Ποίηση

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Πληροφορίες Καθηγητών]

Πληροφορίες Καθηγητών

[Turambar]

Για να διατηρήσω όμως και εγώ την εύθυμη διάθεση...

Μέρες Αργίας

Ξέρω πως θα 'ρθει και δεν θα 'μαι όπως είμαι
να τον δεχτώ με το καλύτερο παλτό μου
μήτε σκυμμένος στις σελίδες κάποιου τόμου
εκεί που υψώνομαι να μάθω ότι κείμαι.

Δεν θα προσεύχομαι σε σύμπαν που θαμπώνει
δεν θα ρωτήσω αναιδώς που το κεντρί σου
γονιός δεν θα 'ναι να μου πει '' σήκω και ντύσου
καιρός να ζήσουμε παιδί μου ξημερώνει '' !

Θα 'ρθει την ώρα που σπαράσεται το φως μου
κι εκλιπαρώ φανατικά λίγη γαλήνη
θα 'ρθει σαν πύρινο παράγγελμα που λύνει
όρους ζωής και την αδρή χαρά του κόσμου.

Δεν θα μαζεύει ουρανό για να με πλύνει
δεν θα κρατά βασιλικό ή φύλλα δυόσμου
Θα 'ρθει την ώρα που σπαράσεται το φως μου
Θα 'ρθει την ώρα που σπαράσεται το φως μου
Θα 'ρθει την ώρα που σπαράσεται το φως μου

                                                               Διονύσης Καψάλης

[akis]

Τι να σ'αφήσω
από της γης τα πλούτη;

Το γαλάζιο της θάλασσας;
Της πικραλίδας το χυμό;
Το φτερούγισμα του γλάρου;
Το χρυσό φυλλίρισμα της λεύκας;
Του πεύκου τον ανασασμό;
Την ασπρίλα των βράχων;
Τον πολύχρωμο ήλιο;

Τι να σ'αφήσω;
Όλα στ'αφήνω.

Μα θα'χεις μόνο,
όσα μπορείς να δεις.

ελένη ατσάλου-καλαφάτη

[Prof. Tournesol]

Others' Dreams

There is always an image…
Always that image of us
Imperfect, unfinished, far away from dreams

And there are always dreams
Sweet dreams, so magic, so desirable
But so far away from what we are and have

There are always others
Always those others who judge us
Who make us blush, smile, love, cry

And there is always we…
We beautiful, we ugly,
We alone, we loved.

I wish there were always
An image of us
In others’ dreams.

Rita Wemans
(μτφ από τα πορτογαλικά Luis Pinto)

[Karaμazoβ]

Στον απλό και αληθινό λαο...


Οδυσσέας Ελύτης - Τα θεμέλια μου στα βουνά (Άξιον Εστί)

Τα θεμέλια μου στα βουνά
και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους
και πάνω τους η μνήμη καίει
άκαυτη βάτος.

Μνήμη του λαού μου σε λένε Πίνδο και σε λένε Αθω.
Ταράζεται ο καιρός
κι απ' τα πόδια τις μέρες κρεμαζει
αδειάζοντας με πάταγο τα οστά των ταπεινωμένων.

Ποιοι, πως, πότε ανέβηκαν την άβυσσο;
Ποιες, ποιων, πόσων οι στρατιές;
Τ' ουρανού το πρόσωπο γυρίζει κι οι εχθροί μου έφυγαν μακρυα.
Μνήμη του λαού μου σε λένε Πίνδο και σε λένε Αθω.

Εσύ μόνη απ' τη φτέρνα τον άντρα γνωρίζεις
Εσύ μόνη απ' την κόψη της πέτρας μιλάς.
Εσύ την όψη των αγίων οξύνεις
κι εσύ στου νερού των αιώνων την άκρη σύρεις
πασχαλιαν αναστάσιμη !

Αγγίζεις το νου μου και πονει το βρέφος της Άνοιξης !
Τιμωρείς το χέρι μου και στα σκότη λευκαίνεσαι !
Πάντα πάντα περνάς τη φωτιά για να φτάσεις τη λάμψη.
Πάντα παντα τη λάμψη περνάς
για να φτάσεις τη ψηλά τα βουνά τα χιονοδοξα.
Όμως τι τα βουνά; Ποιος και τι στα βουνά;

Τα θεμέλια μου στα βουνά
και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους
και πάνω τους η μνήμη καίει
άκαυτη βάτος...

[eddie]

"The Charge of the Light Brigade"
Alfred, Lord Tennyson
--------------------------------------------------------------------------------

Half a league, half a league,
 Half a league onward,
All in the valley of Death
 Rode the six hundred.
"Forward, the Light Brigade!
"Charge for the guns!" he said:
Into the valley of Death
 Rode the six hundred.

"Forward, the Light Brigade!"
Was there a man dismay'd?
Not tho' the soldier knew
 Someone had blunder'd:
Their's not to make reply,
Their's not to reason why,
Their's but to do and die:
Into the valley of Death
 Rode the six hundred.

Cannon to right of them,
Cannon to left of them,
Cannon in front of them
 Volley'd and thunder'd;
Storm'd at with shot and shell,
Boldly they rode and well,
Into the jaws of Death,
Into the mouth of Hell
 Rode the six hundred.

Flash'd all their sabres bare,
Flash'd as they turn'd in air,
Sabring the gunners there,
Charging an army, while
 All the world wonder'd:
Plunged in the battery-smoke
Right thro' the line they broke;
Cossack and Russian
Reel'd from the sabre stroke
 Shatter'd and sunder'd.
Then they rode back, but not
 Not the six hundred.

Cannon to right of them,
Cannon to left of them,
Cannon behind them
 Volley'd and thunder'd;
Storm'd at with shot and shell,
While horse and hero fell,
They that had fought so well
Came thro' the jaws of Death
Back from the mouth of Hell,
All that was left of them,
 Left of six hundred.

When can their glory fade?
O the wild charge they made!
 All the world wondered.
Honor the charge they made,
Honor the Light Brigade,
 Noble six hundred.
 

[mafalda]

Άς συμβάλλω κι εγώ λιγο..


Σβήσε τα μάτια μου...-Ράινερ Μαρία Ρίλκε
μτφρ. Κωστής Παλαμάς

Σβήσε τα μάτια μου-μπορώ να σε κοιτάζω,
τ' αυτιά μου σφράγισέ τα,να σ' ακούω μπορώ.
Χωρίς τα πόδια μου μπορώ να 'ρθω σ' εσένα,
και δίχως στόμα,θα μπορώ να σε παρακαλώ.
Κόψε τα χέρια μου,θα σε σφιχταγκαλιάζω,
σαν να ήταν χέρια,όμοια καλά,με την καρδιά.
Σταμάτησέ μου την καρδιά,και θα καρδιοχτυπώ με το κεφάλι.
Κι αν κάμεις το κεφάλι μου σύντριμμα,στάχτη,εγώ
μέσα στο αίμα μου θα σ' έχω πάλι.


SAG,WO IST DEIN SCHONES LIEBCHEN...
(Heinrich Heine)
μτφρ. Κ.Καρυωτάκης

"Πές,η αγάπη τι έχει γίνει,
 στα τραγούδια σου που υμνούσες,
 της καρδιάς η φλόγα εκείνη,
 που σ' εθέρμαινε κι εζούσες;"

Είναι η φλόγα στάχτη κρύα,
είναι τάφος η καρδιά μου,
κι είναι οι στίχοι σαν υδρία
με την τέφρα του έρωτά μου

ΥΓ:Μάλλον δεν μπορώ να βάλω γερμανικους χαρακτήρες..

[mafalda]

Επανήρθα!

Δε Μας Αφήνου Να Τραγουδούμε-Ναζίμ Χικμέτ

Δε μας αφήνουν να τραγουδούμε Ρόουμπσον
καναρίνι μου με τις φτερούγες του αετού
μαύρε αδερφέ μου με τα μαργαριταρένια δόντια
δε μας αφήνουν να φωνάξουμε τα τραγούδια μας.
Φοβούνται Ρόουμπσον
φοβούνται την αυγή,φοβούνται να δούνε,
φοβούνται ν' ακούσουνε,φοβούνται ν' αγγίξουνε.
Φοβούνται ν' αγαπήσουνε,
φοβούνται ν' αγαπήσουν όπως αγάπησε με πάθος ο Φερχάτ.
(Χωρίς άλλο κι εσείς μαύροι αδερφοί μου
έχετε έναν Φερχάτ,πώς τον λές,Ρόουμπσον; )
Φοβούνται τον σπόρο και τη γή,
φοβούνται το νερό που τρέχει
φοβούνται να θυμούνται.
Το χέρι ενός φίλου που δε θέλει
έκπτωση ουδέ προμήθεια μήτε προθεσμία
σαν πουλάκι ζεστό
το χέρι τους ποτέ δε θα το σφίξει.
Φοβούνται την ελπίδα,Ρόουμπσον,φοβούνται την ελπίδα.
Φοβούνται,καναρίνι μου με τις φτερούγες του αετού,
φοβούνται τα τραγούδια μας Ρόουμπσον...

[aliakmwn]

Βάρναλης Kώστας

Οι Μοιραίοι

Mες την υπόγεια την ταβέρνα,
μες σε καπνούς και σε βρισές
(απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα)
όλ' η παρέα πίναμ' εψές?
εψές, σαν όλα τα βραδάκια,
να πάνε κάτου τα φαρμάκια.

Σφιγγόταν ένας πλάι στον άλλο
και κάπου εφτυούσε καταγής.
Ω! πόσο βάσανο μεγάλο
το βάσανο είναι της ζωής!
Όσο κι ο νους να τυραννιέται,
άσπρην ημέρα δε θυμιέται.

Ήλιε και θάλασσα γαλάζα
και βάθος τ' άσωτ' ουρανού!
Ω! της αβγής κροκάτη γάζα,
γαρούφαλα του δειλινού,
λάμπετε, σβήνετε μακριά μας,
χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας!

Tου ενού ο πατέρας χρόνια δέκα
παράλυτος, ίδιο στοιχειό?
τ' άλλου κοντόημερ' η γυναίκα
στο σπίτι λυώνει από χτικιό?
στο Παλαμήδι ο γιος του Mάζη
κ' η κόρη του Γιαβή στο Γκάζι.

― Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
― Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
― Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
― Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί!
Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Kανένα στόμα
δεν τό βρε και δεν τό πε ακόμα.

Έτσι στη σκότεινη ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
όπου μας έβρει μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!

[mafalda]

Απο τα πιο αγαπημένα...
   
ΕΥΓΕΝΙΑ-Κ.Καρυωτάκης

Κάνε τον πόνο σου άρπα
Και γίνε σαν αηδόνι
και γίνε σαν λουλούδι.
Πικροί σαν έρθουν χρόνοι,
κάνε τον πόνο σου άρπα
και πέτονε τραγούδι.

Μη δέσεις την πληγή σου
παρά με ροδοκλώνια.
Λάγνα σου στέλνω μύρα
-για μπάλσαμο-κι αφιόνια.
Μη δέσεις την πληγή σου
και το αίμα σου πορφύρα.

Λέγε στους θεούς "να σβήσω!"
μα κράτα το ποτήρι.
Κλότσα τις μέρες σου όντας
θα σου'ναι πανηγύρι.
Λέγε στους θεούς "να σβήσω!"
μα λέγε το γελώντας.

Κάνε τον πόνο σου άρπα.
Και δρόσισε τα χείλη
στα χείλη της πληγής σου.
Ένα πρωί,ένα δείλι,
κάνε τον πόνο σου άρπα
και γέλασε και σβήσου.

[Zarathoustra]

Η μοναξιά...
δεν έχει το θλιμένο χρώμα στα μάτια
της συννεφένιας γκόμενας.
Δεν περιφέρεται νωχελικά κι αόριστα
κουνώντας τα γοφιά της στις αίθουσες συναυλιών
και στα παγωμένα μουσεία.
Δεν είναι κίτρινα κάδρα παλαιών "καλών" καιρών
και ναφθαλίνη στα μπαούλα της γιαγιάς
μενεξελιές κορδέλες και ψάθινα πλατύγυρα.
Δεν ανοίγει τα πόδια της με πνιχτά γελάκια
βοιδίσο βλέμα κοφτούς αναστεναγμούς
κι ασορτί εσώρουχα.
Η μοναξιά.
Έχει το χρώμα των Πακιστανών η μοναξιά
και μετριέται πιάτο-πιάτο
μαζί με τα κομμάτια τους
στον πάτο του φωταγωγού.
Στέκεται υπομονετικά όρθια στην ουρά
Μπουρνάζι - Αγ. Βαρβάρα - Κοκκινιά
Τούμπα - Σταυρούπολη - Καλαμαριά
Κάτω από όλους τους καιρούς
με ιδρωμένο κεφάλι.
Εκσπερματώνει ουρλιάζοντας κατεβάζει μ΄αλυσίδες τα τζάμια
κάνει κατάληψη στα μέσα παραγωγής
βάζει μπουρλότο στην ιδιοχτησία
είναι επισκεπτήριο τις Κυριακές στις φυλακές
ίδιο βήμα στο προαύλιο ποινικοί κι επαναστάτες
πουλιέται κι αγοράζεται λεφτό λεφτό ανάσα ανάσα
στα σκλαβοπάζαρα της γης - εδώ κοντά είναι η Κοτζιά-
ξυπνήστε πρωί.
Ξυπνήστε να τη δείτε.
Είναι πουτάνα στα παλιόσπιτα
το γερμανικό νούμερο στους φαντάρους
και τα τελευταία
ατελείωτα χιλιόμετρα ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟΣ-ΚΕΝΤΡΟΝ
στα γατζωμένα κρέατα από τη Βουλγαρία.
Κι όταν σφίγγει το αίμα της και δεν κρατάει άλλο
που ξεπουλάν τη φάρα της
χορεύει στα τραπέζια ξυπόλυτη ζεμπέκικο
κρατώντας στα μπλαβιασμένα χέρια της
ένα καλά ακονισμένο τσεκούρι.
Η μοναξιά
η μοναξιά μας λέω. Για τη δική μας λέω
είναι τσεκούρι στα χέρια μας
που πάνω από τα κεφάλια σας γυρίζει γυρίζει γυρίζει γυρίζει....

---Κατερίνα Γώγου

[mafalda]

Έμιλυ Ντίκινσον (δεν μπόρεσα να βρω τους τίτλους,σόρυ   :'( )

Πόσο γλυκιά φαντάζει η επιτυχία,
σ' όσους ποτέ τους δεν την έχουν νιώσει.
Για να γευτείς το νέκταρ,δυστυχία
κι ανάγκης πόνο πρέπει να'χεις βιώσει.
Κανένας όμως μες στο λάβρο πλήθος,
που τη σημαία σήμερα κραδαίνει,
μπορεί να πεί,κι ας πάλλεται το στήθος,
ξεκάθαρα πια νίκη τι σημαίνει,
σαν κείνον που πεθαίνει νικημένος
κι η μακρινή βουή στ' αφτιά του φτάνει
του θριάμβου,που γι' αυτόν είναι ξένος,
καθώς ξεσπά μ' ορμή τ' ανθρωπομάνι.





Πάρε το μερτικό σου απ' τη νύχτα
κι απ' την αυγή,ό,τι σου δίνει νιώσε.
Τ' άδεια σου βράδια μ' ευτυχία πνίχτα
και το κενό στην καταφρόνια δώσε.

Ένα άστρο δώθε,πιο κει κι άλλο,κι άλλο,
μα κάποια το στρατί τους έχουν χάσει.
Μια καταχνιά παντού,πέπλο μεγάλο,
κι ύστερα νέα μέρα θε να φτάσει.

[akis]

ΑΝΑΜΝΗΣΙΣ

Περαστικός.
Και ιδιότροπα για μένα γραφικός.
Κάτι σαν άψυχος, κάτι σαν ξένος,
μ'αγαπημένος.
Η βιάση του ματαιωμένος όρθρος.
Ασφυκτιούσαμε.
Στενό του πάθους μας το οίκημα,
κι ένας πικρός συνωστισμός τα σχήματά μας.
Χαμηλοτάβανα τα σχέδια μας,
δίχρωμος της καρδιάς ο φωτισμός,
κι αλλόκοτα της σκέψης μας τα κάδρα.

Ήταν περαστικός.


Κική Δημουλά

[mafalda]

Federico Garcia Lorca
Νίκος Καββαδίας


Ανέμισες για μια στιγμή το μπολερό
και το βαθύ πορτοκαλί σου μεσοφόρι.
Αύγουστος ήτανε δεν ήτανε θαρρώ,
τότε που φεύγανε μπουλούκια οι Σταυροφόροι.

Παντιέρες πάγαιναν του ανέμου συνοδιά
και ξεκινούσαν οι γαλέρες του θανάτου.
Στο ρωγοβύζι ανατριχιάζαν τα παιδιά
κι ο γέρος έλιαζε ακαμάτης τ' αχαμνά του.

Του ταύρου ο Πίκασσο ρουθούνιζε βαριά
και στα κουβέλια τότε σάπιζε το μέλι.
Τραβέρσο ανάποδο - πορεία προς το Βοριά.
Τράβα μπροστά -ξοπίσω εμείς- και μη σε μέλλει.

Κάτου απ' τον ήλιο αναγαλλιάζαν οι ελιές
και φύτρωναν μικροί σταυροί στα περιβόλια.
Τις νύχτες στέρφες απομέναν οι αγκαλιές
τότες που σ' έφεραν, κατσίβελε, στη μπόλια.

Ατσίγγανε κι Αφέντη μου, με τι να σε στολίσω;
Φέρτε το μαυριτάνικο σκουτί το πορφυρό.
Στον τοίχο της Καισαριανής μας φέραν από πίσω
κ' ίσα έν' αντρίκιο ανάστημα ψηλώσαν το σωρό.

Κοπέλες απ' το Δίστομο φέρτε νερό και ξίδι.
Κι απάνω στη φοράδα σου δεμένος σταυρωτά
σύρε για κείνο το στερνό στην Κόρδοβα ταξίδι,
μέσ' απ' τα διψασμένα της χωράφια τ' ανοιχτά.

Βάρκα του βάλτου ανάστροφη, φτενή, δίχως καρένα.
Σύνεργα που σκουριάζουνε σε γύφτικη σπηλιά.
Σμάρι κοράκια να πετάν στην έρημην αρένα
και στο χωριό ν' ουρλιάζουνε τη νύχτα εφτά σκυλιά.

[Turambar]

ι εσιοδοξία που διαχέις μεσα από το αντικιμενο που ισε φαν δεν πιραζι

ζιτο η ανορθογραφια... με ιπονοουμενο ι χορισ

[Dr. Gonzo]

W.B. Yeats

But I,  being poor,
have only my dreams.
I have spread my dreams under your feet;
 tread softly,
because you tread on my dreams.