[ΑΠΗΜ] Παρέμβαση στην γραμματεία της λέσχης και μοίρασμα κειμένων

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[ονόματα των αρχείων]

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads

με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Aris★]

Σήμερα πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στην λέσχη με μοιράσματα κειμένων, πανό και συνθήματα. Επιπλέον, μιλήσαμε με την διευθύντρια της λέσχης για την τραγική κατάσταση που βιώνουμε καθημερινά στη λέσχη. Διατυπώσαμε τα αιτήματα μας για μείωση ουρών, διπλή μερίδα, βελτίωση ποιότητας μερίδων και ελεύθερη πρόσβαση στην λέσχη χωρίς αποκλεισμούς. Από την συζήτηση που πρόεκυψε ανακαλύψαμε ότι μετά το τέλος της σύμβασης με τον εργολάβο στις 23 Δεκεμβρίου έρχεται μια σύμβαση με νέους όρους που επιβάλλει τον έλεγχο και τις κάρτες σίτισης. Δεν θα το αφήσουμε να περάσει!

Ακολουθεί το κείμενο της παρέμβασης:

Η μέρα της μαρμότας
αποκλεισμοί, ουρές και κακό φαί στη λέσχη του ΑΠΘ

Από την αρχή της χρονιάς βλέπουμε μια πρωτοφανή εικόνα καθημερινά στη λέσχη του ΑΠΘ με τεράστιες ουρές κατα μήκος της Εγνατίας, σπαστό ωράριο και αρκετά χαμηλή ποιότητα (αλλά και ποσότητα) φαγητού. Το πανεπιστήμιο ενώ είχε μπροστά του 1μιση χρόνο να προετοιμάσει το άνοιγμα των πανεπιστημίων και αντίστοιχα της λέσχης στην αναμενόμενη μαζική προσέλευση δεν έκανε προφανώς τίποτα. Αντιθέτως, προχώρησε σε μείωση 40% της χρηματοδότησης, περιόρισε τις διανομές και προσπάθησε να μειώσει το εργατικό δυναμικό προχωρώντας σε απολύσεις πέρυσι, οι οποίες μπλοκαρίστηκαν από τον αγώνα των εργαζομένων και αλληλέγγυων φοιτητριών. Έτσι κι αλλιώς οι ουρές στη λέσχη αποτελούν στην πράξη αποκλεισμό καθώς πολλές από μας δεν προλαβαίνουμε να φάμε, δεν έχουμε την όρεξη και κυρίως τον χρόνο (λόγω εργασίας,μαθημάτων,κλπ) να καθόμαστε μισή και μία ώρα στην ουρά.

Αυτή η κατάσταση στη λέσχη του ΑΠΘ δεν είναι επειδή δεν υπάρχουν λεφτά να διαθέσει το κράτος σε αυτήν. Έχουμε δει οι πρυτανικές αρχές να μοιράζουν αβίαστα λεφτά και εγκαταστάσεις στους διάφορους εργολάβους μεσάζοντες, όπως και το catering που έχει αναλάβει τη λέσχη, για να βγάζουν κέρδος, να οχυρώνει τις σχολές με κλειδώματα και σεκιούριτι και τέλος να σπαταλάει το κράτος 10δες εκατομμύρια στην πανεπιστημιακή αστυνομία. Δεν είναι ζήτημα δημοσιονομικό και ποτέ δεν ήταν. Η βασική στρατηγική του πανεπιστημίου είναι να δαπανά λιγότερα λεφτά για τη σίτιση των φοιτητ(ρι)ών, να εντατικοποιεί και να πειθαρχεί τις εργαζόμενες, με ελαστικές σχέσεις εργασίας και μείωση του προσωπικού, και κυρίως να εντείνει τους αποκλεισμούς όσων σιτίζονται ξεκινώντας από τις μη φοιτήτριες. Στον περαιτέρω αποκλεισμό μας αποσκοπεί και η νέα ανακοίνωση του ΔΣ της λέσχης η οποία καλεί τους φοιτητές να βγάλουν κάρτα σίτισης. Οι κάρτες σίτισης δεν είναι απλά ένα στατιστικό νούμερο αλλά αποτελούν το μέσο για να εγκαθιδρυθούν οι αποκλεισμοί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το 2018 το πανεπιστήμιο προσπάθησε να επιβάλει αντίτιμο στους φοιτητ(ρι)ές μέσα από την κάρτα σίτισης το οποίο αποκρούστηκε από την άμεση αντίδραση του φοιτητικού κινήματος. Η εναντίωση στους ελέγχους στην λέσχη του ΑΠΘ δεν αποτελεί ένα ιδεολογικό αίτημα κάποιων αλλά αποτελεί το μέσο για την διασφάλιση της εισόδου όλων μας τζάμπα στη λέσχη και μια πραγματικότητα η οποία αποτελεί κεκτημένο δεκαετιών αγώνα.

Τα τελευταία 30 χρόνια η λέσχη του ΑΠΘ αποτελεί πεδίο διαρκών αγώνων που διασφάλισαν ιστορικά τον κοινωνικό χαρακτήρα της. Ή αλλιώς, την ελεύθερη πρόσβαση σε όσους και όσες επιλέγουν (ή αναγκάζονται) να καλύπτουν τη βασική τους ανάγκη για σίτιση στην λέσχη. Η κατάκτηση αυτή, δεν ήταν ποτέ κάποια φιλανθρωπική κίνηση της πανεπιστημιακής κοινότητας προς τις υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες της πόλης, αλλά αποτέλεσμα αυτών των αγώνων. Στα πλαίσια, όμως, της αναδιάρθρωσης που εξελίσσεται στα πανεπιστήμια εδώ και πάνω από μια δεκαετία, έχει ξεκινήσει μία επίθεση ενάντια στην κατάκτηση αυτή. Αυτή η επίθεση πραγματοποιήθηκε μέσω του ελέγχου πάσο στην είσοδο της λέσχης, αποκλείοντας έτσι κόσμο, ο οποίος παλαιότερα ερχότανε με μαζικούς όρους (ν+2, φοιτήτριες ΠΑΜΑΚ και ΤΕΙ, άνεργοι, μετανάστριες, άστεγοι, κλπ.) και με την ταυτόχρονη μείωση μερίδων, την απαγόρευση 2ης μερίδας, την εντατικοποίηση και τις απολύσεις εργαζομένων. Στο παρελθόν έχουν γίνει προσπάθειες από το ΔΣ της λέσχης για αύξηση του ελέγχου, είτε μέσω τάμπλετ στην είσοδο, είτε με σκάνερ στις διανομές, με στόχο να αποκλειστούν τελείως οποιαδήποτε μη φοιτητικά υποκείμενα τρώνε στην λέσχη. Οι προσπάθειες αυτές απαντήθηκαν αναλόγως.

Αντίστοιχα, καλούμαστε να απαντήσουμε σε κάθε προσπάθεια επιβολής ελέγχου και στην τραγική κατάσταση με τις ουρές και στη τελική στον έμμεσο αποκλεισμό από την σίτισή μας. Αυτή η συνθήκη αποτελεί γενική στρατηγική της αναδιάρθρωσης του κεφαλαίου να εντείνονται οι περιφράξεις σε κάθε δομή αναπαραγωγής, είτε είναι η εκπαίδευση με την αξιολόγηση των σχολείων και την ΕΒΕ είτε είναι η υγεία με τους αποκλεισμούς στην περίθαλψη και την κοβιντοποίηση των νοσοκομείων. Επιπλέον, το κεφάλαιο σταδιακά απομακρύνει από πάνω του το κόστος αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης μετακυλίοντάς την σε εμάς. Η λέσχη του ΑΠΘ αποτελεί από τα λίγα εδάφη (η μοναδική φοιτητική λέσχη) στα οποία η αναδιάρθρωση έχει μπλοκαριστεί καθώς δεν αφήσαμε να χάσει τον κοινωνικό της χαρακτήρα.

Δεν θα αφήσουμε να τον χάσει ούτε και τώρα. Γιατί πολύ απλά δεν έχουμε και δεν θέλουμε να πληρώνουμε και το φαί μας στη λέσχη. Η επιλογή του να τρώμε στη λέσχη αποτελεί για εμάς ένα μέσο για να μειωθεί το υπέρογκο κόστος ζωής μας. Ένα κόστος που αυξάνεται συνεχώς σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας μέσα από την συνεχής αύξηση των ενοικίων, των τιμών στα σουπερμάρκετ και των λογαριασμών. Ένα κόστος που είναι υπέρογκο καθώς ο μισθός μας (και των γονιών μας) είναι στα τάρταρα. Ένα κόστος φοίτησης που δεν πρέπει να το πληρώνουμε εμείς αλλά το ίδιο το κράτος καθώς δεν βρισκόμαστε εδώ για να περάσουμε απλά καλά αλλά για να βρούμε εργασία στο μέλλον. Δεν φοιτούμε στο πανεπιστήμιο από χόμπι αλλά γιατί το κεφάλαιο χρειάζεται την εξειδίκευσή μας. Όλο τον κόπο που ρίχνουμε για να περάσουμε στο πανεπιστήμιο, για να πάρουμε πτυχίο, μεταπτυχιακό ,κλπ αποτελεί χρόνος τον οποίο ξοδεύουμε για να επιμορφώσουμε την εργατική μας δύναμη ώστε να μπορέσει μετέπειτα το εκάστοτε αφεντικό να βγάλει υπεραξία πάνω σε αυτή την επιμόρφωση.

Σε αυτό το πλαίσιο υπερασπιζόμαστε την ελεύθερη πρόσβαση της λέσχης σε όλους και όλες, καθώς στα διάφορα υποκείμενα που αποκλείονται από αυτή βλέπουμε κοινά συμφέροντα και παρόμοια μοίρα. Από την μία, η επιβολή αποκλεισμών βλέπουμε στην τελική ότι δεν θα αφορά μόνο τις μη φοιτήτριες αλλά το σύνολο των φοιτητών. Μια βόλτα στο Παμακ απέναντι μπορεί να κάνει σε κάποιον ξεκαθαρο το μέλλον της λέσχης του ΑΠΘ με ελέγχους και κάρτες σίτισης. Από την άλλη, δείχνουμε αλληλεγγύη σε όλο αυτό τον κόσμο που έχει αντίστοιχα ένα υπέρογκο κόστος ζωής και βρίσκει μια αξιοπρεπή διέξοδο, πέρα από λογικές φιλανθρωπίας, για την μείωσή του. Αντιλαμβανόμαστε την λέσχη σαν έναν τόπο στον οποίο (δυνητικά) συναντιούνται διάφορες διαδρομές υποκειμένων: από μετανάστριες οι οποίες περιθωριοποιούνται από την πόλη και τους διδακτορικούς που εργάζονται μαύρα (και πολλές φορές απλήρωτα) μέχρι εργάτριες οι οποίες σκοτώνονται (κυριολεκτικά) στην δουλειά και φοιτητές οι οποίοι βλέπουν το παρόν και το μέλλον τους δυσοίωνο. Σε αυτές τις συναντήσεις αγώνα εμείς βλέπουμε την δύναμή μας και όχι στις διάφορες συντεχνιακές εκκλήσεις για εξαίρεση από την κρίση.

Προσλήψεις εργαζομένων και εφαρμογή αορίστου χρόνου συμβάσεων σε όλους και όλες

Άνοιγμα όλων των διανομών, αύξηση της ποιότητας του φαγητού

και δυνατότητα δεύτερης μερίδας.

Δεν βγάζουμε κάρτα σίτισης
Δεν δείχνουμε πάσο
Δείχνουμε ταξική αλληλεγγύη

Αυτόνομη Παρέμβαση στους Ηλεκτρολόγους Μηχανολόγους

Τακτική συνέλευση σχήματος κάθε Τετάρτη στις 14.00 στο Στέκι στο Φουαγιέ

Edit: Resizing image...