Μέση Ανατολή

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

Για οποιοδήποτε πρόβλημα με register/login, στείλτε email στο contact@thmmy.gr.

[apostolos1986]

Θέλουν να στραγγαλίσουν τον «ισλαμικό άξονα»

HΠA: η στρατηγική του Mπους οδηγεί στο πεδίο της μάχης

ROBIN WRIGHT


Με αμερικανική υποστήριξη, το Ισραήλ έχει την πρόθεση να αποκρούσει κάθε έκκληση για κατάπαυση του πυρός και να προωθήσει μια περισσότερο μακροπρόθεσμη στρατηγική τιμωρίας της Χεζμπολάχ, στην οποία πιθανότατα περιλαμβάνονται πολλές εβδομάδες βομβαρδισμών ακριβείας του Λιβάνου.

Για τις ΗΠΑ, ο ευρύτερος στόχος είναι ο στραγγαλισμός του άξονα Χεζμπολάχ - Χαμάς - Συρία - Ιράν, για τον οποίο ο πρόεδρος Μπους πιστεύει ότι διαθέτει πόρους για τη μεταβολή τού στρατηγικού σκηνικού στη Μέση Ανατολή. Όση και να είναι η οργή στους αραβικούς δρόμους, η Ουάσιγκτον πιστεύει ότι διαθέτει ισχυρή παρασκηνιακή υποστήριξη από βασικούς Άραβες ηγέτες στους οποίους επίσης προκαλούν ανησυχία οι λαϊκιστές μαχητές - με μια διακριτική συμφωνία ότι τώρα είναι η σωστή στιγμή για να δοθεί το πλήγμα. H επιδρομή της Χεζμπολάχ εκτός συνόρων για την απαγωγή των Ισραηλινών στρατιωτών έδωσε μια «μοναδική στιγμή» σύγκλισης των συμφερόντων του Ισραήλ με τα συμφέροντα μερικών αραβικών καθεστώτων και με τα συμφέροντα εκείνων που στον Λίβανο θέλουν να αναχαιτίσουν τον μοναδικό «ιδιωτικό στρατό» που απόμεινε στη χώρα (τη Χεζμπολάχ). Επίσης, το Ισραήλ και οι ΗΠΑ πιστεύουν ότι τα ισραηλινά πλήγματα στη Λωρίδα της Γάζας, μετά την απαγωγή Ισραηλινού στρατιώτη, υπονόμευσαν τη Χαμάς. «Δεν υπάρχει κυβέρνηση της Χαμάς», έλεγε χαρακτηριστικά Αμερικανός αξιωματούχος. «Οκτώ υπουργοί της, δηλαδή το 30% της κυβέρνησης, βρίσκεται στη φυλακή, το άλλο 30% κρύβεται και οι υπόλοιποι παραμένουν άπρακτοι».

H θέση της κυβέρνησης Μπους - και η διπλωματία της - είναι ακριβώς αντίθετη με την αμερικανική στάση κατά την περίοδο της διακυβέρνησης Κλίντον. H τελευταία εκεχειρία μεταξύ Χεζμπολάχ και Ισραήλ είχε επιτευχθεί λίγο πριν από την αυγή της 27ης Απριλίου 1996, όταν οι ΗΠΑ είχαν διαμεσολαβήσει για τον τερματισμό μιας ισραηλινής επίθεσης αντιποίνων διάρκειας 16 ημερών που αποσκοπούσε στην αποσόβηση μπαράζ επιθέσεων της Χεζμπολάχ με ρουκέτες. Περισσότεροι από 150 Λιβανέζοι, κυρίως άμαχοι, είχαν χάσει τότε τη ζωή τους και περισσότεροι από 60 Ισραηλινοί είχαν τραυματιστεί. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι και από τις δύο πλευρές είχαν πάρει τον δρόμο της προσφυγιάς ή είχαν τρέξει στα καταφύγια.

Τότε, ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Γουόρεν Κρίστοφερ με διαδοχικές επισκέψεις μέσα σε μία εβδομάδα στην Ιερουσαλήμ και τη Δαμασκό είχε μεσολαβήσει για τη σύναψη μιας γραπτής συμφωνίας, παρόμοιας με την προφορική που είχε συναφθεί ύστερα από τις αψιμαχίες του 1993. Σήμερα, αυτή δεν θεωρείται βιώσιμη επιλογή για τον τερματισμό της τρέχουσας κρίσης, λένε οι Αμερικανοί αξιωματούχοι. Με τη διπλωματία της καθορισμένη εκ νέου από τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, η κυβέρνηση Μπους έχει επιλέξει μια πορεία που οδηγεί στο πεδίο της μάχης.

«ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ NA μας επετίθεντο τρομοκράτες με ρουκέτες από τα σύνορα με το Μεξικό ή τον Καναδά, θα καθόμασταν άπρακτοι ή θα υπερασπιζόμασταν την Αμερική;», ρώτησε η πρώην πρώτη κυρία των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον, τους 10.000 Αμερικανούς που συμμετέσχον χθες στη Νέα Υόρκη σε φιλο-ισραηλινή διαδήλωση. «Στεκόμαστε στο πλευρό του Ισραήλ διότι το Ισραήλ υπερασπίζεται τις αμερικανικές αρχές, καθώς και τις ισραηλινές αρχές», δήλωσε η Κλίντον.

Οι στόχοι των ΗΠΑ

1. Διάλυση της συμμαχίας Χεζμπολάχ - Χαμάς - Συρίας - Ιράν

2. Παρατεταμένες επιχειρήσεις του Ισραήλ στον Λίβανο

3. Απομόνωση της Χεζμπολάχ από τις μετριοπαθείς αραβικές κυβερνήσεις

4. Αφοπλισμός της Χεζμπολάχ και αντικατάστασή της από τον τακτικό λιβανέζικο στρατό

Ο ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟΣ ΟΡΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ ΟΗΕ
Να αφοπλιστούν οι πολιτοφυλακές

ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ του Ισραήλ και των ΗΠΑ, σύμφωνα με αξιωματούχους και των δύο πλευρών, είναι να δημιουργήσουν τις συνθήκες για να εφαρμοστεί και ο τελευταίος ανεκπλήρωτος όρος της απόφασης 1559 του ΟΗΕ, ο οποίος ψηφίστηκε το 2004 και καλεί να διαλυθούν και να αφοπλιστούν οι πολιτοφυλακές του Λιβάνου και να επεκταθεί ο κρατικός έλεγχος σε όλη την επικράτεια. Ο άλλος όρος της απόφασης καλούσε για την απόσυρση των συριακών στρατευμάτων από τον Λίβανο, η οποία ολοκληρώθηκε πέρυσι τον Απρίλιο - μετά τη δολοφονία του πρώην πρωθυπουργού του Λιβάνου Ραφίκ Χαρίρι, η οποία είχε αποδοθεί στη Συρία.

Αν ο Λίβανος, ως πρώτο βήμα, λένε Ισραηλινοί αξιωματούχοι στην «Ουάσιγκτον Ποστ», πάρει υπό τον έλεγχό του τον οπλισμό της Χεζμπολάχ, στον οποίο περιλαμβάνονται 12.000 ρουκέτες και πύραυλοι, τότε μπορούν να αρχίσουν συνομιλίες για κατάπαυση του πυρός. Σύμφωνα με αυτούς τους αξιωματούχους, «ο μόνος τρόπος για κατάπαυση του πυρός είναι να εφαρμοστεί πλήρως η απόφαση 1559 του ΟΗΕ».


ΤΑ ΝΕΑ

[apostolos1986]

ΛΙΒΑΝΟΣ Μια χώρα λίγο μεγαλύτερη από την Κρήτη που σπαράσσεται από εμφυλίους και εισβολές

Η ειρήνη ήταν μόνο ένα διάλειμμα

Της ΝΤΙΝΑΣ ΒΑΓΕΝΑ

Ηταν και παραμένει η πιο βρώμικη σύρραξη στη Μέση Ανατολή, ο Λίβανος: μια λωρίδα μεσογειακής γης λίγο μεγαλύτερη από την Κρήτη, μια αρένα μουσκεμένη με το αίμα αμέτρητων αδικοσκοτωμένων, όπου πλανητικές υπερδυνάμεις και περιφερειακές κρατικές οντότητες εμπλέκονται σε ένα θανάσιμο μπρα ντε φερ κυριαρχίας - απευθείας ή δι' αντιπροσώπου. Οπου τοπικοί οπλαρχηγοί χτίζουν πολιτικές καριέρες πλουτίζοντας με δισεκατομμύρια χάρη στο μαύρο χρήμα του λαθρεμπορίου όπλων και ναρκωτικών. Οπου διαφορετικές θρησκείες και δόγματα σε έναν πληθυσμό μόλις 3,8 εκατομμυρίων γίνονται μέσα κοινωνικού προσδιορισμού στην ειρήνη και γραμμές μικρών φονικών στρατών στον πόλεμο.

Διαλείμματα μόνο ειρήνης έχει ζήσει ο Λίβανος από τη χρονιά της ανεξαρτησίας του από τη γαλλική εντολή, το 1944, τέσσερα χρόνια πριν από την επίσημη εμφάνιση στην ιστορία του μεγάλου εχθρού του, του Ισραήλ. Και ίσως αυτή καθαυτή η επιλογή τής, χριστιανικής και μη, άρχουσας τάξης των λεβαντίνικων παλιών οικογενειών της χώρας να προσδέσουν το Λίβανο στο άρμα της Δύσης από τα πρώτα κιόλας χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, να ήταν αυτό που σφράγισε την τραγική του μοίρα, εμφυλιοπολεμική και μη. Στην πραγματικότητα, οι εμφυλιοπολεμικές διενέξεις είχαν ξεκινήσει από το 1958. Τότε πρωτοπήγαν Αμερικανοί πεζοναύτες στο Λίβανο, ύστερα από έκκληση του προέδρου Καμίλ Σαμούν, ένθερμου θιασώτη του δόγματος Αϊζενχάουερ, την ίδια εποχή που Σοβιετική Ενωση και ΗΠΑ πλειοδοτούσαν ενισχύοντας με χρήματα, οπλισμό και... συμβούλους τις χώρες της Μέσης Ανατολής.

Από τη σφαγή στα στρατόπεδα προσφύγων Σάμπρα και Σατίλα τον Σεπτέμβριο του 1982
Αυτό που έφερε ωστόσο πιο κοντά το Λίβανο στην κατάσταση του χάους, του οποίου τραγικό επεισόδιο επαναλαμβάνεται τις μέρες που ζούμε, δεν ήταν παρά ο Πόλεμος των Εξι Ημερών τον Ιούνιο του 1967. Η χώρα μπορεί να μην έπαιξε ενεργό ρόλο σε αυτόν τον αραβοϊσραηλινό πόλεμο, αλλά βίωσε έκτοτε τις επιπτώσεις του, με τους Παλαιστίνους πρόσφυγες-μαχητές να χρησιμοποιούν το λιβανικό έδαφος ως βάση επιθέσεων εναντίον του Ισραήλ. Εκτοτε, μιλούν τα γεγονότα κάθε χρονιάς, τα κυριότερα των οποίων παρουσιάζονται εδώ:

* 1968 (28 Δεκεμβρίου): Το Ισραήλ βομβαρδίζει το αεροδρόμιο της Βηρυτού, ως εκδίκηση για την επίθεση δύο μελών του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης σε ισραηλινό αεροσκάφος στην Αθήνα.

* 1969 (Νοέμβριος): Ο αρχηγός του επιτελείου του στρατού του Λιβάνου και ο ηγέτης της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης Γιασέρ Αραφάτ υπογράφουν στο Κάιρο συμφωνία για τον έλεγχο της δράσης των Παλαιστίνιων μαχητών.

* 1973 (10 Απριλίου): Ισραηλινοί κομάντος διεισδύουν στη Βηρυτό και δολοφονούν τρεις επιτελικούς συνεργάτες του Αραφάτ, τους Γιούσεφ αλ Νατζάρ, Καμάλ Αντουάν και Καμάλ Νασερίν. Η κυβέρνηση του Λιβάνου πέφτει την επόμενη μέρα.

* 1975 (13 Απριλίου): Ξεκινά ο εμφύλιος πόλεμος που θα διαρκέσει μια δεκαπενταετία και θα κοστίσει τη ζωή σε τουλάχιστον 150.000 ανθρώπους. Αφορμή θεωρείται η επίθεση Χριστιανών Φαλαγγιτών σε λεωφορείο στη συνοικία Αϊν αλ Ρουμάνα της Βηρυτού με 27 νεκρούς πολίτες, κυρίως Παλαιστίνιους, με το πρόσχημα προηγούμενης πυρπόλησης μιας εκκλησίας στην περιοχή.

* 1976 (Ιούνιος): Συριακά στρατεύματα μπαίνουν στο Λίβανο με διακηρηγμένη πρόθεση να αποκαταστήσουν την ειρήνη, αλλά και να εξουδετερώσουν τους Παλαιστίνους. Η επ' αόριστον παρουσία τους στη χώρα επικυρώνεται από δύο παναραβικές διασκέψεις στο Ριάντ και στο Κάιρο τον Οκτώβριο, στη διάρκεια των οποίων τα αντιμαχόμενα μέρη συμφωνούν σε κατάπαυση του πυρός.

* 1978 (14 Μαρτίου): Επικαλούμενο ως αφορμή πολύνεκρες επιθέσεις ομάδας Παλαιστίνιων μαχητών προερχομένων από το Λίβανο σε Χάιφα και Τελ Αβίβ, το Ισραήλ εξαπολύει μεγάλη στρατιωτική επιχείρηση με 25.000 άνδρες, καταλαμβάνοντας το μισό νότιο Λίβανο, μέχρι τον ποταμό Λιτάνι. Μέχρι 2.000 υπολογίστηκαν οι νεκροί άμαχοι, έναντι 20 νεκρών Ισραηλινών στρατιωτών. Ισραηλινοί στρατιωτικοί πέρασαν αργότερα από στρατοδικείο επειδή στραγγάλιζαν Λιβανέζους χωρικούς και δολοφονούσαν αιχμαλώτους. Η επταήμερη «επιχείρηση Λιτάνι» που έστειλε κάπου 285.000 πρόσφυγες στα περίχωρα της Βηρυτού, πέτυχε να απομακρύνει προς βορρά τους Παλαιστίνιους μαχητές και να ισχυροποιήσει την παρουσία στην κατεχόμενη περιοχή του Στρατού του νοτίου Λιβάνου, ένα σώμα περίπου 2.000 ένοπλων μισθοφόρων, χριστιανών, σιιτών και δρούσων, συνεργατών των Ισραηλινών, με διοικητή τον ταγματάρχη Σάαντ Χαντάντ. Με το ψήφισμα 425, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών κάλεσε το Ισραήλ να αποσυρθεί από τα κατεχόμενα λιβανικά εδάφη και όρισε στους κυανόκρανους της UNIFIL να παρέμβουν επί τόπου. Ομως οι Ισραηλινοί που αποσύρθηκαν τον Ιούνιο παρέδωσαν το νότιο Λίβανο στους μισθοφόρους του Χαντάντ.

* 1982 (6 Ιουνίου): «Επιχείρηση Ειρήνη για τη Γαλιλαία» βάφτισε ο ισραηλινός στρατός την πλέον πολύνεκρη στρατιωτική επίθεση που εξαπέλυσε ποτέ εναντίον του Λιβάνου, καταλαμβάνοντας το νότιο τμήμα της χώρας ύστερα από λυσσαλέες μάχες εναντίον των συριακών στρατευμάτων των πολιτοφυλακών των μουσουλμάνων και των Παλαιστίνιων μαχητών της PLO. Πρόσχημα εδώ, η απόπειρα δολοφονίας του Ισραηλινού πρέσβη στο Λονδίνο, Σλόμο Αργκόβ, από Παλαιστίνιους της οργάνωσης «Φατάχ - Επαναστατικό Συμβούλιο» του Αμπού Νιντάλ. Ισραηλινά μαχητικά αεροσκάφη και ελικόπτερα, άρματα μάχης και πλοία σφυροκοπούν τη Βηρυτό, σωριάζοντας σε ερείπια ολόκληρες συνοικίες. Γύρω στους 18.000 υπολογίζονται οι νεκροί. Σοβιετικής κατασκευής συριακό πολεμικό υλικό καταστρέφεται σε τεράστιες ποσότητες.

Μια μέρα μετά τη δολοφονία του εκλεγμένου Λιβανέζου προέδρου, του χριστιανού μαρωνίτη Μπασίρ Τζεμαγιέλ στις 14 Σεπτεμβρίου, οι ισραηλινές δυνάμεις καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο τμήμα του μουσουλμανικού τομέα της δυτικής Βηρυτού, συνεπικουρούμενοι από τους συμμάχους τους, την πολιτοφυλακή των χριστιανών φαλαγγιτών. Στις 16 Σεπτεμβρίου και για ένα τριήμερο, με την ηθική αυτουργία των Ισραηλινών και τη συνδρομή τους με την κατάληψη επίκαιρων θέσεων στην περίμετρο, οι φαλαγγίτες σφάζουν αδιακρίτως άνδρες, γυναικόπαιδα και γέρους στους παλαιστινιακούς προσφυγικούς καταυλισμούς της Σάμπρα και της Σατίλα στα περίχωρα της Βηρυτού. Ακριβής αριθμός των θυμάτων σε αυτό το έγκλημα πολέμου ουδέποτε δημοσιοποιήθηκε. Υπολογισμοί ανεβάζουν τον αριθμό των νεκρών μέχρι 3.500. Δικαστικό πόρισμα στο Ισραήλ την επόμενη χρονιά έκρινε ως έναν εκ των υπευθύνων για τη σφαγή τον τότε υπουργό Αμυνας (και μετέπειτα πρωθυπουργό) Αριέλ Σαρόν, εξαναγκάζοντάς τον σε παραίτηση.

Η σφαγή στη Σάμπρα και τη Σατίλα προκάλεσε και την αποχώρηση των Ισραηλινών από τη Βηρυτό. Η ασφάλεια των στρατοπέδων ανατέθηκε σε ιταλικά στρατεύματα που, με τη μορφή ειρηνευτικής δύναμης, είχαν φθάσει μαζί με Αμερικανούς πεζοναύτες και Γάλλους αλεξιπτωτιστές στη Βηρυτό στις 24 Σεπτεμβρίου, ύστερα από έκκληση του νέου Λιβανέζου προέδρου Αμίν Τζεμαγιέλ που είχε διαδεχτεί τον δολοφονημένο αδελφό του. Με την αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων, ο έλεγχος των καταυλισμών περνάει στην πολιτοφυλακή των σιιτών της Αμάλ του Ναμπίχ Μπέρι.

Ηδη από τον Αύγουστο η PLO είχε αποσύρει το μεγαλύτερο αριθμό των μαχητών της από το Λίβανο που έφυγαν εξόριστοι ξανά κυρίως για Αλγερία και Τυνησία, πάνω σε ελληνικά πλοία. Πλέον, θα προσανατολίσει τον εθνικοαπελευθερωτικό της αγώνα περισσότερο προς την πολιτική παρά προς τις στρατιωτικού χαρακτήρα επιχειρήσεις.

* 1983: Το κενό των Παλαιστίνιων μαχητών στο Λίβανο ήρθε αμέσως να καλύψει η Χεσμπολάχ. Με επικεφαλής τον Σαγιάντ Αμπάς Μουσάουι και τον (σημερινό ηγέτη) σεΐχη Χάσαν Νασράλα, ομάδα μαχητικών σιιτών αποχωρεί από την οργάνωση Αμάλ για να ιδρύσει τη Χεσμπολάχ, με την άμεση υποστήριξη της Συρίας και -αργότερα- και του Ιράν. Είχαν διαφωνήσει με τις πιέσεις που δεχόταν η Αμάλ να προσχωρήσει στο Μέτωπο Εθνικής Σωτηρίας, όπου είχε ενταχθεί σχεδόν ολόκλ
ηρο το πολιτικό φάσμα του Λιβάνου, αποφασίζοντας να επιχειρήσει κάποιας μορφής διπλωματική προσέγγιση με το Ισραήλ. Στις 23 Οκτωβρίου η θεαματικότατη βομβιστική επίθεση στα περίχωρα της Βηρυτού με νεκρούς 241 Αμερικανούς και 56 Γάλλους αλεξιπτωτιστές αποδόθηκε στη Χεσμπολάχ.

* 1985 (6 Ιουνίου): Οι περισσότεροι Ισραηλινοί στρατιώτες αποχωρούν, πλην ενός μικρού αριθμού που παραμένει για ενίσχυση των κατοχικών συνεργατών του Στρατού του νοτίου Λιβάνου, διοικούμενο από τον ταξίαρχο (χριστιανό μαρωνίτη) Αντουάν Λαχντ. Το κατεχόμενο έδαφος βαφτίζεται «ζώνη ασφαλείας». Στις 16 Ιουνίου ένα αεροσκάφος της TWA προσγειώνεται στη Βηρυτό, ύστερα από αεροπειρατεία στη διάρκεια πτήσης Αθήνα-Ρώμη από δύο μέλη της Χεσμπολάχ που ζητούν απελευθέρωση των σιιτών κρατουμένων στις ισραηλινές φυλακές. Η κρίση επιλύεται με μεσολάβηση της Συρίας.

1987 (21 Μαΐου): Ο Λίβανος ανακαλεί μονομερώς τη συμφωνία συνεργασίας του 1969 με την PLO. Ακυρώνει επίσης τη συμφωνία της 17ης Μαΐου με το Ισραήλ, με βάση την οποία εγκαθιδρύθηκε η λεγόμενη «ζώνη ασφαλείας» στο Νότιο Λίβανο. Ο Σουνίτης Μουσουλμάνος πρωθυπουργός του Λιβάνου Ρασίντ Καράμι σκοτώνεται από βομβιστική έκρηξη στο ελικόπτερό του και τον διαδέχεται ο Σαλίμ Αλ Χους. Ξεκινά ο λεγόμενος «Πόλεμος των Καταυλισμών». Αντίπαλες πολιτοφυλακές στη Βηρυτό συγκρούονται, βόμβες και δολοφονίες προσθέτουν θύματα και ερείπια.

1988 (22 Σεπτεμβρίου): Ο απερχόμενος πρόεδρος Αμίν Τζεμαγιέλ ορίζει εξαμελή μεταβατική κυβέρνηση αποτελούμενη από τρεις Χριστιανούς και τρεις Μουσουλμάνους, αλλά επέρχεται ασυμφωνία. Ο Λίβανος έχει δύο κυβερνήσεις, μία μουσουλμανική στη Δυτική Βηρυτό υπό τον Σαλίμ Αλ Χους και μία χριστιανική στην Ανατολική Βηρυτό υπό τον Μαρωνίτη αρχηγό του Στρατού Ξηράς, στρατηγό Μισέλ Αούν.

1989 (14 Μαρτίου): Ο Αούν κηρύσσει «απελευθερωτικό πόλεμο» εναντίον της συριακής παρουσίας στο Λίβανο. Στις 28 Ιουλίου, ο σεΐχης Αμπντέλ Καρίμ Ουμπέιντ, ηγετικό στέλεχος της Χεσμπολλά, απάγεται από Ισραηλινούς. Στις 22 Οκτωβρίου, η λιβανική Εθνοσυνέλευση συναντάται στο Τάιφ της Σαουδικής Αραβίας και συμφωνεί σε Χάρτα Εθνικής Συμφιλίωσης με στόχο τον τερματισμό του εμφυλίου πολέμου. Αρμοδιότητες του προέδρου περιορίζονται και η Εθνοσυνέλευση έχει πλέον ίσο αριθμό Χριστιανών και Μουσουλμάνων βουλευτών, αντί της προηγούμενης αντιστοιχίας έξι προς πέντε. Ο εκλεγμένος πρόεδρος Ρενέ Μουαουάντ δολοφονείται και τον διεδέχεται ο Ελίας Χράουι στις 24 Νοεμβρίου. Ο (σημερινός πρόεδρος) στρατηγός Εμίλ Λαχούντ αντικαθιστά τον Αούν στην ηγεσία του στρατού.

1990: Χρονιά επίσημου τερματισμού του εμφυλίου πολέμου, αλλά και της ενδυνάμωσης της επιρροής της Συρίας στο Λίβανο. Η συριακή αεροπορία βομβαρδίζει το προεδρικό μέγαρο στην Μπαάμπντα και ο Μισέλ Αούν βρίσκει άσυλο στη γαλλική πρεσβεία. Ο Ουμάρ Καράμι τίθεται επικεφαλής κυβέρνησης εθνικής συμφιλίωσης.

1991: Η Εθνοσυνέλευση διατάζει τη διάλυση όλων των πολιτοφυλακών, πλην της Χεσμπολλά. Ο Στρατός του Νοτίου Λιβάνου αρνείται να συμμορφωθεί. Στις 22 Μαΐου στη Δαμασκό, Συρία και Λίβανος υπογράφουν Συνθήκη Αδελφοσύνης και Συνεργασίας. Τον Ιούλιο, ο στρατός του Λιβάνου συγκρούεται με τους εναπομείναντες Παλαιστίνιους μαχητές στους προσφυγικούς καταυλισμούς της Σιδώνας, αλλά και με τον ισραηλινό στρατό και τους μισθοφόρους του στρατού του Νοτίου Λιβάνου στην Τζαζίν, στα βόρεια της «ζώνης ασφαλείας». Τον Αύγουστο η Εθνοσυνέλευση κηρύσσει γενική αμνηστία για τα διαπραχθέντα εγκλήματα στη διάρκεια του δεκαπενταετούς εμφυλίου. Επιτρέπεται στον Αούν να φύγει στη Γαλλία. Στις 30 Οκτωβρίου, ο Λίβανος συμμετέχει στην Ειρηνευτική Διάσκεψη για το Μεσανατολικό στη Μαδρίτη.

1992 (16 Φεβρουαρίου): Ο σεΐχης Αμπάς Αλ Μουσάουϊ, γενικός γραμματέας της Χεσμπολλά, σκοτώνεται από πυρά ισραηλινών ελικοπτέρων στο δρόμο προς τη Σιδώνα. Μέχρι τα μέσα Ιουνίου, η Χεσμπολλά απελευθερώνει όλους τους Δυτικούς που είχε απαγάγει και κρατούσε ομήρους. Μετά τις βουλευτικές εκλογές του Αυγούστου, τις πρώτες από το 1972, ο Ναμπίχ Μπέρι, γενικός γραμματέας της σιιτικής οργάνωσης Αμάλ, ορίζεται πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης. Στις 31 Οκτωβρίου, ο Ραφίκ Χαρίρι, πάμπλουτος Λιβανέζος επιχειρηματίας από τη Σιδώνα, σαουδαραβικής υπηκοότητας, αναλαμβάνει πρωθυπουργός, επικεφαλής κυβέρνησης τεχνοκρατών, με στόχο την ανασυγκρότηση της ρημαγμένης χώρας.

1993 (25 Ιουλίου): Το Ισραήλ διακηρύσσει ότι σκοπεύει να εξουδετερώσει την απειλή της Χεσμπολλά και του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης και εξαπολύει την «Επιχείρηση Λογοδοσία», το λεγόμενο «Πόλεμο των Επτά Ημερών», βομβαρδίζοντας στα νότια της χώρας εναντίον δικαίων και αδίκων. Περίπου 300.000 πρόσφυγες συνωθούνται στη Βηρυτό.

1996 (11 Απριλίου): Αυτή τη φορά η στρατιωτική επιχείρηση του Ισραήλ εναντίον βάσεων της Χεσμπολλά στο Νότιο Λίβανο και στη Βηρυτό ονομάζεται «Τα Σταφύλια της Οργής» και η σφοδρότητά της συναγωνίζεται αυτή του 1982. Είχαν προηγηθεί μεθοριακά επεισόδια με νεκρούς Λιβανέζους, αλλά και εκτοξεύσεις πυραύλων «Κατιούσα» από τη Χεσμπολλά στο Βόρειο Ισραήλ, με τραυματίες Ισραηλινούς πολίτες. Πάνω από 170 Λιβανέζοι πολίτες σκοτώθηκαν από τους ισραηλινούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς, 106 από τους οποίους στην Κανά, ένα χωριουδάκι όπου περίπου 800 άμαχοι είχαν ζητήσει καταφύγιο στον περίβολο της εκεί βάσης των κυανοκράνων του ΟΗΕ. Με διπλωματική επέμβαση των ΗΠΑ διατυπώνεται «μνημόνιο αλληλοκατανόησης» μέσω του οποίου η Χεσμπολλά και οι φιλοσυριακές παλαιστινιακές οργανώσεις συμφωνούν να μην επιτίθενται σε στόχους αμάχων στο Βόρειο Ισραήλ, ενώ αναγνωρίζουν το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα, αλλά και το δικαίωμα της Χεσμπολλά να μάχεται εναντίον της ισραηλινής κατοχής στο Νότιο Λίβανο. Συρία και Λίβανος δεν υπογράφουν.

1998 (4 Δεκεμβρίου): Ο στρατηγός Εμίλ Λαχούντ ορκίζεται πρόεδρος με τις ευλογίες της Συρίας.

2000 (18 Απριλίου): Το Ισραήλ απελευθερώνει 13 Λιβανέζους κρατουμένους χωρίς δίκη για πάνω από δεκαετία. Στις 24 Μαΐου, μετά τη διάλυση του μισθοφορικού στρατού του Νοτίου Λιβάνου και σειρά στρατιωτικών επιτυχιών της Χεσμπολλά, το Ισραήλ αποσύρει τα στρατεύματά του από το Νότιο Λίβανο. Δεύτερη πρωθυπουργική θητεία του Ραφίκ Χαρίρι τον Οκτώβριο.

2001 (Μάρτιος): Ο Λίβανος ξεκινά την άντληση νερού από τον ποταμό Γουαζάνι, παραπόταμο του Ιορδάνη, παρά την αντίθεση του Ισραήλ.

2002 (Ιανουάριος): Ο Ελι Χομπέικα, εκ των πρωταγωνιστών της σφαγής της Σάμπρα και Σατίλα το 1982, σκοτώνεται από έκρηξη βόμβας, λίγες μέρες αφότου είχε αποκαλύψει πως είχε στην κατοχή του έγγραφο και κινηματογραφημένο υλικό που ενέπλεκε άμεσα τους Ισραηλινούς στη σφαγή. Το Σεπτέμβριο το Ισραήλ απειλεί τον Λίβανο με χρήση στρατιωτικής βίας εάν συνεχιστεί η άντληση υδάτων από τον Γουαζάνι.

2005 (Φεβρουάριος): Ο πρόσφατα απομακρυνθείς πρωθυπουργός Ραφίκ Χαρίρι δολοφονείται με βόμβα στο αυτοκίνητό του. Αντισυριακές διαδηλώσεις εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών συγκλονίζουν τη χώρα, ζητώντας την αποχώρηση των περίπου 14.000 Σύρων στρατιωτικών που παραμένουν στον Λίβανο, κάτι που γίνεται πραγματικότητα τον επόμενο μήνα. Με βόμβες στα αυτοκίνητά τους δολοφονούνται στη διάρκεια της χρονιάς ο δημοσιογράφος Σαμίρ Κάσιρ, ο κομμουνιστής πολιτικός Ζορζ Χράουι και ο βουλευτής Τζιμπράν Τουένι. Ολοι τους ενάντια στη συριακή κηδεμονία. Στις εκλογές του Ιουνίου κερδίζει τον έλεγχο του Κοινοβουλίου ο αντισυριακός πολιτικός συνασπισμός υπό τον Σάαντ Αλ Χαρίρι, δεύτερο γιο του δολοφονηθέντος πρώην πρωθυπουργού. Η νέα Εθνοσυνέλευση εκλέγει πρωθυπουργό τον, σύμμαχο του Χαρίρι, Φουάντ Σινιόρα, ο οποίος συναντάται μέσα σε ένα μήνα με το Σύρο πρόεδρο Μπασάρ αλ Ασαντ. Το Σεπτέμβριο, τέσσερις φιλοσύροι στρατηγοί του λιβανικού στρατού κατηγορούνται ως εμπλεκόμενοι στη δολοφονία του Ραφίκ Χαρίρι.

2006 (Ιούλιος). Για άλλη μια φορά το Ισραήλ επιτίθεται στον Λίβανο. Η τραγωδία συνεχίζεται.


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

[apostolos1986]

«Θα χτυπάμε μέχρι να νιώσουμε ασφαλείς»

ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

«Μερικές ακόμα εβδομάδες» θα διαρκέσουν οι ισραηλινές επιχειρήσεις στο Λίβανο και ενδεχομένως θα διευρυνθούν με μεγάλο αριθμό χερσαίων δυνάμεων, σύμφωνα με Ισραηλινούς στρατιωτικούς, ενώ μέχρι στιγμής ο Λίβανος βομβαρδίζεται αδιακρίτως και χθες σκοτώθηκαν 28 Λιβανέζοι.

Ο πρωθυπουργός Εχούντ Ολμερτ δήλωσε ότι «το Ισραήλ θα συνεχίζει να μάχεται τη Χεζμπολάχ και θα συνεχίσει να χτυπά τους στόχους της οργάνωσης», μέχρι οι συλληφθέντες στρατιώτες να ελευθερωθούν και οι Ισραηλινοί πολίτες να είναι ασφαλείς από τις επιθέσεις τους. Ο υποστράτηγος Ούντι Ανταμ, αρχηγός της βόρειας διοίκησης του ισραηλινού στρατού, δήλωσε ότι η επίθεση εναντίον της Χεζμπολάχ θα συνεχιστεί. «Νομίζω θα πρέπει να υποθέσουμε ότι θα διαρκέσει μερικές ακόμα εβδομάδες», δήλωσε στο ραδιοφωνικό σταθμό του στρατού. Ο υπαρχηγός του Επιτελείου Στρατού, υποστράτηγος Μοσέ Καπλίνσκι μιλώντας στον ίδιο ραδιοφωνικό σταθμό δεν απέκλεισε τη «μαζική ανάπτυξη χερσαίων δυνάμεων στο Λίβανο».

Ταυτοχρόνως το 86% των Ισραηλινών πιστεύει ότι η επιχείρηση στον Λίβανο είναι δικαιολογημένη. Το 81% θέλει να συνεχιστεί και το 58% θεωρεί ότι ο πόλεμος πρέπει να συνεχιστεί μέχρι να καταστραφεί η Χεζμπολάχ. Η Ισραηλινή υπουργός Εξωτερικών Τζίπι Λίβνι άφησε να εννοηθεί ότι το Ισραήλ θα ήταν έτοιμο να δεχτεί προσωρινή διεθνή δύναμη «σταθεροποίησης», για να ενισχυθεί η σημερινή των 2000 ανδρών που είναι ήδη στην περιοχή των συνόρων. Είπε ότι τώρα που η Χεζμπολάχ έχει αποδυναμωθεί είναι ευκαιρία η λιβανική κυβέρνηση να στείλει το στρατό της στα νότια σύνορα, εδραιώνοντας την εξουσία της. Ζήτησε άνευ όρων απελευθέρωση των συλληφθέντων στρατιωτών, να φύγει η Χεζμπολάχ από το νότιο Λίβανο και να διαλυθεί και να εφαρμοστεί η απόφαση 1599 του Συμβουλίου Ασφαλείας. Η Χεζμπολάχ ανακοίνωσε ότι δέχεται μόνο άνευ όρων εκεχειρία.

Και τον λιβανικό στρατό

Οι Ισραηλινοί κλιμάκωσαν χθες τις επιθέσεις τους. Χτύπησαν και βάση του λιβανικού στρατού, κοντά στη Βηρυτό, όπου σκοτώθηκαν 11 στρατιώτες και 35 τραυματίστηκαν. Ο πρόεδρος του Λιβάνου χαρακτήρισε την επίθεση «σφαγή». Κατηγόρησε το Ισραήλ ότι θέλει να καταστρέψει τον Λίβανο και τόνισε ότι τα πλήγματα ενισχύουν την ενότητα και την αποφασιστικότητα εναντίον του εχθρού. Θεωρητικώς το Ισραήλ ζητεί να αναπτυχθεί ο στρατός του Λιβάνου στα νότια σύνορα, όπου τώρα είναι η Χεζμπολάχ, ωστόσο τον βομβαρδίζει.

Το αεροδρόμιο της Βηρυτού ξαναχτυπήθηκε, όπως και όσα φορτηγά κυκλοφορούν στους δρόμους. Οι Ισραηλινοί εκτιμούν ότι τα φορτηγά μπορεί να μεταφέρουν όπλα, κυρίως πυραύλους. Τα πλήγματα στον λιβανικό στρατό εξηγούνται μόνο αν υποτεθεί ότι οι μονάδες του θα επισκευάσουν την κατεστραμμένη από τους βομβαρδισμούς υποδομή. Πέντε Λιβανέζοι σκοτώθηκαν όταν χτυπήθηκε σπίτι στο Αϊταρούν και 20 τραυματίστηκαν, οι επτά σε εκκλησία, από ισραηλινά πυρά σε άλλα σημεία στο νότιο Λίβανο. Ο απολογισμός ώς τώρα είναι 240 νεκροί, οι 212 άμαχοι, 23 στρατιώτες και πέντε αντάρτες της Χεζμπολάχ.

750 ρουκέτες

Η Χεζμπολάχ συνέχισε να σφυροκοπά το Βόρειο Ισραήλ και τη Χάιφα. Ενας Ισραηλινός άμαχος σκοτώθηκε στη Ναχαρίγια, ενώ κατευθυνόταν σε καταφύγιο. Οι πύραυλοι της Χεζμπολάχ κατέστρεψαν σπίτια. Ο Ισραηλινός υπουργός Αβί Ντίτστερ δήλωσε ότι η χώρα του μπορεί να δεχτεί ανταλλαγή αιχμαλώτων, αφού όμως ολοκληρώσει τη στρατιωτική επιχείρηση. Χθες εκτοξεύτηκαν 50 ρουκέτες και πύραυλοι εναντίον του Ισραήλ. Συνολικώς έχουν εκτοξευτεί 750.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

[apostolos1986]

Αλλο άμαχοι, άλλο θύματα τρομοκρατίας

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ

Τραγικός ο θάνατος των αμάχων στο Λίβανο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να εξισωθεί ηθικά με τα θύματα των τρομοκρατικών επιθέσεων, δήλωσε χθες ο Αμερικανός πρεσβευτής στον ΟΗΕ, Τζον Μπόλτον.

Υποστήριξε ότι οι θάνατοι αμάχων αποτελούν την τραγική και ατυχή συνέπεια των στρατιωτικών ενεργειών που υπαγορεύονται από το δικαίωμα της αυτοάμυνας. «Στο δικό μας ηθικό και δικαστικό σύστημα υπάρχει μέγιστη διαφορά ανάμεσα σε διαφορετικές πράξεις, ανάλογα προς την πρόθεση που τις υπαγορεύει, και δεν μπορούμε να συγκρίνουμε την πράξη να λαμβάνονται άμεσα ως στόχοι άμαχοι και τις ατυχέστατες συνέπειες της αυτοάμυνας», δήλωσε ο ίδιος.

ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

[apostolos1986]

ΑΠΟΨΕΙΣ

Η εκτέλεση της ειρήνης

ΣΥΜΠΛΗΡΩΘΗΚΕ σήμερα μία εβδομάδα συνεχών βομβαρδισμών του Λιβάνου από τις ισραηλινές δυνάμεις, με την απροκάλυπτη υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών και της Βρετανίας. Ο απολογισμός σε καταστροφές και ανθρώπινα θύματα είναι εφιαλτικός: Πάνω από 200 άμαχοι Λιβανέζοι νεκροί, 500.000 εσωτερικοί πρόσφυγες, κύματα φυγής από την κόλαση, οι υποδομές της χώρας αχρηστευμένες.

ΜΗ ΣΥΝΑΝΤΩΝΤΑΣ ουσιαστική αντίδραση από τη διεθνή κοινότητα, το Ισραήλ δηλώνει διά του πρωθυπουργού του, ότι «θα συνεχίσει να μάχεται την Χεζμπολάχ», ενώ οι επικεφαλής των επιχειρήσεων Ισραηλινοί στρατηγοί προσδιορίζουν με δημόσιες δηλώσεις τους, ότι η επίθεση «θα διαρκέσει μερικές ακόμη εβδομάδες» και δεν απέκλεισαν «μαζική ανάπτυξη χερσαίων δυνάμεων στον Λίβανο».

Η ΑΠΑΘΗΣ διεθνής κοινότητα δεν αρκείται από την έως τώρα καταστροφή για να επέμβει. Παρέχει ανοχή και άλλων εβδομάδων, όσων χρειάζεται το Ισραήλ, και τότε θα μετρήσει το πολλαπλάσιο του έως τώρα ολέθρου.

ΑΥΡΙΟ ΠΕΜΠΤΗ θα συνέλθει το Συμβούλιο Ασφαλείας, όχι για να πάρει κάποια απόφαση για κατάπαυση του πυρός ή για να στείλει ειρηνευτική δύναμη στον φλεγόμενο Λίβανο, αλλά για να ακούσει απλώς τους απεσταλμένους του γενικού γραμματέα, οι οποίοι θα μεταφέρουν τις εντυπώσεις τους από τον πόλεμο.

ΔΕΝ ΤΟΥΣ αρκούν οι εικόνες κόλασης, που μεταδίδουν όλα τα τηλεοπτικά δίκτυα, ούτε και οι προειδοποιήσεις του επικεφαλής του γραφείου του ΟΗΕ για τον Συντονισμό Ανθρωπιστικών Υποθέσεων, ότι στον Λίβανο έχουμε «βαθειά κρίση σε ό,τι αφορά την προστασία του άμαχου πληθυσμού».

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, όμως, όπως οι πάντες γνωρίζουν, η έλλειψη ενημέρωσης, που εμποδίζει το Συμβούλιο Ασφαλείας να προχωρήσει σε αποφάσεις και στην εφαρμογή μέτρων, όπως προβλέπει ο Κατασταστικός Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών.

ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ που μέσω Ηνωμένων Πολιτειών και Βρετανίας έχει καθηλώσει σε εγκληματική απραξία το Συμβούλιο Ασφαλείας, που παραμένει απλός θεατής του βάρβαρου βιασμού της ειρήνης, με την πλήρη διάλυση μιας ολόκληρης χώρας.

ΕΧΟΥΝ ευθυγραμμιστεί με τα ισραηλινά σχέδια για πολεμικές επιχειρήσεις εβδομάδων οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Βρετανία και συνεχίζουν να κατηγορούν ανοιχτά τη Συρία και το Ιράν για την παροχή υποστήριξης στη Χεζμπολάχ, ενισχύοντας έτσι τους φόβους για γενικότερη εμπλοκή στη Μέση Ανατολή.

ΜΕ ΔΗΛΩΣΕΙΣ τους, η Κοντολίζα Ράις και ο Τόνι Μπλερ δήλωσαν υποκριτικά, ότι απαιτούνται συνομιλίες και διαπραγματεύσεις για να επιτευχθεί «κατάπαυση του πυρός διαρκείας». Για να αρχίσουν διαπραγματεύσεις, πρέπει να γονατίσει ο αντίπαλος, με βομβαρδισμούς «μερικών ακόμη εβδομάδων». Εκφράζοντας αυτή τη γραμμή ο Μπλερ δήλωσε: «Αν δεν υπάρξει διαδικασία διαπραγματεύσεων, δεν θα μπορέσουμε να πετύχουμε διακοπή εχθροπραξιών».

ΕΝ ΨΥΧΡΩ εκτελείται η ειρήνη στον Λίβανο με τη στήριξη ΗΠΑ και Βρετανίας, που την παρακολουθούν να ψυχορραγεί, κρατώντας και τον ΟΗΕ σε πλήρη αδράνεια.


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

[apostolos1986]

Η κοινοτοπία του αίματος

Του ΜΙΣΕΛ ΦΑΪΣ

Μια Λιβανέζα, με τρεμάμενη φωνή, αναρωτήθηκε εν μέσω άτακτης φυγής: «Δεν καταλαβαίνω, το Ισραήλ κυνηγάει με την παντόφλα τις κατσαρίδες και σπάει όλα τα έπιπλα;». Ακριβώς διότι ο «νταής της περιοχής» (Γκίντεον Λέβι, «Χααρέτζ», 16.7.06), με πρόσχημα την εξολόθρευση των τρομοκρατών-«κατσαρίδων», επιδιώκει να διαλύσει το σύμπαν γύρω του (ώστε μια αναδιανομή των όμορων εδαφών να μη φαντάζει απίθανη;).

Οπως, συμμετρικά, και το Κόμμα του Θεού (Χεζμπολάχ), με πρόσχημα την απελευθέρωση των αδελφών κρατουμένων, απαγάγει και σκοτώνει Ισραηλινούς στρατιώτες και εν συνεχεία πλήττει αμάχους στη Χάιφα και σ' άλλες βόρειες πόλεις του Ισραήλ με ιρανικούς πυραύλους. Καθώς ο στόχος τού Νασράλα (το «Αγαπημένε μας, Νασράλα, ανατίναξε το Τελ Αβίβ» είναι το παλαιστινιακό ρεφρέν των ημερών) και του παράφρονος Ιρανού καθοδηγητή του είναι η διαρκής ένταση στην περιοχή, ώστε κάποτε να πραγματοποιηθεί ο «διακαής πόθος» του Προφήτη: η εξαφάνιση του Ισραήλ από τον χάρτη.

Εν τω μεταξύ, η υψηλή παρεούλα των G8, αφού αντήλλαξε χαμόγελα, φιλοφρονήσεις, ναζάκια και δεκάρικους περί ειρήνης στην Αγία Πετρούπολη, συναποφάσισαν ότι δεν πρέπει ακόμη να παρέμβουν αποφασιστικά στη διαβόητη «σκακιέρα της διπλωματίας»· ότι το ντόμινο των πολιτικοοικονομικών στρατηγικών επιτάσσει να μη μεσολαβήσουν ουσιαστικά ανάμεσα στην «Καλοκαιρινή βροχή» (κωδικός της επίθεσης του Ισραήλ στη Γάζα) και στη «Σχέση εμπιστοσύνης» (κωδικός της Χεζμπολάχ στην εμπλοκή της στην κρίση).

Το Ισραήλ δεν φέρεται σαν κυρίαρχος του παιχνιδιού (όπως κάλλιστα θα μπορούσε), αλλά σαν αδύναμος κρίκος. Δυστυχώς, το αποτέλεσμα της εξωτερικής πολιτικής του -με μικρά διαλείμματα- γεννά τρομοκρατία και αντισημιτισμό εκτός των συνόρων του. Πάνω απ' όλα, η σκέψη μας στρέφεται στον σκληρά δοκιμαζόμενο λιβανέζικο λαό, που για δεύτερη φορά βιώνει τον εφιάλτη της ολικής καταστροφής, στο όνομα αμερικανικών και αραβικών βλέψεων. Στεκόμαστε, όμως, για μια φορά ακόμη, στους νηφάλιους Ισραηλινούς, που χρόνια τώρα είναι εγκλωβισμένοι στη βαρβαρότητα της χώρας τους και στον τρόμο των γειτόνων τους (φευ, οι φιλειρηνικές διαδηλώσεις, σαν αυτές που έγιναν χθες στην Ιερουσαλήμ, αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό του παραλογισμού και του φανατισμού).

Παραφράζοντας τη Χάνα Αρεντ (εν προκειμένω: «Η κοινοτοπία του Κακού δεν είναι ο Αντολφ Αϊχμαν, αλλά η ανεξέλεγκτη βία») καταλήγουμε στο ότι το Ισραήλ (δηλαδή οι ΗΠΑ) και η Χεζμπολάχ (δηλαδή το Ιράν συν τη Συρία) συμπράττουν στην τρέχουσα κοινοτοπία του αίματος· μια καθόλου παράταιρη αλλά εξαιρετικά προσοδοφόρα επιχείρηση, που ταυτόχρονα εκτοξεύει στα ύψη την τιμή του μαύρου χρυσού (80$ το βαρέλι) και οδηγεί σε μηδενικές τάσεις την τιμή του κόκκινου πλάσματος (δωρεάν το βαρέλι αίματος).

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

[abbis]

Συμπεράσματα και καθήκοντα

 
Οι εξελίξεις στο Λίβανο επιβάλλουν την εξαγωγή συμπερασμάτων και την οριοθέτηση καθηκόντων.

Είναι γνωστός ο μύθος που λέει πως πρέπει να τα έχεις καλά με τον ισχυρό ώστε να μη στραφεί εναντίον σου. Πρόκειται για μια λογική που οδηγεί κατευθείαν στην υποδούλωση. ΄Η στην καταστροφή.

Οι οπαδοί της εν λόγω θεωρίας θέλουν να τη βαφτίζουν σαν «ρεαλισμό». Τα αποτελέσματα αυτού του «ρεαλισμού» τα βιώνει με τον πιο δραματικό τρόπο ο λαός του Λιβάνου. Οι άμαχοι του Λιβάνου δολοφονούνται και φυσικά δεν τους σώζει το γεγονός ότι στην ηγεσία της χώρας βρίσκονται εκείνες οι δυνάμεις που προέκυψαν από τη δράση των ΗΠΑ και της ΕΕ (με προεξάρχοντα το ρόλο της Γαλλίας) στις εσωτερικές υποθέσεις του Λιβάνου.

Η σημερινή ηγεσία του Λιβάνου είναι αφ' ενός προϊόν της επιβολής του ψηφίσματος 1559 του ΟΗΕ, όπου από κοινού Αμερικανοί και Γάλλοι δεν αρκέστηκαν στον όρο (που άλλωστε ικανοποιήθηκε) για την απόσυρση των συριακών στρατευμάτων από τη χώρα, ζητώντας επιπλέον τον παράλληλο αφοπλισμό του λαού του Λιβάνου, επιμένοντας ότι θα έπρεπε να μείνει έρμαιο της επιθετικής δράσης του Ισραήλ. Αφ' ετέρου πρόκειται για μια ηγεσία φιλική προς τις ΗΠΑ που προέκυψε από ένα είδος «πορτοκαλί επανάστασης» που έστησε η Ουάσιγκτον στη χώρα μετά την περσινή δολοφονία του πρώην πρωθυπουργού Χαρίρι και την ενοχοποίηση της Συρίας. Η κατάληξη είναι δραματική: Οι εκκλήσεις του φίλου των ΗΠΑ πρωθυπουργού του Λιβάνου Φ. Σινιόρα για κατάπαυση του πυρός δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα. Οπως δεν είχε κανένα αποτέλεσμα για την αποτροπή της επίθεσης του Ισραήλ ότι ο Σινιόρα είναι φιλικός προς τις ΗΠΑ...
*

Πρόκειται για ένα «έργο» που το έχουμε ξαναδεί. Κάθε συμβιβασμός με τον ιμπεριαλισμό αποτελεί «εγγύηση» όχι αποτροπής, αλλά έλευσης του πολέμου και μάλιστα με δυσμενέστερους όρους για το λαό που τον υφίσταται. Συνέβη με τους Παλαιστίνιους, που παρά τις υποχωρήσεις τους απέναντι στον Κλίντον και παρά τη συμβιβαστική υπογραφή τους κάτω από τη συμφωνία του Οσλο, το 1993, δεν έπαψαν να βιώνουν μια διαρκή γενοκτονία.

Συνέβη με τον Μιλόσεβιτς, που η υπογραφή του κάτω από την αμερικανόπνευστη συμφωνία του Ντέιτον, δεν απέτρεψε την καταστροφή και τη διάλυση της χώρας του από το ΝΑΤΟ, δεν απέτρεψε το ίδιο το δικό του τέλος.

Συνέβη με τη Συρία, που παρότι σύμμαχος των ΗΠΑ στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, σήμερα βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα...

*
Τα παραπάνω έχουν άμεση σχέση και αναφορές στην ελληνική πολιτική κατάσταση. Ο ελληνικός λαός παρακολουθεί τους εταίρους του δικομματισμού να διαγωνίζονται για το ποιος είναι ο... καλύτερος «στρατηγικός εταίρος» των ΗΠΑ. Ακούει, στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής και ειδικά των ελληνοτουρκικών σχέσεων, τόσο από τη ΝΔ όσο και από το ΠΑΣΟΚ, ότι η «ασπίδα της χώρας» είναι «η φιλία και η σύσφιξη των σχέσεων» με τις ΗΠΑ. Στο πλαίσιο αυτής της λογικής «δικαιολογείται» ο επεμβατικός - διαιτητικός ρόλος των ΗΠΑ από Αιγαίο μέχρι Κύπρο, ο περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας και η σύμπλευση της χώρας με τα εγκλήματα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Αλλά αυτή η σύμπλευση δε σώζει την Ελλάδα, ούτε θωρακίζει την ασφάλεια του ελληνικού λαού. Αντίθετα αφήνει τη χώρα αθωράκιστη και υποχείριο των γεωστρατηγικών επιδιώξεων του ιμπεριαλισμού. Ρίξτε μια ματιά στο Λίβανο...

***
Δεν είναι λίγες οι αναλύσεις που σωστά επισημαίνουν ότι το ανεξέλεγκτο της δράσης του Ισραήλ δεν είναι άσχετο από το γεγονός της ύπαρξης μιας σειράς φιλοαμερικανικών κυβερνήσεων και καθεστώτων στις αραβικές χώρες που ναρκοθετούν μια κοινή γραμμή του αραβικού κόσμου. Οι κυβερνήσεις σε Αίγυπτο, Ιορδανία, Σαουδική Αραβία διευκολύνουν με τη στάση τους την κατακτητική συμπεριφορά των Αμερικανο-ισραηλινών. Αν αυτό ισχύει - και ισχύει - τότε είναι προφανές ότι η ειρήνη ναρκοθετείται, όχι μόνο στη Μέση Ανατολή, αλλά σε κάθε σημείο του πλανήτη από κάθε χώρα που το πολιτικό της σύστημα είναι φιλικό προς τον ιμπεριαλισμό. Τέτοιο είναι το πολιτικό σύστημα και στην Ελλάδα.
*

Σε ό,τι μας αφορά και στο τι μπορεί - πρακτικά - να κάνει ο ελληνικός λαός, η απάντηση δεν είναι ούτε οι «προσευχές», ούτε τα «μοιρολόγια» για όσα συμβαίνουν στο Λίβανο. Το θέμα είναι άμεσο και πρακτικό. Εχει να κάνει με την ανατροπή, ακριβώς, αυτού του φιλικού προς τον ιμπεριαλισμό πολιτικού συστήματος που επικρατεί (και) στη χώρα μας.

Είναι άμεσα μετρήσιμος και απολύτως επιτεύξιμος στόχος η αποδυνάμωση των πολιτικών ερεισμάτων που διατηρούν οι Αμερικανοί, που τους διευκολύνουν να προωθούν την αιμοσταγή πολιτική τους, όπου διατηρούν τέτοια ερείσματα, παντού στον κόσμο - και στην Ελλάδα.

Είναι πατριωτικό και διεθνιστικό καθήκον του ελληνικού λαού, είναι ζήτημα που άπτεται ευθέως της ειρήνης, είναι άμεση και πρακτική συμβολή στην αποδυνάμωση των «Ες - Ες» που δρουν στη Γάζα, τη Βηρυτό και τη Βαγδάτη, είναι ουσιαστική συμβολή στο πλευρό του λιβανέζικου και παλαιστινιακού λαού:

Η κατάδειξη της ενοχής των πολιτικών ερεισμάτων του ιμπεριαλισμού - και στην Ελλάδα.

Η καταδίκη της πολιτικής των ερεισμάτων του ιμπεριαλισμού - και στην Ελλάδα.

Η αποδυνάμωση και η ανατροπή των ερεισμάτων του ιμπεριαλισμού - και στην Ελλάδα.

Με δυο λόγια: Είναι άμεση και ουσιαστική συμβολή για τους αμάχους του Λιβάνου, για τα παιδιά στη Ραμάλα, για την ίδια την Ελλάδα, η καταδίκη, η αποδυνάμωση και η ανατροπή της πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και όλων όσοι δημιουργούν αυταπάτες μεταξύ «κακού» αμερικανικού και «καλού» ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού σχετικά με το ρόλο της ΕΕ.

Γιατί ο πόλεμος στο Λίβανο, η αγριότητα και η κατάληξή του κρίνεται και στην Ελλάδα!

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

http://www.rizospastis.gr/page.do?id=6770&publDate=19%2F7%2F2006&direction=&pageNo=27

[apostolos1986]

ΟΗΕ και ΕΡΥΘΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ανησυχούν για την αδιαλλαξία του Ισραήλ και το καλούν να σεβαστεί το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο

Ποινικές ευθύνες για τον βομβαρδισμό αμάχων

ΓΕΝΕΥΗ

Θέμα σεβασμού του διεθνούς δικαίου από το Ισραήλ θέτει ανώτατος αξιωματούχος του ΟΗΕ, ενώ σοβαρότατες ανησυχίες για την τύχη των αμάχων και «ερωτήματα για το εάν το Ισραήλ σέβεται την αρχή της τήρησης της αναλογίας στη διεξαγωγή των εχθροπραξιών» εγείρει ο Ερυθρός Σταυρός.

Την ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες Λιβανέζοι ξεριζώνονται, αναζητώντας ασφαλές καταφύγιο και χιλιάδες ξένοι αναχωρούν για την πατρίδα τους, η πρόταση του Γάλλου προέδρου για τη δημιουργία «ανθρωπιστικού διαδρόμου» ασφαλούς απομάκρυνσης πολιτών δεν βρήκε ανταπόκριση από το Ισραήλ.

Οι ευθύνες

«Το διεθνές δίκαιο απαιτεί τον καταλογισμό ευθυνών. Η κλίμακα των θανάτων στην περιοχή και η προβλεψιμότητά τους θα μπορούσε να επισύρει ατομική ποινική ευθύνη όσων εμπλέκονται, κυρίως όσων βρίσκονται στην κορυφή της διοίκησης και του ελέγχου», δήλωσε η επίτροπος του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Λουίζ Αρμπούρ. Πρόσθεσε ότι ο βομβαρδισμός πόλεων χωρίς διακρίσεις συνιστά απαράδεκτη στόχευση αμάχων, ενώ είναι αδικαιολόγητη η επίθεση σε σημεία με θρυλούμενη στρατιωτική σημασία, τα οποία όμως έχει αποτέλεσμα το θάνατο αθώων πολιτών.

«Ο αυξημένος αριθμός θανάτων αμάχων και η έκταση των καταστροφών στις βασικές δημόσιες υποδομές θέτουν σοβαρά ερωτήματα για το σεβασμό της αρχής της αναλογίας στη διεξαγωγή των εχθροπραξιών», δήλωσε από την πλευρά του ο διευθυντής επιχειρήσεων του Ερυθρού Σταυρού, Πιερ Κρέχενμπιλ. Ο Πιερ Κρέχενμπιλ προειδοποίησε το Ισραήλ να μην εμποδίσει τη διανομή βασικών αγαθών και φαρμάκων στους πολίτες. «Υπενθυμίσαμε στις ισραηλινές αρχές τις υποχρεώσεις τους, βάσει του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, για σεβασμό και προστασία του ιατρικού προσωπικού και των μέσων μεταφοράς τους. Προσδοκούμε να μας εγγυηθούν την πρόσβαση και την ασφάλεια του προσωπικού», είπε. Ενημέρωσε ότι και από τη Χεζμπολάχ έχει ζητήσει να επισκεφθεί ο Ερυθρός Σταυρός τους δύο Ισραηλινούς στρατιώτες που έχουν συλληφθεί.

Προειδοποίηση για τις ψυχολογικές επιπτώσεις του πολέμου απηύθηναν από κοινού ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) και η UNICEF. «Μεταξύ των νεκρών αμάχων είναι δεκάδες παιδιά... Είναι σοβαρές οι ψυχολογικές επιπτώσεις, καθώς ο κόσμος, και πολλά παιδιά, γίνονται μάρτυρες του θανάτου και του τραυματισμού δικών τους ανθρώπων». Από τη λιβανική αστυνομία ανακοινώθηκε χθες ότι περί το 70% του πληθυσμού του νοτίου Λιβάνου, 300.000 και 350.000 άνθρωποι, έχουν εγκαταλείψει τις εστίες τους, εξαιτίας των βομβαρδισμών αλλά και των απειλών του Ισραήλ.

Ο Ζακ Σιράκ απηύθηνε έκκληση για τη δημιουργία «ανθρωπιστικών διαδρόμων» εντός του Λιβάνου, αλλά και μεταξύ Λιβάνου και Κύπρου, προκειμένου να εξασφαλιστεί ο απεγκλωβισμός πολιτών. Από τη Βηρυτό, όπου βρέθηκε πριν από λίγες ημέρες, ο Γάλλος πρωθυπουργός ζήτησε «άμεση εκεχειρία», η έκκληση όμως «αγνοήθηκε, γεγονός που αποδεικνύει πως ο εχθρός υπερβαίνει τους στόχους που διακήρυττε για τον πόλεμο κατά του Λιβάνου», δήλωσε ο πρόεδρός του, Εμίλ Λαχούντ.

Με κρουαζιερόπλοιο

Οι Αμερικανοί απομάκρυναν χθες περισσότερους από χίλιους πολίτες τους με κρουαζιερόπλοιο, ενώ εκπρόσωπος του ναυτικού πληροφόρησε ότι ώς αύριο, ή μεθαύριο το πολύ, συνολικά εννέα πολεμικά πλοία του 5ου και του 6ου στόλου θα βρίσκονται ανοιχτά του Λιβάνου για να βοηθήσουν στη μεταφορά πολιτών στην Κύπρο και αλλού. Από τους 25.000 Αμερικανούς κατοίκους της χώρας, οι 8.000 έχουν εκφράσει την πρόθεσή τους να φύγουν. Με επιστολή του προς το Κογκρέσο, ο Αμερικανός πρόεδρος ενημερώνει για την «ισχυρή πιθανότητα» αποστολής στρατιωτικών μονάδων «στον Λίβανο, την Κύπρο και αλλού», με «μοναδικό στόχο την προστασία των πολιτών και των αμερικανικών συμφερόντων».

Από τον Λίβανο αναχωρούν συνεχώς ξένοι πολίτες. Χαρακτηριστική της κατάστασης είναι η δήλωση του Ρώσου πρώην πρωθυπουργού Γεβγκένι Πριμακόφ ότι «η απομάκρυνση (από τον Λίβανο) από τους δυτικούς εταίρους μας και εμάς κατοίκων που ζούσαν ειρηνικά, σημαίνει πως όλοι περιμένουμε ένα μεγάλο, έναν τεράστιο πόλεμο».


(Γαλλικό-Ασοσιέιτεντ-ΑΠΕ)

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

[apostolos1986]

ΛΙΒΑΝΟΣ Μάχες Ισραηλινών με τη Χεζμπολάχ και βομβαρδισμοί

Χερσαίες επιχειρήσεις χωρίς χρονικό όριο

ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

Τρεις χερσαίες επιχειρήσεις έκανε χθες το Ισραήλ στο νότιο Λίβανο, αλλά οι δυνάμεις του αποχώρησαν με δύο νεκρούς, ενώ το υπουργικό συμβούλιο αποφάσισε να συνεχιστούν «χωρίς χρονικό όριο» οι επιθέσεις, παρά τις διαφωνίες που εκφράστηκαν στους κόλπους του.

Οι Ισραηλινοί εισέβαλαν σε τρία διαφορετικά σημεία στα σύνορα του Λιβάνου, σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Μπήκαν για μερικά χιλιόμετρα και συνάντησαν την αντίσταση ανδρών της Χεζμπολάχ. Εμειναν λίγο στο λιβανικό έδαφος και αποχώρησαν, αν και κάποιοι μάρτυρες ανέφεραν ότι σε τουλάχιστον ένα σημείο ισραηλινά άρματα έμειναν σε βάθος 500 μέτρων στο λιβανικό έδαφος. Από τις συγκρούσεις σκοτώθηκαν δύο Ισραηλινοί στρατιώτες και τραυματίστηκαν εννέα. Η Χεζμπολάχ ανακοίνωσε υπερήφανα ότι οι δυνάμεις της απώθησαν τρεις επιθέσεις των Ισραηλινών και ότι έχασε μόλις έναν μαχητή της.

Κυβερνητική πηγή ανακοίνωσε ότι στο συμβούλιο ασφαλείας του Ισραήλ αποφασίστηκε «να συνεχιστούν οι επιθέσεις στο Λίβανο και στη Γάζα χωρίς χρονικό όριο». Εξήγησε ότι η απόφαση αφορά και τη Γάζα, ώστε να πάψουν από εκεί οι εκτοξεύσεις ρουκετών Κασάμ και ότι δεν πρόκειται να διαπραγματευτεί το Ισραήλ την παράδοση των στρατιωτών. Ο στρατιωτικός ραδιοφωνικός σταθμός μετέδωσε ότι το συμβούλιο συνεδρίασε ύστερα από διαφωνίες που σημειώθηκαν στους κόλπους της κυβέρνησης, γύρω από τις διπλωματικές επαφές που ζήτησε ο ΟΗΕ με στόχο μια εκεχειρία. Το ραδιόφωνο πρόσθεσε ότι ανώτατοι αξιωματούχοι του υπουργείου Εξωτερικών θα ήταν πρόθυμοι να ανοίξουν διπλωματικά κανάλια παράλληλα με τη στρατιωτική δράση, ενώ ο πρωθυπουργός Εχούντ Ολμερτ μοιάζει να εκτιμά ότι είναι πολύ νωρίς για διπλωματικές προσπάθειες, ώστε να τερματιστούν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις.

Αμαχοι

Τουλάχιστον 55 άτομα σκοτώθηκαν χθες στις αεροπορικές και ναυτικές επιχειρήσεις (βομβαρδισμούς) που έκανε το Ισραήλ στο Λίβανο. Χτυπήθηκαν πάσης φύσεως στόχοι στο νότιο, ανατολικό και δυτικό Λίβανο. Τη νύχτα χτυπήθηκαν τουλάχιστον 20 σπίτια. Οι νεκροί χθες ήταν άμαχοι που σκοτώθηκαν στα σπίτια τους, τα οποία χτυπήθηκαν από βόμβες και οβίδες. Ηταν η πιο αιματηρή μέρα των επιχειρήσεων. Στο Ισραήλ σκοτώθηκαν τρία άτομα, τα δύο παιδιά, όταν πύραυλοι της Χεζμπολάχ χτύπησαν (για πρώτη φορά) την ισραηλινή πόλη της Ναζαρέτ, όπου μένουν Αραβες Ισραηλινοί. Τραυματίστηκαν είκοσι άτομα. Η Χεζμπολάχ χτύπησε πάλι στη Χάιφα, όπου αναφέρθηκαν δύο τραυματίες. Συνολικά έχουν σκοτωθεί 280 Λιβανέζοι πολίτες, 23 Λιβανέζοι στρατιώτες και επτά μαχητές της Χεζμπολάχ. Στο Ισραήλ έχουν σκοτωθεί 29 άτομα από την αρχή του πολέμου. Η Χεζμπολάχ ανακοίνωσε ότι ρίχνει τους πυραύλους της με μελετημένο τρόπο ώστε να μπορεί να χτυπά επί μήνες. Το Ισραήλ ανακοίνωσε ότι έχει καταστρέψει το 50% του οπλοστασίου της οργάνωσης.

Ο πρωθυπουργός του Λιβάνου Φουάντ Σινιόρα κατηγόρησε τη διεθνή κοινότητα ότι δεν καταβάλλει όλες τις προσπάθειες που μπορεί για να σταματήσει η ισραηλινή επίθεση. Την κάλεσε να επέμβει για να σταματήσει η καταστροφή στη χώρα του, που έχει πάνω από 1.000 τραυματίες και μισό εκατομμύριο πρόσφυγες, και για να σταλεί επείγουσα βοήθεια. Το Ισραήλ «μας οδηγεί στην κόλαση», είπε ο Σινιόρα. Η προσωρινή δύναμη του ΟΗΕ στο Λίβανο ανακοίνωσε ότι χθες χτυπήθηκε και το επιτελείο της από ισραηλινά πυρά, αλλά δεν υπήρξαν θύματα. Η Χεζμπολάχ ανακοίνωσε ότι χτύπησε την κύρια αεροπορική βάση του Ισραήλ, στο Ραμάτ Νταβίντ, 50 χιλιόμετρα από τα σύνορα του Λιβάνου. Το Ισραήλ το διέψευσε.


(Ασοσιέιτεντ, Γαλλικό, ΑΠΕ)

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

[apostolos1986]

Μαζεύουν τις απειλές, επιμένουν στις καταγγελίες για Ιράν - Συρία

ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

Κατηγορώντας συνεχώς τη Συρία και το Ιράν ως υπεύθυνες για τη σύγκρουση στον Λίβανο, το Ισραήλ ανακοινώνει, παρ' όλα αυτά, ότι δεν επιθυμεί να τις εμπλέξει σ' αυτή, προειδοποιώντας τις ταυτοχρόνως να μην παρέμβουν.

Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, Εχουντ Ολμερτ, δήλωσε χθες ότι η Χεζμπολάχ είχε συντονίσει με το Ιράν την απαγωγή των Ισραηλινών στρατιωτών, που προκάλεσε την ισραηλινή επίθεση στον Λίβανο, προκειμένου να τραβήξει την παγκόσμια προσοχή από το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα. «Δυστυχώς, αυτός ο ελιγμός πέτυχε», είπε. Στη Μόσχα, πάντως, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, επέκρινε τις «προσπάθειες» να εμπλακούν τρίτες χώρες που περιγράφονται ως «Ενοχοι», δηλαδή η Συρία και το Ιράν, με κίνδυνο «να οξυνθεί η ένταση». Ο αντιπρόεδρος της ισραηλινής κυβέρνησης, Σιμόν Πέρες, αν και επανέλαβε ότι «όλοι οι πύραυλοι, όλες οι ρουκέτες προέρχονται από το Ιράν και τη Συρία», δήλωσε στο ισραηλινό ραδιόφωνο ότι «θα αφήσουμε το Ιράν στη διεθνή κοινότητα, το ίδιο και τη Συρία. Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβει κανείς ότι δεν προσπαθούμε να επιβάλλουμε παγκόσμια τάξη». «Δεν πιστεύουμε ότι θα μας επιτεθούν και δεν θα τους επιτέθουμε», πρόσθεσε.

Την ίδια ώρα, ο διοικητής του βορείου μετώπου, ταξίαρχος Αλόν Φρίντμαν, είπε ότι η σημερινή πολιτική του Ισραήλ είναι να μην επιτεθεί στη Συρία, εφόσον η Δαμασκός δεν εμπλέκεται άμεσα στις συγκρούσεις. «Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε πρόθεση, δεν σκεφτόμαστε να δράσουμε εναντίον της Συρίας, εκτός αν η Συρία κάνει κάποια ενέργεια», είπε. «Οσο η Συρία παραμένει έξω από αυτές τις δραστηριότητες, θα διατηρήσουμε την ίδια πολιτική που έχουμε εφαρμόσει μέχρι σήμερα», πρόσθεσε. Αναφερόμενος στην προχθεσινή επίθεση της ισραηλινής αεροπορίας εναντίον τεσσάρων φορτηγών που προέρχονταν από τη Συρία, τόνισε ότι «επιχειρούμε εναντίον του συριακού ανεφοδιασμού της Χεζμπολάχ, αλλά δεν επιθυμούμε να επιτεθούμε στη Συρία». Το Ισραήλ ισχυρίζεται ότι τα φορτηγά μετέφεραν πυρομαχικά στη Χεζμπολάχ. Η Συρία διέψευσε τους ισχυρισμούς αυτούς, ανακοινώνοντας ότι επρόκειτο για ιατρική βοήθεια των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων που μεταφερόταν στον Λίβανο, μέσω Συρίας. Στη Δαμασκό, ο πρόεδρος της Συρίας, Μπασάρ Ασάντ, και ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, οι οποίοι επικοινώνησαν τηλεφωνικώς, εξέφρασαν τη λύπη τους για τη «βραδύτητα» με την οποία η διεθνής κοινότητα κινείται προς τη λήψη απόφασης για κατάπαυση του πυρός.


(Ασ. Πρες, Γαλ. Πρακτορείο, ΑΠΕ)

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

[apostolos1986]

ΑΠΟΨΕΙΣ

Αύριο θα 'ναι αργά

ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ μετά τους καταιγιστικούς βομβαρδισμούς του Ισραήλ, που μετέτρεψαν σε κόλαση τον Λίβανο, Ευρωπαίοι ηγέτες, με εξαίρεση τον Τόνι Μπλερ, διαφοροποιούν επιτέλους τη θέση τους από τις Ηνωμένες Πολιτείες και ζητούν κατάπαυση του πυρός αμέσως.

Ο ΛΕΥΚΟΣ ΟΙΚΟΣ, ωστόσο, με σταθερό σύμμαχό του τον Τόνι Μπλερ, όχι μόνο συνεχίζει να υποστηρίζει απροκάλυπτα τις ισραηλινές επιχειρήσεις, αλλά και διακήρυξε χθες, ότι «η διεθνής κοινότητα μιλά με μία και μοναδική φωνή, με εξαίρεση το Ιράν, τη Συρία και τη Χεζμπολάχ».

ΜΕΤΑ ΤΗ διεθνή κατακραυγή, όμως, και τις έντονες αντιδράσεις εκπροσώπων του ΟΗΕ, του Ερυθρού Σταυρού, του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας, της Γιούνισεφ και άλλων οργανώσεων για τη σφαγή αμάχων και τις βιβλικές καταστροφές στον Λίβανο, Ευρωπαίοι ηγέτες υποχρεώθηκαν να ζητήσουν τον άμεσο τερματισμό της σύγκρουσης.

ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ καθυστέρηση της μιας εβδομάδας την πλήρωσε με αίμα και με συμφορές ο λαός του Λιβάνου και θα συνεχίσει να πληρώνει βαρύ τίμημα, όσο οι Ηνωμένες Πολιτείες θα εμποδίζουν το Συμβούλιο Ασφαλείας να λάβει αποφάσεις και να εφαρμόσει τα μέτρα που προβλέπει ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ για την αποκατάσταση της ειρήνης.

ΑΠΤΟΗΤΟ το Ισραήλ, με εξασφαλισμένη τη στήριξη του Τζορτζ Μπους, εγκαινίασε τη δεύτερη εβδομάδα χθες, με σφοδρούς βομβαρδισμούς και με εισβολές δυνάμεών του στο έδαφος του Λιβάνου. Θα χρειαστεί, επομένως, να κινηθούν πιο αποφασιστικά και να αντιδράσουν αποτελεσματικά οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.

ΖΗΤΩΝΤΑΣ την άμεση κατάπαυση του πυρός, οι πρόεδροι της Γερμανίας και της Ιταλίας εξέφρασαν την έντονη ανησυχία τους για τον αυξημένο αριθμό των αμάχων θυμάτων και την καταστροφή των υποδομών του Λιβάνου.

ΚΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας εξέφρασε την ανησυχία του για την αιματοχυσία στη Μέση Ανατολή, τονίζοντας, μάλιστα, ότι οι «δυνατοί δεν επιβάλλονται διά της βίας» και υπενθύμισε τα παθήματα των ΗΠΑ στο Βιετνάμ, της Γαλλίας στην Αλγερία και της Ρωσίας στο Αφγανιστάν. Επίσης, χαρακτήρισε ακατανόητη την επιθετικότητα των Ισραηλινών, ενός λαού με τραγικές εμπειρίες.

ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ κατάπαυση του πυρός ζήτησε και ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, υπογραμμίζοντας, ότι η αντίδραση της διεθνούς κοινότητας «πρέπει να είναι ξεκάθαρη». Ζήτησε την «άμεση και άνευ όρων απελευθέρωση των αιχμαλώτων στρατιωτών», ξέχασε, όμως, να ζητήσει και την απελευθέρωση των Παλαιστινίων υπουργών και βουλευτών, που συνέλαβαν οι Ισραηλινοί.

ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ κρίσιμη ώρα του εν ψυχρώ σφαγιασμού της ειρήνης στην κόλαση του Λιβάνου, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πρέπει να εγκαταλείψουν τα μισόλογα και να κινηθούν πιο αποφασιστικά και τολμηρά, για να διασώσουν το γόητρο της διεθνούς κοινότητας, υπερασπιζόμενες την ανθρώπινη αξία και τις αρχές της Ευρώπης.

Η ΕΥΡΩΠΗ, που στο έδαφός της έζησε τον όλεθρο δύο Παγκοσμίων Πολέμων, δεν μπορεί να μένει θεατής της αιματοχυσίας, φοβούμενη να αντιταχθεί στην αμερικανική ηγεμονία. Αν δεν αντιδράσει τώρα, αύριο θα συμβούν τα χειρότερα και μάλιστα κοντά της.


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

[apostolos1986]

Διαφοροποιείται διακριτικά η Ιταλία

ΡΩΜΗ
Του Λ. ΧΑΤΖΗΚΥΡΙΑΚΟΥ

«Διαφοροποιείται» η ιταλική πολιτική όσον αφορά το Μεσανατολικό και δεν ταυτίζεται απόλυτα με τις ΗΠΑ, οι οποίες με τον πόλεμο στο Ιράκ δεν επηρέασαν θετικά ούτε έφεραν τη δημοκρατία στην περιοχή, όπως υποσχέθηκε ο Μπους. Ο Ιταλός υπουργός Εξωτερικών Μάσιμο ντ' Αλέμα, μιλώντας στη Βουλή, εξέθεσε τη θέση της κυβέρνησης για τα τελευταία γεγονότα.

Ομως, σύμφωνα με τον ιταλικό Τύπο, η προσεκτική ομιλία του στη Βουλή είχε αποδέκτη και την κυβερνητική πλειοψηφία στο σύνολό της, μιας και μόλις άρχισε στη Γερουσία η συζήτηση για την επαναχρηματοδότηση της ιταλικής στρατιωτικής αποστολής στο Αφγανιστάν. Γι' αυτό και δεν διέφυγαν ασφαλώς την προσοχή των κομμάτων της ριζοσπαστικής Αριστεράς οι επισημάνσεις του για την όλη κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή, η οποία έχει επιδεινωθεί κυρίως εξαιτίας του πολέμου στο Ιράκ. «Δεν παρατηρήθηκε το φαινόμενο "ντόμινο" που μερικοί απλοϊκά υποστήριζαν, ότι δηλαδή θα εξαπλωνόταν η δημοκρατία στην περιοχή», δήλωσε επιγραμματικά ο υπουργός Εξωτερικών και πρόσθεσε: «Η σημερινή κρίση προκλήθηκε από τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ, οι οποίες θέλησαν να επιβάλουν διά της βίας τις δικές τους θέσεις, σε μια χρονική στιγμή κατά την οποία υπήρξαν σημαντικές ευκαιρίες για την ειρήνη στην περιοχή». Για τον Ντ' Αλέμα πρόκειται περί ομάδων και οργανώσεων που στηρίζονται από το εξωτερικό, «αν και δεν υπάρχουν αποδείξεις για την εμπλοκή της Συρίας και του Ιράν». Η επιδειχθείσα προσοχή και σύνεση απέναντι στη Δαμασκό και την Τεχεράνη επισημαίνεται ότι υπαγορεύεται από την απαίτηση να μην αχρηστευθούν οι διπλωματικοί δίαυλοι, τους οποίους οι Πρόντι και Ντ' Αλέμα έχουν ανοίξει με δύο χώρες-κλειδιά της περιοχής.

Επίσης, ο αρχηγός της ιταλικής διπλωματίας προειδοποίησε για τους κινδύνους γενικής ανάφλεξης στην περιοχή, εφιστώντας την προσοχή όλων πως «η αποσύνθεση του Λιβάνου δεν βοηθά το Ισραήλ» και ότι «η μελλοντική κατάσταση στη Μ. Ανατολή αποτελεί αποφασιστική συνιστώσα για την ασφάλεια της Ευρώπης». Πάντως, ο κ. Ντ' Αλέμα κατέληξε τονίζοντας ότι τελικά είναι υπερβολική η αντίδραση του Ισραήλ.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

[abbis]

Μέθοδοι «Ες - Ες» στο Λίβανο. Η Ελλάδα γνωρίζει...

Του Γιάννη Δερμεντζόγλου (από τον «Ελεύθερο Τύπο»)

[apostolos1986]

Μαίνονται οι συγκρούσεις

Αμεση κατάπαυση του πυρός ζητά από το Ισραήλ και τη Χεζμπολάχ ο Κόφι Ανάν

Απέλπιδα έκκληση για κατάπαυση του πυρός απευθύνει ο πρωθυπουργός του Λιβάνου (20/7/2006)
Την άμεση κατάπαυση του πυρός από το Ισραήλ και τη Χεζμπολάχ ζήτησε την Πέμπτη ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, σε παρέμβασή του στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Οι μάχες, ωστόσο, συνεχίζονται με απώλειες ακόμα και στις τάξεις του ισραηλινού στρατού. Όρους για την απελευθέρωση των Ισραηλινών θέτει ο ηγέτης της Χεζμπολάχ.

Από τη Νέα Υόρκη ο Κόφι Ανάν κάλεσε τα εμπλεκόμενα μέρη να σταματήσουν τις εχθροπραξίες, «ώστε να μην χαθούν άλλες αθώες ζωές και να σταματήσει ο πόνος».

Παράλληλα, κάλεσε τη Χεζμπολάχ να παραδώσει τους Ισραηλινούς στρατιώτες στην κυβέρνηση του Λιβάνου, τονίζοντας ότι η οργάνωση αυτή κρατά όμηρο όλο το έθνος του Λιβάνου.

Επιπλέον, καταδίκασε την υπερβολική χρήση βίας από πλευράς Ισραήλ και προειδοποίησε ότι ο Λίβανος βρίσκεται στα πρόθυρα ανθρωπιστικής καταστροφής.

Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ συμπλήρωσε ότι με την κατάπαυση του πυρός θα επιτραπεί η διανομή της ανθρωπιστικής βοήθειας σε όσους την έχουν ανάγκη, ενώ η διπλωματία θα μπορέσει να εργαστεί για την ειρηνική επίλυση της κρίσης στη Μέση Ανατολή.

Πάντως, το κάλεσμα του επικεφαλής των Ηνωμένων Εθνών δεν φαίνεται να βρίσκει ανταπόκριση, αφού σε πλήρη εξέλιξη βρίσκονται οι επιχειρήσεις των Ισραηλινών στο Λίβανο, καθώς και οι επιθέσεις της Χεζμπολάχ με ρουκέτες κατά του λιμανιού της Χάιφα και άλλων πόλεων στο βόρειο Ισραήλ.

Σύμφωνα με το Αλ Τζαζίρα, τέσσερις Ισραηλινοί στρατιώτες σκοτώθηκαν στη διάρκεια χερσαίων επιχειρήσεων στα σύνορα Λιβάνου-Ισραήλ.

H ισραηλινή πλευρά ανακοίνωσε ότι υπήρξαν απώλειες χωρίς περαιτέρω διευκρίνιση. Τα Μέσα Ενημέρωσης στη χώρα μετέδωσαν ότι τρεις στρατιώτες τραυματίστηκαν.

Αργά το βράδυ ο ηγέτης της Χεζμπολάχ εμφανίστηκε στο τηλεοπτικό δίκτυο Αλ Τζαζίρα.

Ο σεΐχης Χασάν Νασράλα υποστήριξε ότι η ηγεσία της Χεζμπολάχ δεν έχει υποστεί το παραμικρό πλήγμα και ξεκαθάρισε ότι απαραίτητη προϋπόθεση για την απελευθέρωση των Ισραηλινών στρατιωτών είναι η ανταλλαγή τους με κρατούμενους σε φυλακές του Ισραήλ.

Το κανάλι μετέδωσε τμήμα της συνέντευξης, λέγοντας ότι αυτή βιντεοσκοπήθηκε νωρίτερα την Πέμπτη.

Ο υπουργός Αμυνας του Ισραήλ Αμίρ Πέρετς δήλωσε πως θα εξαπολυθεί χερσαία επιχείρησης μεγάλης κλίμακας εάν κριθεί αναγκαίο.

Ο ίδιος έσπευσε μάλιστα να προειδοποιήσει: «Ας μη σκεφθεί καμία τρομοκρατική οργάνωση ότι φοβόμαστε μία τέτοια επιχείρηση».

Πάντως, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Εχούντ Ολμέρτ συμφώνησε στη δημιουργία «διαδρόμου» για την παροχή της ανθρωπιστικής βοήθειας στο Λίβανο.

Στη Μέση Ανατολή μεταβαίνει απόψε και ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Φιλίπ Ντουστ Μπλαζί. Ο επικεφαλής της γαλλικής διπλωματίας δεν έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες για το πρόγραμμα του ταξιδιού του.

Eξάλλου, εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ανακοίνωσε ότι η Κοντολίζα Ράις θα μεταβεί στην περιοχή στις αρχές της επόμενης εβδομάδας.

Εν τω μεταξύ, η αμερικανική Βουλή των Αντιπροσώπων εξέφρασε την πλήρη υποστήριξή της στο Ισραήλ με ένα κείμενο, το οποίο υιοθετήθηκε με 410 ψήφους υπέρ, οκτώ κατά, και τέσσερις αποχές.

Στο κείμενο εκφράζεται το δικαίωμα του Ισραήλ να λαμβάνει τα κατάλληλα μέτρα για να υπερασπίζεται τον εαυτό του, ενώ καταδικάζεται η δράση της Χεζμπολάχ.

Από την Αίγυπτο, ο Χαβιέρ Σολάνα δήλωσε ότι θα πρέπει να καταβληθούν όλες οι δυνατές προσπάθειες για να επιλυθεί η κρίση μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου.

Ο ίδιος εξέφρασε την εκτίμηση ότι εντός της επόμενης εβδομάδας, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ μπορεί να καταλήξει σε απόφαση για το Λίβανο.

Επιχειρήσεις και στη Γάζα

Σε εξέλιξη βρίσκεται και η επιχείρηση στη Λωρίδα της Γάζας με το Ισραήλ να προκαλεί την Πέμπτη το θάνατο ενός ατόμου και τον τραυματισμό άλλων 12 σε αεροπορική επιδρομή σε στρατόπεδο προσφύγων.

Επίσης, ένας Παλαιστίνιος έφηβος σκοτώθηκε σε ανταλλαγή πυρών στην περιοχή Μπουγκάζι στην κεντρική Γάζα.

news.in.gr

[apostolos1986]

ΛΙΒΑΝΟΣ Η κατάσταση χειροτερεύει μέρα με τη μέρα

Παιδιά το 45% των θυμάτων

ΒΗΡΥΤΟΣ
Της ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΔΑΜΑ

Σοβαρότατη επιδείνωση της κατάστασης για τους αμάχους του Λιβάνου, με μεγαλύτερα θύματα τα παιδιά, διαπιστώνουν διεθνείς οργανισμοί, προειδοποιώντας για «ανθρωπιστική καταστροφή», αν δεν αλλάξουν αμέσως τα πράγματα.

Ο συντονιστής των προγραμμάτων επείγουσας βοήθειας του ΟΗΕ Γιαν Εγκελαντ είπε χθες ότι η κατάσταση χειροτερεύει «μέρα με τη μέρα» και μολονότι η επισιτιστική βοήθεια υπάρχει, δεν μπορεί να φτάσει σε όσους την έχουν ανάγκη «για λόγους ασφαλείας και εξαιτίας των βομβαρδισμών». «Αυτή η κατάσταση πρέπει να αλλάξει, αλλιώς θα βρεθούμε μπροστά σε μια ανθρωπιστική καταστροφή», τόνισε ο εκπρόσωπος του ΟΗΕ καταγγέλλοντας ότι ούτε το Ισραήλ ούτε η Χεζμπολάχ «φαίνεται να ενοχλούνται» από την κατάσταση των αμάχων.

Για «σοβαρή ανθρωπιστική κρίση» μίλησε και ο πρωθυπουργός της Φινλανδίας, που ασκεί την προεδρία της Ε.Ε. Κώδωνα κινδύνου έκρουσε και το Επισιτιστικό Πρόγραμμα του ΟΗΕ, κάνοντας λόγο για «πολύ δύσκολη κατάσταση» εξαιτίας της αδυναμίας του προσωπικού να φτάσει στους πληγέντες. Από το μισό εκατομμύριο εσωτερικών προσφύγων, δήλωσε εκπρόσωπος του Προγράμματος, η πλειονότητα είναι γυναίκες και παιδιά. Ο Εγκελαντ υπολογίζει τα παιδιά πρόσφυγες σε πάνω από 150.000, πράγμα που, όπως λέει, «δείχνει πώς διεξάγεται αυτός ο πόλεμος: έχει συνέπειες στον άμαχο πληθυσμό περισσότερο απ' ό,τι στο στρατό». «Το μεγαλύτερο βάρος της βίας» δέχονται τα παιδιά, δήλωσε εκπρόσωπος της οργάνωσης Σέιβ δε Τσίλντρεν (Σώστε τα παιδιά). «Παιδιά είναι το 45% των θυμάτων», πρόσθεσε.

Μόνο μέσω Κύπρου

Μετά την έκκληση του Γάλλου προέδρου, το Ισραήλ ανταποκρίθηκε θετικά στη διάνοιξη «ανθρωπιστικών διαδρόμων» μόνο όμως στο σκέλος Λίβανος-Κύπρος. Ο Σιράκ είχε ζητήσει διάδρομο και εντός του Λιβάνου. Εκπρόσωπος του πρωθυπουργού Ολμερτ δήλωσε χθες βράδυ στο Γαλλικό Πρακτορείο ότι «το ναυτικό μας θα επιτρέψει να φτάσουν τρόφιμα, φάρμακα και ρουχισμός στον πληθυσμό του Λιβάνου, από την Κύπρο». Η Ελβετίδα υπουργός Εξωτερικών, που μεσολάβησε για το διάδρομο, επισήμανε χθες ότι η κατάσταση στο Λίβανο είναι σοβαρή και «τίποτα» δεν δικαιολογεί το εύρος της ισραηλινής αντίδρασης.

Ο Ερυθρός Σταυρός και η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες ετοιμάζονται να βοηθήσουν «δεκάδες χιλιάδες» Λιβανέζους που γίνονται πρόσφυγες, ενώ καλούνται να λάβουν μέτρα και για 20.000 αιτούντες ασύλου που βρίσκονται στο Λίβανο, Ιρακινοί οι περισσότεροι.

Η φυγή δεκάδων χιλιάδων ξένων πολιτών από την εμπόλεμη χώρα συνεχίστηκε και χθες, με πιο γοργούς ρυθμούς μάλιστα και με μια ιδιαιτερότητα: Προκειμένου να επιβιβάσουν πολίτες τους στο πολεμικό πλοίο «Νάσβιλ», Αμερικανοί πεζοναύτες βγήκαν προσωρινά στην ξηρά, σε μικρό λιμάνι βορείως της Βηρυτού. Ηταν η πρώτη φορά μετά το 1983 που στρατιώτες των ΗΠΑ πάτησαν πόδι στον Λίβανο. Το 1983 έπειτα από επίθεση αυτοκτονίας, κατά την οποία σκοτώθηκαν 241 Αμερικανοί, η στρατιωτική δύναμη αποχώρησε.

Σύμφωνα με λιμενικούς αξιωματούχους, που επικαλούνται τα διεθνή πρακτορεία, μέχρι χθες είχαν φύγει από τη χώρα 57.000 ξένοι.


(Ασοσιέιτεντ-Γαλλικό-ΑΠΕ)


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ