Ταξικά Νέα

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Admins]

Για αλλαγή του public name σας, επικοινωνήστε με έναν από τους Admins.

[promitheas]

Θα περίμενα μια αντίδραση για καλύτερη παιδεία,
για τέτοια σχολεία που θα καταστούσαν τα φροντιστήρια ανενεργά.
Η διαμαρτυρόμενοι για τα υψηλά δίδακτρα κρύβει μια αποδοχή-συμβιβασμό
με την υπάρχουσα κατάσταση της παιδείας.

Το ερώτημα που θέτεις έχει απαντηθεί εδώ και πολύ καιρό

Επειδή οι κομουνιστές είναι ενάντια στην μισθωτή εργασία δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να διεκδικούν καλύτερους μισθούς και άρα με την ίδια λογική επειδή οι κομουνιστές είναι με μια άλλη παιδεία(το ποια είναι αυτή η "άλλη" παιδεία είναι άλλο ζήτημα) δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να υπερασπίζονται την δημόσια και δωρεάν παιδεία.Και όταν η δημόσια και δωρεάν παιδεία έχει τα χάλια της αγωνίζονται για να πάρει σωστή(σύμφωνα με αυτούς) κατεύθυνση.Αλλά μέχρι να επιτευχθεί αυτό είναι απαραίτητο από κάπου να μορφώνονται οι άνθρωπο(πχ φροντηστήρια ξένων γλωσσών).

Όλη η παραπάνω ανάλυση συνοψίζεται στην εξής φράση

Οι κομουνιστές δεν αντιτίθενται στα μέσα παραγωγής,αλλά στον τρόπο οργάνωσης της.

λάθος είσαι,  αντιτίθενται στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των μέσων παραγωγής.

Ιδιοκτήτης όλος ο Λαός.

ο τρόπος οργάνωσης απο μόνος του, δεν λέει τίποτα

[Godhatesusall]

ο τρόπος οργάνωσης είναι υπερσύνολο του ιδιοκτησιακού καθεστώτος.

Αντιθέτως είναι μεγάλη χαζομάρα(όπως θες πες το) να λες ότι οι κομουνιστές αντιτίθενται ΜΟΝΟ στην ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής,καθώς δεν μου λέει κάτι ένα εργαστήριο που παράγει πυρινικούς πυραύλους να το έχει ο λαός γενικά και αόριστα.

[fourier]

ο τρόπος οργάνωσης είναι υπερσύνολο του ιδιοκτησιακού καθεστώτος.

Αντιθέτως είναι μεγάλη χαζομάρα(όπως θες πες το) να λες ότι οι κομουνιστές αντιτίθενται ΜΟΝΟ στην ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής,καθώς δεν μου λέει κάτι ένα εργαστήριο που παράγει πυρινικούς πυραύλους να το έχει ο λαός γενικά και αόριστα.

Τροπος οργανωσης = μορφη
ιδιοκτησιακο καθεστως = περιεχομενο

Μορφη και περιεχομενο εχουν σχεση διαλεχτικη, με πρωτευον το περιεχομενο. Βλεπε βαση-εποικοδομημα.

Το να λες "Οι κομουνιστές δεν αντιτίθενται στα μέσα παραγωγής,αλλά στον τρόπο οργάνωσης της" ειναι σαν να λες ας πουμε οτι αν το ιδιοκτησιακο καθεστως μεινει το ιδιο αλλα αλλαξει ο τροπος οργανωσης, οι κομμουνιστες θα εχουν επιτυχει το σκοπο τους.

Το ζητημα δεν ειναι αν ενα εργοστασιο θα παραγει οικολογικα προϊοντα ή πυρηνικους πυραυλους, αλλα το ποιανου ιδιοκτησια θα ειναι, δηλαδη ποιος θα κρινει οτι πρεπει να παραγει το ενα ή το αλλο.

[Godhatesusall]

μάλλον παρανόησες αυτό που ήθελα να πω

Το να λες "Οι κομουνιστές δεν αντιτίθενται στα μέσα παραγωγής,αλλά στον τρόπο οργάνωσης της" ειναι σαν να λες ας πουμε οτι αν το ιδιοκτησιακο καθεστως μεινει το ιδιο αλλα αλλαξει ο τροπος οργανωσης, οι κομμουνιστες θα εχουν επιτυχει το σκοπο τους.

με τον όρο τρόπος οργάνωσης εννοώ όχι μόνο το ιδιοκτησιακό καθεστώς,αλλά και για ποιανού το συμφέρον οργανώνεται η παραγωγή,σε πια βάση(αν πχ γίνεται στην βάση των πραγματικών αναγκών ή αν γίνεται στη βάση εξυπηρέτησης της αστικής τάξης),ποιος την οργανώνει(αν πχ ο λαός σε μια επαναστατική περιόδο γενικά και αόριστα οργανώνει την παραγωγή,μπορεί σε μερικά μέρη που η αστική τάξη έχει δυνάμεις να παράγει πυραύλους για να επαναφέρει τον καπιταλισμό).Έτσι εγείρονται μια σειρά από ερωτήματα που έχουν απαντηθεί με διάφορους τρόπους από την επαναστατική αριστερα(αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός του ποστ)

και αν δεν με έχεις καταλάβει ακόμα,σκέψου το εξής:

Το ζητημα δεν ειναι αν ενα εργοστασιο θα παραγει οικολογικα προϊοντα ή πυρηνικους πυραυλους, αλλα το ποιανου ιδιοκτησια θα ειναι, δηλαδη ποιος θα κρινει οτι πρεπει να παραγει το ενα ή το αλλο.

Αν το εργοστάσιο που παρήγαγε πυραύλους ήταν στην ιδιοκτησία του λαού της γερμανίας κατά τον Β' ΠΠ νομίζεις ότι θα άλλαζαν και πάρα πολλά πράματα??

[Nessa NetMonster]

Τροπος οργανωσης = μορφη
ιδιοκτησιακο καθεστως = περιεχομενο

αν το ιδιοκτησιακο καθεστως μεινει το ιδιο αλλα αλλαξει ο τροπος οργανωσης

Godhatesusall, απορώ με την υπομονή σου...

[fourier]

με τον όρο τρόπος οργάνωσης εννοώ όχι μόνο το ιδιοκτησιακό καθεστώς,αλλά και για ποιανού το συμφέρον οργανώνεται η παραγωγή,σε πια βάση(αν πχ γίνεται στην βάση των πραγματικών αναγκών ή αν γίνεται στη βάση εξυπηρέτησης της αστικής τάξης),ποιος την οργανώνει(αν πχ ο λαός σε μια επαναστατική περιόδο γενικά και αόριστα οργανώνει την παραγωγή,μπορεί σε μερικά μέρη που η αστική τάξη έχει δυνάμεις να παράγει πυραύλους για να επαναφέρει τον καπιταλισμό).Έτσι εγείρονται μια σειρά από ερωτήματα που έχουν απαντηθεί με διάφορους τρόπους από την επαναστατική αριστερα(αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός του ποστ)

Ετσι πως το θετεις συμφωνω.
Ωστοσο συμπληρωνω: Ο τροπος οργανωσης δεν *ειναι* το ιδιοκτησιακο καθεστως, αλλα *εξαρταται* απο το ιδιοκτησιακο καθεστως, με βαση τη διαλεχτικη σχεση μορφης-περιεχομενου.
Και αν θελεις, οι μεγαλυτερες διασπασεις στον κομμουνιστικο κοσμο εγιναν στην προσπαθεια να λυθει αυτο το προβλημα.

Αν το εργοστάσιο που παρήγαγε πυραύλους ήταν στην ιδιοκτησία του λαού της γερμανίας κατά τον Β' ΠΠ νομίζεις ότι θα άλλαζαν και πάρα πολλά πράματα??

Μα αν το εργοστασιο που παρηγαγε πυραυλους ηταν στην ιδιοκτησια του γερμανικου λαου, τοτε θα ηταν και τα αλλα εργοστασια, δηλαδη ο λαος θα ειχε την εξουσια (κατοχη μεσων παραγωγης) κι επομενος ο πολεμος δεν θα ηταν αυτος που ηταν, πιθανα να μη γινονταν και καθολου δευτερος παγκοσμιος πολεμος.

[Αιμιλία η φτερωτή χελώνα]

Αυξήσεις στα δίδακτρα

Αυξήσεις μέχρι και 20% στα δίδακτρα των πρώτων τάξεων που είναι «απελευθερωμένα» επιφυλάσσουν στους γονείς για την επόμενη σχολική χρονιά οι ιδιοκτήτες ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων, 30% και βάλε έφτασαν οι αυξήσεις στα δίδακτρα των φροντιστηρίων ξένων γλωσσών μόνο για τη φετινή χρονιά, αλλά η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης δεν είδε τίποτα ...ακόμα! Μάλιστα, κατά τον αρμόδιο υφυπουργό, οι «πληροφορίες» του δείχνουν «χαμηλές ανατιμήσεις» στα δίδακτρα των φροντιστηρίων, όσο για τα ιδιωτικά σχολεία περιμένει να δει τους τιμοκαταλόγους. Λες κι άμα δεν τις «βλέπει» το υπουργείο τις αυξήσεις, δεν υπάρχουν κιόλας και οι γονείς δεν τις πληρώνουν...

Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει κάτι τέτοιο να αναφερθεί εδώ ως "ταξικό νέο".

ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 2 ΑΠΡΙΛΗ 2009, 10.30 π.μ. ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ

Ταξικό νέο και αυτό;

Ε ναι, ΟΚ, εσυ μου λες τα δικα σου, ο Rattlehead και ο Karamazov ομως μου ειπανε (εμμεσως) να γραφω σε αυτο το τοπικ και διεγραφη το τοπικ Ριζοσπαστης news που ειχα φτιαξει.
Αποφασιστε λοιπον και πεστε μου κι εμενα για να ξερω βρε παιδια που να γραφω για να μη με μαλωνετε.
Ελπιζω να καταλαβαινεις οτι δεν τα πηρα με εσενα προσωπικα fugifox αλλα οτι συνεβη μια ασυννενοησια

[promitheas]

Αταλάντευτα στην πρωτοπορία των εργατικών αγώνων

Μια σύντομη αναδρομή στα ιδρυτικά κείμενα που καθόρισαν την πορεία και τον αναντικατάστατο ρόλο του ΠΑΜΕ στη σύγχρονη Ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος

Το φύλλο του «Ρ» που ανήγγειλε την συγκρότηση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου

«Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε χτες η πανελλαδική σύσκεψη στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, με τη συμμετοχή 1.500 εκλεγμένων συνδικαλιστών από όλο το πολιτικό φάσμα, καθώς και 300 συνδικαλιστικών πρωτοβάθμιων, δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων από όλη τη χώρα. Μέσα σε αυτές τις κρίσιμες από κάθε άποψη συνθήκες, άρχισε να καρποφορεί η προσπάθεια των ταξικών δυνάμεων για την ανασυγκρότηση και αναζωογόνηση του συνδικαλιστικού κινήματος. Στις εισηγήσεις αναλύθηκε "τι είναι και τι θέλει το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (Π.Α.ΜΕ)", όπως ονομάστηκε η κίνηση αυτή, συνδικάτων και συνδικαλιστών».

Μ' αυτό το σύντομο και μεστό αναγγελτικό στο πρωτοσέλιδό του και μ' ένα πλήρες τρισέλιδο ρεπορτάζ στο εσωτερικό του, ο «Κυριακάτικος Ριζοσπάστης» ανήγγειλε στις 4 Απρίλη 1999 τη συγκρότηση του ΠΑΜΕ που έγινε την προηγούμενη μέρα, 3 Απρίλη. Πρόκειται για ημερομηνία ωρόσημο στη σύγχρονη Ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος. Η συγκρότηση του ΠΑΜΕ και η δημιουργία ενός ολοκληρωμένου πλαισίου πάλης, αποτέλεσε έναν από τους πιο καθοριστικούς σταθμούς στην πορεία ανασυγκρότησης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, με πρωτοπόρα δύναμη τους κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές εργάτες και συνδικαλιστές, η σημασία και η αναγκαιότητα της οποίας δεν άργησε να επιβεβαιωθεί.

Σήμερα, 10 χρόνια μετά τη συγκρότησή του, το ΠΑΜΕ έχει καταξιωθεί στη συνείδηση εκατομμυρίων εργαζομένων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, ως ο πραγματικός εκφραστής των συμφερόντων τους. Συσπειρώνει 9 Ομοσπονδίες εργαζομένων, 13 Εργατικά Κέντρα, εκατοντάδες πρωτοβάθμια και κλαδικά συνδικάτα, χιλιάδες συνδικαλιστές και εργαζόμενους, Επιτροπές Αγώνα και συνδικαλιστικές παρατάξεις. Αναγνωρίζεται πλατιά σαν ο σταθερός, αταλάντευτος υπερασπιστής των δικαιωμάτων των εργαζομένων, των μεταναστών, των νέων, των γυναικών και των ανέργων, που δε στέκεται στην οικονομική πάλη, αλλά βάζει τον πήχη ψηλότερα.

Αυτό, άλλωστε, τονιζόταν με σαφήνεια και στις ιδρυτικές αρχές του ΠΑΜΕ: «Πιστεύουμε ότι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για την πάλη της εργατικής τάξης δεν μπορεί να εξαντλείται στα επιμέρους αιτήματα, αλλά να συνδυάζει το άμεσο, το σημερινό με την προοπτική και την πάλη για ριζικές βαθιές αλλαγές, μέχρι την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, όπως στα καταστατικά όλων σχεδόν των συνδικαλιστικών οργανώσεων αναγράφεται».


Οι έξι άξονες συσπείρωσης

Της συγκρότησης του ΠΑΜΕ προηγήθηκε μια πλατιά, τρίμηνη εξόρμηση σε χιλιάδες τόπους δουλειάς όλης της χώρας, όπου συζητήθηκε η αναγκαιότητα της πρωτοβουλίας, οι βασικές αρχές πάνω στις οποίες θα στηριζόταν το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο. Αυτή η σοβαρή, από κάθε άποψη, δουλειά, στην οργάνωση της οποίας πρωτοστάτησε η Επιτροπή Ανασυγκρότησης του συνδικαλιστικού κινήματος, που συγκροτήθηκε το Γενάρη του 1999 από συνδικαλιστές διαφόρων κλάδων, οδήγησε στη μαζικότητα της Πανελλαδικής Σύσκεψης στις 3 Απρίλη 1999.

Η δράση του ΠΑΜΕ είχε εξαρχής αντιιμπεριαλιστικά αντιμονοπωλιακά χαρακτηριστικά. Είχε σταθερό μέτωπο στην πλουτοκρατία και τα κόμματά της, στην ΕΕ και την πολιτική της. Η αντιπαράθεση με τον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό αποτελούσε ανέκαθεν συστατικό στοιχείο στη δράση του. Το ΠΑΜΕ συγκροτήθηκε στη βάση ενός πλαισίου αρχών και δράσης, που αποτελούνταν από έξι βασικούς άξονες - προϋποθέσεις για συσπείρωση και πάλη.

 Οι άξονες αυτοί είναι:

-- Αλλαγή της κατάστασης στο συνδικαλιστικό κίνημα. Το ΠΑΜΕ εκτιμούσε ότι η αποτελεσματική δράση, η υπεράσπιση των δικαιωμάτων και η προοπτική για ουσιαστική αλλαγή της θέσης των εργαζομένων δε συμβιβάζεται με τις λογικές της «κοινωνικής συναίνεσης» και πως «η αλλαγή πορείας βρίσκεται στην ενίσχυση των αγωνιστικών, των ταξικών του χαρακτηριστικών, σε αντίθεση με όσους στηρίζουν τη γραμμή της ενσωμάτωσής του στις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου».

-- Αντίσταση στους μηχανισμούς φθοράς και σήψης και πάλη για την αγωνιστική, ηθική εξυγίανση του συνδικαλιστικού κινήματος. Οπως επισημαινόταν στα ιδρυτικά ντοκουμέντα, βασική προϋπόθεση για την ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος αποτελεί η αντίθεση στην προσπάθεια της συνδικαλιστικής ελίτ, που επιδιώκει να χειραγωγήσει συνδικαλιστές και εργαζόμενους, με προνομιακή μεταχείριση από το κράτος και την εργοδοσία, με νομιμοποίηση της απεργοσπασίας, με αξιοποίηση κονδυλίων της Ευρωπαϊκής Ενωσης για σεμινάρια, ταξίδια αναψυχής, με συμμετοχές σε διάφορες ΟΚΕ.

-- Αντιπαράθεση της ενότητας και του μετώπου των εργαζομένων, στον οδοστρωτήρα των δικαιωμάτων τους, την ΟΝΕ. Είναι απαραίτητο, το συνδικαλιστικό κίνημα να απορρίψει όλες τις θεωρίες που αναγορεύουν την ΟΝΕ σε «εθνικό στόχο» και να αντιπαραθέσει το δικό του δρόμο, απαιτώντας «όχι μόνο τον περιορισμό της εκμετάλλευσης, αλλά την κατάκτηση όλων όσων μας ανήκουν, σύμφωνα με τις σημερινές ανάγκες και απαιτήσεις», υπογραμμιζόταν στο κείμενο αρχών και δράσης.

-- Αντίθεση στον «κοινωνικό διάλογο» και σε κάθε μορφή ταξικής συνεργασίας. Στα κείμενα γινόταν αναφορά «στο πρόσφατο φιάσκο του "κοινωνικού διαλόγου" για τις εργασιακές σχέσεις», όπου «φάνηκαν έμπρακτα οι στόχοι της κυβέρνησης, που είναι να καταστήσει το συνδικαλιστικό κίνημα συνυπεύθυνο, ανυπόληπτο, άμαζο, διαλυμένο».

-- Αντίσταση στις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. «Οι συνέπειες απ' την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και της διάλυσης του δημόσιου τομέα, αφορούν συνολικά την εργατική τάξη και το λαό (...) Για να είναι αποτελεσματικός ο αγώνας κατά των ιδιωτικοποιήσεων, χρειάζεται να απαλλαγεί από τα χαρακτηριστικά που παρουσίαζε: μεμονωμένα και αποσπασματικά», σημειωνόταν στο σχετικό κείμενο.

-- Αντιμετώπιση ανεργίας, κλειστών εργοστασίων, ερειπωμένων περιοχών. Οπως επισημαινόταν, «η κυβέρνηση εξαντλεί την παρέμβασή της στην επιδότηση της εργασίας και στα προγράμματα κατάρτισης που βοηθούν την εργοδοσία να απομυζά κονδύλια, χωρίς στο ελάχιστο να αντιμετωπίζεται το πρόβλημα. Εκτιμάται πως το συνδικαλιστικό κίνημα δεν μπορεί να μένει θεατής, πως επιβάλλεται να απαιτήσει άμεσες και χειροπιαστές λύσεις».


Τι Συνδικάτα θέλουμε


Στα ιδρυτικά του κείμενα, το ΠΑΜΕ ξεκαθάριζε με σαφήνεια τι είδους συνδικάτα χρειάζεται η εργατική τάξη για να βαδίσει μπροστά. «Δε συμφωνούμε με τον τρόπο, τις μορφές, το στιλ και τους ρυθμούς που σήμερα λειτουργεί η πλειοψηφία των συνδικαλιστικών οργανώσεων σ' ολόκληρη τη χώρα (...) Απευθύνουμε έκκληση, συμφωνούμε, δεσμευόμαστε και αναθέτουμε στους εαυτούς μας, σ' όλους εμάς που σήμερα είμαστε εδώ, το επιτακτικό καθήκον:

«Να μαζικοποιήσουμε τα Σωματεία, να μπει νέο αίμα με νέους σε ηλικία εργαζόμενους που θα δώσουν νεύρο, ορμή, κουράγιο και νέο αγωνιστικό άνεμο στο κίνημα. Ανάμεσα από τους νέους και τις νέες συναδέλφους θαρραλέα, τολμηρά να αναδείξουμε τη νέα γενιά των Στελεχών του Εργατικού Συνδικαλιστικού Κινήματος.

Να ανασυγκροτήσουμε τη λειτουργία των Διοικήσεων και των Σωματείων των ίδιων, με ενίσχυση της δημοκρατίας, της ενημέρωσης, της αξιοποίησης της Γενικής Συνέλευσης, των περιοδειών, της στέρεης επαφής με τους χώρους και τους κλάδους παραγωγής. Των γνήσιων και ανόθευτων εκλογικών διαδικασιών.

Να προωθούμε το συντονισμό, σε κλαδικό κύρια, αλλά και τοπικό επίπεδο, να αξιοποιούμε τη συσσωρευμένη εμπειρία των επιτροπών αγώνα και των συντονιστικών.

Να ασχοληθούμε, να προβάλουμε και να ενισχύσουμε τις αξίες της Εργατικής Τάξης και τις παραδόσεις του κινήματός μας. Μας ενδιαφέρουν και μας απασχολούν και η Διεθνιστική Αλληλεγγύη, και ο Πολιτισμός και η κουλτούρα και η μόρφωση και η ηθική του συνδικαλιστικού κινήματος».


Με διαχρονικές αρχές και αξίες

Τέλος, σε ό,τι αφορά τις αρχές και τις αξίες που από την πρώτη στιγμή αποτέλεσαν το συνδετικό κρίκο στη συσπείρωση γύρω από το πλαίσιο του ΠΑΜΕ, στα ιδρυτικά ντοκουμέντα αναφέρονταν τα εξής:

    * Κυρίαρχη λογική μας είναι η προώθηση της Ταξικής Αγωνιστικής Ενότητας, που θα αποτελέσει το θεμέλιο λίθο για να ξανακερδίσουν τα Συνδικάτα τους εργαζόμενους, να τους ξαναεμπνεύσουν και να ενισχύσουν τα ιδανικά, τις αξίες, τις αρχές, τα οράματα και την ομορφιά του αγώνα.
    * Η κίνησή μας παίρνει χαρακτηριστικά σταυροφορίας, συσπείρωσης, όχι μόνο με όσους μέχρι σήμερα γνώρισαν το πλαίσιο των θέσεών μας, αλλά για το σύνολο της εργατικής τάξης, ανεξάρτητα από «τι θεό πιστεύει» ο κάθε συνδικαλιστής, ο κάθε εργαζόμενος. Δε βάζουμε σαν όρο είτε σαν προϋπόθεση να αλλάξει κάποιος ιδεολογία, να αλλάξει ταυτότητα για να συντονίσουμε τη δράση μας. Η μόνη κοινή δέσμευση θα είναι οι έξι (6) άξονες στο πλαίσιο των θέσεων που σίγουρα μπορούν να εμπλουτιστούν, να βελτιωθούν, να αποκτούν επικαιρότητα και ζωντάνια.
    * Η πρωτοβουλία και οι Επιτροπές της είναι και θα μείνουν ανοιχτές, όπως από την αρχή έχουμε δεσμευτεί, επειδή στόχος δεν είναι η νομή εξουσίας, τα οφίτσια και η προβολή, αλλά η συμπόρευση και η κοινή δράση με στελέχη και οργανώσεις που ενώ αγωνιούν, έχουν ερωτηματικά και προβληματισμούς, εντούτοις δεν έχουν πειστεί ότι η θέση τους είναι μαζί μας, είναι κοντά μας.
    * Προωθούμε την ενότητα δράσης με όλα τα αγωνιζόμενα στρώματα του λαού, αγρότες, επαγγελματίες, βιοτέχνες, επιστήμονες και νέα γενιά. Ερχόμαστε σε επαφή με Συνδικάτα και συνδικαλιστές άλλων χωρών, με στόχο να συντονίσουμε τις προσπάθειες για την απόκρουση των επιθέσεων που εξαπολύουν οι πολυεθνικές σε βάρος των εργαζομένων σε ολόκληρη την Ευρώπη και τον πλανήτη ολόκληρο.


Περ. Κ

[promitheas]

ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΟΙ ΤΑΞΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ!!!

ΤΑ ΜΜΕ ΜΟΥΓΚΑ!!!

Από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις τα τελευταία χρόνια

Σε πλήρη ανάπτυξη, η πυκνή πορεία κάλυψε απόσταση μεγαλύτερη από ενάμισι χιλιόμετρο στο κέντρο της πόλης

Μαθητές, φοιτητές και σπουδαστές στη συγκέντρωση της Ομόνοιας
Μια από τις μεγαλύτερες απεργιακές συγκεντρώσεις που διοργάνωσε ποτέ το ΠΑΜΕ καταγράφηκε το πρωί της Πέμπτης στην Αθήνα. Σε πλήρη ανάπτυξη, η πυκνή - περισσότερο από κάθε άλλη φορά - πορεία, απλώθηκε από την Ομόνοια μέχρι τη διασταύρωση των οδών Φιλελλήνων και Αμαλίας. Τα μπλοκ του εργατόκοσμου κάλυψαν ολόκληρη τη Σταδίου, το δρόμο μπροστά από το ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετάνια» και μεγάλο κομμάτι της Λεωφόρου Αμαλίας, με μέτωπο τους Στύλους του Ολυμπίου Διός και με κατεύθυνση την οδό Συγγρού.

Ηταν μια συγκλονιστική σε όγκο και παλμό απεργιακή συγκέντρωση, στο μέγεθος και τη σύσταση της οποίας αποτυπώθηκε η επιτυχία της μάχης που έδωσαν όλες τις προηγούμενες μέρες οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στους τόπους δουλειάς. Μια πραγματικά λαϊκή κινητοποίηση, στην οποία συμμετείχαν ολόκληρες οικογένειες, συνταξιούχοι, γονείς εργατοϋπάλληλοι και παιδιά κάθε ηλικίας.

Δεκάδες χιλιάδες απεργοί εργάτες και υπάλληλοι από εργοστάσια, καταστήματα, εργοτάξια, γραφεία και άλλες ιδιωτικές επιχειρήσεις, με χαρακτηριστική την παρουσία νέων δυνάμεων πίσω από κάθε πανό και νεολαίων εργαζομένων, συμμετείχαν μαζικά στις εφτά προσυγκεντρώσεις και στη συγκέντρωση στην πλατεία Ομόνοιας.

Μαζί τους, βρέθηκαν χιλιάδες ακόμα φοιτητές και σπουδαστές, μαθητές και σπουδαστές στα ΙΕΚ, αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ, οι αγωνιστικές Ομοσπονδίες και συσπειρώσεις των οποίων καλούσαν στην απεργιακή συγκέντρωση. Μαζί τους και πολλοί μετανάστες, άλλοι στα μπλοκ του Συνδικάτου τους και άλλοι στο μπλοκ της Ενωσης Μπαγκλαντέζων εργαζομένων στην Ελλάδα, που συμμετείχε στη συγκέντρωση με δικό της πανό.

Με πορτοκαλί χρώμα η έκταση που κατέλαβε η πορεία στην Αθήνα σε πλήρη ανάπτυξη
Στη συγκέντρωση συμμετείχαν, μεταξύ άλλων, αντιπροσωπεία της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας, της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας, της Γενικής Ενωσης Παλαιστινίων Εργατών, μελών του Πολιτικού Συμβουλίου του ΔΗΚΚΙ και η γραμματεία της ΔΗΣΕΚ.

Με πορτοκαλί χρώμα η έκταση που κατέλαβε η πορεία στην Αθήνα σε πλήρη ανάπτυξη

Το γιγαντοπανό στην κεφαλή της πορείας

Γιγαντοπανό για τα δεκάχρονα

Η απεργία συνέπεσε με την παραμονή της «επίσημης» επετείου για τα δεκάχρονα του ΠΑΜΕ στις 3 Απρίλη. Γι' αυτό και οι συμβολισμοί για τη σημαντική αυτή επέτειο κυριάρχησαν στην συγκέντρωση και την πορεία. Ενα τεράστιο πανό, διαστάσεων 10Χ20 μέτρα, περιστοιχισμένο από νεολαίους και εργάτες ντυμένους με λευκά μπλουζάκια και καπέλα, κάλυψε από νωρίς το πρωί όλο το χώρο μπροστά από την εξέδρα, κάνοντας κυρίαρχο στη συγκέντρωση το μήνυμα: «10 χρόνια ΠΑΜΕ. Με συνέπεια στην ταξική πάλη. Την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία». Ανάλογο ήταν το σύνθημα και στα μπλουζάκια των νεολαίων που το κρατούσαν. Το ίδιο πανό τέθηκε στην κεφαλή της πορείας, τραβώντας τα βλέμματα όλων όσοι βρέθηκαν στους δρόμους κατά μήκος των οποίων κινήθηκε η συγκλονιστική απεργιακή διαδήλωση.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Εκφράστηκε η αυξημένη δυναμική του ΠΑΜΕ

Στη συγκέντρωση, συμμετείχαν μαζικά εργάτες και εργάτριες από χώρους όπου το ταξικό κίνημα ανέπτυξε πρωτοπόρα δράση το προηγούμενο διάστημα

Στιγμιότυπα από τη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στη Θεσσαλονίκη

Χιλιάδες εργαζόμενοι από μια σειρά κλάδους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα στη Θεσσαλονίκη συμμετείχαν στην πανεργατική απεργία. Πήραν τη θέση τους στο πλάι του ταξικού κινήματος, στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Αγαλμα του Βενιζέλου, η οποία ήταν μια από τις μεγαλύτερες που διοργάνωσε ποτέ το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα στην πόλη.

Χιλιάδες διαδήλωσαν «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και όχι τα κέρδη του κεφαλαιοκράτη». Είπαν «όχι» στο ξεπούλημα του Λιμανιού και της Εταιρείας Υδρευσης Αποχέτευσης (ΕΥΑΘ), δηλώνοντας ότι ο αγώνας ενάντια στην παράδοσή τους σε ιδιώτες αφορά όλους τους εργαζόμενους της Θεσσαλονίκης.

Στην απεργία και τη συγκέντρωση εκφράστηκε η πρωτοπόρα δουλειά του ΠΑΜΕ σε χώρους όπου η εργοδοτική επιθετικότητα τσακίζει κόκαλα. Και οι εργάτες από αυτούς τους χώρους βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του αγώνα.

Οπως οι καθαρίστριες στους εργολάβους, που παρά την τρομοκρατία και τους εκβιασμούς, στήσανε το δικό τους σωματείο, για να πολεμήσουν την κλεψιά των αφεντικών, να αντισταθούν στην προσπάθεια επιστροφής στον εργασιακό μεσαίωνα. Οι εργάτες των εργοστασίων τροφίμων και ποτών με το δικό τους νέο ταξικό σωματείο, που βάλανε τους εργοδότες της «ΑΜΑΣΑ» να πληρώσουν τα χρωστούμενα.

Ακόμα, οι εργάτες της βιομηχανίας «Πλαίσιο» που έτριψαν στη μούρη του εργοδότη τους την απαίτησή του για μείωση ημερών εργασίας και μισθών. Οι εργαζόμενοι στις τηλεπικοινωνίες και οι δασεργάτες με τα δικά τους νέα σωματεία. Εκεί, μαζί με εργαζόμενους πολλών άλλων κλάδων ήταν και οι εργαζόμενοι στις κατασκευές, στο εμπόριο, οι εργάτες και υπάλληλοι της ΕΥΑΘ, οι ηθοποιοί από το ΚΘΒΕ και ιδιωτικούς θιάσους.


Στη συγκέντρωση μίλησε ο Βασίλης Ρέβας, πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Θεσσαλονίκης και ο Βασίλης Αρτεμίου Οργανωτικός Γραμματέας της ΠΟΕΕΠ. Χαιρέτισαν η Ε. Πετρίδου από τις καθαρίστριες του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου, ο Δ. Βασιλειάδης, πρόεδρος Συλλόγου Υπαλλήλων ΕΥΑΘ, η Μ. Γκοντζαμάνη από το σωματείο εργαζομένων στα εργοστάσια Τροφίμων και Ποτών, ο Γ. Θεοδωρίδης από την Επιτροπή Αγώνα των εργαζομένων στο εργοστάσιο «Πλαίσιο». Στη συγκέντρωση παραβρέθηκαν οι βουλευτές του ΚΚΕ Σοφία Καλαντίδου και Λίλα Καφαντάρη.

Μετά το τέλος των ομιλιών, οι χιλιάδες εργάτες και εργάτριες πορεύτηκαν με παλμό μέχρι το υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης.






ΥΣ promitheas: ......και την ίδια ώρα, λίγο πρίν την στροφή για την αρχαία αγορά, τα ΕΑΑΚ και λοιποί ψευτοεπαναστάτες κουκουλολάγνοι, έσερναν καμία 150 φοιτητές στα ξεπουλημένα μπλόκ της ΓΣΕΕ, αγκαζέ με τους βιομηχάνους Βορείας Ελλαδος.

ΜΠΡΑΒΟ ΕΑΑΚΙΤΕΣ!!!    ΠΑΛΙ ΞΕΠΟΥΛΗΣΑΤΕ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ!!!!   ΤΟΥΣ ΠΗΓΑΤΕ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΗ ΤΩΝ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ

[corina]

ΜΠΡΑΒΟ ΕΑΑΚΙΤΕΣ!!!    ΠΑΛΙ ΞΕΠΟΥΛΗΣΑΤΕ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ!!!!   ΤΟΥΣ ΠΗΓΑΤΕ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΗ ΤΩΝ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ

ναι τα καημένα τα πρόβατα...

[Αιμιλία η φτερωτή χελώνα]

Γιατι μουγκα βρε;
Πες 2 λογακια

[corina]

bariemai oiktra

[Nessa NetMonster]

Η δική μας πορεία ήταν υπερδιπλάσια από τη δική σας.

[Social_waste]

epipleon to peos mas einai poly pio megalo.

[Nessa NetMonster]

Αυτός άρχισε...