φωτογραφιες που επηρεασαν το κοινο και την ιστορια

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

Για οποιοδήποτε πρόβλημα με register/login, στείλτε email στο contact@thmmy.gr.

[patoho]

Photographer: Huynh Cong Ut (Associated Press)
Source: wikipedia.org
Το κορίτσι στην εικόνα είναι γνωστό ως Kim Phuc (γεννημένο το 1963), ένα ενιαχρονο   γυμνό κοριτσάκι  που τρέχει  καιγόμενο από  πολλαπλά σοβαρά εγκαύματα στη πλάτη που υπέστη μετά από επίθεση με βόμβες   napalm . Ο φωτογράφος Huynh Cong Ut, γνωστό  στους συναδέλφους του ως  Nick, εργαζόταν εκεί ως φωτοδημοσιογράφος  για το  Associated Press και τράβηξε  διάφορες φωτογραφίες των χωρικών που προσπαθούσαν να δραπετεύσουν από τις  napalm. Αυτή η συγκεκριμένη φωτογραφία  που συνοψίζει την αγριότητα και την τραγωδία της σύγκρουσης,  κέρδισε το βραβείο Pulitzer και έγινε μια από τις πιο δημοσιευμένες φωτογραφίες του πολέμου του Βιετνάμ. Το αγόρι είναι ο μεγαλύτερος  αδελφός της Tam που επέζησε της επίθεσης αλλά έχασε το ένα του μάτι. Ο  Ut (ο φωτογράφος) είχε ρίξει νερό επάνω στο κορίτσι και την είχε μαζέψει , αυτήν και μερικά  άλλα παιδιά πηγαίνοντας τα  σε ένα νοσοκομείο κοντά στη Saigon όπου πέρασε δεκατέσσερις μήνες για να επουλωθούν  τα φρικιαστικά εγκαύματα στο δέρμα της. Αργότερα, αυτό το κορίτσι σπούδασε  ιατρική και τώρα είναι  μέλος της ΟΥΝΕΣΚΟ και ζει στον Καναδά.



Source: life.com
1968.  Ο  Nguyen Ngoc loan  προϊστάμενος της, εθνικής αστυνομίας του νότιου Βιετνάμ, έκανε ό,τι  μπορούσε για να κρατήσει τους αντάρτες Viet Cong έξω από τη Saigon. Παρά το ότι ο loan εκτέλεσε αυτό το φυλακισμένο με την υπόνοια ότι είναι από τους αρχηγούς  των ομάδων των  Viet Cong, ο φωτογράφος Eddie Adams AP άνοιξε το διάφραγμα της μηχανής του και τράβηξε αυτή τη φωτογραφία. Ο Adams κέρδισε με τη φωτογραφία αυτή το βραβείο Pulitzer .Μια εικόνα που,   όπως και τόσες άλλες του πολέμου, μετέστρεψαν  την κοινή γνώμη ενάντια στον πόλεμο.


Photographer: Stuart Franklin Magnum
Source: life.com
Πλατεία  Tiananmen 1989 Κινα.
 Η  απεργία πείνας στην πλατεία  Tiananmen από 3.000 σπουδαστές στο Πεκίνο είχε μετατραπεί  σε μια διαμαρτυρία του κόσμου με  περισσότερο από ένα εκατομμύριο ανθρώπους να φωνάζουν για τις αδικίες ενάντια σε ένα έθνος απαιτώντας ότι ήρθε η ώρα για   μεταρρύθμιση. Για επτά εβδομάδες οι σπουδαστές της Λαϊκής Δημοκρατίας,  διαμαρτύρονταν  στη πλατεία Tiananmen με την κυβέρνηση να αποστέλλει  τους στρατιώτες και τα άρματα  για να συγκρατήσουν την εξέγερση.
 Όταν ένας νεαρός  πήγε και στάθηκε μπροστά από μία γραμμή αρμάτων ο κόσμος δεν περίμενε  ότι ο νεαρός άνδρας απλά δεν  μετακινιόταν! Όρθιος ,μπροστά από τα άρματα, φορτωμένος  με τις   τσάντες από τα ψώνια  του ! ένας ήρωας είχε  γεννηθεί! Ένας δεύτερος ήρωας προέκυψε δεδομένου ότι ο οδηγός του άρματος αρνήθηκε να συντρίψει αυτό  τον άνθρωπο, και οδήγησε αντ' αυτού το άρμα του γύρω από απ’ αυτόν . Σύντομα αυτό το όνειρο θα τελείωνε, και το αίμα θα γέμιζε την πλατεία Tiananmen. Αυτή η εικόνα όμως που  είχε παρουσιαστεί έδειξε  σε εκατομμύρια Κινέζους ότι υπάρχει ελπίδα!


 South of the DMZ 1966
Σε αντίθεση με τους περιορισμούς που τέθηκαν  στον Τύπο για τις εμπόλεμες  συγκρούσεις, και ακόμη και στο ενσωματωμένο πρόγραμμα δεοντολογίας  που χρησιμοποιήθηκε στον πρόσφατο ιρακινό  πόλεμο, οι ανταποκριτές και οι φωτογράφοι  στο Βιετνάμ  μπορούσαν, όπως ο walter Cronkite έγραψε στο LIFE, "να συνοδεύουν  τα στρατεύματα οπουδήποτε χωρίς εμπόδια  και χωρίς καμία λογοκρισία. .. Αυτό το σύστημα-ή η έλλειψη ενός -κράτησε το αμερικανικό και διεθνές  κοινό καλά  ενημερωμένο  για τα προβλήματα των στρατιωτών , τις οπισθοχωρήσεις τους και την ζωή τους εκεί.  Το ότι κατάφεραν να φτάσουν έξω εκείνες οι φωτογραφίες  είναι ένα πεμπτουσιακό παράδειγμα των ισχυρών  εικόνων  που βγήκαν από το Βιετνάμ. "Οι έγχρωμες φωτογραφίες  των βασανισμένων βιετναμέζων χωρικών και των πληγωμένων αμερικανών κληρωτών που ο  Larry φωτογράφησε   και το LIFE  δημοσίευσε, αρχικά το 1962, ενίσχυσαν  την κατακραυγή ενάντια στην αμερικανική παρουσία στο Βιετνάμ," η Susan Sontag έγραψε στο δοκίμιό της "εξετάζοντας τον πόλεμο," στις 9 Δεκεμβρίου ..2002, στο New yorker "  Ο Burrows ήταν ο πρώτος σημαντικός φωτογράφος που φωτογράφισε ένα ολόκληρο  πόλεμο με χρώμα  άλλο ένα κέρδος στον συγκλονισμό της κοινής γνώμης." Ο  Burrows σκοτώθηκε όταν καταρρίφθηκε το ελικόπτερο  στο οποίο επέβαινε πάνω από το Λάος το 1971.


Nagasaki 1945
το σύννεφο του μανιταριού από την ατομική βόμβα ήταν κάτι πρωτοφανές όταν παρουσιάστηκε στο ευρύ κοινό. Ήταν μια παντοδύναμη και τρομερή εικόνα για τη δύναμη που εξαπολύθηκε . Στις 6 Αυγούστου η πρώτη ατομική βόμβα σκότωσε κατ' εκτίμηση 80.000 ανθρώπους στην ιαπωνική πόλη της Χιροσίμα. Δεν υπήρξε όμως  καμία γρήγορη παράδοση, και τρεις ημέρες αργότερα μια δεύτερη βόμβα εξερράγη 500 μέτρα επάνω από το έδαφος στο Ναγκασάκι. Η τρομακτική   δύναμη του αέρα, οι ακτίνες θερμότητας που έφταναν σε αρκετές χιλιάδες βαθμούς και η ακτινοβολία κατέστρεψαν τα πάντα  , σκοτώνοντας και τραυματίζοντας 150.000 ενώ πολλαπλάσιοι θα πέθαιναν  στα χρόνια που θα ακολουθούσαν . Σε αντιδιαστολή με τις πολύ εξειδικευμένες  εικόνες του πολέμου που είχαν φέρει το πόνο σε κάθε σπίτι , αυτές οι εικόνες  από την Ιαπωνία που ήταν και τα περισσότερα θύματα , ήταν συγκλονίστηκες και σοκαριστηκές  περισσότερο για την διαφαινόμενη μακροχρόνια προοπτική, που παρουσίαζε το πόσο μεγαλύτερο μέγεθος καταστροφής ήταν τελικά.


Η φωτογραφία  αυτή κέρδισε το   βραβείο Pulitzer"  το 1994 κατά τη διάρκεια  πείνας που μάστιζε  το Σουδάν. Η εικόνα απεικονίζει ένα κτυπημένο  παιδί που σέρνεται   προς ένα στρατόπεδο τροφίμων των Ηνωμένων Εθνών, που βρισκόταν  ένα χιλιόμετρο μακριά. Ο γύπας περιμένει το παιδί να πεθάνει έτσι ώστε να μπορέσει να το φάει!! Αυτή η εικόνα συγκλόνισε ολόκληρο τον κόσμο. Κανένας δεν έμαθε τι απέγινε το παιδάκι ενώ ο φωτογράφος έφυγε μόλις πήρε την φωτογραφία.
3 μήνες αργότερα ο φωτογράφος αυτοκτόνησε από κατάθλιψη.


Η διάσημη φωτογραφία του Alberto Korda's για τον Che Guevara λήφθηκε στις 5 Μαρτίου του 1960 σε μια κουβανική  υπηρεσία κηδειών  για τα θύματα της έκρηξης  Coubre,  αλλά δημοσιεύθηκε επτά έτη αργότερα. Ο  Guevara ήταν 31  χρονών  όταν λήφθηκε η φωτογραφία. Το ινστιτούτο τέχνης του  Μέρυλαντ  αποκάλεσε τη φωτογραφία Korda, τη διασημότερη φωτογραφία στον κόσμο και ένα σύμβολο του 20ού αιώνα!
Ο  Korda χρησιμοποίησε μία  Leica Μ2 με έναν φακό 90mm και με φίλμ Kodak Plus-X. Στον ίδιο φίλμ υπήρχαν φωτογραφίες του Jean-Paul Sartre και της  Simone de Beauvoir που ήταν, εκείνη την περίοδο, πολυτιμότερες για τις κουβανικές εφημερίδεςκαι έτσι η φωτογραφία δεν δημοσιεύθηκε.


Photographer: Carol Guzy  Source: washingtonpost.com
 Η φωτογραφία αποτελεί την συμμετοχή της Washington Post  στα βραβεία  Pulitzer (2000) και  επιδεικνύει  έναν παιδάκι, πρόσφυγα του Κοσόβου, τον Agim Shala, να περνά μέσω ενός συρματοπλέγματος στα χέρια των παππούδων και γιαγιάδων του σε ένα στρατόπεδο που οργανώθηκε από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα στο Kukes στην Αλβανία. Τα μέλη της οικογένειας Shala επανασυνδέθηκαν εδώ μετά που διέφυγαν από τις συγκρούσεις στο Κόσοβο.
 

Photographer: Frank Fournier  Source: wikipedia.org
Η  Omayra Sanchez ήταν ένα από τα 25.000 θύματα του  ηφαιστείου Nevado del Ruiz (Κολομβία) που εξερράγη στις 14 Νοεμβρίου, το 1985. η  13χρονη   είχε παγιδευτεί στο νερό και το τσιμέντο για 3 ημέρες, δυστυχώς δεν υπήρχε τρόπος να διασωθεί!. Η εικόνα λήφθηκε λίγο πριν αυτή ξεψυχήσει  και προκάλεσε  διαμάχη για την δουλεία του φωτογράφου και την απραξία της κολομβιανής κυβέρνησης, εν μέσω  της τραγωδίας, όταν δημοσιεύθηκε παγκοσμίως μετά  το θάνατο του  κοριτσιού.


Φωτογράφος- Oded Balilty      Αυτή η εικόνα κέρδισε το βραβείο    Pulitzer στο Breaking News  το 2007. Η λεζάντα της φωτογραφίας γράφει, «απονέμεται σε Oded Balilty του  Associated Press  για την εξαιρετική φωτογραφία του, μιας μοναχικής ,εβραϊκής καταγωγής, γυναίκας που προκαλεί τις ισραηλινές δυνάμεις ασφάλειας καθώς απομακρύνουν τους παράνομους εποίκους στη Δυτική Όχθη.»


Photographer: Harold Edgerton Source: stanford.edu
 Η Διάσημη φωτογραφία  (ψηλής ταχύτητας) του  Harold Edgerton's που παρουσιάζει  μια σφαίρας την ώρα που διαπερνά  ένα μήλο. Λήφθηκε  το 1964 και έγινε μια από τις πλέον διάσημες φωτογραφίες, ειδικά επειδή ήταν μια  ασυνήθιστη φωτογραφία βασισμένη σε ένα μεγάλο επίτευγμα στην  φωτογραφία υψηλής ταχύτητας. Ο  Edgerton, καθηγητής στο MIT, είναι επίσης ο εφευρέτης του    strobe flash (στροβοσκόπιο) και πρωτοπόρος της φωτογραφίας δράσης. Συνεργάστηκε με τον Ζακ- Yves Cousteau  φωτογραφίζοντας μερικούς από τους βαθύτερους βυθούς στον κόσμο.


Photographer: Stanley J. Forman  Source: bbc.co.uk     
Στις 22 Ιουλίου ..1975, ο φωτογράφος  Stanley J. Forman που δούλευε  για την  αμερικανική εφημερίδα Boston Herald , πήρε  την πληροφορία για μια  Πυρκαγιά στην οδό Marlborough!" Αναρριχημένος στο πυροσβεστικό όχημα,  ο Forman κατέγραψε την εικόνα μιας νέας γυναίκας, της Diana Bryant, και ενός πολύ νέου κοριτσιού της Tiare Jones, όταν έπεφταν αβοήθητες από το καιγόμενο κτήριο . Παρά την ηρωική προσπάθεια, ενός πυροσβέστης που προσπάθησε να τις αρπάξει και που  ήταν ακριβώς δευτερόλεπτα μακριά από τη διάσωση τους, η Diana Bryant ανασύρθηκε  νεκρή και μόνο το  κορίτσι κατάφερε να  επιζήσει.
Η κάλυψη αυτού του τραγικού γεγονότος με αυτές τις φωτογραφίες  χάρισε στο Stanley Forman ένα βραβείο Pulitzer. Αλλά το σημαντικότερο είναι ότι η εργασία του προετοίμασε  το έδαφος για τη Βοστώνη  άλλα και για τις ΗΠΑ  γενικότερα για να θεσπίσουν τους πιο σκληρούς κανόνες πυρασφάλειας.



Photographer: Jean-Marc Bouju    Source: pdnonline.com
 Αυτή η βραβευμένη   φωτογραφία   παρουσιάζει ένα ιρακινό να παρηγορεί  το γιο του σε ένα χώρο συγκέντρωσης  αιχμαλώτων πολέμου στο Najaf του Ιράκ στις 31 Μαρτίου 2003.  Ο φωτογράφος Jean-kataka'cj Bouju AP έχει κερδίσει με αυτή τη φωτογραφία του το παγκόσμιο βραβείο Τύπου για το 2003.
Ο Jean-kataka'cj κέρδισε επίσης το βραβείο Pulitzer του 1995 στη φωτογραφία «χαρακτηριστικών γνωρισμάτων» και το βραβείο Pulitzer του 1999 στη φωτογραφία ειδήσεων . Με τα συρματοπλέγματα σε πρώτο πλάνο , η εικόνα παρουσιάζει έναν πατέρα που έχει τεθεί υπό κράτηση από το 101ο  αερομεταφερόμενο τμήμα  στρατού. Το άτομο φέρει μια τσάντα πάνω από το κεφάλι του, ενώ αυτός και ο γιος του είναι περιτριγυρισμένοι από το συρματόπλεγμα.


Photographer: Charles O’Rear  Source: wikipedia.org
 «ευδαιμονία»  είναι το όνομα αυτής της φωτογραφίας  τοπίου στη κομητεία Napa  της Καλιφόρνια. Χαρακτηρίζετε από  τους κυκλικούς πράσινους λόφους και έναν γαλανό ουρανό με τα σύννεφα. Η πασίγνωστη εικόνα χρησιμοποιείται ως ταπετσαρία(wallpaper) υπολογιστών προεπιλογής για το luna theme στο πρόγραμμα της Microsoft windows XP. Η φωτογραφία λήφθηκε από τον επαγγελματία φωτογράφο Charles O'Rear,  κάτοικος της Σάντα Έλενα στη  Napa, για την επιχείρηση HighTurn digital-design . Ο  O'Rear έχει πάρει επίσης τις φωτογραφίες της κοιλάδας Napa για το   National Geographic Magazine .Η φωτογραφία του ενέπνευσε  την διαφημιστική  εκστρατεία της Microsoft,  αξίας  200 εκατομμυρίων  για τα   windows XP.

[Abstract]

υπέροχο τόπικ

[pepe]

τρομακτικές πταγματικά φωτογραφίες... μπράβο σου patoho, πολύ δυνατό topic..

[Verminoz]

υπέροχο τόπικ

+100 

[El Niño]

πραγματικα πολυ δυνατο τοπικ!!

[Αιμιλία η φτερωτή χελώνα]

αχ τι καλο!!γουτσου γουτσου γουτσου!!

[(Stalin)^2]

sartr?

[emmanuel]

η τελευταια νομιζα ηταν φοτοσοπια!

[sΚονταριτσα]

καταπληκτικο τοπικ..μπραβο patoho..!!

[Wade]

η τελευταια νομιζα ηταν φοτοσοπια!

Κι εγώ έτσι νόμιζα...  Αυτή είναι η άχρηστη πληροφορία της ημέρας

Πολύ ωραίο τόπικ

[patoho]

thx guys!!!!!!!!!!!!!
 

[patoho]

κατι εξισου συγκλονιστικο...




She remembers the moment. The photographer took her picture. She remembers her anger. The man was a stranger. She had never been photographed before. Until they met again 17 years later, she had not been photographed since.

The photographer remembers the moment too. The light was soft. The refugee camp in Pakistan was a sea of tents. Inside the school tent he noticed her first. Sensing her shyness, he approached her last. She told him he could take her picture. "I didn't think the photograph of the girl would be different from anything else I shot that day," he recalls of that morning in 1984 spent documenting the ordeal of Afghanistan's refugees.

The portrait by Steve McCurry turned out to be one of those images that sears the heart, and in June 1985 it ran on the cover of this magazine. Her eyes are sea green. They are haunted and haunting, and in them you can read the tragedy of a land drained by war. She became known around National Geographic as the "Afghan girl," and for 17 years no one knew her name.

In January a team from National Geographic Television & Film's EXPLORER brought McCurry to Pakistan to search for the girl with green eyes. They showed her picture around Nasir Bagh, the still standing refugee camp near Peshawar where the photograph had been made. A teacher from the school claimed to know her name. A young woman named Alam Bibi was located in a village nearby, but McCurry decided it wasn't her.

No, said a man who got wind of the search. He knew the girl in the picture. They had lived at the camp together as children. She had returned to Afghanistan years ago, he said, and now lived in the mountains near Tora Bora. He would go get her.

It took three days for her to arrive. Her village is a six-hour drive and three-hour hike across a border that swallows lives. When McCurry saw her walk into the room, he thought to himself: This is her.

Names have power, so let us speak of hers. Her name is Sharbat Gula, and she is Pashtun, that most warlike of Afghan tribes. It is said of the Pashtun that they are only at peace when they are at war, and her eyes—then and now—burn with ferocity. She is 28, perhaps 29, or even 30. No one, not even she, knows for sure. Stories shift like sand in a place where no records exist.

[Καμένος]

On Einstein's 72nd birthday in 1951, UPI photographer Arthur Sasse was trying to persuade him to smile for the camera, but having smiled for photographers many times that day, Einstein stuck out his tongue instead. This photo became one of the most popular photos ever taken of Einstein and it is well recognized in popular culture,[ often used in merchandise depicting Einstein in a lighthearted sense.

[sΚονταριτσα]

απο την συλλογη του Γιαννη Μπεχρακη στον πολεμο του Αφγανισταν.Δεν ξερω αν αφησαν ιστορια,παντως χαρησαν στον Μπεχρακη πολλα βραβεια,ειναι και συγκλονιστηκες..

[sΚονταριτσα]

επισης...