THMMY.gr

Ο καθένας έχει να πει μια ιστορία για αυτόν ή κάποιον γνωστό ή "γνωστό" ::) . Μπορεί να έχετε μία ή πολλές! Πείτε την λοιπόν!


Στο δημοτικό ήθελα να φτιάξω μία βιομηχανία αυτοκινήτων. Μου έλεγαν πως δεν υπάρχουν πια στην ελλάδα και ότι είναι πολύ ακριβα για να φτιάξει κανείς κάτι τέτοιο. Έτσι αποφάσισα να μαζεύω λεφτά, ώσπου όταν τελείωσα το δημοτικό κατάφερα να μαζέψω μαζί με κάλαντα και χαρτζιλίκια των γιορτών 1000 ευρώ!


Ποια είναι η ιστορία σας λοιπόν;

 Και τι εκανες με αυτα? Εγχειρηση αλλαγης φυλου?

Μπα μου τα πήραν οι γονείς και τα βάλαν στην τράπεζα :P

Και μετα τι εγινε? Ομολογο ελληνικου δημοσιου?

πιθανόν που να θυμάμαι...

Αρε σιλβε
σωραιος ρε
πολυ σαγαπω

το κρατάω τοπ να γράψει κανείς :P

 Εγω οταν ημουνα μικρος μου αρεσε να καθομαι στην μεση στην πισω θεση του αυτοκινητου αναμεσα στις 2 μπροστινες θεσεις για να παρακολουθω τις συζητησεις ωσπου μια μερα η μανα μου φρεναρε για να μην πατησει μια γατα και εσπασα κανα 2 δοντια στο ραδιοφωνο.

Ara auth th stigmh exeis sthn trapeza 1000 euro??
To pshneis na mou daneiseis kana 10 euro?

τι γυφτακι ρε

όχι υποψιάζομαι ότι θα τα χρησιμοποιήσαν για να με πληρώσουν καμιά εκδρομή που πήγα!

Σε όλο το δημοτικό έτρωγα πάντα για κολατσιό ένα σαντουιτς με κασέρι. Καμιά φορά είχε και γαλοπούλα ή αντι για κασέρι τυρί και σαλάμι!

Na mou daneisei eipa,oxi na mou xarisei

Otan hmoun polu polu mikrh nomiza oti eixa dei mia magissa ena vradu. To pisteua mexri to gumnasio.

Epishs polu mikrh enas filos tou mpampa mou mou eixe pei na tou dwsw ena fili,ki egw ton eixa filhsei sto stoma.

Λάτρευα να φτιάχνω puzzle και ήταν μία εποχή που ήταν της μόδας τα τρισδιάστατα και έβαζα τους γονείς μέσω του αγιο βασίλη να με παίρνουν puzzle! Είχα φτιάξει το big ben, την παναγία των παρισίων, το empire state building, μία μικρή εκκλησία και το ταζ μαχάλ! Κάποια τα έχω ακόμα ολόκληρα!

παραδεξου  οτι εγραφες γραμμα  στον αγιο Βασιλη και ασε τις μουφιες "εβαζα τους γονεις μεσω του αγιο βασιλη"..

Όταν πηγαινα πρωτη δημοτικου το σχολειο μου ειχε πολλους τετραγωνους κηπους στο προαυλιο(δεν μπορω να το περιγραψω αλλιως) και επειδη ειμασταν μονο η πρωτη και η δευτερα σε αυτο καθε ταξη ειχε και απο καποια τετραγωνακια τα οποια συνηθως τα καναμε σπιτακια τραπεζες καταστηματα κλπ και οτι βρησκαμε απο πετρες φυλλα ξυλα συσκευασιες απο γαλα κ ο,τι αλλο μπορει να βρισκαμε το χρησιμοποιουσαμε σαν χρηματα ειδη νοικοκυριου κλπ!Επισης επειδη υπηρχε μια περιοχη με πευκα εκει και καλα ηταν τα ορυχεια μας και τα δαση μας και καποιοι και καλα σκαβαμε και βρισκαμε πυλο και πολυτιμους λιθους!Ειχαμε φτιαξει μια μικρη κοινωνια!Τι φαντασια ειχαμε μικρα????


ΥΓ:Πολυ ωραιο τοπικ σε βαζει να φερνεις ωραια πραγματα στο μυαλο σου!!!

Mine, described by two phrases:
Broken Bat-Broken Heart

Όταν ήμουν μικρός (γύρω στα 5-6) για ένα διάστημα άρχισα να πιστεύω ότι σ όλο
το σπίτι υπήρχαν κάμερες και ότι συμμετείχαμε άθελά μας σε κάποιου είδους
τηλεπαιχνίδι  :o

Ο μεγαλος αδερφος

όχι ακριβώς, πιο πολύ κάτι σε στυλ Truman Show

"Εγω οταν ημουνα μικρος μου αρεσε να καθομαι στην μεση στην πισω θεση του αυτοκινητου αναμεσα στις 2 μπροστινες θεσεις" για να κάνω, και τις 8 ώρες που διαρκούσε το ταξίδι απο το σπίτι στην Αθήνα, ερωτήσεις στους γονείς μου για οτιδήποτε βλέπαμε στον δρόμο και όχι μόνο.Τα άλλα αδέρφια μου κοιμόντουσαν και οι γονείς μου ήλπιζαν ότι θα κουραζόμουν και θα κανα και γω το ίδιο,μάταια...:P :P

μεχρι το γυμνασιο ήθελα να γίνω ζωγραφος, ακομα ζω με πρότυπο τους ιμπρεσσιονιστες, ινδαλμα μου ο Van Gogh, ο λόγος που πήγα στο αμστερνταμ την πρωτα φορά ήταν για να παω στο μουσειο του και όταν μπηκα παραλιγο να βαλω τα κλαματα, με θεωρώ ηλίθια που σταματησα να ζωγραφίζω..

Επισης, σε μια εκδρομή που ειχα να φάω μια μερα και με ειχανε ρωτήσει πως ζω, ειχα απαντήσει με πνευματικη τροφή, τόσο ψωναρα. Τέλος, ελπίζω μια μερα να έχω ταξιδέψει σε όλα τα μερη που ονειρευομαι, καληνύχτα σας! #outofmyculticloset


Επίσης, όταν πινω, συνειδητοποιώ πόσο πολύ αγαπω ατομα που ειναι μες στην ζωή μου ακομα..

awwwwwwwwwwwwww  ::) ::)

Κάποτε πολύ μικρός έβαλα liposan για τα χείλια και ο παππούς μου νόμιζε ότι βάζω κραγιόν και στεναχωρέθηκε πολύ και νομίζω ότι μου μετέφερε περίεργες τύψεις βασιζόμενες στο γεγονός ότι μάλλον μου άρεσε αυτό που έκανα και δεν υπήρχε κανένας άλλος λόγος να το κάνω απο αυτόν .Τώρα που το σκέφτομαι δεν έχω ξαναβάλει τέτοιο πράμα ποτέ ,ωστόσο,κραγιόν και γυναικεία ρούχα αρκετές φορές .

Επίσης μικρός νόμιζα ότι είμαι σχιζοφρενής .Οταν διάβασα για τον σολιψισμό (σε κάποιο mystery ,strange πως σκατά λεγόταν αυτές οι αϊδίες ) πολύ χάρηκα που και άλλοι είχανε τις ίδιες ανησυχίες με μένα. Σχετικά πρόσφατα, κατάλαβα,ότι δεν θέλει και πολύ για να φτάσεις σε αυτήν την σκέψη ως πιθανότητα.

Κάπου στην πρώιμη εφηβία έκανα ένα κόλπο και σκεφτόμουν πολύ το σύμπαν και το άπειρο και σαν να μαστούρωνα. Εξού και η αγάπη για το space rock .

Στο γυμνάσιο έβαλα το χέρι μου σε μία καγκελόπορτα με ένα εμφανώς άγριο σκυλί και φυσικά μου δάγκωσε το χέρι .

Στην τρίτη γυμνασίου έγραψα 4 στις εξετάσεις επειδή βγήκα για να ξεράσω απο ένα μεθύσι της προηγούμενης μέρας (ένα απο τα πρώτα, που την πατάς).Δεν ξαναήπια για 2 χρόνια.Την ίδια μέρα πάτησα σκατά.

 Στην Εκτη δημοτικου ενας συμμαθητης μας αρχισε καρατε και μας ειπε οτι σε κανα εξαμηνο θα μας δερνει ολους. Μετα απο 6 μηνες τον δερναμε καθε μερα μεχρι που σταματησε το καρατε.


ΥΓ ηταν λιγο αρρωστο οτι γραψαμε στην 1η σελιδα απο τα βιβλια μας την ημερομηνια 6 μηνες μπροστα για να το θυμομαστε.

γαμώπαιδα

στο δημοτικό όταν παίζαμε ποδόσφαιρο είχαμε τους μεγάλους που ήταν 5η, 6η και τα μικρότερα τα λέγαμε ''σπόρια''. στην 6η δημοτικού, όταν χωριζόμασταν σε ομάδες με διάλεγαν μετά τα σπόρια.

Εμεις ειχαμε ενα τετοιο παιδι κι εγινε ματας. 

Όταν ήμουνα μικρός είχαμε φτιάξει μια σχεδία από μπιτόνια πετρελαίου και παλέτες οικοδομής και τη ρίξαμε στο Θερμαϊκό. Δε θυμάμαι αν ζήσαμε.

Επίσης γύριζα τις οικοδομές και μάζευα μπύρες για να τις πάω στο σούπερ μάρκετ και να πάρω λεφτά για να αγοράσω αυτοκόλλητα παουερρειντζερ.

@gru

όχι οι γονείς πάντα με λέγαν τι δώρο θες να σου φέρει ο αγιο βασίλης και τους έλεγα! Οπότε έτσι ήξεραν τι δώρο να βάλουν κάτω απο το δέντρο!

ποοοοοοοοοοοοοοοοοο.... έκανα φασαρία για την κουκουρουκου!!!! Μέχρι που στα μεγάλα νήπια έκλεψα ένα αυτοκολητάκι power ranger απο έναν φίλο μου! Μετά απο λίγο καιρό το έτυχα και ένιωσα τελείως βλάκας...

Όταν ήμουν στο δημοτικό και έλυνα ασκήσεις μαθηματικών (αν θυμάμαι καλά) μαζί με τον μπαμπά μου, επειδή μου είχε σπάσει τα νεύρα έχωσα κατά λάθος τη μύτη του μολυβιού στην παλάμη μου (ήταν ξυσμένο και από τις 2 πλευρές)..Πόνεσα έκλαψα μάτωσα και για κάποιο ηλίθιο λόγο το ξανάκανα με αποτέλεσμα να έχω και τις 2 μύτες ΑΚΟΜΑ μέσα στην παλάμη μου..!!! Από τότε δεν ξανά έξυσα τα μολύβια μου και από τις 2 πλευρές..  ::)

Γλυκουλα θα το κανω εγω για εσενα τωρα που το ειπες μουαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

:D :D :D

και άλλες μύτες..!!!  ^wav^   

συζητώντας με επιφανές μέλος του φόρουμ για τη ζωή μου θυμήθηκα πως παραλίγο να μην με είχατε κοντά σας,καθώς όταν η μαμά μου ήταν έγκυος παραλίγο να με αποβάλλει

Όταν ήμουν στην πρώτη δημοτικού έδειρα ένα παιδί της έκτης δημοτικού γιατί πείραζε την αερφή μου και ο πατέρας μου την πρώτη μας μέρα μου είχε πει " να μην χτυπάς αν δεν σε χτυπήσουν και να μην αφήνεις να πειράζουν την αδερφή σου".


Λίγα χρόνια πριν ( από το σήμερα ) σε έναν καυγά με την αδερφή μου, της έχωσα το κεφάλι στο πλυντύριο πιάτων και όταν την άφησα γιατί πίστευα ότι το παράκανα και ήθελα ( νομίζω ) να ζητ'ησω συγγνώμη, πήρε ότι μαχαίρια μπορούσε με το χέρι της και μου τα πέταξε....ακόμη θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που ένα από αυτά πέρασε ξυστά από την πολύτιμη "οικογένεια" και καρφώθηκε στην καρέκλα από πίσω.

:o

δευτέρα ή τρίτη γυμνασίου πρώτη μερα διακοπών μετά το σχολείο πάμε παίζουμε μπάλα. Δεν θυμαμαι πως αλλά έπεσα απότομα και έσπασα τα δύο κόκκαλα του δεξιού χεριού μου λίγο πιο πάνω απο τον καρπό.

Πάνω στην τεράστια ατυχία μου, γλύτωσα τον πόνο γιατί το χέρι μου ήταν κρεμασμένο και μπορουσα να το πιάσω με τέτοιο τρόπο, ώστε να πονάει ελάχιστα.

Είχα γύψο για 6.5 βδομάδες και έκανα ελάχιστα μπάνια  :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'(

Εγώ όταν ήμουν μικρός ήμουν πάρα μα πάρα πολύ ύσηχο παιδάκι. Μου δίνανε ένα αυτοκινητάκι και έπαιζα ώρες ολόκληρες χωρίς να πω κιχ. Είχαν να λένε: Μα τι ύσηχο παιδί? Τρεις ώρες και δεν έχει ακουστεί καθόλου, λέγανε οι φίλοι των γονιών μου.

Μέχρι που μεγάλωσα λίγο και μετά άρχισα να τα λέω μαζεμένα. Εσείς δε, με γνωρίσατε μόνο μεγάλο, άτυχα στρουμφάκια  :D :D ;D :P Χοχοχοχο.

Όταν ήμουν μικρός μου άρεσε να χτυπάω και να πετάω πράγματα...και όχι μόνο.... έτσι, όταν ήμουν ακόμη μικρό μικρό είχαμε στην φαμίλια ένα σκυλάκι.... υπέροχο, υπομονετικό, πανέξυπνο και αγαπημένο από όλους.... Μια νύχτα που είχαμε επισκέψεις, εγώ ήμουν κάπου κρυμένος και όταν το είδα να περνάει το άρπαξα από τα μαλλιά και το πέταξα στον τοίχο, το καημένο έτρεξε στα π΄δια του πατέρα μου, αλλά εκείνος μη έχοντας δει τι έγινε το έδιωξε από κει.....η ιστορία επαναλήφθηκε μερικές φορές, μέχρι που το σκυλάκι έκανε ένα σάλτο και πήγε στην αγκαλιά του πατέρα μου.... τότε κατάλαβαν ότι δεν ήθελε για κάποιο λόγο να είναι κοντά μου

Η ιστορια αυτη ειναι μια απο τις πιο λυπητερες της παιδικης μου ηλικιας....
Πως εμαθα οτι δεν υπαρχει Αγιος Βασιλης  :'(

Οταν ημουν Β' Δημοτικου εκει στον Δεκεμβρη που γραφαμε τα συνηθισμενα γραμματα συζητουσαμε με την παρεα μου και λεγαμε τι θελουμε να μας φερει ο Αγιος Βασιλης.Τοτε πεταγεται μια φιλη μου και μας κανει"Δεν υπαρχει Αγιος Βασιλης"(με το σπαστικο υφακι που το ειχαν οι ξερολες και οι μεγαλυτεροι που θελαν να το παιξουν εξυπνοι).Και εμεις κακο χαμο και τι λες και πως σου ηρθε αυτο κλπ.Αυτη ψυχραιμη μας κανει "Περισυ ειχα δει τον μπαμπα μου να βγαζει τα δωρα απο το πορτ μπαγκαζ".Μετα πρηζω τους γονεις μου στις ερωτησεις για το παραπανω αλλα εννοειται επερνα παντα αρνητικη απαντηση
Μετα απ'ολα αυτα φτανουν οι μερες της πρωτοχρονιας.Παραμονη πρωτοχρονιας κανω το σπιτι φυλλο και φτερο,ψαχνω καθε αποθηκη και καθε σπιθαμη του οικοπεδου και δεν βρισκω κανενα δωρο.Προς στιγμην ειχα χαρει.Μετα απο λιγο ερχετε σπιτι η μαμα μου με το αυτοκινητο με το που φτανει μπαμ κατευθειαν στον πορτμπαγκαζ για να δω αν ειχε κανενα δωρο μεσα!Ουτε εκει τιποτα.(ακομη ειμαι περιεργη που τα ειχε κρυψει).Το βραδυ της πρωτοχρονιας επειτα απο "τσακωμο" καταφερνω να πεισω τους γονεις μου να με αφησουν να μεινω ξυπνια για να δω τον αη βασιλη ωστοσο με πηρε ο υπνος και καταφεραν και με ξεγελασαν :Ρ
Το επομενο πρωι που μαζευτηκαμε να παιξουμε με τα παιχνιδια μας ολοι,μου λενε αλλα παιδια οτι οταν τους ειπαν να πανε για υπνο αυτοι κρυφτηκαν και ειδαν τους γονεις τους να βαζουν τα δωρα κατω απο το δεντρο!"Αυτο ηταν"σκεφτηκα"φτανει πια πρεπει να μαθω την αληθεια!" και πιανω τη μανα μου και της λεω το και το και με τα πολλα μου αποκαλυπτει την αληθεια,με τον ορο να μην το πω ακομη στον αδερφο μου....

Ακομη τη "μισω"(τη φιλη μου) για αυτο και καθε φορα τετοιες μερες της το χτυπαω,μου γκρεμησε ολο το φανταστικο κοσμο που ειχα φτιαξει στο μυαλο μου!

τώρα καταλαβαίνω όλα τα ψυχολογικά σου...  :-\

Ασε μας βρε γατακι που εσυ ησουν σκληροπυρηνικη και δεν σε ενοχλησε που δεν υπηρχε αγιος βασιλης   :P
Ειμαι σιγουρη παντως πως το παραμυθι σου εληξε με ωραιοτερο τροπο απο το δικο μου  :P

Εγω ακομα πιστευω οτι υπαρχει αγιος βασιλης...θα ερθει το βραδυ να μου φερει δωροοοο.
Αυτο που μου τη σπαει ειναι οτι παντα μου φερνει καλτσες  >:(

Όταν ήμουν τεσσάρων είχε χιονίσει πάρα πολύ. Λίγο παραπάνω απο το 2001 για να είμαστε σωστοί. Τότε όμως δεν είχα ούτε ένα μέτρο μπόι και οι γονείς μου δεν με άφηναν να βγω στα χιόνια γιατί σε πολλά σημεία ήταν ψηλότερα από μένα! Κάθε φορά που πήγαινα λίγο πιο μακριά όπου το χιόνι ήταν περισσότερο με φώναζαν....  Θυμάμαι η αδερφή μου έκανε λαγούμια και την αντέγραψα και γω το 2001 και έσκαβα τα αντίστοιχα δικά μου σαν να ήταν ιγκλού!

Τωρα που ειπε για χιονια....
Καθε φορα που χιονιζε ερχοταν ο πατερας μου μας ξυπνησει και ελεγε δειτε εξω απο το παραθυροοο!!!!Και εμεις τρεχαμε σαν χαζα και βγαιναμε να δουμε τα χιονια!Δεν υπαρχει κατι που με εχει γεμισει μεγαλυτερη χαρα απο το να βλεπω τα χιονια εξω σαν παιδι!

Αυτο το πιστευω ακομη!  :D  :D  :D

Χαχαχαχα, κατι παρομοιο ειχα παθει κι εγω στο γυμνασιο, ειχα πεσει απ την καρεκλα και κρατουσα καπως ατσουμπαλα το μολυβι μου, οποτε με την πτωση, μου καρφωθηκε στη παλαμη κι εσπασε η μυτη μεσα, ακομη εκει ειναι!  ;D

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΕΜΕΝΑ ΜΟΝΟ ΕΓΩ ΕΧΩ ΓΡΑΦΙΤΗ ΜΕΣΑ ΜΟΥ!!!!!   >:(  >:(  >:(  >:(

Κι ομως!Υπαρχουν κι αλλοι τελικα  :P

Χαχαχαχα δεν ηξερα οτι ηταν προνομιο!  :D

Ο γραφιτης ειναι δικος μου!!! και δεν το ξανασυζηταμε
Stop it   ^knuppel^

Θα χτυπουσες ενα αρκουδακι?  :(

Εγω πηγα να κανω μονος τατοο με μια καρφιτσα και εναν αναπτυρα..... η ιδεα ηταν απλη....καιω την καρφιτσα μεχρι να μαυρισει και τριπαω το δερμα μου....τελικα δεν πετυχε να γραψω αυτο που ηθελα και εχω μια μικρη γραμμη μονο γιατι το αλλο εσβησε....:P

Όταν ήμουν πολύ μικρούλα ήμασταν σ'ένα σπίτι και κάποιος μπάσταρδος έβαλε φόλα σε φαγητό για να το φάνε κάτι γατάκιαή σκυλάκια(και οι δικοί μου ακόμα καλύτεροι που δεν είπαν τίποτα) κι εγώ ξεγλίστρησα από το χέρι των δικών μου και πήγα να φάω το φαγητό.Ο μπαμπάς μου στο τσακ με πρόλαβε!

Κάπου τότε στην αυλή μας είχαμε κι εμείς γατάκια και μια μέρα εκεί που έτρωγαν μακαρόνια πήγα κι εγώ κι άρχισα να τρώω μαζί τους(αυτά δεν ήταν δηλητηριασμένα)...

Κάπου τότε το καλοκαίρι ήμασταν στη θάλασσα και η μαμά μου είπε στον μπαμπά μου να με προσέχει λίγο για να κοιμηθεί.Ο μπαμπάς μου όμως δε με πρόσεχε κι έτσι η μαμά μου-μάλλον από διαίσθηση(ή από γνώση περί τίνος προκειται) πετάχτηκε και είδε έναν κώλο να επιπλέει στη θάλασσα και με τράβηξε.Μπορεί να φανεί περίεργο αλλά θυμάμαι ακόμη τη στιγμή που ήμουν μες στη θάλασσα-που δεν είχα καταλάβει τί γινότανε βέβαια...

Σε όλο το δημοτικό η μάδερ μας ανάγκαζε εμένα και τον αδερφό μου να τρώμε μέλι,κάτι που σιχαινόμουν. Ξαναέφαγα μέλι στο δεύτερο έτος!!

Στην πέμπτη δημοτικού κάναμε με τον αδερφό μου και τα ξαδέρφια μας κάτι μαλακίες-που τις λέγαμε περιπέτειες.Μια απ'αυτές είχε ως πρώτο λέβελ να πηδήξεις απ την βεράντα του σπιτιού μας,που δεν είναι ψηλά κι έχει και χορτάρι.Ο αδερφός μου και τα ξαδέρφια μου το έκαναν αλλά εγώ φοβόμουν.Με φώναζαν "φλώρε,φλώρε!" ώσπου αποφάσισα να πηδήξω.Προσγειώθηκα με ανοιχτά τα πόδια πρώτα κι αφού αυτά λύγισαν αρκετά,βρήκαν έδαφος και τα χέρια και το σαγόνι μου κι άρχισα να κλαίω.Δεν έπαθα κάτι πέρα από άπειρες γρατζουνιές σε γόνατα παλάμες και σαγόνι,αλλά η περιπέτεια είχε λάβει τέλος εξαιτίας μου.

Τέλος,κάπου δευτέρα ή τρίτη δημοτικού μου είχαν φέρει δώρο στα γενέθλιά μου ένα γαλάζιο φόρεμα.Άρεσε πολύ στη μαμά μου,όμως εγώ το μισούσα,κυρίως επειδή δεν ήθελα να μου φέρνουν δώρο ρούχα,παρά μόνο παιχνίδια.Έτσι μια φορά στο χωριό που το φορούσα ανέβηκα στην κερασιά να μαζέψω κεράσια και αντί να κρατώ σακούλα,τα κρατούσα στο φόρεμα.Όταν κατέβηκα είδα χαρούμενη ότι το φόρεμα είχε γίνει κατακόκκινο απ τα κεράσια.Στο πλυντήριο δεν βγήκε ο λεκές και η μαμά μου κάθε φορά που το έβλεπε μου έδινε μια σφαλιάρα.

χαχαχαχαχαχ θεα η μανα σου!Εμενα με εβαζε να το ξαναφοραω σε γενεθλια και γιορτες για τιμωρια σε παρομοια περιπτωση  :P

αποκεφαλισμός το έχω κάνει όταν ήμουν μικρή σε πολλές κούκλες μου

Όταν ήμουν μικρός είχα ρίξει με αεροβόλο στην αδερφή μου (και την πέτυχα :P)... ::)

^superconfused^ σας φοβαμαι ολους εδω μεσα!

Κάποτε είχαμε γάτες στο σπίτι και μια φορά ο αρσενικός γάτος για να αποδείξει την δύναμη του μας έφερε σκοτωμένα δύο παιδιά του και ένα πουλί έξω απο την πόρτα!
Επίσης μία άλλη γάτα τυφλώθηκε που είχαμε και της βάζαμε κρέμα στο μάτι!

Άρουη,αυτές δεν είναι ιστορίες σου,είναι ιστορίες των γατιών σου,παλιοσφαιτεριστή!!

Και μιας και μιλάμε για ζώα-συγκατοίκους,μικρά είχαμε 2 χρυσόψαρα,τη φροντίδα των οποίων είχαμε και καλά αναλάβει εγώ και ο αδερφός μου.Έτσι,τη μια τους άλλαζα εγώ το νερό και τα τάιζε ο μπρο και τούμπαλιν.Μία φορά λοιπόν,που τους άλλαζα εγώ το νερό,μου ξέφυγε το ένα ψαράκι και δραπέτευσε απ τη σωλήνωση του νιπτήρα.Το άλλο ψαράκι πέθανε όταν ο αδερφός μου έριξε όλο το κουτί  με την τροφή μέσα και την έφαγε όλη και πέθανε.

Επίσης,είχαμε κάτι σπουργίτια και τα είχαμε σε ένα κλουβί στη βεράντα.Ένα βράδυ του Ιούνη που είχα παράσταση με το μπαλέτο(!) όταν γυρίσαμε είδαμε ανοιχτη την πόρτα του κλουβιού και φυσικά τα πουλιά να λείπουν.Τη ζημιά είχε κάνει,μια γάτα(στο μέλλον μια άλλη γάτα έμελε να σκοτώσει ένα χάμστερ που είχαμε,απλά γρατζουνώντας το!).Την επόμενη μέρα,βγήκα ξυπόλυτη στη βεράντα και πάτησα 4(!!!) μέλισσες,δεν μπορούσα να περπατήσω.

Πριν 3 χρόνια στο χωριό  με τσιμπούσαν συνέχεια σφήκες,μόνο εμένα,στον ύπνο μου.Ψάξαμε σε όλο το δωμάτιο,τελικά η σφηκοφωλιά ήταν στο παράθυρο,στο σημείο όπου ενώνονται τα δύο φύλλα.

Τέλος έχω πάθει μυκητίαση από γάτα,με έχει δαγκώσει σκύλος και έχω κολλήσει τσιμπούρι,κι αυτά σε διάστημα 3μιση μηνών!!

χαχαχαχα

έπαιρνα τα γατιά θυμάμαι τα έπιασα απο τα μπροστινα πόδια και έκανα οτι χορεύαμε! Άλλες φορες τα επιανα απο το σώμα και τα γυρνουσα γύρω γύρω μέχρι που άρχισαν να χτυπιούνται!

αυτο συνεβη και σε μενα πριν 3-4 χρονια

όταν ήμουνα παιδί, μου έλεγαν οι γονείς μου όταν συναντάω κάποιον γείτονα στο ανανσέρ να του λέω ''γεια σας, καλημέρα, καλησπέρα κτλ ανάλογα'' και αν με ρωτάνε τι κάνω να λέω ''καλά, ευχαριστώ''.
όταν, λοιπόν, τύχαινε να συναντήσω κάποιον, κατέβαζα το κεφάλι και έλεγα ''μμμμ'' και θυμάμαι τότε όλοι οι γείτονες με κορόιδευαν. έτσι, κάθε φορά που έβλεπα να έρχεται το ασανσέρ με κόσμο μέσα πήγαινα με τις σκάλες για να μη συναντήσω κανένα.
είμαι 24 χρονών και συνεχίζω να πηγαίνω με τις σκάλες

Changing is always harder than staying the same. It takes courage to face yourself in the mirror and look beyond the reflection. To find the you that you should have been. The you who got derailed by cruel childhood events. Events that took your life's natural trajectory and twisted it. Changing it into something unimaginable... or even incredible... giving you the courage to embrace you birthright, your destiny, and finally realize... that you are BATMAN

Pres,τουλάχιστον μένεις fit this way..

Κι εγώ γενικά πάω με τις σκάλες,ακόμη και στον 5ο ή 6ο όροφο,ένα απ τα κολλήματα που μου έχει μεταδώσει η μαμά μου,και καλά για γυμναστική

βασικά, σπάνια τις ανεβαίνω/κατεβαίνω όλες τις σκάλες, γιατί μένω στον 6ο.
απλά, πηγαίνω στον επόμενο ή προηγούμενο όροφο και μόλις ακούσω ότι έχουν φύγει όλοι παίρνω το ασανσέρ από κει.

επίσης, όταν γυρνάω στο σπίτι, πηγαίνω από τον απέναντι δρόμο για να σιγουρευτώ ότι δεν είναι κανένας στην είσοδο. αν δω κάποιον, κάνω ένα γύρο το τετράγωνο και ξανατσεκάρω. μου ΄χει τύχει σε ώρα αιχμής να κάνω τρεις γύρους

Kαλα αμα μενεις και σε πολυκατοικια με γερους ολο μαλακιες σου λενε και ξεχνανε τι σου χουν πει και σου λενε τις ιδιες ιστοριες ξανα και ξανα

Όταν πέρσι πέθανε ο σκύλος μου, πήγα και την έθαψα στο Σειχ Σου...

Την είχα απο πολύ μικρός και όπως καταλαβαίνετε ήταν πολύ οδυνηρό. 15 χρονών πέθανε.

Αποφάσισα να μην ξαναπάρω σκύλο, παρόλο που τα λατρεύω, γιατί ζουν πολύ λίγο και δεν θέλω να το ξανακάνω αυτό

Ισχύει,το να χάνεις ένα ζωάκι που αγαπάς είναι πολύ οδυνηρό,σου παίρνει πολύ καιρό να το δεχτείς,αλλά πάντα η στενοχώρια μένει.Ειδικά στην αρχή είσαι σε μια φάση άρνησης, "όχι,δε θα ξαναπάρω ποτέ σκύλο/γάτα κλπ". Και είναι πολύ λογικό να μη θες να ξαναδεθείς,γιατί έχεις πρόσφατο το αίσθημα της απώλειας.Πιστεύω όμως πως είναι καλύτερο να μπεις πάλι σ'αυτήν τη διαδικασία,γιατί σε βοηθάει να διοχετεύεσεις κάπου την αγάπη σου και είναι και αγχολυτικό.

Πάντως αυτό που λένε πως αν ένας άνθρωπας  μεγαλώσει με ζώα,μαθαίνει να δέχεται την απώλεια πιο εύκολα κλπ σε μένα δε δούλεψε.Νομίζω ότι όσο μου στοίχησε που χάθηκε ο γάτος μας(κυριολεκτικά),δε μου έχει στοιχήσει τίποτε άλλο.

Μικρός πήγα να πηδήξω απο το κρεβάτι και έσκασα πάνω σε ένα καλοριφέρ και άνοιξε το κεφάλι μου! Έτρεχαν άιματα και η μάνα μου με έχωσε σε ένα ταξί κατευθείαν για νοσοκομείο. Με κάναν ράματα και ακόμα φαίνεται το σημάδι :D

67e5rsg

Meh παιζεις τενις?

Ειλικρινα φετος πηρα κατι reebok ελαφρια για το τρεξιμο, ηταν η πρωτη φορα που σκεφτηκα fuck it θα τα δεσω κανονικα. Για μποτες οκ προφανως τις δενεις, αλλα για χαμηλα παπουτσια ειχα μεχρι φετος το κομπλεξ.
Ειμαι τοσο rebel.

ασχολιαστο

παππουτσι που με βόλεψε πιο πολυ στη ζωη μου endeavour ειναι reebok

76rt

Κανονισε μαζι μου  8))

tru
και τα πηρα 45 ευρα.
τζαμπα πραμα

καθόλου τζάμπα αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση

ε ολα καναν 90 και 100+

ναι γιατί έχουν υπεραξία όμως οπότε το 45 δεν ειναι φτηνό.

Δεν ειναι ιστοριες αυτα  :P

Όταν ήμουν πολύ πολύ μικρούλα,πήγαινα κολυμβητήριο.Επειδή ήμουν η πιο μικρή εκεί μέσα ο κύριος Γιώργος δε με φώναζε ποτέ κι έτσι έκανα ό,τι ήθελα.Είχαμε μάθει θεωρητικά να επιπλέουμε χωρίς σανίδα και όλα τα παιδάκια το έκαναν,εκτός από εμένα που κάθε φορά που μου έλεγε να αφήσω τη σανίδα γκρίνιαζα και μου "τη χάριζε".

Ένα μεσημέρι έρχεται λοιπόν ο κύριος Γιώργος και μου λέει ότι σήμερα θα κάνω κι εγώ χωρίς σανίδα.Άρχισα κλασικά να κλαίγομαι και να λέω ότι δε μπορώ,μέχρι που άρχισε να φωνάζει.

ΑΣΕ ΤΗ ΣΑΝΙΔΑ ΤΩΡΑ!

Σε κλάσματα του δευτερολέπτου άφησα τη σανίδα από τα χέρια μου και προς μεγάλη μου έκπληξη επέπλευσα.Έτσι έμαθα να κολυμπώ!

---

Αρκετά χρόνια μετά απ'αυτό το συμβάν είχε έρθει ο καιρός να κατέβω σε αγώνες πανθεσσαλικούς.Ήμουν δευτέρα δημοτικού(πάλι ήμουν η μικρότερη,οι άλλες ήταν τρίτη) και διαγωνιζόμουν στα 50μ. ύπτιο.Ο αγώνας τελείωσε και βγήκα τρίτη.Με το που βγήκα απ την πισίνα άρχισα να πανηγυρίζω και να φωνάζω όλη χαρά "Μαμά,βγήκα τρίτη!"
Σημαντική λεπτομέρεια:οι διαγωνιζόμενες ήμασταν τρείς,κοινώς είχα βγει τελευταία! :D

τυχερη που πηγες κολυμβητηριο......φαντασου να σε πετουσαν μια μερα απο βαρκα στα μαυρα με την φραση "κουνα χερια ποδια"

Μιας και το ρώτησε ο εχομαγ στο ρωτα κατι και επειδή βαριέμαι θανάσιμα να διαβάσω μετρήσεις,θα σας πω την εξής σύντομη ιστορία.

Πριν από-όχι πολλά,5  6-χρόνια στο χωριό της μαμάς μου,ήμουν με την Έλενα και θέλαμε να πάμε σπίτι της για να πάρουμε κάτι cd.Η Έλενα δεν είχε πάρει κλειδιά και η γιαγιά της ήταν στις κότες αλλά εμείς υποθέσαμε ότι θα είχε αφήσει το κλειδί κάτω απ το πατάκι.Κάτι που δεν είχε γίνει,ξέραμε όμως πως τα κλειδιά της Έλενας ήταν μέσα στο σπίτι.Έτσι είπαμε πως θα μπει η μια απ το παράθυρο και με τα κλειδιά θα ανοίξει και στην άλλη.Αν και το παράθυρο ήταν ανοιχτό,το πατζούρι ήταν μισόκλειστο κι επειδή ήμουν πιο μικρόσωμη μπήκα εγώ.Όμως ακριβώς τη στιγμή που μπήκα μπήκε και η γιαγιά της και με είδε μέσα στο σπίτι ενώ η Έλενα ήταν ακόμη έξω και επειδή το παράθυρο ήταν από τα πλάγια δεν την είδε.Έτσι φάνηκα εγώ σα να έχω μπει μόνη μου απ το παράθυρο σε ξένο σπίτι για δευτερόλεπτα φυσικά.Πάντως τη Λενίτσα δεν την πειράξε καθόλου!!

μου θύμισες το συμβάν που αναγκάστηκα να χρησιμοποιήσω σκάλα σαν τον κλέφτη για να σκαρφαλώσω στο μπαλκόνι ώστε να μπω στο ίδιο μου το σπίτι 5 το πρωί :P

ωραία ιστορία btw :P

μια φορά είδα ένα μαύρο στο λεωφορείο να τρώει το εισιτήριο μιας γιαγιάς την ώρα που την έλεγχε υπάλληλος του ΟΑΣΘ, ενώ παράλληλα το φίδι - κατοικίδιο του ( το οποίο είχε να φάει κάτι μέρες ) ξάπλωνε τεντωμένο δίπλα του. Όταν κατέβηκε απ'το λεωφορείο το πήγε στον κτηνίατρο και αυτός του είπε ότι τον μετρούσε για να τον φάει.

Τελικά ο τύπος πήγε το φίδι για ευθανασία, αλλά τον βρήκαν νεκρό μετά από κάτι μέρες στο διαμέρισμα του επειδή το εισιτήριο είχε κολλήσει στο έντερο του και παρήχθηκαν μεγάλες ποσότητες κλωστριδιακών εντεροτοξιναιμιών.
 Παράλληλα, το δέρμα του νεκρού φιδιού έγινε ωραιότατη τσάντα την οποία κότσαρε για πολύ καιρό η γιαγιά στις φιλενάδες της. Δεν ήθελε αυτήν τη τσάντα, αλλά συμβιβάστηκε με την αγορά επειδή αναγκάστηκε να δώσει κάποια από τα χρήματα που είχε στην άκρη για την πληρωμή του προστίμου

Aν και δεν τρώω καθόλου λαίμαργα,πνίγομαι συχνά ενώ τρώω ή πίνω.Τοπ τροφές με τις οποίες πνίγομαι είναι το πράσο(μία στις 2 φορές που θα φάω θα πνιγώ) το  πορτοκάλι και τα μακαρόνια.Επίσης πνίγομαι και με νερό και με καφέ.Όταν ήμουν μικρή λάτρευα τα κουφέτα αλλά κάθε φορά που έτρωγα,πνιγόμουν και η μαμά μου δε με άφηνε να τρώω από ένα σημείο και μετά.Ευτυχώς τώρα πια δε μου αρέσουν γιατί παχαίνουν κιόλας.

Όταν τελείωσα την τρίτη γυμνασίου,πήγα με πρόγραμμα ανταλλαγής μαθητών στη Γερμανία. Μία μέρα κάναμε κανό στο ποτάμι και εγώ ήμουν με τη Γωγώ. ΜΑς είχε πει να μην πάμε από την αριστερή πλευρά του ποταμού γιατί έχει ρεύματα αλλά εμείς πήγαμε γιατί είχαμε φύγει πολύ μπροστά απ τους άλλους και κάπως έπρεπε να γυρίσουμε πίσω. Φυσικά το νερό μας πήρε αμπάριζα και πιαστήκαμε από κάτι κλαδιά ενός δέντρουπου έφταναν στο νερό και φωνάζαμε βοήθεια σε όλες τις γλώσσες που ξέραμε.(στο πρόγραμμα ήμασταν ελληνες, γερμανοι, ιταλοί και πορτογάλοι) Για να μας σώσουν ήρθαν με το κανό τους η Σοφία με τη Ζωή κι ενώ εμείς τις λέγαμε να μην πλησιάσουν γιαι θα τις παρασύρουν και αυτές τα νερά, αυτές το έκαναν. Αποτέλεσμα, τα κανό μας συγκρούστηκαν και το δικό μας αναποδογύρισε κι εμείς πέσαμε στο νερό. Τα  νερά παρέσυραν το άδειο κανό που ταξίδευε πλέον ελεύθερο και πανάλαφρο , το κανό των κοριτσιών με τα κορίτσια πάνω και εμένα με τη Γωγώ σε ρόλο Τζακ και Ροουζ στον Τιτανικό. Πιανόμασταν όπως όπως απ το κανό των κοριτσιών και φεύγαμε στο ρεύμα, έντρομες προφανώς. Τα κορίτσια κάπως κατάφεραν να πάνε το κανό λίγο πιο δεξιά και να σκαλώσουν το κουπί σε μια μεγάλη πέτρα ( η οποία όπως και η παρέα της είχαν μακελέψει τα πόδια τα δικά μου και της Γωγούς). Τελικά ήρθε ο Νίκος-σούπερμαν και μας έσωσε. Το κανό και  τα πράγματά μας τα βρήκαν κάτι ψαράδες λίγο παραπέρα στο ποτάμι.

Εδώ να πώ πως ο Νίκος με είχε φτύσει κυριολεκτικά στη μάπα στο δημοτικό επειδή δεν ήθελα να τον φιλήσω.Το παλιοαρχίδι!

Και όλα αυτά τα θυμήθηκα επειδή έχω να γρ'αψω μία έκθεση για μία ιστορία μου και βαριέμαι να κάνω ασικ  :D

;D ;D ;D
και γω το χα κανει αυτο στο δημοτικο επειδη η αλλη με ειχε νευριασει

Αλήτες είστε όλοι οι άντρες.

Οι αγωνιστές τα ματ αποκαλούν αλήτες.
Αλήτες δεν είναι τα ματ κι οι ασφαλίτες.
Αλήτες είναι τα παιδιά στο δημοτικό που φτύνουν τις κοπέλες στις μύτες.

https://www.youtube.com/watch?v=PWaP5mTy_9o

 :D :D

η εξεταστική με χαλάει

ενδιαφερον...

(http://www.trbimg.com/img-53a335af/turbine/ct-almanac-freud-met-0923-jpg-20140619/2000/1412x2000)

;D ;D
εγω ημουν πιο ευστοχος
την πετυχα στο στομα για να σταματησει να μιλαει  :P :P :D :D

τι εχεις να πεις ψυχολογε;

αναρωτιέμαι πως επηρεάζει την ερωτική συμπεριφορά του ενηλικα, η ερωτική απορριψη -με κυριολεκτικο φτυσιμο- στην παιδική ηλικια

Εγώ άδειασα ένα μπουκάλι ξύδι σε μια συμμαθήτρια, γκρίνιαζε όλη την ώρα, επειδή την κορόιδευα.  ::)

Μετά από χρόνια με πέτυχε με τη γωνία του τετραδίου στο μάτι  :-[

κάτσε λίγο  κάτσε, γιατί εδώ η περίπτωση είναι κάπως ιδιαίτερη
και στη δική μου πλευρά και στου δημήτρη έχουμε δύο άσχημες πράξεις με τα δύο άτομα σε ρόλο θύτη και θύματος ταυτόχρονα
δηλαδή
1.αυτό ςπου φτύνει είναι αυτός που τον έχουν απορρίψει
2.και αυτος που απορρίπτει είναι αυτός που φτύνεται

τί έχεις να πεις για αυτό;

ο Δημήτρης να πει, εγω τι να πω. Εγω σημειώνω στο μπλοκάκι.

εγω παντως δεν ειχα φαει ερωτικη απορριψη
απλα βριζομασταν

2007
Παίζω Call of Duty, σκοτώνω Ρώσους κομμουνιστές τρομοκράτες και ακούω Gogol Bordello (μόλις έχουν κυκλοφορήσει τον καλύτερο τους δίσκο Supertheory of Supereverything)

2015
Έχω κόψει το gaming, γύρω μου μόνο Ρώσους κομμουνιστές τρομοκράτες δεν έχω δει και οι Gogol Βordello σάλεψαν από την δόξα και πήγαν και κάναν διαφημιστικό για την coca-cola και άλλα τέτοια κουλά.

 :D
[θυμήθηκα το αγαπημένο μου για τότε συγκρότημα γιατί μου το υπενθύμισε η μικρότερη μου αδερφή και μπήκα να δω τα βιντεάκια τους στο youtube που είναι από το 2007 :D]

Βοrdellooooooooooo
https://www.youtube.com/watch?v=hdLIbwYRZ74

Ενα COD2 ή BF θα το έπαιζα για το γαμώτο :P

"""Αρματολο""" παρελθόν, κάψιμο και χαμένες ώρες ^superinnocent^

http://2142-stats.com/nohponex+stats.html
https://www.bf2hub.com/stats/115568982
http://bfbcs.com/stats_pc/nohponex
http://classic.xfire.com/profile/nohponex/

Αυτό το τυπάκι (https://www.thmmy.gr/smf/index.php?action=profile;u=2644;sa=summary) (μόνο post με αγγελίες έχει ο μλκς :P) μου είπε, από το Teamspeak, να περάσω ΗΜΜΥ, και ήρθα :p

Μια μέρα η δασκάλα στο δημοτικό μας είπε ότι θέλει αυριο να μας ζυγίσει τις σχολικές τσάντες για να πάρει μια εικόνα του βάρους που κουβαλούσαμε. Πρέπει να ήμασταν Πέμπτη Δημοτικού τότε.

Πριν πάω σχολείο την επόμενη μέρα σιγουρευτηκα να γεμίσω την τσάντα μου με άπειρες κοτρόνες για να τρολλαρω τη δασκάλα.

Νομίζω όταν την έβαλε στη ζυγαριά ζύγιζε 60 κιλά. Η τύπισσα έμεινε. Μετά της εξήγησα ότι έβαλα πέτρες και δεν με πίστεψε. Όταν της τις έδειξα παραδέχτηκε ότι επεσε στη παγίδα μου και με άφησε να πάω να τις πετάξω  :D

Που? Σε τζάμια?  :D ;D ^fouska^

Εγώ πάντως δεχόμουν πολλή απόρριψη στο Γυμνάσιο - Λύκειο από συμμαθήτριες.
Με ρωτούσαν πονηρά "Τι ζώδιο είσαι?" και εγώ ο απαράδεκτος επειδή δεν είχα δει ποτέ τις ημερομηνίες από τα ζώδια έλεγα Υδροχόος ενώ είμαι Αιγόκερως.  :D ^banghead^ ^rolfmao^
-"Υδροχόος, γιατί? Πιστεύεις στα ζώδια?"
-"Ναι, κρίμα, ταιριάζω με Αιγόκερους"
-"Ναι, δεν θα κοιμηθώ το βράδυ απ τη στεναχώρια, τι να σου πω"
Στην πενταήμερη εκδρομή της Γ Λυκείου τελικά κάθομαι μια φορά με μια συμμαθήτριά μου στο λεωφορείο που μας πήγαινε Πάφο ή που μας πήγαινε και διάβαζε τα ζώδια από χαζοπεριοδικά της εποχής. Τη ρωτάω για πλάκα :
- "Τι λέει για το ζώδιό μου?"
- "Πότε γεννήθηκες?"
της λέω και μου λέει - "Ρε μαλάκα εσύ τελικά δεν είσαι Υδροχόος όπως μου είχες πει, αλλά Αιγόκερως!!"  ^dontknow^ ^facepalm^ ^knuppel^
Και της λέω "Σόρρυ που δεν εντρύφησα στα άστρα και το Σούπερ Κατερίνα πχ, είχα να διαβάζω Μαθηματικά και Φυσική να ουμε, σόρρυ, δε θα ξανασυμβεί." Οπότε μετά μου την έπεφταν όλες μαζί στην πενταήμερη. Έλεος ρε κορίτσια πχια :D ;D

ας πω μια παρομοια γατοιστορια.
έχω και γω μια γάτα η οποία τα τελευταία χρόνια είναι μονόφθαλμη, έφερε πέρσυ στα παιδιά της ένα ποντίκι για επίδειξη το οποίο ήταν ζωντανό της ξέφυγε, μπήκε στο σπίτι (το στέκι της είναι σε ένα πατάκι από την εξώπορτα του σπιτιού) και παλεύαμε μετά εμείς με ένα ποντίκι :D. βασικά αυτό πάλαψε με το ποντικοφάρμακο.

πραγματικά + να έβλεπες στο τοπικό κανάλι ότι δεν έχει σχολείο  :D :D (ναι τότε τρέχαμε να δούμε στο τοπικό κανάλι ανακοίνωση για το αν θα κλείσουν τα σχολεία...., η πλάκα πλέον είναι ότι σμρ το εν λόγω κανάλι δεν βγάζει καν τέτοιες ανακοινώσεις  :D). γενικά κατά καιρούς έφερνε διάφορα θυράματα της για επίδειξη, πλέον απαξιει να  κυνηγήσει και αράζει ολη μέρα. 

πρεπει να θυμηθω καμια καλη ιστορια να πω