Ποια είναι η ιστορία σας;

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

Για οποιοδήποτε πρόβλημα με register/login, στείλτε email στο contact@thmmy.gr.

[Silvo the Beautiful]

Κάποτε είχαμε γάτες στο σπίτι και μια φορά ο αρσενικός γάτος για να αποδείξει την δύναμη του μας έφερε σκοτωμένα δύο παιδιά του και ένα πουλί έξω απο την πόρτα!
Επίσης μία άλλη γάτα τυφλώθηκε που είχαμε και της βάζαμε κρέμα στο μάτι!

[princess_of_the_dawn]

Άρουη,αυτές δεν είναι ιστορίες σου,είναι ιστορίες των γατιών σου,παλιοσφαιτεριστή!!

Και μιας και μιλάμε για ζώα-συγκατοίκους,μικρά είχαμε 2 χρυσόψαρα,τη φροντίδα των οποίων είχαμε και καλά αναλάβει εγώ και ο αδερφός μου.Έτσι,τη μια τους άλλαζα εγώ το νερό και τα τάιζε ο μπρο και τούμπαλιν.Μία φορά λοιπόν,που τους άλλαζα εγώ το νερό,μου ξέφυγε το ένα ψαράκι και δραπέτευσε απ τη σωλήνωση του νιπτήρα.Το άλλο ψαράκι πέθανε όταν ο αδερφός μου έριξε όλο το κουτί  με την τροφή μέσα και την έφαγε όλη και πέθανε.

Επίσης,είχαμε κάτι σπουργίτια και τα είχαμε σε ένα κλουβί στη βεράντα.Ένα βράδυ του Ιούνη που είχα παράσταση με το μπαλέτο(!) όταν γυρίσαμε είδαμε ανοιχτη την πόρτα του κλουβιού και φυσικά τα πουλιά να λείπουν.Τη ζημιά είχε κάνει,μια γάτα(στο μέλλον μια άλλη γάτα έμελε να σκοτώσει ένα χάμστερ που είχαμε,απλά γρατζουνώντας το!).Την επόμενη μέρα,βγήκα ξυπόλυτη στη βεράντα και πάτησα 4(!!!) μέλισσες,δεν μπορούσα να περπατήσω.

Πριν 3 χρόνια στο χωριό  με τσιμπούσαν συνέχεια σφήκες,μόνο εμένα,στον ύπνο μου.Ψάξαμε σε όλο το δωμάτιο,τελικά η σφηκοφωλιά ήταν στο παράθυρο,στο σημείο όπου ενώνονται τα δύο φύλλα.

Τέλος έχω πάθει μυκητίαση από γάτα,με έχει δαγκώσει σκύλος και έχω κολλήσει τσιμπούρι,κι αυτά σε διάστημα 3μιση μηνών!!

[Silvo the Beautiful]

χαχαχαχα

έπαιρνα τα γατιά θυμάμαι τα έπιασα απο τα μπροστινα πόδια και έκανα οτι χορεύαμε! Άλλες φορες τα επιανα απο το σώμα και τα γυρνουσα γύρω γύρω μέχρι που άρχισαν να χτυπιούνται!

[Jim D. Ace]

Πριν 3 χρόνια στο χωριό  με τσιμπούσαν συνέχεια σφήκες,μόνο εμένα,στον ύπνο μου.Ψάξαμε σε όλο το δωμάτιο,τελικά η σφηκοφωλιά ήταν στο παράθυρο,στο σημείο όπου ενώνονται τα δύο φύλλα.

αυτο συνεβη και σε μενα πριν 3-4 χρονια

[boudou]

όταν ήμουνα παιδί, μου έλεγαν οι γονείς μου όταν συναντάω κάποιον γείτονα στο ανανσέρ να του λέω ''γεια σας, καλημέρα, καλησπέρα κτλ ανάλογα'' και αν με ρωτάνε τι κάνω να λέω ''καλά, ευχαριστώ''.
όταν, λοιπόν, τύχαινε να συναντήσω κάποιον, κατέβαζα το κεφάλι και έλεγα ''μμμμ'' και θυμάμαι τότε όλοι οι γείτονες με κορόιδευαν. έτσι, κάθε φορά που έβλεπα να έρχεται το ασανσέρ με κόσμο μέσα πήγαινα με τις σκάλες για να μη συναντήσω κανένα.
είμαι 24 χρονών και συνεχίζω να πηγαίνω με τις σκάλες

[Fcoriolis]

Changing is always harder than staying the same. It takes courage to face yourself in the mirror and look beyond the reflection. To find the you that you should have been. The you who got derailed by cruel childhood events. Events that took your life's natural trajectory and twisted it. Changing it into something unimaginable... or even incredible... giving you the courage to embrace you birthright, your destiny, and finally realize... that you are BATMAN

[princess_of_the_dawn]

Pres,τουλάχιστον μένεις fit this way..

Κι εγώ γενικά πάω με τις σκάλες,ακόμη και στον 5ο ή 6ο όροφο,ένα απ τα κολλήματα που μου έχει μεταδώσει η μαμά μου,και καλά για γυμναστική

[boudou]

βασικά, σπάνια τις ανεβαίνω/κατεβαίνω όλες τις σκάλες, γιατί μένω στον 6ο.
απλά, πηγαίνω στον επόμενο ή προηγούμενο όροφο και μόλις ακούσω ότι έχουν φύγει όλοι παίρνω το ασανσέρ από κει.

επίσης, όταν γυρνάω στο σπίτι, πηγαίνω από τον απέναντι δρόμο για να σιγουρευτώ ότι δεν είναι κανένας στην είσοδο. αν δω κάποιον, κάνω ένα γύρο το τετράγωνο και ξανατσεκάρω. μου ΄χει τύχει σε ώρα αιχμής να κάνω τρεις γύρους

[Grecs]

Kαλα αμα μενεις και σε πολυκατοικια με γερους ολο μαλακιες σου λενε και ξεχνανε τι σου χουν πει και σου λενε τις ιδιες ιστοριες ξανα και ξανα

[Lampros]

Όταν πέρσι πέθανε ο σκύλος μου, πήγα και την έθαψα στο Σειχ Σου...

Την είχα απο πολύ μικρός και όπως καταλαβαίνετε ήταν πολύ οδυνηρό. 15 χρονών πέθανε.

Αποφάσισα να μην ξαναπάρω σκύλο, παρόλο που τα λατρεύω, γιατί ζουν πολύ λίγο και δεν θέλω να το ξανακάνω αυτό

[princess_of_the_dawn]

Ισχύει,το να χάνεις ένα ζωάκι που αγαπάς είναι πολύ οδυνηρό,σου παίρνει πολύ καιρό να το δεχτείς,αλλά πάντα η στενοχώρια μένει.Ειδικά στην αρχή είσαι σε μια φάση άρνησης, "όχι,δε θα ξαναπάρω ποτέ σκύλο/γάτα κλπ". Και είναι πολύ λογικό να μη θες να ξαναδεθείς,γιατί έχεις πρόσφατο το αίσθημα της απώλειας.Πιστεύω όμως πως είναι καλύτερο να μπεις πάλι σ'αυτήν τη διαδικασία,γιατί σε βοηθάει να διοχετεύεσεις κάπου την αγάπη σου και είναι και αγχολυτικό.

Πάντως αυτό που λένε πως αν ένας άνθρωπας  μεγαλώσει με ζώα,μαθαίνει να δέχεται την απώλεια πιο εύκολα κλπ σε μένα δε δούλεψε.Νομίζω ότι όσο μου στοίχησε που χάθηκε ο γάτος μας(κυριολεκτικά),δε μου έχει στοιχήσει τίποτε άλλο.

[Silvo the Beautiful]

Μικρός πήγα να πηδήξω απο το κρεβάτι και έσκασα πάνω σε ένα καλοριφέρ και άνοιξε το κεφάλι μου! Έτρεχαν άιματα και η μάνα μου με έχωσε σε ένα ταξί κατευθείαν για νοσοκομείο. Με κάναν ράματα και ακόμα φαίνεται το σημάδι

[Meh]

67e5rsg

[RFed the King]

Meh παιζεις τενις?

[Endeavour X]

Όταν οι γονείς μου πήραν μετάθεση στη Λάρισα, μόλις θα ξεκινούσα το Γυμνάσιο. Με έγραψαν σ'ένα ιδιωτικό σχολείο, το οποίο μάλιστα ήταν και χριστιανικό (Για όσους Λαρισαίους Μ.Ν. Ράπτου). Το Γυμνάσιο ήταν ένα ξέχωρο κτίριο έξω από την πόλη, αρκετά ωραίο. Μου είχε αρέσει που είχε γήπεδο 5χ5 με χορτάρι και γήπεδο τέννις και ανυπομονούσα να παίξω. Είχα αγοράσει ποδοσφαιρικά παπούτσια total nike 90 και μια ρακέτα Wilson θυμάμαι. Αγιασμό κάναμε στο άλλο κτίριο του σχολείου, το οποίο στεγάζεται μέσα στη Λάρισα και-WAIT FOR IT- έχει ενσωματωμένη εκκλησία στο εσωτερικό του (2ος όροφος), καθώς και ένα σπίτι (!) στο οποίο μένει και σήμερα, αν δεν έχει πεθάνει, η Δεσποινίς-όπως μας υποχρέωνε να την αποκαλούμε-Ράπτου. Αυτό που θυμάμαι από εκείνη την ημέρα ήταν οι απαίσιες γνωριμίες με τους συμμαθητές μου, οι οποίοι με θεωρούσαν εξωγήινο και παρείσακτο, και ένα κήρυγμα από τον Δεσπότη της πόλης που διήρκησε πάνω από μισή ώρα. Την επόμενη, έφαγα την πρώτη μου απουσία ως γυμνασιόπαιδο, γιατί δεν σηκώθηκα να πω καλημέρα κύριε, όταν μπήκε στην τάξη ο τύπος που θα μας έκανε μαθηματικά. Ένιωσα τότε ότι εκτός των άλλων, θα έπρεπε να σηκώνομαι κάθε φορά που έμπαινε ή έβγαινε κάποιος ενήλικας από την τάξη μας, χάριν ευγενείας.
 

Συνήθως, το γήπεδο 5χ5 με χόρτο στα διαλείμματα το έπιαναν τα παιδιά που ήταν 3η Γυμνασίου και οι οποίοι μπροστά μας φάνταζαν ως τέρατα. Εμείς μόνο στη Γυμναστική μπορούσαμε να παίξουμε εκεί. Την πρώτη φορά που μπήκα να παίξω, θυμάμαι, είχα φορέσει τα ποδοσφαιρικά μου παπούτσια και έρχεται από την άλλη ομάδα ένας τύπος και μου λέει: "Πως έχεις έτσι δεμένα τα κορδόνια σου, σαν φιογκάκια είναι!" Από τότε και μέχρι το τέλος της χρονιάς έβαζα πάντα τα κορδόνια μου από μέσα για να μην φαίνονται.

Ειλικρινα φετος πηρα κατι reebok ελαφρια για το τρεξιμο, ηταν η πρωτη φορα που σκεφτηκα fuck it θα τα δεσω κανονικα. Για μποτες οκ προφανως τις δενεις, αλλα για χαμηλα παπουτσια ειχα μεχρι φετος το κομπλεξ.
Ειμαι τοσο rebel.