Φεστιβάλ Υπερηφάνειας

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[height=400]

  Όταν ανεβάζουμε φωτογραφίες στις Ανακοινώσεις και Έκτακτα νέα, βάζουμε τη μεγαλύτερη πλευρά 400 (width=400 ή height=400 ). π.χ. [img height=400 (κλείνει η αγκύλη) 

[xristoforos_]

«Η πόλη μας είναι πιο ανεκτική απ' ό,τι νομίζουμε»


Μπορεί ένα γκέι ζευγάρι να κυκλοφορήσει χέρι χέρι στην Αθήνα; Να αγκαλιαστεί στο κέντρο της πόλης; Να φιληθεί στον ηλεκτρικό;

«Η απάντηση είναι ναι», σύμφωνα με τον συγγραφέα, μεταφραστή και εθελοντή του περιοδικού «10%», Λύο Καλοβυρνά, που είχε μια πρωτότυπη για την Ελλάδα ιδέα. Διοργάνωσε για το περιοδικό με το οποίο συνεργάζεται μια δράση δρόμου, με στόχο να ερευνήσει τη συμπεριφορά των συμπολιτών μας απέναντι σε ένα γκέι ζευγάρι. «Δράση δρόμου» σημαίνει, όπως ο ίδιος διευκρινίζει, «πως κάνουμε ό,τι και οι στρέιτ σε δημόσιους χώρους: δύο άντρες ή δύο γυναίκες προσποιούνται το ζευγάρι, ενώ η υπόλοιπη ομάδα ακολουθεί ως παρατηρητής, καταγράφοντας τις αντιδράσεις του κόσμου».

Ετσι ένα γκέι ζευγάρι συμπεριφέρθηκε φυσιολογικά, όπως συμπεριφέρονται οι στρέιτ: περπάτησε χέρι χέρι στην Ερμού και την Πανεπιστημίου, αγκαλιάστηκε στην Ομόνοια και την πλ. Βικτωρίας, φιλήθηκε στον ηλεκτρικό και το Θησείο, στο «Ζάρα» και τον «Χόντο».

«Ο Ζαχαρίας αγκαλιάζει τον Σταύρο από τη μέση και περπατάνε πλάι πλάι στον πεζόδρομο της Σωτήρος στο κέντρο του Πειραιά. Οι περαστικοί τούς κοιτάζουν, οι περισσότεροι με γουρλωμένα μάτια. Κάποιοι βγαίνουν από τα καταστήματα για να τους δουν. Κανείς δεν τους λέει τίποτα. Αλλά ο Σταύρος κι ο Ζαχαρίας ξέρουν ότι πίσω από την πλάτη τους λέγονται διάφορα. Οχι όμως τόσο φοβερά όσο οι ίδιοι φοβούνται», μας λέει ο συγγραφέας που ήταν και παρατηρητής της δράσης και προσθέτει:

«Υστερα από πέντε δράσεις δρόμου σε Εξάρχεια, Ομόνοια, Θησείο, Παγκράτι και Πειραιά διαπιστώσαμε ότι οι Αθηναίοι αντέδρασαν με τους εξής τρόπους: αδιαφορία, πολλά βλέμματα περιέργειας, χάχανα (τα κοριτσόπουλα), μερικά "παλιαδελφές", μερικά "καλά κάνουν"...

Τα βλέμματα περιέργειας ήταν όχι μόνο αναμενόμενα αλλά απολύτως φυσιολογικά, αν αναλογιστούμε ότι για πολύ κόσμο ήταν η πρώτη φορά στη ζωή του που έβλεπε δύο άντρες ή δύο γυναίκες να φιλιούνται. Κι εμείς οι ίδιοι που συμμετείχαμε δεν μπορούσαμε να τραβήξουμε τα μάτια μας από το "ζευγάρι", αφού ήταν ένα θέαμα πολύ ασυνήθιστο».

«"Η ελληνική κοινωνία δεν είναι ώριμη για τον γκέι γάμο", λένε και ξαναλένε», επισημαίνει ο κ. Καλοβυρνάς. «Μήπως τελικά η ελληνική κοινωνία όχι μόνο ωρίμασε αλλά κοντεύει να πέσει κι απ' το δέντρο;», διευκρινίζει.

«Η πόλη μας αποδεικνύεται πολύ πιο ανεκτική απ' ό,τι νομίζουμε. Τελικά οι γκέι είμαστε οι χειρότεροι εχθροί μας. Είναι σαν να ανοίγεις το κλουβί με τα φυλακισμένα πουλιά κι αυτά να μη θέλουν να βγουν, να παραμένουν στο κλουβάκι τους γιατί φοβούνται να δοκιμάσουν τα όρια της ελευθερίας τους. Οι περισσότεροι γκέι και λεσβίες αυτολογοκρινόμαστε. Καταδικάζουμε τον εαυτό μας πριν καν δώσουμε μια ευκαιρία στους άλλους να έχουν γνώμη.

Δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν κρούσματα βίας. Γυρίζοντας από τον Πειραιά στην τελευταία δράση, το ζευγάρι δέχτηκε επίθεση από έναν τύπο. Καλέσαμε την Αστυνομία, η οποία φέρθηκε άψογα, και θα τον πήγαιναν μέσα εάν δεν υποχωρούσε το παιδί που δέχτηκε την επίθεση (μια κλοτσιά την ώρα που έβγαινε από τον ηλεκτρικό)».

«Γι' αυτό», διευκρινίζει, ο εθελοντής του «10%», «η δράση δρόμου γίνεται σε κατά τεκμήριο ευνοϊκότερες περιοχές της Αθήνας. Αλλωστε, δεν δοκιμάζουμε μόνο τα όρια της κοινωνίας αλλά και τα δικά μας. Οσο δύσκολο είναι για τους περαστικούς να δουν δύο άντρες να φιλιούνται, άλλο τόσο δύσκολο είναι για τους δύο άντρες να φιληθούν. Μέσα στο κεφάλι μας βουίζουν τα "μη" και τα "είσαι τρελός;" που έχουμε μάθει από μικρά παιδιά. Θέλει πολύ τσαγανό για να αποτινάξουμε αυτές τις εσωτερικευμένες απαγορεύσεις.

Ο τρόπος που λειτουργεί η καταπίεση είναι να μη χρειάζεται να σου κουνάει η κοινωνία το δάχτυλό της γιατί το κουνάς εσύ ο ίδιος στον εαυτό σου. Ο πιο συνηθισμένος τρόπος αυτολογοκρισίας είναι το περιβόητο: "Δεν θέλω να προκαλώ". Είναι κάτι που κανείς στρέιτ δεν θα έλεγε ποτέ. Μόνο που με το "δημόσιες εκδηλώσεις τρυφερότητας" δεν εννοούμε να φτάσει κανείς ένα στάδιο πριν από την εκσπερμάτιση. Εννοούμε οι γκέι, όπως άπειρα στρέιτ ζευγάρια, να αγκαλιάζονται, να φιλιούνται, να μιλούν τρυφερά. Παντού. Και όχι μόνο σε ασφαλή κλουβιά (διάβαζε: γκέι μπαρ).

Ο Σταύρος και ο Ζαχαρίας δεν είναι ζευγάρι. Ξέρουν όμως πως αν ήταν, θα ήθελαν να μπορούν -να επιτρέπουν οι ίδιοι στον εαυτό τους- να φιλιούνται και σε στρέιτ μπαρ και στο Θησείο και στον δρόμο, όπως όλα τα ερωτευμένα ζευγάρια. Που ζουν ολόκληρα. Οχι κουτσουρεμένα».


ΕΛ.ΚΑΖ.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 23/06/2007

[xristoforos_]

Από το 1969 έως σήμερα

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ:
Του ΘΑΝΑΣΗ ΤΣΙΤΣΑ


Ολα ξεκίνησαν ένα ζεστό απόγευμα της 18ης Ιουνίου του 1969 στη Νέα Υόρκη. Το Stonewall Inn, ένα δημοφιλέστατο γκέι μπαρ στο Γκρίνουιτς Βίλατζ, ήταν όπως πάντα γεμάτο από το ασυνήθιστο κοινό του. Εντελώς όμως ασυνήθιστη ήταν και η παρουσία των πρακτόρων της Υπηρεσίας Ελέγχου Αλκοολούχων Ποτών που σε συνεργασία με την αστυνομία έκαναν επιδρομή στο μπαρ για να εφαρμόσουν έναν νόμο που ήταν για χρόνια ανενεργός. Η επιδρομή ήταν μέρος μιας ακόμη επιχείρησης αρετής. Οι αστυνομικές αρχές μπούκαραν συχνά σε στέκια των γκέι και ξυλοκοπούσαν αδιακρίτως τους ιδιοκτήτες και τους θαμώνες τους.

Στην πραγματικότητα, η επιδρομή της 18ης Ιουνίου ήταν η δεύτερη μέσα σε μια εβδομάδα, αλλά αυτή τη φορά οι γκέι και οι λεσβίες αποφάσισαν αυθόρμητα να οργανωθούν και να αντισταθούν συγκρουόμενοι για πρώτη φορά ανοιχτά με την αστυνομική αυθαιρεσία. Το πλήθος, μέσα και έξω από το Stonewall Inn, ξέσπασε σε βίαιες πράξεις όταν οι αστυνομικοί άρχισαν να διαλέγουν ποιους θα συνελάμβαναν για να τους οδηγήσουν στη φυλακή. Οι αστυνομικές δυνάμεις μπροστά στην απροσδόκητη αντίσταση της γκέι κοινότητας κάλεσαν ενισχύσεις και η αναταραχή δεν άργησε να γενικευτεί.

Τις μέρες που ακολούθησαν η φωτιά της εξέγερσης εξαπλώθηκε στη Νέα Υόρκη με συνεχείς διαδηλώσεις οι οποίες καταδίκαζαν την αστυνομική βία και την κακομεταχείριση. Οι διαδηλώσεις έμειναν γνωστές ως «Η Επανάσταση του Stonewall» και «Η Πορεία του Stonewall» και έμελλε να είναι η γενεσιουργός αιτία για το μοντέρνο γκέι και λεσβιακό κίνημα. Αργότερα, το Stonewall Inn, ως σημείο αναφοράς, δεν κατάφερε να γλιτώσει από την παρακμή του. Εμεινε κλειστό για περίπου 20 χρόνια και άνοιξε πάλι τις πόρτες του το 1990, υποτίθεται για να επιστρέψει στις παλιές δοξασμένες του μέρες, όταν η εφημερίδα «Village Voice» το χαρακτήριζε «ως το μεγαλύτερο και πιο δημοφιλές γκέι μπαρ» της Νέας Υόρκης. Ομως συνέβη το αντίθετο. Η γκέι κοινότητα το αγνόησε αναζητώντας στο Τσέλσι άλλα σημεία συνάθροισης.

Στην πρώτη επέτειο των ταραχών του Stonewall Inn, στις 28 Ιουνίου 1970, οργανώθηκε από το Gay Liberation Front στη Νέα Υόρκη μια πορεία από το Γκρίνουιτς Βίλατζ μέχρι το Σέντραλ Παρκ. Οι πρώτες πορείες ήταν σοβαρές και διασκεδαστικές και είχαν σκοπό να εμπνεύσουν ένα ευρύτερο ακτιβιστικό κίνημα. Οι διοργανωτές χρησιμοποιώντας ως σύμβολο τη «Σημαία του Ουράνιου Τόξου» (κόκκινο, πορτοκαλί, κίτρινο, πράσινο, μπλε, βιολετί), αποκαλούσαν τις πορείες τους «Gay Liberation» και «Gay Freedom Day». Το ετήσιο παράδειγμα της Νέας Υόρκης ακολούθησαν κατά πόδας το Λος Αντζελες, το Σαν Φρανσίσκο και άλλες πόλεις στον υπόλοιπο κόσμο.

Κάθε κίνημα, ωστόσο, περνά από αλλαγές μέσα σε τρεις δεκαετίες. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '80 σημειώθηκε μια πολιτισμική αλλαγή στο κίνημα των γκέι. Ακτιβιστές λιγότερο πολιτικοποιημένοι και ριζοσπάστες υπό την πίεση των συντηρητικών μελών του άλλαξαν το όνομα των παρελάσεων σε «Gay Pride». Για τους επικριτές, το «Gay Pride» στη Νέα Υόρκη έχει μετατραπεί αργά αλλά σταθερά από μια πορεία διαμαρτυρίας σε ένα πολυτελές γεγονός και ένα ξέφερενο πάρτι εκατομμυρίων δολαρίων. Αδιαμφισβήτητο όμως παραμένει το γεγονός ότι το «Gay Pride» εκτός του ότι επιτρέπει στην γκέι κοινότητα να διεκδικήσει ισότητα, ελευθερία και βασικά κοινωνικά δικαιώματα, δίνει το πρώτο βήμα σε πολλούς να αποκαλύψουν τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις...

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 23/06/2007

[xristoforos_]

"Η γιορτή της «Ομοφυλοφιλικής Περηφάνιας» έχει τη δική της παράδοση στο Βερολίνο"

Καμία διάκριση στους χώρους εργασίας

ΒΕΡΟΛΙΝΟ
ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΥ


Εδώ και 28 χρόνια, η γιορτή της «Ομοφυλοφιλικής Περηφάνιας» έχει τη δική της, πολύ μεγάλη παράδοση στο Βερολίνο. Ηταν το 1979, όταν μερικές εκατοντάδες ομοφυλόφιλοι συγκεντρώθηκαν στο κέντρο του Δυτικού Βερολίνου για να απαιτήσουν τα δικαιώματά τους, ανοιχτά και με θάρρος. Μια γιορτή - διαδήλωση η οποία από τότε επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο τέτοια εποχή με εκατοντάδες χιλιάδες συμμετέχοντες - ίσως η παλαιότερη στο είδος της και σίγουρα η μεγαλύτερη στον κόσμο. Και είναι μια γιορτή για ολόκληρη την πόλη και όχι μόνο για τους ομοφυλόφιλους, που διαρκεί μία εβδομάδα και κορυφώνεται με τη μεγάλη παρέλαση που διασχίζει το κέντρο της πόλης.

Ηδη εδώ και μέρες έχει ξεκινήσει η «Εβδομάδα της Ομοφυλοφιλικής Περηφάνιας» με τις εκδηλώσεις που γίνονται στη γειτονιά τής Μοτζστράσε, εκεί δηλαδή όπου βρίσκεται η καρδιά της κοινότητας στο Βερολίνο. Δεκάδες οργανώσεις στήνουν τα δικά τους περίπτερα και υπάρχουν διαφορετικές σκηνές, όπου η μουσική δεν σταματάει από το μεσημέρι μέχρι τα μεσάνυχτα· ένα πανηγύρι στο οποίο συμμετέχουν κάθε είδους ομοφυλοφιλικές οργανώσεις -από τους γκέι και τις λεσβίες αστυνομικούς, μέχρι τις νεολαίες των κομμάτων, από τους ομοφυλόφιλους ταχυδρόμους μέχρι τα συνδικάτα εργατών μετάλλου και τους καθηγητές δημόσιας εκπαίδευσης.

Το Βερολίνο ήταν πάντα μια ανεκτική πόλη σε κάθε είδους μειονότητα, και με τον ίδιο τρόπο αντιδρούν και οι ομοφυλόφιλοι. Δεν πρόκειται δηλαδή για μια κλειστή γιορτή. Εδώ συμμετέχουν όλοι οι κάτοικοι της πόλης. Στη Μοτζστράσε θα δείτε τον πανύψηλο τραβεστί με την εκκεντρική εμφάνιση αλλά και την οικογένεια με τα παιδιά που τρώνε παγωτά.

Ανοικτές εκδηλώσεις

Ο γεροδεμένος άνδρας με τη δερμάτινη στολή, το στρινγκ εσώρουχο και την μπίρα στο χέρι, δίπλα στη γιαγιά και τον παππού που διασκεδάζουν παρακολουθώντας στη σκηνή τρανσέξουαλ καραόκε. Ετσι, δεκαετίες τώρα υπάρχει μια πολύ ανεκτική και χαλαρή στάση των Βερολινέζων απέναντι στο θέμα της ομοφυλοφιλίας, που δίνει χωρίς υπερβολές ένα οικογενειακό χρώμα στις εκδηλώσεις αυτές.

Υπάρχουν και άλλες εκδηλώσεις την εβδομάδα αυτή, όπως αθλητικοί αγώνες, αλλά και η περίφημη βραδιά στον Ζωολογικό Κήπο του Βερολίνου. Εκεί ανοίγουν οι πύλες του κήπου για ένα βράδυ που στην περίπτωση αυτή αφιερώνεται αποκλειστικά στους ομοφυλόφιλους χωρίς σύντροφο, ώστε να βρουν το ταίρι τους και να διασκεδάσουν δίπλα στο κλουβί με τις τίγρεις ή στο ενυδρείο με τους καρχαρίες και τους κροκόδειλους. Το επόμενο βράδυ πάνε ποτάμι· ενοικιασμένα πλοία μεταφέρουν τρία μεγάλα και πολύ τρελά πάρτι στον ποταμό Σπρέε, και εδώ το γλέντι κρατάει μέχρι το πρωί.

Πάντα, το προτελευταίο Σάββατο του Ιουνίου, η μεγάλη παρέλαση στο κέντρο με την ονομασία «Κρίστοφερ Στρέετ Ντέι» και με τη συμμετοχή 500.000 ανθρώπων. Το πλήθος είναι το πιο πολύχρωμο και εκκεντρικό που μπορείτε να συναντήσετε στη ζωή σας. Ολο το Βερολίνο κατεβαίνει στους δρόμους για να γιορτάσει μαζί με τους ομοφυλόφιλους συμπολίτες, που διοργανώνουν μία από τις πιο κεφάτες διαδηλώσεις του πλανήτη. Δεν πρόκειται όμως για μια απλή γιορτή. Είναι η ημέρα όπου οι ομοφυλόφιλοι διαδηλώνουν για τα δικαιώματά τους, η ημέρα όπου θέλουν η φωνή τους να ακουστεί. Και μπορεί να έχουν γίνει μεγάλα βήματα στα ανθρώπινα δικαιώματα τα τελευταία χρόνια, δεν παύουν όμως να υπάρχουν διακρίσεις. Ετσι, για φέτος το σύνθημα της «Κρίστοφερ Στρέετ Ντέι» είναι: «Καμία διάκριση στους χώρους εργασίας».

Αργά το βράδυ, το πλήθος συγκεντρώνεται γύρω από τη Στήλη της Νίκης, όπου η εβδομάδα κλείνει με μια πολύ μεγάλη συναυλία και πυροτεχνήματα. Επικεφαλής της διαδήλωσης είναι τα τελευταία χρόνια ο δήμαρχος Βερολίνου Κλάους Βόιβερατ μαζί με τον σύντροφό του. Στις περισσότερες περιπτώσεις αποθεώνονται από το πλήθος και χορεύουν για ώρες.

Αλλά και οι υπόλοιποι ηγέτες των κομμάτων κάνουν την εμφάνισή τους -ακόμη και οι συντηρητικοί-, αλλά και ο αρχηγός του Κόμματος των Φιλελευθέρων Γκίντο Βεστερβέλε που είναι δεδηλωμένος ομοφυλόφιλος.


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 23/06/2007

[xristoforos_]

Η διαφορετικότητα μέσα από τις ταινίες


Με ποδίτσα και φτερό στο χέρι ξεσκονίζει με χάρη τα έπιπλα, ενώ οι παρευρισκόμενοι χαμογελούν με νόημα. Εκείνος, απτόητος, πετάει δύο ή τρεις κορόνες... και συνεχίζει την εργασία του. Είναι ο τρόπος με τον οποίο ο ελληνικός κινηματογράφος στις δόξες του συχνά αντιμετώπιζε όσους έχουν έναν διαφορετικό ερωτικό προσανατολισμό.

Από τότε πολύ νερό έτρεξε στο αυλάκι και σήμερα, τουλάχιστον αν κρίνουμε από τα φαινόμενα, τα πράγματα έχουν πάρει μια διαφορετική τροπή. Ετσι, στη σατιρική ταινία των Βλαδίμηρου Κυριακίδη και Εφης Μουρίκη, «Straight Story» (κυκλοφόρησε τον χειμώνα στις αίθουσες) οι σκηνοθέτες περιγράφουν μια γκέι κοινωνία όπου το να είσαι στρέιτ αποτελεί όνειδος. Κάτι τέτοιο εξάλλου, σύμφωνα με κάποιους, δεν είναι προϊόν επιστημονικής φαντασίας, αφού διαμαρτύρονται ότι σε ορισμένα κυκλώματα, όπως αυτά της μόδας και της ψυχαγωγικής τηλεόρασης, ο σεξουαλικός προσανατολισμός προσδιορίζει και το μέτρο της επιτυχίας σου.

Παρ' όλα αυτά... η εικόνα των γκέι που μπαίνει σήμερα στα σπίτια μας διαμέσου της τηλεόρασης δεν απέχει πολύ από εκείνη που προέβαλλε ο ελληνικός κινηματογράφος στις δεκαετίες του '60 - '70. Ο έρωτας μεταξύ ομοφύλων προκαλεί ακόμη και σήμερα ιλαρότητα, ανεξάρτητα αν πολλές φορές η σάτιρα χρησιμοποιείται για να περαστούν κοινωνικά μηνύματα. Είναι η περίπτωση π.χ. του πετυχημένου χαρακτήρα μιας μάνας, στη δημοφιλή σειρά «Δέκα μικροί Μήτσοι» του Λάκη Λαζόπουλου, που υποχρεώνεται να αποδεχτεί το γκέι ερωτικό προσανατολισμό του γιου της.

Τι συμβαίνει όμως όταν ο τηλεοπτικός φακός αντιμετωπίζει τον ομόφυλο έρωτα ισότιμα, όταν δηλαδή επιχειρεί να συγκινήσει με μια ερωτική σκηνή ανάμεσα σε ανθρώπους του ίδιου φύλου; Σε αυτήν την περίπτωση μάλλον η κοινωνία μας αποδεικνύει τον συντηρητισμό της. Γίνεται περισσότερο σαφές, αν λάβουμε υπ' όψιν την απόφαση του Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου που στις 11/11/2003 υπήρξε ιδιαίτερα αυστηρή απέναντι σε ένα φιλί ανάμεσα σε ανθρώπους του ίδιου φύλου, για το οποίο επέβαλε στο κανάλι που το προέβαλε πρόστιμο 100.000 ευρώ.

Η ομοφυλοφιλία, όταν συνδέεται με βαθιά αισθήματα ή σοβαρά αιτήματα, προκαλεί πολύ συχνά την αντίδραση ή, στην καλύτερη, των περιπτώσεων, την αδιαφορία των Ελλήνων, ακόμη και εκείνων που αυτοπροσδιορίζονται ως διανοούμενοι και κοινωνικά ευαίσθητοι». Αυτή είναι η γνώμη των οργανώσεων που αγωνίζονται για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και των λεσβιών. Επισημαίνουν ότι δεν είναι τυχαίο πως τα δελτία ειδήσεων των καναλιών προβάλλουν με κάθε ευκαιρία τις γαργαλιστικές λεπτομέρειες ομόφυλων σχέσεων μεταξύ επωνύμων και μη, ενώ σπάνια αναφέρονται στις διεκδικήσεις τής ομοφυλοφιλικής και λεσβιακής κοινότητας.

Εν συντομία, μοιάζει τελικά να ενδιαφέρουν και να πουλάνε μονάχα οι πικάντικες λεπτομέρειες αφού με αυτήν την έννοια ο ερωτικός προσανατολισμός κάποιων ανθρώπων αποτελεί είδηση. Κραυγαλέο παράδειγμα, η ιστορία του ταξίαρχου που φέρεται να διατηρούσε προφίλ στο Ιντερνετ για να προσελκύσει εραστές. (Είδε το φως της δημοσιότητας στο τέλος του περασμένου Φεβρουαρίου). Οι σεξουαλικές του προτιμήσεις κέντρισαν την περιέργεια των συναδέλφων του και όχι το γεγονός ότι το όνομά του είχε εμπλακεί πολλές φορές σε οικονομικά και άλλα σκάνδαλα...


ΕΛ. ΚΑΖ.


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 23/06/2007

[ASDF_]

Nα σε πω, είναι το πρώτο που γίνεται στην Ελλάδα; Γιατί θυμάμαι είχαν γίνει κάτι πορείες αλλά δεν είχαν μαζέψει πολύ κόσμο.

Α και πέρσυ της Γερμανίας έγινε στο essen γιατί υπήρχε πρόβλημα με το δήμο του βερολίνου(΄ασχετο.. να χαμε να λέγαμε)

[Nessa NetMonster]

Το τρίτο.

[ASDF_]

ναι αλλά ήταν σε αυτή τη φάση? με πάρτυ και παρέλαση?

[Nessa NetMonster]

Παρέλαση σίγουρα, για πάρτι δεν ξέρω...

[xristoforos_]

Nα σε πω, είναι το πρώτο που γίνεται στην Ελλάδα; Γιατί θυμάμαι είχαν γίνει κάτι πορείες αλλά δεν είχαν μαζέψει πολύ κόσμο.

Α και πέρσυ της Γερμανίας έγινε στο essen γιατί υπήρχε πρόβλημα με το δήμο του βερολίνου(΄ασχετο.. να χαμε να λέγαμε)

μιλάς για το love parade κι όχι για το gay pride...

Nα σε πω, είναι το πρώτο που γίνεται στην Ελλάδα; Γιατί θυμάμαι είχαν γίνει κάτι πορείες αλλά δεν είχαν μαζέψει πολύ κόσμο.

όπως είπε και η νέσσα είναι το τρίτο pride...κι οχι τα άλλα δύο δεν είχαν πολύ κόσμο...
το πρώτο pride ήταν μια πορεία..και μια μικρή συγκέντρωση...το δεύτερο,,,ήταν πορεία, μετα συγκέντρωση, stands, μετά party και τα λοιπά...(αν κάνεις click στα άρθρα θα δεις και σχετικές φωτογραφίες...ή απλά αν πας στο www.athenspride.eu)

εδώ θα ήθελα να πω...ότι το πρώτο δειλο και ατυπο pride στην ελλάδα, έγινε το 2003 στις διαδηλώσεις κατά της συνόδου των 25...όπου για πρώτη φορά κατέβηκε "pink block" στις πορείες από την πρωτοβουλία ομοφυλοφίλων ενάντια στη καταπίεση (ΠΟΕΚ - οι δημιουργοί της δραστηριοποιούνται στο ΣΕΚ - το αναφέρω αυτό χωρίς απαραίτητα να σημαίνει κάτι),,,

ixic_

[Nessa NetMonster]

Ίσα δικαιώματα για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια     

Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης και πολιτικός γάμος
01.04.08 

«Αναταραχή» έχει προκαλέσει το τελευταίο διάστημα το νομοσχέδιο που πρόκειται να κατατεθεί στη βουλή για το Σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, καθώς και οι αιτήσεις στο Υπουργείο Δικαιοσύνης για τον πολιτικό γάμο τριών ομοφυλόφιλων ζευγαριών. Μάλιστα, ο επικείμενος γάμος μεταξύ δύο γυναικών που θα τελούσε ο δήμαρχος Καισαριανής ξεσήκωσε όλο τον αντιδραστικό συρφετό.

Η εκκλησία (Διαρκής Ιερά Σύνοδος) χαρακτήρησε το Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης «καταστροφική βόμβα» στα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας, ζητώντας από την κυβέρνηση να μην καταστεί νόμος του κράτους. Επίσης, χαρακτήρισε «πορνεία» κάθε μορφή συμβίωσης (και τον πολιτικό γάμο) που δεν έχει «ευλογηθεί» από την ορθόδοξη εκκλησία. Όσον αφορά τον πολιτικό γάμο μεταξύ ανθρώπων του ίδιου φύλου, ο Θεσσαλονίκης Άνθιμος έδωσε ρεσιτάλ σκοταδισμού, μιλώντας για ανωμαλίες ενάντια στη φύση, για εξομοίωση με τα ζώα και άλλους αντιδραστικούς χαρακτηρισμούς.


Τελικά, μέχρι στιγμής, οι γάμοι δεν έχουν γίνει, είτε λόγω υπαναχώρησης των δημάρχων, είτε γιατί αναζητείται τελεσίδικη νομική κάλυψη.
Και με τα δύο θέματα, όμως, το άλυτο ζήτημα των διακρίσεων και της καταπίεσης των ομοφυλόφιλων έρχεται πάλι στο προσκήνιο.


Τι είναι το Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης

Είναι μια απλή συμβολαιογραφική πράξη, με την οποία τα ζευγάρια που συμβιώνουν χωρίς γάμο θα μπορούν να δώσουν νομική υπόσταση στη σχέση τους καταθέτοντας αυτήν τη συμφωνία στο ληξιαρχείο. Έτσι, θα μπορούν να έχουν τα δικαιώματα που απορρέουν από το γάμο, για παράδειγμα, ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά, ζητήματα δημοσιοϋπαλληλικού δικαίου, περιουσιακές ρυθμίσεις. Τα παιδιά που ενδεχομένως γεννηθούν κατά τη διάρκεια του Συμφώνου εξομοιώνονται ως προς τη γονική μέριμνα και τα δικαιώματα με αυτά που γεννιούνται μέσα σε γάμους, ενώ υπάρχει επίσης και το δικαίωμα υιοθεσίας. Σε αντίθεση με το γάμο, η πράξη αυτή λύνεται εύκολα –χωρίς διαζύγια, δικαστήρια, έξοδα και εξευτελισμούς– με την αίτηση ενός τουλάχιστον από το ζευγάρι, που να δηλώνει ότι δεν επιθυμεί να συζεί με τον ή τη σύντροφό του. Ο κάθε άντρας και η κάθε γυναίκα θα μπορεί να υπογράψει απεριόριστο αριθμό  τέτοιων συμβολαιογραφικών πράξεων, με τον όρο ότι έχουν καταργήσει την προηγούμενη.
Η νέα αυτή νομοθετική ρύθμιση στηρίζεται σε απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, με την οποία έχει υπαχθεί η εξώγαμη συμβίωση στο πεδίο της διάταξης (άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου) που προστατεύει την ιδιωτική και οικογενειακή ζωή. Και έρχεται να αναγνωρίσει μια κοινωνική πραγματικότητα: τη στροφή από το θεσμό του γάμου σε άλλες μορφές συμβίωσης – κυρίως στις νεαρότερες ηλικίες.


Θα ήταν, λοιπόν, μια προοδευτική διευθέτηση σε σχέση με την προσωπική μας ζωή αν δεν είχε ένα χοντρό πρόβλημα: Η Ν.Δ., για να μην τα «σπάσει» με την εκκλησία, εξαιρεί από το Σύμφωνο τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Όπως διαβάσαμε στις αρχές του Μάρτη  «ο κ. Χατζηγάκης, σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε την Πέμπτη, απέκλεισε το ενδεχόμενο να περιληφθούν και τα ομόφυλα ζευγάρια στο Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης, τονίζοντας ότι υπάρχει σεβασμός του θεσμού της οικογένειας, τον οποίο άλλωστε το υπουργείο θα στηρίξει» .


Αυτό είναι μια ακόμα κατάφωρη ρατσιστική και σεξιστική διάκριση από την κυβέρνηση και πρέπει να παλέψουμε (όλη η Αριστερά) μαζί με την κοινότητα των ΛΟΑΤ (Λεσβιών-Ομοφυλόφιλων-Αμφισεξουαλικών-Τρανσέξουαλ) για να μην περάσει. Είναι χαρακτηριστικό της «προοδευτικότητας» της Ν.Δ. και του στενού εναγκαλισμού της με την Εκκλησία το να αρνείται το δικαίωμα στο Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης στους ομοφυλόφιλους, ενώ 18 ευρωπαϊκές χώρες παρέχουν ήδη νομική κατοχύρωση σε ζευγάρια του ίδιου φύλου.


Τέτοια δικαιώματα είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιων αγώνων του ΛΟΑΤ κινήματος αλλά και δυνάμεων της Αριστεράς. Παλεύουμε για την ισότητα των ομοφυλόφιλων, τόσο στο Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης όσο και στον πολιτικό γάμο. Όχι απλώς γιατί είναι στοιχειώδες δημοκρατικό δικαίωμα, αλλά γιατί κάθε τέτοια κατάκτηση βοηθάει στην ενότητα των εργαζομένων. Θεωρούμε υποχρέωση της Αριστεράς (πολύ περισσότερο του ΣΥΡΙΖΑ στον οποίο και συμμετέχουμε) να παλέψει γι’ αυτά τα δικαιώματα χωρίς «ναι μεν αλλά». Ως κομμάτι της πάλης μας ενάντια σε μια κυβέρνηση και ένα σύστημα που γεννάει την εκμετάλλευση και την καταπίεση, το ρατσισμό και το σεξισμό.


Κ. Π.
Από την Εργατική Αριστερά
http://www.dea.org.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1019&Itemid=42

[Nessa NetMonster]

(ΠΟΕΚ - οι δημιουργοί της δραστηριοποιούνται στο ΣΕΚ - το αναφέρω αυτό χωρίς απαραίτητα να σημαίνει κάτι),,,

Έτσι εξηγείται γιατί λίγο πριν τις εκλογές 16/9/2007 μου ήρθε e-mail από τη λίστα της ΠΟΕΚ, στην οποία είμαι εγγεγραμμένη (στη mailing list εννοώ, όχι στην Πρωτοβουλία Ομοφυλοφίλων) που ήταν προκήρυξη του ΕΝΑΝΤΙΑ ("Ψηφίζουμε ΕΝΑΝΤΙΑ μπλαμπλαμπλα")...

Είναι ψιλοκαπελωτικοί οι σύντροφοι του ΣΕΚ ή εγώ είμαι κακοπροαίρετη;

[xristoforos_]

ελά μωρέεεεεεε....είσαι κακοπροαίρετη :p

αυτό που λες και ισχύει...και δεν ισχύει...αλλά δεν νομίζω πως είναι ο χώρος αυτός να κάνουμε κριτική στο ΣΕΚ...

ixic_

[Turambar]

Πάμε Χριστόφορε? Αν και δεν το κόβω πιθανό να έχω έξοδο εκείνη τη μέρα.

Θα είχε πλάκα όμως... από την παρέλαση του στρατό στην πορεία αυτή...

Αχ καταραμένα χακί... τα καλύτερα χάνω.

[xristoforos_]

με τη κοπέλα μου θα είμαστε εκεί να βοηθήσουμε

θα σε περιμένουμε

ixic_

[xristoforos_]

utr