Σύγχρονο έντεχνο ελληνικό τραγούδι

« Reply #45 on: April 17, 2006, 20:10:00 pm »

Η γυναίκα του Πατώκου

Στίχοι: Φοίβος Δεληβοριάς
Μουσική: Φοίβος Δεληβοριάς
Ερμηνευτές: Φοίβος Δεληβοριάς

Απ΄ όλες τις γυναίκες των φίλων μου
Ποια είναι η πιο αγγελική;
Ποια του κρατάει το χέρι πάντα στην καρδιά;
Ποια τον ακούει απ΄ όλες πιο προσεκτικά;
Ποια όταν μαζί του διαφωνεί κάνει καλά
Και ρίχνει και σε μας καμιά ματιά;

Δεν είναι η γυναίκα του Μηνά
Ούτ΄ η γυναίκα του Ιωσήφ
Του Δημητράκη, του Θανάση, του Αλέξη, του Κοσμά
Δεν είν΄ του Σπόγγου
Ούτε του Παπαδάκη, ούτε του Κώστα Ρόκκου
Ούτε του Γιάννη του τενίστα ή του χαμένου του Βουρνά,

Είν΄ η γυναίκα του Πατώκου

Απ΄ όλες τις γυναίκες των φίλων μου
Ποια τον φροντίζει πιο καλά;
Ποια μαγειρεύει μόνο συνταγές κρυφές;
Ποια υφαίνει τις νυχτερινές του φορεσιές;
Ποια του χορεύει με παλιές μας μουσικές
Και ρίχνει και σε μας κλεφτές ματιές;

Δεν είναι καμιά πλατινέ ξανθιά
Ούτε κανένα κοκαλιάρικο μοντέλο
Ούτε φοιτήτρια μ΄ αρβύλες και γυαλιά
Δεν είνʼ σαν τη Ροζίτα Σώκου
Σα φελάχα του Μαρόκου
Σαν την Κάραλη δε λέει τα μισά στα Γαλλικά

Είν΄ η γυναίκα του Πατώκου

Απ΄ όλες τις γυναίκες των φίλων μου
Ποια είν΄ η πιο εμπνευστική;
Ποια βγάζει αστράκια απ΄ τη σκληρή τη μοναξιά;
Και μελωδίες από τα χείλια τα σφιχτά;
Ποια εγκυμονεί τα ομορφότερα παιδιά
Και ρίχνει και σε μας καμιά ματιά;

Δεν τηνε ξέρουν στα περιοδικά
Δεν είναι η Όλιβ του Ποπάυ
Του Κωστόπουλου η γυναίκα
Ή ο άντρας του Ρουβά
Δεν είναι σύζυγος Πασόκου
Σιωπηλή του Αγγελόπουλου
Δεν είναι θεωρία μέσα σ΄ άρρωστα μυαλά.

Είν΄ η γυναίκα του Πατώκου.


	Logged

apostolos1986

Veteran
Επιβεβαρυμένος

Posts: 13446

« Reply #46 on: April 17, 2006, 20:11:40 pm »

Πριν το τέλος

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Lucio Battisti
Ερμηνευτές: Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Γιώργος Νταλάρας

Το τρενάκι γυρνούσε φωτισμένο και αχνό στον αέρα
κάτω η θάλασσα μ' ένα καράβι το φεγγάρι πιο πέρα
σε θυμάμαι συχνά που φορούσες ένα άσπρο φουστάνι
μου κρατούσες το χέρι ότι ζούμε μου λες δεν μου φτάνει

Στα τραγούδια που λέγαμε οι δυο μας οι φωνές χαμηλώσαν
χαραγμένη καρδιά στο παγκάκι που μετά την προδώσαν

μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι
πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη

Σιδερένια η σκάλα και μου 'λεγες θα μείνουμε λίγοι
πήρε η νύχτα να πέφτει βαθιά κι ο αέρας με πνίγει
Μηχανές ξεχασμένες κι αδέσποτες στο δρόμου τη σκόνη
Σκέψου να ΄ταν το πάτωμα ασπρόμαυρο και να 'σου το πιόνι
μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι
πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη

Κι εγώ που ζω για πάντα εδώ κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω
κάθε νύχτα που περνάει γυρίζω ξανά σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι
στο ρυθμό σου που καίει ακόμα αυτό το σώμα που μένει χρόνια χωρίς σκιά
κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία

Κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ

Κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι το τέλος μη δω


	Logged

apostolos1986

Veteran
Επιβεβαρυμένος

Posts: 13446

« Reply #47 on: April 18, 2006, 16:06:27 pm »

Ο γορίλας

Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Μουσική: Georges Brassens
Ερμηνευτές: Χρήστος Θηβαίος

Στην πλατεία μιας επαρχίας το πλήθος κοίταγε ενθουσιασμένο
ένα γορίλα που κάτι τσιγγάνοι τον είχαν φέρει φυλακισμένο
δίχως αισχύνη και σεβασμό οι γεροντοκόρες του χωριού
παίζαν αναίσθητα με το ζώο δε λέω πώς δε λέω πού

Προσοχή στο γορίλα

Ξαφνικά το μεγάλο κλουβί που έγκλειστη ζούσε η κακόμοιρη φύση
απότομα ανοίγει δεν ξέρω γιατί ίσως να το 'χαν άσχημα κλείσει
το τέρας βγαίνοντας έξω από εκεί σκέφτηκε σήμερα θα τ' αναλάβω
μιλούσε για την παρθενιά του που χρόνια τώρα τον είχε σκλάβο

Προσοχή στο γορίλα

Ο αφέντης ούρλιαξε προσοχή του γορίλα του 'χει σαλέψει
δεν έχει δει ποτέ του μαϊμού γι' αυτό μπορεί να τα μπερδέψει
απ' τους παρόντες τότε ο καθείς σπεύδει τα νότα του να προφυλάξει
οι γεροντοκόρες απέδειξαν πως άλλο οι ιδέες και άλλο η πράξη

Ο όχλος ομοθυμαδόν ξεχύνεται έντρομος στο δρόμο
μα ένας ψύχραιμος δικαστής και μια γιαγιά δεν είχαν λόγο
και αφού οι υπόλοιποι την είχανε κάνει το θηρίο πάτησε γκάζι
τη γριούλα και το δικαστή με τέσσερις πήδους του αρπάζει

Προσοχή στο γορίλα

Αχ αναστέναξε η γιαγιά να πάρει εμένα είναι απίθανο μάλλον
θα 'ταν τελείως παράξενο και δε θα το ευχόμουν εκτός των άλλων
να με μπερδέψει με μια μαϊμού είπε ο δικαστής ενοχλημένος
είναι αδύνατο εντελώς στο τέλος βγήκε γελασμένος

Απαξιώντας λοιπόν τη γιαγιά το δικαστή σφίγγει με πάθος
και προς τους θάμνους τον τραβά ενώ αυτός του φώναζε κάνεις λάθος
τι ακριβώς συνέβη εκεί πίσω αδυνατώ να αναφέρω εκτενώς
μα με είχε το θέαμα συνεπάρει τι σφρίγος τι ένταση τι ρυθμός

Προσοχή στο γορίλα

Θα πω μονάχα πως το κορύφωμα που 'χε το αλλόκοτο τούτο δράμα
στρίγγλιζε κλαίγοντας ο δικαστής στα διαλείμματα φώναζε μάνα
φώναζε μάνα σαν το φουκαρά που χθες καταδίκασε για ληστεία
και για κοινό παραδειγματισμό τον αποκεφάλισε στην πλατεία

Προσοχή στο γορίλα


	Logged

poly1

Guest

« Reply #48 on: April 24, 2006, 00:59:13 am »

"Καληνύχτα"

Στίχοι & Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας

Είναι ακριβός ο αέρας που φτύνεις
ακριβό το ποτό και το πίνεις
τρύπιες τσέπες και μακό φανελάκι
είναι ο κόσμος μπουκιά και φαρμάκι
είναι ο κόσμος δροσιά κι αεράκι ...

Λύσσα ο έρωτας, χάδι ο έρωτας
κόκκινα μάτια μου μη με ρωτάς
στα δεκαεφτά σου πηδάς το καλάμι
στα δεκαεννιά σου κανείς δε σε πιάνει
τρεκλίζεις στο δρόμο, μεθάς με τον πόνο,
σε λίγα χρονάκια δεν ξέρεις που πας.

Ενήλικο μούτρο ανοίγεις γραφείο
τα πεντοχίλιαρα μυρίζουν αιδοίο
γλυκά νανουρίζεις στο ρήγμα π' ανοίγει
ξέρεις καλά η ζωή σου έχει φύγει
συμβόλαιο στο πάθος που λήγει.

Θηλιά ο έρωτας, ανάγκη ο έρωτας
χαμένα μάτια μου μη με ρωτάς
τρεκλίζεις στο δρόμο, μεθάς με τον πόνο
φοβάσαι και ξέρεις που πας.

Όλοι οι καριόληδες μια εταιρεία
σάπια ηλικία έχει αδυναμία
γελάει ο χρόνος και λάμπει ανθισμένος
στο δρόμο σκοτώνει κι είναι κερδισμένος
σπάει το νήμα κι αναρωτιέσαι
τόσα χρονάκια γιατί να τραβιέσαι ...

Στάχτη ο έρωτας, μνήμη ο έρωτας
γέρικα μάτια μου μη με κοιτάς
τρεκλίζεις στο δρόμο, μεθάς με τον πόνο
σε λίγα χρονάκια το ξέρεις γερνάς.

Καληνύχτα μαλάκα, η ζωή έχει πλάκα
έχει γούστο και φλόγα, είναι κάτι σαν ρόδα
σε πατάει και σε παίρνει, μόνο ίχνη σου σέρνει ...


	Logged

apostolos1986

Veteran
Επιβεβαρυμένος

Posts: 13446

« Reply #49 on: April 24, 2006, 17:07:01 pm »

Έτσι μ' αρέσει

Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος
Μουσική: Γιάννης Ιωάννου
Ερμηνευτές: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Έτσι μ' αρέσει
Να σ' αγαπάω ψεύτικα
να σου σφυρίζω κλέφτικα
Να σκίζομαι για σένα
να ντρέπεσαι για μένα
Έτσι μ' αρέσει

Να καίω και να καίγομαι
στην ψύχρα να ερωτεύομαι
Τη πόρτα να σου κλείνω
απ' έξω να σ' αφήνω
Έτσι μ' αρέσει

Τρελός με τους τρελούς
καλός με τους καλούς
Και με τους φίλους φίλος
Τρελός με τους τρελούς
κακός με τους κακούς
Και με τις γάτες σκύλος
Έτσι μ' αρέσει

Να με μαζεύουν άδικα
τα βράδια απ' τα σκυλάδικα
Να ζω μες τη κραιπάλη
στο μαύρο μου το χάλι
Έτσι μʼ αρέσει

Να γράφω τη μιζέρια μου
στον τοίχο με τα χέρια μου
να με τραβάνε χύμα
χαράματα στο τμήμα
Έτσι μʼ αρέσει

Τρελός με τους τρελούς...

Γνωστός σου να 'μαι κι άγνωστος
γιατρός σου να 'μαι κι άρρωστος
Αλήθεια σου και ψέμα
να φταίω εγώ για σένα
Έτσι μ' αρέσει

Να σε μαυρίζω μόνιμα
να σε γιουχάρω επώνυμα
Να κάνω το δικό μου
γαμώ το κέρατο μου
Έτσι μ' αρέσει


	Logged

Καλλισθένης

Veteran
Μόνιμος κάτοικος ΤΗΜΜΥ.gr

Gender:

Posts: 2479

I'm not insane! My mother had me tested

« Reply #50 on: April 28, 2006, 15:57:27 pm »

- Επιτύμβιο -

Στο άπειρο πορεύομαι,
απ' το άπειρο ξεκίνησα.

Κέντρο του σύμπαντος κι αθάνατος
νόμισα ο άμυαλος πως ήμουνα.

Στίχοι, Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Ερμηνευτής: Γιώργος Μιχαήλ

Κ.Ι.Σ.


	Logged

Σούλααααα!!! Τα λέμε!!!

meltemi

Μόνιμος κάτοικος ΤΗΜΜΥ.gr

Gender:

Posts: 2491

« Reply #51 on: May 03, 2006, 15:11:17 pm »

Κακές συνήθειες

Μουσική - Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Στίχοι - Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Ερμηνευτές - Μιλτιάδης Πασχαλίδης, Δημήτρης Μητροπάνος

Από παιδί θυμάμαι προσπαθώ
να κλέψω το γλυκό μέσα απ' το βάζο
με ξύλινα σπαθιά να πολεμώ
και μια ζωή στα πόδια να το βάζω

Μα ό,τι μας δένει στα παλιά
είναι οι κακές συνήθειες
το νιώθω τώρα καθαρά
πως είναι αργά γι' αλήθειες

Όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω
τα πιο μεγάλα ψέματα στα πιο αθώα βλέμματα
όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω
κάτι απογέματα με καφέ και τσιγάρο

Από παιδί θυμάμαι προσπαθώ
στα λάθη μου φτηνά να τη γλιτώσω
μου μάθαν να φοβάμαι ό,τι αγαπώ
και μια ζωή να φεύγω πριν να δώσω

Μα ό,τι μας δένει στα παλιά
είναι οι κακές συνήθειες
το νιώθω τώρα καθαρά
πως είναι αργά γι' αλήθειες

Όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω
τα πιο μεγάλα ψέματα στα πιο αθώα βλέμματα
όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω
κάτι απογέματα με καφέ και τσιγάρο


	Logged

meltemi

Μόνιμος κάτοικος ΤΗΜΜΥ.gr

Gender:

Posts: 2491

« Reply #52 on: May 09, 2006, 17:04:25 pm »

ΜP3
Μουσική: Φοίβος Δεληβοριάς
Στίχοι: Φοίβος Δεληβοριάς
Ερμηνευτές: Φοίβος Δεληβοριάς

Πάνω απο τα ΑΤΜ
και τ' autocafe
πάνω από τα goody's
και τα flocaf'e
πάνω απ' τα ringtones και τα sms
σε κοιτάζει η αγάπη σου που ξέχασες

Πάνω απ' τ' Applebees
και τα multiplex
πάνω απο τα login
και τα password checks
πάνω απο το Σείριο στην εθνική
σε κοιταζει η αγάπη σου η πρωταρχική

Και γελάει μαζί σου που όλο ξενυχτάς
και καινούργια στέκια φτιάχνεις για να πας
και καινούργιες λέξεις
ενώ θες να πεις

Σ' αγαπώ
φοβάμαι να ρθω
να σε ξαναβρώ
κι όπως παλιά να σου πω
πόσο σ' αγαπώ
μόνο για σένα ειμ' εγώ
θέλω απλά να ζω
δίπλα σου κάθε λεπτό

Πάνω απο τα div'x
πάνω απο τα mp3
απ' τα free2go
κι από το b-free
πάνω απο τα κούριερ της ACS
σε κοιτάζει η αγάπη σου που ακόμα θες.

Πάνω απ' τα Starbucks
κι απ' τα coffee time
πάνω απ' τα old hollbourn
κι από τα slim line
πάνω απο τα νούμερα της AGB
σε κοιτάζει η αγάπη σου η πραγματική.


	Logged

bakeneko

Veteran
Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 7702

« Reply #53 on: May 09, 2006, 17:08:48 pm »

Σαν τραγούδι του "πλανητάρχη" είναι αυτό Tongue


	Logged

meltemi

Μόνιμος κάτοικος ΤΗΜΜΥ.gr

Gender:

Posts: 2491

Quote from: r4t7Le|-|3a|) on May 09, 2006, 17:08:48 pm

« Reply #54 on: May 09, 2006, 17:10:25 pm »

Σαν τραγούδι του "πλανητάρχη" είναι αυτό Tongue

XA...


	Logged

poly1

Guest

« Reply #55 on: May 10, 2006, 00:13:45 am »

Αλκοολικά στιχάκια

Μελίνα Κανά

Κάτι αλκοολικά στιχάκια
πήραν σβάρνα τα σοκάκια
και περιπλανιούνται μόνα
στου Θεούλη το χειμώνα

Το 'να τα ψιλά του βγάζει
και χαρμάνι αγοράζει
τ' άλλο μπαίνει στο μπαράκι
και μεθάει από μεράκι

Ξέχασε ο ύπνος μου ν' αποκοιμιέται
και τα νοίκια των σωμάτων ξεπουλιέται
στου καφέ τις μηχανές παρηγοριέται
και στη γύρα του με την αυγή απαντιέται

Την αργία μου ξοδεύω
ρούχο μάλλινο γυρεύω
που 'ναι εδώ κοντά το κρύο
οργισμένο σα θηρίο

Kαι σκαρώνω τα βραδάκια
κάτι αλκοολικά στιχάκια
που τα παρατάω μόνα
στου Θεούλη το χειμώνα

Ξέχασε ο ύπνος μου ν' αποκοιμιέται
και τα νοίκια των σωμάτων ξεπουλιέται
στου καφέ τις μηχανές παρηγοριέται
και στη γύρα του με την αυγή απαντιέται

favorito Wink


	Logged

meltemi

Μόνιμος κάτοικος ΤΗΜΜΥ.gr

Gender:

Posts: 2491

« Reply #56 on: May 21, 2006, 07:07:57 am »

Ξημερώνει Κυριακή

Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Ερμηνευτές: Γιάννης Πουλόπουλος, Γιάννης Κότσιρας

Ο παλιός φωνόγραφος
πάνω στο τραπέζι
άρχισε να παίζει
μες στη σιγαλιά

Κι η καρδιά σου έλιωσε
κι έγινε ένα δάκρυ
στων ματιών την άκρη
σα δροσοσταλιά

Ξημερώνει, ξημερώνει Κυριακή
μη μου λυπάσαι..
Έιναι όμορφη, είναι όμορφη η ζωή
να το θυμάσαι..

Ο παλιός φωνόγραφος
πάνω στο τραπέζι
έπαψε να παίζει
μέσα στη νυχτιά

Το τραγούδι τέλειωσε
μα η λύπη μένει
σα ναυαγισμένη
στη θολή ματιά


	Logged

poly1

Guest

« Reply #57 on: May 25, 2006, 15:20:56 pm »

Αφιερωμενο στον φιλο μου τον Κυβο4.

Άνοιγμα στα πέρατα - Μαλαμας

Άνοιγμα στα πέρατα και βροχή του Μάρτη
έχασα σαν έβαλα στοίχημα πως θα 'ρθει

Μην φοβάστε στο κορμί, μαγικές ψυχές μου
Έτσι με συνήθισαν όλοι οι έρωτές μου

Μαγικές κρυψώνες μου, όλες θα σας κλείσω
τώρα τους χειμώνες μου σαν πουλί θα ζήσω

Εποχή μου ρόδινη, συρματοπλεγμένη
όχι πως κουράστηκα, μ' άλλο δε με παίρνει

Όχι πως λευτέρωσα, όλες τις φωνές μου
μα να κρύβω δε μπορώ τις μικρές χαρές μου

Μέχρι να φανεί το φως, δρόμους θα διαβαίνω
όχι πως σε ξέχασα, μα δε σε προσμένω

Μαγικές κρυψώνες μου...


	Logged

akis

Veteran
Αbsolute ΤΗΜΜΥ.gr

Gender:

Posts: 4005

« Reply #58 on: June 11, 2006, 19:37:56 pm »

Άνοιξα μανταρίνι - Λουδοβίκος των Ανωγείων

Άνοιξα μανταρίνι
και σε θυμήθηκα
πολλές φορές σε ξέχασα
μα δε σʼ αρνήθηκα.

Ένας ξενύχτης άνεμος
πέρασε την αυγή
μαζί με τʼ άρωμά σου
και σκόνισε τη γη.

Τα καλντερίμια γέμισε
με άσπρα γιασεμιά
και σαν το τζάμι εράγισε
του δρόμου η ερημιά.

Άνοιξη στο χειμώνα
λύπη μες στη χαρά
μʼ ένα χαμόγελό σου
άνοιγα τα φτερά…


	Logged

poly1

Guest