Μέση Ανατολή

THMMY.gr > Forum > Χαλαρή συζήτηση - κουβεντούλα > Φιλόσοφοι Μηχανικοί - Μηχανικοί Φιλόσοφοι > Πολιτικά (Moderators: Mr Watson, Tasos Bot) > Μέση Ανατολή

0 Members and 1 Guest are viewing this topic.

Pages: 1 ... 9 10 [11] 12 13 ... 15

Author

Topic: Μέση Ανατολή (Read 20867 times)

apostolos1986

Veteran
Επιβεβαρυμένος

Posts: 13446

Απ: ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

« Reply #150 on: August 19, 2006, 00:50:41 am »

Καταστροφές 3,6 δισ. δολάρια στο Λϊβανο από τον πόλεμο

Καταστροφές που ανέρχονται σε 3,6 δισ. δολάρια, προκλήθηκαν στο Λίβανο από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς που διήρκεσαν 34 ημέρες, ενώ η αποκατάσταση των ζημιών είναι πιθανό να διαρκέσει αρκετά χρόνια, σύμφωνα με τον επικεφαλής για την ανοικοδόμηση της χώρας

"Χρειάστηκαν χρόνια και δισεκατομμύρια δολάρια για να ανακάμψει ο Λίβανος από τον εμφύλιο πόλεμο της περιόδου 1975-1990, και τώρα, σε πολλές περιπτώσεις, η χώρα πρέπει να ξεκινήσει τη διαδικασία από την αρχή", αναφέρει ο επικεφαλής του Συμβουλίου Ανάπτυξης και Ανοικοδόμησης (CDR), Al-Fadl Shalaq, σε συνέντευξή του στο διεθνές πρακτορείο Ρόιτερ.

Ο λιβανέζος αξιωματούχος -ο οποίος έχει βιώσει όλους τους πόλεμους στο Λίβανο τα τελευταία 30 χρόνια- αναρωτιέται πως μπορεί μια χώρα να ανεχθεί ότι το ένα τέταρτο του πληθυσμού της είναι εκτοπισμένοι, σημειώνοντας: "Φανταστείτε το ένα τέταρτο του πληθυσμού της Γαλλίας, δηλαδή 15 εκατ. πολίτες, να ήταν εκτοπισμένοι".

Ο πόλεμος των 34 ημερών προκάλεσε στο Λίβανο το θάνατο τουλάχιστον 1.181 ατόμων (επίσης έχουν αναφερθεί 157 θάνατοι στο Ισραήλ), ενώ 900.000 άνθρωποι εκτοπίστηκαν από τον τόπο κατοικίας τους. Περισσότερες από 100 γέφυρες καταστράφηκαν ή έχουν υποστεί ζημιές από τις ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές, ενώ το ίδιο έχει συμβεί σε ό,τι αφορά αυτοκινητόδρομους (σε ολόκληρο το οδικό δίκτυο της χώρας), εργοστάσια, λιμάνια, αεροδρόμια, σχολεία, νοσοκομεία, πρατήρια βενζίνης, το δίκτυο τηλεπικοινωνιών και διάφορες στρατιωτικές εγκαταστάσεις.

Σύμφωνα με τον Al-Fadl Shalaq, από τους βομβαρδισμούς έχουν χτυπηθεί 30.000 σπίτια, εκ των οποίων το ένα τέταρτο βρίσκονται στα πυκνοκατοικημένα νότια προάστια της Βηρυτού. Όπως σημειώνει, "αν η ανοικοδόμηση ξεκινήσει αμέσως, θα χρειαστεί τουλάχιστον ένα έτος για να αποκατασταθούν οι υποδομές και τουλάχιστον τρία έτη για να αντικατασταθούν ή να επιδιορθωθούν τα πληγέντα κτίρια".

Ο λιβανέζος αξιωματούχος θεωρεί ότι οι απώλειες που έχει υποστεί μια χώρα, όπως ο Λίβανος, μέσα σε τόσο μικρό διάστημα, είναι ενδεικτικό του πόσο έντονη ήταν η ισχύς πυρός και η καταστροφή. Όπως τονίζει, "το αποτέλεσμα είναι ότι μπορεί κανείς να συγκρίνει αυτές τις απώλειες, με τις απώλειες που ο Λίβανος είχε υποστεί κατά τη διάρκεια 17 ετών (σσ. του εμφυλίου πολέμου), με τη διαφορά ότι αυτό έγινε τώρα μέσα σε έναν μήνα".

Εξάλλου, στο Ισραήλ, περίπου 300.000 κάτοικοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, εξαιτίας των επιθέσεων της Χεζμπολάχ με πυραύλους Κατιούσα. Η Κεντρική Τράπεζα του Ισραήλ έχει υπολογίσει την οικονομική ζημιά -εξαιτίας της μειωμένης τουριστικής κίνησης και της μειωμένης βιομηχανικής παραγωγής- σε 5 δισ. σεκέλ (1,5 δισ. δολάρια), το οποίο αποτελεί το 1% του προβλεπόμενου ΑΕΠ της χώρας.

ΠΗΓΗ:ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ


	Logged

www.twitter.com/apostolos1986

apostolos1986

Veteran
Επιβεβαρυμένος

Posts: 13446

Απ: ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

« Reply #151 on: August 19, 2006, 17:16:14 pm »

Νόαμ Τσόμσκι

«Ο Μπους Θα ζήσει τον χειρότερο εφιάλτη του στη Μέση Ανατολή»

Περιθωριοποίηση του Παλαιστινιακού και πλήρη διαστροφή της πραγματικότητας σε ό,τι αφορά το Ιράν και τη Χεζμπολάχ διαπιστώνει ο Νόαμ Τσόμσκι, σε συνέντευξή του προς τον δημοσιογράφο Μεράβ Γιουντιλόβιτς, της ισραηλινής εφημερίδας «Γεντιόθ Αχρονότ», αποσπάσματα της οποίας δημοσιεύονται εδώ.

Ο Αμερικανός διανοητής προβλέπει ακόμη ότι οι αλλεπάλληλες αποτυχίες της κυβέρνησης Μπους μπορεί να οδηγήσουν στο μέλλον σε πραγματοποίηση του χειρότερου εφιάλτη για τις ΗΠΑ: Μια ισχυρή συμμαχία των απανταχού σιιτών, που θα ελέγχουν πλήρως τα πετρέλαια του Περσικού Κόλπου.

- Λέτε ότι η πρόκληση και η αντι-πρόκληση χρησιμεύουν για να αποσπάσουν την προσοχή από το πραγματικό πρόβλημα, το κατά πόσο ο πόλεμος στο Λίβανο έχει επίσης στόχο να τραβήξει την παγκόσμια προσοχή στο βόρειο τμήμα του Ισραήλ ενώ καταστρέφεται η Γάζα.

«Παλαιστινιακό: το πραγματικό πρόβλημα»

«Υποθέτω ότι αναφέρεσθε στην επιστολή Μπέργκερ την οποία συνυπέγραψα με άλλους. Το "πραγματικό πρόβλημα" το οποίο αγνοείται είναι η συστηματική καταστροφή κάθε προοπτικής βιώσιμης παλαιστινιακής ύπαρξης, καθώς το Ισραήλ προσαρτά πολύτιμα εδάφη και σημαντικές πλουτοπαραγωγικές πηγές (ειδικά νερό), αφήνοντας τα συρρικνούμενα εδάφη που αποδίδονται στους Παλαιστινίους ως μη βιώσιμα καντόνια, χωρισμένα το ένα από το άλλο και από το όποιο ελάχιστο κομμάτι της Ιερουσαλήμ έχει απομείνει στους Παλαιστινίους και πλήρως φυλακισμένα καθώς το Ισραήλ παίρνει την κοιλάδα του Ιορδάνη (και φυσικά ελέγχει τον εναέριο χώρο κ.λπ.). Αυτό το πρόγραμμα του "Χιτκανσούτ", κυνικά μεταμφιεσμένο ως "αποχώρηση" είναι φυσικά τελείως παράνομο, παραβιάζει τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και την ομόφωνη απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου (συμπεριλαμβανομένης της μειοψηφούσας άποψης του Αμερικανού δικαστή Μπούργκενταλ). Αν εφαρμοστεί όπως σχεδιάζεται, θα σημάνει το τέλος της ευρείας διεθνούς συναίνεσης για μια ρύθμιση δύο κρατών, την οποία οι ΗΠΑ και το Ισραήλ μπλοκάρουν μονομερώς επί 30 χρόνια. Αυτά είναι τόσο καλά καταγεγραμμένα ώστε δεν χρειάζεται να τα επαναλάβω.

Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ δεν ανέχονται οποιαδήποτε αντίσταση σε αυτά τα σχέδια, προτιμώντας να ισχυρίζονται, ψευδώς φυσικά, ότι "δεν υπάρχει εταίρος" καθώς προωθούν προγράμματα που μας πηγαίνουν πολύ πίσω. Μπορούμε να υπενθυμίσουμε ότι η Γάζα και η Δυτική Οχθη αναγνωρίζονται ως μία ενιαία μονάδα, έτσι ώστε η αντίσταση στα καταστροφικά και παράνομα προγράμματα του Ισραήλ θεωρείται νόμιμη στη Δυτική Οχθη, τότε είναι νόμιμη και στη Γάζα, σε αντίδραση απέναντι στις ισραηλινές ενέργειες στη Δυτική Οχθη.

Για να επιστρέψω στην ερώτησή σας, ακόμη και μια πρόχειρη ματιά στο δυτικό Τύπο αποκαλύπτει ότι οι κρίσιμες εξελίξεις στα κατεχόμενα εδάφη οδηγούνται ακόμα περισσότερο στο περιθώριο από τον πόλεμο στο Λίβανο. Η συνεχιζόμενη καταστροφή της Λωρίδας της Γάζας, η οποία, ούτως ή άλλως, σπανίως παρουσιαζόταν σοβαρά, έχει σβήσει κάπου στο βάθος της ειδησεογραφίας και η συστηματική προσάρτηση της Δυτικής Οχθης έχει ουσιαστικά εξαφανιστεί. Η σκληρή τιμωρία του πληθυσμού επειδή "ψήφισε με λάθος τρόπο" δεν θεωρήθηκε ποτέ ότι αποτελεί πρόβλημα, σε πλήρη συνέπεια προς την αρχή ότι η δημοκρατία είναι πολύ καλή μόνο άν και εφ' όσον ταιριάζει με τα ιερά στρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα. Παρ' όλα αυτά, δεν θα φτάσω στο σημείο να πω, όπως υπονοείται στην ερώτησή σας, ότι αυτός ήταν ο σκοπός του πολέμου, αν και αυτό σίγουρα ήταν ένα αποτέλεσμα».

- Μιλάτε πρώτον και κύριον για την αναγνώριση του παλαιστινιακού έθνους, όμως θα δώσει λύση στην ιρανική απειλή, θα σπρώξει τη Χεζμπολάχ από τα σύνορα του Ισραήλ; Σήμερα οι Ισραηλινοί βλέπουν άμεσο κίνδυνο στο βόρειο σύνορο - μήπως εμείς είμαστε τυφλοί;

«Σχεδόν όλοι οι ενημερωμένοι παρατηρητές συμφωνούν ότι δίκαιη λύση του θέματος των Παλαιστινίων θα αποδυνάμωνε σε σημαντικό βαθμό το θυμό και το μίσος προς το Ισραήλ και τις ΗΠΑ στον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο. Μια τέτοια συμφωνία σίγουρα μπορεί να επιτευχθεί εάν οι ΗΠΑ και το Ισραήλ σταματήσουν να είναι τόσο αρνητικοί, και να απορρίπτουν βήματα προόδου, όπως ανάμεσα σε άλλα και τη Συνθήκη της Γενεύης που είχε διεθνή υποστήριξη. Αυτές οι προτάσεις επιδέχονται κριτική, αλλά τουλάχιστον αποτελούν βάση, μια ισχυρή βάση για πρόοδο σε ειρηνικό διακανονισμό, εάν οι ΗΠΑ και το Ισραήλ αναστρέψουν τις πολιτικές της άρνησης.

Για το Ιράν και τη Χεζμπολάχ μπορούν να ειπωθούν πολλά αλλά θα αναφερθώ σε μερικά βασικά σημεία».

Θέλουν «απέναντι» το Ιράν

«Το 2003 το Ιράν προσφέρθηκε να διαπραγματευτεί όλα τα θέματα που εκκρεμούσαν με τις ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων και των πυρηνικών θεμάτων και τη λύση των δύο κρατών στην ισραηλοπαλαιστινιακή σύγκρουση. Η πρόταση έγινε από τη μετριοπαθή κυβέρνηση του Χαταμί και είχε την υποστήριξη του σκληροπυρηνικού "ανώτατου ηγέτη" αγιατολάχ Χαμενεΐ. Η αντίδραση της κυβέρνησης Μπους ήταν να επιπλήξει τον Ελβετό διπλωμάτη που έφερε την πρόταση.

Τον Ιούνιο του 2003 ο Χαμενεΐ σε επίσημη ανακοίνωση δήλωνε ότι το Ιράν συμφωνεί με τα αραβικά κράτη για το θέμα της Παλαιστινής. (...) Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ δεν θέλουν να ακούσουν τίποτε από αυτά. Προτιμούν να ακούν ότι το Ιράν "έχει ορκιστεί να καταστρέψει το εβραϊκό κράτος" (όπως έγραψε ο Τσαρλς Ραντίν, ανταποκριτής στην Ιερουσαλήμ της εφημερίδας Boston Globe, στις 2 Αυγούστου), δηλαδή την καθιερωμένη ιστορία, η οποία και τους βολεύει.

Επίσης δεν θέλουν να ακούνε ότι το Ιράν μοιάζει να είναι η μόνη χώρα που έχει αποδεχθεί την πρόταση του επικεφαλής της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειεας, Μοχάμεντ ελ Μπαραντέι, ότι όλα τα σχάσιμα υλικά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για όπλα, να υπόκεινται σε διεθνή έλεγχο, ένα βήμα προς μία επαληθεύσιμη Συμφωνία Διακοπής των Σχάσιμων Υλικών (FMCT), σύμφωνα με εντολή των Ηνωμένων ΕΘνών το 1993. Εάν εφαρμοζόταν η πρόταση του Ελ Μπαραντέι, δεν θα τερματιζότων μόνο η πυρηνική κρίση του Ιράν, αλλά θα αντιμετωπιζόταν και μία σοβαρότερη κρίση: η αυξανόμενη απειλή του πυρηνικού πολέμου, που οδηγεί εξέχοντες στρατηγικούς αναλυτές, όπως ο Ρόμπερτ ΜακΝαμάρα, να προειδοποιούν για "Αποκάλυψη σύντομα" εάν συνεχίσουν να εφαρμόζονται οι παρούσες πολιτικές. Οι ΗΠΑ εναντιώνονται σε μια επαληθεύσιμη FMCT, αλλά παρά τα αμερικανικά εμπόδια, η συμφωνία εγκρίθηκε με ψήφισμα στα Ηνωμένα Εθνη, με ψηφοφορία 147-1 και δύο αποχές: το Ισραήλ που δεν μπορεί να εναντιωθεί στον πάτρωνά του και η ακόμη πιο ενδιαφέρουσα αποχή της Βρετανίας του Μπλερ. Ο Βρετανός πρεσβευτής είπε ότι η Βρετανία υποστηρίζει τη συμφωνία, αλλά ότι "αυτή χωρίζει τη διεθνή κοινότητα" σε 147-1.

Συνηθίζεται να λέγεται ότι η "διεθνής κοινότητα" καλεί το Ιράν να εγκαταλείψει το νόμιμο δικαίωμά του στον εμπλουτισμό ουρανίου. Αυτό είναι αλήθεια εάν θεωρήσουμε ότι η "διεθνής κοινότητα" είναι η Ουάσιγκτον και όποιος άλλος τυχαίνει να συμφωνεί μαζί της. Δεν είναι αλήθεια όμως για τον υπόλοιπο κόσμο. Οι Αδέσμευτες Χώρες έχουν αναγνωρίσει το δικαίωμα του Ιράν στον εμπλουτισμό ουρανίου. Και όπως θα πρέπει να υπογραμμιστεί, όπως υποδεικνύουν διεθνείς δημοσκοπήσεις, στην Τουρκία, το Πακιστάν και τη Σαουδική Αραβία, η πλειοψηφία του πληθυσμού προτιμά την αποδοχή ενός Ιράν οπλισμένου με πυρηνικά έναντι αμερικανικής στρατιωτικής δράσης. (...)

Υπάρχουν ακόμη πολλά να ειπωθούν, αλλά φαίνεται ότι η "ιρανική απειλή" στην οποία αναφέρεστε μπορεί να προσεγγισθεί με ειρηνικά μέσα, εάν συμφωνήσουν οι ΗΠΑ και το Ισραήλ. Δεν μπορούμε να ξέρουμε εάν οι ιρανικές προτάσεις είναι σοβαρές, εάν δεν τις διερευνήσουμε. Η άρνηση των ΗΠΑ και του Ισραήλ να τις διευρευνήσουν και η σιωπή των αμερικανικών (και όσο γνωρίζω και των ευρωπαϊκών) Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης υποδεικνύει ότι υπάρχει ο φόβος οι προτάσεις του Ιράν είναι όντως σοβαρές.

Θα πρέπει να προσθέσω ότι για τον έξω κόσμο, ακούγεται κάπως περίεργο,
για να το θέσω ευγενικά, ότι οι ΗΠΑ και το Ισραήλ προειδοποιούν για "ιρανική απειλή" όταν αυτές και μόνες αυτές οι χώρες εκτοξεύουν απειλές έναρξης επίθεσης, απειλές που είναι άμεσες και βάσιμες, και παραβιάζουν σοβαρά το Διεθνές Δίκαιο, και όταν αυτές οι χώρες ανοιχτά προετοιμάζονται για μια τέτοια επίθεση. Επίσης είναι εμφανές στον κόσμο, εάν όχι στις ΗΠΑ και το Ισραήλ, ότι το Ιράν δεν έχει εισβάλει σε άλλες χώρες, κάτι που οι ΗΠΑ και το Ισραήλ έχουν κάνει συστηματικά».

«Το Ισραήλ δημιούργησε τη Χεζμπολάχ»

«Και για τη Χεζμπολάχ υπάρχουν σοβαρά ερωτήματα. Οπως είναι πολύ καλά γνωστό, η Χεζμπολάχ δημιουργήθηκε ως αντίδραση στην ισραηλινή εισβολή στο Λίβανο το 1982 και στην κτηνώδη κατοχή, παραβιάζοντας τις εντολές του Συμβουλίου Ασφαλείας. Η εικόνα της ενισχύθηκε σημαντικά, επειδή η οργάνωση έπαιξε τον ηγετικό ρόλο στην εκδίωξη των επιτιθέμεων. Επίσης, όπως και άλλα ισλαμικά κινήματα, όπως η Χαμάς, κέρδισε τη λαϊκή υποστήριξη παρέχοντας κοινωνικές υπηρεσίες στους φτωχούς. Μαζί με την Αμάλ, τώρα στενό του σύμμαχο, η Χεζμπολάχ αντιπροσωπεύει τη σιιτική κοινότητα στο Κοινοβούλιο του Λιβάνου. Είναι αναπόσπαστο τμήμα της λιβανικής κοινωνίας. Και όπως και στο παρελθόν, η ισραηλινή βία, με την αμερικανική υποστήριξη, κορυφαία, αυξάνει, την λαϊκή υποστήριξη προς τη Χεζμπολάχ, όχι μόνο στον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο γενικά, αλλά και στον ίδιο τον Λίβανο. Δημοσκοπήσεις τις τελευταίες ημέρες του Ιουλίου αποκαλύπτουν ότι το 87% των Λιβανέζων υποστηρίζουν τον αγώνα της Χεζμπολάχ εναντίον του Ισραήλ, ποσοστό αυξημένο κατά 29% σε σύγκριση με παρόμοια δημοσκόπηση που διεξήχθη τον Φεβρουάριο. (...)

Το πρόβλημα με τα όπλα της Χεζμπολάχ είναι χωρίς αμφιβολία σοβαρό. Το ψήφισμα 1559 καλεί σε αφοπλισμό όλες τις λιβανικές πολιτοφυλακές, αλλά ο Λίβανος δεν ακολούθησε τη διάταξη. Ενας Εθνικός Διάλογος τον Ιούνιο του 2006 απέτυχε να επιλύσει το πρόβλημα. Ο βασικός του στόχος ήταν να δημιουργήσει μια "εθνική αμυντική στρατηγική", αλλά μπλοκαρίστηκε από από την έκκληση της Χεζμπολάχ για "αμυντική στρατηγική που θα επέτρεπε στην Ισλαμική Αντίσταση να διατηρήσει τα όπλα της ως φόβητρο σε ενδεχόμενη επιθετικότητα του Ισραήλ" (όπως γράφει από τη Βηρυτό ο δημοσιογράφος Τζιμ Κίλτι, στο Middle East Report στις 25 Ιουλίου), λόγω της απουσίας άλλης αξιόπιστης εναλλακτικής. Οι ΗΠΑ θα μπορούσαν εάν το επέλεγαν να παράσχουν αξιόπιστες εγγυήσεις για την αποτροπή εισβολής από το κράτος-πελάτη τους, αλλά αυτό θα συνεπαγόταν απότομη αλλαγή στη μακροχρόνια πολιτική τους.

Στο παρασκήνιο υπάρχουν σημαντικά στοιχεία που υπογραμμίζονται από αρκετούς βετεράνους ανταποκριτές στη Μέση Ανατολή. Ο Ράμι Χούρι, αρχισυντάκτης της λιβανικής εφημερίδας Daily Star, γράφει ότι "οι Λιβανέζοι και οι Παλαιστίνιοι έχουν ανταποκριθεί στις επίμονες και συνεχώς βιαιότερες επιθέσεις του Ισραήλ εναντίον πληθυσμών αμάχων με τη δημιουργία παράλληλων ή εναλλακτικών ηγεσιών που μπορούν να τους προστατεύσουν και να προσφέρουν βασικές υπηρεσίες". Συμφωνεί και ο Πάτρικ Σιάλ, ειδικός σε θέματα της Συρίας: "Παρατηρείται η άνοδος βασικών μη κρατικών παραγόντων όπως η Χεζμπολάχ και η Χαμάς λόγω του κενού που δημιουργήθηκε από την ανικανότητα των αραβικών κρατών να συγκρατήσουν ή να απωθήσουν το Ισραήλ (...)».

Η καταστροφή του Ιράκ

- Ποιο νομίζετε ότι θα είναι το επόμενο κεφάλαιο στην κρίση στη Μέση Ανατολή.

«Δεν ξερώ κανέναν τόσο παράτολμο ώστε να προχωρήσει σε προβλέψεις. Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ κινητοποιούν λαϊκές δυνάμεις, που θα κερδίσουν δύναμη και θα γίνουν ακόμη περισσότερο εξτρεμιστικές εάν οι ΗΠΑ και το Ισραήλ συνεχίζουν να συνθλίβουν κάθε ελπίδα πραγμάτωσης των παλαιστινιακών εθνικών δικαιωμάτων και να καταστρέφουν το Λίβανο. Θα πρέπει επίσης να αναγνωριστεί ότι η βασική ανησυχία της Ουάσιγκτον, όπως και στο παρελθόν, δεν είναι το Ισραήλ και ο Λίβανος, αλλά τα πολλά ενεργειακά αποθέματα της Μέσης Ανατολής, που αναγνωρίστηκαν 60 χρόνια πριν "ως ισχυρή πηγή στρατηγικής δύναμης" και "ένα από τα σπουδαιότερα υλικά τρόπαια στην παγκόσμια ιστορία". Μπορούμε να αναμένουμε, με βεβαιότητα, ότι οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να κάνουν ό,τι μπορούν για να ελέγξουν αυτήν την χωρίς προηγούμενο πηγή στρατηγικής δύναμης. Αυτό μπορεί να μην είναι εύκολο. Η σημαντική ανικανότητα των σχεδιαστών πολιτικής του Μπους, έχει δημιουργήσει μια καταστροφή στο Ιράκ. Αντιμετωπίζουν επίσης την πιθανότητα του απόλυτου εφιάλτη: μια χαλαρή συμμαχία σιιτών (των σιιτών του Ιράκ, του Ιράν και τις σιιτικές περιοχές της Σαουδικής Αραβίας) που θα ελέγχει τη σημαντικότερη ενεργειακή πηγή του κόσμου, και να είναι ανεξάρτητη από την Ουάσιγκτον ή ακόμη χειρότερα, θα δημιουργήσει στενότερους δεσμούς με την Ασία. Τα αποτελέσματα θα είναι πραγματικά όπως αυτά που προφητεύονται στην Αποκάλυψη. Και ακόμη και στον μικροσκοπικό Λίβανο, ο κορυφαίος Λιβανέζος μελετητής της Χεζμπολάχ και επικριτής της οργάνωσης, περιγράφει την πρόσφατη κρίση "με όρους της Αποκάλυψης", προειδοποιώντας ότι πιθανότατα "θα ξεχυθεί η κόλαρα" (χολέρα), εάν το αποτέλεσμα της αμερικανοϊσραηλινής εκστρατείας δημιουργήσει μια κατάσταση στην οποία "η σιιτική κοινωνία βράζει με αγανάκτηση για το Ισραήλ, τις ΗΠΑ και την κυβέρνηση που θεωρεί ότι την πρόδωσε" (όπως γράφει ο Αμάλ Σαάντ Γκοραέμπ στην "Ουάσιγκτον Ποστ" στις 23 Ιουλίου).

Δεν είναι μυστικό ότι στα περασμένα χρόνια το Ισραήλ βοήθησε στην καταστροφή του κοσμικού αραβικού εθνικισμού και δημιούργησε τη Χεζμπολάχ και τη Χαμάς, όπως η βία των ΗΠΑ ενίσχυσε την άνοδο του εξτρεμιστικού ισλαμικού φονταμενταλισμού και τρόμου του Τζιχάντ. Οι λόγοι γίνονται κατανοητοί. Υπάρχουν συνεχείς προειδοποιήσεις για το θέμα αυτό από δυτικές (και αμερικανικές) υπηρεσίες ασφαλείας και από τους κορυφαίους ειδικούς σε αυτά τα θέματα. Μπορούμε να κρύψουμε το κεφάλι μας στην άμμο, όπως η στρουθοκάμηλος και να ανακουφιστούμε με μία "καθολική συναίνεση" επειδή αυτό που κάνουμε είναι "σωστό και δίκαιο" (Μαόζ), αγνοώντας τα μαθήματα της πρόσφατης ιστορίας ή της απλής λογικής. Ή μπορούμε να αντικρίσουμε τα γεγονότα και να προσεγγίσουμε τα διλήμματα, που είνα πολύ σοβαρά, με ειρηνικές μεθόδους. Υπάρχουν τέτοιες. Η επιτυχία τους δεν είναι ποτέ εγγυημένη. Αλλά μπορούμε να είμαστε αρκετά σίγουροι ότι βλέποντας τον κόσμο υπό το πρίσμα των βομβαρδισμών, θα οδηγηθούμε σε μεγαλύτερη δυστυχία και δεινά, ακόμη και στην "Αποκάλυψη προσεχώς"».

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ


	Logged

www.twitter.com/apostolos1986

abbis

Guest

Re: ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

« Reply #152 on: August 20, 2006, 16:33:29 pm »

ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΙ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ
«Καμία μαύρη σημαία πια»

Associated Press

«Γιατί δε συγχωρώ τον εαυτό μου; Οχι γιατί εκτέλεσα εντολές... Δεν τον συγχωρώ γιατί ποτέ δεν έθεσε ερωτήματα γι' αυτές, όπως μήπως δεν επιτρέπεται να βομβαρδίζει κανείς αθώους πολίτες; Δε συγχωρώ τον εαυτό μου γιατί δεν αναρωτήθηκα, δε σκέφτηκα πριν τις εκτελέσω... Ντρέπομαι γιατί καμία αμφιβολία δεν πέρασε από το μυαλό μου! Φαίνεται ότι κάθε κτηνωδία που συμβαίνει εδώ δικαιολογείται από "λόγους ασφαλείας"»... Αυτά ανάμεσα σε πολλά άλλα, σημείωνε στη δημόσια επιστολή άρνησής του να παρουσιαστεί στη θέση του πλοιάρχου στο ισραηλινό πολεμικό ναυτικό, ως έφεδρος, ο Ρον Γκέρλιτζ, το 2002.

Τότε που ο ισραηλινός στρατός σάρωνε από άκρη σε άκρη τη Δυτική Οχθη και τη Λωρίδα της Γάζας, ο Γκέρλιτζ ήταν ένας από τους πρώτους εφέδρους, στην πλειοψηφία τους βαθμοφόρους, που υπέγραψαν μια ανοιχτή επιστολή προς την ισραηλινή κοινή γνώμη. Σε αυτήν συμπυκνώνεται ο πυρήνας του κινήματος αρνητών στράτευσης στο Ισραήλ, των αρνητών που δε δέχονται, όχι γενικώς να υπηρετήσουν στο ισραηλινό στράτευμα, αλλά να υπηρετήσουν σε επιχειρήσεις κατοχής και επίθεσης κατά των λαών της περιοχής.

Στο «Γράμμα των πολεμιστών», όπως αποκαλείται το συγκεκριμένο κείμενο, μεταξύ άλλων οι υπογράφοντες σημείωναν:

«Εμείς, μάχιμοι αξιωματικοί και στρατιώτες, που υπηρετήσαμε το Κράτος του Ισραήλ για χρόνια και για πολλές εβδομάδες κάθε επιπλέον χρόνο, θυσιάζοντας την προσωπική μας ζωή, που δεχτήκαμε εντολές και οδηγίες, οι οποίες καμία σχέση δεν έχουν με την ασφάλεια της χώρας μας...

Associated Press

Εμείς, που τα μάτια μας είδαν τον αιματηρό απολογισμό της Κατοχής και από τις δύο πλευρές...

Εμείς, που νιώσαμε καλά πώς η εκτέλεση των εντολών στα κατεχόμενα εδάφη, καταστρέφουν όλες τις αξίες με τις οποίες μεγαλώσαμε...

Εμείς, που γνωρίζουμε ότι τα κατεχόμενα εδάφη δεν είναι μέρος του Ισραήλ και οι εποικισμοί πρέπει να εκκενωθούν...

Εμείς, δε θα συνεχίσουμε να πολεμούμε πέρα από τα σύνορα του 1967, με στόχο την κυριαρχία, την απομάκρυνση, την εξόντωση, την εξαθλίωση ολόκληρων λαών!

Οι επιχειρήσεις κατοχής και καταπίεσης δεν εξυπηρετούν την ασφάλεια του Ισραήλ!».

«Οχι» στην εισβολή στο Λίβανο

Μέσα στην καρδιά της κλιμάκωσης της ισραηλινής επίθεσης κατά του Λιβάνου, τα ισραηλινά και διεθνή ΜΜΕ μετέδιδαν ότι η συντριπτική πλειοψηφία του ισραηλινού λαού τασσόταν υπέρ των αιματηρών επιχειρήσεων. «Ξεχνούσαν», φυσικά, επισταμένα να αναφερθούν στις σχεδόν καθημερινές διαδηλώσεις των φιλειρηνικών οργανώσεων και των πολιτικών παρατάξεων, όπως το «Μέτωπο για την Ειρήνη και την Ισότητα» («Χαντάς»), του οποίου κορμός είναι το ΚΚ Ισραήλ. Οπως επίσης, «παρέβλεπαν» το γεγονός ότι το κίνημα των αρνητών στράτευσης ήρθε και πάλι στο προσκήνιο, καθώς όλοι οι, ήδη, αρνητές βρέθηκαν στους δρόμους διαδηλώνοντας κατά του πολέμου, ενώ άρχισαν δειλά αλλά σταθερά να υψώνονται φωνές άρνησης και μεταξύ των εφέδρων που κλήθηκαν να συμμετάσχουν στις επιχειρήσεις στο Λίβανο.

Μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, στους περίπου 1.700 αρνητές που έχουν καταγραφεί επισήμως από το 2002 μέχρι σήμερα, προστέθηκαν, μόνο τις πρώτες ημέρες του πολέμου στο Λίβανο, τουλάχιστον άλλοι 3 έφεδροι: ο αξιωματικός πεζικού και φοιτητής φυσικής Αμίρ Παστέρ, ο λοχίας και τηλεοπτικός παραγωγός Ιτζίκ Σαμπάτ, καθώς και ένας τρίτος που είναι γνωστός μόνο με τα αρχικά του Κ. Ντ.

«Πρέπει επιτέλους να σπάσουμε αυτή τη συνένοχη σιωπή. Ξέρω ότι πολλοί θα με επικρίνουν και θα μου επιτεθούν αναρωτούμενοι πώς είναι δυνατόν να κατοικώ στο Σντερότ, που πλήττεται από ρουκέτες "Κασάμ" και να αρνούμαι να υπηρετήσω στο Λίβανο, για να μην πέφτουν "Κατιούσα" στο βορρά. Ολη αυτή η τρέλα δε θα σταματήσει με πόλεμο και επιθετικότητα ούτε με κατοχή. Πρέπει να σταματήσει τώρα...» δήλωνε ο Σαμπάτ, που χαρακτηριζόταν από τον ισραηλινό στρατό ως «διακεκριμένος στρατιώτης», αν και είχε αρνηθεί να υπηρετήσει και στα παλαιστινιακά εδάφη το 2002 και είχε φυλακιστεί 28 ημέρες (τις ημέρες, δηλαδή, της εφεδρείας του) γι' αυτό.

Στους τελευταίους αυτούς αρνητές έρχεται να προστεθεί η περίπτωση του επιλοχία πυροβολικού Ομρι Ζάιντ, ο οποίος αρνήθηκε να εκτελέσει εντολή για ρίψη 150 βλημάτων στο λιβανικό χωριό Μζαντάρα, μία ημέρα πριν ολοκληρώσει την ετήσια μηνιαία υπηρεσία του ως έφεδρος. «Αρνούμαι να χτυπήσω γυναίκες και παιδιά, σχολεία και σπίτια» δήλωσε ο Ζάιντ, που εγκατέλειψε τη θέση του. Προς το παρόν, ο Ζάιντ δεν έχει διωχτεί από την ισραηλινή στρατιωτική δικαιοσύνη.

Αποσιώπηση, φυλακίσεις και «ψυχολογικά προβλήματα»

Οι 4 αυτές περιπτώσεις είναι αυτές που επιβεβαιώνονται και από τον ισραηλινό στρατό. Η συνήθης στρατιωτική τακτική, ιδιαίτερα στις περιόδους εκείνες που αυξάνεται ο αριθμός των αρνητών λόγω των ειδικών συνθηκών, είναι να κρατήσει το κύμα μακριά από τα ΜΜΕ. Ετσι, αποφεύγει τα στρατοδικεία, δίνει «άδειες» προκειμένου «να έχουν το χρόνο όσοι αρνούνται να το ξανασκεφτούν» ή προχωρά σε συνοπτικές αποφάσεις επαναλαμβανόμενων ολιγοήμερων φυλακίσεων, που δεν ανακοινώνονται. Κατά τη διάρκεια των πρώτων εβδομάδων του πολέμου στο Λίβανο, τουλάχιστον 5 αρνητές (οι 2 για το Λίβανο) βρίσκονταν στις ισραηλινές στρατιωτικές φυλακές.

Associated Press

Η απόφαση άρνησης δεν είναι καθόλου εύκολη, αν κανείς λάβει υπόψη του το ρόλο του στρατού στην καθημερινότητα των Ισραηλινών πολιτών. Αξίζει να σημειωθεί ότι η στρατιωτική θητεία είναι υποχρεωτική, 3 χρόνια για τους άνδρες και 1 έτος για τις γυναίκες. Από αυτήν εξαιρούνται όλοι οι κληρικοί Εβραίοι, και μόνο ένας μικρός αριθμός αυτών υπηρετεί, αφού ολοκληρώσουν τις θρησκευτικές τους σπουδές, σε βοηθητικές θέσεις.

Εξαιρούνται, επίσης, οι ορθόδοξες Εβραίες γυναίκες, που σε αντάλλαγμα προσφέρουν κοινωνική εργασία. Δεν καλούνται να υπηρετήσουν οι Ισραηλινοί Αραβες, που ξεπερνούν το 1/5 του ισραηλινού πληθυσμού. Σε περίπτωση που κάποιος δεν έχει ολοκληρώσει τη στρατιωτική του θητεία (και αυτό δε συνοδεύεται από κάποια αποδεκτή απαλλαγή, όπως είναι η θρησκεία), αντιμετωπίζει σειρά εμποδίων αν θελήσει να εργαστεί στο δημόσιο ή να κάνει πανεπιστημιακές σπουδές.

Ενας, γνωστός και στην Ελλάδα, διαδεδομένος τρόπος αποφυγής της στρατιωτικής θητείας είναι η επίκληση ψυχολογικών προβλημάτων. Το ιδιόμορφο στην περίπτωση του ισραηλινού στρατού είναι ότι εκτός από τους υποψήφιους στρατιώτες ή εφέδρους, την ύπαρξη τέτοιου είδους αιτίων επικαλείται συχνά και ο ίδιος ο στρατός απέναντι σε αρνητές στράτευσης, ιδιαίτερα σε όσους επισημαίνουν ότι δε θέλουν να υπηρετήσουν σε στρατό κατοχής.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Ανταμ Κέλερ, ο οποίος είναι από τα νιάτα του μαχητικό στέλεχος της οργάνωσης των αρνητών στράτευσης σε επιχειρήσεις επιθετικές ή κατοχής, «Yesh Gvul». Ο Κέλερ αρνήθηκε να συμμετάσχει στην ισραηλινή εισβολή στο Λίβανο το 1982 και του ανέθεσαν βοηθητικά καθήκοντα. Οταν, ως έφεδρος, κλήθηκε το 1988 να συμμετάσχει στις επιχειρήσεις καταστολής της πρώτης Ιντιφάντα, έγραψε, δύο συνεχόμενες νύχτες, πάνω στα τανκς της ίλης του συνθήματα κατά της κατοχής καλώντας τους συναδέλφους του να μη γίνουν κατοχικά εργαλεία.

Φυλακίστηκε για 3 μήνες και όταν έγινε επανεξέταση της περίπτωσής του, οι αξιωματικοί της επιτροπής τον ρώτησαν τα κίνητρα της πράξης του. Η απάντησή του ότι «με βάση την ανθρώπινη ιστορία υπάρχουν δίκαιοι και άδικοι πόλεμοι, και ο πόλεμος που κάνει το Ισραήλ τώρα είναι άδικος», μεταφράστηκε στην τελική απόλυσή του από το στράτευμα «ως περίπτωση που ακούει τη
φωνή της Ιστορίας»!!! Ανάλογης μεταχείρισης τυγχάνει σήμερα και ο γιος του Κέλερ, Γιούρι, στον οποίο η επιτροπή που κλήθηκε να ελέγξει την ικανότητά του, του ξεκαθάρισε ότι «δε θέλει να ακούσει τίποτε για ειρήνη και για συνείδηση» γι' αυτό και συμπέρανε ότι «έχει ψυχολογικό πρόβλημα και δεν ανέχεται τις στολές!» Με τον τρόπο αυτό η ηγεσία του στρατού «ξεμπερδεύει» σχετικά ανώδυνα με αρκετούς αρνητές, αποφεύγοντας να δημοσιοποιήσει τα πραγματικά κίνητρά τους και φυσικά να δημοσιοποιήσει τις διακηρύξεις τους, που είναι βαθιά πολιτικές και επικριτικές για τις ιμπεριαλιστικές επιλογές των ισραηλινών ηγεσιών.

Σκληρός παραδειγματισμός

Βέβαια, υπάρχουν και οι περιπτώσεις που, πιθανώς, για λόγους «παραδειγματισμού και συμβολισμού», ο πέλεκυς της στρατιωτικής δικαιοσύνης πέφτει ιδιαίτερα βαρύς. Η χαρακτηριστικότερη, ίσως, είναι του Γιόνι Μπεν Αρτζι, ο οποίος από το 2003, οπότε αρνήθηκε να παρουσιαστεί για τη θητεία του, έχει παραμείνει στις φυλακές λίγο πολύ 1 χρόνο και έπεται συνέχεια. Ο Μπεν Αρτζι τυχαίνει να είναι ανιψιός του πρώην πρωθυπουργού και ηγέτη του Λικούντ, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, γνωστού για τις σκληρότατες θέσεις του. Οπως όλα δείχνουν, πληρώνει τη συγγένειά του αλλά και το ότι ο Μπεν Αρτζι απέναντι στα στρατοδικεία επέλεξε να πλήξει την «καρδιά» του στάτους κβο του ισραηλινού στρατού, δηλώνοντας ότι «το Ισραήλ είναι μια κοινωνία που στρατοκρατείται».

«Από το σχολείο υπάρχουν στρατιωτικές δραστηριότητες, υπάρχουν αξιωματικοί που μιλούν στους μαθητές, υπάρχει μια ολόκληρη προπαγάνδα που διαμορφώνει μια στρατιωτική συνείδηση και στους πολίτες. Ο στρατός έχει τη θέση θεού και ο καθένας κρίνεται περισσότερο από το βαθμό του και τη μονάδα του παρά από το οτιδήποτε άλλο. Αρνούμαι να συμμετάσχω στη διαιώνιση αυτού του καταστροφικού μύθου». Ενδεικτικό της αγανάκτησης που προκάλεσε ο 20χρονος Ισραηλινός, αλλά και της νοοτροπίας που κατήγγειλε, είναι το γεγονός ότι η επιτροπή «συνείδησης» που τον εξέτασε (εντελώς τυχαία αποτελούμενη και αυτή μόνο από στρατιωτικούς) έκρινε ότι «η συγκρότηση, η αποφασιστικότητα και η επιμονή του είναι χαρακτηριστικά δυνητικά εξαιρετικού στρατιώτη»! Γι' αυτό και φυλακίστηκε περισσότερο από τον καθένα.

Ευρύ δίκτυο υποστήριξης

Στο πλευρό των αρνητών βρίσκονται σειρά οργανώσεις. Η σημαντικότερη ίσως είναι η «Yesh Gvul» που ιδρύθηκε το 1982, κατά τη διάρκεια της τότε ισραηλινής εισβολής στο Λίβανο. Υπάρχει, επίσης, η οργάνωση «New Profile», που αποτελείται κυρίως από γυναίκες και λειτουργεί ως ιστός υποστήριξης των οικογενειών των αρνητών, όπως και το κίνημα «Shministim», που εκπροσωπεί κατά κύριο λόγο τους απόφοιτους λυκείου που αρνούνται να υπηρετήσουν τη θητεία τους σε στρατό κατοχής. Οι έφεδροι εκπροσωπούνται από την κίνηση «Courage to Refuse», που δημιουργήθηκε από τους 51 αρνητές εφέδρους το 2002 με την προαναφερθείσα επιστολή τους.

Τόσο οι οργανώσεις αυτές όσο και τα φιλειρηνικά κινήματα έχουν δώσει ιδιαίτερο βάρος στους αρνητές. Από τη μια γιατί η στάση τους προκαλεί σοβαρές ρωγμές στη μυθολογική εικόνα του στρατού που κυριαρχεί στη συλλογική συνείδηση του ισραηλινού λαού και από την άλλη γιατί η άρνηση, εξαιτίας όλου αυτού του βάρους, αποτελεί μια εξαιρετικά σοβαρή απόφαση, που ουσιαστικά σημαδεύει το υπόλοιπο της ζωής των αρνητών και σε πρακτικό επίπεδο, αντιμετωπίζοντας οικονομικά προβλήματα όταν φυλακίζονται ή δεν μπορούν να βρουν εύκολα δουλιά. Πλέον, με βάση έρευνες, φαίνεται ότι το 25% των Ισραηλινών διάκειται θετικά απέναντι στο κίνημα των αρνητών, ποσοστό που φάνταζε ονειρεμένο πριν το 2002.

«Το κουράγιο να αρνηθείς»

«Κάθε Ισραηλινός στρατιώτης έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση να αρνείται να εκτελέσει σαφώς παράνομες εντολές ανωτέρων του, εντολές που βαρύνονται από "μαύρη σημαία"». Αυτό είχε αποφασίσει το 1956 ισραηλινό δικαστήριο μετά από τη σφαγή Παλαιστινίων από Ισραηλινούς κομάντος στο χωριό Καφρ Κάσαμ. Στα 50 χρόνια που πέρασαν από τότε, κανένας Ισραηλινός στρατιώτης δε δικαιώθηκε από στρατοδικείο με βάση αυτή την απόφαση, ενώ μόλις πριν από 2 χρόνια, το ανώτατο δικαστήριο του Ισραήλ αναγνώρισε το δικαίωμα στην άρνηση στράτευσης. Οι αρνητές καλούν όλους τους Ισραηλινούς στρατιώτες να αποτινάξουν τη «μαύρη σημαία» πάνω από το κεφάλι τους.

«...Είναι ξεκάθαρο ότι σε μια δημοκρατική χώρα, η υπακοή δεν απαιτείται για ανήθικες πράξεις... η υπακοή στο πλαίσιο της δημοκρατίας έχει όρια και το ερώτημα είναι ποια είναι αυτά;», σημείωνε στη δική του επιστολή άρνησης ο Ράμι Κάπλαν, έφεδρος ταγματάρχης τεθωρακισμένων, που φυλακίστηκε πρώτη φορά το 2002. Και συνεχίζει: «Διάφορες κοινωνίες στον αιώνα μας αναγνώρισαν πολύ αργά ότι έχουν εμπλακεί σε μια καταστροφική διαδικασία πόνου και ηθικής χρεοκοπίας γιατί κανένα μέλος τους δεν ύψωσε το παράστημά του αρνούμενο να συμμετάσχει σε αυτά... Υπό το μανδύα κάποιας στρατηγικής αυτοάμυνας, βασικές ηθικές αρχές παραβιάζονται, είτε πυροβολώντας στο κεφάλι 7χρονα παιδιά είτε καταστρέφοντας σπίτια... Η συνέχιση της κατοχής καταστρέφει και την ισραηλινή κοινωνία, τη διαλύει σε βαθμό να γίνουμε τυφλοί απέναντι στα εγκλήματα που διαπράττουμε... Αρνούμαστε να γίνουμε Καλιγούλες για 25 ημέρες το χρόνο...»!

Ο συνάδελφος του Κάπλαν, Μάικ Ραφαέλι, έφεδρος λοχίας πυροβολικού, συμπληρώνει: «Το Δεκέμβρη του 2001 πέρασα για τελευταία φορά την Πράσινη Γραμμή στα Κατεχόμενα και θα παραμείνει η τελευταία... Δε χρειάζεται να δικαιολογήσω την άρνησή μου. Δικαιολογίες θα πρέπει να αναζητούν όσοι συνεχίζουν να υπηρετούν και να διαιωνίζουν την κατοχή. Ας μην αυταπατόμαστε: Η Κατοχή καταστρέφει το κράτος του Ισραήλ, οικονομικά, ηθικά και πνευματικά. Ας ξυπνήσουμε επιτέλους... Δεν υπάρχει ελαφρά κατοχή ή μερική.

Ενας λαός κατακτητής δεν μπορεί να είναι δίκαιος. Κατοχή και ειρήνη δεν μπορούν να συμβαδίσουν και αυτές τις ημέρες θα τις θυμόμαστε πάντα σαν την εποχή που οι καταπιεσμένοι του παρελθόντος έγιναν οι ίδιοι καταπιεστές... Στο στρατό απέκτησα το κουράγιο να ρίχνω δακρυγόνα σε σχολεία, να πυροβολώ παιδιά που πετούσαν πέτρες, να περιφρονώ την ανθρώπινη ζωή... Απέκτησα, όχι από το στρατό, όμως, και κάτι άλλο πλέον: το κουράγιο να αρνούμαι!».

Οι φωτογραφίες είναι από την επίθεση του Ισραήλ στο Λίβανο

Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ
http://www.rizospastis.gr/page.do?id=6829&publDate=20%2F8%2F2006&direction=&pageNo=26


	Logged

abbis

Guest

Re: ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

« Reply #153 on: August 21, 2006, 17:13:29 pm »

ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ έσπασε την εκεχειρία με επιδρομή εναντίον της Χεζμπολάχ, ένας Ισραηλινός αξιωματικός νεκρός
Τραμπουκισμός

ΒΗΡΥΤΟΣ

Αδιαφορώντας για τις εναντίον του καταγγελίες ακόμα και για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, το Ισραήλ ανακοίνωσε ότι θα συνεχίσει τις καταδρομικές επιχειρήσεις στον Λίβανο, όπως το Σάββατο, και ότι θα απαγορεύσει στον λιβανικό στρατό να φτάσει σε απόσταση 2 χιλιομέτρων από τα σύνορα, αν δεν προηγηθεί εκεί η ανάπτυξη της δύναμης των κυανοκράνων.

Τη νύχτα του Σαββάτου ισραηλινά ελικόπτερα, υπό την κάλυψη μαχητικών αεροπλάνων, έφτασαν ώς την πόλη Μπάαλμπεκ και αποβίβασαν δύναμη καταδρομέων και αυτοκίνητα. Οι καταδρομείς προχώρησαν ώς την πόλη Μπουντάι. Εκεί, συνάντησαν δύναμη της Χεζμπολάχ, η οποία τους σταμάτησε. Υποστήριξαν ότι είναι απόσπασμα του λιβανικού στρατού που αναπτύσσεται, αλλά δεν έγιναν πιστευτοί. Οι αντάρτες άνοιξαν πυρ εναντίον των καταδρομέων και εκείνοι απάντησαν. Δεκάδες κάτοικοι, όμως, πήραν τα όπλα τους και μπήκαν στη μάχη κατά των Ισραηλινών. Η μάχη διήρκεσε περίπου 90 λεπτά. Οι καταδρομείς, με την υποστήριξη πυρών από τα ελικόπτερα και τα αεροπλάνα, τελικώς αποσύρθηκαν. Ο απολογισμός της επιχείρησης είναι ένας νεκρός αξιωματικός και δύο καταδρομείς τραυματίες, ο ένας σοβαρά. Η Χεζμπολάχ δεν ανέφερε απώλειες.

Πολλά λέγονται για τον στόχο της επιχείρησης. Ειπώθηκε ότι έγινε για να συλληφθεί ανώτατο στέλεχος της Χεζμπολάχ, ή για να απελευθερωθούν οι δύο στρατιώτες που απήγαγε η οργάνωση τον Ιούλιο. Το Ισραήλ ανακοίνωσε, όμως, ότι η επιδρομή είχε στόχο να μην προωθηθεί φορτίο όπλων από τη Συρία προς τη Χεζμπολάχ. Ανακοίνωσε ακόμα ότι θα γίνουν και άλλες τέτοιες επιθέσεις αν χρειαστεί, κυρίως όσο δεν υφίσταται έλεγχος στα σύνορα και τις παραδόσεις όπλων προς τη Χεζμπολάχ.

Κατήγγειλε ο Ανάν

Ο γ.γ. του ΟΗΕ κατήγγειλε την επίθεση ως παραβίαση της απόφασης 1701 του Συμβουλίου Ασφαλείας περί εκεχειρίας και εξέφρασε την ανησυχία του. Το ίδιο έκανε και ο λιβανικός στρατός. Ο υπουργός Αμυνας Ελίας Μουρ, μετά την επιδρομή, απείλησε να σταματήσει την ανάπτυξη του λιβανικού στρατού. Προειδοποίησε ότι η Χεζμπολάχ θα τηρήσει την εκεχειρία, αλλά υπάρχει κίνδυνος επιθέσεων από παλαιστινιακές οργανώσεις που έχουν την υποστήριξη της Συρίας και θα ήθελαν να ξαναρχίσει ο πόλεμος, οπότε μπορεί να εκτοξεύσουν ρουκέτες. Είπε ότι οι λιβανικές αρχές θα διώξουν με την κατηγορία της προδοσίας όποιον παραβιάσει την εκεχειρία εκτοξεύοντας ρουκέτες. Ο Μουρ δεν επανήλθε στην απειλή του, προφανώς επειδή ικανοποιήθηκε από τις δηλώσεις Ανάν. Και ο πρωθυπουργός του Λιβάνου, Φουάντ Σινιόρα, χαρακτήρισε παραβίαση της 1701 την επιδρομή. Ο Σινιόρα επισκέφτηκε τη νότια Βαγδάτη συνοδευόμενος από τον πρόεδρο της Βουλής, Ναμπίλχ Μπέρι. Είπε ότι οι επιδρομές του Ισραήλ στον Λίβανο και η καταστροφή που προκάλεσαν αποτελούν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Ο Μπέρι, σιίτης και υποστηρικτής της Χεζμπολάχ, δήλωσε ότι συμφωνεί απολύτως.

Οι ρωσικές ρουκέτες

Η εφημερίδα «Μααρίβ», επικαλούμενη αξιωματούχους ασφαλείας, έγραψε ότι το Ισραήλ έδωσε στη Ρωσία έγγραφα, σύμφωνα με τα οποία ρωσικές αντιαρματικές ρουκέτες που προορίζονταν για τον στρατό της Συρίας έφτασαν στα χέρια της Χεζμπολάχ. Πάντως, ο Σινιόρα εξέφρασε την εκτίμηση ότι ο τελευταίος πόλεμος στον Λίβανο θα μπορούσε να είναι ευκαιρία για την ειρήνη, αν αυτό επιδείξει σωφροσύνη. Ο εκπρόσωπος του ΟΗΕ στον Λίβανο δήλωσε ότι ο αποκλεισμός της χώρας από το Ισραήλ είναι καταστροφικός και ότι η χώρα έχει ήδη καταστραφεί από τον πόλεμο. Στο Κιάμ οι κάτοικοι επέστρεψαν στα ερείπια των σπιτιών, ενώ η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα δοθεί αποζημίωση 13.350 δολαρίων στις οικογένειες που έχουν νεκρούς άνω των 10 ετών.

(Ασοσιέιτεντ, Γαλλικό, ΑΠΕ)

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 21/08/2006
http://www.enet.gr/online/online_text/c=111


	Logged

abbis

Guest

Re: ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

« Reply #154 on: August 23, 2006, 11:40:38 am »

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΥΠΟ
της Εκτακτης Συνάντησης Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων από χώρες της Νότιας και Ανατολικής Μεσογείου, της Ερυθράς Θάλασσας και της περιοχής του Κόλπου στην Αθήνα, 19 - 20 Αυγούστου 2006

Στις 19-20 Αυγούστου πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα έκτακτη Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων από χώρες της Νότιας και Ανατολικής Μεσογείου, της Ερυθράς Θάλασσας και της περιοχής του Κόλπου, την οποία φιλοξένησε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, όπου συμμετείχαν τα Λιβανέζικο Κομμουνιστικό Κόμμα, Κομμουνιστικό Κόμμα Ισραήλ, Κόμμα του Λαού της Παλαιστίνης, Κόμμα Τουντέχ του Ιράν, Ιορδανικό Κομμουνιστικό Κόμμα, Δημοκρατικό Βήμα Μπαχρέιν, Σουδανέζικο Κομμουνιστικό Κόμμα, Συριακό Κομμουνιστικό Κόμμα. Τη Συνάντηση επίσης παρακολούθησαν τα Κομμουνιστικό Κόμμα Κούβας, ΑΚΕΛ Κύπρου, Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας, Πορτογαλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας και Ενοποιημένο Κομμουνιστικό Κόμμα Γεωργίας, ενώ σειρά κομμάτων που δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν εξέφρασαν την υποστήριξή τους και έστειλαν μηνύματα.

Οι μετέχοντες καταδίκασαν την πολιτική των ΗΠΑ και άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, η οποία βασίζεται στην εκμετάλλευση, την καταπίεση, την παραβίαση θεμελιακών δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών και συνιστά την αιτία των συγκρούσεων και της έντασης στην περιοχή. Οι κομμουνιστές και άλλες αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις αντιτίθενται σθεναρά σε αυτή την πολιτική και αγωνίζονται ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την εκμετάλλευση, για τα δικαιώματα των εργαζομένων, για ειρήνη, δημοκρατία και σοσιαλισμό.

Η Συνάντηση προέκυψε από την ανάγκη ενημέρωσης, ανταλλαγής απόψεων και λήψης παραπέρα μέτρων για την έκφραση αλληλεγγύης στους λαούς του Λιβάνου, της Παλαιστίνης και των άλλων χωρών της περιοχής που αγωνίζονται ενάντια στις άδικες στρατιωτικές επιθετικές ενέργειες του Ισραήλ και στην προσπάθεια εφαρμογής του αμερικανο-ΝΑΤΟικού σχεδίου της «ευρύτερης Μέσης Ανατολής». Οι μετέχοντες σημείωσαν και καταδίκασαν την ισραηλινή επιδρομή στο Λίβανο στις 19 Αυγούστου και τις παραβιάσεις του λιβανικού εναέριου χώρου, γεγονότα που δείχνουν πως η απόφαση 1701 του ΣΑ του ΟΗΕ ενθαρρύνει την ισραηλινή επιθετικότητα.

Οι εκπρόσωποι των κομμάτων χαιρέτισαν την ηρωική αντίσταση του λιβανέζικου λαού, όπως και την ηρωική στάση του ΚΚ Ισραήλ και άλλων φιλειρηνικών - προοδευτικών δυνάμεων της χώρας. Χαιρέτισαν την αντίσταση του Λιβανικού ΚΚ και τις θυσίες του στο πλαίσιο της λιβανικής εθνικής αντίστασης. Χαιρέτισαν τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού και εξέφρασαν την εκτίμησή τους για τη συμβολή του Κόμματος του Λαού της Παλαιστίνης σε αυτόν.

Χαιρέτισαν το μεγάλο κίνημα διαμαρτυρίας και αλληλεγγύης σ' όλο τον κόσμο και υπογράμμισαν τη διεθνή σημασία της κοινής ανακοίνωσης αλληλεγγύης στους δοκιμαζόμενους λαούς της Παλαιστίνης και του Λιβάνου των 71 Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων στις 20/7/2006. Τόνισαν τις ευθύνες των ΗΠΑ και άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που με τη στάση τους ενθάρρυναν τις δολοφονικές επιχειρήσεις του στρατού του Ισραήλ. Το γεγονός ότι η κυβέρνηση του Ισραήλ και οι σύμμαχοί της δεν κατάφεραν να πετύχουν τους στόχους τους στον πόλεμο αυτό δείχνει τις μεγάλες δυνατότητες που έχουν τα κινήματα αντίστασης των λαών, παρά τον αρνητικό συσχετισμό δύναμης στο στρατιωτικό τομέα.

Κατάγγειλαν τη στάση εκείνων των δυνάμεων που στο όνομα των «ίσων αποστάσεων» διευκόλυναν στην ουσία τον εισβολέα. Οι μετέχοντες χαιρέτισαν την αντιιμπεριαλιστική στάση της Συρίας. Υπογράμμισαν τις ευθύνες εκείνων των κυβερνήσεων που δεν κατάγγειλαν ούτε και πήραν αποτελεσματικά μέτρα για την αποτροπή και τον τερματισμό των επιθέσεων όπως όφειλαν να κάνουν στη βάση των διεθνών συνθηκών και του διεθνούς δικαίου. Σημείωσαν ότι οι ΗΠΑ και οι ηγετικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις αξιοποιούν τους σημερινούς αρνητικούς συσχετισμούς δύναμης στον ΟΗΕ για να νομιμοποιούν τις επεμβάσεις, να επιβάλλουν το δίκαιο του ισχυρού και να προωθούν τα σχέδια και τα συμφέροντά τους σε βάρος των λαών.

Οι μετέχοντες, όπως και όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι, απορρίπτουν το επιχείρημα των εισβολέων ότι δήθεν ασκούν το δικαίωμα της αυτοάμυνας. Σημειώθηκε πως τα περισσότερα θύματα προέρχονται από τον άμαχο πληθυσμό, πως έχουν χτυπηθεί νοσοκομεία και κατοικίες, ενώ είναι χιλιάδες οι παράνομα συλληφθέντες πολιτικοί κρατούμενοι, μεταξύ των οποίων υπουργοί και εκλεγμένοι εκπρόσωποι του παλαιστινιακού λαού. Η επίθεση αυτή, όπως και ο άδικος πόλεμος ενάντια στο λαό του Ιράκ και οι απειλές των ΗΠΑ και των συμμάχων τους ενάντια και σε άλλους λαούς της περιοχής, όπως της Συρίας και του Ιράν, στόχο έχουν να κάμψουν κάθε δίκαιη λαϊκή αντίσταση ενάντια σε ξένες εισβολές και κατοχικές δυνάμεις και το αναφαίρετο δικαίωμα κάθε λαού να καθορίζει ο ίδιος την τύχη του, να υπερασπίζεται την ελευθερία, την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας του, το δικαίωμα να διεκδικεί κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές στη χώρα του με κατεύθυνση το σοσιαλισμό. Σημειώθηκε ότι για τη συνεπή προώθηση της αντιιμπεριαλιστικής κατεύθυνσης της πάλης χρειάζεται να διαμορφώνονται λαϊκές, προοδευτικές και δημοκρατικές πολιτικές πλειοψηφίες σε κάθε χώρα. Η Συνάντηση επίσης σημείωσε την ανάγκη ενδυνάμωσης των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, ώστε να μπορούν να ηγούνται ευρύτερων μετώπων αντίστασης ενάντια στον ιμπεριαλισμό, την ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση. Μόνο έτσι ο λαϊκός αγώνας θα έχει νικηφόρα έκβαση σε εθνικό, περιφερειακό και διεθνές επίπεδο.

Οι μετέχοντες στη Συνάντηση καταδίκασαν τις κωλυσιεργίες που έγιναν για να μην αντιδράσει το Συμβούλιο Ασφαλείας. Εξέφρασαν τη διαφωνία τους στις προβλέψεις της απόφασης 1701/2006 του ΣΑ καθώς αντιπροσωπεύει μια προσπάθεια των ΗΠΑ να δώσουν στο Ισραήλ ό,τι δεν μπόρεσε να επιτύχει με την επιδρομή του. Σημειώθηκε επίσης ότι η απόφαση αυτή δίνει το δικαίωμα στο Ισραήλ να επικαλεστεί ξανά ότι βρίσκεται σε «αυτοάμυνα» και ταυτόχρονα να συνεχίζει να παρεμβαίνει στις εσωτερικές υποθέσεις του Λιβάνου στο ζήτημα του αφοπλισμού, παρά το γεγονός ότι ο λιβανικός λαός, οι πολιτικές δυνάμεις και η κυβέρνηση του Λιβάνου θεωρούν ότι το ζήτημα αυτό αφορά τον εσωτερικό εθνικό διάλογο. Οι μετέχοντες επίσης απέρριψαν τις διατυπώσεις που σχετίζονται με την ανάπτυξη της διεθνούς δύναμης και την εντολή της, ιδιαίτερα καθώς της δίνεται το δικαίωμα να προωθήσει τους στόχους που έθεσε το Ισραήλ. Απευθύνουν έκκληση στις χώρες να απόσχουν από τη συμμετοχή με στρατεύματα υπό την παρούσα εντολή.

Υπογραμμίζουν ότι η μακρόσυρτη διαδικασία που οδήγησε σε αυτή την απόφαση δείχνει την όξυνση του ανταγωνισμού των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για ζώνες επιρροής και επικυριαρχίας.

Υπογράμμισαν την ανάγκη να εργαστούν δραστήρια για τη δημιουργία ενός ενιαίου κοινωνικού και πολιτικού μετώπου στην περιοχή ενάντια στο ιμπεριαλιστικό σχέδιο για την «ευρύτερη Μέση Ανατολή» και τον δήθεν «εκδημοκρατισμό» της, με ευρύτερη διεθνή στήριξη από κόμματα, κινήματα και οργανώσεις. Οι κομμουνιστές στέκονται στην πρώτη γραμμή της πάλης για δημοκρατία και για την προώθηση των λαϊκών συμφερόντων, αντιμετωπίζοντας απόπειρες πολιτικών δυνάμεων που θα θελήσουν να αξιοποιήσουν την κατάσταση εμφανιζόμενοι σαν υποστηρικτές και «προστάτες» των λαών, ενώ στην πραγματικότητα κινούνται από τη σκοπιά των δικών τους ιδιαίτερων συμφερόντων και του ανταγωνισμού τους με τις ΗΠΑ.

Υπό το φως των πρόσφατων εξελίξεων, οι μετέχοντες εξέφρασαν την ανησυχία τους για μια πιθανή παραπέρα κλιμάκωση της ισραηλινής επιθετικότητας ενάντια στους Παλαιστινίους και άλλους λαούς της περιοχής.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση οι μετέχοντες θεωρούν ότι πρέπει να ενταθεί ακόμα περισσότερο το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης στους λαούς του Λιβάνου και της Παλαιστίνης και σ' όλους τους λαούς της περιοχής, καθώς και η υποστήριξη στον αγώνα των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων της περιοχής για δημοκρατία, ελευθερία και κοινωνική δικα
ιοσύνη.

Υπογράμμισαν την ανάγκη έντασης του αγώνα για την υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας κάθε χώρας ενάντια σε κάθε ιμπεριαλιστική επέμβαση που μπορεί να γίνει κάτω από οποιοδήποτε πρόσχημα.

Οι μετέχοντες απαίτησαν:

Αμεση κατάπαυση του πυρός και άμεση αποχώρηση όλων των ισραηλινών στρατευμάτων από τα λιβανικά εδάφη, περιλαμβανομένων των κτημάτων Σεμπάα, και απελευθέρωση των Λιβανέζων κρατουμένων. Επίσης, καταδίκασαν την παραβίαση του εναέριου και θαλάσσιου χώρου και των συνόρων του Λιβάνου και απαιτούν την άρση του από θάλασσα, γη και αέρα αποκλεισμού του από το Ισραήλ
Την αποχώρηση του ισραηλινού στρατού από όλα τα κατεχόμενα από το 1967 παλαιστινιακά, λιβανικά και συριακά εδάφη, την πλήρη διάλυση των εποικισμών και την κατεδάφιση του τείχους. Τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους με πρωτεύουσά του την Ανατολική Ιερουσαλήμ, δίπλα στο Ισραήλ. Τη λύση του ζητήματος των προσφύγων και την επιστροφή των Παλαιστίνιων προσφύγων με βάση το ψήφισμα 194 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και άλλα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών
Την άμεση απελευθέρωση από το Ισραήλ όλων των Λιβανέζων, Παλαιστινίων και άλλων Αράβων πολιτικών κρατουμένων και την άμεση άρση της πολιορκίας και του αποκλεισμού των παλαιστινιακών εδαφών
Την άμεση απελευθέρωση του προέδρου του παλαιστινιακού Κοινοβουλίου και όλων των βουλευτών και υπουργών που κρατούνται όμηροι από το Ισραήλ
Μια Μέση Ανατολή χωρίς πυρηνικά όπλα.
Η Συνάντηση υιοθέτησε μια σειρά από προτάσεις που αφορούν σε κοινές δράσεις και πρωτοβουλίες, όπως:

-- Κοινές αποστολές αντιπροσωπειών Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων σε Λίβανο, Παλαιστίνη και Ισραήλ.

-- Συντονισμός των κομμάτων μας στο Ευρωκοινοβούλιο και την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης. Κάλεσμα να πάρουν μέρος σε συνεδριάσεις του Ευρωκοινοβουλίου και αντιπροσωπείες από τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα της περιοχής, ιδιαίτερα του Λιβάνου, της Παλαιστίνης και του Ισραήλ.

-- Διοργάνωση κοινών ενεργειών και κινητοποιήσεων των κομμάτων στα μέσα Σεπτέμβρη. Αξιοποίηση μαζικών εκδηλώσεων, Φεστιβάλ κτλ. για την εκδήλωση αλληλεγγύης.

-- Πίεση σε κάθε κυβέρνηση που δεν καταδικάζει την ισραηλινή επίθεση.

-- Διεκδίκηση καταβολής αποζημιώσεων από το Ισραήλ και καταδίκη των υπευθύνων για τα εγκλήματα πολέμου με οποιεσδήποτε πρόσφορες νομικές ή άλλες μορφές.

-- Παραπέρα προώθηση της αλληλεγγύης και της κοινής δράσης αξιοποιώντας τη Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων που θα φιλοξενήσει το Πορτογαλικό ΚΚ στη Λισαβόνα από 10 έως 12 Νοέμβρη 2006.

-- Ενθάρρυνση του συντονισμού των νεολαιών των κομμάτων μας για την καταδίκη των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων με κοινές εκδηλώσεις, αφιερώματα και άλλες πρωτοβουλίες. Διοργάνωση διεθνούς νεολαιίστικης κατασκήνωσης στο Νότιο Λίβανο και συμμετοχή στην προσπάθεια ανοικοδόμησης.

-- Υποστήριξη των προσπαθειών συγκέντρωσης ανθρωπιστικής βοήθειας σε συνεργασία και συντονισμό με το Λιβανικό ΚΚ.

-- Συνέχιση των διαδηλώσεων, κινητοποιήσεων και εκδηλώσεων αλληλεγγύης.

-- Στήριξη πρωτοβουλιών ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και αλληλεγγύης μαζικών οργανώσεων, συνδικάτων, κινημάτων, νεολαιίστικών φορέων και οργανώσεων σε Λίβανο, Παλαιστίνη, Ισραήλ.

-- Στήριξη στις σχετικές διεθνείς δραστηριότητες και πρωτοβουλίες του μαζικού κινήματος και των διεθνών οργανώσεων όπως του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης (ΠΣΕ), της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Νεολαιών (ΠΟΔΝ), της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ), της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Γυναικών (ΠΟΔΓ), κλπ.

Αθήνα, 20 Αυγούστου 2006

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=23/8/2006&id=6815&pageNo=8&direction=1


	Logged

apostolos1986

Veteran
Επιβεβαρυμένος

Posts: 13446

Απ: ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

« Reply #155 on: August 23, 2006, 13:16:52 pm »

Γκρίνια, σεξ και παραιτήσεις

Σεξουαλική παρενόχληση από τον Iσραηλινό πρόεδρο καταγγέλλουν δύο γυναίκες

ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΗΤΣΟΣ

H ήττα στον πόλεμο φέρνει γκρίνια. Και η γκρίνια φέρνει προβλήματα που μερικές φορές παίρνουν απρόβλεπτες διαστάσεις. Μετά την παραίτηση του Ισραηλινού υπουργού Δικαιοσύνης για μια υπόθεση σεξουαλικής παρενόχλησης, ίσως να παραιτηθεί τις επόμενες ώρες για τον ίδιο λόγο και ο πρόεδρος της χώρας.

Μοσέ Κατσάβ. Ο εξηντάχρονος πρόεδρος, πατέρας πέντε παιδιών, θα ανακριθεί σήμερα από την αστυνομία στην κατοικία του

H ισραηλινή αστυνομία επέδραμε χθες το πρωί στην επίσημη κατοικία του προέδρου Μοσέ Κατσάβ και κατέσχεσε έγγραφα και ηλεκτρονικούς υπολογιστές. H πρωτοφανής αυτή ενέργεια αποφασίστηκε μετά την καταγγελία μιας πρώην υπαλλήλου της προεδρίας ότι ο Κατσάβ την υποχρέωσε να έχει σεξουαλικές σχέσεις μαζί του. Ο εξηντάχρονος πρόεδρος, που είναι πατέρας πέντε παιδιών, θα ανακριθεί σήμερα από την αστυνομία στην κατοικία του. Σύμφωνα με τον ισραηλινό Τύπο, αν απαγγελθούν κατηγορίες εναντίον του θα αναγκαστεί να παραιτηθεί.

Ανιχνευτής ψεύδους

Ο Μοσέ Κατσάβ, ένας αυτοδημιούργητος πολιτικός του κόμματος Λικούντ που μετανάστευσε με την οικογένειά του από το Ιράν στο Ισραήλ όταν ήταν πέντε ετών, νίκησε απροσδόκητα τον Σιμόν Πέρες το 2000 στη μάχη της προεδρίας. H θητεία του λήγει κανονικά σε έναν χρόνο και οι φήμες τον έφερναν να διεκδικεί στη συνέχεια την πρωθυπουργία. Ο Κατσάβ αρνείται τις κατηγορίες. Όμως η γυναίκα που τον κατηγορεί πέρασε από ανιχνευτή ψεύδους. Και πληροφορίες αναφέρουν ότι εμφανίστηκε και δεύτερη γυναίκα, που τον κατηγορεί κι αυτή για σεξουαλική παρενόχληση.

Για τον ίδιο λόγο - συγκεκριμένα επειδή κατηγορείται ότι φίλησε με το ζόρι μια στρατιωτίνα - αναγκάστηκε να παραιτηθεί αυτή την εβδομάδα και ο υπουργός Δικαιοσύνης Χαΐμ Ραμόν, ένα πρώην μέλος του Εργατικού Κόμματος που μετακόμισε στο Καντίμα τον περασμένο Νοέμβριο. Εάν καταδικαστεί, ο Ραμόν αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης έως και τριών ετών.

«Ο συνδυασμός ενός ατυχούς και ανεπιτυχούς πολέμου και της διαφθοράς είναι ένας θανατηφόρος συνδυασμός», σχολιάζει ο πρώην βουλευτής Γιόσι Σαρίντ. «Το κλίμα στη χώρα είναι πολύ ζοφερότερο απ' ό,τι μετά τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ, το 1973».

Ένας άλλος σύμμαχος του πρωθυπουργού, ο πρώην υπουργός Περιβάλλοντος Τζαχί Χανεγκμπί, περιμένει τη δίκη του με την κατηγορία ότι διόρισε στο Δημόσιο 80 εξέχοντα μέλη του Λικούντ ή συγγενείς τους με αντάλλαγμα την υποστήριξή τους στις προκριματικές εκλογές του κόμματός του. Αλλά και ο ίδιος ο Εχούντ Ολμέρτ κατηγορείται ότι χρησιμοποίησε την «επιρροή» του για να αποσπάσει έκπτωση μισού εκατομμυρίου δολαρίων σε ένα διαμέρισμα που αγόρασε στην Ιερουσαλήμ. Το Ισραήλ είναι αναμφισβήτητα μια δημοκρατική χώρα. Το κακό είναι πως τους δημοκρατικούς κανόνες τους εφαρμόζει αποκλειστικά στους εβραίους υπηκόους του.

ΠΗΓΗ:ΤΑ ΝΕΑ

Περίληψη:Η κατάσταση στο Ισραήλ έχει ξεφύγει...οι παραιτήσεις πέφτουν βροχή..Ο Υπουργός δικαιοσύνης παραιτήθηκε λόγω των κατηγοριών για σεξουαλική παρενόχληση.Μετά τον υπουργό διακιοσύνης κατηγορείται για σεξουαλική παρενόχληση και ο πρόεδρος της χώρας, στο σπίτι του οποίου έκανε επιδρομή χθες η αστυνομία.
Εξ αιτίας των σκανδάλων αλλά και του αποτυχημένου πολέμου η κυβέρνηση Ολμερτ είναι σε κρίσιμο σταυροδρόμι.


	Logged

www.twitter.com/apostolos1986

apostolos1986

Veteran
Επιβεβαρυμένος

Posts: 13446

Απ: ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

« Reply #156 on: August 23, 2006, 13:20:25 pm »

ΓIΟNA ΓIAXAB

Δήμαρχος βομβαρδισμένης πόλης

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

«Οι Παλαιστίνιοι είναι οι Εβραίοι του αραβικού κόσμου. Το Ισραήλ πρέπει να τους επιστρέψει τα κατεχόμενα εδάφη, έχουν το δικαίωμα να φτιάξουν ένα κράτος δίπλα στο δικό μας»: Γιόνα Γιαχάβ, δήμαρχος της Χάιφας.

Όταν εκρήγνυνται στο έδαφος, οι ρουκέτες Κατιούσα της Χεζμπολάχ εκτοξεύουν 20 κιλά φονικά σφαιρίδια από μολύβι. Ήταν λοιπόν φυσικό η Χάιφα, που απέχει μόλις 40 χιλιόμετρα από τα σύνορα με τον Λίβανο, να αδειάσει από κατοίκους και να γεμίσει κρατήρες. Λίγοι από τους κατοίκους της παρέμειναν, ανάμεσά τους ο δήμαρχος Γιόνα Γιαχάβ. Είναι «ερωτευμένος» με την πόλη του, λέει στη γαλλική «Λε Μοντ», από 12 ετών ονειρευόταν να την «κατακτήσει». Υπέφερε να τη βλέπει χτυπημένη από τις Κατιούσα. Όταν καταστρεφόταν μια ζαρντινιέρα, την αντικαθιστούσε μέσα σε τρεις ώρες, θέλοντας έτσι να φωνάξει στον κόσμο πως «η ζωή στη Χάιφα συνεχίζεται». Οι πρώτες βοήθειες έφταναν σε χρόνο - ρεκόρ ύστερα από κάθε έκρηξη ρουκέτας. «Ήμασταν προετοιμασμένοι», εξηγεί ο Γιόνα Γιαχάβ. «Ο δήμος είχε προβλέψει την κρίση. Όλες οι υπηρεσίες - στρατός, αστυνομία, πυροσβεστική, νοσοκομεία - είχαν εκπαιδευτεί προηγουμένως με ασκήσεις εξομοίωσης». Δηλαδή ο δήμαρχος είχε προβλέψει τον καταιγισμό των Κατιούσα; «Στην πραγματικότητα, είχαμε δουλέψει το σενάριο ενός σεισμού. Αντ' αυτού είχαμε τις Κατιούσα, αλλά ήμασταν έτοιμοι».

Ο Γιόνα Γιαχάβ γεννήθηκε στη Χάιφα από πατέρα Γερμανό και μητέρα Πολωνή που διέφυγαν από την Ευρώπη το 1932, πάνω σ' ένα πλοίο που έφυγε από τη Γένοβα. Ο Γιόνα σπούδασε νομικά και ξεκίνησε την πολιτική του μάχη στην αριστερά της Αριστεράς. Από τότε εξακολουθεί να πιστεύει πως οι Παλαιστίνιοι «είναι ικανοί να οικοδομήσουν την πρώτη δημοκρατία του αραβικού κόσμου». Για τον λόγο αυτό χειροκρότησε την ισραηλινή αποχώρηση από τη Λωρίδα της Γάζας και ζητεί την αποχώρηση και από τη Δυτική Όχθη. Ζητεί επίσης από το Ισραήλ να συζητήσει με τη Χαμάς. «Διαπραγματεύεται κάποιος με τους εχθρούς του, όχι με τους φίλους του!» τονίζει. H Χάιφα μπορεί να μην είναι το «πρότυπο συνύπαρξης» που διαφημίζει η δημαρχία, ωστόσο οι σχέσεις Εβραίων και Αράβων είναι εδώ λιγότερο συγκρουσιακές από ό,τι αλλού στο Ισραήλ - μεταξύ των άλλων, και λόγω της δύναμης που διαθέτει στη Χάιφα το ισραηλινό Κομμουνιστικό Κόμμα, που υποστηρίζει τη συνύπαρξη.

Στο θέμα του Λιβάνου, όμως, ο δήμαρχος είναι κατηγορηματικός. Είχε δώσει μάχη για την αποχώρηση του ισραηλινού στρατού από τον Νότιο Λίβανο, που πραγματοποιήθηκε τελικά το 2000, αλλά οι Κατιούσα που άρχισαν στη συνέχεια να πέφτουν στην πόλη του τον έκαναν να υποστηρίξει αναφανδόν τον πόλεμο στον Λίβανο. Γι' αυτόν, οι ένοπλοι της Χεζμπολάχ είναι «οι ναζί της Μέσης Ανατολής». Λέει πως θέλει να πιστέψει στην εκεχειρία, αλλά «αν η Χεζμπολάχ δεν αφοπλιστεί πραγματικά, ένας νέος πόλεμος είναι αναπόφευκτος».

ΠΗΓΗ:ΤΑ ΝΕΑ


	Logged

www.twitter.com/apostolos1986

Nessa

Guest

Απ: ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

« Reply #157 on: August 23, 2006, 13:21:25 pm »

Quote from: apostolos1986 on August 23, 2006, 13:16:52 pm

Γκρίνια, σεξ και παραιτήσεις

Σεξουαλική παρενόχληση από τον Iσραηλινό πρόεδρο καταγγέλλουν δύο γυναίκες

Δεν είναι τυχαίο που βγαίνουν τώρα αυτά στην επιφάνεια. Η ήττα φέρνει και πολιτική κρίση. Τώρα επίσης "θυμούνται" ότι ο τάδε υπουργός έχει κάτι ύποπτα κτηματάκια, ότι ο δείνα βουλευτής έφαγε από εκείνη την επιχορήγηση, ότι ο παραδίπλα χρηματίστηκε... κλπ κλπ...


	Logged

apostolos1986

Veteran
Επιβεβαρυμένος

Posts: 13446

Απ: ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

« Reply #158 on: August 23, 2006, 23:47:33 pm »

«Όλα υπό εξέταση»

Ανοιχτό αφήνει ο Ολμέρτ το ενδεχόμενο σύστασης επιτροπής για την επίθεση στο Λίβανο

Ανοιχτό είναι πλέον το ενδεχόμενο να συσταθεί επιτροπή που θα εξετάσει την όλη επιχείρηση των Ισραηλινών στο Λίβανο. Αυτό τουλάχιστον άφησε να εννοηθεί αξιωματούχος της κυβέρνησης Ολμέρτ με δηλώσεις του σε τηλεοπτικό κανάλι της χώρας.

«Ο πρωθυπουργός είχε σειρά επαφών σήμερα με τον Γενικό Εισαγγελέα και άλλους αξιωματούχους και εξετάζει όλα τα ενδεχόμενα» δήλωσε ο ίδιος αξιωματούχος.

Σε άλλη ερώτηση δημοσιογράφου του Καναλιού 1 για το αν ο πρωθυπουργός είναι υπέρ ή κατά της σύστασης επιτροπής, απάντησε: «Δεν είχε ποτέ αποκλείσει μία τέτοια περίπτωση».

Το θέμα της επιχειρήσεις των Ισραηλινών στο νότιο Λίβανο έχει προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων στη χώρα, όπου ακόμα και ανώτατοι αξιωματικοί των Ένοπλων Δυνάμεων μιλούν πλέον ανοιχτά για λάθη, παραλείψεις και αλαζονεία.

Παράλληλα, εκατοντάδες έφεδροι στρατιώτες και αξιωματικοί του πεζικού, με κοινή επιστολή τους προς τον υπουργό Αμυνας Αμίρ Πέρετς, καταδίκασαν την «έλλειψη αποφασιστικότητας» της στρατιωτικής διοίκησης αλλά και της πολιτικής ηγεσίας, στη διάρκεια του πολέμου.

Σημειώνεται ότι εφόσον τελικά συσταθεί μια τέτοια επιτροπή, θα τελεί υπό την προεδρία του Γενικού Εισαγγελέα του Ισραήλ.

news.in.gr


	Logged

www.twitter.com/apostolos1986

abbis

Guest

Re: ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

« Reply #159 on: August 25, 2006, 10:34:16 am »

ΙΣΡΑΗΛ - ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
Ασταμάτητες εισβολές και απαγωγές

ΑΜΑΝ - ΡΑΜΑΛΑ - ΤΕΛ ΑΒΙΒ.-
Νέες φονικές εισβολές και επιθέσεις, καθώς και απαγωγές Παλαιστίνιων αξιωματούχων από τον ισραηλινό στρατό αναφέρθηκαν χθες στα Κατεχόμενα, όπου η εκστρατεία της κυβέρνησης Ολμέρτ εναντίον της κυβέρνησης της «Χαμάς» καλά κρατεί. Συγκεκριμένα, χθες το πρωί, Ισραηλινοί στρατιώτες εισέβαλαν στη Λωρίδα της Γάζας και σε επιχείρησή τους, απήγαγαν ένα ανώτερο στέλεχος της παράταξης «Χαμάς» - οργάνωσης που ηγείται της κυβέρνησης της Παλαιστινιακής Αρχής - τον Γιουνίς Αμπου Ντάκα, και σκότωσαν τον αδελφό του, Γιούσεφ. Και επίσης, ο Μούσα Αλκαμ, 42 ετών, δήμαρχος του παλαιστινιακού χωριού Μπέιτ Ομαρ, κοντά στη Χεβρώνα, στη νότια Δυτική Οχθη, μέλος της «Χαμάς», απήχθη - «συνελήφθη» - νωρίς χθες το πρωί, όπως και άλλοι τέσσερις κάτοικοι του χωριού. Ο ισραηλινός στρατός έχει συλλάβει 64 στελέχη της «Χαμάς», περιλαμβανομένων 8 υπουργών, 29 βουλευτών και αρκετών στελεχών της τοπικής αυτοδιοίκησης στο πλαίσιο της σφοδρής επίθεσής του εναντίον των Παλαιστινίων με αφορμή την απαγωγή (25η Ιουνίου) ενός Ισραηλινού στρατιώτη. Ακόμη, αργά προχθές, άρμα μάχης του ισραηλινού στρατού έριξε οβίδα εναντίον δύο Παλαιστινίων τραυματίζοντας τον έναν, ο οποίος μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο, και σκοτώνοντας τον δεύτερο, τον 17χρονο Μουσταφά Μανσούρ, που φέρεται ως μέλος της οργάνωσης «Ισλαμικός Τζιχάντ». Ο ισραηλινός κατοχικός στρατός υποστήριξε ότι οι δύο άνδρες «κινούνταν ύποπτα». Τέλος, χθες, ο Χοσάμ Τζαραντάτ, στέλεχος της οργάνωσης «Ισλαμικός Τζιχάντ», τραυματίστηκε σοβαρά στο κεφάλι από πυρά Ισραηλινών στρατιωτών.

Στο μεταξύ, στην Ιορδανία, η Κεντρική Επιτροπή της «Φάταχ», του κινήματος του προέδρου της παλαιστινιακής αρχής Μαχμούντ Αμπάς, ανακοίνωσε ότι θέλει το σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Ο γενικός γραμματέας της «Φάταχ» Φαρούκ Καντούμι είπε ότι στην «κυβέρνηση εθνικής ενότητας... πρέπει να συμμετέχουν όλες οι παλαιστινιακές οργανώσεις».

Τέλος, χθες το Στέιτ Ντιπάρτμεντ «απαίτησε» την «άμεση και χωρίς όρους» απελευθέρωση ενός εικονολήπτη και ενός δημοσιογραφικού παραγωγού του τηλεοπτικού δικτύου Fox News, οι οποίοι έχουν απαχθεί από την πρωτοεμφανιζόμενη ένοπλη παλαιστινιακή οργάνωση «Ταξιαρχίες του Ιερού Πολέμου».

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=25/8/2006&id=6817&pageNo=7&direction=1


	Logged

apostolos1986

Veteran
Επιβεβαρυμένος

Posts: 13446

Απ: ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

« Reply #160 on: August 26, 2006, 14:41:09 pm »

Οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες υποστηρίζουν ότι στο παρελθόν υπήρξε και «συνάντηση κορυφής» μεταξύ των δύο οργανώσεων, στο Σουδάν, με τη συμμετοχή μάλιστα και του Οσάμα Mπιν Λάντεν

Συναγερμός για «ανίερη» συμμαχία

Έντονη ανησυχία στην Eυρώπη για συνεργασία Xεζμπολάχ - Aλ Kάιντα

ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΡΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

Στους πολλαπλούς φόβους που έχουν προστεθεί στην ατζέντα της Δύσης - και, κυρίως, των Ευρωπαίων - μετά την κρίση του Λιβάνου, έχει προστεθεί ακόμη ένας, υπόγειος κι ανομολόγητος, που ωστόσο έχει θέσει σε επιφυλακή τις αντιτρομοκρατικές υπηρεσίες της Γηραιάς Ηπείρου: το ενδεχόμενο ενισχυμένης συνεργασίας της Χεζμπολάχ και της Αλ Κάιντα για τη διενέργεια τρομοκρατικών επιθέσεων μεγάλης κλίμακας.

Οι «παραδοσιακοί» αναλυτές της Μέσης Ανατολής σπεύδουν να αποκλείσουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο, επικαλούμενοι την παραδοσιακή έχθρα και διαφωνία σιιτών και σουνιτών. Ωστόσο, υπάρχουν δύο στοιχεία που καθιστούν την... παράδοση παρωχημένη. Το ένα είναι ότι πλέον η Χεζμπολάχ και ο ηγέτης της, Νασράλα, απολαύουν εξαιρετικού κύρους στον μουσουλμανικό κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των μουσουλμάνων της Ευρώπης - είναι κάτι σαν ήρωες - και σε αυτό συνέβαλαν δεόντως και τα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Ο δεύτερος είναι πως οι δύο ομάδες έχουν συνεργαστεί και στο παρελθόν - η Χεζμπολάχ παρείχε εκρηκτικά και πολεμοφόδια με αντάλλαγμα χρήματα από την Αλ Κάιντα. Οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες μάλιστα υποστηρίζουν ότι υπήρξε και «συνάντηση κορυφής», με τη συμμετοχή και του Μπιν Λάντεν, στο Σουδάν, στη δεκαετία του '90.

Κοινοί στόχοι. Ακόμη και χωρίς αυτά τα στοιχεία όμως το διάγγελμα της 27ης Ιουλίου του ηγέτη της Αλ Κάιντα, Αϊμάν αλ Ζαουάχρι, είναι αρκετό για να δείξει πως η διάσταση σιιτών και σουνιτών δεν θα πρέπει πλέον να θεωρείται καθοριστική για τις εξελίξεις. «Δεν μπορούμε να καθόμαστε απλώς απαθείς ενώ βλέπουμε αυτές τις βόμβες να πέφτουν στους αδερφούς μας στη Γάζα και στον Λίβανο». Και, φυσικά, υπάρχει το αυτονόητο - οι κοινοί στόχοι: οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ.

Οι αναλυτές του Brookings Institution και του Counsil on Foreign Relations, αμφότερα από τα πλέον έγκυρα αμερικανικά think tanks και διαπλεκόμενα με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα πως είναι αναπόφευκτη η συνεργασία των δύο ισχυρών τρομοκρατικών οργανώσεων, μολονότι μπορεί αυτή να μη φθάσει μέχρι του σημείου να λειτουργούν και επιχειρησιακά μαζί στη διενέργεια ενός χτυπήματος. Έχουν καταλήξει και σε ένα άλλο συμπέρασμα όμως, εξαιρετικά δυσάρεστο για τους Ευρωπαίους: πως είναι εξαιρετικά απίθανο να σημειωθεί χτύπημα σε αμερικανικό έδαφος, παρά τη σχετική φιλολογία που καλλιεργεί κυρίως το FBI. Αντιθέτως, προσανατολισμός των οργανώσεων θα είναι να χτυπηθούν στόχοι εκτός ΗΠΑ, αμερικανικών ενδεχομένως συμφερόντων, αλλά σε ευρωπαϊκό έδαφος ή αλλού.

H εξήγηση έχει να κάνει με το νέο δεδομένο που προέκυψε από την κρίση του Λιβάνου. Την ανάδειξη του Ιράν σε περιφερειακή, αξιόπιστη στους μουσουλμάνους δύναμη, αφού η λάμψη του Νασράλα αντανακλά και στο καθεστώς της Τεχεράνης. Στο κάτω κάτω αυτή δεν στήριξε τόσα χρόνια τη Χεζμπολάχ στον αγώνα της; Το Ιράν λοιπόν, που έχει μια μακρά πολιτική χρήσης της τρομοκρατίας ως πολιτικού όπλου, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, λένε οι αμερικανικές «δεξαμενές εγκεφάλων», δεν σκοπεύει να πλήξει ευθέως τις ΗΠΑ - στην ίδια τους την αυλή. Έχει επίγνωση όμως του πόσο χρήσιμο εργαλείο είναι μια τρομοκρατική πράξη σε μια ευρωπαϊκή χώρα, την κατάλληλη στιγμή.

Την επίγνωση αυτή την έχουν και οι Ευρωπαίοι. Το Ιράν πλέον είναι, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, η σημαντικότερη ίσως δύναμη στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Μια σύγκρουση μαζί του θα εντείνει τη σύγκρουση των πολιτισμών. Το πετρέλαιο, ήδη σε τιμές τριπλάσιες του κανονικού, είναι έτοιμο να εκτοξευθεί με την παραμικρή ένδειξη διαφαινόμενης κρίσης. Οι όποιες κυρώσεις αποφασίζονταν θα είχαν μηδαμινό αποτέλεσμα - το Ιράν διαθέτει αυτάρκεια και ελέγχει και τη ροή του μαύρου χρυσού από τα Στενά του Ορμούζ. Και... το βασικό: η Τεχεράνη μπορεί πλέον να δώσει εντολή όχι σε μία, αλλά σε δύο τρομοκρατικές οργανώσεις, να πλήξουν στο έδαφος εκείνου του άφρονος Ευρωπαίου που θέλει να τραβήξει το σκοινί και να χορέψει στον ρυθμό του Τζορτζ Μπους.

KYANOKPANOI ΙΣΩΣ KAI ΣΤΗ ΓΑΖΑ
Ευρωπαϊκός ο πυρήνας της δύναμης OHE

Οι ευρωπαϊκές χώρες προσφέρθηκαν χθες να στείλουν τουλάχιστον 7.000 στρατιώτες για να ενισχύσουν την παρουσία του ΟΗΕ στο Λίβανο, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν διαφορές όσον αφορά το τελικό μέγεθος που θα έχει η δύναμη. Ο Γάλλος πρόεδρος Ζακ Σιράκ δήλωσε ότι μια δύναμη 15.000 στρατιωτών, όπως αναφέρεται στην απόφαση του ΟΗΕ, θα ήταν «υπερβολική». Έπειτα από τη χθεσινή συνεδρίαση των υπουργών Εξωτερικών της E.E. στις Βρυξέλλες, παρουσία του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ Κόφι Ανάν, ο τελευταίος δήλωσε πως η Ευρώπη συμφώνησε να προσφέρει περισσότερους από 7.000 στρατιώτες, σχεδόν το μισό της μέγιστης δύναμης που ζητεί ο ΟΗΕ. Ο Ανάν πρόσθεσε πως ελπίζει ότι η ισχυρότερη προσωρινή δύναμη του ΟΗΕ στον Λίβανο θα καταστεί δυνατό να αναπτυχθεί μέσα σε διάστημα ημερών πλέον, και όχι εβδομάδων. Μετά τη δέσμευση της Ιταλίας να στείλει 3.000 στρατιώτες και της Γαλλίας για άλλους 2.000, η Ισπανία ανακοίνωσε χθες ότι θα στείλει 1.200 στρατιώτες, η Πολωνία 500, το Βέλγιο 400, ενώ το «σκανδιναβικό τάγμα» (Φινλανδία, Σουηδία και Νορβηγία, αν και η τελευταία δεν είναι μέλος της E.E.) θα φτάσει τους 500 στρατιώτες. «H Ευρώπη αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της δύναμης», δήλωσε ο Ανάν. Μπορούμε τώρα να ξεκινήσουμε να φτιάχνουμε μια αξιόπιστη δύναμη». Πρότεινε εξάλλου να αναλάβει η Ιταλία τη διοίκηση της διεθνούς δύναμης στον Λίβανο από τον Φεβρουάριο του 2007 οπότε λήγει η θητεία του σημερινού επικεφαλής της, του Γάλλου στρατηγού Αλέν Πελεγκρινί. Ο Ανάν δήλωσε επίσης πως έχει δεσμεύσεις για προσφορά στρατιωτών από τη Μαλαισία, την Ινδονησία και το Μπανγκλαντές, ενώ συζητεί με την Τουρκία.

Διεθνής δύναμη θα μπορούσε να αποσταλεί και στη Λωρίδα της Γάζας, αν αποδειχτεί αποτελεσματική η ειρηνευτική δύναμη που αναπτύσσεται στον Λίβανο, δήλωσε χθες ο Ιταλός υπουργός Εξωτερικών Μάσιμο Ντ' Αλέμα στην ισραηλινή εφημερίδα «Χααρέτζ». «Πιστεύω πως αν τα πράγματα πάνε καλά στον Λίβανο, μια παρόμοια διαδικασία θα μπορούσε επίσης να ακολουθηθεί και στη Λωρίδα της Γάζας», είπε χαρακτηριστικά ο Ντ' Αλέμα. Την ίδια ώρα, στο Ισραήλ δημοσκόπηση έδειξε, για πρώτη φορά από την έναρξη του πολέμου στον Λίβανο, ότι το 63% των Ισραηλινών θέλει να παραιτηθεί ο πρωθυπουργός Εχούντ Ολμέρτ.

ΟΡΓΗ KATA ΤΩΝ ΗΠΑ
«Βρείτε τα με την Τεχεράνη»

Οι υπουργοί Εξωτερικών των «25» είναι σε ελαφρώς οργισμένοι. Βλέπουν - λένε διπλωματικές πηγές - πως οι Ευρωπαίοι κινδυνεύουν να πληρώσουν αυτοί - και όχι οι Αμερικανοί - τον «αντιτρομοκρατικό αγώνα» και την εισβολή στο Ιράκ που αποφάσισε η Ουάσιγκτον. Κι από την άλλη, έχουν τους αρμοδίους για την τρομοκρατία και τις μυστικές υπηρεσίες στην Ευρώπη να τους πιέζουν και να τους λένε ορθά - κοφτά «εμείς παίρνουμε όλα τα μέτρα, αλλά να ξέρετε ότι κινδυνεύουμε από χτυπήματα. Βρείτε τα τουλάχιστον με το Ιράν». Αυτό εξηγεί ενδεχομένως γιατί στο χθεσινό έκτακτο Συμβούλιο υπουργών Εξωτερικών, παρουσία του Κόφι Ανάν, που υποτίθεται πως θα ασχολείτο μονάχα με τη συγκρότηση της δύναμης για τον Λίβανο και τις συνεισφορές των κρατών, «παρεισέφρησε» κι ένα ακόμη θέμα - το Ιράν.

ΤΑ ΝΕΑ


	Logged

www.twitter.com/apostolos1986

apostolos1986

Veteran
Επιβεβαρυμένος

Posts: 13446

Απ: ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

« Reply #161 on: August 26, 2006, 17:40:53 pm »

ΝΟΑΜ ΤΣΟΜΣΚΙ Κατασκευασμένα προσχήματα και ακρωτηριασμένο Σ. Ασφαλείας, τα «συστατικά» της τραγωδίας του Λιβάνου

Κυνική απάτη από ΗΠΑ-Ισραήλ

Για την κυνικότητα και την υποκρισία του πολέμου Ισραήλ-Χεζμπολάχ στον Λίβανο, αλλά και τον ακρωτηριασμένο ρόλο του Συμβουλίου Ασφαλείας μιλά σε συνέντευξή του στην αγγλόφωνη τουρκική εφημερίδα «The New Anatolian» ο Νόαμ Τσόμσκι.
Τα κατασκευασμένα προσχήματα και το δίκαιο του ισχυρού που υπαγορεύει τις αποφάσεις της διεθνούς κοινότητας είναι, κατά τον κορυφαίο Αμερικανό διανοητή, τα κλασικά συστατικά της νέας τραγωδίας στη Μέση Ανατολή.

-Γιατί το Ισραήλ έχει δικαίωμα αυτοάμυνας, ενώ οι αραβικές χώρες όχι; Οι ΗΠΑ έχουν το ίδιο δικαίωμα, αλλά το Ιράκ δεν το έχει.

«Την απάντηση έδωσε πριν από πάρα πολύ καιρό ο Θουκυδίδης, όταν έγραψε ότι οι δυνατοί κάνουν αυτά που μπορούν και οι αδύνατοι υποφέρουν αυτά που πρέπει. Είναι μία από βασικές αρχές των διεθνών σχέσεων. Πολλά αραβικά κράτη δήλωσαν ότι δεν θα μποϊκοτάρουν τις σχέσεις με το Ισραήλ. Την ίδια ώρα δήλωσαν ότι ο πόλεμος είναι πόλεμος και λάθος της Χεζμπολάχ».

Οι Αραβες φοβούνται το Ιράν

-Πιστεύετε ότι υπήρξε, και υπάρχει ακόμη, μια αμερικανική πίεση πίσω από αυτό ή μήπως τα αραβικά καθεστώτα φοβούνται την «αλλαγή καθεστώτος» και κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για να ικανοποιήσουν το Λευκό Οίκο;

«Σε μια επείγουρα συνάντηση του Αραβικού Συνδέσμου, τα περισσότερα αραβικά κράτη (εκτός από την Αλγερία, το Λίβανο, τη Συρία και την Υεμένη) καταδίκασαν τη Χεζμπολάχ. Κάνοντάς το αυτό, ήταν πρόθυμα να "αψηφήσουν ανοιχτά την κοινή γνώμη", όπως ανέφεραν οι "Τάιμς της Νέας Υόρκης". Αργότερα αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν και ανάμεσά τους βρισκόταν και ο παλιότερος και πιο σημαντικός σύμμαχος της Ουάσιγκτον στην περιοχή, η Σαουδική Αραβία: Ο βασιλιάς Αμπντάλα είπε ότι "εάν η επιλογή της ειρήνης απορριφθεί εξαιτίας της ισραηλινής αλαζονείας, τότε μένει μόνον η επιλογή του πολέμου και κανένας δεν γνωρίζει τις συνέπειες που θα υπάρξουν για την περιοχή, συμπεριλαμβανομένων πολέμων και συγκρούσεων που δεν θα χαριστούν σε κανέναν, ούτε σ' εκείνους που η στρατιωτική τους ισχύς τούς βάζει τώρα στον πειρασμό να παίξουν με τη φωτιά". Οι περισσότεροι αναλυτές υποθέτουν -νομίζω ευλόγως- ότι βασική ανησυχία των αραβικών κρατών είναι η αυξανόμενη επιρροή του Ιράν και η αμηχανία που προκαλείται από το γεγονός ότι στον αραβικό κόσμο μόνον η Χεζμπολάχ έχει προσφέρει υποστήριξη στους Παλαιστινίους που βρίσκονται υπό σκληρή επίθεση στα κατεχόμενα εδάφη».

-Υπήρχε κάποια νομική ή ηθική δικαιολογία γι' αυτόν τον πόλεμο, όπως επέμειναν ο Τζορτζ Μπους, η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις και τα δυτικά μέσα ενημέρωσης;

«Μπορούμε να αγνοήσουμε τον Μπους και τη Ράις, που πήραν μέρος στην αμερικανο-ισραηλινή εισβολή στο Λίβανο. Ξέρουμε πολύ καλά ότι για τα δυτικά δεδομένα δεν υπάρχει καμία ηθική ή νομική δικαιολογία για τον πόλεμο. Επαρκή απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι για πολλά χρόνια το Ισραήλ απήγε τακτικά Λιβανέζους και τους έστελνε σε ισραηλινές φυλακές, συμπεριλαμβανομένων μυστικών φυλακών, όπως το διαβόητο Στρατόπεδο 1391 που αποκαλύφθηκε κατά λάθος και γρήγορα ξεχάστηκε (και στις ΗΠΑ δεν αναφέρθηκε καν από τους δεσπόζοντες διαύλους). Κανένας δεν ισχυρίστηκε ότι ο Λίβανος, ή οποιοσδήποτε άλλος, είχε το δικαίωμα να εισβάλει και να καταστρέψει μέρος του Ισραήλ σε αντίποινα. Οπως φαίνεται καθαρά από αυτό το μακρύ και άσχημο ιστορικό, η απαγωγή πολιτών -πολύ χειρότερο έγκλημα από τη σύλληψη στρατιωτών- θεωρείται ασήμαντη από τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και άλλα δυτικά κράτη, και σε γενικές γραμμές από την εκπεφρασμένη κοινή γνώμη των κρατών αυτών, όταν γίνεται από "τη δική μας πλευρά". Αυτό αποκαλύφθηκε δραματικά για άλλη μία φορά στο ξεκίνημα της νέας έξαρσης βίας μετά τη σύλληψη του Ισραηλινού στρατιώτη Γκιλάντ Σαλίτ από τη Χαμάς στις 25 Ιουνίου. Η ενέργεια αυτή οδήγησε σε μια τεράστια επίδειξη αποτροπιασμού εκ μέρους της Δύσης και υποστήριξη των κλιμακούμενων ισραηλινών επιθέσεων στη Γάζα. Μία μέρα πριν, στις 24 Ιουνίου, οι ισραηλινές δυνάμεις είχαν απαγάγει δύο πολίτες στη Γάζα, ένα γιατρό και τον αδελφό του, και τους έστειλαν σε κάποια ισραηλινή φυλακή. Το γεγονός αναφέρθηκε ελάχιστα και δεν προκάλεσε σχεδόν καθόλου σχόλια από τους εκπροσώπους της κυρίαρχης τάσης. Και μόνον η χρονική σειρά των γεγονότων αποκαλύπτει ξεκάθαρα ότι ο αποτροπιασμός για τη σύλληψη Ισραηλινών στρατιωτών είναι μια κυνική απάτη και υπονομεύει οποιοδήποτε ίχνος ηθικής νομιμότητας των επακόλουθων ενεργειών».

Αμερική, προστάτιδα του Ισραήλ

-Υπάρχει κάποιο πρόσχημα που θα μπορούσε να δικαιολογήσει το καθημερινό μακελειό στο Λίβανο και τη Γάζα;

«Με πολύ μεγάλη φαντασία, θα μπορούσε κανείς να επινοήσει πάσης φύσεως προσχήματα. Στον πραγματικό κόσμο δεν υπάρχει κανένα. Και μπορούμε να προσθέσουμε την ξεχασμένη Δυτική Οχθη όπου ΗΠΑ και Ισραήλ προχωρούν με τα σχέδιά τους βάζοντας και τα τελευταία καρφιά στο φέρετρο των παλαιστινιακών εθνικών δικαιωμάτων με τα προγράμματα προσάρτησης, καντονοποίησης και φυλάκισης (μέσω της κατάληψης της κοιλάδας του Ιορδάνη). Τα σχέδια αυτά εκτελούνται στο πλαίσιο μιας άλλης κυνικής απάτης: της "σύγκλισης" που παρουσιάζεται στις ΗΠΑ ως "απόσυρση", σε έναν αξιοθαύμαστο θρίαμβο δημόσιων σχέσεων. Ξεχασμένα είναι επίσης και τα κατεχόμενα υψίπεδα του Γκολάν, που ουσιαστικά έχουν προσαρτηθεί από το Ισραήλ κατά παράβαση των ομόφωνων αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (αλλά με τη σιωπηρή υποστήριξη των ΗΠΑ)».

-Δεν κατανοώ αυτή την ισραηλινή αλαζονεία. Εσείς;

«Η απάντηση βρίσκεται πάλι στο ρητό του Θουκυδίδη. Και αξίζει να θυμόμαστε ότι το Ισραήλ μπορεί να πάει μόνον όσο μακριά του επιτρέπει και το στηρίζει η προστάτιδά του Ουάσιγκτον».

-Αντιλαμβάνομαι ότι ο συνεχιζόμενος πόλεμος στο Λίβανο και τη Γάζα αποτελεί βασικό κομμάτι του σχεδίου Μπους για την αναμόρφωση της περιοχής - δηλαδή την επαναχάραξη των συνόρων που όρισε η συμφωνία Σάικς-Πικό το 1916.

«Αμφιβάλλω εάν οι περισσότεροι από αυτούς έχουν ακούσει για τη συμφωνία Σάικς-Πικό. Εχουν τα δικά τους σχέδια για την περιοχή. Πρωταρχική μεταξύ αυτών είναι η παραδοσιακή δέσμευση για έλεγχο των μεγαλύτερων ενεργειακών πηγών του κόσμου. Οσοι δεν συμβαδίζουν μπορούν να περιμένουν ότι θα γίνουν στόχοι ανατροπής ή επίθεσης. Αυτό δεν θα πρέπει να προκαλεί έκπληξη ιδίως σε όσους γνωρίζουν την ιστορία του περασμένου αιώνα (και την πιο παλιά)».

Ο ρόλος του Συμβουλίου Ασφαλείας

-Πώς μπορούμε να εξηγήσουμε το ρόλο του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ στην καταστροφή του Λιβάνου και της Γάζας τώρα και του Ιράκ προηγουμένως;

«Το Συμβούλιο Ασφαλείας ενεργεί εντός των περιορισμών που θέτουν οι μεγάλες δυνάμεις, ιδίως οι ΗΠΑ μέσω της τεράστιας ισχύος τους. Οι ΗΠΑ μπορούν σε γενικές γραμμές να βασίζονται στη Βρετανία, ιδίως στη Βρετανία του Μπλερ, η οποία περιγράφτηκε σαρκαστικά στο εγκυρότερο έντυπο διεθνών υποθέσεων της χώρας ως "η αιχμή του δόρατος της pax Americana". Στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, για προφανείς λόγους, ο ΟΗΕ βρισκόταν υπό αμερικανική κυριαρχία και ήταν πολύ δημοφιλής στις αμερικανικές ελίτ. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '60 αυτό δεν ίσχυε στον ίδιο βαθμό, με την απο-αποικιοποίηση και την ανάρρωση των βιομηχανικών κοινωνιών από την καταστροφή του πολέμου. Από την εποχή εκείνη μέχρι σήμερα, οι ΗΠΑ προηγούνται κατά πολύ στην άσκηση βέτο σε αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας για μια ευρεία γκάμα θεμάτων, με τη Βρετανία να έρχεται δεύτερη και τις υπόλοιπες χώρες να απέχουν μακράν. Αντιστοίχως η υποστήριξη των ελίτ προς τον ΟΗΕ έχει μειωθεί κατακόρυφα στις ΗΠΑ - αν και, κατά έναν ενδιαφέροντα τρόπο, η λαϊκή υποστήριξη για τον ΟΗΕ παραμένει μεγάλη: είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα του τεράστιου χάσματος μεταξύ κοινής γνώμης και δημόσιας πολιτικής στις ΗΠΑ. Πέρα και πάνω από αυτόν
τον κρίσιμο περιορισμό, η αμερικανική δύναμη επιτρέπει στο Συμβούλιο Ασφαλείας να διαμορφώσει εκείνες τις αποφάσεις κι εκείνες τις ενέργειες που είναι διατεθειμένη να αποδεχτεί. Αλλες δυνάμεις έχουν τους δικούς τους κυνικούς λόγους για όσα κάνουν, αλλά η επιρροή τους είναι φυσικά μικρότερη - ξανά το ρητό του Θουκυδίδη. Οι λαϊκές δυνάμεις θα μπορούσαν να φέρουν ουσιαστική διαφορά, και μερικές φορές το κάνουν, αλλά η επίδραση αυτή θα είναι περιορισμένη έως ότου μειωθεί το "δημοκρατικό έλλειμμα"».

-Πιστεύετε ότι το Ιράν και η Συρία ήταν πίσω από αυτόν τον πόλεμο, όπως είπε ο Μπους;

«Εικάζεται γενικώς ότι αυτές οι δύο χώρες έδωσαν τουλάχιστον την έγκρισή τους για την επίθεση της 12ης Ιουλίου εναντίον των ισραηλινών δυνάμεων στα σύνορα. Ωστόσο πολλοί από τους πιο σοβαρούς αναλυτές της Χεζμπολάχ και του Ιράν έχουν φτάσει στο συμπέρασμα ότι η Χεζμπολάχ ενεργεί με δική της πρωτοβουλία».

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ


	Logged

www.twitter.com/apostolos1986

abbis

Guest

Re: ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

« Reply #162 on: August 27, 2006, 10:14:10 am »

ΙΣΑΜ ΜΑΚΧΟΥΛ
Η δική μας Νέα Μέση Ανατολή είναι αυτή της αντίστασης ενάντια στον ιμπεριαλισμό
Συνέντευξη στον «Ρ» του Γενικού Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ισραήλ

Ο Ισάμ Μακχούλ, Γενικός Γραμματέας του ΚΚ Ισραήλ, μιλά στον «Ριζοσπάστη» για τον πόλεμο, το αντιπολεμικό κίνημα, την αντίσταση των λαών και τις συνέπειές της.

«Αμερικανικός πόλεμος με καύσιμο το αίμα των λαών μας»
-- Θα θέλαμε μια τοποθέτηση, μια θέση από εσάς όσον αφορά στον πόλεμο στο Λίβανο και το τι σημαίνει αυτός για την περιοχή.

-- Αυτός που παρακολουθήσαμε τις τελευταίες βδομάδες ήταν ένας αμερικανικός πόλεμος, με καύσιμο το αίμα των Λιβανέζων, των Παλαιστινίων και των Ισραηλινών. Είχε διαφανεί ήδη από μια ομιλία του Προέδρου των ΗΠΑ, Τζορτζ Ου. Μπους, στην οποία έλεγε ότι η αμερικανική «νίκη» στην περιοχή δε θα ολοκληρωθεί πριν υπάρξουν η ανασύνταξη των πολιτικών δυνάμεων στο Λίβανο, καθώς και η ήττα των «καθεστώτων» του Ιράν και της Συρίας. Οι ΗΠΑ δεν κάλυψαν μόνο πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά αυτή την εισβολή. Απαίτησαν να διευρυνθούν οι επιχειρήσεις! Οι εξελίξεις αυτές, ας σημειώσουμε, ξεκινούν από τις 14 του Μάρτη, από τη λεγόμενη Επανάσταση των Κέδρων, που οδήγησε στην αποχώρηση των συριακών στρατευμάτων από το Λίβανο. Στόχος ήταν να αλλάξει ο πολιτικός συσχετισμός εντός του Λιβάνου. Στόχος ήταν επίσης να αλλάξει πλήρως το είδος της σχέσης Λιβάνου-Ισραήλ και Λιβάνου-ΗΠΑ. Στο βάθος, στόχος ήταν και η Συρία.

Ετσι, οι ΗΠΑ επανειλημμένα έδρασαν για να αποτρέψουν την κατάπαυση του πυρός, την ειρήνευση στην περιοχή, με τη δικαιολογία ότι αυτός ήταν ένας πόλεμος της «δημοκρατίας». Ωστόσο, η απλή και οδυνηρή αλήθεια, που την ξέρει όλος ο κόσμος, είναι ότι αυτός ήταν ένας τρομοκρατικός πόλεμος εναντίον των δύο λαών - της Παλαιστίνης και του Λιβάνου.

Να επισημάνω, επίσης, δύο στοιχεία: Πρώτον, το Ισραήλ ακολούθησε τη στρατιωτική τακτική της «καμένης γης», διαπράττοντας εγκλήματα πολέμου και σφαγές αμάχων. Και δεύτερον, ότι αυτές οι σφαγές, και πολύ περισσότερο η καταστροφή των πολιτικών, αστικών υποδομών του Λιβάνου, δεν αποτελούσαν «ανωμαλία», κάτι που «έτυχε» στην πορεία, στην εξέλιξη των επιχειρήσεων, αλλά η ουσία του πολέμου αυτού. Το Ισραήλ είχε ως στρατηγική του να κατατρομοκρατήσει το λαό του Λιβάνου, να τον υποτάξει ώστε να δεχτεί χωρίς καμία αντίσταση τα σχέδια του Τελ Αβίβ και της Ουάσιγκτον για το Λίβανο και για όλη την περιοχή.

Κάτι που απασχολούσε τους κυρίαρχους κύκλους στο Ισραήλ ήταν το πώς να αποκαταστήσουν το κύρος του στρατού, το οποίο δέχτηκε μεγάλο πλήγμα λόγω της αποχώρησης από το Λίβανο το Μάη του 2000. Υπήρχαν πολλά σενάρια.

Ενα από αυτά προέβλεπε το να πληγούν τα συριακά στρατεύματα και συμφέροντα εντός της Συρίας, και να μπει μια τροχοπέδη στη δράση της «Χεζμπολάχ». Ωστόσο, όπως πήγαν τα πράγματα, το Μάρτη τα συριακά στρατεύματα αποσύρθηκαν από το Λίβανο. Παρ' όλα αυτά, το Ισραήλ εισέβαλε στο Λίβανο, και όπως θα θυμάστε στη διάρκεια των επιχειρήσεων εκτοξεύτηκαν απειλές και εναντίον της Συρίας. Το σενάριο είχε αλλάξει: Ετσι, χτυπήθηκε, συνειδητά και επίμονα, ο λαός του Λιβάνου, ώστε να διαλέξει - ή θα έμενε στο πλευρό της «Χεζμπολάχ», ή θα αποδεχόταν την πολιτική του Ισραήλ και τη συλλογική του τιμωρία.

Τα σχέδια αυτά όμως απέτυχαν ολοκληρωτικά. Ούτε ο στρατός κατάφερε νίκη, ούτε η «Χεζμπολάχ» ηττήθηκε ή αφοπλίστηκε, ούτε άλλαξε ο πολιτικός συσχετισμός στο εσωτερικό του Λιβάνου. Αντίθετα, συσπειρώθηκαν οι Αραβες.

«Η κεντροαριστερά ήταν υπέρ του πολέμου»

-- Θα θέλαμε να μας μιλήσετε για το κίνημα κατά του πολέμου στη χώρα σας και επίσης για το τι προκαλείται στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό λόγω αυτού. Αλλάζει ο συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων;

-- Η κατάσταση στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό του Ισραήλ είναι, φυσικά, πολύ διαφορετική από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της περιοχής. Το βασικό ζήτημα, ακόμη και για τις λαϊκές μάζες, ήταν κατά πόσο ο πόλεμος αυτός ήταν δίκαιος -- και κτίστηκε μια συναίνεση γύρω από το ότι ήταν, πράγματι, δίκαιος. Ακόμη, μεγάλα τμήματα του λαού στήριζαν τον πόλεμο αυτό, πεισμένα από την επιχειρηματολογία περί «ασφάλειας». Εμείς επιχειρήσαμε να αξιοποιήσουμε την εμπειρία από τον πρώτο πόλεμο του Ισραήλ, το 1982, προσπαθήσαμε να συσπειρώσουμε ευρύτερες δυνάμεις εναντίον του πολέμου.

Παρότι η υποστήριξη αυτού του ηλίθιου δολοφονικού πολέμου είχε φθάσει να έχει έναν σχεδόν φασιστικό χαρακτήρα, εμείς επιμείναμε να εναντιωνόμαστε σε αυτόν, να καλούμε σε κινητοποιήσεις για να σταματήσει. Για να τρυπήσουμε, να διασπάσουμε αυτό το άτρωτο, φαινομενικά, τείχος, από την πρώτη μέρα του πολέμου βγήκαμε στους δρόμους.

Είπαμε, μαζί με άλλα φιλειρηνικά κινήματα, ότι αυτός ο πόλεμος δε λύνει κανένα πρόβλημα, είναι ο ίδιος πρόβλημα. Στόχος του κινήματός μας ήταν να καταρρίψουμε το μύθο περί «αμυντικού» και «δίκαιου» πολέμου. Ξεκινήσαμε λοιπόν με διαδηλώσεις της τάξης των εκατοντάδων μπροστά στο γραφείο του υπουργού Πολέμου του Ισραήλ, κατόπιν όμως οι αριθμοί όσων κατέβαιναν στις διαδηλώσεις άρχισαν να αυξάνονται, και καταλήξαμε τις τελευταίες μέρες να κάνουμε κινητοποιήσεις με πάνω από δέκα χιλιάδες κόσμο - αριθμός καθόλου μικρός με δεδομένο το κλίμα που επικρατούσε στη χώρα, με δεδομένο ότι όλες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, και οι κεντροαριστερές, ήταν υπέρ του πολέμου.

Είναι χαρακτηριστικό ότι με τις κινητοποιήσεις αυτές καταφέραμε να αποσπάσουμε από την επίσημη «γραμμή» των Εργατικών και του Μέρετζ αρκετούς οπαδούς τους, οι οποίοι τοποθετούνταν, αντίθετα με τις ηγεσίες των κομμάτων αυτών, εναντίον του πολέμου. Καταφέραμε να αναδείξουμε τα πραγματικά αίτια του πολέμου και να παραμερίσουμε τις προφάσεις της κυβέρνησης, η οποία βρέθηκε σε αμηχανία, και η συνέπειά μας μάς έφερε κάποια πολιτικά οφέλη. Η κατάσταση στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό ήταν πολύ πιο δύσκολη από ό,τι το 1982, όταν εξελισσόταν μια αληθινή και σε βάθος συζήτηση για το ζήτημα του πολέμου. Αυτή τη φορά, μεγάλα τμήματα του λαού ήταν «πεισμένα». Αντιμετωπίσαμε, λοιπόν, πολύ πιο σύνθετες, σοβαρές δυσκολίες για να μεταπείσουμε το λαό. Επαναλαμβάνω, δεν ήταν καθόλου εύκολο: Ολα τα κεντροαριστερά κόμματα, ο Πέρετζ, ο Πέρες, οι Εργατικοί, το Μέρετζ, παμψηφεί είχαν τοποθετηθεί υπέρ του πολέμου!

«Πολιτικός σεισμός»

-- Κινδυνεύει με ανατροπή η κυβέρνηση Ολμέρτ, κυοφορούνται αλλαγές στους πολιτικούς συσχετισμούς λόγω του πολέμου;

-- Το πολιτικό άθροισμα του πολέμου είναι πράγματι ένας πολιτικός «σεισμός» στο Ισραήλ. Είναι σαφές ότι έχει χαθεί πλήρως η εμπιστοσύνη ανάμεσα στο πολιτικό και το στρατιωτικό κατεστημένο. Και υπάρχει μια πολιτική κρίση σε εξέλιξη. Επλήγη ακόμη περισσότερο το κύρος του στρατού. Υπάρχει ένα σοκ στην κοινή γνώμη και φυσικά μια οξεία πόλωση.

Και βέβαια είναι αλήθεια ότι η Δεξιά επιχειρεί να εκμεταλλευτεί τα πράγματα προς όφελός της, και έτσι ενδέχεται να δούμε εξελίξεις. Από την άλλη, εμείς προσπαθούμε να πείσουμε ότι τα πράγματα έδειξαν πως ο πόλεμος δεν μπορεί να φέρει ούτε ειρήνη ούτε σταθερότητα, και φυσικά δε συνιστά άμυνα, ούτε την ενισχύει.

«Μια Νέα Μέση Ανατολή της αντίστασης»

-- Θα θέλαμε το σχόλιό σας για την αμερικανική θέση περί Νέας Μέσης Ανατολής.

-- Οι Αμερικανοί επιδιώκουν μια νέα Μέση Ανατολή ως μοναδική, ηγεμονική ιμπεριαλιστική δύναμη. Αλλά υπάρχει μια δική μας νέα Μέση Ανατολή: Των λαών και της αντίστασης!

Το ότι αντιτασσόμαστε με σφοδρότητα στα αμερικανικά σχέδια για τη Μέση Ανατολή δε σημαίνει ασφαλώς ότι μας αρέσει η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις χώρες της περιοχής. Το ότι θέλουμε μια δημοκρατική Μέση Ανατολή είναι βέβαιο και πρωτεύον. Με σεβασμό στις ανθρώπινες ελευθερίες και τα δικαιώματα των λαών, με προώθηση των συμφερόντων της εργατικής τάξης. Αυτό βέβαια δεν έχει καμία σχέση με τα σχέδια που απεργάζονται οι Ηνωμένες Πολιτείες. Και αυτό που προσπαθούμε
πάντοτε να τονίσουμε είναι ότι το Ισραήλ και οι ΗΠΑ δεν είναι οι χώρες που θα επιβάλουν τη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή, αλλά το πραγματικό εμπόδιο για την εδραίωση της δημοκρατίας στην περιοχή.

Η πραγματική δημοκρατία, στο Ιράκ, στο Λίβανο και στη Μέση Ανατολή, θα οικοδομηθεί πάνω στα συντρίμμια των ιμπεριαλιστικών σχεδίων για την περιοχή. Στα συντρίμμια της πολιτικής της κατοχής και της καταπίεσης των λαών.

Είναι χαρακτηριστικό ότι και ο τρομοκρατικός πόλεμος στο Λίβανο, και οι συνεχιζόμενες σφαγές στην Παλαιστίνη, έγιναν σε βάρος λαών που πολύ πρόσφατα είχαν ασκήσει τα δημοκρατικά τους πολιτικά δικαιώματα - αλλά εξέλεξαν κυβερνήσεις που δεν «άρεσαν» αρκετά, ή καθόλου, στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

«Κωμικές» οι επικλήσεις του ΟΗΕ

-- Ο Αραβικός Σύνδεσμος υποστήριξε πρόσφατα ότι ο «οδικός χάρτης» είναι «νεκρός» και ότι θα προωθήσει ένα νέο σχέδιο «λύσης» στο Συμβούλιο Ασφαλείας για το Μεσανατολικό. Θεωρείτε ότι μπορεί να βγει κάτι από αυτό;

-- Ο «οδικός χάρτης» γεννήθηκε νεκρός. Πρέπει να τονίσουμε ότι όσο τα διάφορα σχέδια των ιμπεριαλιστών συνεχίζουν να προωθούνται, το Μεσανατολικό θα παραμένει άλυτο. Επίσης, πρέπει να σημειώσουμε ότι είναι μάλλον κωμικό να βλέπεις το Ισραήλ και τις ΗΠΑ να επιμένουν να εφαρμοστεί μια απόφαση του ΟΗΕ για το Λίβανο, όταν ειδικά το Ισραήλ - και οι ΗΠΑ που το στηρίζουν - παραβιάζει σωρεία αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για το Παλαιστινιακό...

Μπάμπης ΓΕΩΡΓΙΚΟΣ
http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=27/8/2006&id=6831&pageNo=11&direction=1


	Logged

apostolos1986

Veteran
Επιβεβαρυμένος

Posts: 13446

Απ: ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

« Reply #163 on: August 31, 2006, 08:41:03 am »

«Καμία σχέση μαζί τους»

Σκληραίνει τη στάση του έναντι του Ισραήλ ο πρωθυπουργός του Λιβάνου

Ο Λίβανος θα είναι η τελευταία αραβική χώρα που θα υπογράψει συνθήκη ειρήνης με το Ισραήλ, δήλωσε την Τετάρτη ο πρωθυπουργός της χώρας Φαουάντ Σινιόρα. Ο ίδιος επανήλθε στο ειρηνευτικό σχέδιο του Αραβικού Συνδέσμου, το οποίο προβλέπεο την ίδρυση Παλαιστινιακού Κράτους με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ.

«Ας ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα, δεν θα υπάρξει καμία συμφωνία έως ότου επιτευχθεί ειρήνη βάσει της αραβικής πρωτοβουλίας» σημείωσε για να υπενθυμίσει το αίτημα για επιστροφή όλων των εδαφών που κατέλαβε το Ισραήλ το 1967 και τη δημιουργία Παλαιστινιακού Κράτους με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ.

Παράλληλα, ανακοίνωσε τη χορήγηση αποζημίωσης 40 χιλιάδων δολαρίων για κάθε κατεστραμμένο από τους βομβαρδισμούς σπίτι, αναγνωρίζοντας παράλληλα ότι στην αρχή της όλης επιχείρησης του Ισραήλ, το Κράτος του Λιβάνου δεν συνέδραμε στο βαθμό που θα έπρεπε τους αμάχους.

Ο Σινιόρα είπε ότι περίπου 130 χιλιάδες σπίτια καταστράφηκαν τις 34 ημέρες των εχθροπραξιών, από τα οποία τα 50 χιλιάδες είναι στα νότια προάστια της Βηρυτού όπου η σιίτικη Χεζμπολάχ έχει μεγάλη παρουσία.

news.in.gr


	Logged

www.twitter.com/apostolos1986

apostolos1986

Veteran
Επιβεβαρυμένος

Posts: 13446

Απ: ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

« Reply #164 on: September 05, 2006, 15:21:20 pm »

ΣΤΡΟΦΗ-έκπληξη από τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Ολμερτ, που ζητάει συνάντηση για διαπραγματεύσεις με τον Παλαιστίνιο πρόεδρο Αμπάς

«Ανευ όρων» το Ισραήλ στην Παλαιστίνη!

ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

Αναγνωρίζει το Ισραήλ πόσο επείγον πρόβλημα είναι το Παλαιστινιακό και ο πρωθυπουργός του ζητεί άνευ όρων διαπραγματεύσεις με τον Παλαιστίνιο πρόεδρο, ο οποίος πιέζει την κυβερνώσα Χαμάς να μπει στη λογική των συνομιλιών, που σημαίνει αναγνώριση του Ισραήλ.

«Δεν έχουμε πιο επείγον πρόβλημα από το Παλαιστινιακό. Θέλω και προσβλέπω σε διάλογο με τον πρόεδρο Αμπάς», δήλωσε ο Εχούντ Ολμερτ, μη... ακούοντας εκείνους που του υπενθυμίζουν ότι από τον Απρίλιο, που εξελέγη η Χαμάς, έχει κηρύξει πολιτικό εμπάργκο
«Δεν έχουμε πιο επείγον πρόβλημα από το Παλαιστινιακό. Θέλω και προσβλέπω σε διάλογο με τον πρόεδρο Αμπού Μάζεν (Αμπάς)», δήλωσε ο Ολμερτ στην Επιτροπή Εξωτερικών και Αμυνας της ισραηλινής Βουλής, επαναλαμβάνοντας ότι η μονομερής αποχώρηση από τη Δυτική Οχθη δεν αποτελεί προτεραιότητα. Είπε ακόμη ότι ώς τώρα δεν έχει συναντήσει τον Αμπού Μάζεν, όχι επειδή δεν το ήθελε, αλλά επειδή θεωρούσε ότι, για λόγους που αφορούν την παλαιστινιακή πλευρά, τέτοια συνάντηση δεν θα κατέληγε κάπου. Δεν είπε ότι από τον Απρίλιο η ισραηλινή κυβέρνηση διέκοψε όλες τις επαφές με την παλαιστινιακή, επειδή κέρδισε στις εκλογές η Χαμάς και σχημάτισε κυβέρνηση. Ο εκπρόσωπος της ισραηλινής κυβέρνησης, Μίρι Εϊσίν, δήλωσε ότι το Ισραήλ δεν θέτει προϋποθέσεις για τη συνάντηση Ολμερτ-Αμπάς.

Στο παρελθόν ο Αμπάς είχε θέσει ως όρο για μια συνάντηση ευρείας κλίμακας την απελευθέρωση Παλαιστινίων κρατουμένων. Το Ισραήλ επιμένει ότι δεν θα ελευθερώσει κανέναν, αν δεν ελευθερωθεί ο δεκανέας που συνέλαβε η Χαμάς. Ο Ολμερτ δήλωσε στην Επιτροπή ότι δεν γνωρίζει το παραμικρό για συμφωνία ανταλλαγής κρατουμένων.

Ο Αμπάς πιέζει τη Χαμάς

Ο Παλαιστίνιος βουλευτής Σαέμπ Ερεκάτ, σύμμαχος του Αμπάς, δήλωσε ότι ο Παλαιστίνιος πρόεδρος είναι έτοιμος για συνομιλίες, κυρίως αν ο Ολμερτ δηλώνει ότι δεν θέτει όρους για μια συνάντηση. Ο Παλαιστίνιος πρωθυπουργός, Ισμαήλ Χανίγια, θα απευθύνει τις προσεχείς ημέρες διάγγελμα για την οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει η κυβέρνησή του, την κατάσταση ασφαλείας και το σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας που έχει εγκρίνει η αντίπαλη της Χαμάς, μεγάλη παλαιστινιακή οργάνωση Φατάχ του Αμπάς. Ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας της Φατάχ, Αζάμ αλ-Αχμάντ, δήλωσε χθες ότι ο Αμπάς μπορεί να παύσει την κυβέρνηση της Χαμάς, εάν αυτή δεν συμφωνήσει με τους όρους που της έχει θέσει ώς το τέλος του μήνα. Ο Αμπάς πιέζει συνεχώς την κυβέρνηση της Χαμάς να αποδεχθεί πολιτικό πρόγραμμα, το οποίο μεταξύ άλλων σημαίνει και την αναγνώριση του Ισραήλ, ώστε να χαλαρώσει το δυτικό εμπάργκο. «Αναμένω ότι θα ληφθεί η απόφαση αυτή πριν από το τέλος του μήνα, γιατί σε αντίθετη περίπτωση ακολουθεί καταστροφή», είπε ο αλ-Αχμάντ. Χθες το Ισραήλ ενέκρινε την κατασκευή 700 κατοικιών σε οικισμούς στη Δυτική Οχθη. Ο Γάλλος πρόεδρος, Ζακ Σιράκ, επέμεινε χθες πόσο απαραίτητο είναι να ξαναρχίσει ο διάλογος για το Παλαιστινιακό.

Απειλές κατά Συρίας

Ο Ολμερτ τόνισε χθες πως, αν γίνει πόλεμος με τη Συρία, το Ισραήλ θα χρησιμοποιήσει όλη τη δύναμη πυρός του και θα χτυπήσει πιο σκληρά από ό,τι στον Λίβανο. Ο Σύρος υπουργός Πληροφόρησης επέμεινε χθες ότι η χώρα του δεν μπορεί να απομονωθεί στην ειρηνευτική διαδικασία, αλλά παραδέχτηκε ότι σημαντικός είναι και ο ρόλος των ΗΠΑ. Το Κατάρ είναι η πρώτη μουσουλμανική χώρα που δεσμεύθηκε να στείλει δυνάμεις στον Λίβανο. Ο γεν. γραμματέας του ΟΗΕ δήλωσε ότι δέχθηκε να μεσολαβήσει σε συμφωνία απελευθέρωσης των Ισραηλινών στρατιωτών που συνέλαβε η Χεζμπολάχ, έπειτα από αίτημα της οργάνωσης και του Ισραήλ.

ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Περίληψη:Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Ολμέρτ πραγματοποιώντας στροφή στην εώς τώρα ακολουθούμενη πολιτική του ζητάει συνάντηση με την παλαιστινιακή αρχή χωρίς όρους και προϋποθέσεις...φυσικά κάτι τέτοιο προΥποθέτει την ανάγνωριση του Ισραήλ από την κυβέρνηση της Χαμάς ...προς σε αυτήν την κατεύθυνση πιέζει και ο παλαιστίνιος πρόεδρος Αμπάς αλλά και γαι τη δημιουργία παλαιστινιακής κυβέρνησης εθνικής ενότητας.


	Logged

www.twitter.com/apostolos1986

Pages: 1 ... 9 10 [11] 12 13 ... 15

Jump to: