θα σου πω κάτι σαν φοιτητής ηλεκτρολόγος προς φοιτητή ηλεκτρολόγο, σαν εμπειρος προς νέο. μη νομίζεις οτι δεν έχω περάσει απο εκεί. και ναι, η προσμονή για το μετεξεταστικο ξεφάντωμα και για έντονη κοινωνικοποίηση είναι αληθινά. μα τόσο εφήμερα. κρατάνε ενα μηνα, ίσως 2 αν ξεκινάς αργά το σεπτέμβρη. μετά αγαπητέ μου φίλε(μπορώ ελπίζω να σε αποκαλώ έτσι) προσγειώνεσαι στην πραγματικότητα. η εξεταστική επανέρχεται όπως κάθε πραγματικότητα που νομίζεις ότι της ξέφυγες με απατηλούς τρόπους.

μη νομίζεις οτι δεν έχω περάσει απο εκεί. αλλά μετά οι εξεταστικές έγιναν διψήφιες και τα χρωστούμενα παρέμειναν διψήφια. μετά ίσως μια αδυναμία οικονομική ων γονιών, αναγκαστική εργασία, μια γυναίκα, ένα παιδί, ίσως δύο. και τελικά, όντας ώριμος στην αυγή της 4ης δεκαετίας της ζωής μου, μην έχοντας ακόμα το πολυπόθητο χαρτί του πτυχίου, ένα πράγμα έχω μόνο να σου πω:

ξέφυγε όσο είναι νωρίς, αυτά τα τριήμερα στο ποσείδι δεν μπορούν παρά να είναι η καταστροφή σου. σου το λέει ένας άνθρωπος που έπαθε κι έμαθε κι ακόμα και σήμερα θα άλλαζε όλη τη μίζερη και καλοκουρδισμένη ζωή του για ένα βράδυ στο ποσείδι με αλκοολ και αγκαλιά με αιθέριες υπάρξεις.

ελπιζω να τα βγαλει πριν.... μεσημερι 6 ωρα δεν το λες

Και μπηκαν και σε λαθος αστικο μετα.