[ΑΡΑΓΕ ΕΑΑΚ] Για τις πλημμύρες στην Θεσσαλία

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Πληροφορίες Καθηγητών]

Πληροφορίες Καθηγητών

[TheBadSalesman]

ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠ' ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ

Βλέπουμε τις τελευταίες μέρες την Θεσσαλία κυριολεκτικά να πνίγεται. Χωριά της Θεσσαλίας έχουν καλυφθεί ολόκληρα από το νερό. Οι επιπτώσεις της καταστροφής είναι ανυπολόγιστες, ειδικότερα σε βάθος χρόνου.

Τουλάχιστον 15 συνάνθρωποι μας έχουν χάσει την ζωή τους.  Χιλιάδες άνθρωποι έχουν μείνει άστεγοι, έχουν χάσει τις περιουσίες, τα ζώα και τις καλλιέργειές τους (μόλις 3 χρόνια μετά το χτύπημα του Ιανού), 730.000 στρέμματα έχουν πληγεί καταστρέφοντας τεράστιες γεωργικές εκτάσεις, οι οποίες θα μείνουν ακαλλιέργητες για αρκετά χρόνια.  Σε πολλές περιοχές οι ζημιές στον ηλεκτρισμό και την ύδρευση δεν έχουν αποκατασταθεί, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει κίνδυνος για μια νέα ενδημική κρίση.

Οι τραγικές πλημμύρες στην Θεσσαλία μας δημιουργούν μια σειρά από ερωτήματα:

Πόσοι είναι οι νεκροί; Γιατί βρίσκονται ακόμα και σήμερα εγκλωβισμένοι άνθρωποι στις ταράτσες τους χωρίς νερό και τροφή; Που είναι η πολιτική προστασία; Γιατί το μήνυμα του 112 έφτασε ώρες μετά την πλημμύρα; Που είναι τα μεγάλα αντιπλημμυρικά έργα που έταξε η κυβέρνηση; Που πήγε το ειδικό κονδύλι μισού δισεκατομμυρίου που δόθηκε σε εργολαβία πριν 3 χρόνια για αντιπλημμυρικά έργα; Τι θα γίνει με τα μολυσμένα ύδατα και τα νεκρά ζώα και γιατί αφήνεται η αντιμετώπιση στην ατομική ευθύνη; Τι θα απογίνει με τις αποζημιώσεις και τα καλλιεργήσιμα εδάφη; Θα αφήσουν και αυτή την φορά το «αόρατο χέρι» της αγοράς να ρυθμίσει τις τιμές των τροφίμων;

Είναι εξοργιστικό να βλέπουμε αυτή την εικόνα ξανά και ξανά. Καμένα δάση, πλημμύρες, δολοφονίες-απαγωγές προσφύγων, φτώχεια, ανέχεια, ανεργία έχουν γίνει πλέον καθημερινές εικόνες. Οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι τεράστιες.

Το κράτος δαπανά δισεκατομμύρια μόνο εκεί που εξυπηρετούνται κέρδος και συμφέροντα και αδυνατεί να μεριμνήσει για βασικές ανάγκες της κοινωνίας που δεν ειναι προσοδοφόρες με αποτέλεσμα να οδηγείται σε πλήρη αποδόμηση του μηχανισμου προστασίας και των υποδομών σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης. Μάλιστα πολλές φορές η ίδια η υποβάθμιση των υποδομών είναι η αιτία γέννησης των έκτακτων αυτών καταστάσεων.  

Στην πανδημία, το δημόσιο σύστημα υγείας υποχρηματοδοτούμενο και υποστελεχωμένο. Τα τρένα να λειτουργούν εν έτει 2023 χωρίς οποιοδήποτε αυτοματοποιημένο σύστημα ασφαλείας. Ακριβώς, το ίδιο είδαμε και πριν λίγες εβδομάδες με τις μεγάλες πυρκαγιές σε Έβρο, Αττική, Ρόδο, Μαγνησία που συνολικά κάηκαν 1.700.000 στρέμματα και με τραγικό απολογισμό 28 νεκρούς. Ενώ τόσα χρόνια καίγεται ολόκληρη η χώρα, από καμία κυβέρνηση δεν έχει γίνει κάποιος σχεδιασμός για πυροπροστασία (αντιπυρικές ζώνες, δασοφύλακες, δασεργάτες, ενίσχυση της πυροσβεστικής με προσωπικό και σύγχρονα μέσα πυρόσβεσης και πολλά άλλα).

Οι ευθύνες για τις καταστροφές βαραίνουν τοσο τη ΝΔ όσο και τις προηγούμενες κυβερνήσεις  και τους λοιπούς εκφραστές ίδιων πολιτικών, των πολιτικών αυτών που βάζουν το κέρδος πάνω απ τις ζωές μας. Η σειρά των “βιβλικών” και “πρωτοφανών” καταστροφών δεν αποτελεί γεγονός συγκυριακό, αλλά αποτέλεσμα ενός καλομελετημένου σχεδίου το οποίο βάζει στο ζύγι την κερδοφορία του κεφαλαίου έναντι της αξίας της ανθρώπινης ζωής, της προστασίας της φύσης και της διαβίωσης της κοινωνίας. Φαίνεται δηλαδή πως η ανθρώπινη ζωή  κοστολογείται και μπαίνει σε μια εξίσωση μεγιστοποίησης του κέρδους του κεφαλαίου και επομένως όπου δεν είναι συμφέρουσα η προστασία της, ο κρατικός μηχανισμός την αφήνει έρμαιο των συνθηκών. Η κοινή αυταπάτη πως οι τραγωδίες αποτελούν μια σειρά κακοτυχιών φαίνεται να καταρρέει.

Ο μηχανισμός καταρρέει τόσο στην πρόληψη, όσο και στην αντιμετώπιση. Στο κομμάτι της πρόληψης, τα αντιπλημμυρικά και αντιπυρικά έργα, οι συντηρήσεις δρόμων, γεφυρών, υποδομών, φραγμάτων, δημόσιων συγκοινωνιών και σιδηροδρομικού δικτύου, η προστασία της φύσης και άλλα έργα κοινωνικής ωφέλειας, αφήνονται σε δεύτερη μοίρα, αφού τα έργα που θα φέρουν επενδυτές είναι η πρώτη προτεραιότητα. Στην αντιμετώπιση, βλέπουμε το ίδιο τοπίο αφού οι αναδασώσεις μετατρέπονται σε όνειρα συνεδριακών κέντρων, η απομάκρυνση των νεκρών ζώων και λοιπών μολυσματικών πηγών μετατρέπεται σε ζήτημα ατομικής ευθύνης, ο έλεγχος των ανατιμήσεων των ήδη βεβαρημένων προϊόντων μετατρέπεται σε αυτορρύθμιση από το “αόρατο χέρι” της αγοράς, η αποκατάσταση των ζημιών, της ύδρευσης και του ρεύματος και οι αποζημιώσεις μετατρέπονται σε μια μακρινή υπόσχεση προς όλους τους ανθρώπους που βλέπουν τους κόπους μιας ζωής να γκρεμίζονται μπροστά τους. Γρήγορα φαίνεται να είναι όμως τα αντανακλαστικά του κράτους στην καταστολή των διαδηλώσεων των πληγέντων από τις πλημμύρες στη Λάρισα με τις απροκάλυπτες αστυνομικές επιθέσεις στον συγκεντρωμένο κόσμο.

Η έλλειψη πρόληψης ωστόσο ξεκινά βαθύτερα, από την αλόγιστη λεηλασία του περιβάλλοντος που με τη σειρά του απαντά. Η κλιματική κρίση που έχει δημιουργηθεί δεν είναι ένα γεγονός ασύνδετο με τις προηγούμενες προβληματικές του συστήματος που αναφέρθηκαν, αλλά το πρώτο απτό παράδειγμα των προβληματικών αυτών. Το τυφλό κυνήγι του κέρδους με την εξάντληση κάθε προσοδοφόρου φυσικού πόρου, την ανεξέλεγκτη και χωρίς κανένα περιβαλλοντικό μέτρο παραγωγή, μέχρι και το μπάζωμα ρεμάτων, το κάψιμο δασικών εκτάσεων για αξιοποίηση τους απ’ το κεφάλαιο, τα σύγχρονα καταναλωτικά πρότυπα του καπιταλιστικού συστήματος οδηγούν στα τρομακτικά αποτελέσματα που βλέπουμε καθημερινά.

Γι' αυτό η ανάγκη μιας ηχηρής απάντησης είναι πιο αναγκαία από ποτέ. Γιατί μόνο με αγώνες για ανατροπή των πολιτικών που μας πνίγουν θα διασφαλίσουμε την ίδια τη ζωή και την επιβίωση του πλανήτη. Γιατί στην περιβαλλοντική καταστροφή δεν είμαστε όλοι ίσοι αλλά οι πρώτοι πληγέντες είναι οι εργάτες, οι πρόσφυγες, οι φοιτητές, οι αγρότες. Γιατί ως φοιτητές δε θα κουβαλήσουμε την δική τους κρίση στις πλάτες μας αλλα θα απαντήσουμε συλλογικά για τη μέριμνα των πληγέντων.

Παλεύουμε για:

• Ταχεία αποκατάσταση των ζημιών. Επίταξη μηχανημάτων και υπηρεσιών από την ΤΕΡΝΑ και άλλες τις κατασκευαστικές εταιρείες προκειμένου να γίνει άμεσα η αποκατάσταση της οδικής επικοινωνίας και της σύνδεσης των δικτύων (νερό, ρεύμα, επικοινωνία)

• Φροντίδα για τη διαμονή, σίτιση, περίθαλψη των πληγέντων

• Άμεση και πλήρη αποζημίωση σε όλους τους πληγέντες για την καταστροφή κάθε κατοικίας, επαγγελματικής στέγης, αγροτικής παραγωγής, επαγγελματικού εξοπλισμού και οποιουδήποτε άλλου περιουσιακού στοιχείου του λαού στην περιοχή.

• Πλαφόν στις τιμές των τροφίμων, κανένα «αόρατο χέρι» να μην μπει στις τσέπες μας

• Άμεσα αντιπλημμυρικά έργα και αντιπλημμυρικός σχεδιασμός που να εντάσσεται στο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων. Εργατικός και λαϊκός έλεγχος για την διάθεση των πόρων, τον σχεδιασμό και την υλοποίηση των έργων.

• Απόδοση πολιτικών και ποινικών ευθυνών για το έγκλημα στην κυβέρνηση, στους κρατικούς μηχανισμούς, την περιφερειακή αρχή και τον εργολάβο (ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ)

• Προστασία των δασών και του φυσικού περιβάλλοντος. Έργα υποδομών για την προστασία ανθρώπινων ζωών.

• Να δοθεί οικονομική στήριξη σε όλους τους συμφοιτητές μας που κατάγονται από τις πληγείσες περιοχές από τις πλημμύρες. Να δοθεί πρόσβαση στις εστίες και διευκολύνσεις στις εξετάσεις σε όλους όσοι κατάγονται από αυτές τις περιοχές.

• Να ανατρέψουμε την πολιτική που βάζει τα κέρδη τους πάνω από τις ζωές μας.