Ελλάς – Γαλλία: Συμμαχία!

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Πρόγραμμα Χειμερινής Εξεταστικής 2024-2025]

Πρόγραμμα Χειμερινής Εξεταστικής 2024-2025

[NetBuster]

Aπο το εξαιρετικο blog του Ν.Δημου:


Ελλάς – Γαλλία: Συμμαχία!


Τι συμβαίνει στην Γαλλία;

Από το 1789 οι Γάλλοι έχουν παράδοση στις επαναστάσεις και εξεγέρσεις. Βέβαια τελικά αυτό δεν τους ωφέλησε ιδιαίτερα – αν σκεφθούμε πως οι γείτονες και άσπονδοι φίλοι τους, οι Βρετανοί, έχουν προοδεύσει πολύ περισσότερο κοινωνικά και οικονομικά, χωρίς να ανοίξει μύτη. Για να μην αναφέρω τους Σκανδιναβούς και τις γειτονικές Κάτω Χώρες. Όλοι αυτοί έχουν χαμηλότερη ανεργία, υψηλότερο ρυθμό ανάπτυξης, μικρότερη γραφειοκρατία, καλύτερη ποιότητα ζωής και λιγότερες οικονομικές αγκυλώσεις.

Βέβαια εμείς νιώθουμε πιο κοντά μας τους Γάλλους, γιατί η κατάστασή μας προσομοιάζει με την δική τους. Κι εμείς είμαστε κρατιστές, έχουμε υψηλή ανεργία, και χαμηλή παραγωγικότητα, τραγική γραφειοκρατία, ισχυρή αριστερή ιδεολογία, τις υψηλότερες κοινωνικές εισφορές (με τις χαμηλότερες παροχές...) και αγρότες που ζουν από επιδοτήσεις (εκεί συμμαχούμε πάντα με τους Γάλλους σε βάρος του Τρίτου Κόσμου, που κατά τα άλλα πολύ τον αγαπάμε...).

Και τώρα είμαστε έξαλλοι με τον νόμο πρώτης απασχόλησης. Χωρίς βέβαια να λαμβάνουμε υπόψη ότι οι Γάλλοι έχουν την υψηλότερη ανεργία στους νέους (22%) και ότι ο νόμος αυτός δεν προήλθε από τις σαδιστικές τάσεις του κυρίου ντε Βιλπέν, αλλά με πρόθεση να τους βοηθήσει.

Υπάρχει και κάτι άλλο που δεν λέγεται (μόνον ο Αντώνης Καρκαγιάννης το έγραψε). Πολλοί νέοι στην Γαλλία (ιδιαίτερα από τις γνωστές banlieues) ζούνε σε βάρος του συστήματος. Μπαίνουν σε μία δουλειά για μερικούς μήνες (συνήθως συνεννοημένα) ίσαμε να αποκτήσουν δικαίωμα στο ταμείο ανεργίας και μετά ζούνε από τα επιδόματα και μικροδουλειές του ποδαριού (μερικές παράνομες) ανανεώνοντας κατά καιρούς το δικαίωμα επιδόματος με μικρές εικονικές προσλήψεις. Έτσι απομυζούν το σύστημα χωρίς να προσφέρουν. (Αν και οι εξεγερμένοι τώρα δεν είναι αυτοί, οι περιθωριακοί, αλλά οι φοιτητές).

Ελλάς-Γαλλία Συμμαχία, λοιπόν. Και επιπλέον σήμερα μεγάλο συλλαλητήριο στην Αθήνα εναντίον των μη κρατικών πανεπιστημίων. Και των μεταρρυθμίσεων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Και του περιορισμού του χρόνου σπουδών. (Τι θα κάνουμε χωρίς συνταξιούχους φοιτητές;). Και για συμπαράσταση στους Γάλλους!

Βλέπετε είναι σε τόσο καλή κατάσταση τα ΑΕΙ μας που πρέπει να τα υπερασπιστούμε – μη και θιγούν τίποτα κακώς κείμενα!


23/03/06

[Cyberkat]

Aπο το εξαιρετικο blog του Ν.Δημου:

Εννοείς... από το εξαιρετικά δεξιό blog του Νίκου Δήμου...

Χωρίς βέβαια να λαμβάνουμε υπόψη ότι οι Γάλλοι έχουν την υψηλότερη ανεργία στους νέους (22%) και ότι ο νόμος αυτός δεν προήλθε από τις σαδιστικές τάσεις του κυρίου ντε Βιλπέν, αλλά με πρόθεση να τους βοηθήσει.

Άλλωστε θα βοηθηθούν πάρα πολύ όταν, αφού έχουν δουλέψει με τον ελάχιστο μισθό σε μια θέση για 2 χρόνια, απολυθούν χωρίς δεύτερη κουβέντα. Φυσικά και δεν προήλθε από τις σαδιστικές τάσεις του ντε Βιλπέν. Προήλθε από τις τάσεις όλων των κυβερνήσεων, με πρώτη την δικιά μας, να γλείφουν τους βιομήχανους και να καταργούν το κοινωνικό κράτος.

Έτσι απομυζούν το σύστημα χωρίς να προσφέρουν.

Τι λε ρε παιδί μου? Όταν οι γονείς τους ήρθαν από την Αλγερία και δούλευαν 15 ώρες για ψίχουλα ήταν καλά? Για να μην αναφέρω τις συνθήκες στις οποίες ζουν αυτοί οι άθλιοι εκμεταλλευτές του άγιου ταμείου ανεργίας...

Καλά που υπάρχουν και οι Γάλλοι φοιτητές. Τα τελευταία 40 χρόνια έχουν ξελασπώσει για τα φοιτητικά κινήματα όλης της Ευρώπης.
Πότε θα γίνουμε Παρίσι?

[NetBuster]

Aπο το εξαιρετικο blog του Ν.Δημου:

Εννοείς... από το εξαιρετικά δεξιό blog του Νίκου Δήμου...

Oυτε δεξιος ουτε αριστερος....Παρατηρητης...

Nα γλείφουν τους βιομήχανους και να καταργούν το κοινωνικό κράτος.

Το κοινωνικο κρατος μαλλον αυξηθηκε στην Ελλαδα..Το πως ειναι αλλη ιστορια..

[apostolos1986]

Aπο το εξαιρετικο blog του Ν.Δημου:

Εννοείς... από το εξαιρετικά δεξιό blog του Νίκου Δήμου...

Oυτε δεξιος ουτε αριστερος....Παρατηρητης..

Αφού το έχει δηλώσει ο ίδιος ότι είναι δεξιός..

Αλλά τεσπά μην ξεφύγουμε πάλι ..οφφ-τόπικ...

[Cyberkat]

Αφού δεν υπάρχει κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα. Πως αυξήθηκε?

[Starr]

Καλά που υπάρχουν και οι Γάλλοι φοιτητές. Τα τελευταία 40 χρόνια έχουν ξελασπώσει για τα φοιτητικά κινήματα όλης της Ευρώπης.
Πότε θα γίνουμε Παρίσι?

Προτείνω να εισάγουμε Γάλλους να διαδηλώνουν για τα διάφορα αιτήματά μας.

 :'( :'( :'(

(από το περιοδικό Ε 25.03.06)

[Zarathoustra]

Aπο το εξαιρετικο blog του Ν.Δημου:

Εννοείς... από το εξαιρετικά δεξιό blog του Νίκου Δήμου...

Oυτε δεξιος ουτε αριστερος....Παρατηρητης..

Αφού το έχει δηλώσει ο ίδιος ότι είναι δεξιός..

Αλλά τεσπά μην ξεφύγουμε πάλι ..οφφ-τόπικ...

-Eνοχλείτε σήμερα κύριε Δήμου;

-Νομίζω πως ναι. Eνοχλώ βέβαια για διαφορετικούς λόγους. Παλιά ενοχλούσα γιατί σε μια εποχή όπου όλοι οι διανούμενοι της Ελλάδος ήταν Αριστεροί, εγώ ήμουν μη Αριστερός. Δεν ήμουν Δεξιός, ουδέποτε ήμουν Δεξιός. Αλλά έκανα κριτική στην Αριστερά και δήλωνα μη Αριστερός. Βεβαίως αυτό τώρα έχει ξεπεραστεί.

Προφανώς κάποιοι νομίζουν ακόμα ότι Μη Αριστερός=Δεξιός.

Αλήθεια, τι ακριβώς σημαίνει να είσαι "Δεξιός" ??

[4Dcube]

Αλήθεια, τι ακριβώς σημαίνει να είσαι "Δεξιός" ??

Να κάθεσαι στα δεξιά της αίθουσας σε σχέση με ό τι βλέπει ο καθηγητής

...καλά σκάω

[electroSOK]

Καλά που υπάρχουν και οι Γάλλοι φοιτητές. Τα τελευταία 40 χρόνια έχουν ξελασπώσει για τα φοιτητικά κινήματα όλης της Ευρώπης.

Πολυ σωστό αυτό. Μην ξεχνάμε ότι πολλά μέτρα περνάνε σε πανευρωπα'ι'κό επίπεδο και όχι σε κάθε χώρα ξεχωριστά, οπότε η έντονη αντίδραση που συνάντανε σε κάποια χώρα κόβει τον τσαμπουκά σε όσους και στη χώρα μας αποσκοπούν σε τέτοια μέτρα..

Τώρα σχετικά με τον ισχυρισμό ότι το μέτρο που προωθεί ο Ντε Βιλπέν θα μειώσει την ανεργία, ε, νομίζω ότι καλό είναι να βλέπουμε το δάσος και όχι το δέντρο μόνο. Το οικονομικό μοντέλο στο οποίο ζούμε αφού αρχικά στερεί σε αρκετούς το δικαίωμα στη δουλειά (κατά την άποψή μου ΟΛΟΙ εχουν δικαίωμα στη δουλειά και στην ευημερία), έρχεται μετά και μάς το προσφέρει σε δόσεις και αφού μας αφαιρέσει ένα σωρό άλλα δικαιώματά μας (όπως πχ. στη Γαλλιά με την ασφάλιση των νέων). Στο τέλος δηλ. θα μας πάρουν και τα σώβρακα για να έχουμε το αυτονόητο δικαίωμα στη δουλειά και θα τους λέμε και ευχαριστώ.

Είναι πραγματικά κοινωνική οπισθοδρόμηση που φανερώνει τη μεγάλη κατάντια στην οποία έχει υποπέσει η κατά τα άλλα οικονομικά αναπτυγμένη (...) δυτική κοινωνία μας. Ενώ παράγεται διαρκώς πλούτος, αυτός δεν οδηγεί σε καλύτερες μέρες τους εργαζόμενους. Ο χρόνος εργασίας αυξάνεται αντί να μειώνεται, το ίδιο και η ανεργία. Και όλα αυτά γιατί διαρκώς κατεβάζουμε τον πήχυ των απαιτήσεών μας. Γιατί το δικαίωμα ΟΛΩΝ στη δουλειά πλέον δεν το αντιλαμβανόμαστε ως δικαίωμα που το έχουμε, αλλά ως πολυτέλεια που και να μην την έχουμε δεν έγινε και τίποτα. Γι'αυτό και διαρκώς κάνουμε πίσω σε ένα σωρό ζητήματα (πχ. ασφάλιση των νέων) για να βρούμε τελικά δουλειά. Μέχρι στο τέλος όλος ο πλούτος να καταλήξει στους βιομηχάνους και εμείς να μην έχουμε βρει ακόμα δουλειά.

Σ'αυτό το σημείο κάποιος δικαιολογημένα θα με ρωτήσει: Καλα ρε φίλε μας τα λες, αλλά εσύ τι προτείνεις για λύση??
Θα απαντήσω συνοπτικά: Στην Βενεζουέλα που αυτήν τη στιγμή εφαρμόζεται ένα οικονομικό μοντέλο διαφορετικό από το δικό μας έχουν δημιουργηθεί ένα σωρό συνεταιρισμοί που διαρκώς προσλαμβάνουν κόσμο και ο στόχος τους είναι η μείωση της ανεργίας. Εκεί ο πλούτος που παράγεται οδηγεί τους εργαζόμενους σε καλύτερες μέρες, μειώνει την ανεργία δίχως να γίνονται περικοπές σε άλλα δικαιώματα των εργαζομένων, όπως στην ασφάλιση.
Αυτά προφανώς δεν μάς τα δίδαξαν ποτέ στα μαθήματα οικονομίας του σχολείου. Μπορείτε να βρείτε πολλές πληροφορίες στο ιντερνετ για το τι γινεται αυτήν τη στιγμή στη Βενεζουέλα. Είναι ένα πείραμα σε εξέλιξη και το οποίο μπορεί να ρίξει αρκετό φώς στα κοινωνικά σκοτάδια μας του δυτικού πολιτισμού..

[Turambar]

Το μυστικό κρύβεται στην μείωση του ωραρίου χωρίς ταυτόχρονη μείωση του εισοδήματος των εργαζομένων.

Ακόμα και μέσα στην σημερινή κοινωνία, αυτό θα ωφελούσε όλους. Ο οικονομικός μαρασμός του μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας δεν ωφελεί κανέναν, και αν δεν το καταλάβουν κάποιοι και συνεχίζουν να πιέζουν προς την ίδια κατεύθυνση, αυτοί θα την πατήσουν....

[electroSOK]

Το μυστικό κρύβεται στην μείωση του ωραρίου χωρίς ταυτόχρονη μείωση του εισοδήματος των εργαζομένων.

Τι εννοείς Τουραμπαρ?

[Turambar]

Το μυστικό στην καταπολέμηση της ανεργίας.

Ας δουλεύουμε λιγότερο...... και όλοι θα δουλέψουμε

[apostolos1986]

Το μυστικό στην καταπολέμηση της ανεργίας.

Ας δουλεύουμε λιγότερο...... και όλοι θα δουλέψουμε

Πάντως στη Γαλλία εφαρμόστηκε το 35ωρο χωρίς μείωση αποδοχών αλλά απέτυχε παταγωδώς...
Ίσως δεν εφάρμοστηκε σωστά , ίσως δε θέλησαν να εφαρμοστεί σωστά...
Για την ιστορία το εισήγαγε ο Ζοσπέν , ο οποίος στις προεδρικές εκλογές καταποντίστηκε και αποκλέιστηκε από το δεύτερο γύρο ...

[electroSOK]

Πάντως στη Γαλλία εφαρμόστηκε το 35ωρο χωρίς μείωση αποδοχών αλλά απέτυχε παταγωδώς...
Ίσως δεν εφάρμοστηκε σωστά , ίσως δε θέλησαν να εφαρμοστεί σωστά...
Για την ιστορία το εισήγαγε ο Ζοσπέν , ο οποίος στις προεδρικές εκλογές καταποντίστηκε και αποκλέιστηκε από το δεύτερο γύρο ...

Νομίζω ο λόγος που το μέτρο απέτυχε στη Γαλλία ήταν γιατί οι γαλλικές επιχειρήσεις δεν μπόρεσαν να σταθούν στον άγριο ανταγωνισμό με τις επιχειρήσεις άλλων χωρών , με αποτέλεσμα να κλείσουν αρκετές και εντέλει η ανεργία να αυξηθεί αντί να μειωθεί. Αυτό δείχνει ότι ένα τέτοιο μέτρο (το οποίο κατά την άποψή μου είναι αναγκαίο) μέσα στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό είναι αρκετά δύσκολο να εφαρμοστεί μόνο σε επίπεδο χώρας. Χρειάζεται να εφαρμοστεί σε παγκόσμιο ή έστω σε πανευρωπα'ι'κό επίπεδο.

[Starr]

Αγαπημένη μου Δουλτσινέα,

βλέπω ένα μεγάλο κομμάτι της γαλλικής νεολαίας να ξεσηκώνεται για τα εργατικά του δικαιώματα, είτε έχει δουλειά είτε δεν έχει, και το ζηλεύω.

Ζηλεύω που κουβαλάει μέσα του τη νοοτροπία ενός λαού, που το κράτος του το έχτισε με τα οδοφράγματα, και τα δικαιώματά του τα πήρε με την μπαγιονέτα. Δεν του τα χάρισε κανείς.

Οπως σου έχω ξαναπεί, οι Γάλλοι μού είναι αντιπαθείς. Είναι αγενείς, ρατσιστές, καβαλημένοι στην πλειοψηφία τους. Αλλά είναι περισσότερο πολίτες παρά υπήκοοι σε σύγκριση με τους υπόλοιπους λαούς της Δύσης. Κι αυτό, αν και ξεχνιέται μέσα στην κρεατομηχανή της καθημερινότητας, βρίσκει ευκαιρία και ανθίζει όποτε η ανάγκη το καλεί και μάλιστα με την καλύτερη μορφή: τη νεολαία.

Κι αν κάθε κίνημα, μικρό ή μεγάλο, δεν εκπληρώνει συνήθως τους στόχους του, εκπληρώνει όμως τον πιο σημαντικό: Να εκφράζει τη δυνατότητα της αντίρρησης, της αντίθεσης, της διαφωνίας, της άλλης θέσης.

Αυτή η δυνατότητα είναι το κύτταρο της δημοκρατίας, της δημιουργίας, της εξέλιξης.

Στα γράφω αυτά, γιατί ενώ στη Γαλλία ένα κομμάτι της νεολαίας και τα -ως συνήθως καιροσκοπικά- συνδικάτα εναντιώνονται δυναμικά στην αντεργατική επέλαση της εργοδοσίας για περισσότερα κέρδη, εδώ στην πατρίδα μου η συντριπτική πλειοψηφία της νεολαίας ούτε που ξέρει τι θα πει μαζική διεκδίκηση δικαιωμάτων, ούτε που ξέρει απ' το σπίτι της τι θα πει πολίτης -παρά μόνο υπήκοος- και τα εργατικά συνδικάτα στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι όργανα των κομμάτων εξουσίας, και σαν τέτοια θυμούνται τα δικαιώματα των εργαζομένων που εκπροσωπούν, μόνο όταν συμφέρει το κόμμα που υπηρετούν. Ποτέ τους εργαζόμενους.

Και αυτό, έχει ένα τραγικό αποτέλεσμα: Η ίδια Συνομοσπονδία αφήνει να περάσουν αδιαμαρτύρητα επί χρόνια πλήθος αντεργατικών νόμων για αύξηση του χρόνου εργασίας, μείωση αμοιβών, καθιέρωση ελαστικών ωραρίων με χαμηλές αποδοχές, δημιουργία εταιρειών ενοικιάσεως εργαζομένων, αυξημένα αφορολόγητα στους εργοδότες, μείωση φόρων στα εταιρικά κέρδη, ανεξέλεγκτη αύξηση κερδών των εμπόρων με πλήρη απουσία ελέγχων στις τιμές, διαιώνιση της λιτότητας στους μισθούς επί μια εικοσαετία, δυσβάσταχτη φορολόγηση των χαμηλόμισθων σε σχέση με τους υψηλόμισθους και πάει κορδόνι, να μη μου φτάνει μια σελίδα να σου γράφω.

Υπό κανονικές συνθήκες κοινωνίας πολιτών θα 'πρεπε να ήταν τα συνδικάτα και ο κόσμος στους δρόμους επί μήνες. Αλλά, η σιωπή επιβλήθηκε από το κομματικό συμφέρον.

Και όλα αυτά τα αντεργατικά γίνανε πλέον καθεστώς και κεκτημένο για τον δημόσιο κορβανά και τις εργοδοσίες και τους εμπόρους.

Και το χειρότερο: Απαξιώθηκε εντελώς η έννοια του συνδικάτου, που έπιασε πάτο σαν φως-φανάρι συνοδοιπόρος αφεντικών.

Απαξιώθηκε η έννοια της αριστεράς, αφού η κατ' όνομα αριστερά και η συντήρηση κάναν την ίδια πολιτική.

Απαξιώθηκε η έννοια της δημοκρατίας, αφού η συντηρητική δημοκρατία(!) και η δημοκρατική(!) δημοκρατία επιστρατεύουν το ίδιο, δέρνουν το ίδιο, συλλαμβάνουν το ίδιο, φορολογούν το ίδιο, υπηρετούν τα ίδια συμφέροντα, στερούν την ίδια παιδεία, μουτζουρώνουν τους ίδιους πολεοδομικούς λαβύρινθους, υπόκεινται στους ίδιους εργολάβους, υποτάσσονται στους ίδιους προμηθευτές, που καταστρέφουν τα νοσοκομεία, καλλιεργούν τους ίδιους καρκινικούς μηχανισμούς κολλητών στα πανεπιστήμια, ανοίγουν τα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους με γνώμονα την εξυπηρέτηση των υπαλλήλων και όχι των επισκεπτών και του πολιτισμού.

Με τα ίδια ακριβώς κριτήρια απαξιώθηκε η έννοια της δημοκρατίας, γιατί η υποτιθέμενη αριστερή δημοκρατία και η υποτιθέμενη συντηρητική δημοκρατία δεν είναι τίποτε άλλο από απλοί διαχειριστές και τροφοδότες ενός διεφθαρμένου συστήματος, διεφθαρμένων υπαλλήλων, που πληρώνονται για να εξυπηρετούν τους εαυτούς τους και όχι τους συμπολίτες τους.

Διεφθαρμένων εμπόρων, που πληρώνονται μόνο για να αισχροκερδούν και όχι για να ανταλλάσσουν εμπορικές αξίες.

Διεφθαρμένων κάθε είδους κατασκευαστών, που πληρώνονται για να εισπράττουν χωρίς να προσφέρουν την ποιότητα, που χρεώνουν.

Διεφθαρμένων επαγγελματιών, που εισπράττουν το πολλαπλάσιο του έργου, που παρέχουν στους ίδιους τους συμπολίτες τους, επιβάλλοντας σαν μικροί δικτάτορες τις ώρες τους, την ασυνέπειά τους σε έργο και χρόνο και τη μαύρη, παντελώς αφορολόγητη, αδήλωτη αμοιβή. Αρνούμενοι έτσι να συμμετάσχουν στα κοινά έργα και στα κοινά έξοδα των υπολοίπων υπηκόων. Μόνο στα έσοδα.

Απαξιώθηκε η έννοια της δημοκρατίας, γιατί η υποτιθέμενη αριστερή δημοκρατία και η υποτιθέμενη συντηρητική δημοκρατία είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Κι αυτό το νόμισμα είναι στην τσέπη των συμφερόντων της διαφθοράς και των εργοδοτών. Δεν είναι στην τσέπη της κοινωνίας των πολιτών.

Η κοινωνία των πολιτών ξέρει ότι η δική της τσέπη είναι άδεια, γιατί ο μόνος προστατευτικός μηχανισμός που έχει -η κυβέρνηση- δεν κούνησε το δαχτυλάκι της για να συγκρατήσει την αύξηση τιμών, που βρήκαν ευκαιρία να επιβάλλουν με το ευρώ έμποροι, επαγγελματίες και κατασκευαστές, αισχροκερδώντας. Είχε τους τρόπους. Αδιαφόρησε.

Η κοινωνία των πολιτών ξέρει, ότι η δική της παιδεία είναι άδεια, γιατί ο μόνος προστατευτικός μηχανισμός που έχει -η κυβέρνηση- κατασκευάζει αδιάφορους, συχνά απαίδευτους δασκάλους, αδιάφορων σχολείων, μίας αδιάφορης, χωρίς ιδέα και όραμα και ζεστασιά και ενδιαφέρον, συχνά χωρίς καμιά πρακτική εφαρμογή καλλιέργεια. Κατασκευάζει συρφετό τυχάρπαστων παρακοιμώμενων και τρωκτικών μηχανισμών, που ροκανίζουν το δημόσιο κορβανά, στο όνομα μεταρρυθμίσεων και ρυθμίσεων, χωρίς κανένα αληθινό μακρόπνοο και χρήσιμο σχεδιασμό. Πώς να υπάρξει, άλλωστε, μέσα στη σκόνη απ' τον κομματικό εμφύλιο.

Η κοινωνία των πολιτών ξέρει, ότι η δική της περίθαλψη είναι άδεια, γιατί ο μόνος προσατευτικός μηχανισμός, που έχει -η κυβέρνηση- αρπάζει εδώ και χρόνια εν ψυχρώ τις ασφαλιστικές, που δίνουν κάθε μήνα οι πολίτες εισφορές, για να ξοφλάει τα δάνεια που παίρνει για να καλύπτει τις σπατάλες της απ' την κακοδιαχείριση τού «δε βαριέσαι, ξόδεψε, λεφτά του δημοσίου είναι». Νοοτροπία στελεχών και υπαλλήλων, ίδια.

Μ' αυτή τη νοοτροπία δεν έχει ούτε μια κερδοφόρα δραστηριότητα η κυβέρνηση -καμιά κυβέρνηση- καλλιεργώντας νοοτροπία κηφήνων αντί συμπολιτών. Και δεν μπορεί οικονομικά να πάρει 25.000 νοσοκόμους, που χρειάζονται, 12.000 καθηγητές που χρειάζονται, 8.000 αστυνομικούς, που χρειάζονται, 5.000 εφοριακούς και λογιστές που χρειάζονται, 5.000 αρχαιοφύλακες που χρειάζονται, αστυάτρους, νομίατρους, γεωπόνους, μηχανικούς, συντηρητές οδοποιΐας, κηπουρούς, φύλακες, λιμενικούς εργάτες. Εχει ανάγκες σε ανθρώπους η κοινωνία των πολιτών και οι συμπολίτες της στοιβάζονται χωρίς δουλειά στην ανεργία. Ή στην αργομισθία.

Η κοινωνία των πολιτών ξέρει, ότι η ποιότητα της ζωής της είναι άδεια, γιατί ο μόνος προστατευτικός μηχανισμός που έχει -η κυβέρνηση- έχει αφήσει την καθημερινότητα να λύνεται με το δίκαιο του ισχυρότερου, του πιο καπάτσου, του πιο ψεύτη, του πιο τραμπούκου. Στην κάθε επαφή των πολιτών με το δημόσιο, στην κάθε επαφή τους με το περπάτημα, το οδήγημα, το άκουσμα, το μύρισμα. Στην κάθε επαφή των πολιτών με το δημοτικό δημόσιο.

Η κοινωνία των πολιτών ξέρει καλά, ότι αν θέλει ποιότητα και ελπίδα για καλύτερη ζωή δεν θα τα βρει προσκολλημένη στα παλαιολιθικά πολιτικά γεννήματα του παρελθόντος, που είναι ανίκανα να απογαλακτιστούν από τη διαφθορά και τη δημαγωγία για ανόητους. Εχουν πεθάνει. Αλλά δεν γεννιέται το καινούριο για να τα θάψει κιόλας.

Ξέρει καλά, η κοινωνία των πολιτών, ότι πολύ κοντύτερα από το απρόσωπο κεφάλαιο, τους ιμπεριαλισμούς και τις υπερεθνικές ελίτ είναι οι ίδιοι οι συμπολίτες της, που την υπονομεύουν.

Κι αυτοί οι συμπολίτες είναι κομμάτι της, είναι το άλλο μισό της κοινωνίας των πολιτών, που έμαθε να επιπλέει στη λάσπη. Αναπαράγοντάς την.

Βλέπω ένα μεγάλο κομμάτι της γαλλικής νεολαίας να διεκδικεί στους δρόμους, όχι μια μέρα, μα κάθε μέρα, μια κοινωνία των πολιτών. Και τους
 ζηλεύω.

Γιατί είναι οι νέοι, μόνο οι νέοι, που θα μπορέσουν να σμπαραλιάσουν το άθλιο σύστημα, που τρώει τη χώρα μου. Την κάθε χώρα. Μέχρι να γίνουν κατεστημένο και να 'ρθουν κάποτε άλλοι νέοι να τ' ανατρέψουν.

Αλλά είν' ανάγκη να βγουν οι νέοι απ' τα κελλιά τους. Φυλακισμένοι μέσα στη λάσπη, που αργοπνίγονται οι γονείς τους. Κι αυτοί μαζί τους. Κι όλοι μαζί.

σε φιλώ, δούλος σου

Γ. Παπαδόπουλος Τετράδης tetradis@enet.gr.

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 26/03/2006