Ποίηση

THMMY.gr > Forum > Χαλαρή συζήτηση - κουβεντούλα > ee-art > Λογοτ-ee-χνία > Ποίηση (Moderators: Mr Watson, Nikos_313) > Ποίηση

0 Members and 2 Guests are viewing this topic.

Pages: 1 ... 12 13 [14] 15 16 ... 66

Author

Topic: Ποίηση (Read 150887 times)

adaman

Καταξιωμένος/Καταξιωμένη

Gender:

Posts: 222

Χύσια παντού

Re: Ποίηση

« Reply #195 on: May 21, 2007, 02:03:30 am »

Μίλτος Σαχτούρης

Ο τρελός λαγός

Γύριζε στους δρόμους ο τρελός λαγός
γύριζε στους δρόμους
ξέφευγε απ' τα σύρματα ο τρελός λαγός
έπεφτε στις λάσπες

Φέγγαν τα χαράματα ο τρελός λαγός
άνοιγε η νύχτα
στάζαν αίμα οι καρδιές
ο τρελός λαγός
έφεγγε ο κόσμος

Βούρκωναν τα μάτια του ο τρελός λαγός
πρήσκονταν η γλώσσα
βόγγαε μαύρο έντομο ο τρελός λαγός
θάνατος στο στόμα


	Logged

Κάθε Παρασκευή 19:00-21:00 ο κύκλος των καμένων ποιητών www.1431am.gr

http://users.auth.gr/adaman

Appelsinpiken

Veteran
Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 5019

gone with eternity

Re: Ποίηση

« Reply #196 on: May 21, 2007, 11:57:08 am »

Η τρελή ροδιά
του Οδυσσέα Ελύτη

Σ' αυτές τις κάτασπρες αυλές όπου φυσά ο νοτιάς
σφυρίζοντας σε θολωτές καμάρες, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
που σκιρτάει στο φως σκορπίζοντας το καρποφόρο γέλιο της
με ανέμου πείσματα και ψιθυρίσματα, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
που σπαρταράει με φυλλωσιές νιογέννητες τον όρθρο
ανοίγοντας όλα τα χρώματα ψηλά με ρίγος θριάμβου;

Oταν στους κάμπους που ξυπνούν τα ολόγυμνα κορίτσια
θερίζουνε με τα ξανθά τους χέρια τα τριφύλλια
γυρίζοντας τα πέρατα των ύπνων τους, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
που βάζει ανύποπτη μες τα χλωρά πανέρια τους τα φώτα
που ξεχειλίζει από κελαηδισμούς τα ονοματά τους - πέστε μου
είναι η τρελή ροδιά που μάχεται τη συνεφιά του κόσμου;

Στη μέρα που απ' τη ζήλεια της στολίζεται μ' εφτά λογιώ φτερά
ζώνοντας τον αιώνιο ήλιο με χιλιάδες πρίσματα
εκτυφλωτικά, πέστε μου, είναι η τρελή ροδιά
που αρπάει μια χαίτη μ' εκατό βιτσιές στο τρέξιμο της
ποτέ θλιμένη και ποτέ γκρινιάρα - πέστε μου, είναι η τρελή ροδιά
που ξεφωνίζει την καινούργια ελπίδα που ανατέλλει;

Πέστε μου είναι η τρελή ροδιά που χαιρετάει τα μάκρη
τινάζοντας ένα μαντήλι φύλλα από δροσερή φωτιά,
μια θάλασσα ετοιμόγεννη με χίλια δυο καράβια,
με κύματα που χίλιες δυο φορές κινάν και πάνε
σ' αμύριστες ακρογιαλιές - πέστε μου, είναι η τρελή ροδιά
που τρίζει τάρμενα ψηλά στο διάφανο αιθέρα;

Πανύψηλα με το γλαυκό τσαμπί που ανάβει κι' εορτάζει
αγέρωχο, γεμάτο κίνδυνο, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
που σπάει με φως καταμεσίς του κόσμου τις κακοκαιριές του δαίμονα
που πέρα ως πέρα την κροκάτη απλώνει τραχηλιά της μέρας
την πολυκεντημένη από σπαρτά τραγούδια - πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
που βιαστικά ξεθηλυκώνει τα μεταξωτά της μέρας;

Σε μεσοφούστανα πρωταπριλιάς και σε τζιτζίκια δεκαπενταυγούστου,
πέστε μου, αυτή που παίζει, αυτή που οργίζεται, αυτή που ξελογιάζει,
τινάζοντας απ' τη φοβέρα τα κακά μαύρα σκοτάδια της,
ξεχύνοντας στους κόρφους του ήλιου τα μεθυστικά πουλιά,
πέστε μου, αυτή που ανοίγει τα φτερά στο στήθος των πραγμάτων,
στο στήθος των βαθιών ονείρων μας, είναι η τρελή ροδιά;


	Logged

Πες μου, πόσο κρατάει το αύριο;

pandora

Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 6443

madness

Re: Ποίηση

« Reply #197 on: May 21, 2007, 11:59:53 am »

τέλειο....


	Logged

Appelsinpiken

Veteran
Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 5019

gone with eternity

Re: Ποίηση

« Reply #198 on: May 22, 2007, 14:11:30 pm »

Guerre
του Arthur Rimbaud

Enfant, certains ciels ont affiné mon optique : tous les caractères nuancèrent ma physionomie. Les Phénomènes s'émurent. - À présent, l'inflexion éternelle des moments et l'infini des mathématiques me chassent par ce monde où je subis tous les succès civils, respecté de l'enfance étrange et des affections énormes. - Je songe à une Guerre de droit ou de force, de logique bien imprévue.
C'est aussi simple qu'une phrase musicale.

Παιδί, ορισμένοι ουρανοί εκλέπτυναν την οπτική μου. όλοι οι χαρακτήρες έδωσαν αποχρώσεις στη φυσιογνωμία μου. Τα Φαινόμενα σάλεψαν.- Τώρα, η αιώνια κάμψη των στιγμών και το άπειρο των Μαθηματικών μ'έδιωξαν απ' αυτόν τον κόσμο, όπου υφίσταμαι όλες τις κοινωνικές επιτυχίες, σεβαστός απ' την παράξενη παιδική ηλικία και τις απέραντες στοργές.- Αναλογίζομαι έναν Πόλεμο, με βάση το δίκαιο και την ισχύ, με βάση μια λογική πολύ απρόβλεπτη.
Αυτό είναι τόσο απλό όσο μια μουσική φράση.


« Last Edit: May 24, 2007, 23:09:35 pm by Christine »	Logged

Πες μου, πόσο κρατάει το αύριο;

Appelsinpiken

Veteran
Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 5019

gone with eternity

Re: Ποίηση

« Reply #199 on: May 24, 2007, 23:10:51 pm »

L'homme et la mer
του Charles Baudelaire

Homme libre, toujours tu chériras la mer !
La mer est ton miroir ; tu contemples ton âme
Dans le déroulement infini de sa lame,
Et ton esprit n'est pas un gouffre moins amer.

Tu te plais à plonger au sein de ton image ;
Tu l'embrasses des yeux et des bras, et ton coeur
Se distrait quelquefois de sa propre rumeur
Au bruit de cette plainte indomptable et sauvage.

Vous êtes tous les deux ténébreux et discrets :
Homme, nul n'a sondé le fond de tes abîmes ;
Ô mer, nul ne connaît tes richesses intimes,
Tant vous êtes jaloux de garder vos secrets !

Et cependant voilà des siècles innombrables
Que vous vous combattez sans pitié ni remord,
Tellement vous aimez le carnage et la mort,
Ô lutteurs éternels, ô frères implacables !


	Logged

Πες μου, πόσο κρατάει το αύριο;

Appelsinpiken

Veteran
Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 5019

gone with eternity

Re: Ποίηση

« Reply #200 on: May 28, 2007, 03:34:42 am »

Je t'aime
του Paul Eluard

Je t'aime pour toutes les femmes que je n'ai pas connues
Je t'aime pour tous les temps où je n'ai pas vécu
Pour l'odeur du grand large et l'odeur du pain chaud
Pour la neige qui fond pour les premières fleurs
Pour les animaux purs que l'homme n'effraie pas
Je t'aime pour aimer
Je t'aime pour toutes les femmes que je n'aime pas

Qui me reflète sinon toi-même je me vois si peu
Sans toi je ne vois rien qu'une étendue déserte
Entre autrefois et aujourd'hui
Il y a eu toutes ces morts que j'ai franchies sur de la paille
Je n'ai pas pu percer le mur de mon miroir
Il m'a fallu apprendre mot par mot la vie
Comme on oublie

Je t'aime pour ta sagesse qui n'est pas la mienne
Pour la santé
Je t'aime contre tout ce qui n'est qu'illusion
Pour ce coeur immortel que je ne détiens pas
Tu crois être le doute et tu n'es que raison
Tu es le grand soleil qui me monte à la tête
Quand je suis sûr de moi.

Sans toi, les emotions d' aujourd'hui ne seraient que la peau morte des sentiments d'autrefois....


	Logged

Πες μου, πόσο κρατάει το αύριο;

Ooga_Booga

Guest

Η κατάρα του πεύκου

« Reply #201 on: June 10, 2007, 19:10:59 pm »

Ζ. Παπαντωνίου - Η κατάρα του πεύκου
(Από το βιβλίο του <<Τα ψηλά βουνά>>)

«Γιάννη, γιατί έκοψες τον πεύκο; Γιατί; Γιατί;»
Αγέρας θάναι, λέει ο Γιάννης και περπατεί.
Ανάβει η πέτρα, το λιβάδι βγάνει φωτιά
Νάβρισκε ο Γιάννης μια βρυσούλα, μια ρεματιά!

Μες το λιοπύρι, μες στον κάμπο να ένα δεντρί...
Ξαπλώθη ο Γιάννης αποκάτου, δροσιά να βρει.

Το δέντρο παίρνει τα κλαριά του και περπατεί!
Δεν θ΄ ανασάνω, λέει ο Γιάννης, γιατί, γιατί;

«Γιάννη, που κίνησες να φτάσεις;»
«Στα δυο χωριά.»
«Κι ακόμα βρίσκεσαι δω κάτου;
Πολύ μακριά!»

«Εγώ πηγαίνω, όλο πηγαίνω. Τι έφταιξα εγώ;
Σκιάζεται ο λόγκος και με φεύγει, γι' αυτό είμαι δω

Πότε ξεκίνησα; Είναι μέρες... για δυο, για τρεις...
Ο νους μου σήμερα δε ξέρω, τ΄ είναι βαρύς»

«Να μια βρυσούλα, πιε νεράκι να δροσιστείς»
Σκύβει να πιει νερό στη βρύση, στερεύει ευθύς.

Οι μέρες πέρασαν κι οι μήνες, φεύγει ο καιρός,
Στον ίδιο τόπο είν' ο Γιάννης, κι ας τρέχει εμπρός...

Να το χινόπωρο, να οι μπόρες, μα πού κλαρί;
Χτυπιέται ορθός με το χαλάζι, με τη βροχή.

«Γιάννη, γιατί έσφαξες το δέντρο, το σπλαχνικό,
που 'ριχνεν ίσκιο στο κοπάδι και στο βοσκό;»

Ο πεύκος μίλαε στον αέρα - τ' ακούς, τ' ακούς;-
και τραγουδούσε σα φλογέρα στους μπιστικούς.

«Φρύγανο και κλαρί του πήρες και τις δροσιές
Και το ρετσίνι του ποτάμι απ΄ τις πληγές.

Σακάτης ήταν κι ολόρθος, ως τη χρονιά,
Που τον εγκρέμισες για ξύλα, Γιάννη φονιά!»

«Τη χάρη σου ερημοκλησάκι, την προσκυνώ,
Βόηθα να φτάσω κάποιαν ώρα και ν α σταθώ...

Η μάνα μου θα περιμένει κι έχω βοσκή...
Κι είχα και τρύγο... Τι ώρα νάναι και τι εποχή;

Ξεκίνησα το καλοκαίρι -να στοχαστείς-
Κι ήρθε και μ' ήβρε ο χειμώνας μεσοστρατίς.

Πάλι Αλωνάρης και λιοπύρι! Πότε ήρθε; Πώς;
Αγιε, σταμάτησε το λόγκο, που τρέχει εμπρός.

Αγιε, το δρόμο δεν τον βγάνω -με τι καρδιά;-
Θέλω να πέσω να πεθάνω, εδώ κοντά.»

Πέφτει σα δέντρο απ΄ το πελέκι... βογκάει βαριά.
Μακριά του στάθηκε το δάσος, πολύ μακριά.

Εκεί τριγύρω ούτε χορτάρι, φωνή καμιά
Στ΄ αγκάθια πέθανε, στον κάμπο, στην ερημιά.


	Logged

Johnny English

Veteran
Καταστραμμένος

Posts: 5981

i know nothing

Re: Ποίηση

« Reply #202 on: June 10, 2007, 19:53:15 pm »

Έτσι ο Γιάννης..


	Logged

Appelsinpiken

Veteran
Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 5019

gone with eternity

Re: Ποίηση

« Reply #203 on: June 29, 2007, 04:08:11 am »

Το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη

VII

Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα

Με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μες στ' άπατα μια ηχώ
Να κοιτάζομαι κάθε πρωί που θα ξυπνώ

Να σε βλέπω μισή να περνάς στο νερό
Και μισή να σε κλαίω μες στον Παράδεισο...

Θα πενθώ πάντα-μ' ακούς;- για σένα,
μόνος, στον Παράδεισο.


	Logged

Πες μου, πόσο κρατάει το αύριο;

meltemi

Μόνιμος κάτοικος ΤΗΜΜΥ.gr

Gender:

Posts: 2491

Re: Ποίηση

« Reply #204 on: June 29, 2007, 04:20:18 am »


	Logged

Appelsinpiken

Veteran
Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 5019

gone with eternity

Re: Ποίηση

« Reply #205 on: June 29, 2007, 04:21:41 am »

Quote from: meltemi on June 29, 2007, 04:20:18 am

Au coeur de mon amour
του Paul Eluard

Un bel oiseau me montre la lumière
Elle est dans ses yeux, bien en vue.
Il chante sur une boule de gui
Au milieu du soleil.
Les yeux des animaux chanteurs
Et leurs chants de colère ou d'ennui
M'ont interdit de sortir de ce lit.
J'y passerai ma vie.
L'aube dans des pays sans grâce
Prend l'apparence de l'oubli.
Et qu'une femme émue s'endorme, à l'aube,
La tête la première, sa chute l'illumine.
Constellations,
Vous connaissez la forme de sa tête
Ici, tout s'obscurcit :
Le paysage se complète, sang aux joues,

Les masses diminuent et coulent dans mon coeur
Avec le sommeil.
Et qui donc veut me prendre le coeur ?
Je n'ai jamais rêvé d'une si belle nuit.
Les femmes du jardin cherchent à m'embrasser —
Soutiens du ciel, les arbres immobiles
Embrassent bien l'ombre qui les soutient.
Une femme au coeur pâle
Met la nuit dans ses habits.
L'amour a découvert la nuit
Sur ses seins impalpables.
Comment prendre plaisir à tout ?
Plutôt tout effacer.
L'homme de tous les mouvements,
De tous les sacrifices et de toutes les conquêtes
Dort. Il dort, il dort, il dort.
Il raye de ses soupirs la nuit minuscule, invisible.
Il n'a ni froid, ni chaud.
Son prisonnier s'est évadé — pour dormir.
Il n'est pas mort, il dort.
Quand il s'est endormi
Tout l'étonnait,
Il jouait avec ardeur,
Il regardait,
Il entendait.
Sa dernière parole :
"Si c'était à recommencer, je te rencontrerais sans te chercher."
Il dort, il dort, il dort.
L'aube a eu beau lever la tête,
Il dort.


	Logged

Πες μου, πόσο κρατάει το αύριο;

Larry_Flynt

Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 5403

Re: Ποίηση

« Reply #206 on: June 29, 2007, 04:23:03 am »

Ο κόσμος δεν είναι για να στενοχωριέσαι!

Wink


	Logged

void DrawShadow()
{
shadow = Matrix.CreateShadow(-directionalLight0Direction, game.functions.GetPlane(ref game.player.position, 5));
Matrix[] bones = game.heroPlayer.GetSkinTransforms();
Matrix[] shadowBones = new Matrix[bones.Length];

for (int i = 0; i < shadowBones.Length; i++)
{
shadowBones = bones * shadow;
}

foreach (ModelMesh mesh in game.heroModel.Meshes)
{
foreach (Effect effect in mesh.Effects)
{
effect.CurrentTechnique = effect.Techniques["Shadow"];
effect.Parameters["Bones"].SetValue(shadowBones); effect.Parameters["View"].SetValue(game.viewMatrix);
effect.Parameters["Projection"].SetValue(game.projectionMatrix);
}
mesh.Draw();
}

}

Appelsinpiken

Veteran
Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 5019

gone with eternity

Re: Ποίηση

« Reply #207 on: June 29, 2007, 04:24:43 am »

L'amoureuse
του Paul Eluard

Elle est debout sur mes paupières
Et ses cheveux sont dans les miens,
Elle a la forme de mes mains,
Elle a la couleur de mes yeux,
Elle s'engloutit dans mon ombre
Comme une pierre sur le ciel.

Elle a toujours les yeux ouverts
Et ne me laisse pas dormir.
Ses rêves en pleine lumière
Font s'évaporer les soleils,
Me font rire, pleurer et rire,
Parler sans avoir rien à dire


	Logged

Πες μου, πόσο κρατάει το αύριο;

meltemi

Μόνιμος κάτοικος ΤΗΜΜΥ.gr

Gender:

Posts: 2491

Re: Ποίηση

« Reply #208 on: June 29, 2007, 04:41:31 am »

τί γλυκό που είναι

σκέφτομαι να ανοίξουμε ένα topic όπου θα μεταφράζουμε ο ένας στον άλλον όποτε χρειάζεται


	Logged

Turambar

Veteran
Διεστραμμένος

Gender:

Posts: 20652

μη νοιάζεσαι

Re: Ποίηση

« Reply #209 on: June 29, 2007, 13:51:34 pm »

θα έχεις πολύ δουλειά εσύ κοπελιά


	Logged

byeeee

Pages: 1 ... 12 13 [14] 15 16 ... 66

Jump to: