Έχεις
πηγή για το κομμάτι αυτό
πέρα από ότι το λέει η ΝΔ με την "Ομάδα Αλήθειας" (γκαιμπελισμού δλδ) της? Πολύ γρήγορα ο λαός μας γεύεται τα δηλητηριώδη "φρούτα" της πρόσφατα ανανεωμένης από την κυβέρνηση της ΝΔ, Ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας για τις Βάσεις, μία συμφωνία που είχε διαπραγματευτεί και συμφωνήσει αρχικά η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Πολύ γρήγορα επιβεβαιώνονται στην πράξη αυτά για τα οποία προειδοποιούν εδώ και χρόνια οι γνήσιες πατριωτικές δυνάμεις του λαού μας, το αντιιμπεριαλιστικό – αντιπολεμικό κίνημα της χώρας, η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ).
Γιατί ψάχνοντας λίγο βρήκα
στον Ριζοσπάστη σας αυτό που ήξερα έτσι κι αλλιώς από παλιά ••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
ΙΣΤΟΡΙΑ
Η ελληνοαμερικανική συμφωνία για τις βάσειςΣτις
12 Οκτωβρίου του 1953, γύρω στις 7 μ.μ.,
ο πρωθυπουργός της χώρας Αλ. Παπάγος υποδεχόταν στο πρωθυπουργικό γραφείο άπαντες τους υπουργούς του. Επρόκειτο για μια σύντομη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου με ένα και μοναδικό θέμα: Την επικύρωση της συμφωνίας για την εγκατάσταση των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα. Μια ώρα αργότερα,
οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι της Ελλάδας και των Ηνωμένων Πολιτειών, διάβαζαν ταυτόχρονα σε Αθήνα και Ουάσιγκτον, την παρακάτω ανακοίνωση :
«Εις εκπλήρωσιν των εκ του άρθρου 3 της Συνθήκης του Βορείου Ατλαντικού απορρεουσών υποχρεώσεών των, η κυβέρνησις του Βασιλείου της Ελλάδος με την έγκριση της Αυτού Μεγαλειότητος του Βασιλέως και η κυβέρνησις των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής υπέγραψαν σήμερον μίαν Διμερή Συμφωνία, παρέχουσαν εις τας Ηνωμένας Πολιτείας το δικαίωμα όπως βελτιώσωσι και χρησιμοποιήσωσιν από κοινού μετά της ελληνικής κυβερνήσεως ορισμένα αεροδρόμια και ναυτικάς εγκαταστάσεις εν Ελλάδι. Η συμφωνία έχει ως προορισμόν, διευκολυνόμενης της ολοκληρώσεως της αμύνης της Ελλάδος, της αναπτυχθείσης κατά τα τελευταία πέντε έτη με την αμερικανικήν βοήθειαν, εντός του αμυντικού συστήματος του ΝΑΤΟ, να ενισχύση την ασφάλειαν της περιοχής του Βορείου Ατλαντικού και να διαφυλάξη τη διεθνήν ειρήνην και ασφάλειαν. Η κοινή προσπάθεια των δύο χωρών όπως βελτιωθή και ενισχυθή η συλλογική ικανότης προς αντίστασιν εναντίον ενόπλου επιθέσεως αντικατοπτρίζει το επικρατούν πνεύμα συνεργασίας και τους δεσμούς φιλίας ήτις υφίσταται μεταξύ Ελλάδος και Ηνωμένων Πολιτειών».
Η συμφωνία ήταν το τρίτο κατά σειρά μεγάλο βήμα πρόσδεσης της Ελλάδας στο άρμα του βορειοαμερικανικού ιμπεριαλισμού. Είχε προηγηθεί το δόγμα Τρούμαν, στις 12/3/1947, με τα επακόλουθά του, και φυσικά η ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ στις 18/2/1952.
Μετά την επίσημη ανακοίνωση της συμφωνίας ο Παπάγος χαιρέτισε το γεγονός ως «σημαντικόν σταθμόν εις την ιστορίαν της νεωτέρας Ελλάδος» Στο ίδιο πνεύμα ο υπουργός του επί των Εξωτερικών Στ. Στεφανόπουλος τόνιζε σε δηλώσεις του: «Η υπογραφή της συμφωνίας αποτελεί γεγονός, λίαν σημαντικόν, διότι εκλείπει πλέον πάσα αμφιβολία περί του ότι η Ελλάς περιλαμβάνεται εις τα σχέδια αμύνης και ενδιαφέροντος του ΝΑΤΟ, εμπεδούται δε χάρις εις τη συμφωνία το αίσθημα της ασφαλείας. Προς τούτοις προκύπτουν σημαντικά ωφελήματα διά την Ελληνικήν οικονομίαν, διότι μέγας αριθμός Ελλήνων τεχνικών και εργατών θα απασχοληθούν εις τα υπό εκτέλεσιν έργα»2.
Να σκεφτεί κανείς ότι όλα αυτά λέγονταν χωρίς ντροπή λίγα χρόνια, αφότου η χώρα είχε αποτινάξει από πάνω της το ζυγό της φασιστικής κατοχής!!! Ας δούμε, όμως, αναλυτικότερα τι προέβλεπε η νέα ελληνοαμερικανική συμφωνία.
Τι προέβλεπε η συμφωνία
Το κείμενο της συμφωνίας που δόθηκε στη δημοσιότητα το βράδυ της 12ης Οκτωβρίου 1953 φανέρωνε πως η Ελλάδα μετατρεπόταν σε προτεκτοράτο των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι ΗΠΑ μπορούσαν να κάνουν ό,τι επιθυμούσαν χωρίς να δίνουν λογαριασμό. Συγκεκριμένα, και βάσει του δημοσιευμένου κειμένου της συμφωνίας, η ελληνική κυβέρνηση εξουσιοδοτούσε την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών να χρησιμοποιεί οδούς, σιδηροδρομικές γραμμές και άλλους χώρους, να κατασκευάζει, να αναπτύσσει, να χρησιμοποιεί και να θέτει σε λειτουργία στρατιωτικά και βοηθητικά έργα στην Ελλάδα. Επίσης, οι Ηνωμένες Πολιτείες αποκτούσαν το δικαίωμα να φέρουν, εγκαταστήσουν και στεγάσουν σε ελληνικό έδαφος στρατιωτικές δυνάμεις και άλλο προσωπικό. Οι ένοπλες αυτές δυνάμεις τους, μαζί με το υλικό που είχαν υπό τον έλεγχό τους αποκτούσαν, σύμφωνα με το κείμενο της συμφωνίας, το δικαίωμα να εισέρχονται, εξέρχονται, υπερίπτανται «ελευθέρως εν Ελλάδι και εις τα χωρικά της ύδατα, υπό την επιφύλαξιν οιασδήποτε τεχνικής συνεννοήσεως... Αι ενέργειαι αύται απαλλάσσονται οιωνδήποτε τελών, δικαιωμάτων και φόρων».
Το άρθρο 2 της συμφωνίας προέβλεπε την ατέλεια των μηχανημάτων, υλικών και εφοδίων που εισήγαγαν στην Ελλάδα οι Αμερικανοί καθώς και το δικαίωμά τους να τα εξάγουν ελεύθερα. Στην περίπτωση δε που κάποια στιγμή οι Αμερικανοί έκριναν πως δε χρειάζονται άλλο τις βάσεις κι έφευγαν από τη χώρα, το ελληνικό δημόσιο είχε την υποχρέωση να τους αποζημιώσει για τις εγκαταστάσεις των βάσεων που δε θα έπαιρναν μαζί τους.
Με το άρθρο 3 οι Αμερικανοί αποκτούσαν το δικαίωμα να ιδρύσουν στην Ελλάδα δικά τους στρατιωτικά ταχυδρομεία.
Η διάρκεια της συμφωνίας, που θα έμπαινε σε ισχύ αμέσως με την υπογραφή της προβλεπόταν να είναι ίση με τη διάρκεια ισχύος της βορειοατλαντικής συνθήκης3.
Τέλος, η συμφωνία είχε και δύο απόρρητα παραρτήματα. Το ένα αφορούσε στις λεπτομέρειες του προνομίου της ετεροδικίας (δινόταν, δηλαδή, το αποικιοκρατικού χαρακτήρα δικαίωμα στο αμερικανικό προσωπικό των βάσεων να δικάζεται στις ΗΠΑ για αδικήματα που διέπραξε στην Ελλάδα) και το άλλο τα μέρη στα οποία θα κατασκευάζονταν βάσεις4. Για τα απόρρητα αυτά παραρτήματα ο τότε υπουργός Αμυνας και ειδικός διαπραγματευτής της συμφωνίας με τους Αμερικανούς, Π. Κανελλόπουλος είχε πει στις 22/10/1953, στην Επιτροπή Εξουσιοδοτήσεων της Βουλής, το εξής εξωφρενικό: «Υπάρχουν σοβαροί λόγοι, οι οποίοι επέβαλαν όπως ορισμένα σημεία μην περιληφθούν εις την συμφωνίαν, την οποία καταθέσαμεν ενώπιον υμών... Δεν περιελήφθησαν διά λόγους τους οποίους δεν έχω το δικαίωμα να εξηγήσω κατά την παρούσαν συζήτησιν». Ο ίδιος άνθρωπος είχε τολμήσει ενώπιον των βουλευτών να ισχυριστεί πως «η ικανότης της τηρήσεως μυστικών εις τους τομείς αυτούς, είτε τους κρισίμους τους οικονομικούς, είτε της ασφαλείας της χώρας αποτελεί επίσης εν ηθικόν όπλον, εν ηθικόν πλεονέκτημα, αποτελεί μέγα επιχείρημα υπέρ της Ελλάδος»5!!!
Τα προηγηθέντα της συμφωνίας
Από την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου, που οι Ηνωμένες Πολιτείες έβαλαν πόδι στην Ελλάδα, είχαν εξασφαλίσει το δικαίωμα να χρησιμοποιούν για λογαριασμό τους μια σειρά από στρατηγικά σημεία της χώρας. Οταν, μάλιστα, τέλειωσαν οι πολεμικές αναμετρήσεις θέλησαν να μονιμοποιήσουν και να επεκτείνουν τη στρατιωτική παρουσία τους στον ελληνικό χώρο. Ετσι, το 1952, ζήτησαν από την ελληνική κυβέρνηση -την οποία ήλεγχαν τα κόμματα του Κέντρου- να τους παραχωρήσει αεροπορικές βάσεις, πράγμα που πρακτικά σήμαινε να χρησιμοποιούν ανεξέλεγκτα όλα ανεξαιρέτως τα ελληνικά αεροδρόμια. Το σχετικό σχέδιο συμφωνίας, που είχε αποδεχτεί η κυβέρνηση Πλαστήρα - Βενιζέλου, έλεγε μεταξύ άλλων ότι «η βασιλική ελληνική κυβέρνηση παραχωρεί στην κυβέρνηση των ΗΠΑ το δικαίωμα να εγκαταστήσει στρατιωτικές αεροπορικές υπηρεσίες και επικοινωνίες, σ' ολόκληρη την Ελλάδα, για μεταβατική περίοδο τριών χρόνων»6. Ομως, τελική συμφωνία δεν υπογράφτηκε λόγω του ότι μεσολάβησε περίοδος εκλογών από τις οποίες νικητής βγήκε η λεγόμενη Δεξιά, δηλαδή το κόμμα «Ελληνικός Συναγερμός» του Αλ. Παπάγου. Ωστόσο, και χωρίς συμφωνία, οι Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποίησαν για τους δικούς τους στρατιωτικούς σκοπούς, τους ελληνικούς στρατιωτικούς -και άλλους- χώρους που επιθυμούσαν, χωρίς να συναντήσουν το παραμικρό εμπόδιο από μέρους των ελληνικών αρχών7.
Οταν στην κυβερνητική εξουσία ήρθε το κόμμα του Παπάγου έλυσε αμέσως κάθε τυπική εκκρεμότητα που υπήρχε, δίνοντας στους Αμερικανούς ακόμη περισσότερα προνόμια και δικαιώματα πάνω στο ελληνικό έδαφος, ευελπιστώντας να πάρει απ' αυτούς ως αντάλλαγμα μια μικρή, έστω, αύξηση της περιβόητης αμερικανικής βοήθειας. Τις σχετικές διαπραγματεύσεις ανέλαβε ο τότε υπουργός Συντονισμού Σπ. Μαρκεζίνης, ο οποίος, την Ανοιξη του '53, ταξίδεψε γι' αυτό το σκοπό στις Ηνωμένες Πολιτείες.
«Μετέφερα τότε εις WASHINGTON -γράφει ο Μαρκεζίνης στα απομνημονεύματά του8-, προς τον Πρόεδρο Αϊζενχάουερ τη σχετικήν πρότασιν του Στρατάρχου Παπάγου την οποίαν κατ' αρχήν συνεζήτησα και με τον τότε υπουργόν των Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, Φόστερ Ντάλες».
Την πρόταση αυτή παρουσίασε σε γενικές γραμμές ο ίδιος ο Αλ. Παπάγος μιλώντας στη Βουλή, στις 27/11/1953. Είχε πει τότε: «Είμαι ευτυχής, κύριοι βουλευτές, και υπερήφανος, διότι υπεγράφη η συμφωνία περί στρατιωτικών ευκολιών, δι' ής παραχωρούνται βάσεις εν Ελλάδι προς τας ενόπλους δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Πρέπει να σας είπω, ότι ευθύς ως εξελέγη ο στρατηγός Αϊζενχάουερ πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, απηύθυνα προς αυτόν προσωπικήν επιστολήν, διά της οποίας του εισηγούμην, όπως διά την καλυτέραν διασφάλισιν της αμύνης της Ελλάδος και εντός του πλαισίου του άρθρου 51 του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών και του άρθρου 3 του Οργανισμού του Βορειοατλαντικού Συμφώνου, συναφθή συμφωνία περί παραχωρήσεως βάσεων εκ μέρους της Ελλάδος προς τας Ηνωμένας Πολιτείας»9.
Ο Παπάγος δεν έλεγε όλη την αλήθεια. Ο Μαρκεζίνης πήγε στις ΗΠΑ με αποστολή να διαπραγματευτεί συμφωνία, ώστε οι Ηνωμένες Πολιτείες να παράσχουν 4ετή οικονομική βοήθεια στην Ελλάδα με αντάλλαγμα η τελευταία να τους παραχωρήσει στρατιωτικές βάσεις. Η ανταπόκριση που συνάντησε ο Μαρκεζίνης από μέρους των Αμερικανών συνομιλητών του δεν ήταν η αναμενόμενη. Ο ίδιος παρουσιάζει το θέμα, περιγράφοντας την ιδιαίτερη συνάντησή του με τον Αμερικάνο υπουργό Εξωτερικών Φόστερ Ντάλες, με τα εξής λόγια10: «Στην ιδιαίτερη συνάντησή μας τα πράγματα δεν επήγαν καλύτερα. Εξήγησα ότι η οικονομική βοήθεια των διακοσίων περίπου εκατομμυρίων δολαρίων που εζητούσαμε, δηλαδή το δέκατο περίπου των όσων είχε δαπανήσει μέχρι τότε η Αμερική για τη χώρα μας, ήταν ασήμαντη. Η οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας θα εξασφάλιζε όσα είχαν επιτευχθεί και η στενότερη σύνδεσή της με την Αμερική, με την παροχή διευκολύνσεων (σ.σ. εννοεί τις βάσεις) στην Ελλάδα, θα απέβαινε προς όφελος των Αμερικανών. Υπέμνησα ότι η Ελλάς διέθετε για στρατιωτικές δαπάνες, κατ' αναλογίαν, πολύ περισσότερα από τους άλλους εταίρους του ΝΑΤΟ. Ο Ντάλες απάντησε ότι δεν υπελόγιζα τι εκείνοι δαπανούσαν... Η συνομιλία έληξε ουσιαστικώς χωρίς αποτέλεσμα. Ηταν φανερό ότι ο Ντάλες δεν είχε καμία διάθεση να κατανοήσει τα προβλήματα της Ελλάδος».
Στην κατάληξή της, η διαπραγμάτευση απέδωσε ψίχουλα. Η περιβόητη αμερικανική βοήθεια ανήλθε στα 75 εκατομμύρια δολάρια, αλλά αυτό σε τίποτα δεν εμπόδισε τη σύναψη της συμφωνίας για τις βάσεις. Για την κυβέρνηση του Παπάγου καλά ήταν και τα ψίχουλα. Ετσι ο Μαρκεζίνης περιχαρής δήλωνε στον αθηναϊκό Τύπο στις 21 Μαΐου 1953: «Δύνασθε να αναγγείλετε ότι ο σκοπός του ταξιδιού μου εις την Αμερικήν επέτυχεν απ' άκρου εις άκρον»11.
Το ζήτημα της εγκατάστασης των αμερικάνικων βάσεων στην Ελλάδα είχε τελειώσει από το Μάη του '53. Τυπικά, όμως, η σχετική συμφωνία υπογράφηκε στην Αθήνα, στο υπουργείο Εξωτερικών, από τον Ελληνα υπουργό Στ. Στεφανόπουλο και τον Αμερικάνο πρεσβευτή Κάβεντις Κάνον στις 12 Οκτωβρίου του ιδίου έτους.
Πολιτικές αντιδράσεις στη συμφωνία
Η συμφωνία δεν κυρώθηκε ουσιαστικά ποτέ από την Ολομέλεια της Βουλής κι αυτό κατά παράβαση του Συντάγματος της χώρας που προέβλεπε ότι, για να παραχωρηθεί ελληνικό έδαφος σε ξένη δύναμη ή για να γίνει δεκτός σε ελληνικό έδαφος ξένος στρατός χρειαζόταν νόμος ψηφισμένος από την Ολομέλεια του Κοινοβουλίου. Οταν υπογράφηκε η συμφωνία η Ολομέλεια της Βουλής δε λειτουργούσε και δε συγκλήθηκε εκτάκτως από την κυβέρνηση, παρ' όλο που αυτό επιβαλλόταν να γίνει. Ετσι, το δημοσιευμένο κείμενο της συμφωνίας -όχι, όμως και τα απόρρητα παραρτήματα- πέρασε, όπως προαναφέραμε, από την Επιτροπή εξουσιοδοτήσεων της Βουλής στις 22- 23/10/1953. Σ' εκείνη τη συνεδρίαση, πέραν των προαναφερομένων, ο υπουργός Αμυνας Π. Κανελλόπουλος πλέοντας σε πελάγη ευτυχίας, σημείωσε ανάμεσα σε άλλα ότι «διά της συμφωνίας αυτής, η αλληλεγγύη των ΗΠΑ προς την Ελλάδα κατέστη έτι βαθυτέρα, έτι εντονωτέρα». Ο Γ. Παπανδρέου που είχε εκλεγεί βουλευτής με το Κόμμα του Παπάγου αλλά εκείνο το διάστημα είχε περάσει στο κόμμα των Φιλελευθέρων και ήταν συναρχηγός του (μαζί με τον Σοφοκλή Βενιζέλο) διατυμπάνιζε: «Η Αμερικανική δύναμις έρχεται εις την Ελλάδα ως εγγύησις ασφαλείας. Την χαιρετίζομεν».
Τελικά, η συμφωνία κυρώθηκε με τις ψήφους του «Ελληνικού Συναγερμού» και του κόμματος των Φιλελευθέρων ενώ αντιτάχθηκε η ΕΠΕΚ (ό,τι δηλαδή είχε απομείνει ως ΕΠΕΚ μετά το θάνατο του Πλαστήρα) και το νεοσύστατο Δημοκρατικό Κόμμα Εργαζόμενου Λαού, που είχε προέλθει από την ένωση του Δημοκρατικού Κόμματος του Γ. Καρτάλη με το ΣΚΕΛΔ του Αλ. Σβώλου. Από το χώρο της Αριστεράς, ευθύς εξαρχής εναντίον της συμφωνίας τάχτηκε η ΕΔΑ (που δεν αντιπροσωπευόταν τότε στη Βουλή) και φυσικά το παράνομο ΚΚΕ με το ΑΚΕ.
Η ΕΔΑ, με ανακοίνωση της Διοικούσας Επιτροπής της, χαρακτήρισε τη συμφωνία καίριο πλήγμα κατά των συμφερόντων του λαού και της εθνικής ανεξαρτησίας12, ενώ το ΚΚΕ σε κοινή ανακοίνωσή του με το ΑΚΕ, στις 13/10/1953, έκανε λόγο για έγκλημα εθνικής προδοσίας, υπογραμμίζοντας, ανάμεσα στα άλλα, πως η «καινούρια πολεμική συμφωνία παραδίνει την Ελλάδα» και τους Ελληνες «χειροπόδαρα δεμένους στη διάθεση του Αμερικάνου γιάνκη επιδρομέα»13.
Οταν το ΚΚΕ έκανε αυτές τις εκτιμήσεις αντιλαμβανόταν τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις όπως ακριβώς ήταν. Οπως, δηλαδή, τις περιέγραφε το 1948 ο επιτετραμμένος στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα Κ. Ράνκιν, ο οποίος έγραφε σε μία έκθεσή του προς τους ανωτέρους του14: «Είμαστε υποχρεωμένοι ηθικά και πρακτικά, πάση θυσία, να διαφυλάξουμε την Ελλάδα», διότι, «αυτή η χώρα είναι στην ουσία το όργανό μας... ένα όργανο που εμείς διαμορφώνουμε για να χρησιμοποιήσουμε στην επέκταση της εξωτερικής μας πολιτικής». Και ήταν έτσι, γιατί το καθεστώς της Ελλάδας χρειαζόταν τους Αμερικάνους συμμάχους του για να εδραιώσει την εξουσία του πάνω στο λαό.
1. Σπ. Λιναρδάτου: «Από τον εμφύλιο στη χούντα», εκδόσεις «Παπαζήση», τόμος β', σελ. 121
2. Εφημερίδες 13/10/1953
3. Γ. Ασούρα: «Η Ελλάδα κάτω από την κυριαρχία των ΕΠΑ και του ΝΑΤΟ», εκδόσεις ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ, 1975, σελ. 31- 32.
4. Κ. Μαρδά, «Η Ελλάδα στα δίκτυα των βάσεων», εκδόσεις «Καστανιώτη», σελ. 61
5. «Οι πρώτοι δώδεκα μήνες της Κυβερνήσεως Συναγερμού», Αθήναι Δεκέμβριος 1953, σελ. 133
6. Εφημερία ΠΟΝΤΙΚΙ 28/8/87
7. Κ. Μαρδά: «Η Ελλάδα στα δίκτυα των βάσεων», εκδόσεις «Καστανιώτη», σελ. 50- 51
8. Σπ. Μαρκεζίνη: «Αναμνήσεις 1972- 1974», Αθήναι 1979, σελ. 101
9. Πρακτικά Βουλής 27/11/1953 και «Οι πρώτοι δώδεκα μήνες της Κυβερνήσεως Συναγερμού», Αθήναι Δεκέμβριος 1953, σελ. 184
10. Σπ. Μαρκεζίνη: «Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος, 1936-1975», Γ' τόμος, 1952-1975 σελ σελ. 16- 17
11. Σ. Γρηγοριάδη: «Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας», εκδόσεις «Καπόπουλος», τόμος Δ', σελ. 156
12. «ΑΥΓΗ», 21/10/1953
13. «Επίσημα Κείμενα ΚΚΕ», τόμος 7ος, εκδόσεις ΣΕ, σελ. 359- 362
14. Λ. Γουίτνερ: «Η Αμερικανική Επέμβαση στην Ελλάδα 1943-1949», εκδόσεις «Βάνιας», Θεσσαλονίκη 1991 σελ. 319
Γιώργος ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=1460937••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
(Υπενθύμιση : )
Ο
Αλέξανδρος Παπάγος (Αθήνα, 9 Δεκεμβρίου 1883 – Αθήνα, 4 Οκτωβρίου 1955) ήταν Έλληνας αξιωματικός του στρατού και πολιτικός που διετέλεσε
Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού (1936 - 1941), Αρχιστράτηγος των ελληνικών δυνάμεων κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο (1940 - 1941) και κατά την περίοδο
1949 - 1951 καθώς και
Πρωθυπουργός της Ελλάδας κατά την περίοδο 1952 - 1955.
https://el.wikipedia.org/wiki/Αλέξανδρος_Παπάγος••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Για να ψάξουμε μερικά άρθρα στην τύχη να δούμε αν θα βρούμε τίποτα που να αποδεικνύει τον ισχυρισμό σας οτι
ο Σύριζα διαπραγματεύτηκε τη συμφωνία :
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Αμερικανικές βάσεις: Από τις πρώτες υπογραφές, το ’53, μέχρι σήμεραΗ ιστορία της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στην Ελλάδα και των «ευκολιών» που απολάμβανε σε διάφορες βάσεις ανά την επικράτεια ξεκίνησε το 1953, λίγους μήνες μετά την επίσημη ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ.Ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας περιέγραψε τη νέα MDCA ως «συμφωνία που κατοχυρώνει τα ελληνικά συμφέροντα», ενώ ο Αμερικανός ομόλογός του Αντονι Μπλίνκεν σημείωσε ότι η ανανέωσή της «επιτρέπει στις δυνάμεις των ΗΠΑ στην Ελλάδα να εκπαιδευτούν και να επιχειρούν από πρόσθετες τοποθεσίες». (REUTERS/Jonathan Ernst)
Βασίλης Νέδος
15.10.2021 • 21:29
Η ιστορία της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στην Ελλάδα και των «ευκολιών» που απολάμβανε σε διάφορες βάσεις ανά την επικράτεια ξεκίνησε το 1953, λίγους μήνες μετά την επίσημη ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ. Στα τέλη της δεκαετίας του ’50 αναπτύχθηκε η βάση της Σούδας, με πλέον εμβληματική για τις ερχόμενες δεκαετίες, εκείνη του Ελληνικού. Οι συμφωνίες του ’53 έτυχαν νέας διαπραγμάτευσης από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος είχε πλήρη επίγνωση του αρνητικού πολιτικού κλίματος που υπήρχε για την αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην Ελλάδα, καθώς συνδεόταν με την προ του 1974 μακρά περίοδο πολιτικής ανωμαλίας. Με την Ελλάδα ευρισκόμενη εκτός του στρατιωτικού βραχίονα του ΝΑΤΟ, λόγω της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, η κυβέρνηση Καραμανλή και μετέπειτα Γεωργίου Ράλλη ξεκίνησε μια μακρά περίοδο διαπραγματεύσεων για τον επαναπροσδιορισμό κάποιων στοιχείων της ελληνοαμερικανικής συνεργασίας, με στόχο την απομάκρυνση των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων από περιοχές κοντά στον αστικό ιστό, με προεξάρχουσα τη βάση του αεροδρομίου στο Ελληνικό.
Οι διαπραγματεύσεις διακόπηκαν με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία το 1981, με αποτέλεσμα το καθεστώς της αμερικανικής παρουσίας στην Ελλάδα να συνεχιστεί με βάση τις συμφωνίες του 1953. Μετά τις αρχικές ανησυχίες και αρκετά σκαμπανεβάσματα (υπενθυμίζεται ότι το ΠΑΣΟΚ είχε εκλεγεί τότε και με σύνθημα το «Εξω οι βάσεις του θανάτου»), λόγω και των συνεχιζόμενων διπλωματικών ελιγμών του Ανδρέα Παπανδρέου, τελικά οι δύο πλευρές κατέληξαν σε μια πενταετή συμφωνία (τότε με την επωνυμία DECA) που υπεγράφη το φθινόπωρο του 1983 από τον υφυπουργό Εξωτερικών Γιάννη Καψή και τον επιτετραμμένο της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα, Αλαν Μπερλίντ. Ενα ενδιαφέρον στοιχείο εκείνης της συμφωνίας είναι ότι στο ελληνικό κείμενο η λήξη της πενταετίας (που και τότε είχε ένα περιθώριο καταγγελίας 17 μηνών) είχε διαφορετική έννοια απ’ ό,τι στο αγγλικό. Οπως αναφέρει ο τότε πρέσβης Μόντι Στερνς στο βιβλίο του «Ανδρέας Παπανδρέου: Το αίνιγμα», στο ελληνικό κείμενο ο όρος «terminable» αντί να μεταφραστεί ως «μπορούσαν να τερματιστούν», αποδόθηκε ως «τερματίζονται». Σύμφωνα με τον Στερνς, «είναι το μόνο όπου ο όρος μιας κρίσιμης παραγράφου δεν συμπίπτει ακριβώς και στις δύο γλώσσες», κάτι που έδωσε στην «Εξόρμηση» το δικαίωμα να προπαγανδίζει ότι οι βάσεις «κλείνουν» το 1988.
Τότε, το 1988 ξεκίνησε ο νέος γύρος διαπραγματεύσεων, ο οποίος δεν ολοκληρώθηκε παρά τον Ιούλιο του 1990, για τη νέα μορφή της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA). Τελικά η νέα MDCA παρέμεινε σε ισχύ μέχρι το 2019, όταν και τροποποιήθηκε στην τελευταία μορφή της. Τον Ιούλιο του 1990 η νέα MDCA υπεγράφη από τον τότε υπουργό Εξωτερικών Αντώνη Σαμαρά και τον πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα, Μάικλ Σωτήρχο. Στην τελετή παρίσταντο οι υπουργοί Αμύνης των δύο χωρών, ο Ντικ Τσένεϊ και ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης, με υπασπιστή τον τότε αντιπλοίαρχο Π.Ν. Διονύση Χατζηδάκη, μετέπειτα δήμαρχο Παλαιού Φαλήρου και νυν βουλευτή της Ν.Δ. Μία από τις ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες εκείνης της τελετής ήταν ότι οι δηλώσεις της πολιτικής ηγεσίας γράφτηκαν σε μια γραφομηχανή με μεγάλα στοιχεία, δωρεά του Ευάγγελου Αβέρωφ, ο οποίος είχε πεθάνει λίγους μήνες νωρίτερα.
https://www.kathimerini.gr/politics/561539917/amerikanikes-vaseis-apo-tis-protes-ypografes-to-53-mechri-simera/••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Το νέο deal για βάσεις των ΗΠΑ στον Έβρο και σε νησιά - Τι κερδίζει η ΕλλάδαΣυνάντηση Μητσοτάκη- Δένδια εν όψει της νέας συμφωνίας για τις αμερικανικές βάσεις, η οποία σύμφωνα με την κυβέρνηση ενισχύει γεωστρατηγικά τη χώρα απέναντι στην Τουρκία.
Βίκυ Σαμαρά
11 Οκτωβρίου 2021 14:32
Η νέα συμφωνία για τις βάσεις των ΗΠΑ στη χώρα μας βρέθηκε στο επίκεντρο συνάντησης που είχε τη Δευτέρα ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης με τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Δένδια, ενόψει της επίσκεψης του δεύτερου στην Αμερική την Τετάρτη και Πέμπτη.
Επίσκεψη κατά την οποία θα υπογραφεί η συμφωνία πενταετούς διάρκειας για τέσσερις επιπλέον βάσεις των ΗΠΑ στην Ελλάδα. Εξ αυτών η μία θα βρίσκεται κοντά στα χερσαία σύνορα της χώρας μας με την Τουρκία στον Έβρο, λόγω του αμερικανικού ενδιαφέροντος για το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης ως διαμεταμεκομιστικό κόμβο υγροποιημένου φυσικού αερίου, γεγονός που η Αθήνα θεωρεί θετικό απέναντι σε τουρκικές απειλές. Ενώ μια άλλη βάση θα βρίσκεται σε νησί, γεγονός που η κυβέρνηση επίσης αξιολογεί θετικά μετά και τις τελευταίες τουρκικές προκλήσεις με αμφισβήτηση κυριαρχίας των νησιών του Αιγαίου.
Σημειωτέον ότι η ίδια η συμφωνία θα αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο για την προσθήκη και άλλων τοποθεσιών στο μέλλον, ενώ μέχρι στιγμής δεν προχωρά το σενάριο της Σκύρου. Η ελληνική πλευρά επιμένει δε ότι η συμφωνία για τις βάσεις θα έχει πενταετή διάρκεια, όπως εξαρχής ζητούσε η αμερικανική πλευρά, παρά τις τελευταίες απαιτήσεις των ΗΠΑ για συμφωνία επ αόριστον, και θα ανανεώνεται όπως και οι προηγούμενες.
Πάντως αίσθηση προκάλεσε το γεγονός ότι ενώ ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας προανήγγειλε χθες σε συνέντευξη του τη συμφωνία, ο υπουργός Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος έκανε λόγο για διαπραγμάτευση που συνεχίζεται. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου πάντως ερωτηθείς σχετικά στο briefing υποστήριξε ότι τα δύο υπουργεία είναι “απολύτως συντονισμένα”, αλλά επί της ουσίας επιβεβαίωσε τις προαναγγελίες Δένδια.
Ο κ. Οικονόμου έκανε ειδικότερα λόγο για μία εξαιρετικά σημαντική συμφωνία που ενισχύει στρατηγικό και στρατιωτικό αποτύπωμα των ΗΠΑ στη χώρα μας και μία ακόμη επιτυχία και χαρακτήρισε σημαντικό ότι περιλαμβάνεται στη συμφωνία τοποθεσία κοντά στα χερσαία σύνορα στον Έβρο, “με τη σημασία που όλοι αντιλαμβάνονται”. Επισήμανε το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για την Αλεξανδρούπολη ως τόπο μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου και τη μετακίνηση αμερικανικών δυνάμεων στα Βαλκάνια παρακάμπτοντας τα Στενά, γεγονός που ερμήνευσε ως μία ακόμη απόδειξη της εμπιστοσύνης στη χώρα μας. Αξιολόγησε επίσης θετικά την αξιοποίηση αντίστοιχου χώρου στη νησιωτική Ελλάδα, σημειώνοντας ότι τις εγκαταστάσεις θα χρησιμοποιεί και το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό και εκτίμησε ότι η συμφωνία αυτή αναβαθμίζει το γεωστρατηγικό αποτύπωμα της χώρας.
Και ο κ. Δένδιας (Βήμα), είχε αναφερθεί στη σημασία των τοποθεσιών που έχουν επιλεγεί.
“Η μία τοποθεσία βρίσκεται κοντά στα χερσαία σύνορα με την Τουρκία. Λαμβάνοντας υπόψη τα γεγονότα στον Έβρο, είναι περιττό να επεκταθώ αναφορικά με τη σημασία της. Αλλά θα προσθέσω ακόμα δύο σημαντικά στοιχεία. Η Αλεξανδρούπολη, με τη δημιουργία πλωτού τερματικού σταθμού υγροποίησης φυσικού αερίου, μετατρέπεται σε ενεργειακό κόμβο για τα Δυτικά Βαλκάνια, αλλά και για την ευρύτερη περιοχή της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, κάτι που ενδιαφέρει ιδιαίτερο τις ΗΠΑ καθώς και την EE. Επίσης, η επιλογή τοποθεσίας έχει να κάνει με τη δυνατότητα ταχείας μεταφοράς και στάθμευσης αμερικανικών δυνάμεων στη Βουλγαρία και στη Ρουμανία, παρακάμπτοντας τα Στενά.
Οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν τη στρατηγική θέση της Ελλάδας και φαίνεται να έχουν αμφιβολίες αναφορικά με την Τουρκία. Να υπενθυμίσω ότι μία από τις μεγαλύτερες αμερικανικές στρατιωτικές ασκήσεις έλαβε χώρο στην περιοχή αυτή. Η άλλη τοποθεσία, στη νησιωτική Ελλάδα, θα διευκολύνει την ενίσχυση της παρουσίας και την ταχεία ανάπτυξη του Αμερικανικού, καθώς και του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι τοποθεσίας θα τελούν υπό ελληνικό έλεγχο. Θα χρησιμοποιούνται τόσο από αμερικανικές όσο και από ελληνικές δυνάμεις. Άρα οι επενδύσεις που θα κάνει η αμερικανική πλευρά αποτελούν όφελος και για τις δύο χώρες”, εκτίμησε ο υπουργός Εξωτερικών.
https://www.news247.gr/politiki/to-neo-deal-gia-vaseis-ton-ipa-evro-kai-nisia-ikanopoiei-tin-kyvernisi.9385179.html••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Συμφωνία για 4 plus βάσεις των ΗΠΑ και το πολιτικό μήνυμα της επιστολής Μπλίνκεν
Στις ΗΠΑ βρίσκεται από σήμερα ο Νίκος Δένδιας. Τι θα περιλαμβάνει τελικά η νέα συμφωνία για τις βάσεις και ποιες "εγγυήσεις" για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας εξετάζουν οι Αμερικανοί.
Βίκυ Σαμαρά
13 Οκτωβρίου 2021 06:45
Το Δεύτερο Τροποποιητικό Πρωτόκολλο της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας Ελλάδας-ΗΠΑ, δηλαδή της συμφωνίας για τις αμερικανικές βάσεις, αναμένεται να υπογράψει αύριο με τον Αμερικανό ομόλογό του Άντονι Μπλίνκεν υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας, ο οποίος βρίσκεται από σήμερα στην Ουάσινγκτον.
Η συμφωνία θα αφορά τελικά σε τέσσερις... και βάλε βάσεις των ΗΠΑ στη χώρα μας. Ειδικότερα θα προβλέπει την επέκταση της συμφωνίας για τη βάση της Σούδας. Μόνιμη βάση στο Στεφανοβίκειο. Εκ νέου βάση στο Λιτόχωρο. Και μία νέα βάση στην Αλεξανδρούπολη, κοντά στα χερσαία σύνορα του Έβρου με την Τουρκία.
Θα περιλαμβάνει όμως σύμφωνα με πληροφορίες και αναφορά/πρόβλεψη για δημιουργία νέων αμερικανικών βάσεων σε ελληνικά νησιά στο μέλλον. Σε ποια νησιά, δεν αποσαφηνίζεται, ωστόσο για προφανείς λόγους δεν θα μπορούσαν να είναι σε κάποια από τα νησιά που είναι αποστρατικοποιημένα με βάση τη συνθήκη της Λωζάννης.
Ιδίως η νέα βάση των ΗΠΑ στην Αλεξανδρούπολη θεωρείται από την ελληνική κυβέρνηση ως μελλοντική ασπίδα απέναντι στην Τουρκία στον Έβρο, δεδομένου ότι (με εξαίρεση τη Συρία) πουθενά στον κόσμο δεν έχει γίνει επίθεση σε αμερικανική βάση.
Οι ΗΠΑ βεβαίως ενδιαφέρονται για την Αλεξανδρούπολη ως κόμβο μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου. Επίσης, η επιλογή τοποθεσίας έχει να κάνει με τη δυνατότητα ταχείας μεταφοράς και στάθμευσης αμερικανικών δυνάμεων στη Βουλγαρία και στη Ρουμανία, παρακάμπτοντας τα Στενά. Όμως στην Αθήνα εκτιμούν ότι από τη στιγμή που θα υπάρχει αμερικανική παρουσία στην Αλεξανδρούπολη η Τουρκία δεν θα επιχειρήσει καν να επαναλάβει τα γεγονότα των αρχών του 2020.
Η συμφωνία τελικά θα είναι πενταετής, με δυνατότητα ανανέωσης ή καταγγελίας, παρά τις αμερικανικές πιέσεις για επ’ αόριστον παράταση, κάτι που δεν θα μπορούσε βέβαια να δεχθεί καμία ελληνική κυβέρνηση.
Διπλωματικές ζυμώσεις για την επιστολή Μπλίνκεν
Ιδιαίτερη πολιτική σημασία θα έχει και το περιεχόμενο της επιστολής του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών που αναμένεται να συνοδεύσει το πρωτόκολλο και θα αποτελέσει ουσιαστικά μονομερή πολιτική δέσμευση των ΗΠΑ. Υπενθυμίζεται ότι στο παρελθόν έχουν υπάρξει δύο αντίστοιχες τέτοιες επιστολές υπουργών Εξωτερικών των ΗΠΑ: Η πρώτη από τον Χένρι Κίσινγκερ το 1976 στον υπουργό Εξωτερικών της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, Δημήτρη Μπίτσιο. Και η δεύτερη τον Ιανουάριο του 2020 από τον Μάικ Πομπέο προς τον κ. Δένδια.
Σύμφωνα με πληροφορίες, συζητείται το ενδεχόμενο στη νέα επιστολή Μπλίνκεν προς Δένδια να υπάρχει αναφορά στα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, κάτι που θα συνιστούσε αμερικανική κάλυψη για ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, αλλά και για την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια. Και αυτό την ώρα που η Τουρκία προκαλεί ξανά δημοσιεύοντας νέο χάρτη περιοχής πιθανών ερευνών του Oruc Reis, ο οποίος αγνοεί τη συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου και την ίδια την ύπαρξη του Καστελόριζου, αλλά και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου, στο πλαισιο της “Γαλάζιας Πατρίδας”.
Υπενθυμίζεται ότι το 1976 ο Κίσινγκερ είχε διαβεβαιώσει την Τουρκία ότι οι ΗΠΑ δεν θα στήριζαν το ελληνικό δικαίωμα επέκτασης στα 12 ναυτικά μίλια. Ενώ ο Πομπέο είχε αποδοκιμάσει τις μονομερείς ενέργειες της Τουρκίας.
Βέβαια, οι παλιότερες επιστολές Κίσινγκερ και Πομπέο ουδέποτε εμπόδισαν την Τουρκία να συνεχίσει τις προκλήσεις, ούτε ακύρωσαν την αμερικανική στρατηγική για τις “γκρίζες ζώνες”, επομένως πρέπει κανείς πάντα να κρατά μικρό καλάθι, ακόμη και εάν τελικώς ο Μπλίνκεν κάνει ένα βήμα παραπέρα στη στήριξη των ελληνικών θέσεων.
Το πρόγραμμα Δένδια στις ΗΠΑ
Σήμερα Τετάρτη 13 Οκτωβρίου, ο κ. Δένδιας θα συναντηθεί με τον Βουλευτή (Congressman) John Sarbanes, καθώς και με τον Γερουσιαστή Chris Van Hollen.
Επιπλέον, θα έχει συνάντηση με τον Ισραηλινό ΥΠΕΞ Yair Lapid, ο οποίος θα βρίσκεται επίσης στην Ουάσιγκτον και θα παραβρεθεί σε δεξίωση με εκπροσώπους της ελληνικής ομογένειας.
Την Πέμπτη 14 Οκτωβρίου θα μεταβεί στο State Department, όπου θα έχει αρχικά κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον Αμερικανό ΥΠΕΞ. Θα ακολουθήσουν διευρυμένες συνομιλίες. Οι δύο Υπουργοί θα εγκαινιάσουν, με εισαγωγικές παρεμβάσεις τους τον τρίτο γύρο του Στρατηγικού Διαλόγου.
Οι δηλώσεις αναμένεται να ξεκινήσουν περίπου στις 16:45 ώρα Ελλάδας και θα μεταδοθούν απευθείας από τον ιστότοπο του Αμερικανικού ΥΠΕΞ.
Αμέσως μετά, θα ακολουθήσει η υπογραφή του Δεύτερου Πρωτοκόλλου Τροποποίησης της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας.
Στη συνέχεια ο Υπουργός Εξωτερικών αναμένεται να συναντηθεί με τον Εμιρατινό ομόλογό του Σεΐχη Abdullah bin Zayed Al Nahyan, ο οποίος θα βρίσκεται επίσης στην Ουάσιγκτον.
Τέλος, θα συμμετάσχει σε εκδήλωση του Center for European Policy Analysis με θέμα το ρόλο της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο.
https://www.news247.gr/politiki/symfonia-gia-4-plus-vaseis-ton-ipa-kai-to-politiko-minyma-tis-epistolis-mplinken.9386850.html••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Links
Members
Total Members: 9950
Stats
Users Online
Για ανανέωση (ή προσθήκη νέου) avatar, πρέπει η μεγαλύτερη διάσταση της εικόνας να είναι 110 pixels. 
Author