Καταστατική Συνέλευση στη μια σήμερα!!!

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

Για οποιοδήποτε πρόβλημα με register/login, στείλτε email στο contact@thmmy.gr.

[ioannisnirvana]

Συνάδελφε... μία ερώτηση θα σου κάνω.

Εργάζεσαι και πού εάν επιτρέπεται?

Εάν απαντήσεις το δέχομαι το κήρυγμά σου και σε παραδέχομαι... εάν όχι... λυπάμαι.

Και για να μη λέμε μαλακίες που παιρνούν έτσι....
Βασικά συνάδελφε δεν ξέρω που ζεις εσύ αλλά το 90% των φοιτητών δουλεύουν ή έχουν δουλέψει για ένα χρονικό διάστημα για να τα βγάλουν πέρα...αν και γενικά κρίνω απαράδεκτο το ερώτημα που μου έθεσες και που έβαλες σαν διαχωριστικό για να δεχτείς ή όχι αυτά που λέω...

Εγώ πιστεύω πώς είναι το αντίστροφο... δηλ. το 90% δεν δουλεύουν για να τα βγάλουν πέρα... τώρα εάν έχουν δουλέψει γενικά και αόριστα στο παρελθόν, αυτό είναι άλλη ιστορία.

Και θα στο πω στα ίσα για να μην μιλάμε με μισόλογα. Εάν για κάποιο λόγο γίνει κατάληψη, π.χ. έχουν οι μικροί όρεξη να αγωνιστούν με αυτό τον τρόπο, άσχετα εάν πιστεύω πως μετά από το ότι προηγήθηκε (καταλήψεις διαρκείας κ.λπ.) δεν έχει ιδιαίτερο νόημα, δεν πρόκειται να σταθώ εμπόδιο σε κανέναν που θέλει να αγωνιστεί και πάνω απ' όλα πιστεύει ότι αξίζει τον κόπο...

Αλλά συνάδελφε μετά από αρκετά μεγάλη συμμετοχή στις καταλήψεις στο παρελθόν πιστεύω πως έχω αποκτήσει την ικανότητα να διακρίνω εάν πρέπει ή όχι να αγωνιστώ με αυτόν τον τρόπο.

Και 'γω πιστεύω ότι δεν αξίζει και για να μην είμαι βάρος στους γονείς μου, γιατί είτε έχουμε είτε δεν έχουμε κατάληψη αυτοί θα πρέπει να πληρώνουν, θα πάω να δουλέψω!

Είμαστε εντάξει τώρα?

Αυτό που είπα είναι ότι χρειάστηκε να δουλέψουν κάποια στγμή της φοιτητικής τους ζωής, δηλάδή να κάνουν δεύτερη δουλειά πέραν των σπουδών τους. Το ότι με μια κατάληψη δεν κερδίζεις τίποτα είναι προσωπική σου κρίση. Κι εγώ συμμετείχα στις καταλήψεις και του μαη-ιούνη και του γεν-μαρτη και έχω εντελώς διαφορετική αντίληψη από τη δική σου ως προς το τι κερδίζεται  και σε προσωπικό και σε συλλογικό επίπεδο με αυτόν τον τρόπο. Ως προς αυτό που λες ότι αν γίνουν καταλήψεις δεν θα σταθείς εμπόδιο, αυτό που έχω να πω είναι -για να μην λέμε μισόλογα όπως είπες- ότι θα το κατανοούσα αν κάποιος διάλεγε να μην συμμετέχει σε μια κινητοτοποίηση, παρόλο κι αν συμφωνεί με αυτή, αν προσωπικοί-οικογενειακοί-αντικειμενικοί λόγοι τον ανάγκαζαν να δουλέψει 'η να κάτσει σπίτι του να διαβάσει. Αν ωστόσο έχει διαφορετική γνώμη κι αν έχει και χρόνο θα βλεπα σωστότερο να μπει στη διαδικασία, και να το συζητήσει έτσι και με τους υπόλοιπους. Εκτός ποια αν ειναι 100% σίγουρος πως έχει κρίνει σωστά...στην περίπτωση όμως αυτή δεν βλέπω τον λόγο να μην εναντιώνεται κιόλας στη κινητοποίηση αυτή...Ελπίζω να έγινα κατανοητός, αυτά είχα να πω.

[pmousoul]

Δεν εννοούσα ότι γενικά η κατάληψη ως μέσο πάλης είναι ανούσιο... Τον Μάη-Ιούνη ήταν μονόδρομος και μάλιστα δεν έπρεπε να σταματήσει ούτε το καλοκαίρι.

Τον Γενάρη είχε ουσία μέχρι την αποχώρηση του ΠΑΣΟΚ από την συζήτηση του άρθρου 16. Μετά δεν είχε νόημα. Γινόταν κατάχρηση της κατάληψης ως μέσου πάλης με αποτέλεσμα να μην έχουμε δυνάμεις και κουράγιο σήμερα.

[ioannisnirvana]

διαφωνώ και σε αυτό το σημείο, αλλά νομίζω πως είναι επίσης ανούσιο  να συνεχίζουμε την κουβέντα εδώ μέσα...χαιρετώ, καλό βράδυ!

[pmousoul]

Για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλιοί... το σημαντικότερο πρόβλημα σε περίοδο καταλήψεων είναι το ότι υπάρχει το στοιχείο της ηγεμονίας... με λίγα λόγια ποιο σχήμα, παράταξη θα "οργανώσει" τις δράσεις (π.χ. πορείες κ.λπ.)...

Ακόμα και εκεί υπάρχουν συμφέροντα... Την πρώτη φορά που θα συναντήσεις κάτι τέτοιο θα το παλέψεις και προφανώς θα χάσεις εφόσον δεν είσαι δεινός συνδικαλιστής. Θα πεις "δεν πειράζει μωρέ - εγώ θα δώσω ότι μπορώ", αλλά τις επόμενες φορές δεν θα το αποδεχτείς τόσο εύκολα... έτσι σιγά-σιγά ο κόσμος αραιώνει και επανέρχεται ξανά όταν όλα αυτά έχουν ξεχαστεί ή στην καλύτερη περίπτωση δεν υφίστανται.

Θα ήταν όμως ψέματα να ισχυριστεί κάποιος ότι δεν υπάρχει αυτό το πρόβλημα... τρανό παράδειγμα ένα 20ωρο συντονιστικό κατάληψης το 2006 που ο κόσμος δεν συμφωνούσε με μία προαποφασισμένη γι' αυτούς δράση. Γι' αυτόν τον λόγο και το συντονιστικό κράτησε 20 ολόκληρες ώρες...

Τέτοια προβλήματα πάνε τους αγώνες των φοιτητών πολύ πίσω... αυτός είναι ακόμα ένας λόγος που για 'μένα η κατάληψη έχει χάσει το νόημά της.

[cecs]

Η μέθοδος της κάλπης είναι η πιο ευέλικτη. Και μάλιστα θα μπορούσε να οριστεί ως προυπόθεση, το όποιο αποτέλεσμα κάλπης για το Σύλλογο να είναι έγκυρο ΜΟΝΟ αν έρθουν να ψηφίσουν ΟΣΟΙ ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ να είναι και σε μια καταστατική συνέλευση. Και ακόμα περισσότερο, διάλυση να πραγματοποιείται και πάλι ΜΟΝΟ αν τα "ΝΑΙ" είναι όσα ορίζει το καταστατικό (680 για 850 συμμετέχοντες). Δεν είπαμε να στήσουμε μια κάλπη, να ωηφίσουν 50 άτομα και με 26 "ναι" να διαλύσουμε το Σύλλογο... Τέτοιες πλειοψηφίες μόνο στην Αρχιτεκτονική θεωρούνται νόμιμες και δημοκρατικές...

Νομίζω ότι αυτό το τελευταίο για την κάλπη μπορεί να αποτελέσει βάση πολύ ενδιαφέρουσας συζήτησης το Σεπτέμβρη... Διότι το μόνο που αλλάζει είναι ότι αντί να σηκώσουμε χέρια (που αν θες είναι και κάρτα πεποιθήσεων) σε μια καταστατική, θα ρίξουμε την άποψή μας σε μια κάλπη... Με τις ίδιες απαιτούμενες συμμετοχές και όρους, όπως ορίζει το καταστατικό.-

Καλά ρε wind πλάκα κάνεις;Όλα καλά κι ωραία,αλλά ας σοβαρευτούμε λίγο!
Το μόνο που αλλάζει είναι το αν θα σηκώσεις ένα χέρι;Θα είμαστε εκεί πέρα πόση ώρα ένα σωρό άνθρωποι,για να ανταλλάξουμε σκέψεις,να ακούσουμε μια άποψη,στην τελική να σπάσουμε αυτά που ακόμα δε... διαθέτω(!) και λες ότι είναι το ίδιο η κάλπη;Μια διαδικασία στην οποία δεν ξέρω τι ενημέρωση θα έχει προηγηθεί και θα σκάσουν μύτη από το πουθενά μια μέρα στα μέσα του Νοέμβρη 800 άτομα που θα τους έχουν πάρει τηλεφωνάκι οι παραταξιακοί για να ρίξουν το ψήφι τους;;
Είμαστε σοβαροί;

Κι όλα αυτά χωρίς να υπολογίσω καν ότι μια τέτοια διαδικασία δεν προβλέπεται από το καταστατικό και χωρίς να δώσω βάση στα επιχειρήματα για τα ΕΑΑΚ που στην τελική δε με αγγίζουν ούτε και με αφορούν.Επειδή κάνουν κάτι λάθος τα όποια ΕΑΑΚ δε θα κάνω κάτι άλλο λάθος κι εγώ για την κόντρα.Κανένα λάθος άλλου δε νομιμοποιεί/δικαιολογεί κανένα δικό μου!!!

[cecs]

Μια ιστοριούλα ολίγον τι παραβολή


Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια κοινότητα φοιτητών που την έλεγαν "Σύλλογος Φοιτητών Ηλεκτρολόγων & Μηχανολόγων Μηχανικών". Τα μέλη αυτής της κοινότητας ήταν νέοι άνθρωποι που αφού στα 18 τους έβγαλε ο κώλος τους σπυριά από το διάβασμα για τις πανελλαδικές εξετάσεις κατάφεραν τελικά να περάσουν στα πολυπόθητα γι'αυτούς (ή για τους γονείς τους) τμήματα ΗΜΜΥ και μηχανολόγων της Πολυτεχνικής σχολής του ΑΠΘ. Την πρώτη μέρα της φοιτητικής τους ζωής δυσκολεύτηκαν όμως λιγάκι καθ'ότι διαπίστωσαν ότι τα πολυπόθητα γι'αυτούς (ή για τους γονείς τους) τμήματα (και κυρίως το ΗΜΜΥ) στερούνταν των υποδομών που θα απαιτούσε η εκπαίδευση τόσων πολλών φοιτητών. Η εικόνα των ασφυκτικά γεμάτων παραθύρων (αφού οι θέσεις στο αμφιθέατρο δεν αρκούσαν για όλους) και των 20 ατόμων πάνω από έναν εργαστηριακό πάγκο 1χ1 μέτρο απογοήτευσε τους περισσότερους, ιδιαίτερα όταν αναλογίζονταν το πόσο διάβασμα έριξαν για να μπουν στο πανεπιστήμιο. Έτσι δεν άργησε να εκδηλωθεί η αντίδραση απέναντι σ'αυτήν την κατάσταση.

Επιβεβαιώνοντας το ανήσυχο πνεύμα που κουβαλάει ο άνθρωπος μέσα του από αρχαιοτάτων χρόνων και τη μανία του να αιτιολογήσει και να ερμηνεύσει τα πάντα στον κόσμο γύρω του, τα συμπαθή και ζωηρά μέλη της κοινότητας αυτής προσπάθησαν να βρουν τις αιτίες των προβλημάτων καθώς και τους πιθανούς τρόπους επίλυσής τους. Έτσι, άλλοι τα βάλαν με τις φοιτητικές παρατάξεις και τα κόμματα (γενικώς και αορίστως), άλλοι τα βάλαν με τους καθηγητές (γενικώς και αορίστως), άλλοι τα βάλανε με τις συνελεύσεις (γενικώς και αορίστως), άλλοι με τον ίδιο τον σύλλογο (γενικώς και αορίστως) (αυτοί μάλλον ήταν και οι πιο αυτονομιστές απ'όλους  ). Και κάποια άλλα παιδιά είπαν ότι ένα είναι το πρόβλημα, η μοιρολατρία και η αδιαφορία, και μία είναι η λύση, η δράση. Γιατί ακόμα και να μην είχαμε παρατάξεις, κόμματα, κακούς καθηγητές, συνελεύσεις και ενιαίο σύλλογο, αν δεν είχαμε διάθεση για δράση και ήμασταν μοιρολάτρες πάλι στο ίδιο χάλι θα βρισκόμασταν. Και πάνω απ'όλα απέδειξαν ότι ακόμα και με τις παρατάξεις και τους κακούς καθηγητές από πάνω, τις συνελεύσεις έτσι όπως γίνονται και τον ενιαίο σύλλογο μπορούσαν να καταφέρουν όλα όσα οραματίζονταν. Ήταν η πιο τρανταχτή απόδειξη ότι τελικά το βασικό πρόβλημα δεν είναι οι παρατάξεις, οι κακοί καθηγητές, οι συνελεύσεις και ο ενιαίος σύλλογος, αλλά η μοιρολατρία και η λύση απέναντι σ'αυτό το πρόβλημα είναι μία: η δράση. Έτσι λοιπόν ήρθαν οι συνελεύσεις έτους για το θέμα των νησίδων Η/Υ (2004-2005), μια κινητοποίηση που στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία με τα εγκαίνια της νέας νησίδας στο κτίριο Ε', οι δράσεις για την αναβάθμιση της βιβλιοθήκης (2005-2006) που επίσης στέφθηκαν με απόλυτη επιτυχία, η κινητοποίηση για το μη πρόωρο κλείσιμο της φοιτητικής λέσχης (Ιούνης 2005) και τέλος το εγχείρημα των ομάδων εργασίας (2006,2007,2008...(ελπίζω στο τελεία τελεία τελεία  )) Δυστυχώς όμως τα περισσότερα μέλη της κοινότητας δεν διδάχθηκαν ή δεν πείστηκαν ότι εντέλει ένας είναι ο εχθρός, η αδιαφορία και ο συμβιβασμός, και όλα τα άλλα είναι μικροπροβλήματα που μπορούν να ξεπεραστούν. Έτσι αντί να ενισχύσουν μαζικά αυτές τις πρωτοβουλίες, συνέχισαν να βρίσκουν τη λύση στα προβλήματά τους στην κατάργηση των παρατάξεων, στην απόλυση των καθηγητών και στην διάσπαση του συλλόγου. Έτσι πρωτοβουλίες όπως αυτή των ομάδων εργασίας που πραγματικά έχουν την προοπτική να αλλάξουν πολλά κακώς κείμενα στη σχολή μας μαραζώνουν επειδή δεν ενδιαφέρονται αρκετοί φοιτητές να τις τρέξουν (με εξαίρεση μια ελπίδα που αχνοφαίνεται στον ορίζοντα από την πρωτοβουλία 2 πρωτοετών φοιτητών να αναλάβουν δράση), ενώ αντίθετα φορτώνονται άλλες 100 σελίδες διαδικτιακών συζητήσεων πάνω σε χιλιοειπωμένα ζητήματα όπως τις κακές παρατάξεις κτλ. κτλ. Και άντε αυτό να γίνεται από καινούριους φοιτητές είναι λογικό αφού τώρα αντικρίζουν αυτό που εμείς αντικρίσαμε πριν 5 χρόνια. Αλλά να γίνεται από τους ίδιους και τους ίδιους εδώ και χρόνια, ε....Αν κόβανε όλοι ένα κομμάτι (μόνο ένα κομμάτι) της ενέργειας και της σκέψης που διοχετεύουν στις συζητήσεις περί κακών παρατάξεων και τα δίνανε στις ομάδες εργασίας τώρα οι ομάδες θα πετούσαν.

Στοπ.Συνεχίζουμε την ιστορία: Μια μέρα λοιπόν κάποιοι φοιτητές μηχανολόγοι θεώρησαν ότι ο λόγος που δεν πατάνε πολλοί μηχανολόγοι στις συνελεύσεις και που δεν γίνονται συχνά δράσεις και συζητήσεις για ζητήματα που αφορούν στο τμήμα των μηχανολόγων είναι το ότι έχουν κοινό σύλλογο και κοινή συνέλευση με τους ηλεκτρολόγους. Και η μαγική λύση που θα κάνει περισσότερους φοιτητές μηχανολόγους να συμμετάσχουν στις συλλογικές διαδικασίες είναι μία: η διάσπαση του συλλόγου και η δημιουργία ξεχωριστών συλλόγων μηχανολόγων και ηλεκτρολόγων. Αναρωτιέται κανείς: Μα στην υπάρχουσα εδώ και 30 χρόνια μορφή του ενιαίου συλλόγου αν ήθελε μια παρέα μηχανολόγων να κινητοποιήσει φοιτητές μηχανολόγους για κάποιο ζήτημα του τμήματός της, δεν θα μπορούσε να κάνει μια δράση, να μοιράσει κάποιο ενημερωτικό υλικό, να πείσει κόσμο μηχανολόγους να ρθουν στη συνέλευση, να μιλήσει στη συνέλευση για ζητήματα των μηχανολόγων και να κατεβάσει και ψήφισμα στο τέλος? Γιατί όλα αυτά κατάφερε να τα κάνει μια παρέα ηλεκτρολόγων για το θέμα των νησίδων Η/Υ και δεν θα μπορούσε να τα κάνει και μια παρέα μηχανολόγων? Το ζήτημα στη συνέχεια περιπλέχθηκε περισσότερο με τη δήλωση του προέδρου του ΗΜΜΥ κ. Μάργαρη ότι δεν θα δεχθεί στη συνέλευση τμήματος εκπροσώπους φοιτητών αν δεν δημιουργηθεί αμιγής σύλλογος ηλεκτρολόγων, μια δήλωση που έκανε και αρκετούς ηλεκτρολόγους να συμφωνούν με το σπάσιμο του συλλόγου. Έτσι λοιπόν σχεδόν όλοι για ακόμα μια φορά έκλεισαν τα μάτια μπροστά στην πραγματική αιτία των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε και αναζήτησαν μαγικές λύσεις από κάπου αλλού. Μόνο που από την αιτία αυτή δεν μπορούσαν τελικά να ξεφύγουν. Αντιθέτως την βρήκαν πάλι μπροστά τους. Γιατί η αδιαφορία ήταν και πάλι η αιτία. Αυτή ήταν η αιτία που δεν επετεύχθηκε σήμερα η απαρτία για να γίνει καταστατική συνέλευση. Για να δούμε λοιπόν τώρα. Θα κάτσουμε τώρα επιτέλους να ασχοληθούμε όλοι μ'αυτήν την αιτία αφήνοντας στην άκρη μαγικές δήθεν λύσεις. Ή θα ξανακλείσουμε τα μάτια μέχρι να την βρούμε μπροστά μας και πάλι στην επόμενη στροφή? Θα ενισχύσουμε τις πρωτοβουλίες που πραγματικά έχουν την προοπτική να αλλάξουν τα κακώς κείμενα στη σχολή μας? Ή θα συνεχίσουμε να ψάχνουμε τη λύση στον αφορισμό των παρατάξεων, των καθηγητών, του ενιαίου συλλόγου κτλ. ?

Αχ, αγαπητοί μου συνάδελφοι, πόσο μα πραγματικά πόσο μπροστά θα πηγαίναμε όλοι μας και μαζί και το τμήμα και ο σύλλογος αν κάναμε κάθε φορά έστω μια μικρή αποτίμηση της αποτελεσματικότητας των δράσεών μας και των λόγων μας. Για να αναθεωρήσουμε αναποτελεσματικές τακτικές μας και να επανασχεδιάσουμε νέες δράσεις και κινήσεις, αυτή τη φορά πιο αποτελεσματικές.


Υ.Γ.: Δεν διαφωνώ ότι υπάρχουν και σοβαροί λόγοι που υποστηρίζουν τη διάσπαση του συλλόγου, όπως επίσης υπάρχουν και σοβαροί λόγοι που υποστηρίζουν τη διατήρηση του ενιαίου χαρακτήρα του. Και για να είμαι ειλικρινής ούτε γω έχω καταληξει τι από τα δύο είναι προτιμότερο. Ίσως γιατί από το μυαλό μου δεν μπορεί να βγει το ότι ανεξαρτήτως αν ο σύλλογος είναι ενιαίος ή όχι, ένα είναι αυτό που μετράει και έχει σημασία: Να είναι ζωντανός και δραστήριος. Και αυτό δεν διασφαλίζεται με κάποιο μαγικό τρόπο με τη διάσπασή του ή τη διατήρησή του, αλλά με κάτι εντελώς άλλο: το πείσμα μας να πάμε κόντρα στη μοιρολατρία και την αδιαφορία και να αναλάβουμε δράση για να αλλάξουμε ό,τι μας τρώει την ψυχή γύρω μας.


-Τάσος Παναγιωτόπουλος

Τάσο αγόρι μου,έχεις δίκιο.
Μπράβο.