Ποίηση

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Δείτε περισσότερα εδώ...]

Συμβουλές καλής χρήσης του φόρουμ: Youtube embed code and links, Shoutbox, Notify, ...

Δείτε περισσότερα εδώ...

[Jim D. Ace]

Ο ΦΑΚΗΣ
Εμπρός, ένα δυο, προσοχή!
Εμένα με λένε Φακή.
Κορμί κορδωμένο, μουστάκι στριμμένο, γαλόνια χρυσά και σπαθί.
Η σάλπιγγα τάρα τατά.
σπαθί και ντουφέκι χτυπά,
μπαμ μπουμ το κανόνι, μπουμ μπαμ το τρομπόνι. Ποιός βγαίνει σε μένα μπροστά;
Γυρεύω παντού τον εχτρό.
Κι ας είν' αντρειωμένοι σωρό,
γιγάντοι και δράκοι, θεριά με φαρμάκι, καπνός μόλις πρόβαλα εγώ.
Μονάχα ξαφνιάζομαι, οχού!
τρομάζω απ' τους ίσκιους, χουχού!
Ένα φύσημα αγέρα, κι ας είναι και ημέρα, μου παίρνει κι αντρεία και νου

Βασίλης Ρώτας

[τσαι-borg]

Δευτέρα?Τρίτη Δημοτικού?

[sofigami]

Θυμάμαι που το λέγαμε τραγουδιστά.

[Jim D. Ace]

Δευτέρα?Τρίτη Δημοτικού?

πρωτη νομιζω
στο ανθολογιο 

Θυμάμαι που το λέγαμε τραγουδιστά.

εγω αακομα τραγουδιστα το λεω
δε μπορω να το διαβασω κανονικα 

[g]

 

[Jim D. Ace]

σκασε ρε και απολαυσε αυτο το αριστουργημα της λογοτεχνιας 

[Karaμazoβ]

Εξέλιξη.

Γύρισε όλος σοβαρότητα,
με κοίταξε με ύφος εμπιστευτικό,
ανθρώπου που γνωρίζει πράγματα και καταστάσεις
από χρόνια τώρα.
Τον λόγον ύστερα σιγοψιθύρισε
με κάποια χροιά συνωμοσίας θαρρώ:
“Εγώ, θα σε βοηθήσω...
Αλλά και συ βρε αδερφέ,
περίμενε άλλον έναν-ενάμιση χρόνο
να εμπλουτίσεις το βιογραφικό σου.”
Υπέθετε μου φαίνεται
ο καλός μου συνάδελφος
πως μια ή δύο επιπλέον δημοσιεύσεις
-οτιδήποτε δηλαδή-
σε διεθνή περιοδικά κύρους εγνωσμένου,
έγκριτα στους κύκλους των ομοίων μας,
τη ζωή μου θα μετέβαλε άρδην
πλουταίνοντας το μέχρι στιγμής φτωχό περιεχόμενό της
κατά το εν τέταρτον σελίδας τύπου Α4.


Χ.Ε.Δ.

[Social_waste]

Για το ψωμί το δίκιο την αλήθεια, ίσως και να μη
φτάνει μια ζωή.
Μα τη ζωή μου την ένιωσα ζωή μες στον αγώνα, αδέλφια.
Και για να μάθω να μιλώ, όταν ο τρόμος τα στόματα
βουβαίνει
Να μάθω να ανορθώνομαι, όταν θεριεύει ο θάνατος
Για να μπορώ τα ίδια τα λάθη μας να αντέχω
πόσες αδυναμίες έπρεπε να κατανικήσω,
με πόσες πρέπει κάθε στιγμή να αντιπαλεύω.
Όμως μονάχα τούτη την αδυναμία, συγχωρήστε μου,
όταν κοπάζει ο θόρυβος και μένω μοναχός
με ένα μου αγαπημένο πρόσωπο
για την αγάπη του που ολόκληρος διψάω
δεν μπορώ ν’ αγωνιστώ.
Αν την επιδιώξω τη χάνω.
Αν τη διεκδικήσω τη σκοτώνω.
Αδέλφια μου συγχωρήστε με, μα η αγάπη
που πιο βαθιά γυρεύω,
πρέπει να μου δοθεί μονάχη.

(τιτος πατρικιος)

[Karaμazoβ]

Η έρευνα του μηχανικού

Αριθμούς ανακατώνω στην ουσία μόνον
και κάποιους νόμους φυσικούς
βαδίζοντας στα σκοτεινά,
ακουμπώντας λίγο σε κάποιαν διαίσθηση
αναπτυγμένη απ’ τα χρόνια
με ρίζες σε χώρους Ευκλείδειους.
Έτσι, πρώτη φορά,
γίγνονται
μπροστά στα μάτια μου
πράγματα ωραία,
εξαίσιες δηλαδή μηχανές
που δουλεύουν και
το τέλος τους
πληρώνουν.

Χ.Ε.Δ. - 7/10/95

[Karaμazoβ]

Πάνθεον Ἐθνικοφροσύνης
(Ὅλοι με πιστοποιητικόν)

Φανέ, ὅταν τὸ ἔλαιον σὲ λείψῃ, τί θὰ γίνῃς;
Τί; θὰ σβεσθῆς...
Δ. ΠΑΠΑΡΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ

Μεγάλη πόρτα νὰ χωρᾷ ὁ Μεγάλος
ποὺ διπλὰ μεγαλώνει ἅμα ξαπλώσει.
Ὡς τὸ κατώφλι Θάνατος καὶ Λήθη
καὶ μέσα Αἰώνια Μνήμη καὶ Χαρά!

Ἀθάνατοι σὲ μάρμαρο καὶ μπροῦντζο
λαμποκοποῦν οἱ ἀχόρταγοι λαοφάγοι.
Τοὺς προσκυνᾷ ἡ Πατρίδα «εὐγνωμονοῦσα»
καὶ τοὺς φοβᾶται ὁ «Σκώληξ ὁ Ἀκοίμητος».

Τοῦ ἀκάνθινου στεφάνου ὁ κορονάτος
στὴν πίσσα ρίχνει τοὺς πιστούς σου, Φτώχεια.
Δὲν μπορεῖ νὰ χαρεῖ τοῦ Παραδείσου
τὰ πλούτη, ὅσο θυμᾶται τὰ δικά του.

Καλαμαρὰς ποὺ τύφλωνε τ᾿ ἀηδόνια
καὶ δάσκαλος ποὺ βίαζε τὴν Ἀλήθεια,
γιὰ ν᾿ ἀνεβοῦν σερνότανε στὴ λάσπη
καὶ τοὺς ἔφαε κι αὐτοὺς καὶ τὰ χαρτιά τους.

Καὶ μία μεγαλουσιάνα, ἄφραγη λάμια,
νά ῾τανε, λέει, κάθε φορὰ παρθένα!
καὶ μία παρθένα πρώιμη, ποὺ δὲν πρόλαβε
νὰ ξεπεράσει τὴ μαμὰ στ᾿ ἀνάσκελα.

Τ᾿ ἁγνά μας ἐθνικόπουλα, ὁρκισμένα
τὸν ἅγιον ὅρκο τῶν ἀρχαίων ἐφήβων,
γράφουν στὴν πλάκα τῶν τουφεκισμένων
ἀπὸ τοὺς Γερμανούς: « Καλὰ σᾶς κάναν!»

Καὶ στὴν κορφὴν ἀπάνου ὁ Μαῦρος Ἥλιος!
Τὸν κοιτᾷς καὶ σαπίζουνε τὰ λούκια σου.
Διχτάτορας! Ὂλ᾿ ἡ κοπριὰ τοῦ αἰῶνα
κοιλοπονοῦσε γιὰ νὰ τὸν ξεράσει!

Αὐτοὶ Πατρίδα, Ἅγια Γραφὴ καὶ Σπόρος!
Κι ἀπ᾿ τὰ ἱερά μας κόκαλα βγαλμένη
ἡ Προδοσία στὸ μασκοφόρο δίνει
σπαθὶ μ᾿ ἕνα χρυσὸ πουγκὶ γιὰ φούντα!

Τῶν αἱμάτων σου οἱ ποταμοί, Λαέ,
δὲν κάνουν ἕνα ρόχαλο δικό τους.
Κι ἂν τὴ στερνή σου ἁρπάξανε μπουκιά,
σοῦ ἀφήσανε τὴ δόξα τοῦ Θανάτου.

Στὴ χώρα κάτω νύχτωσεν ἡ μέρα,
μαύρη καπνούρα κι οὐρλιαχτὰ καὶ θρῆνος.
Δικὰ καὶ ξέν᾿ ἀγριόσκυλα, ζευγάρι,
σὲ μαγαρίζουν, κοσμογόνε Βράχε!

Πασκαλιὰ στὸ βασίλειο τῶν Σκιῶν!
Ἀναστημένα μάρμαρα καὶ μπροῦντζοι
κατηφορᾶνε χορευτὰ μὲ πήδους
νὰ μοιραστοῦν τὴ σάρκα σου, λαουτζίκο!


Κώστας Βάρναλης

[istar]

You little box, held to me escaping
So that your valves should not break
Carried from house to house to ship from sail to train,
So that my enemies might go on talking to me,
Near my bed, to my pain
The last thing at night, the first thing in the morning,
Of their victories and of my cares,
Promise me not to go silent all of a sudden.

Bertolt Brecht

[MARIOS]

<a href="https://www.youtube.com/watch?v=3FMR-OAYie0" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=3FMR-OAYie0</a>

Δευτέρα?Τρίτη Δημοτικού?

πρωτη νομιζω
στο ανθολογιο 

Θυμάμαι που το λέγαμε τραγουδιστά.

εγω αακομα τραγουδιστα το λεω
δε μπορω να το διαβασω κανονικα 

[ACE]

Ο ΦΑΚΗΣ
Εμπρός, ένα δυο, προσοχή!
Εμένα με λένε Φακή.
Κορμί κορδωμένο, μουστάκι στριμμένο, γαλόνια χρυσά και σπαθί.
Η σάλπιγγα τάρα τατά.
σπαθί και ντουφέκι χτυπά,
μπαμ μπουμ το κανόνι, μπουμ μπαμ το τρομπόνι. Ποιός βγαίνει σε μένα μπροστά;
Γυρεύω παντού τον εχτρό.
Κι ας είν' αντρειωμένοι σωρό,
γιγάντοι και δράκοι, θεριά με φαρμάκι, καπνός μόλις πρόβαλα εγώ.
Μονάχα ξαφνιάζομαι, οχού!
τρομάζω απ' τους ίσκιους, χουχού!
Ένα φύσημα αγέρα, κι ας είναι και ημέρα, μου παίρνει κι αντρεία και νου

Βασίλης Ρώτας

Γαματο. (το θυμαμαι... βσκ ολοι το θυμουνται ακομα και αυτοι που δεν το παραδεχονται). Στο ιδιο κλιμα.

«Ἂχ ἔλεγε ὁ Κοκός,
παπποὺς νὰ ἤμουν τώρα,
νὰ κάνω τὸ σοφό,
νὰ βήχω νὰ ρουφῶ
ταμπάκο ὅλη τὴν ὥρα.

Ἄσπρα νὰ ἔχω γένια,
ποτὲ νὰ μὴ διαβάζω,
σχολειὸ νὰ μὴν πηγαίνω,
στὸ σπίτι μου νὰ μένω
κι ὅλο νὰ νυστάζω.

Νὰ παίζω κάθε μέρα
μὲ κάποιο κομπολόγι,
νὰ μὴ μοῦ λένε γιὰ δουλειά,
καὶ νὰ φορῶ γυαλιά,
καὶ νἄχω καὶ ρολόγι.

Νὰ λέω παραμύθια
ἐπάνω ἀπὸ τὸ στρῶμα,
κι ὅλοι τους στὴ μιλιά μου,
νὰ στέκουνε μπροστά μου
μ᾿ ὀρθάνοιχτο τὸ στόμα.

Νὰ μοῦ φιλοῦν τὸ χέρι,
εὐχὲς πολλὲς νὰ δίνω
καὶ πάντα καθιστὸς
καὶ σ᾿ ὅλους σεβαστός,
νὰ τρώγω καὶ νὰ πίνω.

Νἄχω καὶ μιὰ μαγκούρα,
νὰ κάνω τὸν κακό
κι ἄμα θυμὸς μὲ πάρει
ν᾿ ἀρχίζω στὸ στειλιάρι
καὶ τὸν τρελλὸ-Κοκό».

Ἐτοῦτα κι ἄλλα λέει
μὲ γνώση παιδική,
γιατὶ ὁ Κοκὸς δὲν ξέρει
πὼς θέλουν κι ὅλοι οἱ γέροι
νὰ γίνουνε Κοκοί...
Γεώργιος Σουρῆς

[ACE]

ΤΟ 3

Χτυπησα δυο φορες, κοφτες την πορτα του γραφειου
περιμενα....και ακουσα ενα απλο, βαριεστημενο "Περαστε",
Ειχα προετοιμασει το βλεμμα μου για την συναντηση
το υφος το κλαψιαρικο και την αργη ομιλια.

"Ξερετε, να, ειναι αναγκη"
"Δεν εχουν οι γονεις μου χρηματα αρκετα"
"Μονο ενα μαθημα ακομα μου μενει"

Τα ψεμματα που θα'λεγα,
τα ειχε ξανακουσει σιγουρα, απο πολλους ακομα
και θα τα ακουγε ξανα, απο πολλους ακομα

Του ειπα ονομα και επιθετο
και αμεσως χωρις αλλη κουβεντα με ρωτησε
"Τι εισαι διατεθειμμενη να κανεις για να το περασεις?"
"Τα παντα"
"Τα παντα??"
Περιμενα να μου πει, "ε διαβασε λοιπον, οκνηρη γελαδα"
Κι ομως....

Απλωσε το χερι του κατω απο την φουστα
και πανω στην ωραια εδρα του
με ξυλο ελιας φτιαγμενη
με θωπευσε και με εκανε δικια του.

Την αλλη μερα το πρωι, ανεβηκα στους οροφους
και με χαρα διαπιστωσα,
το 3 εγινε 5.
(αλλα ο πωπος μου, ακομα με πονουσε).

Αφιερωμενο στον δασκαλο. (γουινκ, γουινκ).

[Xbaremenos]

ΕΧΩ ΜΙΑ ΠΙΠΑ

Στον ποιητή Απ. Μελαχροινό

Έχω μια πίπα ολλανδική από ένα μαύρο ξύλο,
όπου πολύ παράξενα την έχουν σκαλισμένη.
Έχει το σχήμα κεφαλιού Γοργόνας με πλουμίδια.
Κι ένας σ' εμέ ναύτης Δανός την έχει χαρισμένη.

Και μου 'πε αυτός πως μια φορά του την επούλησε ένας,
στην Αλεξάντρεια, έμπορος ναρκωτικών, Αράπης,
και στον Αράπη - λέει - αυτόν, την είχε δώσει κάποια,
σε κάποιο πόρτο μακρινό, γυναίκα της αγάπης.

Πολλές φορές, τις βραδινές σκοτεινιασμένες ώρες,
ανάβοντας την πίπα αυτή, σε μια γωνιά καπνίζω,
κι ο γκρίζος βγαίνοντας καπνός σιγά με περιβάλλει,
κάνοντας ένα γύρω μου κενό, μαβί και γκρίζο.

Και πότε μια ψηλή, ο καπνός, γυναίκα σχηματίζει,
πότε ένα πόρτο ξενικό πολύ και μακρυσμένο.
Και βλέπω μες στους δρόμους του τους κρύους και βραδιασμένους
να περπατά έναν ύποπτο Αράπη μεθυσμένο.

Και βλέπω πάλι, άλλες φορές, μια γρήγορη γαλέρα
με τα πανιά της ανοιχτά στο αβέβαιο να αρμενίζει
κι απάνω στο μπαστούνι της να κάθεται ένας ναύτης,
να 'χει μια πίπα - όπως αυτήν εγώ - και να καπνίζει.

Έχω μια πίπα ξύλινη παράξενα γλυμμένη.
Βλέπω καπνίζοντας τα πιο παράδοξα όνειρά μου.
Σκέφτομαι: "Θα 'ναι μαγική". Μα πάλι λέω: μη φταίει
ο εγγλέζικος βαρύς καπνός και η νευρασθένειά μου;


-Νίκος Καββαδίας