηματίες σε σχέση με τους ομολόγους τους σε άλλες χώρες. Δηλαδή, οι επιχειρηματίες θα χρηματοδοτήσουν σπουδές και ερευνητικά προγράμματα απαιτώντας κέρδη για τα προϊόντα τους (από τη χρηματοδότηση της έρευνας) και φθηνούς, εύκολα εκμεταλλεύσιμους αποφοίτους (από τη χρηματοδότηση των σπουδών). Αυτό σημαίνει την πλήρη χειραγώγηση των ιδρυμάτων από το κεφάλαιο, σύμφωνα με τα συμφέροντά του και πολύ μακριά από τις λαϊκές ανάγκες.

Γι' αυτό φτιάχνουν και νόμο - πλαίσιο
Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, ότι η κυβέρνηση ετοιμάζει νέο νόμο - πλαίσιο για τα πανεπιστήμια. Ο νέος νόμος - πλαίσιο θα εξυπηρετήσει ακριβώς την εξομοίωση του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας των ιδιωτικών με αυτό των δημόσιων πανεπιστημίων. Δηλαδή, θα φέρει στα δημόσια πανεπιστήμια τις ίδιες αξίες και αρχές με τις οποίες θα λειτουργούν τα «πανεπιστήμια» - επιχειρήσεις.

Οι προτάσεις του λεγόμενου Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας (ΕΣΥΠ) για το νέο νόμο - πλαίσιο, που έχουν ήδη δημοσιευτεί, αυτό δείχνουν. Μιλούν για μάνατζερ που ουσιαστικά θα ψαρεύουν χρηματοδότες - χορηγούς και κατά παραγγελία προγράμματα σπουδών και «έρευνας». Σ' ένα τέτοιο πανεπιστήμιο τα πάντα πληρώνονται, γι' αυτό η επιτροπή του ΕΣΥΠ προτείνει κατάργηση της δωρεάν διανομής συγγραμμάτων και διώξιμο από το ίδρυμα των φοιτητών που δεν τελειώνουν στον καθορισμένο χρόνο τις σπουδές τους (πιθανά επειδή αναγκάζονται να δουλεύουν ταυτόχρονα), γιατί η παράταση του χρόνου σπουδών θα σημάνει επιπλέον κόστος για το ίδρυμα - επιχείρηση. Ενα πανεπιστήμιο με ελευθερία διακίνησης ιδεών και δημοκρατικά δικαιώματα δεν μπορεί να προσελκύσει επιχειρηματίες, να λειτουργήσει επιχειρηματικά, γι' αυτό, το άσυλο, η συμμετοχή φοιτητών και εργαζομένων στη διοίκηση και άλλα «αναχρονιστικά κατάλοιπα» προτείνεται να περικοπούν ή να καταργηθούΟμως, αυτό το μοντέλο λειτουργίας των πανεπιστημίων για λίγους κι εκλεκτούς, είναι κάθετα αντίθετο με τα συμφέροντα του λαού και της νεολαίας. Γι' αυτό και ανεξάρτητα από την πολιτική τους τοποθέτηση, φοιτητές, καθηγητές και όλοι οι εργαζόμενοι, μέσα κι έξω από τα ιδρύματα, δεν πρέπει να παραπλανηθούν από την ομοφωνία της κυβέρνησης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Οφείλουν να αντιδράσουν σθεναρά για την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα της ανώτατης εκπαίδευσης. Και να βγάλουν συμπεράσματα και απ' αυτή την εξέλιξη, ώστε μαζί με την οργάνωση της αντίστασης στη συγκεκριμένη προοπτική να αποδυναμώσουν πολιτικά τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, να ενισχύσουν το ΚΚΕ, συμβάλλοντας στην υπόθεση της οργάνωσης του μετώπου πάλης για τη λαϊκή εξουσία. Που θα ανοίξει το δρόμο της αποκλειστικά δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης για όλους σε όλες τις βαθμίδες, άρα και στα πανεπιστήμια. Γιατί η επιστήμη είναι κοινωνικό δημιούργημα και επομένως πρέπει να είναι κοινωνική ιδιοκτησία. Είναι υπόθεση πρώτ' απ' όλα της εργατικής τάξη�

Με τη λογική του «ώριμου φρούτου» η κυβέρνηση της ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ προπαγανδίζουν όλο και πιο έντονα την αναθεώρηση του άρθρου 16 και την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Αραγε, γιατί εκτιμούν ότι είναι «ώριμα» τα πράγματα για να πέσει στο τραπέζι τώρα μια τέτοια πρόταση; Το βλέμμα της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ είναι στην πραγματικότητα στραμμένο στα υπάρχοντα δημόσια πανεπιστήμια, που θέλουν να τα στρέψουν ακόμα πιο αποφασιστικά σε πλήρη ιδιωτικοοικονομική λειτουργία, θέλουν να τα οδηγήσουν πιο γρήγορα στο δρόμο της ιδιωτικοποίησης, που συνεπάγεται απώλεια των όποιων κοινωνικών τους χαρακτηριστικών έχουν διατηρήσει. Με άλλα λόγια, από τη μια να προσφέρουν ανώτατη εκπαίδευση σε λίγους κι εκλεκτούς και από την άλλη να σχεδιάζουν και να παράγουν το όποιο επιστημονικό έργο τους με μοναδικό γνώμονα τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Οπως οι επιχειρήσεις, δηλαδή.

Το χειρότερο είναι ότι αυτός ο δρόμος για τα δημόσια πανεπιστήμια έχει ήδη ανοίξει, βαδίζουν σ' αυτόν με αργά, αλλά σταθερά βήματα, εδώ και μια δεκαετία. Είναι αποκαλυπτικά τα στοιχεία που παρουσιάζει σήμερα ο «Ρ» για την εισβολή του ιδιωτικού κεφαλαίου στα δημόσια ιδρύματα και ιδιαίτερα στον τομέα της έρευνας και τις συνέπειες αυτής της εισβολής. Παράλληλα και τα ίδια τα πανεπιστήμια αρχίζουν σιγά - σιγά να λειτουργούν ως επιχειρήσεις, να σχεδιάζουν την ανάπτυξη και την πορεία τους με κριτήριο την προσφορά, τη ζήτηση, το κέρδος τους... Αποκαλυπτικό παράδειγμα - που φέρνει σήμερα ο «Ρ» στη δημοσιότητα - είναι η επιχειρηματική δράση του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου, που σε συνεργασία με ένα ιδιωτικό κολέγιο, μοσχοπουλάει στην Κύπρο ένα μεταπτυχιακό του πρόγραμμα, όπως αντίστοιχα κάνουν τα διάφορα ΙΕΚ στη χώρα μας εμπορευόμενα τις φίρμες και τα πτυχία βρετανικών και αμερικανικών (δευτεροκλασάτων) πανεπιστημίων.

Ακριβώς επειδή τα δημόσια πανεπιστήμια έχουν ήδη απολέσει πολλά στοιχεία του κοινωνικού τους χαρακτήρα, ακριβώς επειδή η ιδιωτικοποίησή τους έχει προχωρήσει - πράγμα που το καταλαβαίνουν τόσο οι λαϊκές οικογένειες στην τσέπη τους όταν σπουδάζουν παιδιά, όσο και οι εργαζόμενοι στα ιδρύματα και οι πανεπιστημιακοί που εμποδίζονται να κάνουν έρευνα όταν δεν αποφέρει άμεσα κέρδη στο κεφάλαιο - το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ εκτιμούν ότι «ωρίμασε» η κατάσταση για να σαρώσουν τα πάντα!

Η προωθούμενη αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος είναι η κορύφωση όλης αυτής της διαδικασίας ιδιωτικοποίησης της ανώτατης εκπαίδευσης, που έχει υποδειχτεί και διευκολυνθεί με μια σειρά νόμους που ψηφίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια και ιδιαίτερα μέσα στο 2005. Είναι η κορύφωση της εφαρμογής των ευρωπαϊκών αποφάσεων της Μπολόνια, που συνυπέγραψαν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παλιότερα και της ΝΔ πιο πρόσφατα.

Η ένταση της συζήτησης για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια που θα φέρουν υποτίθεται την άνοιξη στην εκπαίδευση, δεν αφορά κύρια τα κολέγια που θα ονομαστούν πανεπιστήμια. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ γνωρίζουν καλά την ευρωπαϊκή εμπειρία που επικαλούνται, σύμφωνα με την οποία τα ιδιωτικά πανεπιστήμια (όποια είναι όντως πανεπιστήμια) είναι ελάχιστα σε σχέση με τα δημόσια και δεν καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις στην ευρωπαϊκή κατάταξη. Η συζήτηση που ανοίγουν τώρα για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και αργότερα η ίδια η θεσμοθέτησή τους έχει κεντρικό στόχο το «σήμερα» και το «αύριο» της ίδιας της δημόσιας εκπαίδευσης. Αυτήν θέλουν να σπρώξουν έτσι που να ανταποκρίνεται καλύτερα στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις.


http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=5/2/2006&id=6305&pageNo=2&direction=1

Αποκαλυπτικά στοιχεία για την εισβολή επιχειρήσεων στα ιδρύματα, που παραγγέλνουν και ελέγχουν την έρευνα, καθορίζοντας τον προσανατολισμό της ανάπτυξης της επιστήμης


Το «πάρε - δώσε» των πανεπιστημίων (και κατά δεύτερο λόγο των ΤΕΙ) με μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις είναι ευρέως διαδεδομένο στα ιδρύματα. Οι ιδιωτικές εταιρίες έχουν εισχωρήσει μέσα στις σχολές με διάφορους τρόπους και η πιο τρανταχτή εισβολή τους είναι στον τομέα της έρευνας.

Ορισμένα ενδεικτικά νούμερα αρκούν για να επιβεβαιώσουν του λόγου το αληθές:

Σύμφωνα με τα πεπραγμένα του Ειδικού Λογαριασμού Ερευνας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθήνας (ΓΠΑ), της περιόδου 1999 - 2000, η ιδιωτική χρηματοδότηση έρευνας στο ΓΠΑ έφτανε περίπου το 20%
Το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων υλοποίησε την τελευταία πενταετία 150 συνεργασίες για ερευνητικά προγράμματα με ιδιωτικές επιχειρήσεις
Στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ), η έκθεση του Ειδικού Λογαριασμού Κονδυλίων Ερευνας για το 2004 αναφέρει ότι 135 έργα υλοποιήθηκαν απευθείας από τον ιδιωτικό τομέα και 104 από κρατική χρηματοδότηση και χρηματοδοτήσεις της ΕΕ
Στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς το 14% από τα ερευνητικά προγράμματα που διαχειρίζεται ο Ειδικός Λογαριασμός Ερευνας επιχορηγείται απευθείας από ιδιωτικές εταιρίες, ενώ τα έσοδα από τα μεταπτυχιακά (δηλαδή τα δίδακτρα που πληρώνουν οι φοιτητές) αγγίζουν το 31% των συνολικών εσόδων του Ειδικού Λογαριασμού.
Χρειάζεται να διευκρινίσουμε ακόμα ότι τα προγράμματα αυτά αναφέρονται σε απευθείας χρηματοδότηση από ιδιώτες, ενώ ιδιωτική χρηματοδότηση προβλέπεται και για τα προγράμματα που εμφανίζονται να χρηματοδοτούνται από την ΕΕ. Αντίστοιχη είναι η κατάσταση στα περισσότερα πανεπιστήμια της χώρας.

Οι ιδιώτες παραγγέλνουν και ελέγχουν
Τι σημαίνει, όμως, έρευνα χρηματοδοτούμενη από ιδιώτες; Σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις παραγγέλνουν το αντικείμενο της έρευνας και ελέγχουν την αξιοποίηση των αποτελεσμάτων της σύμφωνα με τα συμφέροντά τους.

Πριν λίγους μήνες, ο «Ρ» είχε αποκαλύψει τους όρους του συμβολαίου, που υπέγραψαν για μια τέτοια έρευνα το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο και το Πανεπιστήμιο Κρήτης, με την εταιρία Friesland - Hellas (θυγατρική της Friesland Foods που εδρεύει στην Ολλανδία και παράγει τα γνωστά προϊόντα «ΝΟΥΝΟΥ»). Το θέμα της έρευνας ήταν: «Διατροφική αξιολόγηση για το σχεδιασμό προγραμμάτων διατροφικής αγωγής σε νήπια και παιδιά 1 - 4 ετών στην Ελλάδα». Δηλαδή, η ΝΟΥΝΟΥ παράγγειλε μια έρευνα για να ελέγξει πώς λειτουργούν τα προϊόντα της και να σχεδιάσει ανάλογα τους στόχους της. Αποκαλυπτικοί γι' αυτό οι όροι χρηματοδότησης της έρευνας από τη συγκεκριμένη εταιρία: Η Friesland μπορεί να ελέγχει και να καθορίζει τι θα δημοσιοποιηθεί και τι όχι από τα αποτελέσματα της έρευνας. Δηλαδή, καθορίζει από την αρχή το χαρακτήρα της έρευνας, καθορίζει ότι η έρευνα γίνεται πρώτα και κύρια για τα συμφέροντά της, καθορίζει μέσω του τρόπου χρηματοδότησης ακόμα και το πώς θα γίνει η έρευνα!

Στις αρχές του ακαδημαϊκού έτους, το Τμήμα Επιστήμης Διατροφής και Διαιτολογίας του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου, ήταν έτοιμο να ξεκινήσει, άλλη μια αντίστοιχη έρευνα («Διατροφή και κληρονομικότητα στην παιδική ηλικία»), αυτή τη φορά με χρηματοδότη την Κόκα - κόλα!

Τα παραδείγματα δε σταματούν εκε έχει εγκριθεί ερευνητικό πρόγραμμα με τίτλο: «Ποσοτική εκτίμηση/ επιβεβαίωση παραγωγικής διαδικασίας προϊόντων της βιομηχανίας μπισκότων»(!) που χρηματοδοτείται από τη γνωστή εταιρία μπισκότων ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΑΕ. Στο Τμήμα πολιτικών Μηχανικών αντίστοιχα, εγκρίθηκε έρευνα με τίτλο: «Περιμετρικοί τοίχοι πληρώσεως: Χρήση οπλισμού αρμών ή διαζωμάτων οπλισμένου σκυροδέματος», που χρηματοδοτείται από το Σύνδεσμο Ελληνικών Βιομηχανιών Κεραμοποιίας!

Στροφή στην εφαρμοσμένη έρευνα, στα άμεσα κέρδη

Στο Πολυτεχνείο, τα ιδιωτικά κονδύλια που πέφτουν στα ερευνητικά προγράμματα είναι πάρα πολλά. Παράλληλα, όμως, έχουν αρχίσει να είναι έντονες οι ανησυχίες μεγάλης μερίδας των πανεπιστημιακών και ερευνητών, γιατί τα ιδιωτικά κεφάλαια πέφτουν στην εφαρμοσμένη έρευνα, με αποτέλεσμα να ελαχιστοποιείται η βασική έρευνα που είναι αυτή η οποία εξελίσσει την επιστήμη. Η Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών (ΣΕΜΦΕ) του Πολυτεχνείου για παράδειγμα, ακριβώς επειδή από τη φύση του αντικειμένου της προσανατολίζεται στη βασική έρευνα απολαμβάνει τα λιγότερα κονδύλια.

Αντίστοιχο πρόβλημα εμφανίζεται και στη Φυσικομαθηματική σχολή του Πανεπιστημίου Αθήνας, όπου υπάρχουν εργαστήρια που ασχολούνται κατ' αποκλειστικότητα με κατά παραγγελία ιδιωτικές μελέτες εφαρμογών, τα οποία είναι ανεξέλεγκτα από τα συλλογικά όργανα του ιδρύματος και της σχολής. Οσο για τις συνέπειες... Είναι χαρακτηριστικό αυτό που μας είπε ένας ερευνητής από το Πανεπιστήμιο Αθήνας: «Μετά την ανακάλυψη του DNA, εδώ και 50 χρόνια, δεν έχει υπάρξει άλλη αντίστοιχης σημασίας ανακάλυψη στον τομέα των φυσικών επιστημών». Και φυσικά αυτό είναι αποτέλεσμα του προσανατολισμού της έρευνας κι όχι των δυνατοτήτων της επιστήμης.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=5/2/2006&id=6305&pageNo=2&direction=1

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Οπως διάφορα ιδιωτικά ΙΕΚ φέρνουν στη χώρα μας με συμφωνίες δικαιόχρησης (φραντσάιζινγκ) δευτεροκλασάτα και τριτοκλασάτα ιδιωτικά πανεπιστήμια του εξωτερικού και μοσχοπουλούν δήθεν πτυχία, έτσι και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) φαίνεται ότι αποφάσισε να επεκταθεί... επιχειρηματικά(!) και σύναψε σχετική συμφωνία με ιδιωτικό κολέγιο της Κύπρου, όπου προσφέρει ένα από τα μεταπτυχιακά του προγράμματα.

Είναι τουλάχιστον υποκριτικό να θεωρείται ότι οι αντίστοιχες συμφωνίες ξένων πανεπιστημίων στην Ελλάδα δημιουργούν πρόβλημα, ότι στερούνται πιστοποίησης και ποιότητας εκπαίδευσης... την ώρα που ενθαρρύνονται αντίστοιχες μπίζνες ελληνικών ιδρυμάτων στο εξωτερικό. Η πλήρης εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης, η μεταχείρισή της ως ένα προϊόν που είτε εξάγεται, είτε εισάγεται, αλλά πάντως πουλιέται ακριβά, αλλάζει εκ βάθρων ολόκληρη τη φιλοσοφία, αλλά και τη δομή του εκπαιδευτικού συστήματος. Οταν τα ελληνικά ιδρύματα αρχίσουν να εμπορεύονται τις υπηρεσίες τους με τέτοιον τρόπο στο εξωτερικό, τότε γιατί να μην το κάνουν και στη χώρας μας; Βήμα το βήμα, πλησιάζουμε σ' ένα μοντέλο εκπαίδευσης που θα προσφέρεται σε όλο και λιγότερους, γιατί λίγοι κι εκλεκτοί θα είναι αυτοί που θα μπορούν να το αγοράσουν.

Η συμφωνία με το ιδιωτικό κολέγιο
Η ιστορία έχει ως εξής: Το ιδιωτικό Κυπριακό Philips College (κολέγιο Φίλιπς) διαφημίζει, ανάμεσα στις σχολές και την πανσπερμία των τίτλων που προσφέρει, ότι πουλάει και μεταπτυχιακά προγράμματα ειδίκευσης του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου! Στην ιστοσελίδα του κολεγίου διαβάζουμε ότι πρόκειται για το Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (ΔΠΜΣ) του ΑΠΘ με τίτλο «Ερευνα στις επιστήμες και τεχνολογίες της γλώσσας και της επικοινωνίας» και απευθύνεται σε δασκάλους και καθηγητές όλων των ειδικοτήτων.

Οπως μας εξήγησαν από το κολέγιο Φίλιπς, πρόκειται για το ίδιο ακριβώς μεταπτυχιακό πρόγραμμα που κάνει το ΑΠΘ και στη Θεσσαλονίκη, με τα ίδια μαθήματα και τους ίδιους καθηγητές. Δηλαδή, η αποκλειστική ευθύνη του προγράμματος ανήκει στο ΑΠΘ, το οποίο και απονέμει το πτυχίο στο τέλος. Ακριβώς γι' αυτό και οι υπεύθυνοι του κολεγίου διαβεβαιώνουν ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα στην αναγνώριση αυτού του πτυχίου στην Ελλάδα.

Φέτος, το πρόγραμμα στην Κύπρο έχει 14 φοιτητές και του χρόνου αναμένεται να πάρει άλλους 20. Τα μαθήματα στην Κύπρο γίνονται κάθε Παρασκευή και Σάββατο και το κόστος του προγράμματος ανάγεται στις 5.000 λίρες Κύπρου το χρόνο, δηλαδή περίπου 8.600 ευρώ! Το κόστος του ίδιου μεταπτυχιακού προγράμματος στη Θεσσαλονίκη είναι για φέτος 586 ευρώ το εξάμηνο, δηλαδή κάτι λιγότερο από 1.200 ευρώ το χρόνο. Προφανώς, οι μπίζνες στην Κύπρο αποφέρουν ...καρπούς τόσο για το ιδιωτικό κολέγιο όσο και για ΑΠΘ...

Κι ενώ το ιδιωτικό κολέγιο στην Κύπρο διαφημίζει τη συνεργασία του με το ΑΠΘ, γιατί προφανώς του προσδίδει κύρος, το ΑΠΘ στην Ελλάδα δε λέει τσιμουδιά! Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ιστοσελίδα του μεταπτυχιακού υπήρξε μόνο μια ανακοίνωση στις 14/9/2005 που απλώς έλεγε: «Ενας σημαντικός αριθμός Κυπρίων εκπαιδευτικών κατέθεσαν αίτηση συμμετοχής στις εισαγωγικές εξετάσεις του ΔΠΜΣ. Εφόσον επιλεγούν ορισμένοι από αυτούς, η Ειδική Διατμηματική Επιτροπή του ΔΠΜΣ αποφάσισε να τους προσφέρει εφέτος το πρόγραμμα, πιλοτικά, και με μέθοδο "εξ αποστάσεως". Η ΕΔΕ καθιστά γνωστό ότι οι διαδικασίες θεσμικής κατοχύρωσης της εναλλακτικής αυτής μεθόδου παροχής του προγράμματος βρίσκονται σε εξέλιξη και ότι αμέσως μετά την επίσημη αναγνώρισή της οι ενδιαφερόμενοι θα ενημερωθούν σχετικά από αυτόν τον ιστοτόπο». Από τότε όμως δεν ακολούθησε άλλη ανακοίνωση και φυσικά, δε γίνεται πουθενά κουβέντα για τη «συνεργασία» του ιδρύματος με το ιδιωτικό κολέγιο και τα πανάκριβα δίδακτρα.

Αντίστοιχα, όμως, το κολέγιο διαφημίζει τη συνεργασία του με το ΑΠΘ, λέγοντας ανάμεσα σε άλλα: «Η μεγάλη σημασία που εμπερικλείεται στη συνεργασία μας αυτή θα γίνει πιο έντονη στο μέλλον, όταν θ' αρχίσει ν' αποδίδει τους πρώτους της καρπούς και τα πρώτα της ευεργετικά αποτελέσματα στον τομέα που ετάχθη να υπηρετήσει. Νεαροί και μεγαλύτεροι σε ηλικία πτυχιούχοι που δυσκολεύονται να μεταβούν στο εξωτερικό για συνέχεια των σπουδών τους έχουν την ευκαιρία να το πράξουν εδώ, ενώ παράλληλα θα εργάζονται ή θα εκπληρούν άλλες υποχρεώσεις τους».

Πού οδηγούνται τα ιδρύματα;
Αξίζει να προσθέσουμε ότι το κολέγιο Φίλιπς είναι ένα ιδιωτικό ίδρυμα πλήρως ενσωματωμένο στο αγγλοσαξονικό πρότυπο και τις κατευθύνσεις της Μπολόνια. Προσφέρει (πουλάει) πολλά και διάφορα πτυχία πολλών ταχυτήτων, που όλα μεταφράζονται σε πιστωτικές μονάδες: Από δίχρονα και τρίχρονα υποτιθέμενα πτυχία, έως και τετραετή, σε τομείς κυρίως της οικονομίας αλλά και κοινωνικών, παιδαγωγικών επιστημών. Ομως, τα περισσότερα προγράμματα σπουδών του, προσφέρουν πολύ λιγότερες πιστωτικές μονάδες (γύρω στις 150 στις καλύτερες περιπτώσεις) απ' ό,τι τα μπάτσελορ και τα ελληνικά πτυχία, που αντιστοιχούν σε 240 πιστωτικές μονάδες.

Υπάρχει, λοιπόν, το ερώτημα: Με ποιο θεσμικό πλαίσιο επιτράπηκε τελικά αυτή η συνεργασία; Με ποια κριτήρια επιλέγεται το ένα ή το άλλο κολέγιο ως επίσημος συνεργάτης ενός ελληνικού πανεπιστημίου; Αυτά είναι τα περίφημα μεταπτυχιακά προγράμματα που θα μπορούσαν να συνδιοργανώνουν τα ελληνικά πανεπιστήμια με πανεπιστήμια του εξωτερικού;

Τελικά, ας μας εξηγήσου

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=5/2/2006&id=6305&pageNo=2&direction=1

ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ - Μ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ

«Εμπλοκή»(!) στο Σύνταγμα χαρακτήρισε η υπουργός Παιδείας, Μ. Γιαννάκου το άρθρο 16, που ορίζει ότι η Παιδεία είναι κοινωνικό αγαθό, είναι υποχρέωση του κράτους και ότι «η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου». Αυτή η «εμπλοκή», σύμφωνα με την υπουργό Παιδείας, οδηγεί την κυβέρνηση σε «ένα είδος αδιεξόδου», αναφορικά με τα διάφορα κολέγια που συνεργάζονται με ξένα πανεπιστήμια και τα πτυχία που παρέχουν αυτά τα ιδιωτικά ιδρύματα.

Τα παραπάνω ήταν το επιστέγασμα της χτεσινής συνέντευξης Τύπου που διοργάνωσε η Ενωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου προς τιμήν της Μ. Γιαννάκου, όπου η υπουργός έδειξε ξανά τη σταθερή προσήλωση της κυβέρνησης στην προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στο χώρο της εκπαίδευσης.

Εισηγητικά μίλησε για «διά βίου μάθηση» και «ισότιμες ευκαιρίες» πρόσβασης στη γνώση. Πρόκειται για την κατάσταση διαρκούς περιπλάνησης ανάμεσα στην απασχόληση, την ανεργία και την ψευτο-κατάρτιση, πράγμα που η υπουργός περιέγραψε ως εξής: «Υπολογίζεται ότι στα επόμενα χρόνια θα αλλάζει κανείς αντικείμενο εργασίας εφτά φορές». Σ' αυτό το μοντέλο, η «ισότητα ευκαιριών» σημαίνει μετατροπή της μόρφωσης από δικαίωμα σε «ευκαιρία», που ο καθένας θα είναι προσωπικά υπεύθυνος αν και πώς θα την εκμεταλλευτεί. Σ' αυτό το γενικό πλαίσιο κινούνται οι νόμοι που έχουν περάσει από τη Βουλή και οι αλλαγές που έρχονται το επόμενο διάστημα.

Η υπουργός επέμεινε ιδιαίτερα στο νόμο - πλαίσιο των ΑΕΙ και την εφαρμογή της «αξιολόγησης». Οσο για τις αντιδράσεις πανεπιστημιακών συλλογικών οργάνων, που αποφάσισαν να μην εφαρμόσουν τους νόμους που ιδιωτικοποιούν και υποβαθμίζουν την ανώτατη εκπαίδευση, η υπουργός απάντησε με απειλές, δηλώνοντας: «Θεωρώ πρωτοφανές και αντιδημοκρατικό να υπάρχει όργανο, το οποίο ισχυρίζεται ότι δεν ακολουθεί τους νόμους του κράτους και μάλιστα εν δημοκρατία. Ο νόμος για την αξιολόγηση θα εφαρμοστεί έτσι κι αλλιώς. Ετσι κι αλλιώς! Διότι η δημοκρατία έχει όλα τα μέσα»...

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=3238352&publDate=9/2/2006

ΕΡΕΥΝΑ του Κέντρου Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής της ΓΣΕΕ

Της ΟΛΥΜΠΙΑΣ ΛΙΑΤΣΟΥ

Το πληρώνουν και μάλιστα... χρυσό. Γιατί μπορεί το αγαθό της δωρεάν Παιδείας να είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο στη χώρα μας, αλλά δεν το απολαμβάνουν όλοι οι Ελληνες πολίτες και σίγουρα δεν το απολαμβάνουν επί ίσοις όροις αφού για να μπουν στο πανεπιστήμιο πρέπει να πληρώσουν και μάλιστα ακριβά.

Σύμφωνα με έρευνα του Κέντρου Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΚΑΝΕΠ) της ΓΣΕΕ που ολοκληρώθηκε πρόσφατα, τα στοιχεία της οποίας δημοσιεύει κατ' αποκλειστικότητα η «Ε»:

*Σε 230 εκατομμύρια ευρώ ανέρχεται το ποσό που πλήρωσαν για φροντιστήρια στη Β' και την Γ' Λυκείου, οι 84.000 υποψήφιοι που συμμετείχαν στις περσινές Πανελλαδικές εξετάσεις.

*Το μεγαλύτερο ποσοστό από τα 230 εκατομμύρια ευρώ το κατέβαλλαν οι επιτυχόντες στις εισαγωγικές εξετάσεις. Η επιτυχία τούς κόστισε 176 εκατομμύρια ευρώ. Τόσα είναι τα χρήματα που πλήρωσαν οι 68.000 επιτυχόντες σε ΑΕΙ και ΤΕΙ για τα μαθήματα που έκαναν στο φροντιστήριο στη διάρκεια της Β' και της Γ' Λυκείου.

*Σε 42 εκατομμύρια ευρώ ανέρχεται το ποσό που πλήρωσαν για την προετοιμασία τους σε φροντιστήρια οι 16.000 αποτυχόντες στις εισαγωγικές εξετάσεις.

*Τη μερίδα του λέοντος πλήρωσαν σε φροντιστήρια οι υποψήφιοι της περιφέρειας Αττικής. Οι 30.000 υποψήφιοι πλήρωσαν 83 εκατομμύρια ευρώ για την εξωσχολική υποστήριξη που πήραν στις δυο τάξεις. Πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη έβαλαν οι 25.000 επιτυχόντες της περιφέρειας Αττικής οι οποίοι πλήρωσαν 65 εκατομμύρια ευρώ.

Στη Θεσσαλονίκη

*Στα 25 εκατομμύρια ευρώ ανήλθε το αντίστοιχο ποσό που κατέθεσαν σε φροντιστήρια οι 9.000 υποψήφιοι από την περιφέρεια Θεσσαλονίκης. 0ι 7.500 επιτυχόντες δαπάνησαν για τον ίδιο σκοπό 20 εκατομμύρια ευρώ.

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη, ίσως, ετήσια επένδυση ιδιωτικών κεφαλαίων στη χώρα μας. Αν σκεφτεί μάλιστα κανείς ότι το ποσό αυτό αντιστοιχεί στο ελάχιστο των δαπανών που καταθέτει η ελληνική οικογένεια για τη μόρφωση των παιδιών της. Και λέμε στο ελάχιστο, γιατί δεν έχουν υπολογιστεί τα χρήματα που πληρώνουν οι γονείς για ιδιαίτερα μαθήματα -ποσά ιδιαιτέρως υψηλά- στο σπίτι, καθώς αυτά δεν μπορούν να καταγραφούν και να τεκμηριωθούν επιστημονικά -αφού πρόκειται για παράνομη δραστηριότητα- ούτε επίσης και τα χρήματα που πληρώνουν για φροντιστήρια ξενών γλωσσών και άλλες εξωσχολικές δραστηριότητες.

Το υπέρογκο ποσό των 230 εκατομμυρίων ευρώ που κατατέθηκε το 2004 και το 2005 στο βωμό της εξωσχολικής βοήθειας προκειμένου το όνειρο της ελληνικής οικογένειας να γίνει πραγματικότητα, έρχεται τώρα να γιγαντώσει το υπαρκτό φαινόμενο της παραπαιδείας και να ανακυκλώσει μια παθογένεια στην ελληνική κοινωνία.

Η έρευνα που διεξήγαξε το Κέντρο Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΚΑΝΕΠ) της ΓΣΕΕ με επιστημονικό υπεύθυνο τον Νίκο Παΐζη βασίστηκε στα αποτελέσματα των Πανελλαδικών εξετάσεων του 2005 που δημοσίευσε το υπουργείο Παιδείας. Για τον υπολογισμό των δαπανών, ελήφθησαν υπ' όψιν τα εξής δεδομένα:

α) Ο μαθητικός πληθυσμός της Γ' Λυκείου ανά νομό.

β) Ο αριθμός των φροντιστηρίων ανά νομό.

γ) Το μηνιαίο ποσό που χρεώνουν κατά μέσο όρο τα φροντιστήρια της κάθε περιοχής. Με το δεδομένο ότι η μέση τιμή που χρεώνουν μηνιαίως τα φροντιστήρια για παρακολούθηση στα μαθήματα κατεύθυνσης κυμαίνεται μεταξύ 200-250 ευρώ, οι ερευνητές το προσδιόρισαν για τις ανάγκες της έρευνας στο χαμηλότερο επίπεδο των 180 ευρώ το μήνα. Το ποσό αυτό υπολογίστηκε ότι κατέβαλε σε φροντιστήρια το 90% των περσινών υποψηφίων για 16 μήνες (8 μήνες στη Β' Λυκείου και 8 μήνες στην Γ' Λυκείου)

Η έρευνα ανέδειξε πολύ αξιόλογα ευρήματα όχι μόνο για τα χρήματα που δαπανώνται κάθε χρόνο στο βωμό της παραπαιδείας, αλλά και για τη σχέση που διαπιστώνεται μεταξύ του ποσοστού των υποψηφίων που εισάγονται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και του δείκτη ευημερίας όλων των περιοχών της χώρας. Ο βαθμός επιτυχίας των υποψηφίων και οι πιθανότητες πρόσβασης σε ΑΕΙ και ΤΕΙ συνδέονται σε πολύ μεγάλο ποσοστό με το βαθμό κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης της κάθε περιοχής. Ετσι, εντοπίζουμε κραυγαλέες κοινωνικές ανισότητες από νομό σε νομό, που ανατρέπουν πλήρως την εικόνα των ίσων ευκαιριών στην εκπαίδευση.

Να μπεί φρένο

Εάν επομένως η πολιτεία ενδιαφέρεται σοβαρά για τη χάραξη μιας εθνικής πολιτικής στο χώρο της εκπαίδευσης πρέπει να αναγνωρίσει τις διαφοροποιημένες ανάγκες των τοπικών κοινωνιών, να αναδείξει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους και να σχεδιάσει με αυτά τα δεδομένα, μια σύγχρονη εκπαιδευτικη πολιτική βάζοντας παράλληλα φρένο στην οικονομική αφαίμαξη χιλιάδων οικογενειών.

Είναι πλέον κοινό μυστικό ότι το βάρος της προετοιμασίας των υποψηφίων για το πανεπιστήμιο πέφτει στο φροντιστήριο, ειδικά για τα μαθήματα κατεύθυνσης, όπως είναι κοινό μυστικό ότι για το σκοπό αυτό, οι γονείς βάζουν ολοένα και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη προκειμένου να εξασφαλίσουν την επιτυχία. Η έρευνα απλά έρχεται να προσδιορίσει τα ελάχιστα ποσοτικά μεγέθη των δαπανών για την παραπαιδεία. Και λέμε «τα ελάχιστα μεγέθη» γιατί όπως δήλωσε στην «Ε» ο υπεύθυνος των ερευνητικών προγραμμάτων του ΚΑΝΕΠ / ΓΣΕΕ Νίκος Παΐζης «υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις, από τυχαίες δειγματοληψίες που έγιναν, ότι τα 230 εκατομμύρια ευρώ είναι ποσό απολύτως στοιχειώδες αφού στην έρευνα δεν συμπεριλαμβάνονται τα ιδιαίτερα μαθήματα, τα οποία σε μερικές περιπτώσεις γίνονται παράλληλα με το φροντιστήριο και βέβαια έχουν πολύ υψηλότερο κόστος. Η πραγματική δαπάνη είναι διπλάσια ή και τριπλάσια».

Εκτός όμως από τα ποσά, η έρευνα αναδεικνύει κι άλλα ενδιαφέρονται στοιχεία, όπως:

*Οι δαπάνες για την εξωσχολική υποστήριξη των υποψηφίων διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή και συνδέονται με το δείκτη ευημερίας κάθε περιοχής της χώρας -χωρίς όμως να βγαίνουν πάντα κοινά συμπεράσματα.

*Υπάρχουν περιοχές που έχουν υψηλό δείκτη ευημερίας και αρνητικό δείκτη πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Πρόκειται για τουριστικές περιοχές, όπως η Ρόδος, η Κέρκυρα, η Λευκάδα, οι Κυκλάδες, όπου οι νέοι έχουν επαγγελματική διέξοδο.

*Υπάρχουν περιοχές με χαμηλό δείκτη ευημερίας και αρνητικό, στην πλειονότητά τους, δείκτη πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τέτοιες περιοχές είναι η Ροδόπη, η Ξάνθη και η Ευρυτανία.

*Υπάρχουν, αντίστροφα, περιοχές με χαμηλό δείκτη ευημερίας αλλά υψηλά ποσοστά επιτυχίας στο πανεπιστήμιο, όπως είναι οι νομοί Θεσπρωτίας, Καρδίτσας, Αρτας και Ηλείας.

*Οι μεγαλύτερες αντιθέσεις στον ίδιο νομό εντοπίζονται στην Αττική, στην οποία πιστώνεται και το μεγαλύτερο ποσό για την προετοιμασία των υποψηφίων αφού δαπανά το 36% του συνολικού ποσού (230 εκατομμύρια ευρώ), που αντιστοιχεί σε 83 εκατομμύρια ευρώ.

Για παράδειγμα η περιφέρεια Δυτικής Αττικής και η περιφέρεια Πειραιά έχουν χαμηλό δείκτη πρόσβασης και υψηλό δείκτη ευημερίας. Στη Δυτική Αττική διαγωνίστηκαν 1.000 υποψήφιοι και πέτυχαν 718. Η συνολική δαπάνη σε φροντιστήρια ανήλθε σε 2.780.000 ευρώ. Οι επιτυχόντες πλήρωσαν 1.861.000 ευρώ. Στον Πειραιά, διαγωνίστηκαν 4.143 υποψήφιοι και πέτυχαν 3.187. Οι συνολικές δαπάνες σε φροντιστήρια ήταν περίπου 11 εκατομμύρια ευρώ. Οι επιτυχόντες πλήρωσαν 8 εκατομμύρια ευρώ.

*Η Αττική μαζί με την περιφέρεια Θεσσαλονίκης πλήρωσαν σε φροντιστήρια το 44,5% των 230 εκατομμυρίων ευρώ.

Ξεχωριστό ενδιαφέρον έχουν τα στοιχεία που συνάγονται για τις δαπάνες που πλήρωσαν σε φροντιστήρια υποψήφιοι από περιοχές με χαμηλό δείκτη πρόσβασης, όπως:

*Στη Ροδόπη: από τους 567 υποψήφιους, πέτυχαν οι 334. Το συνολικό ποσό δαπάνης σε φροντιστήρια ανήλθε σε 1,5 εκατομμύριο ευρώ. Οι επιτυχόντες πλήρωσαν 870.000 ευρώ.

*Στη Σάμο: από τους 262 υποψήφιους, πέτυχ
αν οι 193. Συνολικό κόστος σε φροντιστήρια 735.000 ευρώ. Οι επιτυχόντες πλήρωσαν 500.000 ευρώ.

*Στη Λευκάδα: από τους 200 υποψήφιους, πέτυχαν οι 138. Συνολικό ποσό δαπάνης 555.000 ευρώ. Οι επιτυχόντες πλήρωσαν 358.000 ευρώ.

*Στην Κέρκυρα: από τους 797 υποψήφιους, πέτυχαν οι 600. Συνολικά δαπάνησαν σε φροντιστήρια 2.200.000 ευρώ. Οι επιτυχόντες πλήρωσαν 1,5 εκατομμύριο ευρώ.

*Στην Ευρυτανία: από τους 107 υποψήφιους πέτυχαν οι 82. Συνολικά δαπανήθηκαν σε φροντιστήρια 300.000 ευρώ. Οι επιτυχόντες πλήρωσαν 200.000 ευρώ.


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 09/02/2006

http://www.enet.gr/online/online_text?c=112&id=2747296

Ενα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πώς η ταχύρυθμη και φθηνή - ως προς το περιεχόμενό της- κατάρτιση πάει να υποκαταστήσει τη δομημένη εκπαίδευση, αποτελεί το νέο πιστοποιητικό που πλασάρει στη χώρα μας το πανεπιστήμιο Cambridge (Κέμπριτζ) για καθηγητές αγγλικών.

Είναι γνωστή η κυριαρχία των πιστοποιητικών γλωσσομάθειας του Κέμπριτζ στον ελληνικό χώρο, με τις εξετάσεις για τα διπλώματα τύπου λόουερ και προφίσιενσι. Τώρα, αξιοποιώντας το κύρος του στην πιστοποίηση της γλωσσομάθειας, το Κέμπριτζ προχωράει και στην πιστοποίηση της ικανότητας διδασκαλίας της Αγγλικής. Οπως διαφημίζει, μάλιστα, το νέο του πιστοποιητικό απευθύνεται στους καθηγητές «ανεξαρτήτου κατάρτισης και προϋπηρεσίας στη διδασκαλία», ως «ένα επιπρόσθετο προσόν», «κατάλληλο σε όλα τα στάδια της καριέρας τους». Δηλαδή, ανεξάρτητα αν είσαι πτυχιούχος αγγλικής φιλολογίας, σου λένε ότι χρειάζεσαι το «πιστοποιητικό» ως ένα επιπλέον προσόν στο φάκελό σου, ως ένα επιπλέον «πακέτο» πιστωτικών μονάδων για να σε προτιμήσει π.χ. ένα φροντιστήριο αγγλικών, όταν θα αναζητάς εργασία. Ομω, αφού οι θεματικές ενότητες όπου αναφέρεται το πιστοποιητικό, καλύπτουν τον πυρήνα του επιστημονικού αντικειμένου της διδακτικής Αγγλικών: Πείρα στην εκμάθηση και διδασκαλία της γλώσσας, σχεδιασμός και χρήση διδακτικών μέσων, διαχείριση της διαδικασίας διδασκαλίας και εκμάθησης, είναι αυτά που πιστοποιεί το Κέμπριτζ μ' αυτό το νέο «χαρτί»...

Σε τέτοιες πιστοποιήσεις και κυνήγι δεξιοτήτων, σπρώχνονται οι απόφοιτοι των Τμημάτων που με μόνο εφόδιο το πτυχίο τους θα έπρεπε να μπορούν να έχουν πλήρη δικαιώματα στην εργασία. Προοπτικά, αυτές οι τυποποιημένες καταρτίσεις θα γίνουν κυρίαρχες, αφού σε σύντομο χρονικό διάστημα θα μπορεί κανείς μόνο με αυτά τα πιστοποιητικά διδακτικής επάρκειας, να έχει τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα με τους αποφοίτους της φιλολογίας της αντίστοιχης γλώσσας. Κατά τη διάρκεια της επίσημης παρουσίασης του πιστοποιητικού, ένας από τους μάνατζερς του οργανισμού του Κέμπριτζ που το προσφέρει, είπε χαρακτηριστικά ότι για τα εκπαιδευτικά ιδρύματα το εν λόγω πιστοποιητικό «αποτελεί έναν αξιόπιστο τρόπο εξακρίβωσης των γνώσεων των καθηγητών», υπονοώντας ουσιαστικά την υποκατάσταση των πτυχίων και όποιων άλλων τίτλων σπουδών, από ένα πιστοποιητικό κατάρτισης.

Η γενίκευση τέτοιων πιστοποιήσεων, θα οδηγήσει σε αλλαγές και τις σπουδές των ίδιων των ξενόγλωσσων πανεπιστημιακών Τμημάτων, που θα σπεύσουν να γίνουν πιο τυποποιημένες στα πρότυπα της «αγοράς». Η βασική διαφορά όμως των σπουδών τυποποιημένης κατάρτισης είναι ότι έχουν ...ημερομηνία λήξης, απαξιώνονται γρήγορα και οδηγούν τους κατόχους κάθε είδους πιστοποιήσεων ξανά στα θρανία της κατάρτιση�

Δημοτικό ΑΕΙ στο Μαρούσι με νόμους... Νιου Χαμσάιρ


Ποιος θα πρωτοανοίξει ιδιωτικό πανεπιστήμιο στην Ελλάδα;  Με δεδομένη την ασάφεια που υπάρχει στο νομοθετικό καθεστώς και καθώς η συνταγματική αναθεώρηση χρειάζεται χρόνο, φαίνεται πως τη λύση ανέλαβε να δώσει η διπλωματία. Οπου λύση μέσω διπλωματίας μεταφράζεται, κατά τα φαινόμενα, σε αμερικανικό πανεπιστήμιο και μάλιστα υπαγόμενο στους νόμους της Πολιτείας του Νιου Χαμσάιρ αν και θα ανήκει κατά 50% στο Δήμο Αμαρουσίου...


Το εγχείρημα της ίδρυσης του αμερικανικού πανεπιστημίου παρουσίασαν προ εβδομάδων στο Μαρούσι ο δήμαρχος Παναγιώτης Τζανίκος και ο πρόεδρος του ιδρύματος (και πρόεδρος της Ελληνοαμερικανικής Ενωσης) Κρις Σπύρου. Τα ερωτήματα όμως που προκύπτουν ανέλαβαν να θέσουν χθες μέλη της Ριζοσπαστικής Δημοτικής Κίνησης «Εκτός των τειχών» σε συνεργασία με την Επιτροπή Συνταγματικών Δικαιωμάτων του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.

Οι εκπρόσωποι της «Εκτός των τειχών» Β. Σαραντόπουλος και Κ. Φωτάκης μίλησαν για ίδρυμα που προωθείται από την αμερικανική κυβέρνηση και «βρίσκει στη σημερινή διοίκηση του δήμου τον καλύτερο συνεργάτη προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα υπερατλαντικά σχέδια στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής», ενώ στα κείμενά τους δεν δίστασαν να το χαρακτηρίσουν «όργανο στρατολόγησης πρακτόρων για τη CIA».

Για να δικαιολογήσουν αυτό τον -έστω υπερβολικό, όπως παραδέχθηκαν- χαρακτηρισμό, επικαλέστηκαν όσα είπαν οι κύριοι Τζανίκος και Σπύρου, οι οποίοι μεταξύ άλλων:

- Μίλησαν για φοιτητές στην πλειονότητά τους από τα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή (λιγότεροι από την Ελλάδα) που έχουν πρόβλημα με τη βίζα τους ή δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά για να σπουδάσουν στις ΗΠΑ.

- Οι πρώτοι 700 φοιτητές είναι έτοιμοι να εγγραφούν και να ξεκινήσουν τον ερχόμενο Οκτώβριο (2006) σπουδές σε μάνατζμεντ και πληροφορική. Προβλέπεται φοίτηση για 5.000 σπουδαστές.

- Το πανεπιστήμιο θα στεγαστεί στο κτίριο όπου παλιά βρισκόταν η πρεσβεία της πρώην Ανατολικής Γερμανίας κοντά στον ΟΤ πώς είναι δυνατόν ένα τέτοιο ίδρυμα να μην υπάγεται στους ελληνικούς νόμους, ενώ για τη λειτουργία θα ενεργοποιηθούν σωρεία επιτροπών - ακόμη και όργανο για την ηθική αποτίμηση των φοιτητών. Ανέφεραν επίσης ότι το όραμά του για τη λειτουργία αμερικανικού πανεπιστημίου στην Ελλάδα είχε αναπτύξει τον περασμένο Μάιο ο Κρις Σπύρου ενώπιον της υπουργού Παιδείας Μ. Γιαννάκου και ζήτησαν από τον Π. Τζανίκο να δώσει στη δημοσιότητα τη σύμβαση για τη λειτουργία του ιδρύματος.


ΑΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 02/03/2006

http://www.enet.gr/online/online_text?c=112&id=57935112

Πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο, την προσεχή Πέμπτη 9 Μαρτίου, στις 12:00, στην πλατεία Αριστοτέλους, διοργανώνουν οι ΕΛΜΕ, οι διδασκαλικοί σύλλογοι και η Ομοσπονδία Ενώσεων Συλλόγων Γονέων του νομού Θεσσαλονίκης.

Την ίδια ημέρα θα πραγματοποιηθούν τρίωρες στάσεις εργασίας των εκπαιδευτικών (τις τρεις τελευταίες ώρες του πρωινού κύκλου και τις τρεις πρώτες του απογευματινού) στα σχολεία της Θεσσαλονίκης, καθώς και τετράωρες στάσεις των περιφερειακών ΕΛΜΕ της Κεντρικής Μακεδονίας.

Στο συλλαλητήριο θα συμμετάσχουν 38 δήμοι του νομού Θεσσαλονίκης, το ΕΚΘ, η ΕΔΟΘ, ο Σύλλογος Διδακτικού Επιστημονικού Προσωπικού του ΑΠΘ, φοιτητικοί και μαθητικοί σύλλογοι και άλλοι φορείς της εκπαίδευσης, με βασικό αίτημα την προάσπιση της δημόσιας και δωρεάν Παιδείας, την επίλυση του προβλήματος της σχολικής στέγης και την ποιότητα των σπουδών σε όλες τις βαθμίδες.

Σε συνέντευξη Τύπου που δόθηκε την Τρίτη, με αφορμή το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο, εκπρόσωποι της εκπαιδευτικής κοινότητας αναφέρθηκαν στην αποτυχία υλοποίησης από τη Νομαρχία Θεσσαλονίκης του εξαετούς προγράμματος σχολικής στέγης και επισήμαναν τον κίνδυνο να αποχαρακτηριστούν τα οικόπεδα που προορίζονται για χρήση σχολικής στέγης στο νομό.

Παράλληλα, ο πρόεδρος του Συλλόγου Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού ΑΠΘ, Γιάννης Μυλόπουλος, έκανε λόγο για ανακρίβειες του υπουργείου Παιδείας σε ό,τι αφορά στον αριθμό των εισακτέων στα πανεπιστήμια και ο πρόεδρος της Γ' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης, Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, μίλησε για μείωση του αριθμού των μαθητών, της τάξης του 20%, κατά την τελευταία 20ετία.

news.in.gr, με πληροφορίες από ΑΠΕ

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=689472&lngDtrID=244

Α΄ Μέρος
Τους τελευταίους 8-9 μήνες η ανώτατη εκπαίδευση δέχεται ένα ανελέητο σφυροκόπημα από νόμους, νομοθετικές ρυθμίσεις, προτάσεις νομοθετημάτων, πορίσματα επιτροπών και άλλα μέτρα, με κορύφωση τη συζήτηση για την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος. Μια συζήτηση ιδιαίτερα σημαντική, καθώς αποκαλύπτει ότι όλα τα μέτρα που προηγήθηκαν (νόμοι για αξιολόγηση, διά βίου μάθηση, ΔΟΑΤΑΠ κ.ά.) και θα προηγηθούν της αναθεώρησης (υπό διαμόρφωση νόμος - πλαίσιο) αποτελούν γενική προετοιμασία για την πλήρη ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης. Ιδιωτικοποίηση που θα ολοκληρωθεί αφού αρθεί το τελευταίο εμπόδιο, το άρθρο 16 του Συντάγματος και απειλεί να συμπαρασύρει στο πέρασμά της το σύνολο του εκπαιδευτικού οικοδομήματος.

Ωστόσο, ο κεντρικός αυτός στόχος της αναδιάρθρωσης της ανώτατης εκπαίδευσης σκόπιμα απουσιάζει από τις τοποθετήσεις των υποστηρικτών της αναθεώρησης του άρθρου 16, ακόμη και από εκείνες των επικριτών της. Συνειδητά και περίτεχνα επιδιώκεται να αποτυπωθεί στη συνείδηση της κοινής γνώμης πως η διαμάχη αφορά αποκλειστικά την ύπαρξη ή μη ιδιωτικών πανεπιστημίων και πιο συγκεκριμένα ότι η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ θέλουν να επιτρέψουν την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, ενώ κάποιοι «οπισθοδρομικοί» ή «ιδιοτελείς» την εμποδίζουν. Τα «επιχειρήματα» των διαφημιστών της αναθεώρησης του άρθρου 16 μπορεί να φαίνονται αστεία και αφελή σε όσους έχουν μια κάποια σχέση με την ανώτατη εκπαίδευση, όμως εκείνοι που τα επεξεργάστηκαν καθόλου αφελείς δεν είναι. Ξέρουν πολύ καλά να εκμεταλλεύονται τις ανάγκες και το κοινό αίσθημα, που τα τελευταία χρόνια έχει συστηματικά διαστραφεί, ώστε να αντιλαμβάνεται σαν θετικό κάθε τι ιδιωτικό και εισαγόμενο και σαν αρνητικό κάθε τι δημόσιο και εγχώριο.


Δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό στην παράλληλη λειτουργία δημόσιων και ιδιωτικών, ισχυρίζονται με υποκριτική φυσικότητα οι πολιτικοί και πνευματικοί μας ταγοί. Το αντίθετο μάλιστα. Κάποια παιδιά που δε θα εισαχθούν στα κρατικά πανεπιστήμια, αντί να ξενιτευτούν και να χρυσοπληρώσουν τις σπουδές τους σε μια χώρα του εξωτερικού, θα σπουδάζουν στη χώρα μας. Παράλληλα, τα δημόσια πανεπιστήμια θα γίνουν πολύ καλύτερα, γιατί για τα προβλήματά τους φταίει ο «μονοπωλιακός» χαρακτήρας τους, ενώ με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων θα δημιουργηθεί ανταγωνισμός που θα υποχρεώσει σε βελτίωση τα δημόσια πανεπιστήμια.

Παρ' όλα αυτά όσο και αν ψάξει κανείς στις χώρες της ΕΕ, όπου δεν υπάρχουν συνταγματικά κωλύματα για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, δε θα βρει ούτε ένα παράδειγμα που να επιβεβαιώνει αυτό τον ισχυρισμ Εξάλλου δε χρειάζεται και μεγάλη σοφία για να καταλάβει κανείς ότι κανένας ιδιώτης ή σύμπραξη ιδιωτών δεν έχει συμφέρον να διαθέσει τα υπέρογκα ποσά που χρειάζονται για την ίδρυση ενός ιδρύματος που θα επιδίδεται πραγματικά στην επιστήμη και όχι στην αγοραπωλησία πτυχίωΓιατί η κατάργηση του άρθρου 16 έχει σαν κεντρική επιδίωξη την ιδιωτικοοικονομική λειτουργία των δημόσιων πανεπιστημίων και όχι την ίδρυση ιδιωτικών. Το πιθανότερο είναι ότι τα τελευταία, αφού παίξουν προσωρινά το ρόλο τους για την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων, θα χάσουν την αρχική τους αίγλη και πολλά θα κλείσουν, όπως συνέβη στην Ιταλία. Η στόχευση στα δημόσια πανεπιστήμια διαφαίνεται στις τοποθετήσεις τόσο της υπουργού Παιδείας όσο και του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Με μεγαλύτερη όμως σαφήνεια διατυπώνεται από τον καθηγητή στο ιδιωτικό ινστιτούτο ALBA Χ. Τσούκα, ο οποίος σε σχετικό άρθρο του ξεκαθαρίζει πως «οι πολιτικοί που νομίζουν ότι τα μη κρατικά πανεπιστήμια θα γίνουν η ραχοκοκαλιά της ανώτατης εκπαίδευσης πλανώνται. Ωστόσο τα μη κρατικά θα δημιουργήσουν συνθήκες ανταγωνισμού». Με άλλα λόγια, η ίδρυση ή η αναγνώριση των ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι αναγκαία όχι για να μη διαφεύγει συνάλλαγμα, για να έρθουν καλά πανεπιστήμια στη χώρα και άλλα παραμύθια, αλλά γιατί η ύπαρξη των ιδιωτικών θα δημιουργήσει συνθήκες αγοράς. Θα λειτουργήσει δηλαδή σαν άλλοθι για την επιβολή ενιαίου νομοθετικού πλαισίου έτσι ώστε δημόσια και ιδιωτικά να λειτουργήσουν με τους ίδιους όρους και κανόνες, όλα σαν ιδιωτικά!
Στο πλαίσιο αυτό, το δημόσιο πανεπιστήμιο θα εξακολουθεί να ελέγχεται και μάλιστα ασφυχτικότερα από το κράτος, μέσα από τους δρακόντειους μηχανισμούς αξιολόγησης και τα τετραετή συμβόλαια με το ΥΠΕΠΘ, αλλά ταυτόχρονα θα λειτουργεί ανταγωνιστικά και σε μεγάλο βαθμό αυτοσυντηρούμενο σύμφωνα με τους κανόνες της καπιταλιστικής αγοράς. Συμπύκνωση αυτής της κατεύθυνσης αποτελεί και ο πρόσφατος νεολογισμός πανεπιστήμιο - «κοινωνική επιχείρηση». Πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί δηλαδή σαν επιχείρηση, αλλά σε όφελος τάχα όλης της κοινωνίας, της οποίας όμως το συμφέρον στη γλώσσα της εξουσίας ταυτίζεται με το συμφέρον του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Διαβάζοντας λοιπόν όπου κοινωνία, μονοπωλιακό κεφάλαιο, εύκολα μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η άρχουσα τάξη ενδιαφέρεται κύρια για την ιδιωτικοποίηση του δημόσιου πανεπιστημίου για τους παρακάτω λόγους:

Το πανεπιστήμιο αποτελεί βασικό ιδεολογικό μηχανισμό του κράτους, εργάζεται δηλαδή για το συλλογικό και γενικό πολιτικό - ιδεολογικό - οικονομικό συμφέρον της τάξης των κεφαλαιοκρατών, αποστολή που δεν μπορεί να εκπληρώσει και να διασφαλίσει το «πανεπιστήμιο» - επιχείρηση των μεμονωμένων κεφαλαιοκρατών, καθώς δεν μπορεί να επιτύχει την απαιτούμενη συγκέντρωση πληροφοριών, γνώσης και επιστημονικού δυναμικοεπιτυγχάνεται η ιδιωτικοποίηση των εσόδων και η κοινωνικοποίηση των εξόδων. Οι καπιταλιστές οικειοποιούνται πιο άμεσα και αποδοτικά τα αποτελέσματα της εκπαιδευτικής και ερευνητικής εργασίας των πανεπιστημίων, ενώ το κόστος για τις υποδομές και τους μισθούς του επιστημονικού προσωπικού βαραίνει όλη την κοινωνία. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα αναφέρεται σε πρόσφατο δημοσίευμα του περιοδικού «Scientific American», σύμφωνα με το οποίο η Αμερικανική Υπηρεσία Αμυντικών Ερευνητικών Προγραμμάτων εδώ και 20 χρόνια χρηματοδοτεί, χωρίς αποτέλεσμα, διάφορα ιδιωτικά ερευνητικά κέντρα για την κατασκευή αυτόνομων, μη επανδρωμένων οχημάτων για πολεμικούς σκοπούς. Πρόσφατα -και λόγω των α
υξημένων απωλειών ανθρώπινου δυναμικού στο Ιράκ - αποφάσισε να απευθυνθεί στα Πανεπιστήμια. Τα τελευταία χωρίς καμιά ηθική αναστολή - δεδομένου πως αν δεν επιδιώξουν οποιαδήποτε χρηματοδότηση τίθεται θέμα επιβίωσής τους - επιστράτευσαν όλη την εφευρετικότητα καθηγητών και φοιτητών και, με ιδιαίτερα χαμηλότερες οικονομικές απαιτήσεις, έδωσαν ποικίλες επιτυχείς λύσεις για την κατασκευή οχημάτων - ρομπότ με πολύ καλύτερες μάλιστα επιδόσεις ταχύτητας από αυτές των προδιαγραφών του διαγωνισμο�

 
Σήμερα δημοσιεύουμε το Β` μέρος του άρθρου. Το Α` μέρος δημοσιεύτηκε την περασμένη Κυριακή, 12/3/2006.

Μιλώντας για την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, χρειάζεται να σταθούμε στις επιπτώσεις που θα έχει. Συνοπτικά, μπορούμε με ασφάλεια να προβλέψουμε ότι αν δεν πάρουμε άμεσα μέτρα θα συμβούν τα παρακάτω:

Η κρατική χρηματοδότηση θα μειωθεί για τα περισσότερα ιδρύματα. Οι ισχνές κρατικές δαπάνες, στο όνομα του υγιούς ανταγωνισμού, θα διαμοιράζονται σε δημόσια και ιδιωτικά ιδρύματα, με το σύστημα των κουπονιών, των υποτροφιών (το οποίο ήδη προτάθηκε από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ), ή όποιο άλλο θα σκεφτούν. Στη διημερίδα του Ευρωπαϊκού Κέντρου Δημοσίου Δικαίου, οι Βέλγοι νομικοί υπογράμμισαν ότι κανείς δε θα μπορέσει να αρνηθεί την κρατική χρηματοδότηση σε ένα πιστοποιημένο από το κράτος ιδιωτικό ίδρυμα.

Ταυτόχρονα βέβαια, τα πανεπιστήμια δε θα συμμετέχουν ισότιμα στην κρατική χρηματοδότηση. Η μερίδα του λέοντος θα κατευθύνεται στα ισχυρότερα ιδρύματα, για να ανταποκριθούν με καλύτερους όρους στο διεθνή ανταγωνιστικό στίβο, όπως ρητά προβλέπουν οι ευρωενωσιακές κατευθύνσεις και ειδικά η πρόσφατη ανακοίνωση της Κομισιόν για την «κινητοποίηση του πνευματικού δυναμικού της Ευρώπης». Η γραμμή αυτή αποτελεί την καλύτερη απόδειξη του φαρισαϊσμού όλων εκείνων που ισχυρίζονται ότι μέσα από τον ανταγωνισμό θα βελτιωθεί η ποιότητα όλων των πανεπιστημίων. Το αντίθετο ακριβώς θα συμβεί. Τα ισχυρά πανεπιστήμια θα γίνουν ακόμη ισχυρότερα, αποσπώντας πόρους, μυαλά και φήμη από τα πιο αδύναμα. Αυτός, άλλωστε, είναι ο σιδερένιος νόμος κάθε ανταγωνισμού και όποιος προπαγανδίζει ότι τα πανεπιστήμιά μας μέσα σ' αυτές τις συνθήκες θα πλησιάσουν το Χάρβαρντ, το ΜΙΤ ή την Οξφόρδη υποκρίνεται συνειδητά.
 
Τα δίδακτρα θα γενικευτούν σε όλη την κλίμακα των σπουδών και δε θα είναι καθόλου συμβολικά, αλλά θα κλιμακώνονται ανάλογα με το γόητρο κάθε ιδρύματος. Ετσι κι αλλιώς, μόνον οι προπτυχιακές σπουδές έχουν γλιτώσει προς το παρόν από την εισβολή των διδάκτρων στα μεταπτυχιακά, στα Ινστιτούτα Διά Βίου Κατάρτισης, στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, στο Διεθνές Πανεπιστήμιο κλπ., ενώ βρισκόμαστε σε απόσταση αναπνοής από την κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, στο όνομα της ...ανάπτυξης της κριτικής σκέψης. Ο κ. Βερέμης άρχισε, μάλιστα, ήδη να δηλητηριάζει την κοινή γνώμη με τις πιο αντιδραστικές ιδέες που κυκλοφορούν στις ΗΠΑ, διακηρύσσοντας πως δεν είναι σωστό να πληρώνουν όλοι για την ανώτατη εκπαίδευση, γιατί η πλειοψηφία των φορολογουμένων δεν έχει παιδιά στα πανεπιστήμια! Σε κάποιες πολιτείες των ΗΠΑ, αναπτύσσεται κίνημα πολιτών που δεν έχουν παιδιά σε σχολική ηλικία για να τους μειωθεί η φορολογία κατά το ποσοστό που κατευθύνεται στην εκπαίδευση. Είναι φανερό ότι αν δε φροντίσουμε για να δημιουργηθούν κοινωνικά αντισώματα, οι απόψεις αυτές θα διαδοθούν και στη χώρα μας.

Το επίπεδο των σπουδών θα γνωρίσει πρωτοφανή υποβάθμιση, καθώς όλη η λειτουργία των ιδρυμάτων κάτω και από την πίεση των μάνατζερ, που προβλέπεται να αναλάβουν τη διαχείριση των πανεπιστημίων, θα ακολουθεί την αρχή της ελαχιστοποίησης του κόστους και της μεγιστοποίησης του κέρδους. Πίσω από μια βιτρίνα πολυτελών οδηγών σπουδών και φανταχτερών «ειδικοτήτων του μέλλοντος», θα κρύβεται η γύμνια των πιο φθηνών και τυποποιημένων μορφών διδασκαλίας και του εκμηδενισμού κάθε έννοιας κριτικής αφομοίωσης της επιστήμης. Από κοντά μια βιομηχανία πιστοποιημένων ιδιωτικών εταιριών - πανεπιστημίων θα αναλαμβάνει υπεργολαβικά να παραδίνει εύκολα, φτηνά και ταχύρυθμα ενότητες του προγράμματος σπουδών και να συμπληρώνει με πιστωτικές μονάδες το δελτάριο των περιπλανώμενων φοιτητών, ενώ οι μονοπωλιακοί εκδοτικοί οίκοι και άλλοι ιδιώτες επιχειρηματίες θα συναγωνίζονται με πλουμιστά διδακτικά πακέτα και CD-Rom ποιος θα πρωτοκαταλάβει την κενή θέση του εκλιπόντος «ενός και μοναδικού συγγράμματος».

Το σύστημα πρόσβασης θα αλλάξει προς το χειρότερο, γιατί κριτήριο κατανομής των φοιτητών στα διάφορα τμήματα δε θα γίνει η κλίση και το ταλέντο καθενός, όπως κάποιοι πανεπιστημιακοί θέλουν να ελπίζουν, αλλά, ακόμη πιο πιστά από σήμερα, το πορτοφόλι.

Τα εργασιακά δικαιώματα και οι μισθοί των πτυχιούχων θα συρρικνωθούν στο κατώτερο δυνατό επίπεδο, αφού η αγορά εργασίας θα κατακλύζεται από τα πληθωριστικά πτυχία των αποφοίτων των κάθε λογής κόλετζ και γιουνιβέρσιτι. Αντίστοιχα, θα επιδεινωθούν οι εργασιακές σχέσεις και του διδακτικού προσωπικού, με γενίκευση του θεσμού των υποαμειβόμενων συμβασιούχων και εξάρτηση της παραμονής και εξέλιξής του από τα κέρδη που θα προσπορίζεται το πανεπιστήμιο με την εργασία του. Φανταστείτε, όμως, ένα πανεπιστήμιο, όπου όλη η ευφυία, η διορατικότητα και η δημιουργικότητα του επιστημονικού δυναμικού θα αναλώνεται όχι στην επιστήμη, αλλά στο κυνήγι του χρήματος: Στη διερεύνηση πρωτότυπων επιχειρηματικών ιδεών, στην προβολή και διαφήμιση των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων του ιδρύματος, στην προσέλκυση πελατών - επιχειρήσεων και φοιτητών.

Η τραγικότερη συνέπεια αυτής της πολιτικής όμως δεν αφορά μόνο τους διδάσκοντες, τους φοιτητές και τη λαϊκή οικογένεια, αλλά συνολικά το λαό, καθώς μέσα από αυτήν η επιστημονική εξέλιξη παρεμποδίζεται και ο κοινωνικός ρόλος της επιστήμης αναιρείται ολοσχερώς.

Οι υπερασπιστές της ιδιωτικοοικονομικής λειτουργίας των πανεπιστημίων υποστηρίζουν ότι η στενή σύνδεση των πανεπιστημίων με τις επιχειρήσεις θα επιταχύνει τις ερευνητικές τους προσπάθειες και θα επιτρέψει την άμεση εμπορική εκμετάλλευση των επιστημονικών ανακαλύψεων προς όφελος όλης της κοινωνίας, που έτσι θα γίνεται πιο γρήγορα κοινωνός των τεχνολογικών επιτευγμάτων.

Αλλη, όμως, είναι η πραγματικότητα στις χώρες που πρωτοπορούν στην επιχειρηματική μετεξέλιξη των πανεπιστημίων. Οι επιστήμονες, που μέχρι πρότινος συναγωνίζονταν να δημοσιεύσουν τα αποτελέσματα της εργασίας τους, σήμερα αρκούνται σε κοινότοπα και σύντομα άρθρα, απόδειξη μιας τυπικής παραγωγικότητας, ενώ - με υπόδειξη του πανεπιστημίου - φροντίζουν να κατοχυρώνουν με πατέντες το σημαντικότερο μέρος της εργασίας τους για να εξασφαλίσουν πόρους για το πανεπιστήμιο και τους ίδιους ατομικά. Μπορούμε να διανοηθούμε πού θα βρισκόταν σήμερα η επιστήμη, αν η κάθε ερευνητική ομάδα έπρεπε να καταβάλλει πνευματικά δικαιώματα στους απογόνους του Πλανκ, του Μπορ, του Σράιντιγκερ, του Αϊνστάιν;

Παράλληλα, μια σειρά επιστημονικοί τομείς, σχετικοί κυρίως με τις θεμελιώδεις επιστήμες, όπως Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία κλπ., επειδή δεν οδηγούν σε άμεσες εφαρμογές και δεν μπορούν να αποτελέσουν πεδίο επιχειρηματικού ενδιαφέροντος, περιθωριοποιούνται, παραχωρώντας τη θέση τους στις αγοραίες ειδικότητες του μάρκετινγκ, του μάνατζμεντ, των δημοσίων σχέσεων κλπ. Ο υποσκελισμός της βασικής έρευνας σε όφελος της εφαρμοσμένης άρχισε ήδη να αποτελεί σοβαρό πρόβλημα για τον αναπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο. Ετσι, στην ΕΕ επιχειρείται τελευταία, μέσα από τους δείκτες ποιότητας του εκπαιδευτικού συστήματος, να δοθεί ώθηση στις θετικές επιστήμες. Την ίδια στιγμή, οι ΗΠΑ, προκειμένου να αναπτύξουν το ενδιαφέρον της αμερικανικής νεολαίας στις απαξιωμένες από την αγορά θετικές επιστήμες, συγκέντρωσαν στο Χόλιγουντ επιφανείς επιστήμονες με σκοπό να συμβάλουν στη δημιουργία κινηματογραφικών σεναρίων που θα καλλιεργούν θετικά πρότυπα και στάσεις απέναντι σε αυτές.

Στα παραπάνω χρειάζεται να προστεθεί και να υπογραμμιστεί αυτό που ακόμη και ο τελευταίος μεταπτυχιακός φοιτητής γνωρίζει: ότι η ερευνητική εργασία που γίνεται κατά παρ
αγγελία δεν μπορεί να είναι αξιόπιστη, είτε γιατί τα αποτελέσματά της είναι προκαθορισμένα από το χρηματοδότη, είτε, στην καλύτερη περίπτωση, γιατί άγραφος νόμος του εμπορικού πανεπιστημίου είναι ότι δεν μπορεί να δαγκώσει το χέρι που το ταΐζει. Στην πορεία, όταν με ειδικά κίνητρα και φοροαπαλλαγές η ιδιωτική επένδυση στα πανεπιστήμια θα αυξηθεί, είναι φανερό ότι η διασύνδεση και διαπλοκή του πανεπιστημίου και πανεπιστημιακών με τις επιχειρήσεις θα εντείνει στο έπακρο τα περίφημα σκάνδαλα, από τα οποία η κυβέρνηση παριστάνει πως έρχεται να εξυγιάνει τα πανεπιστήμια.

Κάτω από αυτό το πρίσμα της επιχειρηματικής λειτουργίας των ιδρυμάτων, πρέπει να δούμε και τις προτάσεις για περιορισμό του ασύλου και της φοιτητικής συμμετοχής στα όργανα διοίκησης. Σ' ένα πανεπιστήμιο που θέλει να στηριχτεί στους επιχειρηματίες - χορηγούς, δεν έχουν καμία θέση άσυλα, ακαδημαϊκές ελευθερίες, διακίνηση ιδεών, φοιτητικές κινητοποιήσεις και άλλα «αναχρονιστικά κατάλοιπα».

Πριν φτάσουμε να δούμε τα πανεπιστήμιά μας, πολλά από τα οποία αποτελούν σύμβολα αντίστασης του λαού μας απέναντι σε κάθε ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, να βεβηλώνονται από τους λογότυπους της «Βόνταφον», της «Πάναφον», της 3Μ και τα έδρανά τους να στολίζονται με ταμπελίτσες χορηγών και ευεργετών, όπως γίνεται στις ΗΠΑ, πρέπει να πάρουμε μέτρα. Πρώτα απ' όλα, χρειάζεται να διακηρυχτούν και να εξηγηθούν ευρύτερα στο λαό - και σε αυτό πέφτει ιδιαίτερο βάρος στους ώμους των προοδευτικών πανεπιστημιακών - κάποιες βασικές αλήθειες, που στις μέρες μας αποκρύπτονται, κατασυκοφαντούνται και διαστρέφονται:

Η επιστήμη έχει κοινωνική αποστολή να ελαφρύνει τη ζωή του ανθρώπου από το μόχθο και την άγνοια, να εξασφαλίσει την ευημερία του συνόλου της κοινωνίας και όχι μιας μόνο τάξης.  Ενα ίδρυμα, που συνειδητά μεροληπτεί υπέρ των συμφερόντων μιας μικρής κοινωνικής μερίδας δεν μπορεί να καλλιεργήσει και να αναπτύξει την επιστήμη, γιατί αντιστρατεύεται την ίδια την ουσία της, που είναι η αιώνια και μεγαλειώδης προσπάθεια του ανθρώπου να κατακτήσει την αλήθεια.
Για να μπορέσουν τα πανεπιστήμια να υπηρετήσουν την αποστολή τους, πρέπει να κατακτήσουν στο σύνολό τους το υψηλότερο δυνατό επιστημονικό επίπεδο. Δεν έχουν κανένα λόγο να ανταγωνίζονται και να αλληλοϋπονομεύονται. Αντίθετα, έχουν κάθε λόγο να συνεργάζονται, συνενώνοντας όλες τις διαθέσιμες επιστημονικές δυνάμεις στον αγώνα για την απελευθέρωση του ανθρώπου από φυσικούς και κοινωνικούς καταναγκασμούς.
Η επιστήμη σαν προϊόν της εργασίας χιλιάδων επιστημόνων και στοχαστών μέσα στους αιώνες είναι κοινωνικό δημιούργημα και επομένως αποτελεί κοινωνική ιδιοκτησία. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να οικειοποιείται για ατομικό του όφελος τα αποτελέσματά της.
Η επιστήμη και η εκπαίδευση δεν μπορεί να μετατρέπεται σε εμπόρευμα, σε ληξιπρόθεσμες χρηστικές δεξιότητες ανάλογα με τις ευκαιριακές ανάγκες της αγοράς, γιατί επιστήμη είναι η προσπάθεια του ανθρώπου να κατακτήσει τα πιο ανθεκτικά στο χρόνο στοιχεία της φυσικής και κοινωνικής πραγματικότητας, τους εσωτερικούς νόμους και αρχές που την κυβερνούν.
Στο κάτω κάτω, είναι πραγματικά ντροπή που στον 21ο αιώνα - και παρά τις μεγαλοστομίες περί κοινωνίας της γνώσης, διά βίου μάθησης και πολλαπλών ευκαιριών για όλους - επιστρέφουμε σε καταστάσεις του 19ου, όπου η Παιδεία ήταν προνόμιο μόνον όσων μπορούσαν να την αγοράσουν.


Για όλους αυτούς τους λόγους, η εκπαίδευση, ξεκινώντας από την ανώτατη, δεν μπορεί παρά να είναι αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν και ενιαία στο σκοπό και το επίπεδό της.

Η θέση αυτή, σε κάποιους ακούγεται ήδη ουτοπική και αν αφήσουμε κι άλλο χρόνο να κυλήσει θα ακούγεται ακόμη περισσότερο. Οχι γιατί είναι ανεδαφική και μη πραγματοποιήσιμη, αλλά γιατί η έννοια του δημόσιου και κοινωνικού πανεπιστημίου δε χωράει στο κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο του ιμπεριαλιστικού καπιταλιστικού σταδίου. Το ΚΚΕ δεν έχει αυταπάτες. Δε θα υποσχεθεί ότι αρκεί να επαναληφθούν οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις της δεκαετίας του '80 για το νόμο 815, για να ακυρωθούν τα μέτρα διά παντός. Στο θέμα της ανώτατης εκπαίδευσης και του άρθρου 16, δε συγκρούονται διαφορετικές προτάσεις για τη διαχείριση του συστήματος, αλλά δύο αντίπαλες στρατηγικές: Από τη μια πλευρά, η διεθνής πολιτική κατεύθυνση του κεφαλαίου για πανεπιστήμια και επιστήμη στην υπηρεσία μιας ακόμη στυγνότερης εκμετάλλευσης του λαού και, από την άλλη, το συμφέρον της εργατικής τάξης και του λαού για επιστήμη και πανεπιστήμια στην υπηρεσία της καθολικής κοινωνικής ευημερίας. Αν θέλουμε το μεγαλύτερο δυνατό όφελος από τον αγώνα υπεράσπισης της δημόσιας εκπαίδευσης, πρέπει από την αρχή του να τον συνδέσουμε με τον αγώνα για ταυτόχρονες αλλαγές στο κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, με τον αγώνα για μια άλλη εξουσία. Αν το διδακτικό προσωπικό, οι φοιτητές και προπαντός η εργατική τάξη και ο λαός κατανοήσουν βαθύτερα το χαρακτήρα της ΕΕ μέσα και από το θέμα αυτό, αν μεγαλώσει η κρίσιμη μάζα των ανθρώπων που θα απεγκλωβιστούν από την κυρίαρχη πολιτική, με όποιο χρώμα και αν εμφανίζεται και τις απόψεις του «τίποτα δε γίνεται», τότε θα μπορούμε πιο αισιόδοξα να βλέπουμε το μέλλον για το πανεπιστήμιο και την κοινωνία.

Το άρθρο είναι προδημοσίευση από το περιοδικό «Θέματα Παιδείας», τεύχος 23 - 24, που θα κυκλοφορήσει από αύριο, 20 Μάρτη.

Της
Ελένης ΜΗΛΙΑΡΟΝΙΚΟΛΑΚΗ*
* Η Ελένη Μηλιαρονικολάκη είναι μέλος της ΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος Παιδείας της ΚΕ του ΚΚΕ

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=19/3/2006&id=6385&pageNo=12&direction=1

Διαφωνώ κάθετα με την "γραμμή" του ριζοσπάστη.Σκοταδιστικές ξεπερασμένες αντιλήψεις όπως οι παραπάνω είναι η βασική αιτία για την κατάντια των Ελληνικών Πανεπιστημίων.

Ευτυχώς τα δύο μεγάλα κόμματα συμφωνούν σε αυτό το θέμα,οπότε η κατάσταση φαίνεται να αλλάζει(επιτέλους!).

Για όλους αυτούς τους λόγους, η εκπαίδευση, ξεκινώντας από την ανώτατη, δεν μπορεί παρά να είναι αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν και ενιαία στο σκοπό και το επίπεδό της.

Η θέση αυτή, σε κάποιους ακούγεται ήδη ουτοπική και αν αφήσουμε κι άλλο χρόνο να κυλήσει θα ακούγεται ακόμη περισσότερο. Οχι γιατί είναι ανεδαφική και μη πραγματοποιήσιμη, αλλά γιατί η έννοια του δημόσιου και κοινωνικού πανεπιστημίου δε χωράει στο κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο του ιμπεριαλιστικού καπιταλιστικού σταδίου. Το ΚΚΕ δεν έχει αυταπάτες. Δε θα υποσχεθεί ότι αρκεί να επαναληφθούν οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις της δεκαετίας του '80 για το νόμο 815, για να ακυρωθούν τα μέτρα διά παντός. Στο θέμα της ανώτατης εκπαίδευσης και του άρθρου 16, δε συγκρούονται διαφορετικές προτάσεις για τη διαχείριση του συστήματος, αλλά δύο αντίπαλες στρατηγικές: Από τη μια πλευρά, η διεθνής πολιτική κατεύθυνση του κεφαλαίου για πανεπιστήμια και επιστήμη στην υπηρεσία μιας ακόμη στυγνότερης εκμετάλλευσης του λαού και, από την άλλη, το συμφέρον της εργατικής τάξης και του λαού για επιστήμη και πανεπιστήμια στην υπηρεσία της καθολικής κοινωνικής ευημερίας. Αν θέλουμε το μεγαλύτερο δυνατό όφελος από τον αγώνα υπεράσπισης της δημόσιας εκπαίδευσης, πρέπει από την αρχή του να τον συνδέσουμε με τον αγώνα για ταυτόχρονες αλλαγές στο κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, με τον αγώνα για μια άλλη εξουσία. Αν το διδακτικό προσωπικό, οι φοιτητές και προπαντός η εργατική τάξη και ο λαός κατανοήσουν βαθύτερα το χαρακτήρα της ΕΕ μέσα και από το θέμα αυτό, αν μεγαλώσει η κρίσιμη μάζα των ανθρώπων που θα απεγκλωβιστούν από την κυρίαρχη πολιτική, με όποιο χρώμα και αν εμφανίζεται και τις απόψεις του «τίποτα δε γίνεται», τότε θα μπορούμε πιο αισιόδοξα να βλέπουμε το μέλλον για το πανεπιστήμιο και την κοινωνία.

Με γενικές συνελεύσεις και πολύμορφες αγωνιστικές πρωτοβουλίες ετοιμάζουν συλλαλητήρια σε κάθε πόλη όπου υπάρχει πανεπιστήμιο ή ΤΕΙ
 
   
Την Παρασκευή 31 Μάρτη είναι το επόμενο αγωνιστικό ραντεβού του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος απέναντι στις σαρωτικές αλλαγές που προωθούνται στην ανώτατη εκ! παίδευση. Είναι η επόμενη ημερομηνία - σταθμός για το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα, που οδεύει προς τις φοιτητικές εκλογές της 5ης Απρίλη, σταθμός για τη συνέχεια και την κλιμάκωση του αγώνα που απαιτείται, προκειμένου να μπουν φραγμοί στη λαίλαπα που φέρνει η κυβερνητική πολιτική, με την πλήρη στήριξη του ΠΑΣΟΚ, στην ανώτατη εκπαίδευση.
Τα Πανελλαδικά Συντονιστικά Πανεπιστημίων και ΤΕΙ καλούν στα συλλαλητήρια στις 31 Μάρτη, επισημαίνοντας ότι δε φτάνει ένα απλό «όχι» στα μέτρα της κυβέρνησης: «Σήμερα το φοιτητικό κίνημα χρειάζεται να διεκδικεί πραγματικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία, Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση. Δεν υπερασπιζόμαστε το σημερινό πανεπιστήμιο, παλεύουμε γι' αυτό που σήμερα έχει ανάγκη η νεολαία και ο ελληνικός λαός! Αποκτάει λοιπόν μεγάλη σημασία για τη δύναμη και την αποτελεσματικότητα του αγώνα μας η πλατιά υιοθέτηση του διεκδικητικού Πλαισίου του Συντονιστικού αλλά και η μαζική δράση, η κοινή πάλη με το ταξικό εργατικό κίνημα, το! ΠΑΜΕ, που το πλαίσιό του βάζει τις δωρεάν σπουδές, τη δουλιά με δικαιώματα»!
Ετσι από την ερχόμενη βδομάδα, οι φοιτητές κι οι σπουδαστές μπαίνουν σε νέο γύρο γενικών συνελεύσεων στις σχολές τους, παίρνουν πολύμορφες αγωνιστικές πρωτοβουλίες, προτάσσουν τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους, δίνουν συνέχεια στον αγώνα τους με τους εργαζόμενους και όλο το λαό. Βροντοφωνάζουν: «ΟΧΙ» στην αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, «ΟΧΙ» στην κατάργηση της Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας.
Στην κινητοποίηση καλούν μέχρι στιγμής 30 Φοιτητικοί Σύλλογοι, 8 Σπουδαστικοί Σύλλογοι, 67 Επιτροπές Αγώνα σε πανεπιστήμια και 26 σε ΤΕΙ σε όλη τη χώρα, που συσπειρώνονται στο αγωνιστικό πλαίσιο των Πανελλαδικών Συντονιστικών.
Συγκεκριμένα, οι φοιτητικοί σύλλογοι: Γεωπονικού Πανεπιστημίου, Φιλοσοφικής Σχολής, Φυσικού, Σχολής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών (ΣΕΜΦΕ), Τμήματος Εκπαίδευσης Αγωγής Προσχολικής Ηλικίας (ΤΕΑΠΗ), Πανεπιστημί! ου Πειραιά, Παντείου, Βιολογικού, Τμήματος Επιστημών Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (ΤΕΦΑΑ), Φαρμακευτικού, Γεωλογικού, Επικοινωνίας και ΜΜΕ από την Αθήνα, Φυσικού, Ψυχολογίας και Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Θεσσαλονίκης, Επιστήμης Τεχνών και Χημικού Ιωαννίνων, Μεταφραστικού Κέρκυρας, Ιατρικής Λάρισας, Φυτικής Παραγωγής Βόλου, Φαρμακευτικού, Βιολογικού, Μαθηματικού, Παιδαγωγικού και Πολιτικών Μηχανικών Πάτρας, Ιστορικού Καλαμάτας, Μαθηματικού Σάμου, Πληροφορικής Σάμου και Μηχανικών Οργάνωσης Διοίκησης Ναυπηγών Χίου, καθώς και ο Σύλλογος Εστιών Πάτρας.
Επίσης, καλούν οι σπουδαστικοί σύλλογοι: Σχολής Τεχνολογικών Εφαρμογών (ΣΤΕΦ) Πειραιά, Σχολής Διοίκησης Επιχειρήσεων (ΣΔΟ) Πειραιά, Σχολής Γραφικών Τεχνών και Καλλιτεχνικών Σπουδών Αθήνας, ΣΤΕΦ Δράμας, Σχολής Τεχνολογίας Γεωπονίας (ΣΤΕΓ) Καρδίτσας, ΣΤΕΦ Λάρισας, ΣΤΕΓ Καλαμάτας και ο Σύλλογος του ΤΕΙ Χανίων.

Το διεκδικητικό πλαίσιο

 
Φοιτητές και σπουδαστές κινητοποιούνται για:
Ενιαία Ανώτατη ΕκπαίδευσΕνιαία λαϊκή Παιδεία, 12χρονο σχολείο για βασική εκπαίδευση και δημόσιες δωρεάν επαγγελματικές σχολές μετά από αυτό.  
Μεταπτυχιακές σπουδές που θα οδηγούν σε διδακτορικό. Οχι σε κύκλους σπουδών.
Οικονομική και επιστημονική στήριξη των εκπαιδευτικών! Αύξηση προσωπικού, αποδοχών και συντάξεων, ώστε να είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.
Δημόσια και δωρεάν για όλουΚατάργηση των διδάκτρων στα μεταπτυχιακά.  
Ερευνα κρατικά χρηματοδοτούμε! νη προς όφελος των κοινωνικών αναγκών και όχι των μονοπωλίων.
Ενταξη στον κρατικό προϋπολογισμό των χρημάτων από τα κοινοτικά κονδύλια.
Δωρεάν συγγράμματα.
Δωρεάν σίτιση.
Δωρεάν μεταφορά στις συγκοινωνίες.
Κατάργηση των διδάκτρων για τους αλλοδαπούς.
Δωρεάν δωμάτια για όσους φοιτητές σπουδάζουν μακριά από το σπίτι τους και η οικογένειά τους έχει εισόδημα κάτω από 35.000 ευρώ. Ανέγερση νέων εστιών με χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Δουλιά με δικαιώματα
Το πτυχίο να αποτελεί τη μόνη απόδειξη ότι ο κάτοχός του έχει επαγγελματική ικανότητα στο επιστημονικό αντικείμενο. Αμεση πρόσληψη των αποφοίτων με βάση τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες. Συνεχής επιμόρφωση δημόσια και δωρεάν υπό την ευθύνη των πανεπιστημίων.
7ωρο, 5ήμερο, 35ωρο. Μισθοί που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες. Κατάργηση των αντεργατικών νόμων ΠΑΣΟΚ -ΝΔ. Κατάργηση των ελαστικών σχέσεων και μορφών απασχόλησης.
ΟΧΙ στις αντεργατικές ρυθμίσεις (ανασφάλιστη εργασία, ελεύθερες απολύσεις) για τους νέους εργαζόμενους στο όνομα της καταπολέμησης της ανεργίας και της ανταγωνιστικότητας!
Μέτρα στήριξης για τους άνεργους πτυχιούχους.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=24/3/2006&id=6417&pageNo=3&direction=1

Το σύνθημα που έριξαν τα Πανελλαδικά Συντονιστικά φοιτητών και σπουδαστών για μαζική κάθοδο και συμμετοχή στις αυριανές κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα βρήκε μαζική ανταπόκριση σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ, με αποτέλεσμα 53 σύλλογοι φοιτητών και 14 σύλλογοι σπουδαστών να δίνουν αύριο αγωνιστικό ραντεβού σε πάνω από 25 πόλεις, για να βροντοφωνάξουν: ΟΧΙ στην κατάργηση του άρθρου 16. ΟΧΙ στο νέο νόμο - πλαίσιο!

Από το σύνολο των συλλόγων, οι 33 φοιτητικοί σύλλογοι και οι 9 σπουδαστικοί δεν αντιδρούν απλώς στην επιχείρηση ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης και υποβάθμισης των σπουδών, αλλά υιοθετούν πλήρως το διεκδικητικό πλαίσιο των Συντονιστικών για ιδρύματα και σπουδές που θα υπηρετούν τις σύγχρονες ανάγκες του λαού και της νεολαίας, για Ενιαία Δημόσια και Δωρεάν Ανώτατη Εκπαίδευση. Παράλληλα, δεκάδες συνελεύσεις τμημάτων, ετών, εξαμήνων πήραν απόφαση για συμμετοχή στις κινητοποιήσεις, με μαζικότατη, μάλιστα, συμμετοχή φοιτητών και σπουδαστών. Οι συνελεύσεις συνεχίζονται και σήμερα και το κλίμα στις σχολές δείχνει ότι οι αποφάσεις για αγωνιστικές κινητοποιήσεις θα πολλαπλασιαστούν.

Το αγωνιστικό ραντεβού στην Αθήνα είναι στις 12.30 το μεσημέρι στα Προπύλαια και στη Θεσσαλονίκη στις 12 το μεσημέρι στην πλατεία Χημείου.

Κινητοποιήσεις ακόμα αναμένεται να γίνουν σε: Κομοτηνή, Καβάλα, Σέρρες, Φλώρινα, Κοζάνη, Καστοριά, Γιάννενα, Κέρκυρα, Αρτα, Λάρισα, Βόλο, Καρδίτσα, Χαλκίδα, Λαμία, Πάτρα, Καλαμάτα, Χανιά, Ρέθυμνο, Ηράκλειο, Μυτιλήνη και Σάμο.

Προκρίνοντας την ανάγκη υπεράσπισης του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, δάσκαλοι και καθηγητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης θα συμμετάσχουν επίσης στις κινητοποιήσεις. Σχετική απόφαση πήραν η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ που κήρυξαν ταυτόχρονα δίωρη στάση εργασίας για τα σχολεία του λεκανοπεδίου Αττικής. Παρά την πρόταση της «Δημοκρατικής Πανεπιστημονικής Κίνησης» πανεπιστημιακών, πάντως, η ομοσπονδία των πανεπιστημιακών (ΠΟΣΔΕΠ) δεν έχει λάβει ακόμα ανάλογη απόφαση και έχει ορίσει συνεδρίαση για ...το απόγευμα της Παρασκευής.

Πραγματοποιήθηκαν με επιτυχία στην Αθήνα το διήμερο 8-9/4/2006 οι εργασίες της Συνάντησης Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων από την Ευρώπη, στην οποία συζητήθηκαν οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στα εκπαιδευτικά συστήματα.

Οι συμμετέχοντες μετέφεραν πλούσια εμπειρία από τις χώρες τους, για την επιβολή των αλλαγών που γίνονται με βάση τα συμφέροντα του κεφαλαίου και τα επιχειρήματα με τα οποία η άρχουσα τάξη τις επιβάλλει, τις συνέπειες για τους λαούς και τη νεολαία, τις αντιδράσεις που υπάρχουν.

Ιδιαίτερη σημασία είχε ότι η συζήτηση δεν έμεινε στην περιγραφή της δομής των εκπαιδευτικών συστημάτων και τις αλλαγές που επέρχονται σ' αυτό το επίπεδο, αλλά εμβάθυνε στο περιεχόμενο της εκπαίδευσης, όπου εμφανίζονται όλο και συχνότερα, όλο και περισσότερα αντιδιαλεκτικά, αντιεπιστημονικά, αντικομμουνιστικά στοιχεία.

Είναι η πρώτη φορά, που Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα από τις χώρες της Ευρώπης, εντός και εκτός της Ευρωπαϊκής Ενωσης, συζήτησαν συλλογικά τις αντιδραστικές αλλαγές που συντελούνται στο χώρο της Παιδείας, στο φόντο της στρατηγικής της Λισαβόνας και των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.

Η Συνάντηση κατέληξε σε κοινή ανακοίνωση, στην οποία περιλαμβάνεται και πρόγραμμα δράσης για τα ζητήματα της εκπαίδευσης και την οποία δημοσιεύουμε σήμερα.

Συνεχίζεται...

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=16/4/2006&id=6603&pageNo=3&direction=-1

 
Την Κυριακή 9 Απρίλη 2006 ολοκληρώθηκαν με επιτυχία οι εργασίες της διήμερης πανευρωπαϊκής Συνάντησης που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, με θέμα: «Η στρατηγική της Λισαβόνας και οι αναδιαρθρώσεις στα εκπαιδευτικά συστήματα. Μέτωπα πάλης και η απάντηση του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος».

Οι συμμετέχοντες εκπρόσωποι 18 κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων κρίνουν τη Συνάντηση ως ιδιαίτερα επίκαιρη και θετική, με σημαντική συμβολή στις κοινές πρωτοβουλίες των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων, που καθορίστηκαν στη Συνάντηση της Αθήνας το Νοέμβρη του 2005.

Χαιρέτισαν και εξέφρασαν την αμέριστη αλληλεγγύη τους στο μαζικό, μαχητικό αγώνα της νεολαίας και των εργαζομένων της Γαλλίας, για την άμεση απόσυρση του απαράδεκτου νόμου για το «Συμβόλαιο πρώτης απασχόλησης», που αποσκοπεί στην άμεση υλοποίηση της αντιδραστικής «Στρατηγικής της Λισαβόνας». Οι μετέχοντες θεωρούν καθήκον την παραπέρα ανάπτυξη του διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης και την ανάγκη να εκφραστεί πιο συντονισμένα και αποφασιστικά στους πολυάριθμους αγώνες αντίστασης στο χώρο της Παιδείας, που αναπτύσσονται το τελευταίο διάστημα σ' όλη την Ευρώπη.

Από τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στη διάρκεια της Συνάντησης, έγινε φανερό ότι στο χώρο της εκπαίδευσης εκδηλώνεται, τα τελευταία χρόνια, μια γενικευμένη σαρωτική επίθεση, εντός και εκτός της ΕΕ, για την αντιδραστική μεταρρύθμισή της. Η επίθεση αυτή, τονίστηκε από τους μετέχοντες, είναι αποτέλεσμα της διεθνούς απαίτησης του κεφαλαίου για προσαρμογή της εκπαίδευσης και του ανθρώπινου δυναμικού στις σκληρότερα εκμεταλλευτικές «νέες» εργασιακές σχέσεις και συνθήκες ζωής, για ενίσχυση της χειραγώγησης και ασφυκτικότερο έλεγχο της συνείδησης της νέας γενιάς.
 
Αρκετοί μετέχοντες τόνισαν, στα πλαίσια αυτά, τις ολέθριες συνέπειες για την ανώτατη εκπαίδευση των ρυθμίσεων της Μπολόνια.

Ιδιαίτερα μετά τη Συνδιάσκεψη Κορυφής στη Λισαβόνα, όπως και στα πλαίσια των ρυθμίσεων GATTS, η πορεία προσαρμογής της εκπαίδευσης στους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς επιταχύνεται, επειδή αυτό επιβάλλει η προσπάθεια εξόδου από την κρίση και η αναζήτηση νέων τομέων δράσης και κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου όπως και η όξυνση του ανταγωνισμού των τριών ιμπεριαλιστικών πόλων (ΕΕ, ΗΠΑ, Ιαπωνία).

Γι' αυτό, άλλωστε, οι εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις, παρά τις διαφορές στους ρυθμούς και τις μεθόδους προώθησής τους στην κάθε χώρα, έχουν κοινά και ενιαία χαρακτηριστικά, που είναι τα παρακάτω:

1. Η διεύρυνση της ιδιωτικοποίησης, με τη μείωση των κρατικών δαπανών για την εκπαίδευση και τη μεταφορά του κόστους εκπαίδευσης απευθείας στους εκπαιδευόμενους και τις οικογένειές τους, καθώς και τη διείσδυση των ιδιωτών επιχειρηματιών σε θεμελιώδεις λειτουργίες της εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων, ξεκινώντας από την ανώτατη. Η ιδιωτικοποίηση αυτή επιβάλλει τη λειτουργία των δημόσιων εκπαιδευτικών μονάδων με ανταγωνιστικά, ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και την αναζήτηση τρόπων αυτοχρηματοδότησης, μέσα από την κερδοσκοπική εισβολή των επιχειρηματιών - «χρηματοδοτών».

2. Η ενίσχυση των επιλεκτικών μηχανισμών και των ταξικών φραγμών, με σκοπό την κοινωνική επιλογή της ελίτ και την εξώθηση των πολλών στην πρόχειρη και ληξιπρόθεσμη κατάρτιση αντί για τη συστηματική εκπαίδευση, με το διαχωρισμό και την ταξινόμηση μαθητών και σπουδαστών σε ταξικά διαφοροποιημένους τύπους, κατηγορίες και μορφές εκπαίδευσης -κατάρτισης.

3. Η συρρίκνωση της γενικής παιδείας και η κατάφωρη εμπορευματοποίηση και υποβάθμιση της γνώσης, μέσα από την υποκατάσταση της μαζικής εκπαίδευσης με ατομικές μορφές «διά βίου μάθησης», χρησιμοθηρικές δεξιότητες και «αγωγές» υποταγής για τη διά βίου περιπλάνηση μεταξύ κατάρτισης και ανεργίας.

4. Οι διακρίσεις σε βάρος των μεταναστών, οι τάσεις εθνικισμού και σοβινισμού, κατασυκοφάντησης λαών και πολιτισμών με την παράλληλη καλλιέργεια του «ευρωεθνικισμού» και της έχθρας προς τους άλλους λαούς και την εργατική τάξη.

5. Η ολοσχερής κατάργηση της κοινωνικής αποστολής της επιστήμης μέσα από τον ασφυκτικό έλεγχο του προσανατολισμού, των κατευθύνσεων ακόμη και των αποτελεσμάτων της από τα μονοπώλια και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (ΝΑΤΟ, ΕΕ), που παρεμβαίνουν απροκάλυπτα και καθορίζουν το επιστημονικό έργο των πανεπιστημίων και των ερευνητικών ιδρυμάτων.

6. Τα συστηματικά μέτρα σκοταδισμού, αντιδιαλεκτικής θεώρησης της κοινωνικής εξέλιξης, διαστρέβλωσης και συκοφάντησης των εθνικοαπελευθερωτικών, κοινωνικών, αντιφασιστικών και ταξικών αγώνων, όπως και οι προσπάθειες για την ποινικοποίηση κάθε αντίστασης και της προοδευτικής και κομμουνιστικής ιδεολογίας.


Διαπιστώθηκε ότι οι βαριές συνέπειες των εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων για την εργατική τάξη και το λαό καταρρίπτουν το μύθο της αστικής πολιτικής ότι πρόκειται για προσπάθεια ποιοτικής ανανέωσης και συγχρονισμού της εκπαίδευσης με την επιστημονική, τεχνολογική και παραγωγική εξέλιξη.

Στο πλαίσιο αυτό, υπογραμμίστηκε ότι η σύγχρονη απάντηση του εργατικού κινήματος πρέπει να είναι η ποσοτική και ποιοτική διεύρυνση της βασικής -γενικής μόρφωσης όλων των νέων ανθρώπων σαν ελάχιστη προϋπόθεση για οποιαδήποτε επιλογή ζωής και για την αναβάθμιση της επαγγελματικής ή της επιστημονικής μόρφωσης που θα ακολουθήσει.

Αυτή η απάντηση είναι σήμερα και αναγκαία αλλά και απόλυτα εφικτή [δυνατή] όπως επιτάσσουν οι ανάγκες, η τεράστια συγκέντρωση του πλούτου και οι επιστημονικές εξελίξεις.

Παράλληλα, οι αντιπρόσωποι καταδίκασαν τον βαθιά υποκριτικό ισχυρισμό των κυβερνήσεων και της ΕΕ ότι οι αναδιαρθρώσεις αποσκοπούν στην καταπολέμηση της ανεργίας, υπογραμμίζοντας πως δεν ευθύνεται η εκπαίδευση για την ανεργία, αλλά ο κεφαλαιοκρατικός τρόπος παραγωγής, που προϋποθέτει τη μόνιμη εφεδρεία των ανέργων για να συμπιέσει στο κατώτατο δυνατό όριο τις απαιτήσεις των εργαζομένων και να εντείνει την εκμετάλλευσή τους.


Οι μετέχοντες εκτίμησαν ότι οι αντιστάσεις και οι αγώνες θα ενταθούν. Οτι μπροστά στην ενιαία στρατηγική των αντιδραστικών δυνάμεων είναι άμεση η ανάγκη έντασης των κοινών επεξεργασιών και της ανταλλαγής εμπειριών για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, η ενίσχυση των δεσμών με τη νεολαία και τους φορείς των εκπαιδευτικών και των γονέων, πρακτικά μέτρα αλληλεγγύης με τους αγώνες.

Με βάση τα παραπάνω, οι μετέχοντες θα εντείνουν το συντονισμό και τις προσπάθειές τους σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο παλεύοντας για:

Ενιαία Λαϊκή Παιδεία μέσα από δωρεάν και δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα, με αύξηση των δημόσιων δαπανών, σε αντίθεση με την ιδιωτικοποιημένη και ταξικά διαφοροποιημένη εκπαίδευση που διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες στη μόρφωση και μάλιστα από τις μικρότερες ηλικίες.
Επιστημονική έρευνα στην υπηρεσία των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και όχι των μονοπωλίων, για να μπορέσει η επιστήμη από εργαλείο άντλησης υπερκερδών και υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων να μετατραπεί σε μέσον για την απαλλαγή του ανθρώπου από τις υλικές στερήσεις και τα πνευματικά δεσμά.
Συντονισμό του κινήματος της Παιδείας με το γενικότερο εργατικό - λαϊκό κίνημα σε έναν κοινό αγώνα κατά των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στην Παιδεία, στην εργασία και την κοινωνική ζωή, ενάντια στα μονοπώλια και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, που επιβάλλουν αυτή τη βαθιά ταξική πολιτική. Εναν αγώνα που θα πρέπει να έχει σαν στόχο, μαζί με την αναγκαία ανασυγκρότηση της Παιδείας σε προοδευτική κατεύθυνση, την αναδιοργάνωση όλης της κοινωνίας.
Η πράξη έχει αποδείξει ότι όσο μέτρο της προόδου εξακολουθεί να είναι το κέρδος, ούτε η Παιδεία, ούτε η επιστήμη, ούτε ο άνθρωπος μπορούν να μπουν πάνω απ' αυτό. Αλλωστε, το πρόβλημα της Παιδείας έχει τη ρίζα του στο
κοινωνικό πρόβλημα και είναι ένα από τα κατ' εξοχήν θέματα μέσα από τα οποία αναδείχνεται η αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού.

Σημαντική συμβολή στην προώθηση των στόχων αυτών θα μπορούσαν να έχουν μέτρα όπως:

Συστηματική αλληλοενημέρωση για τις τρέχουσες εξελίξεις, επεξεργασία κοινών συμπερασμάτων και δράσεων ενάντια στα μέτρα που προωθούνται από την ΕΕ και άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
Προβολή και διάδοση των βασικών επεξεργασιών των κομμάτων και προοδευτικών μαρξιστών διανοουμένων από το χώρο της εκπαίδευσης. Δημιουργία ενός εξειδικευμένου διαδικτυακού τόπου και αξιοποίηση και άλλων πρόσφορων ευκαιριών.
Κοινές, πανευρωπαϊκού χαρακτήρα πρωτοβουλίες είτε σε επίπεδο κομμάτων, είτε κινημάτων με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς το Σεπτέμβρη και στο τέλος του 2006 όπως και με άλλες ευκαιρίες.
Ενημέρωση και συντονισμό δράσης, ώστε να εκφράζεται πιο άμεσα η αλληλεγγύη των κομμάτων και των κινημάτων στους αγώνες.
Προώθηση κοινής δράσης στα κινήματα με παράλληλη ένταση του ιδεολογικού μετώπου πάλης, παίρνοντας υπόψη ότι η Παιδεία αποτελεί σημαντικό όργανο ιδεολογικής κυριαρχίας.
Επεξεργασία από κοινού μιας έκκλησης προς την προοδευτική διανόηση, τους εκπαιδευτικούς και τα κινήματα να αντισταθούν στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις και να μην υποκύψουν στην προσπάθεια που καταβάλλεται να μετατραπούν σε εργαλεία και φορείς των νέων αντιδραστικών μέτρων.


Αθήνα 14/4/2006

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=16/4/2006&id=6603&pageNo=3&direction=-1

ΕΡΕΥΝΑ φοιτητών στην Κρήτη για κόστος και σπουδές


ΧΑΝΙΑ
Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ

Ακριβή είναι η φοιτητική ζωή. Το ετήσιο μέσο κόστος για ένα φοιτητή σε μια επαρχιακή πόλη, π.χ. τα Χανιά, ανέρχεται στο ποσόν των 7.644 ευρώ.

Παράλληλα, οι φοιτητές ανησυχούν για το επαγγελματικό τους μέλλον, έχουν άγχος για την αυριανή επαγγελματική αποκατάσταση μα και βεβαιότητα ότι το πτυχίο που θα αποκτήσουν δεν επαρκεί για να βρουν εργασία. Επιπλέον, εκφράζουν έντονο προβληματισμό για τις συνεχείς εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις.

Τα παραπάνω συμπεράσματα προέκυψαν από την ενδιαφέρουσα έρευνα την οποία διεξήγαγε ο Σύλλογος Φοιτητών του Τμήματος Ηλεκτρονικών Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών (ΗΜΜΥ) του Πολυτεχνείου Κρήτης. Την έρευνα τη πραγματοποίησαν οι παρακάτω φοιτητές για λογαριασμό του Συλλόγου Φοιτητών του Τμήματος Ηλεκτρονικών Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών (ΗΜΜΥ) του Πολυτεχνείου Κρήτης: Αντώνης Σγούρος και Γ. Λογιωτατίδη, φοιτητές του Τμήματος ΗΜΜΥ, και Νικ. Γιαννιός, φοιτητής του Τμήματος Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης.

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε με τη μορφή ερωτηματολογίου που περιλάμβανε 4 θεματικές ενότητες: Κόστος ζωής στο Πολυτεχνείο Κρήτης.
Κόστος εισαγωγής στο Πολυτεχνείο Κρήτης (εξωσχολική βοήθεια). Παρούσα φοιτητική κατάσταση. Εκπαιδευτική διαδικασία - εργασιακή αποκατάσταση.

Συμπληρώθηκαν συνολικά 170 ερωτηματολόγια που μοιράστηκαν πριν από τη συνέλευση του συλλόγου.

Τα αποτελέσματα της έρευνας είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα, ενώ επιβεβαιώνουν σε μεγάλο βαθμό τις διαπιστώσεις και τα τεκμήρια που παρουσιάζονται στις γενικές συνελεύσεις των φοιτητών.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας:

Μέσο ετήσιο κόστος ανά φοιτητή = 7.644,6 ευρώ . Με αυτό τον υπολογισμό και χωρίς να λαμβάνει υπόψη του κανείς τις μεταβολές του πληθωρισμού και άλλων οικονομικών μεγεθών, ένας φοιτητής καλείται να δαπανήσει: Κόστος 5 ετών = 38.223 ευρώ .

Ο μέσος όρος αποφοίτησης από το Τμήμα ΗΜΜΥ όμως δεν είναι 5 χρόνια. Οπότε αν υπολογίσει κανείς ότι ο μέσος όρος είναι περίπου 6,5 χρόνια, τότε το πραγματικό κόστος διαμορφώνεται στα:

Μέσο κόστος απόκτησης πτυχίου (6,5 χρόνια) = 49.689,9 ευρώ ή 16.931.833,43 δραχμές. Το δε κόστος εισαγωγής υπολογίζεται σε 7.714 ευρώ .

Σχετικά με το φόρτο εργασίας, ποσοστό άνω του 84% θεωρεί ότι είναι μεγάλος, ενώ 28,6% εξ αυτών, τον θεωρεί υπερβολικό. Επίσης το 67% απαντά ότι έχει ελεύθερο χρόνο, αλλά σε επόμενη ερώτηση με πιο ποιοτικό προσανατολισμό για δραστηριότητες εκτός Πολυτεχνείου, το 69% θεωρεί ότι ο ελεύθερος χρόνος είναι λίγος ή όχι όσος θα ήθελε.

Το 32% των φοιτητών θεωρεί ότι οι γνώσεις που αποκομίζει δεν ανταποκρίνονται λίγο ή καθόλου στο φόρτο εργασίας, ενώ το ποσοστό αγγίζει το 79% για όλους όσοι θεωρούν από μέτρια έως και χειρότερη την κατάσταση.

Στο κομμάτι της εργασιακής αποκατάστασης η αγωνία αποτυπώνεται ξεκάθαρα πλέον στην ερώτηση αν αρκεί το πτυχίο, όπου το 81% των φοιτητών απαντά αρνητικά. Ιδιαίτερα εντυπωσιακή είναι και η απάντηση στην πιθανότητα του μεταπτυχιακού, όπου το 89% των φοιτητών απαντά ότι θα έκανε.

Στο λόγο που θα έκανε κανείς μεταπτυχιακό, κυριαρχεί η απάντηση της εργασιακής ανασφάλειας με ποσοστό 58%.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 17/04/2006

http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=80650892

«Το πόρισμα του ΕΣΥΠ έχει στόχο να προωθήσει την ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης, να θεσμοθετήσει την ιδιωτικοοικονομική, επιχειρηματική λειτουργία των ΑΕΙ - ΤΕΙ. Με τις προτάσεις που δόθηκαν στη δημοσιότητα επιδιώκουν να προσαρμόσουν τα ΑΕΙ - ΤΕΙ στις απαιτήσεις του κεφαλαίου για πιο ασφυκτικό έλεγχο και παρέμβαση στη λειτουργία των ιδρυμάτων, στην επιστημονική γνώση που διδάσκεται, για αυριανούς αποφοίτους μισομορφωμένους, ευέλικτους, χωρίς δικαιώματα, για ακόμη μεγαλύτερη κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων. Αυτή είναι η πολιτική της ΝΔ, με την οποία συνηγορεί το ΠΑΣΟΚ και γι' αυτό έχουν θέσει την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος και καταργούν τη δημόσια δωρεάν Παιδεία. Αυτή είναι η πολιτική της ΕΕ με τη στρατηγική της Λισαβόνας και τη Συνθήκη της Μπολόνια για την ανώτατη εκπαίδευση.

Σε αυτό συνηγορούν τα μέτρα και οι στόχοι που προτείνει η πανεπιστημιακή επιτροπή του ΕΣΥΠ:

Με την "αυτοδιοίκηση των πανεπιστημίων" και την εισαγωγή μάνατζερ επιδιώκεται η λειτουργία των ιδρυμάτων με κριτήριο τον ανταγωνισμό και το κέρδος, όπως ακριβώς συμβαίνει με τις επιχειρήσεις.
Περιορίζεται το άσυλο, το οποίο διασφαλίζει την ελεύθερη πολιτική και συνδικαλιστική δράση μέσα στους χώρους των ιδρυμάτων, γιατί δεν μπορούν να ανεχθούν τη δράση φοιτητών, καθηγητών, όλου του λαού ενάντια στην πολιτική της ιδιωτικοποίησης της Παιδείας και υποβάθμισης της επιστημονικής γνώσης.
Με την κατάργηση της δωρεάν παροχής συγγραμμάτων.
Με την κατάργηση της δωρεάν φοιτητικής μέριμνας και τις προτάσεις για φοιτητικά δάνεια και ανταποδοτικές υποτροφίες.
Με τη θεσμοθέτηση διδάκτρων σε όλα τα προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών.
Με την αποπομπή των φοιτητών που καθυστερούν τις σπουδές, η πλειονότητα των οποίων δυσκολεύεται να ανταποκριθεί στο κόστος της "δωρεάν" Παιδείας και αναγκάζεται να δουλεύει σε καθεστώς μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας».
«Το ΚΣ της ΚΝΕ - καταλήγει η ανακοίνωση - καλεί τους φοιτητές και σπουδαστές να οργανώσουν μαζικούς αγώνες μαζί με τους εργαζόμενους γονείς τους, με το εργατικό κίνημα και όλο το λαό ενάντια στα μέτρα και το νόμο - πλαίσιο που ιδιωτικοποιούν την ανώτατη εκπαίδευση και την παραδίδουν βορά στους επιχειρηματίες και τους βιομηχάνους. Να διεκδικήσουν δημόσια δωρεάν Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση, που ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες για επιστημονική μόρφωση και για ανάπτυξη της επιστήμης προς όφελος των λαϊκών και κοινωνικών αναγκών και όχι για τα συμφέροντα του κεφαλαίου».

http://www.rizospastis.gr/page.do?id=6631&publDate=19%2F4%2F2006&direction=&pageNo=3

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΝΑΝΟΥΡΗ
 
Δεκάδες χιλιάδες μαθητές ρίχνονται σε λίγες μέρες στη μάχη των πανελληνίων εξετάσεων, διεκδικώντας μια θέση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Μαθητές που... εφορμούν από δημόσια λύκεια και ΤΕΕ και που στοχεύουν σε πανεπιστημιακά ιδρύματα -εξίσου δημόσια.

Ομως, με τις δυσλειτουργίες του εκπαιδευτικού συστήματος στη χώρα μας, η δημόσια δωρεάν παιδεία συνιστά έναν αυταπόδεικτο ευφημισμό.

Είναι τοις πάσι γνωστό ότι η πορεία προς το πτυχίο επιβαρύνει τις οικογένειες των φοιτητών με ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσόν. Για όσους, μάλιστα, σπουδάζουν μακριά από τον τόπο διαμονής τους, το σχετικό κονδύλι αυξάνεται κατά πολύ.

Στο Πολυτεχνείο Κρήτης οι φοιτητές του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών (ΗΜΜΥ) με τη συνδρομή του καθηγητή τους Δ. Πατέλη επεχείρησαν να προσδιορίσουν το συγκεκριμένο ποσόν, ερευνώντας τις δαπάνες από την περίοδο της προετοιμασίας για τις πανελλήνιες έως τη στιγμή της ορκωμοσίας των πτυχιούχων.


Σύμφωνα με την έρευνα, το 91% των παιδιών φοίτησε σε δημόσιο σχολείο και μόλις το 9% σε ιδιωτικό.

*Εξωσχολική βοήθεια είχε το συντριπτικό ποσοστό του 98%. Απ' αυτούς μόλις το 5% παρακολούθησε μαθήματα ενισχυτικής διδασκαλίας μέσα στη σχολική μονάδα. Οι υπόλοιποι κατέφυγαν στο δέλεαρ της παραπαιδείας.

Το 43% των υποψηφίων γράφτηκε σε κάποιο φροντιστήριο, το 24% έκανε μόνον κατ' οίκον ιδιαίτερα μαθήματα, ενώ το 28% βοηθήθηκε και από το φροντιστήριο και από ιδιαίτερα.

Για το 44,1% των παιδιών, το μηνιαίο κόστος αυτής της επίπονης διαδικασίας ξεπέρασε τα 500 ευρώ, για το 10,5% κυμάνθηκε μεταξύ 400 και 500 ευρώ, για το 15,5% από 300 έως 400 ευρώ και για το 20,5% το κόστος ανήλθε σε 200 έως 300 ευρώ.

*Με βάση τους παραπάνω αριθμούς εξάγεται ότι το μέσο μηνιαίο κόστος εξωσχολικής βοήθειας για κάθε υποψήφιο ανέρχεται στα 385,7 ευρώ.

«Υπολογίζοντας ότι η προετοιμασία για τις πανελλήνιες διαρκεί συνήθως 20 μήνες και χωρίς να λάβουμε υπόψη τις μεταβολές του πληθωρισμού και άλλων οικονομικών μεγεθών, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το μέσο κόστος για να εισαχθεί κάποιος στα ΑΕΙ την πρώτη φορά που δίνει, φτάνει τις 7.714 ευρώ», συνοψίζει ο Αντώνης Σγούρος που συμμετείχε στην ομάδα.

*Θεωρώντας ότι το ετήσιο οικογενειακό εισόδημα ενός μέσου νοικοκυριού στην Ελλάδα δεν ξεπερνά τις 14.000 ευρώ, καταλαβαίνει κανείς ότι η δαπάνη για τα φροντιστήρια των οικογενειών με παιδιά που δίνουν πανελλήνιες είναι δυσβάστακτη. Η εικόνα αυτή αποτυπώνεται θαυμάσια στη λαϊκή συνείδηση, που θέλει τις σπουδές των παιδιών ως μια απ' τις πλέον επίμοχθες δοκιμασίες των οικογενειών, μαζί με το χτίσιμο σπιτιού και το γάμο.


*Τα βάσανα για την οικογένεια, όμως, δεν σταματούν μόλις το παιδί μπαίνει στα ΑΕΙ, εν προκειμένω στο Πολυτεχνείο Κρήτης. Μάλλον ακριβώς τότε αρχίζουν. Κι αυτό γιατί οι φοιτητικές εστίες αποτελούν είδος εν ανεπαρκεία. Στα Χανιά, πόλη που αναφέρεται η έρευνα, μόλις το 9% των φοιτητών στεγάζεται στην εστία. Το υπόλοιπο 91% αναζητά σπίτι προς ενοικίαση. Συνήθως οι σπουδαστές καταφεύγουν σε μικρά διαμερίσματα κοντά στο κτίριο της σχολής τους, που επειδή δεν προσφέρονται σε αφθονία διαμορφώνουν υψηλότατες τιμές.

*Το 56% των φοιτητών στα Χανιά βολεύεται με τη φθηνότερη λύση, πληρώνοντας ενοίκιο 200 έως 300 ευρώ το μήνα σε παλιές «γκαρσονιέρες» ή συγκατοικώντας κατά ομάδες σε μεγαλύτερα διαμερίσματα. Το 30% πληρώνει νοίκι από 300 έως 350 ευρώ το μήνα, το 12% από 350 μέχρι 400 ευρώ και μόλις το 2% από 400 ευρώ και άνω. Απ' όλους αυτούς μόνο το 13% έχει το προνόμιο της επιδότησης ενοικίου. Οι οικογένειες των υπολοίπων επιβαρύνονται με όλο το ποσόν. Δικαίωμα δωρεάν σίτισης έχει μόνο το 38% των φοιτητών και φοιτητριών.

«Το μέσο μηνιαίο κόστος ζωής ανά φοιτητή ανέρχεται στα 706,36 ευρώ. Πολλαπλασιάζοντάς το επί 10, όσους μήνες δηλ. διαμένει κάθε φοιτητής στον τόπο σπουδών, φτάνουμε στις 7.063,6 ευρώ», διαπιστώνει ο Α. Σγούρος. «Προσθέτοντας τα 581 ευρώ για το ενοίκιο των 2 μηνών που πληρώνεται κανονικά παρότι απουσιάζουν οι ένοικοι, το μέσο ετήσιο κόστος διαβίωσης ανέρχεται στα 7.644,6 ευρώ».

*Η σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης είναι πενταετούς διάρκειας, ο μέσος χρόνος απόκτησης του πτυχίου όμως φτάνει τα 6,5 έτη και άρα το σύνολο των σπουδών επιβαρύνει την οικογένεια με 49.689,9 ευρώ.

Εάν προσθέσουμε και το κόστος της προετοιμασίας, τότε το μαγικό χαρτί που λέγεται πτυχίο κοστίζει 57.403,9 ευρώ, περίπου 20 εκατομμύρια «παλιές δραχμούλες», δηλαδή.

*Η έρευνα μπορεί να αφορά τα Χανιά, αποτυπώνει όμως ανάγλυφα το κόστος σπουδών και διαβίωσης των φοιτητών που σπουδάζουν μακριά απ' τα σπίτια τους σε όλες τις φοιτητουπόλεις της χώρας. Πραγματοποιήθηκε από φοιτητές του τμήματος ΗΜΜΥ σε δείγμα 170 ατόμων με μεγάλη διασπορά όσον αφορά τα έτη σπουδών και τα πολιτικά, οικονομικά και άλλα χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την αξιοπιστία των αποτελεσμάτων και εκτός από τη δαπάνη εισαγωγής και αποφοίτησης των σπουδαστών εστίασε στις συνθήκες και την επαγγελματική αποκατάσταση.

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 30/04/2006

http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=41653004

Ολο και μικρότερο είναι το ποσοστό του φτωχού πληθυσμού της χώρας που καταφέρνει να φτάσει στις ψηλότερες εκπαιδευτικές βαθμίδες, με αποκορύφωμα την ανώτατη εκπαίδευση, το ποσοστό του φτωχού πληθυσμού που αποφοιτά μόλις που φτάνει το 4%. Αυτό εντοπίζει ακόμα και το ΙΣΤΑΜΕ σε πρόσφατη έρευνά του για την οικονομική διάσταση της Παιδείας στην Ελλάδα (χωρίς βέβαια να εντοπίζει τις αιτίες των ταξικών φραγμών και της έντασής τους).

Στη μελέτη του ΙΣΤΑΜΕ επισημαίνεται ότι την τελευταία 20ετία τα ελληνικά νοικοκυριά έχουν διπλασιάσει κατά μέσο όρο το ποσοστό του εισοδήματος που διαθέτουν για την εκπαίδευση και υπολογίζεται ότι μια οικογένεια με ετήσιο εισόδημα 60.000 ευρώ και με δύο παιδιά στη δευτεροβάθμια ή τριτοβάθμια εκπαίδευση ξοδεύει τουλάχιστον το 20% του εισοδήματός της για την εκπαίδευση, δηλαδή δαπανά σε μηνιαία βάση 1.000 ευρώ.

Σημειώνεται επίσης ότι η δαπάνη ανά μαθητή - φοιτητή παραμένει στα χαμηλότερα επίπεδα των χωρών του ΟΟΣΑ, με 4.136 δολάρια έναντι 7.343 δολαρίων, που ήταν ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ το 2002.

Το ΙΣΤΑΜΕ, βέβαια, δεν ξεχνάει να σημειώσει και τη μείωση των επιχορηγήσεων προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση στο διάστημα 2004-2006 στο σύνολο των νομών, για να προβάλλει την απαίτηση της πολιτικής ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για ολοένα και μεγαλύτερη μεταβίβαση αρμοδιοτήτων προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση, δηλαδή στις πλάτες των εργαζομένων.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=20/5/2006&id=6678&pageNo=15&direction=1

ΚΑΘΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ με 2 παιδιά δαπανά τουλάχιστον το 20% του εισοδήματός της για εκπαίδευση, δείχνει μελέτη του ΙΣΤΑΜΕ

Πανάκριβη η «δωρεάν» παιδεία

Της ΕΛΕΝΑΣ ΒΑΡΙΝΟΥ

Παρά το συνταγματικά κατοχυρωμένο «δημόσιο αγαθό» της παιδείας, η ελληνική οικογένεια εξακολουθεί να πληρώνει ακριβά τον «δωρεάν» χαρακτήρα της, για τη διασφάλιση του οποίου κόπτεται η πολιτεία, φιλοδοξώντας εσαεί να αυξήσει -σε μεγαλύτερο ποσοστό επί του ΑΕΠ- τις σχετικές δαπάνες.


Οπως καταδεικνύουν και οι τελευταίες έρευνες που αναλύουν τα αντίστοιχα οικονομικά μεγέθη, το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων του ελληνικού νοικοκυριού δαπανάται στον τομέα της εκπαίδευσης.

Από τη μελέτη του ΙΣΤΑΜΕ για τα οικονομικά της παιδείας (ολοκληρώθηκε στα μέσα του τρέχοντος μηνός) προκύπτει ότι:

- Μια οικογένεια με ετήσιο εισόδημα 60.000 ευρώ και με δύο παιδιά στη δευτεροβάθμια ή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ξοδεύει τουλάχιστον το 20% του εισοδήματός της για εκπαίδευση, δηλαδή δαπανά σε μηνιαία βάση 1.000 ευρώ για εκπαίδευση.

- Κάθε ελληνικό νοικοκυριό κατά μέσο όρο σε μηνιαία βάση δαπάνησε το 2004 51,34 ευρώ έναντι 38,68 που δαπάνησε το 1998. (Στα συγκεκριμένα στοιχεία δεν περιλαμβάνονται οι δαπάνες για ιδιαίτερα μαθήματα, αφού αυτές δεν μπορούν να καταγραφούν.)

- Κατά την τελευταία εικοσαετία τα ελληνικά νοικοκυριά έχουν διπλασσιάσει κατά μέσο όρο το ποσοστό του εισοδήματος που κατευθύνουν στην εκπαίδευση. Οι μελετητές παρατηρούν την τάση των οικογενειών να δαπανούν ολοένα και μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματός τους για την εκπαίδευση.

Καθώς η συγκεκριμένη έρευνα προέρχεται από τη μελέτη των ειδικών επιστημόνων του ΙΣΤΑΜΕ σε ευρύ φάσμα της εκπαίδευσης, από το ολοκληρωμένο οικονομικό περίγραμμα που προκύπτει, συνάγονται τα εξής συμπεράσματα:

* ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΑ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ: Μόνον το 20,6% του φτωχού πληθυσμού έχει απολυτήριο λυκείου, ενώ στο σύνολο του πληθυσμού το ποσοστό αυτό ανεβαίνει στο 28,6%. Η διαφορά αυτή αναλογικά μεγαλώνει προχωρώντας στη βαθμίδα της Ανώτατης Εκπαίδευσης, απ' όπου αποφοιτά το 15,3% του συνολικού πληθυσμού, έναντι μόνον 4% του φτωχού.

* ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ ΑΝΑ ΜΑΘΗΤΗ- ΦΟΙΤΗΤΗ: Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ για το 2002, η σχετική δαπάνη στην Ελλάδα έφθασε τα 4.136, αισθητά χαμηλότερη από τον μέσο όρο των χωρών μελών του ΟΟΣΑ που ήταν 7.343$.

* ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΔΑΠΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: Η Ελλάδα αφιερώνει στην εκπαίδευση σημαντικά μικρότερο ποσοστό από χώρες όπως η Πορτογαλία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Αυστρία και η Ολλανδία

Το χαμηλό επίπεδο δημόσιων δαπανών για εκπαίδευση στην Ελλάδα οφείλεται εν μέρει στην ανελαστικότητα συγκεκριμένων κατηγοριών δημόσιων δαπανών όπως είναι οι δαπάνες για την άμυνα και τη δημόσια ασφάλεια.

* ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΑΠΑΝΕΣ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: Αυτές κατευθύνονται στις εκπαιδευτικές υπηρεσίες όπως είναι η διδασκαλία και τα συγγράμματα. Οι δαπάνες για έρευνα και ανάπτυξη συγκριτικά ατροφούν καθώς τόσο ο δημόσιος τομέας μέσω της κρατικής χρηματοδότησης όσο και ο ιδιωτικός τομέας δεν υποστηρίζουν την έρευνα και την ανάπτυξη. Τα αντίστοιχα στοιχεία που αφορούν το 2002 δείχνουν ότι η Ελλάδα δαπάνησε το 0,09% του ΑΕΠ σε έρευνα και ανάπτυξη στην Ανώτατη Εκπαίδευση και κατατάσσεται προτελευταία σε σύνολο 20 χωρών.

* ΓΙΑ ΤΙΑ ΔΑΠΑΝΕΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: Από την επεξεργασία των μελετητών του ΙΣΤΑΜΕ των στοιχείων του προϋπολογισμού για την τρέχουσα χρονιά, αποδεικνύεται ότι: Το κύριο μέρος των δαπανών για πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση (91,2%) αποδίδεται στις αμοιβές των εκπαιδευτικών και των διοικητικών υπαλλήλων.

Η Ελλάδα δαπάνησε κατά το 2002 για κάθε μαθητή πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης 3.803$ τη στιγμή που ο μέσος όρος των υπόλοιπων χωρών είναι 5.313$. Αντίστοιχα, για κάθε μαθητή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης η Ελλάδα δαπάνησε την ίδια χρονιά 4.058$ τη στιγμή που ο μέσος όρος των υπόλοιπων χωρών είναι 7.002$.

* ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΠΛΟΒΑΡΔΙΑ: Παρά τη βελτίωση της εικόνας σε ό,τι αφορά την αναλογία μαθητών - σχολείων και μαθητών - εκπαιδευτικών, ένα ποσοστό της τάξεως του 6,5% του συνόλου των σχολικών μονάδων εξακολουθεί να λειτουργεί σε διπλοβάρδια.

* ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΛΟΓΙΑ ΜΑΘΗΤΩΝ -ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ: Σύμφωνα τα στοιχεία της Eurostat, στην Ελλάδα το 1998 αντιστοιχούσαν 13 μαθητές ανά εκπαιδευτικό. Εως το 2003 η αναλογία αυτή βελτιώνεται αισθητά και σε κάθε εκπαιδευτικό αντιστοιχούν 10 μαθητές. Αντίστοιχα η σύγκριση με τις υπόλοιπες χώρς της Ε.Ε. δείχνει ότι για το 2003 η Ελλάδα βρίσκεται μεταξύ των κρατών - μελών με την καλύτερη αναλογία μαθητών ανά εκπαιδευτικό.

Σημειώνεται, τέλος, ότι ενώ ο αριθμός των εκπαιδευτικών έχει αυξηθεί σημαντικά την περίοδο 1990 - 2002 (από τους 103.729 που ήταν το ' 90 έφθασε τους 128.129 το 2002), είναι εξαιρετικά περιορισμένος ο αριθμός εκείνων που διαθέτουν μεταπτυχιακή επιμόρφωση. Αναφέρεται μάλιστα ότι οι εκπαιδευτικοί με αυξημένα προσόντα απασχολούνται, κατά κύριο λόγο, σε αστικές και αναβαθμισμένες περιοχές.


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 29/05/2006

http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=83013396

Ολα τα «σφυριά» του κεφαλαίου φαίνεται να συντονίζονται αυτή την περίοδο στην προσπάθεια προώθησης των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση. Δεν είναι μόνο η κυβέρνηση της ΝΔ που νομοθετεί και το ΠΑΣΟΚ που της προσφέρει την πλήρη συναίνεσή του, δεν είναι μόνο η ΕΕ που πιέζει και ελέγχει την πορεία προσαρμογής των εκπαιδευτικών συστημάτων στις ανάγκες του κεφαλαίου, είναι και οι ίδιες οι επιχειρήσεις που αναλαμβάνουν δράση και παρεμβαίνουν άμεσα στο «τι» και το «πώς» διδάσκεται σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης.

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλος, δήλωσε πρόσφατα ότι «έχει έρθει η ώρα για την ιδιωτική πρωτοβουλία να αναλάβει συλλογικές πρωτοβουλίες πνοής σε όλα τα επίπεδα, με γνώμονα την ανταγωνιστική ανασυγκρότηση της οικονομίας» και ότι «ο πιο σημαντικός συντελεστής παραγωγής υπεραξίας» είναι «η γνώση σε συνδυασμό με την ευελιξία και τη συνεχή κατάρτιση». Σε απλά ελληνικά, το κεφάλαιο απαιτεί ένα σύστημα εκπαίδευσης που θα διευκολύνει και θα αυξάνει την ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων, ώστε να μεγαλώνει ακόμα περισσότερο τα κέρδη του και να διαιωνίζει την κυριαρχία του. Αν και ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν έχουν καμιά αντίρρηση για αυτό το μοντέλο - εξάλλου το προωθούν σταθερά - οι επιχειρήσεις φαίνεται ότι βιάζονται και απαιτούν πιο άμεση προώθηση των αναδιαρθρώσεων για πιο γρήγορα αποτελέσματα. Εχουν διαγνώσει εξάλλου ότι υπάρχει μια σημαντική μερίδα του κόσμου που μαθαίνει σιγά σιγά να διαβάζει αυτούς τους στόχους του κεφαλαίου, κάτω από τις θετικά φορτισμένες έννοιες όπως «αναβάθμιση», «ποιότητα», «εκσυγχρονισμός», «ευελιξία - αποκέντρωση» που χρησιμοποιούν οι εκπρόσωποί του. Και όσο αποκαλύπτονται οι πραγματικοί στόχοι τους, τόσο φουντώνουν οι αντιδράσεις του λαού και της νεολαίας. Γι' αυτό και ο πρόεδρος του ΣΕΒ θλίβεται που το πολιτικό σύστημα και η κοινωνία αντιμετωπίζουν «με έκδηλη απροθυμία» την απαιτούμενη γι' αυτόν εκπαιδευτική «όχι απλώς αναβάθμιση, αλλά επανάσταση»!


Η βιασύνη, λοιπόν, του κεφαλαίου ωθεί τις επιχειρήσεις να αναλάβουν συντονισμένη δράση στα θέματα της εκπαίδευσης, να συμβάλουν αποφασιστικά στις αναδιαρθρώσεις, να φτιάξουν ταχύτερα το σύστημα που θέλουν για να έχουν άμεσα στη διάθεσή τους τους αποφοίτους - εργάτες που χρειάζονται, κομμένους και ραμμένους στα μέτρα και τις απαιτήσεις του κεφαλαίου. Σ' αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η «πρωτοβουλία» του Ιδρύματος Λαμπράκη, μαζί με άλλα εφτά... «ευαγή ιδρύματα» να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν «εκπαιδευτικά προϊόντα» για μαθητές, εκπαιδευτικούς και υποψηφίους για την Ανώτατη Εκπαίδευση. Πίσω από αυτά τα ιδρύματα (Λαμπράκη, Εθνικής Τράπεζας, Μποδοσάκη, Νιάρχου, Ωνάση, Κωστόπουλου, Λεβέντη, Ευγενίδου) κρύβονται μια σειρά επιχειρηματικοί κολοσσοί.

Αρκεί να σημειώσουμε ότι το Ιδρυμα Σ. Νιάρχου, με το θάνατο του γνωστού εφοπλιστή, κληρονόμησε το 20% των μετοχών της εταιρίας που αποτελούσε τη «ναυαρχίδα» των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων του ομίλου του. Το Ιδρυμα Ωνάση, αντίστοιχα, κληρονόμησε και διαχειρίζεται μέχρι σήμερα κατά το ήμισυ την περιουσία του Αριστοτέλη Ωνάση (όπου όταν μιλάμε για περιουσία δεν εννοούμε «λίρες σε σεντούκι», αλλά μεγάλες επιχειρήσεις σε διάφορους τομείς). Το Ιδρυμα Κωστόπουλου ιδρύθηκε για να γιορταστούν τα 100 χρόνια της Τράπεζας Πίστεως, βλέπε σήμερα «Αλφα Μπανκ». Το Ιδρυμα Μποδοσάκη ξεκαθαρίζει αυτοπαρουσιαζόμενο στην ιστοσελίδα του ότι «αποτελεί το αποκορύφωμα της λαμπρής σταδιοδρομίας του δημιουργού του και είναι φορέας των αξιών που πιστά υπηρέτησε ο ίδιος»... Αναζητώντας αυτές τις «αξίες» μπορεί να σκοντάψει κάποιος πάνω στο αίμα των εργατών που χύθηκε στα εργοστάσιά του ή, πιο παλιά, στις «αξίες» που του επέτρεπαν να πουλάει όπλα και στους Τούρκους και στους Ελληνες πριν τη Μικρασιατική καταστροφή ή, αργότερα, στον Ισπανικό Εμφύλιο να προμηθεύει με όπλα και το Δημοκρατικό Στρατό της Ισπανίας και τον Χίτλερ!


Αυτοί, λοιπόν, ουσιαστικά αναλαμβάνουν να κάμψουν την «απροθυμία» της κοινωνίας για τις αναδιαρθρώσεις, φτιάχνοντας εκπαιδευτικά «πακέτα» ελκυστικά και κατευθύνοντας τους εκπαιδευόμενους σε εκείνες τις δεξιότητες και τις καταρτίσεις που υπαγορεύουν οι πρόσκαιρες ανάγκες τους.

Οπως αναφέρει η ανακοίνωση των ιδρυμάτων - που την προηγούμενη Κυριακή δημοσιεύτηκε ως πληρωμένη καταχώριση στον Τύπο - το μορφωτικό σκέλος της πρωτοβουλίας «περιέχει δράσεις και εκπαιδευτικά "προϊόντα" που θα απευθύνονται κυρίως στους μαθητές και στους εκπαιδευτικούς». Τα «προϊόντα» αυτά θα είναι, όπως μας πληροφορούν παρακάτω, «εισαγωγικά μαθήματα» σε αντικείμενα όπως «ευρωπαϊκός πολιτισμός», «κοινωνικές» και «οικονομικές εξελίξεις», καθώς και «ρηξικέλευθα εκπαιδευτικά παιχνίδια στο Διαδίκτυο» ή και δράσεις που θα συνδέονται με μουσεία, βιβλιοθήκες κλπ.

Είναι φανερή δηλαδή η προσπάθεια να «πάρουν πάνω τους» την απευθείας διδασκαλία μέσω προγραμμάτων. Θέλουν να διαπαιδαγωγούν τους μαθητές, με εκλαϊκευμένο τρόπο, στην «ευρωπαϊκή ιδέα», την «ανταγωνιστικότητα», την «επιχειρηματικότητα» και σε άλλες κάλπικες αξίες του κεφαλαίου. Παράλληλα με τα παιχνίδια και οι δράσεις σε μουσεία και βιβλιοθήκες επιδιώκουν να κάνουν αυτή τη διδασκαλία πιο εύπεπτη και ελκυστική, για να «πιάνει τόπο» και να αφομοιώνεται καλύτερα από τις νεανικές συνειδήσεις. Γιατί ένας από τους λόγους που το σημερινό σχολείο μετά τις αναδιαρθρώσεις δε λειτουργεί τόσο αποτελεσματικά όσο θα ήθελε το κεφάλαιο και δεν πείθει μαζικά με τα κηρύγματα υποταγής, αλλά αντίθετα πυροδοτεί τα τελευταία χρόνια αγανάκτηση και μαθητικές κινητοποιήσεις, είναι και το ότι είναι άνευρο, «ανάλατο» και απωθητικό.


Πέρα από το «μορφωτικό» σκέλος της πρωτοβουλίας των ιδρυμάτων, υπάρχει και το «αναπτυξιακό», δηλαδή ο σχεδιασμός της εκπαίδευσης με βάση τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Οπως αναφέρουν, ο «αναπτυξιακός» άξονας: «Περιλαμβάνει την κατά τακτά χρονικά διαστήματα μελέτη της απασχόλησης αποφοίτων ΑΕΙ και ΤΕΙ καθώς και της αγοράς εργασίας σε συνεργασία με το Ιδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ). Το έργο αυτό προϋποθέτει τη συλλογή, κωδικοποίηση και κατάλληλα επεξεργασμένη πληροφόρηση σχετικά με τους θεσμούς και τους μηχανισμούς της οικονομίας, αλλά και τις απαιτούμενες γνώσεις και δεξιότητες που συνδέονται με γενικές επαγγελματικές κατευθύνσεις και επί μέρους επαγγέλματα». Το «αναπτυξιακό σκέλος» συμπληρώνεται με τη διάθεση πληροφοριών για σπουδές στα ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης μέσω διαδικτυακού κόμβου όπου θα περιλαμβάνονται αναλυτικοί οδηγοί σπουδών και περιγράμματα επαγγελματικών κατευθύνσεων.

Δηλαδή, θα μελετούν το πόσο προσαρμοσμένοι είναι οι απόφοιτοι των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ στο μοντέλο του εργαζόμενου που επιθυμεί το κεφάλαιο και, φυσικά, θα υποδεικνύουν κατά καιρούς τις αναπροσαρμογές που θα κρίνουν αναγκαίες. Παράλληλα, θα παραγγέλνουν αποφοίτους στις ειδικότητες που θέλουν και θα προσανατολίζουν - μέσω των οδηγών σπουδών - τους υποψήφιους για την Ανώτατη Εκπαίδευση στις κατευθύνσεις που θέλει το κεφάλαιο. Τι σημαίνει όμως αυτό; Για τους φοιτητές σημαίνει ευέλικτες σπουδές και εφήμερες γνώσεις για την αναπαραγωγή του απασχολήσιμου και πιο άγρια εκμεταλλεύσιμου δυναμικού. Για το λαό σημαίνει ότι οι δικές του ανάγκες, οι ανάγκες της κοινωνίας δε θα μετρούν. Για παράδειγμα, ακόμα κι αν υπάρχει έλλειψη γιατρών ή νοσηλευτών στα νοσοκομεία, δε θα κατευθύνονται οι υποψήφιοι σ' αυτές τις σχολές αν δεν ανοίξουν νέες επιχειρηματικές δυνατότητες για το κεφάλαιο στον τομέα της υγείας. Αντίστοιχα, μπορεί η Ελλάδα να είναι μια σεισμογενής χώρα και μόνο από αυτό κατ' αρχήν να προκύπτει η ανάγκη για
ικανό αριθμό μηχανικών, αλλά να μην κατευθύνονται οι υποψήφιοι στα πολυτεχνεία γιατί π.χ. οι μεγαλοκατασκευαστικές εταιρίες δε βλέπουν άμεσα ή μεσοπρόθεσμα «μεγάλα έργα»...


Η πρωτοβουλία των οκτώ ιδρυμάτων για την παιδεία έχει ακόμα ένα στοιχείο άξιο σχολιασμού. Κινείται στο πλαίσιο της λεγόμενης «εταιρικής κοινωνικής ευθύνης». Είναι το ιδεολόγημα που λέει ότι οι επιχειρήσεις είναι που οδηγούν στην ανάπτυξη της κοινωνίας και γι' αυτό θα πρέπει δήθεν να εμφανίζουν και «κοινωνικό» πρόσωπο, θα πρέπει να αναλάβουν να «αναπτύξουν» και κοινωνικούς τομείς με βάση τις αξίες και τα συμφέροντά τους. Ετσι, καλλιεργούν την αυταπάτη ότι το κεφάλαιο μπορεί να έχει κοινωνικό πρόσωπο, ότι μπορεί να βάλει τον άνθρωπο πάνω από τα κέρδη (θυμίζει κάτι αυτό)... Ταυτόχρονα, μέσω των δραστηριοτήτων «κοινωνικής ευθύνης» εξασφαλίζουν τη διαφήμισή τους, το ξέπλυμα του ονόματός τους και της βρώμας των εγκλημάτων που τους βαραίνουν.


Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=4/6/2006&id=6721&pageNo=11&direction=1

 
Δύο επιχειρηματίες περιλαμβάνει η Διοικούσα Επιτροπή του Διεθνούς Πανεπιστημίου Ελλάδας (ΔΙΠΑΕ), τη σύνθεση της οποίας ανακοίνωσε χτες το υπουργείο Παιδείας, σε μία απροσχημάτιστη εφαρμογή του μοντέλου ανώτατου ιδρύματος σε στενή σύνδεση με την «αγορά».

Η συμμετοχή του Ν. Μπακατσέλου, αναπληρωτή διευθύνοντος συμβούλου της «Εκδοτικής Β. Ελλάδας» (της οποίας πρόεδρος είναι ο Χρ. Λαμπράκης), και του Ιω. Στασινόπουλου της πολυεθνικής «Βιοχάλκο» και μέλους του Γενικού Συμβουλίου του ΣΕΒ, στη διοίκηση του πανεπιστημίου, συνάδει άλλωστε με τη συνολική εικόνα ενός ιδρύματος που από την ίδρυσή του λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, χρηματοδοτείται από ιδιωτικούς πόρους, χορηγίες και επενδύσεις. Αυτό το μοντέλο είναι «μπούσουλας» και για τα υπόλοιπα «δημόσια» ιδρύματα. Είναι δε τουλάχιστον πρόκληση το ότι αυτή η εξέλιξη προκύπτει σε μια περίοδο που πανεπιστήμια και ΤΕΙ «έχουν πάρει φωτιά» από τις κινητοποιήσεις φοιτητών, σπουδαστών, εργαζομένων ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και στην επιχειρηματική λειτουργία των ΑΕΙ.

Εξάλλου, η κυβέρνηση ιδρύοντας το ΔΙΠΑΕ είχε διακηρυγμένο στόχο την προσέλκυση φοιτητών (βλέπε πελατών), από ξένες χώρες, με δίδακτρα, αλλά και την υποστήριξη της λεγόμενης οικονομικής διείσδυσης στα Βαλκάνια, γι' αυτό άλλωστε επιλέχτηκε και η έδρα του να βρίσκεται στη Β. Ελλάδα.

Ο ορισμός από την υπουργό Παιδείας και επιχειρηματιών στη Διοικούσα Επιτροπή του ιδρύματος αποτελεί πλευρά της πολύμορφης παρέμβασης της «αγοράς» στην εκπαίδευση και ειδικότερα στην ανώτατη. Με στόχο να καθορίζει πιο άμεσα πια τον προσανατολισμό της προς την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου και την παραγωγή αποφοίτων - εργατών κομμένων και ραμμένων στα μέτρα του. Ερχεται επίσης σε μία στιγμή που στα σκαριά βρίσκεται ο νέος νόμος-πλαίσιο, ο οποίος προωθεί την ιδιωτικοποίηση, τη λειτουργία των πανεπιστημίων ως επιχειρήσεων, με μάνατζερ, τον έλεγχο του περιεχομένου των σπουδών από την αγορά και τις επιχειρήσεις, τη γενίκευση των διδάκτρων στα μεταπτυχιακά, κ.ά.

Υπενθυμίζεται ότι το Διεθνές Πανεπιστήμιο ιδρύθηκε με νόμο που ψηφίστηκε πέρσι τον Αύγουστο ενώ η διαδικασία δημιουργίας του με ανάλογο χαρακτήρα είχε ξεκινήσει από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Η υπουργική απόφαση για τον ορισμό της Διοικούσας Επιτροπής του Διεθνούς Πανεπιστημίου έχει ήδη υπογραφεί από την υπουργό Παιδείας και έχει σταλεί για δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης. Εκτός από τους δύο επιχειρηματίες, τα μέλη της Διοικούσας Επιτροπής είναι: Πρόεδρος ο Κωνσταντίνος Γραμμένος (Καθηγητής City University of London), αντιπρόεδρος ο Χριστόφορος Κουτίτας (Καθηγητής ΑΠΘ) και μέλη οι Στέλλα Δρούγου (καθηγήτρια ΑΠΘ), Αθανάσιος Καΐσης (καθηγητής ΑΠΘ), Μάριος Λεβή (Καθηγητής City University of London), Στέλιος Μαλικούρτης (πρέσβης ε.τ.) και Πέτρος Μαραγκός (καθηγητής ΕΜΠ).

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=6/6/2006&id=6689&pageNo=7&direction=1

Σήμερα, ούτε για αστείο δεν μπορεί κανείς να πει ότι η Παιδεία είναι δωρεάν. Αλλεπάλληλα στοιχεία επιβεβαιώνουν συνεχώς ότι οι λαϊκές οικογένειες αναγκάζονται να βάζουν όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για να συμπληρώσουν ή να καλύψουν εξ ολοκλήρου τις ανάγκες μόρφωσης των παιδιών τους. Το ότι η εκπαίδευση κοστίζει στους εργαζόμενους, εντοπίζεται ακόμα και από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι τυχαίο, όμως, ότι αν και μνημονεύουν διαρκώς την ανάγκη «δημόσιας» εκπαίδευσης, ποτέ δε μιλούν για «δωρεάν». Αλήθεια, τι νόημα έχει η έννοια του δημόσιου σχολείου σήμερα, αν δεν είναι και πραγματικά δωρεάν; Πώς εξασφαλίζονται ίσα δικαιώματα των παιδιών στη μόρφωση, όταν οι οικογένειές τους εξαναγκάζονται να αγοράσουν «υπηρεσίες» εκπαίδευσης; Εκπαίδευση επί πληρωμή σημαίνει εξ ορισμού εκπαίδευση που διαβαθμίζεται ανάλογα με το πορτοφόλι του καθενός. Είναι δηλαδή ταξική, λιγότερη και πιο υποβαθμισμένη γι' αυτούς που το πορτοφόλι τους δεν αντέχει, περισσότερη και πιο αναβαθμισμένη για όσους μπορούν να πληρώνουν όλο και παραπάνω.

Προχτές η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία έδωσε στη δημοσιότητα σχετική έρευνα που δείχνει ότι οι λαϊκές οικογένειες πληρώνουν κατά μέσο όρο περίπου τρεις με τέσσερις μισθούς το χρόνο σε «υπηρεσίες» εκπαίδευσης. Και πρόκειται για πολύ... συντηρητικό υπολογισμό, αφού στην ουσία περιλαμβάνει μόνο το κόστος εγγραφής και φοίτησης σε διάφορα εκπαιδευτήρια. Είναι φανερό ότι η εκπαίδευση όχι μόνο δεν είναι δωρεάν, αλλά είναι και ακριβή! Μάλιστα, όσο μεγαλώνει η εκπαιδευτική βαθμίδα, τόσο μεγαλώνει και το κόστος. Αυτό σημαίνει ότι όσο μεγαλώνει η εκπαιδευτική βαθμίδα, αυξάνονται και οι ταξικοί φραγμοί στη μόρφωση για τα παιδιά των εργατικών οικογενειών. Πρόσφατες έρευνες, που είχε παρουσιάσει ο «Ρ», έδειχναν ότι το κόστος σπουδών στην ανώτατη εκπαίδευση, για την τετραετία ή πενταετία μέχρι το πτυχίο, μπορεί να φτάσει και τα 40.000 ή 50.000 ευρώ!

Η απάντηση της κυβέρνησης της ΝΔ, αλλά και του ΠΑΣΟΚ σε αυτό το τεράστιο πρόβλημα είναι: Παραπέρα εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, δηλαδή μεγιστοποίηση του - ήδη υψηλού σήμερα - εκπαιδευτικού κόστους για τους εργαζόμενους. Αναφέρονται στο σημερινό κόστος της εκπαίδευσης μόνο και μόνο για να πείσουν το λαό ότι «αξίζει» να πληρώνει περισσότερα προκειμένου να βελτιωθεί και η ποιότητα της Παιδείας. Πατώντας στο ιδεολόγημα του καπιταλισμού ότι «όσο ακριβότερο είναι κάτι τόσο και καλύτερο», ζυμώνουν την ιδέα της ακόμα ακριβότερης για τα λαϊκά στρώματα εκπαίδευσης. Η αφαίμαξη όμως των λαϊκών οικογενειών θα οδηγήσει μεγάλες μάζες των παιδιών του λαού σε σύγχρονη αμορφωσιά.

Δεν υπάρχουν περιθώρια ατομικής λύσης σ' αυτή την υπόθεση. Δεν υπάρχουν περιθώρια να σφίξει κανείς περισσότερο το ζωνάρι για να τα καταφέρει. Γι' αυτό και η απάντηση σύσσωμου του λαού σήμερα δεν μπορεί να είναι άλλη από την απαίτηση για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλους, χωρίς καμιά εξαίρεση.

«Το αποτέλεσμα της αντιλαϊκής - αντιεκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης της ΝΔ σήμερα, του ΠΑΣΟΚ χτες, ό,τι πρόσημο κι αν έχουν οι βάσεις εισαγωγής, είναι: από τη μια η μόρφωση να κοστίζει όλο και ακριβότερα στη λαϊκή οικογένεια και από την άλλη να πλήττονται ολοένα και περισσότερο τα δικαιώματα της νέας γενιάς.

Τα χιλιάδες παιδιά που μένουν εκτός ΑΕΙ - ΤΕΙ, μη έχοντας καμία διέξοδο σε επαγγελματική μόρφωση, μετατρέπονται σε θύματα της πιο άγριας εργασιακής εκμετάλλευσης ή σε βορά των αετονύχηδων σχολαρχών της κατάρτισης.

Η κυβέρνηση με το Νόμο - Πλαίσιο, την τροποποίηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, τις αλλαγές στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση στοχεύει στην ακόμα μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση συνολικά της Παιδείας. Τα αντιδραστικά μέτρα που προωθεί έχουν οδηγό τις ανάγκες του κεφαλαίου και όχι τα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας.

Το Λύκειο και οι πανεπιστημιακές σπουδές θα γίνουν ακόμα πιο απρόσιτες για την πλειοψηφία των παιδιών του λαού.

Η απάντηση των χιλιάδων μαθητών, παιδιών των λαϊκών στρωμάτων, που μένουν κάθε χρόνο εκτός των ΑΕΙ - ΤΕΙ και των οικογενειών τους, αλλά και των φοιτητών, των εκπαιδευτικών, του ταξικού εργατικού κινήματος, βρίσκεται στον ενωμένο, αταλάντευτο αγώνα ενάντια στις αντιδραστικές αλλαγές στην εκπαίδευση, διεκδικώντας:

Καθιέρωση Ενιαίου Δωδεκάχρονου Βασικού Σχολείου, ώστε να αποκτούν όλοι ανεξαίρετα οι νέοι ένα υψηλό επίπεδο γενικής μόρφωσης, απαραίτητο υπόβαθρο για οποιαδήποτε μετέπειτα επιλογή ζωής.

Κατάργηση των αδιαβάθμητων και ιδιωτικοποιημένων ΙΕΚ, ΚΕΚ και δημιουργία δημόσιων μεταλυκειακών επαγγελματικών σχολών μέσα στο εκπαιδευτικό σύστημα.

Αναδιαμόρφωση μιας πραγματικά Ενιαίας Ανώτατης Εκπαίδευσης, αποκλειστικά δημόσιας και δωρεάν που θα παρέχει πλήρη επιστημονική και επαγγελματική επάρκεια στους αποφοίτους της. Απόσυρση του Νόμου Πλαίσιου. Καμία αναθεώρηση στο άρθρο 16 του Συντάγματος. Κατάργηση των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών.

Εξασφάλιση σταθερής εργασίας για όλους με πενθήμερο, 7ωρο, 35ωρο.

Αυτός ο αγώνας συνδέεται με την προοπτική της ανατροπής συνολικά της αντιλαϊκής πολιτικής».

 
«Η μόρφωση δεν είναι κονσέρβα να πουλιέται - δικαίωμά μας είναι, μ' αγώνες κατακτιέται»... Ηταν το σύνθημα που κυριάρχησε χτες το μεσημέρι, κατά τη διάρκεια παράστασης διαμαρτυρίας της Οργάνωσης Αθήνας της ΚΝΕ έξω από το υπουργείο Παιδείας. Διαμαρτυρία για την απόφαση της κυβέρνησης να καταργήσει 61 απογευματινά ΤΕΕ, πετώντας με αυτό το μέτρο χιλιάδες παιδιά λαϊκών οικογενειών και εργαζόμενους μαθητές, είτε στο δρόμο, είτε στην ιδιωτική εκπαίδευση.

Να σημειωθεί ότι τουλάχιστον 11.600 μαθητές πετιούνται κυριολεκτικά έξω από την εκπαίδευση, καθώς αυτή τη στιγμή μένουν 17 από τις 42 ειδικότητες, 773 τμήματα καταργούνται. Μόνο στην Αθήνα καταργούνται 18 ΤΕΕ: 12ο Αθήνας, 2ο Ζωγράφου, 2ο Ηλιούπολης, 3ο Γαλατσίου, 4ο Φιλαδέλφειας, 2ο Καισαριανής, 3ο Αμαρουσίου, ΤΕΕ Αναβρύττων, 1ο, 4ο, 5ο και 6ο Χαλανδρίου, 3ο Αιγάλεω, 3ο Αγίων Αναργύρων, 4ο Περιστερίου, 3ο Ιλίου, 2ο Αργυρούπολης, 3ο Ν. Σμύρνης.

«Χιλιάδες μαθητές εργαζόμενοι για διάφορους λόγους αναγκάζονται να στραφούν στη νυχτερινή εκπαίδευση, προκειμένου να βγάλουν το ψωμί της οικογένειάς τους. Με την απόφαση του υπουργείου Παιδείας μένουν στο δρόμο, χωρίς διέξοδο ή θα αναγκαστούν να στραφούν αναγκαστικά στους αετονύχηδες σχολάρχες της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Οι γονείς και πάλι θα πρέπει να πληρώνουν», δήλωσε στο «Ρ» ο Βασίλης Καλαμαράς, μαθητής σε ΤΕΕ.

Λίγο αργότερα, όταν μέλη της Οργάνωσης Αθήνας της ΚΝΕ συναντήθηκαν με τον Κ. Ράμμα, ειδικό γραμματέα του υπουργείου Παιδείας, εκείνος αναφερόμενος στην κατάργηση των 61 απογευματινών ΤΕΕ, μίλησε για «έλλειψη καλής πληροφόρησης, παραποίηση της πραγματικότητας, καθώς δεν καταργούνται, απλώς αλλάζει η δομή της τεχνικής εκπαίδευσης»... Μάλιστα υποστήριξε προκλητικά ότι όλα όσα γίνονται είναι για το συμφέρον των μαθητών. «Είναι παραλογισμός να λέμε ότι υπάρχουν παιδιά που από τα 14 δουλεύουν», είπε ο ειδικός γραμματέας, λες και δεν ξέρει ότι η πολιτική τους, που σπρώχνει στη φτώχεια και την ανέχεια όλο και περισσότερες λαϊκές οικογένειες, οδηγεί και τους νέους από όλο και μικρότερες ηλικίες εκτός εκπαίδευσης και στην παραγωγή...

Παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Παιδείας για την κατάργηση 61 απογευματινών ΤΕΕ πραγματοποιούν τη Δευτέρα 28 Αυγούστου, στις 11 π.μ., η Γραμματεία Αθήνας του ΠΑΜΕ και τα Συνδικάτα Μετάλλου, Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος, Οικοδόμων, Ηλεκτροτεχνιτών, Ιδιωτικών Υπαλλήλων και Επισιτισμού.
http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=26/8/2006&id=6818&pageNo=3&direction=1

Περίπου 17.000 απόφοιτοι Λυκείων και ΤΕΕ μένουν τελικά εκτός Πανεπιστημίων και ΤΕΙ, ενώ μερικές ακόμα χιλιάδες εγκατέλειψαν από πιο νωρίς την ιδέα να διεκδικήσουν μια θέση στην ανώτατη εκπαίδευση, γιατί δεν μπορούσαν να αντέξουν το βάρος της προετοιμασίας. Για αυτούς τους νέους, μοναδική επιλογή - για να αποκτήσουν ένα «χαρτί» πέρα από το απολυτήριο Λυκείου - είναι η ιδιωτική εκπαίδευση, σε πανεπιστήμια του εξωτερικού ή η χαμηλού επιπέδου κατάρτιση σε ΙΕΚ, Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών κ.ο.κ. Δηλαδή, σπουδές με πολύ υψηλό οικονομικό κόστος, εντελώς δυσανάλογο με την εργασιακή προοπτική που δίνουν στους αποφοίτους. Μιλάμε για εμπόριο ελπίδας, από τους σχολάρχες, επιχειρηματίες της εκπαίδευσης. Γιατί, βεβαίως, τα παιδιά κάτι πρέπει να κάνουν για να βρουν δουλιά. Και τώρα δεν έχουν άλλη διέξοδο. Αλλωστε, αυτή είναι η πραγματικότητα, χαμηλού επιπέδου τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση.

Η πλειοψηφία τόσο των παιδιών που μένουν εκτός ανώτατης εκπαίδευσης, όσο και αυτών που περνούν, είναι παιδιά της εργατικής τάξης και των μεσαίων στρωμάτων. Είναι παιδιά οικογενειών που μαθαίνουν να «σφίγγουν το ζωνάρι» κάθε χρόνο και περισσότερο, από τάξη σε τάξη, από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο, από εκεί στο Λύκειο και πάνω που νομίζουν ότι μετά τις πανελλήνιες απαλλάσσονται από το μεγάλο οικονομικό βάρος, έρχονται νέοι βραχνάδες...

Γιατί, ακόμα και στη «δημόσια» ανώτατη εκπαίδευση, ιδιαίτερα αν περάσουν σε άλλη πόλη, δε φτάνει ένας μισθός το μήνα για σπουδές, στέγαση, σίτιση, μετακινήσεις κλπ. Ακόμα κι αν περάσουν στην πόλη τους, ανακαλύπτουν σιγά - σιγά τις... ελλείψεις του εκπαιδευτικού συστήματος, που καλούνται για άλλη μια φορά να συμπληρώσουν από την τσέπη τους (σημειώσεις, συμπληρωματικά συγγράμματα, υλικά εργαστηρίων, εκμάθηση ηλεκτρονικού υπολογιστή, ξένες γλώσσες κ.ά.). Και, παράλληλα, το περιεχόμενο των σπουδών όλο και περισσότερο απομακρύνεται από την επιστήμη, το πτυχίο στις περισσότερες των περιπτώσεων αποτελεί διαβατήριο για την ανεργία. Τα περισσότερα Τμήματα Πανεπιστημίων και ΤΕΙ δεν αντιστοιχούν σε επαγγέλματα που έχουν αντίκρισμα στην παραγωγή. Αυτό είναι το εμπόριο ελπίδας των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ παλιότερα και της ΝΔ σήμερα.

Από τα πρώτα γράμματα του αλφαβήτου, μέχρι το διδακτορικό, το «δημόσιο» εκπαιδευτικό σύστημα παραμένει «δημόσιο» μόνο στο όνομα. Το συνολικό κόστος δημόσιας και ιδιωτικής εκπαίδευσης, ιδιαίτερα μετά το Λύκειο, τείνει να ισούται! Η έννοια του «δημοσίου» όταν δε σημαίνει ταυτόχρονα και «δωρεάν», δηλαδή δωρεάν φοίτηση, συγγράμματα, στέγαση, σίτιση κλπ., όταν δε συνεπάγεται με ένα σχεδιασμό προς όφελος της πλειοψηφίας του λαού, δηλαδή της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, χάνει το νόημά της. Οταν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μιλούν για «δημόσιο» σχολείο ή πανεπιστήμιο, εννοούν ένα εκπαιδευτήριο που κοστίζει... όσο και το ιδιωτικό. Οταν το ΚΚΕ μιλάει για δημόσια εκπαίδευση, εννοεί δημόσιο και δωρεάν σχολείο ίδιο για όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά του λαού, δημόσιες και δωρεάν σχολές επαγγελματικής εκπαίδευσης μετά το σχολείο (για τις ειδικότητες που δεν απαιτούν επιστημονική ειδίκευση) και δημόσια - δωρεάν ενιαία ανώτατη εκπαίδευση στην υπηρεσία των αναγκών του λαού και της επιστημονικής ανάπτυξης για το λαό. Γι' αυτό το δημόσιο έχει συμφέρον να παλέψει ο λαός κι όχι για να υπερασπιστεί τα σημερινά χάλια της παιδείας.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=5/9/2006&id=6824&pageNo=5&direction=1

Πάνω από 1.068 δισ. ευρώ εκτιμάται ότι στοίχισε στα ελληνικά νοικοκυριά η ξενόγλωσση και φροντιστηριακή εκπαίδευση των παιδιών τους στη σχολική χρονιά 2005-2006, έναντι 998,32 εκατ. ευρώ στην περίοδο 2004-2005, σύμφωνα με έκθεση του Κέντρου Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής της ΓΣΕΕ, που παρουσίασε την Πέμπτη σε συνέντευξη Τύπου στη Θεσσαλονίκη ο πρόεδρος της Συνομοσπονδίας, Γιάννης Παναγόπουλος.

Σύμφωνα με τον κ. Παναγόπουλο, η έκθεση, που στο εξής θα παρουσιάζεται κάθε χρόνο στη Θεσσαλονίκη, έδειξε ότι οι δαπάνες για την εκπαίδευση ως ποσοστό επί του ΑΕΠ επιβάλλεται να αυξηθούν στο 5% (έναντι 3,58% το 2005 και 3,61% το 2004) και να κατανεμηθούν κατά προτεραιότητα στους λιγότερο «ευνοημένους» νομούς. Συγκεκριμένα, με βάση τα στοιχεία για την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, οι νομοί της χώρας εντάσσονται σε δύο διαφορετικές ζώνες (επείγουσας και άμεσης προτεραιότητας).

Γενναία χρηματοδότηση πρέπει να δοθεί κατά τον κ. Παναγόπουλο στους νομούς Ροδόπης, Ξάνθης, Ευρυτανίας και Πέλλας, οι οποίοι χαρακτηρίζονται ως επείγουσας προτεραιότητας, υπό την έννοια ότι έχουν ιδιαίτερα χαμηλή κατάταξη, τόσο στον συνολικό Δείκτη Ευημερίας της χώρας (κάτω από 30 στους 100 βαθμούς), όσο και σε εκείνον που «φωτογραφίζει» την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Πάντως, ιδιαίτερα χαμηλή πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση έχουν και οι νομοί Σάμου, Κέρκυρας, Λευκάδας και δυτικής Αττικής, παρά την υψηλή κατάταξή τους στον δείκτη ευημερίας (κάτι που, σύμφωνα με τον κ. Παναγόπουλο, χρήζει περαιτέρω διερεύνησης ως προς τα αίτιά του).

Στη δεύτερη ζώνη νομών, που χαρακτηρίζονται ως άμεσης προτεραιότητας, περιλαμβάνονται δέκα νομοί από αυτούς που έχουν χαμηλό δείκτη ευημερίας (Ηλείας, Αιτωλοακαρνανίας, Αρτας, Λακωνίας, Μεσσηνίας, Φλώρινας, Δράμας, Πρέβεζας, Φωκίδας και Καστοριάς) και άλλοι τρεις από εκείνους με υψηλό δείκτη (Κυκλάδων, Ζακύνθου και Πειραιά).

Πόσα, όμως, πληρώνουν οι Ελληνες για ξενόγλωσση και φροντιστηριακή εκπαίδευση; Σύμφωνα με την έρευνα, στο διάστημα 2005-2006 τα ελληνικά νοικοκυριά δαπάνησαν συνολικά 461,4 εκατ. ευρώ για ξένες γλώσσες (έναντι 431,2 εκατ. το 2004-2005), συν άλλα 173,3 εκατ. για φροντιστήρια γυμνασίου-λυκείου και 433,4 εκατ. για ιδιαίτερα μαθήματα.

Αναφερόμενος στο θέμα, ο κ. Παναγόπουλος δήλωσε: «Τρέμουμε στην ιδέα της ιδιωτικοποίησης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ενώ στην ουσία η δευτεροβάθμια έχει ήδη ιδιωτικοποιηθεί και τροφοδοτεί τα φροντιστήρια».

news.in.gr, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
 
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=736849&lngDtrID=244

Μετά τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) αρχίζει και η ΕΕ να πιέζει για επιβολή διδάκτρων στην ανώτατη εκπαίδευση. Το ενδεχόμενο των διδάκτρων, λοιπόν, και στα ελληνικά ανώτατα ιδρύματα δεν είναι απίθανο, παρά τα όσα προσπαθούσε να μας πείσει η υπουργός Παιδείας, Μ. Γιαννάκου, κατά τις πρόσφατες μεγάλες κινητοποιήσεις, ενάντια στις αναδιαρθρώσεις και την ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης.

Σε ανακοίνωση που ενέκρινε η Κομισιόν στις 8 του Σεπτέμβρη, σχετικά με τη λεγόμενη ...αποδοτικότητα των ευρωπαϊκών συστημάτων εκπαίδευσης και κατάρτισης, αναφέρεται: «Τα συστήματα που χρηματοδοτούνται εξ ολοκλήρου από το κράτος ενδέχεται να προκαλέσουν αντίστροφη κατανομή από τους φτωχούς προς τους πλούσιους, καθώς όλοι οι φορολογούμενοι, συμπεριλαμβανομένων αυτών που δεν ωφελήθηκαν από την τριτοβάθμια εκπαίδευση, επιβαρύνονται με το κόστος του συστήματος. Η Επιτροπή τονίζει τη σημασία της δρομολόγησης μεγαλύτερων επενδύσεων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση από δημόσιες και ιδιωτικές πηγές, συν τοις άλλοις μέσω των διδάκτρων σε συνδυασμό με την παροχή στήριξης στους κοινωνικά μειονεκτούντες σπουδαστές».

Εν ολίγοις, η Επιτροπή υπονοεί ότι οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι, επειδή υπάρχει δημόσια και δωρεάν παιδεία (έστω κι αυτή που υπάρχει σήμερα)! Οσο για τον ισχυρισμό ότι υπάρχουν κάποιοι που επιβαρύνονται μέσω της φορολογίας με το κόστος της ανώτατης εκπαίδευσης χωρίς να επωφελούνται από αυτή, είναι εντελώς παράλογος, αφού από την πρόοδο και τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας επωφελείται συνολικά η κοινωνία. Από μια φαρμακευτική σχολή π.χ. δεν επωφελούνται μόνο όσοι σπουδάζουν φαρμακοποιοί, αλλά και όλος ο κόσμος που κάνει χρήση των φαρμάκων και των αποτελεσμάτων της έρευνας στη συγκεκριμένη σχολή. Η λογική της Κομισιόν, όμως, διαγράφει πλήρως τον κοινωνικό χαρακτήρα της επιστήμης και συνολικά της εκπαίδευσης και προτείνει τη μετατροπή της σε εμπόρευμα.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=20/9/2006&id=6855&pageNo=3&direction=1

Η λαϊκή οικογένεια πληρώνει κάθε χρόνο πάνω από 1 τρισ. δραχμές για την - κατά τ' άλλα - «δημόσια και δωρεάν» Παιδεία.

Το σχολειό είναι μια υπόθεση που όλο και περισσότερο αφορά στα πολυκαταστήματα για να πωλούν «φτηνά σχολικά» και τους διαφημιστές για να φτιάχνουν γελοίες διαφημίσεις - κράχτες των εν λόγω πολυκαταστημάτων. Το σχολείο είναι μια υπόθεση που όλο και λιγότερο εντάσσει το παιδί στη διαδικασία της σκέψης, της μάθησης, της άμιλλας, της κοινωνικοποίησης.

Ολο και περισσότεροι είναι οι μαθητές που αναγκάζονται να εγκαταλείπουν τα σχολειά πριν καν ολοκληρώσουν την υποχρεωτική εκπαίδευση.

Απόφοιτοι των Λυκείων, χωρίς καμία ουσιαστική μόρφωση, εξουθενωμένοι από ένα σύστημα εξετάσεων όχι της γνώσης που απέκτησαν, αλλά από ένα σύστημα «εξέτασης» των ανθρώπινων αντοχών και της παπαγαλίας, είτε γεμίζουν κάθε χρόνο τα ταμεία των εμπόρων της γνώσης, είτε προστίθενται στις ουρές της ανεργίας και της ημιαπασχόλησης.

Χιλιάδες πτυχιούχοι των ΑΕΙ και ΤΕΙ ψάχνουν το μεροκάματο σε «δουλιές του ποδαριού», μακριά από την επιστήμη και τις σπουδές τους, μοιάζουν όλο και πιο πολύ με τον ήρωα της ταινίας που αναρωτιόταν πού πήγαν τόσα χρόνια στα θρανία.

Αυτή είναι η πραγματικότητα στο χώρο της Παιδείας. Αυτά είναι που φέρνουν σε απόγνωση τους γονείς, τους μαθητές, τα λαϊκά στρώματα. Και σίγουρα δεν είναι η απεργία των δασκάλων που φέρνει σε «απόγνωση» τους γονιούς, όπως διατυμπάνιζαν χτες - ενόψει του σημερινού πανεκπαιδευτικού συλλαλητηρίου - τα «παπαγαλάκια» της κυβέρνησης.

http://www.rizospastis.gr/page.do?id=6860&publDate=27%2F9%2F2006&direction=&pageNo=31

«Οι ολέθριες συνέπειες των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στην Παιδεία προκαλούν μεγάλη ανησυχία, αγανάκτηση και οργή σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.

Απευθυνόμαστε με την έκκλησή μας αυτή σε κάθε προοδευτικό διανοούμενο, στους εκπαιδευτικούς λειτουργούς όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης, στους πανεπιστημιακούς, στους καθηγητές, στους δασκάλους, νηπιαγωγούς, παιδαγωγούς, στο διοικητικό προσωπικό να υψώσουν τη φωνή τους και να πάρουν ενεργά μέρος στο κίνημα αντίστασης που αναπτύσσεται σ' όλη την Ευρώπη.

Οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις προωθούνται σε όλη την κλίμακα της εκπαίδευσης. Τα μέτρα αυτά αποτυπώνονται στη "Λευκή Βίβλο για την εκπαίδευση και την κατάρτιση" και εξειδικεύονται με αποφάσεις του ΟΑΣΑ και των υπουργών Παιδείας της ΕΕ.

Μετά τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ που υιοθέτησε τη "Στρατηγική της Λισαβόνας" και ιδιαίτερα μετά την έναρξη της "διαδικασίας της Μπαλόνια" η πορεία προσαρμογής της εκπαίδευσης στους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς επιταχύνεται.

Οι νεοσυντηρητικές αυτές μεταρρυθμίσεις, σε αρμονία με τις ρυθμίσεις της Γενικής Συμφωνίας Εμπορίου και Υπηρεσιών (GATS) και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (WTO), είναι ενταγμένες στην προσπάθεια εξόδου από την κρίση και αναζήτησης νέων τομέων δράσης και κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου. Ταυτόχρονα, αντανακλούν την ένταση του ανταγωνισμού μεταξύ των τριών ιμπεριαλιστικών πόλων ΕΕ, ΗΠΑ, Ιαπωνίας.

Οι εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις, παρά τις διαφορές που παρατηρούνται στους ρυθμούς και τις μεθόδους προώθησής τους σε κάθε χώρα, έχουν κοινά και ενιαία χαρακτηριστικά, που είναι τα παρακάτω:

1. Διεύρυνση της ιδιωτικοποίησης, που συχνά συνοδεύεται από μείωση των κρατικών δαπανών για την εκπαίδευση και την αύξηση της ιδιωτικής, σε "κερδοφόρους" τομείς χρηματοδότησης. Το κόστος της εκπαίδευσης μεταφέρεται απευθείας στους εκπαιδευόμενους και στις οικογένειές τους.

Ταυτόχρονα, οι επιχειρηματίες ενθαρρύνονται να παίζουν όλο και σημαντικότερο ρόλο στις θεμελιώδεις λειτουργίες της εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων, ξεκινώντας από την ανώτατη. Αυτή η ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση επιβάλλει τη λειτουργία των δημόσιων εκπαιδευτικών μονάδων με ανταγωνιστικά, ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και την αναζήτηση τρόπων αυτοχρηματοδότησης, μέσα από την κερδοσκοπική εισβολή των επιχειρηματιών - "χρηματοδοτών".

2. Δημιουργία μέσω της "διαδικασίας της Μπαλόνια" μιας αγοράς ανοιχτής στον ανταγωνισμό στους τομείς της ανώτατης εκπαίδευσης στην Ευρώπη. Η ανάπτυξη αυτού του ανταγωνισμού στην ανώτατη εκπαίδευση γίνεται στο όνομα της ενίσχυσης δήθεν της "κινητικότητας" και της "αναβάθμισης της ποιότητας της παρεχόμενης γνώσης". Η διαδικασία αυτή θα οδηγήσει στην εμφάνιση ενός μικρού αριθμού υψηλού επιπέδου πανεπιστημίων που θα συγκεντρώνει τις καλύτερες ερευνητικές υποδομές και τη "μερίδα του λέοντος" των χρηματοδοτήσεων όπως και τους οικονομικά πιο εύρωστους και πιο "ανταγωνιστικούς" φοιτητές. Από την άλλη μεριά, η μεγάλη πλειοψηφία των ιδρυμάτων ανώτατης εκπαίδευσης, οι χαμένοι των αναδιαρθρώσεων, θα είναι χαμηλότερης στάθμης. Το αποτέλεσμα θα είναι "κινητικότητα" και "ποιότητα" για τους πλούσιους και ακινησία και χαμηλή ποιότητα για τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα.

3. Ενίσχυση των επιλεκτικών μηχανισμών και των ταξικών φραγμών, με σκοπό την κοινωνική επιλογή της ελίτ και την εξώθηση των πολλών στην πρόχειρη και ληξιπρόθεσμη κατάρτιση αντί για τη συστηματική εκπαίδευση, με το διαχωρισμό και την ταξινόμηση μαθητών και σπουδαστών σε ταξικά διαφοροποιημένους τύπους, κατηγορίες και μορφές εκπαίδευσης - κατάρτισης.

4. Συρρίκνωση της γενικής παιδείας και γενικότερα κατάφωρη υποβάθμιση της μόρφωσης με την υποκατάσταση της μαζικής, συλλογικής εκπαίδευσης από ατομικές μορφές "διά βίου μάθησης", από εμπορεύσιμα πακέτα χρησιμοθηρικών δεξιοτήτων και "αγωγές" υποταγής στον "κόσμο και τους νόμους της αγοράς". Σκοπός αυτής της "μόρφωσης" θα είναι η διά βίου περιπλάνηση μεταξύ κατάρτισης και ανεργίας χειραγωγημένων χωρίς δικαιώματα και "ελαστικών" εργαζομένων.

5. Διακρίσεις σε βάρος των μεταναστών, τάσεις εθνικισμού και σοβινισμού, κατασυκοφάντησης λαών και πολιτισμών, με την παράλληλη καλλιέργεια ενός "ευρωεθνικισμού" και της έχθρας προς τους άλλους λαούς και την εργατική τάξη.

6. Κατάργηση της κοινωνικής αποστολής της επιστήμης μέσα από τον ασφυκτικό έλεγχο των κατευθύνσεων, του προσανατολισμού ακόμα και των αποτελεσμάτων της από τα μονοπώλια και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (ΝΑΤΟ, ΕΕ), που παρεμβαίνουν απροκάλυπτα και καθορίζουν το επιστημονικό έργο των πανεπιστημίων και των ερευνητικών ιδρυμάτων.

7. Μέτρα και δράσεις για την προώθηση της ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ενωσης και των αντιλήψεων της "ελεύθερης αγοράς" και του "επιχειρηματικού πνεύματος". Ταυτόχρονα, επιβάλλονται μεταφυσικές αντιλήψεις, ο σκοταδισμός, η αντιδιαλεκτική θεώρηση της κοινωνικής εξέλιξης, η διαστρέβλωση και η συκοφάντηση των εθνικοαπελευθερωτικών, κοινωνικών, αντιφασιστικών και ταξικών αγώνων. Προβάλλεται η ποινικοποίηση κάθε αντίστασης, της προοδευτικής και κομμουνιστικής ιδεολογίας.

Κάνουμε έκκληση στους προοδευτικούς διανοούμενους και στους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων να αντισταθούν στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις και να συμβάλουν ενεργά στην ανάπτυξη ενός πλατιού κινήματος Παιδείας, στενά συνδεδεμένου με το ευρύτερο λαϊκό κίνημα, που να απαιτεί μόρφωση για όλους χωρίς ταξικούς φραγμούς και διακρίσεις.

Τους καλούμε να μη δελεαστούν από την προσπάθεια που καταβάλλεται, με μέτρα όπως η αξιολόγηση, να μετατραπούν σε εργαλεία και φορείς των αντιεκπαιδευτικών ρυθμίσεων. Να μην υποκύψουν ούτε στους αυταρχικούς εκβιασμούς ούτε στις διάφορες επιλεκτικές παροχές και δωρεές που τους υπόσχονται "κάτω από το τραπέζι".

Τους καλούμε να ενώσουν τη φωνή τους με το φοιτητικό, το σπουδαστικό και το εργατικό κίνημα για Ενιαία Λαϊκή Παιδεία μέσα από ένα δωρεάν και δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα, με αύξηση των δημόσιων δαπανών και ένα σύστημα υποτροφιών από τους κρατικούς προϋπολογισμούς.

Μια Ενιαία Λαϊκή Παιδεία που, σε αντίθεση με την ιδιωτικοποιημένη και ταξικά διαφοροποιημένη εκπαίδευση που διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες στη μόρφωση και μάλιστα από τις μικρότερες ηλικίες, θα έχει ως άξονες:

Την ποσοτική και ποιοτική διεύρυνση της βασικής γενικής Παιδείας μέσα από ενιαίο σχολείο, ώστε να παρέχεται σύγχρονη ολόπλευρη μόρφωση σε όμοιες συνθήκες για όλους χωρίς ταξικούς φραγμούς και διακρίσεις.
Την προώθηση της επιστημονικής έρευνας στην υπηρεσία των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και όχι των μονοπωλίων, για να μπορέσει η επιστήμη από εργαλείο άντλησης υπερκερδών και υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων να μετατραπεί σε μέσον για την απαλλαγή του ανθρώπου από τις υλικές στερήσεις και τα πνευματικά δεσμά.
Την ένταξη της επαγγελματικής μόρφωσης μετά την ολοκλήρωση της κοινωνικά αναγκαίας σήμερα βασικής - γενικής υποχρεωτικής μόρφωσης. Η εκπαίδευση αυτή, στενά συνδεδεμένη και σε αλληλεπίδραση με την επιστημονική μόρφωση, θα παρέχεται αποκλειστικά από σχολές ενταγμένες στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα.
Η ενιαία ανώτατη εκπαίδευση να παρέχει βασικές σπουδές με πλήρη επιστημονική επάρκεια και να δίνει σε όλους τους πτυχιούχους το δικαίωμα να ασκήσουν το επάγγελμά τους. Οι διδάσκοντες και οι ερευνητές θα είναι αποκλειστικής απασχόλ
ησης, ώστε να μη λειτουργούν σαν "υπηρέτες δύο αφεντάδων".
Την οικονομική και επιστημονική αναβάθμιση των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων, για να είναι σε θέση να κατακτούν τον πραγματικό παιδαγωγικό και κοινωνικό τους ρόλο.
Θεωρούμε ότι προκειμένου να είναι αποτελεσματικό το κίνημα για την Ενιαία Λαϊκή Παιδεία θα πρέπει να βρίσκεται σε διαρκή συντονισμό με το γενικότερο εργατικό - λαϊκό κίνημα σε έναν κοινό αγώνα κατά των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στην Παιδεία, στην εργασία και την κοινωνική ζωή, ενάντια στα μονοπώλια και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, που επιβάλλουν αυτήν τη βαθιά ταξική πολιτική. Εναν αγώνα που θα πρέπει να έχει σαν στόχο, μαζί με την αναγκαία ριζική ανασυγκρότηση της Παιδείας σε προοδευτική κατεύθυνση, την αναδιοργάνωση όλης της κοινωνίας.

Οι μεγάλες κινητοποιήσεις για την Παιδεία που έγιναν το 2005 και το 2006 δείχνουν τη δυνατότητα να παρεμποδιστούν οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, ακόμα και να ματαιωθούν πολλές από τις επιμέρους κατευθύνσεις τους.

Οι αγώνες και η μάχη ιδεών πρέπει να συνεχιστούν και να ενταθούν, διεκδικώντας Ενιαία Λαϊκή Παιδεία σε ρήξη με την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με την "εκπαίδευση για την οικονομία της αγοράς".

Η αναγκαιότητα μιας άλλης εκπαίδευσης, στην κατεύθυνση μιας νέας κοινωνικής οργάνωσης της εργασίας και ενός διαφορετικού κοινωνικού συστήματος, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και πολυεθνικές, είναι σήμερα πιο επίκαιρη από ποτέ.

5 Οκτώβρη 2006

Κομμουνιστικό Κόμμα Αλβανίας
Κομμουνιστικό Κόμμα Αρμενίας
Εργατικό Κόμμα Βελγίου
Εργατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Βοσνίας - Ερζεγοβίνης
Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας
Κόμμα των Βουλγάρων Κομμουνιστών
Κομμουνιστικό Κόμμα Βρετανίας
Ενιαίο Κομμουνιστικό Κόμμα Γεωργίας
Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Γιουγκοσλαβίας
Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας
Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Κροατίας
Σοσιαλιστικό Κόμμα Λετονίας
Κομμουνιστικό Κόμμα Μακεδονίας, ΠΓΔΜ
Πορτογαλικό Κομμουνιστικό Κόμμα
Κομμουνιστικό Κόμμα Πολωνίας
Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας, ΚΚΡΟ
ΚΕΚΡ - ΚΚΡ, Ρωσία
Κομμουνιστικό Κόμμα Φινλανδίας
Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας
Κόμμα Εργασίας Τουρκίας (ΕΜΕΠ)»

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=8/10/2006&id=6885&pageNo=15&direction=1

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ

(http://ta-nea.dolnet.gr/data/D2006/D1030/1el13b.jpg)


Η μεγάλη αναταραχή στους σχολικούς χώρους έφερε στο προσκήνιο το θέμα της υποχρηματοδότησης της Εκπαίδευσης, καθώς το υπουργείο Παιδείας με το Προσχέδιο του Κρατικού Προϋπολογισμού που κατατέθηκε τις προηγούμενες μέρες στη Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής ουσιαστικά μειώνει (!) περαιτέρω την κρατική χρηματοδότηση της Παιδείας.

 
 
Ενώ το 2006 σε σχέση με το 2005 είχαμε μια αύξηση της τάξης του 8,1%, στον Προϋπολογισμό του 2007 η αύξηση αυτή μειώνεται σε σχέση με το 2006 στο 5,9%. Την ίδια στιγμή η αντίστοιχη αύξηση για το υπουργείο Δημόσιας Τάξης απογειώνεται στο 8,1%!

Η επιμονή της κυβέρνησης στην υποχρηματοδότηση της δημόσιας Παιδείας αναδεικνύει δυο σοβαρά ζητήματα:

Πρώτον, την τύχη της δέσμευσης του Πρωθυπουργού, πριν από ακριβώς δύο χρόνια.

Δεύτερον, την απογείωση των ήδη μεγάλων ιδιωτικών εκπαιδευτικών δαπανών το 2007.



Πριν από ακριβώς δύο χρόνια, στις 8 Νοεμβρίου 2004, στην Ελληνική Βουλή, στη συζήτηση προ ημερησίας διατάξεως, με θέμα «Η Παιδεία», ο Πρωθυπουργός της χώρας Κ. Καραμανλής τόνιζε κατά λέξη: «Και βεβαίως θέλω να επαναλάβω τη δέσμευση σταδιακής αύξησης των κρατικών δαπανών για την Παιδεία στο 5% μέσα στην τετραετία» (Κ. Καραμανλής, «Συζήτηση προ Ημερησίας Διατάξεως, με θέμα Η Παιδεία», ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ, ΙΑ' ΠΕΡΙΟΔΟΣ, ΣΥΝΟΔΟΣ Α' ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΝΣΤ', Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2004 ).

Η «υποσχετική» αυτή είναι φανερό ότι όχι μόνο δεν γίνεται πράξη, αλλά στην ουσία έχουμε ακόμη μεγαλύτερη ένταση της κρατικής υποχρηματοδότησης με αποτέλεσμα σήμερα να βρισκόμαστε μακρύτερα από ποτέ από τον διακηρυγμένο στόχο για κρατικές δαπάνες για την Παιδεία στο ύψος του 5% του ΑΕΠ. Η κατάσταση αυτή διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των ιδιωτικών εκπαιδευτικών δαπανών οι οποίες, σύμφωνα με όλα τα στοιχεία. αναμένεται να απογειωθούν.

Κι όμως. Στην ίδια συζήτηση στη Βουλή ο Πρωθυπουργός της χώρας είχε επισημάνει τα παρακάτω: «Πρώτον, η δήθεν δωρεάν Παιδεία σήμερα κατάντησε το πιο βαρύ οικονομικό φορτίο για κάθε ελληνική οικογένεια και ακόμα περισσότερο για τις οικονομικά ασθενέστερες. Κοστίζει σχεδόν 4,5 χιλιάδες ευρώ τον χρόνο για κάθε παιδί στο Λύκειο. Είμαστε στις τελευταίες θέσεις των παλαιότερων μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και των χωρών του ΟΟΣΑ σε ό,τι αφορά τις δημόσιες δαπάνες για την Παιδεία και την έρευνα».


Την ίδια στιγμή η δημόσια υποχρηματοδότηση της «δωρεάν Παιδείας» θα ροκανίσει τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς καθώς θα κοστίσει στα ελληνικά νοικοκυριά τη νέα σχολική χρονιά 2006/07 περίπου 4 δισ. #. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι πιστώσεις για τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Γυμνάσια, Λύκεια, ΕΠΑΛ/ΤΕΕ) με τους περισσότερους από 700 χιλιάδες μαθητές και τους περίπου 80 χιλιάδες εκπαιδευτικούς δεν θα ξεπεράσουν το 2007 τα 2,4 δισ. ευρώ με άμεση συνέπεια να αυξηθούν ακόμη περισσότερο οι ήδη πολύ μεγάλες ιδιωτικές εκπαιδευτικές δαπάνες οι οποίες προβλέπεται να ξεπεράσουν το 1,5 δισ. ευρώ. Παράλληλα στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση οι δημόσιες δαπάνες για το 2007 μόλις θα ξεπερνούν τα 1,8 δισ. ενώ οι ιδιωτικές αναμένεται να ξεπεράσουν το 1,1 δισ.

Αν συμπληρωματικά στα παραπάνω στοιχεία προσθέσουμε το γεγονός ότι το εισόδημα των Ελλήνων είναι το χαμηλότερο στην Ευρωπαϊκή Ένωση προσεγγίζοντας το 70% του κοινοτικού μέσου όρου, γίνεται φανερό τι σημαίνει αυτή η τρομερή επιβάρυνση από τις ιδιωτικές εκπαιδευτικές δαπάνες για κάθε νοικοκυριό της χώρας μας.

ΤΑ ΝΕΑ , 30/10/2006
http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=18677&m=N13&aa=1

 ;D ;D ;D ;D ;D

Όποιος δεν αντιλαμβάνεται τις επιλογές του είναι άξιος της μοίρας του και δεν του φταίει κανείς για τις επιλογές του.

Για τα φροντιστήρια υπεύθυνος εν μέρει  συνολικά και πάρα πολύ ως εξωγενής αιτία είναι ο ανταγωνισμός... ο γνωστός που μας κάνει να βγάζουμε κάτι καλύτερο από μέσα μας συγκριτικά με την  περίπτωση που δεν υπήρχε...

Στερείται νοήματος να υπάρχει μόνο  Δημόσια Δωρεάν Παιδεία σε μία κοινωνία στην οποία οι απόφοιτοι της είναι  τέτοιοι που ανάμεσα σε άλλα πατώνουν στους διαγωνισμούς ΑΣΕΠ στους οποίους ζητάνε τα βασικά, που ανάμεσα σε άλλα δεν βγάζει επιστήμονες αλλά πτυχιούχους χειριστές που επικαλούνται το επιστημονιλίκι για να διατηρήσουν υψηλούς μισθούς όπως παλιότερα είχαν οι μηχανικοί για παράδειγμα και όλα αυτά επειδή ο ανταγωνισμός μερικούς τους τρομάζει, που...

Κάποιοι πρέπει να ενηλικιωθούν και να αντιληφθούν ότι κάθε μέρα κάνουν κάποιες επιλογές...

Θα έγραφα και για τα άλλα ποστ , αλλά βαριέμαι...

Μεταφέρω άρθρο που εστάλη στη λίστα πριν λίγο από τον κ. Παπαγιάννη, προς ενημέρωση και προβληματισμό (τουλάχιστον). Αλήθεια, γιατί σπουδάζουμε??  >:(

---

Αλυσιδωτές εξελίξεις στην Παιδεία
Η Βρετανία αναγνωρίζει ως ισότιμα με τα πανεπιστημιακά τα πτυχία των
ελληνικών κολεγίων

05/01/07 08:02

ΑθήναΜε αποφάσεις του αγγλικού «ΔΙΚΑΤΣΑ», που αναγνωρίζει πλέον επισήμως τα
πτυχία των ελληνικών κολεγίων που συνεργάζονται με βρετανικά πανεπιστήμια ως
ισότιμα των βρετανικών και με αξιολόγηση από το βρετανικό συμβούλιο
πιστοποίησης, τα ιδιωτικά κολέγια ζητούν να αναγνωριστούν ως πανεπιστήμια.

Οι Έλληνες απόφοιτοι των ιδιωτικών κολεγίων μπορούν να εργαστούν κανονικά
στη Βρετανία εφόσον οι τίτλοι τους θεωρούνται και επισήμως πια ισότιμοι με
τους αντίστοιχους τίτλους σπουδών όσων σπούδασαν σε βρετανικά πανεπιστήμια,
αλλά όχι στην Ελλάδα καθώς ο ΔOΑΤΑΠ (ο οργανισμός που αντικατέστησε το
ΔΙΚΑΤΣΑ) εξακολουθεί να μην αναγνωρίζει τα πτυχία τους, ακριβώς επειδή
σπούδασαν στην Ελλάδα.

Όπως επισημαίνουν «Τα Νέα», ενώ η συζήτηση στην Ελλάδα, με αφορμή και την
αναθεώρηση του άρθρου 16, αφορά στο αν θα επιτραπεί να ιδρυθούν μη
κερδοσκοπικά μη κρατικά ιδρύματα στην Ελλάδα, δεν λύνει το θέμα των
υπαρχόντων κερδοσκοπικών επιχειρήσεων εκπαίδευσης, δηλαδή των δεκάδων
κολεγίων που συνεργάζονται με ξένα πανεπιστήμια, αν και η χώρα μας βρίσκεται
πια με την πλάτη στον τοίχο εξαιτίας οδηγίας (36/2005 της ΕΕ) για την
αναγνώριση των πτυχίων τους, η οποία πρέπει να εφαρμοστεί υποχρεωτικά από
τον προσεχή Σεπτέμβριο.

Τις τελευταίες ημέρες μάλιστα, δύο νέα στοιχεία προστέθηκαν σε όλα τα
υπόλοιπα που η Ελλάδα εξακολουθεί να αγνοεί, μολονότι πολύ σύντομα θα βρεθεί
σε θέση κατηγορουμένου στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για την πολυετή της άρνηση
να λύσει το θέμα των συνεργασιών κολεγίων και ξένων ΑΕΙ.

1) Το πρώτο αφορά στην αναγνώριση από το αγγλικό «ΔΙΚΑΤΣΑ», η οποία είναι
απαραίτητη σύμφωνα με την οδηγία της ΕΕ, που προβλέπει ότι για να
αναγνωριστεί το πτυχίο ενός κολεγίου πρέπει να βεβαιώσουν οι αρχές του
κράτους όπου εδρεύει το πανεπιστήμιο με το οποίο το κολέγιο συνεργάζεται ότι
και στη χώρα αυτή( δηλαδή τη Βρετανία εν προκειμένω) ο κάτοχος του πτυχίου
από κολέγιο θα έχει τα ίδια ακριβώς δικαιώματα που έχει και ο απόφοιτος του
πανεπιστημίου.

Έτσι, έφθασαν πριν από λίγες ημέρες στην Αθήνα τα πρώτα πιστοποιητικά
αναγνώρισης των πτυχίων που απονεμήθηκαν από βρετανικά πανεπιστήμια σε
αποφοίτους ελληνικών κολεγίων που συνεργάζονται μαζί τους. Τα πιστοποιητικά
εκδίδονται από το NARIC(National Recognition and Information Council) που
έχει την ευθύνη της αναγνώρισης (ή μη) των τίτλων σπουδών όσων ενδιαφέρονται
να εργαστούν στη Βρετανία.

Τα συγκεκριμένα πιστοποιητικά βεβαιώνουν ότι αυτοί οι τίτλοι σπουδών είναι
απολύτως ισότιμοι, ως προς τα επαγγελματικά και ακαδημαϊκά δικαιώματα στη
Βρετανία, με εκείνους που χορηγούνται στους αποφοίτους οποιουδήποτε
βρετανικού πανεπιστημίου. Σημειώνεται, ότι το NARIC είναι από τα πλέον
ενεργά «ΔΙΚΑΤΣΑ» στην Ευρώπη και η πιστοποίησή του είναι ιδιαίτερα σημαντική
για τα κολέγια και τους αποφοίτους τους.

2) Το δεύτερο στοιχείο, που ανακοίνωσαν μόλις την Πέμπτη τα ιδιωτικά
κολέγια, είναι ότι ενώ η Ελλάδα αρνείται να ελέγξει τις εκπαιδευτικές τους
υπηρεσίες (με αποτέλεσμα στον χώρο να υπάρχουν αξιόλογες και μη
επιχειρήσεις), η Βρετανία ελέγχει την ποιότητα των σπουδών επί ελληνικού
εδάφους.

Όσα από τα κολέγια είναι μέλη του Συνδέσμου Ελληνικών Κολεγίων, υποβλήθηκαν
το 2006 στην καθιερωμένη πενταετή επιθεώρηση από το Βρετανικό Συμβούλιο
Πιστοποίησης (BAC). Oι επιθεωρήσεις κατέληξαν στην ανανέωση της αναγνώρισης
των κολεγίων αυτών ως «ιδρυμάτων πανεπιστημιακής εκπαίδευσης» (Institutions
of higher education). Η πιστοποίηση αυτή αποτελεί το επιστέγασμα της
προσπάθειας των κολεγίων να αναβαθμίσουν την ποιότητα των σπουδών τους,
προκειμένου να πείσουν ότι είναι ιδιωτικά πανεπιστήμια.

Μάλιστα, η ένταξη των ελληνικών κολεγίων στον έλεγχο του BAC έγινε έπειτα
από αίτηση του Συνδέσμου τους χωρίς να είναι υποχρεωτική, αφού ούτως ή άλλως
το κάθε κολέγιο έχει πιστοποιηθεί και ελέγχεται ποιοτικά από το πανεπιστήμιο
με το οποίο συνεργάζεται. Η Ελλάδα πάντως, μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις,
συνεχίζει απλά να κλείνει τα μάτια και να ασχολείται μόνο με το ζήτημα των
μη κερδοσκοπικών ΑΕΙ, σαν να μην υπάρχουν τα κολέγια, οι ευρωπαϊκές οδηγίες,
η βρετανική επέλαση στην ελληνική εκπαιδευτική αγορά και, κυρίως, οι δεκάδες
χιλιάδες απόφοιτοι και σπουδαστές τους.


Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το in.gr, στη διεύθυνση
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=767301&lngDtrID=244

Το παρακάτω κείμενο αναρτήθηκε στη λίστα electroauth και το μεταφέρω εδώ με την άδεια του δημιουργού του:




Ο Richard Feynman (1918-88), ένας χαρισματικός επιστήμονας και πανεπιστημιακός δάσκαλος, στα εναρκτήρια μαθήματά του συνήθιζε να απευθύνεται προς τους  φοιτητές του με τα εξής λόγια: Όταν εμείς (οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι) μιλάμε, πρέπει να μας καταλαβαίνει ακόμη και η γιαγιά μας. Αν δεν συμβαίνει αυτό, τότε δεν έχουμε κατανοήσει σε ατομικό ή συλλογικό επίπεδο το επιστημονικό αντικείμενο ή κάτι θέλουμε να κρύψουμε.

Αναμφισβήτητα, η ισχύς των λόγων του Feynman είναι γενική και αναφέρεται στον καθένα από εμάς. Η καθαρότητα και η ευκρίνεια του λόγου δεν αποτελεί μόνο σαφή απόδειξη της κατανόησης του αντικειμένου συζήτησης, αλλά και της ποιότητας των προθέσεων.

Δυστυχώς, όπως εύστοχα παρατηρεί η κυρία Καραϊσκάκη  (Ποιοι είμαστε; Τι θέλουμε;,Καθημερινή 12-01-07), στη συζήτηση για τα θέματα παιδείας και την αναθεώρηση του Άρθρου 16 του Συντάγματος επικρατεί από πλευράς των πολιτικών των δύο μεγάλων κομμάτων πλήρης σύγχυση. Και είτε η σύγχυση οφείλεται σε έλλειψη κατανόησης των προβλημάτων της παιδείας είτε σε κακές προθέσεις, το αποτέλεσμα θα είναι ένα και το αυτό.

Επιπλέον, έντονο προβληματισμό προκαλεί και η στάση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο οποίος στην προσπάθειά του να πείσει για την ορθότητα των θέσεών του ψεύδεται, προσβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο τη μνήμη του παππού του, του Ευάγγελου Παπανούτσου και του πατέρα του (Κώστα Ζώρα, Πανεπιστήμιο, πολιτική και άρθρο 16, Ελευθεροτυπία 12-01-07). Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, με τη στάση του στο θέμα της αναθεώρησης του Άρθρου 16 διευκολύνει σημαντικά την ανανέωση της θητείας του κυβερνώντος κόμματος. Τίθεται το ερώτημα. Σε τι οφείλεται η καταβολή τόσο μεγάλων τιμημάτων;
     
Δεν χωρεί καμιά αμφιβολία. Ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας της ανώτατης εκπαίδευσης αποτελεί τη μεγαλύτερη κατάκτηση της ελληνικής νεολαίας της δεκαετίας 1955-65. Και για μας ο συγκεκριμένος χαρακτήρας της παιδείας έχει αναδειχθεί σε σύμβολο, ιδέα και θεσμό. Όμως, το να δηλώνουμε ότι είμαστε υπέρ της δημόσιας και δωρεάν παιδείας δεν σημαίνει απολύτως τίποτε, αν με τη στάση μας δεν φροντίζουμε καθημερινά να συντηρούμε και να ενισχύουμε τον θεσμό.
Λέμε ότι η παιδεία είναι κοινωνικό αγαθό και πρέπει να παρέχεται δωρεάν, δηλαδή με τη συμβολή όλων. Όμως, τι σημαίνει κοινωνικό αγαθό και γιατί κάποια από αυτά πρέπει να παρέχονται δωρεάν;
Κοινωνικό αγαθό είναι κάθε υπηρεσία που όντως ωφελεί την κοινωνία, όπως π.χ. η παροχή ηλεκτρικής ενέργειας και ύδατος, οι συγκοινωνίες, οι υπηρεσίες υγείας, η παιδεία και άλλα πολλά.
Ορισμένα από αυτά τα κοινωνικά αγαθά, όπως για παράδειγμα οι υπηρε-σίες υγείας και η παιδεία, έχουν ιδιαίτερα μεγάλη αξία, ώστε πολύ λίγοι εί-ναι σε θέση να καταβάλουν το τίμημα.  Γιʼ  αυτόν ακριβώς τον λόγο παρέ-χονται δωρεάν, σε όσους τα έχουν ανάγκη και σε αυτούς που μπορούν να ανταποκριθούν αντίστοιχα.

 Ένα τέτοιο κοινωνικό αγαθό, για να εξακολουθεί να παρέχεται δωρεάν, πρέπει να διατηρεί διαρκώς την ιδιαίτερα μεγάλη  αξία του. Αν, για διάφορους λόγους, η αξία του κοινωνικού αγαθού μειώνεται προοδευτικά, τότε εξασθενεί προοδευτικά και η αναγκαιότητα της δωρεάν παραχώρησής του, για τον απλούστατο λόγο ότι καθίσταται πλέον σχετικά εύκολα εξαγοράσιμο.

Με άλλα λόγια, αν θέλουμε η παιδεία να παραμείνει δωρεάν κοινωνικό αγαθό, πρέπει να φροντίζουμε διαρκώς να διατηρείται σε πολύ υψηλό επίπεδο. Διαφορετικά, θα καταστεί και αυτή ένα σχετικά προσιτό εμπορικό προϊόν, αναλόγου ποιότητας βέβαια, όπως τόσα άλλα.

Συνεπώς, όσοι θέλουν να πλήξουν τη μεγάλη κατάκτηση της ελληνικής νεολαίας της δεκαετίας 1955-65, δηλαδή τον δημόσιο, δωρεάν και ακαδημαϊκό χαρακτήρα της παιδείας,  θα επιχειρήσουν πρώτα να πλήξουν το επίπεδό της, δηλαδή την αξία της. Και, όπως δείχνουν τα πράγματα, αυτό κάνουν.

Άρα, όσοι σήμερα αγωνίζονται, για να εξακολουθήσει η παιδεία να είναι δωρεάν κοινωνικό αγαθό, οφείλουν καθημερινά με τη στάση τους να συμβάλουν στη βελτίωση του επιπέδου της, ανεξάρτητα από τις αντικειμενικές συνθήκες και ιδιαίτερα εναντίον αυτών, και να μην προβαίνουν σε ενέργειες ή να μη προβάλουν αιτήματα και αξιώσεις που μειώνουν το επίπεδό της. Διαφορετικά, αυτοαναιρούνται.

Στη σφαίρα των κοινωνικών αγαθών το ιδιωτικό είναι αδύνατο να συναγωνιστεί το δημόσιο, αν το δημόσιο διατηρεί μια κάποια ποιότητα. Αν μη τι άλλο, οι έννοιες «κοινωνικό» και «ιδιωτικό» δεν συνάδουν. Το ιδιωτικό θα προσπαθήσει να καλύψει το κενό, μόνον όταν το δημόσιο ολιγωρεί. Για παράδειγμα, μέχρι τη  δεκαετία του 1970 ο Βόλος και η Λάρισα έβριθαν από ιδιωτικές κλινικές, επειδή τα δημόσια νοσοκομεία των δύο πόλεων υπολειτουργούσαν. Σήμερα, που τα δημόσια νοσοκομεία αυτών των πόλεων έχουν βελτιωθεί σημαντικά, έχουν εξαφανιστεί οι ιδιωτικές κλινικές και όσες παραμένουν έχουν μετατραπεί σε οίκους ευγηρίας, που συντηρούνται λόγω της ανυπαρξίας κοινωνικής πολιτικής για τα γηρατειά και εις βάρος των πόρων των ασφαλιστικών ταμείων.

Ακόμη, στις αρχές της δεκαετίας του 1990 οι συγκοινωνίες της Αθήνας ιδιωτικοποιήθηκαν από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Στη συνέχεια, επανήλθαν στο δημόσιο από την κυβέρνηση Παπανδρέου. Στο διάστημα που μεσολάβησε από τότε μέχρι σήμερα επενδύθηκαν στις συγκοινωνίες της Αθήνας μεγάλα χρηματικά ποσά και αυτές κατέστησαν αξιοπρεπείς. Για ιδεολογικούς λόγους, θα περίμενε κανείς η σημερινή κυβέρνηση να προχωρήσει εκ νέου στην ιδιωτικοποίησή τους. Όμως, σε σχετική ερώτηση,  που τέθηκε από δημοσιογράφους, η απάντηση του αρμόδιου υπουργού κυρίου Μιχάλη Λιάπη ήταν κατα-λυτική: Όχι, οι συγκοινωνίες είναι κοινωνικό αγαθό και γιʼ αυτό θα επιδο-τούνται.

Σύμφωνα με τα παραπάνω, το γεγονός ότι το ιδιωτικό «σήκωσε κεφάλι» στον χώρο της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης σημαίνει ότι το δημόσιο πανεπιστήμιο δεν στέκεται στο ύψος που πρέπει. Αντιπαρέρχομαι τις ευθύνες των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαπέντε ετών. Η κοινή πλεύση των στελεχών τους σήμερα σημαίνει πολλά. Εστιάζω στα λάθη και στις παραλείψεις ημών των πανεπιστημιακών. Τα πράγματα δείχνουν ότι οφείλουμε να κάνουμε καλύτερα τη δουλειά μας. Και μαζί με αυτό, οφείλουμε κυρίως να επιβάλουμε την αυτοτέλεια των ιδρυμάτων μας και όχι να την επαιτούμε από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Ευελπιστώ ότι η περιπέτεια της αναθεώρησης του Άρθρου 16 θα μας αφυπνίσει και το τελικό αποτέλεσμα θα είναι υπέρ του δημόσιου πανεπιστημίου και της δωρεάν παιδείας. Στο χέρι μας είναι, τα επερχόμενα ιδιωτικά ιδρύματα να τα καταστήσουμε τελικά «οίκους ευγηρίας». Θέλει αρετή και τόλμη.   
   
Νίκος Ι. Μάργαρης, Πρόεδρος του ΤΗΜΜΥ

πολύ ωραίο κείμενο.

Επειδή είναι πολλοί αυτοί που ισχυρίζονται ότι δεν υπάχει δημόσια δωρεάν παιδεία σήμερα επειδή κάποιοι νοικιάζουν και τα λοιπά.

Το ΑΙΤ (Ανώτατο Ινστιτούτο Τεχνολογίας http://www.ait.gr/ ) το οποίο είναι του Κόκκαλη βασικά έχει δίδακτρα 25000 ευρώ και αυτά για 16 μήνες.
Βέβαια το εν λόγω μεταπτυχιακό(μάστερ) σου δίνει τη δυνατότητα πραγματοποίησης διδακτορικού στο αμερικάνικο πανεπιστήμιο

Carnegie Mellon.

Το να καλύπτονται όλα τα έξοδα των φοιτητών από το κράτος το βρίσκω υπερβολικό, καθώς κάτι τέτοιο θα οδηγούσε στην αύξηση των φόρων για τους οποίους ήδη πολλοί έχουν παράπονα. Για διαφορετικό είδος προϋπολογισμού υπάρχουν και άλλα κόμματα.
Να διεκδικούμε... δε λέω , αλλά υπάρχει και η πραγματικότητα

Και πού είναι το καλό? Επιχείρημα είναι αυτό?




Ε μα φυσικά!! Υπάρχουν και τα έξοδα του κράτους, τα οποία δεν φτάνουν!!

Ας αγοράσει το κράτος 5 Eurofighter λιγότερα (ξερεις πόσο κάνει το 1?) και ας μην κλέβει ο Σημαιοφορίδης λεφτά από τους φόρους που λές, και μέτά ας πουν ότι δεν τους φτάνουν τα λεφτά για την παιδεία...

ΑΝ έχεις στοιχεία για κλοπές μπορείς να τα προσκομίσεις στον εισαγγελέα
Την έννοια του κράτους την ξες?

Για τα γιουροφάιτερ είναι αναγκαίο κακό! Μπορείς να δημιουργήσεις κόμμα αν θες να αλλάξεις κάτι

Όσο για το ΑΙΤ βλέπω δεν κατάλαβες τα δίδακτρα που θα πλήρωνες στο ΑΠΘ αν ήταν ιδιωτικό παρόμοια με το ΑΙΤ και όχι δημόσιο
Και εκεί είναι που καταλαβαίνεις το δημόσιο χαρακτήρα και το που βρίσκεται η δωρεάν παιδεία

καλά...

brief story
-At 6 am a SWAT team kicks in a mans door because his wife, who wasn't there, had defaulted on her student loan.
-He was then left in a police car in handcuffs and boxer shorts for 6 hours.
-The local police were not involved, just 1 car was there. The feds requested the 1 car to have a police presence.
-The warrant was issued by the US department of education
-According to the man there was 15 SWAT members when he looked out the window.
-The man had no criminal record
-His 3 kids were there ages 3, 7, and 11and were put in the police car with him


https://www.youtube.com/watch?v=AKn5B3HEEqU

Ναι,ιδιωτικοποιήστε την παιδεία. Και μετά τα SWAT στο σπίτι σου αν δεν μπορείς να πληρώσεις το δάνειο.

 ^banghead^

Αmerica, land of the free.











Free to the power of people in uniform.

Land of "never get raided again" --google it  ;)

edit: και εννοω αυτο http://www.marijuanamilitia.com/?p=32

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_100076_19/07/2011_449758

lalalaal

Συνταγματική η επιβολή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά

Στην αρμοδιότητα των Πανεπιστημίων η επιβολή τους

Στην υφιστάμενη νομοθεσία και την πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας με την οποία δεν κρίνεται αντισυνταγματική η επιβολή διδάκτρων σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα του τμήματος του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, παραπέμπει ο υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος, με έγγραφό του που διαβιβάστηκε στη Βουλή αναφορικά με τα δίδακτρα στους μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών.

Το έγγραφο του υπουργού Παιδείας διαβιβάστηκε στη Βουλή προς απάντηση ερώτησης που είχε καταθέσει ο βουλευτής της Δημοκρατικής Αριστεράς Οδυσσέας Βουδούρης και με την οποία επικαλούνταν το άρθρο 16 του Συντάγματος που ορίζει ότι «όλοι οι Έλληνες έχουν δικαίωμα δωρεάν παιδείας σε όλες τις βαθμίδες της στα κρατικά εκπαιδευτήρια».

Ο κ. Αρβανιτόπουλος ενημερώνει τον βουλευτή ότι το υπουργείο Παιδείας καλύπτει με επιχορήγηση από τον Τακτικό Προϋπολογισμό το κόστος λειτουργίας 253 Προγραμμάτων Μεταπτυχιακών Σπουδών επί συνόλου 504 Προγραμμάτων Μεταπτυχιακών. Περαιτέρω, κάνει γνωστό στον βουλευτή ότι, σύμφωνα με την 2411/2012 απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ, η επιβολή διδάκτρων σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα τμήματος του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης δεν κρίνεται αντισυνταγματική.

Παράλληλα ο υπουργός υπενθυμίζει ότι η επιβολή διδάκτρων για την κάλυψη του κόστους λειτουργίας των Προγραμμάτων Μεταπτυχιακών Σπουδών καθορίζεται από τις διατάξεις του νόμου 2083/92 όπως αντικαταστάθηκε από τον Ν. 3685/08 με τον οποίο για πρώτη φορά ρυθμίστηκε και ο τρόπος διαχείρισης των διδάκτρων και των άλλων πηγών χρηματοδότησης των Προγραμμάτων Μεταπτυχιακών Σπουδών, πλην του Τακτικού Προϋπολογισμού. Σημειώνει δε, επικαλούμενος τη νομοθεσία ο υπουργός, ότι η επιβολή διδάκτρων και τo ύψος αυτών έγκειται στην αποκλειστική αρμοδιότητα των Πανεπιστημιακών Οργάνων.

Ο βουλευτής της Δημοκρατικής Αριστεράς έχει επισημάνει ότι σε περίοδο κρίσης υπάρχουν φαινόμενα σημαντικής αύξησης των διδάκτρων, επικαλούμενος την περίπτωση μεταπτυχιακού προγράμματος στη Σχολή Δημόσιας Διοίκησης που τα δίδακτρα ανέρχονται σε 6.000 ευρώ, ενώ το περασμένο έτος ήταν 4.000 ευρώ.

http://www.newsbeast.gr/greece/arthro/408354/sudagmatiki-i-epivoli-didaktron-sta-metaptuhiaka/