Οικονομική κρίση και τρόποι αντιμετώπισης της από την Ελλάδα

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[ονόματα των αρχείων]

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads

με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[pmousoul]

Κοίταξε.. καλά το πας.

Η πολιτική εξουσία.. και κάθε είδους εξουσία παρουσιάζει την σημερινή κατάσταση ως αδιέξοδο.. μίζερο αδιέξοδο.. και αφού δεν μπορείς να πας μπροστά, επιστρέφεις εκεί που ήσουν.

Σίγουρα αυτή η κατάσταση εξυπηρετεί τα συμφέροντα μίας μειοψηφίας..

Γενικά το εικονικό αδιέξοδο παρουσιάζεται ως κάτι κακό.. γιατί πολύ απλά είναι η απόδειξη ότι με το παρόν σύστημα μέχρι εκεί μπορείς να φτάσεις. Αλλά ουσιαστικά είναι μία ευκαιρία για να προχωρήσεις μπροστά και να υπερβείς το αδιέξοδο.. Σε αυτό το σημείο χρειάζονται σοβαρές, μελετημένες και συντονισμένες κινήσεις.. χρειάζεται συνεργασία και όχι ανταγωνισμός, γιατί και η εξουσία γεννά ανταγωνισμό. Για να επιτευχθεί συνεργασία θα πρέπει η πλειοψηφία, όπως το θέτεις, να ζοριστεί.. και εκεί ξεκινούν τα προβλήματα και επιστρέφουμε στο σημείο της σημερινής ισορροπίας. Η ισορροπία αυτή όπως φαίνεται ιστορικά είναι ευσταθής.. και ως εκ τούτου δύκολο να την υπερβούμε και να πάμε σε κάτι καλύτερο..

[Αιμιλία η φτερωτή χελώνα]

εγω τη βλεπω πολυ ασταθη παντως....
δε χρειαζεται να φτασω μεχρι την Παλαιστινη και την Αιγυπτο.
Κι απο δω βγαζει ματι

[pmousoul]

Μου φαίνονται κάπως διαφορετικές αυτές οι περιπτώσεις από αυτό που συζητάμε.. από την άλλη δεν είμαι και τόσο ενημερωμένος και μπορεί να κάνω λάθος.

[Paf1984]

Απλυτε μιλας για τον αντικειμενικο ή τον υποκειμενικο παραγοντα;

[Αιμιλία η φτερωτή χελώνα]

δε καταλαβαινω που αναφερεται η ερωτηση....
αν θεωρω ασταθη τον υποκειμενικο ή τον αντικειμενικο παραγοντα?

[Paf1984]

ναι. βλεπεις ασταθεια μονο στον αντικειμενικο ή και στον υποκειμενικο παραγοντα;

[Nessa NetMonster]

http://www.youtube.com/watch?v=S4si1HaDmLg&feature=related

Λίγο που τον έψαξα, φαίνεται να έχει όμορφες ιδέες για την ανατροφή των παιδιών. Μήπως έχει καμία σχέση με το κίνημα Taking Children Seriously;

[Αιμιλία η φτερωτή χελώνα]

Δε παιρνω τις συνειδησεις τοις μετρητοις, γιατι ειναι μεταβατικα προιοντα της κοινωνικης αναπτυξης.Εξηγωντας τον κοσμο δε φτανει να ψαχνεις τις ιδεες που αναπαραγουν την τωρινη κοινωνια αλλα να φτανεις στις διαδικασιες πανω στις οποιες βασιζονται οι ιδεες αυτες.
Για να επιλυθουν ιδεολογικες αντιπαραθεσεις πρεπει να γινει μια "καταβαση απο τη γλωσα στη ζωη".Ομως, μονο ατομα που ταυτιζονται με ανερχομενες κοινωνικα δυναμεις μπορουν να την κανουν αυτη την καταβαση, γιατι μοναχα αυτοι μπορουν να ταυτιστουν και με μια πρακτικη που αμφισβητει τους υπαρχοντες θεσμους και να τους συνδεσουν με τις σχεσεις παραγωγης και εκμεταλλευσης.

Το πραγματικο τεστ για τις ιδεολογιες μας ειναι η ικανοτητα τους να καθοδηγουν την πρακτικη!

Αν υπαρχουν αντιπαραθεσεις αναμεσα στους αριστερους, αυτες μπορουν να λυθουν μονο στην πορεια του επαναστατικου αγωνα.
Αν λοιπον ως ασταθεια θελεις να πεις την ταλαντευση στο ζητημα "αν υπαρχει δυνατοτητα στο σημερα να αντιστεκεσαι, να αμφισβητεις και να διεκδικεις με αγωνα ρηξη και ανατροπη [ ] " εκει σαφως υπαρχει ασταθεια αλλιως θα ειχαμε ολοι μια γραμμη και δε θα ειχαμε ουτε ιδεολογικα πισωγυρισματα ουτε τις τεραστιες διαφορες που βλεπουμε σε πρακτικο επιπεδο.Εχουμε να κανουμε την εξης παρατηρηση ομως :

η κυριαρχη ιδεολογια, η ιδεολογια της αστικης ταξης, ειναι μερος του εποικοδομηματος,
ειναι παθητικο στοιχειο της κοινωνικης διαδικασιας και βοηθα στην αναπαραγωγη της υπαρχουσας καταστασης στις σχεσεις παραγωγης.
Η επαναστατικη αυτοσυνειδηση ομως ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ.
Αποτελει ενεργητικο στοιχειο που προκυπτει μεσα απο τη ζωη των ανθρωπων
και επιδρα πανω στις συνθηκες ζωης, προσπαθει να τις αλλαξει.

Η ιδεολογια της αρχουσας ταξης σιγουρα θελει να δειξει πως ταχα συνδεεται με τη ζωη των ανθρωπων, αρα δε μπορει να αγνοησει ΠΛΗΡΩΣ εμπειριες τους που μερικες φορες αμφισβητουν την οπτικη της αρχουσας ταξης για τον κοσμο. Γιαυτο αλλωστε βλεπουμε καθε μερα τον καθε μαλακα δημοσιοκαφρο - γνωστο υποστηρικτη ΠΑΣΟΚ κλπ, να κανει προσπαθειες να σχετιστει με τη ζωντανη εμπειρια των ανθρωπων!  Αυτο λοιπον τους οδηγει σε αντιφατικες ερμηνειες. Εδω φαινεται ξεκαθαρα η ασταθεια της ιδεολογιας της αστικης ταξης.

ΥΓ : Η ασταθεια της ιδεολογιας "μας" εχει να κανει επισης και με αντιληψεις που ακροβατουν και δεν μπορουν να ταυτιστουν πληρως με επαναστατικες πρακτικες.Εχει να κανει και με εμπειριες μερικης αμφισβητησης της υφισταμενης κοινωνιας, με αποσπασματικες ενορασεις της δομης της κλπ.

[Paf1984]

Αν και λογικη του αρθρου ειναι δηλητηριασμενη απο τις εθνικες (αστικες) ερμηνειες για την αναπτυξη και την οικονομια, εχει ενα ενδιαφερον.

http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3093:2011-04-22-14-52-32&catid=58:oikonomiki-politiki&Itemid=182

Η ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ,Η ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΚΑΙ Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ!!!

ΠΩΣ Η ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΑΝΕΚΑΜΨΕ!

ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΟΛΟΓΟΥΣ!

Η κυρίαρχη πολιτική και οικονομική τάξη της Αργεντινής διέπραξε ένα μεγάλο λάθος.

Προκειμένου ,υποτίθεται ,να προσελκύσει ξένα κεφάλαια και ξένους επενδυτές και να κερδίσει την περίφημο ‘’εμπιστοσύνη’’ των κεφαλαιαγορών ,προσέδεσε το νόμισμα της Αργεντινής ,το ΠΕΣΟ ,στο δολάριο και το ‘’κλείδωσε’’ στην ισοτιμία 1 πέσο = 1 δολάριο. Με δύο λόγια η Αργεντινή διαμόρφωσε ουσιαστικά ενιαίο νόμισμα με τις ΗΠΑ και ως ενιαίο νόμισμα εγκαθιδρύθηκε το δολάριο.

Το λάθος της αυτό (παρόμοιο λάθος διέπραξε και η Ελλάδα εισερχόμενη στο ενιαίο νόμισμα ,το ευρώ!) η Αργεντινή το πλήρωσε ακριβά !

Και μιλάμε για λάθος ,διότι όταν μια χώρα με οικονομία χαμηλότερης αποδοτικότητας και με διαφορετικό οικονομικό κύκλο και προτεραιότητες ,κλειδώνει το νόμισμα της με το νόμισμα μιας πολύ πιο ανεπτυγμένης οικονομίας, τότε ακυρώνει κάθε αυτονομία στη χάραξη νομισματικής πολιτικής!

Αυτή ,όμως, η απώλεια άσκησης αυτόνομης νομισματικής πολιτικής και η πρόσδεση σε ένα ‘’σκληρό’’ νόμισμα μιας πολύ ανεπτυγμένης καπιταλιστικής χώρας ,οδηγεί την αδύναμη χώρα σε κρίση και στη συνέχεια ,λόγω σκληρού νομίσματος και αδυναμίας υποτίμησης, στην κατάρρευση !

Αυτό έπαθε η αργεντινή ,η οποία πέρασε σε ύφεση από το 1998, με το πέσο κλειδωμένο στο δολάριο και τις κυβερνήσεις της χώρας να προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την ύφεση ,με απανωτά σκληρά πακέτα λιτότητας (όπως η Ελλάδα!).

Αυτές οι σκληρές πολιτικές λεηλασίας των λαϊκών στρωμάτων, δεν αντιμετώπισαν την ύφεση αντίθετα εκτόξευσαν την ανεργία και είχαν ως αποτέλεσμα να εξεγερθεί ο λαός της Αργεντινής και να ανατρέψει τις εξωνημένες κυβερνήσεις.

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να προχωρήσει γρήγορα (2001) η Αργεντινή σε μια πολύ μεγάλη υποτίμηση (περίπου 70%) και σε διακοπή αποπληρωμής του υπέρογκου δημόσιου χρέους !

Μετά τα ριζοσπαστικά αυτά μέτρα η Αργεντινή κάθε άλλο παρά κατέρρευσε , όπως προέλεγαν οι διάφοροι καταστροφολόγοι.

Αντίθετα , η ύφεση στην Αργεντινή κράτησε , μετά την υποτίμηση και τη στάση πληρωμών ,μόνο για 3 μήνες!!!

Αμέσως μετά , βοηθούσης της υποτίμησης και χωρίς το βάρος αποπληρωμής του χρέους, ξεκίνησε γρήγορα η ανάκαμψη με μοχλό τις εξαγωγές ,που άρχισαν να εκτοξεύονται με διψήφιο αριθμό !

Τα επόμενα δύο χρόνια (2002-2003) η Αργεντινή όχι μόνο βγήκε από την κρίση αλλά σημείωσε μια πρωτόγνωρη ανάπτυξη της τάξης του 8,8% και 9% αντίστοιχα!

Η Αργεντινή ,επίσης ,όχι μόνο δεν απομονώθηκε από τις αγορές αλλά και πολύ γρήγορα οι τελευταίες άρχισαν διαπραγματεύσεις μαζί της και επανήλθαν στο δανεισμό της. Οι διαπραγματεύσεις αυτές κατέληξαν στη διαγραφή του 70% του χρέους !

Η Αργεντινή εντός μιας τριετίας όχι μόνο ανέκτησε το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν που διέθετε αλλά συνέχισε μέχρι πρόσφατα ,να έχει μια ραγδαία οικονομική ανάπτυξη!

Φυσικά η Ελλάδα δεν είναι Αργεντινή ! Υπάρχουν ,όμως , εξαιρετικές αναλογίες αναμεσά στις δύο χώρες , παρά τις ουσιώδεις διαφορές.

Και μια ομοιότητα είναι η καταστροφολογία.

Καταστροφολογούσαν πριν στην Αργεντινή για το ενδεχόμενο αποδέσμευσης από το δολάριο , υποτίμησης , διαγραφής του χρέους και στάσης πληρωμών,

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΟΛΟΓΟΥΝ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

Μάλλον κάποιοι και στην ουσία είναι οι ίδιοι κοροϊδεύουν ,για να ληστεύουν ,με την ίδια κινδυνολογία τους λαούς από την Λατινική Αμερική έως την Ευρώπη!

Ας τους περιφρονήσουμε και να συζητήσουμε σοβαρά πέρα από τρομολαγνείες!

[arashi]

Με δυο λογια ξεκλειδωνουμε και παμε σε δραχμη,

για κανα τριμηνο δεν εχουμε να φαμε και ζουμε καταστασεις οπως αυτες που βλεπαμε στα

ντοκυμαντερ και λεγαμε "ελα χριστε" και ως δια μαγειας, η πατρις ευγνομωνουσα (ΣΙΚ)

μας δινει αναπτυξη αναπτυξη αναπτυξη και το ελαιολαδο κατακτα το συμπαν


... Μπα ρε φιλε...

[Paf1984]

Καλα εκανες και διαβασες το αρθρο αλλα επρεπε να δεις και το σχολιο που εγραψα πανω απο αυτο.

[Karaμazoβ]

Καλα εκανες και διαβασες το αρθρο αλλα επρεπε να δεις και το σχολιο που εγραψα πανω απο αυτο.

ναι, λιγο ακομα και θα πιστευα οτι οι Κιχνερ ηταν κομμουνιστες

[Turambar]

για κανα τριμηνο δεν εχουμε να φαμε και ζουμε καταστασεις οπως αυτες που βλεπαμε στα

Αυτές οι καταστάσεις δεν αποτρέπονται.
Σε λίγα χρόνια απλώς, θα έχει επιτευχθεί η μονιμότητα αυτών των καταστάσεων.

Τα νούμερα απλά δεν βγαίνουν.

Τα καθαρά έσοδα του Προϋπολογισμού αναμένεται να αυξηθούν κατά 6,9% στα 56,3 δισ. ευρώ, έναντι 52,7 δισ. ευρώ εφέτος.

Οι πρωτογενείς δαπάνες προβλέπονται στα 51,8 δισ. ευρώ και θα είναι μειωμένες κατά 1,5% σε σχέση με εφέτος.

Οι δαπάνες για τόκους εκτιμώνται στα 15,8 δισ. ευρώ, ήτοι αυξημένες κατά 19,6% ή 2,6 δισ. ευρώ σε σχέση με το 2010

Πηγή: Το Βήμα

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=358377

Η ελεγχόμενη χρεοκοπία εξασφαλίζει τους υπάρχοντες πιστωτές και μόνο.
Ούτε νέους προσελκύει προφανώς (για να μπορέσουμε να βγούμε στις αγορές, που λένε λες και αυτό θα μας έσωζε), ούτε θα προστατεύσει σε οποιοδήποτε βαθμό, την επιβίωση του λαού.

Για να μπορούσαμε να αντεπεξέλθουμε στις απαιτήσεις των αγορών, θα χρειαζόταν μια ανάπτυξη του τύπου 7-8% για 7-8 χρόνια για να είμαστε σε θέση να αρχίσουμε να μειώνουμε το χρέος.

Και αν η επιστροφή στις αγορές ήταν το ζητούμενο, θα έπρεπε να υποσχόμαστε κάποιου είδους ανάπτυξη. Κάτι τέτοιο όμως, είναι ολοφάνερο ότι δεν βρίσκεται κάπου κοντά στον ορίζοντα με αυτή την πολιτική.

και θα επαναλάβω, η επιστροφή στις αγορές, μόνο λύση δεν είναι.




Τέλος για να ξεκαθαρίσω.
Πιστεύω ότι η στάση πληρωμών στους πιστωτές είναι η μόνη λύση. Ούτε κουρέματα, ούτε τίποτα. Στάση πληρωμών.
Απλά την σημερινή εξουσία, δεν την εμπιστεύομαι, ούτε και σε αυτό το σενάριο.
Αυτή επέλεξε την στάση πληρωμών στους εσωτερικούς πιστωτές εδώ και καιρό.

[jimmakos]

Το παρακάτω κείμενο είναι ανέκδοτο, έπεσα κατά τύχη πάνω του έπειτα από την επιστροφή μου στα πάτρια εδάφη.
Ο τίτλος του είναι: "Ποιοί είμαστε". Κανονικά θα δημοσιευόταν στην εφημερίδα του Εμπορικού Συλλόγου Σερρών αλλά σε κάποιους δεν άρεσε.

     Από την  πρώτη σου ανάσα, βγαίνοντας από τη μήτρα, παίρνεις θέση στο κοινωνικό σύνολο. Υπάρχεις. και αυτή η παρουσία σου τελειώνει επίσης στην τελευταία σου ανάσα, που πας εκεί από όπου ήρθες. Στην εδώ όμως διαδρομή σου, έχεις ένα ταυτισμένο με την παρουσία σου χρέος και τούτο  είναι… να παίρνεις θέση.
     Σήμερα ζούμε σε χειρότερες κοινωνικά και οικονομικά συνθήκες, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Στις Σέρρες και πανελλαδικά, τα ξενοίκιαστα μαγαζιά έχουν αυξηθεί, τα εμπορικά που βίαια λόγω αναδουλειάς κλείσανε έχουν πολλαπλασιαστεί, οι συνάδελφοι που πασχίζουν με νύχια και με δόντια να κρατηθούν  είναι πάρα πολλοί και αρκετοί δεν θα τα καταφέρουν. Εκατοντάδες χιλιάδες δεν διαθέτουν ασφαλιστική πρόσβαση στο γιατρό και το φάρμακο. Η φτώχεια απλώνεται, η ανεργία θερίζει, η αναζήτηση δουλειάς σε άλλες χώρες φαντάζει σαν μόνη λύση. Σχολεία κλείνουν, κέντρα υγείας κλείνουν, νοσοκομεία υπολειτουργούν. Πυρηνικά εργοστάσια φυτρώνουν και σκάνε. Πόλεμοι στήνονται. Εργασιακές σχέσεις ανατρέπονται, οικογενειακοί προγραμματισμοί ανατινάζονται. 
     Ο Αρμαγεδόνας  των πολιτικών αποφάσεων και  των μέτρων που τις συνοδεύουν, σημαδεύει  στο δόξα πατρί τη συντριπτική πλειοψηφία. Αυτοαπασχολούμενους και μικρούς εμπόρους, μεσαίους και μικρομεσαίους, εργαζόμενους και συνταξιούχους, σπουδαστές και ανέργους. Την προκρούστια   κλίνη την φτιάξανε στα μέτρα του πλέον ανήμπορου και του πλέον φτωχού και ανάλογα επιδιώκουν την προς τα τάρταρα ισότητα των πολλών. Η επέλασή τους επενδύθηκε προπαγανδιστικά, μίλησαν για ασύδοτο καταναλωτισμό, μισθολογικά ρετιρέ, εργασιακά προνόμια, βολεμένους, τεμπέληδες, παγκόσμια οικονομική κρίση και τέλος το ελληνικό χρέος.
   
    Είναι ικανότατοι και κορυφαίοι στην παραπληροφόρηση, την εξαπάτηση, την δημιουργία κοινωνικών εμφυλίων, την πολτοποίηση των εγκεφάλων, την διάβρωση των συνειδήσεων και τον αποπροσανατολισμό. Aν ρωτηθούμε σήμερα εδώ, για το τι κακό κάνουν στα μαγαζιά μας  όλα αυτά τα μέτρα, όλοι θα συμφωνήσουμε. Αν όμως ταυτόχρονα ρωτηθούμε τι φταίει γι’ αυτό, είναι σίγουρο ότι θα σφαχτούμε. Γι’ άλλους θα φταίει, Ο  δημόσιος  που ’χε πολλά λεφτά και ψώνιζε, o αγρότης που ’ ναι τεμπέλης, o καθηγητής  που ’ναι  κοπρίτης, o φοιτητής που ’ναι  αλήτης, o συνταξιούχος  που κάθεται και τα ξύνει, o Καραμανλής, ο Σημίτης, ο Μητσοτάκης, ο Τσοχατζόπουλος, η  siemens, οι απεργίες, οι καταλήψεις, οι συμβασιούχοι, οι στειτζήδες, οι γιατροί στο Κολωνάκι, οι δικηγόροι, οι ταξιτζήδες, οι φορτηγατζήδες, οι φαρμακοποιοί, οι ναυτεργάτες, κ.λ.π. Για το ακριβό πετρέλαιο, έφταιγε ο δικτάτορας Σαντάμ, τώρα κρεμάσαν τον Σανταμ, έπεσε η τιμή. Για τους μετανάστες Πακιστανούς και Αφγανούς, που δεν τους είχαμε πριν τους «σώσει» το ΝΑΤΟ, οι κυβερνήτες τους. Για τους Λίβυους που θα’ ρθουν τώρα μετά την «σωτήρια» επέμβαση του ΝΑΤΟ, υπεύθυνος θα’ ναι ο Καντάφι. Για τους Αλβανούς που δεν έρχονταν έφταιγε ο Μαοϊκός Χότζα, και, για την εισαγόμενη πορνεία, που δεν υπήρχε πριν καταρρεύσει, υπεύθυνο είναι το ανατολικό κομμουνιστικό μπλοκ.
Ας είμαστε ειλικρινείς και κυρίως ας αποφασίσουμε να δούμε την πραγματικότητα. Το χρέος δεν είναι απόρροια μεμονωμένων απατεώνων.
Οι συντάξεις και οι μισθοί που πετσοκόβονται,
τα όρια ηλικίας που αυξάνονται,
τα σχολεία που κλείνουν,
ο Φ.Π.Α. που εκτινάσσεται,
οι ανατροπές εργασιακών κεκτημένων,
ο καλπασμός της ανεργίας,
η υποβάθμιση της δημόσιας υγείας, πρόνοιας, περίθαλψης,
το πανάκριβο ρεύμα, το πετρέλαιο,
το ξεπούλημα της χώρας, των υποδομών και του πλούτου της.
Δεν οφείλεται στον παράνομο πλουτισμό κάποιων, αλλά στην εφαρμοζόμενη πολιτική και εδώ και αλλού.

Ίδια πάνω κάτω είναι τα μέτρα και εδώ και αλλού. Πονάει δεν πονάει κάποιους να το ακούν, η αλήθεια είναι ότι τις κρίσεις, τα ελλείμματα, τα χρέη, τη φτώχεια και την εξαθλίωση για τους πολλούς, για το λαό, για τους λαούς, την γεννά και την κυοφορεί το καπιταλιστικό σύστημα. Η πηγή της κακοδαιμονίας, η φωλιά του φιδιού, είναι ακριβώς εκεί, με 2 λόγια στο:
• ποιος έχει στην ιδιοκτησία του τα μέσα παραγωγής.
• ποιος ελέγχει τους φυσικούς πόρους.
• ποιος καρπώνεται την εργασία και την παραγωγή.           

     Είναι δύσκολο αλλά είναι αναγκαίο να ξεμπερδέψουμε με τις αυταπάτες μας, αν θέλουμε να έχουμε καλύτερο αύριο. Βιοποριστικά ασκούμε μια δραστηριότητα μεσάζοντα, είμαστε, ας πούμε, ο περιβόητος μεσαίος χώρος. Οι συγκρούσεις και οι εξεγέρσεις στα τέλη του 19ου αιώνα με τους εργατικούς ξεσηκωμούς, η Οκτωβριανή επανάσταση στη Ρωσία τον 20ο  αιώνα, Οι βαλκανικοί και παγκόσμιοι πόλεμοι άφησαν χώρο για την δική μας παρουσία. Το κυρίαρχο οικονομικό κατεστημένο μας ανέχθηκε ή και μας στήριξε για να μας εχει μαζι του σε κείνες τις συνθήκες της μετωπικής σύγκρουσης: 
ή οι βιομήχανοι ή οι εργάτες.
     Η δική μας δουλειά, αυτή του ενδιάμεσου, είναι να πουλάμε αυτό που παράγουν οι εργαζόμενοι και το οποίο ανήκει στον ιδιοκτήτη των μηχανημάτων. Να το αγοράζουμε από τον ιδιοκτήτη βάζοντας το δικό μας κέρδος και να το πουλάμε στον εργαζόμενο που το παρήγαγε. Κοντολογίς είμαστε κάτι σαν τους επιστάτες των φεουδαρχών και επειδή δεν δουλέψαμε στην παραγωγή νιώθουμε πιο κοντινό μας τον βιομήχανο απ’ ότι τον εργάτη. Ή όσοι από μας δούλεψαν σαν εργάτες και έχουν γνώση από πρώτο χέρι «τι εστί βερίκοκο», νιώθοντας απέχθεια για κείνη τη ζωή, πασχίζουν να γίνουν και αυτοί χαλίφηδες ή έστω αυλικοί  στο χαλιφάτο. Τώρα όμως, «λιγοστεύουν τα δίφραγκα». Αυτοί που έχουν τα  λεφτά θέλουν κι άλλα και δεν τους φτάνουν με το να φτωχύνουν κι άλλο τους εργάτες, γι’ αυτό πρέπει να λιγοστέψουμε κι εμείς.
     Τους βολεύει και είναι πιο συμφέρον μια αλυσίδα LIDL από χιλιάδες μικρομάγαζα. Ένα JUMBO από εκατοντάδες παιχνιδάδικα. Έξι αλυσίδες στα τρόφιμα. Πέντε αλυσίδες στα ηλεκτρικά κ.λ.π.
Για ακούστε πόσο πιο ξεκάθαρα από εμάς , πιο ωμά και χύμα, διαδηλώνουν τις προθέσεις τους οι Έλληνες και ξένοι μεγαλοκαρχαρίες, μέσα από το έντυπο τμήμα του προπαγανδιστικού τους μηχανισμού. Η «Καθημερινή» λοιπόν, του γνωστού συγκροτήματος, του εφοπλιστή, μέλος του συγκροτήματος που ελέγχει τον skai Ρ/Σ – Τ/Κ κ.λ.π., γράφει:
«Η Ελλάδα, έχει σοβαρό πρόβλημα, επειδή, αν και το μέσο ποσοστό επιχειρηματικού κέρδους είναι αισθητά υψηλότερο (32,4 %) από το αντίστοιχο της ΕΕ (20,1%), σε επίπεδο επιχείρησης η σχέση αυτή αναστρέφεται και τα κέρδη ανά επιχείρηση είναι, στη χώρα μας, πολύ χαμηλότερα. Αυτό συμβαίνει, επειδή υπάρχει διασπορά των κερδών, εξαιτίας του σημαντικού αριθμού μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, οι οποίες στερούν από τα μεγάλα οικονομικά επιχειρηματικά συγκροτήματα τη δυνατότητα να αποκομίζουν μεγάλο κέρδος, πράγμα πολύ κακό».
     Μας λένε λοιπόν, φάτσα κάρτα! Ότι το πρόβλημα της Ελλάδας είμαστε εμείς οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί έμποροι που έχουμε μαγαζί. Εμείς λοιπόν είμαστε το πρόβλημα της χώρας. «Είναι βέβαιο ότι:  ο κόσμος του κέρδους και ο κόσμος της εργασίας δεν μπορούν να συμπορευτούν. Κατά την διάρκεια της κρίσης  περιορίζεται η εμπορική πίστωση, δημιουργούνται αναταραχές στον  χρηματοπιστωτικό τομέα, μειώνεται η προσφορά χρηματικού κεφαλαίου για δανεισμό, περιορίζεται η πώληση εμπορευμάτων και αυξάνονται τα αποθέματά τους. Παρουσιάζεται αδυναμία πληρωμής δανείων σε τράπεζες από επιχειρήσεις που έχουν δανειστεί. Επιχειρήσεις χρεοκοπούν και κλείνουν, η ανεργία αυξάνεται.
     Έχουμε δηλαδή καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων. Γίνεται κατανοητό πως για εμάς πρώτο άμεσο μέλημα πρέπει να είναι η διεκδίκηση, η αγωνιστική διεκδίκηση αιτημάτων που θα αναχαιτίζουν την έξαλλη κερδοσκοπία και την αντίστοιχη κυβερνητική αναλγησία. Αυτό προϋποθέτει αποκάλυψη όλων όσων, από όποια θέση στήριξαν και στηρίζουν, υπηρέτησαν και υπηρετούν, τις ένοχες πολιτικές, ανεξάρτητα αν μικροπολιτικά δήθεν κρατάνε  αποστάσεις».
     Συνδικαλισμό δεν κάνεις παριστάνοντας τη στρουθοκάμηλο, χώνοντας το κεφάλι στο χώμα για να μην ακούς και βλέπεις, ούτε βεβαίως βάζοντας την ουρά στα σκέλια όταν βρίσκεσαι μπροστά στον εκπρόσωπο της εξουσίας. Συνδικαλισμό δεν κάνεις όταν περιμένεις να συμβεί το γεγονός για να βγάλεις μετά ανακοίνωση. Συνδικαλισμό δεν κάνεις αν σε προβληματίζει σε ποιόν θα κακοφανεί, ποιες σχέσεις θα χαλάσεις και ποιος θα σε μισήσει αν πεις την αλήθεια. Και φυσικά, συνδικαλισμό δεν κάνεις αν σε νοιάζουν οι δημόσιες σχέσεις ή πως θα σε χαρακτηρίσουν.
Ο Σύλλογός μας, τo Διοικητικά Συμβούλιά του, αρέσει δεν αρέσει, πονάει δεν πονάει, πρέπει να παίρνουν θέση.
   Να λέει όχι στο ΙΚΕΑ, να είναι με τον ξυλουργό.
   Να λέει όχι στον εργοστασιάρχη, να είναι με τον εργάτη.
   Να λέει όχι στον εφοπλιστή, να είναι με τον ναυτεργάτη.
   Να λέει όχι στην πολυεθνική, να είναι με το μικρομάγαζο.
   Να λέει όχι στα JUMΒO, τις αλυσίδες, τα LIDL, τα Καρφούρ, τις υπεραγορές, στα γυάλινα χωράφια των φωτοβολταϊκών, στην απάτη της πράσινης ανάπτυξης, τα μονοπώλια, τα δάνεια για την πληρωμή του ΟΑΕΕ και του ΦΠΑ.
Μιλάνε αρκετοί για την ανάγκη της ενότητας και προτρέπουν γι’ αυτή, χωρίς όμως και να λένε πως την αντιλαμβάνονται και τι εννοούν.
Η επίκληση γενικά της ενότητας είναι το τελευταίο καταφύγιο των υστερόβουλων, των βολεμένων και των ενόχων.  
Η ενότητα έχει νόημα αν προκύπτει σαν συμφωνία σε βασικά ζητήματα.
Σε κάθε άλλη περίπτωση οδηγεί στην ανυποληψία, τον αφοπλισμό και την χειραγώγηση.
Αυτοί που την ευαγγελίζονται το κάνουν προσχηματικά, κοροϊδεύουν και εξαπατούν.
Και τι νόημα έχει αυτή η ενότητα, η συνύπαρξη, η Γενική Συνέλευση, η ψηφοφορία, η λήψη απόφασης, όταν κάποιος έχει αποφασίσει πως αν περάσει η θέση του θα γίνει σεβαστή,
και αν όχι, αυτός θα κάνει αυτό που γουστάρει.

«Όποιος το πνεύμα του ποθεί να δυναμώσει
να βγει από το σέβας κι από την υποταγή.
Από τους νόμους μερικούς θα τους φυλάξει,
αλλά το περισσότερο θα παραβαίνει
και νόμους κι έθιμα κι από την παραδεγμένη
και την ανεπαρκούσα ευθύτητα θα βγει.
Από τες ηδονές πολλά θα διδαχθεί.
Την καταστρεπτική δεν θα φοβάται πράξι•
το σπίτι το μισό πρέπει να γκρεμισθεί.
Έτσι θα αναπτυχθεί ενάρετα στην γνώσι.»
                                                          ΚΑΒΑΦΗΣ

[Paf1984]

Μαύρες μέρες θα φέρει η αναδιάρθρωση του χρέους

Πηγή: ΠΡΙΝ 22/4
του Λ. Βατικιώτη
Οποιοδήποτε σχέδιο πτώχευσης κι αν εφαρμοστεί θα συνοδευτεί από νέα μέτρα λιτότητας
Το θέμα δεν είναι αν θα γίνει αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους, αλλά το πότε θα γίνει και επίσης η μορφή που θα πάρει! Αυτή είναι η πραγματικότητα έναν ακριβώς χρόνο μετά την επίσημη προσφυγή της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου στον κατ’ ευφημισμό «μηχανισμό διάσωσης» ΔΝΤ – ΕΕ, κάτω από το εκβιαστικό δίλημμα Μνημόνιο ή χρεοκοπία. Δώδεκα μήνες μετά και αφότου έχουν δοθεί στη δημοσιότητα τέσσερα μνημόνια η κήρυξη χρεοκοπίας είναι προ των πυλών και θέμα λίγων εβδομάδων.
Εξ αρχής να γίνει σαφές ότι η περίφημη αναδιάρθρωση δεν είναι τίποτε άλλο παρά χρεοκοπία. Ο λόγος που δεν χρησιμοποιούν τη συγκεκριμένη, αρνητικά φορτισμένη λέξη και αντί αυτής την τεχνοκρατική και ουδέτερη λέξη «αναδιάρθρωση» είναι για να μην φανεί το ναυάγιο της συγκεκριμένης οικονομικής πολιτικής, η οποία εφαρμόστηκε παρά τις τεράστιες κοινωνικές αντιδράσεις μόνο και μόνο για να διαχειριστεί το «ακανθώδες» υποτίθεται πρόβλημα του δημοσίου χρέους. Σε αυτό το βωμό θυσιάστηκαν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα, το δικαίωμα των απολυμένων στην αποζημίωση, η κατάργηση επιδομάτων, η άγρια περικοπή μισθών και ημερομισθίων, χιλιάδες σχολεία και ακόμη η ύπαρξη 100 νοσοκομείων! Για να εξυπηρετηθεί το χρέος! Κι έρχονται τώρα λέγοντας επί της ουσίας ότι το δημόσιο χρέος δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί κι απεργάζονται νέα σχέδια για να διαχειριστούν αυτή την κατάσταση που οι ίδιοι προκάλεσαν.


Γιατί, όσο γίνεται ηλίου φαεινότερο ότι άλλο ήταν τελικά το ζητούμενο αυτών των σκληρών ταξικών μέτρων – η διευκόλυνση των όρων αναπαραγωγής και κερδοφορίας του κεφαλαίου, μέσω της βίαιης αφαίρεσης εργατικών δικαιωμάτων, και όχι η επίλυση του δημοσιονομικού προβλήματος – άλλο τόσο έντονα γίνεται εμφανές ότι αυτή η πολιτική όχι απλώς δεν έλυσε αλλά οδήγησε σε παροξυσμό το δημοσιονομικό πρόβλημα. Με άλλα λόγια, η διαχείριση του προβλήματος από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και υπό τις οδηγίες ΔΝΤ – ΕΕ ενέτεινε το δημοσιονομικό πρόβλημα, «καίγοντας» κάθε άλλη δυνατότητα ήπιας επίλυσής του, που υπήρχε μέχρι πέρυσι. Ειδικότερα, η βύθιση της οικονομίας στην ύφεση, με αποτέλεσμα να μειωθούν μισθοί και ημερομίσθια, ιδιωτική καταναλωτική δαπάνη και δημόσια έσοδα, η συρρίκνωση της οικονομίας με αποτέλεσμα την σημαντική αύξηση του δημόσιου χρέους όπως μετριέται ως ποσοστό του ΑΕΠ και η περαιτέρω μείωση των φορολογικών συντελεστών των επιχειρήσεων με το τελευταίο φορολογικό νομοσχέδιο που θα οδηγήσει σε νέα μείωση των δημοσίων εσόδων οδήγησαν στην χρεοκοπία την οποία μετέτρεψαν κι αυτή σε μονόδρομο, στο πλαίσιο άσκησης της σημερινής ακραίας νεοφιλελεύθερης, φιλοεργοδοτικής πολιτικής. Με λίγα λόγια, η χρεοκοπία προήλθε ως συνέπεια της πολιτικής που εφάρμοσε η κατοχική κυβέρνηση του Γιωργάκη Τσολάκογλου και όλη αυτή η αξιοθρήνητη παρέα που αποτελεί το στενό του περιβάλλον.
Η αναμενόμενη χρεοκοπία επίσης, επιβεβαιώνοντας τον ρόλο του ΔΝΤ ως πυρομανούς πυροσβέστη, αποτελεί και μια επίλυση του προβλήματος του ελληνικού δημοσίου χρέους που είναι η καλύτερη δυνατή για τα συμφέροντα της αστικής τάξης και δη των ηγετικών της μερίδων όπως είναι οι διεθνείς τραπεζίτες, αξιοποιώντας στο έπακρο τους σημερινούς συσχετισμούς για το κεφάλαιο. Η λύση αυτή δε απομακρύνει την μοναδική πραγματική επίλυση του προβλήματος του δημοσίου χρέους που είναι η άμεση παύση πληρωμών και η διαγραφή του χρέους. Κάνουν αναδιάρθρωση, με άλλα λόγια, για να μην κάνουμε παύση πληρωμών.
Πέραν των αιτιών, το δεύτερο ουσιώδες στοιχείο σχετικά με την αναδιάρθρωση, δηλαδή την πτώχευση, αφορά στο ότι δεν παρέχεται …αχρεωστήτως. Ούτε αυτή! Εμφανιζόμενη ως διευκόλυνση των πιστωτών προς την κυβέρνηση, συνοδεύεται από την αγωνία τους μην τυχόν και η αναδιάρθρωση σημάνει τη χαλάρωση των προσπαθειών εξορθολογισμού των δημόσιων οικονομικών, οπότε θα συνοδευτεί με νέα μέτρα μείωσης των δημοσίων δαπανών για να μειωθεί το έλλειμμα: μείωση μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, εκποίηση της δημόσιας περιουσίας για να βρεθούν υποτίθεται νέοι πόροι, μείωση δαπανών για παιδεία και υγεία, κοκ.
Ακόμη όμως και τίποτε από τα παραπάνω να μην ίσχυε η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, όπως προωθείται από τους πιστωτές και με βάση την εμπειρία των τελευταίων δεκαετιών από άλλες χώρες του κόσμου όπου εφαρμόστηκε, είναι ένα μέτρο εις βάρος των φορολογουμένων και προς όφελος των δανειστών. Αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ο συνολικός όγκος του χρέους αυξάνεται και δεν μειώνεται, εν είδει τιμήματος για τον «διακανονισμό».
Μέχρι στιγμής η μορφή που θα λάβει η αναδιάρθρωση του χρέους δεν έχει οριστικοποιηθεί. Δύο είναι οι πιθανότερες μορφές χωρίς να αποκλείεται να εφαρμοστούν και οι δύο και χωρίς επίσης να αποκλείεται να εφαρμοστούν κι άλλες που υπάρχουν στη φαρέτρα των εξειδικευμένων τραπεζών, των συμβούλων και της ΕΚΤ, όπως για παράδειγμα νέα δάνεια που θα δοθούν το 2012, με τα οποία θα επιχειρηθεί να αντιμετωπιστεί η αδυναμία του ελληνικού δημοσίου να αποπληρώσει τα ομόλογα που λείπουν το 2012, δεδομένου ότι ο δανεισμός από τις αγορές, όπως προβλέπεται στο μνημόνιο, θα είναι απαγορευτικός. Μάρτυρας η εκτίναξη των επιτοκίων των ομολόγων στην δευτερογενή αγορά σε δυσθεώρητα επίπεδα ρεκόρ, πολύ ανώτερα ακόμη κι εκείνων που είχαν διαμορφωθεί πριν την προσφυγή στην τρόικα.
Η πρώτη μορφή αναδιάρθρωσης είναι η επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής του ελληνικού δημόσιου χρέους των 340 δισ. ευρώ με την έκδοση νέων ομολόγων, μένοντας ανοιχτό το θέμα των τοκομεριδίων, αν δηλαδή θα μείνουν ίδια ή θα είναι χαμηλότερα. Μένει επίσης να κριθεί και ο χαρακτήρας της συμφωνίας που θα επέλθει μεταξύ ελληνικού δημοσίου και πιστωτών, κατά πόσο δηλαδή θα υπάρξει μια οικειοθελής, συναινετική λύση ή μονομερείς ανακοινώσεις από την μεριά της Ελλάδας. Προφανώς εδώ, η επίδειξη πυγμής στην οποία έχει προβεί επανειλημμένες φορές η κυβέρνηση του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς εναντίον των εκπροσώπων του παρηκμασμένου και παρασιτικού καπιταλισμού αποκλείει κάθε πιθανότητα συνεννόησης με τους τραπεζίτες… Όσο για το ενδεχόμενο οι ξένες τράπεζες να ανακοινώσουν το σχέδιο με ένα μέιλ στο γραφείο του Γ. Παπακωνσταντίνου ούτε καν συζητιέται.
Αυτή η λύση παρότι εμφανίζεται ως η πιο ανώδυνη, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, είναι η πιο καταστροφική για τα δημόσια οικονομικά. Μάρτυρας η Λατινική Αμερική, καθώς εκεί εφαρμόστηκε στην πιο ευρεία έκταση αυτό το σχέδιο, μέσω των ομολόγων Μπρέιντι. Με την έκδοση αυτών των ομολόγων, που πήραν το όνομα τους από τον αμερικανό υφυπουργό Οικονομικών, επιχειρήθηκε να γίνει μια αντίστοιχη διαχείριση της κρίσης χρέους των λατινοαμερικανικών χωρών την δεκαετία του ’80. Η συνέχεια είναι γνωστή: Η αναγκαστική παύση πληρωμών αποφεύχθηκε μεν για εκείνη την περίοδο για να μετατεθεί όμως λίγα χρόνια αργότερα και όχι για να επιλυθεί. Έλαβε επίσης πολύ πιο εκρηκτικές διαστάσεις και μεγαλύτερη διάρκεια. Τα ομόλογα Μπρέιντι σήμαναν τον αργό θάνατο των οικονομιών της Λ. Αμερικής.
Η δεύτερη μορφή είναι το λεγόμενο κούρεμα των ομολόγων, δηλαδή η απομείωση της ονομαστικής τους αξίας από 30% έως και 70% σε συνάρτηση με την διάρκειά τους. Πρόκειται για ένα σενάριο που θα είναι καταστρεπτικό πρώτα και κύρια για τα ασφαλιστικά ταμεία αλλά και για το εγχώριο τραπεζικό σύστημα, καθώς η αξία των τοποθετήσεων τους σε ελληνικά ομόλογα θα μειωθεί ισόποσα με αποτέλεσμα ειδικά οι τράπεζες να βρεθούν πολύ πίσω από την κόκκινη γραμμή των δεικτών φερεγγυότητας. Τότε δεν θα τις σώσει ούτε πιθανή επίσπευση των σχεδίων οικειοθελούς συγχώνευσής τους, με αποτέλεσμα να συμβεί ότι έχει συμβεί σε όλες τις χώρες απ’ όπου πέρασε το ΔΝΤ: η ιδιοκτησία των τραπεζών να περάσει σε ξένα χέρια, πιθανά αμερικανικά και γερμανικά, που θα τις αγοράσουν έναντι πινακίου φακής, με ιστορικής σημασίας επιπτώσεις για τη συσσώρευση του κεφαλαίου στην Ελλάδα. Αυτός είναι κι ο λόγος που οι εγχώριοι τραπεζίτες απεύχονται με κάθε τρόπο το «κούρεμα», καθώς ξέρουν πως θα σημάνει το τέλος τους.
Οι δηλώσεις των κάθε λογής αρμοδίων από Γερμανία κυρίως και ΗΠΑ (καθώς εσχάτως που ‘μάθαν ότι χρεωνόμαστε πλακώσανε και οι …ξένοι) είναι εν πολλοίς αντικρουόμενες εκφράζοντας τα διαφορετικά συμφέροντα που διακυβεύονται και την απουσία μιας σταθερής, κοινά συμφωνημένης γραμμής από την μεριά της αστικής τάξης – με εξαίρεση φυσικά την ανάγκη επιβολής νέων, εξοντωτικών μέτρων λιτότητας. Όπως ακριβώς συνέβαινε και πέρυσι τέτοια εποχή, για να εφαρμοστούν τελικά οι χειρότερες απ’ όλες τις δυνατές επιλογές. Εντελώς ενδεικτικά ο Τζορτζ Σόρος κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα τάχθηκε υπέρ της επιμήκυνσης της περιόδου λήξης των ομολόγων. Στην άλλη μεριά μόλις την Τρίτη 19 Απρίλη ο επικεφαλής του συνδέσμου των γερμανικών κρατικών τραπεζών, Κριστιάν Μπραντ, δήλωσε πως ένα κούρεμα των ελληνικών ομολόγων «δεν θα ήταν το τέλος του κόσμου». Το τι ακριβώς θα γίνει θα το μάθουμε μέχρι τον Ιούνη, οπότε θα δοθεί στη δημοσιότητα έκθεση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για το ύψος του δημόσιου χρέους στην ευρωζώνη. Τότε αναμένονται και οι οριστικές αποφάσεις και όχι το 2013 όπως ορίστηκε στην τελευταία σύνοδο κορυφής της ΕΕ οπότε και τέθηκε ένα προτιμησιακό πλαίσιο υπέρ των κρατών – πιστωτών και εις βάρος των ιδιωτών.
Η επίσπευση ωστόσο της ελληνικής χρεοκοπίας από την κυβέρνηση και τους πιστωτές ανοίγει το θέμα του τι πρέπει άμεσα να γίνει με το δημόσιο χρέος. Απέναντι σε αυτά τα σενάρια, που θα οδηγήσουν ακόμη πιο βαθιά την οικονομία στη δίνη της υπερχρέωσης και της ύφεσης, ο στόχος της απόκρουσης και ανατροπής αυτής της πολιτικής και της πτώσης της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου πρέπει να συνοδεύεται από το στόχο της δημιουργίας Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου που θα ανοίξει τα βιβλία του δημόσιου χρέους, επιτρέποντας τη διαγραφή του.

http://youpayyourcrisis.blogspot.com/2011/04/blog-post_7384.html

Μια παρατηρηση που εχω να κανω ειναι οτι η ΕΛΕ πρεπει να χρησιμευσει ωστε να αποκαλυψει την ουσια του δανεισμου και της υπερχρεωσης της χωρας (ποιους ευνοει κτλ), αλλα οχι για να δικαιολογησει τη διαγραφη του χρεους. Αυτη δε χρειαζεται δικαιολογιες.