Συνέλαβαν τον Ράντοβαν Κάρατζιτς

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[12:00-13:30]

Η γραμματεία είναι ανοιχτή καθημερινά 12:00-13:30

[thrilikos]

Ο πλέον καταζητούμενος άνθρωπος στον κόσμο, ο «Ψυχίατρος», ο «Πρίγκιπας του Πάλε», ή για τους κατηγόρους του ο «χασάπης της Βοσνίας», συνελήφθη χθες, Δευτέρα 21 Ιουλίου στην Σερβία από άνδρες της σερβικής μυστικής αστυνομίας μετά από 13 χρόνια παρανομίας.
Όλοι πίστευαν πως κρυβόταν στα δάση της Βοσνίας, σε κάποιο από τα μυστικά υπόγεια στρατηγεία του Τίτο. Οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας τον έψαχναν κατά καιρούς και εναλλάξ. Σε ορισμένες περιπτώσεις η μία μυστική υπηρεσία υπονόμευε την άλλη. Στην ουσία ο Ράντοβαν Κάρατζιτς, ο ηγέτης των Σερβοβόσνιων, ξεγλιστρούσε από τον κλοιό την τελευταία στιγμή, χάρις σε ένα εξαιρετικά οργανωμένο δίκτυο προστασίας στη Βοσνία και τη Σερβία.
Συχνά οι διώκτες του νόμιζαν πως θα τον στρίμωχναν λόγω του μεγάλου ποσού που θα λάμβανε ο πληροφοριοδότης. Εις μάτην. Ο Ράντοβαν Κάρατζιτς επί 13 χρόνια κατάφερε να επιβιώνει εντός υπόγειου δικτύου που είχε στήσει, χρησιμοποιώντας τα χρήματα που είχε αποκομίσει κατά την  διάρκεια του πολέμου. Η φρουρά του, μία χούφτα σκληροτράχηλων Σέρβων, διακινδύνευαν το κεφάλι τους από τη μια, αλλά από την άλλη θα ακολουθούσαν τον αρχηγό τους στο Δικαστήριο της Χάγης, αφού και αυτοί ήταν μπλεγμένοι μέχρι το λαιμό σε αυτήν την βάρβαρη ιστορία του πολέμου της Βοσνίας. Μόνη αδυναμία του Κάρατζιτς η σύζυγός του, ο έρωτας της ζωής του. Διακινδύνευσε πολλές φορές να συλληφθεί στέλνοντας της γράμματα και ερωτικά σημειώματα. Πολλά από αυτά έπεσαν στα χέρια των μυστικών υπηρεσιών, αλλά και πάλι εις μάτην.
Στο Βελιγράδι οι πάντες ήξεραν πως αν ποτέ ο Κάρατζιτς συλλαμβανόταν, την αποστολή θα την είχαν διεκπεραιώσει οι ίδιοι οι Σέρβοι. Όταν δηλαδή πολιτικά θα είχε φθάσει το πλήρωμα του χρόνου.
Και έτσι ακριβώς έγινε. Ελάχιστο καιρό μετά τις γενικές εκλογές και μετά τον σχηματισμό κυβέρνησης από τους φιλοευρωπαίους που συμμάχησαν με το κόμμα του μακαρίτη Μιλόσεβιτς, τους Σοσιαλιστές, ο κύβος ερρίφθη. Ο Κάρατζιτς ήταν το «τίμημα», ή καλύτερα, το διαβατήριο ώστε να διασφαλιστεί το ευρωπαϊκό μέλλον της Σερβίας. Εναπομένει κάποιος ακόμη που κρύβεται μέσα στο σκοτάδι. Είναι ο στρατηγός Ράτκο Μλάντιτς, ο «σφαγέας της Σερμπρένιτσα», ήρωας για τους Σερβοβόσνιους, εγκληματίας πολέμου για τους εχθρούς του, βαρίδι πάντως για την κυβέρνηση του Βελιγραδίου.
Ο Ράντοβαν Κάρατζιτς, που ήδη μεταφέρθηκε στο Ανώτερο Δικαστήριο της Σερβίας, αναμένεται να είναι ο 44ος ύποπτος για εγκλήματα Πολέμου που θα  παραδοθεί στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για να δικαστεί. Είναι ο 2ος σημαντικότερος Σέρβος μετά τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς που θα καταλήξει στα χέρια της Διεθνούς Εισαγγελέως Κάρλα Ντελ Πόντε, που έκανε σκοπό της ζωής της να συλλάβει αυτόν και τον Στρατηγό Μλάντιτς. Με την σύλληψη του ανοίγει μία νέα σελίδα στην σύγχρονη ιστορία της Σερβίας. Για μία μερίδα πολιτικών στο Βελιγράδι αυτή η εξέλιξη ισοδυναμεί με κάθαρση από τα ανομήματα του πολέμου. Για μία ισχυρή μειοψηφία, η σύλληψη του Κάρατζιτς θα εκληφθεί ως πρόκληση, αφού είναι σύμβολο του σερβικού εθνικισμού.

[thrilikos]

Χθες το βράδυ οι «Ράμπο» της ομάδας κρούσης των σερβικών μυστικών υπηρεσιών αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν το μεγάλο «βήμα». Η εντολή από το Βελιγράδι ήταν σαφής. Η σύλληψη του Ράντοβαν Κάρατζιτς ήταν ζήτημα πολιτικής προτεραιότητας. Οι «Ράμπο» παρακολουθούσαν στενά τον πρώην Σερβοβόσνιο ηγέτη εδώ και καιρό, ακολουθώντας μία επιτέλους «καλή» πληροφορία μιας ξένης μυστικής υπηρεσίας, το όνομα της οποίας παραμένει επτασφράγιστο μυστικό.
Στο παλιό ορμητήριο του Κάρατζιτς, στο Πάλε, κοντά στο Σαράγιεβο, η γυναίκα του ξύπνησε απότομα από το κουδούνισμα του τηλεφώνου. Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν η κόρη της, η Σόνια, γνωστή σε όλους σχεδόν τους Έλληνες δημοσιογράφους που πέρασαν εκείνα τα χρόνια από εκεί. «Επιτέλους. Τώρα ξέρουμε πως είναι ζωντανός» θα εξομολογηθεί αργότερα, σχεδόν ανακουφισμένη, η σύζυγος του πλέον καταζητούμενου ανθρώπου στον Πλανήτη, εκτός από τον Οσάμα Μπιν Λάντεν βεβαίως.
Η επιχείρηση δεν πρέπει να κράτησε πολύ. Ο Κάρατζιτς οδηγήθηκε αμέσως στο Δικαστικό Μέγαρο του Βελιγραδίου γύρω από το οποίο είχαν αναπτυχθεί άνδρες των ειδικών δυνάμεων. Υπεβλήθη αμέσως σε εξετάσεις DNA, όπως καθορίζει ο νόμος του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης και στη συνέχεια άρχισε η προανακριτική διαδικασία. Τυπικά πράγματα, αφού η απόφαση της μεταγωγής του στην Ολλανδία ήταν προαποφασισμένη. Η σύλληψη συνέπεσε, χρονικά και πολιτικά, με την έναρξη της συζήτησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την παραχώρηση καθεστώτος υπό ένταξη χώρας στην Σερβία. Η σύλληψη του Κάρατζιτς ήταν προαπαιτούμενο. Παραμένει καταζητούμενος ο Στρατηγός Μλάντιτς. Αλλά η χειρονομία του Βελιγραδίου να συλλάβει τον «Πρίγκιπα του ΠΑΛΕ», που κατηγορείται για τον θάνατο 8.000 ανθρώπων στην Σρεμπρένιτσα, ήταν αρκετή. Ο Πρόεδρος της Κομμισιόν, κ. Μπαρόζο, έπλεξε το εγκώμιο της νέας, ευρωπαϊκού προσανατολισμού κυβέρνησης της Σερβίας. Το πολιτικό στοίχημα του Βελιγραδίου είχε κερδηθεί.
Αλλού περίμεναν να κρύβεται και αλλού τον εντόπισαν. Οι «Ράμπο» των σερβικών υπηρεσιών, που ανήκαν σε μία μικρή σκληροτράχηλη ομάδα με σαφείς εντολές από το Βελιγράδι, συνέλαβαν τον Κάρατζιτς μέσα στη Σερβία και όχι στα δάση της Βοσνίας ή στα φαράγγια του Μαυροβουνίου. Όχι, δεν ήταν στη Ρωσία, ούτε στο Άγιο Όρος, όπως ευφάνταστοι είχαν κατά καιρούς υποστηρίξει.
Το δίκτυο προστασίας του Κάρατζιτς, αποτελούμενο από τους προσωπικούς τους φρουρούς, παλαιά μέλη της μυστικής υπηρεσίας του Μιλόσεβιτς, στελέχη του στρατού και απλούς πολίτες, δεν ήταν αρκετό για να αποσοβήσει το μοιραίο. Ο κύβος είχε ριφθεί εδώ και εβδομάδες, όταν μετά τις πρόσφατες εκλογές, οι φιλοευρωπαίοι συμμάχησαν με το κόμμα του πρώην προέδρου της Σερβίας, Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Τα πράγματα είχαν αλλάξει. Ο στόχος πλέον ήταν σαφής. Η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αργότερα, γιατί όχι, και στο ΝΑΤΟ. Η τύχη του Κάρατζιτς είχε λοιπόν κριθεί.
Ευτυχισμένη θα πρέπει να είναι η Κάρλα Ντελ Πόντε, η εισαγγελέας που έκανε σκοπό της ζωής της να συλλάβει τον Μιλόσεβιτς και να σύρει στο Διεθνές Δικαστήριο τον Κάρατζιτς και τον Μλάντιτς. Κατάφερε να κερδίσει μέχρι στιγμής δύο στα τρία. Ο Μιλόσεβιτς απεβίωσε κάτω από περίεργες συνθήκες στη φυλακή. Λένε ότι μπορεί και επεδίωξε τον θάνατο του. Ήταν άρρωστος, πάντως, και το γνώριζε.       
 Τα εγκλήματα για τα οποία κατηγορείται ο Κάρατζιτς είναι πολλά και ιδιαιτέρως απεχθή. Αυτά θα αποδειχθούν στη δίκη. Ωστόσο, για ένα έγκλημα δεν έχει κατηγορηθεί ποτέ, αν και θα έπρεπε ενδεχομένως, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί η Ιστορία πρέπει να γράφεται μέχρι το τέλος. Ο ψυχίατρος του Σαράγιεβο, ο Ράντοβαν Κάρατζιτς έβαλε και αυτός την υπογραφή του μαζί με τους άλλους οπλαρχηγούς στης Βοσνίας και Ερζεγοβίνης, σε μία τραγωδία που κόστισε 100.000 ζωές σε όλες τις εθνότητες και τα δόγματα της Κεντρικής Γιουγκοσλαβίας.

[corina]

πάντως είναι εντυπωσιακό πώς μέσα σε λ΄λιγες ώρες από τη στιγμή που έγινε γνωστή η είδηση, άρχισαν να πλέκουν το "Ευρωπαϊκό εγκώμιο" της Σερβίας. Προϋπόθεση ήταν, σου  λέει, για τον "εξευρωπαϊσμό"...

[thrilikos]

Η τελευταία φορά που παρουσιάστηκε σε δημόσιο χώρο ήταν το 1996. Έκτοτε, εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Τον κυνηγούσαν τουλάχιστον τρεις μυστικές υπηρεσίες, των Αμερικανών, των Βρετανών και των Γάλλων. Εντοπίστηκαν κρησφύγετά του στο Μαυροβούνιο, στη Σερβία και στις υπό σερβικό έλεγχο περιοχές  στη Βοσνία. Τελικά, εντοπίστηκε μέσα στο ίδιο το Βελιγράδι, σχεδόν 13 χρόνια μετά, με ψεύτικη ταυτότητα και κανονική εργασία. Με κάτασπρα μαλλιά, γένια που θυμίζουν οπτασίες γερόντων από παραμύθια, τεράστια γυαλιά που κρύβουν τις λεπτομέρειες του προσώπου, ο ψυχίατρος από το Σαράγιεβο ή ο Πολέμαρχος από το Πάλε ή πιο κυνικά , ο άνθρωπος που μαζί με τους αντιπάλους του, ηγέτες των άλλων εθνοτήτων, τον Ιζετμπέγκοβιτς και τον Φράνγιο Τούτζμαν,  άφησε πίσω του 100.000 νεκρούς, ήταν απλά ένας γιατρός εναλλακτικής ιατρικής σε μία ιδιωτική κλινική του Βελιγραδίου. Η πραγματικότητα ξεπέρασε και την πιο πλούσια φαντασία. Ο Ράντοβαν Κάρατζιτς αιφνιδίασε για άλλη μία φορά τους διώκτες του. Και μία τελευταία λεπτομέρεια. Οι επίσημες αρχές του Βελιγραδίου δήλωσαν πως η ειδική ομάδα που συνέλαβε τον Κάρατζιτς βρισκόταν εδώ και καιρό πίσω από τα ίχνη ατόμων, που πίστευαν ότι βοηθούσαν τον άλλο καταζητούμενο, τον Στρατηγό Ράτκο Μλάντιτς. Τελικά, τα ίχνη, τους έφεραν στον Κάρατζιτς. Πρόκειται για μία λεπτομέρεια που πιθανώς να σημαίνει πολλά για τους διώκτες του Στρατηγού, που πριν από δύο χρόνια περίπου γλύτωσε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή τη σύλληψη κάπου στην Κεντρική Σερβία. Οι διώκτες του, ακολουθώντας μία πληροφορία που αποδείχτηκε χρήσιμη, εισέβαλαν σε μία καλύβα. Η φωτιά έκαιγε ακόμη και ο καφές ήταν ζεστός. Ο Μλάντιτς, όμως, είχε γίνει καπνός. Ήταν 24 Φεβρουαρίου 2006. Το σχέδιο της σύλληψης έφερε την κωδική ονομασία «Επιχείρηση Dunav».

[Johnny English]

Συγνώμη τώρα, πόσο νόημα έχει να πιάσεις έναν άνθρωπο που πριν 14 χρόνια έσφαζε όταν πλέον έχει γεράσει και δε περνάει η μπογιά του? Κι άντε, πες είναι δικαιοσύνη, πρακτικά σε τί ωφελεί? Δηλαδή ok να τον πιάσουν, αλλά να είναι και σύμβολο!?

[xristoforos_]

είναι θέμα ηθικής τάξης και αίσθησης δικαίωσης...

καταδικάζοντας τα πρόσωπα που πρωτοστάτησαν εκείνη την εποχή, καταδικάζεις μια ολόκληρη εποχή...

και μπορεί να μην υπάρχει θέμα πλέον να αποτελέσουν αυτοί οι άνθρωποι έναυσμα για έναν νέο πόλεμο... (αν και την πιθανότητα γενικά κι αόριστα ενός νέου πολέμου τη συζητάμε)...αλλά στη συνείδηση του σερβικού κόσμου (κοινωνική και πολιτική),,,εκείνη η εποχή δεν έχει καταδικαστεί...(πολύ μεγάλη κουβέντα επίσης,,,αν θες τη κάνουμε)...

εκτός αυτού πολλά σημεία ακόμα της εποχής εκείνης παραμένουν στο σκοτάδι και η σύλληψη των εγκεφάλων πιστεύουν ότι θα φωτίσει αυτά τα σκοτεινά σημεία ... θα καταρρίψει πολλούς μύθους...θα δώσει στα γεγονότα τη πραγματική τους διάσταση...

και μόνο δλδ από άποψη ιστορικής μνήμης και αυτογνωσίας....η σύλληψη αυτών των ανθρώπων αποτελεί πολύ σημαντικό γεγονός...

τέλος, μια λεπτομέρεια....

όταν πέθανε (?) ο μιλόσεβιτς...βόσνιοι και κροάτες στενοχωρήθηκαν και οργίστηκαν πολύ...γιατί δεν είχε ακόμα καταδικαστεί...γιατί στη συνείδηση του έξω κόσμου...ο πόλεμος της γιουγκοσλαβίας είναι ένας "εμφύλιος" πόλεμος...ένας πόλεμος όπου όλοι είχαν την ευθύνη τους...και θύμα και θύτης δεν διαχωρίζονται...

ασχέτως τι πιστεύει κανείς και που θα κατέληγαν οι έρευνες...αμφιβάλλει κανείς πόσο σημαντικές είναι γι αυτά τα έθνη οι δίκες αυτές;

πόσο ειρηνοποιός μπορεί να είναι η συμφιλίωση με ένα πολύ μαύρο και πολύ πρόσφατο παρελθόν για όλα τα έθνη της περιοχής;

και μην έχετε καμιά αμφιβολία...ότι ο μιλόσεβιτς σκοτώθηκε από σέρβους...

ixic_

υ.γ: οι δίκες της νυρεμβέργης δεν έγιναν γιατί κανείς ήθελε να εξακριβώσει αν αυτοί οι άνθρωποι είναι όντως εγκληματίες...αλλά για γίνει γνωστό στη συνείδηση της παγκόσμιας κοινότητας του τι συνέβει...(βέβαια η θεμελιώδης διαφορά, είναι ότι αυτές οι δίκες έγιναν αμέσως)

[Johnny English]

Δεκτό έτσι όπως το θέτεις, αλλά γενικά.. ας μη γελιόμαστε. Την ιστορική αλήθεια δε τη μαθαίνεις από τη σύλληψη ενός ατόμου.. παρά μόνο με όταν παρέλθουν τα χρόνια και πλέον δε "τσούζει" το να αποκαλυφθεί μερικώς.. Ειδικά όταν εμπλέκονται εξωτερικοί-αφανείς- παράγοντες..

Παραμένει καθαρά θέμα εντυπώσεων δλδ..

[xristoforos_]

εγώ το θεωρώ θεμελιώδους ουσίας...
τώρα βέβαια αν εσένα αυτά που ανέφερα σου φαίνονται θέμα εντυπώσεων...είναι μάλλον θέμα οπτικής ...

διάβασε κι αυτό το άρθρο...


Πολίτες τιμούν τη Σρεμπρένιτσα 13 χρόνια μετά

15/07/2008

    Χιλιάδες πολίτες μετέβησαν στη Σρεμπρένιτσα, 13 χρόνια μετά τις μαζικές δολοφονίες Βόσνιων ανδρών, οι οποίες χαρακτηρίστηκαν γενοκτονία από τη Χάγη.

Του Γιουσούφ Ραμαντάνοβιτς για τους Southeast European Times στο Σεράγεβο -- 15/07/08
photo

Επιζώντες και συγγενείς θυμάτων από τη σφαγή της Σρεμπρένιτσα το 1995, παρευρίσκονται σε επιμνημόσυνη τελετή στην Ποτοτσάρι, την Παρασκευή (11 Ιουλίου). [Getty Images]

Περίπου 40.000 πολίτες συγκεντρώθηκαν στο Αναμνηστικό Κέντρο Ποτοτσάρι, κοντά στη Σρεμπρένιτσα, την Παρασκευή (11 Ιουλίου), για να τιμήσουν τη 13η επέτειο από τη χειρότερη αγριότητα της Ευρώπης μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Τίμησαν τη συστηματική σφαγή χιλιάδων Βόσνιων Μουσουλμάνων ανδρών και αγοριών από δυνάμεις της Δημοκρατίας Σέρπσκα, υπό τη διοίκηση του Στρατηγού Ράτκο Μλάντιτς, ο οποίος αυτή τη στιγμή αποτελεί φυγόδικο κατηγορούμενο εγκλημάτων πολέμου.

Στην επέτειο, ενταφιάστηκαν 308 σοροί που αναγνωρίστηκαν πρόσφατα, αυξάνοντας τον αριθμό αναγνωρισμένων θυμάτων σε πάνω από 8.000. Μεταξύ αυτών ήταν και η σορός του 15χρονου Κασίμ Ομέροβιτς, η μητέρα του οποίου παρέστη στην τελετή.

"Το γεγονός ότι στις 11 Ιουλίου του 1995 ... σκοτώθηκαν άνθρωποι μόνο και μονό επειδή ήταν Μουσουλμάνοι, μας προκαλεί έκπληξη, καθώς δεν μπορούμε να πιστέψουμε πως μπορεί να συμβεί κάτι σαν και αυτό στην Ευρώπη, μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο," δήλωσε ο ηγέτης της Ισλαμικής κοινότητας της Β-Ε, Ρέις-ουλ-Ούλεμα Μουσταφά Τσέριτς. Ζήτησε από την ΕΕ να ανακηρύξει την 11η Ιουλίου Ευρωπαϊκή ημέρα πένθους, στην οποία η ήπειρος θα δεσμευθεί να μην επιτρέψει "άλλο ένα Ολοκαύτωμα ή μια γενοκτονία".

Πριν την αναμνηστική εκδήλωση, διάρκειας τριών ημερών, πραγματοποιήθηκε Πορεία Ειρήνης στη Σρεμπρένιτσα, απόστασης 100 χλμ., ξεκινώντας από την πόλη Νεζούκ, από την οποία ελάχιστοι άνδρες που επέζησαν στη Σρεμπρένιτσα κατάφεραν να φτάσουν στα εδάφη που ήλεγχε ο Βοσνιακός Στρατός. Η Πορεία Ειρήνης πραγματοποιείται εδώ και χρόνια, λαμβάνοντας διεθνή αναγνώριση κάθε χρόνο που πραγματοποιείται. Αυτή τη φορά, μεταξύ των 2.500 συμμετεχόντων ήταν και πολίτες άλλων χωρών.

Ο Πρεσβευτής των ΗΠΑ στη Β-Ε, Τσαρλς Ίνγκλις, διένυσε και αυτός ένα τμήμα της πορείας. Σε σύντομο σχολιασμό, υπό την επικρότηση όσων συμμετείχαν στην πορεία, δήλωσε, "Η γενοκτονία σημειώθηκε εδώ. Το γεγονός αυτό δεν μπορεί να υποβαθμιστεί. Δεν μπορεί να εξαλειφθεί και δεν μπορεί, ούτε και πρέπει, να διαψευστεί".

Οι ομάδες ανάκτησης έχουν αντιμετωπίσει πολυάριθμα προβλήματα με τον εντοπισμό και την αναγνώριση των σορών των θυμάτων, καθώς οι δολοφόνοι τους διαμέλισαν για να διαφύγουν της σύλληψης. Για παράδειγμα, ερευνητές έχουν βρει τη σορό ενός θύματος, του Σαντίκ Όριτς, στη Σρέμσκα Μιτρόβιτσα, της Σερβίας -- αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα από τη Σρεμπρένιτσα της Βοϊβοντίνα.

Το Συμβούλιο Υπουργών της Β-Ε ανακήρυξε την 11η Ιουλίου ημέρα πένθους για ολόκληρη τη χώρα, συμπεριλαμβανομένων αμφοτέρων των οντοτήτων της και την Περιφέρεια Μπρτσκο. Ωστόσο, η Δημοκρατία Σέρπσκα απέρριψε το διάταγμα και αρνήθηκε να χαμηλώσει τις σημαίες της. Ο Πρωθυπουργός της RS Μίλοραντ Ντόντικ δήλωσε ότι δεν ενδιαφέρεται για τις αποφάσεις της τριμελούς προεδρίας της Β-Ε ούτε και του συμβουλίου των υπουργών.

"Τα δεινά των Σέρβων μέσα και γύρω από τη Σρεμπρένιτσα εκείνα τα τρία χρόνια δεν ήταν με κανένα τρόπο υποδεέστερα", πρόσθεσε ο Ντόντικ, αποκρινόμενος στην πρόσφατη αποφυλάκιση του πρώην Βόσνιου στρατιωτικού διοικητή Νάσερ Όριτς από το δικαστήριο της Χάγης. Η αρχική καταδίκη του ανατράπηκε αυτό το μήνα, έπειτα από έφεση.

Παρ' όλα αυτά, κάθε χρόνο όλο και περισσότεροι πολίτες από τη Σερβία έρχονται στην Ποτοτσάρι για να τιμήσουν τη Σρεμπρένιτσα. Μεταξύ τους είναι και τα μέλη της οργάνωσης Γυναίκες στα Μαύρα, οι οποίες αναφέρουν ότι η Σερβία πρέπει να αντιμετωπίσει το παρελθόν της και να εκδώσει τους κατηγορουμένους εγκλημάτων πολέμου Ράτκο Μλάντιτς και Ράντοβαν Κάραζιτς στη Χάγη.

πιστεύεις ακόμα πως η συμφιλίωση με το παρελθόν είναι θέμα εντυπώσεων;

ixic_

[pandora]

και μην έχετε καμιά αμφιβολία...ότι ο μιλόσεβιτς σκοτώθηκε από σέρβους...

αυτό είναι κάτι για το οποίο υπάρχουν ενδείξεις ή "θεωρίες" πχ στον τύπο? Η το δικαιολογείς με την παραπάνω συλλογιστική σου? Δλδ έχει ακουστεί ποτέ κάτι τέτοιο έστω σαν φήμη στα μμε ή απλώς το εξάγεις σαν συμπέρασμα από τα όσα έγραψες πιό πρίν?

γιατί στη συνείδηση του έξω κόσμου...ο πόλεμος της γιουγκοσλαβίας είναι ένας "εμφύλιος" πόλεμος...ένας πόλεμος όπου όλοι είχαν την ευθύνη τους...και θύμα και θύτης δεν διαχωρίζονται...

είναι ή δεν είναι έτσι τελικα? Και στη δική μου συνείδηση πάντως αυτό έχει εντυπωθεί.....




btw  πάντως παρόμοια περιστατικά "τιμωρίας" συγκεκριμένων υπευθύνων για εγκλήματα πολέμου κυρίως με θανατική ποινή, έχουν γινει πολλές φορές και σε πολλές περιπτώσεις, και σε πολλούς λαούς.... και φαίνεται να τις επικροτεί η κοινη γνώμη.... πχ αν ο κάρατζιτς καταδιακαστεί σε ισόβια ή θανατική ποινή, το πιθανότερο είναι ότι θα επικροτηθεί αυτό τουλάχιστον από πλευράς βοσνίων.... κι ας μην επουλώνονται έτσι οι πληγές του πολέμου....

[thrilikos]

Η Σερβία απελευθερώνεται από δουλείες ενός παρελθόντος που έχει οριστικά καταδικαστεί και μπορεί να ατενίζει με αισιοδοξία το μέλλον και την ευρωπαϊκή της προοπτική, της οποίας η Ελλάδα θα συνεχίσει να είναι σταθερός αρωγός και ένθερμος υποστηρικτής, δήλωσε η Ντ.Μπακογιάννη με αφορμή τη σύλληψη του Ράντοβαν Κάρατζιτς.
Η υπουργός Εξωτερικών επισήμανε πως η Σερβία σταθερά κλείνει το κεφάλαιο του προβληματικού παρελθόντος και μπαίνει, με μια νέα δυναμική, στην ευρωπαϊκή της πορεία. «Και αυτό, κατά την άποψή μας, είναι ιδιαίτερα θετικό. Η Ελλάδα, όπως ξέρετε, στηρίζει με όλες της τις δυνάμεις αυτή την πορεία της Σερβίας» σημείωσε η κ. Μπακογιάννη.
Η είδηση της σύλληψης του Ράντοβαν Κάρατζιτς κυριάρχησε στη Σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ στις Βρυξέλλες, όπου την Ελλάδα εκπροσώπησε ο υφυπουργός Εξωτερικών Γιάννης Βαληνάκης.
Ο κ. Βαληνάκης ανέφερε ότι η σύλληψη του Κάρατζιτς αποτελεί δικαίωση μιας σταθερής ευρωπαϊκής πολιτικής και απτή απόδειξη των προθέσεων της νέας σερβικής κυβέρνησης για πλήρη συνεργασία με το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία.
Ο υφυπουργός Εξωτερικών τόνισε ότι η Ελλάδα ήταν και θα συνεχίσει να είναι θερμός υποστηρικτής της ευρωπαϊκής προοπτικής της Σερβίας.
«Η σύλληψη Κάρατζιτς αποτελεί ένα σημαντικό βήμα στην πορεία της Σερβίας στην ΕΕ και είναι ένα μήνυμα της βούλησης της νέας κυβέρνησης της Σερβίας να προχωρήσει στην ευρωπαϊκή πορεία», δήλωσε ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπακωνσταντίνου.Ο εκπρόσωπος τόνισε επίσης τη συμβολή που είχε η Σοσιαλιστική Διεθνής και ο Πρόεδρός της Γιώργος Παπανδρέου στο να πάρει μορφή αυτή η νέα κυβέρνηση της Σερβίας και να γυρίσει σελίδα αυτή η χώρα.
Το ΚΚΕ για τη σύλληψη Κάραζιτς
Σε σχόλιο για τη σύλληψη Κάρατζιτς το ΚΚΕ αναφέρει ότι «η νέα κυβέρνηση της Σερβίας υποκύπτοντας στις πιέσεις των ΗΠΑ-ΕΕ συνέλαβε και ετοιμάζεται να εκδώσει τον Ράντοβαν Κάρατζιτς στο παράνομο και ανυπόληπτο, όπως αποδείχτηκε όλη αυτή την περίοδο, δικαστήριο της Χάγης».
«Είναι το ίδιο δικαστήριο που έχει την ευθύνη για τον εγκλεισμό και θάνατο του πρώην προέδρου της Γιουγκοσλαβίας, Μιλόσεβιτς, επειδή τόλμησε να αντισταθεί στον πόλεμο του ΝΑΤΟ κατά της χώρας του» αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση..
«Στο εδώλιο του κατηγορούμενου θα έπρεπε να ήταν ο τότε ΓΓ του ΝΑΤΟ και οι τότε πρωθυπουργοί της Ατλαντικής Συμμαχίας, για τα μαζικά εγκλήματα σε βάρος των λαών της Γιουγκοσλαβίας, για την απόσχιση του Κοσόβου και την έξαρση του εθνικισμού και των απειλών για την ειρήνη που ζούμε σήμερα στη περιοχή» επισημαίνει το ΚΚΕ.

[Johnny English]

Χριστοφορε, η οπτική μου γωνία είναι διαφορετική στο θέμα.. εξαρχής. Κι όταν λέω εντυπώσεις, δεν εννοώ άνευ ουσίας. Όλα αυτά τα οποία αναφέρεις είναι εντυπώσεις, ψυχολογικές αλλά μη πρακτικές επιπτώσεις, που όσο γρήγορα φουσκώνουν, άλλο τόσο ξεφουσκώνουν, γιατί η ιστορία γράφτηκε κι αυτό δεν αλλάζει. Δε συμφιλιώνεσαι με τις απώλειές σου, τις ξεπερνάς, μαθαίνεις από όσα λάθη έγιναν και προσπαθείς να τα αποφύγεις για το μέλλον. Φυσικά, ενδέχεται να σκέφτομαι διαφορετικά από πολύ κόσμο. Το δέχομαι, το σέβομαι, αλλά δεν αισθάνομαι την ανάγκη να το αλλάξω.

Προσπαθώντας να προσεγγίσω το συναίσθημα εκείνου του κόσμου, φαντάζομαι π.χ. το ενδεχόμενο να συλλάμβαναν τώρα κάποιον πρωτεργάτη της χούντας στα 90 του. Θεωρώ ότι δε θα μου προσέφερε τίποτα, θα ήταν μια ευχάριστη είδηση. period. Ε δε σημαίνει και την απελευθέρωση από το παρελθόν της δικτατορίας!

[xristoforos_]

αυτό είναι κάτι για το οποίο υπάρχουν ενδείξεις ή "θεωρίες" πχ στον τύπο? Η το δικαιολογείς με την παραπάνω συλλογιστική σου? Δλδ έχει ακουστεί ποτέ κάτι τέτοιο έστω σαν φήμη στα μμε ή απλώς το εξάγεις σαν συμπέρασμα από τα όσα έγραψες πιό πρίν?

έχουν υπάρξει θεωρίες, που προσωπικά θεωρώ βεβαιότητες, ότι ο μιλόσεβιτς δολοφονήθηκε από σέρβους...

θα εντοπίσω σχετική αρθρογραφία και θα την παραθέσω με links, γιατί είναι ψιλό οφφτοπικ...

είναι ή δεν είναι έτσι τελικα? Και στη δική μου συνείδηση πάντως αυτό έχει εντυπωθεί.....

κατ αρχάς αντικειμενικά δεν είναι εμφύλιος γιατί μιλάμε για διαφορετικές εθνότητες...πολλές μάλιστα...

ήταν μια ομοσπονδία διαφορετικών κυρίαρχων κρατών που διαλύθηκε,,,
είναι ας πούμε σαν λέει κάποιος ότι ο πόλεμος εσθονών/λετονών/λιθουανών (τρεις μόνο ανάμεσα σε τόσους άλλους) με τους σοβιετικούς (=ρώσους πλέον) ήταν εμφύλιος...

τώρα για το άλλο θέμα, δεν μπορώ να σε πείσω αντικειμενικά για κάτι...
απλά προσωπικά μου άποψη είναι τα θύματα κι ο θύτης σε αυτή τη περίπτωση είναι ξεκάθαρα...

αυτά...

ixic_

[pandora]

απλά προσωπικά μου άποψη είναι τα θύματα κι ο θύτης σε αυτή τη περίπτωση είναι ξεκάθαρα...

αυτά...

ixic_

δε ζητώ αντικειμενικότητα ούτε πειθώ, απλά τη γνώμη σου.
Ποιός ήταν ο θύτης και ποιό το θύμα?
Επειδή έχω ελλειπή ενημέρωση για τα γεγονότα της περιόδου, ρωτώ αν θεωρούνται θυτες οι Σερβοι πχ η οι Βοσνιοι.

Για περισσότερα θα ψαχτώ κι εγώ σε αρθρογραφία κτλ.

[thrilikos]

Επικίνδυνος, διαβολικός, αλλά και χαρισματικός είναι ο Ράντοβαν Κάρατζιτς όπως υποστηρίζει ο παλαίμαχος Αμερικανός διπλωμάτης  Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, ο οποίος χαρακτήρισε τη σύλληψη του πρώην ηγέτη των Σέρβων της Βοσνίας «ιστορική».
Όπως είπε χαρακτηριστικά ο Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ μιλώντας στο CNN: «Είναι ο πιο διαβολικός άνθρωπος που συνάντησα στη ζωή μου», ενώ συνέκρινε τον Κάρατζιτς με τον Αδόλφο Χίτλερ.
Η ημέρα της σύλληψης του Κάρατζιτς είναι «μία μεγάλη ιστορική ημέρα για οποιονδήποτε ενδιαφέρεται για τη δικαιοσύνη», τόνισε ο Χόλμπρουκ, αρχιτέκτονας των ειρηνευτικών συμφωνιών του Ντέιτον που έθεσαν τέρμα στον πόλεμο της Βοσνίας (1992-1995).
Το όνομα του Χόλμπρουκ αναφέρεται μεταξύ των υποψηφίων υπουργών Εξωτερικών σε περίπτωση που ο Μπαράκ Ομπάμα γίνει ο επόμενος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.

[xristoforos_]

πάμε να τα πιάσουμε όλα από την αρχή...

ιστορικά, ήδη από τις αρχές του αιώνα και την οριστική πλέον απομάκρυνση των δύο αυτοκρατοριών που κατείχαν τη περιοχή της νοτιοσλαβίας (αυστρο-ουγγρική και οθωμανική) έχουμε μια προσπάθεια συνένωσης των εθνών αυτής κάτω από μια ενιαία ομοσπονδία...

οι λόγοι που οδήγησαν, αρχικά στο βασίλειο της γιουγκοσλαβίας και μετέπειτα στη σοσιαλιστική συνομοσπονδία ήταν απλοί...

έχουμε μια αρκετά κοινή ιστορία και κουλτούρα, έχουμε σφαχτεί πολλές φορές στο παρελθόν, και πρέπει κάπως να αντιδράσουμε στον πανσλαβισμό των ρώσων όπως αυτός είχε εκδηλώθεί τους προηγούμενους αιώνες...

οι δυσκολίες...ευνόητες...6 (τουλάχιστον...) διαφορετικές εθνότητες...εκ των οποίων όχι όλες διακριτά διαφορετικές...δύο διαφορετικά χριστιανικά δόγματα (ορθόδοξοι, καθολικοί) και μια διαφορετική θρησκεία (μουσουλμάνοι)...

όλοι τους στο παρελθόν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο είχαν βρεθεί σε συγκρούσεις...

είχαν διαφορετικές νοοτροπίες και κοσμοθεάσεις, λόγω διαφορετικού πρόσφατου παρελθόντος (οθωμανική αυτοκρατορία και αυστρο-ουγγρική αντίστοιχα)

τέλοσπάντων καλώς ή κακώς ενώθηκαν, ωστόσο δεν έπαψαν ποτέ να υπάρχουν εθνικιστικές και διασπαστικές τάσεις, είτε στο βασίλειο είτε στη σοσιαλιστική συνομοσπονδία...

μετά τη δεκαετία του πενήντα παγιώθηκαν (υπήρχαν και πιο πριν βέβαια) με τα αυτονομιστικά εθνικιστικά κινήματα των ούστασε (κροάτες και ερζεγοβίνιοι) και των τσέτνικ (σέρβοι και μαυροβούνιοι)... και οι βόζνιοι (μουσουλμάνοι) στη μέση...

κατά τη περίοδο του σοσιαλιστικού καθεστώτος διαπράχθηκαν πολλές ακρότητες εκατέρωθεν,,,οι οποίες μετέπειτα χρησιμοποιήθηκαν ως πάτημα για να δικαιολογήσουν πράξεις και εγκλήματα..

κατά την περίοδο του σοσιαλισμού, οφείλουμε να τονίσουμε ότι η γιουγκοσλαβία δεν ήταν ένα ενιαίο κράτος, αλλά μια συνομοσπονδία με σαφώς διαγραμμισμένα σύνορα,  με έξι αυτόνομα κράτη (σλοβενία, κροατία, σερβία, βοσνία, μαυροβούνιο, μακεδονία) και δύο αυτόνομες περιοχές (βοϊβοντίνα, κόσοβο)...

σε αυτή τη περίοδο επίσης η σερβία άρχισε να αποκτά κυριαρχικές τάσεις, πλέον των όποιων διοικητικών ήδη είχε για πρακτικούς λόγους, και να συγκεντρώνει εξουσίες σε όλες τις δημοκρατίες, να γίνεται το οικονομικό, διοικητικό, πολιτικό και στρατιωτικό κέντρο πέραν των εσκαμμένων...

είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι οι αστυνομικές και πολιτικές διευθύνσεις όλων των κρατών είχαν επικεφαλείς και εργαζομένους στη πλειοψηφία τους σέρβους...

ο τίτο κατάφερε όλα αυτά να τα ισορροπήσει και να κρατήσει μια ενωμένη σοσιαλιστική συνομοσπονδία...όπως όμως σε κάθε προσωπαγές καθεστώς γίνεται, όταν έφυγε ο τίτο, τα πάντα άρχισαν να καταρρέουν...

και κάπου εδώ σκάει μύτη ο μιλόσεβιτς (ο οποίος ξεκίνησε από εθνικιστικά κόμματα - κι εν πάση περιπτώσει για λόγους που ξεφεύγουν του συγκεκριμένου κειμένου, στη γιουγκοσλαβία του μιλόσεβιτς εθνικιστής και σοσιαλιστής δεν είναι κατ ανάγκη συγκρουόμενες έννοιες)...

η ομόσπονδια πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά, λόγω της διεθνούς συγκυρίας άρχισε να καταρρέει...ταυτόχρονα ο μιλόσεβιτς ασκούσε μια πολιτική περεταίρω συγκέντρωσης της εξουσίας στη σερβία...καθιστώντας τα υπόλοιπα κράτη ουσιαστικά παριές της σερβίας...

έτσι εκδηλώθηκαν ακόμα πιο έντονα οι διασπαστικές τάσεις οι οποίες ήδη υπήρχαν...

στο σύνταγμα της γιουγκοσλαβίας, υπήρχε ένα άρθρο που μέχρι τότε δεν είχε εφαρμοσθεί ποτέ...ένα άρθρο που επέτρεπε την εθελούσια και μονομερή αποχώρηση από την ομοσπονδία όποιου κράτους οι πολίτες αποφάσιζαν με δημοψήφισμα ότι θέλουν να αποχωρήσουν (το άρθρο αυτό εισήχθη το 1970, αφού η γιουγκοσλαβία είχε "σταθεροποιηθεί" και μετά την "κροατική άνοιξη",,,κάτι αντίστοιχο με τις "ανοίξεις" άλλων σοσιαλιστικών κρατών υπό τη σοβιετική ένωση)...

πρώτη εφήρμοσε αυτό το άρθρο η σλοβενία, η οποία ήταν και η πρώτη δημοκρατία που ανακήρυξε την αυτονομία της...ακολούθησε ένα σύντομος πόλεμος (10 ημερών), μεταξύ αυτής και του γιουγκοσλαβικού στρατού,,,(δεν είναι του παρόντος γιατί ήταν τόσο σύντομος)..και τελικά αυτονομείται...

το δρόμο αυτό σύντομα θα ακολουθήσουν κροατία και βοσνία...

παρένθεση, λόγω των ανοιχτών συνόρων υπήρχαν πολλές μειονότητες στα σύνορα άλλων κρατών (κροάτες στη σερβία, σέρβοι στη κροατία, και πάει λέγοντας), ταυτόχρονα ο μιλόσεβιτς κυριαρχείται από το όραμα της μεγάλης σερβίας...και δεν θέλει η χώρα του να χάσει τη δύναμη που έχει στα πλαίσια της γιουγκοσλαβίας...

έτσι λέει το περίφημο "σερβία είναι όπου υπάρχουν σέρβοι" και προειδοποιεί ότι αν η βοσνία αυτονομηθεί, στην οποία υπάρχει μεγάλος (σχεδόν το 40% του πληθυσμού της βοσνίας) σέρβων, θα το θεωρήσει κίνηση κατά της σερβίας και της γιουγκοσλάβιας εν γένει και θα γίνει πόλεμος...

φυσικά η βοσνία σε σύντομο χρονικό κήρυξε την ανεξαρτησία της, και ο "γιουγκοσλαβικός" (=σερβικός πλέον) στρατός εισέβαλλε στη βοσνία,,,

αξίζει να σημειωθεί ότι προηγουμένως είχε αποσυρθεί όλος ο οπλισμός από βοσνία και κροατία, και αρχικά αυτές οι χώρες αμύνονονταν με την ...αστυνομία τους...(μετά βέβαια ήρθε βοήθεια από τη δύση, κυρίως γερμανούς και αυστριακούς και αρκετά αργότερα μπήκαν στο παιχνίδι και οι αμερικανοί)

η κροατία, έβλεπε ότι έρχεται και η σειρά της, και με αφορμή το γεγονός ότι οι ερζεγοβίνιοι (=κροάτες της βοσνίας) πλήττονταν από το πόλεμο, ανακήρυξε την ανεξαρτησία της, προσβλέποντας να ενσωματώσει στο κράτος της την ερζεγοβίνη (δυτική βοσνία)...μόλις η κροατία κήρυξε την ανεξαρτησία της...μπούκαραν οι σέρβοι...

και ο πόλεμος κράτησε 4 χρόνια...
όλοι εναντίον όλων...σέρβοι εναντίων βόσνιων, ερζεγοβίνιων, κροατών, κροάτες εναντίον σέρβων και βόσνιων, κροάτες με βόσνιους εναντίον σέρβων...και πάει λέγοντας...

η όλη ιστορία ξεκίνησε από τον μεγαλοιδεατισμό της σερβίας, που ήθελε από τη διαλυμένη γιουγκοσλαβία να επεκτείνει τα σύνορά της, να μην χάσει τα προνόμιά της και δεν σεβάστηκε τα διαγραμμισμένα σύνορα κυρίαρχων κρατών που σύμφωνα με το σύνταγμα της γιουγκοσλαβίας μπορούσαν να αποχωρήσουν...

σε ένα πόλεμο συμβαίνουν ακρότητες, κι όλοι ευθύνονται για πολλά, αλλά οι σέρβοι στη συγκεκριμένη περίπτωση φέρουν την ηθική ευθύνη για το ό,τι συνέβει, άνοιξαν τους ασκούς του αιόλου, και μετά συνένησαν πολλά, εξίσου βίαια και από άλλες πλευρές, (π.χ εκτοπισμός 200.000 σέρβων από πατρογονικές εστίες στη κροατία - κράινα)...αλλά στο συγκεκριμένο ιστορικό μομέντουμ όλα ξεκίνησαν από τον μεγαιδεατισμό των σέρβων....

αυτή είναι λοιπόν η άποψή μου.. θύτες είναι οι σέρβοι και θύματα βόσνιοι, ερζεγοβίνιοι, κροάτες,,,

το πιο βαρύ φόρο αίματος φυσικά πλήρωσε η βοσνία μιας και ήταν το θέατρο σχεδόν του συνόλου των πολεμικών επιχειρήσεων...

στη τελική βέβαια, εξίσου θύματα κατέστησαν οι σέρβοι από τη διεθνή πλέον κοινότητα (βομβαρδισμοί 1998) που τους την είχαν στημμένη στη γωνιά προκειμένου να καταστρέψουν οριστικά μια αξιόμαχη δύναμη στη περιοχή...

κάπως έτσι τα βλέπω τα πράγματα...

ixic_