ΚΚΕ-Επιστροφή στον Ιωσήφ Στάλιν...

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Δείτε περισσότερα εδώ...]

Συμβουλές καλής χρήσης του φόρουμ: Youtube embed code and links, Shoutbox, Notify, ...

Δείτε περισσότερα εδώ...

[Karaμazoβ]

Αντιπαράθεση της κυρίας Παπαρήγα με αυτούς που της ασκούν κριτική για «σταλινική στροφή» και σεχταρισμό

Ο Ιωσήφ Στάλιν διχάζει τον Περισσό

Η «αγιοποίησή» του από την ηγετική ομάδα του ΚΚΕ προκαλεί αντιδράσεις από μέλη του κόμματος


Λ. ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Το φάντασμα του Ιωσήφ Στάλιν όχι μόνο πλανάται επάνω από τον Περισσό, αλλά προκαλεί και πολιτικοϊδεολογικές παρενέργειες, όπως άλλωστε αναμενόταν. Η απόφαση της ηγετικής ομάδας του ΚΚΕ να ανοίξει εν όψει του 18ου Συνεδρίου του κόμματος (θα συγκληθεί τον προσεχή Φεβρουάριο) το «καυτό» θέμα της ανάλυσης και ερμηνείας των αιτίων της κατάρρευσης («νίκης της αντεπανάστασης», κατά τον Περισσό) του υπαρκτού σοσιαλισμού και της συνολικής επανατοποθέτησης του ΚΚΕ έναντι του φαινομένου οικοδόμησης του σοσιαλισμού κατά τον 20ό αιώνα με πυρήνα την εμπειρία της πρώην ΕΣΣΔ έχει ανοίξει τον κύκλο της αντιπαράθεσης στο πλαίσιο του προσυνεδριακού διαλόγου ο οποίος μόλις ξεκίνησε και αναμένεται να κλιμακωθεί, καθώς τα θέματα που άνοιξε ο Περισσός έχουν προκαλέσει στο εσωτερικό του μεγάλες συζητήσεις και προβληματισμούς.

Η πολιτική αποτίμηση της περιόδου του Ιωσήφ Στάλιν εξακολουθεί να αποτελεί μείζον ζήτημα για το ΚΚΕ και να προκαλεί αναταράξεις εν όψει του 18ου Συνεδρίου του κόμματος. Η Γενική Γραμματέας του κόμματος κυρία Αλέκα Παπαρήγα, πάντως, ανέλαβε να υπερασπιστεί την υστεροφημία του «μεγάλου πατερούλη».

Το κεντρικό περίγραμμα της προσέγγισης την οποία επιχειρεί το ΚΚΕ σχετικά με το σοσιαλιστικό εγχείρημα, όπως αποτυπώνεται στο σχετικό πολυσέλιδο κείμενο της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος (το οποίο είχε δημοσιεύσει «Το Βήμα») και θα τεθεί προς έγκριση από το συνέδριο, είναι ότι η συνεπής πορεία της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ενωση ουσιαστικά ανακόπτεται μετά τον θάνατο του Στάλιν (1953) και με αφετηρία το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ (1956) υπό την ηγεσία του Νικήτα Χρουστσόφ ξεκινά η «δεξιά οπορτουνιστική στροφή» η οποία εμπεδώνεται επί Λεονίντ Μπρέζνιεφ (1964) και κορυφώνεται με την περεστρόικα του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ (1985). Στις προσεγγίσεις αυτές άσκησε σκληρή κριτική με άρθρο του, το οποίο δημοσιεύτηκε στο πλαίσιο του προσυνεδριακού διαλόγου, ένα πρώην μέλος και θεωρητικό στέλεχός του που είχε επαναπροσεγγίσει τον Περισσό και ήταν υποψήφιος βουλευτής του, ο καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο κ. Γ. Ρούσης, ο οποίος έλαβε και τη δημόσια απορριπτική απάντηση από τη γενική γραμματέα του ΚΚΕ κυρία Αλέκα Παπαρήγα.

«Καταστροφική στροφή»

Στο κείμενό του (δημοσιεύθηκε στον «Ριζοσπάστη») κάνει λόγο για «σταλινική στροφή» του κόμματος η οποία «σε συνδυασμό με έναν σεχταρισμό ο οποίος όλο και πιο έντονα διέπει όλες τις πτυχές της κομματικής δραστηριότητας, αν τελικά υιοθετηθεί από το 18ο Συνέδριο θα είναι καταστροφική». Ο κ. Ρούσης αποδίδει την εξέλιξη αυτή σε «ορισμένα ιδεολογικά στελέχη», μεταξύ των οποίων και ο κ. Μ. Μαΐλης, ο πανίσχυρος άνθρωπος του γραφείου Τύπου του κόμματος, τον οποίο επικαλείται στις υποσημειώσεις του, και ασκεί κριτική στις θέσεις περί «θεμελίωσης του σοσιαλισμού» και «διαμόρφωσης της βάσης της νέας κοινωνίας» επί Στάλιν, όπως και στην κομματική άποψη ότι «το πιο συνεπές ρεύμα της μαρξιστικής διανόησης και πολιτικής (ήταν εκείνο) υπό την ηγεσία του Στάλιν», ενώ παράλληλα θεωρεί λανθασμένη την αναγωγή της κολεκτιβοποίησης σε κυρίαρχο ζήτημα της οικοδόμησης του σοσιαλισμού.

Ο αρθρογράφος στηλιτεύει την «από κάθε άποψη καταδικαστέα δικαιολόγηση της καταστολής του 1936-1938» η οποία επιχειρείται στο κείμενο των θέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ. Οπως αναφέρει χαρακτηριστικά, «αυτή η τοποθέτηση που δικαιολογεί τα εγκλήματα εκείνης της περιόδου και το μόνο που βρίσκει να πει είναι ότι υπήρξαν και ορισμένες "υπερβολές" στην αντιμετώπιση των "αντεπαναστατικών κέντρων"(!) οδηγεί στο λογικό συμπέρασμα ότι η ΚΕ υποστηρίζει ότι στον σοσιαλισμό του μέλλοντός μας, όπως γίνονταν επί Στάλιν, θα καταστέλλονται ως και θα τιμωρούνται με την εσχάτη των ποινών και οι εργαζόμενοι που τυχαίνει να διαφωνούν με την όποια κομματική γραμμή, ή ακόμη και εκείνοι που θα θεωρούνται εν δυνάμει διαφωνούντες, ή και τα ίδια τα κομματικά στελέχη, όπως έγινε με εκείνους τους 98 ανθρώπους, δηλαδή το 70% από τα 139 τακτικά και αναπληρωματικά μέλη της ΚΕ του κόμματος τα οποία είχαν εκλεγεί στο 17ο Συνέδριό του, οι οποίοι συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν διά τουφεκισμού κατά κύριο λόγο την περίοδο 1937-1938!».

Αντιφατική στάση

Προειδοποιεί μάλιστα την ηγετική ομάδα ότι «μια τέτοια θέση εκθέτει το κόμμα, εμφανίζοντάς το σύμφωνο με εγκληματικές ενέργειες ενάντια ακόμη και στους ίδιους τους κομμουνιστές» καθώς και ότι «αμαυρώνει το κομμουνιστικό όραμα και το καθιστά αποκρουστικό, εμφανίζοντας τη σοσιαλιστική δημοκρατία σαν ένα καθεστώς ανελευθερίας». «Τελικά, σε συνδυασμό με έναν γενικότερο σεχταρισμό, αντί να ενισχύει την ηγεμονική θέση του κόμματος το αποδυναμώνει, κινδυνεύοντας να το μετατρέψει σε σέκτα» επισημαίνει ο κ. Ρούσης, ο οποίος υπογραμμίζει το γεγονός ότι η «αγιοποίηση του Στάλιν» και η κριτική των μετά το 20ό Συνέδριο ηγεσιών του ΚΚΣΕ δεν επεκτείνεται και στην κριτική «όλων των μετά το 1956 και ως και πρόσφατα ηγεσιών του ΚΚΕ, οι οποίες ήταν σύμφωνες με αυτή την πολιτική». Ετσι ερμηνεύει και την αντιφατική στάση του Περισσού «να υποστηρίζει τις επεμβάσεις αυτής της κατά τα άλλα οπορτουνιστικής σοβιετικής ηγεσίας σε Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία κτλ.» και χαρακτηρίζει τα συμπεράσματά του «θεμελιακό λάθος» και «τραγωδία», καλώντας τα μέλη του κόμματος «να τοποθετηθούν δημόσια απέναντι σε αυτό».


«Οταν θα γίνει σοσιαλισμός βεβαίως θα υπάρξει και βία»

Η κυρία Παπαρήγα δεν έκρυψε την προσωπική της πικρία για όσα της επεφύλαξε ο κ. Ρούσης: «Θα μπορούσε αυτά να τα είχε γράψει με ένα πιο συντροφικό ύφος, αλλά εν πάση περιπτώσει ο καθένας έχει το ύφος του...» είπε προ ημερών σε κομματική εκδήλωση στην Πάτρα, διατυπώνοντας παράλληλα την καινοφανή άποψη: «Δεν είμαστε ούτε σταλινικό ούτε μπρεζνιεφικό ούτε κόμμα του Λένιν».

«Είμαστε Κομμουνιστικό Κόμμα, ούτε σταλινικό ούτε λενινιστικό ούτε τίποτε από αυτά» είπε η κυρία Παπαρήγα δημιουργώντας ερωτηματικά, καθώς το ΚΚΕ δηλώνει παγίως στα προγραμματικά ντοκουμέντα του ότι είναι «λενινιστικό κόμμα νέου τύπου». Υποστηρίζοντας την κολεκτιβοποίηση επί Στάλιν, είπε ότι βοήθησε στην οικοδόμηση των βάσεων του σοσιαλισμού και ότι «νικήθηκαν οι τσιφλικάδες και οι κουλάκοι».

Υπερασπίστηκε δε τον Στάλιν, λέγοντας ότι «πολλές φορές διόρθωνε κι έλεγε: "μη λέτε απαλλοτρίωση των τσιφλικάδων και των κουλάκων, αλλά απαλλοτρίωση της τσιφλικάδικης και κουλάκικης ιδιοκτησίας", γιατί απαλλοτρίωση του τσιφλικά σημαίνει τον σκοτώνω, ας πούμε»! Βεβαίως, η κυρία Παπαρήγα παραδέχθηκε ότι η κολεκτιβοποίηση «έγινε με επιθετικό τρόπο» αλλά όπως επισήμανε στο κομματικό ακροατήριό της «εκ των υστέρων, ύστερα από 30-40 χρόνια, αφού έχεις πετύχει κάτι, μπορείς με την ηρεμία σου να πεις: θα μπορούσε να γίνει έτσι ή αλλιώς, αλλά την ώρα της μάχης και με εμφύλιο πόλεμο, με ιμπεριαλιστική περικύκλωση, πώς;».

Στο πλαίσιο αυτό η «σιδηρά κυρία» του ΚΚΕ, κάνοντας μια παραπομπή στο μέλλον είπε: «Οταν θα γίνει σοσιαλισμός στην Ελλάδα, όλοι οι βιομήχανοι θα μας παραδώσουν τις βιομηχανίες τους και θα πούνε "πάρτε τα"; Θα είναι σκληρή η σύγκρουση. Και θα είναι και με τους συμμάχους τους, ανώτερα μεσαία στρώματα κτλ. Δεν κατάλαβα, δηλαδή. Βεβαίως θα υπάρξει βία, δεν το κρύβουμε».

Επιχειρώντας να ερμηνεύσει τη θεωρητική προσέγγιση της ηγεσίας, η κυρία Παπαρήγα ανέφερε: «Δεν βλέπουμε ότι μετά το 20ό Συνέδριο τέλειωσε, έπαψε να υπάρχει σοσιαλισμός» αλλά ότι «έγινε παρέκκλιση». Διατυπώνοντας έμμεσες αιχμές κατά του κ. Ρούση και όσων τυχόν ακολουθήσουν, η κυρία Παπαρήγα είπε: «Δεν έχουμε πει "άβατο" την κριτική για τον Στάλιν, έλεος πια. Αλλά υπάρχουν και κάποια όρια. Δηλαδή η ταξική πάλη δεν υπήρχε τότε; Ηταν φόρουμ η οικοδόμηση του σοσιαλισμού; Σεμινάριο;».

Οσον αφορά την πολιτική και φυσική εξόντωση των αντιπάλων του Στάλιν, η γραμματέας του ΚΚΕ επιχείρησε να μειώσει τη σημασία τους και να μετριάσει τις εντυπώσεις που προκάλεσε η πλήρης δικαιολόγησή τους: «Εγιναν ακρότητες; Εγώ σου λέω ότι μπορεί και να έγιναν. Αυτό θα μας μείνει, σύντροφοι, από εκείνη την περίοδο; Και, στο κάτω κάτω, ας τα πουν οι ίδιοι οι Σοβιετικοί. Είμαστε εμείς μέσα στην ΕΣΣΔ το '30 και το '35 να ξέρουμε; Πάμε να βγούμε απ' έξω και να κάνουμε τους έξυπνους; Ε, δεν είμαστε» είπε.

Καταφέρθηκε δε κατά των «οπορτουνιστών», επισημαίνοντας ότι την περίοδο εκείνη «η ιδεολογική διαπάλη ήταν έντονη με τους τροτσκιστές, με τον Μπουχάριν και με όλους αυτούς, τον Ζινόβιεφ, τον Κάμενεφ κτλ., οι οποίοι ήταν αντίπαλοι της σοσιαλιστικής οικοδόμησης». Και συμπλήρωσε: «Αυτή η διαπάλη οδήγησε αυτούς τους ιδεολόγους να μετατραπούν πραγματικά σε εμπόδια. Εκείνη την περίοδο πώς λύνονταν τα ζητήματα; Δεν ήταν μια διαπάλη θεωρητική, όπως κάναμε εμείς το 1991 με το 13ο Συνέδριο».


Το ΒΗΜΑ, 09/11/2008

[Bgenopoulos]

Η «αγιοποίησή» του από την ηγετική ομάδα του ΚΚΕ προκαλεί αντιδράσεις από μέλη του κόμματος

 

[Karaμazoβ]

Η απάντηση της Παπαρήγα στην οποια αναφέρρεται το ΒΗΜΑ. Αν έχει καποιος το αρθρο του Ρουση πρόχειρο, ας το ποσταρει να δούμε, αν αληθευεουν οι ισχυρισμοί.




Πλούσια και εποικοδομητική συζήτηση για τις Θέσεις

Παραθέτουμε αποσπάσματα από τη συζήτηση που ακολούθησε την παρουσίαση των Θέσεων από την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα


[...]


Οικοδομήθηκε σοσιαλισμός

-- Ο Γιώργος Ρούσης εκτιμά, με βάση άρθρο του που έστειλε για τον προσυνεδριακό διάλογο, ότι το Κόμμα διολισθαίνει σε μια εξιδανίκευση της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ επί εποχής Στάλιν. Συμφωνείτε με αυτή την άποψη;

-- Να μου επιτραπεί να κάνω μια προσωπική παρατήρηση. Θα μπορούσε αυτά που έγραψε να τα είχε γράψει με ένα πιο συντροφικό ύφος. Οταν παίρνεις μέρος σε ένα διάλογο το κάνεις για να βοηθήσεις, να διορθώσεις το Κόμμα. Εν πάση περιπτώσει ο καθένας έχει το ύφος του. Αλλά ας το αφήσουμε αυτό. Είναι προσωπική μου παρατήρηση, μπορεί να πέφτω κι έξω. Επί της ουσίας. Καταρχήν πρέπει να πω ότι αυτό που λέει σταλινικό κόμμα... δεν είμαστε ούτε σταλινικό, ούτε μπρεζνιεφικό, ούτε κόμμα του Λένιν. Αλλο πράγμα όταν λέμε λενινιστικό κόμμα, είναι το πώς επεξεργάστηκε ο Λένιν τη θεωρεία του Κόμματος. Είμαστε Κομμουνιστικό Κόμμα, ούτε σταλινικό, ούτε λενινιστικό, ούτε τίποτα από αυτά. Τι θα πει σταλινικό; Αυτόν τον όρο τον χρησιμοποιεί ο αντίπαλος.


Το δεύτερο. Εμείς κρίνουμε καταρχήν την περίοδο εκείνη στα ντοκουμέντα. Οικοδομήθηκαν οι βάσεις του σοσιαλισμού; Δηλαδή έγινε η κολεκτιβοποίηση, έγιναν τα σοβχόζ; Σε εκείνη τη φάση δεν μπορούσε να είναι γενικευμένα τα σοβχόζ. Εγινε. Νικήθηκαν οι τσιφλικάδες και οι κουλάκοι; Ακόμα ο Λένιν έβαζε το ζήτημα: Μέτωπο με τους τσιφλικάδες και τους κουλάκους, σύμμαχοι οι μικροϊδιοκτήτες αγρότες και η φτωχή αγροτιά. Και μάλιστα ο Στάλιν πολλές φορές γράφει, διόρθωνε κι έλεγε μη λέτε απαλλοτρίωση των τσιφλικάδων και των κουλάκων, απαλλοτρίωση της τσιφλικάδικης και κουλάκικης ιδιοκτησίας, γιατί απαλλοτρίωση του τσιφλικά σημαίνει τον σκοτώνω, ας πούμε. Εμείς θέλουμε να πάρουμε την ιδιοκτησία. Αλλο τώρα, από εκεί και πέρα, τι όπλα είχαν οι τσιφλικάδες και οι κουλάκοι... Πέρα από τα πυροβόλα όπλα κρατούσαν τη σοδειά και πείναγε ο κόσμος, το μεγαλύτερο όπλο.

Ο μικροϊδιοκτήτης αγρότης που ήταν με τη σοσιαλιστική επανάσταση ήταν στο πλευρό της σοβιετικής εξουσίας, είχε μικρό κλήρο κι ελάχιστη παραγωγικότητα. Σκεφτείτε, εδώ τώρα ο μικρός κλήρος δεν έχει μεγάλη παραγωγικότητα, σκεφτείτε τότε που ήταν με την αξίνα... Τον όγκο της παραγωγής τον είχαν οι τσιφλικάδες και οι κουλάκοι, στάρι, όλα τα προϊόντα για να φάει ο κόσμος. Και αυτοί τα κρατούσαν. Ηταν και το θέμα της πείνας και κάνανε τις δικές τους δουλειές. Τα πούλαγαν όπως ήθελαν, ανέβαζαν τις τιμές. Εκεί λοιπόν έγινε μια μεγάλη μάχη.


Εγινε με επιθετικό τρόπο η κολεκτιβοποίηση; Εγινε. Εκ των υστέρων, μετά από 30-40 χρόνια, αφού έχεις πετύχει κάτι, μπορείς με την ηρεμία σου να πεις, θα μπορούσε να γίνει έτσι ή αλλιώς... Εκ των υστέρων πείρα. Την ώρα της μάχης και με εμφύλιο πόλεμο, με ιμπεριαλιστική περικύκλωση, πώς; Λύθηκε αυτό το ζήτημα; Δεν ξέρω αν ο Ρούσης λέει ότι δεν έγιναν οι σοσιαλιστικές παραγωγικές σχέσεις; Αυτές έγιναν.

Προχώρησε, έζησε καλύτερα ο λαός; Λύθηκαν ορισμένα προβλήματα; Λύθηκαν. Δηλαδή τι πρέπει να πούμε; Οτι δε λύθηκαν; Και ακόμα κι αν ο Χρουτσόφ είπε για την ειρηνική συνύπαρξη, όπως την εννοούσε, παρ' όλα αυτά η ΕΣΣΔ έστελνε διεθνιστική βοήθεια. Δε βλέπουμε ότι μετά το 20ό Συνέδριο τέλειωσε, έπαψε να υπάρχει σοσιαλισμός. Γιατί με αυτή τη λογική του Ρούση θα χωριστούμε έτσι. Ο σοσιαλισμός ήταν μέχρι το 20ό και μετά δεν ήταν τίποτα... Εγινε παρέκκλιση.

Εμείς υπερασπιζόμαστε και τη διεθνιστική βοήθεια που έστελνε η ΕΣΣΔ μετά. Δεν είναι μαύρο - άσπρο. Δεν ξέρω τι θέλει να πει, γιατί βάζει για τη βίαιη κολεκτιβοποίηση. Εμείς θεωρούμε ότι λύθηκε το πρόβλημα εναντίον των τσιφλικάδων και των κουλάκων. Κι έχει σημασία και για το σήμερα. Οταν θα γίνει σοσιαλισμός στην Ελλάδα, όλοι οι βιομήχανοι θα μας παραδώσουν τις βιομηχανίες τους και θα πούνε πάρτε τα; Θα είναι σκληρή η σύγκρουση. Και θα είναι και με τους συμμάχους τους, ανώτερα μεσαία στρώματα κλπ. Δεν κατάλαβα δηλαδή. Βεβαίως θα υπάρξει και η βία, δεν το κρύβουμε.


Αλλο ζήτημα. Μέσα στις Θέσεις υπάρχουν ορισμένα ζητήματα της περιόδου εκείνης, που όμως δεν ολοκληρώσαμε τον προβληματισμό και κάνουμε ορισμένες νύξεις, δεν εξιδανικεύουμε τίποτα, γιατί δεν έχουμε την απαιτούμενη βιβλιογραφία. Ο,τι γράψαμε μέσα σε αυτό το ντοκουμέντο - σας διαβεβαιώ πως αγοράσαμε φωτοτυπίες από αρχεία, από συζητήσεις, από ντοκουμέντα σοβιετικά, δεν τα βγάλαμε από το κεφάλι μας, δεν είμαστε τόσο φαντασιόπληκτοι... - τα μελετήσαμε.

Σε αυτά δεν έχουμε βρει την απαιτούμενη βιβλιογραφία και δεν ξέρουμε τι υπάρχει, την ψάχνουμε. Ποια ζητήματα βάζουμε εκείνης της περιόδου; Βάζουμε έναν προβληματισμό για τα σοβιέτ, τώρα ο Ρούσης άμα δε θέλει να το δει, δεν το είδε. Ποιο; Τα σοβιέτ ήταν οργανωμένα με βάση την παραγωγική μονάδα και οι αντιπρόσωποι οι εκλεγμένοι έβγαιναν από την παραγωγική μονάδα, την παραγωγική επιχείρηση. Υπήρχαν τα σοβιέτ των εργατών, των αγροτών κλπ. Στη συνέχεια τα σοβιέτ μετατρέπονται σε παραγωγικά. Καθιερώνεται το γενικό εκλογικό δικαίωμα. Θεωρείται δημοκρατικό η βάση να εκλέγει το κέντρο.

Δεν είναι έτσι. Το πιο δημοκρατικό είναι η άμεση και η έμμεση αντιπροσωπευτική δημοκρατία γιατί είχες το δικαίωμα της ανάκλησης και τον ανακαλούσες τον άλλο. Και στην Κούβα αυτό κάνουνε. Τον ανακαλούσες. Εδώ μας απασχολεί τι, πως κλπ. Και θέλουμε να δούμε πια το ρόλο του Κόμματος και των σοβιέτ. Αλλά δεν είναι σωστό να πούμε ότι ξεκινούσε από μια αντίληψη της δημοκρατίας, γιατί από την άλλη μεριά, πιθανόν εκείνη την περίοδο, τα παραγωγικά σοβιέτ να προκαλούσαν και μια στενότητα. Η συνείδηση της εργατικής τάξης δεν ήταν αναπτυγμένη. Και το κλαδικό σοβιέτ πάλι μπορεί να σου πει ότι ήταν δεμένο με την κλαδική αντίληψη. Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα.

[...]




ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 06/11/2008

[Karaμazoβ]

Το αρθρο του Γιώργου Ρουση, το βρηκα στο σαιτ PolitikoKafeneio.com, αρα δημοσιευται με επιφύλαξη...



Σύντροφοι,

Με πόνο ψυχής διαπιστώνω ότι οι Θέσεις της ΚΕ, επιβεβαιώνουν την εκτίμησή μου περί σταλινικής στροφής του Κόμματος, μια εκτίμηση την οποία είχα διατυπώσει και στη σ. Γραμματέα της ΚΕ, αρχικά προφορικά και στη συνέχεια και με γραπτά κείμενά μου στις 17 Μάη 2006, και 9 Νοέμβρη 2006. Τη στροφή αυτή την είχα διαγνώσει μέσα από άρθρα, εισηγήσεις, ομιλίες στελεχών του Κόμματος, αγιοποιητικά για τον Στάλιν αφιερώματα του «Ριζοσπάστη», εκδόσεις,1 και μελετώντας την μπροσούρα της Ιδεολογικής Επιτροπής με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Ο αντικομμουνισμός χθες και σήμερα».2

Εκτιμώ ότι αυτή η στροφή σε συνδυασμό με ένα σεχταρισμό, ο οποίος όλο και πιο έντονα διέπει όλες τις πτυχές της κομματικής δραστηριότητας, αν τελικά υιοθετηθεί από το 18ο Συνέδριο, θα είναι καταστροφική.

Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια Θέση την οποία κυρίως μετά το 17ο καλλιέργησαν συστηματικά ορισμένα ιδεολογικά στελέχη, και η οποία τελικά με δεδομένες τις θεωρητικές αδυναμίες και τον κυρίαρχο πρακτικισμό των κομματικών μελών και στελεχών κατέληξε να είναι και επίσημα Θέση της ΚΕ.

Και όπως συνήθως συμβαίνει, η προειλημμένη αυτή αυθαίρετη Θέση στηρίχτηκε εκ των υστέρων μεθοδολογικά, από τη μια με τοποθετήσεις που έτειναν να αναγάγουν, αναποδογυρίζοντας τους κλασικούς, σε γενική θεωρία του σοσιαλισμού την όξυνση της ταξικής πάλης κατά τη διάρκειά του - κάτι που κατά τον ίδιο το Στάλιν έπαψε να ισχύει από το 1936 στην ΕΣΣΔ μια και υποστήριζε ότι είχαμε να κάνουμε με «ολοκληρωτική νίκη του σοσιαλισμού» και «σβήσιμο των πολιτικών και ταξικών αντιθέσεων»!!!3- και από την άλλη χρησιμοποιώντας το μεθοδολογικό τέχνασμα της αντιμετώπισης της οικονομίας από βασικό και σε «τελευταία ανάλυση» καθοριστικό παράγοντα ερμηνείας, σε αποκλειστικό παράγοντα εκτίμησης της σταλινικής περιόδου, μην υπολογίζοντας ούτε τη διαλεκτική οικονομίας, πολιτικής, ούτε κυρίως την ιδιαίτερη, κυρίως λόγω της συνειδητής σχεδιοποίησης, βαρύτητα της πολιτικής στο σοσιαλισμό.

Πιο συγκεκριμένα, στις Θέσεις της ΚΕ για το σοσιαλισμό η υπεράσπιση της σταλινικής περιόδου τεκμαίρεται σ' ένα γενικότερο επίπεδο:

- Από τη διάχυτη στο σύνολο του κειμένου υπεράσπιση του σταλινικού ρεβιζιονιστικού οπορτουνισμού, της υποταγής του στρατηγικού στόχου του κομμουνισμού στην τακτική και τα μέσα.

- Από το ότι όσον αφορά στις αιτίες της καπιταλιστικής παλινόρθωσης οι Θέσεις «βγάζουν λάδι» τη μέχρι το 20ό Συνέδριο περίοδο, υποστηρίζοντας ότι ο δεξιός, Χρουστσοφικός και μετέπειτα, ρεβιζιονισμός - τον οποίο κάθε άλλο παρά υποστηρίζω - μέσω της εμπορευματοποίησης ήταν η κύρια αν όχι η μοναδική εσωτερική αιτία της παλινόρθωσης, ενώ αντίθετα αποσιωπάται η από εποχής Στάλιν γραφειοκρατική απόσπαση των πολιτικών - οικονομικών διαχειριστών, η οποία και κατέστη δυνατή ακριβώς λόγω της συρρίκνωσης της σοσιαλιστικής δημοκρατίας.

Θυμίζω ότι μια τέτοια «από τα πάνω» απόσπαση στη βάση όχι ιδιωτικής αλλά κοινοτικής ιδιοκτησίας, περιγράφουν οι κλασικοί κατά τις αναφορές τους στον ασιατικό τρόπο παραγωγής τον οποίο για προφανείς λόγους, λογοκρίνοντας τους κλασικούς, «διέγραψε» ο Στάλιν.

- Από το ότι, με δεδομένη τη θετική εκτίμηση για τη σταλινική περίοδο και το χαρακτηρισμό της σαν σοσιαλιστική, σε αντίθεση με τους κλασικούς και τον Λένιν, υιοθετούν τη σταλινική θέση περί δυνατότητας «οικοδόμησης του σοσιαλισμού» σε μία μόνο χώρα (Θέση 31) παραλείποντας μάλιστα τούτη τη φορά, την εκτίμηση του Λένιν που υπήρχε στο προηγούμενο κείμενο της ΚΕ, ότι δηλαδή οι επιμέρους σοσιαλισμοί θα είναι αναγκαστικά ελλιπείς.

- Από το ότι και πάλι με δεδομένη την ίδια θετική εκτίμηση, «ξεχνώντας» ότι ο κομμουνισμός είναι η κυριαρχία της ελεύθερης δραστηριότητας απέναντι στην καταναγκαστική εργασία, αναγάγουν σε κυρίαρχο αν όχι μοναδικό ζήτημα της πορείας προς τον κομμουνισμό την πορεία της κολεκτιβοποίησης.

Πιο ειδικά από:

- τις Θέσεις 9 και 11 όπου γίνεται λόγος για «θεμελίωση του σοσιαλισμού» και για «διαμόρφωση της βάσης της νέας κοινωνίας» την περίοδο του Στάλιν,

- τη Θέση 17 όπου εκτιμάται ότι «το πιο συνεπές ρεύμα της μαρξιστικής διανόησης και πολιτικής [ήταν εκείνο] υπό την ηγεσία του Στάλιν»!!!

- και τέλος από την από κάθε άποψη καταδικαστέα δικαιολόγηση της καταστολής του 1936 - 1938 (Θέση 16 και υποσημείωση 1Cool η οποία και τεκμηριώνεται υιοθετώντας με μεθοδολογικά και πολιτικά απαράδεκτο τρόπο ό,τι παραθέτει ο καθ' όλα ανυπόληπτος γνωστός αντισοβιετικός Λούντο Μαρτένς.4

Αυτή η τοποθέτηση της ΚΕ του Κόμματος που δικαιολογεί τα εγκλήματα εκείνης της περιόδου και το μόνο που βρίσκει να πει είναι ότι υπήρξαν και ορισμένες «υπερβολές» στην αντιμετώπιση των «αντεπαναστατικών κέντρων»!!!!!, οδηγεί στο λογικό συμπέρασμα ότι η ΚΕ υποστηρίζει ότι στο σοσιαλισμό του μέλλοντός μας, όπως γίνονταν επί Στάλιν, κατά τα λεγόμενα της σχετικής εισήγησης στο 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ5 θα καταστέλλονται μέχρι και θα τιμωρούνται με την εσχάτη των ποινών και οι εργαζόμενοι που τυχαίνει να διαφωνούν με την όποια κομματική γραμμή, ή ακόμη και εκείνοι που θα θεωρούνται σαν εν δυνάμει διαφωνούντες, ή και τα ίδια τα κομματικά στελέχη, όπως έγινε με εκείνους τους 98 ανθρώπους, δηλαδή το 70% από τα 139 τακτικά και αναπληρωματικά μέλη της ΚΕ του κόμματος τα οποία είχαν εκλεγεί στο 17ο Συνέδριό του που συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν διά τουφεκισμού κατά κύριο λόγο την περίοδο 1937 - 1938!!!!

Μια τέτοια θέση:

* Εκθέτει το Κόμμα εμφανίζοντάς το σύμφωνο με εγκληματικές ενέργειες ενάντια ακόμη και στους ίδιους τους κομμουνιστές.
* Γαλουχεί τους ίδιους τους κομμουνιστές με το σταλινικό οπορτουνισμό.
* Ακυρώνει τη Θέση 36 όπου αναφέρεται ότι στο σοσιαλισμό «θεσμοθετείται και πρακτικά εξασφαλίζεται [...] η απρόσκοπτη άσκηση κριτικής,[...] η απρόσκοπτη καταγγελία υποκειμενικών αυθαιρεσιών, γραφειοκρατικής στάσης στελεχών...»
* Αμαυρώνει το κομμουνιστικό όραμα και το καθιστά αποκρουστικό, εμφανίζοντας τη σοσιαλιστική δημοκρατία σαν ένα καθεστώς ανελευθερίας.
* Δυσκολεύει την προβολή των όποιων θετικών στοιχείων της πρώτης προσπάθειας περάσματος στον κομμουνισμό, διότι θέτει ως προϋπόθεσή τους τον σταλινικό αυταρχισμό.
* Δίνει όπλα στους αντικομμουνιστές και καθιστά το Κόμμα εύκολη λεία για αυτούς.
* Ενισχύει αντικειμενικά καθιστώντας τες πιο ελκτικές για τις λαϊκές μάζες και ιδιαίτερα για τους νέους τις δυνάμεις του ρεφορμισμού και των αριστεριστών στις οποίες εγκαταλείπουμε το προνόμιο της κριτικής του «υπαρκτού» στα πλαίσια της Αριστεράς.
* Τελικά, σε συνδυασμό με ένα γενικότερο σεχταρισμό αντί να ενισχύει την ηγεμονική θέση του Κόμματος, το αποδυναμώνει κινδυνεύοντας να το μετατρέψει σε σέκτα.

Ταυτόχρονα, η Θέση υπεράσπισης του Στάλιν είναι ασυνεπής στο βαθμό που από τη μια δεν επεκτείνει τη μετά το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ κριτική της σοβιετικής ηγεσίας και πολιτικής, στην κριτική όλων των μετά το 1956 και ως και πρόσφατα ηγεσιών του ΚΚΕ, οι οποίες ήταν σύμφωνες με αυτήν την πολιτική, και από την άλλη διότι το Κόμμα αντιφατικά συνεχίζει να υποστηρίζει τις επεμβάσεις αυτής της κατά τα άλλα οπορτουνιστικής σοβιετικής ηγεσίας, σε Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία κλπ.!!!

Σύντροφοι, εκτιμώ ότι αν αποτελεί θεμελιακό λάθος το Κόμμα να θεωρεί ότι υπερασπίζεται το σοσιαλισμό υπερασπιζόμενο συλλήβδην τον «υπαρκτό σοσιαλισμό», αποτελεί τραγωδία και έστω ακούσιο αντικομμουνιστικό διάβημα, να υπερασπίζεται τις εγκληματικές παραβιάσεις του σοσιαλισμού. Και αποτελεί υποχρέωση όλων των κομματικών μελών να τοποθετηθούν δημόσια απέναντι σε αυτό.

Ας μην ξεχνάμε ότι «η πλέον αυστηρή αυτοκριτική δεν αποτελεί μόνον δικαίωμα για την εργατική τάξη, αλλά είναι επίσης για αυτήν το ύψιστο καθήκον».6 Για τον Λένιν «η αυτοκριτική είναι απαραίτητη για τους μαρξιστές»7. Μάλιστα, ο ίδιος αναφερόμενος στη σοβιετική γραφειοκρατία έκανε αυτοκριτικά λόγο για «μεγάλη σαπίλα», «βρωμιά», «μούχλα» «πληγή», «σκουριά», «κομματική αρρώστια» που «κατατρώει» τη Σοβιετική Ενωση.8

Αλλά και οι κλασικοί τόνιζαν ότι η αυτοκριτική όχι μόνον δε βλάπτει, αλλά όποια δυσαρέσκεια κι αν προκαλέσει αυτή «ισοφαρίζεται πλουσιοπάροχα» αν το περιεχόμενό της είναι τεκμηριωμένο και αποκαλύπτει την αλήθεια9.

Στο τέλος της γραφής σύντροφοι, όπως λέει και ο ποιητής «η ειλικρίνεια αρχίζει πάντα εκεί που τελείωσαν όλοι οι άλλοι τρόποι να σωθείς».10

Σημειώσεις:

1. Οπως για παράδειγμα το σχετικό αφιέρωμα του Ρίζου, με την αγιοποίηση του Στάλιν και την παρουσία των δικών της Μόσχας σαν νίκη επί της 5ης φάλαγγας του Χίτλερ!!!, στις 19/12/2004, το άρθρο του E. Βαγενά μέλους της ΚΕ, στις 9/10/2005, την αποσιώπηση της δολοφονίας του Ρούμπιν από την έκδοση της Σύγχρονης Εποχής για τα θέματα πολιτικής οικονομίας στην ΕΣΣΔ στη δεκαετία του '20, την ομιλία του σ. Μαΐλη στην Καισαριανή, με βάση την οποία «είναι μακριά νυχτωμένοι όλοι αυτοί [που νομίζουν] ότι θα μας στριμώξουν να παίξουμε κι εμείς τον λεγόμενο αντισταλινικό ρόλο», την έκδοση των Απάντων του Στάλιν και του βιβλίου του Μαρτένς, όταν δεν έχουν εκδοθεί βασικά έργα των κλασικών και ελάχιστα έως καθόλου των Γκράμσι, Λούκατς, Λούξεμπουργκ... και όλα αυτά σε συνδυασμό με τη μη δημοσίευση ούτε ενός κριτικού για εκείνη την περίοδο σχολίου.

2. Ιδεολογική Επιτροπή της ΚΕ του ΚΚΕ, «Ο αντικομμουνισμός χθες και σήμερα», «Σύγχρονη Εποχή», 2006.

3. Στάλιν, Για το Σχέδιο του Συντάγματος της ΕΣΣΔ στο «Στάλιν, Ζητήματα Λενινισμού», Εκδοση «Καμπίτση» σελ. 675 και 679

4. Ενός ανθρώπου, ο οποίος όλη του τη ζωή διακατεχόταν από λυσσαλέο αντισοβιετισμό, του οποίου το κόμμα, το PTB, επί προεδρίας του, τη δεκαετία του '70 χαρακτήριζε «σοσιαλοϊμπεριαλιστική» την ΕΣΣΔ, καλούσε την εργατική τάξη του Βελγίου να προετοιμαστεί απέναντι στην επερχόμενη Σοβιετική Επίθεση και να ενισχύσει το ΝΑΤΟ στα πλαίσια της δημιουργίας ενός αντισοβιετικού μετώπου, ο οποίος το 1976 στήριξε τον στρατηγό Robert Close μετέπειτα πρόεδρο της Διεθνούς αντικομμουνιστικής Λίγκας (World Anticommunist League), όταν αυτός δήλωνε ότι τα σοβιετικά τανκ θα προσέγγιζαν τον Ρήνο σε 48 ώρες, ο οποίος στήριξε άκριτα την κινέζικη επίθεση ενάντια στο Βιετνάμ το 1979, τα όργια του Πολ Ποτ στην Καμπότζη, ο οποίος μια ζωή τα 'χε μια χαρά με τους σοσιαλδημοκράτες γενικούς γραμματείς του βελγικού σοσιαλιστικού συνδικάτου, (FGTB) και με το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Βελγίου, με το οποίο και συνεργάζονταν για να μην εκλεγούν μέλη του ΚΚ Βελγίου, ο οποίος πέρασε μια μεγάλη περίοδο της ζωής του στο Κονγκό και που σαν σύμβουλος του Καμπίλα, έχει κατηγορηθεί για πολλά και διάφορα από τους ίδιους του κογκολέζους αγωνιστές...

5. Νικήτας Σεργκιέγιεβιτς Χρουστσόφ, Για την προσωπολατρία και τις συνέπειές της, Εισήγηση στο 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ, Μετάφραση Δημήτρης Τριανταφυλίδης, «Μεταμεσονύχτιες Εκδόσεις», 2007, σελίδα 28.

6. Rosa Luxemburg, La crise de la social-democratie in Rosa Luxemburg, textes, ιditions sociales, 1969, σελ.198.

7. Λένιν, Για την μπροσούρα του Γιούνους, Απαντα τόμος 30, σελ. 2

8. Βλέπε Γιώργου Ρούση, «Ο Λένιν για τη γραφειοκρατία», Σύγχρονή Εποχή 1985, ιδίως σελίδες 69 - 80.

9. Βλέπε Ενγκελς, Γράμμα στον Κάουτσκυ, Λονδίνο, 23 Φλεβάρη 1981, Παράρτημα στο «Καρλ Μαρξ, Κριτική του Προγράμματος της Γκότα», «Σύγχρονη Εποχή» 1979, σελ. 39 - 42.

10. Τάσου Λειβαδίτη, Το κλειδί του μυστηρίου.

Γιώργος Ρούσης

[Aurelius]

Η επιδρομή των ηλιθίων! Και εγώ τα διάβαζα και τρελαινόμουνα που δε μπορούσα να απαντήσω γιατί τα ΚΔΩΑ με είχανε μπανάρει

Επέστρεψα δριμύτερη όμως...

Παρατηρούμε ότι οι ΚΝίτες παρουσιάζουν μια νοητική ανεπάρκεια που τους καθιστά εν δυνάμει επικίνδυνους. Μιλώ για την αδυναμία να καταλάβουν τι συνιστά ποινικοποίηση της άποψης και τι όχι.

Όταν έχεις καπιταλισμό το να πηγαίνεις φυλακή επειδή υποστηρίζεις το σοσιαλισμό είναι ποινικοποίηση της άποψης, το να  πηγαίνεις φυλακή επειδή πήγες να κάνεις αντάρτικο δεν είναι. Και οι δύο προαναφερθείσες περιπτώσεις αποτελούν αντεπαναστατικές πράξεις της αστικής τάξης, η πρώτη όμως καταπατά επιπλέον την ελευθερία του λόγου, που είναι ένα δημοκρατικό στοιχείο (προσοχή δε λέω ότι η αστική δημοκρατία είναι δημοκρατία, απλά έχει ορισμένα δημοκρατικά στοιχεία). Ομοίως, όταν έχεις σοσιαλισμό, είναι άλλο το να διώκεσαι επειδή υποστηρίζεις τον καπιταλισμό και άλλο το να διώκεσαι επειδή προτρέπεις άμεσα σε αντεπανάσταση (η αντεπανάσταση αποτελεί μειοψηφική βία). Φυσικά επειδή στο σοσιαλισμό κυβερνά η πλειοψηφία (θεωρητικά μιλάμε, δεν αναφέρομαι σε συγκεκριμένο ιστορικό παράδειγμα), θέλουμε όσο το δυνατόν περισσότερες πρωτοβουλίες του απλού κόσμου, θέλουμε ζύμωση ιδεών, άρα θέλουμε τη μέγιστη ελευθερία του λόγου. Είναι λοιπόν παράλογο ένας φορέας να τιμωρεί αυτούς που έχουν "λάθος" απόψεις. Όσοι προσπαθούν να ανατρέψουν βιαίως το σοσιαλισμό (οι οποίοι αναμένεται να είναι λίγοι) θα πρέπει να εξουδετερωθούν (φυλάκιση) για την προστασία των υπολοίπων, αυτό όμως είναι εντελώς διαφορετικό από την ιδεολογική τρομοκρατία του να τιμωρείς όσους ειρηνικά κάνουν δημόσια κριτική στο σοσιαλισμό. Σε μερικές περιπτώσεις ίσως η διαφορά να είναι όντως λεπτή, γιατί μπορεί κάποιος να μην κάνει ανοιχτά αναφορά σε βία, αλλά να συνωμοτεί για ένοπλη δράση. Από το παρελθόν του καθενός μπορείς όμως να κρίνεις εάν σχεδιάζει συνωμοτικά να πάρει τα όπλα και να τον αντιμετωπίσεις αναλόγως.

Παράλληλα οι ΚΝίτες έχουν και μια (επίσης τρομακτική) αδυναμία να ξεχωρίσουν την άμυνα από την εκδίκηση. Άλλο το να φυλακίζεις κάποιον που αποτελεί απειλή για το σοσιαλισμό και άλλο το να φυλακίζεις κάποιον για να τον τιμωρήσεις επειδή όταν κάποτε ήταν αφεντικό απέλυσε μια έγκυο. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα.

Διαβάζω ότι ο Στάλιν έσωσε τον κόσμο από το Χίτλερ. Καλά πέρα από το γεγονός ότι άπειροι παράγοντες εκτός ΕΣΣΔ οδήγησαν στην ήττα του Χίτλερ, ο Στάλιν ήταν αυτός που είχε εκτελέσει τα ικανότερα στελέχη του στρατού του ως "αντεπαναστάτες" με αποτέλεσμα να φέρει το στρατό σε μια κατάσταση παρακμής που μόλις και μετά βίας κατάφερε να επιβιώσει στο Β'ΠΠ...

Διαβάζω ότι "Οταν ειχε αρχισε [sic] να περνει [sic] για τα καλα η κατηφορα το ΚΚΣΕ και τα πραγματα πηγαιναν προς τον καπιταλισμο τα συνθηματα που εριχναν ηταν(για ενα καλυτερο Σοσιαλισμο) και αυτο γιατι ο κοσμος δεν ηθελε σε καμια περιπτωση να ανατραπει και αν του το ελεγαν αυτο θα αντιδρουσε Βιαια." Τι μας λες καλέ. Αν ήταν έτσι τότε όταν όντως ανατράπηκε, γιατί δεν αντέδρασε βίαια ο κόσμος;

Διαβάζω για την "τεράστια πρόοδο της επιστήμης" επί "σοσιαλισμού" [sic]. Υποθέτω ότι οι "ψευδοεπιστήμες της μπουρζουαζίας" δε μετράνε, έτσι; http://en.wikipedia.org/wiki/Bourgeois_pseudoscience http://en.wikipedia.org/wiki/Suppressed_research_in_the_Soviet_Union

Διαβάζω για τη "μηδενική ανεργία" επί ΕΣΣΔ... να θυμίσω τα γκούλαγκ; Όλα εκείνα τα εκατομμύρια ανθρώπων όπως όλοι ξέρουμε δεν είχαν εισόδημα... από οικονομικής άποψης εκφράζει μέγεθος "ανεργίας" (μόνο που προφανώς ήταν χειρότερο, γιατί προστίθεται και η καταπίεση... ο άνεργος δε δουλεύει και δεν πληρώνεται, ενώ ο κατάδικος σκοτώνεται στη δουλειά και πάλι δεν πληρώνεται).

Διαβάζω ότι είναι πιο δύσκολο να διατηρηθεί ο σοσιαλισμός παρά ο καπιταλισμός... δηλαδή ένα σύστημα όπου ο περισσότερος κόσμος είναι ευτυχισμένος είναι πιο ασταθές από ένα σύστημα όπου ο κόσμος έχει λόγους να επαναστατήσει; Βγάζει νόημα τώρα αυτό; Το σημείο ευστάθειας είναι εκεί που είναι ευχαριστημένοι όλοι...

Διαβάζω για "την ασφυκτική πίεση - τρομοκρατία - που ασκεί ο παγκόσμιος Ιμπεριαλισμός σε κάποιο νεο Σοσιαλιστικό κράτος" από ανθρώπους που παρ'όλ'αυτά υποστηρίζουν την οικοδόμηση του σοσιαλισμού σε μία μόνο χώρα χωρίς εξάπλωση της επανάστασης! Πέρα από τις πραγματολογικές διαπιστώσεις δε μπορεί να προχωρήσει η σκέψη τους σε συμπεράσματα; Μάλλον όχι...

Διαβάζω "η Δημοκρατια εκφραζεται: [...] Στην υποταγη της μειοψηφιας στη θεληση της πλειοψηφιας". Ζονκ! Αυτό είναι "συγκεντρωτισμός". Άντε τώρα μετά από αυτό να τους εξηγήσεις τι είναι φράξια... προφανώς αν δε μπορείς να οριοθετήσεις σωστά τις έννοιες της δημοκρατίας και του συγκεντρωτισμού, δε μπορείς να εφαρμόσεις σωστά και τη σύνθεσή τους, το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό. Γι'αυτό το ΚΚΕ λειτουργεί με βάση ένα ανελαστικό σύστημα "πυραμίδας", αυστηρά ιεραρχικό και αποθαρρυντικό προς την έκφραση των μειοψηφικών απόψεων ("ασεβές" θα το χαρακτήριζα ως προς τα απλά μέλη του). Το αποτέλεσμα είναι συχνά η απόκρυψη της αλήθειας.

Διαβάζω ότι "η αταξική κοινωνία δεν είναι αναρχική κατάσταση"... απλά έλεος... η αταξική κοινωνία φέρνει νομοτελειακά την αναρχία, αφού το κράτος πλέον δε χρειάζεται.

Διαβάζω για τους κακούς ηγέτες του ΚΚΡ που έκαναν λάθη και παγαποντιές και έφεραν την περεστρόικα... και ο λαός πού ήταν τότε; Τι έκανε; Αν το καθεστώς ήταν σοσιαλιστικό, γιατί δεν επενέβη η πλειοψηφία της εργατικής τάξης - που υποτίθεται ότι είχε εξουσία - για να σταματήσει την κατρακύλα; Προσωποκεντρικός είναι ο σοσιαλισμός εντέλει; Δηλαδή όσο ζούσε ο... "πατερούλης" ήτανε καλά, αλλά μετά χάλασε γιατί εξέλιπε ο ικανός ηγέτης; Να δεις που τα ίδια θα λένε και για την Κούβα σε λίγα χρόνια... "όσο ζούσε ο Κάστρο ήταν ένας παράδεισος, αλλά μόλις πέθανε ήρθαν οι κακοί επίγονοι και τότε πήρε τη λάθος στροφή η Κούβα"! (Και ναι, διάβασα τις αντίστοιχες παραγράφους του άρθρου που ανέβηκε στο τέλος, αλλά πάλι τα κομματικά στελέχη κατηγορεί για την παρακμή. Πάλι προσωποκεντρική είναι η κριτική του, αφού δεν αναφέρει κανέναν αντικειμενικό λόγο γιατί άλλαξε στάση το ΚΚΡ. Λες και αυτό έγινε μεταφυσικά.) Ενώ τα πράγματα είναι πολύ απλά... αν συμμετέχει ο κόσμος στη διακυβέρνηση δε γίνονται "λάθη" ούτε καταλήγουν τα στελέχη του ΚΚ να γίνονται καπιταλιστές μετά την "παλινόρθωση"... για να γίνει αυτό (και μάλιστα τόσο "φυσικά") σημαίνει ότι οι άνθρωποι αυτοί είχαν αντίστοιχη εξουσία από πριν! Άρα το καθεστώς αντιστοιχούσε σε καπιταλισμό και όχι σε σοσιαλισμό.

Το άρθρο που ανέβηκε δεν το διάβασα ολόκληρο, απλά έπεσε το μάτι μου σε μερικές φράσεις... πχ ισχυρίζονται ότι η επίθεση στο Στάλιν ισοδυναμεί με επίθεση στο σοσιαλισμό, έλεος... επίσης πρόσεξα κάτι που πολλές φορές έχω δει σε κείμενα του ΚΚΕ, την παραδοχή της θεωρητικής του αδυναμίας με τη δικαιολογία ότι αυτά τα ζητήματα είναι... πολύ περίπλοκα και δύσκολα! Ουσιαστικά λένε ότι "αφού δε μπορούμε να το εξηγήσουμε εμείς, σημαίνει ότι δε μπορεί και κανένας άλλος, άρα όλοι οι άλλοι που αραδιάζουν αιτίες για την κατάρρευση της ΕΣΣΔ βλέπουν το ζήτημα επιφανειακά και άρα λάθος". Το ίδιο λένε και για την Κίνα, που δεν ξέρουν τι στο διάολο είναι και τι κάνει.

Επίσης παρακολούθησα μία κωμικοτραγική ανταλλαγή μεταξύ aliakmwn και pandora για το αν ο καπιταλισμός έχει αρχές ή όχι, όπου είχαν και οι δύο δίκιο γιατί εννοούσαν διαφορετικό πράγμα! Ο καπιταλισμός προφανώς δεν είναι σχεδιασμένο σύστημα όπως ο σοσιαλισμός, άρα υπό αυτήν την έννοια δε θεμελιώνεται πάνω σε κάποιες αρχές λειτουργίας (εδώ κολλάει ο προσωπικός υποκειμενικός στόχος του καπιταλιστή, που είναι μόνο το κέρδος). Τον καπιταλισμό οι θεωρητικοί του τον περιέγραψαν εκ των υστέρων, δεν έθεσαν από πριν κάποιες αρχές λειτουργίας για την οικοδόμησή του. Ωστόσο ο καπιταλισμός ως σύστημα έχει συγκεκριμένους τρόπους που λειτουργεί, οι οποίοι αναδύονται με τον ίδιο τρόπο που προκύπτει τάξη μέσα από ένα χαοτικό σύστημα, και έτσι "ανατίθενται" συγκεκριμένοι ρόλοι στα άτομα που εξασφαλίζουν τη διαιώνιση του συστήματος. Έτσι, ο ταξικός ρόλος του καπιταλιστή είναι να συγκεντρώνει την παραγωγή, και είναι αδιάφορο το γεγονός ότι ο ταξικός του ρόλος δεν ταυτίζεται με τον προσωπικό του στόχο, γιατί αυτά τα δύο είναι αλληλένδετα. Έτσι, μέσα στον καπιταλισμό, ο ρόλος του καπιταλιστή είναι να επενδύει αυτά που βγάζει σε όλο και περισσότερα μέσα παραγωγής. Ο καπιταλιστής προφανώς και θα κρατήσει κέρδη για τον εαυτό του, αυτός είναι ο προσωπικός του σκοπός, αλλά δεν είναι ο ταξικός του ρόλος. Ο καπιταλισμός εξελίσσεται μέσα από την αυξανόμενη συγκεντροποίηση του κεφαλαίου σε λίγα χέρια, και όταν εξετάζουμε την πορεία του οικονομικού συστήματος αυτό παίρνουμε υπόψη μας.

Τέλος, κάπου είχα πετύχει ένα ποστ του aliakmwn όπου έλεγε διάφορες μπαρούφες, αλλά δε θυμάμαι τώρα σε ποιο τόπικ το είδα (όποιος θυμάται ας ποστάρει το link), μεταξύ αυτών και μία που μόλις τη διάβασα μου πέσανε τα μαλλιά, ότι ο Λένιν λέει στο "Αριστερισμός, η παιδική αρρώστεια του κομμουνισμού"... απέδειξε ότι πρέπει να συμμετέχουμε στις εκλογές! Η μία εξήγηση που μπορώ να βρω είναι ότι ο aliakmwn επικαλείται βιβλία που δεν έχει διαβάσει (οι υπόλοιπες πιθανές εξηγήσεις είναι ακόμα λιγότερο κολακευτικές για τον aliakmwn). Μα ο Λένιν αυτό που λέει σε ολόκληρο το βιβλίο είναι ότι αυτό το ζήτημα δεν πρέπει να το αντιμετωπίζουμε δογματικά! Όσο ηλίθιο είναι να μη συμμετέχεις στις εκλογές από άποψη αρχής, άλλο τόσο ηλίθιο είναι να συμμετέχεις από άποψη αρχής! Αυτή είναι μία επιλογή που εξαρτάται από τις συγκυρίες, και μάλιστα ο ίδιος ο Λένιν δίνει ένα παράδειγμα περίπτωσης που οι Μπολσεβίκοι δεν έπρεπε να συμμετέχουν στις εκλογές (το 1905). Για όσους έχετε την έκδοση Σύγχρονη Εποχή, δείτε τη σελίδα 56 (για να μη νομίζετε ότι σας δουλεύω). Όποιος δεν έχει το βιβλίο, ας πάει στο marxists.org όπου υπάρχει και ας διαβάσει το κεφάλαιο 7, το "πρέπει να συμμετέχουμε στα αστικά κοινοβούλια;" (αυτό που λέω το λέει προς το τέλος του κεφαλαίου).

Πολυ ωραιο ποστ ....

[promitheas]

ο Αναρχισμός είναι απλά ο Αστισμός με το κεφάλι προς τα κάτω!!!!

Κ.ΜΑΡΞ


Για αυτό αναζωπυρώνεται ο Αναρχισμός μόνο σε καθαρά μικροαστικά στρώματα!!

[promitheas]

άσχετο με το τόπικ, αλλα κάτι σχετικό για τον κύριο Δήμου (αναρχοαυτονομοκουλτουριαροεπαναστάτη) που τον εκθείασαν με ζήλο πιο πρίν 2-3 ποστ.

όριστε κάτι που έγραψε ο κύριο αύτος... φαινεται πως γιαυτόν όλοι οι άλλοι είναι μαλάκες και χαζοί και χωρίς νοημοσύνη εκτός απο τον ίδιο... και μάλιστα πιο μαλάκες απο όλους οι του ΚΚΕ οπαδοί και φίλοι...

μπραβο κυριε Δήμου.



Κομμουνιστική Ευφυϊα - ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ

Μπορεί ένας ευφυής άνθρωπος να είναι οπαδός του ΚΚΕ;

Το ερώτημα τίθεται επειδή το ΚΚΕ είναι ένα κόμμα που πιστεύει σε ακλόνητα δόγματα - και κανένας πραγματικά έξυπνος άνθρωπος δεν είναι δογματικός. (Για τον ίδιο λόγο δεν θα μπορούσε να είναι φανατικός πιστός μίας θρησκείας). Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της ευφυΐας είναι ότι παραμένει ανοιχτή σε κάθε νέο στοιχείο, μαθαίνει από την εμπειρία και τροποποιεί ανάλογα τις απόψεις της. Αντίθετα το Κόμμα καταδικάζει κάθε «αναθεωρητισμό».

Κι όμως υπάρχουν άνθρωποι αναμφισβήτητα ευφυείς που είναι τόσο οπαδοί του ΚΚΕ, όπως και θρησκευόμενοι.

Στην περίπτωση της θρησκείας αυτό συνήθως γίνεται με μία θεληματική απενεργοποίηση του ορθολογισμού, με ένα actus voluntatis (πράξη της θέλησης) που μπορεί να φτάσει μέχρι το credo quia absurdum (πιστεύω επειδή είναι παράλογο) του Τερτυλλιανού. Πιστεύω επειδή θέλω να πιστεύω, επειδή μου χρειάζεται, το έχω συναισθηματικά και υπαρξιακά ανάγκη - κι ας μην καταλαβαίνω το ομοούσιον ή ομοιούσιον της Αγίας Τριάδος.

Άραγε συμβαίνει το ίδιο και με το ΚΚΕ; Πολλοί μελετητές το παρομοίασαν με θρησκεία: Έχει κι αυτό δόγματα, ιερατείο, παράδεισο (την αταξική κοινωνία). Και ίσως οι παλιοί κομμουνιστές να είχαν ένα στοιχείο θρησκευτικότητας στην πίστη τους.

Ξαναδιαβάζοντας πρόσφατα το Μηδέν και το Άπειρο του Κέστλερ, θυμήθηκα τους σχολαστικούς φιλοσόφους του Μεσαίωνα και τους λογικιστές Ιησουίτες. Αλλά τώρα, 70 χρόνια μετά, τέτοιοι διάλογοι δεν είναι πια δυνατοί.

Η βασική μου υποψία για τα ευφυή μέλη του ΚΚΕ είναι ότι στο νου τους δεν κυριαρχεί η πίστη, αλλά η σκοπιμότητα. Έχουν γύρω τους μία συμπαγή ομάδα ανθρώπων που στέκονται αλληλέγγυοι στα πάντα. Οι καλλιτέχνες βρίσκουν έτοιμο κοινό, οι συγγραφείς αναγνώστες, ακόμα και οι επιχειρηματίες έχουν οφέλη. Επιπλέον συμμετέχουν σε μία ιδιότυπη εξουσία. Η επιρροή που ασκεί το κόμμα σε ιδεολογικά και πολιτικά θέματα είναι πολλαπλάσια του ποσοστού του.

Φυσικά υπάρχουν πάντα και οι «πίστευε και μη ερεύνα». Για την εξυπνάδα τους όμως, δεν θα έπαιρνα όρκο.

[SolidSNK]

Καλά τα λέει ο άνθρωπος. +100

(προφανώς αναφέρομαι στο δήμου)

[Sartre]

ο Αναρχισμός είναι απλά ο Αστισμός με το κεφάλι προς τα κάτω!!!!

Κ.ΜΑΡΞ

Φιλοσοφικο Ερωτημα: Ειχε ο Μαρξ προβληματα στησης;;;;

[bjork]

ο Αναρχισμός είναι απλά ο Αστισμός με το κεφάλι προς τα κάτω!!!!

Κ.ΜΑΡΞ

Φιλοσοφικο Ερωτημα: Ειχε ο Μαρξ προβληματα στησης;;;;

όπως είπε κι ο Έκο, "τι μέγεθος είχε η τσουτσού του Δάντη?"

[Sartre]

Εκο ειναι αυτος... Μηπως εγραψε και κανενα τομο για τους Καπουτσινους για να προσπαθησει να προσεγγησει το ερωτημα;;;

[promitheas]

παρτε και έναν άλλο μαλάκα (μακακας  )που λέει οτι όποιος παεί με το κκε δεν είναι έξυπνος!!!
διαφέρουν πολύ αυτα τα 2 αποβράσματα?? δεν νομίζω!!!  απο την ίδια πέτσα είναι...!!!!

www.youtube.com/watch?v=J8EcuE0066w

[promitheas]

και κάτι τελευταίο για τον αριστερό κουλτουρίαρη των Βορείων Προαστίων.

Εγραψε για την καλή μας Siemens, το καλό μας μονοπώλειο!

Υπέρ της Siemens
Κυριακή 13 Ιουλίου 2008

[/b]

Επειδή ακούω πολλούς να καταφέρονται κατά της Siemens, αισθάνομαι την ανάγκη να παρέμβω.

Η Siemens είναι μία καλή εταιρία με άριστα προϊόντα. Δεν παράγει είδη τρίτης ποιότητας, που να μπορούν να πουληθούν μόνο με μίζες και λαδώματα. Για το ότι στην Ελλάδα (και άλλες, τριτοκοσμικές ως επί το πλείστον, χώρες) έδινε μίζες, δεν φταιει η Siemens αλλά η Ελλάδα. Γιατί δεν έδινε σε όλες τις άλλες χώρες;

Όταν κινείσαι σε ένα διεφθαρμένο περιβάλλον ή συντονίζεσαι, ή αποσύρεσαι από την αγορά. Η Ελληνική πραγματικότητα ανάγκασε τη Siemens να δίνει μίζες – αλλιώς δεν είχε ελπίδες να ανταγωνιστεί.

Όσοι ζητάνε να «τιμωρηθεί» η Siemens (μεταξύ τους και ο φίλος μου Στέφανος Μάνος) κάνουνε λάθος. Η εταιρία δεν είναι ένοχη επειδή έδωσε χρήματα – αυτοί που τα πήραν είναι οι ένοχοι. Αυτοί παράβηκαν τον όρκο τους και έκλεψαν την χώρα τους.

Όταν ακούω πύρινους φιλιππικούς εναντίον της Siemens με καταλαμβάνει μία φρικτή υπόνοια. Μήπως επειδή δεν μπορούμε (ή δεν θέλουμε) να βρούμε τους πραγματικούς ενόχους, χτυπάμε το σαμάρι;

Νικος Δημου




τα συμπεράσματα δικά σας....................

[bjork]

εντάξει δε σημαίνει ότι δεν είναι έξυπνος άνθρωπος...μπορεί οι συνθήκες να τον κάναν...λολ

[mariola]

Υπέρ της Siemens
Κυριακή 13 Ιουλίου 2008

[/b]
...
Όταν κινείσαι σε ένα διεφθαρμένο περιβάλλον ή συντονίζεσαι, ή αποσύρεσαι από την αγορά. Η Ελληνική πραγματικότητα ανάγκασε τη Siemens να δίνει μίζες – αλλιώς δεν είχε ελπίδες να ανταγωνιστεί.

Όσοι ζητάνε να «τιμωρηθεί» η Siemens (μεταξύ τους και ο φίλος μου Στέφανος Μάνος) κάνουνε λάθος. Η εταιρία δεν είναι ένοχη επειδή έδωσε χρήματα – αυτοί που τα πήραν είναι οι ένοχοι. Αυτοί παράβηκαν τον όρκο τους και έκλεψαν την χώρα τους.
...

Καλά τα λέει ο Δήμου. Οι συνθήκες εδώ στην Ελλάδα οδήγησαν τη Siemens να κάνει όσα έκανε...όπως ακριβώς οδηγούνται πολλοί Έλληνες με το γνωστό "φακελάκι"...δεν φταίνε οι Έλληνες (ή η Siemens εν προκειμένω) που αναγκάζονται να πληρώσουν για να εξυπηρετηθούν...αν ήταν έτσι θα έπρεπε τουλάχιστον οι μισοί Έλληνες να είναι φυλακή...