Φασισμός: Ένα κεφάλαιο που οι Ιταλοί δεν άνοιξαν ποτέ

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Αντιστοίχηση Μαθημάτων ΝΠΣ με ΠΠΣ]

Επίσημη ενημέρωση για Αντιστοίχηση Μαθημάτων ΝΠΣ με ΠΠΣ και η συζήτηση στο forum.

[Karaμazoβ]

Φασισμός: Ένα κεφάλαιο που οι Ιταλοί δεν άνοιξαν ποτέ

07:18, 09 Ιαν 2013



    Ένα ποσοστό των Ιταλών, μικρό μεν αλλά υπαρκτό, υποστηρίζει ακόμα τον Μπενίτο Μουσολίνι, θεωρώντας τον φασίστα δικτάτορα ως έναν «έντιμο πολιτικό και άνθρωπο». Κάθε χρόνο στην γειτονική χώρα, κυκλοφορεί ένα ημερολόγιο με φωτογραφίες του «Ντούτσε», το οποίο ο καθένας μπορεί να το βρει σε περίπτερα, βιβλιοπωλεία, αλλά και σε ένα πλήθος ιστοσελίδων. Οι πλειοψηφία των Ιταλών δεν είναι φασίστες, ωστόσο πρόκειται για ένα παράδειγμα της εν μέρει αποδοχής του φασισμού στη γειτονική χώρα, μια αποδοχή που έχει τις ρίζες της σε μία μακρά ιστορική διαδικασία.
 
Όπως αναφέρει το γερμανικό περιοδικό Spiegel, οι τουρίστες σοκαρισμένοι βλέπουν σε δημόσια θέα τα ημερολόγια με τις φωτογραφίες του δικτάτορα. Αν και η ιστορία τον έχει θάψει στα πιο σκοτεινά κατάστιχά της για τα εγκλήματά του, ακόμη και σήμερα, ο Μουσολίνι έχει μια μικρή αλλά πιστή βάση οπαδών, οι οποίοι δεν αγοράζουν μόνο τα ημερολόγιά του.
 
Μία από τις περιοχές της Ιταλίας που συγκεντρώνονται υποστηρικτές του φασίστα δικτάτορα είναι ένα μικρό χωριό στην επαρχία Emilia-Romagna, το Predappio, στο οποίο κατοικούν 7.000 άνθρωποι. Αυτό το φαινόμενο δεν είναι τυχαίο. Το Predappio είναι η γενέτειρα του Μπενίτο Μουσολίνι, του «αρχιτέκτονα του φασισμού» που αποτέλεσε και έμπνευση του ναζισμού του Αδόλφου Χίτλερ, ενώ εκεί βρίσκεται και ο τάφος του.
 
Σήμερα το Predappio αποτελεί προορισμό για τους νεοφασίστες που ταξιδεύουν στο χωριό για να φωτογραφηθούν μπροστά από τον τάφο του με υψωμένο το χέρι χαιρετίζοντας «ρωμαϊκά», όπως αναφέρουν οι ίδιοι, έναν χαιρετισμό που στη συνέχεια χρησιμοποίησαν οι ναζί, αλλά και σχεδόν το σύνολο των φασιστικών και ναζιστικών ομάδων ανά τον κόσμο. Ωστόσο όσοι κατοικούν στο μικρό χωριό ή ταξιδεύουν σε αυτό δεν σημαίνει πως είναι και οπαδοί του «Ντούτσε». Για παράδειγμα, όπως αναφέρει το Spiegel, ο δήμαρχος του χωριού εδώ και πολλά χρόνια προέρχεται από τις τάξεις της Αριστεράς.
 
Οι πλειοψηφία των Ιταλών δεν είναι φασίστες ωστόσο είναι άξιο συζήτησης ο λόγος για τον οποίο υπάρχουν ακόμα κάποιοι υποστηρικτές του, σχολιάζει το γερμανικό περιοδικό, και μάλιστα εν μέρει με την αποδοχή ενός ποσοστού της ιταλικής κοινωνίας. Όπως παρατηρεί «το ευρύ κοινό στην Ιταλία γνωρίζει σχετικά λίγα για αυτό το κεφάλαιο της Ιστορίας, και ως επί το πλείστον αυτά που γνωρίζει είναι μύθοι και μισές αλήθειες».

 
Σε αντίθεση με τη Γερμανία, συνεχίζει το περιοδικό, που η μεταπολεμική αποναζιστική περίοδος ήταν μια μακρά διαδικασία και μια «ιστορική αναμέτρηση» η οποία συνεχίζεται ακόμα και σήμερα στο δημόσιο διάλογο, στην Ιταλία η πραγματική αντιπαράθεση με τον φασισμό δεν συνέβη ποτέ.
 
Λίγο μετά τον πόλεμο, οι Ιταλοί φασίστες έγιναν αποδεκτοί από την κοινωνία, η οποία τους θεωρούσε ως «χρήσιμες φωνές» ανάμεσα στην παγκόσμια ιδεολογική μάχη του καπιταλισμού και του κομμουνισμού. Σημειώνεται εξάλλου πως ο Μουσολίνι τα πρώτα του χρόνια είχε χρηματοδοτηθεί και υποστηριχθεί από γαλλικές και βρετανικές υπηρεσίες.
 
Αντί να ασχοληθούν με το φασιστικό παρελθόν τους οι Ιταλοί το έχουν καταστείλει συλλογικά, αναφέρει το Spiegel. Χρήση χημικών ενάντια σε άμαχους στην Αιθιοπία, επιθέσεις στην Αλβανία και την Ελλάδα, ποτέ δεν συζητήθηκαν ή ξεχάστηκαν. Τι άλλο θα μπορούσε να εξηγήσει τον μύθο του «καλού Ιταλού στρατιώτη» όπως τον ανέλυσε πριν από αρκετά χρόνια ο Lutz Klinkhammer του Γερμανικού Ινστιτούτου στη Ρώμη.
 
Η ρατσιστική νόμοι του Μουσολίνι το 1938, η συμμετοχή της Ιταλίας στον Ισπανικό Εμφύλιο στο πλευρό του Φράνκο και του Χίτλερ, οι εκτοπίσεις και οι εκτελέσεις αιχμαλώτων. Πολλές πτυχές της φασιστικής Ιταλίας υποβαθμίζονται ιστορικά. Αντίθετα η γερμανική ενοχή για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο είναι προφανώς ασύγκριτα μεγαλύτερη, την ώρα που τα εγκλήματα της φασιστικής Ιταλίας αντιμετωπίζονται στη γειτονική χώρα ως μάλλον αδιάφορα και ακίνδυνα. Οι εξορίες διαφωνούντων σε απομακρυσμένα χωριά για παράδειγμα χαρακτηρίστηκαν από τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι το 2003 απλώς ως «διακοπές σε εσωτερική εξορία».

 
Οι κυβερνήσεις Μπερλουσκόνι διαιώνισαν με επιτυχία τη συλλογική καταστολή της μεταπολεμικής περιόδου. Όταν μπήκε για πρώτη φορά στην πολιτική σκηνή στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο Μπερλουσκόνι είχε ανάγκη τους φασίστες ώστε να δημιουργήσει πλειοψηφικό ρεύμα. Έτσι του έκανε κοινωνικά αποδεκτούς σχηματίζοντας μια συμμαχία μαζί τους που τον έφερε στην εξουσία. Ο Μίρκο Τρεμαγκλια, πρώην υπουργός για την ιταλική ομογένεια, σε δηλώσεις του είχε καυχηθεί για τη «Δημοκρατία του Σάλο» (1943-1945) ένα βραχύβιο καθεστώς μαριονέτα της ναζιστικής Γερμανίας που δημιουργήθηκε στη Βόρεια Ιταλία από τον Μουσολίνι μετά την εισβολή των Συμμάχων στην Ιταλία. Ο Μαουρίτσιο Γκασπάρι, εκ των ηγετικών φυσιογνωμιών του PDL, είχε δηλώσει πως στόχος του είναι η προώθηση μιας «πολιτιστικής δεξιάς» που θα έβαζε τέλος στην «κυριαρχία της Αριστεράς στα σχολεία κι τη δημόσια τηλεόραση της Ιταλίας».
 
Ο Γκασπάρι έδωσε εντολή στη δημόσια τηλεόραση να αναφερθούν σε αφιέρωμά της «Ρώμη 1948-1959» διάφορα σχόλια όπως: «Χάρη στην κουλτούρα της Δεξιάς η Ιταλία παραμένει σήμερα μια υγιέστερη χώρα από τις δημοκρατίες που κινούνται προς την κατεύθυνση του μηδενισμού».
 
Ωστόσο, γράφει το Spiegel, ο Μπερλουσκόνι και οι συνεργάτες του δεν κατάφεραν να μετατρέψουν την Ιταλία σε μία «χώρα της δεξιάς». Το φασιστικό κόμμα «Εθνική Συμμαχία» είναι κατακερματισμένο και σχεδόν χωρίς πολιτική βαρύτητα, ενώ τα μικρότερα κόμματα της άκροδεξιάς δεν έχουν πολλούς υποστηρικτές. Αυτό τελικά που άφησε όμως ο Μπερλουσκόνι στο πέρασμά του είναι στην πραγματικότητα να υποβαθμίσει τον κίνδυνο του φασισμού.
 
Είναι αυτή η υποβάθμιση που έχει δώσει τη δυνατότητα σε ακροδεξιές περιθωριακές ομάδες το θάρρος να επιδεικνύονται ανοιχτά και συχνά με βίαιο τρόπο. Όταν φασίστες επιτέθηκαν σε βρετανούς οπαδούς φωνάζοντας Εβραίοι τον περασμένο Νοέμβριο λίγο πριν από τον αγώνα Λάτσιο-Τότεναμ στη Ρώμη ή όταν νεοφασίστες εμφανίζονται στα σχολεία για να διαμαρτυρηθούν για τις περικοπές στην εκπαίδευση κρατώντας καπνογόνα και φωνάζοντας «Ο Ντούτσε ζει» τότε αυτή είναι η κληρονομία που άφησε η βασιλεία του Μπερλουσκόνι.

www.tvxs.gr/node/116116

[Karaμazoβ]

Λίγο μετά τον πόλεμο, οι Ιταλοί φασίστες έγιναν αποδεκτοί από την κοινωνία, η οποία τους θεωρούσε ως «χρήσιμες φωνές» ανάμεσα στην παγκόσμια ιδεολογική μάχη του καπιταλισμού και του κομμουνισμού. Σημειώνεται εξάλλου πως ο Μουσολίνι τα πρώτα του χρόνια είχε χρηματοδοτηθεί και υποστηριχθεί από γαλλικές και βρετανικές υπηρεσίες.
 

H αληθεια είναι οτι πολλα μελη του φασιστικού κομματος πηραν αμνηστία απο τους Αμερικανούς και επέστρεψαν στην πολιτική ζωή της Ιταλίας, ως αντίβαρο στην αριστερή παράδοση που είχε η χωρα. Η Ιταλια ειχε χρόνια ενα "μετα-φασιστικό" κομμα στην 1η γραμμη της πολιτικής σκηνης:

http://en.wikipedia.org/wiki/Italian_Social_Movement
http://en.wikipedia.org/wiki/National_Alliance_%28Italy%29

[Jim D. Ace]

Σήμερα το Predappio αποτελεί προορισμό για τους νεοφασίστες που ταξιδεύουν στο χωριό για να φωτογραφηθούν μπροστά από τον τάφο του με υψωμένο το χέρι χαιρετίζοντας «ρωμαϊκά», όπως αναφέρουν οι ίδιοι, έναν χαιρετισμό που στη συνέχεια χρησιμοποίησαν οι ναζί, αλλά και σχεδόν το σύνολο των φασιστικών και ναζιστικών ομάδων ανά τον κόσμο.

offtopic
σχετικα με αυτον τον χαιρετισμο επειδη συνεχως λενε οτι ειναι σπαρτιατικος/ρωμαικος ειχα διαβασει ενα ωραιο αρθρο παλιοτερα που στην ουσια κατερριπτε αυτο τον μυθο
http://jungle-report.blogspot.gr/2011/01/blog-post_20.html

[Karaμazoβ]

Σήμερα το Predappio αποτελεί προορισμό για τους νεοφασίστες που ταξιδεύουν στο χωριό για να φωτογραφηθούν μπροστά από τον τάφο του με υψωμένο το χέρι χαιρετίζοντας «ρωμαϊκά», όπως αναφέρουν οι ίδιοι, έναν χαιρετισμό που στη συνέχεια χρησιμοποίησαν οι ναζί, αλλά και σχεδόν το σύνολο των φασιστικών και ναζιστικών ομάδων ανά τον κόσμο.

offtopic
σχετικα με αυτον τον χαιρετισμο επειδη συνεχως λενε οτι ειναι σπαρτιατικος/ρωμαικος ειχα διαβασει ενα ωραιο αρθρο παλιοτερα που στην ουσια κατερριπτε αυτο τον μυθο
http://jungle-report.blogspot.gr/2011/01/blog-post_20.html

σωστός,αρκετα καλο αρθρο το χα διαβασει καποτε.
Δεν υπάρχει ουτε ενα στοιχείο (αγγειο, αγαλμα, γραπτη πηγη πχ) οτι οι Ρωμαίοι ή καποιοι αλλοι αρχαίοι χαιρετούσαν έτσι, παροτι υπαρχει πιθανοτητα να ορκίζονταν ετσι, υποθεση που διέδωσαν οι επαναστατες της Γαλλικης Επαναστασης.

http://en.wikipedia.org/wiki/Roman_salute



επίσης ένα σχετικό άρθρο του ΙΟΥ απο την Εφημεριδα των Συντακτών για το πως αρχισε να υιοθετείται ο "Ρωμαικος Χαιρετισμος" απο το Ιταλικο φασιστικο κομμα και πως περασε στην Ελλαδα επι Ι. Μεταξα, σαν... Δωρικος Χαιρετισμος...


Γιατί χαιρετά ο κόσμος;
Η ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΤΙΚΟΥ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥ

Γιατί χαιρετάνε ναζιστικά οι χρυσαυγίτες; Ποια είναι η προέλευση αυτού του τόσο συζητημένου χαιρετισμού; Ποιος είναι ο πρώτος που τον εμπνεύστηκε; Ο Χίτλερ, ο Μουσολίνι, οι αρχαίοι Ελληνες, οι Ρωμαίοι ή μήπως το Χόλιγουντ;

Γράφει ο ΙΟΣ
[...]
http://www.efsyn.gr/?p=12850

[λήθη]

Ένα ωραίο ελληνικό reality check

http://www.techiechan.com/?p=1861

[Ex_Mechanus]

ενώ η αποναζιστικοποίηση στη γερμανία του spiegel που έγινε αποκλειστικά σε συμβολικό επίπεδο, διέτρεξε όλα τα λαϊκά στρώματα και έφερε μια πραγματικά πλατιά παιδεία γύρω από τον φασισμό και τι τον γεννά

"In contrast to Germany, where the postwar denazification period was followed by a decades-long process of historical reckoning that continues to play a significant role in public discourse, true confrontation with fascism never happened here."

[Karaμazoβ]

ενώ η αποναζιστικοποίηση στη γερμανία του spiegel που έγινε αποκλειστικά σε συμβολικό επίπεδο, διέτρεξε όλα τα λαϊκά στρώματα και έφερε μια πραγματικά πλατιά παιδεία γύρω από τον φασισμό και τι τον γεννά

"In contrast to Germany, where the postwar denazification period was followed by a decades-long process of historical reckoning that continues to play a significant role in public discourse, true confrontation with fascism never happened here."

χαλαρα το ναζιστικο παρελθον εχει πιο μεγαλο αρνητικο impact στην Γερμανια, αλλα παιζει ρολο οτι η συμβολη της Γερμανιας στον Αξονα ειναι τεραστια σε σχεση την Ιταλια. Το Spiegel μπορει να λεει ο,τι θελει για το denazification, αλλα εχει κατηγορηθει κατα καιρους για συνεργασία με πρωην SS και η σταση του είναι αναμενόμενη.

Η ουσια είναι οτι οι Γερμανοι δεν εχουν καταφέρει ή και δεν μπορουν λογω των γεγονότων, να αποφύγουν το ναζιστικό παρελθόν τους, ειδικα μετα την δεκαετία του '60-'70 οταν αρχισαν και Γερμανοι ιστορικοί να ασχολούνται με το ζητημα και αναποφευκτα οι συζητησεις αυτές αρχισαν να βγαινουν και στην κοινωνια. Επίσης, πρεπει να διαχωρίσουμε οσον αφορα την αντιμετώπιση του ζητήματος την Ανατολικη με την Δυτική Γερμανια.

Στην Ιταλία παλι, όπου το φασιστικο συμβουλιο καθαιρεσε τον Μουσσολίνι και αποφασισε να πάει με τους Συμμαχους, οχι απλα αυτοι έδωσαν αμνηστία στους φασίστες, αλλα η Ιταλική Δημοκρατία επέτρεψε να υπάρχουν κομματα που εμπνέονται ανοιχτα απο τον Ντούτσε.