ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΔΟΥΛΟΙ
Κοιμούνται με βάρδιες...Σε μια ανήλιαγη αποθήκη, κοντά στην πλατεία Αμερικής, στοιβάζονται 25 με 30 μετανάστες από την Μπουργκίνα ΦάσοΕίναι πικρό να ανεβοκατεβαίνεις ξένες σκάλες, απαντούσε ο Δάντης Αλιγκιέρι, πριν από περίπου 750 χρόνια, σε αυτούς που τον ρωτούσαν πώς αισθάνεται μακριά από τον τόπο του, στην ξενιτιά. Παρά το γεγονός ότι ο μέγας ποιητής περιέγραψε την κόλαση με τα πιο μελανά χρώματα στο έργο του η «Θεία Κωμωδία», δε φαντάστηκε ποτέ ότι ένας άνθρωπος - προκειμένου να βρει χώρο για να κοιμηθεί, ακόμη και στην εποχή του - αναγκάζεται να τοποθετεί μια ξύλινη πόρτα στις σκάλες της εισόδου μιας μικρής υπόγειας αποθήκης, που χρησιμοποιείται ως σπίτι, για να ξαπλώσει πάνω της μετατρέποντάς τη σε κρεβάτι.
Μια ξύλινη πόρτα επιστρατεύτηκε για να χρησιμοποιηθεί ως κρεβάτι πάνω στις σκάλες...Αυτή ήταν η πρώτη εικόνα που αντικρίσαμε όταν επισκεφτήκαμε αυτή την υπόγεια αποθήκη ανθρώπων με καταγωγή από την Μπουργκίνα Φάσο, στην καρδιά της Αθήνας, κατά τη διάρκεια περιοδείας του ΚΚΕ προχτές, με επικεφαλής την Λίλα Καφαντάρη, βουλευτή του Κόμματος.
Τα όσα είδαμε και μάθαμε από τους ανθρώπους που αναγκάζονται να μένουν σε αυτή την τρύπα ήταν συγκλονιστικά. Το συγκλονιστικότερο όλων είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι, λόγω της ανέχειας και της έλλειψης χρημάτων, αναγκάζονται να κοιμούνται με βάρδιες (!!!) και μάλιστα 4ωρες, προκειμένου να μπορέσουν όλοι να κοιμηθούν, μιας και η τελευταία σπιθαμή της αποθήκης έχει καλυφθεί με στρώματα και ανθρώπους, μόνο για ύπνο.
Ωράριο ύπνου: 10-2 και 2-6Συγκεκριμένα, το ωράριο ύπνου, κατά βάση, έχει διαμορφωθεί ως εξής: Οι πρώτοι κοιμούνται από τις 10 το βράδυ έως τις 2 τα ξημερώματα. Στη συνέχεια, ξυπνούν και δίνουν τη θέση τους σε άλλους συμπατριώτες τους που καταφθάνουν εκείνη την ώρα για να κοιμηθούν μέχρι τις 6 το πρωί. Μόλις ξημερώσει, όσοι είναι τυχεροί πάνε για μεροκάματο και οι υπόλοιποι επιστρέφουν πίσω στο λαγούμι. Εκεί αντικρίσαμε την αποθέωση της αθλιότητας. Ολος ο χώρος των λίγων τετραγωνικών μέτρων καλυπτόταν από βρώμικα και κατεστραμμένα στρώματα. Δε γίνεται λόγος για τραπέζι, καρέκλες, ντουλάπες. Τα ρούχα τους ήταν στοιβαγμένα σε διάφορες γωνίες. Αλλα υπάρχοντα δε φάνηκε να έχουν. Ούτε καν μια κουζίνα.
Οι μετανάστες σήκωσαν τα στρώματα για να χωρέσουμε και να μπούμε στο σπίτι τουςΗ ατμόσφαιρα βαριά. Αλλωστε, ο εξαερισμός γίνεται μόνο από τις χαραμάδες και τα μικροσπασίματα της τζαμαρίας. Οι κατσαρίδες, καθώς και άλλα ζωύφια σουλατσάρουν στις σωλήνες του καλοριφέρ, το ταβάνι, τα στρώματα, παντού. Το μπάνιο έχει μέγεθος λιγότερο από μισό τετραγωνικό μέτρο. Διαθέτει μια σπασμένη τουαλέτα. Μέχρι εκεί. Χώρος για να πλυθεί κανείς δεν υπάρχει.
«Δεν έχουμε άλλη επιλογή»Η συνεννόηση με τους σύγχρονους σκλάβους δεν ήταν εύκολη, καθώς κανείς τους δεν ήξερε ελληνικά. Μόνο ένας εξ αυτών γνώριζε γαλλικά και έγινε κατορθωτή η επικοινωνία. «Δεν έχουμε άλλη επιλογή» έλεγε και ξαναέλεγε, αναφερόμενος στις άθλιες συνθήκες στις οποίες είναι αναγκασμένοι να ζουν. «Αυτό που μας νοιάζει περισσότερο δεν είναι το πώς κοιμόμαστε, αλλά το να έχουμε δουλειά, να τρώμε ρύζι και λίγο ψωμί. Είναι πολύ δύσκολη η ζωή μας» μας έλεγε με παράπονο.
Επίσης μας είπε ότι η πληρωμή γίνεται με το κεφάλι, γύρω στα 20 ευρώ ο καθένας το μήνα. Ερχεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα ο αντ' αυτού του ενοικιαστή και ζητά με επιμονή τα χρήματα της διαμονής. Στην τρύπα αυτή στοιβάζονται 25-30 άνθρωποι. Και δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι ότι αυτού του είδους οι συνθήκες δεν υπάρχουν και σε άλλες περιοχές της Αθήνας.
«Να ανατρέψουμε τους υπεύθυνους της τραγωδίας»«Οι λέξεις σε αυτές τις περιπτώσεις χάνουν τη σημασία τους» σημείωσε η Λ. Καφαντάρη και πρόσθεσε: «Τι να πει κανείς γι' αυτό το υπόγειο όπου άνθρωποι κοιμούνται με βάρδιες, ένας εξ αυτών στις σκάλες για να αξιοποιηθεί κάθε διαθέσιμος χώρος. Ζουν με τις κατσαρίδες. Μας είπαν ότι ένας είναι άρρωστος. Οταν τον ρωτήσαμε αν τον είδε γιατρός, απλά χαμογέλασε με πίκρα. Δεν ήρθαμε εδώ με διάθεση φτηνής φιλανθρωπίας. Ηρθαμε εδώ γιατί πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν δικαιώματα τα οποία πρέπει να απολαμβάνουν στο ακέραιο, αλλά και να τους πούμε πως βρισκόμαστε στην ίδια πλευρά. Απέναντί μας έχουμε αυτούς που είναι υπεύθυνοι και υπόλογοι γι' αυτή την τραγωδία και αυτούς πρέπει να ανατρέψουμε».
ΠΑΤΗΣΙΑ
Σκλάβοι πάνω στις ραπτομηχανές«Μη μιλάτε, μη σηκώνετε κεφάλι», έλεγε στους εργάτες της βιοτεχνίας ο υπεύθυνος βάρδιας, τη στιγμή που το κλιμάκιο του ΚΚΕ βρισκόταν στο χώρο για περιοδεία
Τις άθλιες συνθήκες εργασίας, αλλά και τρομοκρατίας που κυριαρχούν σε υπόγειες και ημιυπόγειες βιοτεχνίες των Πατησίων, στις οποίες αναγκάζονται να δουλεύουν μετανάστες, αντικρίσαμε κατά την επίσκεψή μας εκεί.
«Μη μιλάτε, μη σηκώνετε κεφάλι, συνεχίστε τη δουλειά», ήταν τα πρώτα λόγια του «υπεύθυνου» προς τους δεκάδες αλλοδαπούς εργάτες (κυρίως από το Μπαγκλαντές) που εργάζονται κάτω από ασφυκτικές συνθήκες σκυμμένοι πάνω από τις ραπτομηχανές, κατά την είσοδό μας σε μια υπόγεια βιοτεχνία επί της Λεωφόρου Ιωνίας, που θύμιζε περισσότερο καταγώγιο της κακιάς ώρας παρά χώρο εργασίας. Οταν διαπίστωσε την αποφασιστικότητα του κλιμακίου του Κόμματος να μην του επιτρέψει να τρομοκρατήσει τους εργάτες, άλλαξε στάση κι έκανε πίσω. Ο άνθρωπος αυτός μας συστήθηκε με το όνομα Μπαμπού.
Τα στελέχη του ΚΚΕ βρέθηκαν δίπλα στους αλλοδαπούς εργάτες, δίνοντάς τους κουράγιο, συζητώντας για τα προβλήματά τους τόσο στον εργασιακό χώρο όσο και έξω από αυτόν, αλλά και τη δυνατότητα, όποτε χρειαστούν, να τους βρουν για να μιλήσουν μαζί τους. «Δεν είστε μόνοι σας. Ενώνουμε τη φωνή και τις δυνάμεις μας μαζί σας, ώστε να αντιμετωπίσουμε τον κοινό εχθρό που είναι υπεύθυνος για τα δεινά μας. Είναι ο μόνος τρόπος για να μπορέσουμε να αντιπαλέψουμε την επίθεση της εργοδοσίας στους μισθούς, στα ωράρια, στην ασφάλιση και να διεκδικήσουμε μια καλύτερη ζωή».
Βιοτεχνία - λαγούμι, όπου μετανάστες αναγκάζονται να δουλεύουν για 2 ευρώ την ώρα, ανασφάλιστοι, μέσα σε αποπνικτικές συνθήκες...
Οπως είχαμε την ευκαιρία να δούμε και να μάθουμε, οι περισσότερες από αυτού του είδους τις βιοτεχνίες δε διαθέτουν καθόλου σχεδόν εξαερισμό, ενώ τα ωράρια εργασίας ανάλογα με τον όγκο της δουλειάς κυμαίνονται από 8 έως 15 ώρες τη μέρα. Κατά παράβαση κάθε Συλλογικής Σύμβασης, οι αλλοδαποί εργάτες (στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι από το Μπαγκλαντές, μια και γνωρίζουν τη δουλειά) πληρώνονται με την ώρα, γύρω στα 2-3 ευρώ. Επιπλέον, υπερωρίες και ένσημα είναι άγνωστες λέξεις για όλους αυτούς τους εργάτες που γίνονται αντικείμενο στυγνής εκμετάλλευσης.
Μάλιστα, ο υπεύθυνος, κατά την έξοδο, μας παρουσίασε έγγραφο της Επιθεώρησης Εργασίας, σύμφωνα με το οποίο όλα λειτουργούν σωστά...
ΜΑΡΚΟΝΙ - ΔΟΥΡΓΟΥΤΙ
Χωρίς μεροκάματο, χωρίς «χαρτιά»Σε ένα υποβαθμισμένο περιβάλλον όπου κυριαρχούν η εγκατάλειψη και τα σκουπίδια αναγκάζονται να μένουν οι μετανάστες στο Μαρκόνι, στο Βοτανικό που βρίσκεται μόλις 5 λεπτά από την Ομόνοια. Στο πλευρό τους βρέθηκε προχτές αντιπροσωπεία της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας του ΚΚΕ, σε μια προσπάθεια να αναδειχτούν τα προβλήματα του εργασιακού και κοινωνικού περιβάλλοντος των μεταναστών.
Είναι τέτοια η εγκατάλειψη της περιοχής που αν και είναι το μοναδικό σημείο, που εντάσσεται στο Σχέδιο Πόλης, δεν έχει αποχέτευση. Οπως έλεγαν χαρακτηριστικά οι κάτοικοι, αυτό δημιουργεί εστίες μόλυνσης με αποτέλεσμα τη νύχτα τα ποντίκια να κατακλύζουν δρόμους και πεζοδρόμια. Επίσης, ανύπαρκτοι είναι οι ελεύθεροι χώροι. Ακόμη και αυτοί οι ελάχιστοι που υπάρχουν έχουν κατακλυστεί από σκουπίδια και παράλληλα δε διαθέτουν τον απαιτούμενο φωτισμό.
Την ίδια στιγμή, σε μια άλλη εργατογειτονιά της Αθήνας, στο Δουργούτι του Νέου Κόσμου όπου μένουν πολλοί Σύριοι, περιόδευσε η Εύα Μελά, βουλευτής του ΚΚΕ. Στη συζήτηση που ακολούθησε σε καφενείο της γειτονιάς οι μετανάστες έκαναν ιδιαίτερη αναφορά για τη «μαύρη» και ανασφάλιστη εργασία που κυριαρχεί. Σημείωσαν χαρακτηριστικά, πως οι περισσότεροι, παρότι βρίσκονται στη χώρα μας πολλά χρόνια, δεν τους έχει δοθεί ακόμη άδεια παραμονής με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ασφαλιστούν. Οσοι, δε, έχουν άδεια παραμονής και εργάζονται, τους κλέβουν τα περισσότερα ένσημα καθώς ενώ δουλεύουν όλο το μήνα, παίρνουν μόλις τέσσερα με πέντε ένσημα.
Από την πλευρά της η Εύα Μελά, υπογράμμισε ότι περιβάλλον δεν είναι μόνο η φύση αλλά και οι συνθήκες που ζουν και εργάζονται οι μετανάστες, η υγιεινή και ασφάλεια στους χώρους εργασίας, οι υποδομές στις περιοχές που μένουν με τις οικογένειές τους και ο τρόπος διαβίωσής τους.
Από βαρβαρότητα σε βαρβαρότητα, από τη μία όχθη του ιμπεριαλισμού στην άλλη. Αυτή είναι η κοινή διαδρομή όλων των μεταναστών που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τη ρημαγμένη τους πατρίδα και να αναζητήσουν το μεροκάματο και την ασφαλή διαβίωση σε κάποια χώρα της Ευρώπης. Η εξαθλίωση και η άγρια εκμετάλλευση χαρακτηρίζει κάθε πτυχή της ζωής τους, γιατί έτσι εξυπηρετούνται τα καπιταλιστικά κέρδη. Αυτή ακριβώς είναι και η κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας και έχει διαμορφωθεί από την αντιμεταναστευτική πολιτική των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, στα χνάρια της ΕΕ.
Ο «Ρ» αποκαλύπτει σήμερα τι συνάντησε σε μέρη της Αθήνας που ζουν και εργάζονται μετανάστες: Στα Πατήσια, στην πλατεία Αμερικής, στο Μαρκόνι στο Βοτανικό και στο Δρουγούτι στο Ν. Κόσμο. Δουλεύουν «ήλιο με ήλιο», χωρίς να έχουν την ευκαιρία να τον δουν. Σε υπόγειες βιοτεχνίες και εργοστάσια, χωρίς να σηκώνουν κεφάλι. Για ένα κομμάτι ψωμί, στην κυριολεξία. Κοιμούνται με βάρδιες, σε σπίτια - μπουντρούμια. Ζουν με τα ποντίκια, και τα παιδιά τους δεν έχουν πολλές φορές τη δυνατότητα να πάνε σχολείο, να αθληθούν, να παίξουν, να έρθουν σε επαφή με τον πολιτισμό. Κλιμάκια του Κόμματος βρέθηκαν δίπλα σε αυτούς τους ανθρώπους την Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος, θέλοντας έτσι να καταδείξουν ότι περιβάλλον είναι και το κοινωνικό και το φυσικό και το πολιτιστικό περιβάλλον. Οτι η οικολογία, η δουλειά, οι μισθοί, το εισόδημα, η Παιδεία, η Υγεία, είναι ένα σύνολο αδιάσπαστο.
Η κατάσταση θα χειροτερεύει όσο η απάντηση μεταναστών και ντόπιων εργαζομένων δεν είναι ο κοινός, οργανωμένος και ταξικός αγώνας. Μόλις προχτές, ο κλοιός για μετανάστες και πρόσφυγες στις χώρες - μέλη της ΕΕ έγινε ακόμα πιο ασφυκτικός, όπως αποφάσισαν οι υπουργοί Εσωτερικών Υποθέσεων και Δικαιοσύνης της ΕΕ.
Ο μόνος δρόμος που ανοίγεται μπροστά τους είναι ο συντονισμένος αγώνας Ελλήνων και μεταναστών στα σωματεία, στη γειτονιά, στους μαζικούς φορείς. Για το ΚΚΕ, όλοι οι άνθρωποι που έρχονται στη χώρα μας διωγμένοι από τον ιμπεριαλισμό είναι νόμιμοι και πρέπει να διεκδικήσουν αποφασιστικά τα δικαιώματά τους.
http://www2.rizospastis.gr/page.do?publDate=7/6/2008&id=9824&pageNo=12&direction=1Η φάμπρικα.Χαλκιάς Λάκης
Μουσική/Στίχοι: Μαρκόπουλος Γιάννης/Σκούρτης Γιώργος Η φάμπρικα, η φάμπρικα δε σταματά
δουλεύει νύ-, δουλεύει νύχτα μέρα
Και πώς τον λεν τον διπλανό και τον τρελό τον ιταλό
Να τους ρωτήσω δεν μπορώ, ούτε να πά-, ούτε να πάρω αέρα
Δουλεύω μπρος, δουλεύω μπρος στη μηχανή
Στη βάρδια δύ-, στη βάρδια δύο δέκα
Κι από την πρώτη τη στιγμή μου στείλανε τον ελεγκτή
Να μου πετάξει στο αυτί δυο λόγια νέ-, δυο λόγια νέτα σκέτα
Άκουσε φί-, άκουσε φίλε εμιγκρέ
ο χρόνος εί-, ο χρόνος είναι χρήμα
Με τους εργάτες μη μιλάς, την ώρα σου να την κρατάς
Το γιο σου μη τον λησμονάς, πεινάει κι εί-, πεινάει κι είναι κρίμα
Κι έτσι στο πό-, κι έτσι στο πόστο μου σκυφτός
ξεχνάω τη, ξεχνάω τη μιλιά μου
Είμαι το νούμερο οκτώ, με ξέρουν όλοι με αυτό
Κι εγώ κρατάω μυστικό ποιο είναι τ’ ό-, ποιό είναι τ’ όνομά μου
Links
Members
Total Members: 9961
Stats
Users Online
kpapama
Για αλλαγή του public name σας, επικοινωνήστε με έναν από τους Admins. 
Author