Σήμερα είναι τα επίσημα ηλεκτρονικά εγκαίνια ενός νέου site που κατασκευάστηκε μέσα στο καλοκαίρι, το www.volevei.gr .
Ο σκοπός αυτού του site είναι να εξοικονομήσει χρήματα σε κατόχους αυτοκινήτων μέσω της "ενοικίασης" των ελεύθερων θέσεων στο αυτοκινητό τους. Δηλαδή εάν κάποιος κάνει κάθε μέρα μια συγκεκριμένη διαδρομή μπορεί να μοιραστεί το αυτοκινητό του με άλλους που κάνουν τη ίδια διαδρομή με αντάλλαγμα λίγη "βοήθεια" στις βενζίνες. Με αυτόν τον τρόπο θα εξυπηρετούνται τόσο οι κάτοχοι αυτοκινήτων (λιγότερα χρήματα κάθε μήνα για καύσιμα, λιγότερα αυτοκίνητα στο δρόμο), όσο και αυτοί που δεν έχουν αυτοκίνητο (πιο άνετη και γρήγορη μετακίνηση από λεωφορεία, πιο φθηνή από taxi).

Όλες οι υπηρεσίες του volevei.gr παρέχονται δωρεάν χωρίς παράξενες συμφωνίες και αμφίβολα downloads.

www.volevei.gr

Γιώργος Φλώρος

Δεν μπορείς να κατηγορήσεις ένα λογισμικό αν δεν έχεις τις γνώσεις να εκμεταλλεύθεις πλήρως τις δυνατοτητές του.

Προφανώς έχεις πλήρη μεσάνυχτα από τις δυνατότητες του εν λόγω λογισμικού.

Θύμα είναι όποιος νομίζει ότι ένα πρόγραμμα μπορεί να καλύψει την άγνοια του κάνοντας μαγικά πράγματα.

Αν δεν σε ικανοποιεί κατι σε ένα πρόγραμμα κάτσε γράψε εσύ ένα στο κάτω κάτω... Αύριο μεθαύριο θα λέγεσαι ...και Υπολογιστών και δεν θα σε τιμάει καθόλου να ρίχνεις δικές σου ευθύνες στην όποια Mathworks!

Φιλικά αλλά πολύ σοβαρά,

penguin

aka gfloros

Βασικά το κύριο αρνητικό στη στρατιωτική θητεία είναι η διάρκεια. Σύμφωνα με την εμπειρία μου 3 μήνες αρκούν για μια πλήρη εκπαίδευση ενός μάχιμου οπλίτη. Νομίζω θα συμφωνήσουν όσοι έχουν εμπειρία στρατού. Οι υπόλοιπο μήνες είναι βασικά ένα χάσιμο χρόνου, το οποίο οφείλεται στην  έλλειψη υποδομών και οργάνωσης, που όπως συμβαίνει στην κοινωνία γενικότερα υπάρχει και στο στρατό. Για παράδειγμα, αν υπήρχαν οι κατάλλληλες υποδομές θα μειωνόταν στο 10% ο αριθμός των οπλιτών (κληρωτών) που χρειάζεται για την επάνδρωση των μονάδων.

Υπάρχει όμως η αρνητική εκ των προτέρων διάθεση της πλειοψηφίας για το στρατό. Το γεγονός αυτό δεν σε βοηθάει να επωφεληθείς (αυτά τα ελάχιστα που μπορείς) από τη στρατιωτική σου θητεία και ως συνέπεια σου κάνει τη ζωή κόλαση μέσα στο στρατόπεδο.

Η συμβουλή μου στα παιδιά που θα πάνε φαντάροι είναι να μην είναι αρνητικοι εκ των προτέρων και να προσπαθήσουν να επωφεληθούν ότι μπορούν από τη στρατιωτική τους θητεία. Είναι κάποιες αρετές όπως η υπομονή, η πειθαρχία, η καρτερικότητα, η αντοχή σε δύσκολες καταστάσεις, η αποφασιστικότητα οι οποίες μπορούν να καλλιεργηθούν νομίζω, αρκεί να υπάρξει προσπάθεια. Σε αντίθετη περίπτωση αφήνεσαι να γίνεις ένα ρεμάλι, ενα τσουβάλι με πόδια που χάνει ακόμη και τα θετικά στοιχεία που με αγώνα έχεις αποκτήσει στη διάρκεια της μέρχι τότε ζωής σου.

Ως εκ τούτου, θα έλεγα ότι υπάρχουν πιο πολλά θετικά αν δεις το στρατό σαν πρόκληση και όχι σαν αγγαρεία.

penguin


ΥΓ: Ας μην εκληφθεί η άποψή μου ως θετική προς όλα τα τεκατινόμενα στον ελληνικό στρατό (βύσματα, καψονάκια, αγύριστα μυαλά, συμπλέγματα ανωτέρων κλπ). Σκοπός μου είναι απλά να δείξω έναν τρόπο προσωπικής ωφέλειας που μπορεί να έχει κάποιος παιρνόντας αυτό το λούκι...

Κατεβάζεις τον mplayer, τον εγκαθιστάς και μετά ανοίγεις ένα shell
και πληκτρολογείς τα εξής:

mplayer myvideo.avi -sub mysubtitles.srt

Αν σου βγαίνουν αλλαμπουρνέζικα αντί για ελληνικά, τότε θα φτιάξεις ένα symbolic link κάποιας γραμματοσειράς TrueType.
Επί παραδείγματι, κατέβασε από εδώ τα arial και εγκατεστησέ τα στο /usr/local/fonts/winfonts/arial.ttf 
Μετά πας στο ~/.mplayer/ με cd ~/.mplayer/ και μετά κάνεις το ln -s /usr/local/fonts/arial.ttf subfont.ttf
και μετά βάζεις τη γραμμή subfont-encoding=iso-8859-7 μέσα στο αρχείο ρυθμίσεων του mplayer που είναι το: ~/.mplayer/config

Ελπίζω να λειτουργήσει...
Για όποια απορία εδώ είμαστε...

penguin

Χωρίς Λόγια...

Tania Dervaux

Ενδιαφέρομαι...
Δώσε πληροφορίες για το πως θα επικοινωνήσουμε μαζί σου...

penguin

Ότι είχα να πω το είπα.
Θα επαναλάβω όμως το εξής:
Ανοίξτε το βιβλίο και διαβάστε το. Βρίσκεται στην alexandreia.
Δείτε που είναι τι και μην πιστεύετε σε ότι γράφεται.

Αποτελούν προιόν προπαγάνδας χειρίστου είδους.
Κάποιοι προσπαθούν με ΨΕΜΑΤΑ να δημιουργήσουν εντυπώσεις.

Για μένα το θέμα τελειώνει εδώ,

penguin

Φίλε arianos και εγώ τα ίδια βρήκα μέσα στο βιβλίο, μόνο που το κύριο κείμενο είναι αυτό που διδάσκονται οι μαθητές κατά βάση και τα άλλα πρέπει να ψάξεις και τις υποσημειώσεις (που λέει ο λόγος) για να τα βρεις και δεν είναι στο κεφάλαιο του βασικού εγχειριδίου για τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Απλά σημειώνω για άλλη μία φορά ότι η δημιουργία εντυπώσεων έγινε πλέον συνήθεια από κάποιους, οι οποίοι αναφέρουν ψευδή στοιχεία με σκοπό να αποπροσανατολίζεται όποιος διαβάζει το forum και να δημιουργούνται λάθος εντυπώσεις.

Για αυτό και το ξαναλέω, αν κάτι δεν το δείτε με τα ματάκια σας, μην πιστευέτε οτιδήποτε γράφεται εδώ μέσα, διότι μπορεί να εξυπηρετεί συμφέροντα διάφορα προς την ορθή ενημέρωση.

penguin

Αν θες την αποψή μου για την αφίσα της συγκεκριμένης παράταξης, νομίζω ότι είναι επικοινωνιακά έξυπνη, αλλά ουσιαστικά δεν λέει τίποτα. Κάποιες διαμαρτυρίες που έγιναν για την αφίσα νομίζω ότι δεν χτυπάνε στο κέντρο του προβλήματος. Το κέντρο του προβλήματος είναι οι θέσεις που έχει κάποια παράταξη και όχι ο τρόπος που τις παρουσιάζει. Η ΔΑΠ προσπαθεί να προβάλλει τη μόνη σωστή θέση που είχε (κατά τη γνώμη μου σωστή), ότι δλδ δεν πρέπει να γίνονται καταλήψεις. Δεν μας παρουσιάζει και τις υπόλοιπες θέσεις της... Για αυτό και εξαρχής είπα ότι έιναι επικοινωνιακά έξυπνη και "τουμπάρει" εύκολα κάποιον που δεν είναι ενημερωμένος.

Αυτά για την αφίσα, νομίζω και πολλά είπα...

penguin

Επειδή έψαξα το βιβλίο της Στ Δημοτικού και δεν βρήκα καμιά περιγραφή της καταστροφής της Σμύρνης.
Αντιθέτως είδα αυτό το περιβόητο περι συνωστισμού. Μπορείς να μου πεις που είναι οι γλαφυρότατες περιγραφές;
Μήπως δεν τις βρήκα κάπου; Δώσε μου λίγο σελίδα....

penguin

Κανείς δε στερεί κανένα δικαίωμα σε κανέναν. Τουλάχιστον δεν υπάρχει τέτοια πρόθεση από μέρους μου.
Νομίζω όμως ότι αντιμετωπίζοντας με σοβαρό τρόπο αυτές τις αρρωστημένες καταστάσεις, τις οδηγείς πολύ εύκολα στο περιθώριο, όπου και ανήκουν.
Το αν προκαλέσει μία τέτοια αρρωστημένη (εγκάθετη) θέση εντυπωσιασμό σε κάποιον και τον κάνει οπαδό της αυτό δεν είναι ένα ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε εμείς με σάτυρα (νομίζω). Μάλλον με σκεπτικισμό πρέπει να το αντιμετωπίσουμε και προβληματισμό σχετικά με την καλλιέργεια του καθενός μας.
Δεν είναι θέμα αισθητικής. Δεν εξετάζω την αισθητική. Την ουσία σχολιάζω. Ελπίζω να γίνομαι κατανοητός.

Κλείνω εδώ το θέμα από μέρους μου διότι νομίζω ότι εξαντλήθηκε.

Πάντα φιλικά,

penguin

Να με συγχωρείς αλλά εγώ δεν θεωρώ ότι το συγκεκριμένο topic είναι πολιτικό, ούτε σοβαρό (κατά καμία έννοια).

Είναι τόσο σοβαρό και πολιτικό, όσο σοβαρά και πολιτικά ήταν τα post του άλλου που γέμιζε τις σελίδες με συθήματα υπέρ της ΔΑΠ.

Φανατισμός και ξεροκεφαλιά χωρίς επιχειρήματα από τη μία. Τα ίδια και απο την άλλη...

penguin

Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει τη χρησιμότητα του παρόντος topic?
Δεν την βλέπω! Ας μην μπαίνουμε στην παγίδα να δημιουργούμε θέματα μόνο και μόνο από αντίδραση σε αρρωστημένες καταστάσεις.
Πιστεύω ότι η όποια αντίδραση σε αυτές τις καταστάσεις (αρρωστημένους εθνικισμούς κλπ) δεν έχει κανένα νόημα με τη μορφή που εκφράζεται. Θα μπορούσε κανείς να δώσει απλά τη σωστή κατά τη γνώμη του διάσταση των πραγμάτων.
Στο παρόν topic προσπάθησα με τα δύο άρθρα να εκτρέψω την κουβέντα από το χαβαλέ, αλλά μάταια.

Τουλάχιστον μεταφερετέ το στα αστεία κείμενα...

penguin

Θα σταματήσω να συμμετέχω σε αυτή την κουβέντα (νομίζω δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσω να μιλάω σε ώτα μη ακουόντων) παραθέτοντας ένα άρθρο από την Καθημερινή της περασμένης Κυριακής, που εν πολλοίς αποτελεί και την τοποθετησή μου επί του γενικότερου ζητήματος.

Η πικρία μου έγκειται στο ότι είναι τόσος ο φανατισμός έναντι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια (των οποίων δεν αποτελώ υποστηρικτή, αντιθέτως μάλιστα) που δεν μπορούμε να αποδεχθούμε τα θετικά στοιχεία τα οποία τυχόν υπάρχουν σε αυτά. Πραγματικά κρίμα...



Για ένα ελεύθερο, δημοκρατικό και αυτόνομο δημόσιο πανεπιστήμιο

Γραφει ο Aντωνης Kαρκαγιαννης/ karkagiannisant@ath.forthnet.gr

Είχα πολλές αμφιβολίες αν θα έπρεπε να αναθεωρηθεί (ή και να καταργηθεί εντελώς ως άχρηστο) το άρθρο 16 του Συντάγματος, που ρυθμίζει, ασφυκτικά θα έλεγα, τα της Ανώτατης Εκπαίδευσης στη χώρα μας. Οι αμφιβολίες και η καχυποψία μου ενισχύονταν ακατάπαυστα από το γεγονός ότι η κυβέρνηση της Ν.Δ. συνέδεε την αναθεώρηση του άρθρου 16 αποκλειστικά με τη (δήθεν) ανάγκη να ιδρυθούν ιδιωτικά πανεπιστήμια, αμφίβολης ποιότητας, που θα απορροφούσαν κάθε χρόνο τα απομεινάρια των γενικών εξετάσεων. Η συζήτηση έγινε πιο συγκεχυμένη όταν η κυβέρνηση εισήγαγε τον όρο «μη κρατικά και μη κερδοσκοπικά», χωρίς να διευκρινίζει πώς γίνεται να είναι μη κρατικά και ταυτόχρονα μη κερδοσκοπικά! Με τι πόρους θα ιδρυθούν και θα συντηρηθούν.

Επιπλέον πίστευα και πιστεύω ότι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια δεν ανήκουν στην παράδοση της Ευρώπης, ενώ τα μεγάλα και φημισμένα πανεπιστήμια των Ηνωμένων Πολιτειών, που φαίνονται σαν ιδιωτικά και νομίζουμε ότι πραγματικά είναι τέτοια, κανείς μέχρι τώρα δεν μπόρεσε να τα μιμηθεί και να τα αντιγράψει. Καταλαβαίνετε την κατάπληξή μου και τη διάθεση χλευασμού όταν άκουσα υπουργό της κυβέρνησης να διερωτάται αφελώς από τηλεοράσεως: «Γιατί να μην αποκτήσουμε και εμείς ένα Γέηλ και ένα Χάρβαρντ!».

Μια τίμια και θαρραλέα φωνή

Χρειάστηκε να διαβάσω το βιβλίο του καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου, του Νίκου Αλιβιζάτου. (Πέρα από το 16, τα πριν και τα μετά) για να πω μέσα μου και μέσα στον παταγώδη θόρυβο των διαδηλώσεων, των καταλήψεων και των αλλοπρόσαλλων συνθημάτων: «Να μια ήρεμη, τίμια και θαρραλέα φωνή. Χωρίς ακαδημαϊκές σκοπιμότητες και πολιτικές λαϊκίστικες υποκρισίες». Και να πεισθώ ότι χωρίς να αναθεωρηθεί, καλύτερα χωρίς να καταργηθεί ως άχρηστο, βλαβερό και άκρως αντιδραστικό, το περιβόητο άρθρο 16 του Συντάγματος καμιά μεταρρύθμιση της Ανώτατης Εκπαίδευσης δεν μπορεί να προχωρήσει. Θα έλεγα της Εκπαίδευσης, γενικά...

Στα πανεπιστήμια, ιδιαίτερα σε ιδιωτικές συζητήσεις, ακούει κανείς και άλλες τίμιες, ανυστερόβουλες και θαρραλέες φωνές. Τόσες πολλές, ώστε το περασμένο φθινόπωρο της πανεπιστημιακής «εξέγερσης» αναρωτιόμουν ποιοι είναι αυτοί που κυριαρχούν στις συνελεύσεις και ψηφίζουν αποφάσεις τυφλής άρνησης. Οποιον καθηγητή και αν ρωτήσετε θα σας περιγράψει με τα μελανότερα χρώματα τη σημερινή κατάσταση των ελληνικών πανεπιστημίων τόσο μελανά, ώστε να απαλείφονται και θετικές πλευρές και γόνιμες προσπάθειες, που πραγματικά υπάρχουν. Σε μια ισοπεδωμένη όμως συνέλευση, όπου κυριαρχεί η μέριμνα για τη συνέχεια της σταδιοδρομίας, σε αυτό το πανεπιστήμιο με αυτές τις συνθήκες, ο ένας φοβάται τον άλλον και τελικά κυριαρχεί ο κομφορμισμός. Θα άξιζε να ερευνήσει κανείς αυτό το θέμα από την άποψη των ακαδημαϊκών ελευθεριών για τις οποίες πολύ κόπτονται.

Τα πριν

Το ιδιαίτερο που προσφέρει το βιβλίο του Νίκου Αλιβιζάτου είναι η αποκάλυψη της καταγωγής του άρθρου 16 του Συντάγματος για την οποία μάλλον δεν πρέπει να αισθάνονται και τόσο υπερήφανοι οι σημερινοί υπερασπιστές του. Ιδιαίτερα η Αριστερά, μάλλον θα πρέπει να ντρέπεται. Ιδού ένα απόσπασμα από το βιβλίο.

«Το άρθρο 16, έτσι όπως ψηφίσθηκε το 1975 και εξακολουθεί να ισχύει, είναι καρπός μιας μακράς ιστορίας κρατισμού. Τον 19ο αιώνα, αν και ο ρόλος (του πανεπιστημίου) στη διαμόρφωση της ηγεσίας του ελληνικού κράτους και του ελληνισμού ήταν σημαντικός, το ελληνικό πανεπιστήμιο δεν μπόρεσε να απεξαρτηθεί από το κράτος και τις πελατειακές επιδιώξεις των κυβερνώντων. Δεν το κατόρθωσε ούτε τον 20ό αιώνα. Από το 1945 μάλιστα και μετά έως τη μεταπολίτευση του 1974, παρά την παρουσία αρκετών σημαντικών καθηγητών, λειτούργησε ως ιδεολογικό υποστήριγμα των κυβερνώντων, με ό,τι αυτό μπορούσε να σημαίνει για την ακαδημαϊκή ελευθερία και την ανεμπόδιστη διακίνηση των ιδεών.

»Η μεταπολίτευση αντί να αποδοκιμάσει το σκοτεινό αυτό παρελθόν και να δοκιμάσει να κτίσει ένα πανεπιστήμιο αυτόνομο και πραγματικά αυτοδιοικούμενο σε νέες βάσεις το υιοθέτησε. Ετσι και η παρατήρηση αυτή ισχύει προπάντος για την Αριστερά – “έκανε δικό της”, ένα πρότυπο που είχαν διαμορφώσει οι αντίπαλοί της, τρέφοντας την αυταπάτη ότι, μέσω της αυξημένης επιρροής στο σώμα των καθηγητών και προπάντων στο φοιτητικό κίνημα, θα το έκανε να λειτουργήσει προς την αντίθετη κατεύθυνση, δηλαδή προς όφελός της».

Το ζητούμενο είναι ένα πανεπιστήμιο άλλου τύπου γιατί αυτό που έχουμε είναι απαρχαιωμένο και οριστικά παρηκμασμένο. Ενα πανεπιστήμιο πραγματικά αυτόνομο, απαλλαγμένο από την κρατική «προστασία» και τις πάντα ύποπτες παρεμβάσεις των εκάστοτε κυβερνώντων. Ανοιχτό στην κοινωνία και στον κόσμο, που θα προωθεί την έρευνα και την καινοτομία και θα προστατεύει τη διακίνηση των ιδεών και τις ακαδημαϊκές ελευθερίες από βάναυσες φασιστικές απειλές, από όποια πλευρά και αν προέρχονται. (Θυμίζω τον εγκυρότερο ορισμό του φασισμού: Επιβολή μιας θέλησης με πράξεις βίας και αυθαιρεσίας).

Δεν χρειάζεται να αντιγράψουμε κανένα ξένο πανεπιστήμιο. Εχουμε τις δυνάμεις να οικοδομήσουμε το νέο πανεπιστήμιο, αφού πρώτα καταργήσουμε, όχι απλώς αναθεωρήσουμε το διαβόητο άρθρο 16 του Συντάγματος. Τα ευεργετικά αποτελέσματα θα φανούν κυρίως στα δημόσια πανεπιστήμια και όχι στα πιθανά ιδιωτικά.

Αυθαίρετα συμπεράσματα Aurelius...
Σε προκαλώ να κάνεις τη μικρή αυτή έρευνα και να μας πεις τα αποτελεσματά σου.
Χωρίς προκαταλήψεις...
Όχι άλλα παχιά λόγια και αμπελοφιλοσοφίες και δημιουργία εντυπώσεων.
Επι τον τύπον επί τον ήλον!

penguin