Ποίηση

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Admins]

Για αλλαγή του public name σας, επικοινωνήστε με έναν από τους Admins.

[Karaμazoβ]

Τομεύς 1993  2012

Κάθε πρωί διέρχομαι
το τούνελ της γλυκόπικρης
επιστημονικής μυθιστορίας μου.
Διάδρομος φωτισμένος εκτυφλωτικά
με διατομή σχήματος ορθογωνίου παραλληλογράμμου,
σχέση ύψους-πλάτους καταπιεστική
και μήκος-βάθος απροσμέτρητον.
Οσμές χειρουργείου ασήπτου με περιβάλλουν
κι άκρα γαλήνη μονάδος εντατικής παρακολούθησης.
Βαρύγδουποι τίτλοι,
μαύροι,
σε πινακίδες απαστράπτοντος αλουμινίου
δεξιά μου σε σειρά που υποβοηθεί
εμμέσως στην εμπέδωση της ιεραρχίας
τους άσχετους, απλοϊκούς μας επισκέπτες αλλά κι εμάς τους ίδιους τους ιερείς
-ιεραρχούντες κι ιεραρχομένους.
Απανωτά χτυπήματα οι λέξεις, μ’ εξουθενώνουν.
Γραμματεία.
Καθηγητής.
Καθηγητής.
Αναπληρωτής καθηγητής.
Αναπληρωτής καθηγητής.
Επίκουρος καθηγητής.
Επίκουρος καθηγητής.
Λέκτορας.
Κενόν -κάποιος δεν ήταν εδώ; Που πήγε;
Επίκουρος καθηγητής -να και μια ανατροπή.
Attention!
Vous entrez dans un espace non fumeurs.
Λέκτορας.
Επιστημονικός συνεργάτης.

Παράθυρο. Φως. Αέρας.
Δεκατρία χρόνια νερά του Θερμαϊκού.
Βάλτος, ιστορική και γεωγραφική
ασυνέχεια της Πηνελόπης Δέλτα.
Προκεχωρημένο στάδιο σήψης.
Κορεσμός,
διάλυμα που δεν επιδέχεται πλέον
καμιά ποσότητα οργανικών ουσιών.

Και στο βάθος Όλυμπος φλεγόμενος.
Μα όχι, αυτός δεν είναι πια
κραταιός γίγας αναμένων.
Κυνηγημένος είναι και κουτσός,
βρόμικος και λιμασμένος
πρόσφυγας Βαλκάνιος.

Τα υποβρύχια ρεύματα μόνον,
υγρών απροσδιόριστης υφής
είναι ό,τι μένει και με σώζει,
καθώς στοχαστικά οδεύουν
σε μυστικά περάσματα διαφυγής.
Επάκτιες οχυρώσεις παρακάμπτουν
στο σκοτεινό Καραμπουρνού,
έξυπνα καβαλούν τις λάσπες του Βαρδάρη
και ξανοίγονται για το γλυκύ Αιγαίο,
δημοκρατίες ψάχνοντας της θάλασσας.

30/8/1993

Χ.Ε.Δ.

[Appelsinpiken]

Τομεύς 1993  2012

σα να το είδα και γω.

[vag]

Κ.Γ. Καρυωτάκης

Ὕπνος

Θὰ μᾶς δοθεῖ τὸ χάρισμα καὶ ἡ μοῖρα
νὰ πᾶμε νὰ πεθάνουμε μιὰ νύχτα
στὸ πράσινο ἀκρογιάλι τῆς πατρίδας;
Γλυκὰ θὰ κοιμηθοῦμε σὰν παιδάκια
γλυκά. Κι ἀπάνωθέ μας θὲ νὰ φεύγουν,
στὸν οὐρανό, τ'ἀστέρια καὶ τὰ ἐγκόσμια.
Θὰ μᾶς χαϊδεύει ὡς ὄνειρο τὸ κύμα.
Καὶ γαλανὸ σὰν κύμα τ'ὄνειρό μας
θὰ μᾶς τραβάει σὲ χῶρες ποὺ δὲν εἶναι.
Ἀγάπες θὰ 'ναι στὰ μαλλιά μας οἱ αὖρες,
ἡ ἀνάσα τῶν φυκιῶν θὰ μᾶς μυρώνει,
καὶ κάτου ἀπ' τὰ μεγάλα βλέφαρά μας,
χωρὶς νὰν τὸ γρικοῦμε, θὰ γελᾶμε.
Τὰ ρόδα θὰ κινήσουν ἀπ' τοὺς φράχτες,
καὶ θὰ 'ρθουν νὰ μᾶς γίνουν προσκεφάλι.
Γιὰ νὰ μᾶς κάνουν ἁρμονία τὸν ὕπνο,
θ' ἀφήσουνε τὸν ὕπνο τοὺς ἀηδόνια.
Γλυκὰ θὰ κοιμηθοῦμε σὰν παιδάκια
γλυκά. Καὶ τὰ κορίτσια τοῦ χωριοῦ μας,
ἀγριαπιδιές, θὰ στέκουνε τριγύρω
καί, σκύβοντας, κρυφὰ θὰ μᾶς μιλοῦνε
γιὰ τὰ χρυσὰ καλύβια, γιὰ τὸν ἥλιο
τῆς Κυριακῆς, γιὰ τὶς ὁλάσπρες γάστρες,
γιὰ τὰ καλὰ τὰ χρόνια μας ποὺ πᾶνε.
Τὸ χέρι μας κρατώντας ἡ κυρούλα,
κι ὅπως ἀργὰ θὰ κλείνουμε τὰ μάτια,
θὰ μᾶς δηγιέται —ὠχρὴ— σὰν παραμύθι
τὴν πίκρα τῆς ζωῆς. Καὶ τὸ φεγγάρι
θὰ κατεβεῖ στὰ πόδια μας λαμπάδα
τὴν ὥρα ποὺ στερνὰ θὰ κοιμηθοῦμε
στὸ πράσινο ἀκρογιάλι τῆς πατρίδας.
Γλυκὰ θὰ κοιμηθοῦμε σὰν παιδάκια
ποὺ ὅλη τὴ μέρα ἐκλάψαν καὶ ἀποστάσαν.

[Appelsinpiken]

συνειρμικά μετά τον Καρυωτάκη, ο μονόλογος της Σόνια.

Θείος Βάνιας
του Άντον Τσέχωφ, σε μετάφραση Λυκούργου Καλλέργη

Πράξη τέταρτη

Η Σόνια μιλάει στο θείο της.

Τι να κάνουμε; Πρέπει να ζήσουμε! (Παύση). Θα ζήσουμε, θείε Βάνια! Θα ζήσουμε πολλές – πολλές μέρες αράδα κι ατέλειωτα βράδια. Θα υποφέρουμε υπομονητικά τις δοκιμασίες που μας στέλνει η μοίρα. Εμείς θα δουλέψουμε για τους άλλους και τώρα και στα γερατειά μας – χωρίς ξεκούραση. Κι όταν έρθει η ώρα μας, θα πεθάνουμε ήσυχα-ήσυχα,  χωρίς κανένα παράπονο. Κι εκεί, πέρα απ’ τον τάφο μας, θα πούμε πως υποφέραμε, πως κλάψαμε, πως η ζωή μάς πίκρανε, κι ο Θεός θα μας σπλαχνιστεί. Και τότε κι εγώ κι έσύ, θείε μου αγαπημένε, θα δούμε τη ζωή φωτεινή, χαρούμενη, ωραία. Θα χαιρόμαστε τότε και θα κοιτάζουμε πίσω τα τωρινά μας βάσανα και τις πίκρες με καλοσύνη, με χαμόγελο – και θ’ αναπαυτούμε. Έχω πίστη, θείε μου. Πιστεύω θερμά, με πάθος! (Γονατίζει μπροστά του και βάζει το κεφάλι της στα χέρια του. Με κουρασμένη φωνή). Θ’ αναπαυτούμε! 

[whitesnake_92]

Βράδυ- Κ. Καρυωτάκης

Τα παιδάκια που παίζουν στ' ανοιξιάτικο δείλι
-μια ιαχή μακρυσμένη-,
τ'αεράκι που λόγια με των ρόδων τα χείλη
ψιθυρίζει και μένει,

τ'ανοιχτά παραθύρια που ανασαίνουν την ώρα,
η αδειανή κάμαρα μου,
ένα τραίνο που θα' ρχέται από μια άγνωστη χώρα,
τά χαμένα όνειρα μου,

οι καμπάνες που σβήνουν, και το βράδυ που πέφτει
ολοένα στην πόλη,
στων ανθρώπων την όψη, στ' ουρανού τον καθρέφτη,
στη ζωή μου τώρα όλη...

[vag]

<a href="https://www.youtube.com/watch?v=vAT2L-KBPj4" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=vAT2L-KBPj4</a>

[pandora]

“And I want to play hide-and-seek and give you my clothes and tell you I like your shoes and sit on the steps while you take a bath and massage your neck and kiss your feet and hold your hand and go for a meal and not mind when you eat my food and meet you at Rudy's and talk about the day and type up your letters and carry your boxes and laugh at your paranoia and give you tapes you don't listen to and watch great films and watch terrible films and complain about the radio and take pictures of you when you're sleeping and get up to fetch you coffee and bagels and Danish and go to Florent and drink coffee at midnight and have you steal my cigarettes and never be able to find a match and tell you about the tv programme I saw the night before and take you to the eye hospital and not laugh at your jokes and want you in the morning but let you sleep for a while and kiss your back and stroke your skin and tell you how much I love your hair your eyes your lips your neck your breasts your arse your

and sit on the steps smoking till your neighbour comes home and sit on the steps smoking till you come home and worry when you're late and be amazed when you're early and give you sunflowers and go to your party and dance till I'm black and be sorry when I'm wrong and happy when you forgive me and look at your photos and wish I'd known you forever and hear your voice in my ear and feel your skin on my skin and get scared when you're angry and your eye has gone red and the other eye blue and your hair to the left and your face oriental and tell you you're gorgeous and hug you when you're anxious and hold you when you hurt and want you when I smell you and offend you when I touch you and whimper when I'm next to you and whimper when I'm not and dribble on your breast and smother you in the night and get cold when you take the blanket and hot when you don't and melt when you smile and dissolve when you laugh and not understand why you think I'm rejecting you when I'm not rejecting you and wonder how you could think I'd ever reject you and wonder who you are but accept you anyway and tell you about the tree angel enchanted forest boy who flew across the ocean because he loved you and write poems for you and wonder why you don't believe me and have a feeling so deep I can't find words for it and want to buy you a kitten I'd get jealous of because it would get more attention than me and keep you in bed when you have to go and cry like a baby when you finally do and get rid of the roaches and buy you presents you don't want and take them away again and ask you to marry me and you say no again but keep on asking because though you think I don't mean it I do always have from the first time I asked you and wander the city thinking it's empty without you and want what you want and think I'm losing myself but know I'm safe with you and tell you the worst of me and try to give you the best of me because you don't deserve any less and answer your questions when I'd rather not and tell you the truth when I really don't want to and try to be honest because I know you prefer it and think it's all over but hang on in for just ten more minutes before you throw me out of your life and forget who I am and try to get closer to you because it's beautiful learning to know you and well worth the effort and speak German to you badly and Hebrew to you worse and make love with you at three in the morning and somehow somehow somehow communicate some of the overwhelming undying overpowering unconditional all-encompassing heart-enriching mind-expanding on-going never-ending love I have for you.”

― Sarah Kane, Crave

[Ex_Mechanus]

μπορούμε ακόμα μια ζωή να ζήσουμε καινούρια
αντίς να μαραζώνουμε σαν τον κομμένο δυόσμο
φτάνει να κάνουμε πανιά σαν τους θαλασσοπόρους
που μια πατρίδα αφήνοντας, έβρισκαν έναν κόσμο

Κ. Ουράνης

[ACE]

ΟΔΥΣΣΕΙΑ

Δεμένος τρυφερός αλλιώτικος
Δεμένος στο κατάρτι μου.
Τόσα νερά στο δωμάτιό μου!

Ας έρθουν οι σύντροφοι
Ας έρθουν οι σειρήνες
Ας έρθει - έστω - ένας υδραυλικός


Τηλεμαχος Χυτηρης
(Από τη συλλογή "Τόποι νέοι")

[c0ndemn3d]

 Κι αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω-
αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη , για τα μάτια
όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στην ψυχή μου,
ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο μυαλό μου,
οι μέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου,
ταις λέξεις και ταις φράσεις μου πλάττουν και χρωματίζουν
εις όποιο θέμα κι’αν περνώ, όποιαν ιδέα κι αν λέγω.

Καβάφης

[Αιμιλία η φτερωτή χελώνα]

ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΖΕΚΙΛ

Λοιπόν γιατρέ
κάθε πρωί
δοχείο σώμα
εντός του οποίου

εντός του οποίου
υγρό μυαλό
και τα λοιπά
και τα λοιπά.

Όμως γιατρέ
το βράδυ
δοχείο μυαλό
εντός του οποίου
υγρό το σώμα
αλλάζει σχήματα
και παίρνει στάσεις
και κυλάει καμπύλα
και μεταμορφώνεται.

Πείτε μου πείτε μου γιατρέ
τι στέρεο αντίδοτο προτείνετε
για σώματα που υγραίνονται τις νύχτες
κι απομένουν
μέχρι δακρύων υγρά
ως το πρωί;

Γιαννης Βαρβερης
Πεθανε 25 Μαη, σαν χτες, περυσι

[Karaμazoβ]

Αφιερωμένο στο Physical Review B


Κε καθηγητά.
Χρηστος Ε. Δημακης

Οι πέντε σου
οι έξι σου
οι επτά δημοσιεύσεις σου
στα έγκυρα περιοδικά
της Δυτικής Ευρώπης και των ΗΠΑ
σ’ ανέβασαν, σε πήρανε,
σ’ έφτιαξαν και σε δείρανε.
 
Όλο ίσως και περίπου,
όλο μπορεί και πιθανόν,
μια ζωή βιτρίνα,
τάχα έργο,
δήθεν ήθος, μα
μπρος-πίσω κενό.
 
Ύδατα και άνεμοι,
περιθώριο, περιφέρεια.
Τρύπες στον Λόγο, άνευ αξίας,
που οι άλλοι αφήνουν
μετρώντας το κόστος,
γεμίζεις ασθμαίνοντας
αυτοσυντηρούμενος,
αυτοελεούμενος,
αυτοϊκανοποιούμενος.
 
Κι έτσι και δεις τα τάλιρα
-ξέρουν δα εκείνοι τι αφήνουν-
τότε,
Θέ μου βόηθα.
                                      4/5/95

[Αιμιλία η φτερωτή χελώνα]

http://www.youtube.com/watch?v=xaMoel4Ki_w

Απ'το ποίημα του Αζίζ Νεσίν - Σώπα μη μιλάς
Απαγγέλει η Μαριέτα Ριάλδη

[MARIOS]

Ανακρέων, 36

Έρως ποτ’ εν ρόδοισι
κοιμωμένην μέλιτταν
ουκ είδεν, αλλ’ ετρώθη.
τόν δάκτυλον παταχθείς
τάς χειρός ωλόλυξε,
δραμών δέ καί πετασθείς
πρός τήν καλήν Κυθήρην
«όλωλα,μήτερ»,είπεν,
«όλωλα καποθνήσκω.
όφις μ’ έτυψε μικρός
πτερωτός,όν καλούσιν
μέλιτταν οι γεωργοί.»
ά δ’ είπεν. « ει τό κέντρον
πονείς τό τάς μελίττας,
πόσον δοκείς πονούσιν,
Έρως, όσους σύ βάλλεις;»

Και η μετάφρασή του:
Ο έρωτας που κάποτε στα ρόδα είχε πάει
μια μέλισσα δεν πρόσεξε κι εκείνη τον τσιμπάει.
Το δάχτυλό του πόνεσε,οδύρεται και κλαίει
στη μάνα του Κυθέρεια πετάει και της λέει:
«Μάνα μου ,πάει…,χάνομαι,με τσίμπησε ,μανούλα
φίδι μικρό και φτερωτό -το λένε μελισσούλα.»
Κι εκείνη του ‘πε: «αν το κεντρί της μέλισσας πονάει,
το βέλος σου πόσο πονεί ,αυτόν που αγαπάει;…»

[MARIOS]

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΙΚΡΑΜΕΝΟΙ
Μεγαλώσαμε και είμαστε
πολύ πικραμένοι.

Δεν μας παρηγορεί η υγεία:
μια πλήξη πια
υγιείς εμείς
μόνο για να την ευχόμαστε στους συνανθρώπους.

Δεν μας παρηγορούν τα χρήματα
Εχομε τόσα
που μπορούμε και να τα αγοράσουμε.

Δεν μας παρηγορούν ούτε τα σώματα:
μάς παραδίδονται αφειδώς
γιατί το σφρίγος πάντοτε
ποθούσε τη σοφία.

Είμαστε άνθρωποι πικραμένοι.
Μεγαλώσαμε και είμαστε πολύ
πικραμένοι.

Αυτό μονάχα μάς παρηγορεί.

Γιάννης Βαρβέρης