Οικονομική κρίση και τρόποι αντιμετώπισης της από την Ελλάδα

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

Για ανανέωση (ή προσθήκη νέου) avatar, πρέπει η μεγαλύτερη διάσταση της εικόνας να είναι 110 pixels.

[EAJ]

Η ΝΔ πριν 2 χρόνια κάπου είχε κάνει αναθεώρηση του ΑΕΠ και το αύξησε κατά 25% μέσα σε μία νύχτα λαμβάνοντας υπόψιν όπως είπε και την παραοικονομία. Οπότε δεδομένου αυτού έχω ένα μεγάλο ερωτηματικό στο πώς υπολογίζεται το ΑΕΠ στην πράξη και στο πόσο αντιστοιχεί στην πραγματικότητα
Πάντως για να λέμε και του στραβού το δίκιο ο μπουλούκος όποτε ήθελε να περάσει κάποιο "αντιλαϊκό" μέτρο δεχόταν σκληρή επίθεση από την τότε αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ...γενικά το ΠΑΣΟΚ δε θυμάμαι να είχε συναινέσει σε κάποια πολιτική απόφαση που είχε πολιτικό κόστος και ως εκτούτου δεν είχε υπέυθυνη πολιτική στάση. Να μην ξεχνάμε ότι η πολιτική που ακολουθεί μία κυβέρνηση ρυθμίζεται εν μέρει από την ανάδραση που υπάρχει από την κοινωνία στην πολιτική της. Ακόμα και λίγο πρις τις εκλογές όταν η ΝΔ ανακοίνωνε τα σχέδια της για πάγωμα των μισθών μετά τις εκλογές το ΠΑΣΟΚ υποστήριζε ότι τα λεφτά υπάρχουν και η ΝΔ το αποκρύπτει τη στιγμή που ήξεραν από τις συναντήσεις με τον Προβόπουλο που είχαν ότι το έλλειμμα είχε ξεφύγει και δεν γινόταν επίσημη ανακοίνωση για να μη ξεφύγουν τα spreads.
Όπως και να έχει όμως, ο μπουλούκος φοβόταν το πολιτικό κόστος και δεν έπαιρνε σημαντικές αποφάσεις παρά μόνο περιορίστηκε σε διαχειριστικό ρόλο περισσότερο και για αυτό καλά έγινε και πήρε πόδι
Για τα ψευδή στατιστικά στοιχεία να στείλουν φυλακή τους υπεύθυνους αν όντως ήταν ψευδή γιατί και εκεί δεν είναι ξεκάθαρα τα πράγματα. H eurostat Πχ γνώριζε για τη goldman sachs όπως αποδείχτηκε και έχω την εντύπωση ότι το ΠΑΣΟΚ φούσκωσε το έλλειμμα του 2009 για να ωραιοποιήσει την εικόνα του και να δαιμονοποιήσει τη ΝΔ όπως άλλωστε είχε κάνει και η ΝΔ το 2004

[Jaegger]

η φιλευλέθερη οικονομία παραδέχομαι οτι είναι ενα ατελειωτο σήριαλ

[Godhatesusall]

Αναδιαπραγμάτευση του χρέους, του πέτρου παπακωνσταντίνου

Η αναδιαπραγμάτευση του δημοσίου χρέους αποτελεί πλέον όρο εθνικής επιβίωσης. Το χρέος αποτελεί όχι ελληνικό, αλλά ευρωπαϊκό και παγκόσμιο πρόβλημα, επομένως σε ευρωπαϊκή και παγκόσμια κλίμακα πρέπει να αναζητηθεί και η λύση . Πατέρας της μακροοικονομικής και κατά γενική αναγνώριση μια από τις μεγαλύτερες διάνοιες του εικοστού αιώνα, ο Τζον Μέιναρντ Κέινς δεν θα μπορούσε να κατηγορηθεί για επαναστατικές αντιλήψεις.

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου, για το περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ, της 8ης Απριλίου του 2010

Η αγωνία του ήταν όχι να γλιτώσει τους εργαζόμενους από τον καπιταλισμό, αλλά να γλιτώσει τον καπιταλισμό από τον εαυτό του. Υπό αυτό το πρίσμα ήταν ιδιαίτερα κριτικός απέναντι στο τοκογλυφικό, χρηματιστικό κεφάλαιο, που απομυζούσε τεράστιους παραγωγικούς πόρους μέσω των τοκοχρεολυσίων, δημιουργώντας παράλληλα συνθήκες κοινωνικής έκρηξης. Ήδη το 1923, ο Κέινς τάχθηκε υπέρ της "ευθανασίας του ραντιέρη" μέσω μιας επεκτατικής πληθωριστικής πολιτικής που θα απαξίωνε τα χρέη. "Είναι προτιμότερο να δυσαρεστήσουμε τον ραντιέρη, που ζει από τους τόκους, παρά να προκαλέσουμε εκτίναξη της ανεργίας σε έναν πληθυσμό που ήδη υποφέρει από την φτώχεια", σημείωνε ο Βρετανός οικονομολόγος.

Η οικονομική ασφυξία που διαπίστωνε ο Κέινς για τη Βρετανία του μεσοπολέμου έχει εξαπλωθεί σήμερα στον κόσμο ολόκληρο, καθώς σχεδόν όλα τα βιομηχανικά αναπτυγμένα έθνη, άλλο λιγότερο, άλλο περισσότερο, έχουν μετατραπεί σε ομήρους του διεθνούς, τοκογλυφικού κεφαλαίου.

Ιδιαίτερα η Ελλάδα έχει εγκλωβιστεί από την αρχή αυτής της χρονιάς σε έναν εφιαλτικό φαύλο κύκλο: Τα διαβόητα spreads εκτινάσσουν στα ουράνια το κόστος δανεισμού- η κυβέρνηση ανακοινώνει οδυνηρά μέτρα για να κατευνάσει τις αγορές- οι τελευταίες δανειοδοτούν την Ελλάδα, αλλά τα επιτόκια παραμένουν αστρονομικά, επαναφέροντας το φάσμα της χρεοκοπίας- η κυβέρνηση παίρνει νέα μέτρα κ.ο.κ. Κάθε φορά που οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και ο "συνασπισμός προθύμων" δημοσιογράφων εξυμνούν υποθετικούς διπλωματικούς θριάμβους του πρωθυπουργού και αναγγέλλουν φως στην άκρη του τούνελ, σύντομα διαπιστώνουμε ότι πρόκειται μόνο για τον επόμενο συρμό αντιλαϊκών μέτρων που έρχεται κατά πάνω μας.

Αυτός ο φαύλος κύκλος πρέπει επί τέλους να σπάσει! Κάτι περισσότερο: Είναι βέβαιο ότι θα σπάσει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, καθώς είναι εντελώς αδύνατο πλέον η Ελλάδα να συνεχίσει να υφίσταται αυτό το παρανοϊκό κόστος δανεισμού. Το χρέος εξελίσσεται σε μηχανισμό πειρατικού σφετερισμού του κοινωνικού μας πλούτου από τους σύγχρονους Σάιλοκ, οι οποίοι απαιτούν πεισματικά να εισπράξουν τη λίβρα κρέας από τον άτυχο οφειλέτη που έπεσε στην ανάγκη τους. Πέραν των άλλων, η πορεία των πραγμάτων αφαιρεί την οποιαδήποτε πιθανότητα αποτελεσματικότητας, έστω στο καθαρά δημοσιονομικό επίπεδο, των επώδυνων μέτρων που παίρνει η κυβέρνηση.

Το μόνο πραγματικό αποτέλεσμά τους είναι να μεταφέρονται κεφάλαια από τις τσέπες των Ελλήνων εργαζομένων και τον τζίρο των μικρών επιχειρήσεων στα θησαυροφυλάκια των διεθνών τραπεζιτών, ενώ το ίδιο το δανειακό πρόβλημα του ελληνικού κράτους όχι μόνο δεν περιορίζεται, αλλά αναπαράγεται κάθε μέρα σε διευρυμένη μορφή.

Τα στοιχεία, όπως αποτυπώνονται στον κρατικό προϋπολογισμό, μιλούν από μόνα τους και δεν επιδέχονται αμφισβήτηση: Μόνο για τόκους, υπολογίζεται ότι θα πληρώσουμε φέτος γύρω στο 5.5% του ΑΕΠ- συγκριτικά, οι δαπάνες για την παιδεία, την υγεία και την κοινωνική ασφάλιση ανέρχονται σε 3.6%, 2.9% και 4.2% αντίστοιχα.

Αν συνυπολογίσουμε τα χρεολύσια, που μεταφέρονται από χρονιά σε χρονιά κι από δεκαετία σε δεκαετία, η συνολική δαπάνη για την εξυπηρέτηση του χρέους θα φτάσει γύρω στο απολύτως εξοντωτικό 13% του ΑΕΠ- μεγαλύτερο από το άθροισμα των χρημάτων που πηγαίνει για παιδεία, υγεία και συντάξεις μαζί! Αν προσθέσουμε δε και τις μεγαλύτερες, αναλογικά, από κάθε άλλη χώρα- μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στρατιωτικές δαπάνες, αντιλαμβάνεται κανείς ότι δεν μένει σχεδόν τίποτα για υποτυπώδη κοινωνική πολιτική και αναγκαία έργα υποδομών, κάτι που καταδικάζει μακροπρόθεσμα την παραγωγικότητα της εργασίας σε καχεξία.

Το πιο εξοργιστικό είναι ότι, ενώ το 75% του χρέους βρίσκεται στα χέρια των ξένων εταίρων μας, κυρίως των μεγάλων ευρωπαϊκών τραπεζών, οι κυβερνήσεις τους όχι μόνο δεν μας διευκολύνουν αναφορικά με την εξυπηρέτηση του χρέους μας, όπως κάνει κάθε συνετός πιστωτής στον οφειλέτη του σε ώρα ανάγκης, αλλά κερδοσκοπούν ασύστολα πάνω στο ελληνικό χρέος: τη μια έχουμε την αρχική δήλωση του Τρισέ ότι θα σταματήσει να δέχεται ελληνικά ομόλογα, που εκτίναξε τα spreads, την άλλη αντίστοιχες δηλώσεις του Όλι Ρεν και άλλων αξιωματούχων σε κρίσιμες στιγμές και την παράλλη υφιστάμεθα κερδοσκοπικά παιχνίδια πάνω στο ενδεχόμενο ελληνικής χρεοκοπίας μέσω των διαβόητων CDS, από τους ραντιέρηδες που δεν διστάζουν να δαγκώσουν το χέρι που τους ταίζει!

Η ίδια η δογματική εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας, με την εξωπραγματική απαίτηση να μειωθεί το έλλειμμα κατά οκτώ ολόκληρες μονάδες μέσα σε τρία μόλις χρόνια, και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης, με την ανεργία άνω του 10%, ισοδυναμεί με συνταγή βαθειάς οικονομικής ύφεσης και κοινωνικού χάους- μια όψη του οποίου είναι ήδη ορατή, με την ανησυχητική αύξηση της εγκληματικότητας.

Σύγχρονη Σεισάχθεια

Ενόψει της επαπειλούμενης καταστροφής, οποιαδήποτε ρεαλιστική πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης, είτε εμφορείται από φιλελεύθερες, είτε από κεϋνσιανές, είτε από ριζοσπαστικά αριστερές ιδέες, δεν μπορεί παρά να ξεκινήσει από μια εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση, χωρίς την οποία όλα τα άλλα είναι όνειρα θερινής νυκτός: Τη στάση πληρωμών και την αναδιαπραγμάτευση του δημοσίου χρέους! Μια σύγχρονη "Σεισάχθεια", για την οποία ευφυώς μίλησε, παραπέμποντας στον Σόλωνα, η Λιάνα Κανέλη.

Ασφαλώς, δεν πρόκειται για μια απλή και ανέξοδη επιλογή- άλλωστε, εδώ που έχουμε φτάσει δεν υπάρχει βασιλική οδός προς τη σωτηρία. Σε διαμετρική αντίθεση, όμως, με την πεπατημένη που ακολουθούμε τόσο καιρό, αυτή τη φορά το κόστος θα είναι προσωρινό και το κέρδος μόνιμο.

Η Ελλάδα θα τιμωρηθεί για λίγα χρόνια από τις διεθνείς αγορές χρήματος και θα αντιμετωπίσει επενδυτικό λοκ- άουτ, αλλά θα αποφύγει την κοινωνική κατάρρευση και θα θέσει τις βάσεις για την παραγωγική της ανασυγκρότηση. Σε τέσσερα ή πέντε χρόνια, οι διεθνείς τοκογλύφοι θα έχουν ηρεμήσει αρκετά ώστε να κάνουν σειρά μπροστά στο γκισέ για να αγοράσουν, με το αζημίωτο, καινούριους ομολογιακούς τίτλους της χώρας μας. Στο ενδιάμεσο διάστημα, θα υπάρχουν, πέραν των δυτικών τραπεζών, εναλλακτικές λύσεις από άλλους, σημαντικούς παίκτες του παγκοσμίου συστήματος για την κάλυψη επειγουσών αναγκών.

Άλλωστε, το πιθανότερο είναι ότι τα πράγματα δεν θα φτάσουν καν σε ρήξη. Οι πιστωτές μας μάλλον θα προτιμήσουν να αναδιαπραγματευτούν τα επιτόκια και τις προθεσμίες αποπληρωμής του χρέους μας, έστω κι αν χάσουν ένα μέρος από τα προσδοκώμενα, από το να ρισκάρουν να τα χάσουν όλα. Αυτό έγινε στην περίπτωση της Αργεντινής, η οποία κήρυξε στάση πληρωμών το 2002 και ήρθε σε συμφωνία με τα τρία τέταρτα των πιστωτών της το 2005- μια συμφωνία με την οποία της χαρίστηκε περισσότερο από το μισό του χρέους. Επιτέλους, οι πιστωτές μας δικαιολογούν τα τοκογλυφικά επιτόκια δανεισμού επικαλούμενοι τον κίνδυνο χρεοκοπίας της Ελλάδας. Με άλλα λόγια, έχουν προϋπολογίσει αυτόν τον κίνδυνο και μάλιστα έχουν προεισπράξει την ασφάλειά τους μέσω των τόκων που λαμβάνουν όλα αυτά τα χρόνια- χρόνια η κερδοσκοπία μέσω των swaps. Καιρός λοιπόν να πούμε κι εμείς: Ό,τι πήρατε- πήρατε, αγαπητοί μας, το ταμείο κλείνει μέχρι νεωτέρας!

Σημειωτέον ότι η λύση αυτή είναι πολύ λιγότερο ριζοσπαστική από ό,τι πιστεύουν οι περισσότεροι. Από το 1970 μέχρι σήμερα, έχουν προσφύγει στην αναδιαπραγμάτευση του χρέους 40 χώρες. Κατά κανόνα, η επιλογή αυτή στάθηκε αφετηρία όχι εθνικής κατάρρευσης, αλλά οικονομικής ανόρθωσης και κοινωνικής εξομάλυνσης. Άλλωστε, την επιλογή αυτή εισηγούνται ήδη, από διαφορετικούς δρόμους, γνωστοί ακαδημαϊκοί διαφόρων επιστημονικών και πολιτικών τάσεων- αναφέρουμε ενδεικτικά τους Κώστα Βεργόπουλο, Κώστα Λαπαβίτσα, Γιώργο Μπήτρο και Σπύρο Μαρκέτο. Την προέβαλε ως νόμιμη εναλλακτική λύση ο Τίλο Σαράτσιν, μέλος του Δ.Σ. της γερμανικής "Μπούντεσμπανκ", αλλά και η γαλλική εφημερίδα Le Monde, με άρθρο του Αλέν Φοζάς, στις 31 Μαρτίου. "Η Ελλάδα μοιάζει καταδικασμένη να κηρύξει στάση πληρωμών", σημειώνει ο αρθογράφος, εκτιμώντας ότι είναι των αδυνάτων αδύνατον να υλοποιηθεί "το άκρως απαιτητικό πρόγραμμα λιτότητας που επέβαλε το Βερολίνο".

Παγκόσμιο πρόβλημα

Το κυριότερο, η έκρηξη του δημοσίου χρέους δεν αποτελεί ελληνική ιδιαιτερότητα- εντύπωση την οποία καλλιεργούν συστηματικά οι ασπόνδυλες ηγεσίες των κομμάτων εξουσίας και τα μεγάλα συγκροτήματα της ενημέρωσης- αλλά εξελίσσεται σε πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο πρόβλημα πελωρίων διαστάσεων. Αποκαλυπτική είναι επί του προκειμένου η αναλυτική μελέτη της Τράπεζας Διεθνών Διευθετήσεων (BIS), που δημοσιεύθηκε προ ημερών, υπό τον τίτλο "Το μέλλον του δημοσίου χρέους: προοπτικές και επιπτώσεις".

Σημειώνουμε προκαταβολικά ότι η BIS, αν και αποφεύγει τα φώτα της δημοσιότητας, είναι ένας από τους πιο σημαντικούς θεσμούς του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Πρόκειται για την υπερτράπεζα των κεντρικών τραπεζών 57 κρατών, στα οποία περιλαμβάνονται όλες οι μεγάλες βιομηχανικές δυνάμεις της Δύσης. Ιδρύθηκε το 1930, εδρεύει στη Βασιλεία της Ελβετίας και δε σταμάτησε να λειτουργεί ως μεσάζοντας, διαιτητής, think tank και τροφοδότης των κεντρικών τραπεζών ακόμη και διαρκούντος του Β Παγκοσμίου Πολέμου, όταν τα κράτη- μέλη της αλληλοσφάζονταν. Με δύο λόγια, οι μελέτες της BIS αντιπροσωπεύουν μια από τις πιο έγκυρες φωνές του παγκοσμίου συστήματος, όταν πρόκειται για τα χρηματοοικονομικά.

Τι λέει λοιπόν η εντελώς πρόσφατη έκθεση της BIS; Εν πρώτοις, το ελληνικό πρόβλημα όχι μόνο δεν κυριαρχεί, αλλά εμφανίζεται ως απλή παρωνυχίδα. Προσυπογράφοντας τις εκτιμήσεις του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), οι συντάκτες της έκθεσης εκτιμούν ότι στο σύνολο των βιομηχανικά αναπτυγμένων κρατών- μελών του οργανισμού, το δημόσιο χρέος θα ξεπεράσει το 100% του ΑΕΠ μέσα στον επόμενο χρόνο, γεγονός που δεν έχει συμβεί ποτέ σε καιρό ειρήνης. Κατά κάποιο τρόπο, η δεκαετία του 2010 επαναλαμβάνει τη δεκαετία του 1980 από την ανάποδη: Και τότε είχαμε μια παγκόσμια έκρηξη του χρέους, μόνο που τότε εκδηλώθηκε στις χώρες της περιφέρειας (Λατινική Αμερική, Ασία, Αφρική), ανατινάζοντας το αναπτυξιακό κράτος του Τρίτου Κόσμου. Αντίθετα, αυτή τη φορά η έκρηξη κλονίζει τον νεοφιλελεύθερο "καπιταλισμό- καζίνο" των μητροπόλεων του Βορρά, ενώ οι λεγόμενες "αναδυόμενες οικονομίες" της περιφέρειας είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση, με το χρέος να κυμαίνεται κατά μέσον όρο στο 40% του ΑΕΠ. Είναι ένα είδος εκδίκησης των παλιών αποικιών απέναντι στους πρώην δυνάστες τους.

Ακόμη και στο πλαίσιο του γενικευμένου προβλήματος του Βορρά, η Ελλάδα δεν αποτελεί την πιο τραγική περίπτωση. Δύο χώρες- μέλη του G-7, η Ιαπωνία και η Ιταλία, μας ξεπερνούν στο δημόσιο χρέος με ποσοστά έναντι του ΑΕΠ 197% και 127% για το 2010, ενώ το ελληνικό δημόσιο χρέος κινείται στο όριο του 123%. Για το 2010, οι προβλέψεις είναι 204% (!) για την Ιαπωνία, 130% για την Ελλάδα και την Ιταλία, ενώ θα ακολουθήσουν οι ΗΠΑ με 100%, η Γαλλία με 99% και η Βρετανία με 94%. Ας σημειωθεί ότι ΗΠΑ και Βρετανία έχουν από τους μεγαλύτερους ρυθμούς αύξησης του δημόσιου χρέους (66% και 100% μέσα σε τέσσερα χρόνια αντίστοιχα), ενώ ο αντίστοιχος ρυθμός της Ελλάδας είναι αντίστοιχος με εκείνον της Γερμανίας.

Όπως αναγνωρίζει η έκθεση της BIS, βασικός παράγοντας έκρηξης του χρέους ήταν η τεραστίων διαστάσεων παρέμβαση των εθνικών κυβερνήσεων για τη διάσωση των τραπεζών κατά τη διάρκεια της τρέχουσας κρίσης. Η σκληρή, μονεταριστική πολιτική που ακολουθείται τώρα για την εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών κινδυνεύει να επιδεινώσει το πρόβλημα, καθώς ακόμη και στην περίπτωση ανάκαμψης προβλέπεται η μακροπρόθεσμη διατήρηση της ανεργίας σε πολύ υψηλά επίπεδα. Υπό αυτό το πρίσμα, η βασική πρόβλεψη της BIS για την επόμενη δεκαετία είναι πραγματικά εφιαλτική: Το 2020, το δημόσιο χρέος προβλέπεται να φτάσει το 300% του ΑΕΠ στην Ιαπωνία, το 200% στη Βρετανία και το 150% σε Βέλγιο, Γαλλία, Ιρλανδία, Ελλάδα, Ιταλία και ΗΠΑ.

Οι συντάκτες της έκθεσης δεν εισηγούνται συγκεκριμένες πολιτικές στις εθνικές κυβερνήσεις. Είναι ωστόσο αρκετά έντιμοι και αρκετά ρεαλιστές ώστε να αναγνωρίσουν ότι, ακόμη κι αν οι κοινωνίες αντέξουν τα πιο σκληρά μέτρα λιτότητας, ακόμη κι αν υπάρξουν αιματηρές περικοπές στις συντάξεις και στις δαπάνες υγείας για τους ηλικιωμένους, το πρόβλημα του δημοσίου χρέους δεν πρόκειται να αντιμετωπισθεί με αυτές τις πολιτικές. Με άλλα λόγια, οι πολιτικές αντιμετώπισης του χρέους σε εθνική κλίμακα, με καθαρά λογιστική- δημοσιονομική λογική, οδηγούνται σε τραγικά αδιέξοδα. Χαρακτηριστικά, η BIS προβλέπει ότι στις πιο ευαίσθητες χώρες που αναφέρθηκαν παραπάνω (Ιαπωνία, ΗΠΑ, Βρετανία, Ελλάδα, Ιταλία κ.α.) το ποσοστό του ΑΕΠ που καταβροχθίζεται κάθε χρόνο από τους τόκους των δανείων θα ανέβει από τη σημερινή στάθμη του 5% στο 10%, τουλάχιστον, ενώ στη Βρετανία θα φτάσει του εντελώς παρανοϊκό... 27%!

Πρέπει να είναι, επομένως, εντελώς τυφλός κανείς για να μην βλέπει ότι όχι μόνο η Ελλάδα, αλλά ο βιομηχανικά αναπτυγμένος κόσμος στο σύνολό του βαδίζει προς μια Μεγάλη Έκρηξη του δημοσίου χρέους και ότι οι πολιτικές που ακολουθούνται σήμερα απλώς επιταχύνουν την καταστροφή. Από μια άποψη, όμως, η εξέλιξη αυτή μπορεί να αποτελέσει το ισχυρότερο διαπραγματευτικό χαρτί της Ελλάδας, εάν βεβαίως υποτεθεί ότι η Ελλάδα θα αποφασίσει κάποτε πραγματικά να διαπραγματευθεί: Στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο πρόβλημα του χρέους μπορούν να δοθούν μόνο ευρωπαϊκές και παγκόσμιες λύσεις, οι οποίες προϋποθέτουν όχι μόνο δημοσιονομικά μέτρα, αλλά και συνολική αλλαγή ενός οικονομικού υποδείγματος, που έχει φάει πλέον τα ψωμιά του.


http://tvxs.gr/node/56833

[Karaμazoβ]

Στο 17,5% η ανεργία σύμφωνα με τον Ανδρέα Λοβέρδο

Στο 17,5% εκτιμά το ποσοστό ανεργίας ο υπουργός Εργασίας Ανδρέας Λοβέρδος, ο οποίος δήλωσε χθες πως το 11,3% που ανακοίνωσε για τον Ιανουάριο η ΕΛΣΤΑΤ δεν περιλαμβάνει τον αριθμό των μερικώς απασχολουμένων «που έχει αγγίξει το 6,2%».

Ο υπουργός Εργασίας ανέφερε ότι θα πρέπει να ρυθμιστεί η αγορά των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, ωστόσο, επισήμανε ότι «όταν μιλά κανείς για κατάργησή τους είναι σαν να μιλά για κατάργηση της πραγματικότητας».

Ο Ανδρέας Λοβέρδος προανήγγειλε επίσης και την ανακοίνωση νέων προγραμμάτων επιδότησης της απασχόλησης εντός του Μαΐου.


www.tvxs.gr - 21/4/2010

[Karaμazoβ]

Το επαχθές χρέος και η μυστική βοή

Του Πετρου Παπακωνσταντινου

Με φόντο την κλιμακούμενη τρομοκρατία των spreads, η κυβέρνηση έθεσε το εκφοβιστικό δίλημμα: είτε τυφλή αποδοχή των δρακόντειων όρων ΔΝΤ και Ε.Ε. είτε επίσημη πτώχευση και εκποίηση εθνικού πλούτου αντί πινακίου φακής, με τις αθρόες απολύσεις που αυτό συνεπάγεται. Τρίτος δρόμος δεν έχει προταθεί, λένε, διότι απλούστατα δεν υπάρχει.

Ουδέν αναληθέστερον. Πολιτικοί και οικονομολόγοι διαφόρων αποχρώσεων είχαν προτείνει προ πολλού ένα είδος σύγχρονης «σεισάχθειαs», ξεκινώντας από μια θεμελιώδη διαπίστωση: ότι το δημόσιο χρέος, όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και πληθώρας ισχυρότερων κρατών, όπως η Ιταλία, η Βρετανία και η Ιαπωνία, απλούστατα είναι αδύνατον να εξυπηρετηθεί ακόμη κι αν ληφθούν τα απεχθέστερα των δυνατών μέτρων, με κίνδυνο ακραίων κοινωνικών εκρήξεων. Την εκτίμηση αυτή μοιράζονται αναλυτές κατ’ εξοχήν φιλελεύθερων εντύπων, όπως οι Financial Times και η Wall Street Journal. Πρόσφατα ο Economist εκτιμούσε πως μόνο οι τόκοι των ελληνικών δανείων θα απορροφούν σύντομα το εξωφρενικό 8,4% του ΑΕΠ, ποσό πολύ μεγαλύτερο από όσα δαπανούμε ετησίως για παιδεία και συντάξεις.

Μια εναλλακτική αντιμετώπιση θα μπορούσε να στηριχθεί σε τρεις θέσεις. Η πρώτη, εντελώς συντηρητική, ήταν καλύψουμε τις επείγουσες δανειακές ανάγκες είτε με διμερείς συμφωνίες (π.χ. Κίνα, Ρωσία), είτε από τις αγορές, έστω με οδυνηρά επιτόκια, όσο αυτό είναι δυνατό. Το τίμημα από τα «πανωτόκια» για τα 12 δισ. που χρειαζόμαστε τον Μάιο δεν θα ξεπερνούσε το 1 δισ., σταγόνα στον ωκεανό των 300 δισ. του δημοσίου χρέους. Ποια διεστραμμένη λογική νομιμοποιεί την κατάργηση των συντάξεων, μόνο και μόνο για να μη γίνουν τα 300 δισ. 301; Αλλωστε, είναι θέμα χρόνου να εκραγούν οι δημοσιονομικές βόμβες και άλλων χωρών οπότε το ελληνικό πρόβλημα θα πάρει τη φυσιολογική του θέση, ως μέρος του ευρύτερου, ευρωπαϊκού και παγκόσμιου προβλήματος. Ηδη, από προχθές μας ακολουθεί κατά πόδας η Πορτογαλία, ενώ στενότητα δανεισμού αρχίζει να αντιμετωπίζει και αυτή η Γερμανία. Σε επίπεδο ΟΟΣΑ, το χρέος προσεγγίζει το 100% του ΑΕΠ. Είναι παρανοϊκό να μπαίνουν όλοι βαθιά στο κόκκινο και εμείς να τρέχουμε μόνοι μας να ξεπληρώσουμε και το τελευταίο σεντ εδώ και τώρα.

Ο δεύτερος άξονας θα ήταν η διεκδίκηση, σε κοινό μέτωπο με άλλες χώρες, ευρωπαϊκής λύσης στο ευρωπαϊκό πρόβλημα - είτε πρόκειται για ευρωπαϊκό ομόλογο είτε για δανεισμό απευθείας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είτε οτιδήποτε άλλο. Η λογική ότι λαοί ολόκληροι πρέπει να υποβληθούν σε κοινωνικό ολοκαύτωμα για να μην παραβιαστεί το Μάαστριχτ, δεν αξίζει περισσότερο από τη λογική του τροχονόμου που σταματά το ασθενοφόρο για παράβαση του ορίου ταχύτητας. Εφ’ όσον η προσπάθεια αυτή προσέκρουε στον άκαμπτο οικονομικό εθνικισμό της Γερμανίας, θα ωρίμαζαν οι συνθήκες για να πέσει το βάρος στην τρίτη, ριζοσπαστικότερη θέση: την αναδιαπραγμάτευση του χρέους, υπό την απειλή της μονομερούς στάσης πληρωμών.

Στη σκληρή μάχη που θα έπρεπε να δώσει, η Ελλάδα θα είχε ως νομιμοποιητική βάση την καθιερωμένη, διεθνώς, νομική έννοια του «επαχθούς χρέους» (odious debt), την οποία μάλιστα εισήγαγαν οι... Αμερικανοί, όταν απέσπασαν την Κούβα από την ισπανική αυτοκρατορία. Η αρχή αυτή λέει ότι ένα έθνος δεν δεσμεύεται από αβάσταχτα δάνεια τα οποία συνήψε ένα διεφθαρμένο ή τυραννικό καθεστώς σε συνενοχή με τους διεθνείς τραπεζίτες. Κάτι παρεμφερές έγινε και στην Ευρώπη: η Κεντρική Τράπεζα προσέφερε επί σειρά ετών άφθονο, φθηνό χρήμα στις εμπορικές τράπεζες, οι οποίες με τη σειρά τους μας βομβάρδιζαν με κάθε είδους πιστωτικές κάρτες και κάθε είδους δάνεια, διογκώνοντας μια οικονομία-φούσκα προς όφελος των Γερμανών και άλλων βορείων χωρών, που πλημμύρισαν την ελληνική αγορά με τις εξαγωγές τους. Οταν η φούσκα πήγε να σπάσει, μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, τα κράτη έσπευσαν να σώσουν τις τράπεζες και τώρα στέλνουν τον λογαριασμό στους πολίτες.

Σε παραπλήσιο μήκος κύματος, ο Γάλλος οικονομολόγος Φιλίπ Σιμονό έγραφε την περασμένη Δευτέρα στη Le Monde: «Η σημερινή κρίση είναι κάτι περισσότερο από κρίση του συστήματος. Είναι κρίση καθεστωτική, ανάλογη με εκείνη που πέρασε η Γαλλία τη δεκαετία του 1780, όταν γονάτισε από το χρέος. Ο μόνος τρόπος να βγούμε από το απίστευτης έκτασης όργιο είναι να βάλουμε φραγμό στο κάλπικο, χωρίς αντίκρισμα χρήμα, που γεννιέται από την αιμομεικτική σχέση τραπεζών- κράτους».

Από χθες, όλα αυτά αποτελούν ιστορία. Αν όμως οι σύγχρονοι Ηγεμόνες δεν μπορούν να ακούσουν «τη μυστική βοή των πλησιαζόντων γεγονότων», τόσο το χειρότερο γι’ αυτούς.


Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 24/4/2010

[Karaμazoβ]

Σε ποιές χώρες επενέβη το Δ.Ν.Τ. και τι συνέβη

Όπως όμως επισημαίνουν ειδικοί, η παρέμβαση του ΔΝΤ αφήνει "διαφορετική γεύση" σε κάθε χώρα και εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα προβλήματά της. Η παρέμβαση στη Βραζιλία, για παράδειγμα, θεωρείται από τις επιτυχημένες αλλά στη γειτονική  Αργεντινή, ταυτίζεται με την απόλυτη αποτυχία.

Εδώ και λίγα χρόνια ο Νικόλα Σαρκοζί πρότεινε τον τέως υπουργό οικονομικών της Κυβέρνησης Ζοσπέν στην Γάλλια,  τον σοσιαλιστή Ντομινίκ Στρός Κάν στη θέση του γενικού διευθυντή του  ταμείου. Ο Στός Κάν προχώρησε σε αλλαγές που περιλαμβάνουν από την ενίσχυση των πιστώσεων μέχρι τη διευκόλυνση της χορήγησης δανείων και τη χαλάρωση ορισμένων όρων που απαιτούσε το ΔΝΤ, όπως είναι οι ιδιωτικοποιήσεις και η απελευθέρωση αγορών.

Σύμφωνα με την εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" ο οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς, σύμβουλος του πρωθυπουργού  είχε  υποστηρίξει παλαιότερα ότι το ΔΝΤ ξεσηκώνει θύελλες. Μετά την τοποθέτηση Στρός Κάν και τις αλλαγές που έφερε, ο Στίγκλιτς δήλωσε σχετικά πρόσφατα ότι το ΔΝΤ έχει αλλάξει "δραματικά" προς το καλύτερο.

ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ

Η κατάρρευση της Αργεντινής έχει τα αποτυπώματα του ΔΝΤ σε όλο το εύρος της. Ο πρώτος και συντριπτικά σημαντικός λόγος των προβλημάτων της χώρας ήταν η κυβερνητική απόφαση να διατηρήσει μία κλειδωμένη ισοτιμία του πέσο με το δολάριο Αμερικής. Στα επόμενα χρόνια, το δολάριο κάλπασε με αποτέλεσμα να ακολουθήσει και το πέσο την υπερτίμηση.

Η διαχείριση της κρίσης στην Αργεντινή προκάλεσε σοβαρό πλήγμα στο κύρος του ΔΝΤ, το οποίο χορήγησε δάνεια 7,2 δισ. δολ. το 1999 και 39,7 δισ. δολ. τον Δεκέμβριο του 2000. Η ανεργία εκτινάχτηκε στο  40%  καθώς οι οροί του ταμείου ήταν  ασφυκτικοί.

Τον Δεκέμβριο του 2001 η κυβέρνηση της Αργεντινής ανακοίνωσε νέα μέτρα όπως μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων κατά 20% και πάγωμα των καταθέσεων. Τα μέτρα προκάλεσαν κοινωνική αναταραχή και ακολούθησε παραίτηση της κυβέρνησης, ενώ η νέα κυβέρνηση υπό συνθήκες πανικού κήρυξε πτώχευση. Η  Αργεντινή έφτασε στην οικονομική κατάρρευση και εξαθλίωση το 2001.

BΡΑΖΙΛΙΑ

Δάνειο ύψους 41,5 δισ. Δολαρίων το 98 και αλλων 30 δις το 2002  έλαβε η Βραζιλία από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που είναι και το υψηλότερο στην ιστορία του οργανισμού, προκειμένου να αποτρέψει την οικονομική κατάρρευση της χώρας και να ενισχύσει την εμπιστοσύνη των καταναλωτών.

Η βοήθεια αυτή είναι η τελευταία προσπάθεια του ΔΝΔΤ να αποτρέψει την οικονομική κρίση στην περιοχή, που εξαπλώθηκε ύστερα από την κατάρρευση της Αργεντινής, και ενισχύθηκε από την πολιτική αβεβαιότητα και την κρίση της παγκόσμιας οικονομίας.

Τα ποσά αυτά  ουσιαστικά απομάκρυναν  το κίνδυνο κατάρρευσης του οικονομικού συστήματος της χώρας, καθώς εκτιμάται ότι  σταμάτησαν  την πτώση 23% του εγχώριου νομίσματος ρεάλ.

Σε συνδυασμό με ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής αυστηρότητας- περικοπές σε δαπάνες και θέσεις εργασίας στο Δημόσιο- η χώρα κατάφερε να ανακτήσει τη χαμένη αξιοπιστία της στις αγορές.

 ΜΕΞΙΚΟ

Η παρέμβαση του ταμείου στη χώρα έγινε το 1995 όπου και  έδωσε δάνειο 30 δισ. δολ. Εξαιτίας των μέτρων που υιοθετήθηκαν, οι πολίτες που ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας ξεπέρασαν το 50% και ο κατώτατος μισθός μειώθηκε κατά 20%.

ΤΟΥΡΚΙΑ

Ο Τ.Ερντογάν  προσπαθεί να αποφύγει νέα προσφυγή και πρόσφατα αποφάσισε να παγώσουν προσωρινά οι διαπραγματεύσεις με το Ταμείο.
Η Τουρκιά εχει προσφύγει πολλές φορές στο ΔΝΤ. Πιο πρόσφατη ήταν το τριετές πρόγραμμα των 10 δισ. δολαρίων που συμφωνήθηκε το 2005. Από το 1999 μέχρι το 2003 το ΔΝΤ διοχέτευσε στην Τουρκία 20,4 δισ. δολ., αλλά έχει εισπράξει διαδηλώσεις διαμαρτυρίας εξαιτίας των σκληρών μέτρων.

ΙΣΛΑΝΔΙΑ

Τον Οκτώβριο του 2008 και υπό την απειλή χρεοκοπίας, η Ισλανδία προσέφυγε στο ΔΝΤ για δάνειο 1,7 δισ. δολ. Το Ταμείο όμως καθυστέρησε την εκταμίευση των δόσεων λόγω του κόστους που συνδέεται με την αποζημίωση επενδυτών, οι οποίοι έχασαν χρήματα από την κατάρρευση των ισλανδικών τραπεζών. Το ΔΝΤ επιβάλλει σκληρούς όρους, όπως μείωση των δαπανών όλων των υπουργείων κατά 10% και αύξηση των επιτοκίων.

ΡΩΣΙΑ

Η χώρα έφτασε σε αθλία κατάσταση το 1998 όταν στην προεδρία  ήταν ο Γιέλτσιν. Ο πρόεδρος είχε αναγκαστεί να ανακοινώσει, μεταξύ άλλων, την κατά 34% υποτίμηση του νομίσματος.

Γύρω στα 22 δισ. δολ. ήταν η βοήθεια του ΔΝΤ στη Ρωσία, η οποία όμως δεν κατάφερε να προχωρήσει στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις .Η Ρωσία θεωρείται κατ΄ εξοχήν το παράδειγμα χώρας, στην οποία το ΔΝΤ προχωρούσε στην εκταμίευση των συμφωνηθέντων παρότι δεν εφαρμόζονταν τα απαιτούμενα μέτρα.

ΒΡΕΤΑΝΙΑ

Το μακρινό 1976 και υπό την κατάρρευσης της στερλίνας έναντι του δολαρίου το η κυβέρνηση των Εργατικών προσέφυγε στο ΔΝΤ και ζήτησε δάνειο 2,3 δισ. Στερλινών. Για άλλη φορά το αντάλλαγμα ήταν   επώδυνες περικοπές κρατικών δαπανών.

ΑΣΙΑ

Μεγάλες κοινωνικές αναταραχές πυροδότησαν τα αυστηρά μετρά του ΔΝΤ στις ασιατικές χώρες. Το ταμείο έδωσε δάνεια 55 δισ. δολ. στην Κορέα, 17 δισ. δολ. στην Ταϊλάνδη και 23 δισ. δολ. στην Ινδονησία. Οι πολιτικές που είχε ζητήσει, όπως η περικοπή κρατικών δαπανών, η αύξηση των επιτοκίων, η απελευθέρωση της κίνησης κεφαλαίων, σε συνδυασμό με τα παιχνίδια των κερδοσκόπων προκάλεσαν μεγάλες υποτιμήσεις των νομισμάτων της περιοχής, κύμα χρεοκοπιών και δραματική απώλεια θέσεων εργασίας.

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ

Η Λετονία έλαβε δάνειο από το ΔΝΤ 1,7 δισ. Ευρώ. Ζητήθηκε από την κυβέρνηση να   μειώσει τους μισθούς, στο Δημόσιο κατά 30%, τις δαπάνες κατά 4,5%, να παγώσει τις συντάξεις και να αυξήσει τον ΦΠΑ. Ως αποτέλεσμα, η οικονομία της συρρικνώθηκε κατά 18% και η ανεργία εκτινάχθηκε στο 16,6% το 2009.

Η Ρουμανία, έλαβε  δάνειο 12,9 δισ. ευρώ, και αναγκάστηκε  να προχωρήσει σε 137.000 απολύσεις στο Δημόσιο, να μειώσει τις συντάξεις και τους μισθούς και να αυξήσει φόρους. Το 2009 το ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε κατά 7,1%.

Στην Ουκρανία, το ΔΝΤ συμφώνησε στην παροχή 13 δισ. ευρώ τον Νοέμβριο του 2008, επιβάλλοντας όμως περικοπές δαπανών και μεταρρυθμίσεις στο τραπεζικό σύστημα. Τα μέτρα είχαν αποτέλεσμα πτώση του ΑΕΠ σε 15% το 2009.

Η Ουγγαρία, που πρόσφατα επισπεύτηκε ο πρωθυπουργός της χωράς, υποχρεώθηκε να καταργήσει τη 13η σύνταξη, τον 13ο μισθό και να περικόψει κατά 20%- 30% τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων προκειμένου να λάβουν δάνειο 12,5 δισ. ευρώ από το ΔΝΤ Οκτώβριος 2008. Το ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε το 2009 κατά 6,3%.



www.news247.gr - 24/4/2010

[Karaμazoβ]

και η εκπομπή του Παύλου Τσιμα για το ΔΝΤ στην Ουγγαρία και τη Ρουμανία:

http://www.megatv.com/erevna/article.asp?catid=17210&subid=2&pubid=6552850

[Juventina]

Πραγματικα και τα λεφτα να παρουνε παλι σκατα θα τα κανουν.
Γιατι οταν θα τελειωσει το παραδακι σε μια τριετια και δεν θα εχει γινει καποια ουσιαστικη αλλαγη στο θεμα της αναπτυξης και εννοω να βαλει ο ελληνας τον κωλο του κατω να παραγει και κανενα προιον τις προκοπης εκτος των υπηρεσιων μπιγκ μπαμπλ - θα καταρευσουν ολα.

Αν πριν μερικους μηνες υπηρχαν ισχυρα κεφαλαια-επενδυσεις στην χωρα μας - που αυτο προυποθετει
- σταθερη πολιτικη σκηνη
- κοινωνικη καλυψη
- αλλαγη νοοτροπιας του βρωμοελληνα-κλεφτη-μιζαδορου-αρχιτεμπελαρου-θελω να σου κανω δυσκολη τη ζωη σου γιατι δεν μου αρεσει η φατσα σου-βολεμενου

τπτ απο ολες αυτες τις πιπες δεν θα ειμασταν υποχρεωμενοι να κανουμε.Αλλα το κεφαλαιο ειναι κακοοοο.Τωρα που το χρειαζεσαι φαε αερα.

KALO KOURAGIO ELLINES

Y.Γ. Μην κινδυνολογειτε παιδες - δεν θα πεινασουμε* κιολας οι περισσοτεροι - μη χεσω

*ενα φαι στη λεσχη θα το φαμε

[Jaegger]

Πραγματικα και τα λεφτα να παρουνε παλι σκατα θα τα κανουν.
Γιατι οταν θα τελειωσει το παραδακι σε μια τριετια και δεν θα εχει γινει καποια ουσιαστικη αλλαγη στο θεμα της αναπτυξης και εννοω να βαλει ο ελληνας τον κωλο του κατω να παραγει και κανενα προιον τις προκοπης εκτος των υπηρεσιων μπιγκ μπαμπλ - θα καταρευσουν ολα.

agrotiki paragogi?
tourismos?
gia ti dialisi tous den ftaei o aplos ergazomenos

Αν πριν μερικους μηνες υπηρχαν ισχυρα κεφαλαια-επενδυσεις στην χωρα μας - που αυτο προυποθετει
- σταθερη πολιτικη σκηνη
- κοινωνικη καλυψη
- αλλαγη νοοτροπιας του βρωμοελληνα-κλεφτη-μιζαδορου-αρχιτεμπελαρου-θελω να σου κανω δυσκολη τη ζωη σου γιατι δεν μου αρεσει η φατσα σου-βολεμενου

ela re krisi mono i ellada exei?
den exei i europi?

Αλλα το κεφαλαιο ειναι κακοοοο.Τωρα που το χρειαζεσαι φαε αερα.

ενα φαι στη λεσχη θα το φαμε

kala min vazeis kai to xeri sou sti fotia..
i lesxi poulithike..

[pmousoul]

Το επαχθές χρέος και η μυστική βοή

Του Πετρου Παπακωνσταντινου

...

Σε παραπλήσιο μήκος κύματος, ο Γάλλος οικονομολόγος Φιλίπ Σιμονό έγραφε την περασμένη Δευτέρα στη Le Monde: «Η σημερινή κρίση είναι κάτι περισσότερο από κρίση του συστήματος. Είναι κρίση καθεστωτική, ανάλογη με εκείνη που πέρασε η Γαλλία τη δεκαετία του 1780, όταν γονάτισε από το χρέος. Ο μόνος τρόπος να βγούμε από το απίστευτης έκτασης όργιο είναι να βάλουμε φραγμό στο κάλπικο, χωρίς αντίκρισμα χρήμα, που γεννιέται από την αιμομεικτική σχέση τραπεζών- κράτους».

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 24/4/2010

Η πιο σοβαρή κουβέντα που έχω ακούσει μέχρι τώρα για το θέμα..

Αλλά δεν ακούγεται από κανέναν πολιτικό.. τουλάχιστον κανένα από αυτούς που πρωταγωνιστούν σήμερα!

Δεν υπάρχει ειλικρίνεια.. δεν υπάρχει βούληση.. σε λίγα χρόνια πάλι τα ίδια..

[provataki]

Πραγματικα και τα λεφτα να παρουνε παλι σκατα θα τα κανουν.
Γιατι οταν θα τελειωσει το παραδακι σε μια τριετια και δεν θα εχει γινει καποια ουσιαστικη αλλαγη στο θεμα της αναπτυξης και εννοω να βαλει ο ελληνας τον κωλο του κατω να παραγει και κανενα προιον τις προκοπης εκτος των υπηρεσιων μπιγκ μπαμπλ - θα καταρευσουν ολα.

προφανως δεν εχεις ιδεα απο αγροτικη παραγωγη.
ψαξε να δεις τι ποιοτητα ελαιολαδου παραγει πχ η Κρητη, το οποιο σημειωτεον ειναι απο τα πιο πολυβραβευμενα παγκοσμιως-νομιζω η βραβευση αποτελει πειστηριο ποιοτητας.
Ελα ομως που μονο βραβεια παιρνει και απο λεφτα τιποτα. οι ελαιοπαραγωγοι εχουν φτασει στα ορια της καταστροφης με το λαδι να πωληται το λιτρο 2 ευρω και κατι απο τον παραγωγο (και να φτανει στην αγορά 8-12 ευρω το λιτρο) και δε μπορουν πλεον να συντηρησουν τις καλλιεργιες.
προφανως δεν εχεις ιδεα απο τη διεθνη αγορά που προτιμα τα ακομα φτηνοτερα και χαμηλοτερης ποιοτητας λαδια(ελαιολαδο) απο αλλες μεσογειακες χωρες ή προτιμα αλλα φτηνοτερα λαδια απο αλλους καρπους(σπορελαια κτλ). Αντιστοιχα ισχυουν για τα αλλα αγροτικα προιοντα.
Ο αγροτικος τομεας-πρωην ισχυρη οικονομικη βαση της χωρας- εχει επιμελως καταστραφει απο μεγαλα καρτελ, κανοντας τη χωρα ακομα περισσοτερο εξαρτημενη.
η λογικη σου ειναι εναντια σε εργαζομενους που παραγουν ενα ποιοτηκοτατο προιον.... ναι... αυτοι φταινε που μενει στα αζητητα το λαδι τους....

Αν πριν μερικους μηνες υπηρχαν ισχυρα κεφαλαια-επενδυσεις στην χωρα μας - που αυτο προυποθετει
- σταθερη πολιτικη σκηνη
- κοινωνικη καλυψη
- αλλαγη νοοτροπιας του βρωμοελληνα-κλεφτη-μιζαδορου-αρχιτεμπελαρου-θελω να σου κανω δυσκολη τη ζωη σου γιατι δεν μου αρεσει η φατσα σου-βολεμενου

τπτ απο ολες αυτες τις πιπες δεν θα ειμασταν υποχρεωμενοι να κανουμε.Αλλα το κεφαλαιο ειναι κακοοοο.Τωρα που το χρειαζεσαι φαε αερα.

καλα τραγουδα.....

Y.Γ. Μην κινδυνολογειτε παιδες - δεν θα πεινασουμε* κιολας οι περισσοτεροι - μη χεσω
*ενα φαι στη λεσχη θα το φαμε

το μονο πραγμα που θα βαζουμε στο στομα μας σε λιγο καιρο απ'οτι φαινεται θα ειναι πουτσες....

Πραγματικα και τα λεφτα να παρουνε παλι σκατα θα τα κανουν.
Γιατι οταν θα τελειωσει το παραδακι σε μια τριετια και δεν θα εχει γινει καποια ουσιαστικη αλλαγη στο θεμα της αναπτυξης και εννοω να βαλει ο ελληνας τον κωλο του κατω να παραγει και κανενα προιον τις προκοπης εκτος των υπηρεσιων μπιγκ μπαμπλ - θα καταρευσουν ολα.

agrotiki paragogi?
tourismos?
gia ti dialisi tous den ftaei o aplos ergazomenos

Αν πριν μερικους μηνες υπηρχαν ισχυρα κεφαλαια-επενδυσεις στην χωρα μας - που αυτο προυποθετει
- σταθερη πολιτικη σκηνη
- κοινωνικη καλυψη
- αλλαγη νοοτροπιας του βρωμοελληνα-κλεφτη-μιζαδορου-αρχιτεμπελαρου-θελω να σου κανω δυσκολη τη ζωη σου γιατι δεν μου αρεσει η φατσα σου-βολεμενου

ela re krisi mono i ellada exei?
den exei i europi?

Αλλα το κεφαλαιο ειναι κακοοοο.Τωρα που το χρειαζεσαι φαε αερα.

ενα φαι στη λεσχη θα το φαμε

kala min vazeis kai to xeri sou sti fotia..
i lesxi poulithike..

το πιο σοβαρο ποστ του Κραφτ.....!!!  

[Karaμazoβ]

Το επαχθές χρέος και η μυστική βοή

Του Πετρου Παπακωνσταντινου

...

Σε παραπλήσιο μήκος κύματος, ο Γάλλος οικονομολόγος Φιλίπ Σιμονό έγραφε την περασμένη Δευτέρα στη Le Monde: «Η σημερινή κρίση είναι κάτι περισσότερο από κρίση του συστήματος. Είναι κρίση καθεστωτική, ανάλογη με εκείνη που πέρασε η Γαλλία τη δεκαετία του 1780, όταν γονάτισε από το χρέος. Ο μόνος τρόπος να βγούμε από το απίστευτης έκτασης όργιο είναι να βάλουμε φραγμό στο κάλπικο, χωρίς αντίκρισμα χρήμα, που γεννιέται από την αιμομεικτική σχέση τραπεζών- κράτους».

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 24/4/2010

Η πιο σοβαρή κουβέντα που έχω ακούσει μέχρι τώρα για το θέμα..

Αλλά δεν ακούγεται από κανέναν πολιτικό.. τουλάχιστον κανένα από αυτούς που πρωταγωνιστούν σήμερα!

Δεν υπάρχει ειλικρίνεια.. δεν υπάρχει βούληση.. σε λίγα χρόνια πάλι τα ίδια..

βασικά εδώ εκφράζεται οχι μόνο δήλωση , αλλα και ευχη: να είναι δηλαδή και καθεστωτική κρίση. Θα δούμε , υπήρξαν και άλλες κρίσεις πριν απο αυτη...

[Katarameno]

Να ένας τρόπος αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης:
Mpacallica 

[Godhatesusall]

Εκτός ελέγχου είναι πλέον η κατάσταση

Εκτός ελέγχου είναι πλέον η κατάσταση στην αγορά των ελληνικών ομολόγων, με το spread στον 10ετή τίτλο να σκαρφαλώνει μέχρι και τις 1012 μονάδες, Όλα αυτά συμβαίνουν μετά την επιθετική υποβάθμιση από την S&P ανεβάζει το κόστος δανεισμού σε όλες τις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Υπενθυμίζουμε ότι αν ακόμα ένας καπιταλιστικός οίκος αξιολόγησης (πχ η Moodys) υποβαθμίζει τα ελληνικά ομόλογα τότε πολύ πιθανόν η ΕΚΤ να σταματήσει να τα δέχεται ως εγγυήσεις προκειμένου να συνεχίζει να δανείζει τις ελληνικές εμπορικές τράπεζες. Εννοείται ότι αν συμβεί αυτό οι τράπεζες αυτές θα χρεοκοπήσουν μέσα σε λίγες ώρες αφού θα ξεμείνουν από ρευστά διαθέσιμα. Το ενδεχόμενο ενός Αργεντινάζο είναι πλέον προ των πυλών.Την Τρίτη, η διαφορά απόδοσης (επιτοκίου) του 10ετούς κρατικού ομολόγου αναφοράς με τον αντίστοιχο γερμανικό τίτλο σκαρφάλωσε μέχρι τις 712 μονάδες βάσης, πάνω από το προηγούμενο ιστορικό υψηλό των 680 μονάδων που σημειώθηκε την Δευτέρα. Σήμερα, Τετάρτη, η διαφορά ξεπέρασε τις 1000 μ. όταν στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2009, το spread ήταν στις 140 μονάδες. Αυτό σημαίνει ότι αν έβγαινε σήμερα το ελληνικό κράτος να δανειστεί θα έπρεπε να πληρώσει τουλάχιστον 13% επιτόκιο!!! στα 10ετη. Γιατί στο 2ετές ομόλογο, το επιτόκιο έχει απογειωθεί στο 19%.
Μετά απ’ όλα αυτά όσοι συνεχίζουν να ισχυρίζονται ότι η χώρα απέφυγε την χρεοκοπία είναι απλώς γελοίοι.
Πλέον η Ελλάδα γίνεται η ατμομηχανή της χρεοκοπίας της ευρωζώνης. Το spread του πορτογαλικού 10ετούς ομολόγου είναι 269 μονάδες (υψηλότερο επίπεδο από την ένταξη της χώρας στην ευρωζώνη) και το πιθανότερο είναι να συνεχίσει την ανηφόρα.
Ο κίνδυνος είναι ότι η κρίση που ξεκίνησε πριν από έξι μήνες από την Ελλάδα θα εξαπλωθεί ανεξέλεγκτα, καθώς ενώ η Ελλάδα περιμένει ακόμα τα χρήματα της ευρω-στήριξης δεν υπάρχει καμία πρόνοια για αντίστοιχη βοήθεια σε άλλη χώρα της ευρωζώνης, εφόσον την χρειαστεί.
Ο οικονομολόγος της Deutsche Bank, Ζιλ Μεκ τονίζει με δραματικό ύφος ότι «Κάθε εβδομάδα νομίζουμε ότι η κατάσταση έχει ξεκαθαρίσει και μετά τα πράγματα γίνονται χειρότερα». Ενώ σύμφωνα με την Standard & Poor’s, ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας θα φέρει ζημίες έως 200 δισ. ευρώ στους κατόχους ελληνικών ομολόγων, αφού οι ομολογιούχοι θα ανακτήσουν το πολύ πολύ 30-50% των χρημάτων τους.
Τι μπορεί να γίνει τώρα

Ενώ βαδίζουμε ολοταχώς προς την οριστική χρεοκοπία η αριστερά συνεχίζει να μιλάει για κάποια “κεκτημένα”, ζητώντας από αυτούς που χρεοκόπησαν τη χώρα να μην τα πειράξουν. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις είτε καλούνται από τη ΓΣΕΕ, είτε από το ΠΑΜΕ είτε από τα πρωτοβάθμια κινούνται στο ίδιο μοτίβο. “Έξω το ΔΝΤ, κάτω το πρόγραμμα, σταθερότητας, κάτω τα χέρια από τα κεκτημένα”. Τα εργατικά σωματεία μπορούν να μένουν σ’ αυτά. Έτσι κι αλλιώς ο σκοπός τους είναι να διατηρηθούν τα μεροκάματα σε αξιοπρεπή επίπεδα. Αλλά εδώ συμβαίνει κάτι πολύ μεγαλύτερο. Καταρρέει το σύστημα στο σύνολό του. Αύριο οι τράπεζες δεν θα έχουν ρευστό όχι για δάνεια αλλά ούτε καν για τους καταθέτες τους. Ο δήθεν μηχανισμός στήριξης μπορεί να μην ενεργοποιηθεί ποτέ. Δεν είναι μόνο τα ελεεινά αντεργατικά μέτρα του ΔΝΤ που ισοπεδώνουν ότι έχει απομείνει από το κράτος πρόνοιας, είναι ότι ίσως σε λίγες βδομάδες να μην μπορούν να πληρώσουν τους μισθούς και τις συντάξεις. Τότε τι κάνουμε; Θα συνεχίζουμε να πιπιλάμε τα παπαρήγικα για “να πληρώσουν οι πλουτοκράτες”;
Στο ΣΥΡΙΖΑ με φωτεινή εξαίρεση το Κόκκινο και το Ξεκίνημα που εξαρχής μιλάνε για στάση πληρωμών, επιτέλους αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι κάτι πρέπει να γίνει με το χρέος. Όμως ο συντηρητισμός τους δεν τους αφήνει να πούνε μια ολοκληρωμένη και ξεκάθαρη πρόταση. Ο Λαφαζάνης, η ΚΟΕ, η ΑΚΟΑ και άλλοι σύντροφοι μιλάνε το πολύ για μια επαναδιαπραγμάτευση του χρέους. Και αυτό άρχισαν να το λένε αφού το είπαν ήδη οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης. Τι σημαίνει όμως αυτό; Ότι προς το παρόν συνεχίζουμε να πληρώνουμε και ζητάμε μια επαναδιαπραγμάτευση για το μέλλον. Μα είναι δυνατόν να κάνεις επαναδιαπρεγμάτευση αν δεν σταματήσεις να πληρώνεις; Δεν υπάρχει κάποιος να τους το εξηγήσει; Ένας τραπεζοϋπάλληλος που δουλεύει στα δάνεια, γιατί οι καθηγητές οικονομικών δεν το καταλαβαίνουν απ’ ότι φαίνεται.
Αυτή η αριστερά αδυνατεί να προτείνει κάτι για τις επόμενες μέρες. Ιδιαίτερα τώρα που ο χρόνος τρέχει με τρομερή ταχύτητα. Οι προτάσεις για το απώτερο μέλλον δεν έχουν κανένα νόημα. Τώρα η μόνη πρόταση που μπορεί να κινητοποιήσει κρίσιμες κοινωνικές δυνάμεις είναι η στάση πληρωμών. Το ομόλογο που λήγει στις 19 Μαίου να μην πληρωθεί. Ούτε τα επόμενα. Αυτό είναι μια συγκεκριμένη διέξοδος τώρα. Όσοι συνεχίζουν να λένε ότι αυτό θα πληρωθεί και όσοι δίπλα σ’ αυτούς κάνουν την πάπια είναι υπόλογοι για εσχάτη προδοσία. Έχουν παραδοθεί στις τράπεζες και το μόνο που τους απασχολεί είναι τα κέρδη των τοκογλύφων και όχι “να σωθεί η χώρα”. Και να πούμε εδώ και κάτι ακόμα. Τα ομόλογα ήδη θεωρούνται “σκουπίδια”. Η κατρακύλα τους στη δευτερογενή αγορά θα συνεχιστεί όσο δεν υπάρχουν αγοραστές και πώς να υπάρχουν όταν ήδη έχει προεξοφληθεί η χρεοκοπία. Οι ομολογιούχοι έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στα CDS και στην στήριξη από ΔΝT και ΕΕ μήπως και περισώσουν κάτι από τα κεφάλαιά τους. Η στάση πληρωμών θα κάνει σμπαράλια όλες τους τις ελπίδες. Τα ελληνικά ομόλογα θα γίνουν χαρτιά χωρίς αξία. Αυτό σημαίνει ότι θα χάσουν ακόμα και το 80 ή και το 90% της αξίας τους στην αγορά. Θαυμάσια λοιπόν. Τότε θα πάμε να τα αγοράσουμε τσάμπα. Έτσι η περιβόητη “αναδιαπραγμάτευση” του χρέους δεν έχει καμία πρακτική αξία, εκτός αν γίνει μόνο και μόνο για να περισωθεί ένα μέρος του κεφαλαίου των ομολογιούχων. Ακριβώς γι’ αυτό δεν έχει νόημα αυτό το σύνθημα στο βαθμό που δεν συνοδεύεται από την άμεση μονομερή στάση πληρωμών.
Συνδικαλιστικός ή πολιτικός αγώνας;

Προς το παρόν οι απεργίες δείχνουν να μην έχουν συμμετοχή. Η τελευταία της ΑΔΕΔΥ είχε παταγώδη αποτυχία. Στην εκπαίδευση δεν απείργησε περισσότερο από ένα 15%. Οι συγκεντρώσεις ήταν άμαζες. Όμως αυτό αντί να προβληματίσει τις τριτοβάθμιες και “πρωτοβάθμιες” συνδικαλιστικές ηγεσίες, συνεχίζουν σαν να μην συμβαίνει τίποτα το ίσιο δρόμο τους. Ούτε καν το σκέφτονται, να δουν τι φταιει. Νομίζουν ότι είτε ο κόσμος δεν έχει ενημερωθεί, ή ότι το πρόβλημα είναι οργανωτικής φύσης. Στην πραγματικότητα το πρόβλημα είναι ότι αυτές οι απεργίες έχουν συνδικαλιστικά συνθήματα και όχι πολιτικά.
Την περίοδο αυτή ο κόσμος δεν σκέφτεται με όρους κλάδου, αλλά με πολιτικούς όρους. Δεν σκέφτεται για παράδειγμα ως δάσκαλος, αλλά ως πολίτης. Αντιλαμβάνεται ότι ο μισθός του εξαρτάται από το αν υπάρχουν χρήματα στα ταμεία. Σκέφτεται όχι μόνο ότι του κόβουν το μισθό, αλλά ότι πάμε κατά διαόλου. Ότι αύριο δεν θα υπάρχουν καθόλου λεφτά. Όποιος σήμερα δεν απαντάει που θα βρεθούν, απλώς αφήνει την κυβέρνηση και όλα τα πολιτικά τσιράκια (ΝΔ, ΛΑΟΣ) των αφεντικών και των τραπεζών να μιλάνε χωρίς αντίπαλο. Η πολιτική αριστερά πρέπει να πάρει πολιτικές πρωτοβουλίες και να σταματήσει να κρύβεται πίσω από τους συνδικαλιστές της. Πρέπει να απαντήσει τώρα στο συνολικό πρόβλημα. Πρέπει να απαιτήσει τη στάση πληρωμών αναλαμβάνοντας τις ευθύνες που απορρέουν από αυτό. Τέρμα πια με τις διαπιστώσεις για το ποιος ευθύνεται. Και εν πάση περιπτώσει αν πράγματι αυτοί που λέμε ότι ευθύνονται για τη χρεοκοπία είναι οι “πλουτοκράτες” και το πολιτικό τους σύστημα, ας τους στείλουμε στον αγύριστο. Αλλιώς δεν έχει κανέναν νόημα να κλαίγεσαι για κάτι που όλοι γνωρίζουν. Οι “πλουτοκράτες” και η πολιτική τους αυλή, βλέποντας ότι η αριστερά δεν μπορεί να πάρει καμία πρωτοβουλία έχουν περάσει με το πιο απίστευτο θράσος στην αντεπίθεση, υποδεικνύοντας ως υπεύθυνους της κρίσης τους δημοσίους υπαλλήλους, τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, και την αριστερά που δεν συναινεί έστω και λεκτικά στα μέτρα. Απίστευτο κι όμως αληθινό. Αυτοί που ταίζουν με χρυσά κουτάλια τους καπιταλιστές, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες και τους οπαδούς τους, ζητάνε τώρα και τα ρέστα. Μιλάμε για τρέλα. Οι κλέφτες γίνανε τιμητές. Οι αρχικομπιναδόροι, οι μιζαδόροι, οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες που όλη μέρα ζητάνε επιδοτήσεις από τον αναπτυξιακό και τα ευρωπαϊκά προγράμματα. Αυτοί κλείνουν τις επιχειρήσεις και τους φταιει το ΠΑΜΕ. Αυτοί δεν άνοιξαν τα μισά ξενοδοχεία το Πάσχα και τους φταιει η απεργία των λιμενεργατών στον Πειραιά. Μόνο ένα γουρούνι μπορεί να τα λεει όλα αυτά. Σ’ αυτή την άθλια καμπάνια πρωταγωνιστεί ο Σκάι και ακολουθούν τα υπόλοιπα κιτρινοκάναλα. Αυτοί ζητάνε τα κεφάλια όσων αντιδρούν στη δική τους λύση. Είναι φανερό ότι σ’ αυτή τη χώρα δεν χωράνε πλέον δύο. Ή αυτοί θα πάρουν δρόμο ή το εργατικό κίνημα και η αριστερά όπως την ξέραμε μέχρι τώρα θα συντριφτούν χωρίς έλεος.
Δεν μας λείπει η διάρκεια αλλά ο στόχος

Ένα τμήμα της αριστεράς νομίζει ότι τώρα χρειάζεται μια απεργία διαρκείας. Όμως το πρόβλημα δεν βρίσκεται στη διάρκεια της απεργίας αλλά στο τι ζητάει. Όσο δεν λύνουμε αυτό απλώς καιμε την “απεργία διαρκείας” γιατί ο κόσμος αυτό που καταλαβαίνει είναι να συνεχίσουμε αυτό που κάνουμε απλά να είναι “διαρκείας”. Η επανάσταση δεν θα γίνει δια της οικονομικές εξόντωσης της εργατικής τάξης. Να υπενθυμίσουμε ότι ακόμα και στην οκτωβριανή οι απεργίες ήταν ελάχιστες. Η επανάσταση δεν είναι το προϊόν της κλιμάκωσης μιας απεργίας διαμαρτυρίας,, αλλά της συνειδητής δράσης των ανθρώπων που παλεύουν να πάρουν το τιμόνι της κοινωνίας στα χέρια τους, αφού πλέον δεν περιμένουν τίποτα από τους καπετάνιους του τιτανικού, που οδηγούν το βαπόρι στα βράχια.
Βεβαίως πώς να το καταλάβει αυτό μια αριστερά που πιστεύει ότι όλα αυτά είναι ιδεολογικά τρικ. Τι να πρωτοκαταλάβει. Ότι οι απεργίες δεν αποτελούν πλέον μέσο πίεσης, αφού οι επιχειρήσεις υπολειτουργούν; Ότι εδώ ετοιμάζονται να ξαποστείλουν το 1/4 των δημοσίων υπαλλήλων και εμείς νομίζουμε ότι απασχολούνται με το πόσοι απεργούν; Είναι σαν να κλείνει το αφεντικό την επιχείρηση και το σωματείο να καλεί σε απεργία διαμαρτυρίας. Μιλάμε για φοβερή επαναστατική ενέργεια. Το αφεντικό θα βάλει τα κλάματα. Λοιπόν για να τελειώνουμε. Οι απεργίες διαμαρτυρίας είτε κρατάνε 2 ώρες είτε 30 μέρες είναι τουφεκιές στο αέρα, όσο δεν αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου πολιτικού σχεδίου. Όσο δεν μεταβάλλονται σε πολιτικές απεργίες.

Πολιτική απεργία σημαίνει ότι δεν απεργώ για το μεροκάματο ούτε για τα “κεκτημένα”, άλλα με πολιτικά αιτήματα. Σήμερα μια τέτοια απεργία πρέπει να απαιτήσει τη στάση πληρωμών. Στην κινητοποίηση αυτή δεν χρειάζεται να είναι κανείς εργάτης για να πάρει μέρος. Όλοι έχουν ισότιμους λόγος να είναι εκεί. Οι φοιτητές, οι νέοι, οι νοικοκυρές, οι επαγγελματίες, οι άνεργοι. Όλοι με την ιδιότητα του πολίτη που αντιδρά ενεργητικά στην χρεοκοπία της χώρας. Που λεει τέρμα πια. Με απεργίες, με δημοψήφισμα, με κινητοποίηση στο δρόμο, με μάζεμα υπογράφων. Με όλα τα μέσα. Και αν η κυβέρνηση συνεχίσει που θα συνεχίσει να συμπεριφέρεται ως πράκτορας των τραπεζιτών, του διεθνούς και ντόπιου κεφαλαίου τότε πρέπει να πάρει δρόμο. Δύο λύσεις υπάρχουν. Ή κυβέρνηση σωτήριας από το κεφάλαιο ή κυβέρνηση σωτηρίας των εργαζομένων και της αριστεράς, για μια σοσιαλιστική αντικαπιταλιστική διέξοδο από την κρίση. Ο δρόμος αυτός περνάει από τη στάση πληρωμών και από πουθενά αλλού. Όσοι τώρα περιμένουν να αλλάξουν πρώτα οι συσχετισμοί καλύτερα να πάνε διαμαρτυρόμενοι να προσευχηθούν για τη σωτηρία της ψυχής τους. Οι υπόλοιποι που πιστεύουν ότι οι συσχετισμοί αλλάζουν από την κίνηση των ανθρώπων που παλεύουν για να πάρουν τη ζωή και τις ευθύνες στα χέρια τους, δεν έχουν παρά να μπούνε μπροστά σ’ αυτόν τον αγώνα.

Κ. Μαραγκός
http://avantgarde2009.wordpress.com/2010/04/28/%CE%B5%CE%BA%CF%84%CF%8C%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CE%B3%CF%87%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7/

[Nessa NetMonster]

Χρέος και Αριστερά